ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
##################################[/ce Anter]
แป(ล)งปลูกรัก
Planted A Love
อินทร์แปง&อองตอง
ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของเพื่อนๆทุกคนด้วยนะครับ ติ-ชม คอมเม้นต์คุยกันได้เลย
ป.ล. โควิดยังไม่จางหายเพื่อนๆดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ ด้วยรักและเป็นห่วง>>ฟูจิซันและทีมแปลงปลูกรัก/2563
________________________________________________________________________
3.ติดฝนบนสะพานลอยกับข้าวโพดปิ้ง
ผมกับไอ้วินเดินขึ้นสะพานลอยข้ามทางรถไฟ เพื่อกลับมายังฝั่งหอของพวกผม
"ครับพี่ ตอนนี้ผมอยู่ตรงสะพานลอยข้ามทางรถไฟครับ"
"อ๋อ ได้ๆครับพี่ เดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะครับ พี่รอผมแป้บนะครับ"
"เย้ พี่รหัสกูโทรมาแลวไอ้ออง" ไอ้วินบอกผมด้วยความดีใจหลังจากกดวางสายโทรศัพท์ไป
"มึงรอกูบนนี้แป้บนะ พี่รหัสกูเอาเอกสารมาให้ เดี๋ยวกูมานะ ดีใจว่ะจะได้เจอพี่รหัสละ" ไอ้วินบอกผม
"อือ กูรอมึงบนนี้แหล่ะ ว่าแต่พี่รหัสมึงผู้ชายหรือผู้หญิงวะ"
"ผู้ชาย เนี่ยแกอยู่ตรงสนามบอล กูไปละเดี๋ยวรีบกลับมา" ไอ้วินบอกผมด้วยท่าทางตื่นเต้นแล้วมันก็วิ่งลงจากสะพานลอยไป
และนี่ก็คืออีกหนึ่งความอินดี้ของคณะเกษตรครับ แต่อาจจะเป็นเฉพาะภาควิชาที่ผมเรียนก็ได้ เพราะจะไม่มีการเปิดตัวสายรหัสอย่างเป็นทางการ แต่พี่รหัสปี2 จะทำการจับน้องรหัสกันเองภายในภาควิชาแล้วใช้วิธีการโทรหาน้องรหัสของตัวเองแทน เพื่อที่จะนัดเจอทำความรู้จักและเอาเอกสารเรียนมอบให้
เปิดเทอมมาหนึ่งเดือน พี่รหัสไอ้วินเพิ่งจะโทรมาหา แต่พี่รหัสผมน่ะสิ ยังไม่มีวี่แววเลย ผมนี่รอเบอร์แปลกๆให้โทรเข้ามาทุกวัน เพื่อนบางคนได้เจอพี่รหัสตั้งแต่อาทิตย์แรกๆเลย อย่างไอ้เม่นพี่รหัสของมันก็เปิดตัวตั้งแต่อาทิตย์แรก มีพาไปเลี้ยงข้าว ซื้อสมุดไว้ให้จดเลคเชอร์ด้วย ผมนี่โคตรอิจฉามันเลย
ในขณะที่ผมยืนรอไอ้วินอยู่ เป็นช่วงพระอาทิตย์กำลังจะตกดินพอดี ภาพรางรถไฟที่โดนแสงพระอาทิตย์สีส้มในเวลาเย็นส่องมากระทบมันโคตรจะสวยงาม ผมไม่พลาดที่จะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเพื่อลงไอจี แล้วผมก็ได้ภาพสวยสมใจ ถึงแม้จะไม่มีขบวนรถไฟอยู่ในภาพก็เถอะ แค่รางรถไฟกับพระอาทิตย์ก็สวยแล้ว
"อย่าซุ่มซ่ามจนโทรศัพท์ตกอีกหล่ะ"
เสียงนี้ทำให้ผมหน้าคิ้วขมวดในทันที
"เชี่ยอิน" ผมพึมพำออกมาเบาๆ แล้วก็หันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนมองผมอยู่ด้วยสีหน้านิ่งๆ เหมือนไม่มีวิญญาน ไอ้อินมันเดินมากับกลุ่มเพื่อนของมันครับ
"ไม่ใช่คนซุ่มซ่ามซะหน่อย" ผมบอกไอ้อิน
"ใครอ่ะ น่ารักจัง อินรู้จักด้วยหรอ" เพื่อนผู้หญิงของไอ้อินเดินเข้ามาถามแล้วก็มองมาที่ผม
"ก็พอรู้จัก แต่ซุ่มซ่ามนะ เธอสนใจหรอ" ไอ้อินบอกเพื่อนผู้หญิงของมัน
"คนซุ่มซ่ามน่ารักดีออกนะอิน ชื่ออะไรหรอคะ คณะไหนหรอ" เพื่อนผู้หญิงของไอ้อินถามผม
"เอ่อ..." ทำไมผมรู้สึกประหม่าเวลาที่มีคนเข้าหาแบบนี้
"ชื่ออองตอง คณะเกษตร เพื่อนไอ้วินน่ะ" ไอ้อินตอบเพื่อนของมัน
"อองตอง ชื่อน่ารักจัง" เพื่อนไอ้อินบอกผม ผมก็ยิ้มให้
"ป่ะ ไปกันเถอะ" ไอ้อินพูดแล้วก็เดินออกไป
"ไปก่อนนะคะ เราฝ้าย ยินดีที่ได้รู้จักนะ อองตอง" เพื่อนผู้หญิงของไอ้อินบอกผมแล้วก็ยิ้มให้ก่อนที่จะเดินตามไอ้อินไป
ผมได้แต่ยิ้มและพยักหน้าตอบกลับไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไร
ไอ้อินหันมามองผม ผมก็ดันเงยหน้าขึ้นไปทันสบตากับมันพอดี มันเดินกลับมาหาผม พร้อมกับหยิบสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋าผ้าที่คล้องไหล่ของมันอยู่
ข้าวโพดปิ้ง..!!
"อ่ะ" ไอ้อินบอกผมพร้อมกับยื่นถุงใส่ข้าวโพดปิ้งหนึ่งฝักมาให้ผม
ผมมองหน้ามัน สีหน้าของมันก็ยังคงนิ่งๆ เย็นชาเหมือนเดิม
"เอ่อ ไม่เป็นไร" ผมบอกไอ้อิน
"เราตั้งใจเก็บไว้ให้นายอ่ะ" ไอ้อินบอกผม น้ำเสียงของมันดีขึ้นกว่าตอนที่ว่าผมซุ่มซ่ามเมื่อตะกี้
"เก็บไว้ให้เรา" ผมถามมันย้ำอีกครั้ง ไอ้อินก็พยักหน้า
"งั้น ขอบคุณนะ" ผมบอกไอ้อินแล้วก็รับข้าวโพดปิ้งมาจากมัน
ไอ้อินพยักหน้าให้ผมแล้วก็เดินกลับออกไป
ผมมองตามร่างสูงนั้นไป แล้วก้มหน้ามายิ้มให้กับฝักข้าวโพดปิ้งในมือ
ฝ่ายที่เดินไปก็ยิ้มออกมาเช่นกัน
รอยยิ้มที่ต่างคนต่างไม่ได้เห็นของกันและกัน
ผมหันกลับไปยืนมองพระอาทิตย์ที่กำลังจมหายไปในกลุ่มก้อนเมฆ คืนนี้ฝนคงตกแน่ๆ ก็ดีเหมือนกันจะได้นอนสบายๆหน่อย ผมอ่ะชอบนอนฟังเสียงฝนตกที่สุด จำได้ว่าตอนเด็กๆบ้านยังมุงหลังคาสังกะสี เวลาที่ฝนตกเสียงจะดังมาก แต่นั่นทำให้ผมนอนหลับสบาย จะมีก็แต่เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่านั่นแหล่ะครับ ที่ผมไม่ชอบเลยซักนิด
"อองตองรอกูนานป่าว ป่ะกลับหอกัน" ไอ้วินวิ่งมาหอบแฮ่กๆ ใกล้ๆผม
"พักเหนื่อยก่อนมึง ทำไมต้องวิ่งมาเนี่ย"
"ก็กลัวมึงจะรอนานอ่ะ"
"มึงนี่นะ หายเหนื่อยก่อนค่อยไป ขึ้นมายืนดีๆ ก้มหน้าเดี๋ยวก็หน้ามืดหรอก" ผมบอกไอ้วินแล้วจับแขนดึงตัวของมันให้เงยหน้ายืนขึ้น
หน้าขาวๆของไอ้วินแดงระเรื่อ มีเหงื่อผุดเต็มหน้า คงเพราะรีบวิ่งมาหาผม
"เออ เดี๋ยวพี่รหัสกูจะพาไปกินข้าวว่ะ" ไอ้วินบอกผม
"อ่าว แล้วมึงทำไมไม่โทรบอกกู จะได้ไม่ต้องรอกัน"
"กูบอกพี่เขาว่าจะเอาเอกสารมาไว้ที่ห้องก่อน แล้วก็จะได้เดินไปส่งมึงที่หอด้วยไง"
"มึงนี่นะ ไม่ต้องห่วงกูหรอกน่า ต้องมาเสียเวลาเดินไปเดินกลับ" ผมว่าไอ้วิน แล้วก็พากันเดินกลับหอ
"ไม่ได้สิ ก็กูบอกให้มึงรอ จะได้กลับหอพร้อมกันไง" ไอ้วินพูดพร้อมกับเอาแขนมากอดคอผม
ปกติผมไม่ใช่คนที่จะให้ใครโดนตัวง่ายๆแบบนี้ แต่ไอ้วินทำแบบนี้กับผมจนชินซะแล้ว
"อือ มึงก็มีพี่รหัสแล้ว ไอ้เม่นก็มีแล้ว เหลือกู ยังไม่มีใครโทรมาเลยว่ะ" ผมพูดออกมา
ไอ้วินบีบไหล่ผมเบาๆ
"เดี๋ยวก็มีพี่โทรมาน่า มึงไม่ต้องกังวล หรือถ้าไม่มีกูจะขอให้พี่รหัสกูรับมึงเป็นน้องรหัสอีกคนดีมะ" ไอ้วินออกความคิด
ผมก็เงียบ เพราะเริ่มกังวลแล้วว่าตัวเองอาจจะไม่มีพี่รหัสจริงๆ
"ไม่เอาน่า อย่าเงียบดิวะอองตอง งั้นมึงไปกินข้าวกับกูมะ" ไอ้วินถามผม
"ไม่เอาอ่ะ มึงไปกับพี่รหัส เออ แล้วมึงนัดเจอพี่เขาที่ไหนเนี่ย"
"เจอที่ร้านเลย แถวๆหอเรานี่แหล่ะ เดี๋ยวพี่เขาเตะบอลเสร็จจะโทรมาหากู กูค่อยออกไป"
"ความจริงกูก็ยังอิ่มจากที่พี่โอปอลพาไปเลี้ยงมาอยู่นะเนี่ย แต่ก็ขัดพี่รหัสไม่ได้ว่ะ" ไอ้วินบอกผม
"กินให้เต็มที่เลยนะมึง พี่เขาอุตส่าห์เลี้ยง"
"อย่าห่วงครับ เรื่องกินฟรีไว้ใจวิน ฮ่าๆ" ไอ้วินบอกผมแล้วก็หัวเราะ
"เออ พรุ่งนี้กูว่าจะชวนมึงไปดูแปลงเกษตรที่พวกเราต้องไปปลูกผักอ่ะ ไปมะ" ไอ้วินชวนผม
"เออ ไปดิ ไงก็โทรมาละกัน กูคงตื่นสายๆ" ผมบอกไอ้วิน
"กูว่าจะไปตอนเย็นรอแดดร่มๆ แต่เดี๋ยวตอนเที่ยงๆกูโทรชวนมึงออกมากินข้าวนะ อย่าเพิ่งกินไรหล่ะ รอกินพร้อมกู" ไอ้วินบอกผม
"อืม ได้ๆ"
ที่ผ่านมาตั้งแต่รู้จักกัน ผมกับไอ้วินไม่เคยนัดกินข้าวด้วยกันในวันหยุดเลยครับ เพราะผมคิดว่ามันก็คงไปกินกับไอ้อินฝาแฝดของมัน ส่วนผมเองก็หาอะไรกินแถวๆหอคนเดียว กินเสร็จก็ขึ้นห้องมาทำการบ้าน นอนพักผ่อน โทรคุยกับที่บ้าน โดยเฉพาะพี่เพชรพี่ชายของผมที่อายุห่างกันแค่สองปี ตอนนี้พี่เพชรเรียนปีสามแล้วที่มหาวิทยาลัยในเชียงใหม่ ผมกับพี่ชายสนิทกันมากด้วยอายุห่างกันไม่มากและพ่อกับแม่ก็เลี้ยงมาแบบเพื่อนกันมากกว่า ก็เลยทำให้คิดถึงเวลาที่ต้องห่างกันไกลๆแบบนี้ ปกติผมกับพี่ชายจะอยู่ด้วยกันตลอดครับเพราะพี่เพชรจะเป็นห่วงผมมาก
ผมแยกจากไอ้วินกลับมาที่ห้อง เอาข้าวโพดปิ้งที่ไอ้อินให้มาแช่ไว้ในตู้เย็นกะว่าจะเอามาเข้าไมโครเวฟกินพรุ่งนี้
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็วีดิโอคอลหาพี่ชายของผม คุยกันเกือบชั่วโมง ก็ถามไถ่เรื่องเรียน เรื่องเพื่อนใหม่ไปตามเรื่อง ถามแล้วถามอีกจนผมขี้เกียจจะตอบ แต่ก็รู้ว่าพี่ชายเป็นห่วง
เกือบๆสามทุ่มหลังจากคุยกับพี่ชายเสร็จ ผมรู้สึกว่ายังไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่ เดินออกไปนอกระเบียง อากาศดีลมพัดเย็นๆ คิดว่าฝนคงไม่ตกแล้วหล่ะคืนนี้ นึกอยากกินนมอุ่นๆ ผมเลยคิดว่าจะลงไปซื้อนมที่ร้านประจำ แต่ก่อนออกจากหอผมก็เอาข้าวโพดปิ้งที่ไอ้อินให้ไว้ออกมาจากตู้เย็นเข้าไมโครเวฟให้มันอุ่นๆจะได้เอาไปกินกับนม
ผมเดินออกมาจากหอไปยังร้านนมร้านประจำ
"ป้าครับนมน้ำผึ้งอุ่นหนึ่งแก้วครับ" ผมบอกป้าคนขาย แกก็ยิ้มให้เพราะจำผมได้
หลังจากได้นมอุ่นๆมาหนึ่งแก้ว ผมก็เดินจิบนมไปเรื่อยๆ จุดหมายของผมคือสะพานลอยข้ามทางรถไฟ ที่ในเวลานี้คงเงียบสงบไร้ผู้คน เผื่อว่ามีรถไฟสินค้าผ่านมา ผมจะได้ถ่ายสตอรี่สวยๆไว้ลงไอจีได้
ขบวนรถไฟสินค้านี่น่าจะมีตลอดทั้งคืนน่ะครับ เพราะบางทีช่วงดึกๆผมยังได้ยินเสียงรถไฟดังมาถึงหอเลย เพราะหอผมก็อยู่ห่างจากทางรถไฟไม่มากนัก
ผมใช้เวลาไม่นานก็เดินมาถึงสะพานลอยข้ามทางรถไฟ ที่ในเวลานี้เงียบเชียบไร้ผู้คน แต่ก็ยังดีที่มีไฟส่องสว่างตามทางเดิน ผมเดินขึ้นไปอยู่บนสะพานลอยยืนจิบนมอุ่นๆพร้อมกับมองแสงสีสองข้างทางที่สว่างมาจากร้านค้าและหอพักที่ตั้งเรียงรายอยู่สองข้างทางรถไฟ ปลายขอบฟ้ามีแสงฟ้าแลบแปร๊บๆ ฝนคงจะตกที่ไหนซักแห่งแน่ๆแล้วในตอนนี้ เพราะเริ่มมีลมพัดเย็นๆ ตามด้วยเสียงฟ้าร้องครืนๆ และอีกไม่นานฝนคงตกมาถึงแถวที่ผมอยู่แน่ๆ ผมคิดที่จะกลับหอแต่ก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อผมเห็นดวงไฟสีส้มจากรถไฟส่องสว่างมาแต่ไกล ขบวนรถไฟสินค้ากำลังจะวิ่งมาแน่ๆ เสียงเปิดหวูดดังมาเมื่อรถไฟเข้าใกล้แหล่งชุมชน ผมเลยอยู่ต่อเพื่อจะรอถ่ายภาพและสตอรี่รถไฟเก็บไว้ลงไอจีส่วนตัวก่อน ในใจก็คิดว่าฝนคงยังไม่ตกในเร็วๆนี้หรอก
แต่ก็นั่นแหล่ะครับ เหมือนฟ้าจะรู้ความคิดของผมและแกล้งผม เมื่อจู่ๆ ฝนก็กระหน่ำเทลงมาอย่างหนัก จนละอองฝนกระเซ็นเข้ามาโดนตัวผม ผมได้ยินเสียงคนวิ่งขึ้นมาบนสะพานลอย
"นี่นายมาทำอะไรที่นี่"
ผมหันไปมองปรากฏว่าเป็นไอ้อิน สภาพของมันในตอนนี้เปียกนิดๆคงจะโดนฝนมาเมื่อกี้
"มาถ่ายรูปรถไฟ" ผมตอบไอ้อินแล้วก็ยกกล้องขึ้นถ่ายสตอรี่ขบวนรถไฟสินค้าที่กำลังวิ่งเข้ามา พร้อมกับทำมือขึ้นจุ๊ปากเพื่อให้ไอ้อินหยุดพูดเพราะเสียงของมันจะแทรกเข้ามาในสตอรี่ของผม
แสงไฟจากหัวรถจักรส่องกระทบกับสายฝน เป็นภาพที่สวยงามมากครับ ผมเปลี่ยนจากถ่ายสตอรี่เป็นถ่ายภาพไว้สำหรับลงไอจี ก็ได้ภาพที่สวยไปอีกแบบ ขบวนรถไฟกำลังวิ่งฝ่าสายฝน
ผมถ่ายภาพจนขบวนรถไฟผ่านออกไปแล้ว ไอ้อินก็ยังคงยืนมองการกระทำของผมอยู่อย่างเงียบๆ
พอมันเห็นว่าการกระทำของผมเสร็จเรียบร้อย มันก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา
"ใครใช้ให้นายมาสะพานลอยในเวลานี้เนี่ย" ไอ้อินถามผม
"ไม่มีใครใช้ให้มาหรอก เราแค่อยากถ่ายภาพรถไฟ" ผมตอบไอ้อิน
"ตอนนี้เนี่ยนะ ไม่มีใครบอกหรอว่ามันอันตราย"
"ไม่อ่ะ อันตรายยังไง"
ไม่ทันที่ไอ้อินมันจะตอบผม ก็มีแสงฟ้าแลบแล้วตามด้วยเสียงฟ้าผ่าลงมาดังสนั่น
เปรี้ยงงงงง.....
"เชี่ยยย" ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ แล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นสะพานลอยยกสองมือขึ้นมาปิดหู พร้อมกับหลับตาปี๋ ถุงที่ใส่ข้าวโพดปิ้งตกไปอยู่ข้างๆตัว
ไอ้อินรีบเข้ามานั่งใกล้ๆผม มันเอามือมาจับตัวที่สั่นๆของผม
"นายกลัวฟ้า" เสียงไอ้อินพูด
ผมได้แต่พยักหน้าให้มันแทนคำตอบแล้วก็นั่งก้มหน้า ตัวสั่น
ไอ้อินจับตัวผมให้นั่งพิงกับผนังสะพานลอยแล้วมันก็ขยับตัวมานั่งข้างๆผม
"ไม่ต้องกลัวนะ" ไอ้อินบอกผม
"นี่นายเอาข้าวโพดปิ้งมาด้วยหรอ"
"อือ" ผมตอบไอ้อินพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา
เจอกับสายตาของไอ้อินที่มองผมอยู่ สายตาที่ไม่ได้เย็นชาอีกต่อไป
ไอ้อินยิ้มให้ผม
"ความจริงเรากะว่าจะฝากไอ้วินเอามาให้นายพรุ่งนี้น่ะ แต่เจอนายก่อนเมื่อตอนเย็นก็เลยให้ด้วยตัวเอง" ไอ้อินบอกผม ผมก็พยักหน้ารับรู้
"ตกใจจนลืมกินข้าวโพดแล้วเนี่ย" ไอ้อินว่าผมแล้วมันก็ขำออกมา
"ป่าวลืมซะหน่อย" ผมบอกไอ้อิน แล้วก็หยิบข้าวโพดออกมาจากถุง หักเป็นสองท่อนพร้อมกับยื่นท่อนนึงแบ่งให้ไอ้อิน
"อ่ะ แบ่งกัน" ผมบอกไอ้อิน มันก็รับไป
ผมกับไอ้อินนั่งแทะข้าวโพดด้วยกันบนสะพานลอย ฝนก็ยังคงตกกระหน่ำอย่างหนัก เสียงฟ้าร้องครืนมาเป็นระยะๆ
"ทีหลังห้ามมาที่นี่คนเดียวตอนกลางคืนนะ"
"ทำไม" ผมหันไปถามไอ้อิน
"มันอันตราย รุ่นพี่ที่คณะเราบอกว่าเคยมีคนโดนปล้นที่นี่"
ผมรู้สึกกลัวขึ้นมาในทันทีที่ไอ้อินบอกผม นี่ยังดีที่ยังมีไอ้อินอยู่ด้วยในเวลานี้ ถ้าตอนนี้ไม่มีมันแล้วผมก็ต้องติดฝนอยู่คนเดียวที่นี่คงน่ากลัวมาก
"แล้วก็ นายเคยได้ยินเรื่องผีรางรถไฟไหมหล่ะ" ไอ้อินถามผม
"อือ ไม่เอาไม่เล่าดิ กลัว" ผมบอกไอ้อิน
"หึ โอเคไม่เล่าก็ไม่เล่า ขี้กลัวว่ะ" ไอ้อินว่าผม แล้วมันก็หัวเราะ หึหึ
"แล้วนายไปไหนมา" ผมถามไอ้อิน
"ไปส่งเพื่อนผู้หญิงที่หอในมาอ่ะ"
"อืม"
หลังจากนั้นก็มีแต่ความเงียบระหว่างผมกับไอ้อิน ฝนก็ยังไม่หยุดตกซักที ยุงก็เริ่มกัด แล้วผมก็เริ่มง่วงแล้วด้วย
"นึกออกละ โทรให้ไอ้วินเอาร่มมารับดีกว่า" ไอ้อินพูดขึ้น
"วินมันไปกินข้าวกับพี่รหัส ไม่รู้ว่าจะกลับมาหรือยัง หรืออาจจะติดฝนอยู่ที่ร้านเหมือนเราก็ได้" ผมบอกไอ้อิน
"อือ เดี๋ยวลองโทรหามันดู" ไอ้อินบอกผมแล้วก็กดโทรศัพท์หาไอ้วิน
"ปิดเครื่องว่ะ อาจจะแบตหมด" ไอ้อินพูดขึ้นมา
"เฮ้อออ เมื่อไหร่ฝนจะหยุดตกเนี่ย" ผมบ่นออกมา พร้อมกับอ้าปากหาว
"นายง่วงหรอ" ไอ้อินถามผม
"อือ เริ่มง่วงละ คันด้วยยุงกัด" ผมบอกไอ้อินแล้วก็ยกมือขึ้นเกาๆตามแขนและขา
"นอนมั้ย เดี๋ยวฝนหยุดแล้วเราปลุกจะได้กลับหอกัน" ไอ้อินบอกผม
"จะนอนยังไงหล่ะ"
"นี่ไง" ไอ้อินบอกผมแล้วมันก็เอาแขนของมันมาโอบไหล่ผม
ผมสะดุ้งตกใจ ขืนตัวเอาไว้ ไอ้อินก็ชะงักไปเช่นกัน
"ขอโทษที่ทำให้ตกใจ" ไอ้อินขยับเข้ามาใกล้ผมพร้อมกับกางแขนของมันมาโอบไหล่ผมให้ตัวของผมเอียงไปซบกับไหล่ของมัน มือของมันก็ลูบหัวของผมเบาๆ
ได้กลิ่นแป้งโคโดโมะอ่อนๆมาจากตัวของไอ้อิน
"นอนได้มั้ยแบบนี้" ไอ้อินก้มหน้าลงมาถามผมด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของมันที่พ่นลงหน้าผากของผม
"อือ" ผมตอบมันออกไปแค่นั้น แล้วก็หลับตาลงซุกตัวเข้าหาไอ้อินด้วยความรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัยและสบายใจ
[เจอกันใหม่ตอนหน้า วันที่12 สิงหาคมนะครับ^^] ป.ล.ตอนที่แล้วพิมพ์ผิดจะพิมพ์ว่าวันที่6 ครับกลายเป็น16 เฉย ฮ่าๆ
**ต้องขอขอโทษด้วยนะครับ ที่หายไปหลายปีเลยครับ ช่วงที่หายไปคือคอมพังด้วย ย้ายที่อยู่ใหม่ด้วย ที่สำคัญเลยคือจำพาสเวิร์ดเข้าเว็บไม่ได้ด้วย ต้นฉบับที่พิมพ์ไว้ตั้งหลายตอนหายไปหมดเลย ต้องกลับมาเริ่มต้นใหม่หมดเลยครับ ต้องขอโทษคนอ่านที่น่ารักด้วยจริงๆครับ ไม่ได้จะทิ้งไปไหนน๊า แป(ล)งปลูกรัก....กลับมาแล้ว ^^
------------------------------------------
10.ดอกไม้ของอินทร์แปง
หลังจากเก็บของที่แปลงเสร็จ พวกผมก็พากันกลับหอ มาอาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะออกไปช่วยเพื่อนๆที่งานดอกไม้บาน
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมารอไอ้วินที่หน้าหอ ไม่นานไอ่วินก็ขับมอเตอร์ไซค์มารับผม
"เราไปกินข้าวไข่เจียวที่ซุ้มกันเนอะ มึงหิวยัง" ไอ้วินถามผม
"หิวดิ ขุดแปลงมาโคตรเหนื่อย"
"แหม่ เหนื่อยอะไร กูเห็นแต่ไอ้อินขุดอ่ะแปลงมึง" ไว้วินว่าผม
"เออ แล้วอินมันไปไหน ไม่ไปเดินงานดอกไม้บานหรอ" ผมถามถึงแฝดไอ้วิน
"มันว่าจะออกไปเล่นบาสที่คณะก่อน ค่ำๆถึงจะไปเดินงาน"
"อ่อ งั้นเราไปกันเถอะ หิวข้าวละ" ผมบอกไอ้วิน
ถึงคณะ ผมกับไอ้วินก็เดินไปที่ซุ้มข้าวไข่เจียว เจอไอ้เม่นกับแฟนมันนั่งกินข้าวกันอยู่ก่อนแล้ว
"อ้าว ไอ้วิน อองตอง มาๆนั่งกินข้าวกันมึง" ไอ้เม่นโบกมือทักทายผมกับไอ้วิน แล้วกวักมือเรียกไปนั่งกับมัน
"มึงไปนั่งก่อนเลย เดี๋ยวกูไปสั่งข้าวให้" ไอ้วินบอกผม
"อองตอง วันนี้มาเจียวไข่มั้ยเนี่ย" เพื่อนผู้หญิงถามผม
"เจียวครับเจียว แต่เดี๋ยวขอเรากินข้าวก่อนนะ หิวมากๆ" ผมตอบเพื่อน
"งั้น เดี๋ยวเรารอกินไข่เจียวของอองตองดีกว่า"
"ได้เลยครับ ชวนเพื่อนมากินเยอะๆเลยนะครับ" ผมตอบเพื่อนแล้วก็ยิ้มให้
"ขายเก่งนะเรา" พี่โอมเดินเข้ามาแซวผม
"สวัสดีครับพี่โอม" ผมกับไอ้วินที่เดินเข้ามาพอดี ยกมือไหว้สวัสดีพี่โอม
"พี่โอมกินข้าวยังครับ มานั่งกินกับพวกผมมั้ย" ผมชวนพี่โอมกินข้าวด้วยกัน
"เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวพี่จะไปดูที่ซุ้มขายต้นไม้หน่อย วันนี้มีเทสต์ต้นไม้น้องๆครับ"
"แล้วผมกับไอ้วินต้องไปมั้ยครับ" ผมถามพี่โอม
"เราสองคนไม่ต้องไปหรอก คนที่ต้องไปอ่ะโน่น..." พี่โอมพูดแล้วพยักเพยิดหน้าไปทางไอ้เม่น
ไอ้เม่นเห็นก็เดินออกมาหาพวกผม
"ไอ้วิน อองตอง กูฝากมายด์ด้วยนะ ต้องไปเทสต์ต้นไม้ที่ซุ้มว่ะ" ไอ้เม่นเดินมาฝากให้พวกผมช่วยดูแลแฟนมันให้หน่อย
"เออ ไปเหอะ ตั้งใจนะมึง ขอให้เทสต์ผ่าน" ผมบอกไอ้เม่น
ไอ้เม่น คงโดนรุ่นพี่วางตัวเป็นเฮดขายต้นไม้ ในงานดอกไม้บานปีหน้า มันต้องจำต้นไม้ ดอกไม้ที่นำมาขายให้หมด รวมไปถึงการปลูกและการดูแลด้วยครับ เพราะเวลาที่มีใครมาซื้อ จะได้อธิบายและตอบคำถามได้ ส่วนผมกับไอ้วิน ก็คงจะเป็นลูกมือช่วยไอ้เม่นอีกทีในปีหน้า
ผมไปนั่งที่โต๊ะกับมายด์ ซักพักไอ้วินก็ยกข้าวไข่เจียวมาเสิร์ฟให้ผม พร้อมกับจานของมันเองด้วย
"มายด์ กินข้าวไข่เจียวด้วยกันมั้ย" ไอ้วินถามมายด์
"เรากินพร้อมเม่นไปแล้วอ่ะวิน เสียดายนะ ไม่ได้กินไข่เจียวที่วินกับอองตองเจียวให้เลย จะอร่อยสมคำร่ำลือมั้ยนะ"
มายด์พูดแซวผมกับไอ้วิน
"อีกซักจานมั้ยหล่ะครับ เดี๋ยววินไปเจียวให้เลยเนี่ย" ไอ้วินบอกมายด์ มายด์ก็หัวเราะ
"จะขายเก่งเกินไปละวิน" แพรวเดินเข้ามาแซวไอ้วิน พร้อมกับเอามอกเทลมรกตมาให้มายด์
"ได้แล้วค่ะมายด์ มอกเทลมรกต ดื่มแล้วชื่นใจ เจ้าของสูตรนั่งอยู่นี่" แพรวบอกมายด์แล้วก็พายมือมาที่ผม
"ขอบคุณค่ะแพรว"
"อื้มมมม อร่อยจริงๆด้วย ไม่มีกลิ่นเหม็นเขียวใบบัวบกเลย สดชื่นจริง" มายด์เอ่ยปากชม
"วินกับอองตองเอาด้วยมั้ย เดี๋ยวแพรวตักมาให้"
"เอาครับๆ 2แก้ว" ไอ้วินบอกแพรว
"แก้วละ20 ไม่ฟรีนะคะ" แพรวบอกไอ้วิน
"โห คนกันเองน่ะแพรว 10บาทได้มั้ย"
"อ่ะ ก็ได้ เอามา20 พอ เห็นว่าเป็นเพื่อนนะเนี่ย" แพรวพูดแล้วก็เดินไปตักมอกเทลมรกตมาให้ผมกับไอ้วิน
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมกับไอ้วินก็ไปเจียวไข่ แทนเพื่อนที่ทำงานอยู่ก่อนหน้า
"อร๊ายยยยย น้องวิน น้องอองตองมาเจียวไข่" เสียงพี่โอปอลดังมาแต่ไกล
"มึงจะกินไข่เจียวหรือไข่น้อง อิโอปอล" พี่โฟล์คแซวพี่โอปอล แล้วหันมายิ้มให้ผมกับไอ้วิน
ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงที่เดินมากับพี่โฟล์คแยกตัวเข้าไปในร้าน
"เปลี่ยนสาวกินข้าวอีกละนะมึง" พี่โอปอลแซวพี่โฟล์ค
"พาสาวมากินข้าวหรอครับพี่" ไอ้วินแซวพี่รหัสตัวเอง
"อย่าพูดมาก เจียวไข่มาให้พี่สองจาน" พี่โฟล์คบอกไอ้วิน
"ใส่อะไรบ้างครับพี่" ผมถามพี่โฟร์ค
"มะเขือเทศกับหมูสับก็ได้ครับ"
"ได้เลยครับพี่ เดี๋ยวผมเอาไปเสิร์ฟให้นะครับ" ผมบอกพี่โฟล์ค
พี่โฟล์คเดินเข้าร้านไป ไอ้โฟมก็เดินเข้ามาแทน อะไรกันเนี่ย พี่เดินไป น้องเดินมา
"อองตองครับ ฝากไส้กรอกไปให้ไอ้โฟล์คหน่อย" ไอ้โฟมส่งจานไส้กรอกที่ถูกหันเรียงมาอย่างดีให้ผม
"แล้วก็ เจียวไข่ให้เราจานนึงได้ป่ะ" ไอ้โฟมบอกผม
"ได้สิ นายบอกไอ้วินเลย มันกำลังเจียวอยู่"
"อยากให้นายเจียวให้อ่ะ" ไอ้โฟมพูดกับผมเบาๆ
"จานละ50นะ" ผมแกล้งบอกไอ้โฟม
"ให้100นึงเลย" ไอ้โฟมพูดแล้วส่งแบงค์ร้อยให้ผม
"พูดเล่นน่าาาา ใส่อะไรบ้างจดไว้เลย เดี๋ยวเราเจียวให้" ผมบอกไอ้โฟมแล้วส่งกระดาษจดเมนูให้มัน ก่อนที่จะเดินเอาจานไส้กรอกไปเสิร์ฟให้พี่โฟล์คที่โต๊ะ
ผมเดินกลับมาตรงที่เจียวไข่ ก็เจอกลุ่มพี่โอปอลยืนรออยู่หน้าร้าน
"โอ้ยยย วันนี้ฉ่ำใจอีโอปอลจริงจริ๊งงงง ซุ้มไข่เจียวมีแต่หมึกแถวบน"
"อะไรวะหมึกแถวบน" พี่โอมที่เดินมาพร้อมไอ้เม่นถามพี่โอปอล
"ก็นี่ไง นี่ นี่ นี่ แล้วก็นี่" พี่โอปอลชี้นิ้วไปที่พี่โอม ไอ้เม่น ไอ้วิน ผม ไอ้โฟม แล้วก็พี่โฟล์คที่นั่งอยู่ในร้าน
"นี่แหล่ะ ของดีของแพง ศัพท์กระเทยเค้าเรียกว่า หมึกแถวบน เคยกินมะ หมึกย่างที่บดๆตามรถเข็นอ่ะ แถวบนแพงสุด" พี่โอปอลบอกพี่โอม
"อืมมมม เข้าใจละ ล้ำลึกจริงๆมึงเนี่ย" พี่โอมว่าพี่โอปอล
"อองตอง ทำข้าวไข่เจียวให้พี่จานนึงนะครับ " พี่โอมบอกผมแล้วเดินเข้าร้านไปหาพี่โฟล์ค
ส่วนไอ้เม่นเดินเข้ามาช่วยผมกับไอ้วินที่หน้าร้าน
"เป็นไงมึง เทสต์ต้นไม้ผ่านป้ะ" ผมถามไอ้เม่น
"ระดับเม่นแล้ว ผ่านฉลุยครับผม" ไอ้เม่นบอกผมแล้วก็ยิ้มออกมาด้วยความภูมิใจ
"พี่โอปอลคะ โต๊ะว่างแล้วค่ะ เชิญพี่ๆค่ะ" แพรวเดินออกมาเรียกกลุ่มพี่โอปอลเข้าไปนั่งในร้าน
"มัวแต่คุย ลืมจดเมนูเลยค่ะ" พี่โอปอลพูดแล้วก็หยิบกระดาษไปจดเมนู แล้วส่งให้ไอ้เม่น
ผมเจียวไข่ให้ไอ้โฟม มันก็ยกโทรศัพท์มาถ่ายผมตอนที่กำลังเจียวไข่ให้มัน
ไอ้โฟมได้ข้าวไข่เจียวก็เดินกลับไปที่ซุ้มของภาควิชาของมัน
วันนี้คนมากินข้าวไข่เจียวเยอะมากๆ คงเพราะวันนี้อากาศเย็นๆ บรรยากาศดี แถมตรงข้ามมีดนตรีโฟล์คซองของชุมนุมดนตรีด้วย ได้ทั้งกินข้าวไข่เจียว ได้ทั้งฟังเพลงเพราะ ผมเองก็เจียวไข่เพลิน จนลืมเหนื่อยไปเลย
"ข้าวไข่เจียวจานนึงครับ" เสียงสั่งข้าวไข่เจียว ผมเงยหน้าขึ้นไปก็เจอไอ้อิน ยืนอยู่ในชุดบาสสีขาว มันยิ้มให้ผม
"อ่าว ไอ่อินจะกินเลยมั้ยข้าวอ่ะ" ไอ้วินถามแฝดของมัน
"ยังๆ ขอไปเดินดูงานกับเพื่อนๆก่อน" ไอ้อินบอกไอ้วิน แล้วหันหน้าไปมองกลุ่มเพื่อนของมันที่ยืนรออยู่
"เออๆ ไปเถอะ แล้วมาหากูที่นี่นะ จะได้กลับพร้อมกัน" ไอ้วินบอกไอ้อิน ไอ้อินก็พยักหน้าให้
"เดี๋ยวพาอินไปซื้อต้นไม้หน่อยนะ" ไอ้อินบอกผม
"อื้ม ได้ๆ" ผมบอกไอ้อินแล้วก็ยิ้มให้มัน
ไอ้อินเดินออกไปหากลุ่มเพื่อนๆของมัน ผมกับไอ้วินก็ขายข้าวไข่เจียวต่อไป
จนสี่ทุ่ม คนเริ่มซาๆ ไอ้อินเดินมาหาผมกับไอ้วินที่ซุ้มข้าวไข่เจียว หลังจากแยกกับเพื่อนๆของมันแล้ว
ไอ้อินเข้าไปในร้าน นั่งกินข้าวที่ไอ้วินเจียวไข่ไปให้ แล้วก็นั่งรอพวกผมเก็บร้านกันจนเสร็จ
หลังจากเก็บร้านไข่เจียวเรียบร้อย พวกผมก็ไปเดินดูงานกัน รวมถึงไอ้เม่นกับแฟนของมันด้วย
ไอ้อินเดินไปแวะที่ซุ้มขายต้นไม้ของภาควิชาผม มันเดินไปตรงที่มีกระถางต้นคุณนายตื่นสายแขวนอยู่ ผมก็เดินตามมันไป
"อยากซื้อไปไว้ที่ห้องหรอ" ผมถามไอ้อิน
"อืม ใช่ๆ ดอกมันสวยดี"
"สวยตรงไหน ดอกหุบหมดแล้วเนี่ย" ผมบอกไอ้อิน
"ก็รอพรุ่งนี้สิ เดี๋ยวดอกไม้ก็บาน" ไอ้อินบอกผมแล้วก็มองพิจารณาดูคุณนายตื่นสายทีละกระถางอย่างตั้งใจ
"เออ อิน เราถามอะไรหน่อยสิ" ผมบอกไอ้อิน เพราะอยากถามมันเรื่องชื่อ ว่ามันชื่ออินหรือแปงกันแน่
"อืม ถามมาสิ" ไอ้อินบอกผม แต่สายตาของมันก็ยังจดจ้องอยู่กับต้นคุณนายตื่นสาย
"จริงๆแล้ว นายชื่ออินหรือแปง อ่ะ" ผมถามมันออกไป
ไอ้อินหยุดกึ๊ก แล้วหันมามองผมด้วยสายตานิ่งๆ
"แล้วนายอยากเรียกเราว่าอะไรหล่ะ"
เจอสายตานิ่งๆของไอ้อิน กับน้ำเสียงราบเรียบแบบนี้ ทำเอาผมรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวๆ จนต้องหลบสายตาคู่นั้นของมัน
"เอ่อ ก็ เรียกอินนี่แหล่ะ ติดปากไปแล้ว" ผมบอกไอ้อิน
"อืม ถ้าเรียกอิน ก็แปลว่าเราชื่ออิน เป็นอิน สำหรับอองตอง" ไอ้อินบอกผม
ผมได้ยินประโยคหลัง ก็ยิ่งเลือดสูบฉีดไปอีก ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
"เอาสองกระถางนี้ครับ ดอกสีเหลืองกับแดง" ไอ้อินพูด
"อองตอง"
"อองตอง"
ผมสะดุ้ง เมื่อไอ้อินเอามือมาจับไหล่ เขย่าตัวผม
"เอ่อ เลือกได้แล้วหรอ" ผมถามไอ้อิน
"อืม เป็นไรเนี่ย คิดไรอยู่" ไอ้อินถามผม
"ป่าวๆ ไม่มีอะไร ไหนๆเอากระถางไหน"
ไอ้อินเอื้อมแขนยาวๆของมันไปเอาคุณนายตื่นสายทั้งสองกระถางมาให้ผม
"ทำไมต้องสีเหลืองกับแดง" ผมถามไอ้อิน
"ก็นายเกิดวันจันทร์ เราเกิดวันอาทิตย์" ไอ้อินบอกผม
"รู้ได้ไง"
"ไอ้วินบอก" ไอ้อินตอบผมแล้วก็ทำหน้าอมยิ้ม
คืนนั้นพวกผมกลับหอ พร้อมกับต้นคุณนายตื่นสายสองกระถางของไอ้อิน
"เอาไปแขวนไว้ที่หอนายนะ ฝากดูแลด้วย" ไอ้อินพูดพร้อมกับส่งต้นคุณนายตื่นสายให้ผม
ผมก็รับมาแบบ งงๆ
"ซื้อมาแล้วทำไมไม่เอาไปไว้ที่ห้องตัวเองเนี่ย" ผมว่าไอ้อิน มันก็ยิ้ม
"ก็อยากไปดูดอกไม้ที่ห้องนายมากกว่า" ไอ้อินตอบผมเบาๆ แล้วมันก็เดินขึ้นหอไป
ไอ้วินเอารถไปจอดเสร็จก็เดินมาหาผม
"อ่าว ได้ต้นไม้เฉย" ไอ้วินพูดกับผม
"เออดิ น้องมึงอ่ะ ซื้อแล้วก็ไม่ดูแล" ผมบอกไอ้วิน มันก็หัวเราะ
"หึ...ไอ้อินมันร้ายยยยย ไปพักผ่อนเหอะมึง ให้กูเดินไปส่งมั้ยครับ" ไอ้วินถามผม
"ไม่เป็นไร งั้นกูกลับห้องละ เจอกันพรุ่งนี้" ผมบอกไอ้วิน
แล้วก็แยกย้ายกับมัน เดินกลับห้อง พร้อมกับต้นคุณนายตื่นสายในมือสองกระถาง
//ก็อยากไปดูดอกไม้ที่ห้องนายมากกว่า//
//หึ...ไอ้อินมันร้าย//
คำพูดของสองพี่น้องฝาแฝดก้องอยู่ในหัวผม อะไรกันเนี่ยยยยยยยย