หัวข้อ: @@แป(ล)งปลูกรัก : ตอน.10 ดอกไม้ของอินทร์แปง Up.08/03/24@@

[ฟูจิซัน]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17

เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

##################################[/ce Anter]

แป(ล)งปลูกรัก
Planted A Love

อินทร์แปง&อองตอง

ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของเพื่อนๆทุกคนด้วยนะครับ ติ-ชม คอมเม้นต์คุยกันได้เลย

ป.ล. โควิดยังไม่จางหายเพื่อนๆดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ ด้วยรักและเป็นห่วง>>ฟูจิซันและทีมแปลงปลูกรัก/2563


________________________________________________________________________

[ฟูจิซัน]

1.ชาบูร่วมสาบาน

"ไอ้วิน มึงเดินไปกดเงินคนเดียวนะ เดี๋ยวกูรออยู่บนสะพานนี่แหล่ะ" ผมบอกไอ้วิน เพื่อนคนแรกในคณะของผม

"อ่าว ทิ้งกูเฉย" ไอ้วินหันมาว่าผม

"ก็ มึงดูดิรถไฟกำลังจะมา กูอยากถ่ายสตอรี่ลงไอจีว่ะ" ผมบอกไอ้วินแล้วชี้ให้มันดูขบวนรถไฟที่กำลังจะวิ่งลอดใต้สะพานลอยข้ามทางรถไฟแห่งนี้

"เออๆ งั้นกูจะรีบไปรีบมา" ไอ้วินบอกผมแล้วมันก็รีบเดินไปกดเงินจากตู้ATM ที่อยู่อีกฝั่งของสะพานลอย

สะพานลอยแห่งนี้ทอดตัวข้ามทางรถไฟครับ เป็นทางรถไฟสายตะวันออกที่ผ่ากลางมหาวิทยาลัยที่ผมเรียนอยู่พอดี ผมว่ามันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของที่นี่นะครับ และผมก็ชอบสะพานลอยนี้มากๆด้วย แต่นักศึกษาที่นี่ไม่ค่อยจะมีใครขึ้นมาเดินข้างบนนี้หรอกครับ ส่วนมากจะเดินข้ามทางรถไฟด้านล่างมากกว่า

ขบวนรถไฟที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาเป็นขบวนรถไฟสินค้า ซึ่งจะเป็นตู้คอนเทนเนอร์ขบวนจะยาวเป็นพิเศษและใช้เวลานาน เสียงรถไฟเปิดหวูดใกล้เข้ามา ผมเตรียมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายสตอรี่ จังหวะที่ผมล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง ก็มีคนเดินมาชนแขนของผม


โอ๊ะ.....!!

ตุ๊บ.....!!   โทรศัพท์หลุดจากมือของผมร่วงลงพื้น

ผมรีบก้มลงเก็บ ในขณะที่ร่างของอีกคนก็ก้มลงมาเก็บเหมือนกัน

กลิ่นแป้งโคโดโมะ....หอมอ่อนๆมาแตะจมูกของผม

เรากลิ่นเดียวกัน..!!

"ซุ่มซ่ามจัง" ฝ่ายตรงข้ามเอ่ยปากตำหนิผม

เสียงนั้นทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง

สายตานิ่งๆ ดูยียวนอยู่ในทีก็กำลังมองผมอยู่เช่นกัน

"เชี่ยวิน" ผมพูดออกมาเบาๆ เพราะไอ้คนตรงหน้าผมแม่งโคตรเหมือนไอ้วินเลย

"อ่ะโทรศัพท์ของนาย" ฝ่ายตรงข้ามยื่นโทรศัพท์มาให้ผม

"เห้ย ไอ้อินมัวทำไรอยู่วะ" มีเสียงเพื่อนไอ้อินตะโกนเรียก ไอ้อินลุกขึ้นยืน ผมก็ยืนขึ้นพร้อมๆกับมัน

"ซุ่มซ่ามชิบ" ไอ้อินว่าผมอีกครั้งแล้วมองหน้าผมก่อนที่จะเดินออกไป

รอยยิ้มเยาะที่มุมปากนั่น แม่ง...ทำเอาอารมณ์โกรธของผมพรุ่งปรี้ด

"นายว่าใครซุ่มซ่าม" ผมตะโกนถามมัน  ไอ้อินหันมามองแล้วยักคิ้วให้ผมอย่างกวนตีน

"เชี่ยอิน" ผมยืนกำมือ กัดฟันพูดชื่อไอ้อิน

ไอ้อิน...ไอ้อิน ผมยืนพึมพำชื่อของไอ้อินเบาๆ

นี่คงเป็นฝาแฝดของไอ้วินแน่นอน เพราะไอ้วินเคยบอกผมว่ามันมีฝาแฝด แต่อยู่คนละคณะ

เพราะมัวแต่รบกับไอ้อิน ทำให้ผมถ่ายสตอรี่รถไฟไม่ทัน ได้แต่ยืนมองขบวนรถไฟที่กำลังค่อยๆวิ่งลอดใต้สะพายลอยออกไป

"ถ่ายสตอรี่จนฉ่ำใจเลยมั้ยมึง" เสียงไอ้วินแซวผม

"ฉ่ำใจอะไรหล่ะ ไม่ได้ซักสตอรี่" ผมบอกไอ้วินพร้อมทำหน้ามุ่ย

"ฝาแฝดของมึงชื่อไอ้อินใช่ป้ะ" ผมถามไอ้วิน เพราะตอนที่ไอ้วินบอกผมว่ามีฝาแฝดมันก็ไม่ได้บอกชื่อว่าแฝดของมันชื่ออะไร

"เออ มึงเจอมันหรอ"

"ใช่ กูเจอมัน แล้วมึงไม่ได้บอกมันหรอว่า กูเป็นเพื่อนมึงอ่ะ" ผมพูดออกไปด้วยเพราะยังมีอารมณ์โมโหไอ้อินค้างอยู่


"ก็มึงสองคนยังไม่ได้เจอกัน กูจะบอกได้ยังไงหล่ะครับ บอกไปมันจะรู้จักมึงไหมครับไอ้ออง" ไอ้วินอธิบายกับผม

ก็จริงของไอ้วิน ผมกับไอ้อินยังไม่เคยเจอกันเลยซักครั้ง แล้วผมก็ยังไม่เคยไปหอของไอ้วินด้วยมีแต่ไอ้วินที่เคยมาทำการบ้านที่หอของผม

"เออ มึงเจอมันแล้วทำไมวะ มันมีเรื่องกับมึงหรอ" ไอ้วินถามผม

"ช่างแม่งเหอะ ป่ะหาข้าวกินกันเหอะกูหิวละ" ผมบอกไอ้วินแล้วก็เดินนำหน้ามันออกมา

"เอ้า อองตอง มึงเป็นอะไรเนี่ย โมโหหิวหรอ กูไปกดตังค์แป้บเดียวเองน๊า" ไอ้วินว่าผมแล้วก็ตามมาเดินข้างๆผม

"บอกวินมาซิครับว่าอองตองอยากกินอะไร" ไอ้วินถามผมพร้อมกับเอาแขนของมันมากอดคอผม

"ชาบู" ผมบอกไอ้วิน

"จัดให้ เสิร์ชหาเลย ชาบูร้านไหนอร่อยที่สุดเพื่ออองตอง" ไอ้วินบอกผมแล้วก็กดโทรศัพท์เสิร์ชหาร้านชาบูตามที่มันพูด

ซักพักไอ้วินก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดู

"มาสามจ่ายสอง" ผมอ่านตามที่เห็นบนหน้าจอโทรศัพท์

"ใช่ มาสามจ่ายสอง โปรเปิดร้านใหม่ น่าสนนะมึง" ไอ้วินบอกผม

"อืม แต่ตอนนี้เรามีกันแค่สองคน" ผมบอกไอ้วิน มันก็ทำสีหน้าครุ่นคิด

"หรือกูจะชวนไอ้อินไปกินด้วยกันดีวะ" ไอ้วินพูดขึ้นมาลอยๆ

"อย่านะมึง" ผมพูดสวนออกไปอย่างเร็ว จนไอ้วินทำหน้าตกใจ

"ทำไมวะ มึงจะได้รู้จักกันด้วยไง" ไอ้วินบอกผม

แต่เหมือนสวรรค์มาโปรด เมื่อมีมอเตอร์ไซค์มาจอดขวางหน้าผมกับไอ้วิน

"มึงสองคนจะไปไหนกันครับ" ไอ้เม่น เพื่อนร่วมสาขาของผมหันมาถามผมกับไอ้วิน

"ไปกินชาบู" ผมตอบไอ้เม่น

"เออ นี่ไง ไอ้เม่นอีกคน ครบสามคนพอดี" ไอ้วินพูดขึ้น

"เดี๋ยวๆ ทำไมต้องครบสามคนวะ" ไอ้เม่นถาม

"ก็ร้านชาบู นี่ๆ ร้านนี้มีโปรมาสามจ่ายสอง" ไอ้วินพูดแล้วเอาโทรศัพท์ให้ไอ้เม่นดู ไอ้เม่นก็เข้าใจได้ในทันที

"โอเคครับ ป่ะขึ้นรถ เดี๋ยวเม่นจะพาไปเองครับ" ไอ้เม่นพูดแล้วเอามือตบเบาะรถของมัน

"ซ้อนสามเดี๋ยวพ่อมึงก็แจกใบสั่งหรอก" ผมบอกไอ้เม่น

"เอาน่า ใบสั่งก็คงเหมือนชาบูแหล่ะมาสามจ่ายสอง หารกันๆ ฮ่าๆ" ไอ้เม่นบอกพวกผมแล้วก็หัวเราะ

แล้วไอ้เม่นก็พาพวกผมซ้อนสามไปร้านชาบู

ถึงร้านชาบู ผมเดินเข้าไปด้อมๆมองๆ เพราะเห็นว่าคนเยอะมาก

"ว้าย หนุ่มหล่อมา"

ผมตกใจ ที่จู่ๆก็มีเสียงพูดขึ้น พร้อมกับพี่ผู้หญิงสองคนออกมาจากหน้าร้าน

"หล่อใส น่ารัก น่าเล่น" พี่ผู้หญิงพูด

ผมค่อยๆเดินถอยหลังออกมาจากหน้าร้าน

"แกก็พูดซะ น้องเค้ากลัวแล้วน่ะ"

"น้องคะอย่าเพิ่งไปค่ะ มากินชาบูใช่ไหมคะ"

"ใช่ครับพี่ มีโต๊ะว่างไหมครับ" ผมถามพี่เขา

"มีค่ะ ไม่ทราบว่ามาครบสามคนไหมคะ วันนี้ร้านเรามีโปรมาสามจ่ายสอง นะคะ"

"ครบครับพี่ นั่นเพื่อนผมอีกสองคนครับ" ผมบอกพี่เค้าแล้วหันไปมองไอ้วินกับไอ้เม่นที่กำลังเดินมาหาผม

"โอ้ยยย ละลาย สองโอปป้ากับหนึ่งคมเข้ม"

สองโอปป้าที่พี่เค้าพูดคงหมายถึงผมกับไอ้วินที่ผิวขาว ส่วนคมเข้มคงหมายถึงไอ้เม่นที่มันก็หล่อคมเช่นกัน เพราะมันเป็นคนใต้ครับ ลูกทะเลหล่อเข้ม

"มีโต๊ะว่างค่ะ แต่ก่อนเข้าร้าน พี่รบกวนขอถ่ายรูปน้องทั้งสามคนเพื่อเอาไปลงโปรโมทเพจของทางร้านได้ไหมคะ"

"ได้ครับพี่ แต่ต้องมีส่วนลดหน่อยนะครับ ค่าพรีเซนเตอร์ไง แหะแหะ" ไอ้เม่นต่อรองพี่เขา

"ไม่มีปัญหาค่ะ ฟรีน้ำรีฟิลไปเลย พี่ไม่คิดตังค์ค่าน้ำ ดีไหมคะ"

"โอเคครับพี่ งั้นมาถ่ายรูปกันเลยดีกว่า พวกผมหิวละครับ หอมชาบูแล้วเนี่ย ร้านนี้คงอร่อยมากๆ" ไอ้วินพูดแล้วมันก็เอามือลูบท้อง


"แหม่ ปากหวานจริงนะคะน้องเนี่ย"

หลังจากพวกผมถ่ายรูปเสร็จ พี่เขาก็ขอชื่อเล่นและคณะเพื่อเอาไปลงเพจของร้าน

"พี่รบกวนขอชื่อเล่นแล้วก็คณะของน้องด้วยนะคะ จะได้เอาไปลงเพจของร้าน เผื่อมีคนมาขอวาร์ป หล่อขนาดนี้พี่ว่า ไม่น่าพลาด"

"ได้ครับพี่ ผมชื่อเม่น คณะเกษตร ปี1ครับ" ไอ้เม่นเปิดก่อนคนแรก

"ผมชื่อวินครับ คณะเกษตร ปี1ครับ"

"เอ่อ ผมชื่อ..." ผมยืนอ้ำอึ้ง เพราะไม่อยากบอกชื่อเล่นที่แสนจะแปลกหูนี้ ขี้เกียจตอบคำถามที่จะตามมา แต่ก็ไม่ทันแล้ว เมื่อไอ้วินชิงบอกเสียเอง

"มันชื่ออองตอง ครับ คณะเกษตร ปี1เหมือนกัน" ไอ้วินบอกพี่เขา

"หืมมม อองตอง ชื่อฝรั่งเศสหรอคะ น้องเป็นลูกครึ่งหรอคะเนี่ย"

เป็นอย่างที่ผมคิดไว้จริงๆ ว่าพี่เขาต้องสงสัยกับชื่อเล่นแปลกๆของผมแน่

"ป่าวครับพี่ เป็นภาษาเหนือครับ" ผมบอกพี่เขา พี่เขาก็ทำหน้า งง

"มันแปลประมาณว่า ผิวขาวอองตอง ไรงี้อ่ะครับ" ไอ้วินอธิบายให้พี่เขาฟัง

"อ๋อ อย่างนี่นี้เอง ผิวขาวอองตอง ขาวอองตองจริงๆค่ะ แหะ แหะ"

"โอเคค่ะ เดี๋ยวพี่พาเข้าไปในร้านนะคะ แต่เอ๊ะ..." พี่เขาเปิดประตูพาพวกผมเข้าไปในร้านแล้วก็หยุดชะงักไป ก่อนที่จะหันมามองไอ้วิน

"เอ่อ น้องมีฝาแฝดหรอคะ"

"ช่ะ ใช่ครับ มันมากินชาบูหรอครับ" ไอ้วินตอบพี่เขาแล้วก็พยายามมองหาไอ้อินฝาแฝดของมัน

"ใช่ค่ะ พี่ก็ งง เพราะน้องอีกคนยังนั่งอยู่ในร้านอยู่เลย น้องคนนั้นชื่ออินทร์แปง พี่ยังจำได้เลยเพราะชื่อแปลกๆดี แล้วน้องชื่อเต็มๆว่าอะไรคะ ต้องคล้องจองกันแน่ๆ"

"ผมชื่อกาลวิลครับ" ไอ้วินตอบพี่เขาไป

"นั่นไง กาลวิลกับอินทร์แปง โอ้ยยย สุดเท่ห์ แสดงว่ากาลวิลเป็นพี่ อินทร์แปงเป็นน้องสินะ"

"ครับพี่ ห่างกันสองนาทีเอง" ไอ้วินบอกพี่เขา พี่เขาก็พยักหน้าเข้าใจ

"เดี๋ยวนั่งโต๊ะนี้เลยนะคะ สั่งของได้เลยค่ะ ส่วนน้ำและของกินเล่นอื่นๆต้องไปตักเองทางด้านนู้นนะคะ" พี่ผู้หญิงบอกพวกผม ผมหันไปมองตรงที่กดน้ำและของกินเล่น ก็เห็นไอ้อินนั่งอยุูกับเพื่อนๆของมัน

"เชี่ยอิน หนีไม่พ้นมึงจริงๆ" ผมพึมพำออกมาเบาๆ

"ไอ้อองมึงนั่งเฝ้าโต๊ะนะ เดี๋ยวกูไปกดน้ำให้ เอาน้ำไร" ไอ้วินถามผม

"น้ำเขียว"

"ได้ครับ" ไอ้วินบอกผมแล้วก็เดินออกไป

ไอ้วินกับไอ้เม่นเดินไปตักของกินอื่นๆ ส่วนผมนั่งเฝ้าโต๊ะ ก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น

"อย่าซุ่มซ่ามจนหม้อชาบูคว่ำหล่ะ" มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา

ไอ้อิน..ในใจผมคิดถึงไอ้อินขึ้นมาเป็นคนแรก พอเงยหน้าขึ้นไปมองก็ปรากฏว่าเป็นไอ้อินจริงๆ มันยืนมองผมด้วยสีหน้านิ่งๆแล้วก็เดินออกไป

ผมกำลังจะอ้าปากจะต่อปากต่อคำกับมัน แต่ไอ้วินก็เข้ามาเสียก่อน


"เดี๋ยวๆ มึงสองคนอย่าเพิ่งรบกันครับ ดีเลยเจอกันก็ดีจะได้แนะนำให้รู้จักกันไว้" ไอ้วินคว้าตัวไอ้อินเดินกลับมาหาผมที่โต๊ะ


"นี่ ไอ้อินฝาแฝดกู ไม่มีใครเป็นพี่เป็นน้อง พ่อแม่เลี้ยงกูมาแบบเพื่อนกัน ส่วนนั่นไอ้เม่น แล้วนี่ก็ไอ้อองตอง เพื่อนที่คณะของกู รู้จักกันไว้ซะนะ" ไอ้วินพูดพร้อมกับยกมือขึ้นกอดคอไอ้อินแล้วพยักหน้าให้พวกผม


ผมมองพิจารณาแฝดสองคนตรงหน้า ถ้ามองเผินๆนี่ก็แยกไม่ออก เพราะแม่งตัวเท่ากัน สูงเท่ากัน น่าจะ185ได้ เพราะผมสูง180เตี้ยกว่าไอ้วินนิดหน่อย ผิวขาวเหมือนกัน หน้าตา ทรงผม เหมือนกันเด๊ะๆ จะแตกต่างก็ตรงที่ไอ้อินจะใส่สร้อยคอเชือกสีดำพร้อมจี้รูปพระอาทิตย์ ส่วนไอ้วินไม่ใส่สร้อย ผมก็ไม่รู้ว่าไอ้อินมันจะใส่สร้อยเส้นนี้แบบนี้ทุกวันหรือเปล่า แต่ก็ช่างมันเถอะครับ เพราะผมก็คงไม่ได้เจอไอ้อินบ้านี่ทุกวันหรอก

ไอ้อินพยักหน้าให้ผมกับไอ้เม่น แต่สีหน้าของมันก็ยังนิ่งไม่มีรอยยิ้มของความเป็นมิตรใดๆ

"อองตอง" ไอ้อินพูดขึ้นมา

"อือ อองตองเพื่อนกูเอง"

"ขาวอองตอง" ไอ้อินพูดอีก แล้วมันก็เดินกลับไปที่โต๊ะชาบูของกลุ่มเพื่อนมัน

"เอ้าไอ้อิน ไรวะ อยู่ๆก็ไป ไม่เคยจะได้นิสัยดีๆไปจากกูเล้ย" ไอ้วินบ่นฝาแฝดของมัน

"มาๆกินกันดีกว่า อย่าสนใจมันเลย" ไอ้วินพูดแล้วก็คีบเนื้อจุ่มลงในหม้อชาบู

พวกผมนั่งกินชาบูกันด้วยความหิวบวกกับความอร่อย คุยกันไป เหมือนทำความรู้จักกันเพิ่มเติม

ความจริงผมกับไอ้วินและไอ้เม่นก็ยังไม่ค่อยได้ทำความรู้จักกันมากนัก เพราะเพิ่งจะเปิดเทอมมาได้1เดือนเองครับ เอาแค่เรียนกับทำกิจกรรมรับน้องของคณะก็ไม่มีเวลาจะคุยกับใครแล้ว แต่กับไอ้วินนี่ผมเจอมันตอนงานFirst Impression ของคณะครับ เพราะมันสะดุดกับชื่อของผมตอนรายงานตัวกับพี่ๆ เลยเข้ามาทักผมเพราะคิดว่าน่าจะเป็นคนเหนือเหมือนกัน และมันก็เป็นอย่างนั้นเพราะผมกับไอ้วินเป็นคนเชียงรายด้วยกันทั้งคู่ แต่ไอ้วินอยู่อำเภอเมือง ส่วนผมอำเภอแม่จันครับ แต่ผมก็ใช้ภาษากลางคุยกันนะครับ แล้วยิ่งหออยู่ซอยเดียวกันด้วยไอ้วินเลยตามติดผมแจเลย ผมก็ติดไอ้วินเหมือนกันเพราะมาเรียนที่นี่ผมไม่มีเพื่อนจากโรงเรียนเก่ามาเรียนที่เดียวกันเลยครับ ส่วนไอ้เม่น เป็นคนตรังครับ ลูกทะเลแท้ๆ แต่กลับเรียนสาขาพืชแทนที่จะเรียนประมง มันให้เหตุผลว่า เพราะพี่ชายของมันเป็นชาวประมงอยู่แล้ว มันเลยเลือกเรียนพืชดีกว่าเพราะชอบเรื่องการเพาะปลูกผักมากกว่าออกทะเลจับปลา

ชาบูหม้อนี้เลยเป็นชาบูร่วมสาบานของพวกผมสามคน อองตอง วิน เม่น


"กูจะถือว่าชาบูหม้อนี้เป็นชาบูร่วมสาบานของเราสามคนนะ โอเคมั้ย" ไอ้เม่นพูดขึ้น

"อืม กูว่าควรจะมีสี่นะแก๊งค์เรา เพราะจะได้ครบคู่" ไอ้วินออกความเห็น

"อยู่กันสามคนไปก่อน กูว่าเดี๋ยวก็มีคนที่สี่เองแหล่ะ" ไอ้เม่นพูด

"โอเคครับ ชาบูร่วมสาบาน ชนแก้วหน่อย" ไอ้วินพูดพร้อมกับยกแก้วน้ำเก๊กฮวยขึ้นมา ไอ้เม่นก็ยกแก้วน้ำชาขึ้นมา ผมก็ยกแก้วน้ำเขียวขึ้นไปชนกับพวกมัน

เราสามคนชนแก้วร่วมสาบานเป็นแก๊งค์เดียวกัน

"เออ ไอ้ออง มึงมีพี่น้องป่าววะ" ไอ้เม่นถามผม

"มีดิ กูมีพี่สาวกับพี่ชาย กูคนสุดท้อง"

"พี่สาวกับพี่ชายมึงชื่อแปลกๆเหมือนมึงป่าววะ" ไอ้เม่นถามผมอีก

"ไม่อ่ะ ชื่อปกติ พี่พลอย พี่เพชร"

"แล้วทำไมมึงอองตองมาคนเดียวเลยวะ"

"เชี่ยเม่นมึงจะถามกูให้มันได้อะไรเนี่ย" ผมว่าไอ้เม่น ไอ้วินก็หัวเราะ

"เออน่า มึงก็ตอบมันไปเหอะ เพราะเดี๋ยวมันก็ต้องตอบคำถามพวกเราว่าทำไมถึงชื่อเม่น" ไอ้วินพูด

ผมก็เลยตอบไอ้เม่นไป

"มึงสองคนฟังนะ กูจะเล่ารอบเดียว" ผมบอกไอ้วินกับไอ้เม่น แล้วก็เริ่มร่ายยาว

"เพราะพ่อกูเป็นวิศวกรเหมืองอัญมณีที่ประเทศลาว เลยตั้งชื่อลูกๆตามอัญมณี พี่สาวคนโตกูชื่อพลอย พลอยไพลิน คนต่อมาพี่ชายกูชื่อเพชร พัชร แล้วก็กูคนสุดท้อง ตอนที่แม่ตั้งท้องกูแม่ฝันว่ามีเทวดากับนางฟ้าเอามรกตก้อนใหญ่มามอบให้ ก็เลยตั้งชื่อลูกไว้รอว่ามรกต เพราะคิดว่าจะได้ลูกสาว แต่พอคลอดกูออกมาเป็นผู้ชาย พ่อกับแม่ก็ยังให้ชื่อมรกตตามที่ตั้งใจไว้"

"มรกต ชื่อเท่ห์ชิบ แต่มึงก็ควรชื่อเล่นว่ามอป่าววะ ไอ้มอ ไรงี้อ่ะ" ไอ้เม่นพูดขึ้น

"ก็เพราะตอนเด็กๆกูตัวขาวไง ขาวจั๊วเหมือนก้อนสำลี คนเหนือเขาจะพูดกันว่า ขาวอองตอง ที่บ้านก็เลยเรียกกูว่าอองตอง"

"อืม ก็มีเหตุผล เพราะตอนนี้มึงก็ขาวอองตองจริงๆ" ไอ้วินพูดแล้วก็หันมามองผม

"จบยังเรื่องของกู ตามึงละไอ้เม่น ทำไมมึงถึงชื่อเม่น" ผมถามไอ้เม่น

ไอ้เม่นถอนหายใจก่อนที่จะเปิดปากเล่าเรื่องของมันบ้าง

"พวกมึงสัญญาก่อนว่าจะไม่ขำเรื่องของกู" ไอ้เม่นบอกผมกับไอ้วิน พวกผมก็พยักหน้า ไอ้เม่นก็เริ่มเล่าเรื่องของมัน

"กูมีพี่น้องสองคน คนโตเป็นผู้ชายห่างจากกู10ปีอ่ะ"

"ห๋าาาา 10ปี" ไอ้วินพูดพร้อมกับทำหน้าตกใจ

"เออ ชื่อทะเล พี่ชายกูชื่อทะเล ส่วนกูชื่อมหาสมุทร"

"เชี่ย ชื่อโคตรเท่ห์ ใหญ่กว่าทะเลอีก ฮ่าๆ" ผมบอกไอ้เม่น

"แต่ชื่อเล่นเม่นเนี่ย ไม่เข้ากับอะไรที่เป็นทะเลหรือมหาสมุทรเลยนะ" ผมพูดขึ้น

ไอ้เม่นถอนหายใจแล้วเฉลยชื่อเล่นของมัน

"เอาจริงๆชื่อเล่นกูก็เกี่ยวกับทะเลนะ หอยเม่นไง"

ไอ้เม่นพูดจบ ผมกับไอ้วินก็ขำออกมา แบบกลั้นขำไม่ได้เลย ไอ้วินถึงกับสำลักน้ำชาบู

"ไหนพวกมึงบอกว่าจะไม่ขำเรื่องของกูไง"

"เชี่ย จริงๆแล้วมึงชื่อหอยเม่นใช่มะ" ไอ้วินถาม แต่ก็ยังคงหัวเราะอยู่

"เออ แต่กรุณาเรียกกูแค่เม่นก็พอ อย่าเรียกหอยเม่นเลย มันตลกไป ขอร้องงงงง" ไอ้เม่นขอร้องพวกผม

"เออ โอเคๆ กูจะเรียกเม่นเฉยๆก็แล้วกัน ฮ่าๆ" ผมบอกไอ้เม่นแต่ก็ยังคงขำกับชื่อของมันอยู่

"เลิกขำชื่อกูได้แล้วไอ้อองตอง อ่ะกินเข้าไปจะได้หุบปาก" ไอ้เม่นพูดแล้วก็คีบเนื้อหมูมาวางในจานของผม

"เออ พวกมึงกูมีอีกเรื่องจะบอกพวกมึงว่ะ" ผมบอกไอ้วินกับไอ้เม่น

"เรื่องอะไรวะ" ไอ้วินถามผม

ผมเงียบและนั่งคิด เพราะสิ่งที่ผมกำลังจะบอกพวกมันก็คือเรื่องที่ผมเป็นเกย์ ผมอยากจะบอกพวกมันเพราะไม่อยากปิดบังและคิดว่าถ้ามันสองคนรับไม่ได้ จะได้ไม่ต้องทนคบกันไปตั้งแต่ตอนนี้ ดีกว่ามารู้ทีหลัง

"ไอ้ออง มึงมีไรจะบอกพวกกูวะ" ไอ้วินหันมาถามผม เพราะเห็นผมเงียบไปนาน

"เอ่อ เรื่อง...เรื่อง"

"บอกพวกกูมาเถอะมึงจะได้สบายใจ" ไอ้เม่นบอกผม

"เรื่อง...เอ่อ"

"เรื่องที่กูเป็นเกย์อ่ะ" ผมตัดสินใจพูดออกไป

"โห่ เชี่ย นึกว่าเรื่องอะไร" ไอ้วินพูดขึ้น

"กูก็นึกว่าเรื่องอะไรร้ายแรง" ไอ้เม่นพูดพร้อมกับถอนหายใจ

ผมเงยหน้าขึ้นไปมองมันสองคน ด้วยความแปลกใจ

"นี่พวกมึง ไม่ตกใจอะไรเลยหรอ"

ไอ้วินหันมามองผม พร้อมกับเอามือมาตบไหล่ผม

"อองตอง มึงฟังกูนะ กูไม่รู้ว่ามึงแค่หลอกกูเล่นหรือพูดจริง แต่ถึงมึงจะเป็นแบบนั้นจริงๆ กูก็ไม่สนอ่ะเป็นเพื่อนกันได้หมด
 โอเคนะ"

"กูพูดจริงๆ มึงเชื่อกูหน่อยเหอะ" ผมหันไปบอกไอ้วิน

"แล้วมึงมาบอกพวกกูทำไม" ไอ้เม่นถามผม

"มึงไม่จำเป็นต้องบอกพวกกูก็ได้นี่" ไอ้เม่นพูดอีก

"เอ่อ ก็ กูแค่อยากบอกไว้ เผื่อพวกมึงรู้แล้วจะไม่อยากคบต่อไง บอกกันตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่ารู้ทีหลัง"

"มึงนี่นะไอ้ออง เอาเป็นว่ากูจะคบ แล้วก็จะดูแลมึงให้หนักกว่าเดิมด้วย เป็นแฟนกูมั้ยหล่ะ" ไอ้วินถามผม

"เออ เป็นแฟนกูมั้ยหล่ะ จะพาไปเที่ยวทะเล" ไอ้เม่นถามผมอีกคน

"เชี่ย พวกมึงนี่ พอเลยๆ" ผมว่าไอ้สองคนนั้น มันก็หัวเราะกัน

ความจริงคือไอ้เม่นมันมีแฟนแล้วครับเป็นผู้หญิงคบกันมาตั้งแต่เรียนมัธยม แฟนมันก็เรียนที่นี่ อยู่คณะวิทยาศาสตร์ คณะเดียวกับไอ้อินเลย ส่วนไอ้วินยังไม่มีแฟน แต่มันก็ไม่ได้เป็นเกย์เหมือนผมหรอก หน้าตา นิสัยอย่างมันถ้าได้จีบใครรับรองติดชัวร์

"สรุปว่ามึงไม่ต้องกังวลนะไอ้ออง กูสองคนอ่ะเพื่อนมึงแล้วมึงก็เพื่อนกู รู้งี้ตอนไปทำการบ้านห้องมึงกูรวบหัวรวบหางซะก็ดีแล้ว ฮ่าๆ" ไอ้วินบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ แถมยังเอามือมาขยี้หัวผมเล่นอีก

"เชี่ยวิน ผมเสียทรงหมด" ผมปัดมือไอ้วินออก

การกระทำของผมกับไอ้วิน อยู่ในสายตาของไอ้อินตลอด...


....[โปรดติดตามตอนต่อไป วันที่1 สิงหาคม]....

[route rover]

เดี๋ยวแก๊งค์ชาบูก็ครบสี่ รออีกหน่อยๆ 

[nightsza]

วินน่ารักดีอ่า

[Nattie69]

 :laugh:สนุกดีคับ

[AkuaPink]

 
 

[ฟูจิซัน]

2.ลงเรือวินอองตอง

"โอ้ยยย โคตรเมื่อย จะให้วิดพื้นอะไรกันนักหนาเนี่ย นี่กิจกรรมเชียร์นะไม่ใช่เรียน ร.ด." ไอ้วินบ่นพร้อมกับเอามือนวดต้นแขนของตัวเอง

"เอาน่า ถือซะว่าได้ออกกำลังกายไงมึง ไม่ดีหรอ พรุ่งนี้วันเสาร์ก็ได้หยุดพักผ่อนละ" ผมหันไปบอกไอ้วิน ไอ้วินเผยยิ้มออกมา ก่อนที่จะกางแขนของมันออกมาตรงหน้าผม

"นวดให้วินหน่อยดิครับ อองตอง" ไอ้วินบอกผม

"เชี่ย ไม่นวดเว้ย" ผมบอกไอ้วินแล้วปัดแขนมันออกไป ไอ้วินก็หัวเราะ

"อู้ยยยย น้องอองตอง น้องวิน หยอกกันน่ารักดีนะคะ" กลุ่มพี่ๆผู้หญิงที่นั่งอยู่แถวนั้นแซวผมกับไอ้วิน

"นี่ๆ ว่าที่สุภาพบุรุษคณะเกษตรแน่ๆสองคนนี้" พี่ผู้ชายร่างใหญ่ท่าทางตุ้งติ้งพูดขึ้น

"อุ้ย ให้สามคนเลย" พี่คนนั้นพูดขึ้นมาอีก เมื่อไอ้เม่นเดินเข้ามาสมทบกับผมและไอ้วิน

"แพคสามนี้ สุภาพบุรุษคณะเกษตรแน่ๆ อีโอปอลเอาหัวเป็นประกัน" พี่ผู้ชายท่าทางตุ้งติ้งที่ชื่อโอปอลพูด

"งานดี พี่เอาใจช่วยนะคะ"

ผมสามคนยืนให้พี่ๆเขาเทะโลมอยู่ซักครู่ ก็ขอตัวจากกลุ่มพี่ๆ พากันเดินออกมา

สุภาพบุรุษคณะเกษตร คือการคัดเลือกตัวแทนของคณะเพื่อที่จะเป็นตัวแทนไปประกวดดาวเดือนขอมหาวิทยาลัยครับ และนี่คือความอินดี้ของคณะเกษตรที่ไม่มีการจัดประกวดภายในอย่างเป็นเรื่องเป็นราว แต่จะมีการประกาศรายชื่อผู้ที่ผ่านการคัดเลือกจากพี่ๆ ในวันสุดท้ายของกิจกรรมเข้าเชียร์ของคณะ เท่าที่ผมรู้มาจากรุ่นพี่ปีสอง ตัวแทนผู้ชายจะเรียกว่าสุภาพบุรุษคณะเกษตร ส่วนตัวแทนผู้หญิงจะเรียกว่าสุภาพสตรีคณะเกษตร ขั้นแรกจะคัดเลือกจากรูปร่างหน้าตาที่โดดเด่น ขั้นต่อไปจะนำผู้ที่ถูกคัดเลือกในรอบแรกไปคัดเลือกเป็นการภายใน รอบนี้จะดูเรื่องความสามารถของแต่ละคน ว่ามีความสามารถพิเศษอะไรบ้าง บุคลิกภาพ การตอบคำถามต่อหน้ากรรมการ การพูดในที่สาธารณะ ผลการประกวดจะออกมาในรอบนี้ ซึ่งจะถูกเก็บไว้เป็นความลับ และจะนำไปประกาศผลในคืนแรกของ"งานดอกไม้บาน" ซึ่งเป็นงานประจำปีของคณะ

"สุภาพบุรุษคณะเกษตร" ไอ้วินพูดขึ้นมา

"เขาจะเอาไปประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัยต่อใช่ป้ะ" ไอ้เม่นถาม

"เออ พี่ปีสองเคยบอกกูว่าใครได้เป็นสุภาพบุรุษคณะเกษตรจะต้องเป็นตัวแทนคณะไปประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัย" ผมบอกไอ้เม่น

"อองตอง มึง มึงคนเดียวที่เหมาะตำแหน่งนี้" ไอ้เม่นบอกผม

"ม่าย ไม่ใช่กู คนหล่อกว่ากูมีเยอะแยะ ไอ้วินก็ได้ มึงก็ได้ ใครก็ได้ที่ไม่ใช่กู"

"เอ้า ไอ้ออง โยนให้กูเฉย" ไอ้วินว่าผม

"เอาเถอะๆ มันอาจจะไม่ใช่พวกเราสามคนก็ได้"

"กูว่ามีคนนึง ไอ้ที่สูงๆขาวๆ เหมือนจะเป็นนักบาสป้ะ" ไอ้เม่นพูด

"อ๋อ ไอ้โฟม" ผมพูดชื่อออกมา

"มึงรู้จัก?" ไอ้วินถามผม

"ก็เคยเห็นรูปมันลงเพจ UST So Cute ของมหาวิทยาลัยอ่ะ" ผมบอกไอ้วิน

**(UST) University of Science and Technology คือชื่อของมหาวิทยาลัยที่ผมเรียนอยู่

"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง" ไอ้วินพูดขึ้น

"เออ พวกมึง จะไปกินข้าวกันที่ไหน" ไอ้เม่นถามขึ้นมา

"ร้านแถวๆหอกูแหล่ะ มึงจะไปด้วยกันป้ะ" ไอ้วินถามไอ้เม่น

"แฟนกูชวนไปเดินตลาดนัดหอในว่ะ กูว่าจะชวนมึงสองคนไปด้วยกัน" ไอ้เม่นชวนผมกับไอ้วิน

ไอ้วินหันมามองหน้าผม

"มองหน้ากูทำไมเนี่ย" ผมถามไอ้วิน

"ถ้ามึงไปกูก็ไปอ่ะ" ไอ้วินบอกผม

"เออๆ ไปก็ไป" ผมบอกไอ้วิน มันก็เผยยิ้มออกมา

"งั้นมึงสองคนเดินไปรอกูที่ตลาดนัดเลยนะ เดี๋ยวกูเอามอไซค์ไปรับแฟน เจอกันแถวๆหน้าหอในก็ได้"  ไอ้เม่นบอกพวกผมแล้วมันก็แยกตัวไปรับแฟน

ตลาดนัดหอในที่ผมพูดถึง เป็นตลาดนัดภายในของมหาวิทยาลัยที่ทางองค์การนักศึกษาจัดทำขึ้นมาเป็นกิจกรรมที่ให้นักศึกษาได้นำของมาขายทุกเย็นวันศุกร์ของทุกเดือนทั้งของกินของใช้ บริเวณลานหน้าหอในใกล้ๆสนามกีฬาของมหาวิทยาลัย แต่ก็เปิดโอกาสให้บุคคลภายนอกเข้ามาตั้งร้านขายของได้โดยเก็บค่าเช่าเพื่อเป็นรายได้เข้าองค์การนักศึกษา ซึ่งทางคณะของผมก็มีไปเปิดร้านด้วย โดยจะเป็นของที่ได้จากภาควิชาต่างๆอย่างภาคพืชของผมก็จะขายผักผลไม้ที่ปลูกได้จากแปลงเกษตร ภาคสัตวบาลก็จะมีไข่ไก่มาขายแล้วก็ข้าวไข่เจียว ไส้กรอก ลูกชิ้นที่ทางภาควิชาทำขึ้นเอง อะไรประมาณนี้อ่ะครับ แต่นั่นเป็นงานของพี่ปีสองครับที่จะต้องมาออกร้านขายของ น้องๆปีหนึ่งอย่างพวกผมก็ได้แต่ไปช่วยขายนิดๆหน่อยๆ แต่ผมก็ยังไม่เคยได้ไปช่วยพี่ๆเลยตั้งแต่เปิดเทอมมา เพราะแค่เรียนกับกิจกรรมเข้าเชียร์ก็เหนื่อยแย่แล้วครับ

ผมกับไอ้วินพากันเดินออกจากคณะเพื่อนที่จะไปยังลานหน้าหอใน ซึ่งเป็นสถานที่ตั้งของตลาดนัดหอใน

"ไอ้วิน เดินขึ้นสะพานลอยข้ามทางรถไฟนะ" ผมหันไปบอกไอ้วิน

"เออ กูรู้ละ ชอบอะไรนักหนา ไอ้สะพานลอยเนี่ย" ไอ้วินบ่นผม

"ข้าวโพดปิ้งตรงสะพานลอยก็น่ากินว่ะ ไม่รู้ว่าวันนี้มาขายหรือเปล่า" ผมพูดออกมา

ตรงสะพานลอยจะมีคุณยายแก่ๆคนหนึ่งมาขายข้าวโพดปิ้งอยู่ ผมเคยเห็นแต่ก็ไม่เคยอุดหนุนคุณยายซักที วันนี้เลยคิดว่าจะไปซื้อข้าวโพดปิ้งของคุณยายซะหน่อย

ใกล้ถึงสะพานลอย คุณยายปิ้งข้าวโพดอยู่พอดีกลิ่นหอมลอยมาแต่ไกล แล้วผมก็เห็นไอ้อินครับ มันเดินมากับกลุ่มเพื่อนของมัน แล้วไปหยุดอยู่ตรงร้านข้าวโพดของคุณยาย

"อ่าว นั่นไอ้อินนี่หว่า" ไอ้วินพูดถึงฝาแฝดของมัน ที่กำลังยืนซื้อข้าวโพดปิ้งอยู่

"กูว่าเราอย่าเพิ่งข้ามไปเลย รอให้พวกไอ้อินไปก่อนดีกว่าค่อยข้ามไป" ผมบอกไอ้วินว่าอย่าเพิ่งข้ามถนนไปยังสะพานลอย

"ทำไมวะ"

"ก็ ให้มันซื้อข้าวโพดให้เสร็จก่อน เราค่อยข้ามไปซิื้อไง ขี้เกียจไปรอพวกมัน" ผมบอกไอ้วิน

แต่ความจริง ผมไม่อยากไปเจอหน้าไอ้อินมากกว่า รู้สึกว่าไม่ค่อยอยากเจอหน้ามันเท่าไหร่ ผมเกลียดรอยยิ้มเยาะของมัน

ไอ้เม่นโทรมาหาไอ้วิน บอกว่าตอนนี้มันกับแฟนรออยู่หน้าหอในแล้ว ไอ้วินก็เลยเร่งผมให้ข้ามไปซื้อข้าวโพดปิ้ง ประจวบกับกลุ่มไอ้อินเดินออกไปพอดี ผมก็เลยข้ามถนนไปซื้อข้าวโพดปิ้ง

"คุณยายครับ ข้าวโพดปิ้งสองฝักครับ" ผมสั่งเผื่อไอ้วินด้วยฝักนึง

"ขอโทษด้วยจ่ะข้าวโพดปิ้งวันนี้หมดแล้ว กลุ่มหนุ่มๆที่มาเมื่อกี้เขาสั่งไว้หมดแล้วจ่ะ นี่ยายกำลังปิ้งให้เขาอยู่" คุณยายที่กำลังง่วนอยู่กับการปิ้งข้าวโพดเงยหน้ามาบอกผมด้วยรอยยิ้ม

"เห็นมะ กูบอกแล้วว่าให้รีบมาซื้อ" ไอ้วินว่าผม

"แบ่งให้เขาไปก็ได้ครับคุณยาย" เสียงหนึ่งดังขึ้น ก่อนที่ไอ้อินจะมายืนข้างๆผม

"นี่ครับคุณยาย คุณยายทอนเงินเกินไปยี่สิบบาทครับ" ไอ้อินบอกคุณยายแล้วยื่นเงินคืนให้คุณยายยี่สิบบาท

"โอ้ยย ขอให้เจริญๆนะพ่อหนุ่ม ดีจังเลย" คุณยายรับเงินไปจากไอ้อินแล้วก็ยกมือท่วมหัวอวยพรให้ไอ้อิน ไอ้อินก็รีบยกมือไหวุ้ณยาย

"กูสั่งไว้หมดนี่สิบฝัก มึงจะเอากี่ฝักก็บอกยายเขาไปนะ กูจ่ายตังค์ไว้หมดแล้ว" ไอ้อินหันไปบอกไอ้วิน คู่แฝดของมัน

"กูไม่กินละ ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาซื้อก็ได้" ผมบอกไอ้วินแล้วก็เดินขึ้นสะพานลอยไป ไอ้วินอยู่คุยกับไอ้อินแป้บนึง แล้วก็ตามผมขึ้นมาบนสะพานลอย


"เป็นไรของมึงเนี่ย ไอ้อินก็แบ่งให้เราแล้วไง" ไอ้วินตามผมขึ้นมาบนสะพานลอยแล้วก็บอกผม

"กูขี้เกียจรออ่ะ ไอ้เม่นมันมารอเรานานแล้วเกรงใจมัน" ผมบอกไอ้วิน ไอ้วินก็พยักหน้าเออออไปกับผม

ผมกับไอ้วินเดินไปถึงหอในตรงจุดนัดพบ ก็เจอไอ้เม่นกับแฟนของมันยืนรออยู่

"มากันละ ช้าชิบมึงสองคนเนี่ย" ไอ้เม่นออกปากว่าผมกับไอ้วิน

"เออนี่ มายด์แฟนกู เรียนวิดยา ส่วนนี่ไอ้วิน แล้วก็คนนี้ไอ้อองตอง เพื่อนเม่นเอง" ไอ้เม่นแนะนำแฟนมันให้พวกผมรู้จัก แล้วก็แนะนำผมกับไอ้วินให้แฟนมันรู้จัก

"วินนี่แฝดของอินใช่มั้ย" มายด์ถามไอ้วิน

"ใช่ครับ นี่มายด์รู้จักมันด้วยหรอ"

"โห ในคณะวิดยาคงไม่มีใครไม่รู้จักอินหรอกนะ ว่าที่เดือนคณะเลยหล่ะ" มายด์บอกไอ้วิน

"ขนาดนั้นเลยหรอครับเนี่ย" ไอ้วินพูดแล้วก็หัวเราะ

"อองตอง ชื่อแปลกดี แปลว่าอะไรหรอคะ" มายด์ถามผม

"แปลว่าขาวอองตอง นี่จะถามกันอีกนานมั้ย หิวแล้วไปหาไรกินกัน" ไอ้เม่นพูดแทรกขึ้นมา พวกผมก็หัวเราะขำๆกันไป แล้วก็พากันเดินไปตลาดนัด

"สามสุภาพบุรุษคณะเกษตร แวะมาทางนี้ก่อนจร้าาาา" เสียงเจือยแจ้วของพี่โอปอลดังมาแต่ไกล พร้อมกับกวักมือเรียกพวกผมให้ไปที่ร้านของคณะเกษตร

"สวัสดีครับพี่ๆ" พวกผมยกมือไหว้พี่ๆปีสองที่กำลังช่วยกันขายของอยู่ที่ร้าน

วันนี้มีผักบุ้งจีน ข้าวโพดอ่อน ผักคะน้า แล้วก็ไข่ไก่ ผมสังเกตว่ามีนักศึกษาเข้ามาซื้อผักกับไข่เยอะมาก คงจะเอาไปทำกับข้าวกินที่หอ อย่างน้อยก็ใส่ต้มมาม่าได้

"หมดกิจกรรมเชียร์เมื่อไหร่ พี่จองตัวมาช่วยพี่ๆขายของนะคะน้องเม่น น้องวินและน้องอองตอง"

"ห้ะ น้องชื่ออะไรนะ" รุ่นพี่คนนึงถามขึ้น น่าจะอยู่คณะอื่น

"อองตอง"

"แปลว่าไรวะ"

"มันเป็นคำเฉพาะของคนเหนือ เอาไว้พูดกับอะไรที่เป็นสีๆ อย่างเช่นเหลืองอองตอง ไม่ก็ขาวอองตอง ประมาณนั้น หรือไม่ก็แปลว่าอะไรที่น่ารักๆ" พี่คนนึงพูดอธิบาย

"อ๋อ ขาวอองตองจริงๆด้วย"

"น่ารักอองตองจริงๆด้วย"

"พวกพี่พูดซะ เพื่อนผมหน้าแดงอองตองแล้วเนี่ย ฮ่าๆ" ไอ้วินพูดแซวผม

"เชี่ยวิน" ผมหันไปว่าไอ้วิน

"แต่เอ้ะ นั่นคู่แฝดน้องวินใช่ไหมคะ" พี่โอปอลถามไอ้วินแล้วก็มองไปทางไอ้อินที่เดินผ่านไปกับกลุ่มเพื่อนของมัน แม่งโคตรจะโดดเด่น ด้วยความขาวสูง แถมบุคลิกที่ดูหยิ่งนิดๆเข้าถึงยาก ผิดกับไอ้วินที่ดูจะเข้าถึงง่ายกว่า

"ใช่ครับพี่" ไอ้วินบอกพี่โอปอล

"หล่อโฮกกกกก" พี่โอปอลพูดออกมา

"แล้วผมไม่หล่อหรอครับพี่โอปอล" ไอ้วินถามพี่โอปอล

"อุ้ยย หล่อสิ น้องวินหล่อสำหรับพี่เสมอค่ะ"

"อีโอปอลเทะโลมน้องๆเขาพอหรือยัง น้องๆจะได้ไปเดินตลาดนัด" เพื่อนพี่โอปอลพูดขึ้น

"โอเคจ่ะเด็กๆ เอางี้ไหนๆก็มาแล้ว มีผักบุ้งจีนเหลืออยู่5กำ ใครขายให้พี่ได้หมดนี่ พี่จะพาไปเลี้ยงข้าวเลยค่ะ" พี่โอปอลบอกพวกผม

"เฮ้ย เอาดิ ขายได้แน่ๆ จะได้กินข้าวฟรี ไอ้ออง กูว่ามึงทำได้" ไอ้เม่นบอกผม

"อองตองสู้ๆ อิอิ เกษตรนี่น่ารักจัง รุ่นพี่รุ่นน้องดูสนิทกันดี" มายด์แฟนของไอ้เม่นพูดขึ้น

"เอ่อ..." ผมยืนอ้ำๆอึ้งๆ

"ข้าวฟรีนะเว้ย กูจะกินให้พี่โอปอลเข็ดไปเลย" ไอ้วินเอียงตัวมากระซิบข้างๆหูของผม

"มึงไปขายกับกูสิ" ผมบอกไอ้วิน

"ได้ พร้อมเสมอครับ" ไอ้วินบอกผม มันสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินไปที่หน้าร้านพร้อมกับจูงมือผมไปด้วย

"เดี๋ยวๆ น้องจะมาจูงมือกันหน้าร้านพี่ไม่ได้นะคะ" พี่ผู้หญิงพูดแซวผมกับไอ้วิน

"ทุกคนครับ ผักบุ้งจีนสดๆ 5กำสุดท้ายแล้วครับ กำละ10บาท ซื้อ5กำ ผมขายแค่20บาทครับ เอาไปใส่มาม่าก็อร่อย ทำสุกี้กินก็ได้นะครับ" ไอ้วินร้องขายผักบุ้ง

"อองตอง มึงช่วยกูบ้างดิ" ไอ้วินหันมาบอกผม ตอนนี้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างก็มองมาที่ผมกับไอ้วิน

"เข้าไปช่วยเพื่อนสิเธอ" มายด์ดันไอ้เม่นให้เข้ามาช่วยพวกผม

"เอ่อ...เป็นผักปลอดสารพิษนะครับ" ผมพูดออกไปแค่นั้น ทุกคนก็หัวเราะกัน

"ผมพูดไม่เก่งครับพี่" ผมหันไปบอกพี่ๆที่อยู่หลังร้าน

"สู้ๆ พี่เอาใจช่วยนะคะน้องอองตอง"

ถึงตาไอ้เม่นพูด

"ใครช่วยซื้อผักบุ้ง ได้ถ่ายรูปกับเพื่อนผมไปเลยครับ ไม่ง่ายนะครับไม่ง่าย"

เท่านั้นแหล่ะครับ ผักบุ้ง5กำ ก็หมดไปในพริบตา พร้อมกับผู้คนหลายๆคนที่มายืนถ่ายรูปกับผมแล้วก็ไอ้วิน

"เชี่ยเม่น มึงนะมึง" ผมบ่นไอ้นเม่น มันก็หัวเราะ

การมาช่วยพี่ๆ มันสนุกอย่างนี้นี่เอง

"สนุกป่าวมึงมาขายของแบบนี้" ไว้วินเอียงตัวมากระซิบข้างๆหูของผม

แล้วภาพที่ไอ้วินเอียงตัวมากระซิบข้างๆหูของผมก็ไปปรากฏบนหน้าเพจ UST So Cute


"ภาพกระซิบรัก..ใช่มั้ย" พิกัดหน้าร้านคณะเกษตร ตลาดนัดคนเดินสถาบันฯ

"น้องอองตอง" ปี1 คณะเกษตร

"น้องวิน" ปี1 คณะเกษตร

ป.ล. แอดมินยังไม่มีวาร์ปน้องทั้งสองคนนะคะ รู้แค่ชื่อกับคณะ

"โอ้ยยย ละลายยย"

"เกษตรก็มีของดีนะคร้าบ"

"น่าเชียร์คู่นี้ จิ้นๆ"

"เพื่อนสาขาโผมมมม"

"อองตองแปลว่าอะไร แปลว่าน่ารักใช่มั้ย"

"วินอองตอง อ้าววว ลงเรืออออ"

"เกียมออกเรือ วินอองตอง"



"เชี่ย เร็วชิบมึงสองคนเนี่ย ดังใหญ่ละ" ไอ้เม่นบอกผมแล้วยื่นโทรศัพท์มาให้ดูหน้าเพจที่ลงรูปผมกับไอ้วิน

"แม่ง แอบถ่ายไปตอนไหนวะเนี่ย" ไอ้วินพูดขึ้น

"มึงโอเคป่าววะอองตอง" ไอ้วินหันมาถามผม พร้อมกับเอามือมาจับไหล่ของผมบีบเบาๆ

"อือ กูโอเค มึงนั่นแหล่ะโอเคหรือเปล่า อยู่ๆก็โดนจับคู่กับกู" ผมถามไอ้วินเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของมันเหมือนกัน

"กูหรอ สบายๆโดนจับคู่กับมึงสิดี วันหลังเรามาช่วยพี่ๆเขาขายของจะได้ขายได้เยอะๆไง" ไอ้วินบอกผมพร้อมกับเอาแขนมาคล้องคอผมเข้าไปกอด

"นี่มายด์ขอสมัครเป็นแฟนคลับคู่นี้เลยนะ วินอองตอง" แฟนไอ้เม่นพูดขึ้น

"อ่าว เป็นสาววายไปละแฟนกู" ไอ้เม่นพูด

พวกผมก็หัวเราะกัน แล้วพี่โอปอลก็พาพวกผมไปเลี้ยงข้าวตามสัญญาครับ กินกันพุงกางเลย ฮ่าๆ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับหอ ไอ้เม่นก็กลับไปกับแฟนของมัน ส่วนผมกับไอ้วินก็พากันเดินกลับหอของตัวเอง


[**โปรดติดตามตอนต่อไปในวันที่16 สิงหาคม^^]

[sompong]

รอวันหวยออกเลยย

[Nattie69]

นับวันรอเลยครับ

[ฟูจิซัน]

3.ติดฝนบนสะพานลอยกับข้าวโพดปิ้ง

ผมกับไอ้วินเดินขึ้นสะพานลอยข้ามทางรถไฟ เพื่อกลับมายังฝั่งหอของพวกผม

"ครับพี่ ตอนนี้ผมอยู่ตรงสะพานลอยข้ามทางรถไฟครับ"

"อ๋อ ได้ๆครับพี่ เดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะครับ พี่รอผมแป้บนะครับ"

"เย้ พี่รหัสกูโทรมาแลวไอ้ออง" ไอ้วินบอกผมด้วยความดีใจหลังจากกดวางสายโทรศัพท์ไป

"มึงรอกูบนนี้แป้บนะ พี่รหัสกูเอาเอกสารมาให้ เดี๋ยวกูมานะ ดีใจว่ะจะได้เจอพี่รหัสละ" ไอ้วินบอกผม

"อือ กูรอมึงบนนี้แหล่ะ ว่าแต่พี่รหัสมึงผู้ชายหรือผู้หญิงวะ"

"ผู้ชาย เนี่ยแกอยู่ตรงสนามบอล กูไปละเดี๋ยวรีบกลับมา" ไอ้วินบอกผมด้วยท่าทางตื่นเต้นแล้วมันก็วิ่งลงจากสะพานลอยไป


และนี่ก็คืออีกหนึ่งความอินดี้ของคณะเกษตรครับ แต่อาจจะเป็นเฉพาะภาควิชาที่ผมเรียนก็ได้ เพราะจะไม่มีการเปิดตัวสายรหัสอย่างเป็นทางการ แต่พี่รหัสปี2 จะทำการจับน้องรหัสกันเองภายในภาควิชาแล้วใช้วิธีการโทรหาน้องรหัสของตัวเองแทน เพื่อที่จะนัดเจอทำความรู้จักและเอาเอกสารเรียนมอบให้

เปิดเทอมมาหนึ่งเดือน พี่รหัสไอ้วินเพิ่งจะโทรมาหา แต่พี่รหัสผมน่ะสิ ยังไม่มีวี่แววเลย ผมนี่รอเบอร์แปลกๆให้โทรเข้ามาทุกวัน เพื่อนบางคนได้เจอพี่รหัสตั้งแต่อาทิตย์แรกๆเลย อย่างไอ้เม่นพี่รหัสของมันก็เปิดตัวตั้งแต่อาทิตย์แรก มีพาไปเลี้ยงข้าว ซื้อสมุดไว้ให้จดเลคเชอร์ด้วย ผมนี่โคตรอิจฉามันเลย

ในขณะที่ผมยืนรอไอ้วินอยู่ เป็นช่วงพระอาทิตย์กำลังจะตกดินพอดี ภาพรางรถไฟที่โดนแสงพระอาทิตย์สีส้มในเวลาเย็นส่องมากระทบมันโคตรจะสวยงาม ผมไม่พลาดที่จะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเพื่อลงไอจี แล้วผมก็ได้ภาพสวยสมใจ ถึงแม้จะไม่มีขบวนรถไฟอยู่ในภาพก็เถอะ แค่รางรถไฟกับพระอาทิตย์ก็สวยแล้ว


"อย่าซุ่มซ่ามจนโทรศัพท์ตกอีกหล่ะ"

เสียงนี้ทำให้ผมหน้าคิ้วขมวดในทันที



"เชี่ยอิน" ผมพึมพำออกมาเบาๆ แล้วก็หันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนมองผมอยู่ด้วยสีหน้านิ่งๆ เหมือนไม่มีวิญญาน ไอ้อินมันเดินมากับกลุ่มเพื่อนของมันครับ

"ไม่ใช่คนซุ่มซ่ามซะหน่อย" ผมบอกไอ้อิน

"ใครอ่ะ น่ารักจัง อินรู้จักด้วยหรอ" เพื่อนผู้หญิงของไอ้อินเดินเข้ามาถามแล้วก็มองมาที่ผม

"ก็พอรู้จัก แต่ซุ่มซ่ามนะ เธอสนใจหรอ" ไอ้อินบอกเพื่อนผู้หญิงของมัน

"คนซุ่มซ่ามน่ารักดีออกนะอิน ชื่ออะไรหรอคะ คณะไหนหรอ" เพื่อนผู้หญิงของไอ้อินถามผม

"เอ่อ..." ทำไมผมรู้สึกประหม่าเวลาที่มีคนเข้าหาแบบนี้

"ชื่ออองตอง คณะเกษตร เพื่อนไอ้วินน่ะ" ไอ้อินตอบเพื่อนของมัน

"อองตอง ชื่อน่ารักจัง" เพื่อนไอ้อินบอกผม ผมก็ยิ้มให้

"ป่ะ ไปกันเถอะ" ไอ้อินพูดแล้วก็เดินออกไป

"ไปก่อนนะคะ เราฝ้าย ยินดีที่ได้รู้จักนะ อองตอง" เพื่อนผู้หญิงของไอ้อินบอกผมแล้วก็ยิ้มให้ก่อนที่จะเดินตามไอ้อินไป

ผมได้แต่ยิ้มและพยักหน้าตอบกลับไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไร

ไอ้อินหันมามองผม ผมก็ดันเงยหน้าขึ้นไปทันสบตากับมันพอดี มันเดินกลับมาหาผม พร้อมกับหยิบสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋าผ้าที่คล้องไหล่ของมันอยู่

ข้าวโพดปิ้ง..!!

"อ่ะ" ไอ้อินบอกผมพร้อมกับยื่นถุงใส่ข้าวโพดปิ้งหนึ่งฝักมาให้ผม

ผมมองหน้ามัน สีหน้าของมันก็ยังคงนิ่งๆ เย็นชาเหมือนเดิม

"เอ่อ ไม่เป็นไร" ผมบอกไอ้อิน

"เราตั้งใจเก็บไว้ให้นายอ่ะ" ไอ้อินบอกผม น้ำเสียงของมันดีขึ้นกว่าตอนที่ว่าผมซุ่มซ่ามเมื่อตะกี้

"เก็บไว้ให้เรา" ผมถามมันย้ำอีกครั้ง ไอ้อินก็พยักหน้า

"งั้น ขอบคุณนะ" ผมบอกไอ้อินแล้วก็รับข้าวโพดปิ้งมาจากมัน

ไอ้อินพยักหน้าให้ผมแล้วก็เดินกลับออกไป

ผมมองตามร่างสูงนั้นไป แล้วก้มหน้ามายิ้มให้กับฝักข้าวโพดปิ้งในมือ

ฝ่ายที่เดินไปก็ยิ้มออกมาเช่นกัน

รอยยิ้มที่ต่างคนต่างไม่ได้เห็นของกันและกัน

ผมหันกลับไปยืนมองพระอาทิตย์ที่กำลังจมหายไปในกลุ่มก้อนเมฆ คืนนี้ฝนคงตกแน่ๆ ก็ดีเหมือนกันจะได้นอนสบายๆหน่อย ผมอ่ะชอบนอนฟังเสียงฝนตกที่สุด จำได้ว่าตอนเด็กๆบ้านยังมุงหลังคาสังกะสี เวลาที่ฝนตกเสียงจะดังมาก แต่นั่นทำให้ผมนอนหลับสบาย จะมีก็แต่เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่านั่นแหล่ะครับ ที่ผมไม่ชอบเลยซักนิด

"อองตองรอกูนานป่าว ป่ะกลับหอกัน" ไอ้วินวิ่งมาหอบแฮ่กๆ ใกล้ๆผม

"พักเหนื่อยก่อนมึง ทำไมต้องวิ่งมาเนี่ย"

"ก็กลัวมึงจะรอนานอ่ะ"

"มึงนี่นะ หายเหนื่อยก่อนค่อยไป ขึ้นมายืนดีๆ ก้มหน้าเดี๋ยวก็หน้ามืดหรอก" ผมบอกไอ้วินแล้วจับแขนดึงตัวของมันให้เงยหน้ายืนขึ้น

หน้าขาวๆของไอ้วินแดงระเรื่อ มีเหงื่อผุดเต็มหน้า คงเพราะรีบวิ่งมาหาผม

"เออ เดี๋ยวพี่รหัสกูจะพาไปกินข้าวว่ะ" ไอ้วินบอกผม

"อ่าว แล้วมึงทำไมไม่โทรบอกกู จะได้ไม่ต้องรอกัน"

"กูบอกพี่เขาว่าจะเอาเอกสารมาไว้ที่ห้องก่อน แล้วก็จะได้เดินไปส่งมึงที่หอด้วยไง"

"มึงนี่นะ ไม่ต้องห่วงกูหรอกน่า ต้องมาเสียเวลาเดินไปเดินกลับ" ผมว่าไอ้วิน แล้วก็พากันเดินกลับหอ

"ไม่ได้สิ ก็กูบอกให้มึงรอ จะได้กลับหอพร้อมกันไง" ไอ้วินพูดพร้อมกับเอาแขนมากอดคอผม

ปกติผมไม่ใช่คนที่จะให้ใครโดนตัวง่ายๆแบบนี้ แต่ไอ้วินทำแบบนี้กับผมจนชินซะแล้ว

"อือ มึงก็มีพี่รหัสแล้ว ไอ้เม่นก็มีแล้ว เหลือกู ยังไม่มีใครโทรมาเลยว่ะ" ผมพูดออกมา

ไอ้วินบีบไหล่ผมเบาๆ

"เดี๋ยวก็มีพี่โทรมาน่า มึงไม่ต้องกังวล หรือถ้าไม่มีกูจะขอให้พี่รหัสกูรับมึงเป็นน้องรหัสอีกคนดีมะ" ไอ้วินออกความคิด

ผมก็เงียบ เพราะเริ่มกังวลแล้วว่าตัวเองอาจจะไม่มีพี่รหัสจริงๆ

"ไม่เอาน่า อย่าเงียบดิวะอองตอง งั้นมึงไปกินข้าวกับกูมะ" ไอ้วินถามผม

"ไม่เอาอ่ะ มึงไปกับพี่รหัส เออ แล้วมึงนัดเจอพี่เขาที่ไหนเนี่ย"

"เจอที่ร้านเลย แถวๆหอเรานี่แหล่ะ เดี๋ยวพี่เขาเตะบอลเสร็จจะโทรมาหากู กูค่อยออกไป"

"ความจริงกูก็ยังอิ่มจากที่พี่โอปอลพาไปเลี้ยงมาอยู่นะเนี่ย แต่ก็ขัดพี่รหัสไม่ได้ว่ะ" ไอ้วินบอกผม

"กินให้เต็มที่เลยนะมึง พี่เขาอุตส่าห์เลี้ยง"

"อย่าห่วงครับ เรื่องกินฟรีไว้ใจวิน ฮ่าๆ" ไอ้วินบอกผมแล้วก็หัวเราะ

"เออ พรุ่งนี้กูว่าจะชวนมึงไปดูแปลงเกษตรที่พวกเราต้องไปปลูกผักอ่ะ ไปมะ" ไอ้วินชวนผม

"เออ ไปดิ ไงก็โทรมาละกัน กูคงตื่นสายๆ" ผมบอกไอ้วิน

"กูว่าจะไปตอนเย็นรอแดดร่มๆ แต่เดี๋ยวตอนเที่ยงๆกูโทรชวนมึงออกมากินข้าวนะ อย่าเพิ่งกินไรหล่ะ รอกินพร้อมกู" ไอ้วินบอกผม

"อืม ได้ๆ"


ที่ผ่านมาตั้งแต่รู้จักกัน ผมกับไอ้วินไม่เคยนัดกินข้าวด้วยกันในวันหยุดเลยครับ เพราะผมคิดว่ามันก็คงไปกินกับไอ้อินฝาแฝดของมัน ส่วนผมเองก็หาอะไรกินแถวๆหอคนเดียว กินเสร็จก็ขึ้นห้องมาทำการบ้าน นอนพักผ่อน โทรคุยกับที่บ้าน โดยเฉพาะพี่เพชรพี่ชายของผมที่อายุห่างกันแค่สองปี ตอนนี้พี่เพชรเรียนปีสามแล้วที่มหาวิทยาลัยในเชียงใหม่ ผมกับพี่ชายสนิทกันมากด้วยอายุห่างกันไม่มากและพ่อกับแม่ก็เลี้ยงมาแบบเพื่อนกันมากกว่า ก็เลยทำให้คิดถึงเวลาที่ต้องห่างกันไกลๆแบบนี้ ปกติผมกับพี่ชายจะอยู่ด้วยกันตลอดครับเพราะพี่เพชรจะเป็นห่วงผมมาก

ผมแยกจากไอ้วินกลับมาที่ห้อง เอาข้าวโพดปิ้งที่ไอ้อินให้มาแช่ไว้ในตู้เย็นกะว่าจะเอามาเข้าไมโครเวฟกินพรุ่งนี้

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็วีดิโอคอลหาพี่ชายของผม คุยกันเกือบชั่วโมง ก็ถามไถ่เรื่องเรียน เรื่องเพื่อนใหม่ไปตามเรื่อง ถามแล้วถามอีกจนผมขี้เกียจจะตอบ แต่ก็รู้ว่าพี่ชายเป็นห่วง

เกือบๆสามทุ่มหลังจากคุยกับพี่ชายเสร็จ ผมรู้สึกว่ายังไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่ เดินออกไปนอกระเบียง อากาศดีลมพัดเย็นๆ คิดว่าฝนคงไม่ตกแล้วหล่ะคืนนี้ นึกอยากกินนมอุ่นๆ ผมเลยคิดว่าจะลงไปซื้อนมที่ร้านประจำ แต่ก่อนออกจากหอผมก็เอาข้าวโพดปิ้งที่ไอ้อินให้ไว้ออกมาจากตู้เย็นเข้าไมโครเวฟให้มันอุ่นๆจะได้เอาไปกินกับนม

ผมเดินออกมาจากหอไปยังร้านนมร้านประจำ


"ป้าครับนมน้ำผึ้งอุ่นหนึ่งแก้วครับ" ผมบอกป้าคนขาย แกก็ยิ้มให้เพราะจำผมได้

หลังจากได้นมอุ่นๆมาหนึ่งแก้ว ผมก็เดินจิบนมไปเรื่อยๆ จุดหมายของผมคือสะพานลอยข้ามทางรถไฟ ที่ในเวลานี้คงเงียบสงบไร้ผู้คน เผื่อว่ามีรถไฟสินค้าผ่านมา ผมจะได้ถ่ายสตอรี่สวยๆไว้ลงไอจีได้

ขบวนรถไฟสินค้านี่น่าจะมีตลอดทั้งคืนน่ะครับ เพราะบางทีช่วงดึกๆผมยังได้ยินเสียงรถไฟดังมาถึงหอเลย เพราะหอผมก็อยู่ห่างจากทางรถไฟไม่มากนัก

ผมใช้เวลาไม่นานก็เดินมาถึงสะพานลอยข้ามทางรถไฟ ที่ในเวลานี้เงียบเชียบไร้ผู้คน  แต่ก็ยังดีที่มีไฟส่องสว่างตามทางเดิน ผมเดินขึ้นไปอยู่บนสะพานลอยยืนจิบนมอุ่นๆพร้อมกับมองแสงสีสองข้างทางที่สว่างมาจากร้านค้าและหอพักที่ตั้งเรียงรายอยู่สองข้างทางรถไฟ ปลายขอบฟ้ามีแสงฟ้าแลบแปร๊บๆ ฝนคงจะตกที่ไหนซักแห่งแน่ๆแล้วในตอนนี้ เพราะเริ่มมีลมพัดเย็นๆ ตามด้วยเสียงฟ้าร้องครืนๆ และอีกไม่นานฝนคงตกมาถึงแถวที่ผมอยู่แน่ๆ ผมคิดที่จะกลับหอแต่ก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อผมเห็นดวงไฟสีส้มจากรถไฟส่องสว่างมาแต่ไกล ขบวนรถไฟสินค้ากำลังจะวิ่งมาแน่ๆ เสียงเปิดหวูดดังมาเมื่อรถไฟเข้าใกล้แหล่งชุมชน ผมเลยอยู่ต่อเพื่อจะรอถ่ายภาพและสตอรี่รถไฟเก็บไว้ลงไอจีส่วนตัวก่อน ในใจก็คิดว่าฝนคงยังไม่ตกในเร็วๆนี้หรอก


แต่ก็นั่นแหล่ะครับ เหมือนฟ้าจะรู้ความคิดของผมและแกล้งผม เมื่อจู่ๆ ฝนก็กระหน่ำเทลงมาอย่างหนัก จนละอองฝนกระเซ็นเข้ามาโดนตัวผม ผมได้ยินเสียงคนวิ่งขึ้นมาบนสะพานลอย


"นี่นายมาทำอะไรที่นี่"

ผมหันไปมองปรากฏว่าเป็นไอ้อิน สภาพของมันในตอนนี้เปียกนิดๆคงจะโดนฝนมาเมื่อกี้

"มาถ่ายรูปรถไฟ" ผมตอบไอ้อินแล้วก็ยกกล้องขึ้นถ่ายสตอรี่ขบวนรถไฟสินค้าที่กำลังวิ่งเข้ามา พร้อมกับทำมือขึ้นจุ๊ปากเพื่อให้ไอ้อินหยุดพูดเพราะเสียงของมันจะแทรกเข้ามาในสตอรี่ของผม

แสงไฟจากหัวรถจักรส่องกระทบกับสายฝน เป็นภาพที่สวยงามมากครับ ผมเปลี่ยนจากถ่ายสตอรี่เป็นถ่ายภาพไว้สำหรับลงไอจี ก็ได้ภาพที่สวยไปอีกแบบ ขบวนรถไฟกำลังวิ่งฝ่าสายฝน

ผมถ่ายภาพจนขบวนรถไฟผ่านออกไปแล้ว ไอ้อินก็ยังคงยืนมองการกระทำของผมอยู่อย่างเงียบๆ

พอมันเห็นว่าการกระทำของผมเสร็จเรียบร้อย มันก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา

"ใครใช้ให้นายมาสะพานลอยในเวลานี้เนี่ย" ไอ้อินถามผม

"ไม่มีใครใช้ให้มาหรอก เราแค่อยากถ่ายภาพรถไฟ" ผมตอบไอ้อิน

"ตอนนี้เนี่ยนะ ไม่มีใครบอกหรอว่ามันอันตราย"

"ไม่อ่ะ อันตรายยังไง"

ไม่ทันที่ไอ้อินมันจะตอบผม ก็มีแสงฟ้าแลบแล้วตามด้วยเสียงฟ้าผ่าลงมาดังสนั่น


เปรี้ยงงงงง.....


"เชี่ยยย" ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ แล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นสะพานลอยยกสองมือขึ้นมาปิดหู พร้อมกับหลับตาปี๋ ถุงที่ใส่ข้าวโพดปิ้งตกไปอยู่ข้างๆตัว


ไอ้อินรีบเข้ามานั่งใกล้ๆผม มันเอามือมาจับตัวที่สั่นๆของผม


"นายกลัวฟ้า" เสียงไอ้อินพูด

ผมได้แต่พยักหน้าให้มันแทนคำตอบแล้วก็นั่งก้มหน้า ตัวสั่น

ไอ้อินจับตัวผมให้นั่งพิงกับผนังสะพานลอยแล้วมันก็ขยับตัวมานั่งข้างๆผม

"ไม่ต้องกลัวนะ" ไอ้อินบอกผม

"นี่นายเอาข้าวโพดปิ้งมาด้วยหรอ"

"อือ" ผมตอบไอ้อินพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา

เจอกับสายตาของไอ้อินที่มองผมอยู่ สายตาที่ไม่ได้เย็นชาอีกต่อไป

ไอ้อินยิ้มให้ผม

"ความจริงเรากะว่าจะฝากไอ้วินเอามาให้นายพรุ่งนี้น่ะ แต่เจอนายก่อนเมื่อตอนเย็นก็เลยให้ด้วยตัวเอง" ไอ้อินบอกผม ผมก็พยักหน้ารับรู้


"ตกใจจนลืมกินข้าวโพดแล้วเนี่ย" ไอ้อินว่าผมแล้วมันก็ขำออกมา

"ป่าวลืมซะหน่อย" ผมบอกไอ้อิน แล้วก็หยิบข้าวโพดออกมาจากถุง หักเป็นสองท่อนพร้อมกับยื่นท่อนนึงแบ่งให้ไอ้อิน

"อ่ะ แบ่งกัน" ผมบอกไอ้อิน มันก็รับไป

ผมกับไอ้อินนั่งแทะข้าวโพดด้วยกันบนสะพานลอย ฝนก็ยังคงตกกระหน่ำอย่างหนัก เสียงฟ้าร้องครืนมาเป็นระยะๆ

"ทีหลังห้ามมาที่นี่คนเดียวตอนกลางคืนนะ"

"ทำไม" ผมหันไปถามไอ้อิน

"มันอันตราย รุ่นพี่ที่คณะเราบอกว่าเคยมีคนโดนปล้นที่นี่"

ผมรู้สึกกลัวขึ้นมาในทันทีที่ไอ้อินบอกผม นี่ยังดีที่ยังมีไอ้อินอยู่ด้วยในเวลานี้ ถ้าตอนนี้ไม่มีมันแล้วผมก็ต้องติดฝนอยู่คนเดียวที่นี่คงน่ากลัวมาก

"แล้วก็ นายเคยได้ยินเรื่องผีรางรถไฟไหมหล่ะ" ไอ้อินถามผม

"อือ ไม่เอาไม่เล่าดิ กลัว" ผมบอกไอ้อิน

"หึ โอเคไม่เล่าก็ไม่เล่า ขี้กลัวว่ะ" ไอ้อินว่าผม แล้วมันก็หัวเราะ หึหึ

"แล้วนายไปไหนมา" ผมถามไอ้อิน

"ไปส่งเพื่อนผู้หญิงที่หอในมาอ่ะ"

"อืม"

หลังจากนั้นก็มีแต่ความเงียบระหว่างผมกับไอ้อิน ฝนก็ยังไม่หยุดตกซักที ยุงก็เริ่มกัด แล้วผมก็เริ่มง่วงแล้วด้วย

"นึกออกละ โทรให้ไอ้วินเอาร่มมารับดีกว่า" ไอ้อินพูดขึ้น

"วินมันไปกินข้าวกับพี่รหัส ไม่รู้ว่าจะกลับมาหรือยัง หรืออาจจะติดฝนอยู่ที่ร้านเหมือนเราก็ได้" ผมบอกไอ้อิน

"อือ เดี๋ยวลองโทรหามันดู" ไอ้อินบอกผมแล้วก็กดโทรศัพท์หาไอ้วิน

"ปิดเครื่องว่ะ อาจจะแบตหมด" ไอ้อินพูดขึ้นมา

"เฮ้อออ เมื่อไหร่ฝนจะหยุดตกเนี่ย" ผมบ่นออกมา พร้อมกับอ้าปากหาว

"นายง่วงหรอ" ไอ้อินถามผม

"อือ เริ่มง่วงละ คันด้วยยุงกัด" ผมบอกไอ้อินแล้วก็ยกมือขึ้นเกาๆตามแขนและขา

"นอนมั้ย เดี๋ยวฝนหยุดแล้วเราปลุกจะได้กลับหอกัน" ไอ้อินบอกผม

"จะนอนยังไงหล่ะ"

"นี่ไง" ไอ้อินบอกผมแล้วมันก็เอาแขนของมันมาโอบไหล่ผม

ผมสะดุ้งตกใจ ขืนตัวเอาไว้ ไอ้อินก็ชะงักไปเช่นกัน

"ขอโทษที่ทำให้ตกใจ" ไอ้อินขยับเข้ามาใกล้ผมพร้อมกับกางแขนของมันมาโอบไหล่ผมให้ตัวของผมเอียงไปซบกับไหล่ของมัน มือของมันก็ลูบหัวของผมเบาๆ

ได้กลิ่นแป้งโคโดโมะอ่อนๆมาจากตัวของไอ้อิน

"นอนได้มั้ยแบบนี้" ไอ้อินก้มหน้าลงมาถามผมด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของมันที่พ่นลงหน้าผากของผม

"อือ" ผมตอบมันออกไปแค่นั้น แล้วก็หลับตาลงซุกตัวเข้าหาไอ้อินด้วยความรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัยและสบายใจ


[เจอกันใหม่ตอนหน้า วันที่12 สิงหาคมนะครับ^^] ป.ล.ตอนที่แล้วพิมพ์ผิดจะพิมพ์ว่าวันที่6 ครับกลายเป็น16 เฉย ฮ่าๆ

[Nattie69]

มาเร็ว เคลมเร็ว ขอบคุณครับ

[sompong]

รอ อองตอนนอนตื่นน

[p_phai]

 

[ฟูจิซัน]

4.มิติอ่อนโยน

ตอนเช้าผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็พบว่าไม่ได้นอนอยู่ที่ห้องของตัวเอง บนหน้าผากมีแผ่นเจลลดไข้แปะอยู่ ผมค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง มองไปพื้นด้านล่างข้างๆเตียงก็เห็นไอ้อินนอนหลับอยู่ในชุดนักศึกษาชุดเดิมที่มันใส่เมื่อวานนี้ บนหน้าผากก็แปะแผ่นเจลลดไข้เหมือนกัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น...ผมพยายามนึกย้อนเหตุการณ์เมื่อคืนนี้


"อ่าว ตื่นแล้วหรอมึง เตรียมตัวมากินข้าวกินยา นี่กูไปซื้อโจ้กมาให้" ไอ้วินเปิดประตูเข้าห้องมา มันวางถุงโจ้กไว้แล้วเตรียมหาถ้วยมาใส่โจ้กให้ผม

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ ทำไมกูมานอนที่ห้องมึง" ผมถามไอ้วิน เพราะจำได้แค่ว่าเมื่อคืนนี้ผมนั่งคุยกับไอ้อินที่สะพานลอยข้ามทางรถไฟ


"ลงมากินโจ้กก่อน เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง" ไอ้วินบอกผม

ผมมองลงไปข้างๆเตียง ไอ้อินยังคงนอนหลับอยู่

"ให้ปลุกไอ้อินมั้ย" ผมถามไอ้วิน

"ยังไม่ต้องปลุกมัน เอาทีละคน มึงอ่ะมากินก่อนมา ไอ้อินปล่อยมันนอนไปก่อน" ไอ้วินบอกผม แล้วมันก็เดินเข้าไปเอามือแตะๆหน้าผากไอ้อิน

"เดี๋ยวพอแม่งตื่นมา มึงเตรียมเป็นหมอนวดให้มันเลยนะไอ้อองตอง" ไอ้วินเงยหน้ามาบอกผม แล้วก็ละจากไอ้อินมานั่งกินโจ้กกับผม

"ทำไมวะ"

"ก็เมื่อคืน กูไปกินข้าวกับพี่รหัสแล้วพอดีแบตโทรศัพท์ ติดฝนอยู่ที่ร้านอีก พอฝนซากูก็กลับมาห้องพอชาร์ตแบตเบอร์ไอ้อินก็เด้งขึ้นมากูเลยโทรกลับ มันก็บอกว่าให้เอาร่มไปรับหน่อยที่สะพานลอยข้ามทางรถไฟ พอกูออกไปก็เจอไอ้อินกำลังแบกมึงขึ้นหลังมากลางทางพอดี พวกมึงนี่ก็โนะฝนตกก็ยังจะตากฝนกลับมาคิดว่าถ่ายMVกันหรอวะ" ไอ้วินร่ายยาวให้ผมฟัง

"ไอ้อินเนี่ยนะแบกกูขึ้นหลังมา"

"ก็เออดิ ถ้ามึงไม่เชื่อดูนี่" ไอ้วินบอกผมแล้วมันก็เปิดรูปที่มันถ่ายไว้เมื่อคืนให้ผมดู เป็นภาพไอ้อินที่กำลังแบกผมอยู่

"เชี่ยอิน" ผมพูดชื่อไอ้อินออกมาเบาๆ แล้วก็หันไปมองไอ้อินที่กำลังนอนหลับอยู่

"นี่มันไม่สบายเพราะกู"

"ก็ไม่สบายกันทั้งคู่แหล่ะมึงสองคนอ่ะ"

"รู้มั้ยว่ามึงสองคนทำกูวุ่นวายขนาดไหน กว่าจะเอามึงลงจากหลังไอ้อิน แล้วก็พามึงสองคนค่อยๆเดินกลับมาถึงห้องเนี่ย ไหนจะเช็ดตัวให้ ลงไปซื้อแผ่นเจลมาแปะให้ เรียกกูพ่อเถอะครับไอ้อองตอง" ไอ้วินบ่นผมกับไอ้อิน

"กูขอโทษที่ทำมึงวุ่นวาย" ผมขอโทษไอ้วิน

"เออ แต่ มึงไอ้ออง มึงอธิบายให้กูฟังหน่อยว่ามึงไปอยู่กับไอ้อินได้ยังไงเมื่อคืนนี้" ไอ้วินถามผมด้วยสีหน้าสงสัย

"คือที่กูแปลกใจ เพราะนิสัยไอ้อินมันไม่เคยยุ่งกับใครง่ายๆแบบนี้ ยิ่งกูเห็นมันแบกมึงกลับมากูยิ่งแปลกใจ ว่ามึงสองคนไปสนิทกันตอนไหน" ไอ้วินพูด

"ก็ เอ่อ...คือ เมื่อคืนกูนอนไม่หลับเลยออกไปที่สะพานลอยข้ามทางรถไฟ แล้วฝนก็ตก แล้วก็เจอไอ้อินพอดี  มันไปส่งเพื่อนที่หอในมาอ่ะ ก็เลยติดฝนอยู่ด้วยกันบนสะพานลอย แล้วกูก็หลับไปข้างๆมันบนสะพานลอย ตื่นมาก็อยู่ที่ห้องมึงเนี่ย" ผมเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนเทาที่พอจได้ให้ไอ้วินฟัง

"ห้ะ มึงนอนกับมันบนสะพานลอย" ไอ้วินพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ

"ไม่ได้นอนแบบนั้น คือแค่นั่งพิงมันแล้วก็หลับไปอ่ะ"

"อ๋อ แปลก"

"อะไรแปลกวะ" ผมถามไอ้วิน

"ไอ้อินเนี่ยแปลก" ไอ้วินพูดออกมา แล้วก็หันไปมองคู่แฝดของมันที่ยังคงหลับอยู่

"อ่ะ กินโจ้กเสร็จก็กินยานี่ แล้วก็ขึ้นไปนอนพักนะลูก" ไอ้วินบอกผมพร้อมกับหยิบยาพารามาให้ผม

"ครับพ่อ รบกวนด้วยนะครับ" ผมต่อปากต่อคำกับไอ้วิน มันก็หัวเราะ

"เออ เสร็จมึงไปคนนึงละ เดี๋ยวจัดการไอ้อินก่อน ไอ้ตัวดี" ไอ้วินพูดแล้วก็เดินไปปลุกไอ้อิน

ไอ้อินก็งัวเงียตื่นขึ้นมา

"ไปล้างหน้าล้างตา แล้วมากินโจ้ก จะได้กินยา" ไอ้วินบอกไอ้อิน


ไอ้อินหันมามองผมที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วมันก็ยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มให้มัน

ไม่มีความหมายของรอยยิ้มนี้หรอกครับ ผมรู้แค่ว่า อยากยิ้มให้มันก็แค่นั้น

"ดีขึ้นยัง" ผมถามไอ้อิน

"อื้อ สบายๆ ไม่ปวดหัวละ แต่ปวดตัวแทน แบกลิงขึ้นหลังมาเมื่อคืน" ไอ้อินพูดแล้วมันก็ลุกยืนบิดตัวยืดเส้นยืดสาย

"จะอาบน้ำก่อนมั้ย" ไอ้วินถามไอ้อิน

"อือ" ไอ้อินพูดแล้วก็เข้าห้องน้ำไป

"มึงสองคนนี่ชักจะยังไงๆซะแล้ว" ไอ้วินพูดกับผม

"ยังไงวะ" ผมถามไอ้วิน

"ก็แปลกๆ มีเรียกแทนกันว่าลิงด้วย แหม่ๆ" ไอ้วินแซวผม

"พอเลยมึง เลิกคิดชั่วๆ" ผมว่าไอ้วินแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนที่นอนของมัน

"ห้องมึงนี่โคตรเป็นระเบียบ กูคิดว่าจะรกมากกว่านี้นะเนี่ย"

"ทำไมคิดแบบนั้น กูดูสกปรกมากเลยหรอ" ไอ้วินถามผม

"ป่าว ก็เห็นว่าผู้ชายอยู่ด้วยกันสองคนห้องก็ไม่น่าจะเรียบร้อย แต่ก็ดีกว่าที่กูคิด

"ดูหน้ากูด้วย รักความสะอาดครับ ทุกอย่างต้องเนี้ยบ" ไอ้วินบอกผม

"เออ กูเชื่อมึงละ"

"แล้วมึงก็นะ ทีหลังอย่าไปสะพานลอยนั่นอีกนะกลางค่ำกลางคืนแบบนี้ อันตราย ถ้าจะไปก็ชวนกูไปด้วย" ไอ้วินบอกผม

"เออ กูก็แค่อยากไปถ่ายรูปรถไฟน่ะ ไม่ได้คิดว่ามันอันตรายอะไร"

"โคตรอันตรายเลยถ้าไปคนเดียว ไม่โดนจี้โดนปล้นก็ดีเท่าไหร่แล้ว"

"มึงนี่พูดเหมือนไอ้อินเลย" ผมบอกไอ้วิน

"ทีหลังก็จำไว้ ถ้าจะไปก็ชวนกูไปด้วย"

"คร้าบพ่อ"

"ไหนดูซิตัวหายร้อนยัง" ไอ้วินมานั่งข้างๆผมบนเตียงแล้วก็เอามือมาแตะหน้าผากของผม

ไอ้อินออกมาจากห้องน้ำพอดี มันเห็นไอ้วินกำลังทำแบบนั้นกับผมก็ชะงักไป

"นี่ดีนะ ที่เมื่อคืนมึงเจอไอ้อิน ไม่งั้นคงโดนปล้นไปละมั้ง" ไอ้วินพูด

"เตือนเพื่อนมึงด้วยก็แล้วกันไอ้วิน" ไอ้อินบอกไอ้วินแล้วก็ไปนั่งกินโจ้กที่ไอ้วินเทใส่ชามไว้ให้

"แล้วมึงดีขึ้นยัง" ไอ้วินถามไอ้อิน ไอ้อินก็พยักหน้าให้

"เฮ้อ โล่งใจ นี่ถ้าถึงกับต้องเข้าโรงพยาบาล กูกับมึงโดนพ่อกับแม่ดุแน่ๆ" ไอ้วินพูด

"ไอ้วิน วันนี้ไม่ไปแปลงเกษตรได้ป่าววะ ขอพักผ่อนก่อน" ผมบอกไอ้วิน

"อือ มันก็คงต้องเป็นอย่างนั้น มึงจะกลับหอหรือนอนพักที่ห้องกูก่อนก็ได้"

"กลับหอดีกว่า รบกวนมึงมาทั้งคืนแล้ว" ผมบอกไอ้วิน

"หายแล้วแน่นะ" ไอ้อินถามผม ผมก็พยักหน้าให้มัน

"มึงลงไปส่งกูหน่อยดิ" ผมบอกไอ้วินให้ลงไปส่ง

"เดี๋ยวกูไปส่งเอง จะไปซื้อของด้วย" ไอ้อินพูดขึ้น ไอ้วินก็ทำหน้า งงๆ แต่ก็ปล่อยให้ไอ้อินลงไปส่งผมแทนมัน

"พักผ่อนเยอะๆนะไอ้ออง เอางี้กลางวันเดี๋ยวกูซื้อข้าวขึ้นไปให้มึงที่ห้องนะ จะได้เอาเอกสารเรียนที่ถ่ายเอกสารไว้ไปให้มึงด้วย" ไอ้วินบอกผม

"อืม โอเค เจอกัน ไงก็ขอบใจมากนะมึงที่ช่วยกูเมื่อคืน" ผมขอบใจไอ้วิน มันก็พยักหน้าให้แล้วเดินมาตบไหล่ผม

"ไปๆ ไอ้อินออกไปรอแล้ว"

ผมออกมาจากห้องไอ้วิน เดินตามไอ้อินลงไปข้างล่างหอ ออกจากหอผมก็แยกตัวกลับไปที่หอของผมที่อยู่ถัดไปสองสามตึก

"ขอเราไปส่งที่หอได้มั้ย" ไอ้อินถามผม

ผมมองหน้าไอ้อิน แล้วก็พยักหน้าให้มัน

ไอ้อินมาเดินข้างๆผม ไม่นานก็เดินมาถึงหอของผม

"อยู่ใกล้แค่นี้เอง" ไอ้อินพูดขึ้นแล้วก็เงยหน้ามองหอของผม

"อยู่ชั้นไหนหรอ"

"นั่นไง ชั้นสองห้องริมสุด" ผมบอกไอ้อินแล้วก็ชี้ให้มันดูห้องของผม

"อืม นายขึ้นไปพักผ่อนเถอะ มียากินหรือเปล่า" ไอ้อินถามผม

"มียาพาราอยู่"

"ครับ หายไวๆนะ เดี๋ยวตอนเย็น..." ไอ้อินพูดแล้วก็เงียบไป

"ตอนเย็น ทำไมหรอ" ผมถามไอ้อิน มันก็ทำท่าทางอึกอัก เหมือนไม่อยากพูด

"เอ่อ...เรา เราว่าจะชวนนายกับไอ้วินไปกินข้าวต้มน่ะ"

"อ๋อ ได้สิ ไปๆ อยากกินผักบุ้งไฟแดง" ผมบอกไอ้อิน มันก็ยิ้มออกมา

"ยังไงก็ขอบใจมากนะสำหรับเรื่องเมื่อคืนนี้" ผมพูดขอบใจไอ้อิน

"ครับ" ไอ้อินบอกผมแล้วก็เดินกลับไป

ผมมองตามหลังไอ้อินที่เดินไป ทำไมรู้สึกแปลกๆกับแฝดของไอ้วินคนนี้นะ


ตอนเที่ยง ไอ้วินก็โทรมาหาผม บอกว่าจะเอาข้าวขึ้นมาให้ ผมลงจากหอไปเปิดประตูให้มัน

"นี่กูถ่ายเอกสารมาให้มึงครบทุกอันเลยที่ต้องใช้เรียน" ไอ้วินบอกผมพร้อมกับยกถุงที่ใส่เอกสารให้ผมดู ผมก็รับมาถือไว้เอง

"ขอบใจมากมึง แล้วมึงกินข้าวมายังเนี่ย"

"นี่ไง ซื้อใส่กล่องขึ้นไปกินกับมึงที่ห้อง"

"นี่ใช่วินกับอองตอง ที่ลงเพจSo Cute หรือป่าวคะ" ผู้หญิงสองคนที่กำลังเดินออกจากหอหันมาถามผมกับไอ้วิน

"ใช่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ" ไอ้วินถามผู้หญิงสองคนนั้น

"กรี้ดดด ใช่จริงๆด้วยอ่ะ น่ารัก"

"เราติดตามค่ะ ชอบรูปเธอสองคน น่ารักดีเวลาอยู่ด้วยกัน"

"คือเราเห็นรูปเธอสองคนแล้วชอบอ่ะ ขอเป็นแฟนคลับนะคะ"

"เอ่อ คือ..โอเคครับ แฟนคลับก็แฟนคลับ ขอบคุณนะครับ" ไอ้วินบอกผู้หญิงสองคนนั้น ท่าทีของมันก็เขินๆ

ผมนี่ยืนนิ่งเลย เพราะไม่รู้จะทำตัวยังไงเวลาโดนจู่โจมแบบนี้ เลยปล่อยให้ไอ้วินรับหน้าไปแทน

"งั้นขอถ่ายรูปทั้งสองคนหน่อยได้ไหมคะ"

"ได้สิครับ มาๆไอ้อองให้คุณแฟนคลับเขาถ่ายรูปหน่อย"

แหม่ เชี่ยวินพูดซะเพราะเชียว คุณแฟนคลับ ผมนึกด่าไอ้วินในใจ แต่ก็ขยับไปยืนใกล้ๆมัน

"ขอบคุณค่ะที่ให้ถ่ายรูป น่ารัก นิสัยก็ดี"

"อองตองขี้อายจัง" ผู้หญิงคนนึงบอกผม

"เอ่อ ขอโทษครับเราพูดไม่ค่อยเก่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะ แบบนี้น่ารักดี"

"งั้นไว้เจอกันใหม่นะคะ วินอองตอง"

"ครับ บ้ายบายครับ" ผมกับไอ้วินยกมือบ้ายบายเพื่อนผู้หญิงสองคนนั้นแล้วก็พากันเดินขึ้นไปบนห้อง


Line ไอ้เม่น

"แหม่ มึงสองคนนี่ ฮอตนะ" ไอ้เม่นไลน์เข้ามาในกลุ่มของผมสามคนที่ตั้งไว้โดยเฉพาะ

"เชี่ย โลกกลมชิบ" ไอ้วินเปิดไลน์แล้วก็พูดออกมา

"ทำไมวะ" ผมถามไอ้วิน มันก็ยื่นโทรศัพท์ให้ผมดู

เป็นรูปของผมกับไอ้วินที่เพื่อนผู้หญิงถ่ายเอาไว้เมื่อกี้ แล้วเอาไปลงในเฟชบุ๊คส่วนตัว ไอ้เม่นบอกว่าผู้หญิงสองคนนั้นเป็นเพื่อนกับแฟนของมัน

Status : เขาอยู่หอเดียวกับเราแหล่ะ

#วินอองตอง

"โอ้ยยย น่าร้ากกกก"

"หอไหนอ่า ขอพิกัดหน่อย"

"เขาอยู่ห้องเดียวกันหรอ"

"งู้ยยย วินอองตอง"

"ได้เจอแบบนี้ทุกวันคงสดชื่น


ผมไล่อ่านคอมเม้นท์ที่ไอ้เม่นแคปส่งมาให้ ไอ้วินก็นั่งอ่านอยู่ข้างๆผม

"เชี่ยยย วงการคู่วายนี่เป็นแบบนี้นี่เอง" ไอ้วินพูดขึ้น

"เราคงต้องเจอแบบนี้ไปอีกนานว่ะ" ผมบอกไอ้วิน

"สู้ดิ กูพร้อมชน มาเหอะเจ้าพวกแฟนคลับ" ไอ้วินพูดแล้วมันก็หัวเราะ ผมก็ส่ายหัวกับการกระทำของมัน คนอย่างไอ้วินคงไม่คิดอะไรกับเรื่องที่โดนจับคู่กับผมแบบนี้หรอกครับ

"มากินข้าวกันเถอะ" ผมบอกไอ้วินหลังจากจัดแจงกางโต๊ะญี่ปุ่น แล้วก็เอากล่องข้าวมาวางไว้ให้มัน

"อ่ะนี่ซุปสาหร่ายญี่ปุ่น" ผมยกถ้วยน้ำซุปออกมาจากไมโครเวฟ

"อืม อร่อยว่ะ คล่องคอดีจัง

ผมนั่งมองไอ้คนตรงหน้าที่กำลังกินข้าว ไอ้วินกับไอ้อิน คงจะเหมือนกันแค่รูปร่างหน้าตา แต่ด้วยนิสัยส่วนตัวแล้วคงไม่เหมือนกันแน่นอนเท่าที่ผมสัมผัสได้ ไอ้วินจะเป็นคนที่ดูเข้าถึงง่าย เป็นมิตรและเป็นคนที่มีมิติเดียว แต่ไอ้อินนั้นถึงผมจะเพิ่งได้สัมผัสกับตัวตนของมันเพียงน้อยนิด แต่ผมคิดว่าคนอย่างไอ้อินมีหลายมิติ อยู่ที่มันเลือกว่าจะเอามิติไหนออกมาใช้กับใคร แต่สำหรับผมในตอนนี้ไอ้อินน่าจะเลือกใช้มิติอ่อนโยน...ใช่ครับ มิติอ่อนโยน

[Nattie69]

อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ

[Nattie69]

หายไปนานเหมือนกันนะคับ

[AkuaPink]

 
 

[Nattie69]

 :hao5:คิดถึง

[Nattie69]

อยากอ่านต่ออ่ะคับ

[ฟูจิซัน]

5.สายรหัสดารา

ในที่สุดกิจกรรมเข้าเชียร์ก็ดำเนินมาถึงวันสุดท้าย บริเวณลานเชียร์วันนี้คึกคักมาก เพราะมีรุ่นพี่หลายๆคนมานั่งให้กำลังใจน้องๆ หอบถุงขนมมาเพียบ คงรอเอามาให้กับน้องรหัสของตัวเอง ส่วนตัวของผมจนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีพี่รหัสโทรมาแสดงตัวเลยครับ

"เอาน่าไอ้อองตอง มึงไม่ต้องกังวลหรอก วันนี้พี่รหัสของมึงอาจจะเตรียมขนมมาเซอร์ไพร้มึงก็ได้นะ" ไอ้วินพูดปลอบใจผม

"กูว่าพี่เขาอาจจะมีปัญหาเรื่องการติดต่อมึงอ่ะ เบอร์โทรอาจจะผิด หรือพี่เขาอาจจะไม่มีโทรศัพท์" ไอ้เม่นพูดขึ้น

"โห สมัยนี้แล้วยังมีคนไม่มีโทรศัพท์ใช้อีกหรอวะ" ไอ้วินพูด

"ช่างเถอะ กูอาจจะอยู่อย่างไม่มีพี่รหัสก็ได้" ผมบอกไอ้สองคนนั้น

"เอาน่าอองตอง มึงอย่าคิดมาก ถึงไม่มีพี่รหัส มึงก็ยังมีกูกับไอ้เม่นนะ" ไอ้วินเอามือมาตบไหล่ปลอบใจผม

หลังจากพี่สตาฟปล่อยให้พวกผมพัก ตอนนี้ก็มาถึงช่วงสำคัญที่พี่ๆเขาจะประกาศรายชื่อว่าที่ สุภาพสตรี สุภาพบุรุษ คณะเกษตรแล้ว ผมเองยอมรับว่าตื่นเต้นมาก เพราะรู้ตัวเองว่าเข้าข่ายที่จะได้รับการคัดเลือกในรอบแรกนี้ด้วย

"อองตอง สู้ๆนะ เราว่าเธอน่ะถูกเรียกชื่อแน่ๆ" เพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆหันมาบอกผม ผมก็ยิ้มแล้วพยักหน้าให้

พี่ๆสตาฟออกมายืนล้อมรอบพวกผมที่นั่งเรียงแถวสลับชายหญิงกันอยู่บนลานเชียร์

"ทั้งหมด ระเบียบเชียร์" เสียงพี่ประธานเชียร์ สั่งพวกผม พวกผมก็นั่งเอาสองมือตบลงที่ต้นขา ยืดหลังตรง เงยหน้ามองไปยังพี่ประธานเชียร์

"เชิญตัวแทนจากสโมสรนักศึกษาครับ" พี่ประธานเชียร์พูดแล้วก็เดินหลบออกไป

หลังจากนั้นก็มีพี่ผู้ชายกับผู้หญิงเดินออกมา พวกผมก็นั่งกันเงียบเลยครับ

"สวัสดีค่ะ น้องๆปีหนึ่งของคณะเรา วันนี้พี่ก็จะมาประกาศรายชื่อผู้ที่ผ่านการคัดเลือกในรอบแรก เพื่อคัดตัวเป็นสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษคณะเกษตรนะคะ"

"สำหรับตำแหน่งสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษคณะเกษตรนั้นก็มีความสำคัญมาก เพราะจะทำหน้าที่เป็นตัวแทนคณะของเราไปประกวดดาวและเดือนของมหาวิทยาลัยนะครับ"

"และที่พิเศษไปกว่านั้นสำหรับในปีนี้นะคะ เราจะมีอีกสองตำแหน่งเพิ่มขึ้นมาเพื่อเป็นตัวแทนฝ่ายชายและฝ่ายหญิงของคณะเกษตรไปประกวดMiss And Mister Sport day และ หนุ่มสาวเดือนเพ็ญ ด้วยนะคะ"

"ในปีนี้ก็มีน้องๆที่ผ่านการคัดเลือกในรอบแรกทั้งหมด20คนด้วยกันแบ่งเป็นผู้ชาย10คนและผู้หญิง10คนนะครับ"

"เอาหล่ะค่ะพี่จะขอประกาศรายชื่อฝ่ายหญิงทั้ง10คนก่อนนะคะ"

หลังจากที่พี่ผู้หญิงประกาศรายชื่อเพื่อนผู้หญิงเสร็จ พี่ผู้ชายก็ประกาศรายชื่อผู้ชายต่อเลยครับ ผมเองก็นั่งลุ้นไปด้วย

"ฝ่ายชายคนที่ห้า ได้แก่นายมหาสมุทร สกุลนาวา"

"เชี่ยเม่น" ผมหันไปมองมันแล้วก็ปรบมือให้มัน

ไอ้เม่นก็เดินออกไปยืนข้างหน้าครับ

"ฝ่ายชายคนที่แปด ได้แก่นายกาวิล วงศ์อินทร์ถา"

ทันทีที่ประกาศชื่อออกมาเป็นชื่อไอ้วิน เสียงกรี้ดนี่โคตรจะดังเลยครับ ไอ้วินนี่ฮอตจริงๆ

"มีวินแล้วก็ต้องมีอองตองสิ" เพื่อนผู้หญิงข้างๆพูดขึ้น

"คู่จิ้นของวินต้องได้ไปนะอองตอง สู้ๆ"

"คนที่เก้า ฝ่ายชายนะครับได้แก่นายกริช กิตติสิริสกุล"

"ไอ้โฟม" ผมพึมพำชื่อของไอ้โฟมออกมา

ไอ้โฟมก็เป็นอีกคนที่ฮอตมากๆครับ แต่ด้วยความที่ผมกับมันอยู่คนละภาควิชาแล้วก็อยู่คนละกลุ่มก็เลยไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่

ร่างสูงของไอ้โฟมเดินออกไป โคตรจะโดดเด่น เสียงกรี้ดสูสีพอๆกับไอ้วินเลยครับ

"และคนสุดท้ายที่ผ่านรอบแรกสุภาพบุรุษคณะเกษตรได้แก่"

"ใครดีครับ"

"อองตองค่ะ อองตองภาคพืช"

"จะขาดคู่จิ้นของวินไม่ได้นะคะ"

"ไอ้อองตองเพื่อนผมครับ"

เสียงเพื่อนๆต่างพูดเชียร์ผม

"และคนสุดท้ายฝ่ายชายได้แก่นายมรกต คุณาพานิชย์"

เท่านั้นแหล่ะ เสียงกรี้ดอื้ออึงมากครับ ผมนี่นั่งตัวชาเลยครับเมื่อได้ยินชื่อของตัวเอง

"ไอ้ออง ออกไปดิวะ"

"อองตอง ออกไปสิ"

"ดีใจด้วยนะอองตอง"

เสียงเพื่อนๆพูดยินดีกับผม เพื่อนผู้ชายที่อยู่แถวเดียวกับผมก็ผลักตัวผมให้ออกไปยืนข้างหน้า

ผมค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินออกไปยืนข้างหน้าต่อจากไอ้โฟมครับ

เพื่อนๆที่นั่งอยู่รวมทั้งพี่ๆที่มาดูน้องๆก็ปรบมือแสดงความยินดีกับพวกผมทั้ง20คน

ไอ้โฟมปรายตามามองผม ผมก็ยิ้มให้มัน แต่มันกลับทำสีหน้าเฉยชาตอบกลับมา


"เอาหล่ะ ก็ได้ครบแล้วนะครับ สำหรับตัวแทนทั้งยี่สิบคนในปีนี้ เดี๋ยวหลังจากที่สตาฟปล่อยกลับบ้าน ขอให้น้องๆทั้งยี่สิบคนอยู่รอที่นี่ก่อน เราจะมานัดวันเวลา สถานที่เพื่อคัดเลือกรอบที่สองกันนะคะ"


หลังจากเสร็จกิจกรรมเชียร์ทั้งหมดเรียบร้อย พี่ๆสตาฟก็ปล่อยให้รุ่นพี่รุ่นน้องได้เจอกัน รุ่นพี่บางคนก็ถือโอกาสมาเปิดสายรหัสกันในวันนี้เลย ส่วนผมน่ะหรอครับก็ยืนเหงาเลยสิ ไอ้วินกับไอ้เม่นก็ไปอยู่กับพี่รหัสของมันที่ซื้อขนมมาให้ถุงใหญ่เลย

"อองตอง ไปอยู่กับกูก่อนป่ะ" ไอ้วินมาคว้าแขนผมให้เดินไปกับมัน

"อุ้ย วินอองตอง"

"คู่จิ้นคณะเกษตร"

"น่าร้ากกกกก"

"แม่ง มาว่ะ คู่จิ้นคณะเกษตร"

เสียงรุ่นพี่และเพื่อนๆต่างก็พูดถึงผมกับไอ้วิน ไอ้วินพาผมไปหาพี่รหัสของมันครับ ชื่อพี่โฟล์ค เป็นเดือนคณะปีที่แล้วด้วย แถมยังได้ที่สองเดือนมหาวิทยาลัยปีที่แล้วด้วย พี่แกหล่อจริงครับ แต่หล่อเข้มๆแนวผู้ชายสปอร์ตๆ เพราะแกชอบเตะบอล ผิดกับไอ้วินที่ขาวอองตองเลยครับ

"นี่พี่โฟล์ค พี่รหัสกู" ไอ้วินแนะนำพี่รหัสของมันให้ผมรู้จัก

ผมก็ยกมือสวัสดีพี่โฟล์ค

ในขณะนั้นโทรศัพท์ผมก็สั่น ผมล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเห็นว่าเป็นเบอร์แปลกๆ มือผมนี่สั่น หัวใจเต้นแรงเลยครับ ในใจคิดว่าต้องเป็นพี่รหัสผมแน่ๆเลย

"สวัสดีครับ" ผมกดรับสาย

"น้องอองตองใช่ไหมครับ" คนปลายสายถามผม

"ใช่ครับพี่"

"พี่เป็นพี่รหัสเรานะ"

"จริงหรอครับพี่ แล้วพี่อยู่ไหนครับ" ผมถามออกไปด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น จนเก็บอาการดีใจไม่อยู่

"พี่อยู่ข้างหลังเราอ่ะ" คนปลายสายตอบกลับมา ไอ้วินก็พยักเพยิดหน้า ให้ผมหันหลังกลับไปมอง

"พี่สตาฟ" ผมพูดออกมา เพราะคนที่ยืนอยู่ข้างหลังของผม เป็นพี่สตาฟที่ผมเองก็ยังไม่รู้จักชื่อ เพราะตลอดเวลาที่ทำกิจกรรมเชียร์พี่ๆสตาฟจะเอาแต่นิ่ง ขรึม ไม่พูดคุยกับรุ่นน้องเลยครับ นอกจากเวลาที่อยู่บนลานเชียร์และสอนพวกผมร้องเพลงคณะ



"พี่...!!"


"พี่ชื่อโอมครับ" พี่รหัสของผมแนะนำตัวแล้วก็ยิ้มให้

"วันนี้กินให้เต็มที่เลยนะไอ้น้องอองตอง" พี่โฟล์คบอกผม

"เก่งมากน้องพี่ ได้คัดเลือกรอบแรกสุภาพบุรุษคณะเกษตรด้วย" พี่โอมพูดแล้วก็เอามือมาขยี้หัวของผมเล่น

"ขอบคุณครับพี่ ผมนึกว่าจะไม่มีพี่รหัสซะแล้ว" ผมบอกพี่โอม

"ไอ้อองมันโคตรนอยด์เลยครับพี่ มันรอรับสายพี่รหัสของมันทุกวัน" ไอ้วินบอกพี่โอม พี่โอมก็เอาแต่ยิ้ม

"พี่ขอโทษครับ กฏสตาฟห้ามเปิดตัวกับน้องๆจนกว่าจะจบกิจกรรมเชียร์น่ะ" พี่โอมบอกผมกับไอ้วิน

"อ่อ ครับพี่"

"ป่ะ เดี๋ยววันนี้พี่พาไปเลี้ยงข้าว อยากกินไรหล่ะ" พี่โอมถามผม

"โอม นี่ขนมที่ฝากเราซื้อ" พี่ผู้หญิงเอาขนมถุงใหญ่มาให้พี่โอม

พี่โอมก็รับมาแล้วส่งขนมถุงนั้นให้ผม

"อ่ะนี่ สำหรับน้องรหัสของพี่"

"นี่น้องอองตองเป็นน้องรหัสโอมหรอเนี่ย" พี่ผู้หญิงคนนั้นถามพี่โอม

"อืม ใช่ น้องอองตองนี่แหล่ะ"

"แล้วน้องวินก็น้องรหัสโฟล์คหรอ"

"ใช่ น้องรหัสเราเอง" พี่โฟล์คตอบเพื่อนคนนั้น

"โห สายแข็งเว่อร์ นี่มันสายรหัสดาราชัดๆ ชั้นจะบ้าตาย"

"อย่าเพิ่งตาย อยู่เชียร์น้องเราให้ได้สุภาพบุรุษคณะเกษตรก่อน" พี่โอมบอกเพื่อน

"ไอ้โฟล์ค กลับยัง" ไอ้โฟมเดินเข้ามาถามพี่โฟล์คแล้วก็ยกมือสวัสดีพี่โอม ทำเอาผมตกใจ ทำไมมันพูดกับพี่โฟล์คแบบนั้น

"เออ นี่ไอ้โฟม น้องชายพี่เอง รู้จักกันไว้สิ วิน อองตอง" พี่โฟล์คบอกผมกับไอ้วิน

"ครับพี่" ผมตอบพี่โฟล์คแล้วก็มองๆไอ้โฟม แต่ไม่ได้ยิ้มให้มันหรอกครับ เพราะผมยังจำยิ้มที่ผมเสียเวลาให้มันไปบนลานเชียร์เมื่อกี้นี้ได้ดี ในเมื่อมันไม่เห็นรอยยิ้มของผม มันก็จะต้องไม่ได้เห็นอีกต่อไป

"เดี๋ยวไปกินข้าวด้วยกันก่อนดิ พอดีไอ้โอมจะพาน้องรหัสมันไปเลี้ยงด้วย" พี่โฟล์คบอกไอ้โฟม

"กูคงไม่ไปอ่ะ พอดีเพื่อนชวนไปร้านเหล้าคืนนี้"

"เออ ดูแลตัวเองด้วยก็แล้วกัน" พี่โฟล์คบอกไอ้โฟม มันก็พยักหน้าให้แล้วยกมือไหว้พี่โฟล์คกับพี่โอมก่อนที่จะแยกตัวออกไป

"เออ แล้วเราสองคนนี่ดื่มมั้ย เหล้า เบียร์" พี่โอมถามผมกับไอ้วิน

"นิดหน่อยครับพี่" ไอ้วินตอบพี่โอม

"ผมยังไม่เคยดื่มเลยครับ" ผมสารภาพไปกับพี่เขาตรงๆ เพราะผมไม่เคยดื่มอะไรพวกนี้จริงๆ

"ปั้นยากหน่อยนะเว้ยไอ้โอม" พี่โฟล์คพูดแล้วก็เอามือมาตบไหล่พี่โอม

"เออน่า ได้น้องรหัสสายคลีนๆก็ดีไปอีกแบบ กูคงไม่ทำน้องเค้าเปื้อนหรอก" พี่โอมพูด แล้วก็หันมายิ้มกับผม

"กินอะไรกันดี ข้าวต้มกุ้ยมั้ย" พี่โอมถามผม

"ได้ครับพี่"

"ป่ะ" พี่โอมพูดแล้วก็กอดคอพาผมเดินไปที่ลานจอดรถ

"มาพี่ถือถุงขนมให้" พี่โอมบอกผมแล้วเอาถุงขนมที่ซื้อให้ผมไปถือไว้เอง

พี่โอมเดินพาผมมายังรถยนต์ของพี่เค้า

"เอารถกูไปคันเดียวก็พอ" พี่โอมหันมาบอกพี่โฟล์ค

"เออ ก็ได้ แล้วพรุ่งนี้ค่อยเอามอไซค์ออกมาเรียน"

"นี่พี่อยู่หอเดียวกันหรอครับ" ไอ้วินถามพี่เขา

"หอตรงข้ามหออองตองแหล่ะ" พี่โฟล์คบอกผม

"ตรงข้ามหอผม"

"ใช่ วันนั้นพี่ยังเห็นวินเดินไปส่งอองตองที่หออยู่เลย" พี่โฟล์คบอกผม

ผมนึกไปนึกมา ก็นึกขึ้นได้ คงเป็นวันที่ไอ้อินเดินไปส่งผมที่หอแน่ๆ พี่โฟล์คคงเห็นไอ้อินเป็นไอ้วิน

"แล้วไง สองคนเราอ่ะโดนจับเป็นคู่จิ้นกันซะงั้น" พี่โอมถามผม ในขณะที่ขับรถพาพวกผมไปกินข้าว

"ผมก็ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้ไง เพราะพี่โอปอลแหล่ะ ให้ผมกับไอ้อองตองช่วยขายผักบุ้งที่ตลาดนัดหอในวันนั้นอ่ะครับ" ไอ้วินพูด

"อ๋อ อีโอปอลนี่เอง ฮ่าๆ" พี่โฟล์คพูดแล้วก็หัวเราะ

ไม่นานก็มาถึงร้านข้าวต้มกุ้ยที่ไอ้อินชวนผมกับไอ้วินมากินเมื่อหลายวันก่อน

"อ่ะ เลือกเมนูกันเลย อยากกินไร" พี่โอมบอกผมกับไอ้วิน

"พี่โอมอยากกินไรครับ เดี๋ยวผมเขียนให้"

"พี่กินได้หมด อองตองเลือกมาเลย" พี่โอมบอกผม

ผมกับไอ้วินเลยเลือกเมนูกันเพลินเลย งานนี้เต็มที่สิครับ มีพี่รหัสจ่ายให้

หลังจากเลือกเมนูเสร็จ ผมเห็นร้านน้ำผลไม้ปั่นก็นึกอยากกินน้ำมะพร้าวปั่น เลยชวนไอ้วินเดินไปซื้อด้วยกัน แต่ก็ไม่ลืมเดินไปถามพี่โอมกับพี่โฟล์ค เผื่อว่าพี่แกจะกินด้วย

"พี่โอมกับพี่โฟล์คจะกินน้ำผลไม้ปั่นไหมครับ เดี๋ยวผมจะออกไปซื้อกับไอ้วิน" ผมถามพี่ทั้งสองคน

"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวคืนนี้พวกพี่มีดื่มยาว" พี่โฟล์คบอกผม

"อ่ะ เอาตังค์นี่ไปซื้อ" พี่โอมยื่นแบงค์ร้อยมาให้ผม

"เอ่อ ไม่เป็นไรครับพี่โอม" ผมบอกพี่โอม

"เอาไปเถอะ พี่ให้" พี่โอมบอกผม

"งั้น ขอบคุณครับพี่" ผมขอบคุณพี่โอมแล้วก็รับเงินมา

เดินไปถึงร้านน้ำปั่น เห็นไอ้วินยืนรออยู่แล้ว

"น้ำมะพร้าวปั่นแก้วนึงครับ" ผมบอกพี่คนขาย


"ไอ้วินมึงสั่งน้ำอะไรไป" ผมถามไอ้วินที่ยืนอยู่ข้างๆ

"นายมากินข้าวกับใครอ่ะ" อีกฝ่ายถามกลับมา

ผมหันไปมอง ปรากฏว่าคนที่ยืนข้างๆผมเป็นไอ้อิน ไม่ใช่ไอ้วิน แล้วไอ้วินหายไปไหน

"กับพี่รหัสเราอ่ะ" ผมตอบไอ้อิน

"อืม" ไอ้อินตอบมาแค่นั้น แล้วมันก็รับน้ำปั่นของมันที่ได้ก่อนผม

"ไอ้วินสั่งน้ำสับปะรดปั่นไว้ มันไปเซเว่นเดี๋ยวมา" ไอ้อินบอกผมแล้วก็เดินออกไป

"อิน" ผมเรียกไอ้อินไว้ มันหยุดเดินแล้วหันมามองผม

"ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย" ผมถามมัน

"เรากินมาแล้ว" ไอ้อินตอบผมแล้วก็เดินกลับหอไป

ผมก็หันกลับมายืนรอน้ำปั่นของตัวเองต่อ ซักพักไอ้วินก็มายืนข้างๆผม

"เจอไอ้อินป้ะ" ไอ้วินถามผม

"เจอ มันกลับหอไปแล้ว"

"อืม"

หลังจากได้น้ำปั่นแล้ว ผมกับไอ้วินก็กลับไปที่ร้านข้าวต้มเอาตังค์ที่เหลือคืนให้พี่โอม แล้วก็นั่งกินข้าวต้มกับพี่ๆ

"คืนนี้ไปออกร้านกับพวกพี่ป่าว" พี่โฟล์คชวนผมกับไอ้วิน

"พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง" พี่โอมถามผม

"เช้าเลยครับพี่" ผมตอบพี่โอม

"งั้นไม่ต้องไป ค่อยไปวันอื่น"

"เชี่ย ดุชิบ ทีมึงนะ มีสอบเช้า กลางคืนยังไปแดกเบียร์" พี่โฟล์คว่าพี่โอม พี่โอมก็หัวเราะ

"ก็นี่มันน้อง เพิ่งเสร็จกิจกรรมเชียร์ให้พวกมันพักผ่อนกันไปก่อน" พี่โอมพูด

ผมนั่งกินข้าวต้มกับพี่ๆ ก็คุยกันไป ถามไถ่เรื่องต่างๆ ผมรู้สึกว่าพี่โอมจะถามผมละเอียดมาก ถามแม้กระทั่งมีพี่น้องกี่คน บ้านอยู่ที่ไหน ชอบกินอะไร ไม่ชอบกินอะไร มีโรคประจำตัวไหม ละเอียดจริงๆครับพี่รหัสของผมคนนี้

หลังจากกินข้าวต้มเสร็จ พี่โอมก็ขับรถกลับหอ แล้วก็ไปส่งผมถึงที่ห้องเพราะต้องช่วยยกเอกสารสองกล่องใหญ่ไปให้ผม ไอ้วินก็ช่วยยกด้วย ส่วนพี่โฟล์คกลับขึ้นห้องไปก่อนครับ

"แยกเอาเองนะ พี่ก็รวมๆมาให้ อันไหนต้องใช้เรียนก่อนก็หาเองแล้วกัน ส่วนอันที่พี่แยกใส่แฟ้มไว้เป็นแนวข้อสอบแต่ละวิชา ก็ดูเองละกันนะ" พี่โอมบอกผม แล้วก็มองรอบๆห้องผม

"ดีนะที่หออยู่ใกล้กัน จะได้ดูแลกันง่ายหน่อย" พี่โอมบอกผม

"ครับพี่ ขอบคุณนะครับ" ผมขอบคุณพี่โอม

"งั้นพี่ไปละ เราก็พักผ่อนได้แล้ว"

"เดี๋ยวผมลงไปส่งนะครับ" ผมบอกพี่โอมแล้วก็เดินไปส่งพี่โอมกับไอ้วินที่หน้าหอ พี่โอมเดินกลับหอของพี่เขาที่อยู่ตรงข้ามหอของผม

"ขอบใจนะมึง ที่มาช่วยยกของ" ผมบอกไอ้วิน

"เออ เจอกันพรุ่งนี้หน้าหอกู"

"ได้คร้าบบบ" ผมบอกไอ้วินแล้วก็กลับเข้าหอ ขึ้นมาที่ห้องของตัวเอง

ในที่สุด ก็ได้เจอพี่รหัสซักที อองตองคนนี้ไม่กำพร้าพี่รหัสแล้ว..สายรหัสดาราของผม


**ขอโทษคนอ่านด้วยนะครับที่หายไปนานเลย ต่อไปนี้จะไม่หายแล้วครับ จะมาอัพทุกวันอาทิตย์นะครับ ^^

[Nattie69]

  ขอบคุณค๊าบ

[ฟูจิซัน]

6.มอคเทลมรกต

ถึงวันคัดตัวรอบที่2 วันนี้เป็นวันเสาร์ พี่ๆจากสโมสรนักศึกษาคณะเกษตรนัดคนที่ผ่านคัดเลือกรอบแรกทั้งหมดที่ห้องประชุมใหญ่ของคณะ โดยให้แต่งกายด้วยชุดนักศึกษาให้ถูกระเบียบ แต่ก่อนหน้านั้นพี่ๆให้พวกผมเตรียมตัวโดยการหาการแสดงความสามารถพิเศษแบบง่ายๆไปด้วยเพื่อแสดงให้คณะกรรมการดู

ไอ้เม่นขี่มอเตอร์ไซค์มารับผมกับไอ้วินถึงหน้าหอ

"พร้อมมั้ยมึงสองคน" ไอ้เม่นถามผมกับไอ้วิน

"พร้อมเสมอครับ" ไอ้วินบอกไอ้เม่น

"แล้วมึงหล่ะอองตอง" ไอ้เม่นหันมาถามผม

"แต่กูว่านะ อย่างมึงอ่ะยังไงก็โดนเลือกว่ะ เชื่อกูดิ" ไอ้เม่นบอกผม

"ไม่อ่ะ ไม่อยากโดนเลือกว่ะ แต่กูก็จะทำให้ดีที่สุดแหล่ะ" ผมบอกไอ้เม่น

"โอเค ดีมากครับ กูว่าเราสามคนมารวมพลังกันก่อนมะ" ไอ้เม่นพูดแล้ววางมือลง ผมกับไอ้วินก็เอามือไปวางทับมือไอ้เม่น แล้วก็รวมพลังกันครับ



"สู้เว้ย"

พวกผมสามคนมาถึงคณะก็พากันเดินไปที่ห้องประชุมใหญ่ ระหว่างที่เดินไปก็เจอพี่โอปอล

"น้องอองตองอยู่นี่เอง ของที่ให้พี่เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วนะคะ" พี่โอปอลเดินเข้ามาบอกผม

"ขอบคุณมากครับพี่โอปอลที่ช่วยผม"

"คร่า สู้ๆนะคะพ่อหน้ามนของพี่ น้องวินกับน้องเม่นก็ด้วย สู้ๆนะพี่เอาใจช่วยค่ะ" พี่โอปอลบอกผมสามคนให้สู้ๆ

"ครับพี่โอปอล พวกผมจะไม่ทำให้ภาควิชาของเราผิดหวัง" ไอ้วินบอกพี่โอปอล

"มันต้องอย่างนี้สิภาคพืชพาวเวอร์" พี่โอปอลพูด


พี่โอปอลเป็นทั้งรุ่นพี่ภาคและเป็นหนึ่งในทีมสโมสรนักศึกษาคณะเกษตรครับ พี่แกก็เลยได้ดูแลพวกผมในการประกวดสุภาพบุรุษคณะเกษตรด้วย

ที่ไอ้วินบอกว่าจะไม่ทำให้ภาคพืชผิดหวัง ก็เพราะว่าในจำนวนผู้ชายทั้ง10คนที่ผ่านการคัดเลือกรอบแรกนั้น มีเพียงพวกผม3คนเท่านั้นที่เป็นตัวแทนจากภาคพืช ส่วนภาคสัตวบาลนั้นมี5คน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือไอ้โฟม แล้วภาควิชาประมงฯก็มีตัวแทน2คนครับ

สำหรับตัวแทนผู้หญิงของภาคพืชนั้นได้ผ่านเข้าไปเยอะสุดคือ5คนครับ มีฟ้ากับแพรวที่ผมรู้จักและคุยด้วยกันบ่อย


หลังจากคุยกับพี่โอปอลเสร็จพวกผมก็พากันไปยังห้องประชุม


"มึงให้พี่โอปอลเตรียมอะไรไว้ให้วะ" ไอ้เม่นถามผมด้วยความสงสัย

"ของที่จะใช้แสดงความสามารถพิเศษอ่ะ"

"มึงจะแสดงอะไร"

"เดี๋ยวมึงก็ได้ดู ใจเย็นๆ"

"แหม่ มีกั๊กด้วยเว้ย" ไอ้เม่นว่าผม

"เออน่า ไม่ซ้ำกับมึงสองคนแน่นอน" ผมบอกไอ้วินกับไอ้เม่น


ที่ห้องประชุมใหญ่คณะเกษตร

ตัวแทนทั้ง20คน มากันครบแล้ว ก็ลงทะเบียนแล้วก็เข้าไปนั่งยังที่ที่เตรียมไว้ให้ แล้วพี่นายกสโมสรนักศึกษาของคณะก็ออกมาพูดเปิดการคัดเลือกตัวแทนรอบที่2อย่างเป็นทางการ พร้อมกับประกาศรายชื่อคณะกรรมการที่มีอยู่5ท่านด้วยกัน ซึ่งก็เป็นอาจารย์ให้คณะนั่นแหล่ะครับ

ในช่วงแรกตัวแทนทุกคนต้องเดินออกไปแนะนำตัวทีละคน โดยการบอกชื่อ-นามสกุล ชื่อเล่น และจังหวัดบ้านเกิด พร้อมกับแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวของจังหวัดบ้านเกิดมาคนละ1สถานที่


"ไอ้ออง มึงจะเอาที่ไหนอ่ะที่เที่ยว จะได้ไม่ซ้ำกัน" ไอ้วินหันมาถามผม เพราะผมกับมันเชียงรายเหมือนกัน


"กูเอาไร่ชาฉุยฟงอ่ะ อยู่อำเภอแม่จันบ้านกูพอดี"


"เออ กูจะได้เอาที่เที่ยวในตัวเมือง" ไอ้วินบอกผม


พี่พิธีกรเรียกชื่อออกไปทีละคนสลับชายหญิง ตามลำดับที่โดนประกาศรายชื่อรอบแรกที่ลานเชียร์ ซึ่งแน่นอนผมต้องออกไปเป็นคนสุดท้าย จากที่ผมสังเกต หลังจากที่แนะนำตัวเสร็จแล้ว คณะกรรมการก็จะถามคำถามนิดๆหน่อยๆ เพื่อนบางคนตื่นเต้นมากไปก็จะตอบตะกุกตะกัก บางคนก็ตอบฉะฉานดี ผมเองก็กดดันเหมือนกันเพราะต้องออกไปเป็นคนสุดท้ายเลย ไอ้เม่น ไอ้วิน ออกไปแล้วก็ทำได้ดีกันทั้งสองคน โดยเฉพาะไอ้วินที่ดูคณะกรรมการจะชอบมันมาก มีให้มันแนะนำตัวเป็นภาษาเหนือด้วย แล้วก็มาถึงคิวผู้ชายก่อนหน้าผมนั่นก็คือไอ้โฟม

ไอ้โฟมออกไปก็มีเสียงฮือฮาจากพี่ๆสโมสรนักศึกษาที่นั่งดูอยู่ในห้องด้วย ท่าทางของมันนิ่งมาก สูงโปร่ง ดูดีไม่แพ้ไอ้วินเลย และผมก็เพิ่งรู้ว่าไอ้โฟมเป็นคนเชียงใหม่ และไอ้โฟมก็ทำได้ดีตามคาดในรอบนี้ มาถึงคิวของผมแล้วหล่ะ

ผมลุกออกไปยืนข้างหน้า เมื่อพี่เขาประกาศเรียกชื่อของผม ได้ยินเสียงฮือฮาจากพี่ๆที่นั่งดูอยู่เช่นกันครับ


"สวัสดีครับ ผมนายมรกต คุณาพานิชย์ ชื่อเล่นอองตอง อายุ19ปี บ้านเกิดอยู่จังหวัดเชียงรายครับ  สถานที่ท่องเที่ยวที่ผมจะแนะนำให้ไปเที่ยวก็คือไร่ชาฉุยฟง ครับ เพราะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ในอำเภอแม่จัน บ้านของผมเองครับ" ผมแนะนำตัวเสร็จก็ยืนนิ่งอยู่ เพราะไม่รู้ว่าจะมีคณะกรรมการคนไหนถามอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า


"ชื่อมรกต ใครเป็นคนตั้งให้คะ" อาจารย์หนึ่งในคณะกรรมการถามผม

"คุณพ่อกับคุณแม่ตั้งให้ครับ"

"ทำไมถึงตั้งชื่อว่ามรกตคะ ชื่อเหมือนผู้หญิงเลย"

"คุณแม่เล่าให้ผมฟังว่าตอนที่ตั้งท้องผม แม่ฝันว่ามีเทวดากับนางฟ้าเอามรกตก้อนใหญ่มาให้ครับ ก็เลยตั้งชื่อลูกไว้รอว่ามรกตครับ"



"แล้วชื่อเล่นอองตองนี่ มีความหมายไหมคะ" พออาจารย์ถามจบ เพื่อนๆกับพี่ๆที่นั่งอยู่ก็หัวเราะกัน คงจะฟังดูแปลกๆกับชื่อเล่นของผม



"ผมก็ไม่ทราบความหมายที่แท้จริงครับ แต่คนทางเหนือมักจะพูดว่าขาวอองตอง เหลืองอองตอง อะไรแบบนี้อ่ะครับ คงเพราะผมผิวขาวก็เลยเรียกกันว่าอองตองตั้งแต่เด็กๆครับ"

"นอกจากไร่ชาฉุยฟงที่เธอแนะนำให้ไปเที่ยวแล้ว ยังมีที่ไหนจะแนะนำอีกไหมคะ"

"ผมอยากแนะนำให้ไปเที่ยวชุมชนแม่จัน ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่ผมอยู่ครับ ที่นั่นมีแหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติทั้งภูเขาและน้ำตก รวมไปถึงสวนผลไม้ของชาวบ้านที่เปิดต้อนรับนักท่องเที่ยวด้วยครับ"

"ที่บ้านของเธอก็ทำสวนผลไม้" อาจารย์ถามผม

"ครับ ที่บ้านผมเป็นสวนลำไยกับลิ้นจี่ครับ แล้วก็มีแก้วมังกรด้วยครับ"

"โอเคค่ะ เชิญเข้าไปนั่งที่ได้"

ผมยกมือไหว้ขอบคุณคณะกรรมการแล้วกลับเข้ามานั่งที่ของตัวเอง ไอ้วินหันมายิ้มให้ผม


"มึงรู้มะ ตอนที่มึงยืนตอบคำถามอยู่ พี่ๆข้างหลังนี่มีแต่คนพูดถึงมึง"

"พูดยังไงวะ"

"ก็บอกว่ามึงน่ารัก ขาวอองตองสมชื่อ น่ารักเหมือนแมว อยากเอาไปเล่นที่ห้อง" ไอ้วินเอียงหน้ามาบอกผม


"เชี่ย มึงพูดเว่อร์ไปละไอ้วิน" ผมว่าไอ้วินแล้วก็เอามือปัดหน้าของมันให้ออกห่างจากผม จังหวะนั้นไอ้โฟมก็มองมาที่ผมกับไอ้วินพอดี มันทำหน้าเหวอไปเมื่อเห็นผมกับไว้วินเล่นกันแบบนั้น

หลังจากแนะนำตัวในช่วงแรกเสร็จเรียบร้อย ก็ถึงคราวที่ทุกคนจะต้องแสดงความสามารถพิเศษที่เตรียมกันไว้

ไอ้เม่นมันเลือกเล่นกีตาร์กับร้องเพลงครับ มันร้องเพลงปักษ์ใต้บ้านเรา ผมเพิ่งรู้ว่าไอ้เม่นร้องเพลงเพราะมาก ยิ่งเวลาที่มันอยู่กับกีตาร์นั้นโคตรจะเท่ห์เลยครับ พวกผมก็ปรบมือไปตามจังหวะเพลงที่ไอ้เม่นร้อง



"โอ่โอ ปักษ์ใต้บ้านเรา
โอ่โอปักษ์ใต้บ้านเรา
แม่น้ำภูเขาทะเลกว้างไกล
อย่าไปไหนกลับใต้บ้านเรา

อย่าไปไหนกลับใต้บ้านเรา...."



หลังจากไอ้เม่นร้องเพลงจบมันได้รับเสียงปรบมือเกรียวกราวเลยครับ

"กรี้ดดด น้องภาคชั้นนนน" เสียงพี่โอปอลเชียร์ไอ้เม่นอยู่ด้านหลัง

มาถึงไอ้วิน มันเปลี่ยนเป็นชุดบอลแล้วก็โชว์เดาะบอลครับ โคตรเท่ห์เลย เสียงกรี้ดดังอีกเช่นเคย


"น้องวินโคตรเท่ห์"

"กรี้ดดดด น้องวิน"

"น้องวินสู้ๆ"

"นี่ก็น้องภาคช้านนน พ่อวินของพี่ ขาวววววจั้ววววว" พี่โอปอลตะโกนเชียร์ไอ้วิน

ถึงคิวไอ้โฟม มันเลือกโชว์เลี้ยงลูกบาสครับ โคตรพริ้วเลย ตอนมันเดาะลูกบาสลอดขาไปมา ผมยังเผลอดูมันไม่ละสายตาเลยครับ เสียงกรี้ดพอๆกับไอ้วินเลย ไอ้สองคนนี้กินกันไม่ลงจริงๆ


พอมาถึงคิวผม พี่โอปอลกับเพื่อนๆก็ช่วยกันยกโต๊ะและของที่ผมบอกให้พี่โอปอลช่วยเตรียมไว้ให้ออกมาตั้งตรงหน้ากรรมการ คณะกรรมการก็ทำหน้าสงสัยกัน เพราะความสามารถพิเศษของผมไม่ใช่การแสดงน่ะสิครับ ผมเลือกที่จะผสมมอคเทล ให้คณะกรรมการได้ชิมเพื่อความแตกต่างครับ (มอคเทล คือน้ำผักหรือน้ำผลไม้ผสมกันโดยไม่มีส่วนผสมของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์)

"สวัสดีครับ ผมอองตอง นายมรกต คุณาพานิชย์ครับ ความสามารถพิเศษของผมก็คือการผสมมอคเทลครับ มอคเทลก็คือการนำเอาน้ำผัก หรือน้ำผลไม้มาผสมกัน โดยที่ไม่ใส่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์นะครับ เพราะถ้าใส่ส่วนผสมที่เป็นแอลกอฮอล์ลงไปด้วยมันจะกลายเป็นคอกเทลครับ"

"วันนี้ผมจะผสมมอคเทลที่แสดงถึงตัวตนของผมให้คณะกรรมการได้ชิมกันนะครับ มอคเทลนี้มีชื่อว่ามรกตครับ" พอผมพูดจบก็มีเสียงปรบมือ นั่นทำให้ผมมีกำลังใจและฮึดสู้ เพราะในใจก็กลัวว่าการผสมมอคเทลของผมมันจะกร่อยไป

"มรกต มีสีเขียวใช่ไหมครับ ผมจึงเลือกใช้น้ำใบบัวบกครับซึงเป็นสมุนไพรที่มีประโยชน์หลายอย่าง เช่นแก้ช้ำใน บำรุงสายตาเพราะใบบัวบกมีวิตามินเอสูงครับ อีกทั้งยังบำรุงประสาท บำรุงสมอง ช่วยในเรื่องของความจำและที่สำคัญน้ำใบบัวบกสามารถช่วยลดความเครียดและคลายความกังวลได้ครับ ซึ่งในสถานการณ์การแข่งขันแบบนี้ทุกคนย่อมมีความกดดันและกังวล เพราะฉะนั้นจึงอยากให้ทุกคนได้ผ่อนคลายกับมอคเทลมรกตแก้วนี้ครับ"

"วู้ววๆๆ บาร์เทนเดอร์น่ารักจัง"

"อยากกินจังเลยคร่าาา"

"กินมรกตได้มั้ยยยย"

"คอกเทลอองตองมาก ฮ่าๆ"

เสียงพี่ๆด้านในแซวผม เพื่อนๆก็หัวเราะกัน ยิ่งทำให้ผมรู้สึกเขินอาย ประหม่าและตื่นเต้นมาก

ผมสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อรวบรวมพลังให้กับตัวเอง

"ผมจะผสมน้ำใบเตยลงไปด้วยเพื่อช่วยลดกลิ่นของใบบัวบกที่หลายคนอาจจะไม่ชอบนะครับ การเสิร์ฟมอคเทลแก้วนี้ผมจะนำมะนาวฝานมาถูกขอบปากแก้วแล้วนำไปถูกับเกลือป่นเพื่อให้ขอบปากแก้วมีเกลือป่นติดอยู่และผมจะขยี้ใบมิ้นท์วางไว้ด้านบนนะครับ เมื่อดื่มมอคเทคมรกตแก้วนี้จะได้รสสัมผัสของความเปรี้ยวกับเค็มที่ปากแก้วเพื่อช่วยกระตุ้นรสชาติและจะได้กลิ่นหอมของใบมิ้นท์ที่จะทำให้เรารู้สึกสดชื่นผ่อนคลาย และอร่อยกับรสชาติหวานหอมของตัวมอคเทลมรกตครับ ซึ่งมอคเทลแก้วนี้แสดงตัวตนของผมเพราะรวมรสชาติต่างๆเข้าไว้ด้วยกันให้ทุกคนได้สัมผัส เหมือนกับตัวของผมที่มีหลายมิติให้ทุกคนได้สัมผัสและค้นหาตัวตนของผมครับ ขอบคุณครับ"

หลังจากผมพูดจบก็มีเสียงปรบมือ เสียงโห่ฮิ้ว จากพี่ๆ เพื่อนๆที่นั่งอยู่ด้านใน

"อยากค้นหาอย่างจริงจัง"

"มรกตก้อนนี้น่าค้นหาจัง"

"ละมุนมากกก เจ้าก้อนมรกต"

"เริ่ดมากกกก อองตองของแม่โอปอล"


ผมทำการจัดตกแต่งแก้วมอคเทลสำหรับคณะกรรมการและนำไปเสิร์ฟให้กรรมการทุกคนที่โต๊ะ กรรมการได้ลองชิมก็พยักหน้าและชมว่าอร่อย สดชื่น สำหรับเพื่อนๆและคนอื่นๆที่อยู่ในห้องประชุม พี่โอปอลก็นำมอคเทลที่ผสมเตรียมไว้แล้วใส่แก้วพลาสติกแจกจ่ายให้ทุกคนได้ชิมเช่นกัน


"เยี่ยมไปเลยค่ะ มอคเทลมรกตแก้วนี้แสดงถึงความเป็นตัวตนของน้องอองตองได้อย่างดี สดชื่นค่ะ สดชื่นเหมือนเวลาที่พี่ได้เห็นรอยยิ้มของน้องอองตองเลย" พี่พิธีกรพูดขึ้น

"รอยยิ้มของคณะเกษตร" เพื่อนผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมา

"เยี่ยมเลยไอ้อองตอง มอคเทลโคตรอร่อย" ไอ้วินพูด พี่ๆที่นั่งอยู่ด้านหลังก็กรี้ดกัน


"แหม่ๆ คู่จิ้นเค้าให้กำลังใจกันด้วยอ่ะ" มีเสียงแซวผมกับไอ้วิน ไอ้วินก็หัวเราะ

หลังจากจบการคัดเลือกในวันนี้แล้ว ก็จะได้ผลผู้ผ่านเข้ารอบสุดท้าย5คนทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง ซึ่งจะไปประกาศในรอบตัดสินในงานดอกไม้บาน ซึ่งเป็นงานประจำปีของคณะเกษตรครับ

"อีกตั้งสองอาทิตย์แหน่ะ กว่าจะถึงงานดอกไม้บาน" ไอ้เม่นพูดขึ้นในขณะที่พวกผมเดินออกมาจากห้องประชุม

"สบายๆว่ะ แค่เดินโชว์ตัว ประกาศผล เข้ารอบก็ตอบคำถาม แล้วก็ประกาศคนชนะ ไม่มีอะไรมาก" ไอ้วินพูด

"อือ กูว่านะ มึง ไอ้เม่นแล้วก็ไอ้โฟม ตัวเก็งเลย เสียงกรี้ดโคตรดัง" ผมบอกไอ้วินกับไอ้เม่น

"มึงก็เหมือนกันแหล่ะไอ้อองตอง อย่ามาถ่อมตัว เสียงกรี้ดดังกว่าพวกกูอีกมั้ง" ไอ้เม่นบอกผม

"ถ่อมตัวจังนะคร้าบ คู่จิ้นกู" ไอ้วินบอกผมแล้วก็เอามือของมันมาขยี้หัวของผมเล่น

ไอ้โฟมเดินมาเห็นพอดี มันมองการกระทำของผมกับไอ้วินด้วยสายตาแปลกๆ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ ก็เดินผ่านมันไป

"อองตอง" เสียงไอ้โฟมเรียกผม พวกผมก็หยุดเดินแล้วหันกลับไปมองไอ้โฟม

ไอ้โฟมก็หน้าเหวอไปเมื่อเห็นว่าพวกผมสามคนหันไปมองมันด้วยความพร้อมเพียง

"มอคเทลมรกตอร่อยดี" ไอ้โฟมบอกผมด้วยสีหน้านิ่งๆแล้วมันก็หันหลังเดินไป

"ขอบใจนะ" ผมบอกไอ้โฟม

"อะไรของมันวะ แปลกๆนะไอ้โฟมเนี่ย" ไอ้วินพูด

"จะว่าไปมันเป็นน้องชายพี่โฟล์คพี่รหัสกู แต่ไอ้โฟมอย่างขาวอ่ะ ส่วนพี่โฟล์คคล้ำกว่า" ไอ้วินพูดอีก

"อาจจะเป็นเพราะพี่โฟล์คแกเล่นกีฬากลางแจ้งหรือเปล่า ผิวเลยคล้ำกว่าไอ้โฟม" ผมบอกไอ้วิน

"เออ ก็อาจจะเป็นได้" ไอ้วินพูดแล้วก็พยักหน้า

"ไอ้ออง มึงได้สูตรมาจากไหนวะ ไอ้มอคเทลมรกตเนี่ย" ไอ้เม่นถามผม

"กูก็มั่วๆไปอ่ะ ให้มันออกมาเป็นสีเขียวก็แค่นั้น ไม่คิดว่ามันจะอร่อย" ผมบอกไอ้เม่น

"เชี่ย ไอ้อองตอง กูจะท้องเสียมั้ยเนี่ย" ไอ้เม่นว่าผม

"กูล้อเล่น น้ำใบบัวบกนี่ยายกูให้กินตั้งแต่เด็กๆอ่ะ กูเลยชอบ ก็เลยเอามาผสมกับน้ำใบเตยเป็นมอคเทลมรกตนี่ไง" ผมบอกความจริงกับไอ้เม่น

"อ๋อ อย่างนี่นี้เอง งั้นก็แล้วไป กูนึกว่ามึงมาทำมั่วๆให้พวกกูกิน"

"มั่วแล้วอร่อยแบบนี้ก็ดีนะ มีประโยชน์ด้วย" ไอ้วินบอกผม

"ไปกินข้าวกันมะ" ไอ้เม่นชวนพวกผม

"เออ ไปดิ เจอกันที่ร้านเดิม ในซอยหอกูอ่ะ" ไอ้วินบอกไอ้เม่น

"ก็ไปกับกูเนี่ย ซ้อนสามไป" ไอ้เม่นบอกไอ้วิน

"อ่าว มึงไม่ไปรับแฟนมึงมากินด้วยกันหรอ" ไอ้วินถามไอ้เม่น

"มึงอยากให้เขาพาเพื่อนมากรี้ดมึงสองคนหรอ" ไอ้เม่นบอกไอ้วิน ไอ้วินก็หัวเราะ

"มึงอย่าลืมนะ มิ้นท์กับเพื่อนมิ้นท์อ่ะเป็นแฟนคลับมึงสองคน" ไอ้เม่นบอกผมกับไอ้วิน

"เออๆ กูก็นึกว่าแฟนกันต้องกินข้าวด้วยกันทุกวัน" ไอ้วินพูด

"สำหรับคนอื่นกูไม่รู้ แต่สำหรับกูไม่จำเป็นอ่ะ คงเพราะกูกับมิ้นต์คบกันมาตั้งแต่ม.ต้นมั้ง เลยเข้าใจแล้วก็รู้นิสัยกันดี"

"เชี่ย ตั้งแต่ม.ต้น ยาวนานชิบ" ผมพูดขึ้น

"อือ ก็5-6ปีละเนี่ย ตั้งแต่ม.2" ไอ้เม่นบอกผม

"อยากมีแฟนที่คบกันนานๆแบบนี้บ้างจัง" ผมพูดออกไป

"เรามาเริ่มกันตั้งแต่ตอนนี้เลยมั้ยหล่ะ กว่าจะเรียนจบก็สี่ปีละ นานพอมั้ย" ไอ้วินหันมาถามผม

"เชี่ยวิน ทำเป็นพูดไปเดี๋ยวเป็นจริงขึ้นมา กูจะต้องเป็นเพื่อนฝ่ายไหนวะ เจ้าบ่าวหรือเจ้าสาว ฮ่าๆ" ไอ้เม่นพูดแล้วก็หัวเราะ

"เพ้อเจ้อ หิวข้าวแล้วเนี่ย" ผมว่าไอ้สองคนนั้น

พวกเรามาถึงร้านข้าวก็จัดการสั่งข้าวกินกันครับ ผมเห็นไอ้อินเดินเข้ามาในร้านกับกลุ่มเพื่อนของมัน

"นั่นใช่คู่จิ้นคณะเกษตรป่าวอ่ะ"

"ใช่ๆวิน อองตอง"

"แฝดของอินนี่ ใช่มะ"

"อืม" ไอ้อินตอบเพื่อนของมัน

"ไอ้อินมา" ผมบอกไอ้วิน

ไอ้วินก็หันไปกวักมือเรียกไอ้อิน ไอ้อินก็เดินเข้ามาหาพวกผม

"มากินข้าวด้วยกันดิ นี่พวกกูเพิ่งสั่งกันไป มาๆนั่งๆ" ไอ้วินบอกคู่แฝดของมัน

"เดี๋ยวกูไปนั่งกินกับเพื่อนอ่ะ มากันหลายคน" ไอ้อินบอกไอ้วิน

"ขอไลน์หน่อยครับ" ไอ้อินพูดแล้วยื่นโทรศัพท์มาให้ผม

ผมก็กดแอดไลน์ให้ไอ้อิน ไอ้อินก็เดินกลับไปที่โต๊ะเพื่อนของมัน

"อะไรของมันวะ อยู่ๆมาขอไลน์มึง" ไอ้วินพูดขึ้น

"ก็คงเอาไว้ติดต่อกันมั้ง ก็ดี ถ้าวันไหนกูติดต่อมึงไม่ได้ จะได้ทักไปหาไอ้อินแทนไง" ผมบอกไอ้วิน มันก็พยักหน้าเข้าใจ

"มันอาจจะขอไลน์มึงไปให้เพื่อนๆมันก็ได้ แบบมีคนจะจีบมึงไงอองตอง" ไอ้เม่นพูด

"เออ..ว่ะ แต่ ไม่ได้เว้ย กูหวงนะเพื่อนกูคนนี้อ่ะ" ไอ้วินพูด

"โว้ะ พวกมึงนี่ เพ้อเจ้อใหญ่ละ" ผมว่าไอ้สองคนนั้น มันก็หัวเราะกัน

[Nattie69]

 

[blove]

อ้าวยังไงๆ อินขอไลน์ให้ใคร 55555  เออสนุกๆตามๆค่ะ 

[ฟูจิซัน]

7.ทีมสุภาพบุรุษคณะเกษตร

ถึงวันงานดอกไม้บาน ซึ่งเป็นงานประจำปีของคณะเกษตร ภายในงานจะมีการออกร้านของนักศึกษาในคณะเกษตร และคณะอื่นๆในมหาวิทยาลัยที่จะนำของมาขาย รวมไปถึงเปิดให้พ่อค้าแม่ค้าทั่วไปมาขายของได้ ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นสินค้าเกษตรอย่างเช่นต้นไม้ ไม้ดอกไม้ประดับ อุปกรณ์การเกษตรและของกินของใช้ต่างๆ สำหรับภาควิชาของผมนั้นปีหนึ่งได้รับมอบหมายให้ขายน้ำและข้าวไข่เจียวครับ ผมไปช่วยเพื่อนๆจัดตั้งร้านตั้งแต่เมื่อคืนครับ ซึ่งจะมีการเปิดงานกันในตอนเช้า และเย็นวันนั้นพวกผมก็จะได้รู้กันแล้วว่าใครจะได้เป็นสุภาพบุรุษ สุภาพสตรีคณะเกษตร เวทีกลางแจ้งตั้งอยู่บริเวณลานกิจกรรมของคณะ ซึ่งนอกจากจะใช้ประกวดในรอบตัดสินแล้ว ยังใช้ในการประกวดวงดนตรีและการแสดงต่างๆของนักศึกษาด้วยครับ


"เม่น วิน อองตอง สู้ๆนะ สามสุภาพบุรษของภาคพืช" เพื่อนผู้หญิงบอกผม

"อื้ม เราจะทำให้เต็มที่เลย" ไอ้วินบอกเพื่อนๆ

"พวกเธอห้าคนก็ด้วยนะ สู้ๆ" ผมบอกเพื่อนผู้หญิงที่เป็นตัวแทนของภาคพืชทั้งห้าคน

"ขอบคุณนะอองตอง พวกเราต้องสู้เพื่อภาควิชาเราเนอะ" ฟ้า หนึ่งในตัวแทนฝ่ายหญิงพูดขึ้น ผมคิดว่าฟ้าก็เป็นหนึ่งในตัวเก็งฝ่ายหญิงเหมือนกัน เพราะสูง และน่ารัก แล้วโชว์สีไวโอลีนของฟ้าก็ดีมาก

"นี่ อองตอง แพรวว่าอองตองน่าจะเอามอคเทลมรกตของอองตองมาขายที่ซุ้มของปีหนึ่งเรานะ แพรวว่าขายดีแน่ๆ" เพื่อนผู้หญิงอีกคนในทีมตัวแทนพูดขึ้น

"อะไรหรอ มอคเทลมรกต" เพื่อนคนนึงถามขึ้น

"อ๋อ ก็อองตองอ่ะ ผสมมอคเทลมรกตตอนรอบคัดเลือก เราลองชิมแล้วอร่อยมากเลยหล่ะ ไว้เสร็จจากภาระกิจคืนนี่้เดี๋ยวให้อองตองมาจัดการเรื่องนี้เนอะ" แพรวบอกผม

"ได้เลยครับ ไม่ยากๆ" ผมบอกเพื่อนๆ

"วินการันตี มอคเทลมรกต อร่อยจริง" ไอ้วินบอกเพื่อนๆ

"แหม่ วิน นี่พูดเอาใจอองตองใช่มั้ย"

"คู่จิ้นวินก็ต้องให้กำลังใจกันอยู่แล้วครับ เนอะไอ้ออง" ไอ้วินบอกเพื่อนแล้วก็หันมาพูดกับผม พร้อมกับกอดคอผม

เพื่อนๆก็หัวเราะแล้วก็ยิ้มไปตามเรื่อง พวกเราในภาควิชามีแค่ยี่สิบกว่าคนก็สนิทกันมากขึ้นครับ ไอ้เม่นได้เป็นประธานภาคจากการคัดเลือกของเพื่อนๆ ผมว่ามันเหมาะสมแล้วหล่ะ

"เด็กๆภาคพืชไปค่ะ ไปเตรียมตัวกัน" พี่โอปอลเดินเข้ามาบอกพวกผม

"สู้ๆนะทั้งแปดคน เดี๋ยวพวกเราไปเชียร์หน้าเวทีเลย" เพื่อนๆบอกพวกผม

พวกผมตัวแทนภาคพืชทั้งแปดคนก็เดินตามพี่โอปอลไปยังห้องที่เตรียมไว้สำหรับให้แต่งตัวครับ

ในชุดแรกที่พวกเราต้องออกไปแนะนำตัว เป็นชุดม่อฮ่อมครับ แล้วก็ใส่งอบแบบชาวนาด้วย เท่ห์ดี ผมแต่งตัวเสร็จก็มาถ่ายรูปกับไอ้วิน ไอ้เม่น ถ่ายสตอรี่ลงไอจีด้วย

"วิน อองตอง ขอเราถ่ายรูปด้วยได้มั้ยอ่ะ" เพื่อนผู้หญิงจากภาคสัตวบาลมาขอถ่ายรูปกับผมแล้วก็ไอ้วิน

"ได้สิครับ มาๆถ่ายรูปกัน" ไอ้วินดึงเพื่อนผู้หญิงคนนั้นเข้ามายืนตรงกลางระหว่างผมกับมัน แล้วไอ้เม่นก็เป็นคนถ่ายรูปให้

"ชอบวินกับอองตองอ่ะ อยู่ด้วยกันแล้วน่ารักดี" เพื่อนผู้หญิงที่มาขอถ่ายรูปด้วยบอกผมกับไอ้วินหลังจากถ่ายรูปเสร็จ

"ขอบคุณครับที่ชอบ สู้ๆนะ" ผมบอกเพื่อนคนนั้น เธอก็พยักหน้าแล้วยิ้มให้

"ทีมภาคพืชครับ มาถ่ายรูปกัน" ไอ้เม่นเรียกเพื่อนๆตัวแทนจากภาคพืชทั้งแปดคนมาถ่ายรูปรวมด้วยกัน

"โฟม กูวานถ่ายรูปให้หน่อยดิ" ไอ้วินเดินเข้าไปขอให้ไอ้โฟมมาถ่ายรูปรวมให้พวกผม ไอ้โฟมก็เดินมาถ่ายรูปให้ วันนี้ไอ้โฟมดูหล่อดีครับ เป็นชาวนาที่หล่อมากแม้ว่ากางเกงของมันจะขาเต่อไปหน่อยเพราะความสูงของมันนั่นแหล่ะครับ

"ขอบคุณโฟมที่ถ่ายรูปให้" พวกผมทั้งแปดคนพูดขอบคุณไอ้โฟม มันก็ยิ้มแล้วพยักหน้าให้ เป็นรอยยิ้มแรกจากไอ้โฟมที่ผมได้เห็น


"ขอถ่ายรูปด้วยได้ป่ะ" ไอ้โฟมเดินเข้ามาถามผม

"อืม ได้สิ" ผมตอบไอ้โฟมด้วยสีหน้าปกติ เพราะสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าไอ้โฟมจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มจากผมอีกต่อไป

"มากูถ่ายให้" ไอ้วินที่ยืนอยู่ข้างๆผม อาสาถ่ายรูปให้ผมกับไอ้โฟม ไอ้โฟมก็ยื่นโทรศัพท์ของมันให้ไอ้วิน


"เด็กๆ เตรียมตัวคร่า ออกไปกันได้แล้ว เข้าแถวตามหมายเลขที่ข้อมือเลยนะคะ" พี่ทีมงานกองประกวดเข้ามาเรียกพวกผม

"รอบแรกนี้ขึ้นไปแนะนำตัวตามที่ซ้อมกันไว้นะคะ"

ผมต้องขึ้นไปแนะนำตัวพร้อมกับพูดประโยคเด็ดๆเกี่ยวกับภาควิชาของตัวเองด้วยครับ พอได้โจทย์นี้มาคือคิดกันไม่ทันเลย ฮ่าๆ

"ระวังหน้ามืด เพราะหนุ่มภาคพืชหล่อมาก ดีป่าววะ" ไอ้เม่นถามพวกผม

"เชี่ย คิดได้ไงวะเนี่ย" ไอ้วินถามไอ้เม่น

"เริ่ดมากเม่น"

"ของไอ้เม่นระวังหน้ามืด งั้นของวินก็ ระวังเส้นมาม่าจะอืดเพราะมัวแต่มองหนุ่มภาคพืชนะคร้าบบบ ดีมะๆ" ไอ้วินถามพวกผม

พอได้ยินประโยคที่มันพูด พวกผมก็หัวเราะฮากันลั่น

"ดีๆวิน เอาอันนี้แหล่ะ หน้าอย่างวินคงมีคนมองจนมาม่าอืดอ่ะ ฮ่าๆ" ฟ้าบอกไอ้วิน

"งั้นแพรวคิดของอองตองได้ละ ชีวิตจะไม่จืดชืด ถ้ามีหนุ่มภาคพืชอยู่ข้างๆ ดีไหม" แพรวบอกพวกผม

"ดีๆ จัดไป ไอ้อองไหนลองซ้อมพูดดิ้มึงอ่ะ" ไอ้เม่นบอกผม

"สวัสดีครับ ผมนายมรกต คุณาพานิชย์ ชีวิตจะไม่จืดชืด ถ้ามีหนุ่มภาคพืชอยู่ข้างๆ" ผมลองซ้อมแนะนำตัว ให้เพื่อนๆฟัง

"เยี่ยม แม่งคล้องจองตั้งแต่นามสกุลยันประโยคภาคพืช ฮ่าๆ" ไอ้เม่นพูดแล้วก็หัวเราะ

หลังจากนั้นก็ถึงเวลาที่พวกผมต้องออกไปเดินโชว์ตัวและแนะนำตัวแล้วครับ

"อองตอง" ไอ้วินเรียกผม

พอผมหันไปไอ้วินก็รวบตัวผมเข้าไปกอดจนแน่น ผมเองก็ตั้งตัวไม่ทัน และตกใจที่อยู่ๆไอ้วินก็เข้ามากอดแบบนี้

"ขอพลังจากมึงหน่อย ถึงกูจะไม่อยากประกวดตั้งแต่แรก แต่มาถึงตอนนี้ก็ต้องสู้ว่ะ มึงก็ต้องสู้ไปกับกูนะ" ไอ้วินพูดกับผมเบาๆ ในขณะที่กอดผมแน่น

ผมเข้าใจการกระทำและเจตนาของไอ้วินนะครับ มันไม่ได้มีเจตนาเป็นอื่น นอกจากทำเพื่อเรียกพลังและกำลังใจให้กับตัวเองก็เท่านั้น

"อือ กูจะสู้ไปกับมึง เพื่อภาควิชาของเรา" ผมบอกไอ้วิน

"เยี่ยมมาก ไอ้อองตอง" ไอ้วินผลักตัวผมออก แล้วเอามือมาขยี้หัวผมด้วยความเคยชิน

"ว้ายยย น้องวิน ห้ามขยี้ค่ะ ผมน้องอองตองเสียทรงหมดแล้ว" เสียงพี่โอปอลเข้ามาห้ามไอ้วิน

"กำลังฟินเลย มาทำอารมณ์สะดุดซะได้" พี่โอปอลบ่นแล้วก็เอาอุปกรณ์มาเซตทรงผมให้ผมอีกรอบ

"ขอโทษครับพี่โอปอล" ไอ้วินเข้ามาขอโทษพี่โอปอล

"จร้าาาา ไปๆเตรียมได้แล้วเราอ่ะ" พี่โอปอลดันตัวไอ้วินให้ไปเข้าแถวเตรียมขึ้นเวที

เพื่อนๆทยอยออกไปแนะนำตัวบนเวที ทีละคู่ๆสลับหญิงชาย

ไอ้เม่นเรียกเสียงฮือฮาด้วยความขี้เล่นของมัน พร้อมประโยคเด็ดที่ทำเอาทุกคนฮือฮา ปรบมือกันลั่น


"สวัสดีครับ ผมนายมหาสมุทร สกุลนาวา ระวังจะหน้ามืด เพราะหนุ่มภาคพืชหล่อมาก"


ส่วนไอ้วิน ยังไม่ทันได้พูดอะไรแค่เดินออกไปหน้าเวที ก็มีแต่เสียงกรี้ดแล้วครับ ยิ่งพอมันพูดประโยคเด็ด เสียงกรี้ดยิ่งดัง


"สวัสดีครับ ผมนายกาวิล วงศ์อินทร์ถา ระวังเส้นมาม่าจะอืด เพราะมัวแต่มองหนุ่มภาคพืชนะคร้าบบ"

"วิ้ววววว หล่อจนมาม่าอืดเลยน้องวิน"

"น้องภาคโผมมมมมม"

"เพื่อนภาคโผมมมมม"

"กาวิลสู้ๆ กาวิลสู้ๆ"

ไอ้โฟมเองก็ไม่แพ้กัน มีแต่เสียงตะโกน โฟมสู้ๆ โฟมสู้ๆ

"สวัสดีครับ ผมนายอิศรา อนันต์ศรีสุข  จะพาเธอไปท่องจักรวาล กับหนุ่มสัตวบาลรูปหล่อนะคร้าบบบ"

"กรี้ดดดด อยากไปท่องจักรวาลลลล"

"พาไปดูดาวหน่อยคร่าาาา"

"เชี่ยย ไอ้โฟมแม่งงง มาว่ะ"

"เพื่อนโผมมม ไอ้โฟมเพื่อนโผมมม


เสียงเชียร์ไอ้โฟมดังยาวนานมากครับ ผมนี่ใจแป้วเลย เพราะต้องเดินออกไปปิดท้าย แล้วจะเหลือใครกรี้ดให้ผมเนี่ย


"ทุกคนคร้าาา เรายังเหลือผู้เข้าประกวดอีก1คู่นะคะ เหลือแรงไว้กรี้ดคู่สุดท้ายของเราบ้าง" พี่พิธีกรพูดหน้าเวที


"สู้ๆนะพ่ออองตองของพี่" พี่โอปอลบอกผม ผมก็หันไปพยักหน้าให้พี่เขา

หลังจากแพรวออกไปแนะนำตัวเสร็จ ก็ถึงคิวผม ผมสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินออกไปหน้าเวที ว่าจะไม่ตื่นเต้นแต่มันก็ห้ามอาการไม่ได้เลยครับ แสงไฟสาดเข้ามา ตาพร่าขาวไปหมดมองไม่เห็นใครเลย


แต่รู้ว่ามีเสียงกรี้ดดังเหมือนกันครับ แล้วก็มีเสียงเรียกชื่อผมด้วย


"อองตอง อองตอง อองตอง"

"อองตองสู้ๆ อองตองสู้ๆ"

"เพื่อนภาคโผมมมม"

'น้องรหัสเพื่อนโผมมมมมม"

"ขาวละมุนมาก อองตองเอ้ยยยย"

"สวัสดีครับ ผมนายมรกต คุณาพานิชย์ ชีวิตจะไม่จืดชืด ถ้ามีหนุ่มภาคพืชอยู่ข้างๆ" เท่านั้นแหล่ะครับ เสียงโห่ฮิ้ว เสียงกรี้ด ดังมากๆ

"อยากไปอยู่ข้างๆจังเลย"

"ขาวอองตองมันเป็นอย่างนี้นี่เองงงง"

"รอยยิ้มโคตรดีอ่ะ"

"อองตองมาว่ะ"

"ภาคพืชเราแกร่งครับ เพื่อนผมๆ"

"รอยยิ้มนี้ ไม่ไหวแล้วววว"

"น่ารักโคตร อองตอง"

"หลงรักรอยยิ้มจัง"

ผมก็ได้แต่ยืนยิ้มให้และยกมือไหว้ขอบคุณแล้วก็เดินกลับเข้ามายืนเข้าแถวรวมกับเพื่อนๆ


แล้วพี่พิธีกรก็เดินขึ้นมาพูดเปิดการประกวดอย่างเป็นทางการ

"สวัสดีค่ะท่านผู้ชมทุกท่าน วันนี้ก็เป็นงานดอกไม้บานวันแรกนะคะ เป็นธรรมเนียมทุกปีที่คณะเกษตรของเราจะจัดให้มีการประกวดสุภาพสตรีคณะเกษตรและสุภาพบุรุษคณะเกษตร เพื่อเฟ้นหาตัวแทนของคณะเกษตรในการเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆของทางมหาวิทยาลัยค่ะ"


"และเมื่อสักครู่น้องๆตัวแทนฝ่ายชายและฝ่ายหญิงทั้งยี่สิบคนก็ได้ออกมาแนะนำตัวพร้อมประโยคเด็ดๆให้พวกเราได้รู้จักกันแล้วนะครับ เดี๋ยวเราจะไปทำความรู้จักกับน้องๆทั้งยี่สิบคนให้มากขึ้นกว่านี้ ด้วยการนั่งคุยกับน้องๆเลยครับ เดี๋ยวให้น้องๆไปเตรียมตัวกันซักครู่นะครับ"


"ต้องขออธิบายก่อนนะคะว่ากติกาในปีนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย จากปกติเราจะมีการประกาศผลสิบคนสุดท้าย ก็คือฝ่ายหญิงห้าคนและฝ่ายชายห้าคน แต่ในปีนี้เราจะไม่มีการประกาศผลรอบสิบคนสุดท้ายนะคะ เราจะสัมภาษณ์น้องๆทั้งยี่สิบคนเลยค่ะ"


"ใช่ครับ พอสัมภาษณ์น้องๆและตอบคำถามเสร็จ เราก็จะประกาศผลผู้ที่ได้ตำแหน่งต่างๆเลยครับ"

พอพี่พิธีกรพูดจบพวกผมก็กลับเข้าไปด้านหลังเวที เหลือแต่เพื่อนผู้ชายกับผู้หญิงหมายเลข1 ที่ยืนรอเพื่อสัมภาษณ์ครับ ด้านบนเวทีมีการเปลี่ยนฉากเป็นแคร่สำหรับให้นั่งเพื่อสัมภาษณ์และมีกองฟางกองใหญ่กับควายปลอมมาประกอบฉากด้วยครับ ได้บรรยากาศแบบลูกทุ่งมากๆครับ

การสัมภาษณ์ผ่านไปเรื่อยๆ ผมเองเป็นคู่ที่10 ก็ได้พักเตรียมตัวนานกว่าคนอื่น แต่ก็ตื่นเต้นนะครับ อยากให้มันผ่านไปเร็วๆ


"ดีเลยเราได้สัมภาษณ์คู่สุดท้ายกับอองตอง สบายๆเนอะ" แพรวเพื่อนร่วมภาควิชาพูดกับผมในขณะที่นั่งรอคิวอยู่

"ใช่ สบายๆ" ผมบอกกับแพรว

ไอ้เม่นกับไอ้วินที่สัมภาษณ์เสร็จไปก่อนหน้านั้น กลับไปเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาสำหรับรอบสุดท้ายที่จะประกาศผลผู้ชนะ


"สู้ๆนะแพรว อองตอง" ไอ้เม่นบอกผม


"รับพลังจากกู" ไอ้วินบอกผมพร้อมกับเอามือของผมไปกุมไว้

"แหม่ๆ วิน หวานเจี้ยบบบเลยน๊าา"

"คู่นี้อะไรเนี่ย ก่อนประกวดก็กอดกัน นี่มาจับมือกันอีกละ"

เพื่อนเข้ามาแซวผมกับไอ้วิน


"นี่ถ้ามึงมีแฟน ห้ามมาทำกับกูแบบนี้นะ" ผมบอกไอ้วิน

"เออน่า แต่ตอนนี้กูยังไม่มีไง" ไอ้วินบอกผมแล้วมันก็หัวเราะไปตามเรื่อง

ถ้าเป็นคนอื่นทำกับผมแบบนี้ ผมคงสะบัดมือหนีแล้ว แต่นี่เป็นไอ้วินที่ผมชินซะแล้วก็เลยปล่อยให้มันทำไปโดยไม่คิดอะไร


ไอ้โฟมสัมภาษณ์เสร็จก็กลับเข้ามาหลังเวที

"ป่ะอองตอง พี่เขาเรียกละ" แพรวเรียกผม


"สู้ๆนะ" เพื่อนๆตัวแทนภาคพืชบอกผมกับแพรว

"สู้ๆนะ" ไอ้โฟมพูดออกมาตอนที่ผมเดินผ่านมันพอดี ผมก็หันไปมองมันแล้วก็พยักหน้าให้

ผมกับแพรวเดินออกไปหน้าเวทีก็ไปนั่งตรงแคร่ที่เตรียมไว้ให้

"เอาหล่ะ คู่สุดท้ายแล้วนะคะ น้องแพรวกับน้องอองตอง แหม่ชื่อน่ารักจัง อองตอง"

"เดี๋ยวเราจะสัมภาษณ์ฝ่ายหญิงก่อนดีกว่าครับ" พี่พิธีกรผู้ชายพูดแล้วก็สัมภาษณ์แพรว

สัมภาษณ์แพรวเสร็จก็ถึงคิวผมแล้ว

"มาถึงน้องอองตองแล้วนะคะ เสียงกรี้ดดังมากกก แฟนคลับเยอะนะเราเนี่ย" พี่พิธีกรเปิดฉากแซวผม

"เอาหล่ะ คงจะมีหลายๆคนที่งงกับชื่อเล่น อองตอง นะคะ ช่วยบอกหน่อยค่ะว่าแปลว่าอะไร"

เป็นคำถามที่ผมต้องตอบจนชินซะแล้ว

"อองตอง เป็นเหมือนคำเฉพาะของภาษาเหนือน่ะครับ เอาไว้พูดประมาณว่า ขาวอองตอง อะไรแบบนี้อ่ะครับ อย่างเช่นผิวขาวอองตอง ดอกฝ้ายขาวอองตองประมาณนี้ครับ แล้วก็รวมไปถึงแปลว่าน่ารักด้วยครับ" ผมพูดจบก็มีเสียงกรี้ดมาจากด้านล่างเวที

"พี่ก็ว่าน่าจะแปลว่าน่ารักค่ะ" พี่พิธีกรแซวผม

"เข้าคำถามหลักของเราดีกว่านะคะ คำถามสำหรับน้องอองตองมีอยู่ว่า..."

"คุณเปรียบเกษตรกรรมเป็นเหมือนสิ่งใดในโลกนี้ คุณเปรียบเกษตรกรรมเป็นเหมือนสิ่งใดในโลกนี้" พี่พิธีกรอ่านคำถามให้ผมฟังสองรอบ

ค่อนข้างยากเลยครับคำถามนี้ ในความคิดของผมเพราะมันสามารถตอบอะไรก็ได้แต่จะตอบยังไงให้คณะกรรมการเข้าใจน่ะสิครับ

"พร้อมตอบคำถามไหมครับน้องอองตอง"

"พร้อมครับพี่" ผมพูดแล้วพยักหน้าให้พี่เขา พร้อมกับรับไมค์มาตอบคำถาม

"สำหรับผมคำว่าเกษตรกรรมผมขอเปรียบเหมือนกับลมหายใจครับ"

เสียงปรบมือดังขึ้น แล้วผมก็ตอบคำถามต่อ

"เพราะลมหายใจเป็นสิ่งที่ทุกคนขาดไม่ได้ การเกษตรกรรมก็เช่นกัน เกษตรกรรมคือการปลูกข้าว เลี้ยงสัตว์เพื่อให้เราทุกคนได้มีอาหารที่ดีได้รับประทาน ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้คนเรามีชีวิตอยู่ได้และเจริญเติบโตครับ เพราะฉะนั้นเกษตรกรรมในความคิดของผมจึงเปรียบเหมือนลมหายใจของพวกเราทุกคนที่ขาดไม่ได้ครับ ขอบคุณครับ"

พอผมตอบคำถามจบ เสียงปรบมือ เสียงกรี้ดดังมากและยาวนานมาก ผมได้แต่นั่งยิ้มและถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ทุกอย่างกำลังจะผ่านไปแล้ว

"โห ตอบคำถามมาแบบนี้ เยี่ยมมากค่ะน้องอองตอง"

"สมแล้วที่เรียนคณะเกษตรครับ ขอเสียงปรบมือให้น้องอองตองอีกครั้งคร้าบบบบ"

"เชี่ย อองตองตอบดีจังวะ"

"ตอบเริ่ด มงฯลงจ่ะอองตอง"

"พ่ออองตอง พ่อคุณทูลหัวของอีโอปอล ใจแม่มา"

"น้องอองตองตอบโคตรดี"

"มงฯลงแล้วหล่ะอองตอง


"เอาหล่ะครับก็เสร็จสิ้นไปแล้วสำหรับการตอบคำถามของน้องๆทั้งยี่สิบคน เดี๋ยวเราจะให้น้องแพรวกับน้องอองตองกลับเข้าไปเปลี่ยนชุด เพราะต่อจากนี้ไปคณะกรรมการจะได้ทำการรวบรวมคะแนนและพวกเราก็จะได้ทราบกันแล้วว่า ทีมสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีคณะเกษตรในปีนี้นั้นจะมีใครบ้าง"


ผมกับแพรวกลับเข้าไปด้านหลังเวทีแล้วก็ไปเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษามานั่งรวมกับเพื่อนๆ ซึ่งตอนนี้บนเวทีก็เป็นการแสดงดนตรีจากชมรมดนตรีครับ

"เชี่ยอองตอง ตอบดีจังวะ" ไอ้วินบอกผม

"เอาตำแหน่งไปเลยไอ้ออง" เพื่อนจากต่างภาควิชาเดินเข้ามาบอกผม ผมก็ยิ้มให้

ผมมองไปอีกมุมหนึ่งเห็นไอ้โฟมยืนคุยกับพี่โฟล์คอยู่ แล้วพี่โอมพี่รหัสของผมก็เดินเข้ามาในชุดนักศึกษาดูเรียบร้อยแปลกตาดีครับ มีสายสะพายคาดมาด้วย "หนุ่มเดือนเพ็ญ ประจำปี2562" นี่พี่โอมเป็นหนุ่มเดือนเพ็ญหรอเนี่ย

พี่โอมเห็นผมก็เดินเข้ามาหา

"เป็นไงอองตอง ได้ข่าวว่าตอบคำถามดีมากเลย ไม่หลุดตำแหน่งแน่ๆเราอ่ะ" พี่โอมบอกผม

"สวัสดีครับพี่โอม พี่โอมเป็นหนุ่มเดือนเพ็ญหรอครับเนี่ย" ผมยกมือสวัสดีพี่โอมแล้วก็ถามพี่เขา

"ใช่ครับ แล้วก็โน่น ไอ้โฟล์คเดือนคณะปีที่แล้ว"

"พี่รหัสผมครับ เก่งมั้ยๆ" ไอ้วินได้ทีอวยพี่รหัสของมัน

พี่โฟล์คเดินเข้ามาหาพวกผม ไอ้โฟมก็แยกไปอยู่กับเพื่อนๆภาควิชาเดียวกับมัน

"พวกเราภาคพืชอ่ะ พี่ขอให้โชคดีนะใครที่ไม่ได้ตำแหน่งก็ไม่ต้องเสียใจ เพราะยังไงก็เป็นทีมสุภาพบุรุษ สุภาพสตรีคณะเกษตรอยู่ดี ต้องช่วยกันทำงานให้คณะทุกคนแหล่ะ" พี่โฟล์คบอกพวกผม

"ส่วนมึงถ้าได้ตำแหน่งเดี๋ยวจะพาไปเลี้ยงเบียร์" พี่โฟล์คหันไปบอกไอ้วิน

"เตรียมตังค์ได้เลยครับพี่รหัสโผมมม" ไอ้วินบอกพี่โฟล์ค พวกผมก็หัวเราะกัน

ในเวลานี้ทุกคนก็พยายามผ่อนคลายกันแล้ว

พวกผมทั้งยี่สิบคนถูกเรียกขึ้นไปบนเวทีอีกครั้ง

"มาถึงนาทีที่ทุกคนรอคอยแล้วนะคะ ตอนนี้ผลการประกวดก็อยู่ในมือของดิชั้นแล้วค่ะ"

"แต่ก่อนอื่นเราจะให้ทีมสุภาพบุรุษสุภาพสตรีคณะเกษตรปีที่แล้วขึ้นมาอำลาตำแหน่งก่อนนะคะ เริ่มด้วยตำแหน่งรองอันดับหนึ่งค่ะ"


พี่ผู้หญิงกับผู้ชายที่ได้รองอันดับหนึ่งปีที่แล้วก็ออกไปยืนหน้าเวที พี่พิธีกรก็ทำการสัมภาษณ์นิดหน่อย

"ต่อไปเป็นตำแหน่งMr. & Miss Sport Day นะคะ"

รุ่นพี่ผู้หญิงกับผู้ชายก็เดินออกไปโชว์ตัวและสัมภาษณ์นิดหน่อย

"ตำแหน่งต่อไปนะคะเป็นหนุ่มสาวเดือนเพ็ญค่ะ"

"ในปีที่แล้ว น้องโอมตัวแทนของคณะเกษตรก็ได้ตำแหน่งหนุ่มเดือนเพ็ญประจำปี2562 ของมหาวิทยาลัยของเราด้วยนะคะ ส่วนน้องฝ้ายฝ่ายหญิงก็ได้ตำแหน่งรองอันดับสองค่ะ นับว่าทำผลงานได้ดีเลยทีเดียว"

ผมยืนมองพี่โอมที่ออกไปโชว์ตัวหน้าเวทีพร้อมกับเสียงกรี้ดดังมาก อาจจะเพราะพี่แกเป็นสตาฟด้วย น้องๆเลยชอบแกเยอะครับ ผมนี่อยากจะตะโกนดังๆเลยว่า..พี่รหัสผม

"มาถึงตำแหน่งสำคัญของเราแล้วนะคะ ตำแหน่งนี้เทียบเท่ากับดาวและเดือนของคณะเกษตรค่ะ ขอเชิญน้องโฟล์คและน้องบัวด้านหน้าเลยค่ะ สำหรับน้องโฟล์คนะคะ ดีกรีรองอันดับ1 UST Freshy Star หรือรองอันดับ1เดือนมหาวิทยาลัยประจำปี2562 ส่วนน้องบัวฝ่ายหญิงก็ได้รองอันดับสองค่ะ ผลงานดีอีกแล้วสำหรับทีมสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีคณะเกษตรประจำปี2562"

หลังจากรุ่นพี่อำลาตำแหน่งเสร็จ ก็มาถึงคิวของพวกผมแล้วหล่ะครับ ความตื่นเต้นมาเยือนอีกครั้ง

"มาถึงนาทีที่ทุกคนรอคอยนะคะ ดิชั้นจะประกาศผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองอันดับหนึ่งสุภาพบุรุษ สุภาพสตรีคณะเกษตรก่อนนะคะ ตำแหน่งนี้มีความสำคัญเป็นอย่างมาก เพราะถ้าหากผู้ที่ได้รับตำแหน่งอื่นๆไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ รองอันดับหนึ่งจะต้องทำหน้าที่แทนค่ะ"



หลังจากที่พี่พิธีกรประกาศตำแหน่งรองอันดับหนึ่งฝ่ายหญิงเสร็จเรียบร้อยซึ่งเป็นเพื่อนผู้หญิงจากภาคสัตวบาล ก็ประกาศฝ่ายชายต่อครับ

"และ รองอันดับหนึ่งสุภาพบุรุษคณะเกษตรฝ่ายชายได้แก่ นายมหาสมุทร สกุลนาวา หรือน้องเม่นนั่นเองคร่า ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะน้องเม่น"

"เชี่ยเม่น" ผมพูดชื่อไอ้เม่นออกมาแล้วก็ปรบมือแสดงความยินดีกับมัน ไอ้เม่นก็เดินออกไปรับสายสะพายและของรางวัล


ต่อไปเป็นการประกาศผู้ที่จะได้เป็นตัวแทนคณะเกษตรไปประกวดMr. & Miss Sport Day/หนุ่มสาวเดือนเพ็ญและUST Freshy Star ประจำปี2563ครับ


"สำหรับอีกสามตำแหน่งที่จะประกาศต่อไปนี้ถือว่าเป็นอันดับหนึ่งร่วมกันทั้งหมดนะครับ เพราะผู้ที่ได้รับการคัดเลือกจะต้องเป็นตัวแทนคณะเกษตรไปประกวดต่อครับ และตัวแทนที่จะไปเวทีแรกก็คือ Mr. & Miss Sport Day ประจำปี2563 ซึ่งเป็นงานกีฬาภายในของน้องๆปีหนึ่งทุกคณะในมหาวิทยาลัยของเรานั่นเองครับ"

ตัวแทนฝ่ายหญิงMiss Sport day เป็นของเพื่อนภาควิชาประมงครับ

"และผู้ที่ได้เป็นตัวแทนฝ่ายชายไปประกวดMr. Sport Day 2563 ได้แก่นายกาวิล วงศ์อินทร์ถา หรือน้องวินครับ ขอแสดงความยินดีด้วยครับ"


"ไอ้วิน" ผมปรบมือดีใจกับไอ้วิน เสียงเพื่อนๆด้านล่างกรี้ดลั่นเลยครับ ไอ้วินได้เป็นตัวแทนไปประกวดงานสปอร์ตเดย์ ส่วนไอ้เม่นก็ได้รองอันดับ1


"และตัวแทนคู่ต่อไป ก็จะเป็นตัวแทนคณะไปประกวดหนุ่มสาวเดือนเพ็ญ ในงานลอยกระทงประจำปีของมหาวิทยาลัยของเรานะคะ"

พี่ผู้หญิงประกาศชื่อแพรว เพื่อนภาควิชาของผมเป็นตัวแทนประกวดสาวเดือนเพ็ญ

"ต่อไปเป็นตัวแทนฝ่ายชายที่จะได้ไปประกวดหนุ่มเดือนเพ็ญนะคะ"

"งานหนักหน่อยนะคะตำแหน่งนี้ของฝ่ายชาย เพราะคณะเกษตรของเราเพิ่งจะได้ที่หนึ่งมาเมื่อปีที่แล้ว แต่ดิชั้นคิดว่าน้องทำได้ค่ะ"

"และผู้ที่ได้เป็นตัวแทนไปประกวดหนุ่มเดือนเพ็ญประจำปี2563...ได้แก่"

"ได้แก่ น้องอองตอง นายมรกต คุณาพานิชย์ ค่ะ ขอแสดงความยินดีกับน้องอองตองด้วยคร่า"

"ยินดีด้วยนะไอ้ออง" ไอ้โฟมที่ยืนอยู่ข้างๆผมหันมาบอกผม ซึ่งกำลังยืนอึ้งอยู่ครับ

ผมยืนอึ้งอยู่นาน และทำตัวไม่ถูกว่าควรจะเดินไปไหน ได้ยินแต่เสียงปรบมือ เสียงกรี้ดจากด่านล่างเวที

พี่โอมเจ้าของตำแหน่งปีที่แล้วเดินเข้ามาจูงมือผมออกไปหน้าเวที ท่ามกลางเสียงปรบมือและเสียงกรี้ดของผู้ชมด้านล่าง

"มีสติหน่อยสิอองตอง" พี่โอมบอกผมแล้วก็ยิ้มให้ ผมก็พยักหน้าให้พี่โอม

พี่โอมสวมสายสะพายหนุ่มเดือนเพ็ญคณะเกษตรประจำปี2563 ให้กับผม แล้วก็บอกพี่พิธีกรว่าผมเป็นน้องรหัสพี่โอม

"อ้าว นี่คือสายรหัสดาราของจริงนะคะเนี่ย เมื่อซักครู่น้องโอมบอกว่า น้องอองตองเป็นน้องรหัสนะคะ โอ้ย..บังเอิญจริงๆ พี่รหัสมอบตำแหน่งให้น้องรหัส"

เมื่อทุกคนรู้ว่าผมเป็นน้องรหัสพี่โอมก็ยิ่งกรี้ดไปกันใหญ่

"อองตองน่ารัก"

"ทำไมสายรหัสเค้าละมุนจัง"

"งื้ออออ อองตองหนุ่มเดือนเพ็ญ"

"อองตองลูกกกกก ทูลหัวของอีโอปอล"

"เหมาะสม กูว่าคณะเกษตรฟาดหนุ่มเดือนเพ็ญสองปีซ้อนแน่ๆ"

"สายรหัสดาราชัดๆ ไอ้โอมแม่ง"

และมาถึงตัวแทนคู่สุดท้ายนะคะ ได้แก่ผู้ที่จะเป็นตัวแทนคณะเกษตรไปประกวด UST Freshy Star ประจำปี2563 ค่ะ

ผมคิดว่าพี่โฟล์คได้มอบตำแหน่งให้น้องชายแกแน่ๆ

"ไอ้วิน กูว่าไอ้โฟมแน่ๆ" ผมหันไปบอกไอ้วินที่ยืนอยู่ข้างๆผม

"เออ กูก็ว่างั้นแหล่ะ"

"แต่เชี่ย กูยังดีใจไม่หาย เราสามคนได้ตำแหน่งกันหมดเลย" ไอ้วินบอกผมกับไอ้เม่น

"เออ กูก็ดีใจ ต้องฉลองกันซะหน่อยแล้ว" ไอ้เม่นพูด

แล้วพวกผมก็ต้องดีใจกันอีกครั้งเมื่อพี่พิธีกรประกาศว่าตัวแทนฝ่ายหญิงที่จะได้ไปประกวดUST Freshy Star ได้แก่ฟ้า เพื่อนภาควิชาเดียวกับผม คนที่ผมคิดว่าต้องได้ตำแหน่งแน่ๆ

"เย้ ภาคพืชอีกแล้วครับท่าน" ไอ้วินพูดขึ้นมาด้วยความดีใจ

"เหมาะสมแล้ว ฟ้าโคตรสวย" ไอ้เม่นพูด

"เออ กูก็คิดว่าฟ้านี่แหล่ะที่จะได้ตำแหน่งแน่ๆ" ผมบอกไอ้สองคนนั้น

"และผู้ที่ได้เป็นตัวแทนฝ่ายชายไปประกวดUST Freshy Star ประจำปี2563 ได้แก่ นายอิศรา อนันต์ศรีสุข หรือน้องโฟมคร่า ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะน้องโฟม"

"นี่เป็นประวัติศาสตร์ของการประกวดหรือเปล่าครับที่พี่ชายได้มอบตำแหน่งให้กับน้องชายแท้ๆ"

เสียงด้านล่างเวทีฮือฮากันมาก ที่รู้ว่าไอ้โฟมเป็นน้องชายแท้ๆของพี่โฟล์ค และได้เป็นเดือนคณะด้วยกันทั้งคู่

หลังจากประกาศผลเสร็จเรียบร้อย พวกผมก็ถ่ายรูปร่วมกันบนเวทีครับ แล้วก็พากันกลับเข้ามาหลังเวที

"โอ้ยยย อีโอปอลตายตาหลับแล้ว ลูกชายได้ตำแหน่งหมดเลย ลูกสาวก็ได้ตำแหน่งตั้งสองคน" พี่โอปอลเดินเข้ามาแสดงความยินดีกับพวกผม

"อย่าเพิ่งตายสิครับพี่โอปอล พี่ต้องดูแลพวกผมที่จะต้องไปประกวดต่อนะครับ" ไอ้วินบอกพี่โอปอล

"เต็มที่ค่ะ งานนี้พี่โอปอลสู้ตาย" พี่โอปอลบอกพวกผม

"มาๆ สามคนฝ่ายชายพี่ขอถ่ายรูปรวมหน่อยครับ เอ้ยสี่คนสิ น้องเม่นรองอันดับหนึ่งมาถ่ายรูปด้วยกันมา" พี่ช่างภาพจากสโมสรนักศึกษาเรียกพวกผมไปถ่ายรูป

ไอ้โฟมเดินเข้ามายืนข้างๆผม

"ดีใจด้วยนะหนุ่มเดือนเพ็ญ"


"อืม ดีใจด้วยนะเดือนคณะ" ผมหันกลับไปตอบไอ้โฟม มันก็พยักหน้าให้ผม

หลังจากนั้นพวกผมตัวแทนภาคพืชก็พากันไปที่ร้านขายข้าวไข่เจียวที่เพื่อนๆกำลังช่วยกันทำงานอยู่

"เย้ วันนี้ต้องปิดร้านฉลองกันหน่อยแล้วววว ภาคพืชพาวเว่อร์มากๆๆๆๆ"

"มาครับ ทุกคน ไข่เจียวที่ทอดโดยสุภาพบุรุษคณะเกษตรครับ" เพื่อนผู้ชายลากผมกับไอ้วินให้ไปช่วยทอดไข่เจียวขาย ส่วนไอ้เม่นก็อยู่ตรงร้านขายน้ำ

คืนนั้นหลังจากงานเลิกแล้ว พวกผมปีหนึ่งภาคพืชก็ขออนุญาติรุ่นพี่อยู่ที่ร้านต่อเพื่อกินข้าวไข่เจียวฉลองตำแหน่งของพวกผม รุ่นพี่ปีสองก็มาอยู่กับพวกผมด้วย

"ต้องได้สองปีซ้อนนะหนุ่มเดือนเพ็ญ" พี่โอมบอกผม

"ครับพี่ ผมจะสู้เต็มที่ครับจะได้เป็นหนุ่มเดือนเพ็ญเหมือนพี่รหัสของผม" ผมบอกพี่โอม แล้วก็นั่งกินข้าวไข่เจียวกับพี่โอมและเพื่อนๆ ด้วยความสุขและความสนุกในบรรยากาศของรุ่นพี่รุ่นน้องคณะเกษตร

[Nattie69]

 

[blove]

หล่อสมรางวัล ว่าแต่คู่จิ้นคู่จริง คู่ไหน 55555 

[ZilCh]

อ่านแล้วชอบมากเลย ทีมสุภาพบุรุษคณะเกษตร 

[cavalli]

 

[ฟูจิซัน]

8.ต้องเป็นแฟนอิน

 หลังจากการประกวดเสร็จสิ้นเรียบร้อย พวกผมก็ใช้เวลาที่เหลือกลับไปยังซุ้มขายข้าวไข่เจียว เพื่อนๆต่างก็เข้ามาแสดงความยินดีกับพวกผมที่ได้รับตำแหน่ง แล้วคืนนี้เราก็จะฉลองตำแหน่งกันครับ

"พี่โอมพี่โฟล์ค เอาน้ำอะไรดีครับ" ผมถามพี่โอมกับพี่โฟล์ค

"ขอเบียร์แก้วนึง" พี่โฟล์คบอกผม

"ไม่ได้คร้าบบบ ในคณะห้ามดื่ม ฮ่าๆ" ผมบอกพี่โฟล์คแล้วก็หัวเราะ รู้แหล่ะครับว่าแกแกล้งผม

"เอาน้ำเปล่ามาให้พี่ก็ได้" พี่โอมบอกผม

ผมก็เดินไปหยิบน้ำเปล่ามาให้พี่โอมกับพี่โฟล์ค เห็นไอ้โฟมเดินมาหน้าร้านน้ำพอดี คงจะมาซื้อน้ำ

"ซื้อน้ำหน่อยครับ"

"ร้านปิดแล้วครับ" ผมบอกไอ้โฟม มันก็ทำหน้าเหวอๆไป

"ล้อเล่น เอาน้ำไรเดี๋ยวเราหยิบให้" ผมบอกไอ้โฟมแล้วก็เผลอยิ้มออกมา ไอ้โฟมก็ยิ้มให้ผม

"นึกว่าจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มของนายอีกแล้ว" ไอ้โฟมบอกผม

ผมก็ได้แต่พยักหน้าให้มัน แล้วก็ยื่นน้ำเปล่าให้ไอ้โฟม มันก็ยื่นตังค์มาจ่ายผม

"ไม่เป็นไรนายเอาไปเหอะ เดี๋ยวเราไปเก็บตังค์กับพี่โฟล์คก็ได้"

"ขอบคุณครับ งั้นรอแป้บนะเดี๋ยวเรากลับไปเอาไส้กรอกของภาคสัตว์มาให้ อร่อยมาก" ไอ้โฟมบอกผมแล้วก็หันหลังเดินกลับไปที่ซุ้มของภาคสัตว์

"อ่าว ไอ้โฟม มากินข้าวด้วยกันดิ" ไอ้เม่นชวนไอ้โฟมให้มากินข้าวด้วยกัน

"ที่ภาคสัตว์ก็ฉลองตำแหน่งอยู่เหมือนกัน" ไอ้โฟมบอกไอ้เม่น

"อ๋อ เออ งั้นเอาข้าวไข่เจียวไปกินป้ะ ให้ไอ้อองตองเจียวให้เลย" ไอ้เม่นพูด


"เออ ก็ดีเหมือนกัน โคตรหิวข้าวอ่ะ" ไอ้โฟมพูดแล้วก็มองหน้าผม

"ข้าวไข่เจียวหรอ งั้นรอแป้บนะเอาน้ำไปให้พี่ก่อน" ผมบอกไอ้โฟมแล้วก็เอาน้ำไปให้พี่โอมกับพี่โฟล์ค

ผมเดินกลับมาตรงที่เจียวไข่ไอ้โฟมก็ยืนรออยู่ พร้อมกับจานกระดาษใส่ไส้กรอกย่างของภาคสัตว์ น่ากินจริงๆครับ


"อ่ะนี่ไส้กรอกจากภาคสัตว์ครับ" ไอ้โฟมบอกผมพร้อมกับยื่นจานไส้กรอกมาให้ ผมก็รับมา

"ขอบคุณนะ" ผมบอกไอ้โฟม มันก็พยักหน้าให้ผม

"ไข่เจียวของนายจะใส่อะไรอ่ะ เลือกเลย" ผมบอกไอ้โฟมแล้วส่งถ้วยไปให้มันตักเครื่องใส่เอง

"ไม่ใส่อ่ะ ชอบกินไข่เจียวเปล่าๆ"

"อ่อ โอเค"

"ขอถ่ายสตอรี่นะ" ไอ้โฟมบอกผมแล้วมันก็ถ่ายสตอรี่ตอนที่ผมกำลังทอดไข่เจียวให้มัน

"ขอไอจีหน่อยดิ จะได้แท็ก"

ผมก็ให้ไอจีไอ้โฟมไป แล้วมันก็แท็กสตอรี่มาให้ผม


//ไข่เจียวหนุ่มเดือนเพ็ญ ขอบคุณคร้าบบบ//


ไอ้อินไลน์มาหาผม พร้อมกับส่งรูปที่ผมถ่ายคู่กับไอ้วินหลังจากที่ได้รับตำแหน่งแล้วมาให้ดู ไอ้วินคงส่งรูปไปบอกไอ้อินอ่ะว่าได้ตำแหน่งจากการประกวด

 "ดีใจด้วยนะหนุ่มเดือนเพ็ญ ไม่ได้ไปดูเลยวันนี้มีทำแลปฯเลิกดึกเลยครับ" ไอ้อินบอกผม

 "ขอบคุณครับ อย่าลืมมากินข้าวไข่เจียวร้านภาคพืชนะ"

"ได้ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปหานะ" ไอ้อินตอบผมกลับมาในไลน์


"อองตอง มึงไลน์หาไอ้อินหน่อยดิ ว่ามันนอนยัง" ไอ้วินเดินเข้ามาบอกผม

"ยังไม่นอน"

"มึงรู้ได้ไง"

"ก็คุยไลน์กับมันอยู่เนี่ย" ผมบอกไอ้วิน

"แหม่ ทีกูไลน์ไปไม่ตอบ แต่ตอบไลน์มึงได้นะ ไอ้อินไอ้เวร" ไอ้วินบ่นไอ้อิน

"เอาโทรศัพท์มึงมาดิ้" ไอ้วินบอกผม ผมก็ยื่นโทรศัพท์ให้มัน


"ไอ้อิน กูไลน์ไปไม่ตอบนะ" ไอ้วินไลน์ไปว่าไอ้อิน

"จะกินข้าวไข่เจียวป้ะ จะเอากลับไปฝาก"

"ขอโทษ กำลังจะตอบเนี่ย มึงนี่ใจร้อน" ไอ้อินตอบกลับมา

"นี่มึงสองคนมาทะเลาะกันในไลน์กูเนี่ยนะ"  ผมว่าไอ้วิน

"ก็แม่ง ไม่ตอบไลน์กู" ไอ้วินบอกผม

"กินๆ จะกลับกันตอนไหน" ไอ้อินถามมาในไลน์

"ไม่เกินเที่ยงคืน"

"อือ ถ้ากูหลับก็ใส่ตู้เย็นไว้นะ ไว้กินพรุ่งนี้"

"โอเค"

"อองตอง เจียวไข่ให้ไอ้คุณอินหน่อยดิ" ไอ้วินตอบไลน์ไอ้อินเสร็จก็หันมาบอกผม

"เอ้า มึงก็เจียวเองดิ"

"มึงแหล่ะเจียวให้หน่อย นะๆ กูกลัวน้ำมันกระเด็นอ่ะ" ไอ้วินอ้อนผมให้เจียวไข่ให้

"เออ ก็ได้ ใส่ไรบ้าง"

"ไม่ใส่เลย ไข่สองฟองกะซอส แค่นั้นพอไอ้อินมันกินแบบนั้น" ไอ้วินบอกผม

"เออ กินง่ายดีแฮะ" ผมพูดแล้วก็จัดการเจียวใข่ให้ไอ้อิน

"ไข่เจียวจากหนุ่มเดือนเพ็ญนะฮะ อร่อยที่สุดในสามโลก" ไอ้วินพูดแล้วก็ถ่ายสตอรี่ผมที่กำลังเจียวไข่ไปด้วย

"ถ่ายอยู่นั่นแหล่ะ มาช่วยเมียมึงเจียวไข่เลยไอ้วิน" ไอ้เม่นโผล่เข้ามาในสตอรี่แล้วก็ว่าไอ้วิน ไอ้วินก็หัวเราะ

"มาเลยไอ้วินกูไม่ได้พูดเล่น นั่นมีรุ่นพี่มาเพิ่ม" ไอ้เม่นชี้ให้ดูรุ่นพี่ที่เข้าไปนั่งกับพี่โฟล์คและพี่โอม รวมทั้งกลุ่มพี่โอปอลก็มาด้วย

"เจียวไข่ให้พี่กินหน่อยสิคะ สุภาพบุรุษเกษตร" พี่โอปอลเดินมาแซวพวกผม

"พี่โอปอลจดให้หน่อยครับว่าใส่อะไรบ้าง เดี๋ยวพวกผมไปเสิร์ฟให้ถึงที่เลยครับ" ไอ้เม่นบอกพี่โอปอล

"อองตอง วิน เหนื่อยมั้ย เดี๋ยวเราเจียวไข่แทนเองก็ได้ สองคนไปนั่งกินกับพี่ๆเถอะ" เพื่อนผู้หญิงเดินมาถามผม

"ไม่เป็นไร พวกเธอเหนื่อยมาตั้งแต่งานเริ่มแล้ว แค่นี้เองเราทำได้" ผมบอกเพื่อนแล้วก็เจียวไข่ตามออเดอร์ที่ไอ้เม่นจดมา ไอ้วินก็ช่วยผมเจียวอยู่ข้างๆเพราะมีสองเตา ส่วนไอ้เม่นกับเพื่อนผู้ชายอีกสองคนเป็นคนเอาไปเสิร์ฟ

"น้องวินน้องอองตอง ถ่ายรูปหน่อยคร่าาา" พี่ช่างภาพจากสโมสรนักศึกษาก็ยังทำหน้าที่ได้ดีแม้ว่าจะดึกแค่ไหนก็ตาม


Status : ไข่เจียว เกี่ยวใจ  มาเที่ยวงานดอกไม้บานแวะมาทานไข่เจียวภาคพืชด้วยนะคร้าบบบบ

พิกัด : ร้านข้าวไข่เจียวภาคพืช งานดอกไม้บาน คณะเกษตร

น้องวิน คณะเกษตร ปี1 (Mr.Sport Day คณะเกษตร)

น้องอองตอง คณะเกษตร ปี1 (หนุ่มเดือนเพ็ญ คณะเกษตร)


"โว้วววว ไปตอนนี้ทันม้ายยยย"

"พรุ่งนี้ไม่พลาดแน่ ไข่เจียว เกี่ยวใจ"

"มีตำแหน่งกันแล้ววววว"

'เกษตรจัดคู่แข่งมาซะสายแข็งเลย จากสโมฯครุศาสตร์"

"โอ้ยยยพ่อหนุ่มเดือนเพ็ญ"

"อยากกินคนเจียวไข่"

"ถ้าไปจะเจอคนเจียวไข่แบบนี้มั้ย"

"คณะเกษตรเปิดตัวแทนได้โหดมาก จากสโมฯคณะแพทย์"

"หนุ่มสปอร์ตเดย์คือดี หนุ่มเดือนเพ็ญคือน่าขย้ำมากกก งานดี้ดี"

"คณะเกษตรปีนี้เหมาทุกตำเลยมั้ย จากสโมฯวิดวะ"

"เดี๋ยวคอยดูตัวแทนวิดยา จากสโมฯวิดยา"

"ใจละลายแล้วสุภาพบุรุษคณะเกษตร จากสโมฯศิลปศาสตร์"

"ถาปัดฯจะไม่ยอมเป็นที่สอง จากสโมถาปัดฯ

พี่โอปอลมายืนอ่านคอมเม้นให้ผมกับไอ้วินฟัง พวกผมก็หัวเราะกันเพราะพี่โอปอลแกใส่แอคติ้งโอเว่อร์ตลกมากครับ

"โอ้ยยย มีแต่คนกลัวตัวแทนคณะเกษตร ปลื้มปริ่มปีนี้ ได้ตัวแทนแต่ละคนดี้ดี ส่งออกได้หายห่วง" พี่โอปอลพูดด้วยความเบิกบาน

"ผมจะสู้เต็มที่เลยครับพี่โอปอล Mr.Sport Day ปีนี้ต้องเป็นของคณะเกษตรครับพี่"

"หนุ่มเดือนเพ็ญด้วยครับพี่ ผมจะไม่ยอมแพ้พี่โอมแน่นอน" ผมบอกพี่โอปอล

"ทำเป็นพูดดีไปนะเรา จะไม่ยอมแพ้พี่เชียวหรอ" พี่โอมเดินมาได้ยินที่ผมพูดพอดี ก็เลยเดินเข้ามาหาพวกผม

"ถ้าผมแพ้ พี่โอมก็ไม่พาไปเลี้ยงข้าวน่ะสิ" ผมบอกพี่โอม แกก็ยิ้ม

"อีกตั้งนานกว่าจะประกวด พี่คงหมดเงินเลี้ยงข้าวเราไปเยอะแล้วมั้ง" พี่โอมบอกผม

"ไถมันเยอะๆเลยนะ โอมมันรวย" พี่โอปอลบอกผม

"สอนน้องแต่ละอย่างเนี่ยนะ ดีๆทั้งนั้น" พี่โอมว่าพี่โอปอล พวกผมก็หัวเราะกัน

"เดี๋ยวพี่จะกลับละ จะกลับพร้อมพี่ไหม" พี่โอมถามผม

"ผมอยู่ช่วยเพื่อนเก็บร้านก่อนดีกว่าครับพี่ กลับดึกได้แหล่ะครับพรุ่งนี้ผมไม่มีเรียน" ผมบอกพี่โอม แกก็พยักหน้าเข้าใจ

"พี่กลับก่อนนะไอ้น้องวิน น้องอองตอง" พี่โฟล์คบอกผมกับไอ้วิน ผมกับไอ้วินก็ยกมือไหว้ลาพี่โฟล์คกับพี่โอม

"นี่ขับรถมอเตอร์ไซค์เป็นกันหรือเปล่า" พี่โอมถามผม

"ขับเป็นครับพี่" ผมกับไอ้วินบอกพี่โอม

แกก็ส่งกุญแจรถของแกมาให้ผม ผมก็รับมาแบบ งงๆ

"เอาไว้ขับกลับหอ มันดึกแล้วจะได้ไม่ต้องเดินกลับ"

"แล้วพี่จะกลับยังไงครับ" ไอ้วินถามพี่โอม

"รถไอ้โฟล์คไง" พี่โอมบอกไอ้วินแล้วก็เดินไปซ้อนรถมอเตอร์ไซค์พี่โฟล์คที่มาจอดรอรับอยู่


"ดี้ดีนะ พี่รหัสมึงกับพี่รหัสกูเนี่ย มึงว่าป้ะ เราสองคนอ่ะโคตรโชคดีเลยที่ได้เป็นน้องรหัสแก" ไอ้วินบอกผม

"เออ เราก็ต้องทำตัวดีๆหล่ะ"

"ดีอยู่แล้วคร้าบบ ไอ้วินเนี่ยดีที่สุดในโลก" ไอ้วินบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ

ผมช่วยเพื่อนเก็บร้าน ล้างของต่างๆจนเสร็จเกือบๆตีหนึ่งก็แยกย้ายกันกลับหอ มีเพื่อนผู้หญิงสองคนที่อยู่หอใน ผมเลยให้ไอ้เม่นกับไอ้วินขับมอเตอร์ไซค์ไปส่ง

"ฟ้า แพรว กลับยังไงเนี่ย" ผมถามฟ้ากับแพรวที่ยังยืนอยู่ด้วยกันตรงนั้น

"เดี๋ยวพี่สาวฟ้ามารับน่ะ ฟ้ากับแพรวอยู่หอเดียวกันพอดี" ฟ้าตอบผม

"อองตองหล่ะกลับยังไง กลับด้วยกันไหม" แพรวถามผม

"เดี๋ยวไอ้วินมารับอ่ะ มันไปส่งเพื่อนที่หอในก่อน"

"อ่อ โอเค พี่สาวฟ้ามาละ งั้นเดี๋ยวฟ้าไปบอกพี่ให้รอก่อนดีกว่า เดี๋ยวอยู่รอวินเป็นเพื่อนอองตองก่อน"

"เดี๋ยวเราไปส่งอองตองเองก็ได้ กลับหอทางเดียวกันอยู่แล้ว"

อยู่ๆไอ้โฟมก็เดินเข้ามาบอกพวกผม

"อ้าวโฟม ดีเลย งั้นฝากอองตองด้วยนะ" ฟ้าบอกไอ้โฟม

"ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ ฟ้า แพรว"

"จ้า พ่อหนุ่มเดือนเพ็ญ"

"มาทำไมเนี่ย" ผมหันไปถามไอ้โฟมที่ยืนอยู่ข้างๆ

"ลืมของอ่ะ เลยกลับมาเอา แล้ว..ทำไมยังไม่กลับ" ไอ้โฟมถามผม

"รอไอ้วินมารับอ่ะ"

"แล้ววินไปไหนหล่ะ"

"ไปส่งเพื่อนที่หอในอ่ะ"

"อ๋อ งั้นโทรบอกวินสิว่าให้กลับหอเลย เดี๋ยวนายกลับกับเรา" ไอ้โฟมบอกผม

"อือ ก็ได้"

แต่ไอ้วินกับไอ้เม่นก็ขับรถเข้ามาพอดี ผมเลยไม่ทันได้โทรหามัน

"ไอ้วินมาพอดีเลย งั้นกลับหอพร้อมกันเลยเนอะ" ผมหันไปบอกไอ้โฟม มันก็พยักหน้า

ผมเดินไปซ้อนท้ายไอ้วิน

"ทำไมไอ้โฟมอยู่กับมึงได้" ไอ้วินถามผม

"มันกลับมาเอาของ"

"อ๋อ นึกว่าจะมาจีบเพื่อนกู" ไอ้วินพูด

"เชี่ยวิน ทุกคนเขาก็ไม่ได้เป็นเกย์หมดป่าววะ"

"เอ้า ไม่รู้แหล่ะ ใครเข้ามาคุยกับมึงกูเหมารวมหมดว่ามาจีบมึง"

"โถ่ เชี่ยวิน ทำยังกับเพื่อนมึงนี่น่ารัก จนใครๆเห็นก็ต้องชอบอ่ะนะ" ผมบอกไอ้วินแล้วก็หัวเราะ

"ก็จริงนี่หว่า มึงอย่าถ่อมตัว"

"เลิกคุย จบๆเรื่องนี้ กูง่วงละ" ผมว่าไอ้วิน มันจะได้เลิกพูดบ้าๆซักที

ไอ้วินขับรถมาจอดที่หอของมัน

"เดี๋ยวเอารถจอดไว้ที่หอกูนะ เพราะหอมึงไม่มีที่จอด"

"อืม งั้นกูกลับหอก่อนนะ"

"เดี๋ยวกูเดินไปส่งที่หอ" ไอ้วินบอกผม

"ไม่ต้องหรอก กูเดินไปได้ใกล้แค่นี้เอง"

"เออ นี่ข้าวไอ้อิน" ผมส่งถุงกล่องข้าวไข่เจียวให้ไอ้วิน

"แม่งคงหลับไปละ" ไอ้วินบอกผมแล้วก็รับถุงข้าวไป

"เพิ่งกลับมากันหรอ"

"อ่าว ไอ้อิน นี่มึงยังไม่นอนอีกหรอ" ไอ้วินถามไอ้อินที่เดินออกมาจากหอพอดี

"อือ หิว เลยว่าจะไปเซเว่น มึงจะเอาไรป้ะ"

"ไม่เอากูจะนอนละ อ่ะนี่ข้าวไข่เจียว" ไอ้วินบอกไอ้อินแล้วก็ส่งถุงข้าวไข่เจียวให้ ไอ้อินก็รับไป

"กูขึ้นห้องก่อนนะ อยากอาบน้ำว่ะ พรุ่งนี้ไปแปลงนะไอ้ออง เดี๋ยวบ่ายๆกูโทรหา" ไอ้วินบอกผมแล้วก็ขอตัวขึ้นห้อง

ผมก็พยักหน้าให้มันแล้วก็เดินกลับหอ

"อองตอง" เสียงไอ้อินเรียกผม ผมก็หันกลับไปมอง

ไอ้อินในชุดบอลเสื้อสีฟ้า กางเกงสีขาว โคตรจะขับผิวขาวๆของมันเลย

"มีไร"

"นายง่วงยัง"

"ยังอ่ะ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนอนดึกได้" ผมบอกไอ้อิน

"งั้น ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหมครับ"

"อื้ม ได้สิ แต่ขอขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนได้ป่าว" ผมบอกไอ้อิน เพราะตอนนี้ยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลย ผมก็ยังเซตเจลอยู่แข็งเป้กเลยเพราะเพิ่งเสร็จจากประกวดมา

"ไม่ต้องหรอก ไปแบบนี้แหล่ะเท่ห์ดี" ไอ้อินบอกผมแล้วมันก็ยิ้ม


"คนอื่นเขาจะได้รู้ไงว่าอินไปกินข้าวกับหนุ่มเดือนเพ็ญ" ไอ้อินบอกผมแล้วก็มองสายสะพายที่ผมสวมอยู่

ผมรู้ตัวเลยรีบถอดสายสะพายเก็บใส่กระเป๋าสะพายของตัวเอง

"ไม่ได้จะอวดซะหน่อย แค่ลืมเก็บ" ผมพูดออกมา

"ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนี่นา อย่าร้อนตัวดิ" ไอ้อินว่าผม แล้วมันก็เดินออกไป ผมก็ตามไปเดินข้างๆมัน

"จะแวะเซเว่นก่อนไหม" ผมถามไอ้อิน

"อือ แวะดิ ไปซื้อน้ำ"



ผมกับไอ้อินเดินมาถึงเซเว่นหน้าซอยทางเข้าหอ ก็พากันเข้าไปซื้อของ ผมซื้อเสลอปี้มากินแก้วใหญ่เลย


"จะอร่อยมั้ยเนี่ย ไข่เจียวหนุ่มเดือนเพ็ญ" ไอ้อินพูดขึ้นมา ในขณะที่ผมสองคนพากันเดินไปตามถนนเรียบทางรถไฟ

"อร่อยแน่นอน เจียวด้วยใจนะครับ" ผมบอกไอ้อิน

"ขนาดนั้นเลย"

"ใช่ ใส่ใจทุกฟองที่เจียว"

"พรุ่งนี้ต้องไปอุดหนุนซะแล้ว"

"อื้ม ไปสิ เจอกัน เราอยู่ร้านไข่เจียวแหล่ะ"

"ครับ" ไอ้อินหันหน้ามายิ้มและพยักหน้าให้ผม

จากตอนแรกที่เจอกัน เหมือนจะไม่ชอบขี้หน้ากันด้วยซ้ำ แต่ทำไมตอนนี้ผมกับไอ้อินถึงดีต่อกันจัง ผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

ผมกับไอ้อินเดินไปจนถึงสถานีรถไฟของมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นจุดจอดรถไฟเล็กๆ สำหรับนักศึกษาที่เดินทางมาโดยรถไฟ

ไอ้อินพาผมไปนั่งตรงริมทางรถไฟ ที่มีไฟส่องสว่าง ขบวนรถไฟสินค้ากำลังมา


"นั่น รถไฟกำลังพอดีเลย" ผมบอกไอ้อินแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมถ่ายสตอรี่ ไอ้อินก็ยิ้มกับการกระทำของผม


"นายชอบรถไฟหรอ"

"อือ แต่ก็ไม่ค่อยได้นั่งหรอกนะ เพราะเชียงรายไม่มีสถานีรถไฟไง"

"อืม ไว้ไปนั่งรถไฟเที่ยวกัน" ไอ้อินพูด

"จริงนะ เราไปจริงนะเนี่ย" ผมหันไปบอกไอ้อินด้วยอาการตื่นเต้น ดีใจ

"ทำท่าทางเป็นเด็กๆไปได้" ไอ้อินว่าผมแล้วมันก็หัวเราะ พร้อมกับเปิดกล่องข้าวไข่เจียวมากิน

"อืมมม อร่อยจริงๆด้วย"

"อร่อยก็กินให้หมดเลยนะ" ผมบอกไอ้อิน

"กินด้วยกันไหม" ไอ้อินชวนผมกินข้าว

"ไม่อ่ะ เราอิ่มแล้ว"

"เออ จริงสิ ดีใจด้วยนะครับหนุ่มเดือนเพ็ญ" ไอ้อินหันมาบอกผม

"บอกในไลน์ไปแล้วนี่"

"ก็อยากบอกด้วยตัวเองมากกว่าไง" ไอ้อินพูดแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าว

"ทำไมต้องเขินด้วยอ่ะ" ผมแซวไอ้อิน เพราะสังเกตเห็นว่ามันหน้าแดงเรื่อๆขึ้นมา

"ใครเขิน ไม่ได้เขินเลย" ไอ้อินบอกผม

"ปากแข็ง" ผมว่ามันแล้วก็เอนตัวลงนอนไปกับพื้น แหงนหน้ามองดูดาวที่ส่องสกาวเต็มฟ้า เพราะเป็นคืนเดือนมืด

"เดี๋ยวเสื้อก็เปื้อนหรอก นอนทำไม"

"เหนื่อย วันนี้โคตรเหนื่อยเลย ทำกิจกรรมทั้งวัน" ผมบ่นออกมา

"เราพานายมาทรมานป่าวเนี่ย แทนที่จะได้อาบน้ำพักผ่อน"

"ป่าวๆ ไม่ทรมานเลย ได้มานั่งดูดาวริมทางรถไฟกับนายแบบนี้ก็เหมือนได้พักผ่อนนั่นแหล่ะ" ผมรีบผุดลุกขึ้นมานั่ง แล้วบอกไอ้อิน

"อยากไปเที่ยวไหนหรอ" ไอ้อินถามผม

"ทะเล เราอยากไปทะเล"

"เราก็อยากไปทะเล อยู่เชียงรายไกลทะเลเนอะ" ไอ้อินพูด

"ใช่ๆ ไว้ว่างๆชวนไอ้วินไปทะเลกัน" ผมบอกไอ้อิน

"ได้สิ"

"คณะนายต้องปลูกผักด้วยหรอ เห็นไอ้วินชวนไปแปลง"

"ปลูกสิ ต้องขุดแปลงเองด้วยอ่ะ เหนื่อยแน่ๆ" ผมบ่นออกมา

"เดี๋ยวเราไปช่วย"

"ไปสิ น่าสนุกนะ รุ่นพี่บอกว่าที่แปลงมีของกินเยอะแยะเลย"

"ผักอ่ะหรอ"

"ไม่ใช่ หมายถึงมีของมาขายอ่ะ ไอติม ลูกชิ้นทอด ก๋วยเตี๋ยวป๊อกๆยังมีเลย"

"จริงดิ เออ น่าไปๆ"

"นายไปก็ดีจะได้ช่วยเราขุดแปลง" ผมบอกไอ้อินแล้วก็หัวเราะ

"ได้สิ แต่ต้องจ่ายค่าจ้างด้วยนะ"

"ได้เลย เดี๋ยวเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวป๊อกๆ" ผมบอกไอ้อินแล้วก็ยิ้มให้มัน มันก็ยิ้มแล้วพยักหน้าให้ผม

"ครับ งั้นเรากลับกันเถอะ กินข้าวเสร็จละ"

"จะกลับแล้วหรอ"

"กลับสิ นายจะได้ไปอาบน้ำพักผ่อน"

"อืม จริงสินายมีเรียนนี่นา ป่ะกลับก็กลับ เดี๋ยวตื่นสาย" ผมบอกไอ้อินแล้วก็ลุกขึ้นยืน

"ทีหลังไม่ให้กินข้าวตอนนี้แล้วนะ เดี๋ยวอ้วน" ผมบอกไอ้อิน มันก็หัวเราะ

"ไม่มีใครสั่งอินได้หรอก"

"ต้องเป็นใครถึงจะสั่งได้อ่ะ" ผมบอกไอ้อิน


"ต้องเป็นแฟนอิน" ไอ้อินบอกผม ผมถึงกับต้องเงียบไปเลย.....เพราะไม่รู้จะโต้ตอบกลับไปยังไง

.