ในใจของเติ้ลตอนนี้เต็มไปด้วยความสับสน...เติ้ลเสียใจที่เชาว์ทิ้งเค้าไป...แต่เมื่อนึกถึงภาระหนักที่เชาว์ต้องแบกรับมาตลอด 2 ปีที่ผ่านมา...มันทำให้เติ้ลรู้สึกสงสารเชาว์จับใจ
"เชาว์...กู...ขอโทษที่เข้าใจมึงผิดมาโดยตลอด"...เติ้ลสบตาที่แดงก่ำของเชาว์....แต่ละคำที่ออกมาจากปากของเติ้ลมันช่างยากลำบากเหลือเกิน....มันเหมือนก้อนอะไรมาอัดแน่นอยู่ในลำคอ...
"ไม่เป็นไรหรอก....กูต่างหากที่ผิด...ที่ไม่กล้าบอกความจริงตั้งแต่แรก.....หากสองปีก่อนกูกลับมาหามึง...มันคงจะยากมากที่กูจะจากมึงไป"...เชาว์ก้มหน้าลงสะอื้น.....เติ้ลเข้าไปกอดเชาว์ไว้แน่น.....
"มึงอย่าร้องเลยนะ...กูเข้าใจทุกอย่างแล้ว...เชาว์กูรักมึงนะ....ไม่เคยมีใครมาแทนที่ของมึง"
เชาว์ซุกหน้าลงร้องไห้ที่ไหล่หนา....จริงหรอเติ้ล..ฮึก...ฮึก..กูก็รักมึง....รักมากกว่าชีวิตของกูซะอีก...ฮือ.."น้ำตาลูกผู้ชายยังไหลออกมาไม่หยุดหย่อน....เสมือนได้ชะล้างความเจ็บปวดในใจของทั้งสองให้หมดไป
เติ้ลลูบหัวเชาว์เบาๆ...
"ไอ้บ้าเชาว์...กูสายแล้วเนี่ย...อีก 10 นาทีก็แปดโมงครึ่ง"..เติ้ลหัวเราะเบาๆทั้งที่มือปาดน้ำตาอยู่
"มึงอยู่กับกูนะ...อย่าไปเลย...มึงอาบน้ำนานจะตาย...ไม่ทันหรอก"....เชาว์ได้ทีก็อ้อนใหญ่
"ทุกทีเลยนะมึง....อยู่กับมึงทีไรการเรียนกูตกตกต่ำทุกที....มึงไม่อยู่เกรดก็อัพขึ้นเป็นกองเลย"....เติ้ลบ่นกวนเจ้าตัวแสบ...ซะจ๋อยไปเลย
"งั้นกูกลับก็ได้"....เชาว์ทำท่าจะลุกขึ้น... แต่เติ้ลรั้งไว้.....
"อรายมึง...ไงกูก็สายอยู่แล้ว...ไม่ต้องมาทำเป็นงอนเลย...น่ารักตายแหละ..แหวะ"
เจ้าเชาว์หน้างอเป็นตะหวัก...เติ้ลอดขำไม่ได้ที่ได้แกล้งพ่อตัวดี.....
"555...ไอ้หน้าปลาบู่...เวลามึงโกรธเนี่ยยื่งเหมือนปลาบู่นะเนี่ย...."
"ไม่ต้องมาปากดีเลยมึง....ไอ้เด็กม.ปลายเมื่อเช้าหนะใคร...(ซวยแล้วมั้ยหละ...มันโยงไปจนได้)...ไหนมึงบอกว่าไม่มีใครแทนที่กูแล้วไม...พาเด็กม.ปลายมาอยู่ที่ห้องวะ"...เจ้าเชาว์กอดอก...หน้างอยื่งกว่าเดิมอีก...เหอๆ
"ไอ้บ้าเชาว์...นั่นมันน้องอาร์ม...น้องเขยกูเว้ย!!มึงเนี่ยมาด่ากูซี๊ซั๊ว"...
"จริงอะ…"เจ้าเชาว์ยังไม่สนิทใจ
"เอออออออออ"…เติ้ลจับคางพ่อตัวดีส่ายไปมา....
"เบาๆ...กูเจ็บนะ...หน้าคนนะเว้ยไม่ใช่ส้นตรีน"....
"อ่อ....กูคิดว่าส้นตรีน...555....แหม...สำออยนะเดี๋ยวนี้"...
"ไม่ต้องพูดมากเลยกูรีบมาหามึงยังไม่ได้กินอะไรเลย...หิวโว้ย...หิว…กาแฟก็เย็นชืดแล้ว...ไปๆหาไรให้กินหน่อยนะ..นะ...คนดี"...เชาว์โอบเติ้ลจากด้านหลัง....แถมหอมอีกฟอดใหญ่....
"ชื่นใจจังยังหอมเหมือนเดิมเลย"
เติ้ล...หน้าแดงด้วยความเขิน....แถมศอกที่ท้องพ่อตัวดีไปทีนึง....
"แหม...พอใช้ก็อ้อนใหญ่เลยนะมึง...ประจำเลยมุขนี้"..เติ้ลขยี้หัวเชาว์เบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว..
"งั้นก็นอนเล่นไปก่อนนะเดี๋ยวต้มมาม่าให้กิน..."
"ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบ"...เชาว์ลากเสียงยาวก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนยิ้มกรุ้มกริ่มที่เตียงของเติ้ล…มองดูคนรักทำโน่นทำนี่ไป...มีความสุขซักทีนะ...เติ้ล...เชาว์....
พรุ่งนี้จะเป็นยังก็ช่าง..ให้มันเป็นเรื่องของอนาคตขอเพียงเธอ...อย่าไปไหนอีกนะ....เชาว์...เติ้ลได้แต่คิดในใจ
http://media.imeem.com/m/-WkudoUcHI