บทนำชายหนุ่มร่างสูงใหญ่แกว่งแก้วเหล้าในมือ ระดับแอลกอฮอล์ในเลือดที่เติมมาตั้งแต่หัวค่ำตอนนี้กำลังเริ่มได้ที่ เขาต้องการใครสักคนที่จะมาสุดเหวี่ยงไปด้วยกันในค่ำคืนที่เหลือและเขาก็ล็อคเป้าหมายได้เรียบร้อยแล้วคือชายหนุ่มร่างบางหน้าสวยที่เพิ่งเดินโงนเงนออกมาจากห้องน้ำ
เขาเล็งชายคนนี้มาตั้งตอนเดินเข้ามาในร้าน เห็นนั่งดื่มคนเดียวตรงบาร์ ทีแรกคิดว่ามารอใครแต่สุดท้ายก็ไม่มีใครมาสักที พอเห็นลุกไปเข้าน้ำเขาจึงสบโอกาสเดินตามไปดักรอ
“ว่าไงคนสวย คืนนี้ไปต่อด้วยกันไหม” ชายหนุ่มหนุ่มกล่าวพร้อมกับยื่นมือมาเชยคางมนให้เงยหน้าขึ้น ตากลมหวานกับริมฝีปากอิ่มยิ่งดูเชิญชวนเสียนี่กระไร
“เอ่อ... ไม่... ไม่เอา อย่ามายุ่ง...” ‘อริญชย์’ ยกมือปฏิเสธพัลวัน แต่ก็ไม่พ้นมือใหญ่ที่ถือวิสาสะจับที่หัวไหล่ เขาสะบัดตัวเดินหนีชายหากคนนั้นก็เดินตามมาคว้าเข้าหมับเข้าที่สะโพกแล้วบีบแรงๆ อีก “เฮ้ย! ก็บอกว่าไม่เอาไง…”
อริชญย์ไม่ได้เมา ยังไม่ได้เข้าใกล้เลยด้วยซ้ำเขาเพิ่งจะเริ่มจิบว้อดก้าใส่น้ำแข็งไปได้แค่แก้วเดียว ถึงขนาดตัวจะต่างกันมากถ้าเขาพยายามจะขัดขืนก็คิดว่าพอฟัดพอเหวี่ยง แต่เพราะชายคนนี้เป็นเบต้าและเขาก็ดันเป็นโอเมก้าที่อยู่ในช่วงผสมพันธุ์ ถ้าจะเรียกง่ายๆ ก็ฮีทหรือติดสัดน่ะแหละ
เขากินยาคุมสม่ำเสมอไม่เคยขาด แต่เพราะช่วงนี้ทำงานหนักอดนอนมาหลายวันก็เลยรู้สึกไม่ค่อยดี พอนึกอยากจะมากินเหล้าแก้เครียดสักหน่อยก็ดันผะอืดผะอมจนมาอ้วกออกหมดไส้หมดพุง คิดว่ายาคุมที่เพิ่งกินเข้าไปยังไม่ทันได้ย่อยก็คงไหลตามกันออกมาด้วย กำลังจะกลับไปที่นั่งเพื่อกินซ้ำอีกเม็ดก็ดันมาเจอหมอนี่ดักหน้าล้อมหลังไว้เสียก่อน
“หืม~ กำลังฮีทด้วยเหรอ” ชายหนุ่มทำจมูกฟุดฟิดพร้อมกับสอดหน้าเขามาข้างซอกคอแล้วแลบลิ้นเลียครั้งหนึ่ง เวลาโอเมก้าติดสัดจะปล่อยกลิ่นที่เฉพาะตัว จะบอกว่าเป็นฟีโรโมนสำหรับเรียกหาคนมาผสมพันธุ์ด้วยก็ไม่ผิดนัก ปกติแล้วกลิ่นนี้จะมีผลกับอัลฟาเท่านั้นแต่ถ้ากลิ่นรุนแรงมากๆ บางครั้งก็ส่งผลต่อเบต้าบางคนให้หน้ามืดตามัวได้เหมือนกัน
ลิ้นสากที่ลากผ่านผิวแก้มกับความหนืดเหนียวของน้ำลายทำให้อริญชย์รู้สึกสะอิดสะเอียน ทว่าหัวใจกลับเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นจนหยุดไม่ได้ เนื้อตัวสั่นระริก สัญชาตญาณของความเป็นโอเมก้ากำลังตอบสนอง มันเป็นเรื่องเหนือการควบคุมเมื่อร่างกายพร้อมจะอ้าขาให้คนแปลกหน้าเพื่อมาเติมเต็มความต้องการทางเพศ ทั้งที่หัวใจพยายามจะปฏิเสธ
อริญชย์รู้สึกว่าตัวเองกำลังตาพร่า ร่างกายอ่อนปวกเปียกไปหมด ทำให้ชายหนุ่มได้โอกาสผลักร่างบางติดหลังติดกำแพง เอาแขนข้างหนึ่งค้ำไว้ข้างศีรษะปิดทางหนี มือหยาบของมันสอดเข้ากำรอบคอแล้วบีบให้เขาอ้าปากออก
“ไม่... อย่า...” อริญชย์พยายามขัดขืนเป็นครั้งสุดท้าย ร้องเรียกให้คนช่วย แต่เพราะเป็นจุดลับตาจึงไม่มีใครเห็นประกอบกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ต่อให้มีใครผ่านมาก็คงคิดว่าเขากับผู้ชายคนนี้เกิดคลิ๊กกันแล้วก็กำลังเริ่มต้นสานสัมพันธ์สวาท เขาพยายามร้องเสียงดังขึ้นอีก แต่มือหยาบนั้นก็บีบแน่นขึ้นทุกทีจนไม่สามารถเปล่งเสียงใดๆ ได้นอกจากไอดังๆ “แค่ก... แค่ก...”
มันก้มหน้าลงมา อริญชย์คิดว่าคงไม่รอดแน่ เขาหลับตาแน่นเมื่อเสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับที่ใครคนหนึ่งเข้ามาแทรกตรงกลางแล้วผลักอกไอ้หมอนั่นออกไป
“ดูเขาไม่ค่อยเต็มใจจะมีอะไรกับนายนะ”
อริญชย์เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงทุ้มน่าฟัง เขารู้ว่าตัวเองเป็นคนตัวเล็กแต่ด้วยความสูง 168 เซ็นติเมตรก็ใช่ว่าจะเตี้ยม่อต้องขอใช้คำว่ากะทัดรัดจะฟังดูเข้าทีกว่า แต่ทันใดนั้นเขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนแคระที่ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างยักษ์สองตน
พลเมืองดีที่เข้ามาช่วยนั้นสูงใหญ่ อกผาย ไหล่กว้างรับกับเอวสอบนิดๆ
“ไม่เต็มใจแล้วยังไง ก็ไอ้หมอนี่มันเป็นโอเมก้าที่กำลังฮีท แล้วมันก็เป็นคนยั่วฉันเองด้วย ฉันแค่จะช่วยมันปลดปล่อยก็เท่านั้น”
“เขาพูดจริงเหรอ” ร่างสูงหันมาถาม
อริญชย์ส่ายหน้า เขาเจ็บคอจนไม่มีเสียงจะพูด
“เขาไม่ได้เต็มใจ”
“แล้วไง มันเป็นแค่โอเมก้าแพศยา มันมีสิทธิ์เลือกด้วยเหรอ”
“เป็น...” ร่างสูงกำลังจะเถียงให้แต่คนที่แอบอยู่ข้างหลังกลับสวนขึ้นเสียก่อน
“เป็นโอเมก้าแล้วมันไปหนักหัวพ่อแกหรือไงวะ ไอ้สัตว์!” ด้วยความโมโหที่โดนดูถูกอริญชย์จึงเค้นเสียงออกไปจนได้พร้อมกับถกแขนเสื้อเตรียมกระโดดเข้าใส่ “ชาติที่แล้วฉันเดินไปเตะชามข้าวแกหรือไงแกถึงจำฝังใจข้ามภพข้ามจะมาข่มขืนฉัน เก็บไอ้นั่นของแกไว้ฉี่เถอะ อันเท่านิ้วก้อยเดี๋ยวฉันจะเด็ดให้สูญพันธ์เลย”
“เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ” ร่างสูงคว้าเข้าที่หัวไหล่ ไม่นึกว่าจากคนที่คนมาช่วยจู่ๆ จะกลายเป็นกรรมการห้ามมวยไปเสียได้
“นี่มึงอยากตายหรือไงวะ” ชายคนนั้นก็ไม่ยอมให้โดนหยามง่ายๆ เขาเงื้อหมัดและพุ่งเข้าใส่
แต่พอถึงคิวบู๊อริญชย์รีบก้มตัวหลบหลังร่างสูง หมัดนั้นจึงกระแทกเข้าเต็มๆ ที่กรามซ้าย ร่างสูงเซถอยหลัง มุมปากได้เลือดไหลซิบ
“หนอยแน่ะ!” ร่างสูงกัดกรามแน่น เขาคว้าคอเสื้อชายคนนั้นแล้วแลกคืนไปหนึ่งหมัดเข้าที่กลางแสกหน้า
พออริญชย์เห็นเรื่องทำท่าจะบานปลายก็รีบหาทางหนี
“จะไปไหน!”
เสียงทุ้มเรียกไว้ ทำเอาอริญชย์ที่กำลังจะแอบย่องไปเงียบๆ สะดุ้งโหยง
“คนเขาอุตส่าห์คนเจ็บตัวจะขอบคุณกันสักคำก็ไม่มี” ร่างสูงบ่นพลางดึงคอเสื้อที่ยับย่นให้เข้าที่ โชคดีที่ไอ้หมอนั่นมันใจเสาะกว่าที่คิด โดนเอาคืนไปแค่หมัดเดียวก็เผ่นแน่บเสียแล้ว
อริญชย์หันมายิ้มแห้งให้พร้อมกับกล่าว “ขอบคุณ”
ตอนนั้นเองที่เขาได้สบตาร่างสูงเต็มตา เครื่องหน้าคมเข้ม ประดับนัยน์ตาสีดำคมกริบที่ดูทรงพลัง ไม่ต้องบอกเขาก็รับรู้ได้ทันทีว่าชายคนนี้เป็นอัลฟาแน่นอน
เรี่ยวแรงที่เริ่มกลับมามีอีกครั้งเพราะความโกรธถดถอยลงทันที แข้งขาอ่อนหมดแรงเอาดื้อๆ อริญชย์ทรุดตัวล้มลง และโชคดีที่ร่างสูงยื่นแขนเข้ามาคว้าตัวไว้ได้ทัน
เขาทำจมูกฟุดฟิด “ทำไมไม่กินยาเนี่ย”
“กินแล้วมันก็อ้วกออกมาหมดแล้ว” อริญชย์พึมพำ
“ยานายอยู่ไหน”
“อยู่ในกระเป๋าตรงบาร์ นายช่วยพาไปหน่อยสิ”
“มาถึงขั้นนี้ก็ต้องช่วยไม่ใช่หรือไง” ร่างสูงบ่นแต่ถึงอย่างนั้นก็จับท่อนแขนร่างบางพาดลงรอบคอ ทีแรกเขาทำท่าจะหิ้วปีกไป แต่เพราะส่วนสูงที่ต่างกันมาก เขาจึงเปลี่ยนใจอุ้มลอยขึ้นมาแทน
อริญชย์รู้สึกตัวเบาหวิว เป็นครั้งแรกที่เขาโดนใครสักคนอุ้มแบบนี้ ตากลมเหลือบมองคนหน้าคมที่บูดบึ้งหน่อยๆ ถึงปากจะบ่นกระปอดกระแปดแต่ชายแปลกหน้ากลับปฏิบัติต่อเขาอย่างทะนุถนอมราวกับว่าเขาเป็นลูกกระต่ายตัวเล็กๆ ที่กำลังถูกเจ้าของอุ้มไปมา
ร่างสูงอุ้มอริญชย์มาจนถึงบาร์และค่อยวางลง
“ท่าทางวันนี้จะได้คนถูกใจแล้วนะ” ‘มิสเตอร์บี’ บาร์เทนเดอร์หนุ่มใหญ่ที่ประจำอยู่ตรงบาร์ยิ้มให้อริญชย์ที่กลับมาที่นั่งพร้อมกับอัลฟารูปหล่อ “แล้วนี่ไปทำอะไรมา ทำไมกลิ่นหึ่งขนาดนี้ แบบนี้ไม่สมกับเป็นนายเลยนะริน”
“อย่าเพิ่งพูดมากเอาน้ำเปล่ามาแก้วนึงเร็วๆ เข้า” อริญชย์รีบเปิดกระเป๋าแกะยาออกจากแผงมายัดใส่ปากแล้วกระดกน้ำตามลงไป เพียงแค่อึดใจเขาก็รู้สึกกลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง “เมื่อกี้ฉันเกือบจะโดนปล้ำ โชคดีที่ได้เขาช่วยไว้”
“โชคดีสุดๆ เลย” มิสเตอร์บีหลิ่วตา “บอกมาสิว่านี่ไม่ใช่แผน”
อริญชย์พ่นลมออกจมูก “ระดับฉันไม่เคยต้องใช้อะไรพวกนั้นนายก็รู้” เขาหันไปยิ้มให้ร่างสูงที่ยังนั่งอยู่ข้างๆ “นายชื่ออะไร”
ร่างสูงนิ่งคิดอยู่อึดใจว่าควรจะตอบดีไหม “ธารา”
“เรียกฉันว่าริน” อริญชย์ยิ้มหวาน “นายอยากกินเหล้าอะไรไหมฉันเลี้ยงเอง... จะเอาว้อดก้า ไวน์ ค๊อกเทลหรือแชมเปญก็สั่งกับมิสเตอร์บีได้เลย เขาเป็นบาร์เทนเดอร์มือหนึ่งของที่นี่”
“ไม่เป็นไร ฉันแค่อยากช่วยเฉยๆ”
“อู้ว~ เป็นคนดีจัง”
“ก็แล้วไม่ดีหรือไงล่ะ ไม่งั้นนายก็โดนไอ้หมอนั่นปล้ำไปแล้ว แล้วนี่แทนที่จะรีบกลับไปพักผ่อนยังจะมีกะใจมานั่งล่อเป้าอีกนะ ไม่เข็ดหรือไง”
“ไม่อยากได้อะไรเลยเหรอ” อริญชย์ยังไม่เลิกกระเซ้า
“ไม่ล่ะ”
“แต่ฉันอยากตอบแทนนี่นา”
“ยังจะมีหน้ามาพูดอีก เมื่อกี้พอเห็นท่าไม่ดีก็ทำจะชิ่งก่อนเลยแท้ๆ”
“ก็แหม... ใครๆ ก็รักตัวกลัวตายและฉันอยู่ตรงนั้นไปก็เกะพวกนายต่อยกันเปล่าๆ นี่นา” อริญชย์เท้าแขนลงบนเคาน์เตอร์แล้วเอียงคอมองชายหนุ่มตรงหน้า
ร่างสูงมองตากลมใสเหมือนนัยน์ตาสัตว์ที่มองมา มันเป็นประกายวาววับดูน่ารักน่าค้นหา แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกว่ามันอันตรายเกินกว่าจะเข้าใกล้ เขาจึงคิดว่าควรแยกกันตรงนี้เลยดีกว่า “ผมขอตัวนะ”
แต่ร่างสูงยังไม่ทันจะได้ลุกจากเก้าอี้เมื่อมือเรียวเอื้อมมาคว้าเข้าที่หลังคอให้หันหน้าไปหาแล้วก็พุ่งเข้ามาจูบ ชายหนุ่มอึกอักทำอะไรไม่ถูก เขาเม้มปากแน่นในทีแรกและทำท่าจะผลักออก แล้วตอนนั้นเองเขาก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยมาคลอเคลียอยู่ที่ปลายจมูก มันไม่ได้หวานหรือฉุน แต่เป็นกลิ่นหอมสะอาดคล้ายกับกลิ่นอะไรบางอย่างที่เขาคุ้นเคยกับมันมาตั้งแต่ยังเด็ก มันคือกลิ่นแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อที่ใช้ในโรงพยาบาล และมีอีกกลิ่นหนึ่งที่อวลบางๆ ผสมอยู่ด้วยกันแต่เขายังนึกไม่ออกว่ามันคือกลิ่นอะไร รู้แค่ว่ามันหอม... หอมเหลือเกิน... หอมมากจนเกินจะห้ามใจ
พอเรียวลิ้นอุ่นแตะลงมาเบาๆ เป็นเชิงถาม เขาก็เผยอกลีบปากออกให้อีกฝ่ายเข้ามาสำรวจอย่างเต็มใจ ลิ้นหวานกวาดไปทั่วโพรงปากเกี่ยวกระหวัดเล่น ถ้าเปรียบเทียบกับจูบนี้เป็นการเลี้ยงเหล้าสักแก้วตามที่เจ้าตัวเสนอ เขาก็คงเพิ่งดูดดื่ม B52 เข้าไปรวดเดียว มันออกหวานรสส้ม อมขมเหมือนกาแฟ ก่อนจะระเบิดตูมในท้องทำให้รู้สึกอุ่นวาบไปทั่วทั้งร่างกาย
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้รู้สึกเข็ดขยาด แต่กลับสั่งมาดูดกินอีกช็อตแล้วช็อตเล่า
มิสเตอร์บีกรอกตามองบน เขาหยิบแก้วเหล้าที่อริญชย์ดื่มค้างไว้ไปเก็บแล้วเดินเลี่ยงไปทางอื่น ที่เขาพูดแซวไปมันผิดเสียที่ไหนล่ะ ที่อริญชย์ไม่เต็มใจให้ผู้ชายคนนั้นปล้ำก็เพราะไม่ใช่สเปคแค่นั้นเอง ตัวเขาทำงานที่ Devil Club นี้มายี่สิบปีเต็ม เห็นอริญชย์มาตั้งแต่ตอนยังเป็นนักศึกษาหงิมๆ มานั่งคนเดียว แค่สั่งเหล้ายังไม่ถูกด้วยซ้ำจนกระทั่งกลายเป็นหนุ่มแซ่บดื่มจัดที่ลากผู้ชายกลับบ้านไม่ซ้ำหน้าในแต่ละคืน
Devil Club นั้นเป็นคลับชั้นสูงเฉพาะเมมเบอร์เท่านั้นที่เข้าได้ไม่ว่าจะเป็นอัลฟา โอเมก้าหรือว่าเบต้าของเพียงแค่เงินถึง ที่นี่มีทั้งเหล้าชั้นดี ไวน์ราคาแพง และขึ้นชื่อในเรื่องของการหาคู่นอนชั่วคราว ไม่เคยมีใครมาที่นี่แล้วกลับออกไปมือเปล่า ต่อให้ไม่เจอคนที่ถูกใจ ก็มีพนักงานทั้งหนุ่มสาวที่เต็มใจให้หิ้วกลับแก้ขัดอยู่แล้ว
เมื่อก่อนเขาก็เคยสงสัยเหมือนกันว่าอริญชย์ทำงานอะไรถึงได้มีเงินจ่ายค่าเมมเบอร์ปีละเจ็ดหลัก แต่แล้วก็เลิกคิดเพราะไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขา ลูกค้าที่นี่ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยมีใครเปิดเผยที่มาของตัวเองหรือเงินอยู่แล้ว แค่มาหาคนที่ถูกใจแล้วก็กลับไปมีเซ็กซ์กัน
กลิ่นหอมอ่อนๆ เริ่มฟุ้งกำจายไปทั่ว อัลฟาที่อยู่รอบๆ เริ่มหันมามอง บางคนถึงกับกลืนน้ำลายด้วยความกระหาย แต่พอเห็นเจ้าของกลิ่นมีอัลฟาจับจองแล้วก็ได้แต่แยกย้ายกันไป
มิสเตอร์บีเองก็เขยิบตัวออกห่างเล็กน้อย เขาเป็นเบต้าและรู้สึกดีที่เป็นแบบนี้เพราะมันสะดวกกับอาชีพของตัวเอง ไม่ว่าจะอัลฟาหรือโอเมก้าก็ไม่มีผลกับเขา แต่กับอริญชย์เขายอมรับว่ามันพิเศษ ตั้งแต่เกิดมาสี่สิบห้าหนาวผู้ชายคนนี้เป็นโอเมก้าเพียงคนเดียวที่เขาได้กลิ่นเวลาฮีท และกลิ่นนั้นก็หอมมากจนเขาเองก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมบรรดาอัลฟาพวกนั้นถึงได้หลงไหลได้ปลื้มจนบางครั้งก็ถึงกับมีเรื่องกันเพื่อจะแย่งกันเป็นคู่นอน ทั้งๆ ที่ขึ้นชื่อว่าอัลฟา ไม่ว่าชายหรือหญิงแค่เอ่ยปากก็มีทั้งเบต้าและโอเมก้ามาต่อคิวรอให้เลือกเต็มไปหมด
ส่วนอริญชย์นั้นกลับกัน เขาไม่ใช่เหยื่อแต่เขาเป็นนักล่า และคืนนี้เจ้าตัวก็เลือกแล้วว่าจะล่าใคร
อริญชย์ปล่อยตัวร่างสูงพลางแลบลิ้นเลียคราบความชื้นบนริมฝีปากที่กลายเป็นสีแดงเข้มจากการดูดดึงเมื่อสักครู่
“นี่นาย... ทำอะไรน่ะ” ร่างสูงละล่ำลักถามทั้งที่ยังรู้สึกหวานติดปลายลิ้นไม่หาย ยอมรับว่ารู้สึกดีจนเกือบจะติดใจแต่เขาก็ไม่ได้เตรียมใจจะมามีอะไรกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันในคลับ
“ขอบคุณที่ช่วยนะ” อริญชย์ตอบหน้าตาเฉย
“โดยการจูบฉัน?” ร่างสูงถามกลับ
“พอไหม”
“หมายความว่าไงที่ว่าพอไหม”
“ก็ถ้าไม่พอ...” อริญชย์เขยิบเข้ามาใกล้ เขาลูบปลายนิ้วเล่นลงบนริมฝีปากหยักที่ชุ่มชื้นไปมาตรงมุมปากซ้ายเป็นรอยช้ำนิดๆ เพราะโดนชกเมื่อสักครู่ นัยน์ตาหวานฉ่ำหลุบลงมองก่อนจะตวัดขึ้นสบนัยน์ตาคมอย่างยั่วยวน “ฉันจะได้จ่ายเพิ่มให้ ถือว่าเป็นค่าทำขวัญที่ฉันทำให้ปากของนายเป็นแผล”
“แต่ฉันไม่อยากได้แบบนี้”
“แล้วอยากได้แบบไหน”
“ฉันไม่ได้ช่วยนายเพราะหวังอะไร แค่ช่วยเพราะอยากช่วยเฉยๆ”
“ถ้างั้นก็ยิ่งดีเลย” อริญชย์คลี่ยิ้มพร้อมกับขยับเข้าไปเอาแก้มแนบแก้มกระซิบที่ข้างหู “เพราะฉันก็แค่อยากได้นายเฉยๆ เหมือนกัน”
################################
Talkครั้งแรกกับโอเมก้าเวิร์สและNCเรี่ยราด
เรื่องนี้นายเอกกินเด็กค่ะ เอ๊ะ! หรือผู้ใหญ่จะโดนเด็กมันจับกินหว่า??
ฝาก #เชื้อดื้อรัก ไว้ในอ้อมใจอีกเรื่องนะคะ
แชทที่เจ้ารู้กหมาใช้เต๊าะอาจารย์หมอของเค้าค่ะ
https://www.readawrite.com/a/d86b591a6c46b1aadcb3eb88b98b56bd
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
