Kill to save a life
No matter how we try, it's too much history
Too many bad notes playing in our symphony
So let it breathe, let it fly, let it go
Let it fall, let it crash, burn slow
มีคนเคยบอกว่า
รักที่ไม่ถูกที่ ไม่ใช่รัก
รักที่ไม่ถูกเวลา ไม่ใช่รัก
รักที่ไม่ถูกคน ไม่ใช่รัก
และรักที่ยาก ...ก็ไม่ใช่รัก...— ภัทร
วันที่สองของการเปิดเทอมเมื่อปีก่อนผมนั่งอยู่ในบริเวณสวนของมหาวิทยาลัย ในตอนที่กำลังคิดว่าจะโทรหาเพื่อนหรือเล่นเกมส์รอมันดีก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่โต๊ะไม่ไกลกันนัก เขาดูตั้งใจกับหนังสือเรียนตรงหน้าแม้จะเพิ่งเปิดเรียน และตั้งใจกับการลูบหัวแมวจรจัดเนื้อตัวมอมแมมที่นั่งอยู่ข้างกัน
“เมี๊ยว”
“เมี๊ยวอะไร เมื่อกี้กินปลาเส้นของเราไปแล้วทั้งถุง”
ผมมองคนบ้าที่ละสายตาจากหนังสือมาคุยกับแมวที่เดินวนไปมาบนโต๊ะ
“เหมียว”
“อย่าซน” ใครคนนั้นว่าเมื่อไอ้แมวสีส้มเดินย่ำไปมาบนสมุดของเขา
“เหมียว”
“เออ กูคงอ่านรู้เรื่องแหละหนังสือเนี่ย”
ผมหลุดขำ ก่อนจะโดนหันมามอง ตากลมโตจ้องมาที่ผมนิ่งก่อนจะชี้มือมา
“ไปขอขนมพี่คนนั้นเขาเร็ว” เขาบอกแมวตัวนั้นเพื่อตัดรำคาญ ผมที่ไม่ถูกกับสัตว์สักชนิดยิ้มแหยเมื่อแมวตัวนั้นเดินมาหา
“เมี๊ยว”
“ไปไกลๆเลย” ผมปัดมือไล่แมวมอมแมมสีส้มไปให้ไกล หน้าตาผมคงแสดงออกว่ารังเกียจมากไปหน่อย แมวตัวนั้นถึงเดินกลับไปทางเดิม
แม่ผมเคยบอกว่าหน้าตาผมไม่เป็นมิตร ผมรู้ แต่ก็ไม่เคยคิดจะแก้ไขมัน ถ้าคนไม่รู้จักอาจจะคิดว่าผมหยิ่งหรือเหยียดบ้าง แต่คนรอบตัวผมกลับไม่มีใครคิดแบบนั้น อย่างแพทที่คบกันมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมชอบด่าผมประจำว่าถ้าแพทไม่คบกับผมก็คงไม่มีเพื่อนคบเพราะหน้าผมกวนตีน
“โดนดุเหรอลูก” เอ้า เมื่อกี้ยังไล่มันอยู่ ตอนนี้เป็นลูกเฉยเลย ผมหัวเราะแต่เขากลับไปสนใจหนังสือเหมือนเดิม เขาใช้มือเรียวยาวลูบหัวแมวตัวนั้น เจ้าแมวสีส้มทำหน้าพริ้ม พอเขาหยุดมือมันก็เอาหัวไถที่มือสวย
“เอาเข้าไป”
เขาบ่นแต่ก็ไม่ยอมเอามือออกจากแมวมอมแมมตัวนั้น เหมือนกับผมที่ยังมองเขาอยู่แบบนั้นโดยไม่ละสายตา
ผมมารู้ที่หลังว่าเขาชื่อกันต์จากเพื่อนใหม่ของผมที่ชื่อกันย์ ผมเจอกันต์หลายครั้ง เราเดินสวนกันบ้าง เจอในห้องเรียนบ้าง มีบ้างที่เขาหันมาสบตา แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะดูเหมือนจำผมได้
เพราะมองเขาอยู่นานถึงได้เห็นว่าที่เขามองมาทางผมบ่อยๆเพราะเขามองใครอีกคน ตอนแรกผมก็ไม่แน่ใจ จนเมื่อเพื่อนในกลุ่มเดียวกันอย่างไอ้กันย์หลุดออกมาว่าเลี้ยงเด็กคนหนึ่งไว้และเรียนที่เดียวกัน ผมถึงเลือกที่จะตามสืบ ตามประสาคนที่หาอะไรสนุกๆทำแก้เบื่อ
...แต่เมื่อเห็นว่าเด็กคนนั้นคือกันต์ มันก็ไม่สนุกอีกต่อไป...
Patr : ขายเท่าไหร่เหรอคนสวย
ผมเย้ากันต์อยู่บ่อยๆเรื่องนี้ แม้ในใจลึกๆแล้วผมรู้ว่ากันต์คงไม่ได้ทำ แต่พอนึกถึงสิ่งที่เพื่อนตัวเองพูดมันก็แอบเจ็บไม่ได้...ผมอิจฉากันย์
ผมได้แต่มองกันต์อยู่ไกลๆ ผู้ชายตัวขาวที่สูงแค่ประมาณไหล่ของผมมักจะอยู่คนเดียว ไปเรียนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ใช้ชีวิตอยู่เงียบๆคนเดียว ผมชอบมองเขา และเพราะมองมาตลอดถึงพอรู้ว่าคนน่ารักที่ตั้งใจเรียนคนนั้นเปลี่ยนไปเรื่อยๆ กันต์ที่ดูอุปนิสัยน่ารักในตอนแรกแข็งกร้าวขึ้น เขาที่ดูยิ้มแย้มแม้จะอยู่ตัวคนเดียวดูโดดเดี่ยวขึ้น
ผมมองเขาอยู่นาน จนไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกันที่นึกออกว่าผมคงชอบเขา
ถึงผมจะว่าเขาต่างๆนานาๆ ถึงจะบอกว่ากันต์ขายตัว ว่าเขาแย่ยังไง แต่ผมก็อยากได้เขามากกว่าใคร
— กันย์
ในตอนที่ตัดสินใจได้ว่าอยากเรียนอะไร ผมได้ยินว่าพ่อให้ทุนที่มหาวิทยาลัยที่ผมเรียนอยู่ด้วย หลายๆคนอาจจะเห็นว่าพ่อผมใจบุญสนับสนุนการศึกษา แต่ผมรู้ว่าเขาทำเพื่อเอาหน้าทั้งนั้น
“How cute” เจคบอกเมื่อผมชี้ให้ดูเด็กทุนของพ่อในวันปฐมนิเทศ
“ชอบแบบนี้เหรอวะ” ผมถามเพื่อนที่รู้จักกันไม่นาน เจคยิ้มก่อนจะตอบ
“He looks innocent”
ผมไม่ได้สนใจอะไรนัก จนวันที่เดินเข้ามาหาที่นอนเงียบๆในห้องสมุด ผมเจอเด็กทุนของพ่อกำลังตั้งใจดูข่าวภาษาอังกฤษด้วยใบหน้ายุ่ง
คิ้วเรียงสวยขมวดเป็นปม...ทำเอาผมเผลอมองอยู่นานทีเดียว
ผมรู้ว่าเจคกับภัทรมักจะมองตามเด็กคนนี้ อาจจะเพราะบรรยากาศรอบตัวของกันต์เองก็ได้
...เขามักจะอยู่คนเดียว แต่ก็ดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก...
ผมเลือกที่จะไม่ยุ่งอะไรกับกันต์แม้ว่าเราเผลอสบตากันอยู่บ่อยครั้ง ทุกครั้งที่ผมเดินผ่านเขา เราจะมองตากัน ความรู้สึกแปลกๆระหว่างเขากับผมมันอธิบายไม่ได้ แต่ผมเลือกที่จะปล่อยความรู้สึกนั้นให้ผ่านไป
ผมรู้ตัวว่าผมมันไม่รู้จักพอ ผมเสพย์ติดเซ็กส์กับยาผงสีขาว ผมติดมันมาตั้งแต่ตอนที่อยู่สเปน ที่จริงอาจจะตั้งแต่สมัยที่ผมอยู่นิวซีแลนด์ก็ได้ ผมเคยโดนรุ่นพี่ม.ปลายมอมเหล้าและเกือบจะข่มขืนอยู่ครั้งหนึ่ง ภาพนั้นยังติดอยู่ในหัวผม ผมคิดว่าถ้าเกิดไม่มีวันนั้น ผมในตอนนี้อาจจะไม่สนใจผู้ชายก็ได้
ผมพยายามที่จะไม่ทำร้ายคนที่ผมรัก โดยให้เหตุผลกับตัวเองว่าแม้ผมจะมีอะไรกับใครก็ตาม...ผมก็รักแค่เธอ...
จนวันหนึ่ง ในแอปที่ผมใช้นัดกับคู่ขามากหน้าหลายตา ผมเห็นคนที่ผมสบตาอยู่บ่อยๆ ใบหน้าคุ้นตายิ้มบางๆอยู่ในรูปดิสเพลย์ ผมตั้งใจจะปัดซ้ายทิ้งแต่สุดท้ายก็ลังเล กลายเป็นว่าดันรูปนั้นขึ้นไปข้างบน
[You Super Liked Kant]
ผมพลาด แต่กลับเป็นการพลาดที่สุขใจเหลือเกิน
หลังจากวันนั้นผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ แต่ผมรู้ตัวว่าผมกำลังกังวล ผมกำลังรอว่าเมื่อไหร่เขาจะเห็นผมบ้าง
[It’s Match!]
[Kant Super Liked You]
ผมมองข้อความและนั่งยิ้มอยู่ในคลาสเรียนวิชาเลขที่มีเขาเป็นผู้ช่วยสอน เราสบตากันก่อนจะยิ้มเพียงเล็กน้อย ผมแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจบทเรียนเพื่อที่จะได้มองผิวเนียนๆใกล้ๆให้ชัด อยากลองจับเด็กทุนข่มขืนในห้องสมุดเหมือนหนังโป๊ที่ผมเคยดู อยากลองมัดเขาเหมือนที่ผมเคยโดน อยากลองสอดของตัวเองลงไปในก้นเล็กๆนั่นดู
และแล้วไม่นานนักวันนั้นก็มาถึง กันต์ดูประหม่าจนทำให้รู้ว่าน่าจะเป็นครั้งแรกของเขา เขาตัวสั่นอย่างกับลูกนก ผมอัดตัวเข้าไปทั้งๆที่รู้ว่าร่างกายเล็กนั่นคงเจ็บ แต่เพราะยาสีขาวใส ทำให้ผมยั้งตัวเองไม่อยู่
...เซ็กส์กับกันต์ แม่งดีฉิบหาย...
หลังจากนั้นเราก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จักกันเหมือนเดิม ผมที่อยากเก็บเขาไว้นานกว่าคู่ขาคนอื่นใช้เงินเป็นตัวล่อ และแน่นอนว่าเขาปฏิเสธ ผมถึงต้องใช้สิ่งของผูกมัดเขาไว้ ผมให้เหตุผลกับตัวเองว่าผมแค่ถูกใจ แต่ลึกๆผมรู้ว่ามันไม่ใช่
ผมมีเซ็กส์กับคนอื่นเพื่อที่จะบอกตัวเองว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับกันต์ และกันต์ก็มีคนอื่นเพื่อที่จะประชดผมกลับ ผมกับกันต์รู้จักกันจากการสร้างความบังเอิญขึ้นมา ส่วนกับลูกหมีนั้น เรารู้จักกันเพราะความบังเอิญจริงๆ
ย้อนไปเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนที่ผมกลับมาจากสเปนใหม่ๆ ที่บ้านมีงานเลี้ยงวันเกิดของพี่ชายผม ในวงสังคมคนรวยที่แทบจะไม่รู้จักใครเลย ผมปลีกตัวออกมานั่งดูบอลในมือถือ เธอนั่งลงเยื้องไปหน่อยก่อนจะเปิดฟุตบอลช่องออนไลน์เดียวกับผม ผมคิดว่าเธอน่าจะเหมือนผู้หญิงหลายๆคนที่มีความมุ่งมั่นแปลกๆที่จะเข้าหาผู้ชาย ภายในเวลาเกือบชั่วโมงผมเหลือบมองเธออยู่บ่อยครั้ง แต่เธอกลับสนใจแค่ลูกกลมๆในจอ
“เป่าอีกละ” เธอบ่นกรรมการที่ดูลำเอียงแบบเห็นได้ชัด
จบครึ่งแรกทีมที่ผมเชียร์นำไปหนึ่งศูนย์ ถ้าให้เดาเธอคงเชียร์อีกทีม
“ขอดูด้วยได้ไหมคะ คือมือถือลูกหมีแบตจะหมดแล้ว คิดว่ามาแป๊ปเดียวจะรีบกลับ แต่พี่กอล์ฟไม่ยอมกลับ” เธอว่าด้วยหน้าตาขอร้องพร้อมกับชูมือถือที่แบตเหลือไม่ถึง 10 เปอร์เซนต์ให้ผมดู
“เอาสิ” ผมว่า เรานั่งดูบอลครึ่งหลังเงียบๆอยู่สองคนแถวสวนหลังบ้าน พอจบแมชต์ ทีมที่เธอเชียร์ก็แพ้แบบที่ผมคิด
“เชียร์ทีมไหน” ผมแกล้งถาม แล้วก็จริงเสียด้วย...เธอเชียร์คนละทีมกับผม
“เพราะอะไร” ผมถาม เธอยิ้มเขินๆก่อนจะตอบ
“เคยไปเรียนที่เมืองนั้นค่ะ เลยเชียร์ตามๆเขา จนตอนนี้ก็ติดไปแล้ว”
“เรา” ผมอยากจะพูดบ้าง แต่กลับนึกไม่ออกว่าควรเรียกตัวเองว่ายังไง
“พี่เคยเรียนที่บาร์เซโลน่า เลยเชียร์อีกทีม”
“อ้าว” เธอแปลกใจแต่ก็ยิ้มออกมาก วันนั้นเราคุยกันเรื่องฟุตบอลอยู่นาน จนพี่ชายเธอมาตามกลับบ้าน มันถึงทำให้ผมรู้ว่าพี่ชายของเธอเป็นเพื่อนสนิทกับพี่ชายของผมเอง
“ขอบคุณมากนะคะ”
“พี่ชื่อกันย์”
“ลูกหมีค่ะ ขอบคุณค่ะพี่กันย์”
เธอยิ้มน่ารักให้ ผมที่ไม่ได้ยิ้มมานานยิ้มให้เธอบ้าง อย่างน้อยสามชั่วโมงที่ผ่านมาเธอก็เป็นเพื่อนที่ดี
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอลูกหมีอีกเลย ผมกลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิมของตัวเอง ผมเลือกที่จะอยู่บ้านเฉยๆเพราะผมไม่อยากเรียนบริหารตามที่พ่อสั่ง แต่พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร...เขาไม่เคยสนใจอะไรผมหรอก
ผมใช้ชีวิตซ้ำไปซ้ำมา เสพยาบ้างเวลาที่พ่อแม่ไม่อยู่บ้าน หาคู่ขาบ้าง ในแต่ละวันที่เวลาเดินไปช้าๆผมเหมือนโดนกัดกินทั้งเป็น ผมหยุดคิดถึงเรื่องราวเก่าๆไม่ได้ ผมรู้ว่าผมไม่ปกติแต่ผมไม่เคยคิดจะรักษามัน วันหนึ่งผมกรีดแขนตัวเองจนเลือดไหลอาบเพราะเมายา ก่อนจะกระโดดลงสระว่ายน้ำบนดาดฟ้าของบ้าน ผมที่เคยเป็นนักกีฬาว่ายน้ำคิดว่าแค่นี้คงไม่ตาย ผมปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปก้นสระ ในตอนนั้นผมเห็นคนยืนมองอยู่ข้างบน ตอนแรกคิดว่าน่าจะเป็นแม่บ้านหรือคนสวนสักคน ผมคิดว่าบางทีในที่สุดเรื่องนี้คงจะไปถึงหูของพ่อกับแม่ และผมคงเป็นที่สนใจของเขาสักที
ไม่นานนักคนที่ยืนอยู่ขอบสระก็กระโดดลงมา
“ช่วยด้วยค่ะ มีคนจมน้ำ!”
ผมแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่ใครคนนั้นเป็นคนที่ผมไม่ได้เจอมานาน เธอดูตระหนกแต่ก็พยายามลากผมขึ้นมาบนผิวน้ำ ผมตัวหนักจะตายเพราะฉะนั้นตอนที่พยายามลากผมขึ้นไปข้างบนถึงได้ดูลำบากนัก
ผมที่เก่งเรื่องเรียกร้องความสนใจแต่ไม่เคยมีคนสนใจอยากรู้ว่าเธอจะทำยังไง เราจะตายทั้งคู่ในสระลึกสองเมตรครึ่งนี่หรือเปล่า
“พี่ธีร์ พี่กอล์ฟ ช่วยด้วย”
เธอดูจะว่ายน้ำแข็ง แขนเล็กๆพยายามล็อคคอผมให้โผล่พ้นน้ำทั้งๆที่ตัวเธอเองสำลักน้ำอยู่หลายอึก โง่จริง
“ช่วยด้วย”
ผมที่โดนแขนเธอรัดจนแทบหายใจไม่ออก แกล้งตีขาเบาๆให้เธอลากผมไปที่ตื้นๆได้ หัวผมโขกกับพื้นไปหลายทีในตอนที่โดนลากขึ้นมาจากสระ มันพอทำให้มีสติขึ้นบ้าง
“พี่กันย์!”
ผมโดนตบหน้าอยู่หลายที ไหนจะเป่าปากและ cpr ไปเกือบห้านาที ผมที่กลัวซี่โครงจะทิ่มปอดซะก่อน รีบลืมตาขึ้นเหมือนกับว่าเพิ่งฟื้น เห็นเธอกำลังร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย
ผมมองลูกหมีในชุดเดรสสีขาวเปียกแนบเนื้อจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน เธอร้องไห้พร้อมกับดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น เธอดูเหมือนจะเสียขวัญและดูเหมือนกับว่ากลัวที่จะเสียผมไป
…ผมไม่เคยรู้สึกว่ามีชีวิต จนถึงวันนี้...
หลังจากนั้นผมก็เรียกร้องความสนใจได้สำเร็จ พ่อแม่ที่มักจะสนใจแต่พี่ชายและน้องชายของผมให้ความสนใจผมเป็นครั้งแรก ผมโดนลากไปตรวจที่โรงพยาบาลอย่างจริงจังโดยที่มีเธอคอยคุยกับพ่อแม่ให้ คอยเป็นน้อง คอยเป็นเพื่อน ตลอดเวลาเกือบปีลูกหมีไม่เคยขออะไรจากผม เธออยู่ในระยะที่พอดี
จนเมื่อถึงวันเกิดของเธอ เธอถึงขอคบกับผม ผมตกลงโดยไม่ลังเล
...ไม่มีเหตุผลไหนเลยที่ผมจะไม่รักเธอ...
“มึงจะไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น เพราะมึงมาทีหลัง”
เป็นคำที่ผมมักจะพูดตอกหน้ากันต์ กันต์ของผมแค่ยิ้มเยาะและมักจะตอบกลับมาด้วยคำพูดที่เจ็บแสบพอกัน
“ไม่ใช่เรื่องของกู กูไม่แคร์” กันต์คนเดิมของผมเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลง เพราะผมเองที่ดึงเขาลงมา ยิ้มน่ารักในวันแรกๆที่เห็นกลายเป็นรอยยิ้มที่ดูเจ็บปวด
ผมที่เลิกยาได้เกือบปีกลับมาใช้มันใหม่ เพียงแค่ไม่อยากรับรู้ความจริงว่าเขาไปทำอะไรที่ไหนกับใคร เพียงเพื่ออยากลืมหน้าตาของกันต์ที่ติดอยู่ในใจ
“พี่กันย์ เก็บของยังคะ”
ผมหันไปมองแฟนสาวที่ยืนรออยู่หน้าห้องนอน
“เรียบร้อย” ผมตอบ
“เปลี่ยนใจยังทันนะคะ” ลูกหมีรู้เรื่องแทบจะทุกอย่างในชีวิตผม แม้แต่เรื่องของกันต์เอง เธอก็อาจจะรู้ เธอถึงได้ลองถามผมว่าอยากเลิกยานี่ไหม ...ผมอยากเลิกแต่ผมทำไม่ได้ เราไปหาจิตแพทย์เป็นรอบที่ร้อยของปี หมอแนะนำให้ผมออกจากสภาพแวดล้อมเดิมๆ
“ไม่เปลี่ยน” ผมตอบ ผมจะไป ผมจะลืมกันต์ให้ได้ ผมจะเป็นแฟนที่ดีให้กับคนที่รักผม ผมจะก้าวไปข้างหน้า และหวังว่ากันต์ควรจะก้าวไปข้างหน้าได้สักที
ถ้ารักของเรามันทำให้ทุกอย่างแย่ลง ผมจะปล่อยมือเอง
Kayn : เงินในบัญชี ไม่ต้องคืน
Kayn : คิดซะว่ากูคืนความรักของมึงไป
Kayn : ดูแลตัวเองดีๆ
TBC.
____________________________________________________________________
Theme track - Hurricane 2.0 : 30STM ft. Kanye West
https://youtu.be/jnnMYmL7Fbsภัทรมองกันต์เพราะอยากรู้จัก
กันย์มองกันต์เพราะสนใจ
เจคมองเพราะกันต์น่ารักดี
แต่กันต์คิดว่าสายตาที่คนอื่นมองตัวเองเป็นเรื่องของฐานะ
อืมมมมมมม เขียนเองเครียดเอง 55555
ขอบคุณคนอ่านนะคะ เราไล่วนอ่านทุกคอมเมนต์เลย มันเป็นฟีดแบ็คที่ทำให้มองนิยายเรื่องนี้ได้หลายมุมจริงๆ
กอดดด
หัวข้อ: #ผู้ชายในทินเดอร์ | Rewrite + แจ้งข่าวรูปเล่ม [15/3/19] (อ่าน 230584 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก