หัวข้อ: #ปราบดาพิเศษ ตอนที่ 10 บ้านอัศวโยธิน (21/05/19) P.4

[Chompoo reangkarn]

พี่ต้นจะใช่ fc ต้นรถเป็นไรอะ  หรือเปล่าน้า. แก็งค์เพื่อนทั้งของพี่ปราบกับน้องเท็นนี่ทั้งชงทั้งปั่นเก่งจริงงานนี้จะสำเร็จปิดห้องสมุดเลี้ยงเลย

[lovenine]

เนื้อเรื่อง สนุก น่ารักมากๆ  อืมม ปราบทำไมไม่รับ ตุ๊กตา นะ หรือ ...ว่า..คนจ้าง คือ ปราบเอง ^^

[puiiz]

 

[Patsz]

น้องเท็นน่ารักมาก เอ็นดูน้อง ไม่รู้ตัวเลยซักนิดว่ากำลังโดนล่อลวงอยู่

[แพรวฐา]

พี่ปราบคนกาก วันนี้เขาท๊อปฟอร์มว้ะะ เอาเล้ยเพ้จีบเล้ยยยยย

[ปกรณ์แทน]

รอ ..

[uglydogx]

 

[medley]

ตอนที่ 7
ได้เสียเป็นเมียผัว

ผมตื่นขึ้นมาตอนสิบโมงกับความรู้สึกที่เหมือนตัวเองกำลังนั่งอยู่บนเรือใบโคลงเคลงกลางมหาสมุทรที่มีพายุซัดกระหน่ำ แล้วกูไม่ใช่แค่คนพายเรือธรรมดานะครับเพราะกูเมาเรือด้วยไอ้ชิบไก่ ชีวิตช่างหรรษายิ่งกว่าหนังเรื่อง Life of Pi เพราะนี่มันคือชีวิตจริงครับ Life of Ten แสดงจริงไม่มีแสตนด์อินไม่มีตัวแสดงแทน ทั้งมึนทั้งคลื่นไส้ พูดแล้วก็เดี๋ยวมานะครับ ลุกไปอ้วกแปป


“โอ้กกกกกกกกกกกกก” ผมนั่งกอดโถส้วมแล้วอาเจียนออกมาแบบหมดไส้หมดพุง เหม็นไปหมดไอ้แสรดดดดกลิ่นน้ำหอมที่ฉีดไว้ได้อันตรธานหายไปเพราะตอนนี้กลิ่นตัวกูไม่ต่างอะไรกับกลิ่นของรถขยะเปียก อนาถสภาพตัวเองที่เป็นอยู่เหลือเกินครับจึงตัดสินใจอาบน้ำ


ตอนยืนถอดเสื้อผ้าอยู่หน้ากระจกผมประหลาดใจเพราะเสื้อที่สวมอยู่ไม่ใช่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดิมที่ใส่ออกไปลั้นลาเมื่อคืนแต่กลับเป็นเสื้อยืดโง่ๆลายอันปังแมนที่ผมเอาไว้ใส่นอนเป็นประจำ จำอะไรไม่ค่อยได้เลยว่ะแต่เดาว่าเทพกรเพื่อนรักมันคงแบกผมมาส่งที่หอตามเคย ไว้เดี๋ยวเจอมันที่มอต้องซื้อกาแฟสตาร์บังที่มันชอบไปให้เป็นการขอบคุณซะหน่อย


ผมใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการอาบน้ำสระผมขจัดกลิ่นละมุดที่ฝังแน่นไปทั่วทุกอณูของร่างกาย ขอบคุณสบู่เหลวเดอมาพอนหอมชื่นใจที่ช่วยกู้วิกฤตให้กูในครั้งนี้ พออาบน้ำเสร็จผมก็หยิบชุดนักศึกษาที่รีดไว้แล้วอย่างดีมาสวมแล้วเดินออกมาเช็คความเรียบร้อยของตัวเองที่หน้ากระจก นายธาวินที่พึ่งฟื้นจากความตายยังหล่อเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือขอบตากูนี่ดำเมี่ยมเหมือนทาสโมคกี้อาย


วันนี้ผมมีเรียนแค่คาบเดียวตอนบ่ายโมง วิชาแลงคอมหรือ Language and Communication ภาษาเพื่อการสื่อสาร โชคดีที่วิชานี้อาจารย์ค่อนข้างชิวครับ แกชอบเน้นให้พวกเราดิสคัสแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในห้อง คาบนี้ผมเลยไม่มีงานต้องส่ง


พอทำอะไรเสร็จผมก็หยิบกระเป๋ากับกุญแจรถออกมากดลิฟท์ ในระหว่างที่รอลิฟท์ผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลาเพราะลิฟท์คอนโดกูนี่ขึ้นชื่อลือชาเรื่องความสโลว์ไลฟ์ เคยร้องเรียนกับนิติไปหลายรอบแล้วครับ แต่เจ๊นิติแกตอบมาแค่สั้นๆเล่นเอาชาวคอนโดสวัสดีทวีสุขหงายเงิบไปตามๆกัน


‘ถ้ารีบทำไมไม่มากดลิฟท์ตั้งแต่เมื่อวาน’ ครับ ไอสึด



[สามหนุ่มเนื้อทอง]


lnwgorn: ฟื้นยังวะ

lnwgorn: หายไปเลยนะมึง

lnwgorn: @ten38


onechaloem: พวกกูแดกข้าวอยู่อักษร

onechaloem: แต่จะเสร็จละ เจอกันที่ห้องเลย

onechaloem: เดี๋ยวพวกกูจองที่ให้



เห็นข้อความที่เดอะแก๊งส่งมาในไลน์กลุ่มแล้วตื้นตันว่ะ นอกจากจะแบกร่างไร้สติของกูกลับมาส่งถึงเตียงพวกมันยังเป็นห่วงเป็นใยผมขนาดนี้ เกิดมาชีวิตนี้มีเพื่อนอย่างพวกมันกูก็ตายตาหลับแล้วครับ ถึงพวกแม่งจะสติไม่ค่อยดีก็เหอะ กูรักพวกมึงนะเว้ย



ten38: T__T พวกมึงง

ten38: กูรักพวกมึงนะ



หลังจากนั้นผมก็ยัดโทรศัพท์ใส่กางเกงนิสิตไว้ตามเดิม เป็นจังหวะที่ลิฟท์มาพอดี ผมลงลิฟท์มาที่ลานจอดรถก็เห็นรถตัวเองจอดเด่นเป็นสง่า ไอ้กรมันจอดรถภาษาไรของมันวะ เกือบเบียดกับเสาแล้วไอ้ชิบหาย แสดงว่าตอนมันมาส่งแม่งก็คงจะเมาเหมือนกัน ไม่น่าแดกเยอะเลยกู นอกจากภาพจะตัดแล้วภารกิจที่กูตั้งใจจะทำให้สำเร็จแม่งยังค้างเติ่งอยู่ที่เดิมแถมจำอะไรไม่ค่อยได้อีก แต่ที่กูจำขึ้นใจเลยก็คือกูมีหนี้ก้อนใหญ่ราคาสามแสนปักอยู่บนหน้ากูเนี่ย วันนี้กูต้องทำให้สำเร็จให้ได้ไม่งั้นกูโดนฟ้องติดคุกหัวโตแน่


แม้จะเหลือความทรงจำของเมื่อคืนไม่มากแต่ผมยังพอจำได้ว่าเมื่อวานผมเอาตุ๊กตาน้องหมาพ่อปู่ฤาษีหนวดยาวติดใส่รถไปด้วย ผมเลยเปิดประตูตรงที่นั่งด้านหลังคนขับแล้วควานหาน้องหมาเพื่อที่จะเอาใส่กระเป๋าเป้ใบเก่งติดตัวไว้ แต่กูควานหายังไงก็เจอแค่ตัวเดียว ชิบหายน้องหมาหายไปไหนวะ กุ๊กๆๆ ออกมาสิลูก นี่ตุ๊กตามึงมีชีวิตปะเนี่ยพ่อปู่ ไอ้เหี้ยแค่คิดขนทั้งตัวกูนี่ลุกเกรียวเลย ผีจะมาหลอกกูกลางวันแสกๆไม่ได้นะโว้ย


ผมแทบจะรื้อทุกซอกทุกมุมของเบาะหลังเพื่อหาคำตอบว่าน้องหมากูหายไปไหน พอเหลือบไปมองหน้ารถก็พบกับกระดาษโพสอิทสีเขียวสะท้อนแสงแปะอยู่ตรงกลางพวงมาลัย ไอ้กรมันทิ้งดายอิ้งแมสเสจอะไรไว้ให้กูวะ มึงอ่านโคนันมากไปหรอเพื่อน



‘กูเอาตุ๊กตาหน้าโง่ของมึงมาแล้วนะ เลิกว่ากูใจร้ายได้แล้ว รำคาญ

ปล. เสื้อเชิ้ตสีขาวของมึงกูเอาไปทำผ้าเช็ดตีนแล้ว ไม่ต้องใส่แล้วนะ สะเหล่อ’



ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยย!!!! ด่ากูสะเหล่อแบบนี้จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่ไอ้พี่ปราบ!!!!!!! ไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ยยยๆๆๆๆ หัวผมแบลงค์ไปหมดแล้วครับตอนนี้คิดอะไรไม่ออกนอกจากคำว่าเหี้ยยยยยยยยยยยยย กูอยากกดลิฟท์ขึ้นไปชั้นบนของดาดฟ้าตึกคณะแล้วตะโกนลงมาดังๆว่าไอ้เหี้ยยยยย


สรุปว่าคนที่แบกร่างผมมาส่งเมื่อคืนไม่ใช่ไอ้กรหรือไอ้เหลิมแต่เป็นพี่ปราบหรอวะ เดี๋ยวนะไอสัดแบบนี้ก็แปลว่าคนที่จัดการเปลี่ยนเสื้อให้ผมก็ต้องเป็นแม่งอะดิ ฮืออออออออออ ไอ้พี่ปราบ ไอ้คนใจหมา มึงทิ้งเสื้อกู ตัวนี้กูซื้อมาตั้งสามพันกว่าบาท พึ่งใส่ไปสองครั้งเองด้วยใจคอมึงทำด้วยอะไรเอาเสื้อกูไปทำผ้าเช็ดตีน แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นหลักครับ ไหนๆมึงจะใจหมาเอาเสื้อกูไปทำผ้าเช็ดตีนแล้วมึงจะเสือกมาใจดีเปลี่ยนเสื้อให้กูทำไมเนี่ย ปล่อยกูนอนจมกลิ่นละมุดต่อไปก็ได้ กูไม่ถือ ไม่ต้องมาหวังดีกับกูหรอก กูอายพุง T_T


ตลอดทางที่ขับรถจากคอนโดไปมหา’ลัยจิตใจผมไม่ได้จดจ่ออยู่กับถนนเลยครับ ในหัวกูนี่คิดฟุ้งซ่านและประสาทแดก จินตนาการไปต่างๆนานาว่าเมื่อคืนแม่งเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่คิดจนหัวแทบแตกกูก็นึกอะไรไม่ออก เอาไว้ถึงมอค่อยไปคาดคั้นเอาจากพวกไอ้กรก็แล้วกัน ไอ้ควาย มึงไม่ต้องแดกแล้วกาแฟสตาร์บังอะ ปล่อยกูกลับมากับไอ้พี่ปราบได้ไง คิดไปคิดมาผมก็พาตัวเองมาถึงลานจอดรถฝั่งคณะ



“น้องเท็นคะ พี่ขอถามอะไรหน่อยสิคะ” ขณะที่ผมกำลังหันไปล็อครถ พี่จอย รุ่นพี่ปีสามในคณะที่ผมไม่เคยคุยด้วยก็เดินเข้ามาทัก ด้วยความที่ผมเป็นคนเฟรนด์ลี่และตอนนี้ก็ยังไม่สายครับ เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงกว่าคลาสจะเริ่ม ผมเลยหันไปยิ้มให้และตอบพี่จอยอย่างเป็นมิตร


“สวัสดีครับพี่จอย มีไรครับพี่”


“คือตอนนี้ทุกคนในคณะเขาพูดถึงแต่น้องเท็นอะ” โอ้โหนี่กูดังขนาดนั้นเลยหรอครับพี่ เขินว่ะ


“พูดว่าไรหรอครับ”


“เขาลือกันไปทั้งมอแล้วว่าน้องเท็นกับปราบดาวิศวะเป็นแฟนกัน ใช่เรื่องจริงรึเปล่าคะน้อง”


“ห้ะ!!!! พี่จอยว่าไงนะครับ”


“ก็เมื่อคืนมีคนเห็นปราบดาไปส่งน้องเท็นที่คอนโด แล้ววันนี้ยังมีคนเห็นปราบดาพกทุกตุ๊กตาหมาอีเกียมาด้วย ตัวเดียวกับที่เราชอบพกนั่นแหละ นี่ไง มีคนโพสต์ลงเฟสบุคเต็มเลย” พี่จอยเปิดเฟสบุคที่มีใครก็ไม่รู้ลงรูปพี่ปราบเดินถือตุ๊กตาหมาหน้าตาเหมือนกับไอ้ตัวที่อยู่ในกระเป๋าผมเปี๊ยบ ดูจากฉากหลังแล้วมันก็คงอยู่แถวคณะวิศวะของมันฝั่งนู้นอะครับ



กูช็อคไปแล้วครับหลังจากที่เห็นภาพในโทรศัพท์ของพี่จอย ผมไม่คิดว่าพี่มันจะเอาตุ๊กตาของผมไปจริงๆแถมแม่งยังพกติดตัวมาที่มอด้วย แม่งเดินถือไปไหนมาไหนแบบหน้าด้านๆเลยไอสัด คิดดูนะครับผู้ชายหน้านิ่งๆตัวใหญ่เท่าควายแต่ในมือถือตุ๊กตาน้องหมา เหมือนจะน่ารักนะครับแต่กูเห็นแล้วอายแทน ขนาดตอนผมจะพกผมยังต้องแอบพกเอาไว้ในกระเป๋าเลยอะ ถึงกูจะชอบลืมรูดซิปก็เหอะ



“ตกลงยังไงคะน้องเท็น ได้โปรดบอกให้พี่จอยชื่นใจทีว่ามันไม่จริง ผู้ชายงานดีสองคนจะกินกันเองไม่ด้ายยยยยย”


“เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วพี่ ผมกับพี่ปราบเนี่ยนะ คือเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันครับ แค่รู้จักกันเฉยๆ ไม่ได้สนิทกันด้วย” ผมปฏิเสธไปตามความจริงก่อนที่พี่จอยจะประสาทแดกไปมากกว่านี้


“แล้วทำไมต้องไปส่งกันด้วยคะ คนไม่สนิทกันเขาหามกันขึ้นคอนโดตอนค่ำมืดดึกดื่นด้วยหรอ ขอคำอธิบายด้วยค่ะ ต่อมเสือกพี่กระตุกไปหมดแล้ว จิตวิญญาณของชาวนิเทศมันร้อนรุ่มในกายพี่”


“เมื่อคืนผมกับเพื่อนเมามากอะครับ ถ้าให้ขับรถกลับเองเกรงว่าน่าจะไม่ถึงห้องหรอก นู่นอะครับป่านนี้ผมไปนอนใส่เฝือกอยู่โรงบาลแล้วมั้ง พี่ปราบดาเห็นผมขับรถไม่ไหวก็เลยอาสาไปส่ง ส่วนเพื่อนเขาก็คงแยกย้ายไปส่งเพื่อนผมเหมือนกัน” ผมตอบไปตามที่สันนิษฐาน ทั้งที่ความจริงมันเป็นยังไงกูก็ไม่รู้เหมือนกัน คือกูก็อยากรู้พอๆกับมึงเนี่ยแหละพี่จอย


“แล้วเรื่องตุ๊กตาล่ะคะ น้องเท็นจะแก้ตัว เอ้ย แก้ข่าวว่ายังไง” พี่จอยยังไม่เลิกราง่ายๆ มือข้างนึงก็ชี้ไปที่น้องหมาที่นอนแน่นิ่งอยู่ในกระเป๋าของผม นี่กูลืมรูดซิปอีกแล้วหรอ ควายแท้


“โห่ นี่มันตุ๊กตาอีเกียปะพี่ ใครๆเขาก็มีกันป่าว ผมเห็นสาวๆชอบถ่ายรูปอัพลงไอจี แค่ตุ๊กตาหมาตัวเดียวพวกพี่คิดกันไปได้ขนาดนี้เลยหรอ แบบนี้ไอ้เหลิมเพื่อนผมมันก็แอบกิ๊กกับชมพู่อารยาอะดิ เพราะแม่งก็ใช้มือถือรุ่นเดียวกันกับเขาอะ”


“ถ้าน้องเท็นพูดขนาดนี้พี่ก็ไม่มีอะไรจะถามแล้วค่ะ เอาเป็นว่าพี่จะพยายามเชื่อนะคะ อุ๊ยตายจริงจะบ่ายโมงแล้วงั้นพี่ไปเรียนก่อนนะคะ ไว้มีเรื่องเสือกแล้วจะมาถามใหม่ บายค่า” พอรัวคำพูดใส่ผมจบพี่จอยก็หันหลังเดินกลับไปหาเพื่อนๆที่นั่งทำหน้าเสือกอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลใต้โถงคณะ เล่นเอากูเหนื่อยตั้งแต่ยังไม่ทันได้เข้าเรียน


ผมใช้เวลาไม่นานก็พาตัวเองมาถึงห้องเรียน พวกไอ้เหลิมมันจองที่ไว้ให้แล้วครับเป็นที่ประจำด้านหลังห้องนั่นเอง พอพวกมันหันมาเห็นผมเดินเข้ามาก็ตาเหลือกแล้วรีบโผมากอดผมแน่นซะจนหายใจแทบไม่ออก เป็นส้นตีนอะไรกันอีกล่ะ



“ไอ้เชี่ยเท็นนนนนนน มึงบอกกูมาว่าพี่เขาทำอะไรมึง” ไอ้เหลิมเขย่าตัวผมแล้วถาม เดี๋ยวนะกูงง มันพูดถึงอะไรวะ


“เท็น มึงพูดมาเลยเขาทำอะไรมึง ต่อให้เป็นรุ่นพี่กูก็ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นแหละถ้ามาทำเพื่อนกู รู้จักเทพกรน้อยไปซะแล้ว”


“พวกมึงพูดเรื่องเหี้ยไรกันวะ กูงงไปหมดแล้วเนี่ย”


“ก็นี่ไงมึงพิมมาสั่งเสียพวกกูอะ บอกกูมาดิว่าพี่ปราบเขาทำอะไรมึง” แล้วมันก็หมุนหน้าจอโทรศัพท์ที่เปิดหน้าไลน์กลุ่มค้างไว้ เป็นบทสนทนาที่ผมคุยกับพวกมันเมื่อเช้าก่อนออกมาเรียน



ten38: T__T พวกมึงง

ten38: กูรักพวกมึงนะ
 

lnwgorn: เท็น มึงโอเคมั้ยวะ?


onechaloem: ไอ้เท็น ใครทำไรมึง?????

onechaloem: ตอบพวกกูดิ @ten38


lnwgorn: @ten38


onechaloem: PING!!!

onechaloem: PING!!!

onechaloem: PING!!!

onechaloem: เชี่ยมันไม่ตอบเลยว่ะ


lnwgorn: ไอ้เหี้ยเหลิม มึงปิงไปแล้วเครื่องมันจะสั่นให้มึงไหมล่ะ

lnwgorn: ปิงเป็นบีบีเลยไอ้สัด

lnwgorn: กูปวดหัวกว่าเดิมเพราะมึงเนี่ย



ผมอ่านแชทพวกมันแล้วงงกว่าเดิม ไม่ได้คำอธิบายเหี้ยไรเลยครับนอกจากความไร้สาระของไอ้เชี่ยเหลิม



“อ่านแล้วงงกว่าเดิมอีก พวกมึงซักคนอธิบายให้ฟังหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น”


“ก็เมื่อคืนมึงเมาอย่างกับหมา พี่ปราบเห็นมึงเดินเซออกไปหน้าร้านเลยบอกพวกกูว่าจะพามึงกลับแล้ว กูเห็นพี่เขาไม่เมาก็เลยไว้ใจให้เขาเป็นคนไปส่งมึงกลับห้อง แต่ที่ไหนได้แม่งทำลายความเชื่อใจกูพังยับเยินเลยว่ะ บอกกูมาเลยเพื่อนว่าพี่ปราบแม่งปู้ยี้ปู้ยำมึงแล้วใช่มั้ย แม่งเอ๊ย อย่าให้กูเจอนะมึงจะอัดให้เละคาตี...”



โป๊ก!



ไอ้เหลิมยังพูดไม่ทันจบผมก็โบกหัวมันไปแรงๆหนึ่งที หน้าแม่งคว่ำติดโต๊ะเลยครับ กูทนฟังต่อไม่ไหวที่มันคิดเป็นตุเป็นตะไปว่าผมโดนไอ้พี่ปราบปู้ยีปู้ยำเมื่อคืน


พูดออกมาได้ เฮงซวย!!!


“เชี่ยเท็น มึงตบกระโหลกไอ้เหลิมทำไมวะ เดี๋ยวแม่งก็โง่กว่าเดิมหรอก” ไอ้กรตกใจที่เห็นผมฟาดหัวไอ้เหลิมไปเต็มแรง


“ก็แม่งพูดจาไร้สาระอะ พี่ปราบไม่ได้ทำอะไรกูทั้งนั้นแหละโว้ย แค่ไปส่งกูเฉยๆ พวกมึงมันใช้ไม่ได้ไงถึงไม่ยอมไปส่งกู”


“อ้าว!!!!!!! ชิบหายดิครับงานนี้” ไอ้เหลิมเงยหน้าขึ้นมาแล้วตะโกนซะดังลั่นห้อง มึงเอาอีกแล้วนะไอ้เหลิม วันหลังมึงไปนั่งไกลๆกูเลยปะ


“กูเห็นมึงหายเงียบไปทั้งคืน พอตื่นมามึงก็สั่งเสียพวกกูเหมือนมึงจะไปตายอะ กูก็นึกว่าพี่ปราบแม่งทำการปราบดาภิเษกตัวเองขึ้นเป็นผัวมึงทางพฤตินัยไปเรียบร้อยโรงเรียนสวัสดีทวีสุขไปแล้ว”


“พวกกูโมโหจนเลือดขึ้นหน้าเลยรู้ปะ ก็เลยทักไปหาพวกพี่ซันแล้วด่าแทนมึงไปชุดใหญ่”


“เชี่ย พวกมึงคิดกันไปได้ไงวะ แล้วมึงไปด่าเขาว่าอะไรไหนกูดูหน่อย” พอผมพูดจบไอ้สองตัวมันก็มองหน้ากันเลิ่กลั่กแล้วค่อยๆยื่นโทรศัพท์มาวางตรงหน้าผม




[ปาร์ตี้ชะนี โชคดีมีผัว]


lnwgorn: พี่

lnwgorn: ผมมีไรจะบอก


ซันช่าย: เชี่ยๆๆๆ

ซันช่าย: ตื่นเต้น

ซันช่าย: มีไรวะ

ซันช่าย: @ฉี @น้ำหอม แก๊งๆๆๆๆ

ซันช่าย: มีเรื่องให้เสือกแร้วจ้า *เคาะหม้อ*


น้ำหอม: มีไรวะ


ฉี: เล่าๆๆๆ

ฉี: ขี้อยู่ แต่พร้อมเสือก


onechaloem: ไอ้เหี้ยจะพูดไงดีวะ

onechaloem: พวกพี่ทำใจดีๆไว้นะ

onechaloem: คือ

onechaloem: ไอ้เหี้ยกูไม่กล้าพิมพ์ ไอ้กรมึงเล่าดิ


ฉี: olo

ฉี: ถ้ามึงจะไร้สาระกูไปขี้ต่อแล้วนะ


onechaloem: เฮ้ยเดี๋ยวดิพี่อย่าพึ่งไป

onechaloem: ผมจะบอกว่า

onechaloem: พี่ปราบกับไอ้เท็นเพื่อนผมมันได้กันแล้ว!!!!!!!!



ผมไม่รู้ว่าจะโฟกัสที่อะไรก่อนดีเลยครับระหว่างบทสนทนาในแชทกับชื่อไลน์กลุ่มของพวกแม่ง ขนหน้าแข้งนี่ยาวเฟื้อยกันทุกคนมึงก็กล้าตั้งเนอะว่าปาร์ตี้ชะนีโชคดีมีผัว แต่เดี๋ยวก่อนนะไหนมึงบอกว่ามึงโมโหจนต้องเข้าไปด่าพี่ปราบแทนกูไง แต่ที่กูเห็นคือมึงรีบไปป่าวประกาศแบบผิดๆให้พวกพี่เขาเข้าใจว่ากูได้เสียกับพี่ปราบแล้วเนี่ยนะ ไอสัด



“ไหนบอกว่าพวกมึงโมโหจนรีบทักไปด่าไง ไหนมึงชี้ซิไอ้เหลิมว่ามึงด่าเขาประโยคไหน”


“นี่ไง กูพิมพ์คำว่าไอ้เหี้ยไปตั้งหลายคำมึงไม่เห็นหรอ แค่นี้ยังหยาบไม่พออีกหรอวะ” ไอสึดยังจะมีหน้ามาถาม แบบนี้แถวบ้านกูไม่เรียกว่าด่ามั้ยอะ


“มึงไปแก้ข่าวเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้พวกเชี่ย ป่านนี้พวกพี่แม่งคิดกันไปไหนแล้ว”


“เออๆ กูขอโทษ เดี๋ยวกูไปแก้ข่าวให้มึงไม่ต้องห่วง”


“แล้วนี่กรุ๊ปแชทอะไรวะ ทำไมไม่ลากกูเข้าไปด้วยอะ แล้วไอ้พี่ปราบไม่ได้อยู่ในกลุ่มด้วยหรือไงแม่งถึงไม่ออกมาพูดอะไรเลย”


“กลุ่มนี้กูเอาไว้ชวนกันเตะบอล มึงไม่เตะแล้วจะเสนอหน้าเข้ามาทำไม ขนาดพี่ปราบเขายังไม่อยู่ในกลุ่มนี้เลย”


“เออๆ ช่างแม่งเหอะ อย่าลืมไปแก้ข่าวให้กูด้วยแล้วกัน” วันนี้วันอะไรของผมวะ ทำไมใครๆก็เอาเรื่องของผมไปพูดกันผิดๆ เมื่อกี้พี่จอยก็มาหาว่าผมเป็นแฟนกับพี่ปราบ ส่วนไอ้พวกเหี้ยนี่หนักว่าใครเพื่อนเลย มาหาว่ากูกับพี่ปราบได้เสียเป็นเมียผัวกันแล้ว ขากกกกกกกกกกกก


“พักเรื่องนี้ไว้ก่อนเหอะว่ะ กูมีอะไรที่สำคัญกว่านั้นจะบอก” ผมเปลี่ยนเรื่องเพราะนึกขึ้นมาได้ถึงเรื่องภารกิจที่สำเร็จไปแล้วหนึ่งขั้นของผม


“กู-ทำ-สำ-เร็จ-แล้ว-โว้ยยยย!!!!!” รอบนี้กลายเป็นผมที่ลืมตัวตะโกนออกมาซะดังลั่นห้อง อาจารย์ที่ยืนคุยกับนิสิตที่นั่งอยู่แถวหน้าๆถึงกับหันมามองแล้วส่งสายตาคาดโทษมาทางผม ผมผงกหัวขอโทษปะล่กๆแล้วหันมากระซิบต่อ ขนาดอาจารย์มองแล้วกูยังไม่หยุดคุยเลยคิดดู


“กูเอาตุ๊กตาให้พี่ปราบดาไปแล้วนะเว้ย แถมวันนี้พี่เขายังพกมาเรียนด้วย แปลว่านี่กูทำของใส่พี่มันสำเร็จแล้วอะดิ”


“เชี่ย มึงไปทำอีท่าไหนวะเขาถึงยอมรับไอ้ตุ๊กตาปลุกเสกอะไรนั่นของมึงอะ แจ๋วว่ะไอ้เท็น”


“กูไม่ได้ทำอะไร พอตื่นมาแม่งก็เขียนโน้ตแปะไว้ที่พวงมาลัยรถกูว่ามันเอาตุ๊กตากูไปแล้ว เชี่ยยยยย โล่งว่ะ”


“เฮ้ย เป็นไปได้หรอวะ พี่ปราบเนี่ยนะอยากได้ตุ๊กตาหมาหน้าโง่ของมึง จะเอาไปทำไรวะ กูว่ามันแปลกๆอยู่นะ มึงว่าไงวะไอ้เหลิม” ไอ้กรวิเคราะห์เหมือนพวกตำรวจในซีรีส์สืบสวนของพวกฝรั่งแล้วหันไปขอความคิดเห็นจากไอ้เหลิม แต่สภาพไอ้เหลิมนี่กูว่าอย่างเก่งก็เป็นได้แค่ตัวประกอบในละครหกโมงเย็นเพราะหน้ามึงดูไม่ฉลาดเลย


“หรือว่าพี่ปราบจะชอบมึงวะเท็น”


“ไม่ใช่ละ แม่งจะมาชอบกูได้ไง”


“ทำไมอะ คนชอบมึงเยอะจะตายแล้วทำไมพี่ปราบจะชอบมึงบ้างไม่ได้วะ”


“เอ้าก็มึงดูสภาพเพื่อนมึงด้วย กูก็คนธรรมดาๆปะวะ แล้วมึงดูหนังหน้าเขาซะก่อน หล่อทุกกระเบียดนิ้วขนาดนั้นจะเอาอะไรมาชอบกูอะ”


“มึงก็ไม่ได้ขี้เหร่เลยนะเท็นเดี๋ยวกูโบกให้ พูดเหมือนบ้านมึงไม่มีกระจก”


“คือกูก็ไม่ได้แย่ไง แต่พี่ปราบคงหาได้ดีกว่ากูเยอะอะ ที่สำคัญกูก็เป็นผู้ชายป่าววะ พี่ปราบแม่งไม่น่าจะมาชอบกูได้เลย ยังไงก็ไม่ได้ว่ะ”


“หรือว่าจะเป็นเพราะตุ๊กตาตัวนั้นที่มึงให้เขาไป กูว่าใช่แน่ๆ พี่ปราบแม่งโดนของมึงเข้าแล้วไอ้เท็น” ไอ้กรเสนอความคิด


“กูว่าเป็นไปได้ อย่าดูถูกอภินิหารของพ่อปู่ฤาษีหนวดยาวแห่งวัดถ้ำกระบอก กูไปเสิร์ชกูเกิ้ลมาเขาบอกว่าดังใช้ได้” ไอ้เหลิมเสริมทับอีกแรง


หรอวะ… ผมฟังที่พวกมันพูดแล้วก็คิดตาม มันก็ดูจะเป็นไปได้นะครับที่พี่ปราบมันจะโดนของเพราะไอ้ตุ๊กตาตัวนั้นมันถูกปลุกเสกมาแล้วนี่หว่า แสดงว่าที่มันอุตส่าห์เสียเวลาไปส่งผมเมื่อคืนแถมยังใจดีเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แล้วยังพกตุ๊กตามาเรียนด้วยอีก แปลว่ามันโดนของเข้าแล้วจริงๆหรอวะเนี่ย ขนลุกเลยกู


พอคิดได้ผมก็รีบทักไลน์หาพ่อปู่เลยครับ มันตั้งชื่อไลน์ว่าอะไรแล้วนะ ไม่ได้คุยกันตั้งหลายวันกูลืมแล้วเนี่ย


ผมย้อนแชทกลับไปดู เอาจริงๆไม่ค่อยได้คุยกับใครเท่าไหร่หรอกครับนอกจากพวกไอ้เหลิมกับคนที่บ้าน นอกนั้นเป็นพวกไลน์ออฟฟิเชียลที่กูแอดเอาไว้โหลดสติกเกอร์ฟรี คุ้มมั้ยวะเนี่ย สติกเกอร์สะเหล่อเชี่ยไรไม่รู้แลกกับที่ไลน์กูแจ้งเตือนไม่หยุดเพราะโปรโมชั่นลดราคาต่างๆที่กูไม่เคยสนใจ


เจอแล้วครับไลน์พ่อปู่ เขาตั้งแค่ตัว ‘P’ สั้นๆ สงสัยจะย่อมาจากคำว่า Por-Poo ที่อ่านทับศัพท์เป็นคำว่า ‘พ่อปู่’ ทำไมมึงมินิมอลจังวะ จะตั้งให้กูหาเจอง่ายๆหน่อยก็ไม่ได้


ten38 sent a sticker.


ผมกดส่งสติกเกอร์กระต่ายโคนี่ที่โผล่มาจากพื้นธรณีสูบ แม่งน่ารักดีนะครับโผล่หัวออกมาจากหลุมสีดำๆ


ten38: จ๊ะเอ๋พ่อปู่!!!!!


พิมพ์ไปไม่นานพ่อปู่ก็ตอบกลับมาครับ


P: จ๊ะเอ๋เหี้ยไรมึง


อ้าวเชี่ยพ่อปู่ด่ากูทำไมอะ


P is typing..


P: โทษครับผิดแชท


อ่อๆ มันพิมพ์ผิด ตกใจหมดเลยสึด


ten38: พ่อปู่ครับ ผมทำภารกิจแรกสำเร็จแล้ว

ten38: ส่งของชิ้นต่อไปมาได้เลยครับ
 
ผมจัดการรายงานความคืบหน้าให้กับพ่อปู่ พอข้อความขึ้นว่าถูกอ่านแล้วพ่อปู่ก็ตอบกลับมาทันที


P sent a file.


ผมกดเข้าไปในไฟล์ที่พ่อปู่ส่งมาให้ก็พบว่าเป็นข้อความสามบรรทัดที่กูอ่านแล้วงงจนคิ้วผูกกันเป็นรูปตีน



‘โอ้นั้นมันบักแตงโม

โอ้นั้นมันบักส้มโอ

โอ้นี้คงเป็นบักพร้าวน้ำหอม’



ten38: งง

ten38: พ่อปู่ส่งอะไรมาหรอครับ

ten38: ส่งผิดอีกหรือเปล่าเนี่ย


อะไรคือแตงโมส้มโอมะพร้าววะ หิวหรอพ่อปู่ ไปตลาดก่อนไหมอะค่อยกลับมาคุย ผมไม่รีบ


P: นี่คือบทสวดมหาเสน่ห์ที่จะต้องใช้ในการรีวิวของชิ้นถัดไป

P: ชิ้นนี้จะไม่เหมือนกับชิ้นที่แล้วเพราะเราจะมีแค่บทสวดให้ ซึ่งเอาไว้สำหรับปลุกเสกน้ำมันพราย


เชี่ยยยยยยยยยย น้ำมันพรายมีจริงหรอวะเนี่ย กูเคยได้ยินแต่ชื่อกับเห็นในละครที่เขาฉายในทีวีอะที่ตัวร้ายทำใส่พระเอกแล้วพระเอกก็ตกหลุมรักนางร้ายจนกลายเป็นบ้า เหี้ยกูกลัวอะ ถ้าทำใส่พี่ปราบเขาจะไม่เป็นอันตรายหรอวะ


ten38: มันจะดีหรอครับพ่อปู่

ten38: ฟังดูอันตรายอะ

ten38: ผมกลัวพี่ปราบดาจะกลายเป็นบ้า นั่งตาลอย น้ำลายเยิ้มงี้ก็ไม่ไหวนะพ่อปู่


P: อย่าดูละครให้มันมาก อาการแบบนั้นไม่มีหรอกครับ

P: ที่คุณต้องทำคือให้ปลุกเสกน้ำอะไรก็ได้ด้วยคาถานี้แล้วค่อยเอาไปให้เป้าหมายของคุณดื่ม น้ำที่คุณปลุกเสกจะกลายเป็นน้ำมันพราย เมื่อเป้าหมายดื่มแล้วเขาจะค่อยๆหลงคุณจนหัวปักหัวปำ และคุณต้องทำยังไงก็ได้ให้เขาเอ่ยคำว่าชอบออกมา ภารกิจนี้ถึงจะสิ้นสุด


ten38: ทำไมมันดูน่ากลัวจังครับพ่อปู่


P: ไม่น่ากลัวหรอกครับ ภารกิจนี้มันอาจจะง่ายกว่าที่คุณคิด

P: สู้ๆนะครับ รออยู่


ten38: รออะไรครับ


P: หมายถึงรอแจกภารกิจสุดท้ายอยู่ครับ

P: และเงินสามแสนที่ตกลงกันไว้

P: “พร้อมโอน”


โอ้โหเห็นคำว่าพร้อมโอนแล้วไฟในตากูนี่ลุกพรึ่บ ทำไมพ่อปู่มันรวยจังวะ รู้งี้กูไปบวชเป็นฤาษีบ้างดีกว่าไม่มานั่งเรียนให้เสียเวลาแบบนี้หรอก


ten38: โอเคครับพ่อปู่ ผมจะไม่ทำให้พ่อปู่ผิดหวัง

Talk

ขอบคุณทุกฟีดแบ็กที่ช่วยต่อลมหายใจนะคะ อ่านแล้วฟิตจัดอยากอัพทุกวันเลย
ปล. วาดวันเฉลิมมาฝากค่า ตอนที่แล้วก็วาดน้องเท็นเมามาให้ดู ขออนุญาตอวดน้องเท็นอีกรอบ 55



#ปราบดาพิเศษ
medley0810

[พลอย]

ป่านนี้อิพี่ปราบหน้าชื่นเลยมั้ง 5555555 ในใจคงไม่อยากแก้ข่าวใช่มะถ้ามีคนไปถาม รอฟังจากมุมอิพี่ปราบอยู่นะค้ะ

[fc_fic]

 

[ก้อนขี้เกียจ]

อีพี่ปราบบักแตงโมบ้าอะไร55555555

[Seilong2]

อิพี่ปราบกับนังเท็นใครบ้ากว่ากัน 

[B52]

 

[puiiz]

 

[Patsz]

พี่ก็บ้าน้องก็ซื่อบื้อ สมกันจริงๆ

[Chompoo reangkarn]

งุ้ยตลกในตาเท็นไฟบุกพรึ่บกับเงินสามแสน ระวังได้ทั้งเงินทั้งสามี

[ปกรณ์แทน]

 

5555

[songte]

สนุกสนานบันเทิงมากๆๆๆ ชอบๆๆๆๆ

[JokerGirl]

แหมๆๆๆอิพี่ปราบ เสื้อเชิ้ตน้องคงเอาไปกอด ไปดมแล้วล่ะ เดี๋ยวถ้าแผนแตกน้องจับได้นะ จะดูคนหน้าแห้งเหี่ยว

[kingkongkaew]

เรียกปราบหรือพ่อปู่ดี แผนปราบนี้ฮาจริงๆ

[kungverrycool]

รอตอนร่ายคาถาปลุกเสกน้ำเลยจ้าาาาา 555
 

[Pa'veaw]

เท็นหนูจะซื่ออะไรขนาดนั้นลูกก

พี่ปราบคนกาก ปากก็แข็ง ตัวเองมากกว่าที่ทำของใส่น้อง

[uglydogx]

 

 

 

 

 

[medley]

ตอนที่ 8
น้องหน้าโง่

วันนี้พวกผมไม่ได้เรียนที่ตึกคณะของตัวเองครับเพราะมีเรียนวิชา Gen-Ed หรือ General Education ซึ่งต้องเรียนรวมกับเหล่านิสิตจากคณะอื่นๆ วิชาที่พวกผมเลือกลงกันในเทอมนี้ได้แก่ Civilization ซึ่งอยู่ในหมวดมนุษย์ เป็นวิชาที่ขึ้นชื่อว่าโหดหินและไม่ควรลงเป็นอย่างยิ่งถ้าอยากจะเก็บเอ ถามว่ารู้แล้วพวกกูเสนอหน้ามาลงให้ลำบากทำไม แหม่ไอสัดกูลงทะเบียนไม่ทันไงครับ กดเอฟห้ารอลงทะเบียนจนนิ้วหงิกเว็บก็ล่มตามเคย สุดท้ายก็เลยต้องมาก้มหน้ารับชะตากรรมกับการศึกษาประวัติศาสตร์ของโลกซึ่งแม่งไม่ใช่ทางของผมเลย

หลังจากหมดชั่วโมงเรียนสภาพพวกผมสามคนตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากเหล่าฮีโร่ที่พึ่งเข้าร่วมรบในสงครามธานอส คือถ้าอาจารย์จะโหดขนาดนี้ก็ดีดนิ้วให้กูหายไปเลยเหอะ ซวยชิบหายเลยครับนั่งเรียนกันอยู่ดีๆอาจารย์ก็แจกป็อปอัพควิซอย่างหน้าตาเฉย พวกผมที่มัวแต่สุมหัวคุยกันเรื่องภารกิจน้ำมันพรายก็เลยไม่มีใครได้ทันฟังสิ่งที่อาจารย์สอนสักคน จะมีก็แต่ไอ้เทพกรนี่แหละที่ลอยลำอีกตามเคย


“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ” พอเดินโซซัดโซเซออกมาจากห้องไอ้กรก็ยิงคำถามใส่ผมทันที หน้าตามันดูชิวมากครับ มึงทำข้อสอบได้อีกแล้วล่ะสิ

“กูว่าจะเริ่มวันนี้เลยว่ะ เย็นนี้พวกมึงเตะบอลกันเปล่าวะ เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำมั่วๆเอาจากโรงอาหารอักษรซักขวดแล้วค่อยแวะเอาไปให้พี่ปราบที่สนาม”

“เตะทุกวันอะ เตะจนน่องกูปูดเป็นไก่ฉีดสารเร่งโตแล้วเนี่ย” แหมะมึงก็เปรียบเทียบซะกูเห็นภาพ

“แต่ช่วงนี้พวกกูคงไม่ได้เตะกับพวกพี่ซันว่ะ ต้องไปซ้อมแข่งกีฬามหา’ลัยกับพวกที่คณะ”

“ไหนๆก็มาฝั่งนี้แล้วมึงก็เอาไปให้เขาที่คณะเลยดิ วิศวะอยู่แค่นี้เอง” ไอ้กรออกความเห็น ฉลาดอีกแล้วเพื่อนกู

“เออก็ดีเหมือนกัน งั้นกูไปก่อนนะ”

“นั่นแน่ เดี๋ยวนี้ไม่ต้องให้พวกกูไปเป็นเพื่อนแล้วหรอ”

“นั่นแน่เชี่ยไร มึงเห็นเพื่อนมึงพึ่งสามขวบหรอ กูโตแล้วโว้ย ไปเองได้”

“เหยดโด้น้ำตากูจะไหล ปีกกล้าขาแข็งใหญ่แล้วนะมึง เห็นเมื่อก่อนมีเหี้ยไรก็ต้องให้พวกกูตามไปคอยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ เหมือนพวกกูเป็นพ่อมึงอะ”

“ไอ้สัด เออน่า พวกมึงจะไปไหนก็ไปเหอะ กูไปก่อนละ”


ผมโบกมือไล่พวกมันแล้วเดินแยกออกมาคนเดียว ระหว่างทางก็ทบทวนคาถามหาเสน่ห์ในใจไปด้วย


‘โอ้นั่นมันบักแตงโม

โอ้นั่นมันบักส้มโอ

โอ้นี่คงเป็นบักพร้าวน้ำหอม’


ท่องไปท่องมาก็ตะหงิดๆอยู่ในใจว่าทำไมคาถาเสกน้ำมันพรายมหาเสน่ห์แม่งฟังดูแปลกๆจังวะ เหมือนผมเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนอะ แล้วแตงโมส้มโอกับมะพร้าวแม่งมาเกี่ยวส้นตีนอะไรด้วยเนี่ย หรือว่ามันจะเป็นเครื่องเซ่นไหว้บูชาพ่อปู่ อ่อสงสัยพ่อปู่คงชอบกินผลไม้ แหม่นอกจากจะทันสมัยแล้วยังเฮลท์ตี้อีกนะเนี่ยพ่อปู่กู

ผมเดินพึมพำในใจไปเรื่อยจนกระทั่งมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าร้านขายน้ำในโรงอาหารอักษร มาถึงก็ยืนบื้อเลยครับเพราะไม่รู้จะซื้อน้ำอะไรให้พี่มันดี ผมยืนอ่านป้ายเมนูน้ำปั่นที่แปะอยู่บนผนังเพื่อดูว่ามีเมนูอะไรที่น่าสนใจบ้าง แต่ดูแล้วไม่มีอะไรเข้าตากรรมการเลยซักอย่างแถมคนข้างหลังยังทำเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจที่กูเลือกไม่ได้สักทีผมเลยตัดสินใจถอยทัพกลับมาใช้หมองนั่งสมาธิอยู่ด้านนอกโรงอาหาร โดยมีปุยฝ้ายหรือที่ใครๆพากันเรียกว่าอีฝ้าย หมาเซเลบประจำโรงอาหารคณะอักษรนั่งกระดิกหางให้กำลังใจอยู่ไม่ห่าง มองไรวะไอ้สัด คนยิ่งคิดไม่ออกอยู่

ผมนั่งพิจารณาลักษณะทางกายภาพของปุยฝ้าย เดาว่าชื่อนี้น่าจะได้มาจากสีขนในอดีตของมันที่อาจจะเคยเป็นสีขาวมาก่อน แต่ดูจากรูปการณ์ในปัจจุบันแล้วมึงน่าจะเปลี่ยนชื่อจากอีฝ้ายเป็นอีฝุ่นแทนเพราะมึงมอมแมมมาก ยิ่งนั่งใกล้กันแบบนี้ผมยิ่งได้กลิ่นของอีฝ้ายอย่างชัดเจน ลองจินตนาการกลิ่นน้ำหมักป้าเช็งดูนะครับ กลิ่นอีฝ้ายเหม็นเปรี้ยวกว่านั้นประมาณสามเท่า ไอ้เหลิมที่ผมว่าสกปรกแล้วยังต้องชิดซ้ายให้กับเซเลบสาวแห่งโรงอาหารอักษรคนนี้ อนาถใจเลยกู ไว้วันไหนว่างๆพี่จะกลับมาอุ้มหนูไปอาบน้ำนะปุยฝ้าย

เผลอแปปเดียวกูคิดนอกเรื่องไปไกลอีกแล้ว เอาจริงๆคือผมคิดไม่ออกว่าจะซื้อน้ำอะไรไปให้พี่ปราบดี กลัวว่าถ้าซื้อไปมั่วๆแล้วมันจะไม่ยอมกินเลยตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าเฟสบุคแล้วเสิร์ชชื่อพี่ปราบดาเพื่อส่องดูเผื่อจะได้เบาะแสอะไรบ้าง กับอีแค่ซื้อน้ำขวดเดียวทำไมกูต้องลำบากลำบนขนาดนี้ด้วยวะ ถ้าเป็นไอ้เหลิมก็คงง่ายอะครับเพราะซื้ออะไรให้มันก็คงแดกเรียบไม่มีเหลือ เพราะขนาดกูไม่ให้มันแดกมันยังแอบหยิบไปแดกได้เองแบบหน้าด้านๆ สันดานชูชกที่แท้ทรู

ผมไถหน้าจอส่องเฟสบุคพี่ปราบอยู่ซักพัก โพสท์ล่าสุดบนหน้าไทม์ไลน์ของพี่มันถูกโพสท์ไว้ตั้งแต่เมื่อสองสามเดือนที่แล้ว แสดงว่าพี่ปราบมันคงไม่ค่อยเล่นโซเชียลเท่าไหร่แถมมันยังอินดี้จัดเวลาลงรูปอะไรก็ไม่ค่อยจะเขียนแคปชั่นกำกับ ต่างจากผมที่เวลากูลงรูปเดียวต้องเขียนแคปชั่นยาวประมาณสามหน้ากระดาษเอสี่ พี่มันติสท์แตกแบบนี้ไม่รู้คนแม่งกดไลค์อะไรกันนักหนา คิดดูครับขนาดมันลงแค่รูปกีตาร์โปร่งเฉยๆไม่มีหน้ามันในรูปคนยังแห่มากดไลค์ตั้งสี่ร้อยกว่า เหยดแหมมึงจะฮอตไปไหน

สไลด์หน้าจอลงไปเรื่อยๆส่วนใหญ่ก็เห็นมีแต่รูปกีตาร์กับรูปรองเท้าสตั๊ด คิดว่าสาวคงชอบพี่มันตรงนี้ด้วยส่วนนึงมั้งครับเพราะผู้ชายแมนๆเตะบอลเล่นกีตาร์ใครมันจะไม่กรี๊ดอะ แล้วตัดภาพมาที่ผมฟุตบอลก็ไม่เล่นส่วนกีตาร์ก็ดีดไม่เป็นโชคดีนะที่กูหล่อไม่งั้นชีวิตนี้ก็ไม่มีอะไรดีแล้ว

พอส่องต่อไปอีกหน่อยในที่สุดก็เจอรูปพี่มันครับ เป็นรูปที่ถ่ายคู่กับผู้ชายอีกคนที่หน้าตาคล้ายๆมันนั่นแหละแต่ตัดผมสั้นและหน้าตาดูจะเป็นมิตรกว่า พี่ปราบดาในชุดนิสิตส่วนผู้ชายอีกคนใส่ชุดนักเรียนที่ไม่ได้มีตัวอักษรอะไรปักไว้ ดูทรงแล้วคนในรูปน่าจะเป็นน้องชายล่ะมั้งครับเพราะหน้าตาคล้ายกันมากเลย ทำไมคนตระกูลนี้มันหล่อกันจังวะ และแน่นอนครับด้วยอาณุภาพแห่งความหล่อของพี่ปราบดาและมินิปราบดาในรูปเดียวกันจึงทำให้ภาพนี้มียอดไลค์สูงถึงสามพันกว่า เว่อร์ชิบหายมึงเป็นดาราปะเนี่ย

ผมนั่งดูรูปมันแล้วแอบขำอยู่ในใจ ขนาดถ่ายรูปกับน้องชายพี่ปราบแม่งยังไม่ยอมยิ้มเลย ทำหน้าบูดมองกล้องเหมือนโดนบังคับให้ถ่ายงั้นอะในขณะที่อีกคนยิ้มแฉ่งปากแทบฉีกถึงหู แต่เดี๋ยวนะทำไมโต๊ะหินอ่อนข้างหลังมันคุ้นๆวะเหมือนเคยเห็นที่ไหน พอซูมดูดีๆก็ชัดเลยครับ ม้านั่งหินอ่อนกับสนามบอลแบบนี้นี่มันโรงเรียนเก่ากูนี่หว่า ถึงว่าทำไมชุดนักเรียนน้องไอ้พี่ปราบมันถึงเหมือนกับชุดฟอร์มโรงเรียนผมเลย เตรียมอุดอมน้อมใจของพวกเรานี่เอง

ผมกำลังจะเลื่อนลงไปดูโพสท์ถัดไปแต่จู่ๆก็มีแจ้งเตือนขึ้นมาว่ามีโพสท์ใหม่จากเจ้าของเฟสบุค ไอ้พี่ปราบมันอัพเดทอะไรวะ ด้วยความขี้เสือกผมก็รีบกดดูเลยครับไม่ต้องรอให้ใครมาตัดริบบิ้นทั้งนั้น


‘หน้าโง่เหมือนคนให้’

พร้อมกับแนบรูปตุ๊กตาหมาอีเกียที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนโต๊ะเลคเชอร์ เฮ้ยนี่มันน้องหมาที่มันหยิบไปจากรถผมนี่หว่า


ลงไปได้ไม่ถึงสองนาทีก็มีคนกดไลค์อย่างถล่มทลายครับ และแน่นอนว่ามาพร้อมกับคอมเม้นท์ต่างๆ


Miu Miu: @vicky แกกกกก พี่ปราบโพสท์รูปปปป

Vicky Socute: น้องหมาน่าร้ากกมากกกกๆๆ ใครให้มาอ่าคะ>_<

Joy Enjoy: อะไรยังไงคะ ตกลงตุ๊กตาตัวนี้น้องเท็นให้มารึเปล่า


ผมสะดุดตาที่คอมเม้นนี้ ต้องเป็นพี่จอยรุ่นพี่คณะผมแน่ๆครับดูจากชื่อ คือเมื่อวานผมก็อุตส่าห์ตอบเคลียร์ชัดทุกคำถามแล้วนะยังไม่เลิกสงสัยอีกหรอ


Sun Nithi: @Prabda หน้าโง่เหมือนใครวะ ใช่คนที่เรียนคณะฝั่งนู้นมั้ย

Chee Achira: ดีใจแทนคนให้จุงเบย ตั้งแต่ได้มาพี่ปราบก้อถือติดตัวไม่ห่างเรยน้าา

Namhom Methanon: ขนาดเข้าแล็บแม่งยังหิ้วตุ๊กตาไปด้วย สุดจริงคนนี้


Yaya Uthaitip: พี่ปราบชอบตุ๊กตาหรอค้าาาา เดี๋ยวญาญ่าซื้อไปให้หลายๆตัวเลยดีมั้ย เดี๋ยวหาแบบน่ารักๆกว่านี้อีกรับรองพี่ปราบดาต้องชอบแน่ๆ

เอาไรมามั่นใจว่าพี่มันจะชอบของแบบนี้ครับน้องญาญ่า มึงดูหน้ากับสันดานพี่มันด้วย เถื่อนกว่านี้ก็เก่งลายพรางแล้วครับ มันคงจะชอบหรอกตุ๊กตาอะ กว่ามันจะรับน้องหมาไปจากกูได้เล่นเอากูเสียเหงื่อไปหลายปี๊บ


Prabda Asavayothin: ไม่เป็นไรครับ

Prabda Asavayothin: ถ้าไม่ใช่ตัวนี้พี่ก็ไม่เอา


แหม่ไอ้พี่ปราบ ทีกับสาวล่ะทำเป็นพูดดี ครับอย่างนั้น พี่อย่างนี้ กับกูนี่ไม่เคยจะพูดดีๆด้วยสักคำ ถ้าไม่มองหน้าเหมือนจะแดกหัวก็กวนส้นตีนอยู่นั่นแหละ ปลอมสัด คนเขาดูออก


Sun Nithi: เหยดดดๆๆๆๆๆ เอาว่ะเพื่อนกู

Sun Nithi: ออกตัวแรงระวังหน้าแหกนะครับ


Chee Achira: #ทีมผัวน้องเท็น


ต้น รถเป็นไรอะ: @Chee ไอสัดฉี บทกู!!!!


มันชักจะบันเทิงกันเกินไปละครับ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นเพราะผมโฟกัสไปแต่ที่แคปชั่นของรูปที่ไอ้พี่ปราบมันเขียนด่าผมเอาไว้ รู้จักผมน้อยไปซะแล้ว คนอย่างเท็น ธาวินไม่เคยให้ใครมาหยามกูว่าโง่ได้ง่ายๆ ฉลาดกว่ากูก็อัลเบิร์ตไอน์สไตน์แล้วปะวะ คนที่ค้นพบเรื่องแรงโน้มถ่วงของโลกจากการกินแอปเปิ้ลอะ อย่ามาเถียงกูกูเรียนมา


Ten Tavin: ผมโง่แล้วหนักส่วนไหนของพี่หรอครับ

จัดไปครับหนึ่งดอกแรงๆ เป็นไงเจ็บไหมล่ะมึง


Chee Achira: @Ten ไม่แน่ใจว่าหนักส่วนไหนแต่คิดว่าทางนี้น่าจะหนักใจนะครับ หน้าแดงใหญ่แล้ว

Chee Achira: หน้าดำหน้าแดง*


Prabda Asavayothin: @Ten อะไรครับน้องหน้าโง่
86 คนถูกใจสิ่งนี้

Ten Tavin: ผมชื่อ “เท็น”
54 คนถูกใจสิ่งนี้

Prabda Asavayothin: “น้องหน้าโง่”
114 คนถูกใจสิ่งนี้


แล้วพวกมึงจะกดไลค์อะไรกันวะเนี่ยไม่เห็นหรอว่าพี่มันกวนตีนกู ไอ้พวกมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น


Sun Nithi: ถ้าจะจีบกันรบกวนไปจีบกันไกลๆหูไกลๆตาหน่อยครับ

Sun Nithi: เกรงใจคนโสดบ้าง


Prabda Asavayothin: เสือก


ผมไม่ค่อยเข้าใจบทสนทนาของพวกพี่มันเท่าไหร่ แต่เห็นพี่ซันโดนด่าว่าเสือกกูก็สะใจแล้ว โดนด่าซะบ้างก็ดีครับจะได้เลิกปั่นกูซักที จะปั่นอะไรกันนักกันหนา เตะบอลอย่างเดียวน่องยังโตไม่พอหรอครับพี่


Prabda Asavayothin sent you a message.

เชี่ยพี่ปราบทักแชทกูมา จะมากวนส้นตีนอะไรกูอีกล่ะ


Prabda Asavayothin: น้องหน้าโง่


Ten Tavin: มีไรครับพี่


Prabda Asavayothin: ไม่มี

Prabda Asavayothin: ทักเฉยๆ


เอ้าไอสัด อารมณ์ไหนของพี่มันวะ เพื่อนไม่คุยด้วยหรอ แต่ทักมาก็ดีแล้วครับผมจะได้ถามให้มันจบๆว่าพี่มึงชอบแดกน้ำอะไร กูนั่งคิดจนจะสนิทกับอีฝ้ายแล้วเนี่ย


Ten Tavin: แต่ผมมี

Ten Tavin: พี่ชอบกินน้ำไร

Ten Tavin: เดี๋ยวผมซื้อไปให้


Prabda Asavayothin: ซื้อให้ทำไม

Prabda Asavayothin: น้องหน้าโง่


Ten Tavin: แทนคำขอบคุณที่วันนั้นพี่มาส่งผมไง อยู่ไหนอะ


กูตอแหลหน้าด้านๆ ขอบคุณอะไรล่ะกูยังจำได้แม่นว่าพี่มันเอาเสื้อเฟรดเพอร์รี่กูไปทำผ้าเช็ดตีน ไอ้คนใจหมา


Prabda Asavayothin: อยู่โรงอาหารคณะ

Prabda Asavayothin: จะซื้อไรก็ซื้อมา

Prabda Asavayothin: ชอบหมด


Ten Tavin: งั้นเดี๋ยวผมไปหา พี่รอผมก่อนนะ

Ten Tavin: แปปเดียว เดี๋ยววิ่งไป


Prabda Asavayothin: อย่าวิ่ง

Prabda Asavayothin: หน้าโง่อย่างมึงเดี๋ยวล้ม


แหม่สั่งกูเป็นเด็กอมมือเลย ระดับนี้ไม่มีล้มครับกูวิ่งมาเรียนคาบเช้าแทบทุกวัน ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าโบกมือลาอีฝ้ายอย่างไม่ใยดีแล้วเดินย้อนกลับเข้าไปในโรงอาหาร เมนงเมนูไม่ต้องอ่านแล้วครับเพราะผมมีไอเดียที่แจ่มกว่านั้น คนเตะบอลอย่างไอ้พี่ปราบมันต้องแดกน้ำเพื่อสุขภาพ


“ป้าครับ เอาน้ำมะเขือเทศคอยดำแพ็คนึง”



โรงอาหารวิศวะ

มาถึงแล้วครับสำหรับโรงอาหารวิศวะ จากอักษรกว่าจะพาตัวเองมาถึงที่นี่ได้เล่นเอาจักแร้กูเปียกเป็นวงกลม ก่อนมาถึงผมได้ทำการร่ายคาถามหาเสน่ห์เรียบร้อย แอบไปหลบมุมสวดอยู่ข้างตึกอักษรนี่แหละ ตอนสวดอีฝ้ายที่ยืนให้กำลังใจอยู่ถึงกับส่งเสียงเห่าเป็นการใหญ่ บรู๋วๆๆๆๆใส่กูอยู่นั่นแหละ สงสัยคาถาพ่อปู่จะขลังว่ะ พูดแล้วผมยังขนลุกไม่หาย

นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมมาเยือนถิ่นลานเกียร์แต่คราวนี้ผมฉายเดี่ยวไม่ได้มีไอ้กรกับไอ้เหลิมติดสอยห้อยตามมาด้วย โรงอาหารวิศวะในวันนี้คนเยอะเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือผมหาโต๊ะพี่ปราบเจอตั้งแต่ก้าวแรกที่เดินเข้ามาเพราะพวกพี่มันนั่งเด่นเป็นสง่าลอยหน้าลอยตากันอยู่ตรงกลางแถมยังห้อมล้อมไปด้วยบรรดาสาวๆที่นั่งกินข้าวไปก็อายม้วนไปอยู่ไม่ห่าง ระหว่างทางที่ผมเดินเข้าไปยังจุดหมายคนในโรงอาหารแม่งก็หันมามองกูพรึ่บพรั่บเหมือนคราวที่แล้วไม่มีผิดจนผมเริ่มประหม่า แดกข้าวไปสิครับจะมองกูทำไมเอ่ย จ้องขนาดนี้ไม่เอากูไปใส่กรอบแขวนผนังไว้ดูเล่นที่บ้านเลยอะ ไอ้กรไอ้เหลิมพวกมึงอยู่ไหนกันวะ ส่งกำลังใจให้กูด้วย T_T


“น้องหน้าโง่ ทำไมมาช้า” ทักกูแบบนี้มีอยู่คนเดียวอะครับ

“ก็พี่บอกเองว่าไม่ให้ผมวิ่งอะ ผมก็เลยเดินมาไง นี่ก็รีบที่สุดแล้วนะ”

“พูดมาก ไหนอะน้ำ คอแห้งชิบหายแล้วเนี่ยมัวแต่รอน้ำมึงอะ”

“คอแห้งมากทำไมมึงไม่เดินไปซื้อล่ะวะ ร้านก็อยู่แค่นี้ เป็นง่อยหรอ” พี่ซันที่กำลังแดกข้าวอยู่เงยหน้าขึ้นมาถาม ข้าวนี่อัดแน่นเต็มปากยังจะพูดอีก

“เสือก” ด่าพี่ซันแต่สายตาพี่ปราบยังไม่ละไปจากผม

“อะพี่ หิวก็กินเลยผมซื้อมาให้แล้ว หวังว่าจะชอบ” ผมวางน้ำมะเขือเทศคอยดำทั้งแพ็คที่หิ้วมาลงตรงหน้าพี่ปราบ พวกพี่ซันเห็นก็กลั้นขำกันใหญ่ ตลกไรกันวะ ไม่เคยเห็นน้ำมะเขือเทศหรอ

“น้ำมะเขือเทศคอยดำ แต่คอยพวกพี่ไม่ดำนะคร้าบบบ”

“ไอเหี้ยฉี จังไรสัด” แล้วพวกพี่มันก็ขำกันใหญ่ พี่ปราบหันไปมองเพื่อนตัวเองดุๆแล้วหันมาคุยกับผมต่อ

“นี่คือน้ำที่มึงจะซื้อมาตอบแทนกูหรอ”

“ใช่ เห็นพี่ต้องซ้อมบอล ผมก็เป็นห่วงปะวะ น้ำมะเขือเทศมันดีต่อสุขภาพนะพี่”

“แล้วไม่เป็นห่วงพวกพี่บ้างหรอครับ พี่ฉีก็เตะบอลเหมือนกันน้าาา”

“ช่าย ขอแบ่งมากินบ้างได้ป่าวครับน้องเท็น แหม่ หิ้วมาเป็นแพ็คเชียว” พี่ฉีกับพี่ซันแซวติดตลก เอาอีกแล้วนะพี่มึง ตลกแดกเหมือนไอ้เหลิมอีกคนแล้ว ทำไมไปไหนก็เจอแต่คนสันดานชูชกวะ

“ไม่ได้ครับ อันนี้ผมซื้อมาให้พี่ปราบคนเดียว” น้ำมะเขือเทศแพ็คนี้กูปลุกเสกมาแล้วด้วย เกิดแดกกันทั้งแก๊งแล้วพากันชอบกูขึ้นมาหมดทำไงอะครับ ของพ่อปู่แม่งยิ่งแรงอยู่


พอผมพูดจบพวกพี่ซันมันก็โห่เสียงดังกันใหญ่ แถมไม่โห่เปล่าพวกพี่มันตีโต๊ะกันรัวๆด้วย คนมองหมดแล้วไอ้ชิบหาย ส่วนไอ้พี่ปราบแม่งก็ยิ้มอะไรคนเดียวไม่รู้แทนที่จะห้ามเพื่อน พี่มึงเป็นบ้ากันไปหมดแล้วหรอ


“แล้วมึงจะยืนค้ำหัวกูอีกนานมั้ย นั่งก่อนดิ” ผมทรุดตัวลงนั่งที่ว่างตรงข้ามพี่ปราบดาโดยไม่ต้องรอให้พี่มันดุต่อ สั่งกูเก่งเหลือเกิน

“มึงกินไรมายัง” พี่มันถามต่อ

“ยังอะ เลิกคลาสผมก็รีบไปซื้อน้ำแล้วรีบมาหาพี่เนี่ย หิวจะแย่”

“วันหลังถ้าหิวก็กินข้าวก่อน กูไม่ได้จะไปไหนอยู่แล้ว”

“ก็ผมกลัวมาแล้วไม่เจอพี่อะ”

“หน้าโง่ ถ้ากูบอกว่ารอก็คือรอ”

“...”

“แล้วจะกินไรเดี๋ยวกูไปซื้อให้”

“ไม่เป็นไรพี่เดี๋ยวผมไปซื้อเองก็ได้”

“จะกินไร” เอ้านี่ได้ฟังที่กูพูดปะเนี่ย

“อะไรก็ได้ พี่ซื้อมาให้ผมก็กินหมดอะ”

“เลี้ยงง่ายดี กูชอบ” พูดจบพี่มันก็ลุกขึ้นแล้วหายไปท่ามกลางฝูงชนที่ค่อยๆหลบทางให้พี่มันเดิน โห่ ขนาดนี้ทำไมไม่เอาพรมแดงมาปูให้มันด้วยเลยล่ะวะ


พอพี่ปราบหายไปซื้อข้าวผมหันกลับมาก็เจอสายตากรุ้มกริ่มและใบหน้าบูดเบี้ยวเพราะกลั้นยิ้มของพี่ซัน พี่ฉี และพี่น้ำหอมที่มองมาทางผมอยู่ก่อนแล้ว


“มองไรกันครับพี่”

“เปล๊าาาาาาา” เสียงสูงเป็นพนักงานยาโยอิตอนพูดอิรัชไชมาเสะเลยไอ้สัด อิรัชไชมาเสสสสสสสส้


ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อพี่ปราบดาก็เดินกลับมาพอดีพร้อมกับก๋วยเตี๋ยวไก่ในมือ ทำไมมันเร็วจังวะ พี่มันวางชามแล้วนั่งลงข้างๆผม กูจะกินยังไงอะพี่มึงเล่นนั่งจ้องกูแบบนี้ ไอสัดเป็นใครก็เกร็งปะวะ


“ซื้อมาให้ก็แดกดิ หรือมึงต้องให้กูป้อนด้วย”

เคร้ง!


รอบนี้เป็นผมเองที่ทำตะเกียบหล่นจนพี่มันต้องหยิบให้ใหม่ ไอ้ชิบหายมึงจะมาป้อนทำไมล่ะพี่ เสียอาการเลยกู ผมทำตัวไม่ถูกเลยหยิบช้อนตักน้ำซุปขึ้นมาซดเต็มๆคำ แสรดดดดด ร้อนโว้ย พอพี่มันเห็นก็หลุดขำแล้วหยิบขวดน้ำเปล่าตรงหน้าส่งมาให้ อี๋ กูเห็นพี่มึงกระดกไปแล้วตอนเดินมาอะ



“หน้าโง่จริงๆเลยมึง” ผมมองพี่มันตาเขียวปั๊ด แต่เถียงไม่ออกเพราะกูคงโง่จริงแหละ ลิ้นพองเลยไอ้ชิบหาย

“กินเสร็จแล้วมึงจะไปไหนต่อ มีเรียนคาบบ่ายไหม”

“ไม่มีครับ เดี๋ยวผมกลับเลย มีธุระต้องไปทำต่อ”

“รถจอดอยู่ไหน รีบแดกเดี๋ยวกูเดินไปส่ง” แปลกๆละ เห็นกูสามขวบเหมือนพวกไอ้กรอีกคนแล้วหรือไงวะ ทำไมวันนี้พี่มันพูดจากับผมดีผิดปกติก็ไม่รู้ โคตรจะไม่ชินเลย สงสัยพี่ปราบมันคงโดนของเข้าแล้วจริงๆแน่เลยว่ะ พ่อปู่ สุโค่ย!!

“วันนี้ผมไม่ได้เอารถมาอะ”

“งั้นเดี๋ยวกูไปส่ง”

“เฮ้ยไม่เป็นไรพี่ผมนัดคนไว้พอดี”

“นัดใคร?”

“อ้าวน้องเท็น กำลังจะทักไปหาพอดี ไปกันเลยมั้ยครับ” พี่บีมโผล่มาจากไหนไม่รู้ เดินเข้ามาทักผม ใช่ครับ วันนี้ผมนัดพี่บีมไว้เพื่อจะไปถ่ายคลิปวิดิโอรีวิวอาหาร ผมพยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้พี่บีม ชิบหายแล้วกูลืมสนิทเลย ทำไงดีวะก๋วยเตี๋ยวชามบักเป้ง แดกหมดชามแล้วไปกินข้าวกับพี่บีมต่อท้องกูแตกพอดี

“มึงมาได้ไงวะบีม”

“กูนัดน้องไว้ จะพาไปแดกข้าว มึงมีไรเปล่าวะไอ้ปราบ” พี่บีมหันไปถาม

“ไม่มี งั้นมึงเอาก๋วยเตี๋ยวมึงมา ถ้าไม่แดกเดี๋ยวกูเอาไปเททิ้งเอง” แล้วพี่ปราบก็คว้าชามก๋วยเตี๋ยวไก่แล้วลุกไปเลย มันเอาไปเททิ้งจริงๆครับ สตั๊นกันไปทั้งโต๊ะ

“มึงกับน้องเท็นไปสนิทกันตอนไหนวะบีม” พี่น้ำหอมถามขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ

“ยังไม่สนิท แต่อยากสนิทอยู่เหมือนกัน” พี่บีมตอบยิ้มๆ

“แหล่วๆๆๆๆ กูว่างานนี้มีมวย”

“แอ่อี้แอ่ แอนตาซิลขอสนับสนุนให้ลูกหลานไทยอนุรักษ์ศิลปะการต่อสู้ของชาติไทย ซัดกันวันนี้แผลแตกแอนตาซิลแจกทันทีเข็มละห้าร้อย”

“สำหรับฝ่ายแดง หมาบ้าน้ำลายฟูมปากจากวัดถ้ำกระบอก เจอกับฝ่ายน้ำเงิน คุณชายที่ห้าจากวังจุฑาเมพ ไอ้เหี้ยแค่นี้กูก็พอเดาได้แล้วว่าใครจะชนะ” พี่ฉีกับพี่ซันแม่งเล่นไรกันวะ ไปดีกว่ากูอยู่ไปก็งง ผมร่ำลาพวกพี่ซันที่ยังกินข้าวไม่เสร็จแล้วก็เดินตามพี่บีมออกมา ส่วนไอ้พี่ปราบมันเดินเอาก๋วยเตี๋ยวไปทิ้งแล้วหายหัวไปไหนไม่รู้อีกตามเคย ช่างแม่งก่อนละกัน วันนี้ผมมีภารกิจที่สำคัญต้องไปทำ


ซึ่งภารกิจที่ว่าก็คือ..


“สวัสดีคร้าบทุกคน ยินดีต้อนรับเข้าสู่ช่อง เท็นเทอร์ตี้เอ้ก อี้ เอ้ก เอ้ก กับผมเท็นคนดีคนเดิมเพิ่มเติมคือความหล่อ ซึ่งจะพาทุกท่านไปชิมร้านอาหารที่ขึ้นชื่อในเรื่องรสชาติเหี้ยมากๆ กับช่วง #ไม่อร่อยอย่าเสือกแดก.. แต่วันนี้เป็นไลฟ์พิเศษที่ไม่ได้มาในวันศุกร์สี่ทุ่มหรรษาเหมือนเช่นเคยเพราะวันนี้เรามีแขกรับเชิญพิเศษ เอด เอด เอด”


ใช่ครับวันนี้ผมมาถ่ายไลฟ์รีวิวอาหารลงเฟสบุคโดยมีพี่บีมที่มาเป็นแขกรับเชิญให้ผมด้วย โชคดีจริงๆครับที่บีมแกใจดียอมตกปากรับคำว่าจะมาช่วยผม รับรองว่าคราวนี้ยอดวิวถล่มทลายแน่นอน


“พิเศษจริงๆครับสำหรับแขกรับเชิญคนนี้เพราะมีดีกรีเป็นถึงอดีตเดือนวิศวะ!! แค่ไทเทิ่ลนำหน้าก็หล่อลอยลำมาแล้ว เขาคนนั้นก็คือ “พี่บีม” เดือนวิศวะปีสามนี่เอง อะปรบมือกันสิครับรออะไร แหม่ไม่รู้คิดถูกคิดผิดที่เชิญมา เพราะแค่พี่บีมเข้ามาร่วมเฟรมความหล่อก็บดบังรัศมีผมมิดแล้ว อะไหนครับมีใครอยู่บ้าง สวัสดีครับน้อง ‘สาวน้อยคอยรัก อกหักเมื่อรักเฟย์’ แหม่ชื่อเฟสบุคยาวกว่าถนนหน้าบ้านพี่อีก ทักทายครับพี่ ‘ยังโสดดาวน์โหลดฟรี หน้าตาไม่ดีแต่ไม่มีไวรัส’ โอ้โหชื่อยาวกว่าน้องเฟย์เมื่อกี้อีก เข้ามากันได้เรื่อยๆนะครับ ใครเข้ามาแล้วอย่าลืมกดไลค์กดแชร์ให้เท็นด้วยนะคร้าบ”


ผมยิ้มกว้างให้กับกล้องพร้อมสะกิดพี่บีมให้โบกมือทักทายคนดู พี่บีมก็ดูจะรู้งานครับพอผมส่งสัญญาณก็ส่งยิ้มให้กล้องใหญ่เลย ยิ้มทีลักยิ้มนี่บุ๋มจนเห็นชัดทั้งสองข้างแก้ม จะหล่อไปไหนครับพี่เกรงใจผมด้วย คือกูเป็นเจ้าของรายการนะจะมาดูดีกว่ากูได้ไง


“น้อง ‘อีนู๋สตรอเบอรี่’ คอมเม้นเข้ามาว่า ‘พี่บีมหล่อมากค่าาาาาา ตกหลุมลักยิ้มพี่บีมไม่พอหนูยังตกหลุมรักขึ้นไม่ไหวเธอใช่ไหมเป็นคนผลักฉัน’ ขี้เกียจอ่านแล้วครับยาวจัดขอ’ญาตข้ามไปที่คอมเม้นถัดไปจากน้อง ‘รักนี้คิตตี้พูห์’ ที่บอกว่า ‘หล่อทั้งคู่เลยค่าคิตตี้เลือกไม่ได้’ ขอบคุณครับในที่สุดก็มีคนชมผมซักที ฮ่าๆๆ ขำแห้งเลยกู โทษครับลืมตัว คลิปนี้ขอไม่หยาบมากนะครับสถุนเกินเดี๋ยวไม่มีใครกล้ามาแล้ว”


Joy Enjoy: บีมหล่อมากกก ตอนหน้าพี่ขอรีเควสปราบดาบ้างนะค้าาาาา


ต้น รถเป็นไรอะ: อยากยืนตรงงนั้นนนน ที่ชั้นเคยยืนนนนน ที่มีคนอื่นนนนนน ได้มีเธอข้างกายยยยยยย

ต้น รถเป็นไรอะ: เอาใครมาก็ได้แต่ไม่เอาไอ้ปราบ #ทีมผัวน้องเท็น


ผมนั่งอ่านคอมเม้นเรื่อยๆระหว่างรอคนเข้ามาดูไลฟ์ ตกลงอีพี่จอยนี่ยังไงไหนบอกไม่อยากให้ผมกับพี่ปราบได้กันแล้วมันมีรีเควสอะไรของมันเนี่ย ขมวดคิ้วเป็นรูปตีนอีกแล้วกู


Prabda Asavayothin: หน้าโง่

Prabda Asavayothin: น้ำมึงไม่อร่อยเลยว่ะ


เชี่ยยยยยย พี่ปราบมันเข้ามาดูไลฟ์ผมด้วยว่ะ ไหนบอกว่าไม่ค่อยเล่นโซเชียลไง แต่มันคงไม่ได้สนใจคอนเท้นในคลิปผมหรอกเพราะแม่งมาถึงก็มาด่าน้ำมะเขือเทศคอยดำกูเลย ทำไมวะ น้ำมะเขือเทศไม่ดีตรงไหน กูอ่านสรรพคุณมาแล้วมันบอกว่าดีต่อสุขภาพนะโว้ย


Joy Enjoy: แอรรรรรรร้ ปราบดาดูอยู่ด้วยหรอ

Joy Enjoy: ครั้งหน้าต้องมานะค้า


Prabda Asavayothin has just left.


อ่าวพี่มันออกไปแล้ว แต่ช่างมันก่อนครับตอนนี้คนมาดูไลฟ์เยอะพอสมควรแล้วผมจึงเลิกสนใจคอมเม้นแล้วหันไปสนใจอาหารที่พึ่งถูกยกมาเสิร์ฟ เป็นหมี่น้ำตกหมูตุ๋นสองชามร้อนๆสำหรับผมและพี่บีม แค่เห็นหน้าตาก็รู้แล้วว่ารสชาติต้องหมาไม่แดกแน่นอน แต่กูต้องแดก


“มาแล้วครับสำหรับอาหารที่เราจะมารีวิวกันในวันนี้ สำหรับใครที่คิดว่าดูจบแล้วจะตามมาแดกก็มานะครับ ใบ้ให้ว่าชื่อร้านก๋วยเตี๋ยวน้ำตกนรกแตกพิกัดราชเวที นั่งบีทีเอสจากมอเรามาสถานีเดียวเท่านั้น แดกเสร็จก็เรียกสามล้อกลับไปโรงบาลมอเราได้เลย ขี้แตกแน่นอนเพราะน้ำลวกเส้น น้ำซุป น้ำแช่ผ้าขี้ริ้วแม่งมาจากถังเดียวกันหมดเลย เจ้าของร้านแม่งต้องเป็นคนจิตแข็งประมาณนึงอะครับถึงจะทำอะไรแบบนี้ได้”


ผมแพลนกล้องไปหาพี่บีม พี่แกกำลังนั่งเหงื่อตกทำหน้าพะอืดพะอมซึ่งผมเข้าใจดีเลยตบบ่าให้กำลังใจไปทีนึงแล้วกระซิบไปว่าไม่ต้องกินก็ได้ครับ ไม่ใช่ไรนะขี้เกียจพาพี่บีมไปโรงพยาบาล จากนั้นผมก็สูดหายใจเข้าเต็มปอดแล้วคีบทุกอย่างใส่ช้อนแบบคอมโบแล้วยัดใส่ปากทีเดียวให้มันจบๆ


“โอ้โหตาผมโตเลยครับคุณผู้ชม ช้อนเดียวรู้เรื่อง น้ำซุปแม่งเค็มเหี้ยๆ เค็มจนกูสะดุ้ง เค็มแบบตายแล้วตื่นขึ้นมาอีกชาติความเค็มก็น่าจะยังติดอยู่ที่ปลายลิ้น บรรพบุรุษตายตื่นมาแดกก็ยังเค็ม เหมือนคนปรุงเผลอทำน้ำปลาหกใส่ น้ำซุปถ้วยนี้ถ้วยเดียวแม่งเอาไปสกัดแยกทำเป็นน้ำปลาไว้ปรุงก๋วยเตี๋ยวต่อได้อีกสามร้อยชาม ฟังความเห็นจากผมไปแล้วเราลองมาฟังความรู้สึกพี่บีมบ้างดีกว่า เป็นยังไงบ้างครับ”

“รสชาติเซอร์ไพรส์มากครับ ไม่ได้คิดว่าในชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้” พี่บีมตอบอย่างสุภาพ ต่างจากกูมากที่ด่าไปแล้วหนึ่งย่อหน้าเต็มๆ คนไหนไพร่คนไหนผู้ดีมันดูกันที่ตรงนี้เอง หน้าชาเลยกู

“ครับผมอย่างที่บอกไปใครใจถึงอยากตามมาพิสูจน์ด้วยตาตัวเองก็มากันได้ แนะนำว่าให้โทรนัดหมอไว้ล่วงหน้าได้เลย กินหนึ่งครั้งฟอกไตหนึ่งที สำหรับวันนี้สวัสดีคร้าบบบบบบบบบบ” ผมกับพี่บีมยิ้มแล้วโบกมือบ๊ายบายให้กับกล้อง จากนั้นก็ลุกไปจ่ายตังแล้วรีบออกจากร้านทันทีเพราะเจ้าของร้านมองกูตาเขียวปิ๊ด คาดว่าถ้าอยู่ต่ออีกนิดกูนี่แหละจะโดนน้ำก๋วยเตี๋ยวลวกเป็นรายต่อไป


อ่านต่อด้านล่าง

[medley]

“ขอบคุณนะครับพี่บีมที่วันนี้อุตส่าห์มาเป็นเพื่อน”

“ไม่เป็นไรครับ” พี่บีมยิ้มโชว์ลักยิ้มบุ๋มบนสองข้างแก้ม “สนุกดี จะกลับเลยมั้ยเดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“ไม่เป็นไรครับพี่ เดี๋ยวผมไปทำธุระต่อ พี่กลับเลยก็ได้ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ” พี่บีมพยักหน้า จากนั้นผมก็ร่ำลาแล้วเดินไปส่งพี่บีมที่รถ พอรถที่บีมเคลื่อนออกไปผมก็เดินข้ามถนนตรงไปยังเซเว่นที่ตั้งตระหง่านอยู่ฝั่งตรงข้าม

พอเดินเข้ามาด้านในแอร์ในเซเว่นค่อยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ร้านก๋วยเตี๋ยวน้ำตกนรกแตกเมื่อกี้แม่งร้อนมากครับ หน้าม้ากูนี่เปียกเป็นเส้น ผมเดินตรงไปยังตู้แช่ด้านในสุดแล้วหยุดคิดว่าควรจะหยิบอะไรใส่ตะกร้าดี


‘น้ำมึงไม่อร่อยเลยว่ะ’


เนี่ยไอสัด ตอนถามก็บอกว่าให้ผมซื้ออะไรมาก็ได้ พอกูซื้อไปให้ก็มาบอกว่าไม่อร่อย แล้วมาบอกดีๆไม่ได้ด้วยนะครับต้องเข้ามาคอมเม้นบอกตอนผมไลฟ์สดอยู่ มึงเอาใจยากจังวะ

ผมกวาดสายตามองเครื่องดื่มหลากสีสันที่วางเรียงรายกันอยู่บนตู้ ไม่รู้มันจะเยอะไปไหนตาลายหมดแล้วเนี่ย ดูไปดูมาแม่งก็คล้ายๆกันหมดสุดท้ายผมก็เลยเลือกหยิบมามั่วๆสามสี่ขวดแล้วเดินไปจ่ายตัง กูซื้อขนาดนี้พี่ปราบมันต้องชอบซักอันแหละวะ



ยอดชายนายซันช่าย

สวัสดีครับกลับมาอีกครั้งกับยอดชายนายซันช่าย

ขณะนี้พวกผมสี่คนมารวมตัวทำโปรเจกต์กันอยู่ที่ห้องของไอ้หอม ณ คอนโดสวัสดีทวีสุข ใช่ครับคอนโดเดียวกับน้องเท็นนั่นแหละแต่ห้องไอ้หอมมันอยู่ชั้นเกือบบนสุดส่วนน้องเท็นมันอยู่ชั้นห้า ผมยังแปลกใจว่าทำไมน้องมันถึงไม่เคยเห็นเพื่อนผมสักครั้งทั้งที่มันอยู่คอนโดเดียวกันมาตั้งนาน วันนั้นที่มีคนเอาพัสดุจากพ่อปู่ไปส่งให้น้องมันที่ห้องก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้หอมเพื่อนผมเอง รับจ๊อบส่งพัสดุเฉพาะกิจ

ปกติเวลาคนมาส่งของตามคอนโดมันต้องทิ้งเอาไว้กับนิติข้างล่างแต่วันนั้นไอ้หอมมันมาเคาะห้องน้องเท็นแต่เช้า น้องมันก็ไม่คิดเอะใจเลยนะครับว่าทำไมคนส่งของถึงขึ้นมาส่งให้มันได้ถึงหน้าห้อง บางทีน้องเท็นมันก็ซื่อจนน่าเป็นห่วงอะ

แต่ที่น่าเป็นห่วงกว่าตอนนี้ก็คือพวกผมสามคน ผม ไอ้ฉี ไอ้น้ำหอมนั่งกอดหมอนมองตากันเลิ่กลั่กในความเงียบโดยไม่มีใครพูดอะไร งานการที่ค้างอยู่ก็ไม่มีความคืบหน้ามาเกือบชั่วโมงแล้วครับ บรรยากาศมาคุยิ่งกว่าตอนอาจารย์ประกาศคะแนนมิดเทอมอีก ไม่น่าหาเรื่องเปิดไลฟ์น้องเท็นให้ไอ้ปราบดูเลยกู ตั้งแต่มันเห็นน้องเท็นอยู่กับไอ้บีมมันก็หงุดหงิดงุ่นง่านเหมือนแม่กูตอนเมนส์มาไม่ปกติ ส่วนไอ้ตัวการตั้งแต่ดูจบก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ใครคุยด้วยมันก็ตอบแบบกวนส้นตีน ไม่มีใครเข้าใกล้มันได้ทั้งนั้นนอกจากตุ๊กตาน้องหมาที่อยู่ในมือมันอะ


“เฮ้ยพวกมึง กูหิวว่ะ” กูแทบจะลุกขึ้นปรบมือให้กับความกล้าหาญของไอ้ฉีที่มันอาสาเป็นหน่วยกล้าตายพูดทำลายบรรยากาศตึงเครียดที่อบอวลไปทั้งห้อง

“เออกูก็หิว สั่งไรมาแดกไหม หรือจะพักงานไว้ก่อนแล้วออกไปหาไรแดก”

“สั่งมาเหอะว่ะ ถ้าออกไปแดกกว่าจะได้กลับมาทำต่อคืนนี้ไม่ต้องนอนพอดี จุดที่ต้องแก้แม่งเหลืออีกบาน”

“เออเอาดิ กินไรดีวะ ก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นใต้คอนโดกูปะเดี๋ยวกูโทรสั่งให้” ไอ้หอมเสนอ

“กูไม่แดก” ไอ้ปราบที่นั่งหน้าหงิกเป็นรูปส้นตีนหมาแย้ง ไอสัดนี่ก็เอาแต่ใจเหลือเกิน

“แล้วมึงจะแดกไรวะไอ้ปราบ มัวแต่นั่งเงียบแล้วกูจะรู้กับมึงไหม” 

“แดกไรก็ได้ แต่ไม่แดกก๋วยเตี๋ยว”

“งั้นกูสั่งเลยนะ ข้าวมันไก่สี่ห่อ มีใครเอาไรอีกมั้ย”

“เฮ้ยกูเอาชาไข่มุกด้วย อยากกินไรหวานๆแก้เครียด มึงเอาด้วยปะไอ้ซัน”

“กูไม่แดก มึงไม่ต้องสั่งมาให้กูเห็นเลยนะ”

“เอ้าแต่กูจะแดกอะ มึงไม่แดกมึงก็ไม่ต้องสั่งดิ”

“แต่กูไม่ให้มึงแดก ไอ้หอมมึงจะโทรสั่งข้าวก็โทรไวๆ กูหิวแล้ว”

“เออๆไม่แดกก็ไม่แดก” สุดท้ายก็ต้องตามใจมันครับ อารมณ์มันไม่ค่อยปกติ งานนี้ต้องพึ่งมันเยอะหน่อยเพราะมันเป็นมันสมองของกลุ่ม ไปกวนส้นตีนมันมากเดี๋ยวงานไม่เสร็จกันพอดี


หลังจากที่ไอ้หอมโทรสั่งข้าวไปได้สักพักโทรศัพท์มันก็ดังขึ้นอีกรอบ เฮียร้านข้าวมันไก่โทรมาบอกว่ารออยู่ข้างล่าง อะไรมันจะรวดเร็วทันใจปานนั้น ไอ้หอมมันทำท่าจะลุกลงไปเอาข้าวที่มาส่งแต่ไอ้ปราบมันชิงลุกขึ้นก่อนแล้วบอกว่ามันจะลงไปเอาเอง พอมันลงไปพวกผมค่อยได้หายใจหายคอกันหน่อย ไอห่าอึดอัดมาหลายชั่วโมง


จบพาร์ทยอดชายนายซันช่าย




“อ้าวพี่ มาทำไรอะ” พอประตูลิฟท์เปิดออกผมก็เจอพี่ปราบดาเดินออกมาจากลิฟท์ วันนี้เจอกันสองรอบแล้วนะ มันมาทำอะไรที่คอนโดผมวะ


“พี่ได้ยินผมปะเนี่ย” แม่งทำเป็นหูทวนลมมองเลยหูกูไปทางด้านหลัง ผมเลยก้าวเร็วๆไปดักมันจากข้างหน้า

“มาทำงาน”

“อ้าวพี่ทำงานที่นี่หรอ ทำไรอะพี่ ทำนานยังทำไมผมไม่เคยเห็นพี่เลย” พอพูดจบพี่ปราบก็พรูลมหายใจออกมา เป็นไรวะถามแค่นี้ไม่ได้หรอ

“กูมาทำโปรเจกต์ห้องไอ้หอม มันอยู่คอนโดเดียวกับมึง ไม่ได้มาทำงานรับจ๊อบไรแบบที่มึงคิด หน้าโง่”

“อ่ออออออ” ผมลากเสียงยาว เออว่ะคนรวยๆแบบพี่ปราบมันจะมาทำงานที่คอนโดผมทำไม ถ้าบอกว่าเป็นเจ้าของคอนโดยังดูจะเป็นไปได้กว่าเลย ต้องเป็นเพราะก๋วยเตี๋ยวฟอกไตที่กินไปวันนี้แน่ๆ เค็มจนสมองกลับแล้วกู

“แต่เจอพี่ก็ดีแล้ว เห็นมาบอกในไลฟ์ว่าน้ำมะเขือเทศไม่อร่อยผมเลยซื้อมาให้ใหม่ เอาไปเลยสี่ขวดสี่รสชาติ ผมเอาใจขนาดนี้แล้วมันต้องถูกใจพี่ซักขวดแหละ” ผมชูถุงพลาสติกในมือขึ้นมาให้พี่มันดูน้ำสี่ขวดที่ผมท่องคาถาปลุกเสกมาเรียบร้อยแล้วตั้งแต่อยู่หน้าเซเว่น พี่ปราบมองอย่างชั่งใจอยู่แปปนึงก่อนจะยื่นมามือรับ แหน่ กูเห็นนะว่าตะกี้พี่มันยิ้มอะ จะเก๊กเพื่อ


“เห็นคอมเม้นกูด้วยหรอ”

“เห็นดิ แต่ยังไม่ทันตอบพี่ก็ชิงออกไปก่อนอะ”

“เหอะ ตกลงเดี๋ยวนี้มึงกับไอ้บีมสนิทกันแล้วหรอ” ถามอีกละ มันจะสงสัยทำไมนักหนาว่าผมจะสนิทกับใคร

“ก็ไม่หนิพี่ ผมชวนพี่เขามาช่วยเรียกยอดวิวเฉยๆ”

“แล้วทำไมไม่มาชวนกู กูหล่อกว่ามันอีก” ประโยคนี้ถ้าเบ้าหน้าไม่ดีจริงพูดไม่ได้นะครับ คันปากอยากด่ามันว่ะแต่ด่าไม่ออกเพราะมันพูดความจริง

“อ้าว ผมไม่รู้ พี่ดุขนาดนี้ใครจะกล้าชวนวะ อีกอย่างผมคิดว่าพี่คงไม่ชอบทำไรแบบนี้อะ”

“อะไรแบบนี้ที่มึงบอกหมายถึงอะไร”

“ก็แบบ ทำตัวให้เป็นจุดสนใจไรเงี้ย”

“อ่อ ถ้าแบบนั้นก็ไม่ชอบหรอก” พี่ปราบเว้นไปแปปนึงแล้วพูดต่อ

“แต่เห็นมึงชอบทำไรแบบนี้ กูก็อยากลองเป็นส่วนนึงของชีวิตมึงดู”

“ห้ะ พี่ว่าไรนะ” ปากผมพูดแต่ตานี่ไม่รู้จะเอาไปไว้ที่ไหนเพราะเมื่อกี้ได้ยินชัดแจ๋วทุกคำ อยู่ดีๆก็เขินพี่มันขึ้นมาเฉยเลยว่ะ กูวิ่งหนีเข้าลิฟท์ไปเลยได้ปะ

“หมายถึงกูอยากลองดูว่ามันสนุกยังไง เห็นมึงถ่ายจังเลยไอ้คลิปเนี่ย”

“อ่อ”

“เท็น ทำไมมึงหน้าแดง”

“ผมวิ่งมา มันร้อน”

“ก็ไม่ร้อนหนิ อากาศเย็นสบายดี หรือมึงไม่สบายไหนมาดูหน่อย” ผมก้าวเท้าเข้าไปหาพี่ปราบอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่คงไม่ทันใจไอ้พี่ปราบเท่าไหร่เพราะมันเป็นฝ่ายเดินเข้ามาประชิดตัวผมแล้วยกแขนหนาๆของมันขึ้นมาเอามือแตะหน้าผาก

“ผมสบายดีพี่ ไม่ได้เป็นไร”

“แต่หน้ามึงแดงมาก”

“ไม่เป็นไรจริงๆ ผมขึ้นห้องก่อนนะพี่” ไม่รอให้มันอนุญาตแล้วครับ ผมดันมือพี่มันออกแล้ววิ่งจู๊ดเข้าลิฟท์ไปเลย พักหลังๆอยู่กับพี่ปราบแล้วทำไมจิตใจไม่ปกติเลยวะ คุยด้วยแล้วใจเต้นแรงตลอด พรุ่งนี้ไปหาหมอดีกว่ากู




 

TALK

มาแล้วจ้า เขินๆจากเตา
#ปราบดาพิเศษ
#ปราบดาพิเศษ
#ปราบดาพิเศษ

medley0810

[แพรวฐา]

พี่ปราบหวงก็บอกน้องไปปปป มีความหยอดด้วยนะแหมๆๆๆๆ

[Chompoo reangkarn]

ชอบ อ่านทีไรขำทุกตอน

[TheDoungJan]

  โอโห้พี่ปราบมีความหวงน้อง กลัวน้องไปสนิทกับคนอื่น

[fc_fic]

 

[Januarysky]

อาการแบบนี้ต้องหาพ่อหมอครัช น้องเท็น
เด๋วเจอทำของครบอัตราจะใจเต้นแรงกว่านี้อีก