Everything has changed
— ภัทร
“ผมยาวแล้วตี๋”
“ตัดเกรียนแบบมึงกูก็ไม่เอาหรอก”
“ภัทรกูบอกกี่ครั้งแล้ว ตัวมึงก็ไม่ได้สะอาด” เจ้าของห้องบ่นเมื่อผมกระโดดขึ้นเตียงของเขา กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มอ่อนๆทำให้รู้สึกผ่อนคลาย เหมือนกลิ่นที่ติดตัวของเขา
“ถ้าจิตใจเราสะอาด เราก็คือคนสะอาด” ผมบอกเจ้าของห้อง กันต์มองหน้าผมเอือมๆแบบที่ทำประจำ
ผมเป็นลูกคนกลางของพ่อกับแม่ เป็นหลานลำดับที่สิบสามของตระกูลครอบครัวผมเป็นครอบครัวคนจีนขนาดใหญ่ที่ทำธุรกิจส่วนตัวเป็นการนำเข้าและส่งออก ผมเป็นเด็กเอาแต่ใจ ดื้อ อยากได้อะไรก็ต้องได้มาตั้งแต่เด็ก แต่ถามว่าได้ไหมก็ไม่ เพราะมักจะได้ใช้ของต่อจากพี่ชายคนโต และต้องเสียสละบางอย่างให้กับน้องสาวคนเล็ก
อาจจะเพราะแบบนั้น ผมเลยมีนิสัยขี้อิจฉา
ผมรู้จักกันย์เพราะกันย์เป็นเพื่อนของแพท ในแวดวงธุรกิจ รุ่นลูกหลานแบบพวกเราจะรู้จักกันผ่านงานสังคมที่พ่อแม่พยายามชักจูงให้เจอกัน ผมเจอกับแพทมาตั้งแต่เด็กแต่ก็ไม่ได้สนิทกัน ส่วนกันย์ผมรู้แค่ว่าเขาเรียนที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก เราถึงมารู้จักกันตอนเข้ามหาวิทยาลัย ผมกับกันย์รู้จักกับกันต์เล็กในช่วงเวลาใกล้กัน ในขณะที่ผมมองตามกันต์ เขากลับมองไปที่อีกคนแทน
ผมอิจฉา ผมรู้สึกว่ามันไม่แฟร์ที่กันย์มีแฟนอยู่แล้วแต่ก็ยังยุ่งกับกันต์แบบนั้น แล้วก็ไม่แฟร์ตรงที่ผมคิดว่าผมชอบกันต์ก่อนเพื่อนผมเสียอีก จนเมื่อผมรู้ว่าพวกเขาเป็นแค่เซ็กส์เฟรนด์ ผมถึงได้พยายามยัดเยียดตัวเองลงไปในชีวิตของกันต์
เพราะผมคิดว่า...ถ้าแค่เซ็กส์เฟรนด์ผมก็คงมีสิทธิ์
พอรู้ว่ากันต์ไม่ได้เห็นกันย์เป็นแค่เพื่อนร่วมเตียงอย่างที่คิดและเพื่อนของผมก็ชอบกันต์มากกว่านั้น ผมถึงได้รู้ว่ามันสายไปแล้ว ในขณะที่ผมพยายามแทบตายในการเข้าหากันต์ เพื่อนผมกลับไม่ได้ทำอะไรเลย
ผมที่ชอบเอาชนะ ขี้อิจฉา และนิสัยเสียโดนคนเงียบเชียบแบบกันต์ไล่ออกจากชีวิตเขาอยู่หลายรอบ ผมก็อยากไป...แต่ผมทำไม่ได้
ผมไม่เคยมีความรัก ถึงไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงได้ชอบกันต์มากขนาดนี้ บางทีผมอาจจะชอบที่เขาหน้าตาน่ารัก อาจจะชอบแขนขาเรียวสวย อาจจะชอบลักยิ้มตรงแก้มเขา อาจจะชอบที่เขาเข้มแข็ง ชอบความอ่อนแอบางส่วน ความดื้อรั้นของเขา พอนึกได้แบบนั้นก็เหมือนผมชอบทุกๆอย่างของเขาไปแล้ว
เขามักจะเงียบเชียบ...แต่ก็ดึงดูด
เปิดเทอมใหม่เกือบเดือน ผมขึ้นปี 3 แล้ว แต่กันต์เพิ่งเริ่มเรียนปี 2 เทอม 2 ใหม่ ผมเขายาวขึ้นมาหน่อยจากตอนแรก กันต์ทำงานพาร์ทไทม์น้อยลงเพื่อที่จะตั้งใจเรียนให้มากขึ้น เพื่อให้ตัวเองได้อยู่ใกล้เขา ผมมารับมาส่งและกินข้าวกับเขาแทบจะทุกวัน จนกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว
หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบครึ่งปี ทั้งนิ้วมือหรือแม้แต่น้ำตาของเขา ผมจำมันได้ดี ผมกับกันต์ไม่ได้มีอะไรกันอีกเพราะผมไม่อยากให้เขาร้องไห้อีก
แต่เมื่อวาน...เราจูบกัน มันเลยทำให้ผมมีความหวังมากขึ้น
เมื่อวานกันต์พาผมไปกินข้าวที่ร้านโปรดของเขา เป็นร้านอาหารตามสั่งราคาถูกริมน้ำ ผมสั่งข้าวผัดเพราะคิดว่ามันน่าจะเซฟที่สุดกับท้องผม ต่างจากกันต์ที่ดูอร่อยกับต้มยำรสเผ็ดจัด แก้มเขาแดงเพราะรสจัดของกับข้าวผสมกับอากาศที่ร้อนในยามบ่าย หลังจากนั้นกันต์ก็พาผมเดินเล่นเลียบไปตามริมแม่น้ำเจ้าพระยา กันต์บอกมันทำให้เขาสงบขึ้น และมันก็แปลกที่ทำให้ผมสงบขึ้นเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะบรรยากาศยามบ่ายคล้อย กันต์ยืนมองเรือที่แล่นไปมาบนท้องน้ำสีทองเพราะแสงอาทิตย์ ส่วนผมมองเสี้ยวหน้าของเขา ผมก้มลงไปจูบเบาๆที่แก้มเขาเพื่อขออนุญาต
ในตอนที่กันต์เงยหน้าขึ้นมามองผมก็ก้มลงจูบเขา ถ้าเกิดเขาผลักออกผมก็คงยอมรับมัน แต่กันต์กลับปล่อยให้ผมจูบอยู่อย่างนั้น
“ไอ้ภัทร!”
“โอเค” ผมว่าพลางลุกขึ้นจากเตียงเพราะไม่อยากทำให้เจ้าของเตียงโกรธ
“กลับไปได้แล้ว กูจะทำการบ้าน” กันต์ไล่ผมอย่างเคย
“วิชาอะไร”
“การตลาด”
“กูได้เอวิชานั้น”
กันต์เบิกตากว้างเหมือนกับไม่เชื่อ
“อาจารย์เขาชอบดูกราฟ มึงคิดหัวข้อมาแล้วยัดกราฟกับสถิติเข้าไปหน่อยก็พอแล้ว” ผมบอกแล้วเห็นว่าอีกคนยิ้มจนเห็นลักยิ้มสวย
“ขอบคุณครับ” เขาบอกผมแล้วไปรื้อของออกจากกระเป๋า
“ให้อยู่ช่วยไหม” ผมถามแต่ไม่กล้าสบตากันต์ด้วยซ้ำ เพราะกลัวเขาจะรู้ว่าที่ผมขอค้าง มันหมายความว่ายังไง แต่กันต์ก็ไม่ได้โง่พอที่จะดูไม่ออก
“เอาใหญ่เลยนะตี๋” เขายิ้มน้อยๆก่อนจะชี้ไปที่ห้องน้ำ
“งั้นก็ไปอาบน้ำ กูไม่ให้มึงนอนเน่าๆแบบนี้แน่”
“ครับพี่ครับ” ผมว่าก่อนจะแกล้งก้มลงไปฉกจูบที่สันกรามอีกคนที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่
“ไอ้ภัทร!”
“จะเสร็จยัง” ผมถามคนที่ยังนั่งจ้องกระดาษการบ้านอยู่ทั้งๆที่มันเสร็จแล้ว
“นอนไปก่อนเลย” กันต์บอกผม ผมลุกมาดึงปากกาออกจากมือสวยแล้วดึงแขนเขามาที่เตียง
“ถ้าไม่อยากทำกูไม่ทำก็ได้ แต่นอนเถอะ เพราะมันจะตีหนึ่งแล้วคนสวย” ผมบอกพร้อมกับถอนหายใจเพราะดูก็รู้ว่ากันต์คงกำลังประวิงเวลา
“เปล่า” เขาตอบเสียงเบาก่อนจะถามผมใหม่
“ไม่ได้ยินเรียกว่าคนสวยนานแล้วว่ะ”
“ก็ตั้งแต่มึงไปไถหัวเกรียนนั่นแหละ”
กันต์หัวเราะจนตาหยี ก่อนจะลุกขึ้นไปปิดไฟ
ผมมาที่ห้องนี้บ่อย นอนบนเตียงนี้บ่อยแต่ไม่เคยค้างหรือนอนกับกันต์ที่นี่ คงไม่ใช่แค่กันต์ที่รู้สึกระแวง...ผมเองก็ด้วย
“พอรู้ไหมว่ากันย์ไปเรียนที่ไหน” กันต์ถามถึงชื่อที่ไม่ได้ยินมานานเกือบครึ่งปี ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผมอยู่กับกันต์ ผมเห็นว่าเขาแคร์ผมมากขึ้น ไม่ว่าจะในฐานะเพื่อนหรือคนที่มีความสัมพันธ์กันทางกาย กันต์ไม่เคยพูดถึงกันย์เลย ผมไม่รู้ว่าภายใต้ลักยิ้มเล็กๆของเขาซ่อนอะไรไว้บ้าง
“แคนาดา” ผมบอกเขา อาจจะเพราะน้ำเสียงผมที่ห้วนจัดมือสวยนั่นถึงลูบที่แก้มผมเบาๆ
“คิดถึงมันเหรอ”
“ไม่ใช่หรอก นึกถึง”
“ถ้ากันย์กลับมา...” ผมพูดยังไม่ทันจะจบเจ้าของห้องก็แทรกขึ้นมาก่อน
“เขาก็จะอยู่ในที่ของเขา” กันต์ลุกขึ้นคร่อมบนตัวผม ใบหน้าติดจะสวยโน้มลงมาจูบที่โหนกแก้มผมเบาๆ ภายใต้ความมืด ผมมองเขาผ่านแสงที่ลอดเข้ามาจากผ้าม่าน
“กูเคยคิดนะว่าถ้าถึงเวลากูกับเขาคงได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง แต่รู้ไหมภัทร เร็วๆนี้กูคิดได้ว่าทำไมกูถึงต้องเอาใจตัวเองไปผูกไว้กับเขา” กันต์พูดเสียยืดยาวผิดวิสัยเขา
“พอลองถอยออกมาก้าวหนึ่ง กูถึงรู้ว่าบางทีกูกับเขาอาจจะแค่หลง เพราะถ้ารัก มันจะไม่ยากแบบนั้น” กันต์ซบลงที่ไหล่ผม
“ไดจิบอกว่า ความรักที่ดี...จะไม่ใช่ความรักที่ยาก”
ผมลูบหลังอีกคนเบาๆ
“แล้วกูควรจะอยู่ที่ไหนดีกันต์” ผมถาม ผมกำลังอ้อนวอนคนที่กำลังกอดอยู่แนบอก อาจจะเพราะความรักครั้งที่แล้วกันต์เลยเหมือนจะเย็นชาขึ้นหลายเท่า แม้เราจะเคยมีอะไรกัน แต่ระยะห่างของผมกับเขาก็ไม่เคยลดลงเลย
ผมคงถามเขาครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าผมได้เขามา ผมสัญญาว่าจะไม่มีใครได้เขาไป แต่ถ้าหากผมไม่ได้เขามา ผมจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดให้กับเขา
...เพราะผมก็เหนื่อยเป็น...
“ไดจิบอกกูว่าหลุมนั่นไม่จำเป็นต้องถมมันก็ได้ แค่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหนแล้วไม่ก้าวเท้าลงไปอีกก็พอแล้ว”
เราจูบกันอ้อยอิ่ง ผมไม่อยากละริมฝีปากออกจากเขาด้วยซ้ำ
“อยู่กับกูนะภัทร”
TBC.
_______________________________________
แอบเห็นหลายความเห็นเหมือนกันที่พูดถึงเรื่องที่ว่าภัทรแย่งของๆเพื่อนเลยอยากให้หนุ่มจีนมาแก้ตัวค่ะ
แต่อาจจะแก้ตัวแล้วโดนเกลียดมากขึ้นก็ได้ 5555
ในมุมมองของเราภัทรอาจจะไม่ใช่คนดี แต่ภัทรไม่ใช่ตัวแปรที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดค่ะ
ต่อให้ไม่มีภัทรกันย์ก็คงเลือกตัวเองกับลูกหมีอยู่ดี กันย์ในตอนนี้ไม่เลือกน้องกันต์แน่นอน
นี่เริ่มเขียนเองงงเอง 555555
แต่ก็ดีใจนะคะ ได้เห็นหลายๆมุมมอง หลายความคิดเห็น
บางคนอาจจะมองภาพรวม บางคนอาจจะวางมุมมองตัวเองไว้ที่ตัวละครหนึ่ง
บางคนอาจจะโฟกัสแค่ฉากหื่น? - -
ทั้งหมดนั่นทำให้นิยายเรื่องนี้มีหลายมิติมากๆค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์มากๆค่ะ
กอดดดดดดดดด
หัวข้อ: #ผู้ชายในทินเดอร์ | Rewrite + แจ้งข่าวรูปเล่ม [15/3/19] (อ่าน 231117 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก