Happy New Year 2009 ทุกคน ... ขอให้มีความสุขตลอดปีและตลอดไป
ตอนพิเศษ “Countdown ... นับถอยหลังวันขึ้นปีใหม่”
ปกติเป็นคนที่ไม่ชอบไปที่ไหนในวันหยุดยาว ๆ
ด้วยเหตุผลว่าคนเยอะเกินไป
“ไป Countdown กัน” นนท์เอ่ยปากชวน ... ขณะที่กำลังนั่งดูทีวี
ในเย็นวันที่ 30 ธันวาคม
“ไม่อยากไปเลย ... คนเยอะ” ผมปฏิเสธทั้งที่รู้ว่า ...
ไม่ว่าจะปฏิเสธยังไงก็ต้องไปอยู่ดี ... คนตัวโตมีวิธีการข่มขู่เกมบังคับ
จนสุดท้ายก็ต้องไปด้วย ... ทุกที ... และทุกที่ ...
นนท์หันมามองยิ้มเจ้าเล่ห์ ...
“ยังไงเพื่อนก็ต้องไป ...เข้าใจมั๊ย” นนท์พูด ... เหมือนที่ผมนึกไม่มีผิด
“ที่ไหนล่ะ …ขอที่คนน้อย ๆ นะ” ผมยังคงต่อรอง
“คร๊าบ ...” นนท์รับคำ
“งั้นที่ไหน”
นนท์ไม่ตอบแต่หันมายักคิ้วให้สองทีก่อนตั้งหน้าตั้งตาดูทีวีต่อไป
วันรุ่งขึ้น ...
นนท์พาผมขึ้นรถไฟไป ... ลอนดอน
“ไหนว่าจะพาไปที่คนน้อย ๆ” ผมงอแง
“ยังไม่ถึงเลยรู้ได้ไงว่าพาไปไหน” นนท์พูดแล้วโอบบ่าเหมือนบังคับให้เดินขึ้นรถไฟซะที
... ไม่ต้องเดาให้เหนื่อย ... พวกเราไป countdown ที่ LONDON !! นั่นแหละ
นนท์บอกว่านัดรุ่นพี่เอาไว้ ... พอไปพบกันรุ่นพี่ตามที่ได้นัดหมายแล้ว ...
ก็เดินเล่นแถว ๆ Leicester Square
ดูโน่นนี่เพื่อรอเวลา ... ไม่ใช่เวลา Countdown หรอก
แต่เป็นเวลาที่ผับเปิดต่างหาก ... ผับแห่งนี้เป็นผับของคนไทย
มีชื่อว่าเป็นร้านอาหาร ... แต่ด้านล่างเป็นผับ ... ค่อนข้างใหญ่
อยู่เกือบใจกลางกรุงลอนดอนเลยทีเดียว ...
รุ่นพี่ของนนท์นัดพบกับกลุ่มเพื่อนไว้ที่นี่ก่อนจะไป Countdown ด้วยกัน
นั่งได้ซักพักก็มีคนเข้ามาเต็มไปหมด ...
โดยเฉพาะคนไทย ...
ไม่น่าเชื่อว่าที่นี่จะรวมคนไทยได้มากมายถึงขนาดนี้ ...
ได้เจอคนไทยเยอะ ๆ ก็สนุกดีนะยิ่งมาต่างบ้านต่างเมืองอย่างนี้ด้วยแล้ว
แต่สิ่งที่ทำให้ผมทนไม่ไหวต้องลากนนท์ออกมาคือ ...
... บุหรี่ ...
ก็ผมแพ้ควันบุหรี่นี่นา .. ถ้าโดนรมอยู่ในนั้นคงต้องไม่สบายกันมั่งแหละ
แค่เจอคนเยอะ ๆ ก็แย่อยู่แล้ว ... ยังต้องถูกควันบุหรี่อบด้วย
คงไม่สนุกแน่ ๆ
นนท์ขอตัวออกมาก่อน
รุ่นพี่ของนนท์บอกว่าให้เจอที่ Big Ben .. ถ้าไม่เจอก็ไม่เป็นไร ...
ว่าง ๆ ค่อยคุยกันใหม่ ... ตอนแรกผมก็งงว่าทำไมจะไม่เจอกัน ...
มือถือก็มี ...
แต่พอเดินไปถึง ๆ Trafalgar Square ก็ทำรู้ว่า
ที่อาจจะไม่เจอกันน่ะ
เพราะอะไร ...
เพิ่งจะสี่ทุ่มเท่านั้นแต่คนเยอะมาก ... เรียกได้ว่าไม่ต้องเดิน
แต่ ... ‘ไหล’ ... แทนการเดิน
แม้คนเยอะมากแต่ทุกคนมีสีหน้าสดชื่น ดูมีความสุข
...
ด้วยความที่คนเยอะ .. จนต้องเบียดและไม่ต้องเดินแต่ 'ไหล' ไปแทน
นนท์ก็เลยเดินอยู่ด้านหลังของผมแล้วโอบผมเอาไว้ ...
รู้สึกอบอุ่น ... ทั้งที่อากาศเย็นยะเยือก ...
อุ่นเหมือนมีแจ็กเก็ตตัวโตสวมทับไว้
แต่เป็นเสื้อแจ็กเก็ตที่มีอุณหภูมิอบอุ่นถึง 37.5 องศา
ทำให้นึกถึงหนังสือล่มหนึ่งที่บอกว่า ...
‘Hug is a jacket with a heart inside’
หลังจากที่พยายาม ’ไหล’ ให้ไปอยู่ในมุมที่สามารถมองเห็น
หอนาฬิกา Big Ben ได้ชัดเจนที่สุดแล้ว
เป็นครั้งแรกก็รู้สึกว่า การหมุนของเข็มของนาฬิกาเรือนใหญ่เรือนนี้
น่าลุ้นน่าติดตามอยู่ไม่น้อย
ยิ่งเวลาใกล้เที่ยงคืนที่เข็มยาวค่อย ๆ เคลื่อนที่ไป
จนเกือบจะปิดบังเข็มสั้นมิดพร้อม ๆ กับเสียงนับถอยหลังนั้น
9 ... 8 ... 7 ... 6 ... 5 ... 4 ... 3 ... 2 ... 1
Happy New Year !!!
เสียงผู้คนโห่ร้องยินดี ... พร้อมกับเสียงพลุที่ดังขึ้น
แสงของพลุนับร้อยดอกส่องแสงสว่างทั่วท้องฟ้าในกรุงลอนดอน
ผมรู้สึกมีความสุขอย่างประหลาด ...
นี่เราได้นับถอยหลังกับนาฬิกาเรือนใหญ่ที่สุดในโลก …
ผู้คนที่มาร่วมนับถอยหลังสู่ปีใหม่ดึงคนข้างตัวมากอดบ้างจูบบ้าง
เป็นบรรยากาศที่สนุกสนานดี
...
ชายหนุ่มฝรั่งผมยาวที่ยืนอยู่ข้างผม ... ดึงผมเข้าไป ... จะกอด
แต่คนตัวโตมือไวกว่าดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น
ไม่สนใจสิ่งรอบข้างใด ๆ คนตัวโตก็ประทับริมฝีปากลงบนแก้มทั้งสองข้าง
แล้วกระซิบ “Happy New Year นะครับ …”
ผมกอดคนตัวโตแน่น ... จูบแก้มเบา ๆ 2 ข้าง
ตอนนั้น ... มันเป็นความรู้สึกราวกับว่าเราสองคนได้ก้าวข้ามผ่านปีไปด้วยกัน
และเราจะก้าวผ่านเรื่องราวต่าง ๆ ไม่ว่าดีหรือร้ายด้วยกันตลอดไป ...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
