หัวข้อ: ลำนำรักสีรุ้ง ตอนพิเศษ ของขวัญวันปีใหม่ p.47 (29/12/56)

[น้ำค้าง]

ทำไมเป้ถึงได้น่ารักอย่างนี้นะ 

[bellbomb]

^
^
^
จิ้มฉลองเม้นต์ที่ 600

[mist]

   อ่านแล้วรู้สึกเลือดมันวิ่งปรู๊ดปร๊าดผิดปกติ

[Ferfa]

 o18โอ๊ยยยย  วิวน่าร๊ากอะ  :-[วิวไม่เขิลแต่ฟะเขิลอ่าาาา

[nOn†ღ]

  อ่านจบแล้วรู้สึกอุณหภูมิจะสูงขึ้นกว่าเดิม

จิ้ม+ คนเขียนเป็นกำลังใจในการต่อเรื่องที่ค้างๆ เอาไว้ค่า 

[pongsj]

ยิ้ม 

[moonlight]

 :m25:วิวร้อนแรง

[both^^]

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮออ
ในที่สุดเป้ก็กลับมา
ปีใหม่ปีนี้ไม่เหงาแล้วเนอะ

[dahlia]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด น่ารัก ชอบคู่นี้จริงๆ  ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่า เป้รักวิวมากขึ้นทุกที

จริงๆ แล้ว คือ อิจฉาชาวบ้าน 

[bellbomb]

เผ็ดร้อน   หวาน   มันส์....   ครบทุกรสเลยอ่ะป้า
^
^
^
^
(เสียดาย จิ้มป้าไม่ทัน งั้นกระซวกรีบนไปถึงป้าละกันนะ) 

อย่ากระซวกแรง อูย 555 เม้นต์ซะนึกว่ากินไวไวควิกรสต้มโคล้งแกล้มเชียว 

o18โอ๊ยยยย  วิวน่าร๊ากอะ  :-[วิวไม่เขิลแต่ฟะเขิลอ่าาาา

  คนเขียนก็เขิน (แต่ก็ยังเขียน อิๆ) 

อ่านจบแล้วรู้สึกอุณหภูมิจะสูงขึ้นกว่าเดิม

จิ้ม+ คนเขียนเป็นกำลังใจในการต่อเรื่องที่ค้างๆ เอาไว้ค่า 

ขอบคุณจ้า ^^ เรื่องแรกได้ต่อแระ (ปาดเหงื่อ)

:m25:วิวร้อนแรง

หุๆๆ เป้เลยไปไหนไม่รอดงั้ย  

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด น่ารัก ชอบคู่นี้จริงๆ  ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่า เป้รักวิวมากขึ้นทุกที

จริงๆ แล้ว คือ อิจฉาชาวบ้าน 

ใจเย็นก๊าบ อ่านเรื่องหวานๆแล้วเดี๋ยวเรื่องหวานๆก็ตามมาเอ๊ง

จริงๆจะเข้ามาตอบเม้นต์ตั้งแต่เมื่อวานแต่เน็ตที่ออฟฟิศเต่านรกมาสองวันละ ยังไงโทษทีที่อาจไม่ได้ตอบทุกคน แต่ก็คิดถึงทุกคนนะจ๊ะ แล้วเจอกันตอนใหม่เนะ   

[Bg LoVe NT]

^

^

ซวก บีบี

พร้อมกับ  +1 ทีพาเป้กลับมา

อ่านแล้วร้อนนนนนนนนขึ้นมาทันที

ชอบให้วิวอ้อนเป้ อ้อนเยอะๆเลยน้าาาาาา

[LOT]

แอบเขินแทนวิวเหมือนกัน 

แต่เป้น่ารักเนอะ แล้วก็หวานมากเลย อ่านไปยิ้มไป แก้มจะแตกแร้ววววว 

[loveorlike]

 :-[ในที่สุดก็ได้อ่านกับเขาสักทีสองตอนเลย
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ไม่ไหวแล้วเป้น่ารักมากมายเลยอ่ะจะทำให้เขารักเขาหลงไปถึงไหน
แต่ว่าชอบอารมณ์ของวิวมากๆเลยนะพี่บีบี อืมแอบว่าก็ปากดีบอกไปงั้นแหละว่าอยู่คนเดียวได้
ไม่ต้องโทรมาบ่อยๆก็ได้ถ้าอยู่ที่โน่น แต่ว่าเอาเข้าจริงก็ทนไม่ไหวสักอย่าง
อยากได้ยินเสียง อยากเจออยากให้มาอยู่ด้วย ชอบตอนที่เอาหมอนของที่เป้ใช้นอนมากอดไว้ด้วยอ่ะ
มันดูแบบน่ารักอบอุ่นขึ้นมาทันทีเลยชอบบบบบบบบบบบบ

แต่พอเป้กลับมาเท่านั้นแม่เจ้าวิวอ้อนยั่วได้ใจไปเลย
แบบนี้เป้จะได้มาเป็นของเขาได้ไงเนี้ยก็นะวิวเล่นทำให้เป้หลงไม่ไหวแล้วไปซะขนาดนั้น
เป็นแฟนที่น่ารักมากๆเลยนะเป้ ห่วงใย ใส่ใจ สนใจ และรู้ใจคนที่ตัวเองรัก
เฮ้ออออออ....วิวเขาอิจฉาอ่ะ....กระซิกๆๆ

อ่านแล้วยิ้มหวานมีความสุขมากมายขอบคุณพี่บีบีนะค่ะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

อยากจะบอกว่า....เอาอีก....เอาอีก....เอาอีก.....เป้วิวๆๆๆๆๆ ....ฮ่าๆๆๆๆ

พยายามเข้ากับพ๊อกเก็จมันนี่นะค่ะ แล้วก็ทุกๆเรื่องด้วยเน๊าะ
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


แอบหอมแก้มซ้ายขวาแล้ว กลิ้งออกไปปปปป

[krappom]

วิวใจป้ำจริงๆ
 

[Ferfa]

เป้วิววววววววววววววววว  คิดถึงงงงงงงงง

[bellbomb]

ฮาโหลๆ สบายดีกันไหมเอ่ย

ขอโทษที่เงียบหายไปนานคับ (แต่ยังไม่ถึงเดือนเลยนะ กร๊าซซ์  ) เนื่องจากตอนนี้คอมฯที่บ้านป้าป่วยๆ วันดีคืนดีก็นึกอยากรีสตาร์ทเอง สร้างความรำคาญให้ผู้ใช้(ป้า)เป็นยิ่งนัก แต่นั่นก็หาใช่ข้ออ้างที่ยังไม่มาลงตอนใหม่ เพราะเรื่องของเรื่องคือกำลังอัพเรื่องอื่นไปด้วยเลยอาจช้านี้ดนึง  แถมตอนนี้นอกจากต้องรีบเคลียร์งานแล้วก็ต้องเตรียมตัวไปเที่ยวช่วงสงกรานต์อีก แต่ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดจะพยายามเข็นตอนใหม่ให้ได้ก่อนไปเที่ยวนะจ๊ะ เพราะป้าก็คิดถึงพี่อ๊อฟ-น้องนะและเป้-วิวเหมือนกัน กลัวคนอ่านลืมด้วย (คงไม่เน้อ แง้ว)

คิดถึงคนอ่านทุกคนเช่นเคยนะจ๊ะ เวลาย้อนกลับมาอ่านคอมเม้นต์ทีไรก็ยิ้มแก้มปริทุกที แล้วไว้เจอกันคราวหน้าพร้อมตอนใหม่เน้อ 

[mist]

จะรอจ้า 

[sakiko]

รับทราบแล้วจะรอนะค่ะ   

[karenoo]

 :z12:คิดถึงคนเขียนค่ะ

คอมที่บ้านยังไม่หายป่วยเหรอคะ หรือว่าเที่ยวเพลินจนลืมน้องนะไปแล้ว
รีบๆ กลับมาต่อนะ

[Ferfa]

 

ป้ากลับจากเที่ยวยังค่ะ

[bellbomb]

ป้ากลับมาแล้วค้า ขอบคุณทุกเสียงที่ถามหา และขอโทษมากๆที่ไม่ได้มาก่อนหน้านี้ ที่จริงก็แวะเข้ามาบอร์ดทุกวันนะ แต่ว่าถ้าเข้ามาโพสต์ทักทายโดยไม่มีตอนใหม่มาเสียทีก็จะกระไร แถมช่วงที่ผ่านมาไม่รู้เป็นไงเกิดสงครามแย่งชิงคอมกันที่บ้านเนื่องจากมามี้ของป้าต้องใช้คอมทำงาน ส่วนแลปท็อปที่มีก็ดันเสีย ชาร์จไฟไม่เข้า ส่วนเวลาอยู่ออฟฟิศนี่ไม่มีสมาธิพิมพ์เลย ดังนั้นขอโทษอีกครั้งจริงๆที่หายไปนาน หลังจากนี้จะพยายามมาให้สม่ำเสมอเหมือนเดิมจ้า

สำหรับแฟนๆที่คิดถึง เป้ - วิว - อ๊อฟ - นะ ไปอ่านตอนต่อไปกันเลยเนาะ~

[bellbomb]

ตอนที่ 17: หน้าร้อนนี้...มีแผนหรือยัง?

แสงอาทิตย์สาดส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาทางหัวเตียงจนผมต้องหยีตาแล้วพลิกตัวไปกอดคนที่นอนอยู่ข้างๆ ร่างของคนในอ้อมแขนยุกยิกถอยออกจนผมต้องรั้งเอวบางกลับมากอดเหมือนเดิมทั้งที่ยังไม่ลืมตา แป๊บเดียวพ่อหนูน้อยก็พลิกตัวกลับมาหาจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นที่รดอยู่แถวปลายคาง

“พี่อ๊อฟ...แปดโมงแล้วนะ เดี๋ยวก็ไปสายหรอก...”

เสียงที่ปกติใสเหมือนกระดิ่งแหบนิดหน่อยและเจือไปด้วยความงัวเงียจนผมต้องยิ้มทั้งที่ยังหลับตาอยู่ แขนสองข้างกระชับรอบคนตัวเล็กแน่นเข้าก่อนจะส่งเสียงอ้อน บรรยากาศแบบนี้มันน่าลุกไปไหนเสียเมื่อไหร่

“อีกสิบนาทีแล้วกัน ยังไม่อยากตื่นเลย”

ผมได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆก่อนคนตัวเล็กจะเอี้ยวตัวหนีอ้อมกอดอีกครั้ง พอปรือตาขึ้นมองถึงได้เห็นว่านะเหยียดแขนเอานาฬิกากลับไปวางบนหัวเตียงเหมือนเดิมก่อนเจ้าตัวจะล้มตัวลงนอนข้างผมอีกครั้ง

“ไหนเมื่อคืนบอกว่าวันนี้พี่อ๊อฟมีควิซไง...แล้วอย่าหาว่านะไม่ได้ปลุกนะ”

“อืม...พี่จะไปว่านะทำไมล่ะ...หือ?”

.
.
.

เอ๊ะ?...

คีย์เวิร์ดที่คนข้างตัวเอ่ยเมื่อครู่ทำให้สมองที่กำลังมึนงงเพราะยังไม่หายจากอาการง่วงงุนเริ่มทำงาน ควิซ...ควิซเหรอ จะว่าไปเมื่อคืนผมก็ถ่างตานอนดึกเพราะมัวแต่อ่านหนังสืออยู่นี่หว่า

“ชิบหายแล้ว!”

ผมรีบเด้งลุกขึ้นจากเตียงทันทีเมื่อสมองตื่นตัวเต็มที่และนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ต้องทำอะไร แต่พอได้ยินเสียงอู้อี้ในคอจากคนที่ยังนอนอยู่เลยหันไปตลบชายผ้าห่มที่เลิกขึ้นลงคลุมให้อย่างเดิมก่อนจะรีบก้าวเข้าห้องน้ำ เนื่องจากวันนี้คนร่วมห้องไม่มีเรียนช่วงเช้าพ่อหนูน้อยเลยได้สิทธิ์ในการนอนต่อขณะที่ถ้าผมยังไม่ลุกล่ะก็ได้ไปสายแน่ๆ

พอก้าวเข้าห้องน้ำปุ๊บผมก็รีบล้างหน้าแปรงฟันอย่างรวดเร็ว อาศัยว่าเมื่อคืนอาบน้ำดึกแถมตอนนอนก็ไม่ได้เหงื่อออกเลยลัดขั้นตอนการอาบน้ำตอนเช้าไปได้ แต่พอเห็นภาพผมบนหัวตัวเองที่ชี้โด่เด่อยู่ในกระจกก็ต้องยอมคว้าฝักบัวมารดหัวให้พอเปียกซะทีหนึ่ง ความจริงผมชอบไว้ผมสั้นเพราะไม่ต้องทำอะไรกับมันให้ยุ่งยาก แต่คงเพราะไม่ได้ไปตัดผมมาสามเดือนแล้วตอนนี้ผมเลยชักยาว สงสัยอาทิตย์นี้ต้องแวะไปให้ร้านเจ้าประจำหน้าหอช่วยเล็มออกเสียที

โชคดีว่าผมรีดเสื้อเตรียมไว้ตั้งแต่วันหยุดแล้วเลยเลือกเชิ้ตแขนสั้นแบบที่ไม่ต้องยัดชายเสื้อกับยีนส์สีเข้มออกมาใส่ ความจริงมหา’ลัยผมไม่เคร่งครัดเรื่องเครื่องแต่งกายแต่อาจารย์ที่คณะจะชอบให้นักศึกษาใส่เครื่องแบบกันมากกว่า ผม
ขยี้ผ้าเช็ดตัวกับผมที่ยังชุ่มน้ำอยู่หน้ากระจกก่อนจะหยิบหวีมาสางๆพอเป็นพิธี แต่พอจะวางหวีลงเหมือนเดิมมือเจ้ากรรมก็เผลอไปปัดเอาขวดน้ำหอมที่วางอยู่ใกล้ๆจนเกือบหล่นจากโต๊ะ

“เฮ้ย!”

ผมถอนหายใจหลังยื่นมือไปจับขวดน้ำหอมที่ทำท่าเตรียมจะกลิ้งลงจากโต๊ะได้ทัน เพราะถึงในขวดจะเหลือน้ำหอมติดก้นขวดอยู่นิดเดียว แต่ถ้าต้องมาเก็บกวาดเศษแก้วตั้งแต่เช้าคงเสียเวลาน่าดู จริงอยู่ว่านี่เป็นน้ำหอมกลิ่นเดียวที่ผมเคยเห็นนะใช้ แต่ช่วงหลังๆนี้เจ้าของก็ไม่ค่อยหยิบเจ้านี่มาใช้เท่าไหร่เลยไม่รู้เหมือนกันว่าเริ่มเบื่อกลิ่นนี้แล้วหรือเปล่า

ผมวางขวดน้ำหอมลงกลางโต๊ะจะได้ไม่เสี่ยงโดนปัดหล่นอีกก่อนเดินวนไปหาคนที่ยังนอนหลับคุดคู้อยู่บนเตียง ความจริงแม่ผมเคยย้ำนักย้ำหนาว่าให้ประหยัดค่าไฟด้วยการปิดแอร์ตอนเช้าแล้วเปิดพัดลมแทน แต่วันไหนที่ผมเห็นคนตัวเล็กยังหลับสบายใต้ผ้าห่มอยู่ขณะที่ผมต้องออกไปเรียนก่อนก็ทำใจแข็งปิดแอร์ไม่ไหวทุกที แถมตอนนี้อากาศก็เริ่มร้อนขึ้น ไม่เหมือนช่วงปลายปีที่แล้วที่อากาศหนาวชนิดที่แค่เปิดหน้าต่างให้ลมผ่านมุ้งลวดเข้ามาก็เย็นไปทั้งห้องแล้ว

“นะครับ พี่จะไปเรียนแล้วนะ”

“อื้อ...”

พ่อหนูน้อยส่งเสียงงึมงำรับรู้ในคอเบาๆขณะที่ผมใช้นิ้วสางผมเส้นเล็กนิ่มที่เป็นสีน้ำตาลตัดกับปลอกหมอนสีเขียวอ่อน แล้วเจ้าตัวก็ลากหมอนหนุนของผมมากอดแน่นเตรียมทำท่าจะหลับต่อ

ไม่ยอมลุกมาส่งกันเลยแฮะ...น้อยใจนะเนี่ย ยิ่งเห็นท่าทางคนที่กำลังหลับสบายแล้วก็ยิ่งอิจฉาเป็นบ้า

ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูแล้วเห็นว่าพอมีเวลา ยังไงนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างบึ่งไปมหา’ลัยในเวลาสิบนาทีก็เคยทำมาแล้ว เลยขอป่วนคนตัวเล็กก่อนไปเรียนเสียหน่อยแล้วกัน

“พี่อ๊อฟ...หนักนะ”

คนถูกคร่อมเอ่ยพลางหรี่ตาขึ้นทำหน้ามู่ทู่เมื่อผมก้มลงหอมแก้มอย่างมันเขี้ยว เวลาเห็นนะทำหน้าตาแบบนี้แล้วอยากล้มลงนอนซุกผ้าห่มแล้วกอดเนื้อตัวอุ่นๆไว้อีกรอบชะมัด ผมดันไหล่ผอมบางให้เจ้าตัวนอนหงายแล้วก้มลงไซ้ซอกคอขาวจนพ่อหนูน้อยขมวดคิ้วแล้วหดคอหนีด้วยความจั๊กกะจี้

“พ่อหนูขี้เซา นอนมากๆเดี๋ยวเวียนหัวนะ แล้วตกลงกลางวันนี้จะไปกินข้าวกลางวันกับพี่หรือเปล่าเนี่ย?”

“ไม่รู้...เดี๋ยวนะโทรหาแล้วกัน...พี่อ๊อฟก็ไปเรียนได้แล้ว...”

มือขาวเนียนข้างหนึ่งยกขึ้นปัดมือผมที่จิ้มแก้มตัวเองเล่นอยู่ก่อนเจ้าตัวจะตะแคงไปอีกทาง พอจบประโยคไล่แบบงัวเงียๆปุ๊บคนพูดก็หลับต่อทันทีพร้อมเสียงกรนขึ้นจมูกที่แผ่วจนแทบไม่ได้ยินราวกับตุ๊กตาถูกกดปิดสวิทช์ ภาพตรงหน้าทำให้ผมอดหัวเราะในคอไม่ได้ ขนาดเมื่อคืนเจ้าตัวก็เข้านอนตั้งแต่หัวค่ำแล้วแท้ๆ ไม่รู้จะง่วงสะสมมาจากไหนมากมาย ผมสิน่าจะง่วงกว่าเพราะมัวแต่อ่านหนังสือยันตีหนึ่งกว่าโน่นถึงได้นอน   

ผมดึงผ้าห่มขึ้นคลุมให้จนถึงหัวไหล่คนโชคดีที่มีเวลานอนต่ออีกทีก่อนจะหันไปคว้ากระเป๋าสะพายของตัวเอง หางตาเหลือบไปเห็นเข็มยาวบนนาฬิกาหัวเตียงชี้เลขแปดผมถึงรู้สึกตัวว่าชักจะอ้อยอิ่งนานไปแล้ว และขืนยังไม่รีบออกไปตอนนี้ล่ะก็ได้สายจริงๆแน่


+------+


สุดท้ายหลังจากรีบบึ่งลงจากหอด้วยการวิ่งลงบันไดแทนการรอลิฟต์ที่ช้ายังกับใช้รอกรุ่นโบราณแล้ว ผมก็รีบโบกมอเตอร์ไซค์รับจ้างจากวินหน้าปากซอยที่เหลืออยู่คันเดียวพอดีให้ไปส่งที่มหาลัยได้ทันเวลาทำควิซอย่างเฉียดฉิว เนื่องจากคะแนนสอบมิดเทอมที่ผ่านมาไม่น่าพอใจเท่าไหร่ทำให้ผมยิ่งต้องใส่ใจกับการเก็บคะแนนช่วงครึ่งหลังเทอมสองมากยิ่งขึ้นเพราะปีหน้าผมก็จะขึ้นปีสี่แล้ว อีกอย่างถึงจะเคยได้ยินคำพูดที่ว่าเกรดเฉลี่ยไม่ใช่ตัววัดคุณภาพพนักงานแต่ผมว่าพวกเอชอาร์ยังไงก็คงใส่ใจรายละเอียดพวกนี้เวลาดูประวัตินักศึกษาจบใหม่อยู่ดีนั่นแหละ

หลังจากหมดเวลาทำควิซซึ่งกินเวลาเกือบทั้งคาบอาจารย์ก็บรรยายเนื้อหาต่ออีกนิดหน่อย เนื่องจากวิชาถัดไปผมไม่ต้องย้ายห้องเลยแค่นั่งส่งเมสเสจหานะเพื่อเตือนให้ตื่นมาเรียน ระหว่างนั่งรออาจารย์เข้าห้องก็มีมือมาตบปุลงบนไหล่

“ไงมึง ได้ข่าวว่าเพิ่งควิซไปเหรอ?”

เป้ทักก่อนจะนั่งลงข้างๆ ผมเลยสไลด์ปิดโทรศัพท์แล้วหย่อนลงกระเป๋าเสื้อก่อนจะพยักหน้า ความจริงวิชาที่เพิ่งผ่านไปเป้ก็ลงเหมือนกันแต่ว่าคนละ sect กัน ดังนั้นอาจารย์จึงเป็นคนละคนและใช้วิธีเก็บคะแนนต่างกันด้วย

“เออ ของมึงโดนมั่งยังล่ะ?”

“ยัง เห็นอาจารย์บอกว่าเค้าจะสอนให้หมดเล่มแล้วค่อยควิซทีเดียว”

“ฮะ? เอางั้นเลยเหรอ โหดว่ะ”

ผมอุทานด้วยความทึ่ง เพราะว่าเนื้อหาของเท็กซ์บุ๊คที่ต้องเรียนของวิชานี้ช่วงหลังสอบมิดเทอมมีหลายบทพอสมควร ไหนยังจะรายงานอีก แต่เป้แค่ยักไหล่เหมือนจะบอกว่า “ทำไงได้” ก่อนจะหันไปทางหน้าห้องเมื่ออาจารย์เดินเข้ามาเตรียมสไลด์สำหรับเลคเชอร์วิชาถัดไป

“กลางวันนี้น้องนะมากินข้าวด้วยรึเปล่าวะอ๊อฟ?”

เป้หันมาถามหลังอาจารย์บรรยายไปได้พักใหญ่ ผมเลยเลิกคิ้วด้วยความสงสัยก่อนจะส่ายหน้า

“ไม่ชัวร์ว่ะ พอดีวันนี้นะมีเรียนตอนบ่ายเลย แต่ก็บอกกูไว้เหมือนกันว่าถ้าจะมากินข้าวด้วยจะโทรหาก่อน ทำไมวะ?”

“เรอะ...งั้นเดี๋ยวกลางวันนี้มึงไปกินข้าวกับกูกับวิวก็แล้วกัน แล้วถ้าน้องนะมาก็ให้ไปด้วยกันเลย”

ไอ้คนพูดพูดจบปุ๊บก็หันไปจดเลคเชอร์ต่อโดยไม่อธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมจนผมงง แต่ความจริงก็ใช่ว่าจะไม่ชินกับนิสัยชอบรวดรัดตัดความของเพื่อนสนิทคนนี้เพราะคบกันมาจะสามปีแล้ว ผมเลยแอบมองอาจารย์ที่ยังขีดเขียนอะไรสักอย่างบนไวท์บอร์ดหน้าห้องแล้วหยิบมือถือออกมาตั้งใจจะเมสเสจหานะอีกรอบ ก็พอดีกับที่เครื่องในมือสั่นเป็นสัญญาณว่ามีข้อความเข้าพอดี พอกดอ่านจบผมเลยเอาศอกกระทุ้งเพื่อนเบาๆ

“เฮ้ยเป้ ตกลงนะมากินข้าวกลางวันด้วยนะเว่ย ว่าแต่มีอะไรเป็นพิเศษหรือไงวะ?”

เป้เบนสายตาจากไวท์บอร์ดหน้าห้องมาที่ผมแวบหนึ่งก่อนจะยิ้มแล้วก้มลงจดเลคเชอร์เหมือนเดิม “บอกก่อนก็ไม่ตื่นเต้นสิวะ รอน้องนะมาก่อนแล้วกันจะได้บอกทีเดียว” 


+------+


พอถึงเวลาพักกลางวันผมก็โทรนัดพ่อหนูน้อยให้รอที่หน้าศูนย์หนังสือ ส่วนวิวหลังเรียนวิชาของตัวเองเสร็จก็รอพวกผมอยู่ที่ใต้คณะอยู่แล้ว พอเจอกันพร้อมหน้าแล้วพวกเราเลยตกลงกันว่าจะไปกินข้าวที่ร้านอาหารติดแอร์ซึ่งต้องเข้าซอยเล็กๆเลียบริมแม่น้ำไปเพราะเวลาแค่ชั่วโมงครึ่งไม่อำนวยให้ไปไหนได้ไกลนัก

“น้องนะเป็นไงบ้าง เทอมนี้เรียนหนักกว่าเทอมที่แล้วมั้ย?”

วิวเอ่ยถามคนข้างตัวผมหลังเราสั่งอาหารกันเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากคณะที่นะเรียนอยู่จะเปิดเทอมไม่ตรงกับภาคปกติ ตอนนี้เจ้าตัวเลยเพิ่งเปิดเทอมสองมาได้แค่สองอาทิตย์ในขณะที่สำหรับพวกผมนั้นอีกแค่เดือนเศษๆก็จะสอบปลายภาคเทอมสองแล้ว

“ก็ยังเป็นพวกวิชาพื้นฐานอยู่ฮะพี่วิว แต่ว่าเทอมสองนี้ส่วนมากจะเป็นวิชาของสายวิทย์เลยลำบากเหมือนกัน นะไม่ถนัดวิชาแนวนี้”

พ่อหนูน้อยตอบพลางย่นจมูก เพราะตอนม.ปลายเจ้าตัวก็เรียนสายศิลป์ภาษา ซึ่งสำหรับเด็กที่เรียนแผนนี้ที่โรงเรียนเก่าผมจะไม่เน้นสอนวิชาพวกนี้อยู่แล้ว แถมเจ้าตัวยังไปแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศหนึ่งปีตอน ม.5 เลยยิ่งทำให้ถนัดวิชาเกี่ยวกับภาษาหรือสังคมศึกษามากกว่า

“เหรอ ถ้ายังไงถามพี่ได้นะ พี่ยังเก็บเท็กซ์ของตอนปีหนึ่งไว้อยู่ แต่ไม่รู้ว่าของภาคอินเตอร์เนื้อหาจะเหมือนกับของภาคปกติหรือเปล่าน่ะสิ”

“ได้จริงๆเหรอฮะพี่วิว? งั้นถ้ามีวิชาไหนไม่เข้าใจนะขอโทรถามพี่วิวนะ”

เสียงคนข้างตัวผมตื่นเต้นขึ้นอย่างดีใจขณะที่วิวยิ้มให้ ความจริงตอนแรกที่พานะมาแนะนำเมื่อหลายเดือนก่อนผมคิดว่าก็ดีเหมือนกันที่เพื่อนกับแฟนของผมจะได้รู้จักกันไว้ แต่เรื่องที่แฟนผมเข้ากับแฟนเพื่อนได้ดีนี่ค่อนข้างจะอยู่เหนือความคาดหมายเพราะบุคลิกทั้งสองคนไม่เหมือนกันเลย พอลองเลียบๆเคียงๆถามเป้ถึงได้รู้ว่าวิวเองก็มีน้องชายที่อายุห่างกันมากพอสมควรกำลังเรียนชั้น ม.ต้น อยู่ที่ต่างจังหวัด พอได้มาเจอนะที่บุคลิกคล้ายน้องชายที่บ้านเลยเกิดเอ็นดูขึ้นมากระมัง

บทสนทนาหยุดลงกะทันหันเมื่อเด็กเสิร์ฟในร้านเริ่มนำอาหารมาให้ที่โต๊ะ เนื่องจากพวกเรามากันสี่คนเลยใช้วิธีสั่งข้าวเปล่าเป็นจานแล้วก็กับข้าวอีกสามอย่างมาแชร์กันแทนการสั่งอาหารจานเดียว ผมตักแกงข่าไก่ที่นะชอบใส่จานให้เจ้าตัวก่อนจะตักให้ตัวเอง แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าที่เป้ชวนมากินข้าวกลางวันเพราะมีเรื่องจะคุยด้วย

“เออเป้ ตกลงเรื่องที่มึงจะบอกกูกับนะนี่เรื่องอะไรวะ?”

“อ้าว นี่ยังไม่ได้บอกอ๊อฟเหรอ?”

วิวหันไปถามเพื่อนผมด้วยท่าทางแปลกใจ เป้เลยยิ้มให้แฟนตัวเองก่อนจะบุ้ยคางมาทางคนข้างตัวผมที่กำลังตักข้าวเข้าปากอยู่

“ก็กะว่ารอน้องนะมาก่อนจะได้บอกทีเดียว ไหนๆอยู่ครบแล้วก็ชวนเลยแล้วกัน หยุดยาวสัปดาห์หน้ามีแผนจะไปไหนหรือยังวะอ๊อฟ?”

ผมกับพ่อหนูน้อยหันมาสบตากันทันที วันหยุดยาวที่เป้ว่าคือวันหยุดราชการที่ตรงกับวันศุกร์หน้า ความจริงผมไม่ได้มีโครงการว่าจะไปไหน แต่จริงๆก็พอมีแพลนแล้วว่าจะทำอะไร เพราะวันเสาร์ของสัปดาห์นั้นมันเป็นวันพิเศษสำหรับผมพอดี

“ก็ไม่ได้วางแผนอะไร ช่วงนี้กรอบว่ะเลยคิดว่าคงไม่ไปไหน”

ความจริงเงินที่แม่ผมให้มาเมื่อตอนกลับบ้านช่วงปีใหม่กับเงินส่วนตัวของเดือนนี้ยังพอมีเหลือ แต่ถ้าหากถูกชวนไปเที่ยวต่างจังหวัดที่ต้องใช้เงินมากๆผมก็คงต้องปฏิเสธเพราะว่าเงินก้อนที่มีอยู่ตอนนี้มันพ่วงรวมค่าหอกับค่าโทรศัพท์ที่ยังไม่รู้ว่าจะโดนเรียกเก็บเท่าไหร่ไว้ด้วย

อีกอย่าง...ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะเอาเงินส่วนที่พอมีอยู่ไปใช้ทำอะไรนี่สิ

“งั้นก็พอดีเลย สนใจจะไปทะเลมั้ย พอดีว่าแฟนพี่ปิ่นเค้ามีรีสอร์ตที่ทำกับเพื่อนอยู่ที่ปราณบุรี กูเคยเกริ่นกับเค้าไว้ว่าอยากไปเที่ยวเค้าเลยบอกจะเปิดห้องให้ ถ้ามึงกับน้องนะไปด้วยกูจะได้ขอให้เค้าเปิดสองห้อง”

“รีสอร์ตอะไรวะ?”

พอเพื่อนเอ่ยนำขึ้นมาผมเลยต้องถาม แต่ความจริงก็ถามไปอย่างนั้น เพราะถึงเป้จะบอกชื่อไหนมาหูผมก็คงไม่กระดิกอยู่ดีเพราะไม่เคยไปปราณบุรีสักครั้ง ที่ใกล้เคียงสุดที่เคยไปแถบนั้นก็หัวหินเท่านั้นแหละ

“...................”

พอได้ยินชื่อรีสอร์ตปุ๊บพ่อหนูน้อยที่นั่งกินข้าวเงียบๆมาตลอดก็ทำตาโตทันที “นะรู้จัก เพื่อนเคยไปแล้วส่งรูปมาให้ดู เค้าแต่งห้องแบบบาหลีสวยมากเลย รู้สึกว่าค่าห้องก็แพงมากด้วย”

“แล้วอย่างงี้เค้าคิดราคาพิเศษให้เหรอวะเป้?”

ผมนึกไม่ออกว่าที่นะพูดว่าแพงมากนี่มันแพงระดับไหน แต่ยังไงถ้าเป็นหลักหลายพันนี่ยังไงผมก็คงต้องบาย เพราะต่อให้ไม่ได้ตั้งใจไว้แล้วว่าจะเอาเงินไปทำอะไรแต่ผมคงไม่มีปัญญาจ่ายค่ารีสอร์ตหรูๆอยู่ดี ยังต้องพึ่งกระเป๋าเงินแม่อยู่นี่นา และถึงพ่อผมที่หย่าขาดจากแม่ไปแล้วจะเคยบอกว่าถ้าอยากได้อะไรให้โทรทางไกลไปบอกได้เลยแต่ผมก็ไม่อยากทำแบบนั้นอยู่ดี

เป้คงเห็นสีหน้าเป็นกังวลของผมเลยยิ้มมุมปากก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่มด้วยท่าทางที่ชวนให้หมั่นไส้ขึ้นมาตะหงิดๆ

“กูเป็นว่าที่น้องเขยนะเว่ย จะคิดเงินได้ไง?”

“หือ...งั้นก็ฟรีเหรอวะ?”

“ไปบังคับขอฟรีมาน่ะสิ”

วิวปรายตามองเพื่อนผมพลางถอนหายใจอย่างระอา เป้เลยเท้าคางแล้วพาดแขนอีกข้างหนึ่งไปบนพนักพิงเก้าอี้ของแฟนตัวเองก่อนหันไปแก้ตัวยิ้มๆ “อย่ากล่าวหากันสิ พี่เก่งเค้าเคยบอกเองว่าถ้าเป้อยากไปตอนไหนก็บอกได้ ไม่ได้ห้ามไว้นี่ว่าห้ามขอห้องช่วงวันหยุดนักขัตฤกษ์”

“ครับๆคุณชาย จะไปขอมาแบบไหนก็ช่างเถอะ ว่าแต่อ๊อฟไม่สะดวกเหรอ?”

วิวคงเห็นสีหน้าผมที่ดูคิดไม่ตกเลยถามขึ้นมา ความจริงไอ้ที่เพื่อนเสนอมาก็น่าสนใจอยู่ แต่ว่าถ้าอย่างนั้นแผนที่ผมเตรียมไว้ก็คงต้องปรับใหม่น่ะสิ

แรงกระตุกที่ชายเสื้อทำให้ผมหันไปมองคนข้างตัว แล้วก็เห็นนัยน์ตากลมโตส่องประกายวิบวับมองผมอย่างมีความหวัง

ไม่ต้องบอกก็รู้ ใครมาโดนมองด้วยสายตาแบบนี้เข้าแล้วยังปฏิเสธได้อีกก็คงใจแข็งน่าดู

“เปล่าหรอกวิว ไปเที่ยวทะเลก็ดีเหมือนกัน ไหนๆเรากับนะก็ว่างอยู่แล้ว นี่ดูท่าทางพร้อมจะไปตอนนี้ยังได้เลยเนี่ย”

ผมหันไปแซวคนข้างตัวจนโดนทุบแขนมาทีหนึ่ง แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าหวานก็ยังยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ผมเห็นสีหน้าแบบนั้นแล้วก็อดจะยิ้มแล้วส่ายหน้าไม่ได้ ความจริงตั้งแต่คบกันมาผมกับนะก็ไม่เคยไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันนอกจากเวลากลับบ้านเลย ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เจ้าตัวจะตื่นเต้นกับทริปนี้แถมยังเป็นรีสอร์ตหรูที่ได้ห้องมาฟรีด้วย ถ้าอย่างนั้นบางทีนี่อาจเป็นผลดีกับแผนการณ์ที่ผมตั้งใจไว้มากกว่าการแกร่วอยู่ในกรุงเทพฯกันสองคนช่วงสุดสัปดาห์ก็ได้ 

หลังจากจัดการอาหารกลางวันกันเรียบร้อยเราก็จ่ายเงินแล้วแวะเดินเล่นตากแอร์ในร้านหนังสือกันครู่หนึ่งก่อนจะเดินกลับเข้ามหา’ลัย พอส่งพ่อหนูน้อยของผมที่หน้าคณะของเจ้าตัวแล้วผมถึงค่อยเดินไปหาเป้กับวิวที่รออยู่ที่ตึกเอนกเพราะวิชาต่อไปเราสามคนลงเรียนด้วยกัน

“เฮ้ยเป้ พรุ่งนี้ตอนกลางวันมึงมีพักสองคาบเหมือนกันใช่มั้ยวะ?”

ผมเอ่ยถามขึ้นหลังจากเราเข้ามานั่งในห้องบรรยายกันเรียบร้อยแล้ว ทั้งๆที่ออกไปเดินกลางแดดเพียงไม่นาน แต่ด้วยความอบอ้าวทำให้กว่าจะขึ้นบันไดมาถึงที่ห้องก็เล่นเอาเหงื่อซึม

“พรุ่งนี้กูก็มีเรียนเหมือนมึงทุกตัวนั่นแหละ วิวเองก็ได้พักสองคาบเหมือนกัน ถามทำไมวะ?”

เข้าทางพอดี เพราะถึงผมจะพอมีแผนไว้คร่าวๆในใจแล้วก็จริง แต่ถ้าหากให้เป้ที่ถนัดเรื่องพวกนี้มากกว่ามาให้คำแนะนำน่าจะดีกว่าผมไปคนเดียวแน่ๆ

“งั้นไปเป็นเพื่อนกูหน่อย พอดีกูมีแผนจะทำเซอร์ไพรส์ให้นะ”


++------++

[น้ำค้าง]

แหม ดีจริง มาคราวนี้พร้อมกัน 2 คู่ เลย เป้ก็กวนๆ เจ้าเล่ห์เหมือนเดิมเลยนะ พ่อหนูน้อยนะก็น่ารักน่าหยิกซะจริงๆ

[pickki_a]

แผนอะไรน่ะ?? ลุ้นๆ 
ปล.ป้าหายไปนาน จนเกือบลืมไปแล้วนะเนี๊ย

[karenoo]

กรี๊ด....หายไปนานเลยนะตัวเอง

กลับมาปุ๊บก็ทำเซอร์ไพรส์ปั๊ปเลย....ว่าแต่ว่าอ๊อฟจะเซอร์ไพรส์เนื่องใจโอกาสอะไรเอ่ย
 

[vin2526]

อยากรู้เหมือนกันครับ

[loveorlike]

 :-[กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
กระโดดกอดพี่บีบีแบบไม่ให้ตั้งตัว
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ช่วงนี้นานๆที่ได้เล่น โชคดีมากมายที่ได้เข้ามาเล่นวันนี้ยิ้มแก้มปริแล้วเนี้ย

ไม่ไหวแล้วม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จะมีเซอร์พงเซอร์ไพสืกันด้วยยยยย
อะไรเนี้ยอยากรู้อ่ะ แต่ว่าโหยยยยยยยยยยยยยยยยย
เป้น่ารักไปมั้ย ทำเป็นมัลับลมคมใน ให้อ๊อฟงงเล่นๆ
ฮ่าๆๆๆๆ นั้นสิร้อนๆแบบนี้ไปไหนกันดี มันต้องทะเลจริงๆ
อยากไปด้วยอ่ะ อยากไปกับเป้.............. (วิว อย่าเผลอเชียวนะ ฮ่าๆๆๆ)

กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ คิดถึงพี่บีบี จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
ป้าหายไปนานเลยนะเนี่ยกลับมาทีมีดีมาฝากด้วย อิๆ
ทั้งเรื่องแพลนไปเที่ยวที่ ปราณบุรี แถมวันรุ่งในเรื่องยังจะมีแอบแพลนแผนกันด้วย
อย่างนี้ นิว ขอ+1ให้สมกับที่รอคอยเลย

นิว

[mist]

มาพร้อมกันสองคู่เลย คุ้มจริง ๆ 

[bellbomb]

กรี๊ด....หายไปนานเลยนะตัวเอง

กลับมาปุ๊บก็ทำเซอร์ไพรส์ปั๊ปเลย....ว่าแต่ว่าอ๊อฟจะเซอร์ไพรส์เนื่องใจโอกาสอะไรเอ่ย
 

นั่นสิ อ๊อฟคิดอะไรอยู่นะเนี่ย อย่างนี้ต้องติดตามตอนต่อไปสิเน้อ 

:-[กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
กระโดดกอดพี่บีบีแบบไม่ให้ตั้งตัว
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ช่วงนี้นานๆที่ได้เล่น โชคดีมากมายที่ได้เข้ามาเล่นวันนี้ยิ้มแก้มปริแล้วเนี้ย

ไม่ไหวแล้วม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จะมีเซอร์พงเซอร์ไพสืกันด้วยยยยย
อะไรเนี้ยอยากรู้อ่ะ แต่ว่าโหยยยยยยยยยยยยยยยยย
เป้น่ารักไปมั้ย ทำเป็นมัลับลมคมใน ให้อ๊อฟงงเล่นๆ
ฮ่าๆๆๆๆ นั้นสิร้อนๆแบบนี้ไปไหนกันดี มันต้องทะเลจริงๆ
อยากไปด้วยอ่ะ อยากไปกับเป้.............. (วิว อย่าเผลอเชียวนะ ฮ่าๆๆๆ)

กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ คิดถึงพี่บีบี จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่ได้คุยกันนานเลยนะจ๊า นั่นสิอากาศร้อนๆแบบนี้ต้องทะเลเท่านั้น เสียดายไม่เป็นทะเลใต้ไม่งั้นจจ.ได้เจอเป้แน่ อิิอิ

มาพร้อมกันสองคู่เลย คุ้มจริง ๆ 

โปรโมชันพิเศษสมนาคุณที่หายหน้าไปนานค่า~

ดีใจจัง ถึงจะไม่ได้มาลงเรื่องนี้ตั้งนาน(สองเดือนแน่ะ) แต่แฟนประจำยังติดตามป้ากันอยู่เน้อ ยังไงจะรีบปั่นตอนต่อไปมาเร็วๆ เพราะสุดสัปดาห์จะแว้บไปโต้ลมร้อนที่ ตจว.อีกแล้วจ้า