ตอนที่ 2 รักครั้งใหม่ (2)
"ขอบคุณนะที่มาส่ง"
"ครับ" ในเวลาแปดโมงครึ่ง
เนมนั่งอยู่ในรถของแม็คที่อีกฝ่ายยอมแหกขี้ตาตื่นแต่เช้าเพื่อมาส่งเนมเข้างานกับการเริ่มทำงานที่ใหม่ในวันแรก หลังจากกว่าจะได้งาน ก็ผ่านไปแล้วสองสัปดาห์
และนอกเหนือจากการได้งานใหม่ เนมยังพบกับรักครั้งใหม่ ที่เขาตัดสินใจตกลงคบเป็นแฟนกับแม็คได้ไม่กี่วันมานี้
"ไปแล้วนะ" บอกขณะจะลงรถ แม็คคว้าแขน
"หอมแก้มหน่อย" เนมยิ้ม โน้มตัวไปหา
ฟอด...
คนได้หอมแก้มแฟนดั่งใจหวัง ผละออกแล้วจับไหล่อีกฝ่าย
"มีแฟนแล้ว ห้ามมองใครคนไหนเด็ดขาด"
"แต่ถ้าดูดีกว่าแม็คก็ไม่แน่นะ" หยอกเอินแฟนตัวเองอย่างไม่คิดอะไร แต่ไม่คิดว่า...
เพี้ยะ!
"โอ้ย!" หลุดร้องเสียงดัง เมื่อแม็คตบปากเนมเข้าอย่างจัง และเมื่อคนที่พลั้งมือได้สติรีบดึงเนมมากอด
"ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจนะ แค่กะจะเล่นด้วยเฉยๆ"
"ไม่เป็นไรแม็ค เราไม่โกรธ เราไปทำงานก่อนนะ" ว่าทั้งๆที่กุมปากตัวเองอยู่ ความแรงมันทำให้เนมแสบปากใช้ได้
"เลิกงานผมมารับนะ"
"ถ้าไม่สะดวกก็ไม่ต้องมา เรากลับเองได้"
"ไม่ได้ ผมต้องดูแลแฟนดีๆสิครับ อ้อ...เนมอย่าลืมทำตัวให้ว่างนะ ที่ผมเคยบอกไปว่าจะพาเนมไปเปิดตัวกับเพื่อน" "อื้ม" พยักหน้ารับรู้ทุกคำบอก จากนั้น เนมก็ออกจากตัวรถเดินข้ามถนนเข้าบริษัทใหม่ในวันแรก...
...............
สองสัปดาห์แล้วที่เนมทำงานที่ใหม่ ซึ่งผ่านไปด้วยดี เนมได้หัวหน้าเป็นรุ่นพี่ผู้หญิงอายุสามสิบกว่า เธอน่ารัก นิสัยดี เต็มใจสอนงานและใจดีมากๆ
เรื่องการทำงานประจำ พี่ น้ำ เมย์ และแม็ครับรู้ความคืบหน้าอยู่ตลอด แหละเมื่อรู้ว่าเรื่องงานไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วง เนมจึงไปหาเพื่อนของแม็คได้อย่างคลายกังวล
เมื่อใกล้ถึงที่หมาย เนมตื่นเต้นเหมือนกันเพราะไม่รู้ว่า หากเพื่อนแม็คเห็นเนมจะชอบหรืออยากเป็นมิตรกับเขาหรือเปล่า?
สำหรับการที่แม็คพาเนมมาเปิดตัวกับเพื่อนๆ เขาไม่ได้ชวนไปนั่งร้านเหล้าแต่อย่างใดแต่กลับพามาปาร์ตี้เล็กๆที่บ้านของเพื่อนแม็คก็เท่านั้น
ไม่นานรถยนต์คันงามก็ขับมาจอดเทียบข้างรั้วบ้าน ก่อนจะโทรหาให้เจ้าของบ้านมาเปิดประตู แม็คจูงมือเนมเดินไปโซนสนามหญ้าที่มีโต๊ะไม้กลมพร้อมเครื่องเคียงแกล้มเหล้าที่เพื่อนนำมาวางเรียงรายเต็มโต๊ะ
แม็คและเนมนั่งข้างกัน ก้นยังไม่แตะเก้าอี้ ก็โดนเพื่อนเล่นทันที
"ไอ้แม็ค ที่พามาคราวก่อน ไม่ใช่คนนี้นี่"
"กวนตีน เดี๋ยวเนมคิดว่าเป็นเรื่องจริง" แม็คด่าเพื่อนพลันเหลือบมองเนมที่นั่งยิ้มเจื่อน
"กูนึกว่ามึงหลงป่า...ห่า...มาช้ากว่าที่นัดไว้เป็นชั่วโมงเลยนะมึง" เพื่อนอีกคนว่า
"ช้านิดช้าหน่อยทำบ่น"
"มัวทำอะไรกันอยู่ล่ะ" แม็คชูนิ้วกลางใส่เพื่อนที่พูดจาลงต่ำได้ตลอด
มัวแต่เพลินกับการต่อปากต่อคำ จนลืมแนะนำให้ต่างฝ่ายได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการ
ทั้งหมดที่นั่งรวมหัวกันอยู่ตอนนี้ คือ เพื่อนของแม็คสมัยเรียนมหาวิทยาลัยทั้งสิ้น
"เนมครับ นี่ไอ้เท็น ไอ้เป๊กแล้วก็ไอ้ตูนหรือเรียกมันว่า 'พี่การ์ตูน' ก็ได้ มันชอบ"
บอกพร้อมผายมือแนะนำทีละคน แต่แอบแซวเพื่อนรักคนสุดท้ายที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ยามที่แนะนำเพื่อนในกลุ่มให้ผู้มาใหม่ได้รู้จักก็สนุกทุกครั้งที่ได้บอกชื่อเต็มของ ตูน ให้คนแปลกหน้าได้รู้
ชื่อเล่น ที่แม็คล่วงรู้ความลับนี้มาจากปากแม่เพื่อน
"สัด" ตูนด่าอย่างไม่เกรงใจสมาชิกใหม่ ฟากเนมยิ้มขำ เพราะดันจินตนาการต่อถึงชื่อเล่นว่าหากใครได้ยิน คงจะนึกถึงคนน่ารักๆ สดใส แต่ความจริงกับสิ่งที่เห็นช่างสวนทาง ภาพลักษณ์ภายนอกของพี่ตูน ดูหล่อแบบผู้ชายเซอร์ เซอร์ หน้าคม คิ้วเข้ม คล้ายพระเอกเอ็มวีลูกรักของรูม 39 วงโปรดของเนมมากกว่า นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เนมหยุดขำไม่ได้ แต่แล้ว เนมต้องหุบปากฉับเมื่อพี่ตูนถลึงตาใส่
"สวัสดีครับพี่ๆ" เนมเรียกพี่ทุกคนเนื่องจากอายุมากกว่า แต่สำหรับแม็ค เจ้าตัวบอกไม่ต้องเรียกพี่ตั้งแต่ทีแรกแล้ว
"เนมคิดไงเลือกไอ้แม็คเป็นแฟน?" มาถึงก็พุ่งคำถามแบบตรงๆ จนเนมไม่ทันตั้งตัว เขายิ้มให้ก่อนถึงตอบ
"คิดดีแล้วครับ"
"วู้วววว...หวานเว้ยเฮ้ยยยย""รู้จักไอ้แม็คได้ไงครับ?" เท็นถามบ้าง เมื่อรู้ว่า เนมดูไม่หยิ่งเท่าไหร่
"แม็คมาช่วยผมตอนโดนโจรปล้นครับ"
"โห...ไอ้ตูนช่วยต่อยกูทีซิ ว่ากูฝันไปหรือเปล่า? กูไม่อยากจะเชื่อ คนอย่างไอ้แม็คเนี่ยนะจะเป็นพระเอกไปช่วยคนอื่น บอกกูมา มึงจ้างคนพวกนั้นเท่าไหร่?" เป๊กกวนตีนเพื่อน จนแม็คปาถั่วลิสงใส่หน้า
"กูจ้างห้าหมื่น สัด...พอเลย...ไอ้เป๊ก พูดแบบนี้ช่วยเกรงใจคุณงาม ความดีในชีวิตกูด้วยครับเพื่อน"
"ตั้งแต่คบกันมา มึงมีด้วยหรือวะความดี กูหาแทบไม่เจอ"
"มึงจะพอไหมห้ะ? ไอ้เป๊ก" ยกขวดวิสกี้ขึ้นสูง ทำท่าจะเขวี้ยง เป๊กกลั้นขำ ก่อนที่แม็คจะตอบ
"ทำไมครับ? ยกขวดอย่างนี้ จะรินเหล้าให้กูเหรอ?"
"เออ...จะได้หยุดพูด" เหมือนนั่งดูตลกคาเฟ่ที่มีคนส่งมุก-รับมุกอย่างรู้จังหวะ จะโคน ทำให้เนมลดความเกร็งลงได้บ้าง เพราะเพื่อนของแม็คกันเองจนทำให้เนมสบายใจเหมือนนั่งอยู่ในวงเหล้ากับพวกเพื่อนตัวเองอย่างไรอย่างนั้น
นั่งหัวเราะมองแฟนทะเลาะกับเพื่อนแบบไม่จริงจัง จู่ๆ พี่เท็น ก็โพล่งพร้อมชูแก้ว
"มาๆ...มาฉลองให้ไอ้แม็คกับแฟนใหม่คนที่ร้อยห้าสิบของมันกันดีกว่า"
"เฮ้อ...พวกมึง พอเหอะ เดี๋ยวเนมคิดมาก"
"ห่วงจ๊าาางงง... กูจะเงียบต่อเมื่อเนมดื่มออน เดอะ ร็อก ต่อจากแก้วนี้" เป๊กบอก
แน่นอนว่า พอมีเด็กใหม่เข้ามาในวงสุรา การรับน้องจึงบังเกิด
"ได้ครับ" เนมตอบทันที
"มันต้องอย่างนี้สิวะ" แกร๊ง...!
เสียงชนแก้วกระทบกันดังดั่งระฆัง จากนั้น ทุกคนยกแก้วขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ก่อนที่เท็นจะตบโต๊ะเหมือนนึกอะไรขึ้นได้
"เฮ้ย! ตั้งวงแบบนี้ กูว่าเรามาเล่นเกมส์กันเถอะ"
"มึงนี่ขยันสรรหาเกมส์มาเล่นในวงเหล้าเนอะ ไอ้เท็น"
"อ้าวก็มีคนใหม่มา ต้องนำเสนอกันหน่อย เนมรู้ไหม? พวกพี่ชอบเล่นเกมส์กันมากๆ" "น่าสนุกนะครับพี่"
"กติกา คือ ให้ใช้ตัวอักษรแรกของชื่อเล่นตัวเองในการตั้งคำถาม และถ้าคำตอบไหนโดนโหวตว่าถูกใจมากที่สุด คนชนะ คนนั้นเลือกส่งเหล้าออน เดอะ ร็อคให้ใครกินก็ได้"
"โห..."
เป็นเกมส์ที่ดูน่าสนใจทีเดียว
"เริ่มที่กูเลยละกัน กู เท็น ขึ้นต้นด้วย ทอ.ทหาร คำถาม - ทำอาหารเป็นไหม? ขอถาม เนม"
"ทำเป็นบางอย่างครับ ตาผมถามใช่ไหม? เนม นอ.หนู คำถาม - น้ำตาไหลครั้งล่าสุดเมื่อไหร่? ขอถาม.......พี่ตูนครับ"
กำลังคิดอยู่ว่าจะถามใครดี? แต่พอสายตาปะทะเข้ากับพี่ตูนที่จ้องมองมาจึงเอ่ยชื่อคนนั้นทันที
ฟากคนโดนถามนิ่งอย่างเห็นได้ชัด ก่อนตอบ
"เมื่อวาน"
"เรื่องอะไรหรอครับ?" เรื่องชาวบ้าน คือ งานของเรา เนมถามกลับอย่างอยากรู้อย่างอยากเห็น
"หั่นหัวหอม"
"ฮ่าๆ...ไอ้เชี่ย มึงก็ตอบน้องดีๆหน่อยสิวะ"
"แล้วกูตอบไม่ดีตรงไหน? ก็ตรงกับสิ่งที่ถาม"
"พี่ตูนไม่ผิดหรอก แต่เมื่อวานพี่ตูนหั่นหัวหอมจริงๆหรือเปล่าล่ะครับ?" มองคนยอกย้อนก็ถอนหายใจแรง คราวนี้ตูนจึงตอบเรื่องจริง ไม่ใช่ เรื่องแกล้งกวนประสาท
"ห้าปีก่อน แล้วไม่ต้องถามนะว่าเพราะอะไร"
"โถ โถ ดราม่าซะพวกกูไม่กล้าเล่นด้วยเลย"
แม็คเห็นเนมทำหน้าสงสัย ใคร่รู้ เหมือนอยากถามต่อ จึงกระซิบข้างหู
"ที่ไอ้ตูนพูด มันหมายถึงเรื่องของแฟนมันที่ตายไปเมื่อห้าปีก่อน" หันขวับไปหาคนกระซิบทันที จากนั้น เนมไม่กล้ามองหน้าพี่ตูนอีกเลย
"ตากูแล้วสิ ตอ.เต่า คำถาม - ตอนนี้ อยากทำอะไรที่ทำให้หัวใจเต้นแรงที่สุด? กูถามมึงอะ ไอ้แม็ค"
ทุกคนทำหน้างงที่จู่ๆ แม็คยิ้มพลางดีดนิ้วดังเป๊าะ ก่อนบอก
"โป้ะเช้ะ!...ขอบใจมึงจริงๆ การ์ตูนที่โยนคำถามนี้มาให้กู คำตอบของกูคือ...." วางแขนพาดไหล่คนที่นั่งข้างๆแล้วตอบโดยหันไปมองหน้าแฟนตัวเอง
"อยากจูบเนมต่อหน้าพวกมึง"
กึก...
ชะงัก ขนอ่อนลุกชูชันพร้อมๆกับใบหน้าที่ร้อนเห่อเริ่มลามไล้ไปทั่วลำคอและใบหู
การจูบต่อหน้าคนอื่นใครเล่าจะกล้า...
"จูบเลย จูบเลย" เป๊กชูกำปั้น แล้วตะโกน แรงเชียร์และสายตากดดันจากคนในกลุ่ม ทำให้แม็คหันไปหาเนม
"เพื่อนผมรบเร้าขนาดนี้ จะไม่ทำตามความต้องการมันหน่อยเหรอ?"
"
แม็ค...แต่..." คนที่ไม่รอคำตอบเนมให้ชัดเจนเสียก่อน ก็จับปลายคางของเนมแล้วโน้มตัวไปประกบจูบริมฝีปากอีกฝ่าย
จูบลึกซึ้งที่ใช้ปลายลิ้นอุ่นสอดเข้าภายในโพรงปากอีกฝ่าย ยังคงจูบจนเสียงดังจ๊วบจ๊าบ มันนานไปจนเนมตีอกแม็คให้หยุด หนุ่มหน้าตี๋ทิ้งท้ายด้วยการกัดริมฝีปากจนเนมหลุดร้องเสียงครางเพราะเจ็บ
ผละมามองคนหน้าแดง ตัวแดง แล้วยกยิ้มร้ายกาจ ส่วนคนที่นั่งมองหนังสดได้แต่ผิวปากวี้ดวี้วกันยกใหญ่
"ไอ้แม็คแม่งซาดิสม์นี่หว่า โอ้ย กูทนดูไม่ได้" เท็นแสร้งยกมือขึ้นมาปิดตา แต่กางนิ้วออกห่างซะขนาดนั้น
แล้วจู่ๆ...
"กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ตูนบอกเพื่อนๆ
"ไอ้ตูนถึงกับไปเข้าห้องน้ำเลยว่ะมึง ฮ่าๆ" เป๊กแซวเพื่อนที่เดินลุกหนีไปแล้ว
"ไม่ต้องเล่นละ พอ กูขอโหวตให้ไอ้แม็คชนะ"
"กูด้วยๆ"
"เดี๋ยวกูมา" คนที่ไม่ได้สนใจการโหวต แต่สนใจคนที่ลุกหนีไปมากกว่า
ถัดมายังในห้องน้ำ คนที่ทำธุระตัวเองเสร็จเรียบร้อย เปิดประตูก็สะดุ้งเมื่อเห็นแม็คยืนกอดอกอยู่ข้างนอกประตู
"ยืนขวางประตูทำไม?"
"มาคุยกับมึง"
"อะไร?."
"มึงรู้จักเนมมาก่อนรึเปล่า?"
"เปล่า"
"แน่ใจ?"
"เออ...อะไรของมึงอีกวะ?"
"มึงนั่งจ้องแฟนกูตาไม่กระพริบ"
คนโดนกล่าวหาชะงักไปนิดแล้วบอก
"กูก็มองทุกคน"
"แถ!...กูเห็นเต็มสองตา ถ้ามึงไม่รู้จักเนมมาก่อน มองแบบนี้ แสดงว่ามึงชอบเนม? ใช่ไหม?"
"พูดบ้าอะไร นั่นแฟนมึง กูจะชอบได้ไง"
"นั่นดิ มึงจะเหี้ยขนาดแย่งแฟนเพื่อนได้ยังไงล่ะ จริงไหม?"
"เออ...กูไม่ได้ชอบเนม" ตูนบอกเสียงหนักแน่น
"แล้วไป กูไม่มีอะไรคาใจละ" แม็คยิ้ม ตบหลังเพื่อนสองสามที ก่อนจะเข้าห้องน้ำแล้วปล่อยให้ตูนเดินออกไปข้างนอก
เมื่อทุกคนกลับมานั่งกันจนครบ ก็รีบจับผู้แพ้ในเกมส์ นั่นคือ เนม ดื่มออน เดอะ ร็อก สามแก้วในเวลาไล่เลี่ยกัน
เวลายังคงดำเนินไปเรื่อยๆ ท่ามกลางวงเหล้าที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ และความเฮฮาคละเคล้าไปกับการเผาเพื่อนเมามันส์กันอย่างสนุกปาก แต่น่าเสีย เพราะงานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกรา...
ได้เวลากลับบ้าน และคนที่โดนรับน้องใหม่ ให้กินแต่เหล้าเพียวๆ มีหรือที่สติจะยังอยู่ครบ ยามนี้ เนมเมาจนนั่งโงนเงนเหมือนร่างไร้กระดูก แม็คเห็นแฟนตัวเองย่ำแย่จึงเตรียมตัวกลับบ้าน
"เฮ้ย...ฝากดูเนมหน่อย กูไปเข้าห้องน้ำก่อน" ไม่ได้ระบุชื่อเพื่อน แต่ดูเหมือนคนที่ต้องดูแลคงเป็น ตูน ไปโดยปริยาย เพราะเท็น กับเป็ก ก็สภาพแทบไม่ต่าง
ตูนลุกจากที่นั่งของตัวเองไปนั่งใกล้เนม เปิดกระติกน้ำข้างๆที่มีผ้าเย็น แกะซองพลาสติกพร้อมดึงไหล่คนที่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะให้ลุกขึ้นมานั่งดีๆ แต่ด้วยความเมาทำคนปกติ ไร้เรี่ยวแรงคอพับ คออ่อน เอนศรีษะไปพิงไหล่ตูนโดยอัตโนมัติ
"อื้มมมม แม็ค"
"นี่ตูน ไม่ใช่แม็ค" บอกไปไม่รู้จะรู้เรื่องหรือเปล่า? ตูนใช้ผ้าเย็นเช็ดหน้าคนเมาอย่างเบามือหวังจะให้เนมสร่าง ตาสว่างได้บ้าง
อาจเป็นเพราะได้รับความเย็นสดชื่นปฏิกิริยาอีกฝ่ายจึงตอบสนองขยับตัว ยุกยิก พลิกตัวแล้วโอบเอวตูนพลางซุกซบหน้าลงตรงซอกคอของคนที่เช็ดหน้า เช็ดคอให้
ทุกลมหายใจอุ่นๆที่เข้าออกกำลังเป่ารดตรงซอกคอของตูน ทำคนที่นั่งเป็นดั่งเสาหลักให้พัก ลอบกลืนน้ำลายพลางข่มใจ ตูนนั่งตัวแข็งทื่อไม่ขยับ แล้วจู่ๆ มือหนาที่ควรต้องแงะแกะแขนเนมที่กอดเอวไว้ออก กลับวาดแขนหวังจะกอดกระชับกลับ
และวินาทีนั้น....
"ไอ้ตูน ขอบใจที่ดูแลแฟนกู" ชะงักชักมือกลับ ก้มหน้ามองคนเมาพลางดันไหล่เนมให้ห่างออกจากตัว เพื่อส่งให้แม็ครับช่วงต่อ
"อืมไม่เป็นไร กลับบ้านดีๆล่ะมึง" ตูนพูด
"เออ" มองแผ่นหลังเพื่อนที่หามคนเมาอย่างทุลักทุเลเดินห่างจนไกลออกไปเรื่อยๆ ก็ลอบถอนหายใจออกมา ก่อนจะเรียกเท็นกับเป๊กให้รู้ความต้องการของตัวเองว่าจะขอตัวกลับบ้านบ้าง....
...............................
เอ๋!.....พี่ตูนนนนนน? 
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ...
หัวข้อ: *..--+--..*คนที่สาม*..--+--..* เนม-ตูน(แม็ค) ตอนที่ 12 จบแล้ว [11-12-18] P.3 (อ่าน 12550 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก