05.30 PM
D. : Sent a photo.
D. : อธิบาย
ไอ้เจ้าที่เพิ่งละสายตาจากคัทเอาท์งานกีฬาของคณะที่มันมาลงแรงช่วยเพราะแป้งจี่รบเร้าขอให้มาด้วยกันถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นรูปภาพและถ้อยคำห้วนสั้นที่ธราส่งผ่านมาทางห้องแชท มันยกมือเกาหัวเพราะงงอยู่ชั่วครู่ ไม่รู้ว่าธราได้รูปที่ไอ้เอ๋กำลังเอาหัวทุยๆ ไถต้นแขนของไอ้เจ้ามาจากไหน รู้แต่ว่าพ่อเจ้าประคุณกำลังอารมณ์ไม่ดีเข้าให้แล้ว
D. : อ่านแล้วก็ตอบกู
OMG: คุณครับ นั่นไอ้เอ๋เพื่อนเจ้าไง มันแค่กำลังอ้อนให้เจ้าช่วย
D. : ไม่เห็นต้องทำอย่างนั้น พวกมึงทำเหมือนคนเป็นแฟนกัน
D. : เพื่อนแน่เหรอวะ
OMG: แค่เพื่อนครับ
OMG: คุณอยู่ไหน เดี๋ยวเจ้าไปหา
D. : ไม่ต้องมา
OMG: เจ้าอยากเจอ
D. : อยากเจอกูแล้วตอนเที่ยงมึงไม่โผล่หัว ให้ใครเอาข้าวมาให้กูก็ไม่รู้ วันนี้ทั้งวันไม่ทักแชทกู โทรมาไม่กี่นาทีก็วาง
D. : มึงไม่เหมือนเดิม
OMG: ก็คุณไม่ว่าง เจ้าไม่อยากกวน แล้วเจ้าก็ฝากเพื่อนในสาขาเอาไปให้ ไม่ใช่ใครก็ไม่รู้นะครับ มันผ่านแถวนั้นพอดี เจ้าอยากไปเจอคุณมากๆ แต่เจ้าไปไม่ได้ คุณเข้าใจเจ้านะ อย่าโกรธเจ้าเลย
D. : ไม่โกรธ แต่มึงทำตัวไม่เหมือนเดิม เมื่อก่อนมึงมาได้ แต่พอเป็นแฟนกันแล้วมึงมาไม่ได้ มึงเห็นคนอื่นดีกว่ากู
OMG: เจ้าไม่เคยคิดแบบนั้น แต่เอ๋มีเรื่องให้ช่วย เจ้าโทรบอกคุณแล้ว คุณก็บอกว่าไม่เป็นไร
D. : อะไรก็เอ๋ เพื่อนมึงสำคัญกว่ากูแล้วมั้ง
OMG: คุณเป็นอะไรหรือเปล่า งอแงมากเลย เครียดเหรอ เดี๋ยวเจ้าไปหานะ
D. : อยู่ดูแลเอ๋ของมึงไปเถอะ
OMG: เจ้าเก็บของแล้ว กำลังไปหาคุณ บอกที่อยู่มาทีครับ
D. : บอกว่าไม่ต้องมาไง กูกำลังหงุดหงิด
OMG: เจ้าจะทำให้คุณอารมณ์ดี
D. : อย่ามา
D. : กูไม่อยากพูดไม่ดีกับมึง
OMG: เจ้าโอเค หงุดหงิดใส่เจ้าก็ได้ แต่ให้เจ้าอยู่ข้างคุณนะ
D. : Sent a location.
D. : รีบมาหากูครับ
OMG: วาร์ปไปเลย
ไอ้เจ้ารีบเก็บข้าวของ ที่จริงไม่ได้มีอะไรมากก็แค่เอกสารการเรียนที่ไอ้เอ๋ซีร็อกมาให้กับดินสออีกหนึ่งแท่งเท่านั้น มันปลีกตัวเนียนๆ บอกกับเพื่อนร่วมสาขาที่ไม่ได้สนิทกันนักว่าจะกลับก่อน ไม่กล้าเข้าไปบอกแป้งจี่ที่กำลังทำงานอยู่อีกมุมห้องกับพวกเพื่อนของหล่อน ขืนบอกก็คงไม่ได้กลับง่ายๆ แน่ เพราะลูกตื้อไม่ธรรมดา อีกอย่างเพราะเรื่องของไอ้เอ๋ถึงต้องมาตกระกำลำบากอย่างนี้ ใครจะไปคิดว่าไอ้คิ้มมันโกรธเป็นจริงเป็นจัง ลั่นวาจาไว้ด้วยว่าถ้าเจอตัวจะกระทืบไส้ไหล ไอ้เอ๋ได้ยินก็หน้าซีดปากสั่น เกาะติดไอ้เจ้าแจ ลำบากไอ้เจ้าต้องไปเจรจากับแป้งจี่ให้หล่อนเงียบปาก โดยการแลกกับข้าวสามมื้อ มื้อกลางวันเสร็จสิ้นไปแล้ว ยังเหลือมื้อเช้ามื้อเย็นที่ไอ้เจ้าขอผลัดไปวันอื่น ส่วนไอ้ตัวต้นเรื่องอย่างไอ้เอ๋นั้นปั่นจักรยานกลับหอไปนอนตีพุงสบายใจเฉิบตั้งนานแล้ว แต่เพราะมันรับปากจะทำรายงานให้ ไอ้เจ้าก็เลยไม่บ่นอะไรมาก
พอเนียนปลีกตัวออกมาได้ก็รีบใส่เกียร์หมาไปที่หน้าตึกคณะ ตอนนี้เย็นมากแล้วแต่ก็ยังมีนักศึกษาจับกลุ่มอยู่ตามโต๊ะม้าหินอ่อน คงจะนั่งคุยงานหรือนั่งเม้าท์กันตามประสา หลายคนหันมองไอ้เจ้า พวกสาวๆ ก็ส่งยิ้มมาให้ แต่ไอ้เจ้าไม่ได้สนใจหันไปมอง มันออกวิ่ง จุดหมายก็คือตึกทันตกรรมที่ตอนนี้ธราคงรอมันอยู่
ถือเป็นสถิติใหม่ ไอ้เจ้าใช้เวลาแค่สิบห้านาทีก็มาถึง ธรานั่งรอที่ม้าหินอ่อนหน้าตึก เขานั่งอยู่คนเดียว มองจากตรงนี้ก็เห็นแล้วว่าใบหน้าหล่อเหลานั้นไม่ยอมยิ้มเลย
“มะ..มาแล้วจ้า” ไอ้เจ้าเสียงสั่นเล็กน้อย มันหอบเหนื่อย เหงื่อไหลชุ่มแผ่นหลัง “รอเจ้านานมั้ย”
“นาน” ธราตอบเสียงห้วน ทำหน้านิ่งมองมา
“ไหน อาการมันเป็นยังไง บอกหมอเจ้าสิครับ” ไอ้เจ้านั่งลงบนม้าหินอ่อนอีกตัว ไม่เสี่ยงเข้าใกล้เพราะไม่มั่นใจว่ากลิ่นเหงื่อของมันจะทำให้ธราหงุดหงิดมากกว่าเดิมไหม
“ไม่รู้”
“โกรธเจ้าเหรอ” ถามเสียงอ่อนพลางยื่นมือไปกุมมือหนาไว้ “เจ้าขอโทษ มันไม่ใช่ว่าเจ้าไม่เหมือนเดิม แต่เจ้าไม่อยากกวน”
“ก็บอกตลอดว่ากวนได้ ทำไมเพิ่งมาเกรงใจเอาตอนนี้ มึงเกรงใจตอนที่กูชินเวลาโดนมึงกวนไปแล้ว แล้วกูต้องจัดการกับตัวเองยังไงให้ไม่รู้สึกแปลกที่มึงหายไป”
“ดิน” บีบมือที่กุมอยู่เบาๆ “เจ้าเป็นคนน่ารำคาญ เจ้ากวนคุณได้ทั้งวันเพราะเจ้าคิดถึง แต่เจ้ากลัวคุณอึดอัด อย่างที่คุณบอกไง เราเป็นแฟนกันแล้ว เจ้ากำลังพยายามเป็นแฟนที่ดีของคุณ อย่างอแงเลยนะ ยิ้มให้เจ้าหน่อย”
ธราถอนหายใจออกมา เขาจัดการกับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เลยเมื่อเป็นเรื่องของไอ้เจ้า แต่เพราะมันกำลังยิ้มและเฝ้ารอรอยยิ้มจากเขา ริมฝีปากได้รูปจึงคลี่ยิ้มกว้าง
“ยิ้มแล้ว...เจ้าชอบรอยยิ้มของคุณนะ ตกหลุมรักคุณอีกแล้วล่ะ”
ไม่รู้ทำไม...พออยู่กับไอ้เจ้า มองหน้าของมัน ฟังน้ำเสียงมัน ถ้อยคำที่มันเอ่ย รวมทุกอย่างที่มาจากมัน เขาก็มีแต่ความรู้สึกที่ยากจะอธิบายเต็มไปหมด
“กูไม่เคยมีแฟน” ธราบอกเสียงแผ่ว “ไม่เคยให้ความสัมพันธ์นี้กับใคร มึงเป็นคนแรก ก็เลยไม่รู้ว่าควรทำยังไง”
แววตาของไอ้เจ้าแปลกไป แต่มันก็ยังคงยิ้ม “ดีใจจัง”
“ที่จริงแล้วกูอาจจะน่ารำคาญสำหรับมึงก็ได้นะเจ้า ถ้ามึงรู้ว่าทั้งวันในหัวกูคิดอะไร”
“เจ้ารู้” เสียงของไอ้เจ้าแผ่วเบาไม่แพ้กัน “เจ้ารู้ว่าคุณคิดแต่เรื่องเจ้า”
“เพ้อเจ้อว่ะ ใครจะไปคิดเรื่องมึง หลงตัวเอง” ธราไม่ยอมรับ
“เจ้าไม่ได้หลงตัวเอง คุณต่างหากที่ปากแข็ง คุณน่ะไม่เปลี่ยนไปเลย”
“อีกแล้วนะ” ธราขมวดคิ้วมอง “มึงพูดเหมือนรู้จักกูดีอีกแล้ว”
ไอ้เจ้าคลี่ยิ้ม ยกนิ้วขึ้นไล้ไปตามคิ้วเข้มของธราเพื่อให้คลายตัว “คืนนี้กลับได้ไหม ดึกแค่ไหนเจ้าก็จะไปรับ”
“อืม งั้นเดี๋ยวมึงไปส่งกูที่หอน้องแล้วขับรถกูกลับ”
ไอ้เจ้าพยักหน้า เกลี่ยนิ้วลงบนหลังมือของธราพลางมองตาเชื่อม “ถ้าอยู่ในรถ เจ้าจูบคุณได้ไหม”
“มากกว่าจูบก็ได้”
“งั้นไปเลยได้เปล่า สั่นไปหมดแล้ว”
ธราหลุดหัวเราะ อยากจะดึงไอ้คนปากกล้ามาจูบแรงๆ แต่ต้องเกรงใจสถานที่ “อืม เดี๋ยวไปบอกน้องแล้วเก็บของก่อน เจอกันที่รถ”
“เจ้าพร้อมมาก ตามมานะที่รัก” ไอ้เจ้ายิ้มยั่ว ไม่รู้มันพูดจริงหรือพูดเล่น มันแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วย
โคตรยั่ว...
ธราแทบไม่มีสมาธิระหว่างเก็บของ ในหัวมีแต่หน้าไอ้เจ้า ลิ้นเล็กๆ ของมันที่แลบเลียริมฝีปากนั้นเหมือนภาพติดตา ได้ยินน้องรหัสบ่นลมบ่นฟ้าให้ฟังก็ฟังไม่รู้ความ พอเก็บของเสร็จและตกลงกับน้องรหัสว่ากินข้าวเรียบร้อยแล้วจะไปเจอกันที่หอก็รีบเดินลิ่วมาที่ลานจอดรถ
ไอ้เจ้ารออยู่แล้ว เมื่อเห็นธราก็รีบเข้าไปช่วยถือของ มีเสื้อกาวน์ กระเป๋าเป้และกล่องใส่ฟันปลอมที่พกติดตัวไปทุกที่ทุกเวลา ฟันปลอมที่เปรียบเสมือนคนรัก สำคัญยิ่งกว่ากระเป๋าตังค์หรือโทรศัพท์มือถือ ดูแลประหนึ่งลูกในไส้
ธราเปิดประตูขึ้นไปนั่งประจำที่ ส่วนไอ้เจ้ากำลังสาละวนกับการจัดเก็บของบนเบาะหลัง ก่อนมันจะรีบมานั่งที่นั่งคนขับ ได้ยินมันฮัมเพลงอารมณ์ดี น่าหมั่นไส้จนต้องหยิกแก้ม
“อยากหอมแก้มก็หอม ไม่ใช่หยิกครับ” มันเอียงแก้มเข้ามาใกล้ “รีบหอม เจ้ารออยู่”
ธราจำต้องหอมแก้มมันตามที่ขอ ไม่ได้อยากหอมเลยสักนิด ไอ้แก้มนุ่มๆ ของมันเนี่ย “พอใจยัง”
“ยังครับ” ไอ้เจ้าตอบแค่นั้น แล้วมันก็จู่โจมธรา เล่นเอาคนร่างสูงไม่ทันตั้งตัว ผ่านไปเกือบครึ่งนาทีกว่าเขาจะจูบโต้ตอบมันกลับไปได้ เล่นทีเผลออย่างนี้...หัวใจของธราต้องทำงานหนักอีกแล้ว
“โคล่าอีกแล้วเหรอ” ธราถามเมื่อผละริมฝีปากออกจากกัน “วันนี้กินอมยิ้มไปกี่อัน”
ไอ้เจ้าชูสี่นิ้ว ก่อนจะยกมือโอบรอบคอหนา มองคนที่ทำตาดุด้วยแววตาหวาน “คุณอย่าดุเจ้า”
“กินเยอะไม่ดี บอกอยู่ทุกวัน”
“ฟันผุก็เป็นเคสให้คุณไง ดีจะตาย”
“ดีตรงไหน ไม่มีใครอยากฟันผุ มีมึงเนี่ยแปลก”
“ก็เจ้าชอบหมอฟัน รักหมอฟัน อยากโดนหมอฟัน”
ธรางับริมฝีปากของไอ้เจ้าเบาๆ เห็นมันขยับลอยอยู่ตรงหน้าแล้วอยากกัดให้ขาด “วันเสาร์มึงโดนแน่ กูจะเอาให้คุ้มกับที่ยั่วกู”
“แรงๆ เลยนะ”
“ให้เอวหัก”
“สุดจริงคนนี้ ชอบ อยากได้แล้ว”
ไม่รู้ว่าถึงเวลาจริงๆ แล้วไอ้เจ้าจะยังปากเก่งได้อยู่ไหม กลัวก็แต่มันจะร้องไห้แล้วเขาจะใจอ่อนเสียก่อน
“ที่รัก”
“ว่า”
“ขอเจ้ากินอมยิ้มหน่อย”
ธราขมวดคิ้วมองแววตาหวานของไอ้เจ้า “กินไปสี่อันแล้วนะ”
“อันนี้พิเศษไง”
“หืม”
“อมยิ้มของคุณอะ อันที่เจ้ากินทุกคืน ขอเจ้ากินตอนนี้นะ”
ธราชะงักค้าง รู้สึกเหมือนโดนหมัดหนักๆ เข้าปลายคาง กว่าจะหาเสียงของตัวเองเจอก็เกือบหนึ่งนาที แถมเสียงที่เปล่งออกมายังแหบพร่า “อ่า...เดี๋ยวฟันผุ”
“ไม่ให้โดนฟัน เจ้าเก่งแล้ว”
นั่นสินะ...ไอ้เจ้าฝึกอยู่ทุกคืน ก็คงต้องเก่งขึ้นแน่นอน ธรารู้อยู่แล้วเพราะพิสูจน์มาเองกับตัว
“นะ เดี๋ยวคืนนี้คุณกลับดึก เจ้าอดกิน”
ธราสู้ไม่ได้ แพ้ไอ้เจ้าตลอด แค่มองสบตากับมันก็ไม่เห็นทางชนะแล้ว ยิ่งถูกมันอ้อนก็ยิ่งต้องตามใจ “มา กินให้อิ่มเลยนะ”
มือผอมบางของไอ้เจ้าเริ่มซุกซนเมื่อได้ยินคำอนุญาต “เจ้าชอบอมยิ้มของคุณหมอดิน ขอกินละน้า”
ธราต้องตายเข้าสักวันแน่ๆ ตายเพราะฝีมือของไอ้เจ้านี่แหละ ขยันทำให้หัวใจจะวายจังโว้ย!
03:40 AM
(กรุ๊ปไลน์) หมอชอบฟัน (4)
P. : กำลังหาเพลงฟังในยูทูปเพื่อเพิ่มความสุนทรีย์ในการดัดลวด เสียงแจ้งเตือนไอจีก็ดังขึ้น
K. : กูนี่ถึงกับต้องวางเฝือกลงกับโต๊ะแล้วเข้าไปดู อื้อหือ เปิดปุ๊บเห็นทันที
J. : กูก็เห็น! เห็นคนอวดเมีย 1 อัตรา
D. : นัดกันมาเหรอพวกเหี้ย แซวกูเป็นขบวนการ
K. : ใช่! นัดกันมาเพื่อแซวมึงโดยเฉพาะ ไหนมึงบอกไปช่วยไอ้ซันทำแล็ป ทำไมกูเห็นแต่ไอ้เจ้านอนซบอกมึงวะ ไหนน้องรหัสมึงอยู่ไหน ตอบสิคะน้อง! พี่ถาม!
J. : สัดคิน อินเนอร์วรพลมาเต็มมาก มึงเพิ่งโดนเฉ่งมาถูกมั้ย
K. : เออ วันนี้คนไข้กูมาสาย นัดเก้าครึ่งมาสิบโมง ช้าไปหมดเลยไอ้เหี้ย วรพลก็จี้กูจั๊งงง กูจะรู้ไหมว่าทำไมเขามาสาย กูก็ไม่ต้องรู้ทุกเรื่องของเขาป่าววะ คนไข้นะเว้ยไม่ใช่เมีย แค่โทรให้มาตามนัดยิกๆ นี่ผัวเขาก็จะมายิงหัวกูทิ้งอยู่แล้ว
P. : เอาน่ามึง ที่จริงต้องรู้ทุกเรื่องนะ ดูไอ้จอมดิไอ้มินเดือนบริหารยอมมาเป็นเคสเอนโดให้มัน โทรตามเขาเช้า กลางวัน เย็น คิดว่าตอนนี้นอกจากเป็นเคสแล้วน่าจะเป็นอย่างอื่นด้วย แม่งเสือกเรื่องเขาอย่างกับเป็นเมีย ไม่รู้นอกจากขึ้นเตียงทำฟันแล้วขึ้นเตียงอื่นด้วยไหมจ๊ะ
K. : อรุ่มมมม...มันมีเงี่ยนงำ
J. : เงี่ยนที่หน้ามึงสิ มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ กูก็แค่ต้องตามไหมล่ะ แม่งชอบทำยึกยักจะเลื่อนนัดตลอด เดี๋ยวกูเก็บเคสไม่ครบ ซวยอีกทีนี้ เพื่ออนาคตการศึกษาแค่นั้นครับ ไม่มีอะไร จบ แยก!
P. : แน่ใจเหรอ แน่ใจนะว่าแค่นั้น แล้วทำไมต้องเกรี้ยวกราด!
K. : ทำไมวะมึง มึงรู้อะไรมาไอ้แพร์ คายตะขาบด่วน กูรอใส่ใจ!
P. : ก็แบบคนไข้พิเศษต่อใจหมอ แค่รักษารากฟัน ดูแลอย่างกับผ่าฟันคุด โทรถามอาการหลังทำฟันทุกสิบนาที พูดเสียงอ้อนๆ ด้วยว่าอย่าลืมนัดครั้งหน้าของเรานะมิน อย่ามาสายนะ ห้ามเลื่อนนัดจอมด้วย ไม่มีอะไรเล้ยย กูขอมองบน
K. : มองบนเซม มึงแรดอะจอม มึงแบบ...อรุ่มมม
J. : ไม่ใช่แบบนั้นเว้ย! อะ แล้วไอ้คิน มึงทำทันไหม มาสายขนาดนั้น
P. : เปลี่ยนเรื่องหน้าด้านๆ
J. : กูเปลี่ยนแล้วทำไม! สรุปมึงทันไหมไอ้คิน
K. : ทันก็เหี้ยแล้ว ได้แค่ฟันซี่หน้าหนึ่งราก วรพลมองกูแบบว่ามึงไม่ทันแน่ มึงตายแน่ มองแบบนั้นก็ฉาบกูซะ ว่าแต่ไอ้ดินเถอะ ยังไม่ตอบคำถามกู ทำไมมึงอยู่กับไอ้เจ้า แล้วทิ้งน้องรหัสมึงเดียวดาย ไอ้ซันคร่ำครวญว่าทำฟันแตกไปหลายรอบแล้ว ทำไมไม่ช่วยมัน พี่น้องอะจะเอามั้ย!
D. : อะไรกับกูนักหนา ขอกูนอนหลับพักผ่อนบ้างได้ไหมล่ะ
P. : พักผ่อนแบบไหนซบกันบนเตียงขนาดนั้น เสื้อก็ไม่ใส่ ไอ้พวกหน้าไม่อาย! อี๋ๆ ๆ ๆ
D. : อยากโชว์กล้าม กูผิด?
J. : อะ ไม่ผิดจ้า กล้ามน่าขบกัดมาก นี่คงถูกไอ้เจ้ากัดไปหลายรอบสินะ รอยทั้งตัวอิสัด!
D. : ก็พอรู้ตัวว่าน่ากัด กูนอนละ เจ้าหลับแล้ว เดี๋ยวแสงแยงตามัน
K. : เป็นห่วงเป็นใยเขานะคุณ
P. : ใส่ใจดูแล ปกป้องดียิ่งกว่าโซฟีแบบกระชับ
J. : ก็พี่เขาเลิกปากแข็งแล้ว รักมากก็อย่างงี้จ้า
D. : กูไม่ได้รัก
K. : ปากแข็งไปอีก! กูอยากเอาเฝือกสบฟันตบให้หน้าหัน แล้วเหยียดมองด้วยอินเนอร์วรพล
D. : ไม่ใช่แค่ปากแข็ง อย่างอื่นก็แข็ง อยู่กับเจ้ายิ่งแข็ง
P. : พูดขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมรับ กูไม่เข้าใจมึ้ง!
D. : มึงไม่เข้าใจก็เรื่องของมึง แค่เจ้าเข้าใจก็พอ
J. : โฟกัสที่ “แค่เจ้าเข้าใจก็พอ”
K. : อรุ่มมมม
P. : อื้มมมมมมม
D. : ไม่ใช่เสียงครางของเจ้า กูไม่ฟังนะครับ ขอให้พวกมึงโชคดีกับการแก้แล็ปยันสว่าง
D. : อย่าลืมครับเดดไลน์แล็ปพรุ่งนี้ ย้ำ พรุ่งนี้!
J. : ดูพี่เขาสิคะ ปากคอเราะร้าย แต่ขอแหมให้ยาวๆ แหมมมมมมมม
K. : อื้มมมมมมม เสียงครางของเจ้าาาาา
P. : ลู้เลื่องงงงงง
D. : xวย!
........TBC......
ช่วงนี้ยุ่งๆ อาจจะไม่ได้มาทุกวัน เพราะวุ่นกับการย้ายที่อยู่ อย่างไรจะรีบมาต่อให้เร็วๆ เลยนะค้าาาา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
