แฟนเด็กพี่ภาคิน
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: แฟนเด็กพี่ภาคิน  (อ่าน 7761 ครั้ง)

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
แฟนเด็กพี่ภาคิน
« เมื่อ07-09-2021 22:11:29 »

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************



เรื่องราวความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นเพราะผมเมาแล้วไปนั่งตักพี่เขา จากคนที่แอบชอบเงียบ ๆ จวนจะยอมแพ้แล้วเลิกชอบพี่เขาแล้วแต่พอได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ผมกลับรู้สึกดีมากขึ้น เอาละ ผมจะชอบพี่ต่อไปก็ได้พี่เบียร์
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-09-2021 04:47:07 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอนที่ 1
«ตอบ #1 เมื่อ07-09-2021 22:13:16 »

PROLOGUE : ได้จูบพี่เบียร์แล้ว





ณ ร้านเหล้าหลังมอ.แห่งหนึ่ง มีผู้คนมากมายนั่งดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เสียงดนตรีในร้านดังกลบเสียงพูดคุย ใบหน้านวลระเรื่อพยายามเพ่งมองปากเพื่อนว่าเพื่อนทั้งสองกำลังคุยอะไรกัน

"ไอ้รักมึงไหวไหม" เสียงเพื่อนสนิทที่นั่งฝั่งตรงข้ามหันมาสนใจเขาพร้อมกับตะโกนถามเสียงดัง คนหน้าแดงส่งยิ้มให้เพื่อนรักจนตาหยี เขายังไงไหว ยังนั่งดื่มกับเพื่อนได้ถึงเช้า

"ไหว กูไหวมาก" บอกเพื่อนเสียงยานเมื่อเริ่มจะเห็นหน้าเพื่อนทับซ้อนกันหลายคน มือขาวขยี้ตาตัวเองจนเริ่มแน่ใจว่าหายตาพร่ามัวแล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นใครบางคนที่ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยว ช้ำใจจนต้องนั่งดื่มเหล้าย้อมใจตัวเอง

เคยไหม...ทั้งที่เจ็บปวด แต่ก็ยังรักอยู่

เคยไหม...ทั้งที่พยายามจะหลบหน้า แต่กลับพบเจอ

เคยไหม...แอบมอง แต่ก็หลบตายามเขาหันมา

เคยไหม...แอบรักแต่ไม่กล้าพอที่จะเอ่ยคำ 'รัก' ออกไป

แล้วไงวะ กูแค่ชอบจะผิดตรงไหนห๊ะ!!

อยากตะโกนก้องดังๆ ให้ร่างสูงหล่อโดดเด่นที่ควงสาวสวยระดับดาวคณะนิติแนบอกนั้นไว้ได้รู้เหลือเกินว่าเขารู้สึกยังไง เป็นอีกคืนแล้วที่ร่างสูงควงยัยนมโตนั่นมาร้านเหล้าแห่งนี้ ผมมองภาพเขาสองคนสวีทหวานกันปานจะกลืนกินอย่างอิจฉา

มันอิจฉามาก เป็นผมแทนยัยนมโตนั่นไม่ได้เหรอที่คน ๆ นั้นจะควงแขน!! เล่าถึงคนอื่นนานละมาทำความรู้จักกันดีกว่า

ผมมีชื่อเล่นว่า เจ้ารัก รสิน อินทรักษ์ เป็นเฟรชชี่ปี1 คณะศิลปกรรรมหน้าใสมาได้หนึ่งเทอมละ เทอมสองก็เหลวแหลกตามรุ่นพี่แนะนำอย่างไอ้พี่โซดามัน พี่โซดาเป็นเจ้าของร้านเหล้าแห่งนี้ ตอนผมรู้ว่าร้านน้ำเมาแห่งนี้เป็นของพี่มันก็ตกใจเหมือนกัน

บังเอิญผมมันเข้ากับคนง่าย

บังเอิญร้องเพลงเก่ง

บังเอิญหน้าตาดี

บังเอิญเป็นหลานเทคฯ ไอ้พี่โซดาผมจึงถูกลากให้มาร้องเพลงและทำงานที่นี่ไปแบบไม่ต้องตั้งใบสมัครเลย

ชีวิตผมดีๆ คุณแม่ชมใหญ่เลยว่าผมขยัน ส่งให้มาเรียนแต่กลับมาทำงานหาเงินเที่ยวเอง

อยากบอกแม่เหลือกินว่ากูโดนไอ้พี่เทคแคร์มันบังคับครับแม่ แม่งงงงงง!!

และเพราะการมาทำงานที่ร้านทุกคืนนี่แหละครับจึงเป็นเหตุให้ผมได้รู้จักกับ พี่เบียร์ ภาคิน เจริญวัฒนกุล ปี 3 วิศวะไฟฟ้านี่เอง แหละนี่คืออีกเหตุผลที่ทำให้ผมไม่อยากจากร้านนี้ไปไหนแม้แต่คืนเดียว เพราะพี่เบียร์กับเพื่อนแก๊งอีกสี่คน ชอบมาสุงสิงที่นี่ทุกคืน บางคืนยัยนมโตนั้นก็มา แต่บางคืนก็ไม่มา ซึ่งคืนนี้ยัยนั้นมาและผมก็นั่งกรอกเหล้าดามใจตัวเองอีกเช่นเคย

กูเกลียดนมโต ๆ นั้น สัส!! เบียดพี่เบียร์จนนมจะทะล้นออกมาละ

ปัก!!

"แดกจนเหล้าร้านกูจะหมดร้านละ" เสียงไอ้พี่เทคผมเองเดินเข้ามาทักทาย พร้อมตบหัวผมดังปาบเพื่อเรียกสติ กูจะกินมันผิดด้วยหราาาา นี่ก็ทำงานเกินเงินเดือนที่ได้อีกล่ะไอ้พี่โซดาคร้าาาบ

"เหมือนเดิมแหละเฮีย โน้นครับโน้น" ไอ้โนเพื่อนผมมันชี้บอกให้พี่โซดารู้ถึงเหตุผลที่ผมซดเหล้าไม่หยุด ส่วนอีกคนที่นั่งข้าง ๆ คือไอ้แพร์ครับรายนี้ขยับลุกมาหยิกแก้มผมด้วยเพื่อเรียกสติไม่ให้ผมปิดตา

"จะแดกแล้วจะทำไมวะ" ผมกวนตีนใส่แม่งเลย เข้าใจฟิวใช่ไหม แม่งอกหักทุกวี่ทุกวัน เพ้อไปสิบชาติคนเดียวไปว่าเป็นแฟนกับเขาทั้งที่เขาไม่เคยแลมองสักครั้ง

"ไอ้นี่หนิ!!" และก็อีกลูกครับผมหันขวับมองด้วยสายตาร้ายใส่ไอ้พี่โซดา หัวกูน่ะไม่ใช่กลอง ตบเอาตบเอา เดี่ยวเถอะพ่อจะเตะก้านคอให้เลยพี่เทคฯ ก็พี่เทคฯ เถอะ

"ไอ้รักมึงเมาแล้วนะเว้ย กลับหอกัน" ไอ้โนมันชวนผม เรื่องอะไรผมจะกลับล่ะ แค่ได้เจอหน้าพี่เบียร์มันก็ดีมากแล้ว แต่ผมไม่ชอบเลยเวลามียัยนมโตนั้นคลอเคลียพี่เบียร์แบบนั้น ทั้งที่ไม่มีสิทธ์อะไร

แต่กูจะทวงสิทธ์

สิทธ์ของหัวใจที่รักมั่น 69 วัน!!

ครับ ผมแอบชอบพี่เบียร์เข้า 69 วันแล้ว และอีกเกือบชั่วโมง ก็จะวันที่ 70 แล้วครับทุกคน เสียงดังสนั่นทั่วร้านยังคงดังเพราะมีกลุ่มคนดูบอลอยู่อีกฝั่ง ไอ้พี่โซดามาตามให้พวกผมลุกมาช่วยงานในร้านก่อน เพื่อนทั้งสองจึงได้หิ้วปีกพาผมมานั่งอยู่บนเคาน์เตอร์เรียงราย โดยมีพี่โซดานั่งข้างไอ้แพร์ที่กำลังคิดยอดรวมของวันนี้เช่นเดิม

"มึง..ตัดใจเหอะ เขารักกันขนาดนั้น เขาไม่สนมึงหรอก" หึ ผมแสยะยิ้มเยาะให้กับตัวเองเมื่อเห็นชายหญิงตรงข้างหน้าร้านจูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม

อีนั่นมันเป็นใครฟ้ะ...มายุ่งกะพี่เบียร์ของกูได้ยังไง!!

"อ้าว ๆ มึงจะลุกไปไหน" ผมปัดมือของสองเพื่อนรักออกแล้วเดินโซซัดโซเซตรงไปยังโต๊ะของพี่เบียร์ ผู้คนรอบข้างที่ผมเดินผ่าน ต่างก็หันมามองผม ราวกับกลัวว่าผมจะล้มเอาได้เพราะทรงตัวไม่อยู่

กูไม่ได้เมาเว้ย กู-ไม่-ได้-เมา!!

ผมเดินอย่างมาดมั่นเข้าไปลากยัยป้าที่นั่งแลกลิ้นกับพี่เบียร์ตกลงพื้นอย่างจัง นางยักษ์ร้ายดูจะตกใจและเจ็บตัวก่อนจะหันมาวีนใส่ผม ระหว่างนั้นผมเลือกมานั่งทับบนตักพี่เบียร์แทน

พี่เบียร์ผัวกูครับยัยป้าหน้าวอก

กรี๊ดดดดด

"เด็กบ้า เมาแล้วกลับบ้านไปเลยไป แล้วก็ปล่อยเบียร์นะ ออกไปจากตักเบียร์เดี่ยวนี้" เสียงแปดหลอดที่ดังแข่งดนตรีเรียกสายตาทุกคนในร้านเป็นอย่างดี ร่างอวบอัดลุกขึ้นเองด้วยความยากลำบากเพราะรองเท้าส้นสูงที่สวมใส่ ผมพยายามเพ่งเล็งมองหน้าเพราะสายตาเริ่มพร่ามัวด้วยฤทธิ์เหล้า ผมว่าผมไม่ได้เมานะแต่ทำไมเธอมีหลายคนจัง

"เลิกยุ่งกับพี่เบียร์ของน้องได้แล้ว ไม่เห็นรึไงว่าพี่เบียร์เขาไม่สนใจเธอ แหกตาดูบ้างนะ พี่เบียร์กอดน้องอยู่" ผมชี้มือไปยังยัยป้าหน้าหนาที่เอาแต่เกาะแกะพี่เบียร์ไม่ยอมไปไหน ที่สำคัญผมกอดคอพี่เบียร์ไว้แน่นด้วยเพราะกลัวว่าร่างสูงหายไปไหนแล้วโดนยัยป้าตรงหน้าฉกไปกินอีก

กรี๊ดดดดดดดดดดด

และก็ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องจนแก้วหูจะแตกดังทั่วร้านอีกครั้งพร้อมกับเท้าที่กระทืบอย่างไม่พอใจสุดๆ

"จะบอกอะไรให้หายโง่นะเจ้ พี่เบียร์เป็นของน้อง เรารักกัน แล้วเราก็จูบกัน" ผมสาธยายเรื่องราวมากมายที่คิดเองเออเองคนเดียวข้างเดียวออกมา เหล่าเพื่อน ๆ และพี่เบียร์ดูจะแปลกใจไม่น้อย สองมือผมดึงคอพี่เบียร์มาจูบแลกลิ้นกันต่อหน้าเจ้แกและทุก ๆ คน

อื้ม...ราวกับฝันเป็นจริง ผมได้จูบพี่เบียร์แล้ว


ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 2
«ตอบ #2 เมื่อ08-09-2021 18:38:14 »


EPISODE : 01 เรียกรักว่าน้องหนู





ได้เข้ามาในห้องกว้าง คนเมาก็ถูกพาเข้าห้องน้ำเมื่อน้องอยากอ้วก ผมลูบหลังให้น้อง เพราะน้องเมาแล้วเอาแต่บอกว่าอยากกลับกับผม ผมจึงได้อุ้มน้องออกจากร้านเฮียโซดา แล้วพากลับมายังห้องตัวเอง

มือหนาช่วยเหลือคนเมาอย่างไม่มีทางเลือก พอได้ล้างหน้าล้างปากน้องก็เริ่มลุกขึ้น

ผมอาสาจะพาเจ้าตัวไปนั่งแต่น้องกลับไม่ยอม ปากบอกว่าเดินเองได้ ใบหน้าแดงยิ้มกว้างให้แต่แค่จะยืนให้ตัวตรงน้องยังทำไม่ได้ ผมเป็นห่วงกลัวน้องล้ม มือจะเอื้อมจับมือน้องตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่กล้า

"พี่เบียร์ของน้อง" ผมยืนชิดขอบประตูห้องน้ำเมื่อร่างเล็กเซตัวมาโอบกอดคอ มือใหญ่รวบเอวน้องเพราะกลัวน้องจะล้มเอา

"น้องชอบพี่เบียร์นะครับ" ความในใจของเจ้ารักพรั้งพรูออกมาโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกตัว ผมมองตัวเล็กที่ยังคงจ้องมองผมราวกับมีเรื่องจะพูดอีกมากมาย

"พี่เบียร์น่ะเป็นของน้อง" คนเมาแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของในตัวของผม แต่ผมก็ไม่ได้ขัดค้านอะไร

ก็น้องมันเมานี่น่า

"เป็นของน้องคนเดียว เข้าใจไหมครับ" สีหน้าคาดหวังคำตอบของน้องดูน่าหยิกแก้มเหลือเกิน หากผมจะหยิกแก้มน้องจะถูกตีมือไหม

"ทำไมไม่ตอบ น้องถามอยู่นะ ไหนคำตอบ" ทนรอไม่ไหวคนเมาก็คาดคั้นขอคำตอบอีก มือผมโอบเอวบางของน้องไว้หลวม ๆ

แมวน้อยตอนเมาช่างดุแต่ไม่ได้รู้สึกน่ากลัว

"ครับ พี่เป็นของน้องเจ้ารักครับ" ร่างเล็กซบอกผมอยู่อย่างนั้นแต่สายตาเมามายมองผมไม่วางตา รอยยิ้มหวานฉีกยิ้มกว้างแต่ยังไม่รู้สึกพอใจกับคำเรียกตัวเอง

"ไม่เอาเจ้ารัก ไม่เรียกชื่อเล่น" ผมก้มมองคนเมา สองมือกลายเป็นกอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมกอดแล้ว ไม่เข้าใจว่าน้องจะให้เรียกอะไรในเมื่อเจ้าตัวก็ชื่อเจ้ารักตามที่ผมได้ยินมา

"แล้วจะให้พี่เรียกอะไรครับ" เอ่ยเสียงนุ่มถาม คนเมาฉีกยิ้มจนตาหยี ยามเมาน้องดูน่ารักสิบเท่า "เรียกน้องรักเหรอครับ" หรือจะให้เรียกด้วยชื่อเล่น น้องเจ้ารัก น้องรัก เขาเรียกได้ทั้งนั้น

"น้องหนู" มือนุ่มนิ่มเลื่อนมาจับใบหน้าผมแล้วเขย่งเท้าพร้อมกระซิบบอกเบา ๆ ให้ได้รู้ ผมรู้สึกแปลกกับคำเรียก น้องไปได้ยินคำนี้จากไหน มันช่างเข้ากับตัวน้องมาก

"น้องหนูเหรอครับ" ผมถามน้องด้วยความอยากแน่ใจ

"ใช่ คุณป๋าเรียกน้องหนูเหมือนกัน" น้องวางคางบนอกหนาของผมเมื่อเริ่มทรงตัวไม่อยู่

"แต่จุ๊ ๆ อย่าบอกคุณป๋านะ คุณป๋าบอกอยากเรียกน้องหนูคนเดียว แต่น้องอยากให้พี่เบียร์เรียกด้วย" น้ำเสียงคนเมาดูขี้เล่น น้องเริ่มปิดตาลงคงจจะง่วงนอน

"น้องหนู"

"อือ จั๊กจี๊ อิอิ แต่น้องชอบฟัง" น้องค่อย ๆ หัวเราะคิกคักออกมาทั้งที่ตายังคงหลับ คนเมาอยากได้ยินพี่เบียร์เรียกเขาว่าน้องหนูอย่างที่คุณป๋าเรียก แต่พอได้ฟังแล้วกลับรู้สึกว่ามันจั๊กจี๊กว่าที่คิด

"ถ้าชอบ พี่ก็จะเรียกครับ" ผมบอกคนเมา น้องอยากให้เรียกและชอบที่ได้ฟังผมก็เต็มใจเรียกเพื่อเจ้าตัว แต่แก้มนวลก็ช่างเรียกสายตาให้ก้มมองจนละสายตาไปไม่ได้ น้องมีแก้มนุ่มราวกับผิวเด็ก อยากจิ้ม อยากบีบแก้มแดง แต่กลัวน้องจะดุเอา

"ชอบ ชอบพี่เบียร์ที่สุด" ผมถอนหายใจ ผมแพ้แล้ว ความรู้สึกของน้องผมรับรู้แล้ว หัวใจผมเต้นดังราวกับกลองชุดใหญ่ ผมพาคนเมามานั่งบนเตียง มือเรียวถอดเสื้อผ้าตัวเหม็นออกแล้วปาทิ้งอย่างไม่ใยดี ทำตัวราวกับอยู่ห้องตัวเอง ผมช่วยเก็บเสื้อผ้าบนพื้นไปใส่ในตะกร้าเตรียมซักร่วมกับชุดของผม พอหันมาอีกทีเด็กขี้เมาก็กำลังเคลิ้มหลับบนเตียง ผมเดินมาพร้อมยื่นชุดนอนที่คิดว่าน้องน่าจะใส่ได้

"นี่เสื้อพี่ครับ ถ้าไม่รังเกียจน้องหนูใส่ไปก่อนก็ได้" ผมเอาชุดนอนมาให้น้องได้ใส่ จะใจร้ายปล่อยให้น้องนอนหนาวก็ทำไม่ลง อีกทั้งผมกลัวใจตัวเองเพราะรู้สึกใจกระตุกเวลาเห็นหุ่นของน้อง

น้องค่อนข้างจะหุ่นดี เอวคอด มีสะโพก ผิวสวยและหน้าหวานยิ่งกว่าเพื่อนของผมที่ชอบดูแลตัวเองบางคนซะอีก

"พี่เบียร์" เสียงค่อยยังคงละเมอเรียกชื่อของผม ถูกเรียกบ่อย ๆ แล้วผมก็แอบเขิน น้องไม่ได้หยิบชุดนอนมาใส่ คงง่วงนนอนเกินกว่าจะลุกขึ้นแล้ว

"หลับซะแล้ว" ผมนั่งมองน้องนอนหลับและหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ

"ปกติก็เห็นเป็นคนหวงตัว แต่พอเมาแล้วอ่อยเก่ง พูดเก่งจังเลยนะน้อง" ผมส่ายหน้าและยกยิ้มอ่อนโยน ถึงจะไม่เคยได้พูดคุยกันมาก่อนแต่ผมก็เจอกับน้องเจ้ารักบ่อยที่ร้านน้ำเมา เห็นแล้วสะดุดตาอยู่หลายครั้งจนจำหน้าได้

"พี่เบียร์" ปากเรียวยังคงเรียกชื่อผม เรียกบ่อยจนผมใจเหลว ชื่อผมมันน่าเรียกหาขนาดนั้นงั้นเหรอ มือหนาลูบกลุ่มผมสีนิลนุ่มเพื่อกล่อมคนเมาให้นอนหลับ

"ครับ ฝันดีนะน้องหนู" บอกแล้วร่างสูงก็เดินไปอาบน้ำสักพัก ผมเดินออกมาด้วยท่าทีสดชื่น ใส่บ็อกเซอร์เสร็จก็ล้มตัวนอนข้าง ๆ มันดึกมากแล้ว ผมเฝ้ามองรุ่นน้องที่นอนหลับบนเตียงอย่างไม่รู้เรื่องราว

มาพร่ำบอกว่าชอบผมทั้งที่ยังไม่รู้จักผมดี แบบนี้มันใช่ความรักงั้นเหรอ

"น้องหนูขี้เมา" ผมระบายยิ้มขณะนอนมองเด็กน้อยที่นอนหลับสนิทบนเตียง แก้มของน้องขยับเบียดกับแขนล่ำที่ยอมให้คนเมาได้หลับแทนหมอน มืออีกข้างของผมเลื่อนหน้าม้าของคนหลับอย่างแผ่วเบาก่อนจะขยับเข้าใกล้และบรรจงจูบหน้าผากมน

"ฝันดีครับน้องหนู"

คนเมาลืมตาตื่นเพราะสัมผัสแสนอบอุ่นในที่สุดก็ได้ขยับมาอีกก้าวแล้ว

"ชอบพี่เบียร์ รักชอบพี่เบียร์นะครับ" เสียงละเมอแผ่วเบานั้นดังก้องหู หน้าน้องแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล ร่างเล็กขยับเบียด จมูกก็ขยับฟุดฟิดเมื่อรู้สึกถึงกลิ่นหอมของสบู่และไอเย็นจากตัวคนที่กำลังกอด

"ได้ยินแล้วครับ" ผมกระชับกอดคนเมาที่เอาแต่เพ้อบอกว่าชอบ พลันรอยยิ้มมุมปากยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเผลออยากรู้ว่ารุ่นน้องคนนี้ชอบผมมากแค่ไหน ถ้าจะให้คุยกันตอนนี้ก็คงคุยกันไม่รู้เรื่อง ผมคงต้องรอให้น้องตื่นและมีสติกว่านี้เพื่อจะได้ทำความรู้จักกัน

สำหรับคืนนี้ผมจะยอมให้กอดฟรีหนึ่งคืนก็แล้วกัน


ออฟไลน์ Nattie69

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 777
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #3 เมื่อ08-09-2021 18:49:49 »

 :z6: :a5:

ออฟไลน์ AkuaPink

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2033
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-1
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #4 เมื่อ08-09-2021 20:46:48 »

 :pig4:
 o13

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 3
«ตอบ #5 เมื่อ09-09-2021 20:20:38 »

 EPISODE : 02 นี่มันห้องพี่เบียร์ 

 

"ห้อง..ห้องใคร!! " หลังตื่นมาในเช้าวันใหม่ผมพบว่าตัวเองนอนห้องคนอื่น ความหวาดกลัวทำให้ผมลุกขึ้นจะหนีแต่สายตาเหลือบไปเห็นรูปที่วางบนโต๊ะและติดพนังยิ่งต้องขยี้ตาหลายครั้ง

เชี่ย เอาแล้วไง

"นี่มันห้องพี่เบียร์เหรอ ฮะฮ่า" พอได้รู้ว่าอยู่ห้องใคร ขาแข้งผมก็อ่อนแรง นั่งลงบนเตียงอย่างเดิมมือควานหาผ้านวมหนามาห่มตัวเอง

คงกำลังฝันแน่ที่เห็นตัวเองอยู่ในห้องของพี่เบียร์ ต้องไม่ใช่เรื่องจริงอยู่แล้ว

ผมลองตั้งสติแล้วเอามือเล็กจิ้มแก้มตัวเองเพื่อพิสูจน์สิ่งที่กำลังสงสัย หัวใจเต้นตึกตักเมื่อสัมผัสได้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันอย่างที่นึกคิด สมองนึกย้อนถึงเรื่องเมื่อคืนก็จำได้ว่าดื่มไปเยอะแล้วก็อยู่กับเพื่อนด้วยแต่ทำไมถึงได้มาตื่นห้องพี่เบียร์ล่ะ

แบบนี้พี่เบียร์ต้องโกรธแน่เลย!!!

วิตกกังวลคนเดียวแล้วก็เผลอสะดุ้งเมื่อมีสายโทรเข้ามา มือผมก็ร้อนรนหยิบมือถือเครื่องนั้นรับสายอย่างลืมตัว

"ฮัลโหลโนเหรอ แพร์เหรอ ช่วยด้วย รักมานอนห้องพี่เบียร์ได้ไงก็ไม่รู้" บอกเพียงแค่นั้นแล้วก็เม้มปากตัวเองเข้าด้วยความอายเมื่อคนในสายบอกว่าเป็นเพื่อนของพี่เบียร์ ผมจ้องมองมือถือก็พบว่ามันไม่ใช่เครื่องของตัวเอง

มือถือเครื่องนี้เป็นของพี่เบียร์

แกร็ก

เจ้าของห้องออกมาจากห้องน้ำ ผมเปียกหมาด ๆ น้ำหยดลงบนไหล่กว้าง บ้างก็หล่นถึงพื้น ทุกอย่างดูน่ามองไปหมดจนผมไม่อยากละสายตา

"พี่เบียร์ คือรัก รักคิดว่าเป็นมือถือตัวเองครับ" แก้ตัวพัลวันเพราะกลัวว่าถูกเข้าใจผิด ผมวางมือถือปลายเตียง อายแสนอาย เขินก็เขิน สุดท้ายทนสายตาต้องมนต์ไม่ไหวหยิบผ้านวมมาห่มตัวเองแล้วนอนคุดคู้คลุมโป่งอีกครั้ง ได้ยินเสียงพี่เบียร์หัวเราะแล้วก้าวเดินมาหยิบมือถือเพื่อคุยสายกับเพื่อน

"อือ ครึ่งชั่วโมงเจอกันที่ห้องเรียนเลยละกัน" ไม่รู้พี่เบียร์คุยสายอีกนานแค่ไหนจึงไม่ได้ออกจากห้องสักที ผมอยากหนีออกจากห้องนี้แล้ว แรงนั่งลงบนเตียงทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าพี่เบียร์ไม่คิดจะออกไปจากห้องนอนง่าย ๆ ผ้านวมถูกขยับแต่ผมยื้อไว้ไม่ยอมให้พี่เบียร์ดึง

"น้องหนูตื่นแล้วออกมาจากผ้าห่มเถอะครับ" เสียงอบอุ่นของพี่เบียร์นั้นเรียกให้ผมได้ออกมาจากการคลุมโป่งแต่ใครจะยอมออกไปเจอหน้าพี่เบียร์เมื่ออยู่ในสภาพนี้

เดี๋ยวนะ ทำไมผมถึงไม่ใส่เสื้อนอนแถมกางเกงก็มีแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ทำไมผมถึงได้ปล่อยตัว ทำตัวสบายในห้องของพี่เบียร์

ผมไม่อยากยอมรับ ไม่อยากพูดคุยและไม่อยากเจอหน้าพี่เบียร์ 

"รักจะตื่นแต่พี่เบียร์ต้องออกจากห้องนี้ก่อน" ผมต่อรอง

"แต่นี่มันห้องนอนของพี่นะครับน้องหนู" แว่วได้ยินเสียงขำจากน้ำเสียงนั่นด้วย พี่เบียร์แกล้งกันอยู่ใช่ไหม แล้วเรียกน้องหนูด้วย ทำไมถึงเรียกผมอย่างนั้น 

"นะครับพี่เบียร์ช่วยออกไปจากห้องนี้ก่อนนะครับ รักอาย" สุดท้ายผมก็ต้องพูดออกไป มันอายจริง ๆ ได้อยู่กับคนที่แอบรัก ผมก็อยากจะดูดี แต่พอนึกสภาพตัวเองตอนเมาเมื่อคืนแล้ว คิดว่าพี่เบียร์คงรู้แล้วว่าผมมันไม่น่าคบหาแน่

"ก็ได้ครับพี่ออกไปแล้วน้องหนูต้องลุกนะ" เสียงคนใจดีบอก ไม่นานเสียงประตูห้องก็ปิดลง ผมค่อย ๆ เลิกผ้านวม เมื่อไม่เห็นพี่เบียร์อยู่ในห้องผมก็รีบลุกหาโทรศัพท์ของตัวเอง ถึงจะโทรหาเพื่อนรักทั้งสองแต่ก็ไม่มีใครรับสายสักคน

"ไปไหนกันหมดนะ" ปล่อยให้ผมมาอยู่กับพี่เบียร์ได้ยังไง ได้ยินเสียงประตูห้องนอนก็เปิดผมจึงได้รีบมุดเข้าไปใต้ผ้านวมอีกด้วยความตื่นเต้น  เสียงของพี่เบียร์ดังขึ้น

"อ้อ เสื้อเราพี่เอาเข้าเครื่องซักผ้าแล้วน้องหนูใส่เสื้อพี่แทนก่อนนะครับ พี่วางไว้ให้แล้ว" อยากจะมุดดินหนี ทำไมพี่เบียร์ถึงได้แกล้งกันได้ลง รู้ว่าผมอายก็ยังจะแกล้ง ผมได้ยินเสียงหัวเราะขำก่อนพี่เบียร์จะปิดประตูด้วย คนนิสัยไม่ดี รอจนแน่ใจว่าพี่เบียร์ปิดประตูห้องนอนแล้ว หนอนยักษ์อย่างผมก็ค่อย ๆ กระดึบตัวเข้าไปยังห้องน้ำ เมื่อได้เข้ามาอยู่ในห้องน้ำแล้วผมก็ตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นรอยบนตัวของเขา

"รอยเยอะเลย ห้องพี่เบียร์มียุ่งหรือไง"

ใช้เวลาสักพักกับการอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่พี่เบียร์วางเตรียมไว้ใกล้เตียง ผมก็ช่างใจอยู่นานมากกว่าจะได้ใส่เสื้อผ้าของพี่เบียร์ ก็เล่นใจเต้นอยู่นานกว่าจะตั้งสติได้ความกลัวก็ทักทายเข้ามา

ผมจะออกไปจากห้องพี่เบียร์ยังไง

พอสูดลมหายใจหลังใส่ชุดเรียบร้อยมือก็ค่อย ๆ บิดลูกบิดประตูแล้วแง้มเปิด ผมจะเดินตรงออกจากห้องกว้างโดยไม่พูดคุยกับพี่เบียร์สักคำ

"น้องหนูคิดจะหนีหรือครับ" แค่เปิดประตูเจ้าของห้องก็เดินมาขวาง ผมหมุนตัวหลบหน้าเพราะปิดประตูไปก็ปิดไม่ได้เนื่องจากพี่เบียร์จับบานประตูไว้ ผมอยากจะปิดประตูให้แน่นสนิทแต่ก็กลัวว่าประตูจะหนีบมือพี่เบียร์ด้วยสิ

"รักอยากกลับห้องตัวเอง" ยอมพูดคุยก็ได้แต่ยังไม่ยอมสบตา ฝ่ามืออบอุ่นทามทับบนหัวผมเล่นเอาหัวใจผมเต้นผิดจังหวะ ทำไมคนที่แอบชอบถึงได้ดูอ่อนโยนกว่าที่คิด 

"ให้กลับนะครับน้องหนู"  แกล้งเรียกกันอีกแล้วใช่ไหม ผมเม้มปากเงียบ สายตาก็พยายามไม่มองพี่เบียร์ 

"รักไปได้หรือยังครับ รักอาย พี่เบียร์น่ะชอบแกล้ง" ผมเง้างอดเพื่อหลบหน้าแต่เหๅลๅือบไปดห็นรอยยิ้มของพี่เบียร์ เดี๋ยวนะเมื่อกี้พี่เบียร์ยิ้มให้ผมด้วย เกินต้านแล้ว 

"พี่ไม่ได้แกล้งเลย งั้นพี่ไปส่งนะรอพี่แต่งตัวก่อนนะห้ามหนีล่ะ" จะอยากไปส่งทำไมในเมื่อเขาเองก็เดินกลับไปห้องตัวเองได้ รับรองไม่มีหลงทางอยู่แล้ว 

"รักกลับเองได้ครับ"  ถ้าหายตัวได้ผมคงทำไปแล้ว

"ขอเวลาแต่งตัวแปปเดียวครับ" บ่าเล็กโดนดันให้เดินมานั่งรอบนเตียงนุ่ม แม้จะอยากก้าวขาออกจากห้องนอนของพี่เบียร์แต่ผมก็ต้องนั่งรอด้วยท่าทีสงบนิ่งพยายามไม่หันไปสนใจเรือนร่างของพี่เบียร์

จะฆ่าผมทางอ้อมใช่ไหม  

"จะดูพี่ก็ได้นะพี่ไม่หวง" คนขี้แกล้งพูดขึ้นมาทำลายบรรยากาศแสนน่าอึดอัดของเรา ผมหันไปมองพี่เบียร์ทันที

"จะบ้าเหรอครับ รักไม่ได้อยากดูพี่เบียร์โป๊สักหน่อย" คนชอบแกล้งยิ้มกว้าง กลัดกระดุมเสื้อนักศึกษาอย่างใจเย็น

ไหนบอกว่ารีบไปเรียนแล้วผมจะหันมาคุยกับพี่เบียร์ทำไม 

"ร่างกายของพี่น้องหนูจะมองได้นะครับพี่อนุญาต"

"แต่งตัวให้เร็วเลยครับ" ผมดุใส่ พยายามหักห้ามหน้าตัวเองไม่ให้หันไปมองพี่เบียร์อีก รู้ว่ามีสุขภาพดีแล้วอวดจังเลย รอผมมีกล้ามก่อนก็แล้วกัน จะอวดให้พี่เบียร์เห็นคนแรกเลยละ

"ครับ" พี่เบียร์จะมาบอกว่าอนุญาตให้ดูทำไมผมไม่ได้อยากดูสักหน่อย

สักนิดก็ไม่มี...

แต่กล้ามเนื้อท้องของพี่เบียร์น่าจับเหมือนกัน


ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #6 เมื่อ10-09-2021 04:22:57 »

ติดตามนะครับ

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 4
«ตอบ #7 เมื่อ10-09-2021 19:40:44 »



 EPISODE : 03 พี่เบียร์คนดีตรงไหน



หลังพี่เบียร์มาส่ง พอขึ้นมายังห้องตัวเองก็พบว่าเพื่อนรักทั้งสองมาเคาะประตูเรียกให้ผมเปิด ใครจะไปคิดว่าเพื่อนจะห่วงผมขนาดที่ว่าตรวจร่างกายของผมเพื่อให้แน่ใจว่าพี่เบียร์ไม่ได้ทำอะไร แต่เพราะเรื่องรอยช้ำบริเวณคอนั้นทำให้ผมนั่งนิ่งก้มหน้าก้มตาไม่สบตาเพื่อนรักทั้งสอง เพื่อนทั้งสองบอกว่าพี่เบียร์เป็นคนทิ้งรอยไว้ ผมจะโกหกก็ไม่ได้ด้วยเพราะไม่รู้ว่านี่คือรอยที่พี่เบียร์ทำไว้จริงหรือเปล่า เมื่อคืนผมเมาแล้วจำอะไรได้ไม่หมดแล้วไหนจะเรื่องเสื้อผ้าของพี่เบียร์ที่อยู่บนตัวผมอีก

"รักเสียตัวให้พี่เบียร์แล้วจริงใช่ไหม" ผมฟังแล้วตกใจตาโต ไม่คิดว่าเพื่อนแสนดีจะเอ่ยถามเรื่องนี้ได้

"ได้ดงอะไรเล่า!!" ผมรีบแก้ข้อสงสัย จะไปได้เสียกับพี่เบียร์ตอนไหน ผมจำได้ไม่ได้ แต่เอะหรือว่าผมได้เสียกับพี่เบียร์อย่างที่เพื่อนสงสัย ลูกแพร์จ้องมองผมเมื่อต้องการคาดคั้นคำตอบแต่ผมไม่มีคำตอบให้หรอก เพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

"หลักฐานก็ชัดเจนบนตัวมันอะ มึงก็ถามย้ำอยู่ได้นะไอ้แพร์" นายโนเหมือนเหนื่อยจะฟังคำถามจากเพื่อนซ้ำ ๆ ผมหันไปส่ายหน้าให้เพื่อนทั้งสองด้วยความเว้าวอน

"รักไม่ได้มีอะไรกับพี่เบียร์"

"แน่ใจ๊...แต่รอยชัดนะ!" ลูกแพร์กอกอกแน่น อย่าดุเค้านะเพื่อน

"แล้วก็เสื้อนี้อีก มันไม่ใช่ของรักนะเรารู้! " ลูกแพร์ถามจี้อีก เรื่องเสื้อพี่เบียร์บอกว่าซักให้อยู่ ไม่รู้ว่าจะซักเสร็จตอนไหนและเมื่อไหร่ถึงจะได้คืนด้วยผมเลยต้องใส่เสื้อพี่เบียร์ไปก่อน

"ไม่มีก็คือไม่มีจริง ๆ นะแต่เรื่องที่ทิ้งให้รักไปนอนกับพี่เบียร์ รักงอนนะทั้งสองคนเลย" ผมรีบหาเรื่องเปลี่ยนทันใด ยูโนกับลูกแพร์หันมามองหน้ากัน

"เรื่องนั้นเราสองคนไม่ได้ทิ้งรัก" ลูกแพร์แย้งในส่วนที่ผมกำลังเข้าใจผิด หมายความว่าอะไร

"ใช่ เป็นมึงนั่นแหละที่เดินไปนั่งบนตักพี่เบียร์ แถมยังกอดคอพี่เขาแล้วบอกเองว่าจะนอนกับพี่เขานะ มึงพูดเองนี่กูถ่ายไว้เป็นหลักฐาน" เพื่อนบอกพร้อมเปิดให้ดูวิดีโอที่ถ่ายเก็บไว้ โชคดีที่เขาคิดได้และถ่ายเก็บเป็นหลักฐานทัน

ผมมองเหตุการณ์เมื่อคืนด้วยความตื่นเต้น พอเมาแล้วก็ชอบทำตัวไม่น่ารักเพราะอย่างนั้นผมจึงได้เลี่ยงจะดื่มของมึนเมา เมื่อคืนก็แค่พลาดไปหน่อยมันเลยจบด้วยการที่พี่เบียร์ต้องอุ้มผมพากลับมานอน แถมยังนอนห้องพี่เบียร์อีกด้วย

"ทำไมรักทำตัวแบบนี้ล่ะ" ผมรับไม่ได้กับสภาพตัวเองตอนขาดสติ แต่แอบดีใจที่พี่เบียร์ไม่คิดจะผลักไส มันน่ารักก็ตรงนี้แหละ ผมกรอดูวิดีโอไปและยิ้มไปเล่นเอาเพื่อนสองคนเกิดอาการหมั่นไส้

“อาการมันเป็นยังไงไหนบอกเพื่อนมาสิ” นายโนเอ่ยล้อแล้วหยิกแก้มผม เพื่อนมันหมั่นไส้หรือมันกำลังด่าผมว่าอ้วนออกแก้มกันแน่

“พี่เบียร์หล่อมาก ยิ่งได้อยู่ใกล้นะคือหล่อสุด ๆ ไปเลยละ” อาการงอนเพื่อนก่อนหน้าหายไปโดยปริยายเมื่อผมจำเหตุการณ์ตอนถูกพี่เบียร์กอด อยากใกล้ชิดอย่างเมื่อคืนโดยที่มีสติสมบูรณ์บ้าง มันคงรู้สึกดี

“ก็ฟังชมมาตั้งหลายครั้งแล้ว” ลูกแพร์พิงโซฟาเมื่อได้ยินผมชมพี่เบียร์อีกแล้ว สำหรับคนแอบรักอย่างผมแล้วใครคนนั้นดูดีไปหมดนั่นแหละ

"เออ ฟังทุกวัน พี่เบียร์ดียังนั้น พี่เบียร์ดอย่างงี้ ถามจริงเหอะนะไอ้รัก พี่เบียร์ของมึงเนี่ยดีตรงไหน" ผมรู้ว่าเพื่อนคงจะเบื่อที่ต้องฟังผมพูดถึงพี่เบียร์บ่อย

“ดีทุกตรง" ผมมั่นใจในตัวคนที่ผมแอบรัก "แต่หล่อจริง ๆ นะพี่เบียร์ของรัก" นายโนคว่ำปากใส่

“สรุปเมื่อคืนไม่ได้มีอะไรแน่เหรอรัก พี่เบียร์ไม่ได้ทำอะไรรักแน่นะ” ดูเหมือนลูกแพร์จะยังไม่เลิกเป็นห่วงผม

“ก็” พอเพื่อนถามย้ำหลายรอบแล้วผมก็แอบไม่แน่ใจแล้วสิ นายโนขยับมากระซิบใกล้ ๆ

“แต่ถ้ามีก็เป็นเจ้าของกันแล้วล่ะมึง” ความคิดบางอย่างแวบเข้ามาในหัวผมทันที ผมตาโตวางหมอนอิงในมือแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำสำรวจตัวเองอีกครั้ง

ต้องมีอะไรกันสิ

มีอยู่แล้ว

ต้องมีนะ ได้โปรด

ประตูห้องน้ำเปิดออก สองเพื่อนรักมองมายังหน้าประตูห้องน้ำอยู่แล้ว

“แพร์ โน เมื่อคืนรักนอนกอดกับพี่เบียร์แหละรักว่า เราต้องมีอะไรกันแล้วแน่ ๆ!!!”

"ห้ะ!!" ลูกแพร์ไม่เข้าใจเพื่อนตัวเอง ไหนใครก่อนหน้าปฏิเสธเสียงแข็งว่าพี่เบียร์ไม่ได้ทำอะไร

"ฮ่าๆๆ " นายโนอดขำไม่ไหว รู้ว่าเพื่อนป็นคนยังไงแต่ไม่คิดว่าเพื่อนจะติ๊งต๊องได้ขนาดแยกไม่ออกว่าเผลอมีอะไรกันหรือเปล่า แต่สุภาพบุรุษอย่างพี่เบียร์ไม่กินมันหรอกมั้ง น่าจะ..

"เออ ๆ ๆ รู้แล้ว ๆ ๆ เห็นไหมไอ้แพร์กูบอกแล้วว่าได้กันชัวร์" เรื่องของผมกับพี่เบียร์ยุติลงเมื่อพี่ไรเดอร์ที่สั่งอาหารไว้ได้โทรเข้ามา นายโนเป็นคนลงไปรับอาหารด้วยความเร็วแสงเพราะหิวกันแล้ว

"เรื่องเมื่อคืนเราขอโทษนะรัก เราไม่ได้อยากปล่อยให้รักไปกับพี่เบียร์" ผมยิ้มให้เพื่อนที่ยังเอ่ยขอโทษเรื่องที่ปล่อยให้พี่เบียร์อุ้มผมกลับ หากเขาไม่ปล่อยเพื่อนก็คงไม่มีอะไรเกินเลยกับรุ่นพี่

"คิกคิก ที่จริงรักต้องขอบคุณมากกว่า อย่างน้อยรักก็ได้เข้าไปอยู่ห้องพี่เบียร์ด้วย รักไม่โกรธ ๆ ๆ " ผมไม่ได้โกรธเพื่อนจริงๆ ก็แค่งอนกลบเกลื่อนเฉย ๆ

"แพร์.."

"หือ"

"คิดถึงพี่เบียร์แล้วอะ ทำไงดี" ลูกแพร์ถอนหายใจล้มตัวนอนบนโซฟา จากตอนแรกที่กังวลดูเหมือนว่าเขาจะเหนื่อยเปล่าแล้ว ผมยิ้มให้เพื่อน มันคิดถึงพี่เบียร์จริง ๆ คิดถึงและอยากเห็นหน้า

"รักดูดีใจนะ"

"ก็นิดนึง" บอกด้วยรอยยิ้ม "แต่แพร์ว่าพี่เบียร์จะชอบคนอย่างรักใช่ไหม"

"..." ลูกแพร์ไม่มีคำตอบให้กัน คุยกันไม่นานมื้อเช้าก็มา ผมเป็นคนเลี้ยงมื้อนี้ยิ่งสร้างความหมั่นไส้อีกครั้งกับเพื่อนรัก ระหว่างนั่งกินข้าวเช้ากับเพื่อนนั้น

ไลน์!

“หือ ใครไลน์มานะรัก” ลูกแพร์แปลกใจเมื่อเห็นการแจ้งเตือนรัวจากแอพลิเคชั่นสีเขียวยอดฮิต ผมหยิบมือถือเพื่อจะเปิดอ่าน จำได้ว่าวันนี้ไม่มีเรียนเช้าด้วย

“เพ้นส์เหรอ”

ไม่ใช่นายพัชรกานต์แต่เป็น...

พี่เบียร์!!!

“หือ พี่เบียร์!! เดี๋ยวนะ พี่เบียร์ไลน์มา พี่เบียร์มีคอนแทคไลน์รักด้วย” ผมดีใจที่สุด มืออวดให้เพื่อนทั้งสองรู้ว่าพี่เบียร์ทักมาหากันจริง ๆ

'สวัสดีครับน้องหนู พี่เบียร์เองนะครับ'


ออฟไลน์ Nattie69

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 777
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #8 เมื่อ10-09-2021 21:10:48 »

 :-[ :impress2:

ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #9 เมื่อ10-09-2021 21:30:29 »

ลูกสติ!!!

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
« ตอบ #9 เมื่อ: 10-09-2021 21:30:29 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ AkuaPink

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2033
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-1
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #10 เมื่อ11-09-2021 20:57:10 »

 :3123:
 o13

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 5
«ตอบ #11 เมื่อ11-09-2021 21:39:32 »

 EPISODE : 04 น้องขี้เมานี่เอง 

ตกดึกของวันนั้นผมต้องมาทำงานที่ร้านของพี่โซดา ความรู้สึกปลื้มปิติเพียงแค่เพราะพี่เบียร์ทักไลน์มาบอกจะคืนเสื้อของผม เราเลยนัดกันว่าพรุ่งนี้จะแลกเสื้อกันเพราะผมต้องซักเสื้อผ้าพี่เบียร์ก่อนจะให้คืนด้วยเหมือนกัน ช่วงบ่ายที่ผมไปเรียน ผมมีความสุขมากนั่งยิ้มราวกับคนบ้าจนเพ้นส์สงสัย ผมไม่ได้เล่าให้เพื่อนรู้ อยากเก็บเป็นความลับมากกว่า

ปัก

"ไงมึง เมื่อคืนเมาแล้วก่อเรื่องเลยนะ" ผมโดนไอ้พี่โซดาใช้ช้อนเคาะหน้าผากทันทีที่เจอหน้ากัน เกินไปแล้วนะเฮีย พี่โซดาเดินผ่านผมไปผมก็เดินตามต้อย ๆ หลงมาเป็นหลานเทคแคร์ของพี่มันได้ยังไงก็ไม่รู้ ผมท้าวสะเอวใส่คนที่หันหลัง

"รักไม่ได้ก่อเรื่องสักหน่อย เฮียอย่ามากล่าวหากันนะ" พอพี่โซดาหันกลับมาผมก็รีบเอามือลงจากเอวทันที ไม่ได้กลัวหรอกนะ พี่โซดามองผมและแสยะยิ้ม

"เหรอ เผื่อมึงจะลืมว่าร้านกูมีกล้องวงจรปิด มึงอยากย้อนความจำหน่อยไหม" ผมมเถียงไม่ออกทันที เรื่องแค่นี้เองต้องถึงขั้นเปิดกลองวงจรเลยนะเหรอไอ้พี่เทคคนเลว "แล้วสรุปมึงได้นอนกับไอ้เบียร์ไหม"

"..." มาถามเรื่องนี้ใครจะยอมบอก ผมเม้มปากแน่นไม่อยากเล่าเรื่องพี่เบียร์ให้พี่โซดาฟังแล้ว ใส่ใจเรื่องผมกับพี่เบียร์จนผมแอบคิดหลายครั้งว่าพี่โซดาอาจจะแอบชอบผมอยู่ก็ได้

"ความลับ"

"หึ" ได้ยินเสียงคนนั่งเช็ดแก้วหัวเราะเยาะใส่ ผมฉวยโอกาสตอนทีพี่โซดาหันหลังแล้วยกมือขึ้นจะทุบคนตัวโต แต่ร่างสูงก็หันมาไวผมเลยต้องง้างมือค้างกลางอากาศแล้วเปลี่ยนเป็นเกาหัวตัวเองแทน 

"แต่จะว่าไปไอ้เบียร์มันก็ดูใจดีกับมึงนะ เมื่อคืนกูไม่เห็นมันผลักมึง ไหนจะเต็มใจให้มึงนั่งบนตักด้วย" ได้ยินพี่โซดาพูดอย่างนั้นหัวใจผมก็เต้นรัว อยากจะกรี๊ดร้องไปถึงอวกาศ ไม่มีใครเข้าใจเรื่องความรักของผมดีเท่าพี่เทคแคร์คนนี้แล้ว ผมเท้าคางบนเคาน์เตอร์มองดูพี่โซดาเช็ดแก้วไปพูดเรื่องของผมกับพี่เบียร์ไป

"จริงเหรอเฮีย"

"เออ กูอยู่ในเหตุการณ์และก็รู้ด้วยว่าคนอย่างไอ้เบียร์ถ้ามันไม่ชอบอะไรมันไม่ยอมให้ถึงตัวมันหรอก" ผมเขินไปหมดเมื่อได้ฟังพี่โซดาบอกอย่างนั้น 

"เฮียว่าผมพอมีสิทธิ์ใช่ไหม" ผมอยากได้ความมั่นใจอีก

"เรื่องนี้ถามกูไม่ได้ มึงต้องถามไอ้เบียร์มัน กูบอกมึงตั้งหลายครั้งแล้ว"  แต่คำตอบของพี่เทคแคร์ช่างไร้ความเมตตาจริง ถ้าผมกล้าถามพี่เบียร์ขนาดนั้นผมคงพกความั่นใจเต็มร้อยไปแล้ว แต่ผมไม่ใช่คนที่มีความกล้าหาญขนาดนั้น

"แต่ก็คืบหน้าไปแล้วไม่ใช่เหรอวะ" ผมพยักหน้ารัว ๆ ก็จริงอย่างที่พี่โซดาพูด วันนี้ผมมีไลน์ของพี่เบียร์แล้ว

"เฮียว่าคืนนี้พวกพี่เบียร์จะมาไหมอะ"

"มา ไม่มาเดี๋ยวมึงก็รู้ไหม อย่ามัวแต่อู้มาช่วยกูทำงานเร็ว เดี๋ยวลูกค้าก็มาเต็มร้านอีก"

"ชิ" ผมไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว ชุดนักศึกษาที่สวมก็ไม่ได้เปลี่ยนทำงานมันทั้งอย่างนี้นั่นแหละ หวังว่าคืนนี้จะได้เจอกับพี่เบียร์อีกคืน

"เออเฮียคืนนี้เพื่อนรักมาทำงานไม่ได้นะ" ผมละสายตาจากไลน์กลุ่มของเพื่อนที่ส่งมาบอก พี่โซดาหันมามองผม สีหน้าบ่งบอกถึงความสงสัย

"ทั้งสองคนเลยเหรอวะ" ผมส่ายหน้า

"คนเดียว โนมาไม่ได้เพราะติดงานกลุ่มกับเพื่อนแต่ลูกแพร์มาเลทหน่อยครับ" ผมก็ไม่เข้าใจว่าเพื่อนสองคนของผมจะยอมมาทำงานที่นี่กับผมด้วยทำไม ไอ้ผมโดนบังคับมาก็เข้าใจอยู่หรอกแต่เพื่อนสองคนจะมาทนลำบากทำงานด้วยทำไมก็ไม่รู้แต่ก็ดีใจที่ได้เจอเพื่อนบ่อย พี่โซดาพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ 

"ถ้างั้นคืนนี้มึงทำงานหนักแน่" ผมหันไปแลบลิ้นใส่พี่เทคแคร์ งานหนักทุกคืนนั่นแหละทำอย่างกับว่างานที่ร้านพี่เขาไม่หนัก ผมกลับมามีสมาธิในการทำงาน ระหว่างนั้นก็เหลือบมองหน้าทางเข้าตลอดเพราะแอบลุ้นว่าคืนนี้จะได้เจอหน้าพี่เบียร์ไหม

"โอ๊ะ น้องขี้เมานี่น่า" ผมมองคนที่เดินมาทักทายขณะที่กำลังทำงาน มาว่าผมเป็นคนขี้เมาได้ยังไงแต่เห็นหน้าก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นเพื่อนของพี่เบียร์ ผมให้อภัยก็ได้ 

"จริงด้วย น้องคนเมื่อคืนนี่น่า" พี่อีกคนเดินเข้ามาโอบคอผม ใบหน้าเขาใกล้จนผมถอยห่าง นี่เราสนิทกันจนถึงขั้นแตะเนื้อต้องตัวกันแล้วงั้นเหรอ เพื่อนพี่เบียร์ดูท่าจะสนิทกับคนอื่นได้ง่าย

"มึงก็ใกล้ไปครับ ดูสิน้องเจ้ารักกลัวแล้ว" รุ่นพี่ใจดีคนนึงดึงเพื่อนให้ออกห่างไปจากผม แต่เมื่อกี้พี่เขาเรียกชื่อด้วย พวกพี่เขารู้จักชื่อผมด้วยงั้นเหรอ ผมเผลอยกยิ้มมุมปากเพราะดีใจที่พวกพี่เขารู้จักผมด้วย

"พวกมึงก็อย่ากวนน้องเขาทำงานสิ ไปกันได้แล้ว" ผมอยากจะขอบคุณที่พี่เขาช่วยลากเพื่อน ๆ ไปนั่งกันสักที ผมก็ยุ่งกับงานไม่มีเวลามาทำความรู้จักกับพวกพี่เขาด้วย

"ครับ ๆ ไปนะน้องเจ้ารัก" พี่ที่โอบคอผมเอ่ยลาด้วยรอยยิ้ม ผมมองพวกพี่เขาดันหลังกันไปก่อนพี่คนสุดท้ายจะหันมาบอกผมให้รู้

"อ้อ เดี๋ยวไอ้เบียร์มันมานะครับ" บอกผมเสร็จแล้วก็เหมือนว่าเพื่อนพี่เบียร์จะพากันยิ้ม ผมหันไปรับออเดอร์ของลูกค้า เริ่มจะได้ยินเสียงหัวใจตัวเองดังเป็นจังหวะกลองดนตรี

"แล้วมาบอกเราทำไมเล่า" ผมจับหัวใจตัวเอง แค่ได้รู้ว่าพี่เบียร์จะมามันก็ทำให้ผมอมยิ้มจนปิดไม่มิดแล้ว คงไม่มีใครรู้หรอกเนาะว่าผมกำลังรอพี่เบียร์ 




ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #12 เมื่อ11-09-2021 21:57:09 »

งือออ

ออฟไลน์ Nattie69

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 777
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #13 เมื่อ11-09-2021 22:44:40 »

 :impress2: :-[

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 6
«ตอบ #14 เมื่อ12-09-2021 19:03:47 »

 EPISODE : 05 ทางที่ต้องเลือก 


"รัก เรามาแล้ว" เสียงเพื่อนสนิทเดินมาทักทายผมที่กำลังนั่งไถทวิตเตอร์ไปเรื่อย ลูกแพร์ไปเก็บกระเป๋าแล้วใส่ผ้ากันเปื้อนเรียบร้อยแล้วเดินมาหาผมที่ยังคงนั่งที่เดิมอีกครั้ง

"เป็นอะไรหรือเปล่า หน้าหงอยเลยนะหรือว่าคืนนี้ลูกค้าเยอะอีกแล้ว" ผมวางมือถือแล้วส่ายหน้าให้เพื่อนรู้ พลันสายตาเจ้ากรรมก็เสมองไปยังโต๊ะกลุ่มพี่เบียร์อีก ที่เพื่อนพี่เบียร์บอกว่าพี่เบียร์กำลังจะมานั้นพี่เบียร์มาจริง เพียงแต่มีพี่ผู้หญิงคนเมื่อคืนมาอีก 

หรือพี่เบียร์จะตกลงคบกับพี่คนสวยนั้นแล้ว

ลูกแพร์มองตามด้วยก็ร้องอ้อออกมา เพื่อนขยับมานั่งข้างกายผมคงรู้แล้วว่าผมกำลังหงอยเพราะเรื่องอะไร

"ที่จริงวันนี้รักมีความสุขมาก ๆ เลยนะ เผลอคิดไปด้วยว่ารักอาจจะพอมีหวังที่พี่เบียร์จะมองมา แต่พอมาคิด ๆ ดูแล้วมันไม่มีทางเป็นเรื่องจริงเลย พี่เบียร์เขาไม่สนใจรักอยู่แล้ว"

"เอาน่ารัก อย่างนี้น้อยวันนี้รักก็มีความสุขเพราะพี่เขานะ รักควรดีใจนะที่พี่เขาทำให้รักยิ้มได้ตั้งหนึ่งวันแหนะ" ลูกแพร์แตะบ่าผมและปลอบโยน ความสุขเพียงแค่หนึ่งวันของผมมันจบลงไปตั้งแต่ที่พี่เบียร์เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับเธอคนนั้น

"รักคงต้องเลิกชอบพี่เบียร์เขาจริง ๆ นั่นแหละ" แม้จะทำใจอยู่นานและเอ่ยบอกเพื่อนไปตั้งหลายครั้งแต่ผมก็ไม่เคยจะทำได้อย่างปากพูด การต้องเลิกชอบคนที่เป็นความสุขของเรามันไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่าย

"เราจะอยู่เป็นเพื่อนรักเอง ทั้งตอนที่รักชอบพี่เบียร์และตอนที่รักเลิกชอบพี่เขาไปน่ะ" ผมโคตรซึ้งใจที่มีเพื่อนสนิทเข้าใจและรักในตัวผม ก็แค่เวลาสั้น ๆ เพียงชั่วครู่มันทำให้ผมหลงระเริงคิดว่าเป็นเรื่องจริง 

เรื่องจริงในชีวิตผมตอนนี้คือผมต้องเลิกแอบรักพี่เบียร์ได้แล้ว

"ทำงานกันเถอะ ไม่มีอะไรสนุกเท่าเงินเดือนที่ออกทุกสิ้นเดือนแล้ว" ลูกแพร์ดึงแขนผมให้ลุกขึ้นเพื่อทำงาน ผมมองกลุ่มพี่เบียร์อีกครั้ง เห็นพี่เขายิ้มได้ก็รู้สึกปวดใจ 

ผมควรเลิกรักแล้วใช่ไหม คงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้แล้ว ลาก่อนรักครั้งแรกของผม  



"สวัสดีครับทุกคน คืนนี้รักคนเดิม เพิ่มเติมคืออกหักแล้วจะมาร้องเพลงให้ฟังกันนะครับ" ผมเปล่งเสียงตามไมค์ เมื่อคืนนี้นักดนตรีขาประจำของร้านเกิดท้องเสียกะทันหัน ไอ้พี่โซดาเลยลากให้ผมขึ้นมาร้องแทน เสียงปรบมือตอบรับดังสนั่น ผมก็อยากจะยินดีและยิ้มหรอกนะแต่ไม่มีอารมณ์

กูกำลังเฮิร์ตอยู่นะเว้ยไอ้พี่เทคบ้า!!

"ใครอยากฟังเพลงไหน รีเควชมาเลยนะครับ" ไม่ถึงนาทีกระดาษจดเพลงจากเหล่าลูกค้าที่ขอมาก็ถูกยื่นมาให้ผม

แม่ง มีแต่เพลงอกหัก คืนนี้มีคนอกหักพร้อมกับผมด้วย ทราบซึ้งจริง ๆ

"ครับ เอาเป็นว่ารักจะร้องเพลงทุกเพลงตามนี้นะครับ" อาหะ เคยสงสัยอยู่ว่าทำไมอกหักแล้วต้องฟังเพลงอกหักด้วย แต่ตอนนี้ชีวิตผมแม่งดีดี้ ตอนกูอกหักมีคนให้ร้องเพลงอกหักให้ฟังด้วย

หลังพ้นไปหนึ่งเพลงแสนเศร้า ตอนผมร้องเพลง น้ำตามันไหลทุกคนต่างร้องไห้และเศร้าซึมตาม ๆ กัน บรรยากาศคืนนี้เลยเศร้ากว่าทุกคืนผมได้รับเสียงปรบมือจากเพื่อนสนิทอย่างลูกแพร์

คืนนี้ผมจะร้องไห้และจบเรื่องความรักแสนเศร้าของตัวเองให้ได้ 

"ต่อไปผมขอร้องเพลงนี้นะครับเพื่อมอบให้กับใครคนนึงที่ผมแอบรักเขามาตลอด 70 วัน" ขณะที่ผมกำลังพูดนั้น ร่างสูงที่ควงพี่สาวคนนั้นก็เดินผ่านเข้ามานั่งที่เดิม ก่อนผมจะขึ้นเวทีผมเห็นพวกเขาลุกไปห้องน้ำกัน ผมได้แต่กลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลต่อหน้าเขา

จะร้องไห้ต่อหน้าพี่เบียร์ไม่ได้เด็ดขาด!! 

"แต่วันนี้ผมทำอะไรไม่ได้เลย เขามีคนรักแล้ว และผมคิดว่าผมเองควรถอยออกไปจากเขาแต่ผมก็ทำไม่ได้สักที" ยิ่งผมพูด บรรยากาศยิ่งซึม  ผู้หญิงหลายคนเริ่มน้ำตาคลอตาม ก็อย่างว่าคืนนี้คนอกหักเพียบ รวมถึงผมด้วย

"เอาเป็นว่า .. ผมอยากร้องเพลงนี้ให้เขาฟังก็แล้วกันนะคับ ส่วนชีวิตต่อจากนี้ ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นแบบไหน มาฟังเพลงกันดีกว่านะครับ" ผมตัดบทไปดื้อๆ ขืนพูดมากกว่านี้ ยิ่งไม่รู้เรื่อง ยิ่งอยากร้องไห้

***

~ ข่ม..ฝืนอารมณ์ที่มี สถานะในวันนี้ฉันควรทำยังไง 

~ เธอ ที่มากวนหัวใจ เริ่มที่จะหวั่นไหว หัวใจมันสับสน

(ผมเริ่มร้องเพลงและสบตาพี่เบียร์ทั้งน้ำตา)

สิ่งที่เหมาะสมควรที่สุด ฉันควรจะหยุดทุกอย่าง

(ใช่..ผมควรเริ่มจะหยุดทุกอย่างได้แล้ว)

จะให้ถูกฉันควรระวัง และถอยให้ไกลห่างเธอ...

(อื้ม..ผมกำลังจะทำต่อจากวินาทีนี้ไป!!)

ผิดที่คิดเกินเลยไปไกล ผิดที่รู้แต่ใจดึงดัน แต่คงผิดเหมือนกัน ที่ฉันไม่เปิดหัวใจบอกเธอ

(หรือผมควรบอกพี่เบียร์มันไปตามตรงนะว่าผมชอบพี่มัน)

ผิดก็รู้แต่ทำยังไง เมื่อใจก็ยังพร่ำเพ้อ

คงผิดก็ตรงที่ฉันรักเธอ จนถอนตัวกลับไม่ทัน

(ฮือๆๆๆ ผมรักพี่เบียร์ ผมยังรักพี่เบียร์อยู่ ผมไม่เลิกรักพี่เบียร์ได้ไหม )

ผมฝืนร้องเพลงต่อจนจบก่อนจะรีบลงจากเวทีมาทั้งน้ำตา

ตอนนี้ผมได้คำตอบให้กับใจตัวเองแล้วว่าผมรักพี่เบียร์ที่สุด  





*** เนื้อเพลงที่น้องรักร้องคือเพลง ผิดทั้งสองทาง ศิลปิน Abnomal ค่ะ   ***


ออฟไลน์ Nattie69

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 777
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #15 เมื่อ12-09-2021 19:31:33 »

 :hao5: :sad11:

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 7
«ตอบ #16 เมื่อ13-09-2021 20:25:30 »


 EPISODE : 06  อยู่ในโหมดทำใจ



"โอ้ย ทำไมปวดหัวแบบนี้นะ"

ผมนั่งทุบหัวตัวเองเบา ๆ เพื่อเรียกสติตัวเองกลับมา เมื่อคืนผมร้องไห้หนักไปหน่อยตื่นมาเลยเป็นอย่างที่เห็น ซ้ำเช้านี้มีเรียนเช้าด้วย ผมเลยต้องลากสังขารตัวเองไปครับ ไปหลับในห้องเรียนก็ได้ว่ะ!

"ไง เป็นไงบ้าง" ผมหันไปเงยหน้ามองเสียงจากร่างสูงของรองประธานชมรมฟุตบอลอย่างพี่เหล้าที่เดินเข้ามาทักผมพร้อมน้ำเย็นขวดนึงยื่นให้ ผมรับมาด้วยความเคยชิน ก็พี่เหล้าเขาใจดีกับผมเสมอ

"ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยโอเลยพี่ ว่าแต่พี่มากินข้าวที่นี่เหรอ เท่าที่จำได้ตึกคณะพี่อยู่อีกฝั่ง" ร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมหยิบขวดน้ำที่ยื่นให้ผมก่อนหน้าเอามาแกะฝาขวดน้ำเย็นให้แล้วเลื่อนให้ผมดื่มก่อนจะเปิดของตัวเองมาดื่มบ้าง

นิสัยดีเป็นบ้า 

"เปล่า พี่แค่เดินผ่านแล้วเห็นเราเข้านะเลยซื้อน้ำมาฝาก"

"โหพี่ โคตรหล่อเลย" ผมชื่นชมพี่เหล้าจากใจจริง ตั้งแต่มาอยู่มหาลัยนอกจากเพื่อนรักสองคนแล้ว ผมก็เห็นว่าพี่เหล้านี่แหละที่ดีกับผมที่สุด

"ฮา ๆ หล่อแล้วรักไหม"

เอะ..ยังไง 

นี่พี่เหล้าจะจีบผมอยู่เปล่าเนี่ย ผมเพียงส่ายหน้าน้อย ๆ จะให้รู้สึกอะไรกับพี่เหล้าได้ยังไงในเมื่อหัวใจยังมีความรู้สึกดีต่อพี่เบียร์ เราสองคนเลือกจะเงียบกันเป็นเรื่องปกติ เพราะส่วนใหญ่ผมจะเป็นฝ่ายคุยมากกว่าส่วนพี่เหล้าจะคอยรับฟัง

เมื่อวันนี้ผมไม่มีเรื่องจะพูด เลยตกอยู่ในความเงียบกัน

"พี่เหล้า"

"หือ อะไร อยู่ ๆ ก็เรียก ตกใจหมด" ผมเพียงยิ้มแห้ง ๆ พี่เหล้าคงมีเรื่องให้คิดอยู่เหมือนกันนั่นแหละ ปกติไม่ได้เหม่อลอยขนาดนี้เท่าไหร่ 

"พี่ล่ะเป็นไงบ้าง" ผมถามกลับบ้างเพราะไม่อยากเห็นแก่ตัวปล่อยให้พี่เหล้าเป็นห่วงผมอยู่ฝ่ายเดียว คนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ก็ต้องใส่ใจกันเป็นเรื่องธรรมดา พี่เหล้าทำท่าทีครุ่นคิด ยกเท้าขวามานั่งไขว้หางด้วยท่าทีสบาย ๆ 

"ช่วงนี้ก็หนักอยู่หรอก" 

"หมายถึงเรื่องเรียนหรือเรื่องรักอะ" ผมหยอกถาม พี่เหล้าดื่มน้ำเสร็จแล้วตอบคำถามผมอีกครั้ง

"เรื่องชมรม" 

"โห อดเผือกเลย นึกว่าพี่จะมีเรื่องรักมาเล่าให้ฟังซะอีก" พี่เหล้ายิ้มกว้าง มือก็ยื่นมาลูบหัวผมเหมือนที่เคยชอบทำอยู่บ่อยครั้ง ผมหัวเราะเล็กน้อยที่ได้แกล้งพี่เขา    

"เรื่องรักอะไรแบบนั้นไม่มีหรอก ไปนะเพื่อนพี่มากันแล้ว" พี่เหล้าลุกขึ้นทันทีที่เพื่อนออกมาจากร้านขนม ผมหันไปสวัสดีเพื่อนของพี่เหล้า ถึงไม่ได้สนิทกันแต่ก็เคยรู้จักมักหน้าคาตามาตั้งหลายครั้งจนจำชื่อพวกพี่เขาได้แล้ว

"ครับ"

"ยังไงก็ดูแลตัวเอง อย่ามานั่งทำหน้าทำตาเหมือนคนอกหักเลยมันดูไม่ดี" อ้าว พี่เหล้ารู้ด้วยว่าผมกำลังอยู่ในโหมดทำใจอยู่ด้วย ผมก้มหน้าแล้วถอนหายใจ 

"อือ จะพยายามครับพี่"

"ไปละ ค่อยเจอกัน อ้อเย็นนี้ว่างไหม" พี่เหล้าถามผมกำลังนึกถึงตารางเรียนของตัวเอง 

"ทำไมเหรอพี่ จะพาไปไหนหรือเปล่า" ผมสงสัย 

"ไปแตะบอลกัน หาคนให้ครบทีมอยู่น่ะ"

"อ้อ ก็ว่างอยู่หรอกแต่ผมเล่นไม่เก่งเท่าไหร่ ถ้ายังไงผมให้เพื่อนลงสนามแทนได้ไหม"

"ได้สิ ไว้เจอกัน"

"ครับ" พี่เหล้าเดินไปหาเพื่อนไม่นาน มือถือของผมก็มีข้อความส่งเข้ามา เป็นข้อความจากพี่เบียร์ที่ทักมาหา ก่อนหน้านี้ผมก็คงจะดีใจอยู่หรอกแต่ว่าตอนนี้ผมมีความสุขไม่ลงจริง ๆ 

'สวัสดีครับ'

'เรื่องเสื้อที่นัดกันไว้ น้องหนูว่างจะให้พี่ไปส่งเลยไหมครับ'  ผมอ่านข้อความแล้วรีบตอบแบบไม่คิดทันที

'ผมไม่ว่างครับ' ตอบไแล้วก็ได้รับข้อความกลับมาเร็วเหมือนว่าพี่เบียร์กำลังจดจ่ออ่านอยู่

'ครับ ว่างเมื่อไหร่มาเจอกันหน่อยนะครับ' 

'ส่งสติกเกอร์'

กำลังทำใจจะเลิกรักพี่เบียร์อยู่ ใครมันจะมีกระจิตกระใจไปเจอหน้าพี่เขาให้หวั่นไหวกัน 

"รักรอนานไหม" เพ้นส์เป็นเพื่อนร่วมสาขาคนเดียวที่ผมสนิท ช่วงเข้ามหาลัยใหม่ ๆ เวลาเข้าเรียนส่วนใหญ่เรามักจะนั่งติดกันบ่อย เริ่มพูดคุยแลกเปลี่ยนไอเดียกันจนไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เราไปไหนมาไหนกันสองคนจนไม่ได้คบเพื่อนคนอื่นสุดท้ายก็คบกันมาเกินหนึ่งเทอม ผมชอบเพ้นส์นะเพื่อนคนนี้เป็นคนที่เก่งคนนึงแต่ชอบถ่อมตนอยู่บ่อย ๆ 

"ไม่นานเท่าไหร่" ช่วงเวลาแบบนี้ผมเองก็อยากอยู่คนเดียวอยู่เหมือนกัน เพ้นส์วางกระเป๋าเรียนแล้วนั่งลงเพื่อพักหายใจ

"ตะกี้เห็นหลังไว ๆ พี่เหล้าเหรอ" เพ้นส์ถาม ผมเลยพยักหน้า นาทีก่อนหน้านั้น ผมกำลังหัวเราะกับพี่เหล้าอยู่เลย แต่ตั้งแต่นาทีที่พี่เบียร์ทักมาคุยก็ทำเอาใจผมห่อเหี่ยว พี่เบียร์กำลังทำอะไรอยู่นะ ผมคิดถึงพี่เบียร์

ผมอกหักดีไหม

ผมร้องไห้ได้ไหม

หรือผมควรรักพี่เบียร์ต่อ..

แต่แค่นี้..ผมก็เริ่มจะเหนื่อยแล้ว 

หลังกินข้าวเช้าเสร็จผมกับเพ้นส์ก็ไปเรียนคาบเช้า มันอยากมากที่จะให้ลืมใครบางคนในเวลาสั้นๆ อย่างนี้ ผมเรียนไปน้ำตาไหลไปจนเพ้นส์และคนอื่นที่นั่งใกล้กันได้ยินผมสะอื้นพากันแปลกใจ

"รักเป็นอะไรวะ" เพ้นส์สะกิดถามหน้าตาดูกังวล แต่ผมกลับยิ่งร้องไห้ดัง คราวนี้อาจารย์ข้างล่างเองเลยได้ยิน

ฮือๆๆๆๆ กูอกหักเว้ย

"นักศึกษาตรงนั้นไม่เป็นไรใช่ไหม" อาจารย์ป้าแว่นพูดตามสายไมค์ ผมสะอื้นหนักกว่าเดิม แม้แต่อาจารย์ก็ห่วงผมด้วย แต่ทำไมพี่เบียร์กลับไม่สนใจ ไม่ห่วงผมอย่างอาจารย์สักนิด

ผมเม้มปากแน่นกลั้นน้ำตาก่อนจะชูนิ้วโอเคเพื่อเป็นสัญลักษณ์ให้อาจารย์รู้ก่อนจะฟุบหน้าร้องไห้หนักกว่าเดิม ทั้งห้องเรียนเงียบกริบ เด็กที่มาเรียนเกือบร้อยกว่าชีวิตต่างพากันงงงวย

ผมอกหัก ผมจะร้องไห้ ผมอาย ฮือๆๆๆๆๆ


ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #17 เมื่อ13-09-2021 23:21:22 »

 :katai2-1:

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 8
«ตอบ #18 เมื่อ14-09-2021 19:18:04 »


EPISODE : 07 : เจอกันตอนเลิกรัก

"โอเคใช่ไหม" เพ้นส์ถามผมเมื่อเราเดินมาห้องสมุดก่อนจะเริ่มเรียนคาบบ่าย ยอมรับว่าคาบเรียนเมื่อเช้าผมอายมาก ก่อนจะหมดคาบอาจารย์ยังใจดีถามถึงผมอีก เพื่อนทั้งห้องเรียนพากันมอง บางคนก็ขำบางคนก็เป็นห่วง หวังว่าคาบหน้าคงไม่มีใครจดจำผมได้ก็แล้วกัน

"โอเคแล้ว ขอโทษนะที่ทำให้อายไปด้วย" ผมไม่ได้ตั้งใจให้เพ้นส์ต้องมาอายไปด้วย ตอนนั้นอารมณ์มันระเบิดจนผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เพ้นส์โอบบ่าผมระหว่างเดินเข้าห้องสมุดของมหาลัย

'"ไม่เป็นไร แล้วนี่มีเรื่องอะไร ว่าจะถามตั้งแต่ตอนกินข้าวแล้วแต่ไม่มีโอกาสถามสักที" คนสงสัยถามผมขึ้น ผมถอนหายใจ ตั้งใจว่าจะปิดเป็นความลับแล้วแต่ทำให้เพื่อนเป็นห่วงมันก็ไม่สมควรปกปิด

"ก็แค่ อกหักมั้ง" ผมบอกด้วยน้ำเสียงเบาหวิว จะเรียกว่าอกหักได้ไหมผมก็ไม่แน่ใจ เราเดินเข้ามารับกุญแจกับประชาสัมพันธ์ก่อนจะเดินมายังโซนล็อกเกอร์เพ้นส์เปิดล็อกเกอร์แล้วหยิบเอากระเป๋าใส่เข้าไป

"อกหักกับใคร รักมีแฟนด้วยเหรอ" เพื่อนหันมาถาม เพราะผมไม่เคยพูดถึงด้วยละมั้งเพ้นส์เลยไม่รู้ว่าผมมีคนที่แอบรักอยู่ด้วย ผมหยิบกระเป๋าใส่ล็อกเกอร์แล้วล็อกกุญแจ

"ก็แค่แอบรักข้างเดียว" เพ้นส์พยักหน้าเหมือนจะรู้เรื่องมาก่อน เพราะเพื่อนไม่ได้มีท่าทีแปลกใจที่ได้ยินผมพูดอย่างนั้น  เพื่อนเดินมาใกล้ผม

"อ้อ พี่เบียร์สินะ" 

"เฮ้ย เพ้นส์รู้ได้ไง" ผมตกใจที่เพื่อนไม่ใช่แค่รู้ว่าผมมีความรักแต่รู้ด้วยว่าผมแอบรักใครอยู่ เป็นไปได้ยังไง ผมไม่เคบอกใครนอกจากเพื่อนรักอย่างนายโนและลูกแพร์

"ก็ไม่เห็นจะดูยากตรงไหน เวลาทำงานที่ร้านเฮียโซดาทุกคืนรักชอบมองพี่เบียร์หนิ แค่นี่เราก็ดูออกอยู่แล้ว" ผมเม้มปากตัวเอง กำลังนึกอยู่ว่าเวลาตัวเองอยู่ที่ร้านพี่โซดาผมทำตัวยังไงทำไมเพื่อนคนนี้ถึงได้ดูออก

"อ้อ" เพ้นส์เดิน ผมก็เดินไปกับเพื่อนด้วย มีนักศึกษาหลายคนมาใช้บริการห้องสมุดในช่วงเที่ยงผมกับเพ้นส์เลยต้องกระซิบคุยกันเพื่อไม่ให้รบกวนคนอื่น เราเข้ามายังห้องสมุดแสนกว้างโดยเลือกจะขึ้นบันไดมายังชั้นสองก่อน

"ชอบพี่เบียร์เขามากเหรอรัก" ผมคว้าจับมือเพื่อนเพราะรู้สึกจะลื่นล้ม โชคดีที่เพ้นส์ก็จับมือผมไว้ได้ทัน เกือบไปแล้ว ผมเอาแต่เหม่อจนมองไม่ดูทางไงเลยเกือบสะดุดบันได

"ระวัง" เพ้นส์แอบดุผ่านสีหน้า 

"จริง ๆ ก็ไม่ได้แค่ชอบ แต่รักเลยแหละ" ความรู้สึกของผมมันบอกว่าเกินกว่าการแอบชอบ แอบปลื้มแล้ว  เดินมาถึงชั้นสองเพ้นส์เลือกโต๊ะให้เราได้นั่งพักกันก่อน

"ถ้ารักก็แล้วทำไมไม่ไปสารภาพให้พี่เขารู้ล่ะ เท่าที่รู้มาพี่เบียร์ก็ไม่ได้คบกับใครจริง ๆ จัง ๆ สักหน่อยแล้วรักจะอกหักจากพี่เขาได้ยังไง"

"..." ผมถอนหายใจอีกครั้ง เพ้นส์พูดเหมือนว่ามันเป็นเรื่องง่ายดาย  

"หรือว่าสารภาพรักไปแล้วแต่พี่เขาปฏิเสธ" ผมหลบสายตาของเพื่อนที่จ้องมองผมราวกับกำลังขอคำตอบ เพ้นส์เท้าคางบนโต๊ะและมองผมด้วยความสงสัย ผมเกาหัวตัวเองเรื่องสารภาพเป็นเรื่องที่ยากที่สุดสำหรับผม

"ไม่กล้าหรอกแต่รักรู้ตัวดีว่าพี่เบียร์ไม่มองกันอยู่แล้ว ให้คิดอะไรด้วยก็คงเป็นไปไม่ได้" ความสัมพันธ์ของผมกับพี่เบียร์แถบจะเป็นศูนย์ ก็ถ้าหากผมเป็นคนมั่นใจในตัวเองไปแล้วป่านนี้ก็คงไม่ได้เป็นแค่คนแอบรักพี่เบียร์ข้างเดียวหรอก ผมวางแขนแล้วล้มตัวนอน ห้องสมุดอากาศเย็นน่าอยู่ 

"อย่าเพิ่งคิดเองไปสิ ทำไมไม่ลองบอกความรู้สึกออกไปก่อนถ้าพี่เขาปฏิเสธรักค่อยมาเสียใจทีหลังก็ได้" เพ้นส์แนะนำ ผมได้ยินคำแนะนำอย่างนี้จากทุกคน แต่ผมทำไม่ได้ ผมมันขี้คลาด

"ไม่ไหวหรอก รักไม่ใช่คนใจกล้าขนาดนั้นเพ้นส์ก็รู้จักรักดี" เพ้นส์เป็นคนมั่นใจในตัวเองและแสดงออกเก่งกว่าผม เรื่องให้ไปสารภาพความรู้สึกของตัวเองเพ้นส์คงทำได้เหมือนเป็นเรื่องธรรมดา

"ให้เราไปบอกพี่เขาเอาไหม" เพ้นส์เสนอ ผมลุกขึ้นนั่งตัวตรงแล้วรีบห้าม

"ไม่เอา ๆ รักจะเลิกรักพี่เขาแล้ว" ผมตั้งใจอย่างนั้นจริง ๆ และผมกำลังพยายามอยู่ ผมเข้าใจว่าเพ้นส์คงหวังดีอยากจะช่วยแต่ผมกำลังจะเลิกรักพี่เบียร์แล้ว

"จะทำได้เหรอเนี่ย"

"ไม่รู้เหมือนกัน แต่วันนี้นับเป็นวันแรกของการเลิกรักแล้ว" เพ้นส์ลุกขึ้นยื่นมือมาตบบ่าให้กำลังใจ ขอบคุณเพื่อนที่ยังรักกันเสมอ

"ถ้ามั่นใจว่าจะเลิกรัก งั้นก็อย่าลังเล อย่าทำให้ตัวเองต้องด้อยค่านะ รักยังมีคนที่รักอีกมากหนึ่งในนั้นก็คือเรา" ผมยิ้มกับคำพูดของเพื่อน ได้ยินเพื่อนพูดแล้วชื้นใจ ชีวิตจะขาดพี่เบียร์ไปก็ยังมีเพื่อนที่รักอยู่กันครบเหมือนเดิม 

"ขอบคุณครับ"

"เรื่องแค่นี้เอง เราก็เพื่อนกันด้วย" ผมแอบเห็นเพ้นส์เขินเล็กน้อย "เราไปหาหนังสือองค์ประกอบสีแปปนึง รักรอนี่ก่อนนะเดี๋ยวมา"

"รักขอไปหานิยายยืมไปอ่านที่ห้องดีกว่า" เราสองคนเดินไปยังโซนหนังสือที่ต้องการ 

"พี่เบียร์" เดินเลือกได้ครู่เดียวผมก็เหลือบไปเห็นคนทผมกำลังจะเลิกรักเขา พี่เบียร์มาอยู่ที่ห้องสมุดเดียวกับผม

หัวใจผมเต้นดังขึ้นกว่าเดิม ผมกุมหัวใจไม่รักดี จะไปตื่นเต้นทำไม เขาก็แค่พี่เบียร์ คนที่ผมกำลังจะเลิกรัก อย่าหวั่นไหวเด็ดขาด 

ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทำเป็นแกล้งว่าตัวเองไม่ได้เจอพี่เบียร์แต่สายตาก็เอาแต่มองพี่เบียร์ผ่านช่องหนังสือเล็ก ๆ พอพี่เบียร์เดิน สองเท้าผมก็ขยับตาม นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่ 

"พี่เบียร์ยิ้มน่ารักมากเลย" ผมเผลอชมคนตัวโตอย่างลืมตัว มือก็ยกขึ้นปิดปากเจ้ากรรม จะไปชมคนที่ทำให้ผมเสียน้ำตาทั้งคืนทำไม

"I have สติ ตั้งสติหน่อยรัก!" ผมยืนพูดกับตัวเองอยู่อย่างนั้น นักศึกษาที่เดินผ่านก็ต่างมองผมด้วยสายตาประหลาด

"อ้าว"

"อุ้ย" ผมตกใจที่เจอพี่เบียร์เดินมายังล็อกหนังสือที่ผมยืน พี่เบียร์ยิ้มให้ผมกำลังจะยิ้มให้อยู่แล้วแต่แล้วก็มีพี่ผู้หญิงคนนั้นมาเกาะแขนพี่เบียร์ ผมหันหลังหนีภาพบาดตาทันที มหาลัยตั้งกว้างทำไมต้องมาเจอกันตอนนี้ด้วย ผมอยากร้องไห้แล้ว

สรุปพี่เบียร์คบหากับพี่ผู้หญิงคนนี้แล้วใช่ไหม

"รัก ได้หนังสือยัง" เหมือนเสียงสวรรค์มาโปรด โชคดีที่ผมได้ยินเพ้นส์เรียก ผมมองเพื่อนพร้อมกับเดินไปหาเพราะไม่อยากให้เพ้นส์รู้ว่าผมเจอพี่เบียร์

"ยังเลย แต่ไปกันเถอะไม่มีเรื่องสนุกให้อ่านนะ" ผมดันแผ่นหลังเพื่อนให้เดินแต่เพ้นส์สงสัย

"รีบอะไรขนาดนั้น ทำไม มีอะไรเหรอรัก" คนสงสัยหันไปมองก็พบพี่เบียร์เข้า ผมก็บอกแล้วว่าไม่รู้จะดีกว่า เพ้นส์มองพี่เบียร์แล้วจับมือผมแน่น

"เชี่ย พี่เบียร์มาอยู่นี่ได้ไง" เพื่อนกระซิบถาม ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าตอบ 

"ไปเถอะ" ผมไม่อยากเจอหน้าและคุยกับพี่เบียร์ทั้งที่ตายังบวม 

"เออ ๆ"  เราสองคนรีบเดินไปลงไปยังชั้นหนึ่ง ผมมายืนรอเพ้นส์ยืมหนังสือที่ล็อกเกอร์โดยที่ไม่รู้ว่าพี่เบียร์ตามผมมา จังหวะที่ผมเหยียบเชือกรองเท้าตัวเองเกือบจะล้มเพราะความเซนั้นพี่เบียร์ก็เข้ามาช่วยประคองตัวผมไว้ได้ทัน

ผมใจเต้นเพราะกลัวจังหวะจะล้มหน้าทิ่มโชคดีที่พี่เขาช่วยไว้ได้ทัน ผมสะบัดหนีแล้วเปิดล็อกเกอร์ตัวเอง พี่เขาคงไม่รู้หรอกมั้งว่าผมกำลังหนีเขาอยู่

พี่เบียร์ขยับมายืนข้างกาย ผมกลั้นหายใจทุกก้าวจังหวะที่พี่เบียร์มาใกล้ จะมาทำให้ใจเต้นรัวทำไมเอาตอนที่ผมกำลังจะเลิอกรักพี่เขา พี่เบียร์เปิดตู้ล็อกเกอร์ข้างผมเลย อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น

"มีเรียนต่อหรือครับ" พี่เขาถาม ผมก็ขานตอบเบา ๆ  มันตื่นเต้นไปหมด พี่เบียร์จะขยันยิ้มไปไหน ผมยิ่งชอบมองเวลาพี่เบียร์ยิ้มด้วย

"ครับ"

"เรื่องเสื้อถ้าน้องหนูว่างก็ทักไลน์มาบอกนะครับ" พี่เขาบอก

"ครับ" ผมอึดอัดใจเพราะอยากร้องไห้อีกรอบ และเผลอทำปากกาหล่นจากกระเป๋าพี่เบียร์ก้มลงช่วยหยิบพร้อมกับผูกเชือกรองเท้าที่หลุดรุ่ยให้แน่นกว่าเดิม ผมมองกลุ่มผมของคนใจดี ถ้าเป็นแฟนให้ไม่ได้ได้โปรดอย่าทำให้ผมหลงรักเขาอีกเลย 

"รัก ไปกันเถอะ" เพ้นส์เดินมาถึงแล้วช่วยผมสุด ๆ มือของเพื่อนฉุดผมให้เดินออกมา ผมไม่ได้บอกลาพี่เบียร์เพราะได้แต่เดินตามเพื่อน  

"อะไรเนี่ยพอบอกจะเลิกรักก็เจอกันเลย รักโอเคนะ"

"ไม่เลย รักว่าเมื่อกี้รักตกหลุมรักพี่เบียร์อีกแล้วละ" เพ้นส์จับบ่าผมทั้งสองข้างแล้วเขย่าตัวเบา ๆ เพื่อให้ผมเรียกสติกลับมา ผมโดนเพื่อนลากไปยังตึกคณะเพื่อรอเรียนคาบต่อไป

"เมื่อกี้พี่เบียร์เขา-" ผมอยากอวยพี่เบียร์ให้เพื่อนฟังทั้งวัน 

"มันเป็นแค่ภาพลวงตาเท่านั้นเองรัก จำไว้นะว่าเมื่อกี้แค่ภาพลวงตา" แต่ผมว่ามันคือเรื่องจริงที่โรแมนติกสุด ๆ พี่เบียร์ของผมเหมือนเทพบุตรเอามาก ๆ ผมไม่แน่ใจแล้วว่าผมจะเลิกรักพี่เบียร์ได้หรือเปล่า 

ทำไมการจะเลิกรักใครสักคนถึงได้มีแต่ความโลเลเข้ามาแทบทุกวินาที 

"แต่พี่เบียร์ผูกเชือกรองเท้าให้รักเลยนะ โอ๊ย" ผมโดนเพ้นส์ดีดหน้าผากซะแรง ทำไมต้องใช้ความรุนแรงกันด้วยเพ้นส์ชักจะนิสัยเสียเหมือนพี่เทคของผมแล้วนะ ผมลูบหน้าผากแดงของตัวเอง ตอนนี้หัวใจกำลังอิ่มเอมผมไม่รู้สึกเจ็บหรอก ต่อให้เพ้นส์ดีดหน้าผากผมอีกกี่ครั้งผมก็ไม่เจ็บ หรอก 



ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #19 เมื่อ14-09-2021 21:11:43 »

 :z6:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
« ตอบ #19 เมื่อ: 14-09-2021 21:11:43 »





ออฟไลน์ AkuaPink

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2033
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-1
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #20 เมื่อ15-09-2021 11:04:53 »

 :pig4:
 :3123:

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 9
«ตอบ #21 เมื่อ15-09-2021 18:59:03 »



 EPISODE : 08 ยิ่งหนียิ่งเจอกันตลอด



ตอนเย็นแล้วผมไม่สามารถเล่นฟุตบอลได้เพราะมีคาบบ่ายอาจารย์สั่งงานไว้และผมต้องเคลียร์งานให้เสร็จก่อนจะไปพักผ่อน โชคดีที่ผมวานให้นายโนไปเล่นแทนได้ อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องผิดคำพูดกับพี่เหล้า เกือบห้าโมงเย็นผมกับเพ้นส์วาดรูปเสร็จเราถึงได้แยกย้ายกัน

ผมเลือกจะแวะมาสนามฟุตบอลเพราะเพื่อนสนิททั้งสองคนไปอยู่นั่นกันแต่ไม่คิดว่าพอมาแล้วจะเจอกับพี่เบียร์และกลุ่มเพื่อนทั้งหมดมาเล่นฟุตบอลด้วย

"รักทางนี้" ผมหันไปตามเสียเรียก ลูกแพร์สวมชุดฟุตบอลทีมเดียวกับพี่เหล้ายืนโบกมือให้ผม ถ้าให้ผมเดาเพื่อนคนนี้คงเป็นตัวสำรองของทีมพี่เหล้าแน่ ว่าแต่ทำไมนายโนถึงได้ไปอยู่ฝั่งทีมพี่เบียร์ ผมให้มาอยู่เป็นกลุ่มเดียวกับพี่เหล้านี่น่า

"ทำไมโนไปอยู่ฝั่งโน้นล่ะ" ผมสงสัยเอามาก ๆ ลูกแพร์ยื่นเสื้อกักฟุตบอลทีมสีแดงให้ผมได้ใส่

"อ้อ พี่เหล้ากับโนทะเลาะกันเลยขอแลกทีม" ผมตกใจที่ได้ยินอย่างนั้น ก็รู้ว่าเพื่อนสนิทเป็นพวกไม่ยอมใครแต่ไม่คิดจะทะเลาะกับพี่เหล้าด้วย ผมใส่เสื้อทีมที่เพื่อนตั้งใจใส่ให้ ดูท่าลูกแพร์จะชอบเสื้อฟุตบอลมากถึงได้อยากให้ผมใส่ด้วย เรานั่งยืนให้กำลังใจคนในทีม ยอมรับว่าในใจลึก ๆ ผมแอบเชียร์ทีมพี่เบียร์

ผลการแข่งขันรอบแรกจบลงเพราะฝ่ายพี่เหล้าชนะ ผมก็จะดีใจไม่สุดเพราะอีกฝ่ายมีทั้งเพื่อนสนิทและพี่เบียร์ ผมแปะมือกับพี่เหล้าเพื่อแสดงความดีใจที่ทีมเราชนะ นายโนเดินมาแล้วแย่งขวดน้ำของพี่เหล้าไปดื่ม เหมือนว่าคู่นี้จะทะเลาะกันจริง

"ไอ้รักมึงมานี่เลย" ผมโดนนายโนกอดคอแล้วลากกันมาคุยกันสามคนเพราะลูกแพร์ก็เดินตามมาติด ๆ ผมไม่รู้ว่าเพื่อนมีเรื่องอะไรทำไมถึงได้ลากผมมาคุยกัน

"อะไรเนี่ย ลากมาทำไม" ผมถาม

"กูได้ข่าวมาว่าเมื่อเช้ามึงเป็นคนดังของคลาสเลย สารภาพมาว่ามึงร้องไห้ทำไม" ผมเบิกตากว้างเมื่อเพื่อนรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า เพ้นส์ไม่มีทางบอกเรื่องนี้กับเพื่อนทั้งสองแน่

"นั่นสิรัก เราสองคนเป็นห่วงรักนะ" ผมมองลูกแพร์ เพื่อนขอผมเป็นห่วงผมอยู่แล้วเลยไม่อยากจะบอก

"เออ" นายโนหยีหัวผม ในบรรดาเราสามคนผมตัวเล็กที่สุดในขณะที่เพื่อนทั้งสองคนสูงเท่ากัน มันไม่ยุติธรรมเลยผมอยากสูงอีกสิบเซนติเมตรเพื่อจะได้สูงเท่า ๆ กัน

"ว่าแต่รู้กันได้ยังไง" ผมแกล้งถามเรื่องอื่นก่อนเพราะไม่พร้อมจะเล่า

"อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง สรุปมึงร้องไห้ทำไม" ผมกอดเอวเพื่อนไว้หลวม ๆ ก็แหมเรื่องน่าอายแบบนั้นใครจะอยากบอกให้เพื่อนรู้ เมื่อไม่มีทางเลือกผมเลยต้องเล่าเรื่องราวที่เกิดเมื่อเช้าให้เพื่อนรู้ เอาเถอะยอมหน้าแตกกับเพื่อนด้วยก็ได้ เพื่อนทั้งสองก็ต่อว่าเล็กน้อยแต่ก็ให้กำลังใจ ไม่ทันได้คุยกันเสร็จพี่เหล้าก็เดินมาหาพวกเรา ผมก็เพิ่งจะได้เห็นนายโนทะเลาะกับพี่เหล้าครั้งแรก

ไปรู้จักและทะเลาะกันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน





"ไอ้เบียร์ ๆ นั่นเด็กมึงนี่หว่า"

ผมมองร่างเล็กที่นั่งยิ้มร่าอยู่กับไอ้เหล้า เมื่อตอนเที่ยงเราก็บังเอิญเจอกันแล้วแต่เหมือนว่าน้องกำลังหลบหน้าผมยังไงก็ไม่รู้เพราะวันนี้ไม่มีเรียนในช่วงบ่ายเพื่อน ๆ ผมเลยชวนกันมาแข่งแตะบอล ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันอีก

"สัส" ผมหันไปด่าเพื่อน ตั้งแต่คืนนั้นพวกนี้มันชอบชงผมกับเด็กคนนั้น ผมยังไม่รู้จักน้องเขาดีเลย เป็นเพื่อนก็ไม่ใช่ คนรู้จักก็ไม่เชิงแล้วจะให้เป็นเด็กผมได้ไง แต่ทำไมผมแอบไม่พอใจนิด ๆ วะ

ทำไมน้องต้องยิ้มกับไอ้เหล้าแบบนั้นด้วย

แอบหงุดหงิดโว้ย!!!

"อ้าว เชี่ยเบียร์ แซวนิดแซวหน่อยไม่ได้นะมึง ที่คืนนั้นกูเห็นมึงเคลิ้มจูบกับน้องเขาเลย" เออ กูชอบ แล้วไง ก็ปากน้องมันนุ่มนี่หว๋า

"กูก็เห็นด้วยกับไอ้วอร์ม ตกลงมึงสนใจน้องมันไหม ระวังไอ้เหล้าคาบไปแดกนะเว้ย" เพื่อนยังยุไม่เลิก น้องเขาจะไปคบกับใครมันก็ไม่เกี่ยวกับผม ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกัน

"แล้วคืนนี้เจอที่ร้านไหมมึง แม่งไปทุกคืน กูไม่เข้าใจมึงเลยไปแดกได้ทุกคืนทุกวันไม่คิดจะเปลี่ยนร้านเหรอวะ" ไอ้กันย์ถามขึ้น เชื่อเถอะว่าไอ้พวกนี้ก็ไปอีกนั่นแหละ

"เหอะ ทำบ่นพวกมึง ไอ้เบียร์จ่ายไหมครับ กูเห็นบ่นแบบนี้ทุกวันแต่พวกมึงก็มาตรงเวลาทุกคืน" ผมเห็นด้วยกับไอ้ริทมันครับ ทำเป็นอวดครวญสุดท้ายก็ไปทุกที นี่แหละครับเพื่อนผม ไอ้กันย์ ไอ้ธีร์ ไอ้เพื่อน ไอ้ริท และไอ้วอร์มครับ ส่วนผมเบียร์ครับ พวกเราก็แค่นักศึกษาปี 3 ธรรมดาที่สนุกกับการใช้ชีวิตในรั้วมหาลัย

แต่กลุ่มเราก็เป็นที่รู้จักของคนหมู่มาก เรื่องความเนื้อหอม หน้าตาดีและเรียนติดท็อปกวาดผลการเรียนระดบเอกันทุกคน

"แต่น้องเจ้ารักก็น่ารักดีนะมึง มึงไม่คิดจะชอบน้องมันบ้างเหรอ" ผมขมวดคิ้วกับคำพูดของเพื่อน ให้ผมชอบน้องเขาทั้งที่ผมยังไม่รู้เลยว่าตัวเองมีดีอะไรที่ทำให้น้องชอบเนี่ยนะ คนอย่างผมมันมีอะไรชอบหรือไง คืนนั้นน้องเขาถึงได้บอกรักผมไม่หยุด

"มึงไม่ลองเปิดโอกาสตัวเองให้เจอความรักหน่อยหรือวะ" ผมรู้ว่าเพื่อนหวังว่าอยากให้ผมเจอรักที่ดีสักครั้ง แต่เด็กคนนั้นจะเป็นรักแท้หรือเปล่า ผมก็ยังไม่รู้หรือผมต้องลองเสี่ยงดู

"..."

"ชักช้าระวังน้องเจ้ารักเลิกชอบมึงจริงนะเว้ย มึงคงไม่รู้ว่ามีคนชอบน้องเขาเยอะ" ผมมองเด็กที่อยู่ในบทสนทนา ตอนนี้กำลังฝึกแตะบอลกับไอ้เหล้าอยู่ ไอ้ลูกพี่ลูกน้องของผมคนนี้มันคิดอะไรกับน้องเขาจริงอย่างที่เพื่อนบอกหรือเปล่าวะ โว้ย สงสัยไปหมด


ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #22 เมื่อ15-09-2021 21:40:28 »

 :a5:

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 10
«ตอบ #23 เมื่อ16-09-2021 19:58:05 »


EPISODE : 09 อย่ายุ่งกับน้องหนู



"ไอ้รักวันนี้ไม่มีงานให้ทำนะ กูแจ้งให้มึงรู้แล้วนะว่าวันนี้หยุดได้" เสียงคนตัวโตหน้าดุดังลอยมาจากในร้าน ผมเดินคอตกเข้ามาในร้านแล้วนั่งลงตรงโต๊ะว่าง

"คืนนี้รักไม่ได้มาทำงานสักหน่อย รักมาดื่ม" ผมบอกจุดประสงค์ ให้นั่งดื่มที่ห้องคนเดียวคงได้ร้องไห้ทั้งคืน อย่างน้อยได้มาที่นี่ก็มีพี่เทคแคร์คอยดูแล ที่จริงแล้วผมก็ชวนเพื่อนรักทั้งสองมาดื่มด้วยกันแต่สองคนนั้นหลังเลิกเล่นฟุตบอลก็ต่างมีงานต้องทำ ผมก็เลยเหลือตัวเดียวอย่างที่เห็น

"มึงคออ่อน ไม่ต้องดื่มเลย เดี๋ยวกูให้เด็กเอานมเย็นมาให้แทน" ว่าแล้วก็หันไปสั่งเด็กในร้านให้ช่วยไปซื้อนมเย็นจากร้านตรงข้ามมาหนึ่งแก้ว ผมหันมาเถียงกลับ

"เฮีย รักโตแล้ว แล้วคนจะดื่มจะขัดทำไม" พี่โซดาวางงานบัญชีที่เคาน์เตอร์เดินมานั่งร่วมโต๊ะกับผมด้วยท่าทีไม่ค่อยสบอารมณ์

"มึงอยากเมาเพื่อ..." มือใหญ่อังหน้าผากก็ไม่เห็นว่ารุ่นน้องมีไข้เล็กน้อย มันน้อยครั้งมากที่น้องเทคแคร์จะงอแงใส่เขา

"รักอกหักแล้ว อกหักจริง ๆ" แทบจะตะโกนใส่หน้าแล้ว ไอ้พี่โซดาจับหัวเล็ก ๆ ของผมเขย่าให้ได้มีสติ

"อกหักจากใคร จากน้องกูเหรอ" ผมก็มีแค่ลูกพี่ลูกน้องของพี่โซดาคนเดียวนั่นแหละ และก็ไม่เคยพูดถึงใคร ไม่มีใครอื่น

"แต่ไอ้เบียร์มันโสดแล้วมึงจะอกหักได้ไงหรือว่าไอ้เบียร์มันมีแฟนแล้ว"

"ใช่ พี่เบียร์มีแฟนแล้ว" ผมตอบออกไปให้ไอ้พี่เทคได้รู้ จะได้เลิกให้ความหวังผมเรื่องพี่เบียร์สักที

"มึงแน่ใจ?" เฮียมันย้ำถามเพราะคงไม่เชื่อว่าน้องชายเขาจะไม่โสดแล้ว ผมอยากลบภาพที่เห็นพี่ผู้หญิงคนนั้นลงรูปแล้วแท็กหาพี่เบียร์ในเฟสบุ๊คด้วย แบบนี้ยิ่งแน่ใจแล้วว่าเขาสองคนต้องกำลังคบกันแน่นอน

"แน่ใจสิ เห็นเต็มสองตาเลย" ผมบอกเสียงติดเง้างอด

"ถ้างั้นมึงก็ตัดใจเลย" ผมมุ่นคิ้วจนผูกโบว์ ทำไม่กลับไม่ชอบที่ได้ยินอย่างนั้น

"เฮียทำไมพูดงี้ล่ะ ตัดใจนะไม่ใช่ตัดกระดาษ" อย่างน้อยก็ขอเวลาผมสักเดือนสองเดือนในการทำใจ

"อ้าว กูกำลังให้ข้อชี้แนะกับมึงอยู่ไง ถ้าไอ้เบียร์มันมีแฟนแล้วกูก็จะไม่สนับสนุนมึง แล้วมึงก็ควรเลิกชอบมัน มันก็เป็นเรื่องปกติของความรักไม่ใช่หรือไง"

"..."

"หรือมึงอยากแย่งมันมา ถ้าจะแย่งก็ไปทำให้มันรักมึงแล้วเลิกกับแฟนสิ มานั่งเสียใจคนเดียวทำไม" ผมตวัดมองไอ้พี่เทคตัวดี

"เฮียนี่เลวจริง แนะนำอะไรแต่ละอย่าง รักแค่อกหักเองนะ รักแค่อยากได้คำปลอบใจไหม ไล่ให้เลิกชอบพี่เบียร์ ให้ไปแย่งพี่เบียร์อยู่นั่นแหละ เป็นพี่เทคแคร์ยังไงไม่เคยมีความรักให้กันเลย" ผมโวยวายใส่อารมณ์กับพี่เทคของตัวเอง ตอนน้องอกหักก็ไม่มีคำปลอบโยนสักคำ มันน่านัก

"กูผิดอีก" ผมไม่สนใจไอ้พี่โซดา ก้มหน้าลงซบแขนที่วางบนโต๊ะ คนเสียใจอยู่ไม่ต้องการคนซ้ำเติม

"เดี๋ยวเอานมมาให้ดื่มละกัน" ว่าแล้วไอ้พี่เทคจอมโหดก็ลุกไปเพื่อสั่งเด็กในร้านให้เอานมมาให้ผมดื่ม

"ชิ เห็นเราเป็นเด็กหรือไง!" แม้จะไม่พอใจแต่เมื่อนมเย็น ๆ มาเสิร์ฟผมก็จำใจต้องดื่ม เพราะคนในร้านไม่มีใครยกเหล้ามาให้ดื่มตามคำสั่งของเจ้าของร้านจอมโหด

ใช้อำนาจในทางที่ผิดชัด ๆ

"โอะโอน้องหน้าหวานนี่เอง ไปกับพี่ไหมครับ" ผมมองหน้าคนที่ตั้งใจเดินชนผมจนตัวเซ ผมไม่ได้เมาสักนิดเพียงแต่มานั่งร้องไห้ในห้องน้ำนานเลยรู้สึกปวดหัว

พี่เด็มคนเดิมยังคงตามตื้อไปเลิก ไม่รู้ว่าพี่แกจะขยันจีบผมไปทำไม ในเมื่อผมก็ปฏิเสธพี่แกไปทุกครั้ง

"ไม่ละครับ รักอยากกลับห้องมากกว่า" ผมปฏิเสธอย่างไม่ต้องคิด

"ให้พี่ไปส่งไหม ไว้ใจพี่ได้น่า" แต่รุ่นพี่จอมตื้อก็ช่างดื้อดึง ชักจะรำคาญแล้ว

'หึ อย่างพี่เขา ใครก็ไม่ไว้ใจ'

ผมปัดมือพี่แกไม่ให้มาจับตัวผม ไอ้รุ่นพี่คนนี้น่ารำคาญที่สุดสำหรับผม

"ขอบคุณครับแต่รักให้เพื่อนมารับแล้ว" ปฏิเสธอีกหนแล้วเลี่ยงไม่ให้อีกคนได้เข้าใกล้ตัวเขา ผมไม่ชอบ

"หว้าเสียดายแย่ แต่ถ้าเพื่อนไม่มาพี่อาสาไปส่งให้ได้นะครับ"

"..." ผมไม่ได้ตอบ เลิกสนใจคนอื่น ่พอเดินมานั่งข้างนอกร้านพี่เด็มก็เดินมานังด้วยอีก น่ารำคาญเกินไปแล้วนะ ผมไม่ได้สนใจเขาแต่เลือกจะมองหารถของเพื่อน หวังว่านายโนจะมารับไว ๆ

"เพื่อนยังไม่มาหรือครับ" ร่างสูงหาเรื่องชวนคุยไม่หยุด ผมหันหลังแล้วถอนหายใจพี่เขาก็ยังจะเดินมามองหน้าผมอีก

"ครับ" พี่เด็มขยับตัวลงไปนั่งบนเก้าอี้ไม้ ดูท่าทีสบายเหมือนกับไม่รู้ว่าผมไม่อยากสนทนาด้วย ผมหันมองไปในร้านก็เห็นพี่โซดากำลังคุยกับเพื่อน อยากให้พี่โซดามาลากเพื่อนคนนี้ไปเหลือเกิน

"น้องหน้าหวานดูเหมือนไม่ชอบพี่นะครับ" เขาว่าทั้งที่ยังยิ้ม ผมหันมาสบตากับรุ่นพี่ตรงหน้าแล้วถอนหายใจอีก ยุงกัดขาหมดแล้วพี่เขาจะอยากคุยกันตรงนี้จริงนะเหรอ

"ไม่เชิงไม่ชอบหรอกครับ รักแค่ไม่ชอบนิสัยของพี่" บอกไปตามความจริงออกไปเพราะอยากให้พี่เด็มได้รู้ว่าผมไม่ชอบนิสัยของพี่เขามากกว่า พี่เด็มหัวเราะออกมา ผมขมวดคิ้วไม่เข้าใจพี่เขาเท่าไหร่

"ตรงประเด็นดี พี่ชอบนะ"

"..." ผมเงียบกริบ ไม่ได้พูดอะไร ไอ้คนที่อยากให้ชอบก็ไม่ชอบ คนที่ไม่อยากรู้สึกอะไรกันกลับมาบอกว่าชอบกัน พี่เด็มจ้องมองผมไม่วางตาจนผมจนหลบสายตา

"แล้วร้องไห้เรื่องอะไรครับพี่ได้ยินเสียงน้องร้องไห้หนักมาก อกหักหรือครับ" คำถามของพี่เขาเล่นเอาผมพูดไม่ออก ถามซะจี้จุดด้วย "เงียบแบบนี้อกหักชัวร์ จากไอ้เบียร์สินะ" มองชัดขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมทุกคนถึงได้มองออก

"ไม่ครับ" ผมปฏิเสธทันควัน ใครจะไปยอมรับว่าอกหักจากพี่เบียร์ เรื่องความรักของผมมีกี่คนที่รู้กันเนี่ย ผมนึกมาตลอดว่ามันเป็นความลับ

"แต่สาว ๆ อกหักจากหมอนั่นเป็นว่าเล่นเลยนะครับ ปีที่แล้วพี่เบียร์ของน้องก็หักอกอดีตแฟนสาวที่ควงเล่นด้วย" ผมฟังพี่เด็มเล่าเรื่องแล้วอดคิดไม่ได้ว่ากำลังฟังเรื่องคนอื่นอยู่

"นั่นเรื่องพี่หรือเปล่าครับ" เพราะพี่เบียร์ที่ผมรู้จัก ไม่เคยมีประวัติหักอกผู้หญิงมาก่อน พี่เด็มแสดงท่าทีตกใจที่ผมจับไต๋เขาได้

"ฮ่า ๆ โดนจับได้ว่าโกหกซะแล้ว"

"..." ผมเบือนหน้าหนีพี่เด็ม เรื่องแค่นี้คิดว่าผมจะหลงเชื่อง่าย มันไม่มีวันซะหรอก พี่เบียร์ของผมนิสัยดีกว่าคนตรงหน้า พี่เด็มยังขำไม่หยุด พี่คนนี้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่ามานั่งแกล้งผมเถอะ

"ก็แบบอยากให้น้องได้ผ่อนคลายไง" พี่เขาบอกอย่างนั้น ผมสะดุ้งเมื่อถูกโอบคอเข้า ตกใจนึกว่าไอ้พี่เด็มมาโอบคอตอนผมหันหลังเข้าแต่กลับเป็นพี่เทคแคร์ของผมที่เดินมาหา

"ไอ้เด็มมึงมายุ่งวุ่นวายอะไรกับน้องกู" ผมเงยหน้าแล้วยิ้มให้พี่โซดา พี่เทคแคร์คนโปรดของผมมาช่วยผมแล้ว รู้สึกโล่งใจ มือกอดอกเหมือนเหนือกว่าเพราะมีพี่โซดาอยูด้วย

"อ้าวทำไมพูดแบบนั้น กูคนดีนะแค่มานั่งพูดคุยกับน้องหน้าหวานเอง" ผมแบะปากใส่ ไม่ชอบคำพูดหยอดของพี่เด็ม

"อย่างมึงเนี่ยนะ ไอ้รักมึงก็กลับห้องได้แล้ว" พี่โซดาสั่ง ผมก็อยากกลับคอนโดแล้วเหมือนกัน

"รักรอโนมารับ"

"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง" พี่เด็มพูดแทรกอาสาจะไปส่ง ผมกับพี่โซดาหันไปมองคนนอกสายตาทันที พี่โซดาชี้หน้าเพื่อนตัวเองอย่างหงุดหงิด

"เก็บความหวังดีของมึงไปเลยไอ้เด็ม ไม่ต้องมาใช้กับน้องกู น้องมันรอเพื่อนอยู่มึงก็ไปที่อื่นไป กูไม่ไว้ใจมึง" ผมโคตรจะชอบพี่เทคแคร์ตัวเองก็ตรงนี้แหละ

"นี่เพื่อนเองคุณภาวิค" ผมมองสองคนพูดกัน สีหน้าพี่โซดาพร้อมเอาเรื่องมาก โคตรเท่เลยพี่เทคแคร์ของผม

"อยากโดนหมัดกูสัดหน้ามึงก่อนไหมถึงจะลุก" พี่เด็มไม่ได้มีท่าทีจะโกรธเคืองอะไร ออกจะชอบที่ได้แกล้งพี่โซดาให้โมโห สุดท้ายพี่เด็มลุกขึ้นยืน คงเพราะไม่อยากจะมีเรื่องกับเจ้าของร้าน

"โหดร้าย ไปก็ได้ น้องหน้าหวานครับพี่นั่งตรงนู้นนะถ้าเพื่อนไม่มา มาหาพี่ได้"

"ไอ้นี่!" ผมมองพี่โซดาจะสัดหน้าพี่เด็ม คนก่อกวนเดินเข้าไปในร้านด้วยสีหน้าอารมณ์ดี ผมมองพี่เด็มแล้วยกมือจะซัดตัวพี่เขาด้วย มีพี่โซดาอยู่ด้วยผมไม่ต้องกลัวอะไร

"มึงก็ด้วย อย่าไปยุ่งกับมัน ไอ้เด็มมันก็หวังล่าแต้มไปงั้น ไม่ได้คิดจริงจังกับใคร" อ้าว มาดุผมซะงั้น

"รักไม่เอาพี่เขาอยู่แล้วน่า" ผมบอกชัดคำ ก็ความรักสำหรับผมคือการรักเดียวใจเดียว คนแบบพี่เด็มไม่ได้อยู่ในสายตาอยู่แล้ว

พี่โซดากลับเข้าไปในร้าน ผมยังยืนรอเพื่อนแต่ไม่คิดว่าจะเจอกับพี่เบียร์กำลังเดินมาหา หัวใจผมเริ่มเต้นแรง จะหนีก็เหมือนจะมีพิรุธ ผมหันหลังก็เจอพี่เด็มคนเดิมเดินมาหาผมด้วย

ฟุบ

ผมมองมือที่โอบเอวผมอย่างแปลกใจ มือหนาของพี่เบียร์โอบเอวผมราวกับไม่พอใจเมื่อเห็นพี่เด็มจะมาเต๊าะผมอีก ผมเคยได้ยินมาจากพี่โซดาว่าพี่เด็มกับพวกพี่เบียร์ไม่ถูกชะตากันมาก ๆ เวลาเจอหน้ากันก็ชอบมีเรื่องกันทุกที

"ไอ้เด็ม มึงอย่ามายุ่งกับน้องหนู!" พี่เบียร์ชี้หน้าใส่พี่เด็ม ผมเองก็เต็มใจให้พี่เบียร์กอด ให้ตายเถอะมาทำดีกันอย่างนี้แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ผมจะเลิกรักพี่เบียร์ได้ล่ะเนี่ย


ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #24 เมื่อ17-09-2021 01:54:58 »

 :hao6:ข

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 11
«ตอบ #25 เมื่อ17-09-2021 19:36:38 »

 EPISODE : 10 ได้ใกล้ชิดกับพี่เบียร์

"โอะน้องเจ้ารักนี่น่า" ผมรีบก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบตาเพื่อนสี่คนของพี่เบียร์ที่ทยอยเดินมานั่งโต๊ะร่วมกัน พี่เบียร์ลากผมมาตั้งแต่หน้าร้านให้มานั่งด้วยกัน ผมก็ไม่ไปคิดขืนซ้ำยังเต็มใจเดินมานั่งข้างกายพี่เบียร์ นั่งด้วยกันก็ใช่ว่าจะคุยกันเพราะผมก็เงียบ พี่เบียร์ก็เงียบ เรานั่งฟังเพลงในร้านกันจนเพื่อนพี่เบียร์มานี่แหละ 

"นั่นสิ มาอยู่นี่ได้ไงน้าาา" ผมยิ่งก้มหน้ามองพื้นจนหน้าจะทิ่มโต๊ะแล้วพี่เบียร์เอามือมารองไม่ให้หัวผมชนกับโต๊ะด้วย ผมหันไปมองคนใจดี นิสัยแบบนี้แล้วจะให้ผมเลิกรักพี่เบียร์ได้ยังไง 

"สวัสดีครับน้อง" พี่คนนึงเคาะโต๊ะเพื่อให้ผมได้ทำความรู้จักกัน ผมลุกนั่งตัวตรง ผมรู้จักเพื่อนพี่เบียร์ทุกคนอยู่แล้ว พี่คนนึงขอตัวไปห้องน้ำ ที่เหลือทั้งสามคนมองกันยิ้ม ๆ ขณะมองผมและพี่เบียร์ อย่าล้อกันด้วยสายตาได้ไหมครับ 

"สวัสดีครับ" ผมทักทายรุ่นพี่ทั้งหมดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พี่เบียร์ขยับมาใกล้จนผมต้องขยับไปชิดริมเมื่อเพื่อนคนนึงของพี่เบียร์มานั่งข้างพี่เบียร์

"แล้วไอ้เพื่อนไม่มาเหรอ" พี่เบียร์ถามถึงเพื่อนอีกคน คนนั้นผมก็รู้จักเหมือนกัน 

"มันมา แต่ไปสูบบุหรี่อยู่" เพื่อนที่นั่งข้างพี่เบียร์ตอบ

"ว่าแต่น้องเจ้ารักมาอยู่ด้วยได้ไงครับ พี่เบียร์ชวนมานั่งเหรอครับ" ผมมองรุ่นพี่ที่นั่งข้างพี่เบียร์เอ่ยถามอย่างอยากรู้ เรื่องนั้นก็คงไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่ทุกคนต้องอยากรู้เพราะผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะตามพี่เบียร์มานั่งด้วยทำไม

"ก็ ครับ" ผมพยักหน้ายอมรับ พี่เบียร์ลากผมมาครึ่งหนึ่งแต่อีกครึ่งหนึ่งขาผมมันเต็มใจมาเอง 

"เออกูพาน้องมานั่งเอง ไม่พามาด้วยไอ้เด็มได้หิ้วกลับห้องแน่" พี่เบียร์พูดขึ้นพร้อมยกแก้วเหล้าดื่ม ผมกระหายน้ำมาก อยากดื่มน้ำด้วยแต่มีแต่เหล้าผมยังไม่อยากหมดสภาพ หรือผมควรดื่มจนหมดสภาพตอนนี้ดีจะได้ไม่ต้องอายเพื่อนพี่เบียร์

"หวีดวิ้ววว" ผมหลบตาพวกเพื่อนพี่เบียร์ที่กำลังแซว ทำไมถึงได้มองผมด้วยสายตาอย่างนั้นมันทำให้ผมทำตัวไม่ถูก

"อะไร ยังไง คุณภาคินเป็นห่วงน้องเจ้ารักเหรอครับ" กูอยากเมาแล้ว ผมอยากยื่นมือไปหยิบแก้วพี่เบียร์มาดื่มซะตอนนี้เลย เพื่อนพี่เบียร์ดูท่าจะกำลังสนุกกะนใหญ่ 

"สัส พูดมากนะ" พี่เบียร์ด่าเพื่อน ผมกัดปากตัวเอง  ได้เห็นพี่เบียร์โหมดโหดกับเพื่อนใกล้ ๆ แล้ว ปกติพี่เบียร์จะนิสัยดีกับคนไปทั่วและหายากมากที่จะได้เห็นมุมแบนี้นอกจากคนที่สนิทเท่านั้น เพื่อนพี่เบียร์ยังขำกันเหมือนสนุกกันอยู่ 

"แต่ไอ้พี่เด็มมันก็เต๊าะน้องเจ้ารักมานานแล้ว น้องไม่ชอบพี่มันหน่อยเหรอครับ" ผมมองพี่ที่ถามขึ้น คำถามแบบนี้จะมาถามต่อหน้าพี่เบียร์ไม่ได้นะ ผมไม่อยากให้พี่เบียร์เข้าใจผิด

"ไม่ครับ ผมไม่ได้ชอบพี่เด็ม" ผมไม่ได้คิดอะไรกับพี่เด็มสักนิดเดียว ในใจของผมมีแค่คนข้างกายคนเดียวแล้วผมจะรู้สึกเขินทำไม ไม่ได้สารภาพรักพี่เบียร์สักหน่อย พี่ ๆ ก็ดูตั้งใจฟังผมพูดมาก  

"ไม่ชอบแบบพี่เด็ม แล้วชอบแบบพี่คนไหนครับ"

"ก็.." ผมเกาท้ายทอยตัวเองพลางเอียงคอมองหน้าพี่เบียร์ สำหรับผมแล้วก็มีแค่คนเดียว พี่เบียร์มองผมด้วยแหละ คนอะไรมองใกล้ ๆ แล้วดูดีทุกมุม ผมจะตายเพราะแค่ได้อยู่ใกล้พี่เบียร์ 

"แบบคนข้างกายได้ไหมครับ" ผมหันขวับมองเพื่อนพี่เบียร์ทันที รู้ด้วยเหรอว่าผมชอบพี่เบียร์ ไม่จริงน่า เรื่องความรักของผมมีกี่คนที่รู้กันแน่ ผมเห็นพี่เบียร์แตะขาเพื่อนใต้โต๊ะด้วย 

"ไอ้ริทเงียบไปเลยนะมึง" เพื่อน ๆ พี่เบียร์ต่างพากันขำ ผมนั่งมองนาฬิกาเพราะรอนายโนมารับ หน้าผมร้อนผ่าวอยากซุกอกพี่เบียร์เพื่อหนีสายตาล้อของเพื่อนพี่เบียร์

"ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เรามาทำความรู้จักกันดีกว่านะครับ" ผมเห็นแก้วของพี่เบียร์อยู่ใกล้มือแล้วแอบจิบเล็กน้อยเพื่อให้ตัวเองมีอากาศหายใจ พี่เบียร์เหมือนจะไม่ทันได้สังเกตเพราะหันไปคุยกับเพื่อนข้างกาย 

"นั่นสิเห็นหน้ามาตั้งหลายครั้งแต่ไม่เคยรู้จักกันจริง ๆ จัง ๆ เลย" ผมยิ้มให้พวกพี่สองคน คาดว่างานนี้ผมไม่ได้กลับห้องได้ง่ายแล้ว นายโนก็มาช้าเหลือเกิน ไม่รู้ว่าลืมผมไปแล้วหรือเปล่า 

"พวกพี่เป็นเพื่อนของพี่เบียร์นะครับ พี่ชื่อริทครับ" ผมพยักหน้ารับรู้ เพื่อนพี่เบียร์ที่นั่งข้าง ๆ ก็รีบแย่งแนะนำตัวอีก ผมมองพี่เขาแล้วยิ้มให้ด้วย

"พี่ชื่อวอร์มครับส่วนคนนั้นพี่ธีร์" พี่วอร์มแนะนำตัวแล้วชี้ไปยังพี่ธีร์ คนที่นั่งข้างพี่เบียร์ พี่ธีร์ละสายตาจากเมนูแล้วหันมายิ้มมทักทาย ผมเผลอสบตาเข้ากับพี่เบียร์ที่หันมาด้วย 

"ส่วนอีกคนที่ไปสูบบุหรี่ชื่อพี่เพื่อนครับ" พี่ธีร์บอก ผมยกมือไหว้ทักทายอย่างเป็นทางการและแนะนำตัวเองบ้าง "อ้อส่วนคนเมื่อกี้ที่ไปห้องน้ำน่ะชื่อพี่กันย์ครับ" ดูเหมือนพี่ธีร์จะสนิทกับพี่กันต์มากกว่าใครเพราะผมเห็นสองคนนี้ชอบไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย

"ยินดีรู้จักครับ ผมชื่อเจ้ารัก ปี1 เรียนประยุกต์ศิลป์ครับ" บอกด้วยความตื่นเต้นเพราะไม่คิดว่าวันนี้ผมจะได้มีโอกาสได้มาอยู่กับพี่เบียร์และกลุ่มเพื่อนของพี่เขาที่ผมเฝ้ามองทุกคืน มันยิ่งกว่าฝันอีก

"แบบนี้ก็วาดรูปสวยสิ" พี่ริทชวนคุย ผมไม่อยากจะบอกว่าตัวเองไม่ได้มีพรสวรรค์อะไรมากมายที่เลือกเรียนก็เพราะความชอบเท่านั้น พี่เบียร์ยังคงมองผมไม่ละสายตาไปไหน ผมจะกลั้นหายใจตายแล้ว

"ก็พอวาดได้ครับ" ตอนเทอมที่แล้วผมเคยตั้งเป้าหมายกับตัวเองว่าผมอยากวาดรูปเหมือนจริงของพี่เบียร์สักรูปให้ได้ เพื่อนพี่เบียร์ก็น่ารักเป็นกันเองดี ความรู้สึกกดดันก่อนหน้าหายเป็นปลิดทิ้ง 

"เดี๋ยว ๆ มึงจะไม่แนะนำตัวกับน้องเจ้ารักบ้างเหรอครับไอ้คุณชาย" พี่วอร์มเรียกให้พี่เบียร์ได้แนะนำตัวบ้าง ผมรับส่ายมือพัลวันเพราะยังไงก็รู้จักพี่เบียร์อยู่แล้ว

"ยุ่งยากจริง" ได้ยินเสียงขัดใจของพี่เบียร์ด้วย พี่เบียร์คงไม่ชอบใจที่โดนเพื่อนบังคับ ผมรีบช่วยพี่เบียร์ทันที

"พี่เบียร์ าภคิน เจริญวัฒนกุล ปี 3 วิศวะไฟฟ้า ผมรู้จักครับ" อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องให้พี่เบียร์ขัดใจกับเพื่อน แต่พอผมบอกไปอย่างนั้นกลับได้เสียงโห่แซวจากพวกพี่เขา ผมทำอะไรลงไป โอ๊ย

"น้องชอบเพื่อนพี่เหรอครับ"

"..." ผมหยิบเหล้าแก้วของพี่เบียร์มาดื่มรวดเดียวเพื่อเลี่ยงจะตอบคำถาม อยากหนีออกไปจากโต๊ะนี้แล้ว พวกพี่เขารู้ได้ยังไงผมคงไม่ได้หลุดปากพูดออกไปใช่ไหม ไม่น่าเลย 

"เห้ย ๆ พวกมึงมอมน้องกูเหรอ ไอ้รักมึงอย่าแดกเหล้า" แก้วในมือผมถูกพี่โซดาดึงไป ผมยังเสียดายเพราะยังเหลืออยู่อีกหยด พี่เบียร์หยิบทิชชูเพื่อเช็ดปากให้ ผมเผลอดีใจและตื่นเต้นมาก พี่เบียร์เช็ดปากให้ผมด้วย ถ้าไปเล่าให้เพื่อนสองคนฟังเพื่อนจะเชื่อไหม

"โอ๊ย โอย ดูแลใส่ใจกัน" พี่วอร์มกับพี่ริทหัวเราะคิกคักกัน พี่ธีร์ก็ช่างแกล้งแซวให้ผมอาย ไอ้พี่เทคผมมองผมเขม่งชียว มาตาเขียวใส่ทำไมเล่าผมไม่ได้ทำอะไรเลย 

"ไอ้รักมึงลุกเลย" พี่โซดาดึงแขนเพื่อจะให้ลุกขึ้นแต่พี่เบียร์ดึงมืผมอีกข้าง ผมมองคนที่จับมือผมด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าพี่เบียร์จะรั้งมือผม อยากจะให้เพื่อนทั้งสองมาเห็นช็อตเด็ดนี้ด้วย ผมตื่นเต้นไปหมด

"จะให้ไอ้เด็มมันมาเต๊าะไปหรือไง ให้น้องนั่งรอเพื่อนตรงนี่แหละ" พี่เบียร์มองพี่โซดาด้วยสายตาไม่พอใจ ผมเข้าใจแล้วว่าพี่เบียร์ไม่ถูกชะตากับพี่เด็ม พอไม่ชอบก็ไม่อยากให้ผมไปยุ่งเเกี่ยว แต่ผมน่ะไม่ยุ่งกับพี่เด็มอยู่แล้วพี่เบียร์สบายใจได้

"เดี๋ยวกูไปส่งมันเอง" พี่โซดาอาสาไปส่ง แล้วผมต้องเลือกทางไหน มือพี่เบียร์ยังจับมือผมไม่ปล่อย โอกาสแบบนี้มันหาได้ง่ายเสียที่ไหน 

"ไม่เอา รักจะรอโน" ผมต้องบอกให้พี่โซดารู้ ก็ผมรอเพื่อนอยู่เกิดสวนทางกับเพื่อนนายโนได้โกรธผม พี่โซดาดีดหน้าผากผมซะแรง บอกแล้วไงว่าหัวผมไม่ใช่กลองไง 

"เออ ๆ รอไอ้โนก็ได้แต่มึงอย่าแดกเหล้า พวกมึงก็ห้ามให้มันแดก เดี๋ยวกูเอานมมาให้ เข้าใจ๊" ผมพยักหน้ารับทราบไปอย่างนั้น ผมโตแล้วน่า ไม่ให้ผมดื่ม ผมแอบดื่มแก้วพี่เบียร์ก็ได้

"เข้าใจแล้วน่า บ่นเป็นคนแก่เลย" ผมแลบลิ้นใส่ พี่โซดายอมปล่อยมือผมพร้อมกับไปสั่งให้เด็กเอานมเย็นมาให้ผมดื่มอีก ผมโตแล้วดูแลผมเหมือนกับเด็กน้อยเลยไอ้พี่เทคบ้า

แต่ลืมไปเลย ก็เนี่ยทำไมผมถึงไม่รีบหนีไป จะอยู่ใกล้พี่เบียร์ไปทำไมให้ตัวเองอาย ผมไม่เข้าใจตัวเอง เพื่อนพี่เบียร์มองผมด้วยสายตายิ้ม ๆ ผมเห็นเพื่อนของพี่เบียร์อีกคนเดินมายังโต๊ะ ก็พอจะรู้ว่าคนนี้คือพี่เพื่อน

"อ้าวเด็กมึงนี่"

"..." ผมอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าคนที่เพิ่งมานั่งจะเรียกผมอย่างนั้น ทำไมถึงบอกว่าผมเป็นเด็กของพี่เบียร์ล่ะ ผมยังไม่ได้เป็นอะไรกับพี่เบียร์เลยด้วยซ้ำ ผมนั่งร่วมโต๊ะกับพวกพี่แล้วเริ่มมึน เห็นพี่เบียร์ยกแก้มดื่มเสร็จผมก็หยิบมาดื่มต่อ พี่เบียร์ก็มองแต่ไม่ได้ดุเหมือนพี่โซดา ใจดีแบบนี้น่ารักจนผมถอยตัวไม่ขึ้นแล้ว

ผมจะเลิกรักพี่เบียร์ได้ยังไง




ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #26 เมื่อ17-09-2021 21:27:55 »

ถึงห้อง

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 12
«ตอบ #27 เมื่อ20-09-2021 16:54:50 »

 EPISODE : 11 หลอกลูกแกะอีกคืน



"มึงนี่ร้ายนะไอ้เบียร์" ผมเลิกคิ้วมองเพื่อนที่อยู่ดี ๆ ก็มาว่ากัน ร่างคนเมาข้างกายขยับมากอดแขนผมไม่ยอมปล่อย ตั้งแต่เฮียโซดาไปน้องก็แอบดื่มเหล้าจากแก้วผมไม่หยุด ถึงผมเห็นก็ไม่ได้คิดจะว่าอะไร ก็คนมันโต ๆ กันแล้วเรื่องจะดื่มหรือไม่ดื่มมันก็เป็นสิทธิ์ของเจ้าตัว 

"กูทำอะไร" เพื่อนผมคว่ำปากใส่ คงมันคงไม่เชื่อว่าผมไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ปากบอก ไอ้วอร์มมันหัวราะใส่ ไอ้พวกนี้นี่ 

"ไม่ได้ทำเหรอ หึ"

"ก็ที่มอมเหล้าเนียน ๆ เนี่ยไม่ทำอีกเหรอครับคุณภาคิน" ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่เพื่อนมันพูด ก็ผมไม่ได้มอมเหล้าน้องจริงสักหน่อย น้องดื่มของน้องเอง ผมจับหัวน้องให้พิงไหล่ผม 

"พี่เบียร์"

"ครับ" น้องไม่ได้สติตั้งนานแล้ว ผมโอบตัวน้องแล้วให้น้องพิงอกผมแทน เห็นหน้างอแงแล้วอยากพาเจ้าตัวไปนอน เพื่อนผมต่างมองแต่ผมก็ไม่ได้สนใจพวกมันอยู่ดี 

"แต่กูรู้นานแล้วว่ามึงมันร้าย" ไอ้เพื่อนมันพูด มันเป็นคนเงียบแต่ถ้าพูดคือพูดแต่เรื่องจริง ผมละเกลียดมัน ผมยกแก้มมาดื่มอีกระหว่างที่ปล่อยให้น้องได้นอนซบอก 

"แล้วนี่เพื่อนน้องมันจะมาเมื่อไหร่" ผมถามเพราะคิดว่าน้องคงรอเพื่อน แต่มันนานแล้วเพื่อนของน้องก็ไม่มาสักที ยิ่งน้องเมาแล้วผมยิ่งอยากพาน้องกลับไปนอน ก็ไม่ได้ห่วงอะไรก็แค่อยากให้น้องได้นอนหลับบนเตียง ผมไม่อยากให้ใครเห็นเวลาน้องมันนอน มันน่ามองอย่างบอกไม่ถูก คืนนั้นผมมองนอนจนเผลอหลับไปเลยก็เคยบอกไปแล้วผิวน้องเหมือนเด็ก เวลานอนยิ่งเหมือนเด็กตัวน้อย ๆ 

"เพิ่งสนใจเหรอครับ กูนึกว่ามึงตั้งใจมอมน้องแล้วจะพาน้องกลับไปซะเอง" ผมปิดหูน้องไม่ให้ได้ยินเสียง ไอ้พวกนี้ชอบพูดอะไรแปลก ๆ ตลอด ผมตั้งใจมอมเหล้าน้องที่ไหน

"กูไม่ได้คิดอะไรแบบที่พวกมึงคิด" ผมค้านสุด ๆ ผมไม่ได้มอมเหล้าน้องสักนิด

"เหรอ" พวกมันประสานเสียงเป็นหนึ่งเดียว สามัคคีกันเหลือเกิน ผมซดอีกแก้วเพราะรู้สึกคอแห้งที่ต้องเถียงกับเพื่อน หน้าผมเหมือนคนที่อยากได้น้องหรือไง 

"พี่เบียร์ครับ น้องอยากกลับแล้ว ที่นี่หนวกหู" เสียงงัวเงียของน้องทำให้ผมละสายตาจากพวกเพื่อน เสียงเพลงที่นี่ดังจนนอนหลับไม่ได้ซินะ

"ครับ กลับก็ได้เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ผมบอกน้องให้เจ้าตัวได้รู้ว่าเดี๋ยวผมจะพาน้องกลับไปเอง ผมก็ไม่อยากถูกเพื่อนด่าผมตลอดทั้งคืน น้องเงยหน้ามาพร้อมโอบกอดเหมือนอยากจะลุกไปทันที

"หมาป่าหลอกล่อลูกแกะจนได้" ไอ้เพื่อนมันพูดขึ้นหลังจากเงียบเป็นอยู่นาน

"ถนอมมือ เบามือด้วยเด้อเพื่อน" ไอ้ริทมันแซวตามมา ไอ้พวกนี้ทำงานกันเป็นกระบวนการ คิดว่าผมจะหลอกล่อน้องไปทำอะไร ผมไม่ชอบมีอะไรกับคนไม่มีสติสักหน่อย พวกมันแซวกันเหมือนไม่รู้ว่าผมเป็นคนยังไง

"ไอ้สัส พวกมึงนี่หยุดด่ากูสักที ดูเฮียให้หน่อยกูจะพาน้องออกไป"

"ฮ่า ๆ" เพื่อนขำแต่ก็ช่วยดูต้นทางให้ เห็นทางสะดวกผมก็พาน้องออกมาจากร้านแล้วตรงไปยังคอนโดของตัวเอง ผมแค่อยากรู้ว่าทำไมช่วงนี้น้องชอบหลบหน้าผมก็แค่นั้น นอนด้วยกันอีกคืนพรุ่งนี้เช้าผมจะได้ถามน้องตรง ๆ

ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายแอบแฝงอะไรเลยนะครับ ผมพูดจากใจ



เช้าวันต่อมา...

"พี่เบียร์!"

ผมตกใจเมื่อตื่นมายังห้องที่คุ้นตา พี่เบียร์ไม่ได้เข้าห้องน้ำเหมือนครั้งก่อน ผมรู้สึกได้ถึงแรงกอดของคนข้างกาย มากอดผม ฉวยโอกาสกับผมตอนเมาอีกแล้ว

"รักรู้นะครับว่าพี่ตื่นแล้ว รักจะกลับครับ" 

"แต่มือเราติดกันแบบนี้มันยากนะครับ" คนแกล้งนอนเอ่ยบอกพร้อมยกมือให้ผมได้รู้

"นี่พี่จับรักแบบนี้เลยหรือครับ"  ผมต่อว่าพี่เบียร์ทันทีที่เห็นว่าข้อมือถูกคล้องกุญแจมือกับพี่เบียร์ เพราะผมรีบลุกขึ้นนั่ง พี่เบียร์จึงขยับตาม มาจับกุญแจมือใส่กันอย่างนี้ได้ยังไง 

"พี่เปล่าทำนะครับ เราทำเองทั้งนั้น" ผมหรี่ตามองคนบอก มาโบยความผิดให้ผมตอนเมาอย่างนี้เลยเหรอถึงเป็นคนที่แอบรักก็เถอะแต่ผมไม่ยอม ผมแบมือต่อหน้าพี่เขาแถมยังหลบสายตาเพราะเผลอใจเต้นกระตุกตื่นเต้นที่ได้ใกล้ชิดกับพี่เบียร์อีกแล้ว

"ขอกุญแจด้วยครับ"

"พี่ไม่มีครับ" ผมตีหน้ายุ่งไม่พอ ในใจแอบอยากกรี๊ดดัง ทำไมพี่เบียร์หล่อทุกอริยบท ผมจะบ้าตายแล้ว

"พี่เบียร์ครับ!" จะเริ่มโกรธแล้วนะ เจ้าของห้องเสยผมตัวเองและอวดใบหน้าเนียนให้ผมอิจฉา อยากสัมผัสหน้าพี่เบียร์สักครั้ง ผมส่ายหน้าปลุกตัวเองไม่ให้ลุ่มหลงไปกับรูปลักษณ์ของพี่เบียร์ จะมาใจอ่อนไม่ได้ ผมกำลังอยู่ในช่วงตัดใจ 

"พี่พูดจริง ๆ เมื่อคืนเราไปหยิบของเล่นพวกนี้มาเล่นเองแล้วยังเป็นคนใส่มือเองด้วยสองมือนี้เลย พี่ไม่ได้เป็นคนทำเลย - "

"โกหก" ผมรีบขัดขึ้น ถึงผมจะเมาแต่ก็ไม่น่าทำตัวอย่างนั้น พี่เบียร์ดูหน้าเหว๋อเพราะพูดยังไงผมก็ไม่เชื่อ ผมมองมือเราทั้งสองแล้วพี่เบียร์จะมีของเล่นพวกนี้ไว้ในห้องทำไมหรือว่าจะเอาไว้ใช้ตอน...

"รักจะกลับครับ" เผลอคิดอะไรบางอย่างเข้า ไม่ปลอดภัยแน่ ๆ ยิ่งผมอยู่ในห้องพี่เบียร์ก็มีแต่เรื่องไม่ดี ผมลุกขึ้นพี่เบียร์ลุกขึ้นขยับตาม พร้อมเข้ามาประชิด  ผมยืนเกร็งรีบบอกให้พี่เบียร์ถอยห่างออกไป เรายืดแขนกันถ้าไม่มีลูกกุญแจเราคงต้องอยู่อย่างนี้ไปทั้งวัน

"คุยกันก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"รักไม่มีอะไรจะคุยครับ รักมีเรียนเช้าด้วย" ผมหันหน้าหนี พอต้องมาอยู่ใกล้ชิดกับพี่เบียร์อย่างนี้มันก็รู้สึกตื่นเต้นทั้งที่ไม่ควรจะรู้สึก โอ๊ยแล้วผมจะไปตื่นเต้นทำไมต้องรีบหาทางออกไปจากห้องพี่เบียร์ให้เร็ว

มายั่วให้หลงแบบนี้เมื่อไหร่ผมจะเลิกรักพี่เบียร์ได้เล่า

"แล้วพี่ต้องทำยังไงครับน้องหนูถึงจะหันหน้ามาคุยกัน ไม่ใช่ว่าเราตั้งใจหลบหน้าพี่หรือครับ" ผมอ้าปากอยากเถียงแต่คำว่าน้องหนูที่พี่เบียร์มันดูนุ่มนวลจนผมไม่กล้าแย้งใด ๆ พี่เบียร์มองผมด้วยสายตาอ้อนวอน 

แววตาน่าสงสารอย่างนั้น ทำผมโกรธไม่ลง

"คิดไปเองหรือครับ รัก รักไม่ได้หลบหน้าพี่เบียร์สักหน่อย" ผมหมุนตัวหนีคนถามพี่เบียร์ก็หมุนตามเพราะมือเราติดกัน แต่ได้อยู่ใกล้ชิดอย่างนี้มันก็น่ารักไปอีกแบบ 

"แต่พี่รู้สึกว่าเราตั้งใจหลบหน้านี่น่า" ผมรู้สึกเขินกับน้ำเสียงสงสัยนั้น พี่เบียร์พูดเหมือนสนใจเรื่องของผมอยู่ ไม่ได้ ๆ ผมจะใจอ่อนกับการกระทำของพี่เบียร์ไม่ได้ มือเรียวยันหน้าอกของพี่เบียร์ให้ยืนอยู่ห่าง ๆ ตัว

"รักต้องไปเรียนแล้ว พี่เบียร์เอากุญแจมือมาแกะด้วยครับ รักรู้ว่าพี่มีแม่กุญแจ" ผมคาดคั้นแกล้งเก็กขรึมทำท่าทีไม่พอใจและกำลังจะโมโหถ้าพี่เขายังไม่ยอมไขกุญแจออกจากกัน  ผมจะต้องออกไปจากห้องพี่เบียร์ก่อนหัวใจผมจะทำงานหนัก

"พี่ไม่มีครับ" ได้ยินพี่เบียร์ยืนยันหนักแน่นแล้วผมก็ได้แต่ถอนหายใจ มันจะดีเหรอที่เราตัวติดกันอย่างนี้ผมว่าผมจะตายก่อนจะได้ออกไปเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟัง ผมมองไปยังนาฬิกาดิจิตอลแล้วเผลอตกใจเมื่อใกล้ถึงเวลาเรียน

"พี่เบียร์เดินไปกับรักหน่อย รักจะขยับไปหยิบมือถือตัวเอง" ผมขอร้อง เพราะเห็นว่ามือถือเครื่องตัวเองโผล่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง มือหนายื่นมือถือเครื่องตัวเองให้ผมแทน

"เล่นมือถือพี่ก็ได้ครับ" พี่เบียร์อนุญาตให้ผมได้เล่นมือถือตัวเอง ผมมองคนตัวโต ทำอย่างกับว่าระหว่างเราเป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องถึงได้แตะต้องมือถือของกันและกันนั่นแหละ ผมก็ไม่อยากขัดขืน เพราะการที่ได้ใช้มือถือของพี่เบียร์ มันได้ฟีลเหมือนใช้ของแฟนแต่ผมกับพี่เบียร์มันไม่ได้อยู่ในสถานะนั้น ผมต้องคุมสติตัวเองให้ได้

"รักจะบอกให้เพ้นส์ช่วยลาคาบแรกครับ" เมื่อได้คำตอบ พี่เบียร์ก็ยอมลุกแต่โดยดี ผมเดินไปหยิบมือถือตัวเอง กดดูก็ปรากฏว่ามีสายโทรเข้ามาเกือบร้อยจากเพื่อนทั้งสอง โนกับแพร์ต้องเป็นห่วงผมทั้งคืนแน่

"รักจะคุยกับเพื่อนพี่เบียร์ห้ามดู" ผมหันไปดุคนข้างกายก็เห็นพี่เบียร์ยิ้มกว้างและพยักหน้ารับปาก จะไปเล่าให้เพื่อนฟังให้หมดเลยว่าพี่เบียร์โดนผมดุแล้วยอมว่าง่ายเชื่อฟัง เพื่อนต้องไม่เชื่อผมแน่

"พี่ไม่ดูอยู่แล้ว แต่อยากอาบน้ำจังเราไปอาบน้ำด้วยกันนะ" ผมฟังที่พี่เบียร์พูดแต่มือก็พิมพ์คุยกับเพื่อน

"ไม่ครับ"

"แต่พี่ร้อน ตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่ได้อาบน้ำนอน น้องหนูนอนกุมมือกันทั้งคืนอย่างนี้จะมีเวลาไหนไปอาบล่ะครับ" ผมมองมือตัวเองที่โดนพี่เบียร์สาธิตการกุมมือให้ดู อันนี้คือมาแตะอั้งกันหรือไง ผมสะบัดออกและบอกให้พี่เบียร์ช่วยขยับออกห่างไปนิด บ่นว่าร้อนแต่ชอบมาเบียดผมจัง อะไรของพี่เขา

"ใครใช้ให้พี่เบียร์ไม่อาบเองล่ะครับ" ผมพิมพ์ข้อความบอกเพื่อน ปากก็บ่นพี่เบียร์แบบไม่จริงจัง รู้อยู่แล้วว่าสาเหตุที่ทำให้พี่เบียร์ไม่ได้อาบน้ำนั่นก็เพราะเผม

"นั่นสิเนอะ พี่นี่แย่จังเลย"

"ครับ แย่มาก เอะ" คนกำลังสนใจตอบข้อความจากเพื่อนตกใจเมื่อถูกสวมกอดเข้า ผมมองเอวที่ถูกรวบกอดด้วยมือใหญ่ของพี่เบียร์ ผมยังพิมพ์คุยกับเพ้นส์ไม่เสร็จเลยแล้วนี่พี่เบียร์จะขยับมากอดตัวผมทำไม

"พี่เบียร์ จะทำอะไรครับเนี่ย"


ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน
«ตอบ #28 เมื่อ20-09-2021 23:42:12 »

 :hao5:

ออฟไลน์ Oncloud69_

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: แฟนเด็กพี่ภาคิน ตอน 13
«ตอบ #29 เมื่อ21-09-2021 17:55:54 »

 EPISODE : 12 เวลาพิเศษของเรา



"รักคุยกับเพื่อนอยู่นะครับ" ผมยืนตัวเกร็งก็พี่เบียร์เล่นมาสวมกอดกันอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ผมซบหน้าบนไหล่พี่เบียร์เพราะต้องคุยกับเพื่อนในมือถือ พี่เขาจะฆ่าผมให้ตายหรือไงถึงได้มากอดกัน 

"รู้ครับ พี่แค่ง่วง ขอพิงไหล่นะ" ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ยอมนิ่งให้พี่เบียร์สวมกอดและพยายามซ่อนเร้นรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้า บ้าเอ้ยแบบนี้ผมก็ตกอยู่ในอ้อมกอดพี่เบียร์แล้วสิ บ้าจริง ไม่ทันได้เตรียมใจไว้เลย 

"พี่เบียร์อย่ามายืนนอนแบบนี้สิครับ รักคุยกับเพ้นส์เสร็จแล้ว" ผมบอกเมื่อคุยกับเพ้นส์เสร็จเรียบร้อย มีแอบต่อเวลาหนึ่งนาทีให้พี่เบียร์ได้นอนกอดผมด้วยแหละ ก็ถ้าไม่ได้อยู่ในช่วงกำลังหักห้ามใจตัวเองผมคงเป็นลมกับการกระทำของพี่เบียร์แล้ว เมื่อคนคนนี้มีเจ้าของแล้วผมก็จะไม่ยุ่งเกี่ยว ผมให้คำมั่นกับตัวเองอย่างนั่น

"พี่ว่าเรามานอนกันดีกว่านะครับ" ร่างสูงว่าพร้อมขยับยกตัวผมให้ได้เหยียบบนเท้าของเขา บ้าไปแล้ว ผมจะเริ่มต้นเล่าให้เพื่อนฟังตั้งแต่ตอนไหนดีเพื่อนถึงจะเชื่อว่าพี่เบียร์เป็นฝ่ายเริ่มกอดผมก่อน แค่คิดผมก็หน้าแดงแล้ว ผมถูกพามายังเตียง ร่างหนาล้มตัวลงบนเตียงนุ่มโดยมีตัวผมนอนอยู่ข้างล่าง เราสองคนต่างสบตากัน อยู่ในท่านี้แล้วมันทำให้ผมหวั่นไหวมาก

"ไม่ต้องเลยครับ เรามาหาอะไรตัดกุญแจมือนี้ครับ" ผมเอามือยันตัวพี่เบียร์เมื่อหักห้ามใจตัวเองได้ ก็ผมไม่อยากเผลอใจให้พี่เบียร์อีกแล้ว ต้องเลิกรักให้ได้!

"แต่พี่ง่วงนะครับ เมื่อคืนนอนเฝ้าน้องหนูทั้งคืน" พี่เขาบอก นิ้วมือข้างที่ว่างก็เลื่อนมาเล่นจมูกของผม มาเล่นกับใจอย่างนี้ผมอยากตายแล้ว

"พี่อยากเฝ้าเอง รักไม่ได้ขอหนิครับ" แกล้งทำเสียงขรึมแล้วหันหน้าหนี ใบหน้าผมร้อนผ่าวทั้งที่ในห้องก็เปิดแอร์เย็นฉ่ำ

"หาอะไรมาตัดกุญแจแล้วหาของกินรองท้องเถอะครับ รักไม่อยากปวดท้องตอนเช้า" คนกินอาหารเช้าสม่ำเสมอไม่อยากทำร้ายระบบทางเดินอาหารของตัวเอง ผมเคยปวดท้องกระเพาะในตอนวัยเรียนมัธยม นับตั้งแต่นั้นก็พยายามกินข้าวทุกมื้อให้อิ่มและตรงเวลา ได้ยินเสียงพี่เบียร์เหมือนจะหัวเราะเบา ๆ ข้างหู

"ก็ได้ครับ ไปครับ" ผมผลักคนตัวโตให้ออกห่างและลากเจ้าของห้องให้เข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา แกร็ก ได้ยินเสียงเหมือนประตูล็อก ผมหันกลับหาพี่เบียร์โดนสายตาดุบอกผ่านสายตา

"ไม่ต้องปิดประตูเลยครับ เปิดกว้าง ๆ" คนถูกสั่งการยอมเปิดประตูห้องน้ำกว้างอย่างที่ผมต้องการ ทำไมผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกพี่เบียร์แกล้งก็ไม่รู้หรือผมจะคิดมากไปเอง 

"พี่ก็ปิดด้วยความชินมือเองครับ" ผมหันมองกระจกห้องน้ำ เห็นแปรงฟันสองชิ้นอยู่ในแก้วเดียวกันก็รู้สึกอิจฉาคนของพี่เบียร์ ผมลืมไปเลยว่าตัวเองไม่มีแปรงสีฟัน

"ห้องพี่คงไม่มีแปรงฟันสำรองให้รักยืมใช่ไหมครับ"

"ก็นั่นไงครับ พี่เตรียมไว้ตั้งแต่ครั้งก่อนที่เรามานอนห้องพี่แล้ว" ผมมองแปรงสีฟันที่พี่เบียร์หยิบมา "เราบีบยาสีฟันนะครับเดี๋ยวพี่ถือแปรงให้ มือข้างซ้ายพี่ไม่ถนัดบีบ" ผมก้มหน้าหงุดแอบเขินกับบรรยากาศรอบตัว

ขอกลับไปหวีดพี่เบียร์อย่างเดิมได้ไหม พี่เบียร์ทำให้ใจผมเต้นเร็วมาก

"หน้าแดงเชียว เป็นอะไรไหมครับ" พี่เบียร์เหมือนจะเป็นห่วง 

"ครับ ? ไม่ ๆ" ว่าแล้วผมก็เลิกจมอยู่กับความคิดตัวเองแล้วเริ่มบีบยาสีฟันใส่บนแปรงสีฟันที่พี่เบียร์ยื่นรออยู่ก่อนหน้า นี่มันเหมือนแฟนกันมากเลยผมไม่อยากคิดไปเองคนเดียว

'ได้มีคนแปรงฟันร่วมกัน มันดีแบบนี้นี่เอง' ผมรู้สึกใจเต้นไปอีกเมื่อมือที่ถูกจับด้วยกันประสานกันแน่น ระหว่างแปรงฟันผมก็ถือโอกาสมองพี่เบียร์ตลอด

"แอบมองหรือเรา" คนชอบแกล้งถามผมทั้งที่ยังแปรงฟัน 

"รักเปล่า ชิ" แค่แอบมองนิดเดียวก็โดนจับได้ซะแล้ว พี่เบียร์เป็นพวกตาเหยี่ยวหรือไงถึงได้เห็นไวขนาดนั้น พี่เบียร์หัวเราะและหยอกเล่นจนผมต้องห้ามกว่าเราทั้งสองแปรงฟันเสร็จก็ใช้เวลานานไปนิด 

"ล้างหน้าเสร็จก็ออกเลยครับ" ผมบอกให้พี่เบียร์รู้

"แต่พี่ปวดฉี่"

"พี่เบียร์ก็อั้นไว้สิครับ"

"แต่พี่อั้นไม่ไหวนะครับ"

"พี่น่ะ" ผมปิดตา ปิดหูข้างหนึ่งไว้ เข้าใจว่าเหตุสุตวิสัยแต่มันควรเป็นพี่เเบียร์ที่ต้องอายไหม "รักจะไม่ดู รับรองพี่เบียร์ปลอดภัยครับ" ได้ยินคนฟังยิ้มขำด้วย ผมลากพี่เบียร์ออกมาจากห้องน้ำเมื่อเสร็จธุระส่วนตัวกัน พี่เบียร์เดินตามผมมาค้นตู้เย็น ผมหิวและไม่อยากคุยพี่เบียร์แล้ว

"โอ้ มีของตุนเพียบเลย" ผมแปลกใจมากกว่าที่เปิดตู้เย็นแล้วเจอของตุนไว้ในตู้เย็นเต็มตู้ เคยคิดว่าคนอย่างพี่เบียร์คงไม่เจียดครัวหรือทำอาหารกินเอง

"ก็ครับ วันหยุดพี่ก็ทำกินเอง" ผมอ้าปากค้าง พี่เบียร์มีเรื่องให้ผมได้ทำความรู้จักมากจริง ๆ ถ้าผมไม่ได้ถูกใส่กุญแจมือกันก็คงไม่มีทางรู้ว่าพี่เบียร์ก็มีมุมนี้ด้วย 

"แปลกใจมาก รักนึกว่าพี่เบียร์จะทำอาหารไม่เก่ง" ร่างสูงระบายยิ้ม มือข้างที่ว่างลูบหัวผมคงเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติของเจ้าตัว ผมรีบปัดมือนั้นออก ไม่ได้เป็นอะไรกันอย่าทำให้รู้สึกอะไรกันสิ

"สบประมาทกันแบบนี้ ต้องโชว์ฝีมือซะแล้ว" พี่เบียร์เปิดประเด็นท้าขึ้น ผมเองก็ทำอาหารเป็นอยู่บ้าง ไม่มีทางที่ผมจะแพ้เรื่องฝีมือปลายจวัก

"เอาสิครับ ทำข้าวผัดพอไหวไหมครับรักอยากกินข้าว เดี๋ยวรักทำไข่ม้วนเอง" ผมนึกเมนูในใจอยู่แล้ว มีโอกาสได้กินกับข้าวฝีมือพี่เบียร์แล้ว ตื่นเต้นไม่น้อย 

"ของกล้วย ๆ มาก ถ้างั้นมาแข่งกันไหมครับ ของใครอร่อยกว่าชนะ"

"ชนะแล้วได้อะไรครับ ขอรางวัลด้วยครับ" เมื่อมีการแข่งขันก็ต้องมีรางวัลมาล่อด้วยผมยิ่งกระหายความชนะ เพราะศึกครั้งนี้ผมกำลังแข่งกับพี่เบียร์ คนตัวโตทำท่าครุ่นคิดแปปเดียว

"อือ ได้ตั๋วพิเศษ ขออะไรก็ได้อีกฝ่าย" พี่เบียร์เสนอ มันก็น่าสนใจ

"ขอได้หมดเลยหรือครับ" ผมถามย้ำเพื่อความแน่ใจเพราะไม่อยากถูกหลอก พี่เบียร์พยักหน้ามั่นใจในข้อเสนอที่ตัวเองแนะนำ ผมไม่คิดว่างานนี้ตัวเองจะแพ้พี่เบียร์

"ก็ถ้าน้องหนูมั่นใจว่าจะชนะพี่ได้นะ"

"รักชนะแน่" จะขอตั๋วทดลองเป็นแฟนพี่เบียร์หนึ่งวันเลยคอยดู ผมมั่นใจสุด ๆ พี่เบียร์ก็มั่นใจมากว่าตัวเองต้องชนะเหมือนกัน เราเริ่มการแข่งกันเพราะไม่อยากรอช้า ผมเดินไปหยิบอุปกรณ์เพื่อจะได้ทำเมนูไข่ม้วนของตัวเอง แขนของผมถูกดึงเพราะคนตัวโต

"พี่เบียร์จะขยับไปไหนครับ รักจะไปเอาไข่" 

"แต่พี่ต้องเตรียมอุปกรณ์ทำข้าวผัดเหมือนกันนะครับ" พี่เบียร์บอก ผมก็ลืมไปเลยว่ามือของเราสองคนติดกัน 

"วุ่นวายจังเลยครับ" ถึงผมบ่นพี่เบียร์ก็ไม่ได้ว่าอะไร ออกจะขำจนน่าหมั่นไส้ด้วย ทำไมถึงได้ชอบยิ้มตลอดหรือหน้าผมมันตลก

"งั้นให้พี่ทำข้าวผัดก่อนนะครับเสร็จแล้วค่อยทำไข่ม้วนของน้องหนู ไข่จะได้ไม่หายร้อนด้วย" ผมมองคนเสนอแนะอีก ช่างคิดนั่นคิดนี่เร็วไปซะหมด

"ทำไมรักรู้สึกว่าโดนเอาเปรียบตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม" ปากเล็กหงึใส่แต่ก็ยังหลีกทางให้พี่เบียร์ได้เตรียมอุปกรณ์ทำข้าวผัดก่อน พอผมบอกอยากกินกุ้ง พี่เบียร์ก็ใจดีแกะกุ้งให้ด้วย ผมมองและช่วยพี่เบียร์โดยไม่ได้บ่นอีก ยืนมองพี่เบียร์ทำอาหารแล้วผมก็หยิบมือถือเพื่อถ่ายรูปไว้ ผมต้องการมีหลักฐานว่าพี่เบียร์ไม่ได้โกงการทำอาหาร

"จะถ่ายทำไมครับ พี่นะมืออาชีพอยู่แล้ว" คนมั่นใจเกินร้อยบอกแต่ผมก็ไม่สน เปิดโหมดวิดีโอเพื่อถ่ายเก็บเป็นที่ระลึก 

"ต้องถ่ายทุกขั้นตอนเผื่อพี่โทรฯสั่งแกร็บแล้วมาย้อมแมว" พี่เบียร์หันมาหากล้องด้วยรอยยิ้มสวย 

"ครับ หยิบน้ำตาลหน่อยครับ" พ่อครัวตัวโตสั่ง ผมหาที่ตั้งกล้องและก็หยิบน้ำตาลที่อยู่ใกล้มือส่งไปให้พี่เขา ฝีมือพี่เบียร์จะน่ากินขนาดไหน ผมลุ้นจนเกิดคำถามมากมายในหัว

"รักไม่กินหวานมากนะครับ ใส่น้ำตาลนิด ๆ พอ"

"ครับ เชื่อพี่เลยว่าปรุงได้กลมกล่อมแน่" พี่เบียร์รับทราบและเทน้ำตาลน้อย "เกลือ เตรียมรอได้เลยครับ" ผมเหมือนถูกให้เป็นผู้ช่วยเชฟยังไงก็ไม่รู้ 

"รักรู้แล้วน่า พี่เบียร์พูดมากจัง" และแล้วการทำอาหารเช้ามื้อแรกของวันก็เสร็จเรียบร้อยไป ผมสูดกลิ่นหอมของข้าวผัดในจานแล้วเกิดหิว พี่เบียร์จัดจานและตกแต่งได้น่าทาน

"เอาละ เสร็จเรียบร้อยครับ" ได้จานหลักไปแล้วก็ถึงตาผมที่จะได้ทำไข่ม้วนสักที

"เสร็จแล้ว ต่อไปตารักแล้ว อื้อพี่เบียร์จะไปไหน" ผมพูดไม่ทันจะจบพี่เบียร์ก็อุ้มผมมาเปิดม่านเพื่อรับเช้าวันใหม่ แดดส่องยามเช้าสวย ผมถูกพี่เบียร์อุ้มพามายังห้องครัวเพื่อทำไข่ม้วนที่ต้องทำ

"นี่พี่แกล้งรักใช่ไหม นี่แหนะ"

"กำหมัดแค่นี้ พี่เจ็บมากเลย" พี่เบียร์แซว รอยยิ้มยังคงไม่จางหายไปจากใบหน้า ผมแกล้งตีอกเขาอีกหลาย ๆ ครั้ง 

"นี่แหนะ ๆ"

"ดุจังเลยครับ" ผมลงมือทำไข่ม้วนที่มั่นใจนักหนา โดยมีพี่เบียร์อยู่ช่วยเป็นลูกมือแต่โดยดี ระหว่างกำลังตั้งใจเข้าครัว ผมก็เห็นพี่เบียร์กำลังถ่ายวีดิโอผมเหมือนกัน มันน่านัก

"พี่เบียร์อย่ามัวแต่ถ่ายสิครับ จะกินไหมข้าวเช้า" ผมทำไข่ม้วนเสร็จแล้ว ขนาดเรามานั่งที่โต๊ะกินข้าวพี่เบียร์ก็ยังไม่หยุดถ่ายวิดีโอ

"เหมือนแฟนเด็กดุแต่เช้าเลย ฮ่า ๆ" ผมสตั้นไปสามวินาที เมื่อกี้ผมได้ยินอะไรผิดหรือเปล่า พี่เบียร์ว่าอะไรนะ แฟนดงแฟนเด็กอะไรผมไม่ได้เป็นแฟนเด็กของพี่เขาสักหน่อย


 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด