หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก -

[Pztor]

 

[thaitanoi]

   อึดอัดใจแทนจัง  วันหยุดนี้จะไปไหนหรือเปล่าครับ

[FÂntastic 1st™]

                                                     ยากเข้าไปอีก !!!!

                                                           

[Hickey405]

 

ไปไหนมาอ่ะ  กลับมาได้แล้ว

คิดถึง

มา มา กลับมาต่อได้แย้วววว
 

[kaporzung]

สารวัต สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Oḇlivïaté℠]

คุณสารวัต





คิดถึง!!!

[OhhO16]

รออ่านเสาร์อาทิตย์ ใจจะขาดอีกแระ

ต่อไปนี้น่าจะลงเผื่อเสาร์อาทิตย์ไว้อีกสัก 2 ตอน  เอิ๊กๆ

คนอ่านใจร้อนอ่ะ





คิดถึงสารวัตรกะคุณนุ




แต่คิดถึงมากกว่านั้น คิดถึงคนเขียนอ่ะ 5555

[MiTo™]

 

[aimaim]

  นึกโทษตัวเองที่ไม่อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่แรกเริ่มตั้งมา 

มาเสียใจภายหลังจริงๆ ซิกๆๆ รู้งี้กดเข้ามาอ่านตั้งแต่แรกก้ดี ไม่นึกว่าจะสนุกขนาดนี้

  รักคนเขียนจริงๆ เขียนได้สนุกมากมาย

[yaoifan]

มาช่วยกด+1 ให้ถึงหนึ่งร้อย

อย่างนี้เรียกติดสินบนหรือเปล่าเนี่ย

ทีนี้สารวัตรตายแน่ เจอศึกนอก ศึกในให้วุ่นไปหมด

อุตสาห์จะถอดหัวงูออก มาเจอกรรมเก่าอีกแล้ว

แต่เราไม่สงสารหรอก สะจาย

[สาวเครือฟ้า]

เริ่มไม่ชอบนัยละ

[aimaim]

  เพิ่งรู้ว่าอาการลงแดงเป็นยังไง เพิ่งจะเคยครั้งนี้แหละ นิยายเรื่ออื่นไม่เคยเป็นเลยนะ เพียงแค่อยากอ่านเฉยๆ ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเวลาที่คนเขียนไม่อัพ แง~~~~ มีเรื่องนี้นี่แหละที่เค้าจะลงแดงอยากอ่านมากๆ ฮือ จะงแดงจริงๆนะเนี่ย แง~~~~ 

[OhhO16]

จาอ่านเหมือนกัน


ดูวันละ 3 รอบ


เดี่ยวเช้าจะมาดู ขอ 2 ตอนนะครับ จุ๊ฟๆๆ555

[katawoot]

รออ่านเสาร์อาทิตย์ ใจจะขาดอีกแระ ต่อไปนี้น่าจะลงเผื่อเสาร์อาทิตย์ไว้อีกสัก 2 ตอน  เอิ๊กๆ  คนอ่านใจร้อนอ่ะ คิดถึงสารวัตรกะคุณนุ แต่คิดถึงมากกว่านั้น คิดถึงคนเขียนอ่ะ 5555

คิดแบบนี้ถูกต้องแล้วคร้าบบบ 

[katawoot]

ขอเผยความในใจหน่อยครับว่าคิดถึงคนอ่านมาก สุดสัปดาห์ของผมปลอดอินเตอร์เน็ตที่้บ้านครับ โทษทีไม่ได้โพส
อินเตอร์เน็ตที่บ้านยังคงถูกตัดอยู่ครับ ยังมิได้ไปจ่ายเงินเขา มันไม่ค่อยได้ใช้อ่ะ เสียดายเงิน
เช้านี้เอาตอนที่ 36 มาให้อ่านครับ

บทที่ 36 "แผนการ"

อาทิตย์จ้องชายหนุ่มสองคนนั้นไม่วางตา หูแทบไม่ได้ยินสิ่งที่เพื่อนพูด
"อาทิตย์...มองอะไรว่ะ" รชานนท์เอาตะเกียบเคาะมือเพื่อนที่กำลังนั่งหันหน้าไปทางซ้าย ทิ้งให้เขาพร่ำอยู่คนเดียว เขามองตาม...อาทิตย์กำลังจ้องมองชายหนุ่มสองคนอยู่
"อ๋อ มิน่าล่ะ...เห็นหนุ่มหล่อเป็นไม่ได้ จ้องเอาๆ"
"เปล่า...พอดีเป็นคนรู้จัก"
"หล่อเป็นบ้า เห็นแล้วอยากเป็นเกย์" รชานนท์ยิ้มทะเล้น
"แต่เจ้าชู้ร้ายกาจ ไม่นึกเลยว่าสารวัตรจะทำอย่างนี้ได้..." อาทิตย์ยังมองอยู่ นัยน์ตาแข็งกร้าว
"คนรู้จักหรือแฟนเก่าว่ะ หึงเขาล่ะสิ เข้าไปต่อยเลยไม๊ เดี๋ยวช่วย" รชานนท์พูดไปอย่างนั้นเอง ถ้าจะให้ไปต่อยกับตำรวจตัวใหญ่กล้ามเป็นมัดๆ อย่างผู้ชายคนนั้น เขาไม่เอาด้วยหรอก

อาทิตย์เห็นอธิคมกุมมือชายหนุ่ม กำลังปลอบให้ผู้ชายหน้าคมคนนั้นสบายใจขึ้น ท่าทางอ่อนโยนอย่างที่เขาไม่เคยนึกภาพมาก่อน เท่าที่เคยเห็นนายตำรวจเป็นคนช่างยั่วและกวนอารมณ์เป็นที่สุด คราวนี้เล่นบทงอนง้อได้สมบทบาทมาก
นักธุรกิจหนุ่มคนนั้นหันหน้าออกไปมองสวนหย่อมนอกกระจกเหมือนกำลังงอนนายตำรวจ...สงสัยคงรู้แล้วว่าอธิคมกำลังจีบอนุภาพ
"เฮ๊ย อาทิตย์เมื่อไหร่แกจะเลิกจ้องเขาว่ะ จะได้คุยเรื่องงานต่อ"
อาทิตย์หันหน้ากลับมา อารมณ์คุกรุ่น
"ตัดใจเถอะเพื่อน...เออว่าแต่ว่า นายเปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ยักกะรู้ว่าชอบห้าวๆ แบบตำรวจ"
"บ้าสิ ใครจะไปชอบแบบนั้น"
"ตอนแรกก็นึกว่าหนุ่มสูทดำ เพราะท่าทางเป็นฝ่ายรับ แต่เห็นมองตำรวจอย่างตัดพ้อ ก็เลยคิดว่าเปลี่ยนรสนิยมไปซะแล้ว"
"ทะลึ่ง...คิดได้ไง เรายังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน" อาทิตย์เห็นภาพธงรบแว่บขึ้นมาในมโนภาพ...เห็นภาพตัวเองเปลือยกายกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับนายตำรวจหนุ่มเจ้าชู้คนนั้น...นึกภาพปากประกบปากมือไม้ลูบไล้เฟ้นฟอนเนื้อตัวที่อุดมไปด้วยกล้ามแกร่งของกันและกัน...จากนั้นธงรบดันขาเขากางออกแล้วก็ขยับตัวเข้ามา...
อาทิตย์สะบัดหัวให้ภาพที่จินตนาการเกินมานั้นออกไปจากความคิด
"บ้าจริงๆ" อาทิตย์เผลอหลุดปาก เจ็บใจที่เสียทีธงรบ
รชานนท์เข้าใจผิดนึกว่าอาทิตย์ด่าตนเอง "อ้าวจะไปรู้เรอะ เห็นมองตำรวจเขม็งตั้งแต่เข้ามาแล้วนิ"
"ไม่ใช่อย่างนั้น เราไม่ชอบตำรวจ...ใครจะชอบลง ตำรวจเจ้าชู้จะตาย" ยิ่งรชานนท์ล้อ อารมณ์เขายิ่งคุกรุ่น
...ผู้ชายเจ้าชู้คนหนึ่งมาแย่งคนที่เขารักไป ส่วนคนเจ้าชู้อีกคนก็เข้ามาวุ่นวายรบกวนชีวิต ตั้งแต่วันนั้น ผู้กองธงรบวนเวียนมาตามตื๊อเขาไม่ได้ขาด จนเวลาเลิกงานเขาต้องค่อยๆ ย่องออกมาจากออฟฟิสแล้วรีบขับรถออกไป...เมื่อวานก็รู้สึกเหมือนเห็นธงรบแว่บหนึ่งที่ยิม
ตำรวจ...เขาเกลียดตำรวจ...ไม่อยากเห็นตำรวจให้ตำตาตำใจ...
อธิคม...ตำรวจเจ้าชู้...
อนุภาพไม่ชอบคนเจ้าชู้ หากอธิคมเลิกเจ้าชู้ไม่ได้ เขาก็ไม่คู่ควรกับอนุภาพ คนที่คู่ควรกับอนุภาพคือเขาเท่านั้น เขาคนเดียวที่จงรักภักดีไม่เคยเปลี่ยน

อธิคมไม่ได้มีอนุภาพเพียงคนเดียว...ผู้ชายคนนี้ยังทิ้งความเจ้าชู้ไม่ได้...บอกว่ารักชอบอนุภาพแต่ก็นอกใจ...
หากเสียงในหัวของอาทิตย์กลับแย้งขึ้นมา...เปรียบเทียบอธิคมกับตัวเขาเอง
'นอกใจ...ตัวเองก็นอกใจอนุภาพเหมือนกัน...'
---แต่สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับธงรบ...มันเป็นเพียงความมึนเมาชั่วคราว...ไม่นับ...
ธงรบฉวยโอกาสตอนเมาไม่ได้สติ... จะว่าไป เขาเองก็ยังไม่ได้ตกเป็นของธงรบ เพราะระหว่างเขากับธงรบ ต่างคนต่าง...ทำกันและกัน...
จริงหรือ? ตอนนั้นเขาเมามาก อาจเป็นผู้กองธงรบคนเดียวที่ทำอะไรต่ออะไร แล้วยังมีหน้ามาบอกว่าทำแค่ 'ชุดเล็ก'
...ชุดเล็ก...ชุดเล็กของธงรบคืออะไร...กอดจูบลูบไล้...เพียงใช้มือ...หรือมากกว่านั้น...
...แล้วชุดใหญ่ของธงรบล่ะคืออะไร...ท่าทางธงรบคงไม่รามือง่ายๆ เขารู้ว่าผู้กองนักฉวยโอกาสคนนั้นคงไม่ยอมหยุดอยู่แค่นี้ เพราะแสดงออกชัดเจนว่าถูกใจเขามาก...ทำเล่นหรือเป็นจริง...คนอย่างตำรวจเจ้าแผนการคนนั้นหากเขาต้องการอะไรคงพยายามอย่างสุดกำลัง...เขาต้องการชุดใหญ่หรือ...เข้าใจใช้คำ...ทำไมไม่บอกออกมาตรงๆ... ทำไมต้องพูดอะไรสร้างความสงสัย...
อาทิตย์พยายามสลัดภาพธงรบออกจากหัว...เขาบอกว่าจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้น...อีกไม่นานเขาก็ลืม...แต่ในส่วนลึก เขาจำความรู้สึกซาบซ่านนั้นได้

"ว่าไงอาตี๋...แล้วนี่พ่อแม่รู้เรื่องหรือเปล่า" รชานนท์เคาะมืออาทิตย์ด้วยตะเกียบ
"เอ๊ะไอ้นนท์...เลิกเอาตะเกียบเคาะมือได้แล้ว...เรื่องน่าอายแบบนี้จะให้พ่อแม่รู้ได้ยังไง ได้บ้านแตกกันพอดี"
"เรื่องอะไรน่าอาย" รชานนท์ขมวดคิ้ว...งง
"ก็นายเอาแต่เหม่อลอยนี่นา...แล้วเราก็ไม่ได้หมายถึงเรื่องรักใครกามารมณ์อะไรนั่น เราหมายถึงเรื่องทำธุรกิจต่างหาก" รชานนท์เริ่มเซ็ง...เพื่อนเอาแต่ใจลอย ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
อาทิตย์บอกว่าพ่อกับแม่รู้เรื่องดีและอนุญาต ซ้ำยังจะช่วยเรื่องเงินทุน จากนั้นชายหนุ่มขอตัวไปห้องน้ำ เขาขอไปสงบอารมณ์สักครู่ เพราะนึกฉุนที่ควบคุมตัวเองไม่เคยได้
----------

อัสนัยเดินลิ่วตรงไปห้องน้ำ ความอ่อนแอเริ่มถาโถมกระหน่ำจิตใจเขาเหมือนคลื่นซัดโขดหินระลอกแล้วระลอกเล่า น้ำตาชื้นๆ เริ่มเอ่อขึ้นมาใกล้ล้นขอบตา
อธิคมพูดออกมาแล้วว่ารักอนุภาพ...ผู้ชายหน้านิ่งคนนั้นได้หัวใจของอธิคมไป...ได้หัวใจของคนที่เขารักไป...
เขารักอธิคม...
วินาทีนี้เองที่เขามั่นใจเป็นที่สุดว่าเขารักอธิคม...แต่เป็นวินาทีเดียวกับที่เขารับรู้ว่าคงเสียอธิคมไป
‘...คนที่เข้มแข็งมาตลอดอย่างเขาต้องมายืนร้องให้ในห้องน้ำร้านอาหารเพราะผิดหวังในความรัก...น่าสมเพธที่สุด...’
---ไม่ได้หรอก...เขาจะอ่อนแออย่างนี้ไม่ได้...แม้ตอนนี้จะผิดหวัง...แต่อธิคมก็คงไม่ได้เป็นของอนุภาพได้ตลอดไป...สักวันเขาอาจจะเลิกกัน...เมื่อนั้นเราก็มีโอกาส
‘...หรือบางทีอธิคมอาจจะโกหกเขาก็ได้ ผู้ชายเจ้าชู้ เล่ห์เหลี่ยมมากมายนัก...’
---แล้วถ้าเขาเจ้าชู้ ทำไมเรายังรักเขาล่ะ หากแม้อธิคมตกลงปลงใจกับเขา มิต้องคอยตามหึงหวงร่ำไปไม่จบสิ้นหรือ
‘...ไม่แน่ คนเจ้าชู้อาจกลับตัวกลับใจเลิกเจ้าชู้ก็ได้’
---แต่วันก่อนเขาเห็นอนุภาพกับธนาภพ ท่าทางสนิทกัน บอกให้อธิคมรู้ ยุให้โกรธ
‘...ไม่หรอก เขาทำเช่นนั้นไม่ได้ หาไม่แล้ว จะกลายเป็นตัวมารร้ายในสายตาของอธิคม หลักฐานอะไรก็ไม่มี’
เสียงในหัวของอัสนัยถกเถียงกัน ความมั่นใจในตัวเองที่เคยมีถดถอยลงไปมาก...เวลาทำงานเขาไม่เคยต้องเถียงกับตัวเองเช่นนี้ เพราะเมื่อใดที่ความคิดของตนแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ทั้งสองมักจะปรึกษาหารือกันเพื่อหาทางเอาชนะปัญหา แต่คราวนี้...เขาควบคุมความคิดตัวเองไม่ได้จริงๆ...
ความรักทำไมมีอานุภาพรุนแรงเช่นนี้...

อัสนัยยืนนิ่ง...มองกระจก...เขาเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีในสูทหรูสีเข้ม...แววตาเจ็บปวด...กำลังใกล้จะหมดหวัง...
ชายหนุ่มก้มหน้าลง เปิดน้ำเย็นๆ ล้างหน้า ให้ความเย็นบรรเทาความร้อนรุ่มในใจ...ล้างความอ่อนแอออกไปจากตา
เขาหายเข้ามาในห้องน้ำได้ชั่วครู่แล้ว ถึงอยากจะอยู่นานมากกว่านี้แต่อย่างไรก็ต้องกลับออกไปข้างนอกเพื่อเผชิญกับความจริง...เขาไม่อยากให้อธิคมเห็นความอ่อนแอของเขา...
แม้ตอนนี้นายตำรวจหนุ่มยังไม่เป็นของเขา แต่วันหน้าก็ยังมี...
...จริงสิ...วันหน้าก็ยังมี...
...ตราบใดที่เขายังไม่ได้ยินจากปากของอนุภาพว่ารักอธิคม เขาก็ยังไม่ปักใจเชื่อ...
ต้องถามอนุภาพให้รู้เรื่อง!

อัสนัยมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง คว้าผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับใบหน้ามองหม่น แววตามุ่งมั่นเริ่มกลับมา...หางตามองไปเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ ซึ่งแอบมองเขาตั้งแต่เขาล้างหน้าแล้ว
อัสนัยเก็บผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋าเสื้อนอก แล้วหันไปมองชายหนุ่มคนนั้นเต็มตา เอ่อปากถามให้หายสงสัย
"ขอโทษครับ เราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า เห็นคุณมองผมเหมือนจะอยากคุยด้วย"
"เอ่อ..เปล่าครับ แต่ผมรู้จักคนที่นั่งอยู่กับคุณ"
อัสนัยขมวดคิ้ว ชายหนุ่มหน้าตี๋คนนี้รู้จักอธิคม...เด็กอีกคนของอธิคมหรือเปล่า...สารวัตรมีใครต่อใครอีกสักกี่คน
"สารวัตร..."
"อธิคม..." อาทิตย์แทรก "สารวัตรอธิคม ทั้งที่เขาเพิ่งแย่งคนที่ผมรักไป ไม่กี่วันเขาก็มาอยู่กับคุณ" ชายหนุ่มขบกรามแน่น มองตาอัสนัยผ่านกระจกเงาตรงหน้า
อัสนัยคาดไม่ถึง...
"คนที่คุณรักคือคุณอนุภาพ?"
"ใช่ครับ...พี่นุคือคนที่ผมรัก สารวัตรแย่งไป คงเพราะเป็นเกมส์สนุกของเขา ผู้ชายเจ้าชู้ ไม่รู้ว่ากี่เดือนเขาจะทิ้งไปหาคนใหม่ ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นอะไรกับสารวัตร แค่อยากจะบอกให้รู้ว่าเขาไม่ได้มีคุณคนเดียว" อาทิตย์เสียงสั่น ความเสียใจที่ก่อตัวขึ้นในตัวเขาตลอดหลายวันที่ผ่านมาทำให้เขาอยากจะทำอะไรก็ได้อย่างที่ไม่เคยนึก
"ผมไม่ได้เป็นอะไรกับพี่คมแล้ว...เขาเพิ่งบอกว่าเขารักอนุภาพ" เสียงอัสนัยขาดหายไป นัยน์ตาเขาเหม่อมองตัวเองในกระจก
"คนเจ้าชู้พูดได้ทุกอย่าง เขารักพี่นุ แต่เขาจะรักนานแค่ไหน จะจริงใจแค่ไหน" อาทิตย์หันมามองอัสนัย
"ผมเสียอีก รักพี่นุมาตลอดเวลา รักมาเป็นปีๆ อยู่ดีๆ สารวัตรอธิคมก็มาทำให้เสียเรื่อง เพียงเพราะความสนุกชั่วครั้งชั่วคราว" อาทิตย์เริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้
"คุณเอ่อ...คือ..." อัสนัยมองชายหนุ่มตรงหน้า สังหรณ์ใจลึกๆ ว่าคือผู้ชายคนนั้นที่คุยโทรศัพท์กับอนุภาพแล้วทำให้อธิคมหึง ระหว่างเดินทางกลับจากกาญจนบุรี
"อาทิตย์ครับ"
"ผมชื่ออัสนัย..."
ชายหนุ่มสองคนที่ผิดหวังในความรักมองตากัน ต่างเห็นแววตาแห่งความเจ็บปวดในดวงตาของกันและกัน...ต่างอาลัยอาวรณ์ต่อคนที่หมายปองแล้วถูกพรากรักไป
"ถ้าสารวัตรอธิคมออกไปจากชีวิตพี่นุ ผมก็คงมีสิทธ์ พี่นุอาจจะหันมามองผมบ้าง" อาทิตย์พึมพำ
อัสนัยเริ่มคิดได้...อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน เขายอมรับความจริงข้อนี้เสมอ อธิคมรักอนุภาพ ส่วนอนุภาพนั้นรักอธิคมหรือเปล่าเขายังไม่แน่ใจ แต่จากที่เห็น ชายหนุ่มนิ่งเรียบอย่างอนุภาพไม่น่าจะสู้รบปรบมือกับผู้ชายเจ้าชู้ได้ หรือหากทำได้ก็คงไม่ทำ...
ถ้ารู้ว่านายตำรวจนอกใจ อนุภาพคงเลิกกับอธิคม...ถึงตอนนี้เป็นแฟนกัน แต่ก็เลิกกันได้...
...แม้ตอนนี้นายตำรวจหนุ่มยังไม่เป็นของเขา แต่วันหน้าก็ยังมี...
...จริงสิ...วันหน้าก็ยังมี...
วันหน้ากำลังจะมาถึงในเร็ววัน...อาทิตย์อาจช่วยเขาได้...
อัสนัยบอกตัวเองว่า ขอดิ้นหายใจเฮือกสุดท้าย...ขอลองอีกสักครั้งเถอะ...หากความรักของอธิคมกับอนุภาพมั่นคงมากนัก เขาก็อาจจะยอมถอย...
...คนเรา ถ้าไม่ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ ถ้าไม่ได้พยายามเพื่อสิ่งที่ตนเองปรารถนา แล้วจะอยู่ไปทำไม...
----------

ขอถามหน่อย ทำไมเวลาพูดอะไรผิดแล้วชอบหยิกชอบบิดแฟน มันอะไรกันนักหนานี่ ทำไมชอบมาทำกันเจ็บๆ?
ใครที่ชอบบิดต้นแขนแฟนตอบหน่อยสิครับ

[benxine]

อาทิตย์แกอย่ามาเลวนะ!!~



เด๋วโดนเกลียด!!!~

[BeePed]

ขอถามหน่อย ทำไมเวลาพูดอะไรผิดแล้วชอบหยิกชอบบิดแฟน มันอะไรกันนักหนานี่ ทำไมชอบมาทำกันเจ็บๆ?
ใครที่ชอบบิดต้นแขนแฟนตอบหน่อยสิครับ

มาแสดงตัวว่าอ่านเรื่องของคุณ katawoot จากบล็อกแล้วก็ไล่ไปที่บอร์ด..... ชอบมากค่ะ

ส่วนคำถามที่ว่าทำไมชอบหยิกชอบบิด ก็แหมคุณก็....จะให้ชกหรือตบงั้นหรือคะ มันเจ็บกว่านะ

หยิกกับบิดนี่น่ารักสุดแล้ว อิ อิ  ไม่รุนแรงเกินแต่ก็ให้ความรู้สึกเจ็บนิดๆ แบบให้พอหลาบจำไงเคอะ

[M@nfaNG]

ก็หยิกพราะรักนะ ถ้าไม่รักก็จะไม่แตะเลย 


อาทิตย์กับอัสนัยชักยังไงๆ อย่ามาสุมหัวกันทำอะไรมิดีมิร้ายล่ะ

[MiTo™]

อาทิตย์ อย่าทำตัวไม่ดีนะ
.
.
.
.
.
.

เสียดาย!!!

[FOAM]

แผนร้าย กำลังจะมาแล้วเด่ะ

[thaitanoi]

  ขอบคุณครับ 

[OhhO16]

หนูอาทิตย์ เดี่ยวจะโดยมิใช่น้อย 555+



เสาร์อาทิตย์เล่นเน้ตไมไ่ด้ มาเล่นที่้บ้านผมแทนแระกัน 555 ให้ยืมเน็ตโพสนิยายวันละ 5 รอบเลย เอิ๊กๆ อยากอ่าน

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[aimaim]

 
ขอถามหน่อย ทำไมเวลาพูดอะไรผิดแล้วชอบหยิกชอบบิดแฟน มันอะไรกันนักหนานี่ ทำไมชอบมาทำกันเจ็บๆ?
ใครที่ชอบบิดต้นแขนแฟนตอบหน่อยสิครับ


  ก็เขินไง เวลาเขินมันทำอะไรไม่ถูกก็ขอหยิกแฟนไว้ก่อนอิอิ โทษฐานทำให้เราเขินไง หุหุ ( แต่ว่าเวลาเค้าเขินแฟน ไม่ได้หยิกนะ แต่ถีบรึไม่ก็ตบหัวเลยอ่ะ โหดไปไหมเนี่ย อิอิ )

[ben~ya]

อ๊า อาทิตย์หนุ่นน้อยแสนน่ารักหายไปไหน
ทำไมถึงเจ้าเล่ห์ขึ้นมาละ

[three]

มาแนวชั่วอีกแล้วอาทิตย์

[TAMAKUNG]

 


คาราคาซัง




เหอๆๆๆๆ



เปงกำลังใจให้ต่อไป





อยากให้ถึงตอนรักกันเร็วๆๆ  จัง





ตอนนี้  อึดอัดอ่ะ

[jobisuka]

ได้กันเองซะหล่ะ อัสนัย กะ อาทิตย์ เหอ ๆ หัวอกเดียวกานนน

[bellebee]

ตายแล้ว หนูอาทิตย์คิดจะวางแผนร้ายเหรอ? เดี๋ยวก็ถูกคุณตำรวจอีกคนทำโทษหรอก!!  เชียร์คู่นี้มากๆ เลยคร่า ^^

[upzyte]

เด๋วจะสาปอิอาทิตย์ออกจากบทนางรองซะนี่  กำลังน่ารักๆกะธงรบ  ดั๊นมาสะตอซะงั้น  แม่สาวน้อยร้อยช่าง