บทที่ 5
After pain phase
ภาพเมื่อเช้ายังคงติดตาชานนท์ไม่จางหาย ไม่ว่าเขาจะพยายามสลัดภาพเหล่าโดยการหันไปสนใจกิจกรรมละลายพฤติกรรมที่รุ่นพี่ปีสองพยายามทำให้บรรยากาศในการเข้าร่วมของรุ่นน้องทั้งหลายดีขึ้น ให้ทุกคนตื่นจากการง่วงซึมในตอนเช้า แต่สุดท้ายเขาก็กลับไปคิดถึงภาพเมื่อเช้าเหล่านั้นอยู่ดี เพราะหนึ่งในคนที่อยู่ในมโนภาพนั่นนั่งอยู่ข้างๆเขานั่นเอง
เมย์ยังคงมาร่วมกิจกรรมเช่นเดิม แม้ว่าวันนี้เธอจะมาสายกว่าปกติมาก แต่เธอก็ยังทำตัวสดใสเช่นเดิม ชานนท์สังเกตเห็นว่ารอบดวงตาของเมย์มีรอยบวมช้ำอยู่พอควร ‘สงสัยอดนอน’ ความคิดแว่บแรกที่โผล่เข้ามาในหัวชานนท์ และทำให้พาลไปนึกถึงวีรกรรมยามค่ำคืนของเพื่อนร่วมห้องของเขาในคืนที่ผ่านๆ มาที่พาหญิงสาวมาทำกิจกรรมพิเศษไม่ซ้ำหน้า ทำให้ชานนท์อดที่จะคิดไม่ได้ว่า เมย์เองก็อาจจะเป็นหนึ่งในนั้น แล้วเรื่องวันก่อนที่บอกกับเขาว่ามีแฟนแล้วเพื่อที่จะพูดเป็นเชิงปฏิเสธเขาหรือ? ยิ่งคิดก็ยิ่งเกิดความไม่เข้าใจในหัวเขาพยายามที่จะไม่สนใจมองเมย์ที่นั่งอยู่ข้าง เขาส่ายหัวแรงๆ และพยายามส่งสายตาไปข้างหน้าเพื่อมีสมาธิกับกิจกรรมที่รุ่นพี่จัดขึ้น
เขาสังเกตว่าวันนี้รุ่นพี่ที่เข้าร่วมกิจกรรมมาเยอะขึ้นมาก เขาเองมัวแต่คิดอะไรมากมายในหัวจนลืมฟังว่าวันนี้รุ่นพี่จะทำกิจกรรมแบบไหน อยากถามคนข้างๆ ก็กลัวเสียฟอร์มเพราะปกติแล้วมีแต่คนมาคอยถามเขาเพราะตามกิจกรรมที่จัดไม่ทัน แต่วันนี้ถือว่าแปลกมากเพราะทุกคนกลับจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ตัวแทนรุ่นพี่อธิบายอะไรบางอย่างอยู่ด้านหน้า เสียงฮือฮาจากคนด้านหน้าทำให้ชานนท์จับศัพท์อะไรไม่ได้ จนกระทั่งรุ่นพี่หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมา และเสียงฮือฮาจากบรรดาเพื่อนร่วมรุ่นของเขาก็ดังขึ้นมาจนรุ่นพี่ต้องดุใส่จนเงียบเรียบร้อยลง
“เอ่อ.....นนท์....” เสียงของเมย์ดังขึ้น
“.............” ชานนท์หันไปหาเมย์และเริ่มหาคำพูดมาตอบกลับไม่ได้เพราะภาพเหตุการณ์เมื่อเช้ามันตัดมาในหัว ภาพที่เมย์ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้ายับเยิน หอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังออกจากห้องอย่างรีบร้อน
“คือ.... รุ่นพี่เขาจะทำอะไรน่ะ?” เมย์มีความลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะตั้งคำถามออกมา ซึ่งเป็นคำถามที่ผิดกับเรื่องในหัวของชานนท์มาก
“เอ่อ...... เราก็.....ไม่รู้... เราไม่เห็นอะไร!” ชานนท์ตอบเสร็จก็หันกลับไปสนใจกิจกรรมทางด้านหน้าต่อ แต่ในใจรู้สึกปั่นป่วนกับคำตอบที่ตอบออกไป เขาได้แต่โทษตัวเองที่ตอบเรื่องที่คิดอยู่ออกไปแบบนั้น ไม่มีเสียงใดตอบกลับมาจากเมย์ทำให้ชานนท์แอบเหลือบตามองไปทางด้านข้าง เขาเห็นเมย์ใช้มือทาบศรีษะตัวเองอย่างครุ่นคิด
‘เฮๆ เฮ..........’ เสียงเฮดังสะนั่นทำให้ชานนท์กลับมาสนใจกิจกรรมด้านหน้าอีกครั้ง เขาสังเกตเห็นว่ามีเพื่อนในแถวถัดไปไม่ไกลเดินออกไปยืนด้านหน้าหนึ่งคนและรุ่นพี่ก็ทยอยเรียกชื่อทีละคน คละหญิงชาย และคนล่าสุดคือคนที่อยู่ในแถวเดียวกับเขา ‘วรุฒ รหัส 59911” ไอ้หยาบคายขี้เก็กนี่เอง!! ทันทีทีเห็นหน้าวรุฒทำให้ชานนท์หันไปมองหน้าเมย์อย่างไม่ทันตั้งใจ เมย์กลับหลบตาอย่างรวดเร็ว ทำให้ชานนท์ยิ่งคิดไปไกลว่าต้องมีเรื่องอะไรบางอย่างเกิดกับทั้งสองคนนี้แน่ๆ หรือเป็นเรื่องอย่างที่เขาแอบคิดมาตลอดตั้งแต่เช้า จินตนาการของเขาพาเขาดำดิ่งไปสู่ภาพคืนก่อนๆหน้านี้ บนเตียงฝั่งตรงข้าม เสียงร้องซูดซาด กับใบหน้าของหญิงสาวที่เปลี่ยนเป็นเมย์ผู้หญิงที่เขาแอบหลงไหล เสียงของผืนเตียงที่สั่นไหวและผืนผ้าที่เสียดสีกันมันยังดังอยู่ในหูอย่างต่อเนื่อง
วันนี้ถือว่าเป็นสามวันสุดท้ายของกิจกรรมรับน้องก่อนเปิดเทอมกิจกรรมวันนี้รุ่ยพี่บอกแค่ว่าเป็นกิจกรรมเบาที่ต้องอาศัยพวกเรารุ่นน้องทุกคนในการแสดงออกถึงความสามัคคี.....
“ชานนท์ ชานนท์ เฮ้ย!! ไอ้นนท์” เสียงดังเข้ารบกวนความคิดของเขา ชานนท์รีบหันกลับไปที่ต้นเสียงทันที เขาพบว่าทุกคนกำลังจ้องมองมาที่เขาอยู่
“ชานนท์ รหัส 59901 กูเรียกมึงนานแล้วนะ!! เหม่อเชี้ยอะไร!!” รุ่นพี่ขาโหดด้านหน้าแถวตะโกนโวยวายมาทางเขา
“ครับ!! ครับ!” ชานนท์เด้งตัวยืนขึ้นด้วยความตกใจ
“ออกมานี่!!” รุ่นพี่กวักมือเรียกเขาให้ออกจากแถว เขาเดินอยู่แถวเดียวกันกับชายหญิงรุ่นเดียวกับเขาอีกห้าหกคนยืนเก้ๆกังๆอยู่ในแถวที่รุ่นพี่ขาโหดคนนั้นชี้ให้เขาเดินไปอยู่
“?????” ชานนท์ได้แต่ทำหน้าแตกตื่นเพราะเขาขาดสมาธิกับกิจกรรมไปตั้งแต่ต้นเลยไม่เข้าใจว่าเขาถูกเชิญไปด้านหน้าแถวเพราะอะไร ‘หรือว่า....... จะโดนทำโทษอีก!! ไม่เอาแล้วนะ!!’ เขาคิดในใจในขณะที่เดินออกไปด้านหน้าด้วยใบหน้าซีดเซียว
“ไอ้นี่ไหวแน่นะมึง!!” รุ่นพี่ขาโหดพูดขึ้นขณะหันไปทางด้านหลังของกลุ่มคนที่ถูกเลือกออกมา
“เชื่อกู!! ไอ้อาร์ต น้องมันไม่แย่ขนาดนั้น” คนที่นั่งอยู่ด้านหลังตอบกลับ คนที่แค่ปรากฏตัวก็สามารถเรียกเสียงพึมพำจากสาวๆ ในแถวรุ่นน้องได้... พี่เอกที่นั่งเล่นสบายใจอยู่บนเก้าอี้ม้านั่งไม่มีพนักใต้ร่มไม้ไม่ไกลจากหัวแถวยิ้มตอบมาทันที่ชานนท์หันไปเจอหน้าเขา พี่เอกยักคิ้วให้ชานนท์หนึ่งครั้ง และเรียกเสียงกรี๊ดจากหญิงสาวรุ่นน้องในแถวได้ระดับหนึ่ง
“ต่อไป!.....” พี่อาร์ตรุ่นพี่ขาโหดมองไปที่แผ่นกระดาษในมือและพูดต่อ
“วลิสรา!! 59442 ออกมา!!” พี่อาร์ตเรียกชื่อคนที่เขารู้จักดีคนหนึ่งออกมา ชื่อของเมย์นั่นเอง เมย์เดินเลี่ยงชานนท์ ไปยืนอยู่ข้างเพื่อนร่วมห้องของเขา ชานนท์รู้แย่ขี้นไปอีกเมื่อเห็นภาพนั่น ภาพที่ทั้งสองยิ้มทักทายกันอย่างสนิทสนม แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้พูดอะไรกันแค่ยืนข้างกันนิ่งๆ แม้จะเป็นแค่นั้นมันยิ่งทำให้ชานนท์รู้สึกแย่ลงไปอีกที่ต้องทำกิจกรรมหรือโดนลงโทษร่วมกับไอ้คนเฮงซวยนี่ ไอ้คนที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น ไอ้คนส่ำส่อน และอื่นๆ อีกมากมายเท่าที่คนๆ หนึ่งจะด่าคนที่เกลียดคนหนึ่งที่สุดได้ กับผู้หญิงใจคดที่ไม่ซื่อสัตย์แม่แต่เพื่อนของตนเอง ชานนท์รู้สึกเหมือนตัวเองโดนทรยศและปฏิเสธ
พี่อาร์ตเรียกคนต่อไปจนคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเท่ากับสิบคน ชานนท์ยังไม่เข้าใจว่าจนถูกเรียกมาด้านหน้าเพื่อทำอะไร เขามองซ้ายและขวาทุกคนดูไม่ได้ตื่นตระหนกอย่างที่เขาเป็นเลย มันออกจะแปลกสำหรับคนที่จะโดนทำโทษ
“ไอ้เตี้ย มึงจะล่อกแล่กทำไมวะ! อยู่เฉยๆ สิ กูไม่เข้าใจว่ารุ่นพี่เลือกมึงมาทำไมวะ?” วรุฒแอบดุใส่เขาทั้งที่หน้ายังนิ่งเฉย
“เลือก? เลือกมาทำไม?”
“อ้าว!! ไอ้นี่! ก็...”
“หยุด!! ไม่ต้องคุยกันเอง กูจะอธิบายให้ฟังพวกมึงฟังเอง!! ...ขออธิบายอีกครั้งนะ คนพวกนี้...........”
สรุปคือวันนี้ทางรุ่นพี่ให้พวกรุ่นน้องร่วมลงคะแนนเสียงเพื่อคัดเลือกว่าจะส่งใครเป็นตัวแทนของคณะฯ เพื่อไปร่วมประกวดดาวและเดือนของมหาวิทยาลัย โดยเริ่มแรกรุ่นพี่ของคณะฯจะลงความเห็นกันก่อนว่าจะเลือกใครบ้าง 10 คน ให้แต่ละคนแนะนำตัว และพูดถึงเหตุผลที่เข้าคณะนี้ เพื่อให้เพื่อนๆ ในคณะฯ ร่วมลงคะแนนเสียงในวันสุดท้ายของกิจกรรมรับน้อง ใครได้คะแนนมากที่สุดของฝ่ายหญิงและฝ่ายชายจะได้เป็นตัวแทนของคณะฯ ในระหว่างนี้คนที่ต้องการจะเป็นดาวและเดือนคณะฯ จะต้องเอาชนะใจเพื่อนๆ ให้ได้ตลอดช่วงกิจกรรมที่เหลือจนกว่าจะถึงวันลงคะแนน
ปกติเชานนท์คงจะดีใจมากที่ถูกเลือก แต่เขากลับพบแต่ความว่างเปล่าในจิตใจ ซึ่งมันค่อนข้างผิดปกติเพราะเขาเฝ้ารอเวลานี้มาพอสมควร เขาอยากเป็นที่รักและที่สนใจเพื่อจะได้มีตัวเลือก ไม่ใช่เป็นตัวเลือกของใคร ที่เป็นเช่นนี้อาจเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกับแม่ของเขาทำให้เขามีความคิดแบบนี้ ตอนนี้ทุกครั้งที่เขามองไปที่เมย์ เขารู้สึกผิดหวังและเสียใจกับสิ่งที่เจออย่างมาก ชานนท์ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงทุกคนต้องไปลงเอยกับไอ้นิสัยไม่ดีนั่น เขาไม่เถียงเลยว่า ‘วรุฒ’ หล่อ, รวย, และโดดเด่นกว่าเขามาก แต่แม้แต่เมย์ ผู้หญิงที่เขาชื่นชม และนับถือในความเป็นตัวของตัวเองยังเสร็จไอ้ขี้เก็กนั่น!! เขาเลยรู้สึกขาดพลังในการทำกิจกรรมนี้เสียแล้ว
“เป็นอะไรล่ะเรา?” เสียงคุ้นหูดังขึ้นที่ด้านหลังขณะต่อแถวเพื่อแนะนำตัวที่ลานกิจกรรมเอนกประสงค์ต่อหน้าปีหนึ่งและรุ่นพี่ทุกคน
“พี่เอก.... ไม่มีอะไรครับ” ชานนท์พยายามทำตัวปกติ ในขณะที่พี่เอกพยายามเดินมาใกล้เขามากขึ้นในแถว
“พี่ว่าไม่นะ สายตาเรามันฟ้อง” พี่เอกจ้องมาที่ตาของชานนท์ จนเขารู้สึกอยากควักดวงตาตัวเองออกมาที่มันไม่รักดี
“ไม่มีอะไรจริงๆ ครับ แค่ตื่นเต้นนิดหน่อย” ชานนท์ตบหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อพยายามหลบสายตาของพี่เอก
“สู้ๆนะ พี่อุตส่าห์ช่วยโวตเอ็งเข้ารอบเลยนะ!”
“เอ๊ะ!! จริงง่ะ”
“เออสิ! พี่ว่าเรามีแววนะ เห็นแต่งตัวมาเป๊ะทุกวันเลยนี่ พี่เลยเดาว่าเอ็งน่าจะชอบ อีกอย่างพี่ว่า.............เอ็งตัวเล็กน่ารักดี” พี่เอกยิ้มที่มุมปากระหว่างพูดทำให้ชานนท์รู้สึกขนลุกเล็กน้อยที่เจอผู้ชายชมในระยะประชิดขนาดนี้แถมยังรู้สึกใจเต้นแปลกๆด้วย เขาคิดถึงอาการแปลกๆของพี่เอก เวลาพี่เอกเข้าใกล้เขา
“ชานนท์ พร้อมนะ ....รุ่นพี่ที่จัดกิจกรรมด้านหน้าเดินมาเตรียมความพร้อมกับเขา
“เอ่อ.. ครับ.... พี่เอกผมไปก่อนนะ...” ชานนท์ตอบกลับและหันมาลาพี่เอกที่ยักคิ้วให้เหมือนเคย
..................
หัวข้อ: Love tangled รักยุ่งเหยิงของคุณชายขาโหด (บทที่1 - 30 (จบ) +ตอนพิเศษ-จบ/ 13 ก.ค. 63 (อ่าน 62028 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก