EP.40.1 ครูเขมชาติXคริสโตเฟอร์ ฟ้าหลังฝนก็ต้องมีเรื่องดีดี Part ครูเขมชาติ
วันนี้เป็นวันที่เรียกว่าฟ้าหลังฝนซินะ เพราะว่าเรื่องร้ายๆก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ถึงแม้ว่าบางเรื่องผมเองก็ไม่อยากให้มันลงเอยแบบนี้เลย นั้นก็คือนายกายกับนายอั๋น นายอั๋นนะไม่เท่าไหร่และโชคดีที่ผมได้เคยเรียนรู้การปฐาพยาบาลเบื้องต้นมา ผมจึงช่วยชีวิตเขาไว้ได้ทัน ส่วนนายกายซิ แย่ที่สุดเพราะว่าเขาคงไม่มีความรู้สึกไปครึ้งตัว แค่ผมคิดก็รู้สึกผิดที่ผมควรจะไปห้ามเขาซะก่อนที่เกิดเรื่องแบบนี้
“พี่เขม” หมับมีคนเข้ามากอดผมจากด้านหลัง คริสโตเฟอร์
“พี่เขม เรื่องร้ายๆมันกำลังจะผ่านไปได้ด้วยดีแล้วใช่ไหมครับ “ คริสโตเฟอร์พูด เขาเอาคางมาเกยไว้ที่ไหล่ของผม ผมหันไปมองเขาก่อนจะหยิบนาฬิกาขึ้นมาสวมใส่
“วันนี้พี่หล่อกว่าทุกวันเลยอ่ะพี่เขม” คริสโตเฟอร์พูด เพราะว่าวันนี้ผมได้สวมใส่ชุดกากีอย่างที่ผมตั้งใจไว้แล้วนั้นเอง ถึงแม้ว่ามันจะใกล้ปิดเทอมใหญ่แล้วก็ตาม
“แต่ผมไม่ค่อยชอบพี่เขมใส่เครื่อแบบแบบนี้เลยอ่ะ” คริสโตเฟอร์พูดทำให้ผมหันมามอง และก้มมองตัวเอง
“พี่ดูแก่ไปเหรอคริส” ผมถามแอบเสียความมั่นเลยนายนี้นิ
“ผมนะชอบพี่ใส่เครื่อแบบ แบบว่า..ไม่ใส่อะไรเลย” นายคริสโตเฟอร์
“โอ้ยย!!!” ร้องดังลั่นบ้านเลยครับ เพราะว่าผมบี๋จมูกโด่งๆนั้น
ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูหน้าบ้านพักของผมดังขึ้นมาทันที ผมก็มองหน้านายนักเรียนตัวแสบของผม ก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตู และคนที่มายืนเคาะประตูนันก็คือครูโจ้
“สวัสดีครับครูโจ้ “ผมทักทายครูโจ้
“ผมขับรถผ่านมานะครับ ผมได้ยินเสียงร้องโอ้ยย ผมเลยตกใจ ครูเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ครูโจ้ถามผม
“ผมไม่เป็นอะไรครับครูโจ้ เออ พอดีว่า ผมเดินชนโต๊ะนะครับ” ผมพูด เฮอๆ
“แน่นะครับครู ผมนี้เป็นห้วง เป็นห่วง...ครู ...ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับครู อ้อ..วันนี้เมียผมกลับไปขายของได้แล้วนะครับ แต่ยังทำงานหนักไม่ได้มากนะครับครูเขม อย่าลืมไปอุดหนุนนะครับครู “ ครูโจ้พูดบอกผมก่อนจะเดินไปแต่ก็หยังเหลียวมองผม ก่อนจะสตาร์ทรถออกไป ผมนี้ถึงกับกุมขมับ อยากให้ปิดเทอมเร็วๆเหลือเกิน เพราะว่าพ่อตัวดีดันมาค้างกับผมเมื่อคืน ผมหันไปมองคนที่ยืนกอดอก สวมชุดนักเรียน แต่มันก็ทำให้ผมแอบคิดว่าถ้าเขาสอบติดแล้วและเขาก็ไม่จำเป็นต้องมาเรียนมัธยมปลาย เขาจะคิดถึงชุดนักเรียนชุดนี้ไหมและเพื่อนๆของเขาอีก
“มีอะไรพี่เขม” คริสโตเฟอร์เดินเข้ามาหาผม
“บางทีพี่ก็แอบกลัวนะว่าถ้าเราจบแล้ว นายจะคิดถึงความสุขชีวิตวัยมัธยมไหม พี่คิดผิดหรือคิดถูกนะที่ให้นายไปสอบ” ผมพูดและใช่มือเสยผมหนามทุเรียนนั้น
“สักวันผมก็ต้องจบพี่เขมแต่นี่ผมแค่ไปเร็วกว่าเพื่อนก็เท่านั้นเอง “ คริสโตเฟอร์พูด ผมก็มองเขา ผมนี้แหละที่ใจหายก็รักเด็กเกรียนนี้หมดใจไปแล้วนิ
“ตื้ด!!” เสียงมือถือผมแสดงว่ามีข้อความเข้า ผมตั้งเอาไว้ถ้ามีอิเมลเข้ามันก็จะเตือน ผมเปิดดูปราฏกว่าเป็นข้อความจากศูนย์ที่ผมพาคริสโตเฟอร์ไปสอบ ผมก็รีบเดินไปหยิบโน๊ตบุคและเปิดมันทันที คริสโตเฟอร์ที่ยืนทำหน้าตกใจ ขณะที่เขากำลังทำอาหารเช้าให้ผมกับเขาทานอยู่ ผมหันไปส่งยิ้มให้เขาก่อน และอิเมลที่ผมต้องการก็เด้งขึ้นมา
“คริสมานี้ซิ” ผมเรียกคริสโตเฟอร์ เขาก็เดินมาหาผมด้วยสีหน้าแปลกใจ
“นายสอบผ่านแล้ว นายสอบผ่านทุกวิชาเลย นายจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกแล้วคริส” ผมหันไปบอกคริสโตเฟอร์ เขามองผมและเขาก็กอดผมทันที
“พี่เขมจริงนะ พี่ไมได้หลอกผมนะ”
“จริงนี้ไงดูซิ” ผมพูดและเลื่อนโน๊ตบุคไปให้เขาดูความสำเร็จที่มาจากความเพียรพยายามของผมและเขา
“ขอบคุณนะครับพี่เขม..อืมม” คริสโตเฟอร์หันมาขอบคุณผมและเขาก็ประกบปากจูบผม
“แต่เราต้องรอ GED Transcript และ Diploma อีกประมาณ 4 สัปดาห์นะ “ ผมบอกคริสโตเฟอร์
“วันนี้ฉลองนะพี่เขม ผมควรได้รางวัลนะพี่เขม”นั้นทวงรางวัลทันทีเลยนะ
“ก็วันนี้วันของนายอยู่แล้วนี้ วันนี้วันคู่อะ “ผมพูดและหันไปหยิบแซนวิชมาทาน
“ดับเบิ้ลครับพี่เขมวันนี้” ผมได้ยินถึงกับตาโต เด็กข้างๆผมจะเบิ้นผมครับคืนนี้
“พรุ่งนี้พี่มีสอนอ่ะ เต็มวันเลยนะคริส” ผมหันไปพูดขอความเห็นใจ
“พี่เขม... นี้ผมทำข้อสอบได้คะแนนดีด้วยนะ ผมยังไม่เอาไปคิด เอาแค่ ผมสอบผ่านอย่างเดียวนะ ถ้าเอาตรงนั้นด้วย ผมควรได้ Triple “ไม่พูดเปล่าเด็กนักเรียนหื่นของผมชูสามนิ้วด้วย ผมก็กลั้นหายใจ และเอาออกนิ้วหนึ่ง สองพอเดี๋ยวผมตายคาเตียงและจะยืนสอนนักเรียนไม่ไหวเอา
“ไปเรียนกันได้แล้วคริสเดี๋ยวพากันสาย และนายกับพี่ก็จะไม่ได้อะไรกันเลยแม้แต่ยกเดียวเพราะว่าผู้อำนวยการคงได้สงนายกลับไปนอนบ้านพักนักเรียนทุกวันจันทร์ถึงอาทิตย์แน่ๆ “ผมพูดและคนข้างๆผมก็รีบคว้าทุกอย่างหนังสือเรียนใส่ลงไปในกระเป๋าเป้และกุลแจบ้นพักครู
ผมเดินไปตึกเรียนพร้อมกันแต่เราก็คงรักษาไว้ซึ้งความเป็นครูและนักเรียน เดินคุยกันไป คุยเรื่องราวความรักที่ผ่านมา มีทั้งสุขและทุกข์ ผมสองคนต้องขอบคุณเรื่องราวมากมายที่ทำให้ความรักของผมสองคนเติบโตและเข้มแข็งขึ้น เพราะว่าเราได้ก้าวผ่านปัญหามาได้แม้จะยังไม่ถึงเส้นชัยที่เราสองคนวาดไว้ก็ตาม
“ไปหาเพื่อนได้แล้วคริสและเจอกันคาบแรกนะ วันนี้พี่มีสอบเก็บคะแนนนะ นายต้องได้เต็มเลยนะ ถ้าไม่ คืนนี้ลดเหลือหนึ่ง”ผมพูดและหันไปบอกพ่อตัวดี
“เฮ้ยย พี่ทำไมไม่บอกก่อนอ่ะ รู้อย่างนี้บอกเอา 3 ยกก็ดีอ่ะ”
“ไม่ได้ ไปหาเพื่อนได้แล้วนะ ดูชะเง้อมองแย่แล้ว” ผมพูดและกำลังจะเดินขึ้นห้องพักครูเพื่อลงชื่อในสมุดก่อน
“ผมมันชะเง้อมองหาแซนวิชที่พี่เขมทำให้พวกมันหรือเปล่า” นายคริสโตเฟอร์พูด ผมก็ยิ้มอาจจะจริง พากันลุกขึ้นยืนและยกมือไหว้ผมกันหมดทั้งโต๊ะ
“เร็วไอ้คริสครับ พวกกูรอกินแซนวิชกับครู)))” และนั้นก็ทำให้ผมแทบหัวทิ่ม เพราะว่าบอกอยากกินแซนวิชกับผม ทำไมละก็ผมถามคริสว่าทำไมเขาไม่กินที่ปันปันทำให้ก็อาร์ทเพื่อนตัวแสบของคริสบอกว่าแซนวิชน่ะคือคนสามคนมีเซ็กส์ด้วยกันประกบกัน และมันก็ทำให้ผมหันหน้ามามองคริสโตเฟอร์
“ฮาๆ “ หัวเราะออกมาพร้อมกันทันที่
“พี่คิดเหมือนผมใช่ไหมพี่เขม ..นี่แหละ มันถึงทำให้ผมรู้สึกสยองมันพวกมันเพิ่มขึ้นทุกวันพี่เขม” คริสโตเฟอร์พูด
“ไปได้แล้วเพื่อนรอ” ผมพูดและดันนานตัวแสบผมไป ผมก็ออกเดินขั้นห้องเรียน ขณะที่กำลังเดินผ่านนักเรียนก็พากันยกมือไหว้ผมเหมือนเช่นปกติ แต่ว่าวันนี้อาจจะพิเศษกว่าทุกวันเพราะว่าผมมาในเครื่องแบบครูเต็มยศ ท่านผู้อำนวยการได้ทำเรื่องขอบรรจุผมเป็นครูเร็วๆ นี้
“ครูค่ะสวัสดีค่ะ “ “ครูครับสวัสดีครับ” ผมหันไปมองคนที่ทักทายผม คนนั้นคือกี้ เด็กผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ในวัยเรียนและผมได้ขอให้เธอได้เรียนต่อเพราะว่าเธอจะจบในเทอมนี้แล้วและอีกคนคือนายเอกที่ยืดอกรับเป็นพ่อเด็กในท้องของเธอ ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเขาใช่หรือไม่ใช่แต่กี้เลือกที่จะไม่หาคนที่เป็นพ่อเด็กๆจริงเพราะว่าถ้าเกิดผลออกมาคือนายกาย นั้นจะยิ่งทำให้เธอเสียใจ เพราะในตอนนั้นนายกายกับเป็นปฏิเสธเธอและผมเองก็เชื่อว่าเด็กจะได้รับความรักจากเอกรินทร์เหมือนกับพ่อแท้ๆของเขาแน่นอน เพราะดูจากการที่เขาดูแลกี้ในโรงเรียนเป็นอย่างดี
“เป็นไงเราสองคน และนี้กี้เธอไปฝากครรภ์แล้วใช่ไหม” ผมทักทายทั้งคู่ และถามกี้
“ฝากแล้วค่ะครู และหนูสองคนทราบเพศลูกแล้วด้วยค่ะครู หนูได้ลูกชายค่ะครู”
“ดีใจด้วยนะ ดูแลเขาให้ดีดี ครูเชื่อว่าเธอสองคนจะทำหน้าที่พ่อและแม่ได้ดี แม้ว่าอายุยังน้อยก็ตาม” ผมพูด
“ขอบคุณนะคะครู ที่ครูขอร้องครูใหญ่ให้ เพื่อให้หนูได้อยู่เรียนให้จบนะคะครู”กี้เธอพูด ผมพยักหน้า
“ทุกคนมีโอกาสทำสิ่งผิดพลาดกี้ เอก และเธอสองคนก็จงนำสิ่งที่ผิดพลาดครั้งนี้มาเป็นบทเรียนเข้าใจไหม”
“ขอบคุณครับครู ถ้าอย่างนั้นผมสองคนไปหาอะไรทานก่อนนะครับ เพราะว่ากี้ต้องทานพวกวิตามินบำรุงนะครับครู “เอกรินทร์พูดและผมก็พยักหน้าให้ทั้งคู่
“ ดีแล้ว และส่วนเรานะกี้ เธอไม่ต้องไปยืนเข้าแถวหรอกนะ นั่งในร่ม เดี๋ยวเป็นลมไป ตอนนี้ไม่ใช่แค่เธอคนเดียวแล้วนะ มีน้องอีกคน ดูแลตัวเองดีดีละ” ผมพูดบอกทั้งคู่ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องพักครู
ขณะที่ผมเข้าไปลงชื่อผมก็เห็นสองสาวที่สวีทหวานกันแพ้ผมกับคริส เรียกว่าแซงหน้าผมไปเลยก็ว่าได้ ครูถาวรและครูลินดา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะครูเขม “ ครูลินดาทักทายผมและครูถาวรด้วยเช่นกัน
“เรื่องร้ายๆผ่านไปซะทีนะคะครู ต่อไปขอให้เป็นเรื่องดีดีบ้างนะคะครู “ ครูถาวรพูด
“วันนี้ผมได้รับข่าวดีว่าคริสโตเฟอร์สอบผ่านGEDแล้วครับครู “ผมพูดแต่น้ำเสียงผมดูไม่ค่อยดีเท่าตอนที่ผมบอกคริสโตเฟอร์
“ครูแอบกังวลใช่ไหมค่ะ ลินดาว่าครูรักเขาไปหมดใจแล้วตอนนี้ ครูคง...กลัว..ที่จะให้เขาไป เพราะถ้าไม่ได้เป็นครูนักเรียนก็ไม่ได้เห็นหน้ากันทุกวันทุกชั่วโมงแบบนี้” ครูลินดาพูด ผมเองก็พยักหน้าว่าจริง และมันใช่ผมรักเขาไปแล้วหมดหัวใจของเขมชาติ
“ครูลินดาค่ะ “ เสียงเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งที่ตัดผมสั้นถูกถูกระเบียบเด็กมัธยมต้นเดินมาด้วยชุดนักเรียนที่ถูกระเบียบ กระโปรงคุมเข่า เสื้อก็ถูกระเบียบ ไม่ว่าจะเป็นโบว์และหน้าตาที่ไม่ได้แต่งเติมด้วยเครื่องสำอางค์เหมือนแต่ก่อน มันดูสวยใสเป็นธรรมชาติที่สุด
“แก้ม...ว่าไงเรา”
“หนูเอาผ้าที่ครูให้ไปซื้อมาเพื่อจะมาสวมใช่ทำเป็นจูงกะเบน เข้าเรียนรำไทยวันนี้กับครูมาให้ดูค่ะ” แก้มพูดและยกมือไหว้ผม
“อืม อันนี้เลยแก้มและวันนี้เข้ามาซ้อมเร็วหน่อยนะเพราะว่าเรานะ เข้าที่หลังเดี๋ยวจะตามเพื่อนไม่ทัน” ครูลินดาพูด
“เห็นไหมแก้ม ดูเธอซิ แต่งตัวถูกระเบียบแบบนี้นะ น่ารักจะตายไป ดีกว่าเดิมอีก” ครูถาวรพูด ผมก็พยักหน้าเห็นด้วย
“ใช่ค่ะแม่ก็บอกแก้มว่าอันนี้ดีกว่า แบบเดิม หวอออกค่ะครู” ผมได้ยินก็ต้องเกาหัว อายแทนครับผม
“ตายแล้ว! พูดอะไรเกรงใจครูเขมเขาหน่อยซิแก้ม ครูเขาเป็นผู้ชาย เรานิ” ครูลินดาแอบตีต้นแขนแก้มเบาๆ
“หนูขอโทษค่ะครูเขม ถ้าอย่างนันแก้มไปทานข้าวกับเพื่อนก่อนนะคะครู”
“ครูเขมค่ะ แม่ให้แก้มเรียนต่อม.4 แล้วนะคะครู แม่บอกว่ายังไม่ให้ไปอยู่กับป้าที่เมืองนอกค่ะครู “ แก้มหันมาบอกผม ผมพยักหน้ายินดีกับเธอด้วย และแก้มก็วิ่งลงไป
“ครูค่ะ ทำไมครูดีแบบนี้ค่ะ ครูรู้ไหมว่า ตั้งแต่ครูมาอยู่ นี้ เราได้เด็กกลับคืนหลายคน คนแรกก็นายคริส และเพื่อนนายๆนายคริสดูนี้ตั้งใจเรียนกันน่าดู และยังได้เด็กที่ดูท่าจะไม่รอดอย่างแก้มกลับมาเป็นเด็กที่เรียบร้อยสมวัยของเขาอีก และอีกคู่ถึงแม้จะผิดแต่ตอนนี้ดูท่าจะได้พ่อแม่ที่ดีในอนาคตมาด้วย ก็นายเอกรินทร์และกี้ ตอนนนี้ทั้งคู่ตั้งใจเรียนเพื่อจะได้จบพร้อมเพื่อนๆ “ ครูถาวรพูดและหันมายิ้มให้ผม
“ ครูอย่าทิ้งพวกเราไปไหนนะคะ ที่นี้ต้องการครูค่ะ”ครูถาวรพด ผมพยักหน้าว่าผมจะไม่ทิ้งโรงเรียนนี้ไปไหนแน่นอน
ผมเดินเข้าไปนั่งดูกองสมุดการบ้านที่เด็กนำมาส่งให้ผมและรายงานกลุ่มอีกแค่เดือนกว่าก็จะสอบปลายภาค จะว่าไปเวลาก็ผ่านเร็วเหมือนกันจะหมดเทอมแล้วแถมครูเขมชาตก็เจอเรื่องราวต่างๆมากมายเหมือนกับว่าผมนี้มาเป็นครูสักปีหนึ่งได้แล้วเหมือนกัน
“อ้าวนายอั๋น กลับมาเรียนได้แล้วเหรอ” ผมได้ยินเสียงครูนิดทักทายใครสักคนและผมก็ได้ยินว่าเป็นนายอั๋น นั้นแสดงว่าเขาหายแล้ว ถึงเขาจะเคยคิดจะต่อยผมแต่ผมก็ดีใจทีได้ยินว่าเขาไม่เป็นอะไร ยังไงก็เป็นลูกศิษย์ในโรงเรียนที่ผมทำหน้าที่ครู
“ครูเขมคะ เรามีนักเรียนใหม่อยากจะมาขอพบครูค่ะ”ครูนิดตะโกนบอกผม บรรดาครูในห้องก็เงยหน้าขึ้นมามองผมเช่นกัน
“นักเรียนใหม่เหรอครับครู เอ๊ะ มาตอนนี้จะปิดเทอมไม่ช้าไปเหรอครับครูนิด” ผมถามครูนิดกลับ
“ไม่หรอกค่ะครูเขม พี่นิดว่าทันเวลาพอดี” ครูนิดพูด ทำให้ผมถึงกับขมวดคิ้วเป็นปม และคนที่เดินเข้ามาแต่งกานเรียบร้อยเสื้อเข้าในกางเกงเรียบร้อยและถูกระเบียบซะด้วย สมกับเป็นนักเรียนใหม่จริงๆด้วย นายอั๋นนั้นเอง เขามาขอพบผม ผมก็มองและยิ้มให้เขานายอั๋นเดินมาหยุดที่โต๊ะผม
“ไงอั๋น หายดีแล้วเหรอ” ผมเงยหน้าขึ้นทักทายเขา
“ครับครูผมหายแล้วครับ เออ ครูเขมครับ คือ ผมเจอคริสนะครับเขาบอกผมว่า ครูช่วยชีวิตผมวันนั้นวันที่ผมจมน้ำ ครูทำให้ผมมีชีวิตอีกครั้ง “ นายอั๋นพูด ผมก็พยักหน้าว่าใช่
“ครูช่วยในฐานะ คนที่เห็นเหตุการณ์ และครูช่วยในฐานะที่เป็นครูของเราแม้จะไม่ได้สอนก็ตาม” ผมพูด ผมสังเกตเห็นว่าเขาแอบอะไรสักอย่างไว้ด้านหลังของเขา และเขาก็คุกเข่าลงอย่างรวดเร็วทำเอาผมตกใจว่าเขาจะทำอะไร เขานำพานที่มีดอกไม้ถูกจัดเป็นชุดสำหรับใช้ไหว้ครูบาอาจารย์
“อั๋น ไม่ต้องทำแบบนี้หรอกนะ “ ผมพูด นายอั๋นเงยหน้ามองหน้าผม
“ให้ผมทำเถอะครับครู ให้ผมได้ขอขมาในสิ่งทีผมได้ทำไว้กับครูเถอะนะครับ ผมขอร้อง” นายอั๋นพูด
“ให้เขาทำเถอะค่ะครู เขาตั้งใจมาแล้ว” ครูวงเดือนบอกผม ผมก็พยักหน้า ผมก็พยักหน้าให้อั๋น นี้คือครั้งแรกเลยที่ผมจะนั่งให้นักเรียนกราบ เหมือนเช่นวันครูที่ผมได้ทำทุกปี และนี้มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าผมคือครูอย่างสมบูรณ์แบบแม้ว่าจะยังไม่ใช่วันครูจริงๆก็ตาม ผมเบี่ยงตัวเองออกมานั่งและนายอั๋นก็คลานเข่ามาหาผมและก้มลงกราบผมที่เท้า ผมโน้มตัวลงใช้ฝามือแตะที่หัวเขาเบาๆ
“ผมขอโทษครับครู ผมขอโทษที่ผมเคยคิดจะทำร้ายครู ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำอีก ผมจะกลับเป็นคนดี ผมจะตั้งใจเรียนครับครู “ ทำเอาผมน้ำตาซึมเลย
“ครูดีใจนะอั๋น ครูดีใจที่เธอถอนตัวกลับมาได้ และต่อไป จะทำอะไรคิดให้มากๆนะ คิดถึงพ่อแม่เพราะคนแรกที่จะเสียใจที่สุดนั้นคือพ่อและแม่ของนาย และคิดถึงครูบาร์อาจารย์ทุกคน เพราะครูทุกคนอยากเห็นลูกศิษย์ตัวเองไปถึงฝัง อยากเห็นอนาคตลูกศิษย์ตัวเองกันทุกคน ส่วนครูเองก็ไม่เคยถือโทษโกรธเรานะ และครูเชื่อว่าเรานะกลับมาเป็นคนดีของสังคมได้ ครูเชื่ออย่างนั้น” ผมพูด นายอั๋นเงยหน้าขึ้นเขาส่งดอกไม้ธุปเทียนมาให้ผม ผมก็รับไว้
“ลุกขึ้นเถอะอั๋น” ผมพูดและเขาก็ลุกขั้น
“ครูเสียใจเรื่องที่นายไม่อาจจะกลับมาต่อยมวยได้อีก ครูเสียใจจริงๆนะ” ผมพูด
“ไม่เป็นไรครับครู ผมจะเอาเวลาไปอ่านหนังสือผมจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ครับครู”
“ดีแล้วอั๋น ถ้าอยากจะให้ครูช่วยก็บอกนะ ครูยินดี”
“ขอบคุณครับครู”
“ไปเตรียมตัวเข้าแถวเถอะอั๋น”ผมพูดและนายอั๋นก็เดินออกไป ผมหันมามองบรรดาครูที่ยืนมองนายอั๋นและผม
“ครู เราได้นักเรียนกลับคืนอีกคนแล้วนะครู “ ครูนิดพูด ผมหันไปพยักหน้ากับทุกคน นี้แหละที่ครูอย่างเขมชาติต้องการ ผมเชื่อว่าเด็กๆพวกนี้เขายังกลับมาเป็นคนดีของสังคมได้ ถึงแม้ว่าใครจะมองว่าผมนั้นโลกสวยเกินไปก็ตาม
ตืดๆ เสียงข้อความเข้ามาในมือถือของผม เป็นเบอร์ที่ขึ้นต้นด้วย +61 นั้นแปลว่า คนต้นสายที่โทรมาหาผม มาจากประเทศออสเตรเลีย ผมก็ขอตัวครูสองสาวไปหาที่คุยโทรศัพท์ก่อน
“ฮัลโล เดนิส ฮาวน์ แฮฟ ยู บีน ?
“ไฮ เขม แอม เวรี่ กู้ด แธงกิ้ว แอนด์ ยู ?”
“ไอ คาน คอมแพลน แธงส์กิว “ ผมพูดทักทายตอบเดนิส
“ Can I do vedio call with my son tonight please?”
“Of couse , you can.
“What time is it possible for you both?
“How about 8 oclock in Thailand? The time in Thailand behide you 3 hours . Is that’s right ?
“ Yes. you right .
“OK I’ll see you 8 oclock tonight Khem.
“Thank you for everything Khem”
“No worry that is my pressure “
“All right see you tonight.. Bye for now.”
“See you tonight too . Bye bye .” ผมกดวางสายวันนี้คงต้องชวนนายคริสทานข้าวเย็นกันเร็วขึ้นอีกหน่อย เพราะว่าเขาจะได้มีเวลาคุยกับพ่อของเขา และเสียงสัญญาณเรียกเข้าแถวก็ดังขึ้น ผมก็ลงไปทำหน้าที่ครูยืนดูนักเรียนเข้าแถม เช่นเดียวกับบรรดาครู ขณะที่ผมกำลังเดินผ่านก็เห็นเด็กนักเรียนหญิง นั้นคือแก้มที่นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน ไม่ไกลจากที่เข้าแถว ผมก็ยิ้มให้ และเดินออกไป ภาพที่ผมเห็ นายคริสกำลังหยอกล้อเล่นกับเพื่อนๆ ไม่ว่าจะห้องเดียวกัน หรือห้องของโป้งที่เข้าแถวไม่ไกลกัน มันดูเป็นภาพที่มีความสุขที่สุดแต่ว่าเขากำลังจะไปต่อที่อื่นก่อนพวกเพื่อนๆของเขานิซิ
“สวัสดีครับครู” ผมหันไปเจอครูสมชายที่เข้ามายืนใกล้ๆผม
“สวัสดีครับครูสมชาย สบายดีไหมครับ คุณแม่เป็นยังไงบ้างครับ “
“ผมสบายดีครับ คุณแม่ผมก็เรื่อยๆครับ ผมก็พยายามใช้เวลาอยู่กับคุณแม่ผมทุกวันหยุดนะครับ ผมเลยต้องกลับก่อนและแลกเวรอยู่เวรกลางคืนแทนนะครับ” ครูสมชายพด
“บอกผมได้นะครับถ้าครูต้องการให้ผมอยู่เวรให้ ครูจะได้มีเวลาดูแลคุณแม่ของครูนะครับ” ผมหันไปบอกครู และส่งยิ้มให้
“ขอบคุณนะครับครู ขอบคุณทุกครั้งที่ครูอยู่เวรแทนผม ผม..เออ..ผม..ต้องขอโทษที่ผมเคยเอาเรื่องครูไปบอกท่านผู้อำนวยการว่าให้ระวังครูกับนักเรียนเอาไว้ ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักครูดีพอ “ ครูสมชายพูดขอโทษผม
“ผมเข้าใจครูครับ เพราะเข้าใจเพราะว่าเรื่องนั้นเพิ่งจะเกิดไม่นานด้วย และนี่ผมก็ยังตามหาครูมิ้งไม่เจอเลยครับ พี่ชายผมก็ช่วย แต่ว่าเรื่องก็ยังเงียบ ผมทราบแค่ว่าครูเขาไมได้ไปที่บ้านที่เขาใหญ่” ผมพูดและนี้คือที่อีกเรื่องหนึ่งที่ผมควรจะทำให้มันเรียบร้อยซะก่อน
“ผมขอให้ครูเขมตามหาครูมิ้งให้เจอให้ได้นะครับ “
“ขอบคุณครับครูสมชาย” ผมหันมาพูดกับครูสมชายและเผลอหันไปเจอนายคริสที่ยืนมองผมอยู่และเขาก็แอบส่งมือเป็นสัญญาลักษณ์ว่าเลิฟยู่มาให้ผม ผมหันไปชี้นิ้วเพราะว่าตอนนี้มั้นจะเคารพธงชาติ และกิจกรรมหน้าเสาธงก็เป็นไปด้วยดี จนกระทั้ง ผู้อำนวยการขึ้นไปบนเวที
“สวัสดีนักเรียนที่รักทุกคน ครูมาวันนี้เพื่อจะมาหมอบรางวัลให้แก่นักเรียนดีเด่นและครูที่ทำหน้าที่สอนให้เด็กคนหนึ่งมีความซื่อสัตย์และกตัญญู เด็กคนนั้นก็คือนาย อนุชิต และครูเขมชาติ” พอครูใหญ่ประกาศชื่อผมก็หันไปมองอนุชิต ที่สวมชุดนักเรียนชุดใหม่และเขาก็เดินออกไปพร้อมกับผมเพื่อขึ้นไปบนเวที ทันทีที่ผมสองคนขึ้นไปยืน ก็มีชาวต่างชาติ ผมจำได้ว่าเขาออกทีวีวันนั้น เดินขึ้นมาและผู้อำนวยการก็ผายมือให้ผม
“สวัสดีค่ะ คุณคือครูที่สอนเขาใช่ไหมคะ” เขาพอจะพูดภาษาไทยได้แม้สำเนียงจะไม่เป๊ะเหมือนคนไทยก็ตาม
“ใช่ครับ “
“ดิฉันมาเที่ยวเมืองไทย ..และรักเมืองไทย.. และดิฉันเคยตามเด็กคนนี้ไปดูที่บ้านหลังจากที่เขาได้ช่วยเหลือเราสองคน เขาดูน่าสงสารมาก”
“ใช่ครับ ครอบครัวเขาอยู่ในฐานะที่เรียกว่าลำบากมาก”
“แต่ตอนนี้ผมได้ขอทุนการศึกษาให้เขาได้แล้วนะครับ”
“โอเค คือดิฉันกับสามี ไม่มีลูก อยากจะขออุปการะเด็กคนนี้ จะส่งเงินให้เขาใช้ ถ้าเขาไม่อยากไปอยู่กับดิฉันกับสามี ไม่เป็นไร ดิฉันเต็มใจช่วยค่ะ” ผมได้ยินก็หันไปมองอนุชิต
“ พ่อของเด็กเขาติดคุก ด้วยสาเหตุที่จำเป็น และผมเชื่อว่าพ่อของเขาก็เป็นคนดี แต่ว่าตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะดูแลลูกเขาได้ชั่วคราว ผมคิดว่าจะเป็นการดีถ้าหาเขาจะได้รับการช่วยเหลือจากคนที่พร้อมจะยื่นมือเข้ามาช่วยเขาในตอนนี้ “
“อนุชิตเป็นเด็กที่เรียนเก่ง มีความตั้งใจและเขาขยัน หางานพิเศษทำเพื่อดูแลย่าของเขา ทั้งที่อายุยังน้อยมาก” ผมพูด ทำให้ฝรังทั้งสองคน หันมามองอนุชิต
“ฉันจะดูแลเธอทุกเรื่อง เธอคิดว่ายังไง “
“ผม..เออ.. ผม” อนุชิตมองหน้าผมและมองหน้าคู่สามีภรรยาสลับกัน เขาคงคิดหนักหน่อยเพราะว่าย่าและพ่อของเขาอีก
“ฉันจะส่งเงินให้ใช้ แต่ถ้าเธอยังอยากอยู่กับย่าเธอ ไม่เป็นไร และถ้าวันที่เธอต้องการไปอยู่กับเราสองคน ฉันจะยินดีมากๆ ฉันไม่มีลูก”
“ขอบคุณครับ” อนุชิตพูดผมก็หันมามองเขา นายอนุชิตน้ำตาซึมเลย
“เอาละ ทุกคน คุณนาตาลีและคุณเดวิส ต้องการมองของขวัญเล็กๆน้อยๆให้กับนายอนุชิตและครูเขมชาติ ในฐานะทีเป็นที่ครูได้สอนสั่งให้เขาเป็นคนดี และครูขอให้ทุกคนดูเอาไว้เป็นแบบอย่างที่ดี “ผู้อำนวยการพูดออกไมล์ และคู่ชาวต่างชาติเขาก็ออกมายืนและมองกล่องของขวัญให้ผมหนึ่งกล่อง และของอนุชิตเขาได้มอบซองสีขาวให้ ผมเดาว่าน่าจะเป็นธนบัตรแน่นอน
“ครูเขมครับผมรบกวนครูอยู่เป็นล่ามให้ผมก่อนนะครับ เห็นเขาบอกว่าจะดูแลเรื่องค่าเทอมนายอนุชิตจนกว่าจะเรียนจบด้วยใช่ไหมครับครู” ผู้อำนวยการถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมหันไปมองอนุชิต ผมดีใจแทนเขาจริงๆ ผมหวังว่าเขาจะใช้โอกาสนี้เพื่ออนาคตของเขา อนุชิตมองหน้าผมและเขาก็เข้ามากอดผมโดนไม่ทันได้ตั้งตัว
“ครู ..ผม..ขอบคุณนะครับ ..ที่ครูสอนให้ผมเป็นคนดี ฮึกๆ” ผมก็ก้มลงเอามือลูบหัวเขาเบาๆ
“ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันมาจากผลของการกระทำของเธอทั้งนั้น ครูแค่แนะแนวทางให้เธอ และทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นก็เพราะว่าเธอเป็นคนดี “ ผมพูดและอนุชิตก็เดินลงไปกับท่านผู้อำนวยการและนาตาลีเข้ามากอดอนุชิตผมสังเกตุจากสายตา ดูเขารักอนุชิตมากน่าจะเป็นอย่างที่เขาบอกผมว่า เขาได้ไปเห็นทางบ้านอนุชิตและคงทราบทันทีว่าอนุชิตมีความเป็นอยู่ที่ค้อนข้างลำบาก
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ถึงตอนปัจจุบันแล้วนะคะ เบื่อครูเขมกับคริสกันหรือยังคะ ตอนหน้าพ่อกับคริสจะคุยกัน แอบกังวลแทนครูเขม
ฝากไว้ด้วยนะคะ ไม่ได้สปอยด์นะ จะมีตอนพี่ก้องและพี่ต้นด้วย
ปล.ตอนนี้คนเขียนได้ลงสารบัญไว้ให้แล้วนะคะ แก้ไขเนื้อเรื่องบ้างมีเพิ่มตอนเข้ามาใหม่ด้วยค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
