61
ขบคิดค้นหาทางออกที่ดีที่สุด แต่มันก็ไม่มีข้อไหนที่จะง่ายดาย ผมคาดคะเนไว้ว่าเทมคงจะยอมรับการตายของแม่ไม่ได้จนอาจจะช็อคไป สมองของเด็กพิเศษค่อนข้างอ่อนไหวยิ่งกว่าแก้วบอบบางใบไหน ถูกกระแทกแรงๆ มันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยังคงอยู่ไว้โดยไม่แตกสลาย จากที่แล้วๆ มา เวลาเจอเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจ เทมรับมือเรื่องเล่านี้ด้วยสองแบบ เขาอาจจะทำร้ายตัวเอง สติแตก โวยวาย พัฒนาการถอยหลัง แต่ไม่เป็นไร ถ้าเทมมาในรูปแบบที่เคยเป็นมา ผมยังพอรับมือได้
แต่ที่น่ากลัวที่สุดคือปิดกั้นตัวเอง
เทมมีประตูเปิดปิดที่เขาไม่รู้ตัว มันเป็นเหมือนเซฟโซนที่เขารู้สึกปลอดภัยที่ได้ซ่อนตัวเองเอาไว้ ผมเคยเจอเทมในโหมดนี้แค่ครั้งเดียวคือตอนที่เขาหลงทางอยู่ในกล่องของขวัญ ในงานวันเกิดที่ทุกคนอยากเซอร์ไพรส์ผมเลยให้เทมซ่อนอยู่ในนั้น สุดท้ายด้วยของขวัญที่มากมาย เจ้าตัวเลยถูกแม่บ้านพาไปเก็บไว้ที่ห้องเก็บของ ในกล่องมืดๆ ที่เรียกร้องเท่าไหร่ ก็ไม่มีใครหาเขาเจอ ตอนที่ผมไปพบเข้า เทมเหมือนไม่มีจิตวิญญาณเหลืออยู่เลย กลายเป็นผมที่เรียกเท่าไหร่ก็ส่งไปไม่ถึง
มันน่ากลัวมาก
เทมเหมือนไม่เห็นผม ไม่เห็นทุกคน ไม่ได้ยินทุกอย่าง ความเสียใจและน้ำตาของผมไม่ได้ผลเหมือนตอนที่เขาก้าวร้าว คนภายนอกทำได้เพียงแต่เฝ้ารอให้เขากลับมาด้วยตัวเอง
ผมปรึกษากับทีมแพทย์ของเทมอยู่บ่อยครั้งในเรื่องนี้ มันมีโอกาสที่เขาจะหลุดลอยหายไปในหุบเขาแห่งความสิ้นหวังแบบในครั้งนั้น แต่ครั้งนี้มันจะไม่ใช่แค่ไม่กี่ชั่วโมงเหมือนครั้งก่อน ครั้งนี้อาจจะยาวนาน และเขาอาจจะหลงทาง หรือพอใจที่จะไม่กลับมาหาผมอีกเลย
ความฟุ้งซ่านมากมายที่ยังไงก็เป็นได้แค่คำสันนิษฐาน สุดท้ายผมก็นอนไม่หลับทั้งคืน เอาแต่นอนมองหน้าเขา จับแตะเขาไปทั่ว ใช้จมูกซุกไซร้ซอกคอขาว ดอมดมกลิ่นกายหอมกรุ่นเพื่อชาร์จแบตให้ตัวเอง
ขอให้ทุกอย่างไม่เป็นอะไร
ขอให้เทมกลับมาหาผม
ทุกอย่างจะต้องไม่เป็นอะไร
กลิ่นตัวของนางฟ้าตัวน้อยค่ำคืนนี้เป็นกลิ่นของนมอุ่นๆ ใส่น้ำผึ้ง บางคืนก็เป็นกลิ่นนมอุ่นอบอวลไปด้วยวานิลา กลิ่นของเทมมักจะหวานเหมือนขนม และอบอุ่นเหมือนแสงแดด เป็นคุณพระอาทิตย์ตัวน้อยที่แอบเข้าไปในครัวขโมยขนมกินจนเต็มกระพุงแก้ม
เวลาที่เหนื่อยหรือท้อแท้จากอะไร แค่มากอดเขา ทุกอย่างมันก็ดีขึ้น แม้มันจะไม่ได้หายไป แต่ก็มีกำลังใจที่จะสู้ต่อ กลุ่มก้อนความสุขของหมูหย็อง เป็นคนเก่งจริงๆ เลยนะครับ
มองนาฬิกาคิดว่าอีกไม่ถึงชั่วโมง คนตัวหอมก็คงได้เวลาตื่นนอน ไม่รู้ว่าตอนตื่นแล้วเขาจะอยากอาเจียน หรือรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า แต่เท่าที่ผมเฝ้าดูเมื่อคืน นอกจากดูหลับไม่ค่อยสนิท ที่เหลือก็ปกติดี
อา...หรือที่เขานอนไม่ค่อยสบายเพราะถูกผมก่อกวนกันแน่นะ
ค่อยๆ ขยับองค์ชายนิทราให้กลับคืนสู่หมอนประจำตำแหน่ง แล้วลุกขึ้นไปที่หน้าห้อง เรียกคุณหมอกับพยาบาลเข้ามาเฝ้าตามเดิม ก่อนเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วมุ่งตรงไปห้องอาบน้ำ ผมสะบัดหัวไล่ความคิดที่สับสนวุ่นวาย เปลี่ยนไปคิดถึงแผนการพาเทมเที่ยวแทน
แผนการมาเที่ยวแบบถูกมัดมือชกครั้งนี้เกิดขึ้นแบบฉับไว ผมที่คุยกับเต้และน้ำแล้วไม่ได้บทสรุปว่าจะเที่ยวที่ไหน ทั้งสองคนไม่มีที่อยากไปเป็นพิเศษ เพราะเจ้าสองแฝดนรกมาบ่อยจนเก็บแลนด์มาร์คครบหมดทุกที่ มาเรียนช่วงหยุดยาวก็หลายครั้ง ยิ่งครอบครัวผมยิ่งแล้วใหญ่ มีบ้านอยู่ตั้งหลายหลังเสียด้วยซ้ำ เพราะที่นี่มีทั้งสาขาหลักของคุณปะป๊าและสาขาย่อยที่สำคัญของคุณหม่าม้า สุดท้ายสถานที่ที่จะไป ก็จบลงที่อิงความชอบของเทมเป็นหลัก
อืม ผมคิดว่าจะพาเขาไปสวนสนุก พิพิธภัณฑ์ แล้วก็เดินสายหาของหวานทานกัน เอาใจเด็กน้อยก่อนสอบเสียหน่อย
นอกจากแผนเที่ยว เรื่องดีๆ ที่ทำเอาทำตื่นเต้นและหัวใจพองโตจนคับอก ก็คืองานสำคัญที่กำลังจะเกิด งานแต่งงานที่ต้องสมบรูณ์แบบที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แค่ได้คิดถึงรายละเอียดต่างๆ คิดแล้วก็คึกคักขึ้นมา รีบตรงปรี่ไปเปิดแมคบุ๊ค ดึงข้อมูลที่ผมเคยทำเอาไว้เล่นๆ ว่าในอนาคตอยากจะจัดงานยังไงมาดู เสียดายที่งานหมั้นรวบงานแต่งครั้งแรกของเราครั้งนี้ จะไม่ได้จัดแบบยิ่งใหญ่แบบที่ชวนแขกจำนวนมากมาได้ งานครั้งนี้แขกที่จะถูกเชิญมานั้นจะต้องถูกจำกัดวงแคบให้น้อยที่สุด เอาแค่ครอบครัว และคนสนิทจริงๆ เท่านั้น สถานะของเทมที่คนอื่นจะได้รับรู้หลังงานจบ คือเป็นคู่หมั้นของผมอย่างเป็นทางการ เป็นวันที่ผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านเข้ามาพูดคุยกัน ไม่ใช่เข้าพิธีแต่งงานไปแล้ว
คิดแล้วก็ปวดหัวนิดหน่อย มันต้องยุ่งวุ่นวายมากแน่ๆ คุณป๊ากับคุณหม่าม้าเคยพูดกับผมเอาไว้นานแล้ว ถึงจะเหมือนแค่พูดลอยๆ แต่ก็เห็นได้ชัดเลยว่าแทบจะเกาะขาขอร้องอยู่แล้ว คุณพ่อคุณแม่อยากให้ทั้งสองคนเป็นคนดำเนินการจัดงานครับ คุณป๊าคุณม้าอยากให้จัดที่ปารีส ดินแดนแห่งความโรแมนติกที่ทั้งสองคนไปฮันนีมูนมา หรือว่าจัดที่เกาะส่วนตัวที่มัลดีฟส์ และแน่นอนอีกเช่นกันว่าคุณตา โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณยายของผมต้องไม่ยอมแน่ๆ ท่านทั้งสองอยากให้ไปจัดที่คฤหาสน์ของบ้านเราที่มอสโก ซึ่งถ้าอิงตามขนบธรรมเนียม งานหมั้นครั้งแรกยังไงก็ต้องจัดที่นั่นนั้นแหละครับ
อืม ตรงงานหมั้นคุณพ่อคุณแม่คงจะสู้คุณยายไม่ไหว แต่ตรงงานแต่งงานคงจะสู้กันยิบตาแน่ๆ
แต่ปัญหาแรกเลยคือผมต้องบอกผู้ใหญ่ก่อนสินะ ทั้งสองเรื่องของคุณป้าที่แน่ใจว่าคงต้องโดนคุณแม่โมโหใส่แน่ๆ แล้วไหนจะเรื่องแต่งงาน เพราะหลังจากคุยกันล่าสุด เหมือนผมจะยอมถอยออกมาด้วยแค่หมั้นไว้ก่อน แต่ไม่ว่ายังไงงานแต่งงานผมก็อยากให้เทมมีครอบครัวร่วมอยู่ด้วยจริงๆ
ถ้าจะถูกขัดขวางล่ะก็ ผมจะหอบเทมหนีไปที่เกาะที่ผมซื้อเอาไว้ซะเลย
ในสี่ห้าเดือนนี้เรื่องที่ต้องทำมีอยู่เยอะมาก ผมพยายามเรียบเรียงขั้นตอนทุกอย่างให้ละเอียดที่สุด ค่อยๆ ไล่สิ่งที่ต้องทำตามลำดับใส่อีเมลแล้วส่งต่อให้เลขารับไปจัดการ เริ่มต้นสั่งการ กระจายงานต่างๆ ต้องนัดช่างภาพคนที่ผมเคยดูงานเขาแล้วชอบเอาไว้ ช่างตัดเสื้อ อืม เรื่องนี้ให้คุณแม่ช่วยจัดการน่าจะดี เส้นสายของเจ้าของแบรนด์เดมัวร์ ต้องไม่ทำให้ผมผิดหวังในการลัดคิวจองแบบเร่งด่วน อืม ต้องให้เทมเลือกของที่เขาชอบด้วย ผมเคาะนิ้วกดปุ่มเอนเตอร์ส่งข้อความสุดท้าย
วันที่จัดผมไม่อยากให้ใกล้กับช่วงต่อของคุณป้านัก ตอนนี้เป็นเดือนมกรา ผมคงจะจัดงานแต่งช่วงกุมภา และงานของคุณป้าช่วงเดือนพฤษภา
ช่วงเวลานี้ผมจะพยายามทำให้มันเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของทั้งสองคน
ผมที่ค่อนข้างพอใจกับคำตอบรับจากเลขา ก็เตรียมตัวเข้าไปหาคนแก้มนุ่ม แต่ก็ต้องเลิกคิ้วแปลกใจ บนเตียงเหลือเพียงที่นอนที่ว่างเปล่า
เผลอทำงานจนเลยเวลาตื่นของเขาเสียได้ แย่จริงเชียว
ถ้าไม่ใช่ว่ามีใครบังอาจมาลักพาตัวองค์ชายน้อย ก็คงเป็นเจ้าชายทรงตื่นแล้ว และกำลังออกเดินทางตามหาผมล่ะสินะ แถมยังตื่นมาแบบงัวเงีย ขนผ้าห่มกอดหมอนออกเดินอีกต่างหาก
ถึงไม่มีรอยเท้าให้เดินตามหา แต่เบาะแสสำคัญของการหายตัวไปก็แจ่มแจ้งอยู่ตามทางเดิน ผมออกเดินตามรอยของเครื่องนอนที่ตกหล่นลงบนพื้น เล่นเป็นฮันเซล แอนด์ เกรเทล ที่ไม่ได้ตามเศษขนมปังเข้าไปในป่า แต่ออกตามหาคนรักที่ไปซนอยู่ที่ไหนสักแห่ง
หมอนใบที่หนึ่ง ตุ๊กตาตัวที่สอง ผ้าห่มผืนที่สาม
ก็เจอเขาพอดี
วางของในมือลงบนเก้าอี้ที่อยู่ไม่ไกล ยกมือกอดอกก่อนเอนสะโพกพิงโต๊ะด้านข้าง มองคนที่ใช้ผ้าห่มอีกผืนคลุมหัวจนมิด เหลือแค่ลูกตาที่กำลังจดจ้องนอกหน้าต่าง คุณหมอและคุณพยาบาลที่กำลังตั้งท่าอธิบายอะไรบางอย่างให้เด็กชายฟัง พอหันมาเห็นผมก็ชะงัก ก้มหัวให้เล็กน้อย ผมคลายมือที่กอดอกอยู่ออก ยกนิ้วชี้จรดริมฝีปาก ส่งสัญลักษณ์ให้เขาลดเสียงที่จะทักทายลง พอเห็นพวกเขาเข้าใจ ก็ส่งอีกสัญญาณให้ออกไปพักได้
คุณคนนั้นที่กำลังตื่นเต้นกับบางอย่างนอกหน้าต่าง ไม่ทันได้เอะใจว่าตอนนี้เหลือตัวเองอยู่เพียงลำพัง ยังคงเอาแต่จดจ่อ ...อันตรายเสียจริง จะถูกขย้ำแล้วเจ้าแกะน้อยก็ยังไม่รู้ตัว
ย่องเข้าไปหาอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะอุ้มเขาจากด้านหลังทั้งผ้าห่ม คนถูกอุ้มจนตัวลอยกรีดร้องดิ้นตีขาไปมา ก่อนจะหัวเราะเอิ้กอ้ากเพราะถูกผมจูบที่คอ
"มอนิ่งครับที่รัก"
"หมูหย็องเล่นจ๊ะเอ๋กับเทมเหรอครับ เทม เทมตกใจๆๆๆ ตกใจไปหมดเกลี้ยงๆๆๆ เลยครับ"
"ตกใจขนาดไหนครับ"
ผมค่อยๆ วางเขาลง กดริมฝีปากที่แก้มนุ่มที่ฟูแต่เช้าด้วยรอยยิ้มกว้าง และได้รอยยิ้มจนตายีตอบกลับมา วันนี้อารมณ์ดีจังเลยคนน่ารักของหมู
"ขนาดนี้ๆๆๆ ขนาดนี้ๆๆๆๆ เลยครับ"
ผมจับมือที่เริ่มอยู่ไม่สุขเพราะพยายามขยับบอกว่าตกใจขนาดไหน จับมือเขาให้โอบเอวผมเอาไว้ แล้วจ้องตาคนรักในระยะใกล้
"รู้สึกไม่สบาย หรือไม่ดีตรงไหนไหมครับ ปวดหัวหรือเปล่าครับ"
"เทม เทมปวดแบบบีบๆๆๆ ในหัวนิดหน่อยครับ แล้วก็ท้องหมุนๆๆๆ ตอนตื่นครับ แต่ว่า แต่ว่า พออาเยียนออกแล้วก็โล่งๆๆๆๆๆ พุงแล้วครับ ตอนนี้เทมแข็งแรงม้ากม้ากมาก คุณพี่หมอกับคุณพี่พยาบาลก็ตบมือบอกว่าเทมเก่งม้ากม้ากมากด้วยครับ อาเยียนแค่ครั้งเดียวก็ลุกมาหาหมูหย็องได้เลยครับ"
"อาเจียนครับ"
"อาเจียน อาเจียนครั้งเดียวครับ"
ใช้นิ้วสางผมที่ชี้โด่เด่ของเขาให้เรียบ ค่อยๆ แตะที่หน้าผากเพื่อความมั่นใจ มองสำรวจว่าเขาไม่มีไข้หรือเป็นอะไรมากกว่านั้น พอเห็นลูกตากลมใสวิบวับดูเป็นคุณก้อนความสุขแบบปกติ ผมก็ยิ้มออกมา
"เก่งมากครับ"
เทมยิ้มรับกว้าง แต่แค่แป๊บเดียวก็เริ่มคิ้วตก มือที่โอบเอวผมไว้ ยกขึ้นมาแตะแปะป้ายไปทั่วบนหน้าผมแทน ดวงตาใสแจ๋วเห่อแดงเริ่มมีน้ำตาคลอ
"มะ มะ หมูหย็องครับ หมูหย็องครับ หมูหย็องไม่สบายเหรอครับ ทะ ทะ ทำไม ทำไมดูไม่มีความสุขล่ะครับ หมูหย็องก็เมาคุณเครื่องบินเหรอครับ เทมจะไปบอกคุณพี่หมอกับคุณพี่พยาบาลนะครับ"
ปิดบังคนเก่งคนนี้ไม่ได้เลย
ค่อยๆ เอียงหน้าซบเข้ากับฝ่ามือที่ยังพันผ้าพันแผลเขาเอาไว้ จูบพิตปลอบเด็กน้อยที่แตกตื่นด้วยความเป็นห่วงให้ใจเย็นลง จับแขนเขาให้ขยายออก ก่อนซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเขา ทำตัวเองให้เป็นหมูหย็องตัวเล็กตัวน้อยให้เขากอดปลอบ
เทมกอดผมแน่น เหมือนจะสะอื้นอยู่หน่อยๆ ด้วย
"หมูไม่ได้ไม่สบายครับ แค่เจอเรื่องยากนิดหน่อย"
"เทม เทม เทมช่วยได้ไหมครับ เทม เทม เทมนะ เทมนะ ปีนี้เทมทำหารยาวได้แล้วด้วยนะครับ ท่องสูตรคูณ สูตรคูณ คูณได้ถึงแม่แปดคล่องมากๆๆๆๆ แล้วด้วยนะครับ เทมจะช่วยหมูหย็องเองนะครับ หรือว่าๆๆๆๆ หรือว่าหมูหย็องโดนใครแกล้งครับ เทมจะปกป้องหมูหย็องเองนะครับ ให้เขามาแกล้งเทมแทนได้เลยนะครับ นะๆๆๆ แกล้งเทมได้แต่ไม่ให้แกล้งหมูหย็องนะครับ เทมจะยืนนิ่งๆ ไม่ขยับยุกยิกเลยครับ จะร้องไห้แค่นิดน้อยด้วย อ๊ะ หรือว่าๆๆๆ หมูหย็องเครียดที่คุณสิวขึ้นเหรอครับ แต่ว่าๆๆๆ ตอนนี้หมูหย็องก็หน้าใสแป๋วแหว๋วแล้วนะครับ หรือว่าเป็นคุณสิวล่องหนครับ ขึ้นแบบ ขึ้นแบบล่องหนหมูหย็องเลยเครียดเหรอครับ"
เทมที่ปลายจมูกขึ้นสีแดง สูดจมูกฟุดฟิด เจื้อยแจ้วถามด้วยความเป็นห่วง ทำเอาหัวใจที่รัดเกร่งผ่อนคลาย และเริ่มขำหนักที่เขาพยายามเอานิ้วรูดๆ บนหน้าผมเหมือนพยายามหาสิวล่องหนที่ว่าให้เจอ แล้วจะเอามาไว้ที่หน้าตัวเองแทน
"ไม่มีใครแกล้งหมูครับ แล้วก็ห้ามมีใครมาแกล้งเทมด้วย ใครมาแกล้งเทมหมูจะต่อยให้หน้าแหกเลยครับ"
"หน้าแหก หน้าแหกคือยังไงเหรอครับหมูหย็องครับ เหมือนหน้าฉีก หน้าฉีกแบบฉีกกระดาษหรือเปล่าครับ ต่อยแบบกรรไกรใช่ไหมครับ สองนิ้วกรรไกรแบบนี้ ผลัวะๆๆๆๆ ต่อยให้หน้าขาดเป็นเส้นๆๆๆ เลย เทมตัดกระดาษแบบเป็นคลื่นได้ด้วยนะครับ งั้นๆๆๆ ใครมาแกล้งหมูหย็อง เทมก็จะต่อยให้หน้าขาดเป็นเส้นๆๆๆ แล้วเอามาพับเป็นโบว์เลยครับ อ๊ะ หรือว่าตกแบบคัตเตอร์ ต่อยแบบคัตเตอร์หน้าขาดหรือเปล่าครับหมูหย็องครับ"
ผมขำจนไหล่สั่นกับท่าต่อยสองนิ้วของเขา ไหนจะต่อยให้ขาดแล้วเอามาพับอะไรนั่นอีกล่ะ
ตัวก็แค่นี้ แก้มก็นุ่มนิ่ม แต่โหดจังเลยครับ
อดไม่ได้จนต้องแซวคนทำคิ้วขมวดเก๊กหน้าเข้ม
"ที่รักโหดจังเลยครับ"
"ใช่ครับ เทมน่ะนะจะโหดๆๆๆๆ แล้วครับ คุณป๊าบอกว่าลูกผู้ชายต้องโหดๆๆๆ จับตะเกียบมาฟาดฟันใส่กัน ต้องปกป้องตัวเองแล้วก็คนที่รักด้วยครับ คุณป๊าบอกว่าเวลามีใครทำอะไรเทม ให้รีบวิ่งมาบอกหมูหย็องแล้วก็คุณป๊าทันทีเลยครับ แล้วคุณป๊าจะพายกแก้วไปทำอะไรสักอย่างด้วยครับ แล้วเราก็จะได้รอยแผลเป็นรอย รอย รอย...รอยอะไรอ่า อืมๆๆๆๆ เทม เทมจำไม่ได้แล้วครับ เทมขอไปถามคุณปะป๊าก่อนได้ไหมครับ อิ๊บๆๆ หยุดไว้ก่อนนะครับ เดี๋ยวเทมมาบอกกุติคนโหดก่อนหลังอีกรอบนะครับ"
รอยแผลเป็นเกียรติยศสินะ จากเรื่องโรงเรียนลูกผู้ชายหรือเปล่าครับเนี่ย ไปจำอะไรแผลงๆ มาอีกแล้วเจ้าตัวนุ่มนิ่มจอมซน ไปดูหนังกับคุณป๊าทีไรได้เรื่องป่วนๆ มาทุกที คุณป๊านี่ต้องโดนผมดุสักหน่อยแล้ว บอกกี่ครั้งกี่หนว่าอย่ามาเป่าหูนางฟ้าตัวน้อย
"ยกแก๊งหรือเปล่าครับ แล้วก็คตินะครับที่รัก ไม่ใช่กุติ หมูบอกแล้วใช่ไหมครับว่าอย่าเชื่อคุณป๊ามาก ยิ่งตอนคุณป๊าดูหนังจบแล้วกำลังโม้น่ะ เชื่อไม่ได้เลยนะครับ"
"ยกแก๊งๆๆ คติๆๆๆ ยกแก๊งคติครับ เทม เทม เทมก็ยังไม่เชื่อนะครับ เทม เทม เทมเชื่อหมูหย็องเลยทันทีทันใดเดี๋ยวนี้เดี๋ยวนั้นคนเดียวเลยครับ คนอื่นๆๆๆๆ เทมวิ่งๆๆๆ วิ่งๆๆๆ วิ่งมาถามหมูหย็องก่อนเชื่อนะครับ เทม เทมเชื่อหมูหย็องคนเดียวเลยครับ"
"น่ารักมากครับ"
ผมกอดแล้วฟังเทมพูดไปเรื่อยๆ แล้วก็เหมือนคนน่ารักจะเริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองเผลอนอกเรื่อง จนเบรคเอี๊ยดแล้ววกกลับมาอีกครั้ง
"อ๊ะ แล้วๆๆๆๆ หมูหย็องเป็นอะไรครับ หวานใจที่รักของเทมเป็นอะไรเหรอครับๆๆๆ "
เหมือนจะเป็นเด็ก ที่แค่ชวนเล่นก็สามารถเบียงเบนความสนใจให้ละทิ้งอีกอย่าง แต่ก็ไม่ได้เลยนะครับ พอเป็นเรื่องเกี่ยวกับผม แค่เพียงนิดเดียว แต่ความเป็นห่วงมากมายในนั้น ก็ไม่ยอมที่จะปล่อยผ่านเลยสินะครับ
ผละออกจากอ้อมกอด สบตาที่มองตรงลงมาด้วยความเป็นห่วงมหาศาล ท่าทางที่พยายามฮึบไม่ให้ร้องไห้ดูน่าเวทนาจนใจอ่อนเหลว ลูบมือลงที่ศีรษะของคนรัก
เส้นผมที่โด่เด่ไม่เป็นทรงเพราะเจ้าของเล่นซนนี่ผมก็รัก แก้มย้อยที่ทำให้เขาถูกคิดว่าอายุน้อยกว่าอายุจริงไปหลายปีนี่ผมก็รัก ริมฝีปากอิ่มที่บางทีก็ถูกขบกัดจนบวมด้วยความประหม่านี่ผมก็รัก สองมือที่ตอนนี้ไม่ได้นวลเนียนแต่เต็มไปด้วยผ้าพันแผลนี่ผมก็รัก
ผมรักเขาเป็นอย่างยิ่ง
"...เทมครับ"
"ครับ"
"เทมครับ"
"ครับ หมูหย็องครับ"
"เทมครับ"
"คะ คะ ครับ ครับ ครับหมูหย็อง"
เสียงที่ดูจะขาดใจลงทุกครั้งที่เรียกเขา ทำเอาองค์ชายผมเริ่มร้องไห้จริงจังอีกหน เทมดึงผมมาไว้ที่ตำแหน่งเดิม กอดรวบผมไว้ให้แน่นกว่าที่เคยทำ มือที่ลูบขึ้นลงบนหลังที่สั่นของผม ทั้งให้กำลังใจและปลอบโยน
ผมก็แค่อยากจะมั่นใจ
ขอความมั่นใจให้ผม
"ถ้าวันหนึ่งหมูทำผิดต่อเทมลงไป ทำเรื่องที่ไม่ดี ไม่ดี...มากๆ ตัดสินใจโดยไม่ถามความคิดเห็น เห็นแก่ตัวเอง ทำให้คนที่เทมรักต้องเจ็บปวด ทำให้เทมต้องเสียใจ โกหกเทม หลอกลวงเทม เทมจะทิ้งหมูไปไหมครับ"
หลังงานแต่งงาน ผมจะลองเกริ่นเรื่องของคุณป้าให้เทมฟัง
ถ้าผมเห็นท่าไม่ดี เห็นเทมทนยอมรับความจริงเรื่องของคุณป้าไม่ได้ ถ้าผมใช้วิดีโอหลอกหลวงเขาเพื่อยืดเวลาออกไป และเพราะผมต้องให้คุณป้าได้มีชีวิตอยู่ในความหลอกลวงนั้น คุณป้าและเทมก็จะไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้บอกลากันครั้งสุดท้าย คุณป้าจำเป็นต้องจากไปแบบไม่ได้แม้แต่สัมผัส หรือได้มองลูกชายผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจก่อนสิ้นลมหายใจ เป็นความตายที่ต้องโดดเดี่ยวและถูกทิ้งไว้ข้างหลังเพียงลำพัง งานศพที่ไม่มีคนที่รักที่สุดได้ร่วมแสดงความอาลัย ไร้ความคิดถึงจากคนที่คุณป้าคงจะคะนึงหาที่สุด
ความเห็นแก่ตัวของผมที่อยากให้เทมไม่เจ็บปวด จนไม่สนใจผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่อยากเอ่ยประโยคบอกลาและขอโทษกับลูกชายมากมายแค่ไหน
แต่
อีกห้าปี สิบปี ยี่สิบปี
แต่ในที่สุดวันหนึ่งเทมก็ต้องรู้ รู้ความจริงว่าคุณแม่ของเขาตายไปแล้ว และคนรักของเขา คนที่เคยสัญญากับเขาเอาไว้ว่าจะไม่โกหกกันนั้นผิดคำสัญญาอย่างร้ายกาจ
ไม่รู้เลยว่าอะไรจะเจ็บปวดกับเขามากกว่ากัน ความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้าใส่แบบคูณสอง ใครจะยืนหยัดรับเอาไว้ไหว แต่ทั้งๆ ที่ผมรู้ แต่ก็คงจะเลือกทางเส้นนั้นอยู่ดี เพราะอย่างน้อยๆ วินาทีที่ยังมีเขาก็ยังมีเยอะกว่าที่ไม่มี
ถ้าผมมันร้ายกาจขนาดนั้น ทำเรื่องเลวทรามขนาดนั้น เทมจะยังรักผมอยู่ไหมนะ
จะให้อภัยผมได้หรือเปล่า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
