หัวข้อ: หาเพื่อนนอนสนใจทัก DM ครับ : ตอนพิเศษวันคริสต์มาส [25/12/2019] P.30

[hongzaa]

อย่าว่าพี่เค้าพูดแล้วทอนคำเลย
หนูก็เหมือนกันลูก จะเป็นลมตามอิพี่สายฟ้า555

[momonuke]

สนุกมากๆเลยค่ะ ติดตามนะคะ ขำพี่พะพายมากกกก ล่อลวงเยาวชนสุดดดด

[pwmd]

อีพี่พายน่ากลัวมาก น้องเฟนหนีไปรูกกกกกกก 55555555555
พี่สายฟ้าก็น่ากลัวเช่นกัน... กลัวว่าจะติดคุกเนี่ย!!! 555555555
น้องเฟนคือมีความน้อนนนนน น้อนรูกกกกก โถ /ลูบหัว
น้องตามอีพี่พายไม่ทันเลยอะ เอ็นดูววว น้องจะรู้ไหมว่าอีพี่ลากลงต่ำตลอดเว โว้ยยยย

คุนตำหนวดคะไปจับมัน!! 5555555555555

ชอบค่ะอ่านเพลินมากๆกับมุกห้าบาทสิบบาท มุกการเมือง สิบแปดบวกตั่งๆ หัวเราะจนจะเป็นบ้าแร้ววว รอตอนต่อไปนะคะ ))

[Pthassa]

ตั้งกระทู้ขอรวบรวมเหล่าคุณแม่เพื่อทวงน้องเฟนจากพี่พระพายได้มั้ยคะ

[miikii]

หนีไปลูกหนีไปปปปปปปปปปปปป

[KoROGeFeE]

เฟนเอ้ยยยยคำมันดิ้นได้จริงๆลูก


Sent from my iPhone using Tapatalk

[badbadsumaru]

โห สงสารน้องมากเด้อ 555555555

[Rach]

 

[JackXy Wu]

บทที่ 5

อยากจะเบียดตั้งแต่ได้เจอ



 

Ask.fm ll พี่เทพมีแพลนรวมเล่มทวีตด่าการเมืองมั้ยคะ นู๋ชอบพี่มากๆ เรย เอ้บซีน้าาา ตอบอ้าคนู๋หน่อยค่ะๆๆ ---- อะ น้องต้องเข้าใจก่อนว่าพี่เป็นแค่เห็บในทวิต ไม่ใช่นักเขียน! รวมเล่มทวีตด่าการเมืองอะไร พี่ไม่โดนลากคอก่อนเหรอครับ?! รู้ๆ กันอยู่ว่าอิสระเสรีในการแสดงความเห็นของ ปชช อย่างเรามันไม่เปิดกว้าง นี่ยังกลัวโดนลากคอทุกวันนะเห็นปากเก่งแบบนี้ อีกอย่างขอด่าหน่อย ภาษาไทยได้เกรดอะไร ไปเขียนมาให้ถูกไม่งั้นรอบหน้าไม่ตอบ! คราวนี้อนุโลมให้เพราะใช้ค่ะคะถูกนะเรา

Notice me senpai! @fcpeetepthor

กำลังตอบกลับถึง @LostDemocracy44

ทำไมวันนี้พูดจาไพเราะเพราะพริ้งดูมีสกุลรุนชาติ โดนแฮกหรือเปล่า


เทพท้อกับประชาธิปไตยที่หายไป @LostDemocracy44

กำลังตอบกลับถึง @fcpeetepthor

หลายรอบแล้วนะมึง อีเห็บเด็ก อย่าคิดว่ากูจำแอคมึงไม่ได้ ป่วนกูทุกทวิต ไอ้ชิบหาย!


Notice me senpai! @fcpeetepthor

กำลังตอบกลับถึง @LostDemocracy44

ถ้าไม่มีใจก็บล็อกผมไปสิๆๆๆ


[พระพาย]

“หึๆๆ ฮ่าๆๆ แม่ง สมน้ำหน้า”

ผมกลั้นหัวเราะจนปากสั่นตอนอ่านทวิตสายฟ้าตีกับเห็บเด็กที่มาติดพันมัน สมน้ำหน้า ประสาทแดกไปซะเถอะไอ้เพื่อนเวร นี่ถ้ารู้ว่าน้องเห็บคนนั้นเป็นใครผมจะพาไปเลี้ยงข้าวเป็นรางวัลที่ทำตัวดีมีประโยชน์ยั่วโมโหเพื่อนผมได้ไม่เว้นวัน

“พี่พระพายเป็นไรอะ ขำหน้าดำหน้าแดง”

“อ๋อ พี่ โอ้…”

ผมเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเฟนเรียก ก่อนค้นพบสัจธรรมของชีวิตว่ากางเกงบอลขาสั้นนี่มันเป็นไอเท็มที่ดีที่สุดในโลก!

น้องเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เหมือนจะสระผมด้วยเพราะมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กวางอยู่บนหัว วันนี้เฟนใส่เสื้อยืดคอย้วยกับกางเกงบอลขาสั้น โชว์ขาขาวๆ เนื้อหนุบหนับให้ผมได้เห็นชัดๆ เป็นขวัญตา คือปกติน้องมันจะใส่กางเกงวอร์มไม่ก็ชุดนอนขายาวนอนไง ไม่รู้วันนี้นึกคึกอะไรใส่ขาสั้น คุณธรรมในตัวผมนี่สั่นหงึกๆ ไปหมด

“พี่ พี่พระพาย เป็นไร?” เฟนเดินเข้ามาใกล้ผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เจ้าตัวโบกมือไปมาตรงหน้า ผมกะพริบตา เรียกสติตัวเองกลับมาแล้วฉวยจับมือเขาเอาไว้

นุ่มมาก หอมมาก ขอดมสักสองสามฟอดให้พอชื่นใจได้มั้ยคนกันเอง

“เปล่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร” แค่ใจมันหายละลายๆ ละลายและไหลไปกับขาขาวๆ ของเธอ เนี่ยตอบน้องแต่ตาเอาแต่มองต่ำ คนอะไรวะ ทำไมขาวจัง บีบนิดจับหน่อยไม่แดงขึ้นเป็นรอยมือเลยเหรอ

“แน่ใจนะ แต่พี่จมูกบานมากเลย หน้าก็แดงๆ” เสียงเฟนฟังดูไม่แน่ใจ “พี่เป็นหวัดหรือเปล่า เสียงหืดๆ หาดๆ ยังไงไม่รู้ หรือเพราะขับรถตากลมเมื่อเย็น เราบอกพี่แล้วใช่มั้ยว่าให้กินยาดักไว้”

“พี่ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ” แต่ถ้าหนูยังวอแวใกล้พี่อย่างนี้ พระพายน้อยจะโผล่หัวหงึกหงักมาทักทายแล้วนะ!

“แล้วแต่พี่นะ” น้องทำเสียงขึ้นจมูก เขาเดินไปเปิดทีวีแล้วโดดขึ้นนั่งบนเตียง เปิดพัดลมเป่าและเช็ดผมให้แห้ง ผมนอนเหยียดยาวตะแคงข้างเท้ามือกับหัวมองเขา มองไปมองมา สายตาก็ไล่ลงต่ำอีกรอบ กางเกงบอลปกติก็ว่าสั้นแล้ว ยิ่งนั่งขัดสมาธิแบบนี้มันยิ่งร่นขึ้นข้างบน…

ถอดเลยได้มั้ย อย่าปล่อยให้คนตรงนี้เสียแรงจินตนาการไปไกล

“เออพี่” ผมสะดุ้งเมื่อเฟนเรียก เขาหันมาทางเตียงผม เอียงคอเล็กน้อยเมื่อเห็นผมทำตัวเลิ่กลั่ก “เมื่อเย็นอะ ที่เราจะให้พี่ช่วยเซ็นสมุดล่าลายเซ็นให้”

“อาฮะ ทำไมครับ”

“เซ็นให้เราหน่อยสิ ตอนนั้นไม่กล้าพูดต่อ กลัวพี่สายฟ้าดุ”

“แล้วไม่กลัวพี่ดุ”

“พี่พระพายดุเหรอ” น้องมองมาตาใส ถามต่อด้วยน้ำเสียงซื่อๆ “พี่จะดุเรา?”

“เห็นอย่างนี้น่ะ…” ผมลากเสียง หรี่ตาลงเล็กน้อย แอบยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเฟนตั้งใจฟัง “แต่พี่ดุมากเลยนะ”

“ดุมากเลยเหรอ”

“ดุมาก เผ็ดมาก พี่เคยดุใส่คนนึง รู้มั้ยว่าเขาเป็นยังไง”

“เขาเป็นไงเหรอพี่” น้องทำตาโต ท่าทางอยากรู้อยากเห็นเต็มที่

“เขาร้องลั่นเลย ทั้งร้องทั้งสะอื้น พี่เห็นแบบนั้นยิ่งมีอารมณ์ว่ะ เลยดุใส่แรงๆ อีกยก”

“โห ทำไมพี่พระพายใจร้าย” เฟนทำตาตก สีหน้าสงสารคนที่ผมเล่า “เป็นพี่วินัยจำเป็นต้องดุน้องปีหนึ่งขนาดนั้นเลยเหรอพี่ สงสารเขา ต้องตกใจมากแน่ๆ เลย”

“พี่ว่าเขาชอบมากกว่านะ” ผมหัวเราะในลำคอ

“ฮะ? ใครจะชอบโดนดุ”

“เดี๋ยวโตขึ้นหนูก็รู้เองแหละครับ : )” ผมยิ้มตาปิด เฟนมีสีหน้างงๆ แต่น้องก็ไม่ได้ซักถามอะไรเพิ่มเติม นอกจากทวงลายเซ็น “เอางี้ดีกว่า ถ้าอยากได้ลายเซ็นพี่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

“เซ็นให้เราเฉยๆ ไม่ได้เหรอ”

“ไม่ได้ครับ”

“แต่พี่…” น้องช้อนตาอ้อน ตาใส หน้าซื่อ ปากมุบมิบ จมูกจุ๊บจิ๊บ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังโดนสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ ออดอ้อน คุณธรรมประจำใจสั่นไหวเหมือนไผ่ต้องลม “พี่ไม่สงสารเราเหรอ”

น่ารักชิบหายน่ารักจนอยากจะทำให้ร้องไห้ บ้าเอ๊ย!

“พี่สงสารเรานะครับ แต่พี่ก็ต้องทำตามหน้าที่” ผมกัดฟันไม่ยอมใจอ่อน เพราะถ้าใจอ่อนน้องก็จะได้ผลประโยชน์คนเดียวส่วนผมขาดทุน ไหนๆ แล้วก็ขอคืนความสุขให้ตัวเองบ้างเถอะ เพราะกว่าลุงแถวนี้จะคืนให้ได้ไม่รู้อีกกี่ปี

อะ เนี่ย กูโดนสายฟ้าคายตะขาบใส่หรือไงวะ ล่อตีนอีกแล้ว

“เฮ้อ แล้วพี่จะให้เราทำอะไร” น้องถาม ขนาดเสียงถอนใจยังน่ารัก

“ต่อเตียงกับพี่”

“นี่ เราว่าเราคุยเรื่องนี้กับพี่เรียบร้อยแล้วนะ” เฟนขมวดคิ้ว “เราไม่ต่อเตียงกับพี่”

“ไม่ต่อใช่มั้ย” ผมถามย้ำ พอเฟนพยักหน้าเลยแกล้งถอนหายใจ “พี่ว่าจะไม่เล่าให้เราฟัง แต่คงไม่มีทางเลือกแล้วล่ะ”

“เล่าอะไร?”

“พี่รู้นะว่าทุกวันนี้เฟนยังรู้สึกอยู่ ว่ามีอะไรมาลูบๆ ตอนกลางคืน” ผมเปิดประเด็น พอเห็นน้องทำตาโตใส่ก็แอบยิ้มไม่ให้เขาเห็น “พี่จะบอกว่าไม่ใช่แค่เฟนหรอกที่โดน พี่ก็โดนเหมือนกัน พี่ไม่อยากให้เราไม่สบายใจเลยไม่บอก แต่เห็นพี่เป็นแบบนี้พี่ก็กลัวนะ พี่โดนหนักกว่าเรามาก ทั้งมานั่งทับตอนกลางคืน มาหัวเราะข้างหู มีอยู่คืนนึงพี่ได้ยินเสียงก๊อกแก๊ก ลืมตาขึ้นมาก็เห็นเขานั่งแกว่งขาอยู่ที่เตียงหนูน่ะ…”

“พี่พระพาย!”

น้องตะโกนลั่น รู้ตัวอีกทีเขาก็กระโดดมาอยู่เตียงเดียวกับผมแล้ว เจ้าตัวเล็กกอดแขนผมแน่น ตัวแทบเกยมาบนตัก ผมฉวยโอกาสนี้โอบเอวน้องไว้ กลิ่นตัวกับกลิ่นยาสระผมหอมกรุ่นจนอยากฝังจมูกหอมแก้มหอมตัวให้ช้ำ

“โอ๋ๆ ไม่กลัวนะคนดี พี่อยู่กับหนูนี่ไง” ผมลูบหลังลูบไหล่ปลอบใจ มืออีกข้างก็ล็อกเอวเฟนไว้แน่น คือหนูโดดเข้าหาพี่ขนาดนี้ พี่ไม่ปล่อยๆ ง่ายๆ นะเว้ย “ตัวสั่นหงึกๆ เลย โธ่ น่าสงสาร”

“ใครใช้ให้พี่เล่าเรื่องอะไรแบบนี้ตอนสี่ทุ่มกว่าฮะ!”

“ก็หนูไม่ต่อเตียงกับพี่”

“ก็ค่อยเล่าวันหลังได้มั้ยล่ะ” น้องเงยหน้าขึ้นเถียง กลายเป็นว่าตอนนี้ผมได้สบตากับเฟนในระยะใกล้กว่าที่เคย หน้าดื้อๆ ของเจ้าเด็กน้อยทำผมมันเขี้ยวจนอยากงับแก้มให้สักที “นิสัยไม่ดีเลย เราโกรธพี่แล้ว!”

ปากบอกว่าโกรธแต่มือนี่กอดแขนผมแน่นไม่ปล่อย มีใจก็บอกมา

“เฟนครับ โอ๋ ไม่เอาไม่โกรธพี่สิ มาคุยกันก่อน” ได้ทีก็ล็อกตัวเด็กขี้งอนขึ้นคร่อมตัก โอ้โห ขนาดนี้แล้วว่ะ เรานี่ก็เนียนใช่ย่อย มึงแม่งเจ๋งมากพระพาย คืนนี้ต้องได้สี! “เนี่ย คือพี่ก็กลัว หนูก็กลัว แล้วทำไมเราไม่ต่อเตียงกันล่ะครับ เฟนไปนอนข้างใน เดี๋ยวพี่นอนกันข้างนอกให้ นอนใกล้กันแบบนี้อุ่นใจกว่านะ พอต่อเตียงเสร็จปุ๊บพี่เซ็นให้เราเลย เดี๋ยวเอาไปให้สายฟ้ากับจิ๊บช่วยเซ็นให้ด้วย เฟนมีแต่ได้กับได้เลยนะ ไม่สนใจเหรอ หืม?”

ผมทอดเสียงอ่อน มือลูบเอวเขาไปมา เฟนขมวดคิ้ว น้องทำหน้าคิดหนักจนไม่ทันสังเกตหรือรู้สึกว่ามือผมค่อยๆ เลื่อนลงต่ำมาวางบนผิวขาวๆ ตรงขาอ่อนเขา

อา...ขาว เนียน และนุ่ม 3 in 1 แบบนี้ไม่ได้มีบ้อยบ่อย

“พี่…”

“ครับ ว่าไงเอ่ย”

“อือ...อย่าบีบเราแบบนี้ เราเจ็บ”

“อ้อ เอ่อ…” เวร น้องรู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ผมพลันได้สติ สบตากับน้อง เจ้าตัวเล็กมองผม น้ำตาคลอบางๆ เขาเม้มปากเล็กน้อย เอ็กซ์มาก ในหัวนี่คือหมกหมุ่นไปจนถึงขั้นเปลื้องผ้าโซเดมาคอมแล้วมึงเอ๊ย! “หรือพี่โกรธที่เราไม่ยอมต่อเตียงด้วยเลยบีบขาเราจนแดงไปหมดแล้วเนี่ย เราเจ็บนะ พี่เค้นเนื้อเราเหมือนจะดึงให้หลุดติดมือให้ได้อะ…”

ปุจฉา ผมจำได้ว่าแค่ลูบ นี่กูหน้ามืดไปเค้นเนื้อน้องตอนไหนวะเนี่ย?!

“เอ่อ พี่ขอโทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ” ผมรีบชักมือกลับมา เฟนเบะปาก ดิ้นลงจากตักผมไปนั่งอยู่ข้างๆ เหมือนเดิม “พี่ไม่ได้ตั้งใจบีบหนูนะเฟน”

เพราะความจริงแล้วตั้งใจจะทำมากกว่าบีบ จิตใต้สำนึกมันกลืนกินคุณธรรมและจรรยาบรรณพี่ไปชั่ววูบ พี่ก็แค่มนุษย์คนนึงที่ยังละกิเลสและกำหนัดไม่ได้ อยากมาน่ารัก มาขาวเนียนหนึบยั่วตาทำไมวะไอ้ตัวน้องนี่

“ฮึ!”

“แล้วสรุปจะต่อเตียงมั้ยครับ” ผมถามเสียงอ่อนเสียงหวานปะล่อมเหยื่ออีกครั้ง “พี่กลัวจริงๆ ถือว่าช่วยพี่ก็ได้ ถ้าคืนนี้พี่ตื่นมาเจอเขาแกว่งขา…”

“พอ ห้ามพูด!” เฟนขัดขึ้นมา หน้าตาจริงจัง “เรายอมต่อเตียงกับพี่ก็ได้ โอเคมั้ย แล้วเซ็นให้เราตามสัญญานะ”

“ได้เลยๆ พี่พูดแล้วทำตามสัญญาตลอดครับ”

เฟนพยักหน้ารับรู้ แล้วพวกเราก็ช่วยกันเคลื่อนเตียงตัวนอกของน้องให้เข้าไปชิดกับเตียงตัวในของผมจนเรียบร้อย น้องทิ้งตัวนั่งพักเหนื่อยเมื่อจัดการเสร็จ เขาหันหน้าไปทางทีวี

“โห นายแบบคนนี้หุ่นดีจัง”

ผมมองตาม ในทีวีตอนนี้เป็นช่วงข่าวบันเทิงและนักข่าวกำลังสัมภาษณ์นายแบบคนนึงอยู่ ผมไม่รู้จักเขา แต่ฟังที่นักข่าวสาวคนนั้นเรียกน้องแดนอย่างนู้นน้องแดนอย่างนี้เลยเดาเอาว่าหมอนี่น่าจะชื่อแดน

ว่าแต่หุ่นดีตรงไหนวะ ก็งั้นๆ แหละ ผิวก็ซีดอย่างกับคนป่วย

“งั้นๆ แหละหนู”

“งั้นๆ ตรงไหนพี่พระพาย” น้องหันมาเถียง “เรามองแวบแรกคือว้าวเลยนะ”

หยาม รู้สึกเหมือนโดนหยาม!

“อ้าว แล้วพี่จะถอดเสื้อทำไมเนี่ย?”

“พี่ร้อน” ผมโยนเสื้อลงบนเตียง ยักไหล่เล็กน้อย แอบเบ่งๆ กล้ามกับเกร็งหน้าท้องให้ซิกแพ็คขึ้นเป็นลายชัดๆ “ออกกำลังแล้วมันร้อนรุ่ม”

“แต่แอร์เปิด 24 องศานะ พัดลมก็เปิด”

“พี่เป็นพวกขี้ร้อน”

“เราถามจริง?”

“จริง”

“แล้วสั่นทำไมอะ” น้องเอียงคอจ้องหน้ากัน เขาเลื่อนสายตาลงมองตัวผม นั่นยิ่งทำให้ผมเบ่งกล้ามอวดหุ่นตัวเองมากกว่าเดิม ชมสิชม กล้ามก็แน่น ซิกแพ็คก็ชัด ผิวแทนสวย หุ่นดีขนาดนี้หนูต้องเตะตาบ้างแล้วนะ “โอ๊ะ เราเพิ่งรู้ว่าพี่สะดือจุ่น”

ไม่สิ มันต้องไม่เป็นแบบนี้หรือเปล่า…

“ไม่เฟน หนูมองข้ามเรื่องสะดือจุ่นก่อนได้มั้ย?”

“ก็จุ่นจริงๆ นี่นา”

“นอกจากสะดือจุ่นแล้วอย่างอื่นล่ะ” เสียงผมแสดงออกถึงความคาดหวัง อีกนิดจะเอาซิกแพ็คกระแทกหน้าน้องแล้ว ผมยกแขนขึ้น แกล้งบิดขี้เกียจอวดเอวสอบทรงวีเชฟ “ชมเลย ไม่ต้องเกรงใจ”

“อ๋อออ” น้องลากเสียงยาว ตาเป็นประกาย ผมเบิกตามองน้องอย่างลุ้นระทึก “ขนรักแร้พี่ดกมาก อึ๋ย ขมคอเลยอะ”

ผมเกือบหน้าคว่ำลงกับพื้น…

“ไม่สิเฟน หุ่นพี่น่ะหุ่นพี่!” ผมยอมเฉลยอย่างเสียไม่ได้ “หุ่นพี่ไม่ดีเหรอ ไม่เซ็กซี่ขยี้ใจหนูเหมือนไอ้นายแบบในทีวีบ้างหรือไงกัน หรือเราไม่ชอบหนุ่มผิวแทน?!”

“อ้อ…” เฟนขานรับ กวาดตามองผมเร็วๆ อีกรอบ “อื้อ ก็ดีนะ”

น้ำเสียงราบเรียบไร้อารมณ์มาก

“เทียบกับนายแบบคนนั้นเราว่าใครดีกว่า” ผมคาดคั้น เฟนมองผม น้องกะพริบตาปริบ อ้ำอึ้งอยู่พักใหญ่ไม่ตอบสักทีจนความมั่นใจผมลดฮวบ “หนูจะทำกับพี่แบบนี้ไม่ได้นะ คำตอบก็อยู่ตรงหน้าแล้วนี่ไงว่าพี่หุ่นดีกว่า มองดีๆ สิครับ อีกอย่างนะ พี่ทำแบบนี้ได้ด้วย!”

ผมถลาเข้าไปใกล้เฟนที่นั่งอยู่ปลายเตียงจนน้องผงะไปด้านหลัง ผมเกร็งอกตัวเองแล้วแสดงความสามารถพิเศษให้น้องดูอย่างภาคภูมิใจ

“เอ่อ…”

“เป็นไง ไอ้หมอนั่นทำนมดุ๊กดิ๊กแบบพี่ไม่ได้แน่ๆ” ผมแสยะยิ้มอย่างเหนือกว่า กระตุกนมซ้ายทีขวาที “ขวาดุ๊ก ซ้ายดิ๊ก ดุ๊กๆ ดิ๊กๆ แล้วก็ ดิ๊กๆ ดุ๊กๆ”

“...”

เฟนเงียบไปพักใหญ่ น้องสบตาผม ในสายตาคู่นั้นแฝงแววประหลาดที่ผมอ่านไม่ออก ก่อนเขาจะค่อยๆ เคลื่อนตัวออก เดินไปหยิบเสื้อที่ผมถอดทิ้งไว้มา เจ้าตัวเล็กเขย่งตัว สวมเสื้อลงกับหัวผม จากนั้นจับแขนผมสอดใส่แขนเสื้อจนเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินไปปิดทีวี

“เราว่านอนดีกว่านะพี่ พรุ่งนี้เราตื่นเช้า” แล้วน้องก็ก้าวขึ้นเตียง คว้าหมอนข้างมาก่ายขาหลับตาพริ้ม “ปิดไฟให้ด้วยนะครับ”

“เดี๋ยวสิ” ผมรีบขึ้นเตียงไปนอนข้างน้อง จิ้มจมูกเล็กๆ ของเขาจนอีกฝ่ายลืมตาทำหน้ามุ่ยใส่ “ยังไม่สี่ทุ่มครึ่งเลย นอนแล้วเหรอ”

“อือ ก่อนที่เราจะเสียสายตากับนมดุ๊กดิ๊กของพี่ไปมากกว่านี้”

นมดุ๊กดิ๊กมันไม่น่าประทับใจตรงไหนวะ…

“แต่…”

“นอนนะพี่พระพาย ไม่ซนนะ”

“แฟนครับ” ผมแกล้งเรียกชื่อเขาผิด ซึ่งก็ได้ผล เฟนลืมตาจ้องหน้าผมเขม็งเลย

“เราชื่อเฟน”

“ฮ่าๆๆ โทษที พี่…”

“อย่ามาเล่นมุกนิ้วเบียดกับเรานะ พี่พระพายพูดไม่ได้พิมพ์สักหน่อย”

“เปล่าครับ”

“อ้าว”

“นิ้วไม่เบียดหรอก ที่เบียดน่ะลิ้น”

“หือ ลิ้นเบียด? ยังไงอะ เราไม่เคยได้ยิน” คราวนี้น้องมองผมตาใส เจ้าตัวเล็กกะพริบตาปริบ ดูไม่เข้าใจจริงๆ ผมหัวเราะหึๆ เจ้าตัวดีทำผมเสียเซลฟ์ไปซะเยอะ ขอเอาคืนหน่อยแล้วกัน

“อยากรู้มั้ยว่าเบียดยังไง มานี่มาพี่สอน : )”

“ฮื้อ เอาหน้ามาใกล้เราทำไม ออกไป!”

เฟนยกมือดันหน้าผมออก ผมเลยจับข้อมือเขาไว้ แกล้งยื่นหน้าทำปากจู๋จะจูบจนน้องโวยวายเสียงดัง เขาดิ้นจนหมอนข้างกระเด็น ไม่มีอะไรกั้นเราไว้อีก ผมยิ้มกริ่ม กำลังจะเกี่ยวเอวน้องมากอดมาฟัดให้เต็มรัก แต่กลับโดนเข่าน้อยๆ กระแทกเข้าลิ้นปี่ จุกจนมือไม้อ่อนไปหมด

“สมน้ำหน้า!”

“นะ หนู…” เสียงผมแหบแห้งไปหมด “เกือบ...เกือบโดนพระพายน้อยแล้วนะครับ”

“อีกรอบมั้ยล่ะพี่ คราวนี้เราเล็งไม่พลาดแน่” น้องเบะปากใส่ ขยับถอยกรูไปชิดผนัง คว้าหมอนข้างขึ้นมากั้นกลางระหว่างเราสองคน “พี่พระพายหื่นกาม!”

“ขอโทษได้มั้ยครับ สำนึกผิดแล้ว” ผมกระดึ๊บๆ เข้าหาน้อง แต่อีกฝ่ายขู่ฝ่อจนต้องหยุด “เดี๋ยวพรุ่งนี้ขับไปส่งที่มอก็ได้เอ้า เป็นการไถ่โทษ”

“ไม่เอา”

“อ้าว ทำไมครับ โกรธพี่ขนาดนั้นเชียว”

“เปล่า เอ๊ย! ก็โกรธๆๆ” น้องว่า เขาทำปากมุบมิบ “แต่ให้พี่ง้ออย่างอื่น ไม่ต้องไปส่งเดี๋ยวเพื่อนๆ ตกใจแล้วถามวุ่นวายว่ารู้จักพี่ได้ยังไง”

“หนูก็บอกไปสิว่าเราอยู่กินกัน”

“ไม่สิพี่ เราอะเพิ่งมาคิดจริงๆ จังๆ” น้องทำหน้าขึงขัง แต่มันดูน่ารักมากกว่าในสายตาผม “พี่คิดว่าคำนี้มันแปลกๆ ปะ เราคลับคล้ายคลับคลาว่าคำนี้มันใช้ในบริบทอื่นแต่เราคิดไม่ออก”

“แปลกตรงไหน ก็เราอยู่ด้วยกันใช่มั้ย”

“อื้อ ก็ใช่”

“กินก็กินด้วยกัน พี่พูดถูกหรือเปล่า”

“ถูก”

“นั่นไง แล้วมันผิดตรงไหนถ้าจะบอกว่าอยู่กินกัน” ผมยิ้มหวาน ค่อยๆ เขยิบเข้าไปใกล้เฟนที่กำลังใช้ความคิดจนลดการระวังภัยลงอีกครั้ง “จะบอกให้นะ พี่เรียนมา เขาบอกว่าเราต้องรู้จักใช้ทุกเวลาทุกนาทีให้เป็นประโยชน์ ภาษาไทยมันยาว บางทีเราก็ต้องตัดทอนคำบางคำออกไปบ้างเพื่อเซฟเวลา เหลือแค่ใจความหลักๆ ก็พอ หนูเก็ตมั้ย?”

“อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง”

“สรุปถ้ามีใครมาถามให้บอกเขาไปว่าไงเอ่ย” ผมปะเหลาะ

“เรากับพี่พระพายอยู่กินกัน” เฟนตอบกลับหน้าซื่อตาใสจนผมหลุดยิ้มออกมา

“เก่งมากครับเด็กดี มานี่มาให้พี่หอมหัวที”

ผมฉวยโอกาสยื่นหน้าเข้าใกล้ กดจมูกลงบนหัวน้อง หอมเขาดังฟอดใหญ่แล้วผละออก เฟนส่งเสียงโวยวายอีกครั้ง ผมหัวเราะ พูดขอโทษน้องไปอีกทีแล้วพลิกตัวปิดไฟทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด ได้ยินเสียงน้องคาดโทษงุ้งงิ้งอยู่ข้างๆ สักพักเสียงนั้นก็หายไปกลายเป็นเสียงลมหายใจอย่างสม่ำเสมอแทน

ผมพลิกตัวนอนหงาย หลับตาลง พยายามหลับตามน้อง แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตื่นเต้นชิบหายที่มีเจ้าตัวน้องน่ารักนอนอยู่ข้างๆ เอาจริงมั้ย ถ้าเป็นคนน่ารักคนอื่นไม่มีทางมานอนบนเตียงกับผมแล้วหลับสบายแบบนี้หรอก มันต้องได้ออกกำลังกายเรียกเหงื่อกันสักสองสามยก ครางกันให้คอแหกไปข้าง ไม่อยากจะนึกว่าถ้าเป็นเฟน…

คิดมาถึงตรงนี้ผมก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายตัวเอง

เพราะนอกจากอาการนิ้วเบียด ลิ้นเบียด…

ก็มีเป้านี่แหละที่เบียดกับเขาด้วย

มันอยากขยับเข้าไปใกล้เธอ อยากจะเบียดตั้งแต่ได้เจอ~ อะ เพลงเขาหวานๆ กุ๊งกิ๊งกูก็เปลี่ยนเนื้อซะจัญรี้จัญไร โอ๊ย หนองมนลูกพ่อ ใจเย็น ยังเบียดตอนนี้ไม่ได้ ฮึบไว้ก่อน!

ผมหลับตา พยายามนึกภาพหมาตายลอยน้ำ หมาตายลอยน้ำตัวอืดลิ้นจุกปาก ได้ยินเสียงคนข้างๆ ขยับตัวเลยเผลอลืมตาหันไปมอง แสงไฟจากระเบียงส่องเข้ามาพอให้เห็นภาพเลือนราง เฟนนอนหันหน้ามาทางผม กอดหมอนข้างหลับตาพริ้ม ขาข้างหนึ่งยกขึ้นก่ายหมอน กางเกงนอนที่สั้นอยู่แล้วยิ่งถกขึ้นจนเกือบถึงขอบกางเกงในแล้วมั้งนั่น!

ความเนียนนี้น้องได้แต่ใดมา

หมาตายลอยน้ำคืออะไรวะ แม่งช่วยไม่ได้แล้ว น้องงานดีมาก แอบลูบๆ นิดนึงได้มั้ย ลูบนิดเดียวแค่ปลายนิ้วถูไถให้พอชุ่มฉ่ำหัวใจ

หยุด!

ผมสูดหายใจลึก ในเมื่อหมาตายลอยน้ำใช้ไม่ได้ผลก็ต้องยกคำว่าเยาวชน อนาคตของชาติเข้าสู้ หายใจเข้าเยาวชน หายใจออกอนาคตของชาติ ลูบปลอบพระพายน้อยเบาๆ ให้สงบลง แต่ยิ่งลูบแม่งยิ่งคึกคักซู่ซ่า สงสัยช่วงนี้ของขาด เพราะตั้งแต่มาอยู่กับเฟนผมก็ไม่ได้ออกไปนัดเย็บนัดแย็บกับใครเลย และเพื่อความปลอดภัยของเยาวชน ผมควรเสียสละตัวเอง เอาล่ะ หยิบมือถือขึ้นมา กดเข้าแอคลับอย่างรวดเร็ว

บิ๊กไซซ์สนใจทักเดม @fdhjgjdll24hag

ของขาด ไบรุกหาเพื่อนนอน พน.สยาม ทุ่มครึ่ง สะอาด มีห้อง ลีลาเด็ด เผ็ชจนต้องร้องขอชีวิต สนใจทักเดมครับ


ทวีตเสร็จก็โยนมือถือวางไว้ข้างๆ พรุ่งนี้ก็ส่วนพรุ่งนี้ แต่คืนนี้ไม่ไหว น้ำรอการระบาย คงต้องพึ่งแม่นางทั้งห้าในการรีดเค้นแก้ขัดไปก่อน ผมขยับตัวลุกช้าๆ ระวังไม่ให้เฟนตื่น หรี่ตาเอานิ้วจิ้มจมูกเจ้าตัวดีไปสองสามทีด้วยความมันเขี้ยว

“บาปนะ ทำตัวน่ารักแบบนี้น่ะ”

“...”

“บรรลุนิติภาวะเมื่อไหร่พี่จะฟัดหนูให้ช้ำเลยคอยดู ป้ายน้ำลายจองแล้ว หึ!”

--------------------

อยากให้ทุกคนอ่านในมุมมองตัวพี่มันบ้างจะได้รู้ว่าเนื้อแท้จริงๆ แล้วของพี่ พพ.น่ะ...ก็จัญรี้จัญไรอยากได้อยากฟัดน้องอย่างที่ทุกคนคิดกันนั่นแหละค่ะ 55555555555 พี่ พพ.ก็จะมีความเพ้อ มีการอ่านกินน้องทางสายตาและมือไม้ไวไปสักเล็กน้อย(มั้ง) แต่ก็ยังพอมีคุณธรรมค้ำใจน้อมนำบทสวดหมาตายลอยน้ำมาท่องอยู่บ่อยๆ เป็นกำลังใจให้พี่ พพ ด้วยนะคะ

ดีใจที่ชอบกันค่ะ มาคุยกันที่แท็ก #เพื่อนกล่อมนอน ได้นะคะ

ปล.พี่สายฟ้าออกนิดเดียวพอ เดี๋ยวโดนลากคอ 555555555

[mybear_sr]

อิพี่แม่ง555555555 อยากให้น้องบรรลุฯเร้วๆ สงสารพพ ต้องไปหาเหยื่อข้างนอก แต่พี่มันจะได้กินคนอื่นจริงๆหรอคะ ไม่ใช่ไปครางชื่อน้องกับคนอื่นนะ5555555

[mapuddingg]

อิพี่ว้อยยยยยยย แงงงงงง ตลกกก อยากจะอุ้มน้องเฟนหนีจริงๆ กลัวอิพี่พพมันจะมาเป้าเบียดใส่น้อง555555

[iceman555]

 

[O-RA DUNGPRANG]

พระพายไอ้คนเลว  สาธุขออย่าให้มีใครรับนัดพระพาย

[ืniyataan]

 

[oilzaza001]

มีป้ายน้ำลายจอง 5555

[ursleepingxd]

เราจะต้องพูดคำว่า น้ออองงงง หนีไปปป กันอีกกี่ครั้งกันนะ 

[Ti0590]

โอ๊ยยยยยยย ยมั่นเกินเบอร์ หนองมนช็อต รึเปล่าคะพี่พพ.แบบคำเดียวก็หมอแถมเหลือพื้นที่ ไรงี้

อีก 2 ปี น้องบรรลุนิติภาวะ อิพี่มันไม่จับขังอย่ในห้องไม่เห็นเดือนเห็นตะวันเลยเหรอลูกกกกกก

โทร191 แพรพพ

[nevergoodbye]

หมันไส้การ อ้อร้อ เรียกเฟนว่าหนู
ของนังพี่ พพ.มาก

[Rumraisin]

พี่พระพายแกร้ายกาจมาก หวังเคลมน้อง24ชม.เลย ฮ่าๆๆ
แล้วขยับเตียงมาชนกัน เราว่าคนที่จะตายก่อนไม่ใช่ใคร ตัวพี่พระพายเองนั่นแหละ
น้องอยู่ใกล้แค่ปลายจมูกแต่คำว่าเยาวชน และคุณธรรมมันค้ำคอไว้อยู่
ให้กำลังใจนะคะ    ส่วนพี่ฟ้าน้องไปหารด้วยนะคะ   
ขอบคุณมากค่ะ

 

[Chompoo reangkarn]

พระพายโคตรกะล่อนเลยหัวสมองคิดแผนจ้องจะเคลมน้องตลอดเวลา

[Leenboy]

น้องเฟนมีแววเอวเคล็ด555

[wikawee]

เหนื่อยใจกับความจังไรนี้ 

[B52]

สงสารน้องเหลือเกิน

[mab]

น้องเฟนนี่ซื่อจริงๆ 5555

[why yyy]

  ขอบคุณ

[ก้อนขี้เกียจ]

อยากลากน้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า อิพี่มันกามเกินไป ลูกชั้นไม่ปลอดภัย ลูกโดนคุกคาม

[❣☾月亮☽❣]

โอ้ยขำทุกบรรทัดยันคอมเม้น
น้องไม่น่าชิดเตียงเลย หมาตายลอยน้ำก็ช่วยไรไม่ได้

[แมว]

เฟนนนน หนีไป อันตรายรอเธออยู่

[Rach]

ไม่น่าจะถึง 20 นะ เสร็จ พพ.แน่นวลลลล

[mystery Y]

พี่ พพ.นี่จริงๆเลย