หัวข้อ: ❤ STALKER สืบ.สวน.รัก ❤ [ตอนที่ 25]★07/07/19★ P:28

[O-RA DUNGPRANG]

ตกหลุมโยธาอีกแล้วโคนันขลุ่ย 

[gackmanas]

หู้ยยย... โยธาเริ่มรุก แล้วอ่าาา..
โคนันขลุ่ย จะทำยังไงเนี้ยยย..

[tikok31]

 o18น่ารัก

[Tiffany]

โคนันขลุ่ย ใจเต้นแรงแสดงว่ารักแล้วนะ

[วายซ่า]

เอ๊ะ. โยธานี่ยังงัยๆ นะ

[WaterProof]

สืบๆๆๆๆๆ

[kawisara]

โยธา

นายจะมาทำ

ทีเล่นทีจริง

กับหนูขลุ่ย

ของป้าไม่ได้นะ

[memozy]

โดนตกแล้วน้องขลุ่ย
รอติดตามอยู่นะ 

[darin]

ตอนที่ 15
PINK MOON (2)

ผมชะงักเท้าเมื่อเห็นเงาไหววูบที่บานกระจกประตูหลังร้าน แต่เพราะเป็นกระจกสีชาดำ จึงไม่สามารถเห็นหน้าตาว่าเป็นใคร มีเพียงการเคลื่อนไหวของเงาเท่านั้นที่ทำให้เอะใจ

“มีอะไร” โยธาถามเมื่อเห็นผมหยุดเดิน

ผมส่ายศีรษะ ผลักบานประตูเข้าไป ไม่เห็นใครยืนอยู่ใกล้ประตู มีเพียงคนจำนวนหนึ่งที่เดินเข้าออกห้องน้ำ

“ไม่เข้าห้องน้ำใช่ไหม” ผมหันไปถามโยธา

“ใช่”

“งั้นฝากบอกลูกจันด้วยว่าผมเข้าห้องน้ำ อาจจะนานหน่อย”

ดวงตาคู่นั้นเป็นประกายขำ โยธาคงคิดว่าผมปวดหนัก แต่จะคิดอะไรก็ช่างเถอะ ความสนใจของผมกำลังอยู่ที่อื่น อาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ ถ้าอยากรู้ก็ต้องหาคำตอบ
   
ผมยืนอยู่หน้าห้องน้ำ หลังพิงกำแพงฝั่งตรงข้าม รออย่างใจเย็น จากประตูไปถึงที่นั่งด้านในร้านห่างกันพอสมควร ถ้ามีคนแอบดูพวกผมอยู่จริง มีทางเดียวเท่านั้นที่จะหลบสายตาพ้น คือ...
   
ริมฝีปากผมยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเมื่อเห็นเบลเดินออกมาจากห้องน้ำหญิง อีกฝ่ายชะงักฝีเท้า ดวงตาที่มองผมเบิกกว้าง ใบหน้าซีดเผือด ก่อนเจ้าตัวจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ผมยันตัวขึ้นยืนตรง ส่งยิ้มให้อีกฝ่ายโดยไม่พูดอะไร
   
“เข้าห้องน้ำเหรอ”
   
“ผมลุกจากโต๊ะก่อนเบลนานแล้ว ทำไมถามเหมือนผมยังไม่ได้เข้าครับ”
   
“ก็ถามไปอย่างนั้นเองเห็นยืนอยู่ เราเข้าไปข้างในก่อนนะ”
   
“ออกไปคุยกันข้างนอกดีไหม”

เบลชะงักเท้าหันกลับมามองผม “ทำไมต้องออกไป ขลุ่ยอยากคุยอะไรก็เข้าไปคุยข้างในสิ”

“แน่ใจเหรอครับว่าเบลอยากให้ผมถามต่อหน้าคนอื่น”

ผมมองเบลด้วยดวงตาสงบนิ่ง เห็นความกังวลในสายตาของอีกฝ่าย ผมไม่รอให้เบลตอบ หมุนตัวเดินตรงไปที่ประตูหลังร้านก่อนเปิดออกไป

เพียงครู่เดียวเบลก็เดินตามออกมา เราหยุดยืนจุดเดียวกับที่ผมยืนกับโยธา ไม่ห่างจากประตูมากนัก

ผมหันกลับไปมองประตูร้าน “เมื่อกี้เบลใช่ไหม”

“....”

“จะปฏิเสธก็ได้เพราะผมไม่เห็นเบลชัดๆ กับตา หรือจะยอมรับแล้วเราจะได้คุยกัน เบลไม่มีอะไรอยากถามผมเหรอ”

สายตาเบลตกลง ผมเห็นเบลบีบมือตัวเอง ผมให้เวลาอีกฝ่ายตัดสินใจ ไม่นานเบลก็เงยหน้าขึ้นมา

“ใช่เราเอง”

“อยากบอกไหมว่าทำไม”

“ก็เห็นหายกันมานาน เรามาเข้าห้องน้ำก็เลยดูว่าทำอะไรอยู่”

ผมยกยิ้มมุมปาก “ปกติถ้าเดินมาแล้วไม่เจอตรงทางเดิน ก็น่าจะคิดว่าผมกับโยธาอยู่ในห้องน้ำไม่ใช่เหรอครับ ไม่ใช่ด้านนอกร้าน”

ริมฝีปากของเบลเม้มเข้าหากัน แต่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา

“เบลตามผมกับโยธามาใช่ไหม”

“....”

“เหมือนกับที่ตามผมกับโยธาไปลานจอดรถมหา’ลัย”

ดวงตาของเบลเบิกกว้าง สีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด “รู้เหรอ!!”
   
“ก็คิดอยู่ว่าคงเป็นเบล” ในที่สุดผมก็ได้คำตอบ
   
“เรา..เรา..” เสียงของเบลตะกุกตะกัก “เราแค่อยากรู้ว่าโยธากับขลุ่ยเป็นอะไรกัน นาย..”  เบลสบตาผมด้วยดวงตาลังเล มันเต็มไปด้วยความหวังและหมดหวังไปพร้อมกัน “นายกับโยธาไม่ได้เป็นอะไรกันใช่ไหม”
   
ผมมองคนตรงหน้านิ่ง สมองใช้ความคิดอย่างรอบคอบว่าควรตอบอย่างไรดี
   
“ผมตอบไม่ได้ว่าเราเป็นอะไรกัน แต่อย่างน้อยตอนนี้เราก็ดีต่อกัน” ผมมั่นใจว่าผมพูดไม่ผิด เพราะเรากำลังจะร่วมมือกัน

“อย่างนั้นเหรอ” เบลพยักหน้าช้าๆ ดวงตาเศร้า

ความคิดของผมกำลังขัดแย้งกันอย่างรุนแรง ผมรู้สึกจริงๆ ว่าเบลไม่ใช่เงาของคุณ เพราะอีกฝ่ายซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเอง โกรธ น้อยใจ เสียใจ เบลแสดงออกมาชัดเจนเสมอ รวมถึงการยอมรับตรงๆ ว่าตามผมกับโยธา พฤติกรรมแบบนี้ไม่ควรเป็นเงาของคุณ แต่หลักฐานที่มีก็ชัดเจนว่าเงาของคุณคือคนที่ตามผมไปลานจอดรถ ไม่อย่างนั้นรูปของโยธา ณ ขณะนั้น จะถูกโพสต์ขึ้นอินสตาแกรมiamshadow ได้อย่างไร

“หวังอะไรอยู่นะ” เบลถอนหายใจ “ก็คิดอยู่แล้ว ไม่เคยเห็นโยธาสนใจใครสักที” เบลมองผมด้วยสีหน้าของคนที่ยอมแพ้

“ทำไมต้องเป็นนายด้วยนะ ทำไมถึงเป็นผู้ชาย”

“ถ้าเป็นผม ผมจะคิดอีกแบบ” ผมอดสงสารคนตรงหน้าไม่ได้ จึงพูดออกไป

“แบบไหน”

“ผมจะคิดเข้าข้างตัวเองว่า..เพราะชอบผู้ชายนี่เอง ก็ไม่แปลกที่ไม่ชอบฉัน”

เบลมองผมนิ่ง ก่อนเสียงหัวเราะจะหลุดออกมาเบาๆ “นี่ขลุ่ยกำลังปลอบใจเราอยู่เหรอ”

“เปล่าครับ ผมพูดถึงความคิดของตัวเอง ถ้าสุดท้ายแล้วโยธาไม่ชอบผม ผมก็คงคิดแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องซ้ำเติมตัวเอง”

“งั้นเหรอ” เบลยกยิ้มที่ริมฝีปาก แต่เป็นรอยยิ้มที่เศร้ามาก

“ผมถามอะไรเบลอย่างหนึ่งได้ไหม”

“จะถามอะไรก็ถามมาเถอะ”

“เบลคือเงาของคุณหรือเปล่า”

“อะไรนะ!” ดวงตาที่มองผมเบิกกว้าง ปนเปไปด้วยความรู้สึกแปลกใจ ไม่เข้าใจ และนายคิดได้ยังไง

“นี่ขลุ่ยคิดว่าเราคุกคามโยธาเหรอ ไม่มีทาง!”

สีหน้าและท่าทางตกใจของเบลทำให้ผมอยากเชื่อจริงๆ ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่

“เบลผมถามอีกอย่างสิ”

“อะไร”

“เบลตามผมไปที่ลานจอดรถกี่ครั้ง”

“ครั้งเดียว ถามทำไมเหรอ”

“เมื่อไหร่จำได้ไหม”

“วันที่เราเจอกันครั้งแรกที่โรงอาหาร”

ในที่สุดผมก็ได้คำตอบ ไม่ใช่ว่าหลักฐานขัดแย้งกัน แต่เพราะคนตามไม่ใช่คนเดียวกัน

“โยธาสงสัยเราด้วยหรือเปล่า โยธารู้ใช่ไหมว่าเราชอบ”

ผมชะงัก ลืมเรื่องนี้ไปสนิทใจ สายตาที่มองหญิงสาวตรงหน้าจึงอ่อนโยนลง

“ใช่สินะ โยธารู้แล้ว เราไม่มีความหวังตั้งแต่แรก ยังทำตัวโง่อยู่ได้”

“เบลเป็นคนสวย”

“ทำไมอยู่ๆ พูดเรื่องนี้ขึ้นมา” เบลขมวดคิ้ว มองผมด้วยสายตาไม่เข้าใจ

“เชื่อผมสิว่าโยธาเองก็คงเสียดาย ที่คิดกับเบลมากเกินกว่าเพื่อนไม่ได้ อาจจะเคยด่าตัวเองก็ได้ ว่าอะไรของมึงวะ เบลออกจะน่ารัก”

“พูดอะไรของนาย” รอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปากของเบล แม้จะดูเศร้าไปบ้างแต่ก็ดูออกว่ายิ้มจริงๆ ผมจึงอดยิ้มตามไม่ได้

“ผมพูดจริงนะ”

เบลเงยหน้าขึ้นมองผม มองอยู่นาน ก่อนรอยยิ้มจะฝุดขึ้นที่ริมฝีปากอีกครั้ง

“เรารู้แล้วว่าทำไมโยธาถึงสนใจนาย เพราะนายมันน่าสนใจ”

“หมายถึงผมแปลกใช่ไหม”

“เราไม่ได้พูด”

“ขอบคุณครับ”

ผมสบตากับเบล ส่งยิ้มให้กำลังใจอีกฝ่าย เบลยิ้มตอบผมก่อนถอนหายใจออกมา

“เฮ้อ แพ้แล้วจริงๆ สินะ ยังไม่ได้บอกความรู้สึกก็แพ้แล้ว เราคิดมาตลอดว่าสักวัน สักวันโยธาจะรักเรา แต่เห็นแบบนี้ถึงรู้ว่าเราคิดไปเองทั้งนั้น”

“ผมยังไม่ได้บอกว่าโยธาชอบผม มันอาจไม่ใช่ก็ได้”

“ก็อาจจะเป็นอย่างนั้น แต่ขลุ่ยรู้อะไรไหม”

“อะไรครับ?”

“ถึงเราจะเป็นคนที่อยู่ข้างกายโยธาเสมอ แต่ไม่มีสักครั้งเลย สักครั้งที่โยธาจะแสดงท่าทาง แสดงสีหน้าหรือสายตาเหมือนที่ทำกับขลุ่ย ไม่มีสักครั้งที่เราเห็นตัวเองอยู่ในสายตาของโยธา พอมาคิดดูถึงรู้ว่ามันชัดมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ว่าเราเป็นได้แค่เพื่อน เพียงแต่เมื่อก่อนเราไม่เคยเห็น ไม่มีอะไรให้เปรียบเทียบ ถึงไม่เคยรู้ว่ามันเป็นยังไง” เบลส่งยิ้มเนือยมาให้ผม

“เราโกรธขลุ่ยรู้ไหม”

ผมยิ้ม ไม่นึกโกรธคำพูดของอีกฝ่าย

“ไม่ชอบหน้าขลุ่ยสักนิด”

“ผมคิดว่าผมรู้”

“แย่เนอะ”

“อะไร”

“นิสัยเราไง”

“ไม่หรอก”

“นี่ยังคิดว่าเราเป็นเงาของคุณอยู่หรือเปล่า”

“ไม่แล้ว”

“ก็ยังดี” เบลสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้ง ก่อนส่งยิ้มบางให้ผม

“ขอบใจนะ”

“เรื่องอะไร”

“ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่ามันเจ็บในใจ อยากร้องไห้ แต่ก็โล่งใจ เหมือนทุกอย่างมันพังทลายลง แต่กลับรู้สึกเบาขึ้น ไม่หนักเหมือนก่อน”

“ยังเกลียดผมอยู่ไหม”

“อืม” เบลพยักหน้า เราสบตากันก่อนหัวเราะออกมาพร้อมกัน

“อยากเกลียดนะแต่สงสัยจะเกลียดไม่ลงแล้ว ไปเถอะ ตอนนี้เราอยากได้แอกอฮอล์สักหน่อย”

“เดี๋ยวผมดื่มเป็นเพื่อน”

“ขลุ่ย”

“ครับ”

“จัดการโยธาให้อยู่หมัดนะ เราจะได้พูดได้เต็มปากว่า...” เบลหยุดพูด รอยยิ้มดูสดใสขึ้นเล็กน้อย “ว่า..เนี่ยเพราะโยธาชอบผู้ชายไม่งั้นเป็นเราไปแล้ว ขืนโยธาไปชอบผู้หญิงคนอื่นเราจะอดพูด”

ผมยิ้มตามเบล ไม่ได้ปฏิเสธคำพูดอีกฝ่าย เพราะอยากให้เบลคงความรู้สึกนี้เอาไว้ก่อน อย่างน้อยก็ทำให้หายเศร้าได้เร็วขึ้น

“เข้าไปข้างในกันเถอะ”

“ครับ”

ผมเดินตามเบลเข้าไปด้านในร้าน สมองเริ่มใช้ความคิด ไม่ใช่จิณณ์ ไม่ใช่เบล อย่างน้อยวันนี้ผมก็ตัดตัวเลือกออกไปได้อีกหนึ่งคน


ผมไม่แน่ใจว่าใช้เวลาคุยกับเบลนานเท่าไหร่ แต่ตอนที่กลับเข้าไปในร้าน วงดนตรีก็พักการแสดงแล้ว มีเพียงเสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆ ในร้าน

“หายไปนานเลยนะคะ หลินนึกว่าแอบไปจีบกันซะแล้ว” เสียงแซวของหลินมาพร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก แต่ผมไม่เห็นว่ามันน่ารักเลยสักนิด ผมคิดแบบนั้นเพราะเชื่อว่าหลินรู้ดีว่าเบลชอบโยธา

“ก็น่าสนนะจ๊ะ อนุญาตไหมโยธา” เบลหันไปถามโยธาด้วยใบหน้าติดรอยยิ้มอ่อน

“พี่โยธาเป็นคนหวงเพื่อนเหรอคะ ดีจัง”

“เปล่า พี่ไม่ได้หมายถึงตัวเอง”

ผมได้เรียนรู้จากเหตุการณ์นี้ว่า เวลาผู้หญิงห่ำหั่นกันน่ากลัวกว่าที่คิด อย่าได้เผลอไปยืนอยู่ตรงกลางวงเชียว เหมือนเช่นโยธาในตอนนี้

“พี่เบลพูดอย่างนี้มายด์เริ่มคิดแล้วนะคะ หรือว่าที่เขาพูดกันจะเป็นเรื่องจริง พี่โยธากับพี่ขลุ่ย..”

ภายในร้านยังคงเสียงดังแต่ที่โต๊ะกลับเงียบกริบ ทุกสายตาจับจ้องไปที่โยธา

“บ้า” หลินตีแขนเพื่อนรัก “มายด์จะพูดอะไรก็ดูหน้าพี่โยธานิดหนึ่ง เดี๋ยวก็โดนโกรธเอาหรอก พี่โยธากับพี่ขลุ่ยเนี่ยนะ พูดแบบนี้ดูถูกพี่โยธาชัดๆ”

“เราไม่ได้พูดเอง เราได้ยินมา” มายด์ลูบแขนพร้อมกับแก้ตัวเสียงเบา

“น้องหลิน”

ผมหันไปมองลูกจัน เมื่อเพื่อนสนิทเรียกชื่อรุ่นน้องโยธาขึ้นมา

“คะพี่ลูกจัน”

“น้องมายด์ไม่ได้ดูถูกใครหรอกจ้ะ พี่ว่าน้องหลินต่างหากที่ทำอยู่ จะพูดจะจาอะไรก็ระวังนิดหนึ่งเนอะ ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่ใจเย็น อย่างน้อยก็พี่คนหนึ่ง”

ลูกจันจ้องตากับหลินด้วยสายตาเย็นชา ขณะที่มายด์ตกใจจนหน้าซีด

“เดี๋ยว ตกใจอะไรกัน” ลูกจันทำสีหน้าแปลกใจ เหมือนเพิ่งรับรู้ถึงสถานการณ์ตรงหน้า

“นี่นึกว่าพี่โกรธเหรอ” ใบหน้าบึ้งตึงของลูกจันปรากฎรอยยิ้มกว้าง น้ำเสียงร่าเริง

“เปล่าพี่ไม่ได้โกรธ พี่แหย่เล่นเฉยๆ เห็นน้องๆ เล่นกันสนุกดีพี่เลยเอาด้วย ขอโทษนะที่ทำให้ตกใจ”

“โห~ พี่ลูกจันคะ มายด์ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลยค่ะ”

“ฮ่าๆ สงสัยพี่จะแสดงเก่งไปหน่อย อย่าคิดมากสิจ้ะพี่จะโกรธทำไม พี่รู้น่าว่าแค่แค่แหย่กันเล่น คนดีๆ เค้าไม่พูดจาแบบนั้นหรอก” ลูกจันยิ้มหวาน แต่มายด์กลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก หลินเม้มปากเข้าหากัน ไม่พูดอะไรออกมาอีกเลย

ผมเห็นเบลกับออแกนเบือนหน้าไปคนละทางคล้ายต้องการซ่อนยิ้ม แต่มีใครบางคนหลุดยิ้มออกมา สายตาที่จิณณ์มองตรงไปยังลูกจันทำให้ผมคิดว่า สงสัยนอกจากพวกผมสามคนแล้ว ลูกจันจะได้แฟนคลับเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน

“พี่ตอบได้หรือยัง”

ทุกสายตาหันไปทางเดียวกันทันที โยธานั่งพิงพนักเก้าอี้ ริมฝีปากติดรอยยิ้ม ด้วยท่าทางไม่ทุกข์ร้อนใดๆ

“ตอบอะไรคะ” มายด์ถามด้วยความสงสัย ที่จู่ๆ โยธาก็พูดขึ้นมา

“เรื่องที่มายด์ถามพี่เมื่อกี้”

“อ๋อ” มายด์ทำหน้าจ๋อยสนิท “ไม่ถามแล้วค่ะ”

“แต่พี่อยากตอบ  ไหนมายด์เล่าให้พี่ฟังหน่อยว่ามายด์ได้ยินอะไรมาบ้าง”

“ก็มีคนแซวๆ กันว่าหรือพี่โยธาจะเปลี่ยนแนวมาชอบผู้ชายด้วยกัน เพราะเห็นพักนี้สนิทสนมกับพี่ขลุ่ย ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แถมลงรูปในไอจีด้วย แล้วก็มีข่าวว่า..” มายด์เหลือบมองผมด้วยสายตาเกรงใจ

“ว่าอะไร” โยธาเร่งให้รุ่นน้องพูดต่อ

“ว่าพี่ขลุ่ยชอบพี่โยธาค่ะ มีคนได้ยินมา เขาก็เลยพูดกันประมาณว่าถ้าพี่โยธารู้แต่ยังไปไหนมาไหนด้วย แปลว่าน่าจะคิดอะไรหรือเปล่า”

“แค่นี้ใช่ไหม”

“ค่ะ”

“งั้นพี่ก็จะตอบข้อสงสัยให้ จะได้ไม่เอาไปพูดกันผิดๆ” โยธาละสายตาจากใบหน้าของมายด์หันมามองผม

“พี่กับขลุ่ยไม่ได้เป็นอะไรกัน”

ผมสบตากับโยธานิ่ง ก่อนริมฝีปากของอีกฝ่ายจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ 

“หมายถึงตอนนี้นะ”

คำพูดที่ชวนให้คิดไปไกลทำให้ดวงตาของมายด์เบิกกว้างขึ้น ผมเห็นความเจ็บใจในดวงตาของหลิน แม้อีกฝ่ายจะนั่งเงียบก็ตาม

“พูดแบบนี้มันชวนคิดไปไกลนะคะพี่โยธา”

“ก็คิดไปเถอะ เพราะพี่เคยคิดไปไกลกว่านั้นแล้ว ใช่ไหมขลุ่ย” โยธาเลิกคิ้วขึ้น

แน่สิ หมอนี่เคยคิดว่าผมแอบชอบตัวเอง เพิ่งมารู้ความจริงว่าผมตามเรื่องเงาของคุณอยู่เมื่อวานนี้เอง

“ใช่ครับ” ผมพยักหน้า ก่อนจะคิดได้ว่าตัวเองพลาดไปเมื่อเห็นสายตาวิบวับของโยธา และเห็นใบหน้าแดงเรื่อของมายด์

“อย่าบอกนะคะว่า..” มายด์ชี้นิ้วไปยังโยธา ดวงตาเบิกกว้าง

“พี่โยธาชอบพี่ขลุ่ยเหรอคะ”

“ไปคิดกันเอาเอง”

“อ้าว ไหนบอกจะไขข้อข้องใจให้ไงคะ”

“พี่พูดเหรอ”

“พี่โยธา~แกล้งมายด์อีกแล้ว”

เสียงหัวเราะดังขึ้นรอบโต๊ะ ต่างขำสีหน้าของมายด์ที่โดนพี่รหัสตัวเองแกล้ง บรรยากาศกลับมาครึกครื้นอีกครั้ง มีเพียงสายตาคู่เดียวเท่านั้นที่แสดงความไม่พอใจออกมา ผมเห็นแล้วได้แต่ถอนใจ

ความรักมันทำให้คนทุกข์และสุขได้ขนาดนี้เลยเหรอ

!!!

เดี๋ยวนะ!

คนทุกข์เพราะความรัก ผมพอรู้ว่าตัวเองหมายถึงหลินกับเบล แล้วคนที่สุขเพราะความรัก ผมหมายถึงใครกัน

“พี่กับขลุ่ยไม่ได้เป็นอะไรกัน...หมายถึงตอนนี้นะ”

ไอ้โคนันขลุ่ยเอ๊ย! เมื่อกี้มึงดีใจนี่หว่า

:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[Al2iskiren]

ไอ้โคนันขลุ่ยเอ๊ย! เมื่อกี้มึงดีใจนี่หว่า

ดีเลย์ไปหน่อยนะนุ้งขลุ่ย 

[B52]

 

[snowboxs]

กิ้วๆๆๆ เริ่มมีความสุขที่มีโยธาอยู่ข้างๆแล้วใช่ป่ะ โคนันขลุ่ย

[kunt]

อุ่ย เริ่มมีคนรู้ตัวจ้า 555

[se7enayo]

ขลุ่ยลูก หนูดีเลย์ไปนิดนึง 

[HISY]

กรีีดดด เหม็นความรักก

[river]

สายตาใครน่ะ ที่ไม่พอใจ

[HanATarO]

ขลุ่ย ดีเลย์ไปนิดนะ 555

[ooomukooo]

มาแล้วๆๆๆๆๆๆ 
หายคิดถึงเลย 

[lemonphug]

บางทีขลุ่ยก็โคตรมโน

[Wipers]

ขลุ่ยจากนี้รับรองเป็นโรคหัวใจแน่ๆ เพราะโยธาเริ่มรุกแล้วนะ

[arij-iris]

ขลุ่ยยยยย รู้สึกตัวเร็วๆเต๊อะะะะะ

[่patsaporn]

มาแล้วๆ คิดถึงมากเลยค่ะ
ดีใจที่เบลไม่ใช่ ชอบขลุ่ยอีกคนละ ลูกจันเด็ดอ่ะ งานนี้สงสัยจะได้แฟน
คุณโยธาเขาก็ชัดเจนตลอดนะ

ขอบคุณค่ะ

[areenart1984]

เรื่องรัก ๆ โคนันขลุ่ยเขาไม่ทันเพื่อน ๆ เลยอ่ะ 

[วายซ่า]

ถึงจะรู้ตัวช้า แต่ก็น่าจะยังทันการนะจ๊ะโคนันขลุ่ย 

[mystery Y]

ความรู้สึกช้าจริงขลุ่ย

[seaz]

โยธาต้องชัดเจนให้มากกว่านี้ ขลุ่ยจะได้รู้ตัวชัด ๆ สักที ^^

[sz4music]

ไม่ใช่เบล ไม่ใช่จิณณ์ หวังว่าจะไม่ใช่ออแกนนะ

แบบว่าคงน่าเสียดายมากถ้าเป็นออแกน เสียดายมิตรภาพน่ะ55555

[t2007]

ยิ้มปากฉีก

[Funnycoco]

โยธารุกหนักๆไปเลย

[O-RA DUNGPRANG]

โท่ขลุ่ย