Our Love ep 19
“กูอยากบอกเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่กูรู้”
ผมบอกมันระหว่างกำลังแยกเก็บของบางอย่าง เตรียมสำหรับแพ็กลงกล่องในวันรุ่งขึ้น
“ได้สิ” ภคินช่วยผมอยู่ข้างๆ “เดี๋ยวกูพากลับ แต่หลังจากไปไหว้พ่อแม่กูก่อนนะ”
ผมพยักหน้า มองหน้ามัน
"ภคิน”
“หือ?” มันหยิบหนังสือจากชั้นลงมาปัดฝุ่น
“ตกลงเราคบกันแล้วใช่ไหม”
ผมยังไม่แน่ใจกับสถานะปัจจุบันเลย เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีลูกด้วยกัน หรือเป็นอะไรมากกว่านั้นแล้ว ก่อนหน้านี้มันมีพันธะ เราถึงไม่ได้ให้สถานะกัน แต่ตอนนี้มันโสดแล้ว
…ตกลงเราเป็นอะไรกัน…
มันหันมามองตรงๆ ยิ้มละมุน
“มึงอยากให้สถานะเราเป็นแบบไหน มึงเลือกเอาได้เลย จะเป็นแฟนหรือสามีภรรยาก็ได้ทั้งนั้น”
ผมผลักหัวมันเบาๆ คนถามซีเรียสยังมาทำเล่นอีก มันหัวเราะในลำคอ
“บอกตามตรงนะน่าน กูไม่อยากจำกัดสถานะของเรา”
มันขยับเข้ามาเกลี่ยแก้มผมแผ่วเบา
“เพราะกูยังอยากเป็นเพื่อนของมึง เป็นคนที่รู้ใจมึง สามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง แต่ในขณะเดียวกันก็อยากเป็นคนรัก ที่สามารถห่วงใย ดูแลกันและกันในจุดที่แค่เพื่อนจะดูแลกันไม่ได้ สามารถกอดได้ จูบได้ จับมือจูงไปด้วยกันได้”
ผมยิ้มละมุนเข้าใจในความหมายที่มันต้องการจะสื่อ
“งั้นเรามาเป็น ‘กันและกัน’ ดีไหม”
มันเลิกคิ้วสูง นิ่งคิด
“ได้สิ เราเป็น ‘กันและกัน’ ก็ได้ ไม่จำกัดสถานะ แต่ครอบจักรวาลดี”
มันแนบปากลงมาเบาๆ ย้ำประโยคนั้นอีกทีด้วยการกระทำ
รุ่งขึ้นเราช่วยกันเก็บของลงลัง เอาไปเฉพาะข้าวของจำเป็นเท่านั้น อย่างพวกหนังสือ เสื้อผ้า ของสะสม เพราะอย่างอื่นที่คอนโดมีหมดแล้ว
พวกเฟอร์นิเจอร์กับข้าวของบางอย่างที่ไม่ใช่ของหอ ผมเอาไปฝากส่วนกลางไว้ให้ช่วยประกาศขาย (เขาหักเปอร์เซ็นต์หลังขายได้) บางอย่างก็ใส่กล่องเอาไปวางไว้เพื่อบริจาคให้คนในหอได้นำไปใช้ ถือว่าเป็นการทำบุญเอาฤกษ์เอาชัย
ใจหายเหมือนกันครับ อยู่มาตั้งสามปีครึ่ง
ใช้เวลาแค่ครึ่งวันเท่านั้น เราก็แพ็กของทุกอย่างแล้วเสร็จ ได้ยินเสียงเคาะห้องเบาๆ ภคินเดินไปเปิด พวกเพื่อนๆ พากันเฮโลเข้ามาทั้งสี่หน่อ ไก่ วัฒน์ ดอม แล้วก็ธนา
“แพ็กกันเสร็จแล้วใช่ไหม”
“เรียบร้อย ยกไปใส่รถได้เลย”
พวกมันรีบเข้ามาช่วยยกกันคนละกล่องสองกล่อง เพราะกล่องมันใหญ่เล็กหนักเบาไม่เท่ากัน ดอมเอารถกระบะของพ่อมาช่วยขน เที่ยวเดียวก็น่าจะหมด ชีวิตเด็กหอผู้ชายเราของไม่เยอะหรอกครับ และอีกอย่าง เกินครึ่งก็ขายกับยกให้คนอื่นไปแล้วด้วย
ผมไม่ได้ช่วยพวกนั้นยก เพราะต้องอยู่ทำความสะอาดห้อง อีกอย่างภคินมันไม่ยอมให้ผมทำด้วย ขนาดกล่องเล็กๆ มันยังไม่ให้ผมยกเลย มันกลัวผมแท้งน่ะ เข้าเดือนที่สามนี่เป็นช่วงเวลาที่ต้องเฝ้าระวังเหมือนกัน
ผมเอาผ้าถูพื้นไปชุบน้ำ ถูไปทั่วทั้งห้อง พอแล้วเสร็จถึงได้มายืนมอง สภาพห้องของผมตอนนี้เหมือนวันแรกที่ย้ายเข้ามาเลย
ห้องว่างๆ กับความหวังที่อยากจะเรียนให้จบเพื่ออนาคตที่ดีได้กลับไปดูแลพ่อแม่ยามแก่ยามเฒ่า
ทุกมุมของมันมีแต่ความทรงจำดีๆ
แต่แปลก…
ที่ความทรงจำเหล่านั้นกลับมีภคินเข้ามาร่วมด้วย
ผมเห็นภาพภคินมันใส่เสื้อช็อปเลอะฝุ่น หน้าเปื้อนไปแถบเพราะเพิ่งทำงานเสร็จ มายืนงุ้งงิ้งเร่งเร้าให้ผมทำอาหารเร็วๆ เพราะมันหิวจะแย่อยู่แล้ว
เห็นภาพมันเดินหัวเปียกออกมาจากห้องน้ำ เห็นภาพมันยืนอยู่นอกระเบียง ไม่ว่าจะยืนรับลมเล่นเฉยๆ หรือว่ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับปิ่นแก้ว
เห็นภาพมันนอนยาวเหยียดอยู่บนเตียง นั่งกินข้าวอยู่ที่พื้น นั่งดูทีวีหรือว่าเล่มเกม
ทุกๆ มุมของห้องเล็กๆ แห่งนี้มีแต่ภคินเต็มไปหมด
“ทำอะไรอยู่”
ผมสะดุ้งเฮือกกับคำทักนั้น หันไปมอง
“ตกใจหมด”
“เห็นยืนเหม่ออยู่เป็นนานสองนาน”
“กูแค่ใจหายที่ต้องจากไป ที่นี่มีแต่ความทรงจำดีๆ โดยเฉพาะความทรงจำที่เกี่ยวกับมึง”
ผมมองผ่านประตูห้องเข้าไปภายใน (ผมเปิดประตูห้องและประตูระเบียงไว้เพื่อให้ลมระบายออก) สภาพห้องมันว่าง สายลมจากประตูพัดผ่าน ราวกับจะพัดเอาความทรงจำดีๆ ของผมออกนอกระเบียงไปด้วย
มันขยับวงแขนเข้ามาโอบรอบเอวผมจากทางด้านหลัง วางฝ่ามือใหญ่ๆ ลงบนหน้าท้อง สัมผัสนั้นอุ่นวาบมาถึงหัวใจ ผมวางมือลงบนหลังมือมันเบาๆ
“ห้องนี้เล็กเกินไป เราต้องไปอยู่ในที่ที่ใหญ่กว่านี้ เหมาะสมกว่านี้ ถึงเวลานั้น เราค่อยมาสร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกันใหม่ จะไม่ใช่แค่เราแล้ว แต่มีลูกของเราร่วมด้วย” มันจูบแก้มผมเบาๆ
“ก็จริง”
ผมยอมตัดใจ มองภาพห้องโล่งๆ เป็นครั้งสุดท้าย
ใจหาย แต่ก็ต้องก้าวต่อไป ผมขยับถอยหลัง ก้าวออกจากประตู ค่อยๆ ปิดมันลง
ขอบใจนะ ที่ให้ผมอยู่อย่างมีความสุขมาตลอดหลายปี
บ๊ายบายครับ
ผมเดินเคียงภคินลงไปชั้นล่างเพื่อคืนกุญแจ เจ้าของหอขึ้นไปตรวจสอบความเรียบร้อย ไม่ถึงสิบนาทีก็เดินลงมา ออกปากชมเปาะว่าห้องผมเรียบร้อยดีมาก ไม่มีอะไรแตกหักเสียหายเลย แถมยังสะอาดสะอ้านจนคิดว่าไม่ต้องจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดอีกแล้ว
เพราะผมไม่ได้แจ้งล่วงหน้าว่าจะย้ายออก เขาจึงหักเงินมัดจำไว้บางส่วนตามที่ระบุไว้ในสัญญา ลดให้เล็กน้อยเพราะผมดูแลห้องดี แอบเสียดายเหมือนกันครับ แต่ขี้ประติ๋วสำหรับภคินมาก มันบอกไม่ต้องใส่ใจ ที่ควรห่วงคือลูกมากกว่า
มานาทีนี้ เอาลูกมาขู่อะไรผม ผมยอมทั้งนั้น
ผมกับเพื่อนๆ ขับรถตรงไปยังคอนโดภคิน พอถึงก็ช่วยกันคนละไม้คนละมือขนของขึ้นลิฟต์เข้าไปในห้อง หน้าที่หลังจากนี้ไม่มีอะไรให้เพื่อนๆ ช่วยแล้ว เหลือแค่จัดของซึ่งผมกับภคินจะทำกันเอง
“เอ้านี่ ใบเฟิร์นฝากมาให้ ส่วนนี่เด็กนั่นบอกให้พวกมึงไปหาซื้อกันเอาเอง มันเป็นพวกอาหารบำรุงร่างกายสำหรับคนท้อง แล้วก็พวกครีมบำรุงเพิ่มเติม” ไก่ยื่นข้าวของมากมายมาให้พร้อมลิสต์สิ่งที่ต้องซื้อ
“ขอบใจ” ผมรับของมาถือ ฝากขอบใจไปให้ใบเฟิร์น เพื่อนๆ อยู่พูดคุยกับเราอีกพักใหญ่ก็พากันแยกย้ายกลับ
ผมกับภคินพากันลงไปส่งเพื่อนๆ ที่รถ โบกมือล่ำลา
“เจอกันเปิดเทอม”
“เจอกัน”
เราย้อนกลับเข้าห้องเพื่อไปเอาของออกจากลัง
“กูต้องเอาของไปไว้ที่ไหน”
“ตามใจมึงเลย ห้องนี้เป็นห้องของเรา มึงอยากไว้ตรงไหนก็ไว้”
“ตามใจกูจัง เดี๋ยวกูก็เสียนิสัยหรอก”
“กูรู้ว่ามึงไม่”
ผมหัวเราะอารมณ์ดี หยิบของออกจากลังทีละชิ้น มองหาที่วางเหมาะๆ หนังสือก็วางไว้บนชั้น เสื้อผ้าก็เก็บเข้าตู้ พยายามจัดเรียงให้ดูกลมกลืนที่สุด มีกลิ่นอายของกันและกันบ้าง แต่ก็ไม่ละทิ้งความเป็นส่วนตัวของเจ้าของห้องเดิมไป
ต่อให้รักกันขนาดไหน เริ่มแรกก็ต้องอาศัยการปรับตัวทั้งนั้น
ผมเอาเสื้อผ้าของมันมาสะบัด แขวนไว้ในตู้หลังใหญ่
…ในที่สุด พวกแกก็ได้อยู่ในที่ที่เหมาะสักที
ไม่นานก็เรียบร้อย ไอ้หล่อขนเอาลังเปล่าๆ ไปทิ้ง ผมเช็ดทำความสะอาด พอแล้วเสร็จก็กวาดมองไปรอบๆ
…ไม่ชินเลยแฮะ
ภคินเดินกลับเข้ามา ผมมองหน้ามัน
“กูยังรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันอยู่เลยนะภคิน”
“งั้นก็ถือว่าเป็นฝันดี” มันบอกมาง่ายๆ จูบขมับผมแผ่วเบา
หลังอาบน้ำเสร็จ ผมเดินออกไปนอกห้องน้ำ ไอ้หล่อนอนโชว์ซิกซ์แพ็กอยู่บนเตียง ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมหุ่นมันดี มันจัดมุมหนึ่งของห้องไว้เล่นฟิตเนส หรือถ้าไม่สะใจ ชั้นสระว่ายน้ำมี Gym ครับ มีครบทุกอย่างผมละสายตาจากหน้าท้องแน่นๆ นั้นเสียมาก้มมองพุงตัวเอง
…วันแพ็ก
แถมกำลังยื่นอีกต่างหาก
แต่พอรู้ว่าท้องที่กำลังยื่นนี้มีสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ อาศัยอยู่ มันทำให้ผมรู้สึกภูมิใจอยู่ไม่น้อย
“ยั่วกันอยู่เหรอ”
ผมสะดุ้งเฮือกขณะกำลังสำรวจพุงยื่นๆ ของตัวเอง ไม่รู้ไอ้หล่อมันลุกจากเตียงมาหาตั้งแต่เมื่อไหร่
ผมเงยหน้ามอง กล้ามแน่นๆ ดึงดูดสายตา มันใส่กางเกงวอร์มเอวต่ำจนเห็นไรขนอ่อนเหนือ…เอ่อ…รำไร
“กูกำลังนึกสะท้อนใจ มึงมีหกแพ็กโคตรดูดี แต่กูมีแค่แพ็กเดียว” ผมยังไม่ได้แต่งตัว ปกปิดท่อนล่างไว้ด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว
มันขยับมายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง วางมือลงบนหน้าท้อง สัมผัสนั้นทำเอาผมเคลิบเคลิ้ม ไม่รู้ว่าผมเคลิ้มเองหรือว่าลูกในท้องผมรับรู้
ได้กันแน่ว่าภคินคือพ่อ
“กูว่าลูกต้องรู้แน่ๆ ว่ามึงเป็นพ่อ”
“ทำไม”
“กูเหม็นกลิ่นทุกคน แต่กลับชอบกลิ่นตัวมึง เวลามึงจับแบบนี้ตอนที่เจ็บ อาการก็ทุเลา หรืออย่างตอนนี้ มันรู้สึกอบอุ่น เบาสบายยังไงบอกไม่ถูก กูไม่รู้ว่าตัวกูชอบเองหรือเป็นลูกกันแน่ที่รับรู้ได้”
“อาจทั้งคู่ก็ได้ อย่าลืมสิว่าแม่กับลูกใช้ร่างกายเดียวกัน”
ก็จริง
มันโยกตัวผมเบาๆ คล้ายกำลังกล่อมเด็ก
“แต่งตัวเถอะ อย่าปล่อยให้ท้องเย็นมาก เดี๋ยวลูกไม่สบาย”
ผมหัวเราะ เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดนอนตัวเก่งมาใส่
“พรุ่งนี้เราไปหาซื้อของกันดีกว่า กูลิสต์สิ่งที่ต้องการไว้แล้ว มึงดูละกันว่ามีอะไรต้องการเพิ่มอีกบ้าง หาซื้อของไปฝากพ่อกับแม่มึงด้วย”
ผมรับมือถือจากมันมาดู มันพิมพ์ใส่โน้ตแพดไว้
หือ?
หนังสือนิทาน.. เพลงสำหรับเปิดให้แม่ที่กำลังท้องและเด็กฟัง
ผมเงยหน้ามองว่าที่คุณพ่อ ยิ้ม ก้าวขึ้นไปนั่งพิงพนักเตียง ภคินตามมานั่งข้างๆ ในท่าเดียวกัน ช่วยกันคิดถึงสิ่งที่ต้องการซื้อหาเพิ่มเติม
“ใบเฟิร์นส่งข้อมูลที่มีประโยชน์มาให้เยอะเลย เดี๋ยวกูส่งให้อีกต่อ จะได้ช่วยกันดูแล โดยเฉพาะเรื่องกินของกู ต้องกินให้น้อย แต่บ่อยขึ้น จะได้ไม่อ้วนเกินไป”
“ได้สิ”
ผมไล่ส่งข้อมูลจากใบเฟิร์นไปให้ภคินอีกรอบ จนหมดถึงได้ปิดมือถือ ลดตัวลงไปนอนดีๆ
“ง่วงแล้ว นอนเถอะ”
มันก้มหน้าลงมาจูบผมเบาๆ
“มึงนอนไปก่อนก็ได้ ขอกูศึกษาข้อมูลอะไรอีกนิดหน่อยก่อน”
“เรื่องงานหรือเรื่องลูก”
ตาผมปรือลง วันนี้เหน็ดเหนื่อยจากการเก็บของทั้งวัน ผมอ่านเจอว่าช่วงเดือนนี้คนท้องจะอยากนอนมากเป็นพิเศษด้วย ไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าตัวเล็กหลับหรือตื่นอยู่
“เรื่องมึงกับลูกน่ะ”
“อะไร” ผมชักอยากรู้ละ มันเหลือบมองผม แต่ไม่ตอบ ด้วยความสงสัยผมจึงขยับลุก คลานกระดึบๆ เข้าไปชะเง้อคอดู
…แล้วแก้มผมก็ร้อนฉ่า
เพราะมันกำลังดูภาพตัวอย่างวิธีการร่วมรักกับคนท้องครับ ร่วมรักกันยังไงไม่ให้เป็นอันตรายกับแม่และลูกในท้อง
ผมอ้าปากพะงาบๆ
คือรู้อยู่หรอกว่าถึงท้องก็มีเซ็กซ์ได้ แต่ไม่คิดว่ามันจะมีอารมณ์ในช่วงเวลาแบบนี้ ผมขยับห่างออกมานิดหนึ่ง
“มึงอยากเหรอ” ถามตรงไปไหมวะ
คือไม่เคยมีแฟนไง เลยไม่รู้ว่าการคบกัน การอยู่ร่วมกันแบบคู่รักเขาต้องทำกันยังไง
เราได้กันแบบเบลอๆ มีลูกแบบเบลอๆ มาอยู่ด้วยกันแบบเบลอๆ ทุกเรื่องมันทำให้ผมเหมือนเรือที่หางเสือพัง ไม่รู้ว่าควรจะหันหัวเรือไปทางไหนด้วยซ้ำ
“มีคนที่รักมาอยู่ใกล้ๆ ถ้าบอกว่าไม่นี่คงโกหก”
“เอ่อ ทั้งที่กูพุงยื่น ไม่น่าดูเนี่ยนะ”
“พิสูจน์ไหมล่ะ” มันขยับขึ้นมาคร่อมผมไว้ หน้าห่างกันแค่คืบ
…เอ่อ มึงอย่ามาทำเสียงแตกพร่าแถวนี้ได้ไหม
มันจับมือผมค่อยๆ เลื่อนต่ำลงไปด้านล่าง กุมหมับเข้ากับบางสิ่งที่เคยเข้ามาสำรวจในร่างกายผม
…มันตื่นตัวขึ้นมาแล้วละครับ
“มันคงไม่ได้โกหกหรอก ว่าต้องการมึง”
ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก หัวใจเต้นตึกตัก มันจับมือผมสอดเข้าไปในกางเกง ผ่านชั้นในเข้าไปหาแท่งเนื้อที่กำลังร้อนผ่าว จับมือผมให้กุมสิ่งนั้นไว้ ขยับรูดเบาๆ
มันครางในลำคออย่างพอใจ ก้มแตะกลีบปากผมแผ่วเบาราวกับผีเสื้อแตะกลีบดอกไม้แล้วผละบินหนี
มันเลื่อนมือลงไปหาเป้ากางเกงผม สอดมือเข้าไปภายในแล้วกอบกุมเอาไว้เช่นกัน ค่อยๆ รั้งดึงน้องผมออกมาจากกางเกง ขยับให้ ผมครางออกมาไม่ต่าง
เราขยับให้กันเบาๆ สัมผัสกันเบาๆ เหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะแตกสลาย ความต้องการของผมพุ่งสูง น่านน้อยของผมบวมเป่งพร้อมจะระเบิดได้ทุกเวลา
มันแตะกลีบปากลงมาอีกครั้ง คราวนี้ผีเสื้อไม่คิดจะขยับปีกบินหนีอีกแล้ว คลุกเคล้าเกลือกกลั้วจนน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาจากมุมปากของผม
และผมก็ไปถึงปลายทางง่ายๆ ด้วยฝ่ามืออันร้อนผ่าวและรสจูบเร่าร้อนที่ได้รับ ผมหอบแฮก กระตุกร่าง มันรีดเค้นเอาหยาดน้ำอุ่นๆ ของผมออกมา ผมเร่งทำให้มันบ้างเหมือนกัน แต่ยังไม่ทันจะได้ผล มันก็จับผมพลิกคว่ำ ยกก้นผมขึ้นสูงในท่าคลานสี่ขา
มันจุมพิตแก้มก้นผมแผ่วเบาให้รู้สึกสั่นสะท้าน ตวัดปลายลิ้นผ่านรอยแยกแล้วแทรกลึกเข้ามาในกลีบนุ่มของผม
ผมตาโตไม่คิดว่ามันจะกล้าทำ แต่ก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไร เรียวลิ้นนั้นทำเอาร่างกายผมสั่นยิ่งกว่าเดิม ความต้องการพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ จนส่วนอ่อนตัวไหวตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง มันถอนลิ้นออกแทนที่ด้วยปลายนิ้ว ขยับเข้าออก สะกิดต่อมลูกหมากให้ผมรู้สึกทรมานจนภายในพากันหลั่งสารหล่อลื่นตามธรรมชาติออกมาจนชุ่มนิ้วมือมัน
“ภคิน” ความต้องการกำลังเปี่ยมล้น ผมกางขาออกกว้างเพื่อให้คนด้านหลังทำได้ถนัดยิ่งขึ้น
มันถอนนิ้วออก ค่อยๆ จ่อความร้อนพรั่งพร้อมพ่นลาวามาชิดประตูเมือง กดแทรกเข้ามาทีละนิดๆ
กระทั่งเนื้อเราแนบสนิทเป็นหนึ่งเดียว มันขยับเข้าออกช้าๆ เพื่อให้ร่างกายผมปรับสภาพได้ ผมครางอย่างเสียวซ่าน บีบรัดท่อนเนื้อแปลกปลอมแรง ภคินคำรามพอใจ ก้มกระซิบใกล้ๆ หู
“ดี น่าน” แผงอกมันแนบติดแผ่นหลังผม มันสอดมือผ่านชายเสื้อเข้ามาบีบขยี้ติ่งไต ใช้เพียงมือเดียวพยุงรองรับร่างตัวเองไว้เหนือผม
ผมแอ่นสะโพกให้มันทำได้ง่ายขึ้น พยายามผ่อนคลายร่างกายให้มากที่สุด
“ดี ภคินตรงนั้น” ทุกครั้งที่ท่อนเนื้อภายในครูดเข้ากับต่อมลูกหมาก ผมรู้สึกเหมือนถูกเตะขึ้นสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า
มันเปลี่ยนท่าไปนั่ง จับผมนั่งบนตักมันอีกทีหันหน้าทิศทางเดียวกัน ขยับโดยที่ส่วนเชื่อมไม่หลุดออกจากกันแม้แต่น้อย
โชคดีใช่ไหมที่ผมเกิดมาตัวเล็กกว่า มันถึงสามารถจับผมยกกดได้ตามใจชอบแบบนี้
“กูปล่อยข้างในนะ เดี๋ยวกูล้างออกให้” มันกระซิบขอ ยังไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากอนุญาตมันก็พ่นใส่ข้างในเต็มๆ มือก็ขยับน่านน้อยนำพาผมตามมันไปติดๆ
พอเรี่ยวแรงเริ่มกลับมามันก็อุ้มพาผมเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาด จนเรียบร้อยถึงได้อุ้มพาผมกลับมานอนที่เดิม
มันจูบหน้าผากผมแผ่วเบา
“ขอบใจ อดอยากปากแห้งมานาน”
ผมทั้งหัวเราะและยิ้มในเวลาเดียวกัน ดูมันพูดเข้าสิ ผมกระชับกอดมันแน่นขึ้น ทั้งเหนื่อยจากการจัดของ และกิจกามที่ทำกับภคินเมื่อกี้ ผมหลับไปง่ายๆ โดยไม่ต้องอาศัยเสื้อเน่าของมันอีก
Tbc.
#ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
เป็นกันและกัน ...... ครอบจักรวาลไปมั้ย 
แล้วเลิกกับปิ่นหรือยัง ?
ไม่เห็นบอกเลยว่าภคิน ไปเจรจาเลิกกับปิ่น แล้วผลเป็นอย่างไร 
คาดว่าน่าจะอ่านข้ามนะฮะ
ตอนภคินหอบน่านเข้าโรงพยาบาลวันแรก ภคินบอกน่านว่าขอเลิกกับปิ่นแล้ว แต่ปิ่นแก้วไม่ยอม
รอบสองคือตอนหลังจากน่านกลับมาจากห้องซาวด์ อันนี้ไม่ชัดเท่าไหร่ แต่ก็ไปคุยกันไว้อีกรอบ พร้อมสอบถามว่าปิ่นท้องจริงไหม
รอบสุดท้ายคือตอนออกจากโรงพยาบาล น่านถามเรื่องปิ่น ภคินบอกเลิกปิ่นไปอีกรอบแต่ปิ่นขู่ว่าจะเอาเด็กออกถ้าภคินคิดเลิกจริงๆ ภคินเลยไปตามหาพ่อที่แท้จริงของเด็ก นั่นก็คือแบงค์ให้มาดูแลต่อ สุดท้ายเมื่อมีแบงค์พ่อเด็กเข้ามาเป็นกองกลาง ปิ่นจึงต้องยอมรับความจริงและปล่อยภคินไป (ภคินไม่ได้มีอะไรกับปิ่นมา 3 เดือนแล้ว)
สรุปเขาเลิกและเคลียร์กันแล้วเรียบร้อยค่ะ ^^
ปล.1. ภคินขอเลิกปิ่นหลายรอบแล้ว แต่นางไม่ยอม ทั้งปฏิเสธ ทั้งยื้อ ทั้งขู่ (ต่อให้ปิ่นไม่ยอม แต่ก็ถือว่ามีผลแล้วเกิน 50% บางเคสถือว่า 100%)
ปล. 2. แบงค์รักปิ่นแก้วจริงๆ รักมานาน เฝ้ารอด้วยความหวัง พอภคินให้โอกาสแถมยังมีลูกอีก คราวนี้ตัวแบงก์เองก็ไม่คิดจะปล่อยมือปิ่นอีกเหมือนกัน
ปล. 3 ปิ่นยื้อไว้จนนาทีสุดท้ายจริงๆ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ไปกันไม่รอด แถมตัวเองยังท้องกับคนอื่น ถ้ามีแค่ภคินคนเดียว ปิ่นคงใช้วิธีเดิมคือไม่ยอม แต่เมื่อมีลูกและพ่อของเด็กยื่นมือมารับผิดชอบ ปิ่นเลยพอทำใจเลิกราได้ นางทั้งน่าตบและน่าสงสารในเวลาเดียวกัน (ปลอบใจนางได้ ^^)
หัวข้อ: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ) (อ่าน 259310 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก