หัวข้อ: 'เจ้า' ชีวิต ตอนที่ 25 เจ้าชีวิต ​P.26 11/03/2019 -- The End

[Snufflehp]

ตอนที่ 4 คนใจร้าย



“นายเจ้า” ไอ้เอ๋เอ่ยเรียกในยามเช้าของวันศุกร์ “ผมได้ยินเสียงซุบซิบนินทาตอนที่กำลังเดินไปซื้อน้ำแดงโซดาให้นาย ผมหยุดฟังแล้วตัวสั่นเหมือนผีเข้า ทนฟังแทบไม่ไหว คำพูดพวกนั้นเหมือนมีดแหลมคมกรีดแทงใจเกินไป”

ไอ้เอ๋เล่นใหญ่ มันทำหน้ามู่ทู่ กระแทกตัวลงนั่งบนเก้าอี้แข็งๆ จนร้องโอดโอย ลืมคิดไปเสียสนิทว่าที่นี่คือโรงอาหารคณะ ไม่ใช่ห้องนั่งเล่นที่มีโซฟานุ่มๆ

“นินทากาเลก็แค่ลมปาก ว่าแต่พวกมันนินทาใครรึเพื่อนรัก” ไอ้เจ้ายอมเงยหน้าขึ้นจากเลคเชอร์ของไอ้เอ๋ที่อุตส่าห์จดเป็นระเบียบเรียบร้อยเพื่อเผยแพร่ความรู้ให้กับมันที่โดดเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ทางดินไปเมื่อคาบก่อนและวันนี้มีควิซก่อนเรียนจึงต้องรีบศึกษาหาความรู้ยัดใส่สมอง

“นินทานายไงเพื่อน คนพวกนั้นกล่าวถึงทรงผมนายที่รกรุงรังไม่ต่างจากลิงอุรังอุตังเพิ่งหลุดจากสวนสัตว์ แว่นตาบนดั้งจมูกนายก็คงไปหนักอยู่บนหัวใครสักคนถึงได้เป็นปัญหาของพวกเขา” ไอ้เอ๋เปิดปากเล่า วางน้ำแดงโซฟาเซ่นไหว้เพื่อนของมัน “แต่นายอย่าไปคิดมาก นายมีสไตล์และคาแร็กเตอร์ของตัวเองที่ไม่มีใครเข้าใจ แม้แต่ผมเองก็ยังสงสัยว่านี่เพื่อนหรือลิงลพบุรี”

ไอ้เจ้ายกมือขึ้นจัดทรงผม ขยับแว่นบนดั้งจมูกให้เข้าที่ เห็นทีต้องไปเลือกทรงแว่นใหม่ ไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะมีเบ้าหน้าดูดีเข้ากับทุกเครื่องประดับและทรงผมเหมือนธรา เชื่อเถอะว่าให้สวมแว่นเลนส์หนาและไว้ผมทรงไอ้เจ้า ธราก็ยังโดดเด่นอยู่ดี คงมีแต่คนกรี๊ดลุกหล่อเซอร์ แตกต่างจากไอ้เจ้าที่เป็นลุกสกปรกรกรุงรัง

“ไอ้สัดเอ๋ ลิงลพบุรีตัวไหนจะหล่อได้เท่าผม ตาประมาณนี้ คิ้วประมาณนั้น ริมฝีปากก็น่าย่ำยี อื้อหือ นี่ชาติที่แล้วผมไปกู้ชาติมาหรือไงถึงได้เด้งโดดปานนี้ แต่เดี๋ยวก่อนเรื่องทรงผม ไอ้ผมน่ะก็แค่ลืมไปว่าควรตัดให้เป็นทรง ไม่ได้จะตั้งใจไว้ให้ยาวหนักหัวใคร”

ไอ้เอ๋มองด้วยความสงสัย มันห่อริมฝีปากก่อนเอ่ยถาม “เรื่องแบบนี้ลืมกันได้ด้วยหรือนาย แต่เมื่อเช้าผมก็ลืมขับถ่ายเหมือนกัน ตอนนี้เหมือนในท้องกำลังเต้นระบำสามช่า ไม่แน่ใจว่าควรไปเข้าห้องน้ำหรือนั่งคุยกับนายต่อดี”

“สมองของผมมีไว้จำแต่เรื่องของธรา นายอย่าคาดหวังให้ผมจำเรื่องอื่นเลย มันไม่คูล แล้วก็ไปเถอะเพื่อนรัก สุขารอนายอยู่ จะขี้จะเยี่ยวก็ตามสบาย ผมจะรอนายอยู่ตรงนี้ด้วยความห่วงใย”

ไอ้เอ๋พยักหน้าหงึก ถือเป็นอันเข้าใจกันดี “ไม่เป็นไร ข้าศึกสงบลงไปแล้ว แต่เอาอย่างนี้นายเจ้า ผมจะช่วยนายเลือกทรง ขอหาข้อมูลสักครู่”

ไอแพดขนาดเก้านิ้วถูกหยิบออกจากกระเป๋าเป้สีน้ำแดงเลือดนก ไอ้เอ๋ปลดล็อคแล้วเข้าหาข้อมูลทรงผมที่อินเทรนด์ในสมัยปัจจุบันให้กับเพื่อนรัก ในขณะที่ไอ้เจ้าไม่ได้สนใจอะไรมาก มันนั่งดูดน้ำแดงโซดาพลางกวาดสายตาอ่านเลคเชอร์

“นายเจ้า ทรงนี้ดีไหม ปาดเจลแล้วผมว่าคงเท่ไม่หยอก เจ้จีจี้จะต้องรู้ว่าการปฏิเสธให้ตำแหน่งเดือนกับนายนั้นเป็นเรื่องน่าขำขัน นายเจมส์เดือนสาขาจะต้องรู้ว่าหล่อวัวตายควายล้มแท้จริงแล้วเป็นยังไง” ไอ้เอ๋เปิดประเดิมรูปแรกด้วยสีผมบลอนด์สว่างรับกับทรงผมอันเดอร์คัท “ทรงนี้กำลังทันสมัย แป้งจี่จะต้องร่ำร้องหานายมากกว่าเดิม”

“สีผมไม่เด่นไปเหรอ มองผ่านๆ นึกว่าหงอกเต็มหัว” ไอ้เจ้าไม่เห็นด้วย ก่อนมันจะชี้ไปยังทรงข้างๆ “แบบนี้ก็ดี ผมชอบ”

“ไม่ใช่ทุกคนที่จะทำผมทรงผู้นำเกาหลีเหนือแล้วปัง นายควรจะเข้าใจว่ามันไม่ได้อินเทรนด์”

“แต่นี่ระดับท่านผู้นำเชียวนายเอ๋” ไอ้เจ้าเถียง แต่ไอ้เอ๋ไม่เห็นด้วยอย่างแรง มันส่ายหน้าส่ายหัวคอแทบหลุด ก่อนจะรีบไถนิ้วเลื่อนภาพบนหน้าจอให้ทรงผมท่านผู้นำหลุดจากความสนใจของไอ้เจ้าไปซะ

“แล้วทรงนี้ล่ะเพื่อนรัก ผมทรงคอมม่า” ไอ้เอ๋นำเสนออีกครั้ง คราวนี้มันตั้งใจพรีเซ้นต์เป็นอย่างมาก “ทำสีน้ำตาลเข้มเข้าคู่กับธรา ผมว่านายตัดทรงนี้ต้องดูดีแน่ ผมมั่นใจ”

“ชอบคำว่าเข้าคู่” ไอ้เจ้ายิ้มกริ่ม ละทิ้งเลคเชอร์แล้วนั่งมองทรงผมที่ไอ้เอ๋นำเสนอ “ผมเอาทรงนี้”

“งั้นใช้รูปนี้เป็นเรฟนะ”

“เค ขอบใจมากเพื่อน”

“ไม่เป็นไร” ไอ้เอ๋พยักหน้า ยกยิ้มบอกเป็นนัยว่าเล็กน้อย “ผมไม่อยากเป็นเพื่อนกับลิงลพบุรีแล้ว เรื่องนี้ผมจะช่วยนายเต็มที่ นายโปรดวางใจ”

“ฝากความหวังไว้ที่นายนะเอ๋”

“เพื่อนไม่ทิ้งกันครับ”

“ว่าแต่ดาวเภสัชฯ” ไอ้เจ้าเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา “ที่ชื่อน้องบีน่ะ นายจัดการหล่อนหรือยัง”

“ยังทำอะไรไม่ได้มาก หล่อนตามติดธราแจ แม้ผมจะสร้างความบังเอิญเจอหล่อนอยู่หลายครั้งแต่เราก็ทำได้แค่พูดคุยทักทายกันตามประสาเพื่อนร่วมโลก” ไอ้เอ๋รายงาน “ผมคิดว่าถ้าเราไม่ฆ่าธรา หล่อนก็ไม่มีทางสนใจผม คนน่ารักอย่างหล่อนคงไม่รอดเงื้อมมือธราเข้าสักวัน”

ไอ้เจ้าครุ่นคิด ดูดน้ำแดงโซดาเข้าไปอึกใหญ่จนเหลือแต่น้ำแข็งในแก้ว “จะมีประโยชน์อะไรถ้าเราฆ่าธรา เราไม่ได้จะแย่งชิงหัวใจของหล่อนไอ้สัดเอ๋ ผมต้องบอกแผนการกับนายกี่ครั้งว่าที่เราทำทั้งหมดก็เพื่อธราจะตกเป็นของผม”

“ขอโทษที” ไอ้เอ๋บอกหน้าหงอย “ความน่ารักของหล่อนย่ำยีหัวใจของผมจนไขว้เขว”

“อย่าประมาทศัตรูท่านแม่ทัพ” ไอ้เจ้าตบไหล่ให้กำลังใจ “ความสวยของหล่อนคือยาพิษ หล่อนคงร้ายมากกว่าที่เราคิด”

“ผมจะหนักแน่น” ไอ้เอ๋บอกเสียงฮึกเหิม

“แล้วนายชอบหล่อนบ้างไหม”

“หล่อนก็น่ารักดี ถ้าหล่อนตกลงปลงใจกับผม ผมก็ถือว่ากำไร แต่ถ้าหล่อนได้กับธราผมก็ไม่ซีเรียส”

“แต่กูซีเรียส!”

“อ้าว นายไม่ได้ชื่อเจ้าเหรอ”

“อย่าเล่นมุกนี้กับผมนายเอ๋ ถ้านายไม่อยากกลายเป็นศพ”

ไอ้เอ๋หัวเราะเสียงแห้งก่อนจะตบไหล่ไอ้เจ้าสองสามที “เอาน่า ผมเข้าใจว่ามันยากที่จะยอมรับ แต่หล่อนกับธราเหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยก เพจของมหาวิทยาลัยที่ลงรูปคู่ของพวกเขาก็ต่างเอาใจช่วย ความคิดเห็นที่แสดงผ่านโพสก็ไม่มีความคิดเห็นไหนที่แย้งความเหมาะสมนี้เลย นายเจ้าเพื่อนรัก...บางทีนายอาจต้องรีบทำใจ ธราอาจจะตกหลุมรักหล่อนเข้าให้แล้ว”

“ธราคุยกับหล่อนแล้วว่าตกลงเป็นแค่พี่น้อง” ไอ้เจ้าบอกเสียงแข็ง “แค่พี่น้องเอ๋ ธราไม่มีทางรักหล่อน”

“นายเชื่อใจธราเหรอ”

“ไม่”

“แล้วดาวเภสัชฯ ล่ะ”

“ไม่ยิ่งกว่า”

ไอ้เอ๋ถอนหายใจพลางยกมือขึ้นนวดขมับ กลุ้มใจแทนเพื่อนรักเสียเหลือเกิน “เจ้าฟังผมนะ ธราไปรับไปส่งหล่อนทุกวันทั้งๆ ที่ใครก็รู้ว่าหมอฟันเวลาว่างแทบไม่มี แต่เขาก็กระเสือกกระสนไป คนทุกคนเห็นและเข้าใจว่าพวกเขาคบหาดูใจกัน ผมไม่รู้จะปลอบนายยังไง แต่หยุดไหมเพื่อน นายอาจจะทรมานมากกว่านี้ก็ได้ถ้านายยังไม่หยุดรักเขา”

“หยุดรักยังไงล่ะ” ไอ้เจ้าย้อนถาม “นายเคยหยุดรักใครได้ด้วยเหรอเอ๋ กับคนที่นายพยายามทุกอย่างเพื่อเขา นายละทิ้งความรู้สึกที่เต็มแน่นอยู่ในอกได้ในทันทีมั้ย”

“ผมรู้ว่ามันยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรแปซิฟิก ใต้มหาสมุทรมันทั้งลึก ทั้งมืดและหนาวเย็น นายจะทนงมเข็มอยู่ในที่แบบนั้นทั้งที่รู้ว่าจะไม่มีวันหาเจอน่ะเหรอ เข็มมันเล็กมากนะ แล้วนายก็น่าจะรู้ว่ามนุษย์เราทนอยู่ใต้น้ำได้ไม่นาน นายอาจจะตายก็ได้ถ้ายังดันทุรัง”

ไอ้เจ้ารู้ดีถึงคำพูดของไอ้เอ๋เพื่อนรัก เพราะมันเคยเจ็บเจียนตายมาแล้ว มันเคยหาเจอ...เข็มในมหาสมุทรที่ว่านั้น แต่เข็มเล่มนั้นกลับทิ่มแทงมันจนสร้างบาดแผลขนาดใหญ่ ทั้งๆ ที่เป็นแค่เข็มเล่มเล็กที่มีปลายแหลมคม

“ธราจะไม่มีทางรักผม เอ๋คิดอย่างนั้นใช่ไหม”

“ผมก็ไม่รู้ แต่ถ้านายมีหวัง แล้วทำไมเขาถึงไม่หยุดล่ะ” ไอ้เอ๋บอกพลางยกมือลูบหลังไอ้เจ้าอย่างปลอบประโลม “ผมว่าการที่เรารักใครสักคนเราคงไม่อยากเห็นคนคนนั้นเจ็บปวด แต่ทำไมธราถึงทำให้นายเจ็บ ผมว่านายรู้คำตอบดีนะ"

“ใช่...ผมรู้คำตอบดี เพราะธราเขาก็เป็นแบบนั้นมาตั้งนานแล้ว”

ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหน ธราก็อาจจะไม่มีทางเป็นของไอ้เจ้า ต่อให้กลายเป็นพระเจ้าขึ้นมาจริงๆ แต่ก็คงจะเป็นได้แค่นั้น ไม่มีทางได้เป็นคนรัก









7:25 PM

D. : มึงหายไปทั้งวัน

D. : ไม่คิดจะทักกันแล้วหรือไง

D. : เจ้า อยู่ไหน

OMG: ในใจคุณครับ

D. : ไม่ตลก

OMG: อย่าให้รู้นะว่ายิ้ม คุณก็แบบนี้ทุกที ปากแข็งกับผม ไม่รู้เหรอว่าศรรักของผมปักอกคุณอยู่

OMG: คุณรักผมเข้าแล้วรู้ตัวยังอะ

D. : รักก็เหี้ยละ บอกมาเร็วว่าอยู่ไหน

OMG: อยู่ในใจเสมอ หึ ล้อเล่นครับ อยู่ห้าง

D. : เที่ยวเหรอ ไปทำไมไม่บอก

OMG: เปล่าครับ มาตัดผม

OMG: Sent a photo.

OMG: เมียคุณสวยไหมครับ

D. : ขี้เหร่ ใครให้ตัดทรงนี้ เห็นหน้าเด๋อๆ ของมึงโคตรชัด

OMG: แต่ช่างที่ร้านกรี๊ดผมมากเลยนะ เจ้กรีนบอกว่าอยากได้ผมเป็นผัว แต่ผมบอกว่ามีผัวแล้ว เอารูปคุณให้ดูด้วย เจ้กรีนกรี๊ดร้านแทบแตกเลย บอกจะคิดค่าตัดผมกับทำสีเกินราคา ผมโดนโกรธที่มีคุณเป็นผัว รับผิดชอบเมียด้วย

D. : มึงนี่นะ

D. : แล้วไปกับใคร จะกลับยัง

OMG: ยังไม่กลับครับ ผมมากับเพื่อน ขอไปเปลี่ยนแว่นตาก่อน ใส่แว่นทรงนี้แล้วไปหนักหัวคนพบเห็น

D. : ทำไมต้องเปลี่ยนอะไรเยอะแยะวะ แว่นมึงมันไปหนักหัวใคร

OMG: หนักหัวคนนินทาผม พวกปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม

D. : สนใจทำไม แบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว

OMG: ไม่สนครับ แต่สงสารเพื่อนที่เหมือนเดินกับลิงอุรังอุตัง

D. : ขอเหตุผลจริงๆ

OMG: ผมเพิ่งนึกได้ว่าควรตัด ตอนเดินสะดุดบ่อยๆ ทีแรกก็คิดว่าตัวเองซุ่มซ่าม แต่จริงๆ คือมองไม่เห็นทาง

D. : ก็ควรจะรู้ตัวตั้งนานแล้วมั้ย ผมยาวทิ่มตาจะบอดอยู่แล้ว

OMG: มันเป็นแผนการให้คุณเดินจูงมือผมต่างหาก เห็นเดินด้วยกันทีไร คุณก็จับมือผมทุกที เป็นห่วงกลัวผมสะดุดล่ะสิ

D. : เรื่องเพ้อเจ้อนี่ไม่มีใครสู้มึงได้

OMG: อะๆ ผมเพ้อเจ้อก็ได้ งั้นไปก่อนนะ เอ๋งอแงละ คืนนี้ไม่กลับนะที่รัก ไปให้อาหารปลาทองห้องผมด้วย บอกมันว่าผมคิดถึงและขอให้มันนอนหลับฝันดี

D. : ทำไมไม่กลับ

OMG: แป้งจี่ชวนไปผับ หล่อนเสนอผมก็เลยต้องสนอง

D. : เจ้า

D. : กูไม่ให้ไป

OMG: ไม่ได้ครับ ผมจะไปฉลองทรงผมใหม่ แป้งจี่บอกจะเลี้ยง หล่อนมองผมเหมือนอยากเข้ามาเลียทั้งตัว ผมอาจต้องจัดให้หล่อนสักยกสองยกเพื่อลดภาวะโลกร้อน

D. : กูก็ร้อน

OMG: เปิดแอร์ครับ

D. : กูไม่อยากนอนคนเดียว

OMG: คืนเดียวครับที่รัก อดทนหน่อย

D. : เจ้า กลับมาหากู

OMG: อย่าทำแบบนี้ คุณก็รู้ว่าผมจะใจอ่อน ผมตามใจแต่คุณ

D. : เจ้า อยากกอดมึง

OMG: ขออีกสักประโยค

D. : อยากเอามึง รีบมาครับ

OMG: แป๊บ





แป๊บของไอ้เจ้านั้นใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าที่มันจะกลับมาถึงคอนโดฯ เพราะต้องเกลี้ยกล่อมให้ไอ้เอ๋ไปรับหน้าหญิงสาวเพื่อนร่วมสาขานามว่าแป้งจี่และผองเพื่อนของหล่อน แม้จะถูกไอ้เอ๋ตัดพ้อต่อว่าอยู่เกือบสองนาที ไอ้เจ้าก็ไม่เปลี่ยนใจที่จะไปร่วมสังสรรค์ ธรานั้นสำคัญกว่าอะไรทั้งหมดอยู่แล้ว ปล่อยไอ้เอ๋ไปให้พวกแม่เสือสาวย่ำยี ถ้ามันไม่โดนสูบน้ำออกจากตัวจนแห้งเหี่ยวตายไปเสียก่อนไว้พรุ่งนี้ค่อยพามันไปเลี้ยงปลอบใจ

ไอ้เจ้ายกมือขึ้นกดรหัสประตูห้องของธรา เป็นตัวเลขง่ายๆ ไม่กี่ตัว จำง่ายยิ่งกว่าตัวเลขบัตรประชาชนสิบสามหลัก เจ้าของรหัสเคยถามว่ารู้ได้อย่างไร ที่จริงก็อยากจะตอบกลับไปว่าไอ้รหัสสิ้นคิดเป็นตัวเลขเรียงกลับด้านเพียงไม่กี่ตัวนั้นใครก็เดาได้ ง่อยกว่า 12345 ก็ 54321 นี่แหละ

“ดินค้าบบบ” ไอ้เจ้าตะโกนเรียกเมื่อไม่เห็นเจ้าของห้อง ปกติจะเห็นนั่งอยู่ที่โซฟาในเวลานี้ แต่พอมองดีๆ ผ่านความมืดสลัวแล้วคนร่างสูงก็อยู่ตรงนั้นแต่เพียงแค่นอนห่มผ้าทั้งที่ยังสวมแว่นสายตาไว้ “อ้าว หลับ”

หนังสือหลายเล่มกองอยู่บนโต๊ะกระจก ข้างกันนั้นก็มีเอกสารการเรียนที่จดเนื้อหาสำคัญเอาไว้ ถัดมาเป็นสมุดโน๊ตที่ธราใช้เขียนสรุปเนื้อหา ไอ้เจ้าจัดเก็บรวบรวมไปวางไว้ที่มุมทำงาน ก่อนจะกลับมานั่งมองรูปหน้าหล่อเหลาของคนที่อยู่ในนิทรา พอใช้นิ้วเกลี่ยที่แก้ม คนถูกรบกวนก็ครางฮือแล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาเรียวหรี่เล็กเมื่อเจอแสงไฟ จากนั้นจึงค่อยๆ ลืมขึ้นเต็มตา

“ขี้เหร่” ธราเอ่ยขึ้นคำแรก มองสำรวจดวงหน้าที่ไม่มีผมยาวรกรุงรังบดบังแล้ว แว่นตาก็เปลี่ยนทรงใหม่รับเข้ากับใบหน้าขาว ริมฝีปากบางก็เห็นชัดกว่าทุกที

“ปากไม่ตรงกับใจเลย” ไอ้เจ้าอมยิ้ม ขยับหน้าเข้าไปใกล้แล้วจุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีปากของธรา “ถึงกับหลับรอ เหนื่อยเหรอครับวันนี้”

“อืม เลิกคลินิกแล้วเข้าเลคเชอร์ต่อ ไม่ค่อยไหว”

“แต่กินข้าวเที่ยงใช่ไหม ผมฝากไว้ที่เพื่อนคุณ พอดีเจอไอ้หมอแพร์ที่โรงอาหารกลาง”

“กิน” ธราตอบสั้น ยังไม่สามารถละสายตาจากดวงหน้าขาวได้ อยากถามนักว่าคิดยังไงถึงตัดทรงนี้ เห็นเครื่องหน้าชัด หน้าผากลาด คิ้วเข้ม ตาคมสีดำขลับ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางสีสวย กรอบหน้าของไอ้เจ้ารับกับผมทรงคอมม่าที่คงถูกช่างเซ็ตให้ก่อนออกจากร้าน ไหนจะสีผมสีน้ำตาลเข้มที่ทำให้ใบหน้าของมันดูขาวเนียนโดดเด่น

“มองนานเกินไปแล้ว” ไอ้เจ้าท้วง อมยิ้มมองคนปากแข็ง “ถูกใจใช่ไหมครับ”

“ก็บอกว่าขี้เหร่”

“ว่าเมียตลอด คนใจร้าย”

ธราดีดหน้าผากไอ้เจ้าด้วยความหมั่นไส้ “แล้ววันนี้เป็นบ้าอะไร ไม่ทักมา”

“รู้ว่าคุณไม่ว่าง”

“ปกติกูไม่ว่างมึงก็ทัก ทักมารัวอย่างกับก๊อปวาง”

“พูดอย่างนี้คิดถึงเหรอ อิ๊”

“อืม”

ไอ้เจ้าชะงักค้างกับคำตอบรับสั้นๆ ที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยิน “ไม่เล่นนะ”

“ไม่ได้เล่น”

“ถ้าผมยืนอยู่ ผมคงล้มกับพื้นลงไปชักดิ้นชักงอแน่ๆ” ไอ้เจ้ายิ้มกว้าง ก่อนกระซิบแผ่ว “รักคุณจังเลยครับ”

ธราพยายามกลั้นยิ้ม ปั้นหน้าขรึม “มึงไม่ต้องพูดดี เมื่อกี้ยังจะแรดไปผับกับแป้งจี่อะไรนั่น”

“ไปดื่มเข้าสังคม”

ไอ้เจ้ามันคงทั้งบ้าทั้งโง่ ทำเหมือนรู้ดีแต่ก็ยังไม่ประสีประสา ขืนไปผับก็คงไม่พ้นโดนมอม รู้ตัวอีกทีก็นอนเปลือยอยู่บนเตียงแล้ว มันควรจะคิดถึงเรื่องแบบนี้บ้าง “ก็รู้ว่าผู้หญิงคิดยังไงแล้วยังจะไปกับเขา”

“คุณก็รู้ว่าน้องบีคิดยังไงกับคุณ คุณก็ยังจะคุยกับเขา ไปรับไปส่งเขา”

“ย้อนเหรอ”

“ผมแค่เอาความจริงมาพูด”

“จะไม่จบเหรอกับเรื่องนี้”

“ผมระแวง”

“มันไม่มีอะไร”

“ผมกับแป้งจี่ก็ไม่มีอะไร”

“ดื้อ”

“ผมเป็นเด็กดีของคุณ”

“อย่ามาอ้อน”

ยิ่งมันตัดผม หน้ามันยิ่งเหมือนแมวชัดขึ้นไปอีก พอมาทำหน้าออดอ้อนแล้วคลอเคลียกับต้นแขนของเขา ใจแข็งแค่ไหนก็ต้องสั่นไหวบ้าง

“มุดอกกูเข้าไป”

“ก็อกดินหอม” ไอ้เจ้าสูดดมความหอมจากอกกว้างเข้าเต็มปอด “อุ่นด้วย”

“บ้าจริงๆ นะมึงอะ” ธราเกือบจะสูญเสียการควบคุมอยู่แล้ว หัวใจของเขาเต้นรัวและคิดว่าไอ้เจ้าที่แนบหน้ากับอกข้างซ้ายของเขาคงได้ยิน

“ที่รัก”

“หืม”

“ผมมีความสุข โลกที่มีคุณมันดีจริงๆ นะ รับรักผมสักทีได้ไหม”

“…” ธราไม่ตอบ เพราะเขาไม่แน่ใจว่าควรตอบอย่างไรดี ในเมื่อไม่มั่นใจเลยว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้คือความรู้สึกแบบไหน

รักเหรอ...จะรักมันได้อย่างไร ทั้งๆ ที่เขาเกลียดมันมากขนาดนี้

แต่...พอคิดว่าเกลียดแล้ว หัวใจกลับปวดแปลบขึ้นมาทุกที

“วางสถานะให้ผมหน่อย ผมอยากมั่นใจว่าพอมีทางที่คุณจะรักผมบ้าง” ไอ้เจ้าเงยหน้าขึ้นมองสบกับดวงตาเรียวที่ทอดมองมา “ผมกลัวนะ ผมกลัวว่าสุดท้ายแล้วคุณจะไม่เลือกผม”

“ครบรอบสี่ปีกูถึงจะบอก”

“อีกนานเลย ให้อยู่กันไปจนถึงสี่ปีเลยเหรอ แต่ผมรอไหว ผมรอเก่งนะ ถ้าสุดท้ายแล้วเส้นชัยมีคุณอยู่ อีกกี่ปีก็ได้ครับ”

“อืม” ธรารับคำเสียงแผ่ว ก่อนบอก “ขอโทษ”

ไอ้เจ้าคลี่ยิ้ม ซุกหน้าลงกับอกกว้างตามเดิม “ระหว่างผมรอ คุณก็อย่าทำให้ผมท้อนะครับ อย่ามีใครนะ”

“ครับ”

“เรียกผมว่าที่รักหน่อยได้ไหม”

“มากไป”

“เรียกหน่อย”

“หน่อย”

“มุกเหี้ยนี่ซื้อทิ้งได้มั้ย”

ธราหัวเราะในลำคอก่อนจะยกมือลูบกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ ไม่เคยต้องอ่อนโยนกับใครแบบนี้ อีกทั้งยังต้องมาอ่อนโยนกับไอ้เจ้าโรคจิตที่คอยตามเขาราวกับเงาตามตัว สงสัยคงต้องยอมรับว่าเริ่มผิดปกติตามมันเข้าให้แล้ว

“ที่รัก” เสียงทุ้มกระซิบแผ่ว แทบจะถูกเสียงเครื่องปรับอากาศกลบจนไม่ได้ยิน แต่คนฟังกลับได้ยินก้องอยู่ในหัว แก้มขาวเริ่มขึ้นสีระเรื่อก่อนจะลามเลียไปยังใบหู “ได้ยินไหม”

“ได้ยินครับ” ไอ้เจ้าตอบกลับ “แค่นี้ผมก็ไม่กลัวที่จะรอแล้ว”

“ถ้าจะหมดกำลังใจอีกเมื่อไหร่ก็บอก กูจะพูดให้ฟัง”

“กั๊กของแท้เลย”

“ยอมรับ”

นี่คงเป็นครั้งแรกที่ไอ้เจ้าพ่ายแพ้ให้กับธรา ปกติแล้วมันต้องเป็นฝ่ายจบบทสนทนา ทว่าครั้งนี้ระทดระทวยจนลิ้นเปลี้ย พูดแทบไม่เป็นคำ

“เจ้า ไปอาบน้ำ”

“นอนเลยไม่ได้เหรอ”

“สกปรก”

“ผมไปนอนห้องตัวเองได้”

“ตามใจกูหน่อยครับ”

“ง้ะ”

“นะ ไปอาบน้ำ จะได้มาซ้อมก่อนวันครบรอบสองปี”

ไอ้เจ้าหน้้าแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด “ยังเมื่อยปากไม่หาย ที่รักเสร็จช้า”

“มึงทำไม่เก่ง ต้องฝึกบ่อยๆ”

“บ่อยแค่ไหน”

“ทุกเช้าและทุกคืนก่อนนอน”

“เงี่ยน ออกเสียงแบบนี้”

“อืม ยิ่งเห็นหน้ามึงยิ่งโคตร...”

“พอๆ ๆ” ไอ้เจ้ายกมือขึ้นห้าม “ดินเล่นกลับแล้วผมไม่ชิน”

[Snufflehp]

10:25 PM

Bee: พี่ดินนอนยังเอ่ย

Bee: บีแค่อยากถามแว่ เอ้ย! ว่า! พรุ่งนี้ว่างมั้ยคะ ไปดูหนังกันนน





“อีกละ” ไอ้เจ้าหน้าบึ้งเมื่อเห็นข้อความปรากฎบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือของธรา “ตลกแดกซะด้วย”

“น้องสาว” ธราตอบเสียงเรียบ กดปิดหน้าจอแล้ววางโทรศัพท์มือถือคว่ำลงกับโต๊ะให้พ้นสายตาหมาบ้า “อย่าคิดมาก”

“แล้วคุณจะไปดูหนังกับหล่อนเหรอ”

“ดูก่อน ถ้าไม่ใช่ที่อยากดูก็ไม่ไป”

“แล้วถ้าผมชวนล่ะ” ถามพลางมองสบตา “ไปกับผมไหม”

“ตามคิว”

“เค” ไอ้เจ้ารับคำหน้านิ่ง ก่อนจะถูกริมฝีปากหนากดจูบลงมาที่แก้ม

“มึงคิวแรก กูล็อกไว้ให้”

“ไม่ดีใจ”

“งั้นกูไปกับเขา”

“เรื่องมึ้ง!”

ธราหัวเราะ แล้วฟัดแก้มไอ้คนขี้งอนไปอีกหลายที “ไปกับมึงครับ แล้วจะดูเรื่องอะไร”

“บีวอนนาดาย”

“ชื่อเรื่องแปลกๆ นะ” ธราอมยิ้มมองไอ้คนที่นอกจากจะขี้งอนแล้วยังขี้หึงมากๆ อย่างชอบใจ

“แปลกครับแต่หนังดี เป็นหนังสยองขวัญ เรื่องของดาวคณะเภสัชฯ ที่อยากตายมาก เอากระดาษทิชชู่ยัดจมูกก็ไม่ตายเลยมายุ่งกับผัวชาวบ้าน ตัวผัวก็ดันเล่นด้วย บอกน้องสาวๆ เหอะ บราเด้อโซนไปอีก ไม่รู้จบไง ดูแต่เทรลเลอร์”

ถึงกับต้องกุมขมับเมื่อไอ้เจ้ามันพูดจบ จินตนาการเพ้อเจ้อแบบนี้คงมีแค่มันคนเดียวที่คิดได้

“ดูแต่เทรลเลอร์แล้วทำไมรู้ว่าผัวเล่นกับน้องเขาล่ะ เมียมันงี่เง่าหรือเปล่าถึงได้เข้าใจผิด เทรลเลอร์มันตัดแค่บางฉากที่น่าสนใจเพื่อดึงคนดูไหม”

“ไม่รับรู้” ไอ้เจ้ายกมือปิดหู แต่ก็โดนมือหนาจับยึดข้อมือไว้

“ดื้อว่ะ เมื่อไหร่จะพูดกันเข้าใจ”

“บ่เป็นหยัง เค้าเข้าใจ ไปโลดไปบ่ต้องห่วง”

“อะไรครับมึง”

“ร้องเพลง”

“หนักแล้วล่ะกูว่า ไปอาบน้ำซะที”

“ได้ แต่คุณห้ามตอบไลน์นะ”

“กูจะตอบ”

“ห้าม!”

“จะตอบว่าไปดูกับมึงไง ให้ตอบหรือไม่ให้”

ได้ยินแค่นั้นไอ้เจ้าก็ยิ้มแก้มปริแล้ว “ตอบครับ ตอบว่าไปดูกับเมียรักนะ”

“ได้ แต่สองน้ำ” มีต่อรอง

“ยันสว่างก็ได้ถ้าคุณไหว” คนปากดีก็ยังปากดี

“ถ้าหลับก่อนจะเอาฟาดหน้าจนตื่น”

“โหดร้ายทารุณ แต่เพราะเป็นคุณหรอกนะผมถึงยอม ไปอาบน้ำละจ้า”

ธราส่ายหน้าอย่างอ่อนอกอ่อนใจ แค่มีมันอยู่ข้างๆ ไม่นานก็เหนื่อยแล้ว ถ้ามีอยู่ไปตลอดชีวิตจะเป็นยังไงนะ

ต้องยิ้มจนเหนื่อยตายเลยไหม หรือหัวใจจะทำงานหนักจนวายตายไปซะก่อน

เจ้าคนนี้ไม่ใช่พระเจ้าหรอก สำหรับธราแล้วอาจจะหมายถึง...เจ้าชีวิตก็ได้





06:14 AM

OMG: ที่รัก

D. : มีไร

OMG: อิ๊ ไม่มีท้วง

D. : เหนื่อยจะท้วง แล้วหายไปไหน กลับห้องแล้วเหรอ

OMG: เปล่าครับ ลงมาซื้อข้าวเช้าให้คุณ เอาไรเพิ่มมั้ย ซื้อน้ำเต้าหู้กับข้าวต้มทรงเครื่องให้แล้ว

D. : ปังสังขยา

OMG: เค จัดให้ตามขอ ข้าวเหนียวหมูปิ้งล่ะ

D. : สี่ไม้ ข้าวเหนียวหนึ่งห่อ

OMG: ปาท่องโก๋?

D. : ห้าตัว

OMG: นมช็อกโกแล็ต?

D. : สองกล่อง

OMG: เจ้า?

D. : สามน้ำ

OMG: ห้าห้าห้า

D. : ห้าก็ได้ ไม่ขัดศรัทธา

OMG: ไม่ได้หมายถึงแบบนั้นค้าบบ แล้วคุณอาบน้ำยังอะ

D. : เรียบร้อย

OMG: อะฮะ

D. : คุยงานกับเพื่อนก่อนนะ รีบมาล่ะ

OMG: จ้า





ไอ้เจ้าจัดการเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋ากางเกง ยิ้มกว้างเต็มใบหน้า เช้าวันเสาร์ก็สดชื่นสดใสอีกแล้ว แค่เพราะว่ามีธรา ไม่ว่าอากาศจะแปรปรวน ครึ้มฟ้าครึ้มฝน หรือพระอาทิตย์สาดแสงสว่างจ้าแผดเผาจนตับแลบ ไอ้เจ้าก็ยังจะบอกว่าเป็นเช้าที่ดี โลกในสายตาของคนมีความสุขก็เป็นอย่างนี้กันทั้งนั้น

สดใส สดใส สดใส! เห็นอะไรก็อยากยิ้ม แม้แต่หมาหน้าคอนโดฯ ที่ชอบวิ่งมากระชากถุงหมูปิ้งยังดูเป็นมิตรกันเลยในตอนนี้





06:40 AM

OMG: Sent a photo.

OMG: ระหว่างเมียกับดอกไม้อันไหนสวยกว่ากัน

D. : เมีย

OMG: สวยกว่าจริงเหรอ

D. : เปล่า บานกว่า

OMG: ยิ้มบานสดใส หัวใจชมพูจ้า

D. : หน้ามึงอะบาน

OMG: คนใจร้าย!

D. : รีบกลับครับ กูหิว คุยงานเสร็จไปสองหัวข้อแล้วมึงยังไม่โผล่หัว

OMG: ต่อคิวซื้อหมูปิ้งอยู่ค้าบ คนเยอะอะ ไม่รู้เพราะหมูอร่อยหรือพ่อค้าแซ่บ

OMG: กล้ามแขนเป็นมัดๆ อุ้ยน่าจะกัดแขนเล่นเบาๆ น่ากระซิบเบียดกายกระแซะ อู้วว

D. : มากัดตีนกูนี่ครับ

D. : ไม่แดกแล้วหมูปิ้ง

OMG: มีความเกรี้ยวกราดสูงจ้า

D. : มึงแรดอะ

OMG: นิดหนึ่ง เห็นกล้ามพ่อค้าแล้วนึกถึงกล้ามที่รัก

OMG: ชอบครับ อยากได้ / โปรยเงิน

D. : อย่าให้ต้องไปลากคอกลับ

OMG: ถึงคิวแล้ว ขอเต๊าะพ่อค้าแป๊บ

D. : เจ้า เดี๋ยวมึงจะโดน

OMG: ผมหลอกเล่น แง้ โดนหึงเลย

D. : เพ้อเจ้อ

OMG: คนเพ้อเจ้อที่รักคุณ

D. : เกลียดมึง

OMG: เกลียดแค่ไหน

D. : มากกว่าที่มึงรักกู

OMG: เยี่ยมยอด เป็นคำว่าเกลียดที่ทำให้ยิ้มจนหุบไม่ได้

D. : ประสาท อย่ายิ้มเรี่ยราด

OMG: น่ารักพิมพ์งี้

D. : หลงตัวเอง

OMG: Sent a photo.

OMG: อะ ว่าผมหลงตัวเอง รูปนี้เป็นไง ดินหลงผมยังครับ

D. : ไม่ มึงขี้เหร่

OMG: อุตส่าห์ตื่นมาเซ็ตผม หามุมกล้อง แล้วใช้แอปใส่หนวดแมวที่แก้มด้วย ยังไม่หลงอีกเหรอ

D. : ทำแต่เรื่องไร้ประโยชน์

OMG: ชมเมียหน่อย

D. : น่าเอามาก

OMG: เป็นงั้นไป

D. : น่า

OMG:?

D. : รัก

OMG: หุบยิ้มไม่ได้เลย แต่ขอโฟกัสคำเดียวนะ

OMG: รัก

D. : แล้วแต่ครับ

OMG: เขิน

D. : บิดเป็นพยาธิแล้วดิ

OMG: รู้ตลอด เนื้อคู่กันป้ะเนี่ย

D. : ไม่ได้คู่กัน

D. : คู่เจ้า

OMG: วางแผนฆ่าผมแต่เช้าเลย ถ้าผมล้มหัวฟาดพื้นทำไง พิมพ์มาแต่ละคำแทบยืนไม่ไหว สั่นมาก

OMG: อยากได้คุณ ผมอยากได้!

D. : รีบกลับ กูนอนรอบนเตียงแล้ว

OMG: นอนรอท่าไหน ใส่กางเกงป่าว

D. : Sent a photo.

D. : เปลือย

OMG: ฮืออออ โอ้พระเจ้า!

D. : 555

OMG: เดี๋ยวกลับไปจัดการ รอเมียแป๊บ

D. : ครับ รีบมา

OMG: เอ้อ...ตัวเอง

D. : ว่า?

OMG: เค้าได้เบอร์พ่อค้ามาด้วย อิ๊

D. : กลับมามึงตายแน่!





ไอ้เจ้าหลุดหัวเราะกับข้อความที่ได้เห็น อืม...คำว่าเกลียดของธรานี่ตีความว่ายังไงดีนะ อยากตีความว่ารักก็กลัวจะเข้าข้างตัวเองมากไป หรือลดระดับลงมาแค่ชอบดีไหม หรือเอาเป็นแค่รู้สึกดี แต่ไม่ว่าจะตีความแบบไหนไอ้เจ้าก็ยิ้มจนเหงือกแห้งทั้งนั้น

คนอะไรวะ...พูดคำว่าเกลียดได้โคตรโดนใจ!

เกลียดว่ะ

เกลียดมึง

เกลียดคนชื่อเจ้า

โคตรเกลียดเลย!

แต่เจ้าโคตรรักดินเลย!



.....TBC.....

 

[TheDoungJan]

เจ้าตามธรามาใช่มั้ย อ่านไปวิเคราะห์ไป เหมือนจะหวานให้ตายใจแล้วต่อจากนี้จะดราม่าหนักหน่วงมั้ยเนีย

[namngern]

เจ้าาาาา555555555
พ่อค้าแซ่บนี่มีจริงป่าว หรือมโนให้ธราหึงเล่น แต่อยากให้มีจริง ชอบอ่านคนร้อนรน
ธรานี่น้า ยิ่งอ่านก็ยิ่งชัดว่าหลงเจ้า
ไลน์ตามจิกเหมือนผัวตามเมียหนีเที่ยว
เขาหายหน่อยก็รัวหาเลยน้า
หวงเขาอีก หูยยยยยยยย
แถมยังมีซงมีซ้อมก่อนวันครบรอบด้วย ร้ายจริงๆ

[naruxiah]

เริ่มมีหึงแล้ว​ แถมเจ้าตัดผมปรับลุคแล้วน่ารัก​ ต้องมีคนสนใจเข้าหาแน่ๆ​ ดินเตรียมตัว​เถอะ

[O-RA DUNGPRANG]

อ่านไปกุมขมับไป 

[Faii0518]

จากที่อ่านมาได้สี่ตอนตะหงิดๆว่าดินกับเจ้าต้องรุ้จักหรือสนิทกันมาก่อน แต่อาจจะเกิดอะไรขึ้นกับดินบางอย่างทำให้ดินความจำเสื่อม แล้วตอนนี้เจ้าเลยทำทุกอย่างเพื่อให้ดินกลับมารักตัวเองอีกครั้ง.. ก็เดาไปเรื่อย อิ๊ ขออย่างเดียวคืออย่าดราม่าเลย อยากให้ฟีลกู๊ดใสๆแบบนี้ไปจนจบเรื่อง กราบไรท์ 

[mab]

ตอนนี้คือฮาหนักมาก เราชอบ 555555
 

[areenart1984]

อ่านไปงงไป นี่ไปเป็นเมียดินตอนไหนเนี่ย 

[yanggi]

ทำไมถึงตั้งชื่อตอนนี้ว่า คนใจร้ายอ่ะ แค่สื่อถึงธรา หรือมีความหมายอื่นแฝง เช่น ธรากำลังหลอกให้เจ้ารักมากขึ้นงี้

[nonlapan]

เจ้าน่ารักกกกกกก น่ารักมากไม่ไหวแล้ว แก้มปริตาม แงงงงง 

[snoopyme]

อีกอย่างนอกจากตัวเอกที่ชอบแล้ว ชอบ อิ๊ มากเลย 5555 สนุกสุด

[wanirahot]

ถึงกับต้องเปิดกูเกิ้ล​ผมทรงคอมมา​ อยากให้เจ้าสมหวังเร็วๆง่า​ เอ๊ะ​ แต่เขาก็กินไอติมกันไปแล้วนะ​ เอ๊ะ​ เริ่มงง​ ช้ารึเร็ววว

[bpyt]

คือเจ้าบ้าน้อยลง หรือ​ธราติดเชื้อบ้าจากเจ้า ตอนนี้ถึงมุ้งมิ้งสไตล์​คู่บ้า 555

[himecrazy]

    

[ก้อนขี้เกียจ]

เป็นเรื่องที่ไม่เครียดดีนะคะ5555555 พี่เจ้าป่วงมาก

[diltosscap]

 ความอ่อยของเจ้า นึกถึงเพี้ยน รักป๋าพ่าย ยอมเจ็บปวด แต่ก็ต้องการแก้แค้นด้วย #ความเพ้อเจีอส่วนตัว

ทำไปทำมารู้สึกกลับขั้วมาสงสารเจ้าซะงั้น เจ้าเหมือนคนที่โดนความเจ็บปวด ความเสียใจทำร้ายมาในอดีต

[Justccwpo]

น่ารักมากเลยตอนนี้ กรี้ดๆๆๆ

[่jum]

 

[HISY]

ธรานี่ออกจากหลุมดักของเจ้าไม่ได้แล้วนะ
คือทำตัวเหมือนตะกุยดินตะกายตัวออกมาแต่ใจนี่นอนพลีกายอยู่ก้นหลุมและก็ยังไม่รู้ตัว
ฉันหมั่นไส้มาก เจ้าควรเจอคนใหม่เอาให้ธราชักดิ้นชักงอ
เวลาเพื่อนเจ้ากับเพื่อนเอ๋คุยกันดิฉันจะบ้าตายกับความเพ้อเจ้อเล่นใหญ่ของพวกนาง

[snowboxs]

อ่านไปอึนไป จริงๆพอกันทั้งคู่นะ 555

[kanj1005]

ชอบผัวเมียเขาสนทนากัน
อ่่านไปหัวเราะไป

[onlyplease]

สนุกกกกกกก มาต่ออี๊กกกก  เบื่อธราคนปากแข็ง มีความกั๊กสูงเว่ออออออร์   และชอบเล่นกับความรู้สึก  วันนึงเจ้าเลือกหยุด จะสมน้ำหน้าให้
 

[PrimYJ]

สนุกมากๆเลย แต่ก็แอบสงสัยว่าเจ้าของจดหมายนั่นคือใคร เจ้ากับดินเคยรู้จักกันมาก่อนใช่ไหม เหตุผลที่เจ้าซิ่วมาจากหมอต้องเกี่ยวกับดินด้วยรึป่าว อ่านไปก็สงสัยเยอะไปหมด 555555 เอาเป็นว่าขออยู่ทีมเจ้า เป็นกำลังใจให้เจ้านะ

[kungverrycool]

คนแต่ง ค่อยๆคลายปริศนามาทีละนิดๆ คนอ่านก็ค่อยๆเดากันต่อไป555
รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว มาต่อไวๆนะคะ 
คิดว่าระหว่าดินกะเจ้า  ต้องมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นในอดีตน่าจะรุนแรง
ถึงทำให้ปัจจุบันดินถึงทำเป็นไม่รักเจ้า เดาล้วนๆอิอิ

[miikii]

ตอนนี้ดินอ่อนลงเยอะเลยแต่ก็แบบไว้ใจไม่ได้ อุแงงง
หรือคนที่เจ้าหมายถึงไม่ใช่ดิน?แต่ใกล้ตัวดิน? 

[เนเน่]

ชอบมากกว่าเจ้า ธราก็เจ้า เอ๋นี่หละค่ะชอบเวลาที่พวกเค้าคุยกันกวนๆดี

[iceman555]

สนุกจัง ชอบเจ้าๆๆๆๆ

[Ginny Jinny]

ยิ่งอ่านเจ้ายิ่งน่ารักแต่ก็กลัวเพราะแต่ละเรื่องที่ผ่านมามันทั้งหน่วงทั้งปวดใจน้ำตาตกเป็นถังๆเลย

[wikawee]

อยาทำร้ยเจ้าด้วยการป้อนมาม่าให้เจ้า นางน่ารักอ่ะ ใรไม่รัก เดี๋ยวเรารักนางเอง จะปรนนิบัตรตั้งแต่ลืมตาตื่นยันนอนตาหลับเลยค่าาาาาาา  ดีต่อใจแบบนี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดก