ตอนพิเศษตามที่สัญญาครับที่กด +1 ให้ผมจนถึงหลักร้อย
ถ้าถึง 200 ก็เป็นเรทอาร์นะครับ
ถึง 300 เป็นเรทเอ็กซ์ 555
ตอนนี้เรทพีจี 13 ไปก่อนนะครับผม พิมพ์ได้แค่นี้ก่อนนะครับ เด๋วจะพิมพ์ต่อ
Chapter 21 ยั่วเย้า
...
"ผู้กอง หยุดยั่วซักหน่อยได้ไม๊ ปวดหัว" อนุภาพวางปากกา ถอนหายใจแรงๆ มองอธิคมตาขวาง
"จะกินยาไหมล่ะ ผมจะไปเอามาให้" อีกฝ่ายทำหน้าห่วงใย แต่นัยน์ตาวิบวับ ขัดกับคำพูด
"คุณตำรวจ" อนุภาพเสียงเข้ม หรี่ตามอง ท่าทางเอาเรื่อง หากอธิคมไม่หยุด เขาจะฟาดด้วยแฟ้มงานที่กำลังถืออยู่ในมือ
"ครับๆ" อธิคมรีบรับคำ แต่ตาคมกริบคู่นั้นยังเต้นระริก ขัดกับคำพูดและกิริยาท่าทางที่ถอยออกห่างประหนึ่งว่ากลัวโดนตี
"ขออยู่เงียบๆ ซักพัก ผู้กองอย่ากวนใจ ไม่ต้องมาแตะเนื้อต้องตัว ไม่ต้องมาหยอกเย้าอะไรทั้งสิ้น อยู่เฉยๆ"
"ได้" อธิคพยักหน้า แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ แต่ไม่วายบ่นอุบ "ให้ทำอะไรยากจริงน๊อ"
อนุภาพมองจนนายตำรวจหนุ่มทำตามคำสั่ง แล้วจึงก้มหน้าแก้สตอรี่บอร์ดโฆษณาบริษัทประกันชีวิต Life Value Insurance ที่ต้องส่งให้อธิปตรวจทาน
เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที อนุภาพก็หมดความอดทน อธิคมทำตรมคำสั่งที่ให้อยู่เฉยก็จริง แต่ความเป็นจริงแล้ว จ้องมองเขาอยู่แทบไม่กระพิบตา
"ผู้กอง เลิกจ้องได้แล้ว" ชายหนุ่มวางปากกา หันมามองคนที่จ้องเขาตาแป๋ว
"อ้าว บอกให้ผมอยู่เฉยๆ ผมก็เฉยแล้ว คุณนุนี่พาลจริงๆ"
"อยู่เฉยๆ ไม่ได้ให้มานั่งจ้องกันแบบนี้ ผมไม่มีสมาธิ"
"มองหน่อยไม่ได้"
"จะมองอะไรนักหนา" อนุภาพค้อนกลายๆ
"ก็คนมันรักนี่นา ห้ามกันได้หรือ" คนตัวโตลุกขึ้นจากโซฟา เดินเข้ามาใกล้ อนุภาพทำตาขวางเพื่อบอกว่าห้ามแตะเนื้อต้องตัว แต่นายตำรวจมือปราบไม่สนใจ รวบร่างนั้นไว้ แล้วซุกหน้าลงบนซอกคอของชายหนุ่ม "รักคุณนุที่สุด รักจนไม่อยากห่างไปไหน"
อธิคมซุกไซร้ใบหูขาวสะอาดของอนุภาพ ปากเม้นติ่งหูนุ่มๆ จนทำให้ชายหนุ่มขนลุกซู่ เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกาย
"คุณนุครับ รักผมบ้างไม๊" เสียงอธิคมถามอู้อี้ เพราะใบหน้ายังซุกไซร้อยู่ไม่ยอมหยุด
"รักสิ ถ้าไม่รักจะยอมให้กวนอยู่แบบนี้หรือ" อนุภาพตอบเสียงอ่อน "แล้วผู้กองคงรักผมมาก จนอยากให้ผมทำงานให้เสร็จ จะได้พักผ่อน"
ได้ผล...อธิคมชะงัก เงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาออดอ้อนผสมตัดพ้อ แล้วพูดว่า "ใจร้าย ใช้ไม้นี้อีกแล้ว"
"แล้วจะได้ผลไหมล่ะ" อนุภาพอมยิ้ม ยื่นปากไปจูบคางของนายตำรวจหน้าเข้ม
อธิคมพยักหน้าเนือยๆ ก่อนปล่อยอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ "งั้นผมไปคอยที่ห้องนอนนะ อย่านานเกิน ถ้านานมากจนรอไม่ไหว ผมจะแก้ผ้าเดินมาอุ้มไปทำอะไรกันที่ระเบียง"
"ลามก" อนุภาพชกหน้าอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของคนที่ช่างจินตนาการบรรเจิด
"ไปอาบน้ำให้สะอาดๆ ซะไป๊" อนุภาพผลักอธิคมให้ออกห่าง
"อาบแล้วก็อึ๊บนะ" อธิคมคมยินยอมโดยดี แต่เรียกร้องสิ่งตอบแทน
อนุภาพไม่ตอบ หากจ้องหน้าอธิคมนิ่ง แล้วยกมือชี้ไปยังประตู อธิคมไม่ขัดขืน ส่งสายตาหวานฉ่ำให้ ก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น แต่ก่อนจะถึงประตู ชายหนุ่มจึงหันกลับมาย้ำว่า "เร็วๆ นะครับ อย่าให้รอจนใจขาดตายนะ บาปกรรม"
"ครับผม รับรองไม่ถึงสองชั่วโมง"
อธิคมเลิกคิ้ว ทำตาโตแล้วส่ายหน้าช้าๆ เป็นการประท้วงว่าไม่เห็นด้วย "สองชั่วโมง ช่วยตัวเองเสร็จไปห้ารอบพอดี"
"สารวัตร" อนุภาพเสียงเข้ม จนถึงป่านนี้แล้ว อธิคมยังไม่ยอมเลิกตอแย
"คร้าบ ท่านผู้กำกับ" สารวัตรจอมกวนทำเสียงน่าหมั่นใส้ ก่อนจะยิ้มหวานให้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วเดินออกประตูไป
ทั้งที่ตัวเองเป็นคนบอกว่าสองชั่วโมง แต่อนุภาพรู้ตัวว่าเขาเร่งทำงานเร็วกว่าปรกติ มือเรียวจับดินสอขีดเขียนแก้ไขสตอรี่บอร์ดอย่างคล่องแคล่ว จดบันทึกความคิดเห็นลงบนชิ้นงาน เคาะแป้นคอมพิวเตอร์เลือกดูภาพต่างๆ สลับกับการจดบันทึก ชายหนุ่มใช้เวลาไม่ถึงสี่สิบห้านาทีก็ทำงานเสร็จ เขาเอื้อมมือไปปิดคอมพิวเตอร์ เก็บสมุดบันทันเข้ากระเป๋าหนังสีน้ำตาลเข้มคู่ใจ สอดสตอรี่บอร์ดเข้าซองกระดาษขนาดใหญ่ วางไว้บนโต๊ะทำงาน แล้วจึงเอื้อมมือไปปิดโคมไฟ
อนุภาพลุกขึ้นเดินไปรูดม่านหน้าต่าง หลังจากนั้นเดินไปหยิบแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะทำครั้ว เปิดตู้เย็นรินนมสดพร่องมันเนยใส่แก้ว แล้วเดินตรงไปยังห้องนอน
เสียงแอร์ในห้องนอนครางเบาๆ แต่อุณหภูมิเย็นจัด ชายหนุ่มเหลือตามองข้างผนัง เห็นตัวเลขบอกอุณหภูมิว่า 18 องศาเซลเซียส
อธิคมชอบเปิดแอร์จนเย็นเฉียบ แล้วถอดเสื้อผ้าเหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวเดียว นอนคว่ำหน้ากางแขนกางขาพาดอยู่กลางเตียง
ชายหนุ่มนึกไว้ไม่ผิด...นายตำรวจหนุ่มนอนอยู่ในท่าประจำ...หลับไปแล้วเรียบร้อย...
เขายืนมองอธิคมอยู่ชั่วครู่ จึงวางแก้วนมสดไว้ไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง เดินไปหยิบเสื้อยืดสีน้ำตาลอ่อนตัวใหญ่จากในตู้ออกมา เสื้อที่เขาซื้อยกโหลเก็บไว้ที่บ้านเพื่อให้อธิคมใส่เวลามานอนค้าง ตอนนั้นอธิคมบ่นว่าเสื้อตัวใหนที่เขาต้องใส่ก็ต้องเป็นสีน้ำตาลหมดเลยหรือ นายตำรวจหนุ่มเย้าว่า "นี่ถ้าคุณเป็นผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติคงต้องเปลี่ยนเครื่องแบบตำรวจจากสีกากีเป็นสีน้ำตาล" อนุภาพทำหน้าเรียบ ตอบเสียเย็นว่า หากเขามีอำนาจจริง เขาจะจัดตำรวจทุกคนตรวจดีเอ็นเอ ใครเจ้าชู้ฝังอยู่ในสายเลือด เขาจะไม่ให้เป็นตำรวจ
อนุภาพอมยิ้ม...อธิคมเป็นคนชอบสีขาวสะอาด แต่ก็ยอมใส่เสื้อผ้าออกโทนสีน้ำตาลตามใจเขาอยู่บ่อยครั้ง
อธิคมบอกว่า...เพราะรักหรอกเขาถึงยอม...เพราะฉะนั้น อนุภาพควรยอมเขาบ้าง อนุภาพจึงตอบว่า "ทำไมจะไม่ยอม ง่วงนอนขนาดไหนก็ยังนอนไม่ได้ เพราะต้องยอมให้ตำรวจเสร็จสมอารมณ์หมายเสียก่อน" อธิคมยักคิ้วแล้วตอบว่า "ผมก็ยอมเสียสิ่งที่หวงแหนให้เป็นของขวัญก่อนนอน" สิ้นเสียงทะเล้นของนายตำรวจหนุ่ม ก็จะมีเสียงร้องโอดโอยตามมาเพราะโดนอนุภาพทำร้าย ก่อนเงียบหายไป กลายเป็นเสียงกระเส่าประสานกัน
อนุภาพนั่งลงข้างเตียง ยกมือขึ้นไปลูบไล้ต้นแขนล่ำสันของอธิคม รอยแผลเป็นสองสามรอยตอนนี้จางลงจนแทบมองไม่เห็น รูปร่างของอธิคมนั้นดีมากจนเขาอดชื่นชมไม่ได้ ร่างหนา สูงใหญ่กว่า 186 เซ็นติเมตรตอนนี้นอนพาดขวางอยู่บนเตียง กินเนื้อที่จนเท้าทั้งสองโผล่ออกมาข้างนอก ชายหนุ่มบอกตัวเองว่า สงสัยคงต้องซื้อเตียงใหม่เสียแล้ว อธิคมจะได้นอนสบายขึ้น แต่ตอนนี้ ถึงเวลาบังคับตำรวจใส่เสื้อเสียก่อน...
"สารวัตร" อนุภาพเขย่าตัวนายตำรวจขี้เซา "สารวัตรตื่นมาใส่เสื้อก่อน...สารวัตร..."
อธิคมยังนิ่ง อนุภาพออกแรงเพิ่มขึ้น ตัวใหญ่หนาของอธิคมยังไม่ไหวติง "สารวัตร...ตื่นสิ ตื่นมาใส่เสื้อก่อน เดี่ยวได้เป็นปอดบวมหรอก"
อธิคมครางอืออาเช่นเคย แล้วพลิกตัวนอนหงาย ยิ้มบางๆ ให้อนุภาพ แล้วพูดว่า "รอตั้งสองชั่วโมงกว่า"
"บ้าเหรอ อย่ามามั่วนิ่มนะผู้กอง" อนุภาพดุ
"เมื่อกี้ยังเรียกสารวัตรอยู่เลย" อธิคมทักท้วง
"อ้าว เมื่อกี้ได้ยินแล้วทำไมไม่ยอมตื่น ปล่อยให้เรียกอยู่ได้"
"ก็อยากได้ยินนานๆ" อธิคมดึงตัวอนุภาพให้ซบลงบนอก ชายหนุ่มขืนตัวไว้ มือดันหน้าอกแกร่งของคนขี้เซา "ใส่เสื้อก่อน เดี๋ยวเป็นหวัด"
"ใส่ทำไม จะแก้ผ้ากันอยู่แล้ว ค่อยใส่ทีเดียวตอนเสร็จสิ้นภารกิจ"
อนุภาพย่นจมูก "ภารกิจอะไรอีกแล้ว เมื่อคืนก็เพิ่ง..."
อธิคมออกแรงมากกว่าเดิม ดึงอนุภาพลงมาแนบอกจนได้
"เมื่อคืนหนังตัวอย่างกับไตเติ้ล คืนนี้ฉายหนังจริง" อธิคมยื่นปากขึ้นไปเม้มติ่งหูของคนรัก
"คืนนี้ฉายหนังผีหรือหนังตลก" อนุภาพถามเสียงเบา
"หนังสงครามเลือดท่วมจอ...ปืนใหญ่ของโจรสลัด" อธิคมตอบแล้วหัวเราะชอบใจ พลิกตัวอนุภาพให้ลงข้างล่าง ตรึงไว้ไม่ให้ขยับ
"กระสุนไม่หมดซักทีเลยหรือผู้กอง"
"จุ๊ จุ๊" อธิคมทำเสียงปราม "เวลานี้ไม่ใข่เวลาเรียกว่าผู้กอง เวลานี้ต้องเรียกที่รักจ๋า ไม่ก็ ผอ..."
"บ้า" อนุภาพดุ "ลองพูดสิ จะสั่งให้ยกเลิกภารกิจ" อนุภาพเอ็ดเสียงเขียว แต่นัยน์ตายิ้มพราย
"คร้าบ ท่านผู้กำกับ" อธิคมรับคำง่ายดายเพราะกลัวจะถูกสั่งยกเลิกภารกิจมอบความรักก่อนนอน
"เปิดไฟนะ" อธิคมกระซิบข้างหูอนุภาพเบาๆ อีกฝ่ายส่ายหน้า แต่คนที่ชอบแสงสว่างไม่ยอมเชื่อ เอื้อมมือไปเปิดไฟให้สว่างมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่จะเริ่มบรรเลงเพลงโหมโรงเพื่อเตรียมตัวฉายหนังสงคราม...สงครามรักที่เขาอยากฉายซ้ำแล้วซ้ำอีก...
...
โปรดติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก - (อ่าน 845364 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก