ตอนที่ 10
“ตกใจอะไร”
บอสถามผมเสียงดุจนผมหูผมลู่ลงกลัวๆ แต่ผมก็ยังรู้สึกร้อนไปทั้งหน้าเพราะบอสไม่ถามเฉยๆ แถมยังเดินเข้ามาหาผมด้วย
“เปล่าครับ”
ผมพูดได้จริงเหรอ ถ้าผมพูดแล้วบอสจะไม่โกรธมากขึ้นใช่ไหม
;w;
“อย่าโกหกผม” บอสขมวดคิ้ว “แค่นี้ผมก็หงุดหงิดมากเกินพอแล้ว”
“ถ้าผมพูดแล้วบอสอย่าโกรธผมนะครับ”
ผมชิงดักก่อนเลยเพราะแค่นี้ผมก็หงอยจะแย่แล้ว ขืนโดนบอสตะคอกใส่ ผมคงต้องเผลอคืนร่างหมาป่าแล้วไปซุกตรงมุมห้องประท้วงแน่นอน
“พูดมาเถอะ”
“..บอสใส่บราเหรอครับ”
ผมถามบอสเสียงเบา ทั้งๆ ที่มันก็เห็นกันชัดๆ อยู่แล้วว่าบอสใส่
“…”
พอผมถามบอสก็ก้มบอสเสื้อตัวเอง พอรู้ตัวว่ากระดุมมันเปิดจนเห็นบราชัดเจนบอสก็หน้าแดงแล้วถามผมเสียงเรียบ
“แล้วมันแปลกรึไง”
“ก็ไม่แปลกหรอกหรอกครับ”
ถามว่ามันแปลกไหมก็ไม่แปลกหรอก แต่ผมก็ไม่ค่อยเห็นผู้ชายใส่อ่ะ พอรู้ว่าบอสใส่มันก็ทำให้ผมรู้สึกตกใจนิดหน่อย แต่ผมก็ยอมรับแหละว่าตกใจที่เห็นบอสใส่เป็นสีแดงเลย
ผมกลืนน้ำลายเอือก
เพราะนอกจากบอสจะปลดกระดุมตัวเองเพิ่มแล้ว ยังถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออกโยนไปรวมกองชุดสูทที่อยู่บนพื้นอีก
“...”
ผมหน้าแดงแจ๋ไม่กล้าพูดอะไรทั้งนั้น กลัวว่าพูดอะไรออกไปแล้วบอสจะหงุดหงิดกว่าเดิม
“วันนี้งานใหญ่ไง ผมเลยต้องใส่สีแดง”
บอสก็ยังหน้าแดงอยู่แต่ก็ไม่ได้ถอดบราออก
“ปกติผมก็ใส่ลายน่ารักๆ แต่ถ้ามันเป็นงานจริงจังหรืองานที่ทำให้ผมเครียด ผมก็จะใส่สีเจ็บๆ แบบนี้แหละ มันช่วยให้ผมรู้สึกสงบขึ้น”
ผมพยักหน้าหงึกหงักเชิงรับรู้ ก่อนจะตาโตเพราะบอสมาหยุดยืนตรงหน้าผมแล้วยกนิ้วชี้จรดริมฝีปากบางเฉียบนั่น
“อย่าบอกใครล่ะ”
นัยน์ตาสีฟ้าหลังแว่นกรอบดูเป็นประกายขึ้นหลังจากที่เห็นท่าที่ประหม่าของผม
“มันเป็นความลับของผม”
“...”
สารภาพตามตรงว่าผมอยากจูบบอสมาก บอสตอนนี้โคตรน่ารักเลย
แน่นอนว่าพอผมเริ่มรู้สึกดี หูกับหางผมก็แสดงออกชัดมาก หูผมตั้งขึ้นส่วนหางผมก็กระดิกไม่หยุด
“หมาอย่างคุณไม่หงุดหงิดหน่อยเหรอ”
“?”
ผมเอียงคองงๆ
“ผมมีกลิ่นคนอื่นติดตัวนะ” บอสยิ้มพราย “กลิ่นอัลฟ่าตัวอื่นที่ไม่ใช่คุณ”
หูผมลู่ลงทันทีเพราะพอบอสพูดผมก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาจริงๆ แต่เมื่อกี้ผมก็ไม่กล้าหงุดหงิดไง บอสเข้าห้องมาน่ากลัวขนาดนั้น แค่ผมไม่เผลอร้องหงิงๆๆ ออกมาก็ดีแค่ไหนแล้ว
ผมเลียเขี้ยวตัวเองด้วยความงุ่นง่าน เริ่มอยากจะตะครุบตัวบอสแล้วทำให้ทั้งตัวบอสเต็มไปด้วยกลิ่นของผม มันอาจจะเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีด้วยที่ทำให้ผมรู้สึกยอมไม่ได้ขนาดนี้
แต่ก็นะ ผมคิดในใจอะไรมากมายแต่สุดท้ายก็นั่งตัวแข็งมองบอสอยู่ดี เพราะถ้าบอสไม่อนุญาต ผมก็ไม่กล้าทำอะไรหรอก
“เด็กดี”
ผมหน้าแดงเพราะอยู่ๆ บอสก็ลูบหัวผมแล้วชมเสียงนุ่ม
“อยากทำอะไรก็ทำเถอะ”
ไม่ว่าเปล่าบอสก็ยังเป็นคนเริ่มก่อน บอสดันตัวผมให้ไปชิดกับพนักโซฟาแล้วนั่งบนตักผม ก่อนที่บอสจะรูดเนกไทสีดำที่เหลือออกแล้วโยนไปรวมกับกองเสื้อผ้าที่ถอดเอาไว้บนพื้น
“...”
ผมหน้าร้อนไปถึงคอ ไม่สิ ทั้งตัวเลยน่าจะถูกกว่า
“เร็วเข้าสิ ผมหงุดหงิดกลิ่นอัลฟ่าเวรนั่นจะแย่แล้ว”
บอสเอ็ดผมไม่จริงจังนัก แล้วดึงมือขวาของผมไปสัมผัสร่างกายตัวเอง
“!!”
หางผมตั้งขึ้นทันทีเพราะบอสเอามือผมสอดเข้าไปใต้บราสีแดงนั่น บังคับให้ผมนวดคลึงสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้บรา สิ่งที่ผมอยากสัมผัสและลองชิมดูตั้งแต่วันที่อาบน้ำด้วยกัน
แน่นอนว่าพอบอสอนุญาต ผมก็เริ่มใจกล้ามากขึ้น ผมมองบอสพร้อมๆ กับนวดคลึงตุ่มไตเล็กๆ น่ารักนั่นจนบอสเปลี่ยนสีหน้าและหลุดครางออกมาเบาๆ
ผมจูบไหล่เปลือยของของบอสและกระซิบถามข้างหูที่แดงจนน่าสงสาร
“ผมขอทำมากกว่านี้ได้ไหมครับ”
บอสไม่ตอบผมแต่ก็ยอมพยักหน้าเชิงอนุญาต ซึ่งมือของบอสบีบไหล่ของผมแน่นตอนที่ผมเปลี่ยนไปบีบสะโพกบอสแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยว
ให้ตายเถอะ ผมแข็งอีกแล้ว
ผมเลียเขี้ยวพยายามห้ามไม่ให้ตัวเองใจร้อนเกินไป ผมพรมจูบบนคอบอสซ้ำๆ เพราะรู้ว่ามันคือจุดอ่อนของบอส ซึ่งทุกครั้งที่ผมแกล้งจะกัด บอสก็จะขยำไหล่ผมแน่นและครางออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
“มันจับตรงไหน”
ผมถามบอสด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด รู้ตัวดีว่าเสียงตัวแข็งกร้าวไม่น่าฟังเลยสักนิด แต่ผมก็หงุดหงิดมาก ถึงจะเหลือเป็นแค่กลิ่นจางๆ บนตัว แต่ผมก็ยังไม่พอใจมากๆ อยู่ดี แบบพอผมจูบแล้วสูดกลิ่นของบอสก็จะได้กลิ่นแปลกปลอมที่กระตุ้นให้ผมรู้สึกโมโห
ไลม์น่ะเป็นของผม!
“หาไม่เจอเหรอ” บอสหัวเราะแล้วยื่นมือให้ผม “ไม่ต้องฝืนตัวเองหรอก ปล่อยกลิ่นของคุณออกมาให้เต็มที่เถอะ มันไม่ทำให้ผมกลัวหรอก”
“...”
ผมหูลู่ลงนิดๆ ลังเลเพราะอีกใจนึงก็ไม่อยากให้กลิ่นฟีโรโมนของตัวเองกลบกลิ่นหอมๆ ของบอส ซึ่งตอนนี้มันก็หอมมากกว่าวันก่อนอีก ไม่รู้ว่าเพราะบอสชอบที่ผมทำด้วยรึเปล่า กลิ่นมันถึงได้หวานกว่าปกติ
“ถ้ากลัวบอกผมนะ”
ผมจูบมือบอสแล้วปล่อยกลิ่นตัวเองออกมา ผมลอบสังเกตสีหน้าของบอสซึ่งก็พบว่าสีหน้าของบอสไม่เปลี่ยนสักนิด ดูปกติแถมยังดึงมือตัวเองกลับเพื่อที่ลูบหัวผมอีกรอบด้วย
“หมาอย่างคุณน่ารักกว่าอัลฟ่าน่ารำคาญพวกนั้นเยอะเลย”
บอสพูดไปขยำหูผมไปจนผมร้องหงิงออกมา
“ถ้าไม่ติดว่าพวกนั้นเป็นบ่อเงินบ่อทองของผม ผมก็ไม่ปล่อยให้มันมายุ่มย่ามกับตัวเองหรอก”
ผมจ๋อยลงนิดหน่อยเพราะถ้าเป็นไปได้ ผมก็ไม่อยากให้บอสไปยุ่งกับพวกอัลฟ่าพวกนั้นเลย พวกอัลฟ่าที่รวยมากๆ หรือมีอำนาจใหญ่โตมีแต่นิสัยแปลกๆ และน่ารำคาญกันทั้งนั้น
“ทนเหม็นหน่อยแล้วกัน ผมยังต้องเจอพวกนี้อีกหลายคนเลย”
บอสหัวเราะเบาๆ ตอนที่เห็นสีหน้าจ๋อยกว่าเดิมของผม
“ผมต้องหาเงินเยอะๆ นะ คราม พ่อผมก็นอนโรงพยาบาล หมาอย่างคุณผมก็ต้องเลี้ยงด้วยอาหารดีๆ ไหนจะบราแพงๆ ของผมอีก อะไรก็ต้องใช้เงินทั้งนั้น ถ้าผมไม่ไปหาเงินจากอัลฟ่ารวยๆ พวกนี้ จะหาเงินจากไหนได้อีกล่ะ”
“แต่พวกมันไม่ได้ทำอะไรบอสใช่ไหมครับ”
บอสยิ้มพรายซึ่งมันก็ทำให้บอสดูเจ้าเล่ห์กว่าเดิม
“คุณอาจจะไม่รู้ว่าอัลฟ่าพิเศษอย่าผมทำอะไรได้บ้าง แต่ไม่ต้องห่วงผมหรอก ถ้าไม่ใช่อัลฟ่าหมาป่าแบบคุณ ไม่ว่าอัลฟ่าหรือโอเมก้าผมก็รับมือได้ทั้งนั้น”
ได้ยินแบบนี้ผมก็รู้สึกสบายใจขึ้นนิดหน่อย
“แต่ผมก็หงุดหงิดมากอยู่ดีเวลาที่พวกนั้นอยากจะข่มหรือบังคับผม พยายามใช้กลิ่นฟีโรโมนโง่ๆ นั่นควบคุมผมเพราะผมไม่ยอมเลือกพวกมัน”
ผมกระพริบตาปริบเพราะอยู่ๆ บอสก็ดึงมือผมไปแนบกับแก้มตัวเอง
“ดีใจด้วยที่คุณเป็นคนแรกที่ผมชอบกลิ่น”
“!”
พอบอสพูดจบหางผมก็กระดิกแรงมาก ไม่เท่เลยสักนิด แต่ให้ตายเถอะ บอสชอบผมล่ะ! ถึงจะแค่กลิ่นหรืออะไรก็เถอะ แต่แค่บอสชอบอะไรสักอย่างของผม ผมก็ดีใจมากๆ แล้ว
“จะทำอะไรก็ทำสักที ถ้าผมยังไม่พร้อมเดี๋ยวผมบอกคุณเอง”
นัยน์ตาสีฟ้าที่ดูกระจ่างใสและอารมณ์ดีมาตลอดกลับมาขุ่นมัวอีกครั้ง
“ไม่งั้นผมจะเป็นคนทำเอง”
หงิง
ผมหูลู่ลงนิดๆ เสียใจที่โดนดุแต่ผมก็กลัวบอสเจ็บนี่นา เกิดผมขยำเต็มแรงจนเป็นรอยไปทั้งตัว บอสจะไม่โกรธผมเอาเหรอ
แน่นอนว่าผมก็เริ่มจากสิ่งที่ผมที่อยากทำที่สุดทันที
ผมรั้งคอบอสลงมาจูบ ชิมริมฝีปากหวานที่ผมหลงใหลไปพร้อมๆ กับการขยำก้นของบอสแบบไม่ออมแรง
ฮื่อ
ผมคำรามในลำคอเพราะบอสเหมือนจะจงใจขยับมานั่งเสียดสีตรงเป้าของผมเป็นการเอาคืน
“อยากอีกแล้วเหรอ”
พอผมจูบจนพอใจและยอมผละออกก่อน บอสก็ถามผมยิ้มๆ
“...”
ผมไม่ตอบเพราะมันก็เห็นกันชัดๆ อยู่แล้วว่าผมต้องการบอส อยากทำให้บอสเป็นของผมคนเดียวและให้อัลฟ่าตัวอื่นรู้ว่าอัลฟ่าคนนี้เป็นของผม
สัญชาตญาณอยากเอาชนะลึกๆ กระตุ้นให้ผมเป็นฝ่ายรังแกบอสบ้าง ผมกลับไปวนเวียนกับบราสีแดงของบอสอีกครั้ง ซึ่งพอได้มองใกล้ๆ ผมถึงได้รู้ว่ามันมีลูกไม้เล็กๆ ที่ดูทั้งน่ารักและยั่วยวนประดับอยู่
ทั้งๆ ที่อยากเป็นฝ่ายรังแกจนบอสร้องไห้ แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกทรมานกว่าเดิมอีก
“ชอบเหรอ”
บอสถามผมกลั้วหัวเราะ
“มันแข็งกว่าเดิมอีก”
ผมขมวดคิ้วแล้วเอื้อมมือไปปลดบราของบอสออกแล้วเลิกขึ้นมันขึ้นเพื่อชิมในสิ่งที่ผมอยากจะชิมมานาน ซึ่งผมชิมได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกบอสขยำผมแน่น ตัวของบอสสั่นระริก
มันก็เป็นจุดอ่อนของบอสเหรอ?
พอรู้ผมก็แกล้งดูดแรงๆ จนบอสร้องประท้วงออกมา
“เสียวเหรอครับ”
ผมมองผิวขาวจัดคือบอสที่ตอนนี้แทบจะแดงไปทั้งตัว โดยเฉพาะบริเวณที่โดนผมไปสัมผัสไปแล้ว บอสน้ำตารื้นปรือตามองผม ดูไม่สุขุมเหมือนอย่างเคยเท่าไหร่
“พูดมาก”
บอสเอ็ดผมเสียงเบา ดูกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด
แน่นอนว่าหมาที่ภักดีอย่างผมอดใจที่จะช่วยบอสไม่ได้อยู่แล้ว ผมยิ้มบางให้บอสแล้วเอื้อมมือไปปลดเข็มขัดของบอสออก ผมลอบสังเกตสีหน้าของบอสเป็นพักๆ เพื่อดูสีหน้าบอสว่าบอสอยากให้ผมหยุดไหม
ผมถอดไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงปราการด่านสุดท้ายของบอส กางเกงชั้นในสีดำแนบเนื้อยี่ห้อดังที่ตอนนี้นูนขึ้นมา แค่ผมแกล้งลูบมันเบาๆ บอสก็สะดุ้งเฮือก
“อยากให้ผมช่วยบอสบ้างไหมครับ”
ผมถามบอสเสียงพร่า
“..ไม่”
บอสส่ายหน้ายิกแล้วดึงมือผมออก หน้าบอสแดงมาก แดงจนผมเริ่มรู้สึกผิดที่รังแกบอส
แต่บอสตอนเขินก็น่ารักชะมัดเลย
“ให้ผมทำให้คุณดีกว่า”
บอสดูไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่ถูกหมาอย่างผมต้อนให้จนมุม เลยให้ผมเปลี่ยนท่าไปนอนราบบนโซฟาแทน ผมยอมถอดเสื้อเชิ้ตสีดำตัวเองออกตามคำสั่งของบอสที่ยังคงนั่งคร่อมอยู่ตรงส่วนสำคัญของผม
“...”
ผมมองบอสที่รอบนี้โยนบราของตัวเองไปกองรวมเสื้อแล้วเหลือแค่ท่อนบนเปลือยเปล่า สรีระครึ่งบนที่ผมเห็นวับๆ แวมๆ เมื่อกี้ในนิตยสารตอนนี้ปรากฏตรงหน้าผม แถมนายแบบที่ว่าสภาพตอนนี้ก็ยังดูน่ารังแกเป็นพิเศษด้วย ผมสีดำที่เซ็ตเมื่อเช้ายุ่งเหยิง นัยน์ตาสีฟ้ากระจ่ายที่เคยดูทรงอำนาจจนเหมือนจะครองโลกได้ตอนนี้ไม่แม้แต่จะมองผมตรงๆ ด้วยซ้ำ
ให้ตายเหอะ บอสโคตรน่าเอาเลย
ผมยกมือปิดหน้าเพราะรู้สึกผิดที่ตัวเองคิดไม่ดีกับบอส แต่ผมก็แอบมองบอสผ่านช่องระหว่างนิ้วอยู่ดี
“..เป็นอะไรอีก”
บอสบ่นผมไม่จริงจังนักแล้วเสยผมที่ปรกหน้าตัวเองขึ้น ก่อนที่จะล้วงอะไรบางอย่างออกจากกางเกงตัวเอง
“!”
ผมไม่รู้ว่าตัวเองตกใจไปกี่รอบแล้ว แต่ผมก็จะตกใจอีกเพราะที่บอสหยิบออกมาฉีกคือถุงยางและตอนนี้บอสก็ช่วยปลดกางเกงผมออกเพื่อที่จะสวมมันให้ผม
;w;
“..บอสรู้ขนาดผมด้วยเหรอครับ”
แต่ที่ผมตกใจกว่าคือบอสพกมันติดตัวไว้ด้วย หรือบอสเดาได้อยู่แล้วว่าผมเป็นหมาลามก ที่กระตุ้นนิดๆ หน่อยก็มีปฏิกิริยาแล้ว
“อย่าถามมากได้ไหม” บอสขมวดคิ้ว “ผมก็กะๆ เอาจากวันก่อนนั่นแหละ”
พูดแบบนี้ผมก็ยิ่งเขินกว่าเดิมอีก
ผมมองบอสที่ชะงักหลังจากที่รั้งกางเกงในผมลงแล้วไอ้ส่วนสำคัญของผมมันก็ชี้หน้าบอส จนผมอยากจะมุดดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด
“..วันนี้แค่ข้างนอกนะ”
บอสพึมพำบอกผมเสียงเบา
“ครับ”
ผมพยักหน้าหงึกๆ แค่บอสทำให้ ผมก็ดีใจแล้ว ซึ่งพอบอสใส่ให้ผมเสร็จก็ใส่ให้ตัวเองบ้าง
แน่นอนว่าผมจ้องท่าทางประหม่าของบอสไม่วางตา ผมไม่รู้ว่าบอสเคยนอนกับใครมาก่อนรึเปล่า แต่บอสก็ดูเขินมากตอนที่เอามันออกมาใส่ให้ผมเห็น
แม่ง ผมอยากเอาบอสว่ะ
ผมเลียเขี้ยวตัวเองอย่างอดสู เพราะความต้องการลึกๆ ของผมคืออยากจะเป็นฝ่ายที่จับบอสนอนคว่ำและเอามันซะตอนนี้ อยากจะทำให้บอสเป็นของผมคนเดียว ให้ทั้งตัวเต็มไปด้วยน้ำรักและกลิ่นของผม
แต่ผมไม่ทำหรอก ถ้าวันนี้บอสยังไม่พร้อมผมก็จะไม่ทำ
ผมคำรามในลำคอตอนที่บอสเริ่มชักให้ผม
“..แล้วบอสล่ะ”
หูผมลู่ลงเพราะไม่อยากรู้สึกดีคนเดียวเหมือนครั้งก่อน ครั้งที่แล้วบอสก็ช่วยผมจนเสร็จแต่บอสที่มีอารมณ์ขึ้นมาเหมือนกันกลับไปจัดการตัวเองในห้องน้ำคนเดียวโดยไม่ยอมให้ผมช่วยสักนิด
“ไม่ต้อง”
บอสปฏิเสธแทบจะทันที
“ขอโทษนะครับ บอส”
แน่นอนว่าคราวนี้ผมก็ปฏิเสธคำสั่งบอส ผมไม่ยอมเป็นฝ่ายที่รู้สึกดีคนเดียวอีกแน่
ผมลุกขึ้นมานั่งอีกครั้งแล้วกอดบอสแน่นจนทุกส่วนแทบจะแนบสนิทกัน ผมจูบคอบอสอีกครั้งและเอื้อมมือไปขยำก้นของบอสเต็มแรงจนบอสครางออกมา
“ผมช่วยแค่ตรงที่บอสอนุญาตให้จับก็ได้ครับ”
“...”
บอสซุกหน้ากับไหล่ผม ไม่ยอมพูดอะไรแต่ตัวกลับแดงไปทั้งตัวและยังร้อนเอามากๆ ด้วย ซึ่งมันก็ทำให้ผมอดใจที่จะไม่จูบใบหูเล็กๆ ของบอสไม่ได้
“ให้ผมช่วยนะ”
ผมกระซิบแล้วเลียใบหูของบอส
“อืม”
บอสตอบผมด้วยเสียงในลำคอ
แน่นอนว่าผมกระดิกหางทันทีที่ได้รับการอนุญาต ผมก้มลงไปชิมจุดอ่อนไหวของบอสอีกครั้ง ยอมรับตามตรงเลยว่าแค่ชิมเมื่อกี้มันยังทำให้ผมไม่หนำใจเท่าไหร่ ผมจัดการชิมอีกข้างอย่างตะกละตะกลามจนบอสจิกหลังผมแน่นและแอ่นให้ผมชิมได้ถนัดกว่าเดิม
“..ขอผมกัดได้ไหม”
ผมถามบอสเสียงกระเส่า สายเลือดหมาป่าในตัวทำให้ผมรู้สึกต้องการแสดงความเป็นเจ้าของมากกว่าปกติ จริงๆ ผมอยากจะทำรอยบนตัวบอสทั้งตัวด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องกดความต้องการป่าเถื่อนนั้นเอาไว้เพราะมันคงจะไม่ส่งผลดีต่อบอสเท่าไหร่
ผมไม่อยากให้บอสเจ็บ
“อือ”
บอสตอบผมเสียงเบา แต่มือที่จับส่วนสำคัญของผมกลับไม่ปราณีปราศรัยสักนิด เหมือนกับว่าเป็นการเอาคืนผมทางอ้อมที่ผมตะกละเกินไป
“!!”
ซึ่งทันทีที่ผมกัดบอสก็ส่งเสียงครางสะอื้นออกมาแล้วซุกหัวกับตัวผมเหมือนหมดแรง
“เสร็จแล้วเหรอครับ”
ผมดึงตัวบอสออกมาแล้วใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาที่คลอเบ้าของบอส แน่นอนว่ามันก็ลำบากนิดหน่อยเพราะติดแว่น แต่ถ้าผมถอดแว่นบอสออก บอสก็จะไม่เห็นหน้าผม ผมเลยไม่ถอด
“อือ”
บอสพยักหน้าน้อยๆ ไม่ยอมสบตาผม แล้วก้มมองหน้าอกตัวเองซึ่งบอสก็ขมวดคิ้วแทบจะทันทีเพราะมันเป็นรอยกัดอย่างชัดเจนและมันก็แดงก่ำทั้งสองข้างด้วย
“ผมยังไม่เสร็จเลย”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงหงอยๆ แล้วดึงมือทั้งสองข้างของบอสมาจับท่อนลำแข็งร้อนของผม
“อยากให้ผมใช้ปากให้ไหม”
บอสถามผมเสียงเบาแต่ยังไม่ทันตอบก็มีเสียงโทรศัพท์ของบอสดังขัดจังหวะขึ้นมา แน่นอนว่าด้วยนิสัยเอาการเอางานของบอส บอสเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้และรับทันทีด้วยสีหน้าสุขุม
“ว่า”
บอสถามสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงปกติแต่มืออีกข้างที่ว่างของบอสกลับมาง่วนกับส่วนสำคัญของผมอีกครั้ง
“...”
ผมกัดฟันกรอดมองบอสที่ซนและจงใจแกล้งผมระหว่างที่รับโทรศัพท์อยู่ ซึ่งบอสก็เปิดลำโพงให้ผมฟังไปด้วยว่าคุยอะไรกัน
[ งานประมูลเพื่อการกุศลประจำปีที่จะจัดมะรืนนี้ บอสไปไหมครับ ]
นัยน์ตาสีฟ้ามองผมด้วยสายตาหยอกเย้า จนผมรู้สึกตื่นเต้นและเสียวมากกว่าเดิม
“ไปสิ”
[ ต้องการผู้ติดตามไหมครับ ถ้าบอสต้องการผมจะได้เตรียมตัว ]
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมให้ครามไปกับผม”
ผมหอบหายใจพยายามไม่ให้เสียงเล็ดรอดเข้าไปในโทรศัพท์ แทบจะประคองสติไม่อยู่ด้วยซ้ำตอนที่บอสชักเร็วๆ จนผมต้องคู้ตัว
[ รับทราบครับ ผมขออนุญาตวางสายนะครับ ]
“อืม”
พอวางสายไป ผมก็ไม่กลั้นเสียงอีกต่อไปครางเสียงต่ำออกมาตอนที่เสร็จคามือบอส
“วันนี้ก็เยอะนะ”
บอสแซวผมด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“...ครับ”
ผมรับคำเสียงเบาหน้าแดงแจ๋
ก็บอสน่ารักนี่นา
;w;
---
ตอนหน้าน่าจะได้เขียนมุมมองบอสค่ะ
หัวข้อ: Boss's Secret #ความลับของบอส ตอนที่ 22 25 ก.ย 64 p.4 (อ่าน 12820 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก