ตอนที่ 2
เปิดโทรศัพท์มา หลังจากเครื่องดับตอนแบตหมด เมื่อคืนลืมชาร์จไว้อ่านะ
มาชาร์จที่โรงพยาบาล
"ขอบคุณนะครับพี่ฝน ที่ให้ยืมที่ชาร์จ"
"ยินดีค่ะหมอ แวะมาใช้บริการอีกนะคะ"
"ครับ หมอกลับก่อนนะครับ"
"หมอๆๆ อย่าพึ่งไปค่ะ มีญาติคนไข้ฝากขนมไว้ให้คุณหมอค่ะ คุณแม่น้องโดนัท"
"โห เยอะแยะเลย พี่ฝนแบ่งไปทานด้วยครับ"
ผมหยิบขนมออกแบ่งให้พี่ฝน
"ขอบคุณมากค่ะหมอ หมอเอาไปแค่นั้นเองหรอคะ"
"แค่นี้ก็เยอะแล้วครับ"
"กลัวอ้วนหรอคะ หมอต้องทานเยอะๆนะคะ ผอมไปแล้ว แก้มยุ้ยๆเริ่มหายละนะ"
"ฮ่าๆๆ หายไปแหละดีแล้วครับ อ้วนเดี๋ยวไม่หล่อ"
"หืม ตอนนี้ไม่มีใครเกินหมอแล้วค่ะ ทั้งหล่อทั้งน่ารักทั้งใจดีพูดจาก็เพราะอารมณ์ดีมีน้ำใจ"
"พี่ฝน ผมจะลอยออกไปหน้าตึกแล้ว ชมแบบนี้เขินแย่"
"ก็จริงนี่คะ ไม่เหมือนหมอ........."
"หมออะไร" หมอกุ้งเดินมาด้านหลังทหหน้านิ่งใส่พี่ฝน
"หมอทั่วๆไปที่ชอบทำหน้าดุๆ ทำหน้ายักษ์อ่าค่ะ"
"ผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับพี่ฝน พี่กุ้ง"
"อืม เอ่อ เดี๋ยวน้องหมอ เรื่องอบรมมีคนบอกเราหรือยัง"
"อ่อมีแล้วครับ"
"โอเค"
ผมขอตัวจากพี่ๆ แล้วโทรศัพท์ก็สั่น ลืมเรื่องโทรศัพท์ไปเลยจ้า
"ว่าไงครับที่รัก"
"ปิดโทรศัพท์ทำไม"
"แบตมันหมด น้องภูเลยชาร์จไว้แล้วไปตรวจคนไข้ "
"แล้วเปิดเครื่องแล้วทำไมไม่โทรหาพี่"
"ก็กำลังจะโทรพอดี แต่เรื่องที่ต้องคุยกับพี่ๆที่นี้"
"ไม่เห็นที่พี่ไลน์ไปหรือไง"
"ยังไม่ได้ดูโทรศัพท์เลย พี่พีทเป็นอะไร ดูหงุดหงิด"
"คนที่โทรหาเมียตัวเองตั้งแต่เช้าแล้วไม่สามารถติดต่อได้ จะให้พี่นั่งหัวเราะหรือไง"
"เอ้า ก็รู้ว่าทำงานนินา ไม่เห็นจะต้องอารมณ์เสียเลย"
"โอเค"
เอ้า วางสายเฉย คือไร เห้ย ไอ้ผัวผีบ้าเอ้ย
โทรกลับไม่รับล่ะตัดสายจ้า เออ เอ้าซี้.........
"ฮัลโหลภู"
"ว่าไงสาวขิง วันนี้อะไรดลใจให้โทรหาเราจ้ะ"
"แหม ภูก็พูดไป ก็คุยไลน์กันเกือบทุกวัน"
"มันจะเหมือนได้ยินเสียงได้เห็นหน้าหรอว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าเนี่ย"
"พอดีขิงมาธุระแถวโรงพยาบาลของภูอ่ะ ก็เลยจะแวะไปหาซะหน่อย"
"เสร็จธุระแล้วใช่ป่ะ พอดีภูออกเวรพอดี"
"พอดีเลย ภูมาทำงานยังไง"
"พี่พีทมาส่ง"
"งั้นเดี๋ยวขิงไปรับนะ ใกล้ถึงแล้ว"
"เดี๋ยวภูไปรอหน้าโรงพยาบาลนะ ตรงสะพานลอยเลย"
"โอเคๆ"
ขิงมารับผมที่หน้าโรงพยาบาล
"โอ้ยยยคิดถึงมากกก กอดหน่อย" เราสองคนกอดกันในรถ ไม่ค่อยได้เจอกัน
ได้แต่คุยผ่านสื่อต่างๆ พอได้กอดกันแล้ว มันหายคิดถึง เพื่อนต่อให้นานแค่ไหน
สายใยของความเป็นเพื่อนก็ไม่เคยขาดออกจากกัน มันกลับทำให้เรารักกันมากขึ้นไปอีก
"ภูผอมไปนะ ขิงว่า ดูขิงสิ แก้มจะแตกอยู่แล้ว"
"จริงอ่ะ ดูอวบอิ่มมากๆ สงสัยสามีเลี้ยงดี"
"ฮ่าๆๆ ว่าไป มันชอบชวนเราทานตอนดึกๆตลอดเลย สี่ทุ่มห้าทุ่มยังนั่งทานกันอยู่เลย"
"พวกเราไม่ได้เจอกันแบบครบแกงค์นานล่ะเนอะ"
"แหม คุณหมอคิวทองขนาดนี้ ยุ่งตลอด
"โห มีวันหยุดไม่เกินสองวันต่อสัปดาห์ จะเอาเวลาที่ไหนมาว่าง พี่พีทเริ่มงอแงล่ะด้วย เราทำงานเยอะอ่ะ"
"นั้นไง เราว่าล่ะ"
"เมื่อเช้าเราแบตหมด นางโทรหาไม่ติด โดนบ่นนี้สงสัยจะงอนเราด้วย"
"ขิงว่าคนอย่างพี่พีทคงงอนได้ไม่นานหรอกเดี๋ยวก็ต้องง้อภูแหละ"
"เห้อ ยิ่งโตยิ่งเอาแต่ใจมากกว่า"
"ฮ่าๆๆ ว่าแต่เราสองคนจะไปไหนกันเนี่ย"
"นั้นสิ ขิงก็ขับมาเรื่อยเลย"
"เราไปหาอะไรทานกันม่ะ ขิงทานอะไรมายัง"
"ยังเลย งั้นเดี๋ยวเราไปหาอะไรอร่อยๆทานกัน แล้วซื้อไปฝากพี่พีทดีม่ะ จะได้ง้อพี่พีทด้วย"
"เอางั้นหรอ"
"เอางี้แหละ ขิงเองก็ไม่ได้เจอพี่พีทนานแล้ว "
"อืม ก็ดีเหมือนกัน ป่านนี้คงนั่งทำงานหน้าหงิกอ่ะ สงสารคนที่ต้องทำงานด้วยคงโดนนางเหวี่ยง ฮ่าๆๆ"
ตรื๊ดดดดด
"ตี๋วีดีโอคอลมา"
"เดี๋ยวภูรับเอง"
"อ้าว เมียตี๋ทำไม ผอมลง ฮ่าๆๆ มึงมาอยู่กับเมียกูได้ไง ไอ้หมอ"
"กูพาเมียมึง มาดูหมอหล่อๆ"
"เริ่มไม่ดีล่ะ ไอ้หมอผี ไปไหนกันอ่ะ อยากไปด้วย"
"ยังไม่รู้เลย พอดีขิงมาทำงานแถวโรงพยาบาลกู กูออกเวรพอดี"
"เออ มึงมาบ้านกูดิไอ้หมอ เดี๋ยวเย็นกูเลิกงาน ทำอะไรทานกัน"
"เดี๋ยวถามพี่พีทก่อนได้ป่ะ
"เดี๋ยวกูโทรไปเคลียร์เอง"
"เห้ยไม่ต้อง นางงอนกูอยู่ มึงโทรไปชวนคนอื่นดีกว่าตี๋ เอาให้ครบนะ"
"แล้วถ้ามึงมาไม่ได้คนเดียวกูจะด่ามึง ผ่านไลฟ์สด"
"อิด อก"
"เออแค่นี้ เดี๋ยวๆ ขอดูหน้าเมียกูด้วย คิดถึงจะแย่ล่ะ"
"อย่าเวอร์น่ะตี๋"
"เมียจ๋า วันนี้เอาไอ้หมอภูกลับบ้านเราให้ได้นะจ้ะ"
"จ้า"
"ขับรถดีๆนะคะที่รัก เจอกันที่บ้าน"
"อื้ม"
"ไอ้ตี๋มันดูหล่อขึ้นเนอะ"
"พาไปทำหน้ามา"
"ดูแลผัวดี ฮ๋าๆๆๆ"
เราสองคนไปทานข้าวกันแล้วก็ไม่ลืมที่จะซื้อมาฝากพี่พีท
"อ่าวไอ้หมา เอ้ยหมอ มาไงเนี่ย" เจอพี่บุ้งออกมาจากห้องพี่พีทพอดี
"มาไม่ได้หรอไง บริษัทใคร"
"เออ มาก็ดีล่ะ บอสเป็นไรว่ะ ไม่ค่อยยิ้มเลยวันนี้ อ่าวขิง โหยไม่เจอนาน สวยขึ้นป่ะเนี่ย"
"พี่ก็ หวัดดีพี่บุ้ง คืนนี้สนใจไปปาร์ตี้บ้านขิงป่าว"
"งานเยอะมาก เดี๋ยวจะพยายามเคลียร์แบบห้าจี"
"ให้ไวเลยพี่ บอกพี่อ้นด้วยนะ เจอกันที่บ้าน เดี๋ยวส่งโลไปให้"
"เออๆ พี่ไปทำงานก่อน ส่วนแก ไอ้หมา ไปช่วยเคลียร์บอสให้หน่อย บ่นพี่ตั้งแต่เช้าล่ะ"
"อืม หนูทำเองแหละ"
"นั้นไงก็ว่าแล้ว แทงหวยทำไมไม่ถูกแบนี้ว่ะ รีบเลย ซวยมาตกที่กูนี่ แก้งานจนขาจะขวิดล่ะ
"ขี้บ่น"
"ไปๆ ยังไม่ได้ทานอะไรด้วยนะ เดี๋ยวไอ้ส้มซื้ออะไรมาให้ ไม่ถูกปากอีก โดนบ่นกันยาวตั้งแต่เลขายันป้าแม่บ้านแน่"
"แบบนี้ขิงจะเข้าไปดีไหมเนี่ย"
"เข้ามาเหอะน๊าาา เราเอาอยู่ แค่นี้สบายมาก"
"อ่ะ ข้าว เผื่อช่วยได้"
"อ้าวน้องภู ไม่มานาน ป้าคิดถึงทุกวัน ถามคุณพีททุกวัน มาให้ป้ากอดหน่อย"
"ครับ น้องภูก็คิดถึงครับ แต่ว่างานยุ่งเลยไม่ค่อยได้มาเที่ยวที่นี้เลย"
"แวะมาบ่อยๆนะ ทานข้าวกันมายัง เดี๋ยวป้าไปซื้อให้"
"ไม่ต้องครับป้า ทานมาแล้ว เดี๋ญวป้าเอาน้ำกับจานให้น้องภูหน่อยนะครับ พอดีน้องภูซื้อข้าวมาให้พี่พีท"
"ได้ค่ะ"
"มาแล้วววววววว ทานข้าวยังพี่พีท"
"พี่พีทหวัดดี"
"อ่าวขิง ไม่ได้เจอกันนานเลย น่ารักขึ้นป่ะเนี่ย"
"อ้วนขึ้นมากกว่าพี่พีท"
"พี่ว่าแบบนี้ดีกว่าผอมๆนะ ทานอะไรมาหรือยัง เดี๋ยวพี่ให้แม่บ้านไปซื้อให้ จะได้ทานพร้อมกัน"
"ทานล่ะครับพี่"
ผัวไม่สนใจจ้า
"น้องภู ป้าเอาจานมาให้แล้วค่ะ แล้วนี่น้ำส้มของคุณๆค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
"พี่พีททานข้าวเลยไหม เดี๋ญวน้องภูใส่จานให้"
"ไม่อ่ะ ไม่หิว"
"แต่นี่บ่ายล่ะนะ ทานนิดหนึ่งก็ยังดี อร่อยมากเลยน๊าาาาา ซื้อมาสองกล่องเลยด้วย"
"พี่ยังไม่หิว"
"มีต้ำยำกุ้งด้วยน๊าาา ยังร้อนอยู่เลย "
"พี่บอกว่ายังไม่หิวไง"
"งั้นน้องภูรบกวนป้าด้วยนะครับ ถ้าพี่พีทหิว อุ่นอาหารให้พี่พีทหน่อยนะครับ อ่ะนี้"
"ได้ค่ะ"
"ไปกันเถอะขิง"
"ไปไหนอ่ะ เรายังไม่ได้ขอพี่พีท เรื่องเย็นนี้เลย"
"เราว่ามันไม่จำเป็นแล้วล่ะ"
"เห้ยเดี๋ยวภู พี่พีทอ่ะ ไอ้ภูงอนไปแล้วอ่ะ ขิงชวนมันไปช้อปปิ้งมันก็ไม่ไปบอกจะเอาข้าวมาให้พี่พีทก่อน"
"คือพี่......."
"มันทำไรผิดมากเลยหรอ ง้อแล้วก็ยังไม่หาย คนใจร้าย"
"เอาไงดีอ่ะขิง"
"ไม่รู้เว้ย เย็นเนี่ยขิงนัดเพื่อนๆทานข้าวที่บ้านขิงกัน ไอ้ภูมันก็จะมาขอพี่พีท ไงเย็นนี้ไปเจอกันที่บ้านขิงนะพี่"
"โอเคๆ ฝากดูแลเมียพี่ด้วยนะ"
"ไม่ต้องมาพูดเลย"
"งั้นเดี๋ยวพี่ตามไปง้อดีกว่า จอดรถชั้นไหนอ่ะ"
"สามเอ"
"พี่พีท ดูงานให้บุ้งหน่อยว่าโอเคไหม บุ้งขี้เกียจส่งแก้แล้ว"
"โอเคตั้งแต่แบบแรกแล้ว เห็นน้องภูไหม"
"เห็นเดินหน้าเป็นตูดไปเข้าห้องน้ำอ่ะ พี่แกล้งอะไรน้องผมอีกล่ะ"
"เปล่าเว้ย"
"ไม่จริงพี่อ้น ตัวดีเลยพี่พีทอ่ะ"
"แกล้งมันบ่อยๆเห๊อะ ระวังมันจะมีผัวใหม่ หมอหล่อๆยิ่งเยอะอยู่ด้วย"
พี่พีท หันมายกนิ้วกลางให้พี่อ้น ก่อนออกจากห้องไป
ภาพที่เดินมาเห็นในห้องน้ำคือ หมอเมีย กำลังล้างหน้า แล้วหยิบทิชชูในกระเป๋ามาซับหน้าเบาๆหน้ากระจก
"หิวข้าวจัง"
"........."
ไม่มีเสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้นจากคนหน้ากระจก ผมมองหน้าน้องภูผ่านกระจก ตาแดงๆมันทำให้ผมรู้ว่า
คนที่ผมรัก กำลังเอาน้้ำจากก๊อก มาลบล้างความเสียใจ ผมเข้าไปกอดน้องไว้ด้วยความผิด ความงี่เง่าของผม
"พี่ขอโทษนะ"
"ขอโทษทำไม"
"ก็พี่ทำน้องภูเสียใจ พี่ก็แค่แกล้งให้น้องภูง้อพี่เฉยๆ"
"ก็ง้อแล้วไง"
"พี่ขอโทษนะ ไม่ต้องร้องน๊าาา คนเก่ง"
"ร้องอะไร"
"ก็ตาแดงอ่ะ"
"ล้างหน้ามันก็ตาแดงม่ะ อีกอย่างนะ เรื่องแค่นี้ไม่เสียน้ำตาหรอก"
"จริงอ่ะ"
"ปล่อยได้ล่ะ"
"จะไปไหนนน ยังไม่หายคิดถึงเลย"
"จะไปไหนก็ได้ โตแล้ว"
"หืมมมม"
"พี่พีททท ไม่เอา ปล่อยยย นี่มันในห้องน้ำเดี๋ยวใครมาเห็น พี่พีท ไม่เอาาาาา"
กินน้ำหอมอ่อนๆที่ต้นคอ มันทำให้ผมอดใจไม่ไหวที่จะสูดดมมันจนเต็มปอด
ปากแดงๆที่กำลังบ่นผมอยู่ โดนบดขยี้จนมีสีแดงขึ้นไปอีก ดวงตากลมโตที่มองจ้องผมเหมือนจะตำหนิ
"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ"
"โอ้ยยยยย"
น้องภูหยิกมาที่พุงของผม
"อย่าทำแบบนี้ที่สาธารณะ"
"นี่ออฟฟิศพี่นะ"
"ให้คนอื่นเขาเคารพบ้างเหอะ อย่าให้เขามองว่าเป็นเจ้านายหื่นกาม"
"จุ๊บบบบ"
"คืนนี้น้องภูจะไปทานข้าวบ้านขิงกับเพื่อนๆนะ ตามไปรับด้วย"
"ขิงบอกแล้ว เดี๋ยวพี่จะรีบเคลียร์งาน แล้วตามไปนะครับ"
"อื้ม ปล่้อยได้ยังอ่ะ"
"เค ฟ๊อดดดด"
น้องภูจากตาแดง ตอนนี้แก้มแดงแทนแล้ว ฮ๋าๆๆๆ
เจอกันที่บ้านขิงนะจ้ะ เมียจ๋า
ก่อนอื่นต้องขอโทษเรื่องคำผิดทุกคนด้วยนะครับ
ไม่ได้พิมพ์นิยายนาน มือมันแข็ง ยังไม่ชินกับแป้นพิมพ์ใหม่ครับ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะครับ ยังไงฝากติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะครับ
จะพยายามมาต่อนิยายให้บ่อยที่สุด
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำติชมครับ
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" 2019 ((กลับมาละจ้า)""""ตอน10 หน้า 5 (อ่าน 21381 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก