หัวข้อ: The Parallel Love of Best Friend : เพื่อนรักเส้นขนาน ตอนที่ 41 :: ไม่เคยจะห่างกัน [UP!!]

[Paraim]

ตอนที่ 31 อย่าให้ฉันคิด

ผมไม่รู้ว่าพี่แป้งลุกไปไหน ทำอะไร

ผมนั่งคุยกับแม่สักพัก โทรศัพท์ก็เด้งแจ้งเตือนจากเฟสบุ๊ค ผมก็เปิดเฟสดู

“ไอ้ปอง” เกรทแชทมา

“ปองมึงอ่านยัง” แจส

“ปอง มึงยกโทษให้มันเถอะ” ตี๋

ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็กดตามลิ้งค์ที่เพื่อนๆมันส่งมา
เปิดออกมากลายเป็นหน้าไทม์ไลน์ผม

Tidneua Intarapitak
“กุขอโทษปอง อย่างที่พี่มึงพูด ถูกทุกอย่าง เราเป็นเพื่อนกัน มึงรู้จักกูดี กูก็รู้จักมึงดี ทำไมกูถึงยังทำตัวเหมือนไม่รู้จักมึง ไม่ไว้ใจมึง กูขอโทษจริงๆ อย่างที่กุเคยบอกกุยังแคร์มึงอยู่นะ ยกโทษให้กูนะ”

ผมยังไม่ได้ตอบ ผมไปหาพี่แป้ง พี่เค้าเลยเอาข้อความที่ส่งไปคุยกับไอ้เหนือให้ดู

“สวัสดีค่ะ น้องเหนือ นี่พี่แป้งพี่สาวปองเอง พี่แค่อยากบอกว่าในเมื่อเราเป็นเพื่อนกับปองมานาน ก็น่าจะรู้จักปองดีหรือเปล่าคะ? พี่เชื่อว่าน้องพี่พูดความจริงกับน้องทุกอย่าง เพราะน้องพี่จริงใจและรักเพื่อนอย่างน้องเหนือจริงๆ ขอบคุณค่ะ”

ผมเข้าไปขอบคุณพี่แป้ง ยิ้มให้กับข้อความของพี่เค้า ผมเบาใจลงจากที่เกิดเรื่อง
แล้วก็นึกถึงที่ไอ้ขุนเคยพูด
“เรื่องมันต้องมีทางออกให้มึง เชื่อกู”

ผมพิมข้อความลงช่องคอมเม้น ต่อจากที่เหนือโพสที่หน้าเฟสผม

“กุอาจจะเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นบ้าง แต่ตอนนี้มึงเข้าใจกุก็ดีแล้ว สิ่งที่กุพูดไปทุกอย่างคือกุหมายความอย่างนั้นจริงๆ และเหมือนกันกุก็แคร์มึงมากนะ”

ผมพร้อมจะเข้าใจและให้อภัยเหนือมันเสมออยู่แล้วครับ ถ้าเป็นผมคนที่รักเปลี่ยนไปก็คงมีเสียศูนย์เหมือนกัน


——-วันต่อมา——

ผมกำลังเคลียร์เอกสารตอบรับ วันประชุมผู้ปกครองกับไอ้ป๊อด อยู่บนห้อง

ไอ้พวกเพื่อนๆก็อยู่ด้วย

“ไงมึง ดีกันแล้วใช่ปะ” เกรทถาม

“เออๆ” ผมตอบ

“เหนือแม่งแน่นอนสาด ง้อผ่านหน้าไทม์ไลน์เลย” ตี๋พูดขึ้น

“เออ เป็นกูคุยในแชทดีกว่า กูเขิน” แจสบอก

“อย่างมึง ไม่มีใครมาง้อหรอก” เกรท

“อ่าวไอ้สาส” แจส

“55555” ไอ้ตี๋ขำ



“ไอ้ปอง มีคนมาหา” ไอ้นินจาพูด

ผมมองไปที่ประตู ไอ้เหนือยืนอยู่ตรงนั้น
ผมก็เลยลุกไปหามัน

“ไง” ผมทัก

“หวัดดี” เหนือพูดขึ้น

“กินข้าวปะ” มันมาชวนกินข้าวเช้าครับ เออ..นี่เราก็ไม่ได้กินด้วยกันมาสักพักละ

“ถามแค่นี้ไลน์มาก็ได้มั้ง” ผมพูดขำๆ

“พอดีเรียนอยู่ชั้นบน เลยเดินมาชวนดีกว่า” มันพูดพลางเกาหัวเบาๆ

“พอดีช่วยไอ้ป๊อดมันเคลียร์ใบตอบรับอยู่”
“ตอนเที่ยงได้ปะ” ผมบอก

“ได้ๆ งั้นไว้เจอกัน”

“โอเค”

ผมก็กลับมาช่วยไอ้ป๊อดต่อ จนเข้าแถวเข้าเรียน

....

..

———ตอนเที่ยง——-

หลังจากเรียนประวัติศาสตร์เสร็จ ครูก็สั่งให้ทุกคนเอาแฟ้มงานมาส่งที่ผม บางกลุ่มเสร็จแล้วก็เอามาส่ง บางกลุ่มยังไม่เสร็จ ผมก็ต้องรอ แล้วตอนเย็นค่อยรวมไปให้ครูเค้า

แล้วก็ปล่อยเราไปพัก

“ไป มึง” ผมที่กำลังออกมาจากห้องก็เจอไอ่เหนือ ยืนรออยู่หน้าปะตู

“พอดีกูเลิกเร็วอะ เลยมารอ” มันบอก

“โอเค ไปๆ”

ผมกำลังสะพายกระเป๋า ก็เซไปหน่อย เพราะแฟ้มวิชาประวัติศาสตร์ ในกระเป๋านี่แม่งโคตรหนัก

“มากูช่วย” แล้วมันก็ยื่นจาคอปของมันให้ผมถือครับ
มันเอากระเป๋าเป้ผม ไปสะพายแทน


——-ที่โรงอาหาร——-

ผมนั่งกินอยู่ ไอ้เหนือก็มาพร้อมแก้วน้ำสองแก้ว
มันยื่นแก้วชามะนาวมาให้ผม

“อะ กูซื้อให้” ผมงง

“วันนี้มึงเป็นอะไรเนี้ย” ผมพูด


“ก็กูรู้สึกผิดอยู่”
“กูอยากแก้ตัว” เหนือบอก

“มึงไม่ได้ผิดอะไรหรอก อย่าคิดมาก”
“กูไม่ได้คิดอะไรแล้ว”
“กลับมาเป็นไอ้เหนือกวนตีนคนเดิมเถอะน่า”

“...”

“เข้าใจมั้ยยย” ผมย้ำ

“ค้าบๆ โอเคค้าบ” แล้วมันก็เอามือข้ามมายีหัวผม

“ตอนเย็นมาหากูด้วย ที่เดิม” มันหมายถึงสนามบาสน่ะครับ

“รู้แล้วค้าบ เจ้านายยย” ผมบอกไป

พอกินข้าวเสร็จเราก็แยกย้ายไปเรียน

....

..


“มึงเคยทะเลาะกับนุกนิกบ้างปะ” ผมถามไอ้เกรทขณะเรียนคาบสุดท้ายของวันอยู่

“เคยดิ”  เกรทตอบ

“บ่อยปะ” ผมถามอีก

“ก็ไม่บ่อยหรอก”
“ถามไมวะ”

“กูแค่รู้สึกว่าถ้าคนเราทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกันบ่อยๆ ควรจะทำไง”

“ไม่รู้นะ ...แต่ถ้าความรู้สึกกู ก็ต้องลองถอยกันคนละก้าว”
“อย่างแฟนเก่ากู ทะเลาะกันเพราะเรื่องจุกจิกเล็กน้อย ก็ลองจับผิดน้อยลง จุกจิกน้อยลง เห็นใจกันมากขึ้น ก็อาจจะดีมั้ง” ไอ้เกรทอธิบาย

“อ้อ อืมมมม”

“แหม่แอบไปกิ๊กกะใครที่ไหน” มันแซว

“ป่าวเว้ย” ผมปฏิเสธ


———ตอนเย็น———

ผมนั่งรอมันเล่นบาสเหมือนอย่างเคย มองมันเล่นบาสไป ผมก็พลางคิดไปว่า ทำไมผมถึงชอบมันนะ อาจเพราะเราสนิทกันมากตั้งแต่ม.ต้น หรือมันทำให้ผมรู้สึกเป็นคนพิเศษเวลาอยู่กับมัน

“ปอง” ผมหันไปตามเสียง หน้าไอ้เหนือก็อยู่ใกล้แค่คืบ มันแกล้งเอาหน้าเข้ามาใกล้

“เล่นไรมึง” มันยิ้มขำๆ

“กูขอทำคณิตเสริมแปป แล้วค่อยกลับกัน เคปะ”

“โอเคๆ”

ผมก็ปล่อยให้มันนั่งทำสักพัก

“เหนือ” ผมเรียกมัน

“หืม” มันตอบขณะตาจ้องงานอยู่

“แล้วเรื่องขิมเป็นไงบ้าง” ผมถามขึ้นเพราะเป็นห่วงมันจริงๆครับ

มันวางปากกา...

“ไม่รู้ดิ ตั้งแต่ขอห่างไป ก็ไม่ค่อยได้คุยกัน” มันพูดเสร็จก็เงียบไป

ผมรู้สึกสับสน ผมเริ่มมีความหวังว่าถ้าเขาเลิกกัน  ต่อให้ผมกับเหนือไม่ใช่แฟนกัน แต่ผมก็รู้สึกว่ามีมันในทุกๆวันได้

แต่ถ้าเลิก เหนือมันก็คงจะเศร้าอยู่ ไม่อยากเห็นมันเศร้า มันเป็นคนที่เศร้าแล้วผมจะรู้สึกได้ ผมก็จะเศร้าไปกับมันด้วย

คิดไปล่วงหน้าก็ไม่ได้อะไร ทำวันนี้ให้มีความสุขที่สุดก็พอ


....

..

ระหว่างเดินกลับ

“ตอนนั้น กุอารมณ์ร้อนไป เลยตัดสินมึงไปเองว่าชอบขิม” มันพูดขณะเดินข้างผม

“กูเอาอารมณ์นำ มองข้ามความสนิท4-5ปีที่เราสนิทกันไปหมด”

“ไม่ใช่แค่มึงหรอก” ผมพูดบ้าง

“กูน่ะ เวลามีเรื่องอะไร ก็จะเก็บไว้ ไม่บอกมึง”
“ปล่อยให้มึงคิดไปเองว่าเกิดอะไรขึ้น” ผมพูดถึงตัวผมเอง

“มึงว่าจะดีกว่ามั้ย ถ้าเราเป็นแค่เพื่อน ที่ไม่ได้สนิทกันมากแบบตอนนี้” ผมพูดอีก

“ถามแบบนั้นทำไมวะ” เหนือทำหน้าจริงจัง

....

..

[Paraim]

ตอนที่ 32 คุ้น คุ้น


“มึงว่าจะดีกว่ามั้ย ถ้าเราเป็นแค่เพื่อน ที่ไม่ได้สนิทกันมากแบบตอนนี้” ผมพูด

“ถามแบบนั้นทำไมวะ” เหนือทำหน้าจริงจัง

“ก็แค่ลองถามดู”
“ถ้าเราสนิทกันน้อยลง แคร์กันน้อยลง เรื่องเข้าใจผิด เรื่องโกรธกัน งอนกันทั้งหลาย มันก็คงน้อยลง”

“กูไม่เอาด้วยหรอก” มันหยุดเดิน หน้านิ่วคิ้วขมวดไปหมด

“ทุกครั้งที่มีปัญหากัน กูไม่เคยคิดอยากเลิกเป็นเพื่อนกะมึงเลย” กูก็ไม่เคย...

แล้วเราก็เดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงป้ายรถเมล์

“มึงรู้ปะว่าเราสองคนเหมือนอะไร” อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา

“เหมือนอะไรอะ” ผมถาม

“เส้นขนาน” มันบอก

“ทำไมวะ”

“ก็เส้นขนานมันจะอยู่คู่กันไปเรื่อยๆ แม้จะไม่ได้มาบรรจบกันก็ตาม

“เหมือนกูกับมึง ที่สนิทกัน อยู่ด้วยกัน แม้จะทะเลาะกันงอนกันไปบ้างแต่ก็ต้องอยู่ด้วยกันอยู่ดีปะวะ”

“ไปอ่านเจอที่ไหนมา” ผมถาม

“กูจริงจังนะเว้ย อันนี้กูรู้สึกเอง”

“อืมมม”

“เพราะงั้นเลิกคิดไอเรื่องสนิทกันน้อยลงได้ละ”

“อื้อออ โอเคๆ”

....


..


พรุ่งนี้เป็นวันประชุมผู้ปกครองของม.5-6

พ่อผมจะเป็นคนไปรร. ซึ่งผมก็ไปกับพ่อด้วย



——-วันประชุมผู้ปกครอง——-

ผมมากับพ่อตั้งแต่เช้า พ่อผมก็ขึ้นหอประชุมไป ฟังผอ.พูดนั่นนี่
ส่วนผมก็นั่งรออยู่ข้างล่างกับไอ้เหนือ

“มึงกุไปเล่นบาสนะ” เหนือบอก

“ก็ไปดิ”

แล้วมันก็ไปแจมกับพี่ม.6บางคนที่กำลังเล่นอยู่ก่อน มันเล่นจนเหงื่อซกกลับมา

เหนือกลับมาที่โต๊ะ พร้อมค่อยๆถอดเสื้อออก

ผมมองที่หุ่นลีนๆของเหนือ หน้าท้องขาวๆมีไรขนนิดๆ เห็นแล้วหยุดมองไม่ได้

แล้วมันก็เอาเสื้อตัวใหม่ที่เตรียมมาเปลี่ยนใส่

“มองไรวะ”มันถามผม

“มองคนหน้าไม่อาย”

“อายทำไม เห็นกันมาหมดละ”

“ไอ้บ้า”
“กูหมายถึงอายคนอื่นเค้าบ้างโว้ย”

เราก็นั่งๆคุยกันไป ก็มีพี่ม.6มาขอถ่ายรูปเราคู่กัน
ประมาณ4-5คน แล้วเค้าก็ไปครับ

“มึงว่าเขามาขอถ่ายรูปทำไมวะ” ผมถาม

“ไม่รู้ดิ เพราะกูหล่อมั้ง” เหนือตอบ

“แหวะ หล่อตายอ่ะ”ผมด่ามัน

“ไม่หรอ” แล้วมันก็เข้ามาจี้ๆๆเอวผมครับ มันรู้จุดอ่อนที่สุดของผม

....

..

สักพักมันชวนผมไปห้องน้ำครับ

“กูสูบนะ” มันยกมวนบุหรี่ขึ้นมา

“จะสูบก็สูบดิ ขอกูทำไม” ผมบอก

“ก็มึงไม่ชอบ” มันพูดต่อ

“กูก็แล้วแต่มึงเถอะ ถ้ามันทำให้มึงหายคิดมาก”
ผมรู้ครับ มันยังคิดเรื่องขิมอยู่

“ใจดีจังเลย มึงนี่มันรู้ใจกูที่สุด” แล้วมันก็เข้ามากอดผมครับ เป็นกอดหลวมๆ แต่ก็ใจสั่นทุกครั้งที่โดน

ใช่กูรู้ใจมึง แล้วมึงน่ะเมื่อไหร่จะรู้ใจกู...

....

..

แล้วผมก็แยกกับไอ้เหนือขึ้นไปห้องประจำ เพราะพ่อต้องประชุมกับครูประจำชั้นต่อ

ระหว่างทางก็เจอกับขิมครับ

“อ้าว ปอง หวัดดี”

“หวัดดีขิม”

“วันนี้มากับใครเนี่ย”

“มากับพ่อน่ะ ขิมล่ะ”

“กับแม่จ้า”

“...” แล้วเราก็เงียบ

“ปอง”

“หืม” ผมตอบ

“เราขอโทษนะที่ทำให้แกกับเหนือทะเลาะกัน” ขิมพูด

“ไม่เป็นไร หรอก เราเคลียร์กันแล้ว” ผมบอก

“งั้นเราไปก่อนนะ” ผมลาเธอ

“โอเคจ้า”

ผมมารอหน้าห้องประชุม มีช่วยครูเค้าแจกเอกสารบ้าง แล้วไอ้เหนือก็มา

“ยังไม่เสร็จหรอ” เหนือถาม

“ยังเลย”
“แต่ใกล้ละ”

“ของมึงอ่ะ”

“เสร็จแล้ว”
“พ่อแม่กุกลับแล้วเนี่ย”

“ทำไมมึงยังไม่กลับอ่ะ”

“ก็รอมึงเสร็จไง” มันมากระซิบข้างหู
ผมตีมัน ไอ้นี่หนิน้า

แล้วเราก็นั่งรอพ่อผมด้วยกันหน้าห้องครับ

สักพักพ่อผมก็เลิกประชุม เลยชวนไอ้เหนือไปกินข้าวด้วยกันครับ เหนือมันก็ตอบโอเคอย่างเร็ว
เราไปกินร้านสุกี้ชื่อดังร้านนึง

“เหนือ อยู่โรงเรียนปองมีกิ๊กบ้างเปล่า” พ่อถามขึ้นขณะเรากิน

“พ่ออ้ะะ” ผมโวย

“ไม่เห็นนะครับพ่อ”
“วันๆปองก็อยู่กับผมและก็เพื่อนๆในห้องน่ะครับ” เหนือตอบ

“ดีแล้วๆพ่อก็ยังไม่อยากให้มี อยากให้ตั้งใจเรียนไปก่อน”

ผมกับเหนือยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรต่อ

....

..

พอกินเสร็จแล้ว เราก็แยกย้ายกันกลับ

....

..

———-กลางคืน———

“เสาร์นี้มาติวเลขบ้านกูมั้ย” เหนือพูดขณะอยู่ในสาย

“ก็ได้นะ” ผมบอก

“มึงมาค้างเลยดิ” มันขอ

“ได้หรอ”

“ได้ดิทำไมจะไม่ได้”
“เดี๋ยวพี่จะจัดให้ยันเช้า”

“ไอ้สาส” ผมด่า

“พ่อกูพูดถึงมึงด้วย” ผมเล่า
“เขาบอกมึงพูดเก่ง คารมดี สาวน่าจะติดเยอะ”

“อ่ะ แน่นอนครับพ่ออออ”

แล้วเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อยจนเหนือมันเกริ่นเรื่องนึงขึ้นมา...

“กูคุยกับขิมแล้วนะ”

“ว่าไงอ่ะ” ผมถาม

“เขาบอกคนที่เขารู้สึกดีด้วยคือรุ่นพี่ที่รู้จัก เรียนอยู่ปี1” ไม่ใช่ผมจริงๆด้วย ผม...โล่งอก

“อืม”

“แต่ตอนนี้เคลียร์กันแล้ว”
“เขาบอกยังรู้สึกดีกับกูอยู่” นั่นสินะ ทำไมเวลาของผมมันสั้นจัง

“แล้วมึงคิดไง” ผมไม่ได้คาดหวังว่ามันจะตอบอะไรออกมา

“กูก็จะลองให้โอกาสเค้าดู”

“ดีแล้วๆ”  ดีแล้วจริงๆครับ มันตัดสินใจแบบนั้น ผมก็ต้องยอมรับให้ได้ ในฐานะเพื่อนก็ต้องสนับสนุนเพื่อน....แม้จะแอบเศร้าในใจมากแค่ไหนก็ตาม


....


..

[blove]

  หึหึ!! ถถถถถ สมปอง 555555555 //

[Paraim]

ตอนที่ 33 ไม่คิดถึงเลย

วันนี้ผมตื่นมาโรงเรียนเช้ากว่าเดิม เพราะแม่เตือนว่าฝนจะตกแต่เช้า จริงๆมันก็ตกมาหลายวันแล้ว

ผมนั่งๆอยู่บนรถเมล์สายเดิมก็เจอไอ้ขุนครับ รีบวิ่งขึ้นรถมาเพราะฝนข้างนอกตก

“ขุนๆ” ผมเรียก

“ดีปอง”
“ฝนแม่งมาตกอะไรตอนนี้วะ”มันบ่น

“นั่นดิ”

“เรื่องเหนือโอเคแล้วใช่ปะ” มันถามขณะนั่งลงข้างๆผม

“โอเค ขอบใจมึงมาก”

“ขอบใจเรื่องอะไร กูไม่ได้ทำอะไรเลย”

“ขอบใจที่วันนั้นอยู่เป็นเพื่อนกูไง”

“ไม่เป็นไรๆ” มันยิ้ม

....

..


ผมใช้ร่มไอ้ขุน ที่เรามีอยู่คันเดียว เดินเข้าโรงเรียนด้วยกัน เพราะของผมดันตากไว้ที่บ้านแล้วลืมหยิบมา

ยังดีที่วันนี้มาเร็ว เลยไม่สาย

มาถึงผมก็ไปหาอะไรกินกับไอ้ขุน เพราะเหนือมันไลน์มาบอกว่ามันกินแล้ว มัน..คงอยู่กับขิม

กินเสร็จแล้วขุนก็ขอตัวไปคุมห้องโสต

พอเก็บจานเสร็จ ผมซื้อน้ำมาสองแก้วกะจะเอาไปฝากไอ้เหนือที่น่าจะเล่นบาสอยู่ที่สนาม

ผมก็เดินๆมาจะนั่งที่โต๊ะข้างสนามบาสตัวเดิม
แต่ก็เจอเหนือกับขิม นั่งกินขนมกันอยู่ก่อนแล้ว
ท่าทางเหมือนวันเก่าๆของทั้งสองคน

“วันนี้เค้ารำมาดูเค้าด้วยนะ”

“โอเค เดี๋ยวขึ้นไปดู”
เค้าพูดถึงกิจกรรมวันภาษาไทยบ่ายนี้น่ะครับ

ผมทำใจแข็งเดินเข้าไป...

“อ้าว ปอง”
“หวัดดีจ้า” ขิมทัก

“หวัดดีขิม”

“น้ำมึงอะ กูซื้อมาฝาก” ผมส่งน้ำแก้วนึงให้เหนือ

“ขอบใจมากมึง”
“นั่งก่อนดิ”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูขึ้นห้องดีกว่า”

“เดี๋ยวดิ...”

แล้วผมก็เดินออกมาครับ เขาไม่ได้คุยกันสักพัก ปล่อยให้เขาได้อยู่ด้วยกันดีกว่า


——-คาบบ่าย——

ที่หอประชุมมีจัดกิจกรรม วันภาษาไทย มีแข่งคัดลายมือ โต้วาที แข่งแต่งเป็นตัวละครไทย พวกผมที่มีเรียนคาบไทยพอดี ครูเลยให้มาร่วมกิจกรรม

ผมกับพวกไอ้เกรทก็มานั่งเก้าอีกที่เขาเตรียมให้ รอชมโชว์ แต่เหมือนเพื่อนๆจะสนใจโทรศัพท์กับส่องหญิงคนที่แต่งแฟนซีมากกว่า

“เหยดด ดูคนนั้นดิ เป็นนางเงือกด้วย” ไอ้แจสชี้ให้พวกผมดู

“กูว่าคนนี้ดีกว่า แจ่ม” ตี๋ชี้บ้าง

“พวกมึงแม่งชี้มั่วเลย ขอให้นิ้วกุด” ไอ้ป๊อดบ่น

แล้วการแสดงก็เริ่มขึ้น มีโชว์ของชมรมนาฏศิลป์ ซึ่งแน่นอนมีขิมด้วย

พวกห้อง2ของไอ้เหนือนั่งเยื้องๆไปด้านหน้าทางขวาของพวกผม ใกล้ๆกับเวที

การแสดงก็เริ่มครับ เป็นรำแบบไทยภาคกลาง

ขิมก็รำสวยเหมือนเคยครับ เธอเป็นคนตัวสูงอยู่แล้ว เลยยิ่งเด่น พอใกล้จบ ผมก็เห็นผู้ชายคนนึง เดินถือดอกไม้ช่อใหญ่ไปหน้าเวที

 ....ไอ้เหนือครับ เสียงพวกเพื่อนๆมันก็โห่ แซวตามหลัง

แน่นอนครับ คนหล่อกับคนสวยก็ต้องคู่กันเป็นเรื่องธรรมดา เค้าทั้งสองคนก็ดูกลับมาโอเคกันแล้วด้วย หรือถึงเวลาที่ผมควรจะตัดใจ


....

..


———ตอนเย็น——-

ผมกำลังนั่งรวมการบ้านของห้องผมอยู่ใต้อาคารกับไอ้ป๊อด ไอ้เหนือก็เดินมาครับ

“ไงมึง” เหนือทัก

“ไง”

“หายหัวไปทั้งวัน” มันบ่น

“ก็ยุ่งๆอ่ะ”
“แล้วขิมล่ะ” ผมถาม

“คุมรุ่นน้องอยู่ห้องนาฏศิลป์”

“พรุ่งนี้อย่าลืมนะมึง ติวบ้านกู”

“รู้แล้ววว”

แล้วฝนก็ตกลงมาอีกครับ กระเป๋าผมยังอยู่อาคารอีกฝั่งนึง ไม่ได้หยิบมาด้วย เพราะกะว่าจะมาส่งงานแล้วค่อยกลับไปเอา แล้วกลับบ้านเลย

“เอ้า ซวยกระเป๋ากุอยู่ฝั่งนู่น”

“แล้วไม่หยิบมาแต่แรกวะ” ไอ้ป๊อดถาม

“ก็กะจะมาส่งงาน แล้วกลับไปเอา”

“ทีงี้ทำไงอะ หรือรอให้หยุดตก”  ป๊อดมันถามอีก

“กูว่ากูได้นอนโรงเรียนก่อนอ่ะ” ผมตอบ

“อ่ะ” ไอ้เหนือส่งร่มให้ครับ

“แล้วมึงใช้อะไรอ่ะ”

“มึงใช้ไปเอากระเป๋าเหอะน่า เดี๋ยวกุอ้อมอาคารไป” จะอ้อมไปก็ไกลพอสมควรเลยครับ ร่มก็คันนิดเดียว

“เออป๊อดงั้นกุฝากส่งงานด้วย” ผมบอกมัน

“ได้ๆ” ป๊อดก็เดินขึ้นอาคารไป

แล้วไอ้เหนือมันก็กางร่มให้ครับ แล้วก็ดันให้ผมเดินไป

ผมก็หยิบมาอย่าง งงๆใช้ร่มเดินข้ามฝั่ง ฝ่าฝนที่ตกจั่กๆ แล้วก็มาหยิบกระเป๋าที่อาคารจนได้ โดยไม่เปียก

สักพักไอ้เหนือก็วิ่งฝ่าฝนมาครับ

“เอ้าไหนบอกจะอ้อมมา”

“ไกล กุขี้เกียจ”
ตัวมันก็เปียกซกครับ เสื้อนร.ขาวๆลู่ติดกับผิวกล้ามเนื้อด้านใน

ผมก็ช่วยมันเข็ดๆปัดๆน้ำ ไอ้นี่ทำไรไม่ปรึกษา

“รู้งี้ข้ามมาด้วยกันก็ได้” ผมบอกมัน

“ได้ไง ร่มคันนิดเดียว เดี๋ยวมึงก็ไม่สบาย” มันแตะหัวผมเบาๆ

“กุอ่ะหัวแข็ง ฝนแค่นี้สบายมาก” มันคุยใหญ่

มึงดีกับกูแบบนี้อีกแล้ว แล้วเมื่อไหร่กูจะตัดใจได้วะเหนือ

....

..


“มึงใช้ร่ม คันนี้ไว้กลับบ้านนะ พรุ่งนี้ค่อยเอามาคืนกูก็ได้” เหนือบอก

“แล้วมึงอ่ะ”

“อ๋อ กูรอขิมอ่ะ ดึกๆค่อยกลับ” ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมแล้วจริงๆครับ

“มึงกลับได้นะ” มันถาม
*ถ้าบอกไม่ได้ มึงจะเปลี่ยนจากรอเค้ามาเป็นกูไหม*

“ได้ดิ” ผมตอบ

“โอเคๆ เจอกัน”

“เจอกันๆ”


——-ตอนดึก———

“ไง” ผมรับสาย

“ฮัลโหล” เหนือตอบ

“ตกลงพรุ่งนี้ใครมาบ้าง” ผมถาม

“ก็มีมึง ไอ้เอก ไอ้ดอม ไอ้เจน”
“แต่พวกมัน ไม่ค้างนะ มีมึงค้างคนเดียว”

“กุไม่ค้างก็ได้นะ” ผมบอกมัน

“ค้างเหอะ กว่าจะติวเสร็จก็ดึก”

“ก็ได้ๆ”

....

..

[blove]

กว่าจะจบเรื่องนะ เราจะได้ยินปองบอกจะตัดใจเป็นรอบที่ล้านแน่นอน เตรียมฉลองยอดถึงเลย 55555

[Paraim]

ตอนที่ 34 ถูกที่ผิดเวลา

ผมมาถึงบ้านไอ้เหนือประมาณ10โมง คนอื่นยังไม่มากันเลย ผมเลยนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนห้องไอ้เหนือ ก็เลยเหลือบไปเห็นดอกไม้ที่เคยให้มันเมื่อวาเลนไทน์วางอยู่บนตู้โชว์หลังหนึ่ง

“ตามสบายเลยมึง”มันพูดครับ

“นอนรอตรงนี้ก็ได้” มันชี้ไปที่เตียงครับ

“อ่าหะๆ”

“พวกไอ้ดอมยังไม่มาอีก” ผมบ่น

“นั่นดิ”
“กุโทรตามแปป” แล้วมันก็ออกไปโทรศัพท์

....

..

“มันเพิ่งตื่นกันอ่ะ”

“ออกไปหาไรกินกันก่อนมั้ย”

“ไปดิๆ”

แล้วเราก็กินข้าวร้านตามสั่งแถวบ้านไอเหนือ

“เออ ปีนี้สีมึง เด็กโดดสแตนเยอะปะ” เหนือถามถึงกีฬาสี ขณะเรากินข้าวกันอยู่ ปีนี้ผมอยู่สีฟ้า ไอ้เหนืออยู่สีแดง

“เออโคตรเยอะ ต้องไปตามที่ห้องเรียนมันอ่ะ”

“แต่ว่าไม่ได้ ตอนเรา เราก็โดด”

“เออนั่นดิ555”

“แล้วพ่อแม่มึงไปไหนกันหมดอ่ะ” ผมถาม

“ป๊ากับแม่ไปทำงานต่างจังหวัด ส่วนเฮียกูอยู่หอ เจ้กูอยู่บ้านนั่นแหละ แต่ไม่ค่อยมายุ่งอะไรพอบอกว่าเพื่อนจะมา”

“อ่อๆ”

พอกินข้าวเสร็จ เราก็กลับบ้าน ไอ้เอก ไอ้ดอม ไอ้เจนก็มาพอดี

“ไอห่า กว่าจะมา” ไอ้เหนือด่า

“เออน่า ก็มาแล้วนี่ไง” ไอ้เอกตอบ

แล้วเราก็เริ่มติวกัน ที่บริเวณชั้นล่างตรงห้องนั่งเล่นของบ้านไอ้เหนือ จนถึงบ่าย3

“โอยย เหนื่อยโว้ย พักก่อนเหอะ” เอกบอก

“เออกุง่วงละ” เจน

“กูว่าเปิดหนังดูดีกว่า” ดอม

แล้วเราก็พักกันครับ เปิดหนังดู กินน้ำ กินขนมกัน

“เชี่ย คนนี้โคตรน่ารัก” ไอ้ดอมชมดาราผู้หญิงในหนังขณะดู

“กูว่าอีกคนน่ารักกว่า” ไอ้เหนือพูดบ้าง

“หรอวะ” ดอม

“ไอ้เหนือมึงก็บอกน่ารักหมดแหละ” เจนพูด

“เออคลำไม่มีหางก็เอาละ” ไอ้เอกพูดขึ้น

“แสดงว่ามีงูก็เอาด้วยอะดิวะ”
“หรือขิมมีงูวะ เหนือ” ดอมแซว

“ไม่มีโว้ย อย่ามีเลยกุรับไม่ได้555” เหนือตอบ

นั่นสินะ...เหนือมันจะชอบผู้ชาย ได้ยังไง

“555555” แล้วพวกมันก็ขำกัน

ถึงผมจะเริ่มชินกับการที่เพื่อนผู้ชายแซวเรื่องผู้หญิงกัน แต่ต้องยอมรับว่า ก็แอบเสียใจที่เหนือมันตอบอะไรแบบนั้น
 
แล้วเราก็ติวกันต่อ จนถึง6โมง ไอ้ดอมก็หยิบเหล้าสองขวดออกมาจากกระเป๋า

“มึงมากินกันเหอะ กูอุส่าขโมยพ่อมา”

“เออๆเอาดิ กุเบื่อติวละ” เจนบอก

“ไอ้เหนือไปเอาแก้วมาดิ๊” เอก

“ใช้กูเลยนะสาส” เหนือ

ผมก็นั่งดูมันกินกันครับ ส่วนตัวผมกินเหล้าไม่เป็น เราก็นั่งกินกันจนถึง 2ทุ่ม พวกไอ้ดอมก็ขอตัวกลับครับ

ผมเห็นสภาพแต่ละคนไม่ไหว เลยยกจานมาล้างให้

“ปอง” เจนตามเข้ามาในครัวครับ

“อ้าวเจน จะกลับแล้วใช่ปะ”

“อืม”

“กุถามไรมึงหน่อยดิ”

“อะไรอ่ะ”

“มึง...ชอบไอ้เหนือหรอ”

“ทำไมคิดงั้นล่ะ” ผมถาม ผมไม่เคยบอกใคร เรื่องนี้ แม้แต่พวกไอ้เกรท ไอ้ป๊อด

“ก็หน้ามึงมันบอก”
“กูเห็นสายตาที่มึงมองมัน มันเกินกว่าเพื่อน” เจนอธิบาย

“คิดมาก กูผู้ชาย มันก็ผู้ชายจะชอบมันได้ไง”

“อืมๆ” เจนเดินมาตบใหล่แล้วก็เดินออกไปครับ

....

..

“ไปมึง ขึ้นห้อง” ไอ้เหนือชวนขณะหน้าดูกึ่มๆเหล้า เมายังวะนั่น

“ไปๆ”

“เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อนนะ” ผมพูดขณะเราอยู่บนห้องเหนือ

“อาบด้วยดิ” เหนือขอ

“ไม่เอา”

“อายไรวะ ก็เห็นกันมาหมดละ”

ผมรีบหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ *ไม่ได้เราต้องฝืนตัวเอง จะทำตามใจแบบวันนั้นไม่ได้* ผมคิด

ผมก็ถอดเสื้อผ้าออก เปิดฝักบัวกำลังจะอาบ
*คลิ๊ก*เสียงประตูถูกปลดล็อก ผมหันไปดู

“เห้ย ไอ้เหนือ”

“กุอาบด้วย”

แล้วมันก็ถอดเสื้อผ้าออกครับ หุ่นมันตอนนี้ ทำผมใจเต้นแทบระเบิด

ผมก็ต้องจำใจยอมให้มันอาบด้วย

“มึงสระผมให้กูหน่อย” เหนือขอ

“เออๆหันหลังมาดิ”

ผมก็จัดการบีบแชมพู ใส่มือแล้วก็ยีที่หัวมันครับ

“สบายว่ะ” มันพูด

ผมมีความสุขจังที่ได้ใช้เวลากับมัน ช่วงเวลานี้ผมขอลืมไปก่อน ว่ามันเป็นของใคร

พอล้างแชมพูหมด เหนือมันก็จ้องหน้าผมครับ

“มองไรวะ” ผมถาม

มันจับมือผมไปจับแก่นกายที่กำลังขยายตัวของมัน หน้ามันตอนนี้ออกแดงๆ ผมทำตามโดยไม่ขัดขืน พอสัมผัสส่วนนั้น ผมก็ขยับเข้าและออกสลับกันเสียงพั่บๆ ดังสู้กับเสียงน้ำกระทบพื้นห้องน้ำ

สักพักเหนือมันก็กดหัวผมลงไปที่ส่วนนั้น

“เหนือ อย่า มึงเมาแล้ว”

“กูเปล่า กูไม่มาววว”

ผมที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ก็ยอมทำตามที่มือเหนือมันบังคับ มันกดหัวผมเข้าไปที่สิ่งนั้น ผมอ้าปากครอบคลุมส่วนนั้น เข้าๆออกๆอยู่สักพักจนเหนือมันหลั่งออกมา

“อาาา อ่าาาา”

....

..

เราแต่งตัวเสร็จ เหนือมันก็ล้มลงไปนอนทันที
ผมก็ดับไฟลงไปนอนตาม ข้างๆเหนือมัน


——ตอนเช้า——


ผมตื่นมาเหนือไม่อยู่ที่เตียง ผมก็อาบน้ำแปรงฟัน เสร็จ
ลงมาข้างล่างก็เจอมันดูทีวีอยู่

“มึง กูกลับละนะ” ผมบอก

“เดี๋ยวกูเดินไปส่ง” เหนือพูด

....

..

ระหว่างเดินไปป้ายรถเมล์

ผมคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ไม่รู้ว่าเหนือมันเมาหรือเปล่า แต่ผมก็ไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้นกับแฟนคนอื่น
แล้วผมไม่ควรทำอย่างนั้นกับเพื่อนด้วย

“เมื่อคืน กุขอโทษนะ...” เหนือเอ่ยขึ้น

“ไม่เป็นไร” ผมรีบตอบ

“พอดีกูเมาๆมึนๆด้วย แล้วชอบมีอารมณ์” มันอธิบายไป เกาหัวไป

“กูเข้าใจ” มันไม่ผิดหรอกครับ ผมเองก็ทำตามใจตัวเองมามาก

“ดีว่ะ ที่มีมึงเป็นเพื่อนรักที่เข้าใจกูที่สุด” มันเข้ามากอดคอผม

นั่นสินะ เพื่อน ยังไงก็คือเพื่อน ไม่ว่าจะทำยังไงกูก็เป็น “เพื่อน” ของมึงอยู่ดี

ผมยอมอยู่ในสถานะนี้แล้ว ก็ต้องยอมรับว่าบางทีมันเจ็บ ที่เราเป็นได้แค่นี้ หรือมันยอมให้เราเป็นได้แค่นี้กันนะ

....


..

[Paraim]

กว่าจะจบเรื่องนะ เราจะได้ยินปองบอกจะตัดใจเป็นรอบที่ล้านแน่นอน เตรียมฉลองยอดถึงเลย 55555

555555 จะตัดใจจริงๆ มันยากกว่าตัดอะไรทั้งนั้น ง่าา 

[AkuaPink]

 
 

[broke-back]

ยิ่งอ่านยิ่งทำให้เราใจสั่นๆอ่ะ
ยังกะถูกเปิดกล่องความทรงจำขึ้นมาอีกครั้ง
..กาซิกๆๆๆ..

+1 ฮับ

[Paraim]

ตอนที่ 35 กอดไม่ได้

แล้วการสอบกลางภาคก็ผ่านไป ส่วนตัวผมก็ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
แต่ก็เต็มที่กับมันแล้วล่ะครับ

“เมียจ๋า เลิกยัง” ไอ้เหนือไลน์มา

“เลิกแล้ว”

“อยู่ห้องประจำใช่ปะเดี๋ยวไปหา” มันถาม

“ใช่ๆ” ผมตอบ

พวกผมก็นั่งเล่นตึกถล่มกันอยู่ในห้อง

“ไอ้เกรท แหย่ดีๆนะมึง” ไอ้ตี๋พูด

“สบายมากเรื่องแหย่” เกรท

“คุยโวว่ะ” นินจา

แล้วไอ้เหนือก็มา มันก็มานั่งรอผมเล่นกับเพื่อน
มากวนบ้าง มาช่วยบ้าง

“แล้วขิมล่ะ” ผมถามขณะเห็นมันนั่งว่างๆอยู่มุมห้อง

“ไปซื้อของกับเพื่อน”

“อ้อ มึงก็เลยมาอยู่กับกูงี้”

“เขาไม่ไปซื้อของ กูก็มาอยู่กับมึงน่า”
มันพูด

....

..

แล้วมันก็นั่งเล่นโทรศัพท์ ผมก็เล่นของผมบ้าง
เหลือบไปมองเห็นมันหน้าเซ็งๆเลยถาม

“เป็นไรวะ” ผมถาม

“ช่วงนี้ขิมทำตัวแปลกๆว่ะ” มันบอก

“แปลกยังไง”

“ก็เอาแต่ใจขึ้นมาก วันนั้นอะจะชวนไปเที่ยว ตอนแรกบอกไม่ไป อยู่ๆนึกจะมาก็ให้กูไปรับ”

“ตอนเลิกเรียนให้กูรอ พอจะกลับบอกจะไปกับเพื่อน” มันพูดพร้อมทำหน้าเซ็งๆ

“วันนี้อีกตอนแรกก็ให้กูมาอยู่กะมึง ตอนนี้ตามจะให้ไปหาอีกแล้ว”

“มึงก็ไปเถอะ”
“แฟนกันอยู่ด้วยกันก็ถูกแล้ว” ผมบอก

“ไม่อ่ะกูก็ต้องมีเวลาให้มึงบ้างปะวะ” มันมองหน้าผม พร้อมทำหน้าจริงจัง

*ตอนนี้กูไม่รู้แล้วว่าตกลงใครสำคัญกับมึงกันแน่*

....

..


“พวกมึงกูกลับก่อนนะ” ผมลาพวกไอ้เกรท

“เออๆโชคดี” ป๊อด

“ปะมึง” ผมชวนไอ้เหนือ

แล้วผมก็กลับบ้านกับไอ้เหนือ พอเดินมาถึงแถวศาลาของรร.ก็เจอ ไอ้อ๊อด ไอ้อิฐ ที่เคยสอนไอ้เหนือสูบบุหรี่น่ะครับ อยู่กับพวกเพื่อนๆเด็กแก๊งกลุ่มใหญ่ๆประจำโรงเรียน

“อ้าว ไอ้เหนือ” อิฐทัก

“หวัดดี” ไอ้เหนือเดินเข้าไปทักพวกมันครับ

“แฟนมึงไปไหนล่ะ” อ๊อดถาม

“ไปซื้อของกับเพื่อน”

“เออ ศุกร์นี้มีปาร์ตี้บ้านกูมาแจมได้นะเว้ย” อ๊อดชวน

“เออๆขอดูก่อน”

“เคๆ”

ผมไม่อยากให้มันไปเลยครับ อย่างที่บอกแก๊งนี้เป็นแก๊งใหญ่ประจำโรงเรียน มีเรื่องข้ามโรงเรียนก็บ่อย โดนทำโทษก็บ่อย ผมไม่ใช่คนดีอะไรหรอกครับ แต่ผมเป็นห่วงเหนือมัน

“จะไปหรอ” ผมถามขณะเราเดินกลับบ้าน

“ไม่รู้ดิ”
“แต่ก็น่าไปนะ” เหนือบอก

“...”

“เป็นห่วงกูหรอ”

“เปล่านี่”

“ไม่ต้องห่วง กูดูแลตัวเองได้น่า”มันพูดขณะเอามือมาลูบๆหัวผม

“จ้า พ่อคนเก่ง”

แล้วเราก็ยืนรอรถสักพัก รถก็มา ผมก็ขึ้นรถกลับบ้าน

“บายมึง”

“เจอกันๆ”

....

..



———กลางคืน——-

“โหลๆ” เหนือมันโทรมาครับ

“ไงมึง”
“วันนี้บอลเตะไม่ดูหรอ” ผมถาม

“ดูอยู่เนี่ยๆ แต่คุยกะมึงไปด้วย”
“วันศุกร์มึงจะมาด้วยปะ” มันถามบ้าง

“กุเนี่ยนะ”
“จะไปได้ไง ไม่สนิทกับใครเลย”

“ก็สนิทกับกูไง” มันบอกครับ

“...”


“ไปเหอะ เปิดหูเปิดตา อยู่แต่บ้าน”

“งานมันมีค่ำๆนี่ กุจะกลับบ้านยังไง”

“นอนบ้านกูไง”มันเสนอ

“อืมไปก็ได้” แล้วผมก็ยอมอย่างเคย

———วันศุกร์——-

ผมมารอหน้าป้ายรถเมล์ ตอนเย็นๆ ไอ้เหนือก็โผล่มาครับ มาพร้อมมอเตอร์ไซค์ กับเสื้อหนัง
มันดูเท่มาก

“เอามอไซค์ใครเค้ามา”

“ของเฮีย กูยืมมา”
“มาเร็วขึ้นมานั่ง” มันบอก

ผมก็ขึ้นครับ จะมีอะไรดีกว่าได้ซ้อนมอเตอร์ไซค์คนที่ชอบล่ะครับ

“เกาะแน่นๆดิ” มันดึงมือผมไปกอดเอวมันให้กระชับขึ้นครับ

ระยะทางไปบ้านอ๊อดคืออีกหนึ่งโมเม้นที่ผมชอบ  ดูวิวข้างทาง ลมพัดผ่านหน้า เหมือนโลกนี้มีแค่ผมกับมัน

แล้วเราก็มาถึงครับ บ้านอ๊อดจัดว่าใหญ่เลยครับ เป็นบ้าน2ชั้น หน้าบ้านมีโรงรถจอดได้4คัน คนยืนสูบบุหรี่ประปราย มีสนามโล่งๆ เข้าบ้านไปก็เจอห้องนั่งเล่น กลุ่มคนนั่งล้อมวงดื่มเครื่องดื่มสีสดประมาณ7-8คน หลังบ้านมีโต๊ะพูล กับสนามขนาดกลางอีก

ผมมาถึงก็นั่งอยู่ตรงโซฟาว่างๆตัวนึง ไอ้เหนือก็เดินทักคนนู้นคนนี้ที

“ไงมึง เพื่อนไอ้เหนือใช่ปะ” ผู้ชายคนนึงทักผม

“กูทิม นี่ เชอรี่ ดิว บอล ม่อน” พวกเขาแนะนำตัว แต่ผมก็จำได้ไม่หมดหรอกครับ ได้แต่ยิ้มแห้งๆ

จนไอ้เหนือกลับมานั่งด้วย ก็ค่อยโล่งหน่อย
เขาก็นั่งเล่น นั่งคุยกันสักพัก โทรศัพท์ไอ้เหนือก็เข้าครับ

“ฮัลโหล ขิม ว่าไงครับ”
“อยู่บ้านไอ้อ๊อด”

“จะดีหรอ มีแต่เพื่อนๆที่ขิมไม่สนิท”

“โอเคๆเดี๋ยวเหนือไปรับ”

“ขิมจะมาว่ะ เดี๋ยวกุต้องออกไปรับ มึงอยู่นี่ก่อนได้ใช่ปะ”

เพื่อนไปทั้งวงก็มองพวกผมคุยกันครับ ผมก็ได้แต่ตอบว่าอยู่ได้ๆไป

แล้วเหนือก็ขับมอเตอร์ไซค์ออกไปครับ
ผมก็นั่งเหงาๆอยู่คนเดียว มีคนชวนคุยบ้างนิดหน่อย

“ไอ้ปอง” ไอ้เจนครับ ไม่ยักรู้ว่ามันมาด้วย

“อ้าวเจน มาด้วยหรอวะ” ผมทัก

“เออพอดีเพื่อนของเพื่อนกูชวนมา”

“อ่อๆ ไอ้เหนือก็มาแต่มันไปรับขิมอยู่” ผมบอก

“อ๋อ เคๆ” เจนตอบ


แล้วทั้งวงก็ย้ายฐานไปห้องนอนอ๊อดครับ เขาก็ชวนผมด้วย ผมเลยจำใจลุกไป ก็นั่งเล่นไพ่ ดื่มกินกันอยู่บนห้อง

สักเกือบชั่วโมงเหนือกับขิมก็มาครับ เขาก็มาร่วมวงกับเรา ก็นั่งหมุนขวดกินเหล้ากัน พอคนเริ่มเยอะ ผมเลยถอยออกจากวงมา

“มึงกินเหล้าด้วยหรอ” เหนือถาม
“กินไปหน่อยนึง”

“ไม่ต้องละมึง มานั่งดูดีกว่า” เหนือบอก
“โอเคๆ”

แล้วเหนือมันก็เข้าวงไปเล่นแทนผมครับ
พอเริ่มดึกทุกคนก็เริ่มเมา ผมปวดฉี่เลยลุกไปเข้าห้องน้ำ พอกลับออกมา กำลังเข้าไปในห้อง

ภาพที่เห็นมุมห้อง คือเหนือกับขิมนั่งอยู่ในผ้าห่มกัน2คน กำลังจูบกัน แต่ผ้าห่มผืนเล็กก็บังได้ไม่หมด คนรอบข้างนั่งยิ้มๆ แล้วลุกออกมากันหมดเหมือนทุกคนพอใจกับสิ่งที่เห็น แต่ผมไม่...

ผมเดินออกมาจากบ้าน นั่งอยู่หน้าบ้านอ๊อด พยายามทำใจกับสิ่งที่เห็น ผมรู้เค้าเป็นแฟนกัน แต่สิ่งที่เห็นมันเกินรับไหว ผมแค่จะมาเป็นเพื่อนเหนือ ไม่ได้คาดหวังว่าจะมาเห็นอะไรที่มันเป็นแบบนี้ ผมเจ็บที่ผมไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะหึงมัน ผมผิดไหมที่จะคิดอะไรแบบนี้

“ปอง” ไอ้เจนครับมันมานั่งข้างๆ
“มึง...ชอบไอ้เหนือจริงๆใช่มั้ย”

ผมเงียบ ผมไม่อยากบอกให้ใครรู้ ทำไมเจนถึงรู้ นี่หน้าผมเมื่อกี้มันบอกชัดขนาดนั้นเลยหรอ


“กูกับมึงก็เป็นเพื่อนเหนือมันมานาน มึงก็น่าจะรู้ว่ามันเป็นคนยังไง” เจนพูด
“กูว่ามึงตัดใจเถอะ” เจนบอกอีก

“เปล่าว่ะ กูไม่ได้ชอบมัน”
“กูกับมันก็แค่เพื่อนที่สนิทกัน ...แค่นั้น” ผมเดินออกมา พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้เจนเห็นขณะพูด

ผมอยากจะกลับบ้าน แม้ตอนนี้จะดึกแค่ไหน จะไกลแค่ไหน ผมรู้แค่ ผมอยู่ที่นี่ไม่ไหว

....


..

[Paraim]

 

 

[Paraim]

ยิ่งอ่านยิ่งทำให้เราใจสั่นๆอ่ะ
ยังกะถูกเปิดกล่องความทรงจำขึ้นมาอีกครั้ง
..กาซิกๆๆๆ..

+1 ฮับ

ดีใจที่ได้ยินค้าบ 

[broke-back]

เหมือนถูกถ่าง กางกั้น กระชั้นชิด
เหมือนถูกบิด คลายออก กระฉอกไหล
เหมือนถูกกรีด กายเปิด ระเบิดใจ
มันอัดอั้น ตันข้างใน ใกล้วายวาง

ยิ่งอยู่ใกล้ เหมือนอยู่ไกล ไปลิบโลก
อยากมีสุข แต่ทุกข์โศก วิโยคขวาง
เป็นเรือลอย เคว้งคว้าง ใกล้อับปาง
เหมือนทุกอย่าง มืดบอด จอดที่ใจ

--กาซิก--
คนแต่ง..ตอกย้ำกันเข้าไป
สงสารใจ ฮือออออออ

[Paraim]

ตอนที่ 36 แบบไหนที่เธอรัก


“มึงรู้ไหม ตั้งแต่กุคบผู้หญิงมา ขิมคือคนที่กูคิดว่าใช่ที่สุดแล้ว”

“ตอนกุคบแป้ง เค้าก็เอาแต่เรียนๆ”
“ตอนคบกับมิ้ง นั่นก็คุณหนู ต้องรีบกลับบ้าน”

“พอมาขิม กุมีเพื่อนไปเที่ยว ไปไหนไปกันตลอด
มันดีมากๆเว้ย”

ผมนึกถึงคำพูดไอ้เหนือ ตอนมันคบขิมใหม่ๆ มันพูดกับผมแบบนี้

แล้วผมล่ะ ผมไปไหนกับมันตลอด ตามใจตลอด               
คอยอยู่ข้างๆ เพียงแค่เพราะเป็นผม เลยไม่มีสิทธิ์เป็นคนนั้น แบบคนของมัน

ซึ่งต่อให้มีปัญหาอะไร อย่างตอนที่ขิมสารภาพว่าชอบคนอื่นอยู่ เหนือมันก็คงไม่ทิ้งขิมไปหรอก เพราะขิมคือคนที่ใช่ คนที่ถูกเลือก

....

..

ผมเดินอย่างไม่รู้จุดหมาย จนมาถึงปากซอยบ้านไอ้อ๊อด ผมเรียกแท็กซี่เพื่อที่จะนั่งกลับบ้าน

บนรถ ลุงคนขับมีชวนผมคุยบ้าง ผมก็ได้แต่ยิ้มๆกลับให้

ผมเหนื่อย... กี่ครั้งแล้วที่ต้องเจ็บ เพราะมันไม่ได้รักผม เจ็บเพราะเห็นเค้ารักกัน

แต่พอมันมาทำดีด้วย ผมก็แพ้ทางเหนือมันอีกครั้ง และตลอดมา

โทรศัพท์ผมสั่นรัวๆ ขึ้นโชว์ว่าไอ้เหนือโทรมา แต่ผมไม่พร้อมจะรับจริงๆ ขอกูพัก ขออยู่กับตัวเองสักพัก

“กูขอกลับก่อน ที่บ้านตาม” ผมส่งไลน์หาเหนือมันว่าแบบนั้น

ก่อนสายโทรศัพท์จะเงียบไป

....

..



วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ผมก็ไม่ได้รับโทรศัพท์จากเหนือมัน ยิ่งเห็นชื่อมัน ภาพวันนั้นก็ผุดขึ้นมา

....

..

——-หลายวันผ่านไป——

ช่วงนี้ผมมาเรียนปกติ พยายามทำตัวปกติทุกอย่างกับไอ้เหนือ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“มึงว่า กูเข้าบัญชีหรือวิศวะดีวะ” มันถามขณะเรานั่งอยู่โต๊ะที่ประจำ

“แล้วแต่มึงดิ” ผมตอบ

“ตอบมีเยื่อใยหน่อยดิว้า” เหนือบ่น
“เป็นไรเปล่าเนี่ย”

“เปล่าๆ”
“กูว่าลองไปพวกค่ายตามมหาลัยดูน่าจะดี” ผมแนะ

“เออก็ดีนะ”
“มึงอ่ะ จะเข้าไร” มันถามกลับ

“ยังไม่รู้อ่ะ”
“อาจจะลงพวกภาษา”

“เออๆ ดีๆ”

“อาทิตย์หน้าที่ม.ก็มีงาน Open house ไปกันปะล่ะ” เหนือชวนขณะยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดู

“อืม ไปดิ” ผมตอบ



....

..



“ไอ้เหนือ” ไอ้อ๊อดครับ เดินมากับอิฐ

“เออ ไงมึง” เหนือทัก

“กูเห็นแฟนมึงถามหามึงอยู่อ่ะ” อ๊อดบอก

“ที่ไหน” เหนือถามกลับ

“โรงอาหาร”

“ดูหน้าเขาคงหงุดหงิดอยู่”
“มึงไปทำไรเค้าวะ” อ๊อดถาม

“เออ ช่วงนี้เค้าก็อารมณ์แปรปรวนบ่อยๆอยู่” เหนือเล่า

“ท้องเปล่าวะ555” อิฐพูดบ้าง

“เห้ย ไม่มีทาง เห็นงี้กุป้องกันตลอดเว้ย” เหนือตอบ

“เออๆ ไอ้คนเก่ง”
“กุไปเล่นบอลละ”

“เออๆ เจอกัน”

ผมก็ทำเป็นเล่นโทรศัพท์ แต่ได้ยินทุกอย่างแหละครับ


——-ตอนเย็น———


ผมมีนัดกับพวกไอ้เกรท จะไปซื้อของเซอไพรซ์วันเกิดนุกนิกกัน แล้วก็กะจะไปหาไรกินด้วยที่ห้างแถวรร.

“แดกก่อน หรือ เดินก่อน” ไอ้เกรทถาม

“แดกก่อนเหอะกุหิววะ” ไอ้นินจาเสนอ

“กุได้หมด” ไอ้ป๊อดว่า

“กุด้วย” ตี๋บอก

“เออ แดกก็แดก” เกรทสรุป

แล้วเราก็ตกลงกินร้านบาบีคิวปิ้งย่างร้านนึง

“เชี่ย แจส อันนี้กูปิ้งไว้” ตี๋บ่น
“ก็มึงช้าอ่ะ กุแดกแระ” แจส

“ปิ้งคืนกุเลยสาส” ตี๋บอกอีก


ผมก็นั่งกินๆไป พ่อไลน์มาให้ไปเสียค่าโทรศัพท์ให้เลยลุกออกมา

“พวกมึงเดี๋ยวกูมา” ผมบอกเพื่อนๆ

“รีบมานะเว้ย เดี๋ยวไอ้แจส ไอตี๋แดกหมด” ป๊อดพูด

“โอเค” ผมตอบ

พอจ่ายเงินค่าโทรศัพท์เสร็จ ผมก็เหลือบไปเห็น
ผู้หญิงกับผู้ชายคู่นึง กำลังเดินเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นร้านนึง.. ขิมครับ แต่ผู้ชายอีกคนที่มาด้วย ไม่ใช่เหนือ

ผมเดินเข้าไปดูใกล้ๆให้แน่ใจ ผู้ชายใส่ชุดนักศึกษา มากันสองคน ท่าทางสนิทสนม

ผมเริ่มคิดถึงไอ้เหนือ มันรู้ไหมว่าขิมมากับใคร
ขิมจะมีคนอื่นหรือเปล่า แล้วถ้าเหนือรู้มันจะรู้สึกยังไง

ขณะที่ผมคิด สักพักเพื่อนผู้หญิงสองคนก็ตามมาสมทบกับขิมในร้าน ผมเลยคิดว่าคงไม่มีอะไร

พอกินข้าว ซื้อของเสร็จผมก็โทรหาไอ้ขุนครับ มันบอกมาซื้อของที่นี่เหมือนกัน ผมเลยว่าจะกลับพร้อมกัน

....

..

——-บนรถเมล์——-

“ตกลงเกรทได้ของมั้ย”  ขุนถามขณะเราอยู่บนรถเมล์

“ได้ๆก็ตุ๊กตาแหละ ตามสเต๊ป” ผมบอก
“แล้วมึงอ่ะ มาดูอะไร”

“เลนส์กล้องน่ะ”

“อ่อ อืมมม”

“เหนือกับขิมยังดีกันอยู่มั้ย” อยู่ๆขุนก็ถามขึ้น

“ก็ดีนี่ ทำไมอ่ะ” ผมตอบ

“วันนี้กูเห็นขิมเดินอยู่กับเด็กมหาลัย” อืม มีคนเห็นนอกจากผมจริงๆด้วย

“อาจจะเป็นพี่ชายเค้ามั้ง”
“เหนือกับขิมมันก็เหมือนเดิมอ่ะ” ผมคิดว่างั้น

“เหมือนเดิมก็ดีแล้ว กุจะได้มีโอกาสบ้าง”

“โอกาส..อะไรวะ” ผมถาม

“ไม่มีอะไรๆ” เอ้าไอ้นี่หนิ

....

..

——-กลางคืน——-

“ฮัลโหล”

“ไงมึง”

“กูมีใบสมัครค่ายวิศวะ ไปกับกูเปล่า” เหนือชวน

“กูไม่ได้อยากเรียนวิศวะนี่” ผมบอก

“ถึงไง กูก็ขอให้มึงไปด้วยอยู่ดี” มันบอกอีก

“ถ้างั้นก็ไม่ต้องถามกูหรอก” ผมตอบเอือมๆ

“โอ๋ๆ  มึงก็รู้มีกูที่ไหน มีมึงที่นั่นไง” มันพูดง้อ
“มึงจะปล่อยกูไปคนเดียวหรอ”

“แล้ววันนี้ไปห้างเป็นไง ได้อะไรมั่ง” มันถาม

จริงด้วย วันนี้ผมเห็นขิมกับผู้ชายอีกคน

ผมควรบอกไอ้เหนือดีมั้ย แต่ถ้ามันไม่มีอะไรแล้วทำเขาทะเลาะกันอีกล่ะ แล้วถ้ามีอะไรจริงเหนือมันจะทำยังไงต่อ ผมจะเป็นสาเหตุทำให้เค้าเลิกกันมั้ย

ผมตอนนี้เหมือนน้ำท่วมปาก


....

..

[Paraim]

เหมือนถูกถ่าง กางกั้น กระชั้นชิด
เหมือนถูกบิด คลายออก กระฉอกไหล
เหมือนถูกกรีด กายเปิด ระเบิดใจ
มันอัดอั้น ตันข้างใน ใกล้วายวาง

ยิ่งอยู่ใกล้ เหมือนอยู่ไกล ไปลิบโลก
อยากมีสุข แต่ทุกข์โศก วิโยคขวาง
เป็นเรือลอย เคว้งคว้าง ใกล้อับปาง
เหมือนทุกอย่าง มืดบอด จอดที่ใจ

--กาซิก--
คนแต่ง..ตอกย้ำกันเข้าไป
สงสารใจ ฮือออออออ

 

[psychological]

 

[broke-back]

คนไม่ใช่ ใกล้กาย ก็ไม่เลือก
มันเหมือนเปลือก ปอกทิ้ง ทั้งหัวหาง
ของสำคัญ  มันอยู่ ที่แกนกลาง
มันถูกวาง ให้สำคัญ มั่นในใจ

อย่ามัวเพียร พยายาม ให้เลือกนัก
คนไม่รัก จะถูกทิ้ง ยิ่งผลักไส
จะวันนี้ จะวันหน้า หรือวันใด
ถ้าไม่ใช่ ใจไม่ต้อง ก็ล่องลอย

หดหู่ไม่เห็นหนทางที่เหนือเค้าจะมองเราให้เป็นคนรักเลยนะ
เปลี่ยนแฟนมากี่คนแล้ว ถึงต่อให้เลิกกับขิม เดี๋ยวก็หาคนใหม่ได้อีก
ยิ่งปีหน้าต้องเข้าเรียนในมหาลัยด้วยแล้ว โฮะ..โฮะ ไม่อยากจะคิด เห็นภาพในอนาคตได้เลย แจ่มแจ๋ว
ฮ่าฮ่า เหนือสามารถหาสาวแจ่มๆ ได้อีกเพียบ ปองจะมาทนเสียใจอีกทำไม เจ็บซ้ำเจ็บซาก หุหุ

ไม่รู้ตัวเลยเหรอว่ามีอีกคน เค้าแอบสนใจอยู่ เปิดใจบ้างดิ แล้วจะเห็น
ขุน..น่าจะเวิร์คกว่านะ เชียร์สสสสสสสสสสสสสสสสส

ขุนจะเป็นพระเอกของเรื่องนี้หรือเปล่านะ
แอบลุ้น สงสัย ตงิดๆ ขอให้เซนส์เราดีด้วยเถิ๊ดดดดดดดด สาธุ
ฮ่าฮ่า

ชอบมากเรื่องนี้ รักเลยล่ะ
จุ๊บปอง(คนแต่งใช่ม่ะ) อิอิ

+1 อ่ะ
 

[Paraim]

 

[Paraim]

คนไม่ใช่ ใกล้กาย ก็ไม่เลือก
มันเหมือนเปลือก ปอกทิ้ง ทั้งหัวหาง
ของสำคัญ  มันอยู่ ที่แกนกลาง
มันถูกวาง ให้สำคัญ มั่นในใจ

อย่ามัวเพียร พยายาม ให้เลือกนัก
คนไม่รัก จะถูกทิ้ง ยิ่งผลักไส
จะวันนี้ จะวันหน้า หรือวันใด
ถ้าไม่ใช่ ใจไม่ต้อง ก็ล่องลอย

หดหู่ไม่เห็นหนทางที่เหนือเค้าจะมองเราให้เป็นคนรักเลยนะ
เปลี่ยนแฟนมากี่คนแล้ว ถึงต่อให้เลิกกับขิม เดี๋ยวก็หาคนใหม่ได้อีก
ยิ่งปีหน้าต้องเข้าเรียนในมหาลัยด้วยแล้ว โฮะ..โฮะ ไม่อยากจะคิด เห็นภาพในอนาคตได้เลย แจ่มแจ๋ว
ฮ่าฮ่า เหนือสามารถหาสาวแจ่มๆ ได้อีกเพียบ ปองจะมาทนเสียใจอีกทำไม เจ็บซ้ำเจ็บซาก หุหุ

ไม่รู้ตัวเลยเหรอว่ามีอีกคน เค้าแอบสนใจอยู่ เปิดใจบ้างดิ แล้วจะเห็น
ขุน..น่าจะเวิร์คกว่านะ เชียร์สสสสสสสสสสสสสสสสส

ขุนจะเป็นพระเอกของเรื่องนี้หรือเปล่านะ
แอบลุ้น สงสัย ตงิดๆ ขอให้เซนส์เราดีด้วยเถิ๊ดดดดดดดด สาธุ
ฮ่าฮ่า

ชอบมากเรื่องนี้ รักเลยล่ะ
จุ๊บปอง(คนแต่งใช่ม่ะ) อิอิ

+1 อ่ะ
 

ขอบคุณสำหรับกลอนค้าบ ขอบคุณที่ติดตามด้วย อิอิ

[Paraim]

“เหนือ”

“ว่าไง”

“คือวันนี้กุเห็นขิมที่ห้าง”

“เออใช่”
“เห็นว่าจะไปชอปปิ้งกับเพื่อน”
“ทำไมวะ”

“...”

“ไม่มีไรๆ กุแค่ลืมทักเค้าน่ะ”

ผมตัดสินใจไม่บอกดีกว่า ผมไม่กล้าพอที่จะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของใคร ไม่อยากเป็นสาเหตุให้เขาเลิกหรือไม่เลิกกัน

“ไม่เป็นไรหรอก เขาคงไม่คิดมาก” เหนือบอก

“อืมๆ”

....

..


——วัน Open house——

ผมรอไอ้เหนือมันอยู่ป้ายรถเมล์ นัดกับมันไว้ว่าจะนั่งรถไปมหาลัยด้วยกัน

“ ฮัลโหล ปอง” เหนือโทรมา

“ไงมึง” ผมรับ

“โทษทีวะ ขิมจะไปด้วย มึงไปเองได้ปะ กุต้องไปรับขิมที่บ้าน”

“อ้าว ไม่บอกก่อนวะ”

“โทษที ขิมพึ่งโทรมาตามกูเนี่ย”

“ได้ๆ มึงไปรับขิมเถอะ”

“เออ เจอกันที่งานมึง”

เอาไงดีวะ ไม่เคยไปเองคนเดียวด้วย ลองดูก่อนละกัน

“จะไป Open house หรอ” ไอ้ขุนครับ

“อ้าว ขุน”
“เออดิ แต่โดนเพื่อนทิ้งวะ ต้องไปคนเดียว”

“มากูไปด้วย”

“ห้องมึงก็ลาครูวันนี้หรอ” ผมถามเพราะห้องผมทำเรื่องขอครูไป Open house

“อืม วันนี้รุ่นเราไม่มีใครเรียนหรอก”

“เออดีเนอะ”
“ไปกันเลยมะ” ผมบอก

“ไปๆ”

...

..

แล้วเราก็มาถึงครับ ผมกับขุนมาเจอพวกไอ้ป๊อดที่นี่ คนค่อนข้างเยอะ มีรุ่นพี่ๆคอยแนะนำ เรียกเข้าบู๊ทตลอด

เราก็ลงทะเบียนเข้างานกันครับ ได้สายรัดข้อมือมาคนละเส้น

บู๊ทแรกที่พวกมันเข้า คือบู๊ท...เพศศึกษา มีสอนวิธีสวมถุงยางครับ มีไอ้นั่นแบบปลอมๆ ให้ลองใส่กับถุง แล้วก็มีถุงยางแจกด้วย


แล้วเราก็มาถึงคณะวิศวะครับ ก็มีรุ่นพี่พาชมบอร์ดนำเสนอวิศวะภาคต่างๆ ไอ้ขุนดูสนใจมากครับ

“มึงจะเข้าคณะนี้หรอ” ผมถาม

“ก็ดูๆไว้นะ ถ้าคะแนนถึงก็คงเลือก” ขุนตอบ

“ได้อยู่แล้ว มึงเก่งออก” ผมชมมัน มันเรียนเก่งจริงๆครับ

“แล้วมึงล่ะ สนใจคณะไหน”
“กุสนพวกภาษาอ่ะ อาจเป็นพวกมนุษย์ อักษรไรงี้มั้ง”

“อ่อ อืม ยังมีเวลาตัดสินใจ” มันยิ้มให้

....

..


“อยู่ไหนวะ” เหนือไลน์มาครับ

“คณะวิศวะ” ผมตอบ

“อยู่กะใคร” มันถามอีก

“ก็พวกไอ้เกรท แล้วก็ไอ้ขุน”

“อืมๆ”

แล้วมันก็เงียบไปครับ

พวกผมเดินดูคณะนั้น คณะนี้ไปเรื่อย มีชิมไอติมของพี่เทคโนโลยีอาหาร มีแวะถ่ายรูปโพราลอยจากพี่ๆนิเทศ แวะถ่ายรูปหุ่นยนต์ หุ่นจำลองโปสเตอร์นั่นนี่ไปเรื่อย

แล้วเราก็พักกินข้าวกันที่โรงอาหารนิเทศ

“เดี๋ยวตอนเย็นกลับด้วยกัน”? เหนือไลน์มาอีก
“รอกูที่แถว สระน้ำ”

“Sticker OK”

....

..

“เชี่ยเกรทดูคนนั้นดิ อย่างเด็ด” ไอ้ตี๋ส่งซิกให้ไอ้เกรทดู

“เออ จริงวะ” เกรท
“นิเทศนี่ดี คณะนี้ดี”

“เลิกม่อก่อน แดกๆๆ” ไอ้ป๊อดว่า

“กินเสร็จไปไหนต่ออ่ะ” ผมถาม

“คณะแพทย์ละกัน”  ไอตี๋แนะนำ
“ของดีเยอะนะเว้ย”

“รู้เลยครับ” นินจาเสริม

พอกินข้าวเสร็จ เราก็นั่งรถมหาลัยไปดูตึกคณะแพทย์ ไม่รู้ไปทำไมเหมือนกันกลุ่มผมไม่มีใครอยากเป็นหมอ แต่มาแล้วก็ดูให้ครบๆอะเนอะ

เขาก็มีบู๊ทวัดน้ำหนัก ช่างส่วนสูง วัดค่านู่นนี่ตามร่างกาย มีวีดีโอตอนผ่าตัดให้ดูด้วย ไอ้ป๊อดที่กลัวเลือดนี่หยีเลย

พอเดินดูขณะแพทย์เสร็จ ก็ต่ออีก2-3คณะ ก็เย็นแล้วครับ ผมก็ลาพวกไอ้เกรท บอกจะกลับกับไอ้เหนือ พวกมันก็เลยกลับไปก่อน

ผมก็ซื้อโค้กมากิน นั่งรอไปสักพัก ดูนาฬิกามันก็ยังไม่มา
โทรหาก็ไม่รับ ไลน์ก็ไม่ตอบ
มันเป็นอะไรหรือเปล่าวะ

....

..

รออีกสักพักใหญ่มันก็โทรมาครับ

“มึงขอโทษจริงๆ กุเพิ่งหาที่ชาร์จโทรศัพท์ได้” เหนือบอก

“เออ แล้วตกลงจะมาไหม” ผมถาม เพราะงานก็ใกล้ปิดแล้วด้วย

“ไปไม่ได้วะ ขิมให้กูไปส่งบ้าน”

“วันหลังถ้ามึงไม่ชัวร์ มีงก็ไม่ต้องนัดกูหรอก”
“ไปส่งแฟนมึงเถอะ”

“กุขอโทษ มึงอย่าโกรธกูนะ”

“กูไม่ได้โกรธ กูแค่ไม่เข้าใจ จะมาให้กูรอมึงทำไมทั้งวัน”

แค่นี้ก่อนกูต้องรีบกลับบ้าน” แล้วผมก็วางครับ

ผมก็เลยต้องกลับบ้านคนเดียว


——-วันต่อมา——


ผมมาโรงเรียน ก็เห็นเหนือมันเล่นบอลอยู่กับไอ้อ๊อด ไอ้อิฐ แล้วก็เพื่อนๆ

เลยไม่ได้เข้าไปหา ผมก็มานั่งที่โต๊ะประจำ

นั่งทำการบ้านไป อะไรไป
พอมันเล่นเสร็จมันก็มา

“ไงมึง” เหนือทัก

“ไม่เล่นบาสหรอ” ผมถามมัน

“ไม่วะ เล่นบอลบ้างก็สนุกดี”

“ไปกินข้าวมั้ย กินกับพวกไอ้อ๊อด” มันชวน

“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวกุไปกับพวกไอ้ป๊อด”

อย่างที่บอกผมไม่ค่อยอยาก มีปฏิสัมพันธ์กับเด็กแก๊งนี้เท่าไหร่ แต่ผมก็ห้ามเหนือมันไม่ได้

“โอเคๆ”
“งั้นกูไปก่อน” มันลา

ผมก็ไปกินข้าวกับพวกไอ้ป๊อด

“นั่นไอ้เหนือปะ” นินจาพูดพร้อมชี้ไป ขณะเรากินข้าว

“เออ ทำไมไปอยู่กับพวกแก๊งนั้นวะ ไอ้ปอง” ไอ้เกรทพูด

ผมหันไปดูไอ้เหนือกำลังกินข้าวอยู่กับแก๊งไอ้อ๊อด
กำลังโหวกเหวก กันเสียงดังเหมือนกลุ่มเด็กช่างตามรถเมล์

“กูไม่รู้” ผมตอบไปแค่นั้น

ผมรู้แค่ว่า มันเริ่มสนิทกับกลุ่มไอ้อ๊อดมากขึ้น แม้ผมจะไม่พอใจ แต่ผมก็ไม่ใช่เจ้าชีวิตใคร ไปห้ามไม่ได้

———ตอนเย็น———

ผมเดินเข้าห้องน้ำก่อนกลับบ้าน ก็เจอเหนือยืนสูบบุหรี่อยู่กับคนกลุ่มเดิม

“จะกลับยัง” ผมเข้าไปถาม

“ยังอ่ะ มึงล่ะ” มันถามกลับ

“งั้นกูกลับก่อนนะ” ผมบอกมันไปแบบนั้น แล้วเดินออกมา

เย็นนี้ผมกลับบ้าน โดยมีไอ้ขุนเดินกลับด้วย


....

..


“กูรอมันตั้งแต่พวกมึงกลับ มันให้กูรอตั้งแต่ตอนนั้นจนงานจะเลิกอ่ะ ถึงโทรมาบอกว่ากลับด้วยไม่ได้” ผมเล่าให้ขุนฟังขณะเราอยู่บนรถเมล์

“แล้วมาวันนี้ก็ไปกินข้าวกับพวกแก๊งนั้นอีก”

“กุว่าวันนี้มันแปลกๆไป” ผมบรรยายเรื่องเหนือให้ไอ้ขุนฟัง

“โทษทีว่ะ ยาวไปหน่อย” ผมเริ่มรู้ตัวว่าบ่นเยอะเกินไป

“ไม่เป็นไร กูฟังได้” มันยิ้ม

“กูว่ามันอาจคิดว่ามึงโกรธมันเรื่องที่งาน Open house ก็ได้ เลยรอให้มึงเย็นลงก่อนค่อยคุย” ขุนอธิบาย

“แต่กูไม่ได้โกรธอะไรขนาดนั้นนะ” ผมอธิบายบ้าง
“กูแค่ ...”

“รู้สึกว่าไม่สำคัญ” ขุนต่อให้

“มึงรู้ได้ไง”ผมถาม งง ที่มันรู้ความรู้สึกผม

“ก็...เดาเอาจากรูปการณ์น่ะ”

“เดาเก่งจังวะ”

พอคุยนั่นนี่กันเสร็จ ถึงบ้านมันก็ลงไปครับ

“บายปอง” มันบอกลา

“บายขุน” ผมบอกกลับ

———ตอนดึก——-

ผมรอถึง4ทุ่ม เหนือไม่ได้โทรมาเหมือนเดิม
ผมเลยเปิดยูทูปดูนั่นนี่ไปเรื่อย แล้วเข้านอน

วันต่อมา

ผมมาเช้าตามปกติ เจอมันนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ
ผมนั่งลงข้างๆ

“ทำไรวะ” ผมถาม

“ฟิสิกน่ะ” มันตอบขณะตาจ้องอยู่ที่การบ้าน

“แล้ว...เมื่อคืนทำไรวะ” จริงๆผมอยากถามว่าทำไมไม่โทรมาเหมือนอย่างเคยมากกว่า

“ไปเตะบอลน่ะ” มันตอบ

“กับพวกอ๊อดหรอ” ผมเดาคำตอบไว้อยู่แล้ว

“อืม”

“งั้นกูขึ้นห้องก่อนนะ” ผมบอก

“โอเค”


———ในคาบคณิต———

“มึงกูทะเลาะกับนุกนิกว่ะ” ไอ้เกรทพูด

“เรื่องไรวะ” ผมถาม

“ก็เค้าบอกกูมองผู้หญิงคนอื่นมากไป”

“มันก็จริงนะ” ไอ้ป๊อดเสริม

“เอ้า ไอ้นี่เพื่อนใครวะ” เกรทบ่น

“กูอะเพื่อนมึง แต่มีแฟนแล้วก็เจ้าชู้ให้มันน้อยหน่อยดิวะ” ป๊อดพูด

“กูว่ารีบง้อเลย”
“ผู้หญิงหึงไม่ใช่เรื่องเล็ก”
“กุเห็นหลายคู่ละ เก็บไว้นานๆมีเลิก” ไอ้ตี๋ร่ายยาว

“เออ พูดถึงเรื่องเลิก ทำไมเหนือมันเลิกกับขิมวะ ปอง” แจสพูดขึ้น

“หืม เหนือกับขิมเลิกกัน” ผมงง

“อ้าว มึงไม่รู้หรอ”
“เห็นสนิทกะไอ้เหนือ” ไอ้แจสพูดอีก

นั่นสิ สนิทกันแต่ทำไมผมถึงไม่รู้นะ เขาเลิกกันตอนไหน แล้วทำไมถึงเลิก

“แล้วมึงรู้ได้ไง” ผมถามไอ้แจส

“เพื่อนกู ไอ้ฟลุ๊คห้อง8บอกมาอีกที”

ห้อง8 ห้องเดียวกับพวกไอ้อ๊อด ไอ้อิฐ..

....

..




————————————

มาแล้วค้าบบบบ หายไป1วันเต็ม
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้

อาจมีอืดๆ เอื่อยๆบ้าง เพราะประสบการณ์คนแต่ง

แต่จะพยายามให้ดีขึ้นนะค้าบ คอมเม้นติชมได้เสมอ. เลิฟฟฟฟ คนอ่านทุกคน

[AkuaPink]

 
 

[broke-back]

รอให้มันได้อะไรขึ้นมา
เสียเวลา สูญเปล่ามั้ยปอง..หึหึ

ไม่ว่าจะวันไหน เวลาไหน
เหนือก็จะเลือกคนอื่นก่อนปอง...เสมอ

ตัวสำรอง..ก็ย่อมต้องทน ต้องยอมให้เค้าเลือกตัวจริงให้มาก่อน..เสมอ
ทนได้ก็ทนไปนะ..เรื่องนี้เราไม่ขอยุ่งเกี่ยว เพราะจะยังไงก็พร้อมจะรอให้เค้าหันมาหาอยู่..เสมอ ไม่ใช่เหรอ

ขุนเป็นไง..นิสัยดีมั้ย หล่อมั้ย
เค้าห่วงใยเรามั้ย ดูแลใจเราเสมอมามั้ย

ปอง..คิดเอง

+1 ฮับ อ่านกี่ทีก็ชอบเรื่องนี้
จะติดตามตลอดจนกว่าปองจะมองเห็นตัวตนของขุน
..จนจบเรื่องนี้..
อิอิ

[broke-back]

มีน้ำเขียว น้ำแดง แม่งเลือกส้ม
มีท้้งเค็ม เปรี้ยวอม แม่งชมหวาน
อยู่ด้วยกัน เมิง-กู ทุกวันวาน
ไอ่สันดาน กลับเลือกเค้า ไม่เอากู

เค้าทิ้งเมิง ไปแล้ว ไม่แคล้วหรอก
แต่ไม่กล้า เอ่ยปากบอก กับรูหู
หรือเมิงอาย ที่เลือกเค้า แล้วลืมกู
กลับถูกทิ้ง เมียมีชู้ อยู่คนเดียว

ฮ่าฮ่า
เราจะไม่สงสารใคร..มีแต่จะสมน้ำหน้าอ่ะ

กร๊ากกกกกกกกกก
อารมณ์ดี..ว้อยยยยยยยยยยยย

เมื่อคืนอารมณ์มันค้าง..เม้นท์ไม่เต็มแม๊กเลย..ก็เข้ามากระหน่ำซ้ำเติมมันอีก..อีกที
อิอิ
 

[blove]

อ้าวยังไงๆ เลิกได้ก็มีใหม่ได้ แต่ไม่ใช่ปอง 555 ดูไปดูมา เหมาะกับเป็นได้แค่เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อนะ ถ้าจะเป็นแฟนกันนี่ ดูไม่เข้าท่าไงไม่รู้ แต่ก็ต้องดูก่อนอะนะ อีกไกลๆ 555

[Paraim]

ตอนที่ 38 อีกนานไหม


“อ้าว มึงไม่รู้หรอ”
“เห็นสนิทกะไอ้เหนือ”

“แล้วมึงรู้ได้ไง”

“เพื่อนกู ไอ้ฟลุ๊คห้อง8บอกมาอีกที”

ผมสับสนไปหมด ช่วงนี้มันมีอะไรไม่บอกผมเลย แถมเอาเวลาไปอยู่กับคนอื่น

ผมที่เป็นเพื่อนสนิทมันมาหลายปี แต่นี่คือสิ่งที่ผมได้รับจากมันตอนนี้


———พักกลางวัน———

ผมกินข้าวกับพวกไอ้เกรท โดยที่ในหัวคิดถึงแต่เรื่องไอ้เหนือ มันจะเป็นไงบ้าง แต่ดูๆจากตั้งแต่วัน Open house จนถึงวันนี้มันก็ดูไม่ฟูมฟายอะไร

พอกินข้าวเสร็จผมก็แยกกับพวกไอ้เกรท มานั่งที่โต๊ะประจำ ไอ้เหนือก็เล่นบอลอยู่ ผมหาจังหวะเข้าไปคุยไม่ได้ เลยมานั่งรออยู่นี่

แล้วมันก็เดินเข้ามาหาครับ

“นั่งทำไรอ่ะ” มันถามครับ

“ก็นั่งเล่นเรื่อยเปื่อยอะ”

“มึง...เลิกกับขิมหรอ” ผมเริ่มถาม

“ใช่”

“แล้วทำไมไม่บอกกูอ่ะ”

“ก็ว่าจะบอก..แหละ”

“แล้วมึง..เป็นไรเปล่า”

“กูโอเค”
“งั้นกูไปก่อน พวกไอ้อ๊อดรอเล่นบอล”

ผมไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นบ้าง จะถามเยอะก็ไม่มีช่องว่างให้ถามเลย เอาเป็นว่ารอไปก่อนละกัน ผมเองก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่สำคัญพอแล้วจริงๆ


....

..

“วันนี้เป็นไงบ้าง” ขุนถามขณะเราเดินจะกลับบ้าน

“ก็ดี ไม่มีอะไรพิเศษ” ผมตอบ

“มึงล่ะ” ผมถามขุนกลับ

“ก็ไม่มีไรมาก ดูห้องโสต ซ้อมดนตรี ปั่นงาน”

“แล้ว...เรื่องเหนือเป็นไงบ้าง” ขุนถาม

“ก็...”

“มันเลิกกับขิม แต่ดูไม่เศร้าอย่างที่คิด”
“แต่มันก็ดูเปลี่ยนไป”

“เล่นแต่บอล แล้วก็ไม่ค่อยได้คุยกับกู” ผมเล่า

“คงอยู่ในช่วงทำใจน่ะ” ขุนว่า
“บางทีคนเราก็แสดงออกว่าเข้มแข็ง ทั้งๆที่ในใจอาจจะไม่ก็ได้”

....

..

ผมกลับบ้านมา ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็เปิดคอม เปิดเฟสดู เล่นไปเรื่อยๆก็เห็น รูปที่มีคนแท็กไอ้เหนือขึ้นหน้าฟีด
เป็นปาร์ตี้วงเหล้า จากบ้านใครสักคนที่ผมไม่รู้จัก
น่าจะเป็นเพื่อนไอ้อ๊อด เพราะเห็นแท็กชื่ออ๊อดด้วย

ผมปิดเฟส ตอนนี้จากที่ผมรวบรวมเรื่องราวทุกอย่าง ผมพอจะสรุปได้ว่า เหนือมันทำตัวไม่แคร์โลก กินเหล้า คบเด็กแก๊งเพื่อเรียกร้องความสนใจใครหรือเปล่า หรือเพราะขิมที่ทำมันเป็นแบบนี้

คืนนี้ผมไม่ได้รอสายจากมัน เพราะรู้ว่ามันคงไม่โทรมา

——-วันต่อมา——-

ผมมาโรงเรียนแต่เช้าของผมปกติ คนยังน้อยอยู่ ยังไม่เห็นไอ้เหนือ ผมก็เดินขึ้นห้องประจำ นั่งทำการบ้านที่ค้างอยู่ สักพักพวกไอ้เกรทก็มา เพื่อนในห้องก็ทยอยมา

พอผมทำงานเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้อง เดินมาเรื่อยๆจนถึงอาคาร1 จากมุมนี้จะเห็นสนามบอล ผมอดไม่ได้ที่จะมาแอบมอง ผมมองลงไปก็เห็นเหนือเล่นบอลอยู่กับแก๊งเดิม ผมกับมันจะเป็นแบบนี้ไป อีกนานไหมนะ

คาบแรกครูไม่ว่าง ปล่อยฟรี ผมเลยมานั่งใส่หูฟังฟังเพลงอยู่หลังห้อง พร้อมความคิดในหัวมากมาย ทำไมคนที่เคยบอกว่าแคร์ผม อยากมีผมอยู่ด้วยตลอดเวลา ถึงเปลี่ยนไปแบบนี้กันนะ
เพราะขิมหรอ หรือผมหมดความหมายกับมันแล้วจริงๆ


——-คาบชมรม——-

ผมเข้ามานั่งก่อนที่ที่นั่งจะเต็ม
ผมเรียกไอ้ป๊อดมานั่งข้างๆผม ทำไมก็ไม่รู้หรือผมกลัวว่าถ้ามันว่างอยู่แล้วเหนือไม่มานั่งผมจะเฟล

ข้างหลังถัดไปก็ ไอ้เกรทกับไอ้ตี๋ แล้วก็ไอ้แจสกับนินจา แต่ผมจองที่ข้างหน้าเราไว้ให้ไอ้เหนือ แต่พอมันเข้ามามันมองมาแปปนึงก่อนนั่งลงตรงหลังห้องกับพวกแก๊งห้อง8

ผมเลยเอากระเป๋าออก คนอื่นก็มานั่งตรงนี้แทน

“มึงกับไอ้เหนือ มีไรกันวะ” ไอ้เกรทที่นั่งอยู่ถามขึ้น เพราะปกติผมกับเหนือจะนั่งด้วยกันตลอด

“กูไม่รู้” ผมตอบได้แค่นี้

“มีไรก็คุยกันดิ” ป๊อดพูด

กุก็อยากคุยนะ แต่มันไม่มีโอกาส แถมเหนือมันก็ดูมีความสุขดี จากตรงนั้นที่ๆมันอยู่ตอนนี้

....

..


ผ่านมาหลายวัน ผมรู้สึกว่าผมกับเหนือ เราค่อยๆห่างกันไปเรื่อยๆ มีช่องว่างระหว่างกันมากขึ้น

ผมก็อยู่กับกลุ่มผม เหนือมันไม่อยู่กับเพื่อนห้องมันก็เตะบอลกับกลุ่มไอ้อ๊อด

ตอนกลางคืนมันก็ไม่ได้โทรมาเหมือนเคย ผมก็ไม่โทร ไม่ส่งข้อความกลับไป คิดว่าแบบนี้เหนือมันคงคิดมาแล้วว่าดีที่สุดสำหรับตัวมันเอง

ผมก็มีเหงาๆบ้าง ถึงจะมีพวกไอ้ป๊อดอยู่เป็นเพื่อน แต่เพื่อนที่คุยกันได้ทุกเรื่อง แบบทุกเรื่องจริงๆ โทรคุยกันทุกคืน มีแค่ไอ้เหนือ

แต่ผมก็ต้องยอมรับให้ได้ว่าเวลาผ่านไป อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงขึ้นได้เสมอ

ช่วงนี้ยิ่งฟังเพลงอะไรก็เศร้าไปหมด กินข้าวก็ไม่ค่อยลง ผมเหมือนคนจิตตกไปหมด แต่ต้องยิ้มเอาไว้ คนรอบตัวจะได้ไม่เป็นห่วง

——-คาบก่อนพัก——-

“ไอ้ปอง”

“ไอ้ปองงงง” ไอ้ป๊อดเรียกผมเสียงดัง

“อะไร” ผมถาม

“กุเรียกมึงเป็นชาติละ เหม่ออะไรมึง”

“เออ ช่วงนี้มึงก็เงียบๆ นั่งหลบมุมฟังเพลงงี้”
“ยังกับคนอกหัก” ไอ้ตี๋พูด

“อกหักบ้าไรเล่า” ผมว่ามัน

“พวกกูถามว่าเที่ยงจะกินโรงอาหารหรือโทรสั่ง”
ป๊อดถาม

“อะไรก็ได้” ผมตอบ

“งั้นโทรสั่งละกัน” เกรทสรุป


หลังกินข้าวเสร็จ พวกผมก็มานั่งเปลี่ยนบรรยากาศอยู่ศาลา นั่งเล่นสักพัก ก็เห็นพวกไอ้เหนือเดินมา น่าจะมาเตะบอลกัน

“อ้าว ไอ้ฟลุ๊ค” แจสทักเพื่อนมันครับ

“ไอ้แจสเตะบอลป่าวมึง” ฟลุ๊คชวน

“ไม่เป็นไร พวกมึงเล่นไปเหอะ” แจสบอก

“เล่นเกมส์ไรวะ” ไอ้เหนือครับ มันทักไอ้เกรทที่นั่งเล่นมือถืออยู่

“Cookie run เล่นมั้ยมึง” เกรทชวน

“เอาเลยๆ” เหนือ

“เย็นนี้กินไอติมร้านปากซอยกัน” ไอ้ป๊อดชวน

“อารมไหนวะชวนกินติม555” ผมถาม

“เออน่า กุมีเรื่องปรึกษามึง” ป๊อดบอก

“โอเคๆ” ผมบอก

ผมก็ทำเป็นนั่งคุย กับไอ้ป๊อด หัวเราะกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ ให้มันเห็นว่าผมก็มีความสุขดี ซึ่งจริงๆแล้วผมแอบเจ็บที่เราไม่ได้คุยกัน

สักพักมันก็ไปเตะบอล

....

..

——-ตอนเย็น——-

“ตกลงมีไร” ผมถามไอ้ป๊อด ที่นั่งอยู่ตรงหน้า ขณะรอไอติม

“พวกกูมีเรื่องจะถาม” ไอ้เกรทที่มาด้วยถามขึ้น

“อะไรวะ” ผมถามกลับ

“มึงกับไอ้เหนือเป็นอะไรกันวะ” เกรทถาม

“ก็เพื่อนไง” ผมบอก

“แต่มึงคิดกับมันมากกว่านั้นใช่ปะ” ป๊อดถาม

.....


...


——————————-

[Paraim]

แงงงง ไม่มีทีม #เหนือปอง เลยหรอเนี่ย

ทำไมมีสมน้ำหน้าด้วย 555555

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค้าบบบ น้อมรับทุกฟีดแบคเลยยยย

[AkuaPink]

 
 

[broke-back]

เรื่องนี้ ทีม#เหนือปอง จริงอ่ะ
ไม่ใช่ ทีม#ขุนปอง หรอกเหรออออออ

ตามเชียร์ ทีม#ขุนปอง อยู่สุดติ่งกระดิ่งแมวหมูหมากาไก่
 

เรายินดีที่จะรับขุนไว้ เอามาดูแลให้เป็นอย่างดี
รับรองว่ามีแต่เด็ดและดี
อิอิ
 

เหนือ..ไม่เห็นจะน่าพิศวาสที่ตรงไหน ก็งั้นๆ
เชิญปองตามง้อ ตามงอน ตามหวง ที่รักไปคนเดียวเต๊อะ...ม่ายเอา กลั๊ว ฮ่าฮ่า
 

+1 จ้า คนแต่ง

[weedear]

 

[Paraim]

ก๊อบกฎเล้ามาลงก่อนเริ่มนิยายด้วยค่ะ
ลองดูตัวอย่างจากนิยายเรื่องอื่นๆนะคะ^^

โมฯเล้า

ทำแล้วนะค้าบขออภัยที่ช้า