Lonely Together
ให้ไปเท่าไหร่ ก็ไม่ใช่ว่าจะได้กลับมาเท่ากัน ไดจิเคยบอกผมไว้
ผมมานั่งโง่ๆ ที่ทะเลในจังหวัดตอนใต้ของประเทศไทย หัวผมตื้อไปหมดแต่ก็ยังดีที่ไม่คิดอะไรที่ไม่ดีแล้ว ผมนั่งนิ่งๆสูดกลิ่นเกลือเค็มๆ จนฟ้าใกล้มืดถึงได้ตัดสินใจเดินกลับโฮสเทลราคาถูกที่จองไว้ตรงหาดอีกฝั่ง
“ทำไมถึงเลือกที่จะตามมา” ผมถามภัทร เพราะจำได้ว่าปฏิเสธภัทรไปหลายทีแล้ว ผมไม่รู้จริงๆว่าเขาต้องการอะไรจากผมคนที่ไม่มีอะไรเลย
“บอกแล้วกูหยุดชอบได้ไหมล่ะ!”
ผมหันไปมองคนที่โกรธอะไรขนาดนั้น
“มึงนี่!” ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีอคติก็วันนี้เอง ถ้าภัทรคือกันย์หรือคนอื่น ผมคงไม่ลังเลที่จะวิ่งเข้าไปหา
“เกิดมึงมาแล้วกระโดดรถไฟตายห่าจะทำยังไง!”
“ถ้าจะโดดกูโดดตั้งแต่ที่หอแล้ว!”
“ก็กูเป็นห่วง!” เราเถียงกันหน้าดำหน้าแดงแบบไม่มีใครยอมใคร แต่น่าแปลกที่ผมรู้สึกว่ามันตลกมากกว่าเครียด
“มึงนี่มัน” ผมมองหน้าหนุ่มตี๋แต่ก่อนจะได้บ่นอะไรต่อ พนักงานของโฮสเทลก็เดินมาบอก
“สองคนเหรอครับ ห้องที่จองไว้นอนได้คนเดียวนะ”
“มีห้องว่างไหมครับ” ผมถาม
“ไม่เหลือแล้วคุณ ไฮซีซัน แต่ถ้าจะนอนห้องเดียวกันต้องเพิ่ม 400”
“ได้ครับ” ภัทรตอบทันทีก่อนจะควักกระเป๋าตังค์ออกมา
“มึงแม่งไม่เตรียมตัวอะไรเลย” ผมว่าพร้อมกับแบกกระเป๋าเป้เข้ามาในห้องนอนแคบๆที่มีแค่ฟูกขนาดสามเมตรปูอยู่ ทุกอย่างดูสะอาดดี แต่ก็แคบสมราคา
“เตรียมอะไร กูจะรู้ไหมว่ามึงจะมานี่ ขึ้นรถไฟมาเจอมึงก็บุญหัวแล้ว” จริงของภัทร
“มองจิกกูทำไม” ผมถามคนที่มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ภัทรลากกระเป๋าใบใหญ่มาไว้ในห้องพร้อมกับบ่น
“จิกเหี้ยอะไร ตากูเป็นแบบนี้ มันเล็ก!”
ผมหัวเราะแบบที่ไม่ได้ทำมานาน และตอนนั้นเองที่ถูกภัทรมองด้วยสายตาไม่พอใจอีกครั้ง แต่ไม่จริงหรอก ตามันก็แค่เรียวๆชี้ๆหน้าตาเลยเหมือนคนหยิ่งตลอดเวลา
นัดหมู่ หัวหิน : อยู่ใกล้ๆกันเลย มาเจอกันไหม
“ออกไปไหนอีก” ภัทรถามผมที่เดินออกจากห้องอีกรอบ
“หาข้าวกินไง”
“กูไปด้วย”
“พี่ เช่ามอเตอร์ไซต์กี่บาทครับ” ผมถามพี่พนักงานคนเดิมกับเมื่อตอนหกโมงเย็น
“เอาบัตรประชาชนมา เช่าสองชั่วโมงร้อย” ผมควักบัตรประชาชนกับเงินสองร้อยให้เขา
“ขับเป็นเหรอ” ภัทรถามหน้าตาเหมือนไม่อยากจะเชื่อ ผมที่สมัยอยู่ต่างจังหวัดใช้มอเตอร์ไซค์เป็นพาหนะหลักตบที่เบาะหลังเบาๆ
“ยกล้อได้เลย มาน้อง” ผมบอกคุณหนูภัทร เขาทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่ก็กระโดดขึ้นซ้อนท้าย
“ไอ้เหี้ย อย่ากอดเอวกู” ผมพยายามแกะมือไอ้ตี๋ออก ภัทรกอดผมไว้แน่นจนผมขยับตัวไม่ได้
“กูกลัว”
“มึงกอดแน่นแบบนี้แล้วกูจะขับยังไง!”
ผมขับออกมานอกโฮสเทล ช้างหน้าเป็นทะเลยามกลางคืน ลมทะเลตีหน้าจนเหนียวเหนอะ มือใหญ่ของภัทรเกาะลงบนไหล่ผมแทนที่เอว มันบีบแน่นในตอนแรก แล้วก็คลายออกเหลือเพียงเกาะไว้เฉยๆ
“บรรยากาศโลคอลสุดๆ” คนข้างหลังบอก ผมที่ไม่รู้ว่าเขาแค่พูดหรือประชดได้แต่ยิ้ม
ผมมาหาพี่ที่เคยคุยกันพักหนึ่งในแอป เห็นว่าวันนี้มาตรังเหมือนกัน พวกเรานัดเจอกันที่ร้านอาหารชายทะเลง่ายๆ ผมเดินเข้าไปหากลุ่มพวกพี่เขา พวกเขาเหมือนกลุ่มเพื่อนที่มาเที่ยวด้วยกัน แต่ผมรู้ว่ามันไม่ใช่แค่นั้น
“น้องกันต์นี่น่ารักกว่าในรูปนะ” พี่คนหนึ่งว่าแล้วชวนพวกเรานั่งด้วยกัน
“สนใจไปพร้อมพวกพี่ไหม ขาดรับคนหนึ่ง” พี่อีกคนว่า ผมรีบปัดมือเพื่อบอกปฏิเสธ
“ผมไม่ไหวครับพี่” ก่อนจะหันไปหาอีกคนที่กำลังนั่งตักข้าวผัดปูอยู่
“พอดีมากับเพื่อน”
ผมนั่งคุยกับพวกพี่ผู้ชายห้าคน อายุสักประมาณยี่สิบปลายถึงสามสิบต้น หน้าตาดีและรูปร่างดี พวกเขานัดกันปาร์ตี้ที่นี่ เราคุยกันสัพเพเหระเหมือนรู้จักกัน แต่เปล่าเลย พวกเราไม่มีทางรู้ว่าแต่ละคนทำงานอะไร ครอบครัวเป็นแบบไหน แม้กระทั่งชื่อที่เรียกก็อาจจะไม่ใช่ชื่อจริงๆ
พวกเขานัดกันมาเที่ยวเพราะมีจุดมุ่งหมายคือเซ็กส์หมู่ บางคนเรียกมันว่าด้านมืด แต่พวกเขาเรียกมันว่ามิตรภาพ และสำหรับมนุษย์ที่บิดเบี้ยวแบบผม ผมคิดว่ามันก็เป็นแค่รสนิยมทางเพศแบบหนึ่งเท่านั้น
“โบ๊ทเหรอเรา” พี่คนหนึ่งทักผม ผมพยักหน้า
“ครับ”
“แล้วน้องนี่รุกหรือรับ” เขาชี้มาทางภัทร
“รับครับ” ผมรีบตอบให้ ภัทรใช้มือฟาดหลังผมทีหนึ่งเบาๆก่อนจะตอบใหม่
“ผมรุกครับ”
“มึงเป็นเหรอ?” อันนี้ผมสงสัย
“อ้าว สองคนนี้ นี่นัดกันมาป่ะวะ” พี่เขาว่าพร้อมกับขำ ผมคิดว่าภัทรมันเป็นไบเสียอีก หรือไม่อย่างนั้นก็แค่อยากลองของแปลกแบบผม
“เอาไหม” พี่เขายื่นเหล้าให้ ภัทรรับไว้แต่ผมปฏิเสธ
“โทษทีพี่ ผมเช่ามอเตอร์ไซค์เขามา เดี๋ยวกลับไม่ได้”
ถ้าเกิดเมาแล้วขับมอเตอร์ไซค์เขาลงทะเลจะเอาเงินที่ไหนไปคืนเขา
“เอานี่ไหมน้อง” พี่เขายื่นขวดเล็กๆให้ ภัทรชี้มาที่กระเป๋าเสื้อตัวเอง
“ไม่เป็นไรครับพี่ ผมมีครับ”
พี่เขายิ้มล้อๆก่อนจะหันมามองผม
“ที่ไม่ไปกับพี่เพราะคืนนี้ไม่เหงาแล้วใช่ไหม”
ผมหัวเราะกลบเกลื่อนแทนคำตอบ
“เอานี่ไหม” พี่เขายื่นแผงยาเม็ดสีขาวให้ภัทร หนุ่มตี๋ส่ายหน้าอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรครับ ผมอึดอยู่”
พวกพี่ๆเขาหัวเราะกัน ผมนั่งยิ้มสลับกับคุยกับพวกพี่เขาบ้างในบางที เป็นภัทรเสียอีกที่ดูเข้ากันกับพวกเขาได้ดีกว่าผม
หลังจากกลับมาจากหาด ผมเชื่อว่าวันนี้ผมคงจะหลับได้แน่นอน แต่ก็แปลกที่พอหลับตาลงทุกอย่างที่แย่ๆก็ยังไหลบ่าเข้ามาเหมือนเดิม ผมหลับไปแค่ครึ่งชั่วโมงเพราะร่างกายเหนื่อย แต่ก็ตื่นขึ้นมาอีกจนได้
“ไปไหน” ภัทรถามเมื่อเห็นผมลุกขึ้นจากฟูกแล้วกำลังจะก้าวข้ามตัวเขาที่นอนอยู่บนฟูกเสริมอีกอัน
“ข้างนอก กูนอนไม่หลับ”
ภัทรฉุดมือผมให้นั่งลงไปบนตัวเขา
“เป็นแบบนี้ทุกคืนเลยเหรอ”
“อะไร”
“กูเห็นมึงร้องไห้” แม้จะค่อนข้างมืดแต่ผมเห็นว่าภัทรทำหน้าตาไม่พอใจอีกครั้ง
“อืม” ผมพยักหน้า
“กันต์”
“หืม”
“กลับกรุงเทพแล้วไปหาหมอกับกูไหม” เขาถามพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งกอดผมไว้ กอดของภัทรต่างจากกอดที่แสนอุ่นของกันย์ ไม่เหมือนกอดที่ปลอดภัยของไดจิ
“กูไม่ได้ป่วย” ผมว่า ภัทรฉวยโอกาสยื่นหน้าเข้ามาจูบผมเบาๆก่อนจะผละหน้าออกไป
“กูว่าหมอช่วยมึงได้”
“อืม” ผมตอบ ผมเองมีความคิดว่าอยากไปหาหมอตั้งนานแล้ว แต่ผมยังไม่กล้าพอที่จะยอมรับว่าตัวเองกำลังป่วยและผมไม่มีเงินขนาดนั้น
“กันต์“ ภัทรเรียกผมอีกครั้ง
“ถ้ากูไม่มามึงจะไปกับพวกนั้นไหม” ผมไม่คิดอะไรขนาดนั้น แต่พอลองคิดดูก็แปลกใจที่พบว่าถ้าไม่มีภัทร คืนนี้ผมคงอยู่ในหมู่พวกเขา
“กันต์”
“เรียกจังเลยวะ” ผมว่า ตอนนี้ชักปวดหัวกับไอ้ตี๋นี่มากกว่าเรื่องอื่นแล้ว
ภัทรจ้องผมนิ่งก่อนจะเอื้อมมือมาลูบแก้มผมเบาๆ แสงที่ลอดมาจากข้างนอกทำให้เห็นหน้าตาที่ต่างออกไปของเขา ริมฝีปากที่มักจะเหยียดตรงของภัทรคลี่ยิ้มเบาๆก่อนจะถามผมจริงจัง
“ทำไมกับคนอื่นได้ แต่กับกูไม่ได้”
ผมละสายตาออกจากเขาแล้วมองออกไปในความมืด สำหรับผมภัทรคือเพื่อนคนเดียวที่มี แม้ผมจะคิดไปเองหรือแม้ความเป็นเพื่อนของเราจะต่างจากคนอื่น แต่ภัทรคือคนแรกที่อยู่ในตอนที่ผมเดือดร้อนแทบจะทุกครั้ง ไม่ว่าจะด้วยผลประโยชน์อะไรก็ตาม..ภัทรยังอยู่กับผม ผมชอบภัทรที่นั่งข้างกันในห้องเรียน ที่ตรงนั้นผมไม่มีใครเลย นอกจากเขา หลายวันมานี้ผมเริ่มคิดเรื่องภัทรมากขึ้น มันมีความจริงอยู่ที่ว่าถ้าเราเป็นเพื่อนกัน เราจะไม่เลิกกัน
…แต่ภัทรไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับผม...
And I know that I can’t be your friend
It’s my head or my heart and I’m caught in the middle
แม้ผมจะอยากเป็นเพื่อนกับเขาแค่ไหน เราก็คงเป็นเพื่อนกันไม่ได้ “ถ้าไม่ให้ มึงจะหายไปใช่ไหม แล้วถ้าให้ มึงจะหายไปเหมือนกันย์หรือเปล่า” ผมถาม ภัทรมองหน้าผม เขาไม่ตอบอะไร ผมที่นั่งอยู่บนตักเขากดจูบลงที่ริมฝีปากบาง จูบของภัทรไม่เหมือนกันย์ร่างกายของพวกเขาด้วย ภัทรไม่มีอะไรเหมือนกันย์เลย
I might hate myself tomorrow but I’m on my way tonight
And I know I can’t change you and I, I won’t change
Let’s be lonely together
พรุ่งนี้ผมอาจจะเกลียดตัวเองอีกครั้ง
แต่ในคืนนี้ผมกับเขาจะอยู่ด้วยกัน “กันต์” ภัทรเรียกผมเสียงเบา ก่อนจะกดผมลงบนฟูก ถ้าพรุ่งนี้ภัทรจะหายไปเหมือนคนอื่นๆ ผมก็แค่อยากขอบคุณเขา
TBC.
______________________________
Avicii - Lonely Together ft. Rita Ora -
https://youtu.be/vQ3XgMKAgxcเราจะไม่สนใจความย้อนแย้งของตัวเอก แต่จะตั้งกล้องแล้วดูว่าภัทรจะดีแบบที่โม้รึเปล่า 5555555
ต้องทำสารบัญคำศัพท์ด้านมืดด้วยหรือเปล่าคะ นี่ตั้งใจค้นคว้ามากกว่าทำงานอีก 555555
หัวข้อ: #ผู้ชายในทินเดอร์ | Rewrite + แจ้งข่าวรูปเล่ม [15/3/19] (อ่าน 230916 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก