หัวข้อ: เพราะรัก(แน่เหรอ).....ครับผม โดย aoikyosuke ตอนที่ 50-53(จบ) 21/03/2012

[SANDSEAME]

+1 ให้แนนนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เชื่อว่าคนน่ารักอย่างแนน จะต้องเจอคนที่ใช่แน่นอน

[Junrai_Hyper™]

โอ้โอ๋

อย่าเพิ่งงอนนะจ๊ะ

แฟนคลับล้นหลามแบบนี้ น่าจะลงอีกสักตอนนะคร้าบบบบบ

[both^^]

พี่อ่านค่ะ

มาช้าหน่อยช่วงนี้  ออกงานตลอดเลย

อย่าน้อยใจไป

แต่ว่าเจ้าสายใจมันจะไปทำอะไรเขาได้

ฮา

+1 ไปแว้ววววววว

[Kipper]

สายใจ  เขาจะทำไรหน่ะ...?

ระวังไอ้หนวดมันด้วยเน้อ....

ขอบคุณครับแนน

[● MaYa~Boy ●]

มาอ่านนะคับ

[r4inbow]

เรื่องใหม่ ๆๆๆ

พึ่งได้มาอ่าน,,เดียวมาอ่านต่อนะคะ
+1 ให้แนนเหมือนเิดืมค๊ะ

[mantdash]

ชื่อเวย์น่าจะหน้าเหมือนเวย์ ไทเทเนี่ยมเนอะ หน้าตาดีอะ 555+

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะครับแนน

[HaLF333]

นู๋สายใจจ๋า...
เจ้าจะทำอะไรติสตัวพ่อแบบพี่เวย์ได้ละนู๋..
เดะโดนตัวพ่อเอาคืนละจะทำไง..

แต่ถ้าจะทำอะไรเอาหนักๆนะนู๋...
เอาใจช่วย 555555+

เป็นกำลังใจให้แนนค่ะ..

[nanalonely]

นู๋สายจะทำอะไรไม่ยู้






แต่นู๋แนนอยากเล่นอีโมตัวนี้อ่ะ 


เห็นแล้วมันกระแด่ววววววววววววว ดีชอบจัง

[Junrai_Hyper™]

ไอ้เราก็นึกว่ามาต่อ

ชิส์

 

[akaipee]

 :really2:มาอ่านต่อล่ะค่ะ ยังงงๆกะพี่เวย์อ่ะจะเอายังไงกะน้องสายเนี่ย แล้วทำไมน้องสายซื่อแบบนี้เนี่ย

วัชช่างทำกับเพื่อนได้

[nanalonely]

มาแล้วจ้า อัพต้อนรับวันใหม่  




ตอน  มากินข้าวสิ มากินข้าวสิ




น้องสายเห็นท่าจะมาสายแน่ ๆ เหลือมองนาฬิกาที่ข้อมือหลายครั้งก็เลยนึกออกว่าไอ้น้องสายสวาทขาดใจต้องมาสายแน่ ๆ เลยกดโทรศัพท์กระหน่ำตามจิกกบาลมันอย่างไม่ลดละ
แล้วก็ไม่เห็นมันจะรับสายตรงไหน

"แม่ง กวน เดี๋ยวปั๊ด ส่งของขวัญให้เลย" ไอ้หนุ่มหน้าโหด กำลังนั่งทำหน้าหงุดหงิดเซ็งจิต แล้วก็กดกระหน่ำโทรหาน้องสายใจอย่างไม่ย่อท้อ
เห็นว่าจะมารอก่อน ที่ไหนได้มันดันกะจะเบี้ยว เดี๋ยวเจอดีแน่เอ็ง แล้วจะหาว่าไม่เตือนไม่ได้นะเว้ย

"หวัดดีครับพี่ เป็นไงบ้างสบายดีมั้ยครับ ผมขอโทษจริง ๆ ที่มาช้า แหม้พอดีน้องเอ๋ทำให้ผมเสียเวลาไปเยอะน่ะครับ เลยมาสายไปหน่อย พี่คงไม่ว่าผมนะครับ"

หึ หึ หึ สองชั่วโมง แค่สองชั่วโมงเอง ไม่สายเลย สองชั่วโมงแค่นั้น แค่ทำให้หงุดหงิด แต่ไม่เป็นไร ดีที่เอ็งโผล่แก้มใส ๆ หน้าขาว ๆ มาให้เห็น ไม่งั้น ตายแน่ไอ้ตี๋

"กินข้าวเด่ะ มาถึงมาพล่าม กินข้าวเสร็จแล้วจะได้ไปเข้าโรงแรมกัน"

ป๊าบ ก้นยังไม่ทันแตะเก้าอี้ แต่จะหัวคะมำพื้นเพราะคำพูดชวนเสียดแทงหัวใจของพี่ไอ้วัชนี่เอง เสียดใจสุด ๆ เห็นกูเป็นอะไรวะ มาชวนเข้าโรงแรม แม่ง ถ้าไม่ติดที่เสียเปรียบนะ
มือปืนที่จ้างไว้คงได้ทำหน้าที่ไปนานแล้ว หัวละเกือบหมื่น เดี๋ยวรอเก็บตังค์ได้ก่อนเหอะ มึงตายแน่ ไอ้หนวดเอ้ย
ว่าแต่เข้าโรงแรมไหนวะ ห้าดาวหรือเปล่า ถ้าไม่ห้าดาวไม่มีรูมเซอวิสตอนเช้าไม่ไปจริง ๆ นะเว้ย

"คือผมมีข้อต่อรองนะพี่ ผมคิดว่า ถ้ายังไงเรามาตกลงทำสัญญากันดีมั้ย แบบว่า คืองี้นะพี่นะ"

ยังไม่ทันอ้าปากและร่ายสุนทรพจน์ ไอ้หนวดหน้าโหดก็ยกมือห้าม แล้วก็โบกมือไปมาอยู่เหนือใบหน้า

ง่ะ อะไรอีกวะ นี่มาทำสนธิสัญญาเลยนะเว้ย ยังจะอะไรอีกเนี่ย

"กินก่อนแล้วค่อยคุย อย่าพล่ามมาก รำคาญ ไม่ชอบทำสัญญา เดี๋ยวเบื่อแล้วจะคืนให้เอง รูปไม่กี่ใบ แบล็คเมล์คนอื่นได้มากกว่านี้"

ห๊า แบล็คเมล์คนอื่นได้มากกว่านี้ กรูจะบ้า นี่มัน มัน มัน มันทำเป็นอาชีพเลยเหรอวะเนี่ย กรูล่ะทึ่งจริง ๆ มีเคล็ดลับยังไงเนี่ย อยากทำได้บ้างจัง บร้าชิบหาย

"พี่ทำไมทำแบบนี้กับผมวะ ผมไปทำอะไรให้พี่แค้นเคืองตอนไหน หน้าพี่ผมก็เพิ่งจะเคยเห็นตอนเข้าไปเอาซีดี ผมอยากรู้ทำไมถึงได้ต้องหาเรื่องผมด้วย"

พูดออกไปตรง ๆ แล้วก็หน้างอง้ำ เครียด แต่ไม่รู้จะทำยังไง กะว่าจะมาทำสนธิสัญญาด้วย แล้วหลอกเอาลายเซ็นต์ซะหน่อย ที่ไหนได้ ไม่ยอมทำสัญญาซะงั้น
แล้วไอ้ที่ไปร่างสัญญามานี่ เสียไปตั้งหลายพัน จะไม่ได้ใช้เลยหรือไงวะเนี่ย ไม่ไหว ไม่ไหว เดี๋ยวไม่คุ้มยังไงต้องเอาลายเซ็นต์มาให้ได้

"กูชอบหน้ามึง หน้ามึงถูกสเป็ค มีอะไรมั้ย อยากให้เลิกยุ่งด้วยไปผ่าหน้าสิ หรือไม่ก็เอามีดกรีดหน้าซะ จะได้เลิกยุ่งด้วย"

โห ดูคำตอบมัน ไร้เหตุผลสิ้นดี กูว่าไอ้วัชเป็นมนุษย์ไร้เหตุผลในการหาเงินแล้วนะ นี่พี่มันหนักกว่าอีกสิบเท่าเลยนะเนี่ย ตระกูลนี้เป็นบ้ากันไปหมดแล้วแน่ ๆ เลย

"แค่เนี้ยะเหรอพี่ แค่หน้าผมเนี่ยนะ"

เออ ใช่ แค่นั้นแหละ ถามทำไมวะ ไม่ชอบหน้าจะให้ชอบอะไร ถามแปลก ๆ เจ้าปัญหาจริงนะมึง

"หรือจะให้ชอบอย่างอื่นด้วย"

ไม่ต้องล่ะ แค่นี้ก็แย่แล้ว แค่หน้าเนี่ยนะ โห่ กูมีดีแค่หน้าแค่เนี้ยเหรอวะ อยากจะบร้า

หลังจากหน้างอ กลายเป็นหน้าง้ำ เลื่อนขั้นจากหน้าง้ำกลายเป็นหน้างี่เง่าตามลำดับ และท้ายที่สุด เข้าสู่สภาวะ หน้าบูด

"อยากรู้จริงเปล่า"

ฮะ ถามว่าอะไรนะ ไม่ทันฟัง อยากรู้อะไร อยากรู้อะไรเหรอ เง้อ อยาก อยาก อยากรู้

สายใจพยักหน้าหงึกหงัก แล้วก็ทำตาโตจ้องหน้าของคนที่นั่งทำหน้าโหดใส่ สายตาบ่งบอกว่าความอยากรู้อยากเห็นกำลังครอบงำจิตใจอยู่จนไม่มีอะไรปกปิดได้
"ขอมือหน่อย"

ได้ยินว่าให้ยื่นมือไปหา ก็จัดการยื่นมือออกไปอย่างว่าง่าย

"เดี๋ยวจะร่อนจานไปทางโน้น ไปเก็บมา"

ครับพ้มเจ้านาย จ๊ากกกกกกกกกกกกกกก กรูม่ายช่ายหมานะเฟ้ย เล่นอะไรเนี่ย

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า .... เดี๋ยวจะไปแล้ว กินข้าวอยู่นี่แหละอย่าให้เหลือนะมึง เดี๋ยวมารับกลับบ้าน อย่าคิดหนี กินให้หมดแล้วเดี๋ยวมารับ"

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย อะไรเนี่ย แล้วสนธิสัญญาอ่ะ สนธิสัญญายังไม่ทันได้ร่ายเลยนะ จะมาพรีเซ้นจ์สนธิสัญญานะเนี่ย เดี๋ยว ๆ

อ้าปากค้าง และเตรียมจะลุกขึ้นวิ่งตาม ไอ้หนวดหน้าเหี้ยมตัวโตที่เดินลิ่ว ๆ ออกจากร้าน พี่ท่านไม่พูดพล่ามทำเพลง เดินจากไปอย่างรวดเร็ว
จะก้าวขาเดินตาม ก็ไม่ทัน เพราะอาหารถูกนำมาเสริฟเรียบร้อยแล้ว ของฟรีคงไม่มีในโลก สั่งมาแล้วแถมฟรีอีกด้วย อาหารน่ากินทั้งนั้น จะรีบร้อนไปไยก็ใช่ที่

หิวจะตายห่า

ขืนชิ่งตามไป คงไม่ได้กินข้าวฟรีแน่ ๆ

"อ่ะ ครับ ๆ คือว่าผม" กำลังงง ว่าจะหยิ่งด้วยการไม่กิน หรือกินเข้าไปเลย เพราะไหน ๆ ก็ไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว ก็พอดีกับแม่สาวเสริฟคนงามยิ้มหวานหยดแล้วรีบพูดอย่างไม่รอช้า

"อาหารชุดสุดพิเศษค่ะ อันนี้เป็นหอยนางรมแช่แข็งนะคะ แล้วก็อันนี้เป็นรังนกตุ๋นยาจีน แล้วก็น้ำซุปผสมโสมค่ะและนี่เป็น......................."

สาวเสริฟร่ายไปไม่มีหยุด แต่สายใจไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

โห่ ของแพง ไม่กินไม่ได้แล้ว ก๊าก ก๊าก ไม่กินก็โง่ดิ หุ หุ หุ ของฟรี พรีเซ้นจ์เอาไว้ทีหลัง สมองแล่นก่อนเดี๋ยวอย่างอื่นค่อยตามมา ฮ่า ฮ่า สายใจฉลาดมาก ทำไมกูฉลาดอย่างนี้ว้า

ยกช้อนขึ้นและตักซดอย่างสบายอารมณ์ท่ามกลางอาหารชุดสุดพิเศษที่ถูกปรุงมาโดยเฉพาะ โดยไม่ได้เอะใจเลยสักนิด ว่าของที่กิน กินไปเพื่ออะไร

สาวน้อยเดินจากไปแล้ว พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าเมื่อหันกลับมามองสายใจที่ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเอร็ดอร่อยอีกครั้ง

"อายุก็เพิ่งแค่นี้เอง ไม่น่าต้องกินขนาดนี้เลย หรือว่าคนสมัยนี้ไอ้อย่างนั้นมันเสื่อมเร็ว หน้าตาก็ดีไม่น่าเลยจริง ๆ เฮ่อ เสียดาย"

สาวเสริฟคนสวยเดินจากไปแล้ว แต่สายใจยังคงมุ่งมั่นกินต่อไปไม่มีหยุด โดยไม่รู้ถึงประสิทธิภาพของอาหารที่กิน ว่ามีฤทธิ์ร้ายเหลือขนาดไหน

"ร้อน ทำไมมันร้อนงี้วะ แอร์ก็เปิด ทำไมถึงได้ร้อน ไม่เป็นไรช่างมัน กินต่อดีกว่า พี่ไอ้วัชนี่สงสัยจะผีเข้าถึงได้ใจดีขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นก็เสร็จโจรสายใจอะดิวะแบบนี้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

สายใจหัวเราะเริงร่าเบิกบานสุดขีด

แต่พี่ไอ้วัชเบิกบานเริงร่ายิ่งกว่า เมื่อหันกลับไปมองคนในร้านอีกครั้ง ก่อนที่รอยยิ้มจะจุดขึ้นที่มุมปากและหัวเราะอย่างนึกสนุก

"ไม่ได้บังคับนา นี่เอาใจสุดฤทธิ์แล้ว คนอื่นไม่ได้ถึงขนาดนี้นะ เอ็งนี่รายแรกเลยไอ้ตี๋เอ้ย ว่าแต่ลงทุนไปคราวนี้จะคุ้มมั้ยวะ อยากจะรู้จริง ๆ ว่าที่ลงทุนไปจะคุ้มหรือเปล่าเดี๋ยวคงได้รู้กัน"




TBC...








ปอลอ แนน+1 ให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ

[both^^]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ทันป๊ะแนนม้ายยยยยย

พี่ไอ้วัชกะลังวางยาว้อยยยยยยยยย

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

[akaipee]

  :serius2:อ๊ากกกกกกกกกกกน้องสายจะรอดไหมอ่ะ

[G-NaF]

แหะๆ ๆๆ

พึ่งตามทัน 

เอ่อ  บำรุงซะขนาดนั้น  สายใจจารอดมั้ยนั้น

เอิ๊กๆๆ ๆ

[Bg LoVe NT]

พี่ไอ้วัช

ร้ายจริงๆ

ฮ่าาา

[[€]ŝĊörŦ]

เหอะๆ...

เล่นของบำรุงขนานหนักเลย

+1 ให้พี่แนนอีกเช่นเคย

 

[Kipper]

ทำไมน๊อ...?

น้องสายถึงได้เห็นแก่ของกินขนาดนั้น

พี่เวย์นี่ก็เจ้าแผนการเหลือร้าย

ขอบคุณครับแนน

+1 ให้คร๊าบบบบ

[andy_kwan]

ไอ้พี่วัชจงใจปลุกเซ็กส์ด้วยอาหารเลยนะเนี่ย
รอลุ้นจ๊ะ

[YO DEA]

o_O"


เกิดอะไรขึ้น...

[april]

พี่ไอ้วัชตั้งใจขนาดนี้
ครั้งนี้น้องสายจะรอดมั๊ยนี่   

+1 ให้แนนค่ะ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

โห พยายามน่าดูเลยอ่ะ

[tsuya]

ขอตอนต่อไปเลยได้มั้ยอ่า

อยากรู้ผลลัพธ์ของอาหารที่กินเข้าไปอ่ะ หุ หุ 

[● MaYa~Boy ●]

มาอ่านคับ

[nanao]

น้องสายใจของเราจะโดนเผด็จศึกแล้วใช่ไหม 

[HaLF333]

โว๊ะ...
น้องสายเจอบำรุงเข้าไปขนาดนี้...
พี่เวย์คงไม่ยั้งมือซะละม้างงง..
กิส กิส กิ๊สสสสสสสสสส...
5555+
รออ่านตอนต่อไป..

+1 รักแนนเสมอค่ะ..
จุฟๆ

[nanalonely]

ตอน  กูจาอ้วก 




“เฮ้ย เป็นไรเนี่ย เฮ้ยตี๋เอ้ย ไอ้ตี๋ เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย” เสียงโหวกเหวกโวยวายอะไรสายใจไม่ทันได้ยิน รู้ก็แต่ตอนนี้ตัวเองกำลังโก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ในห้องน้ำ
โดยมีจอมมารพี่ไอ้วัชเป็นคนลูบหลังให้และแหกปากโวยวาย พูดออกมาแทบไม่เป็นภาษามนุษย์
เอ๊ะ เป็นมนุษย์หรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าหูอื้อตาลาย มองอะไรไม่เห็น สุดท้ายเลยต้องทรุดนั่งกับพื้น แล้วก็เอนหลังพิงกับผนังห้องน้ำเอาไว้ เพราะถ้าลงไปนอนบนพื้น จะดูไม่สุภาพ ไม่เหมาะและไม่ควร

“เฮ้ย ได้ยินมั้ย เฮ้ย ตี๋ ได้ยินมั้ยวะ” พี่ไอ้วัชยังคงแหกปากโวยวายเรียกต่อไป หลังจากที่มีความมุ่งมั่นและความมั่นใจในการพาน้องสายใจไปสวีทวิ้ดวิ้ว ตอนมามันก็สภาพดี ๆ นั่งไปไม่ถึงสิบวินาทีอยู่ดี ๆ มันก็หมดสภาพหลังจากเข้าห้องน้ำไปยืนอ้วกอย่างเอาเป็นเอาตายและสุดท้ายก็ลงไปนั่งอยู่กับพื้น
ถามอะไรไปก็ตอบไม่ได้ พูดอะไรไปก็ดูเหมือนจะไม่รับรู้

“ผมลืมไปว่าผมแพ้หอยนางรม นึกว่าหายแล้ว ผมจะตายมั้ยพี่ ฮือ ฮือ”

ได้ยินน้องสายใจคร่ำครวญชวนเวทนาแล้วก็ได้แต่นั่งแหง่วอยู่ตรงหน้าของคนที่เหมือนจะหมดเรี่ยวหมดแรง
ไม่รู้จะกลุ้มใจที่ไอ้ตี๋นี่แพ้หอยนางรม หรือจะกลุ้มใจที่เสียเงินค่าหอยนางรมแล้วไม่ได้ประโยชน์กันแน่
เพราะดูแล้วสภาพแบบนี้ จะกิ๊ดกิ๊วด้วย ก็คงไม่ไหว
เลยได้แต่ทำหน้ากลุ้มเหมือนแบกโลกเอาไว้และส่ายหัวด้วยความเซ็ง

“ไหวมั้ยวะ ไปนอนพักได้มั้ย เสียเงินไปเยอะแล้วนะเว้ย กูหนอกู”

ได้ยินเสียงพี่ไอ้วัชบ่นพึมพำแล้วน้องสายใจก็ได้แต่ทำหน้ามู่ทู้ ก่อนจะลุกขึ้นไปยืนโก่งคออ้วกอีกรอบที่ล้านแปด โดยมีพี่ไอ้วัชคอยดูแลเทคแคร์ด้วยความห่วงใยอย่างจำใจ

“พี่ อ้วกกกกกกกก อ่อก แอ่ก”

กำลังจะอ้าปากพูดก็พอดีกับกระเพาะบีบรัดอย่างแรงจนอาหารที่กินเข้าไปพุ่งทะยานออกมาจากลำคอ ช่างเป็นภาพที่ชวนให้ควักยาดมมาดมด้วยความกลัดกลุ้มเป็นยิ่งนัก

และนั่นก็คือสิ่งที่พี่ไอ้วัชทำ

ควักยาดมออกมาดมด้วยความเครียด เพราะน้องสายใจอ้วก แล้วอยากจะอ้วกตามไปด้วย

สุดท้ายเลยได้แต่นั่งมองสายใจที่นั่งแหง่วอยู่บนพื้นห้องน้ำ ส่วนตัวเองปลีกตัวไปนั่งอยู่บนชักโครกแทน เพราะไม่รู้จะไปนั่งที่ไหนดี โลเกชั่นนี้จึงยิ่งกว่าทั้งเหมาะและทั้งควร

“หายยัง”

ถามออกไปด้วยความเซ็ง แล้วก็เห็นสายใจพยักหน้าสองสามครั้งและลงไปนั่งอยู่บนพื้นที่เก่าเวลาเดิม

“เอายาดมข้าไปดมก่อนเอามั้ย”

บ้าเหรอคร้าบพี่น้อง ยาดม ที่มีเจ้าของไม่ควรจะไปขอหยิบยืมเป็นเด็ดขาด แต่ถ้าหากเป็นส่วนที่เป็นยาหม่องน้ำก็คงพอไหว

“ขอเป็นน้ำ ๆ แล้วกันพี่”

ช่างเป็นบทสนทนาชวนวาบหวามหัวใจยิ่งนัก ไม่รู้ว่าหัวใจใครแต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่หัวใจของทั้งพี่ไอ้วัชและสายใจเป็นแน่แท้

“จะนอนนี่หรือกลับบ้านวะ ไม่มีอารมณ์อย่างว่าแล้ว เห็นสภาพแบบนี้แล้วเซ็ง”

พี่ไอ้วัชเป็นมนุษย์ที่ไม่เคยคิดก่อนพูด พอ ๆ กับการที่สายใจเป็นมนุษย์ที่ไม่เคยสนใจคำพูดของคนแล้วเก็บเอามาคิด ถ้าไม่ทั้งบ้าและประสาทรวมกัน คงไม่ถูกพี่ไอ้วัชลากเข้าโรงแรมง่ายๆ
แต่เหตุผลของสายใจที่ยอมเข้ามา คือเพื่อหาโลเกชั่นใหม่ ๆ ในการทำเรื่องสวีดวีดวิ้วกับคนที่ตัวเองคิดว่าเป็นแฟนเท่านั้น แล้วก็กะจะชิ่งหนีอย่างรวดเร็ว แต่การณ์กลับไม่เป็นไปอย่างที่คิดแต่ประการใด กลายเป็นชายหนุ่มสองคนที่มานั่งด้วยกันอยู่ในห้องน้ำ ฝ่ายหนึ่งเซ็ง และอีกฝ่ายหนึ่งหมดความรู้สึกร้อนเร่าไปเสียแล้ว

“ทำไมพี่ชอบหน้าผมอ่ะ”

“หน้าเหมือนหมาตัวที่เคยเลี้ยง หน้ามันงี้แหละ โง่เง่าปัญญานิ่มเหมือนกันเป๊ะเลย นี่แหละใช่เลยที่เคยตามหามานานแสนนาน”

แป่ววววววววววววววววว

เป็นคำตอบที่ทำให้สายใจรู้สึกภาคภูมิใจในชีวิตที่ได้เกิดมาแล้วหน้าเหมือนหมาที่พี่ไอ้วัชเลี้ยงเอาไว้

“พี่ก็หน้าเหมือนหมาบ้านผมเหมือนกันเลย ฮ่า ฮ่า อ่อก แอ่ก จาอ้วกอีกแล้วววววว”

ว่าแล้วสายใจก็จัดการพยุงร่างกายของตัวเองขึ้นยืน โดยมีใครอีกคนรีบชิ่งหนีอย่างรวดเร็ว และเดินมานอนแผ่หราอยู่บนเตียง กางแขนกางขายึดพื้นที่เอาไว้ทั้งหมด และเงยหน้าขึ้นมองที่หน้าประตูห้องน้ำเป็นพัก ๆ
“เฮ้ย ถ้าใกล้จะตายแล้วเรียกนะเว้ย จะนอนแล้ว เอ็งใกล้ตายแล้วเรียกนะเว้ยไอ้ตี๋”

ไม่ได้สนใจไยดีว่าสายใจจะเป็นยังไง พลิกตัวนอนตะแคงข้างแล้วจัดการลากผ้าห่มมาคลุมร่างกายของตัวเองและหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้ามาทั้งวัน
จากการที่ต้องเดินทางตะลอน ๆ ไปพรีเซ็นจ์โปรเจคและคิดแผนการณ์สะบึ้มน้องสายใจ

ภายในเวลาห้าสิบวินาที เมื่อหัวถึงหมอน แกะยังไม่ทันกระโดดข้ามรั้ว พี่ไอ้วัชก็หลับสนิทเป็นตายชนิดไม่กลัวตาย จากการถูกลอบทำร้ายจากข้าศึกที่ยังคงโก่งคออ้วกไม่เลิกอยู่ในห้องน้ำ

โอยยยยยยยยยย กูจะตายมั้ยเนี่ย นี่จะเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่ห้องน้ำใช่มั้ยเนี่ย

ตายแน่แล้วแบบนี้

ได้แต่โอดครวญและดมยาหม่องน้ำเป็นพัก ๆ เพื่อให้อาการคลื่นเหียนวิงเวียนบรรเทาลงบ้าง

ตกอยู่ในสภาพนั้นเป็นนาน นานสองนานและสามนานสี่นานตามมา เมื่อรู้สึกว่าร่างกายเริ่มมีเรี่ยวแรงเลยต้องตะเกียกตะกายเดินไปค้นหาผ้าขนหนูที่วางเอาไว้นอกห้องน้ำ สายตาเหลือบไปเห็นซากศพที่หลับสนิทอยู่บนเตียงแล้วก็ได้แต่นิ่งมองอยู่อย่างนั้น แต่สมองยังไม่หยุดคิด

แผนแรก ฆ่าหั่นศพหั่นซะ ให้มันหายไปจากโลกนี้ แต่ว่ากูไม่ได้เรียนหมอมาไม่มีฝีมือในการหั่น แต่เคยหั่นหมูที่บ้านเพื่อทำผัดกระเพรา มันจะเหมือนการหั่นหมูมั้ยวะ แต่ถ้าทำแบบนั้นเดี๋ยวก็ได้เป็นคดีใหญ่ตอนเก็บชิ้นเนื้ออีกมันจะดูทุลักทะเลในการชี้เศษเนื้อ ไม่ไหว ไม่ไหว มันดูลำบากเกินไป

แผนสอง ฆ่ารัดคอ แบบนี้น่าสน ว่าแต่ผ้าขนหนูในมือนี่จะทำให้พี่ไอ้วัชตายได้ทันใจมั้ยวะ
แต่มาด้วยกันถ้ามีคนสงสัยขึ้นมากล้องวงจรปิดคงทำให้ไม่สามารถจะหาเหตุผลมาหักล้างได้

หรือว่าจะเป็น.......

ยืนครุ่นคิดอยู่นานแล้วก็เพิ่งสำนึกได้ว่าร่างกายตัวเองมันเหม็นอ้วกขนาดไหน ดึงชายเสื้อขึ้นมาดมแล้วแทบอยากอ้วกอีกรอบ

อาบน้ำก่อนแล้วค่อยคิด เหม็นชิบหาย เวรเอ้ยย ทำไมกูถึงได้แพ้หอยนางรมย์ด้วยวะ
ทำไมสายต้องแพ้ของแพงด้วย ทำไม ทำไมวะ ทำมายยยยยยยยยยยยยย

เสียดายของหมดเล้ย อือ ฮือ

ผ้าขนหนูถูกนำมาพันเอาไว้ที่เอว กระดุมเสื้อเม็ดแรกถูกปลดออก ก่อนจะตามมาด้วยเม็ดที่เหลือ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย จนมาถึงปราการด่านสุดท้ายของท่านชาย

กางเกงในถูกรูดลงมาเป็นเลขแปดที่แสนจะเป็นศิลปะ ก่อนที่น้องสายใจคนงามจะก้มหน้าก้มตาสะบัดให้พ้นทาง
ช่างเป็นภาพที่ชวนให้ลุ่มหลงยิ่งนักสำหรับพี่ไอ้วัช ที่พลิกกายหันกลับมาและปรือตาตื่นขึ้นมองคนที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่ก้าว

ตาหรี่ ๆ กลายเป็นตาโตเท่าไข่ห่าน เบิกตากว้าง และจ้องอย่างเอาเป็นเป็นเอาตาย

แม่เจ้าโว้ยยยยยยยยยย นี่ว่าจะไม่จะไม่แล้วนะ

อู้ววววววววววว สูดย้อดดดดดดดดด จอร์จและซาร่าห์ นี่มันสุดยอดความคลาสสิคแล้วนะเนี่ย

ไอ้ตี๋นี่มัน................แหม้..........เห็นทีจะปล่อยเอาไว้ไม่ได้ซะแล้ว ค่าอาหารไม่นับ แต่จ่ายค่าโรงแรมไปคงคุ้มกันงานนี้แหละว้า




TBC…..








ปอลอ แนน+1 ให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ

[YO DEA]

 


แล้วไงต่อน้า

[both^^]

“ทำไมพี่ชอบหน้าผมอ่ะ”

“หน้าเหมือนหมาตัวที่เคยเลี้ยง หน้ามันงี้แหละ โง่เง่าปัญญานิ่มเหมือนกันเป๊ะเลย นี่แหละใช่เลยที่เคยตามหามานานแสนนาน”

ใครมาบอกชอบแบบนี้ตรูควรจะดีใจดีมะวะ

555+

พี่วัชๆ ปล้ำเล๊ยยยยยยยยยยยยยยยย

+1 นานาค่า

[r4inbow]

ถ้ามีคนมาบอกว่าชอบหน้าเราอย่างนี้ >> ตบเลยดีกว่า  555+
ตอนต่อไปลุ้นให้ปล้ำเลยค๊ะอิอิ

รออ่านตอนต่อไปเน้ออ
+1ให้จ้าาาาา