หัวข้อ: ...ขอเพียงอุ่นไอ..ในสายลมหนาว--

[จันทร์ผา]

น้องวิน น้องวิน น้องวิน

คนแต่งหายไปเลยชอบมาดึกๆๆ

ยังไงกันน๊า งงแท้  อิอิ

[-~iK@iZ_KunG~-]

มาแบบสั้น ๆ


 



รีบ ๆ มาต่อเน้อ

[cutekanny]

น้องวิน น้องวิน น้องวิน

คนแต่งหายไปเลยชอบมาดึกๆๆ

ยังไงกันน๊า งงแท้  อิอิ

ช่วงนี้กิจการไปได้สวยจ้า...กว่าจะเคลียร์ร้านเสร็จปาเข้าไปตี2ตี3...เลยย่องมาดึกๆงี้เเหละ...
ยังไงหก็ยังรักคนอ่านเหมือนเดิมจ้า

[Poes]

สั้นซะ ขอยาวๆกว่าเน้ได้มั้ย 

[cutekanny]

ตอนที่ 5 ..... I will always love you…

http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2ADFEE4P0&Autoplay=1

พ่อครับเราจะไปไหนกันหรอ...เสียงเด็กน้อยไร้เดียงสาถามผู้เป็นพ่อด้วยความสงสัย
ไม่บอกเดี๋ยวก็รู้......ผู้เป็นพ่อยิ้มกรุ้มกริ่มยิ่งทำให้..เด็กน้อยคิ้วผูกโบใหญ่....
แล้วทำไมแม่แป้งไม่มากับเราครับ.....เจ้าหนูยังสงสัยเรื่องอื่นต่อ...ก็เจ้าหมูหยองอยู่ในวัยช่างซักช่างถามหนิ...
แม่เค้าไปหาคุณตาคุณยายครับ.....เชาว์ลูบหัวลูกน้อยเบาๆอย่างเอ็นดู...อย่างน้อยการอยู่กับเจ้าหมูหยองก็ทำให้เค้าลืมเรื่องทุกข์ใจได้บ้าง
ถึงแล้ว...เชาว์จอดรถหน้าสวนสาธารณะ....ลงกันได้เลยครับ...เดี๋ยวพ่อเอาของหลังรถก่อนนะ......เชาว์เปิดประตูรถ CRV แล้วอ้อมไปหยิบของหลังรถ.....เจ้าหนูก็รีบลงไปยืนอยู่ข้างๆผู้เป็นพ่อ...
ให้ผมช่วยถือด้วยนะครับ.เจ้าหมูหยองยืนยิ้มแป้....เชาว์พยักหน้า..และยิ้มกับเด็กน้อย
ตัวเล็กแค่นี้จะช่วยพ่อถืออะไรดีนะ.....เอาเป็นขนมนี่ละกัน...เชาว์ส่งขนม 2 ห่อให้หมูหยอง...เด็กน้อยยิ้มภูมิใจที่ได้ช่วยพ่อ....
สองพ่อลูกปูเสื่อพักที่ริมสระน้ำพุ.......มีเรือปั่นสีสวยลอยอยู่ในน้ำ 4-5 ลำ     บรรยากาศวันนี้กำลังสบายมีแดดนิดหน่อยแต่ก็ไม่ทำให้ร้อนมาก......แป้งต้องไปทำธุระกับครอบครัวเชาว์เลยพาเจ้าหมูหยองมาปิกนิก...พ่อเอาฟุตบอลมาให้ลูกด้วยนะ...เชาว์พูดพลางส่งบอลลูกเล็กใบโปรดให้เจ้าหมูหยองเด็กน้อยกระโดดดีใจและรับฟุตบอลไปเล่น
เชาว์เตรียมแซนวิชใส่จานและน้ำอัดลมใส่แก้วเสร็จก็มองดูลูกเล่นฟุตบอลอยู่ข้างๆ...อย่างมีความสุข


..................................
.......................
And I will always love you.

I will always love you.
You, my darling you. Hmm........เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเชาว์ดังขึ้น......เป็นเบอร์ของแป้งนั่นเองของคงโทรมาถามเรื่องเจ้าหมูหยอง...เชาว์ลุกขึ้นไปคุยโทรศัพท์
เชาว์...หมูหยองเป็นไงบ้างจ๊ะ...
เชาว์หันไปมองลูกกำลังเล่นสนุก....อ๋อ..กำลังเล่นฟุตบอลอยู่ท่าทางแกจะชอบที่นี่นะแป้ง
อืม...แม่จะคุยด้วย...เรื่องงานหนะ
อ่อ..จ้า....เชาว์ต้องออกไปคุยธุระห่างจากที่นั่งพักเล็กน้อยเพราะมีเสียงเจี๊ยวจ๊าวของกลุ่มเด็กปีมหาวิทยาลัย ซัก 20 คน...มาเก็บขยะที่สวนสาธารณะ..ท่าทางน่าจะเป็นค่ายบำเพ็ญประโยชน์...

................................
ดีจ้าหนูน้อย....มากับใครเอ่ย....ทำไมเล่นฟุตบอลอยู่คนเดียวหละ....ชายหนุ่มหัวหน้ากลุ่มบำเพ็ญประโยชน์เข้าไปถามเด็กน้อยอย่างเอ็นดู
มากับพ่อครับ....เด็กน้อยชี้ไปยังชายที่กำลังคุยโทรศัพท์หันหลังอยู่ไกลๆ
ชายหนุ่มพยักหน้า....ให้พี่เล่นด้วยคนได้มั้ยครับ...ท่าทางจะสนุกนะ
เด็กน้อยพยักหน้าอย่างเป็นมิตร...ลูกคนเดียวอย่างหมูหยองไม่ค่อยมีเพื่อนเล่นหรอกนอกจากพ่อกับแม่แล้วหมูหยองก็ไม่ค่อยได้สนิทสนมกับใคร...
เด็กน้อยโยนลูกบอลให้ชายหนุ่ม.....เขาเองก็ตอบโต้ด้วยการเตะส่งให้เบาๆ....หมูหยองเองก็พยายามเตะคืน...โดนลูกบ้างไม่โดนบ้าง...ก็เขายังเด็กมาก...แต่ก็ฉลาดอย่าบอกใครเชียว
เด็กๆที่เก็บขยะแซวกันใหญ่....
พี่เติ้ลอู้งานหรอ...อย่าเอาเด็กมาอ้างนะ...
พี่เติ้ลรักเด็ก...เดี๋ยวกลับไปจะทำมงกุฎให้เลย..555
แหมน่ารักเชียวยังกะพ่อกับลูกเลยนะ....
น้องๆในค่ายแซวกันไปต่างๆนาๆเติ้ลได้แต่หัวเราะ....
เสียงยิ่งดังเจี๊ยวจ๊าอยู่ใกล้ๆที่พักของเชาว์....คุยโทรศัพท์เสร็จเชาว์เลยรีบเดินกลับมาดู
หมูหยองเตะโดนฟุตบอลที่เติ้ลส่งให้ทำให้ฟุตบอลกลิ้งออกไป..(จริงๆแล้วมันกลิ้งเพราะมันตกจากพื้นที่เป็นเนิน..เจ้าหมูหยองคงไม่มีแรงเตะให้ฟุตบอลไปไกลขนาดนั้นหรอก..อิอิ)......เติ้ลเดินตามบอลกลิ้งไปและมันก็ไปหยุดด้วยปลายเท้าของใครคนหนึ่ง....ทั้งสองก้มลงเก็บบอลพร้อมกันจนหัวกระแทรกกันอย่างจัง
โอ๊ย!!...เติ้ลจับหน้าฝาก..ตัวเซออกไปเล็กน้อย...อีกคนก็เหมือนกันทั้งสองกล่าวขอโทษพร้อมๆกันตามสัญชาตญาณ....แต่เมื่อทั้งสองสบตากันก็เหมือนโลกหยุดหมุน....ทั้งสองคนแทบไม่เชื่อตาตัวเองนิ่งอึ้งกันไปราวกับถูกตรึงให้นิ่งอยู่ตรงนั้น.....
เชาว์....นี่มึงจริงๆหรอ...เติ้ลยังมองชายตรงหน้านิ่ง......เชาว์เองก็ไม่ต่างกัน
พ่อครับ....เสียงเด็กน้อยทำให้ทั้งสองตื่นจากภวังค์....หันหันมองตามเสียงนั้น
เด็กคนนี้เป็นลูกมึงหรอเชาว์...เติ้ลถามด้วยเสียงสั่นเครือ....ถามทั้งที่รู้คำตอบ
ใช่...เชาว์เองคงไม่สามารถตอบเป็นอื่นได้เมื่อเห็นเด็กน้อยยืนตาแป๋วอยู่ข้างๆ...
น่ารักดีอ่ะ....คงเหมือนมึงตอนเด็กๆเนอะ...เติ้ลฝืนยิ้มทั้งที่หัวใจแตกสลาย......
เปล่าหรอกเหมือนแม่เค้าหนะ........(ก็จะให้เหมือนเชาว์ได้ไงเจ้าหมูหยองไม่มีสายเลือดของเชาว์ซักนิด) แต่คำตอบของเชาว์กลับยิ่งทิ่มแทงจิตใจของเติ้ลมากขึ้น....ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล้ย
เติ้ลพยักหน้าเบาๆ...แล้วนี่จะกลับมาอยู่หรอมาเที่ยวหละ...เห็นแม่บอกว่ามึงกะครอบครัวอยู่ที่เมืองนอก
คงกลับมาอยู่เลย...แล้วมึงสบายดีหรอเติ้ล
ก็เรื่อยๆหนะ....ชีวิตเด็กมหาลัยแต่ละวันก็เรียน ทำกิจกรรมบ้าง คงไม่มีความสุขเหมือนมีครอบครัวมีลูกน่ารักๆอย่างมึงหรอก...เชาว์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำตอบ........นี่เค้ากับเติ้ลอยู่ใกล้กันแค่เอื้อมมือแต่ความรู้สึกกลับเหมือนว่าเราอยู่กันคนละโลก......คำว่าครอบครัวเป็นภาระความรับผิดชอบที่เค้าจะต้อแบกรับไว้โดยปราศจากข้อแม้....มันทำให้เค้าทำไม่ได้แม้ต่จะจับมือของเติ้ลไว้....กล่าวขอโทษและอธิบายความจริงให้เติ้ลฟัง.....ชีวิตมันไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ...เชาว์ได้แต่ปลอบใจตัวเอง...การมองแววตาไร้เดียงสาของเด็กชายตัวเล็กๆที่ยืนอยู่ข้างๆ...คอยเป็นกำลังใจให้เขารู้สึกว่าเขาตัดสินใจไม่ผิด
ไปก่อนนะเชาว์...น้องๆเรียกแล้ว..ไว้มีโอกาสคงได้เจอกัน...เติ้ลยังมองเชาว์ไม่วางตา...อยากให้ใบหน้านี้ตราตรึงอยู่ในใจเขานานที่สุด...ใบหน้าที่คุ้นเคยแต่ทว่าไม่ได้เห็นชัดๆด้วยตาอย่างนี้มานาน.......แม้ภาพที่เห็นยังเจ็บปวดเหลือเกินแต่เขาก็ยังดีใจที่ได้เจอเชาว์อีกครั้ง

ปล.สั้นไปหน่อยก็อย่าว่ากันนะ..เค้ารักตัวนะ..หง่าๆ

[Poes]

เมื่อไหร่คู่นี้จะลงตัวเนี่ย 

[Bg LoVe NT]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

แล้วเมื่อไหร่จะคุยกันซะที

 

[จันทร์ผา]

เมื่อไรความจิงจาเปิดเผยคับ

พี่สงสารเติ้ลที่ไม่รู้ความจิง

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

เฮ้อ


รีบ ๆ มาต่ออีกนะ


 

[จันทร์ผา]

 

คนเขียนไม่มาต่อ มัวแต่นับกะตัง  อิอิ

 

[cutekanny]

ย่องมาดันก่อนจะตกไปหน้าสอง..เอิ๊กกกกกกกกก

[tarkung]

ขอเป็นกำลังใจให้
จะติดตามต่อไปเช่นเคยนะ

[peemakarn]

เพิ่งเข้าเวปได้ค่า หลังจากที่เน็ตที่หอเกิดอาการด๋อยอย่างรุนแรงนาน
ติดต่อกันเป็นระยะเวลาหลายสัปดาห์ อิอิ
เฮ้อ ต้องตามอ่านอีกเยอะเลยอ่า
ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็จะตามอ่านแน่นอน
แต่ว่าตอนนี้ขอลงชื่อ รายงานตัวก่อนนะคะ พร้อมกับจิ้มคนแต่งหนึ่งที อิอิ
ได้ข่าวว่าคนแต่งเปิดร้านน้ำชา ยังไงก็ขอให้เฮงๆๆๆ นะึคะ

[จันทร์ผา]

ย่องมาดันก่อนจะตกไปหน้าสอง..เอิ๊กกกกกกกกก

นึกว่าหายไปเลยอิอิ  มาต่อไวๆๆนา เขาคิดถึงอาร์ม 

[cutekanny]

ตอนที่ 6 ความจริง..ปรากฎ

“ไงเจ้าตัวยุ่งคิดถึงแม่มั้ย.”..แป้งหอมลูกชายฟอดใหญ่เมื่อเข้ามานั่งในรถ....
“วันนี้ไปเที่ยวไหนมา...สนุกมั้ยลูก.....”
“สนุกมากเลยคร้าบ!!”เจ้าหมูหยองตอบเสียงดัง...”ได้วิ่งเล่นที่สวนแล้วก็เล่นฟุตบอลกะพี่เติ้ลด้วย”
แป้งถึงกับอึ้ง...เชาว์หันมามองหน้าแป้งและพยักหน้าเบาๆ...
“เค้ามากับรุ่นน้องที่มหาลัยหนะ”...เชาว์พยายามทำเสียงปกติที่สุดเพื่อไม่ให้แป้งคิดมาก...
“เล่นกับพี่เติ้ลสนุกมากเลยครับแม่...พี่เติ้ลใจดี๊ใจดี”...เด็กน้อยยังเจื้อยแจ้วเสียงใส...
“เชาว์..โอเคนะ”....แป้งกุมมือเชาว์...เชาว์หันมายิ้มและพยักหน้า......แต่แป้งก็รู้ดีว่าในใจของเชาว์ตอนนี้คงจะเจ็บปวดไม่น้อย...ต้องมาเจอคนรักในสภาพคุณพ่ออย่างนี้...แป้งได้เเต่แอบถอนใจเบาๆ...เธอเองที่อยากจะจบทุกอย่างและให้เชาว์เป็นอิสระซะที

...........................................

เชาว์ยังนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมตรงริมระเบียง...นี่ก็ตี 2 แล้ว...เชาว์นอนไม่หลับ....ภาพของเติ้ลยังวนเวียนอยู่ในหัว....เสียงของเติ้ลยังก้องอยู่ในหู......หากเป็นอย่างนี้ต่อไปเค้าคงลืมเติ้ลไม่ได้....เชียงใหม่มันแคบเกินไปสักวันเค้าคงเจอกับเติ้ลอีก...คงต้องปวดใจอยู่เรื่อยๆ..เขาคงรับสภาพแบบนี้ไม่ไหว

“เชาว์”...เสียงของแป้งทำให้เชาว์สะดุ้ง
“อ่อ...แป้ง...มีไรรึเปล่า...เอ่อ...เชาว์นอนไม่ค่อยหลับหนะเลยมานั่งเล่น”
“แป้งรู้...เชาว์ไม่สบายใจเรื่องเติ้ลใช่มั้ย”
เชาว์สบตาแป้งและพยักหน้า...คงไม่มีประโยชน์อะไรที่เขาต้องปิดบังแป้ง...ในเมื่อเธอคือคนเดียวที่เข้าใจความรู้สึกเขามากที่สุด....
“แป้ง...เรากลับไปอยู่เมือกนอกกันเถอะ...เชาว์ไม่อยากอยู่ที่นี่.”….น้ำตาที่อัดอั้นในใจของเชาว์ไหลพรั่งพรู
เชาว์...เธอจะหนียังไงก็หนีใจตัวเองไม่ได้หรอก.....อย่าหนีอีกเลยนะ....แป้งจับมือเชาว์เพื่อให้กำลังใจ
“แต่....”  ไม่ทันที่เชาว์จะได้พูดต่อ
“ไม่มีแต่...เชาว์ทำเพื่อแป้งและลูกมามากแล้ว....ทำเพื่อตัวเองบ้างเถอะนะ.....อย่างน้อยแค่เชาว์ได้พูดความจริง..ผลจะเป็นยังไงก็สุดแล้วแต่เติ้ลเค้า...เข้าใจมั้ย”  ...แป้งพูดอย่างจริงจัง
“แป้งเองก็ทนเห็นแก่ตัวไม่ได้แล้วเหมือนกัน...แป้งทำร้ายเชาว์ต่อไปไม่ได้แล้ว”...แป้งเองก็ร้องไห้...สะอื้น
ทั้งสองกอดกัน.....
แล้วลูกหละแป้ง.......เชาว์ยังเป็นห่วงหมูหยอง

“เชาว์ก็ยังเป็นพ่อของหมูหยอง...แป้งจะค่อยๆอธิบายให้เค้าฟังเอง....หากเชาว์มีเวลาก็มาอยู่กับลูกบ้าง....ไม่ต้องห่วงนะ”เชาว์ดูยังกังวลเรื่องลูกอยู่...
“เชาว์สัญญากับแป้งนะว่าพรุ่งนี้เป็นต้นไปเราจะจบเรื่องนี้...แป้งจะคืนอิสระให้เชาว์.....พรุ่งนี้ไปหาเติ้ลนะ”
...เชาว์พยักหน้าโดยไม่พูดอะไร...และยิ้มให้กับเพื่อนที่รักที่สุด....แป้งเองก็เหมือนได้ปลดปล่อยพันธนาการ...ที่เขาสร้างขึ้นกับเชาว์...วันนี้เธอรู้สึกดีมากทีสุด...ความรู้สึกผิดตลอด 2 ปีที่ผ่านมา...จบสิ้นลงซะที่...แป้งรู้สึกโล่งใจจริงๆ...ขอให้เชาว์สมหวังด้วยเถิด...คนดีๆอย่างเชาว์จะได้มีความสุขซะที...

.............................................................................................
เช้าตื่นเช้าอย่างสดใส...วันนี้เค้าจะบอกความจริงทุกอย่างให้เติ้ลฟัง...ส่วนผลจะเป็นยังไงก็สุดแล้วแต่เติ้ลจะตัดสินใจ...เค้าเองก็ผิดที่ปล่อยให้เวลาผ่านล่วงเลยมาขนาดนี้....หากทุกอย่างผิดไปจากที่คิด..เขาก็พร้อมที่จะยอมรับมัน

เชาว์เองก็ชักกังวล...ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี…เขาตัดสินใจไปหาเติ้ลที่อพาตเมนท์…หวังว่าเติ้ลจะยังไม่ย้ายไปอยู่ที่อื่นนะ..นี่ก็เพิ่งเจ็ดโมงกว่าเติ้ลจะตื่นละยังนะ แต่หากจะให้รออีก...ก็คงรอต่อไปไม่ไหว.... ใจของเชาว์เต้นแรงและถี่มากกว่าปกติเมื่อตอนนี้เขายืนอยู่หน้าห้อง 319 ห้องที่เค้าเองก็คุ้นเคยดี....
ก๊อก...ก๊อก...เชาว์สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ประตู....
แกร็ก!! ประตูถูกเปิดออกโดยไม่ได้ถามไถ่ก่อน....แต่คนที่เปิดกับทำให้เชาว์แทบล้มทั้งยืน....เด็กผู้ชายในชุดม.ปลายคนนั้น....เหมือนหัวใจถูกฉีกเป็นชิ้นๆ...เชาว์พยายามไม่แสดงออกมากนักทั้งที่ตอนนี้น้ำตาเริ่มจะเอ่อขอบตาจนต้องเงยหน้าขึ้นบ่อยๆ...
มาหาพี่เติ้ลหรอครับ....รอยยิ้มสดใสที่แสดงความเป็นมิตร...ดวงตาคมที่ดูเป็นประกายหากใครได้อยู่ใกล้ก็คงยากที่จะอดใจไม่ให้ลุ่มหลง
เชาว์พยักหน้าและฝืนยิ้มเจื่อนๆออกมา....พร้อมๆกับเสียงของเติ้ลที่สอดแทรกออกมา
ใครมาหรออาร์ม.....เติ้ลเดินออกมาก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อเห็นเชาว์อยู่ที่หน้าประตู
งั้นหมดธุระผมแล้วผมไปก่อนนะพี่เติ้ล...เดี๋ยวไม่ทันเข้าแถว...ไปละครับ...หนุ่มน้อยโบกมือให้เติ้ลและหันมากล่าวอำลาเชาว์
“เข้ามาก่อนสิ....”เติ้ลหันหลังและเดินนำหน้าเข้าห้องไป......เชาว์เองก็เดินตามเข้าไปอย่างคอตก....
ลมอะไรพัดมาหละ...เติ้ลถามน้ำเสียงประชด
กูมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย...เชาว์เสียงแหบเครือ...เมื่อเห็นสายตาที่เย็นชาของเติ้ล
เอากาแฟดำมะหละ...กูเองก็ยังไม่ได้กินกาแฟเลย
อืม..ขอบใจ…เชาว์พูดทั้งที่ก้มหน้าอยู่...ยังไม่อยากให้เติ้ลเห็นน้ำตาตอนนี้
เติ้ลหายเข้าไปที่ระเบียงด้านหลังที่ถูกดัดแปลงให้เป็นครัวย่อมๆ...และกลับมาพร้อมกับกาแฟดำ 2 ถ้วย
อะ...เติ้ลยื่นกาแฟให้เชาว์....เชาว์เองก็รับมาวางไว้บนโต๊ะ
มึงมีไรก็ว่ามา...แปดโมงครึ่งกูมีเรียน.....เติ้ลยังพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา...จนเชาว์ใจหาย...น้ำตาที่ถูกกลั้นไว้ชักเก็บไว้ไม่อยู่..ภาพหนุ่มน้อยที่เห็น..บวกกับน้ำเสียงและท่าทางที่เย็นชายิ่งกดดันเชาว์มากขึ้น....แม้ว่าความจริงที่เชาว์ตั้งใจมาบอกเติ้ลจะไม่มีประโยชน์หรือไม่ทำให้เค้าได้เติ้ลกลับคืนมา...แต่อย่างน้อยก็คงทำให้เติ้ลเกลียดเค้าลดลงไปบ้าง
เชาว์ปาดน้ำตาที่ทำท่าจะถูกปล่อยออกมาอย่างเป็นทางการ....
มึงร้องไห้ทำไมเชาว์....มึงมีอะไรบอกกูดิ.......เติ้ลตกใจเมื่อเห็นเชาว์ร้องไห้ออกมาอย่างไร้เหตุผล
เชาว์ใช้มือทั้งสองปิดหน้าไว้แล้วก้มหน้าลงร้องไห้โฮ....เติ้ลเข้าไปแกะมือออกเพื่อให้เชาว์เงยหน้าขึ้น...
มึงเป็นอะไรเชาว์....ทำไมไม่พูดกับกู...มึงอย่าเอาแต่ร้องไห้อย่างนี้ มึงจะทรมานกูไปถึงไหน...เติ้ลเองก็พูดไปร้องไปไม่เป็นศัพท์
ทั้งสองกอดกันแน่น.........
”........” ไม่มีคำพูดใดๆทุกๆอย่างได้สื่อถึงกันผ่านกายสัมผัส....อ้อมกอดที่ห่างเหินมานาน....ยังอบอุ่นเหมือนเดิม
เติ้ลคลายกอดและจับหน้าของเชาว์ที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา.....ทั้งสองสบตากัน....เติ้ลเช็ดน้ำตาที่เปื้อนหน้าของเชาว์...แววตาอ่อนโยนที่เชาว์คุ้นเคยของเติ้ล....เหมือนเป็นคนละคนกับแววตาที่เย็นชาเมื่อครู่
เชาว์มึงมีปัญหาอะไรก็บอกกูได้..ถึงกูจะไม่มีสิทธิ์ห่วงมึงมากเหมือนเมื่อก่อน...แต่หากมีอะไรที่กูช่วย..ไม่ทันที่เติ้ลจะพูดจบ...ปากน้อยๆของเติ้ลก็ถูกประทับจูบโดยคนที่อยู่ตรงหน้า....จูบนี้ยังคงหวานซึ้งไม่เปลี่ยนแปลง...
เติ้ลสะดุ้งและผลักเชาว์ออก.....เชาว์เองก็คงตกใจเหมือนกัน
ไม่ได้นะเชาว์...มึงมีลูกมีเมียแล้วจะมาทำงี้ไม่ได้...และที่สำคัญกูกะมึงก็ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วด้วย...ประโยคสุดท้ายช่างเชือดเฉือนจิตใจซะเหลือเกิน
เติ้ล...กูมีเรื่องสำคัญจะคุยกะมึง....มึงรู้มั้ยว่า 2 ปีที่แล้วเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตกู
เติ้ลกันมามองด้วยสายตาเกรี้ยวกราด....ทำไมจะไม่รู้มึงก็แค่ทำผู้หญิงท้องจนต้องแต่งงานตั้งแต่เรียนมหาลัย...แล้วมึงทิ้งกูไปอยู่กับลูกเมียที่เมืองนอก..โดยไม่ลากูซักคำ..ปล่อยให้กูนั่งเป็นควายอยู่นี่ไง....เติ้ลถอนใจยาวเมื่อพูดจบ
เติ้ลจริงๆมันไม่ได้เป็นอย่างที่มึงคิดหรอกนะ....เชาว์ดึงมือของเติ้ลมากุมไว้แน่น
มึงจะมาฟื้นฝอยหาตะเข็บทำไมอีก...กูเองก็ลืมมันไปหมดแล้วหละ...เติ้ลชักมือกลับ....เรื่องสำคัญของมึงก็คือเอาเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ใช่มั้ย...งั้นกูไปอาบน้ำก่อนนะ...ไม่อยากไปเรียนสายหวะ...เติ้ลลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนู..จะเดินเข้าห้องน้ำไป..แต่ถูกเชาว์รั้งไว้...
กูขอร้องนะเติ้ลฟังกูก่อนเรื่องนี้มันสำคัญมากนะ...เชาว์กอดเอวเติ้ลไว้แน่น...เติ้ลพยายามขัดขืนแต่สุดท้ายก็ยอม...
โอเค...กูให้เวลามึงแค่ 5 นาทีนะ..........เติ้ลนั่งลงข้างๆเชาว์
เติ้ล...เรื่องที่กูแต่งงานมันเป็นเรื่องจำเป็นจริงๆ.......แป้งเป็นญาติและเป็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทที่สุด...ผู้ใหญ่อยากให้เราแต่งงานกัน..แต่กูกับแป้งรู้สึกต่อกันแค่เพื่อนจริงๆ”
“แค่เพื่อนแต่ก็ยังท้องก่อนแต่งด้วยซ้ำ...นิทานของมึงจบยังเชาว์กูจะได้ไปอาบน้ำ”..เติ้ลทำท่าจะลุกขึ้นอีกครั้ง
“เติ้ล!!เด็กในท้องแป้งไม่ใช่ลูกกู...เเป้งโดนข่มขืนจนตั้งท้อง...หากลูกในท้องของแป้งไม่มีพ่อ..เด็กคนนั้นคงถูกทำลายไป...กูทนไม่ได้หรอกนะ...กูก็เลยต้องยอมแลกชีวิตทั้งชืวิตของกู...รวมทั้งมึงเพื่อรักษาชีวิตของเด็กน้อยที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่...นิทานของกูก็มีแค่นี้แหละ”..เชาว์มองเติ้ลนิ่ง.....ส่วนเติ้ลก็ยังช็อคกับเรื่องที่ได้ยิน.........

ปล.อัพทั้งที่หลับในหากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย

[Seiki]

อยากอ่านต่อ เติ้ลจะให้อภัยเชาว์มั้ย 

[cutekanny]

เงียบเชียบจัง....คนอ่านหายไปหนายยย...หมดดดด....
 

[Bg LoVe NT]

ู^
^
^

มาแล้วๆๆๆ

+1 ให้กำลังใจก่อนเลย

 




สงสารทั้งคู่เลย

น่าจะคุยกันตั้งแต่แรก

[cutekanny]

ในใจของเติ้ลตอนนี้เต็มไปด้วยความสับสน...เติ้ลเสียใจที่เชาว์ทิ้งเค้าไป...แต่เมื่อนึกถึงภาระหนักที่เชาว์ต้องแบกรับมาตลอด 2 ปีที่ผ่านมา...มันทำให้เติ้ลรู้สึกสงสารเชาว์จับใจ

"เชาว์...กู...ขอโทษที่เข้าใจมึงผิดมาโดยตลอด"...เติ้ลสบตาที่แดงก่ำของเชาว์....แต่ละคำที่ออกมาจากปากของเติ้ลมันช่างยากลำบากเหลือเกิน....มันเหมือนก้อนอะไรมาอัดแน่นอยู่ในลำคอ...

"ไม่เป็นไรหรอก....กูต่างหากที่ผิด...ที่ไม่กล้าบอกความจริงตั้งแต่แรก.....หากสองปีก่อนกูกลับมาหามึง...มันคงจะยากมากที่กูจะจากมึงไป"...เชาว์ก้มหน้าลงสะอื้น.....เติ้ลเข้าไปกอดเชาว์ไว้แน่น.....

"มึงอย่าร้องเลยนะ...กูเข้าใจทุกอย่างแล้ว...เชาว์กูรักมึงนะ....ไม่เคยมีใครมาแทนที่ของมึง"

เชาว์ซุกหน้าลงร้องไห้ที่ไหล่หนา....จริงหรอเติ้ล..ฮึก...ฮึก..กูก็รักมึง....รักมากกว่าชีวิตของกูซะอีก...ฮือ.."น้ำตาลูกผู้ชายยังไหลออกมาไม่หยุดหย่อน....เสมือนได้ชะล้างความเจ็บปวดในใจของทั้งสองให้หมดไป
เติ้ลลูบหัวเชาว์เบาๆ...

"ไอ้บ้าเชาว์...กูสายแล้วเนี่ย...อีก 10 นาทีก็แปดโมงครึ่ง"..เติ้ลหัวเราะเบาๆทั้งที่มือปาดน้ำตาอยู่

"มึงอยู่กับกูนะ...อย่าไปเลย...มึงอาบน้ำนานจะตาย...ไม่ทันหรอก"....เชาว์ได้ทีก็อ้อนใหญ่

"ทุกทีเลยนะมึง....อยู่กับมึงทีไรการเรียนกูตกตกต่ำทุกที....มึงไม่อยู่เกรดก็อัพขึ้นเป็นกองเลย"....เติ้ลบ่นกวนเจ้าตัวแสบ...ซะจ๋อยไปเลย

"งั้นกูกลับก็ได้"....เชาว์ทำท่าจะลุกขึ้น... แต่เติ้ลรั้งไว้.....

"อรายมึง...ไงกูก็สายอยู่แล้ว...ไม่ต้องมาทำเป็นงอนเลย...น่ารักตายแหละ..แหวะ"

เจ้าเชาว์หน้างอเป็นตะหวัก...เติ้ลอดขำไม่ได้ที่ได้แกล้งพ่อตัวดี.....

"555...ไอ้หน้าปลาบู่...เวลามึงโกรธเนี่ยยื่งเหมือนปลาบู่นะเนี่ย...."

"ไม่ต้องมาปากดีเลยมึง....ไอ้เด็กม.ปลายเมื่อเช้าหนะใคร...(ซวยแล้วมั้ยหละ...มันโยงไปจนได้)...ไหนมึงบอกว่าไม่มีใครแทนที่กูแล้วไม...พาเด็กม.ปลายมาอยู่ที่ห้องวะ"...เจ้าเชาว์กอดอก...หน้างอยื่งกว่าเดิมอีก...เหอๆ

"ไอ้บ้าเชาว์...นั่นมันน้องอาร์ม...น้องเขยกูเว้ย!!มึงเนี่ยมาด่ากูซี๊ซั๊ว"...

"จริงอะ…"เจ้าเชาว์ยังไม่สนิทใจ

"เอออออออออ"…เติ้ลจับคางพ่อตัวดีส่ายไปมา....

"เบาๆ...กูเจ็บนะ...หน้าคนนะเว้ยไม่ใช่ส้นตรีน"....

"อ่อ....กูคิดว่าส้นตรีน...555....แหม...สำออยนะเดี๋ยวนี้"...

"ไม่ต้องพูดมากเลยกูรีบมาหามึงยังไม่ได้กินอะไรเลย...หิวโว้ย...หิว…กาแฟก็เย็นชืดแล้ว...ไปๆหาไรให้กินหน่อยนะ..นะ...คนดี"...เชาว์โอบเติ้ลจากด้านหลัง....แถมหอมอีกฟอดใหญ่....

"ชื่นใจจังยังหอมเหมือนเดิมเลย"

เติ้ล...หน้าแดงด้วยความเขิน....แถมศอกที่ท้องพ่อตัวดีไปทีนึง....

"แหม...พอใช้ก็อ้อนใหญ่เลยนะมึง...ประจำเลยมุขนี้"..เติ้ลขยี้หัวเชาว์เบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว..

"งั้นก็นอนเล่นไปก่อนนะเดี๋ยวต้มมาม่าให้กิน..."

"ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบ"...เชาว์ลากเสียงยาวก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนยิ้มกรุ้มกริ่มที่เตียงของเติ้ล…มองดูคนรักทำโน่นทำนี่ไป...มีความสุขซักทีนะ...เติ้ล...เชาว์....

พรุ่งนี้จะเป็นยังก็ช่าง..ให้มันเป็นเรื่องของอนาคตขอเพียงเธอ...อย่าไปไหนอีกนะ....เชาว์...เติ้ลได้แต่คิดในใจ

http://media.imeem.com/m/-WkudoUcHI

[Bg LoVe NT]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เข้าใจกันแล้วววววววว

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

เพลงนี้มันโดน


อย่าไปไหนอีกนะเธอ ถ้ายังรักฉันก็อภัย
อย่าไปไหนอีกเหมือนเคย ถ้าเธอรู้ว่าเธอรักใคร
อยู่ด้วยกันตรงนี้ ทุกวินาทีเรื่อยไป
อย่าหายไปอีก หายไปจากฉันอีกนะได้ไหมถ้าเธอรักกัน

 

[Seiki]

เข้าใจกันซะที  ต่อไปก็มีความสุขกันมากๆ ชดเชยสองปีที่ห่างกัน 

[จันทร์ผา]

 :เฮ้อ:ในที่สุดความจริงก็ปรากฎ

นับว่าฟ้ามีตา อิอิ  แต่ก็บังหน้าห่วงอยู่อีก

ทางบ้านแป้งกะเชาว์จะว่าไงบ้างน๊า   

[cutekanny]

ู^
^
^

มาแล้วๆๆๆ

+1 ให้กำลังใจก่อนเลย

 




สงสารทั้งคู่เลย

น่าจะคุยกันตั้งแต่แรก

ขอบคุณสำหรับคะเเนนนะจ๊ะ....+1...ขอบคุณคนอ่านด้วย...อิอิ..ติดสินบนไว้เผื่อได้อีก..คริๆ

[cutekanny]

เข้าใจกันซะที  ต่อไปก็มีความสุขกันมากๆ ชดเชยสองปีที่ห่างกัน 

สมใจคนอ่านเเล้วใช่ป่ะ...อิอิ... ...ได้ซึ้งกันไป...

[cutekanny]

:เฮ้อ:ในที่สุดความจริงก็ปรากฎ

นับว่าฟ้ามีตา อิอิ  แต่ก็บังหน้าห่วงอยู่อีก

ทางบ้านแป้งกะเชาว์จะว่าไงบ้างน๊า   

จะรู้ใจคนเขียนไปมั้ยเนี่ย Rakza เเต่ไม่เป็นไรทุกปัญหาย่อมมีทางเเก้...ตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง...อิอิรักน้องพิชจัง...(เกี่ยวมะเนี่ย)
รักคนอ่านด้วยจ้า

[Poes]

นึกว่าจะได้อ่านอีกสักตอนก่อนนอน   






ปล พี่มาแก้เพลงให้นะมันไม่ได้ยิน ไม่รู้เป็นที่พี่คนเดียวป่าว  เอาแบบนี้เนอะ

[-~iK@iZ_KunG~-]

เข้าใจกันซะทีคู่นี้


 

[จันทร์ผา]

มาบอกแทนคนแต่ง

ช่วงนี้คนแต่งงานยุ่งมากมาย

[Bg LoVe NT]

วันนี้ไม่มาต่อเหรอ

อ่อ คนแต่งงานยุ่ง

ยังไงก็สู้ๆนะคะ

+ 1 เป็นกำลังใจให้ค่า

หายยุ่งแล้วก็รีบมาต่อน้าาาาา

[cutekanny]

มาบอกแทนคนแต่ง

ช่วงนี้คนแต่งงานยุ่งมากมาย

 :pig4:ขอบคุณมากจ้า...คนเเต่งยุ่งมากจริงๆช่วงนี้มีสัมนา ...ได้เเค่เเวะมาเยี่ยมเยียนทักทาย...ไว้ว่างเมื่อไหร่จะรีบลงให้นะคร้าบ...พี่น้อง