หัวข้อ: Setting Sun ☀ อาณาจักรพระอาทิตย์ : ประกาศร่วมเล่ม หน้า 1 (5 March 19)

[bambooiihallo]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

SETTING SUN ☀ อาณาจักรพระอาทิตย์

สถานะผู้ปกครองก็เหมือนนิทานหลอกเด็ก

เพราะคนปกติเขาคงไม่จูบกับผู้ปกครองแบบที่ผมกำลังทำ





สวัสดีค่ะ แบมแบม ค่ะ <3 มาแจ้งข่าวร่วมเล่มจ้า

สวัสดีค่ะ!!
ฤกษ์งามยามดี มาแจ้งข่าวรวมเล่ม อาณาจักรพระอาทิตย์ ค่ะ
ตอนพิเศษในเล่มจะมี 8 ตอน กินพื้นที่ประมาณ 1/3 ของเล่ม
ความยาวตอนพิเศษเท่าตอนปกติค่ะไม่ต่ำกว่า 10,000 ตัวอักษร
หลักๆจะเกี่ยวกับชีวิตหลังจากกลับไปอยู่เซี่ยงไฮ้ แล้วก็จุดเชื่อมโยงไปยังเรื่อง ในปกครอง ให้ทุกคนเห็นภาพมากขึ้น
และ!!! ลุงหยางกับเบบี้จั๋น ฉากหลานและลุงข้างบ้านที่หลายคนคิดถึงจะมีในตอนพิเศษค่ะ
มีจุ๊กๆจิ๊กๆอีกแต่เราจะไม่พูด! เพราะเดี๋ยวจะเป็นการสปอยล์
---------------------------------------------------------
ตอนนี้เปิดให้จับจองทางเว็บแล้วค่ะ เป็นพรีเซลล์ก่อนงานสัปดาห์หนังสือ
แต่ถ้าใครสะดวกซื้อในงาน มาเจอกับแบมแบมได้ในวันที่ 30 มีนาคม มีของที่ระลึกไปแจกด้วยจ้า <3 ที่บูทสำนักพิมพ์สถาพรค่ะ




หรือถ้าซื้อพร้อมนิยายของแบมเรื่อง กับดักเพนกวิน อีกเรื่องจะลดราคาแบบคอมโบจ้า




ระยะเวลาโปรโมชัน 5-15 มีนาคม 2562


สั่งซื้อได้ที่: http://bit.ly/2EMLIOK

หรือถ้าเปิดผ่านแอพกดลิ้งค์ไม่ได้ รบกวนเสิร์ชหาเว็บไซส์สำนักพิมพ์สถาพรบุ๊คค่ะ

E-book มีแล้วในแอพ MEB สามารถเสิร์ชชื่อเรื่องได้เลยค่ะ


------------------------------
อีกเรื่องหนึ่งที่จะเปิดขายในงานสัปดาห์หนังสือพร้อมกันแต่คนละสำนักพิมพ์คือเรื่อง เมื่อผมไม่ใช่
เป็นนิยายในชุด #จักรวาลช่อฟ้า เช่นกันค่ะ แต่ไปเชื่อมเล็กๆน้อยๆกับเรื่อง ในปกครอง ค่ะ
ฝากด้วยนะคะ ที่สำนักพิมพ์มีดี ในเครือสยามอินเตอร์ค่ะ





-----------------------------------------------------------
นิยายเรื่องนี้ภาคต่อจากเรื่อง In Control ในปกครอง ค่ะ

แนะนำว่าต้องไปอ่าน ในปกครอง ก่อนนะคะ

แต่ถ้าไม่อ่านก่อนก็รู้เรื่องค่ะ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อน อิอิ

ฝากแทก #อาณาจักรพระอาทิตย์ ในทวิตเตอร์ด้วยจ้า

ปล. จะอัพช้าๆหน่อยนะคะ T__T ดองบ้างตามวาระและโอกาส

ขอขอบคุณทุกคอมเม้น โหวต กดให้กำลังใจล่วงหน้าเลยนะคะ >___<

---------------------------------------------------

บรรยากาศในเรื่องมันจะคล้ายๆในปกครองในบางอย่างนะคะ ขอแจ้งไว้ก่อนเพราะว่าบ้านหยางกับบ้านเยว่เขาก็เป็นญาติกัน เจิ้นก็อยู่กับพ่อตองมาก่อน แล้วพ่อลูกก็จะนิสัยคล้ายๆกัน ชอบอะไรคล้ายๆกันค่า

Content

Prologue (เลื่อนลง)
Chapter 1 : The Sun (เลื่อนลง)
Chapter 2 : Teasing
Chapter 3 : Confuse
Chapter 4 : Another Room
Chapter 5 : The Cloud
Chapter 6 : Magnolia
Chapter 7 : Rabbit Army
Chapter 8 : Jealous
Chapter 9 : Coup D'etat
Chapter 10 : Politic
Chapter 11 : Nephew
Chapter 12 : Auditor
Chapter 13 : First Date
Chapter 14 : Hidden

Special Chapter : Thx for 7,000 likes

[bambooiihallo]

**บรรยากาศในเรื่องมันจะคล้ายๆ ในปกครองในบางอย่างนะคะ ขอแจ้งไว้ก่อนเพราะว่าบ้านหยางกับบ้านเยว่เขาก็เป็นญาติกัน เจิ้นก็อยู่กับพ่อตองมาก่อน แล้วพ่อลูกก็จะนิสัยคล้ายๆ กัน ชอบอะไรคล้ายๆ กันค่า

--------------------------------------------------------

Prologue

ความสัมพันธ์ของผมกับผู้ปกครองคนใหม่ค่อนข้างยากจะอธิบาย ผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องราวมันมาถึงจุดนี้ได้ยังไงเหมือนกัน อาจจะเพราะผมมีเขาเป็นที่พึ่งแค่คนเดียว...และเขาก็ไม่ได้มีใคร

เราอยู่ในห้องชุดชั้นบนสุดของสำนักงานใหญ่ของเขา กลุ่มบริษัทที่ถูกเรียกว่าอาณาจักรพระอาทิตย์ ทำการค้าด้านวัฒนธรรม เช่น พิพิธภัณฑ์ ร้านชา ร้านหยก ผ้าไหมที่มีรัฐบาลให้การสนับสนุน

เจ้าของเงินมหาศาลนี่ก็เลยถูกเรียกว่าจักรพรรดิพระอาทิตย์ สุริยะ หยาง หรือที่คนเรียกกันว่า 阳王 หยางหวาง จักรพรรดิพระอาทิตย์ แค่ชื่อเขาก็ความหมายเหนือกว่าชื่อคนทั่วไปแล้ว...และเขาเป็นผู้ปกครองคนใหม่ของผม แต่ดูจากเวลาว่างอันมากมายของเขาทำให้ผมเข้าใจได้ว่า การที่บริษัทเป็นมหาชนและมีผู้ถือหุ้นมันลดภาระของผู้บริหารได้โดยการ...แต่งตั้งผู้แทน เขาไม่กลัวด้วยซ้ำว่าตัวแทนของเขาจะโกงเพราะยังมีผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ที่มีบทบาทในที่ประชุมอีก และไม่ค่อยมีฝ่ายไหนรักกันหรอก...

เขาใช้เงินจ้างนักบริหารต่างชาติมาทำหน้าที่แทน จะมีบทบาทก็แค่นานๆ ครั้ง เขาจ่ายเงินมหาศาลเพื่อให้ตัวเองได้ทำสิ่งที่ต้องการ...หนึ่งในนั้นอาจจะเป็นเรื่องของผมด้วย



“ตอง กินข้าวอีก”

“ไม่ไหวแล้ว”

“อ้าปาก”

ผมไม่พอใจแต่ก็ทำได้แค่อ้าปากให้เขาป้อนข้าว หลังจากมื้ออาหารก็ต้องจิบชาชั้นดีที่ช่วยในการย่อย มันเป็นแบบนี้ทุกวัน กิจกรรมต่อไปก็คือผมถือเสื้อสูทให้เขาแล้วเดินไปส่งที่ลิฟต์

หน้าที่ของผมคล้ายๆ แม่บ้านของเขาแต่เขาห้ามผมทำความสะอาดอะไรทั้งนั้นยกเว้นล้างจาน ไม่ใช่เพราะเขากลัวผมลำบาก แต่ของทุกอย่างในบ้านหยางมีทั้งของเก่า ของราคาแพง หรือวัสดุเฉพาะที่ต้องได้รับการดูแลอย่างมีขั้นตอน ซึ่งเขาตัดปัญหาโดยการจ้างบริษัททำความสะอาดมาดูแล บางอย่างยังต้องให้ผู้เชี่ยวชาญของพิพิธภัณฑ์มาบำรุงรักษาด้วยซ้ำ

ถ้าผมไปหวังดีช่วยเขาทำความสะอาด...คงจบที่การทำแจกันร้อยกว่าปีของเขาสีหลุดลอก...หรืองานไม้แกะสลักชื้นจนขึ้นรา เครื่องเงินผมก็ไม่มีทางขัดเงาได้เท่ามาตรฐานของหยางหรอก

ผมเลยเหมือน...แมวแสนสวยที่เขาชอบเอ่ยอ้าง นอนเล่นไปวันๆ ปล่อยให้เขาเลี้ยง ให้เขาดูแล ให้เขาเอาใจ สถานะผู้ปกครองก็เหมือนนิทานหลอกเด็ก...

เพราะคนปกติเขาคงไม่จูบกับผู้ปกครองแบบที่ผมกำลังทำ

ไม่ใส่เพียงชุดคลุมอาบน้ำบางเบาที่ปิดอะไรไม่ได้เลย

และ...ไม่มีรอยฟันไปทั้งตัวแบบผม

“เป็นเด็กดีล่ะ”

“ครับ”

เขาถอนจูบไปอย่างอ้อยอิ่ง รสชาติชาหอมหวานติดอยู่ที่ริมฝีปากของผม เขาดึงสูทไปใส่เมื่อลิฟต์มา ส่วนผมก็กลับไปนอนต่อ ฉลองวันปิดเทอมที่เพิ่งจะเริ่มขึ้น

==============

เพิ่งอินโทรเนาะ >___< น้องตองสมัยวัยเยาว์จะน่ารักเหมือนเจ้าจันทร์ไหมนะ อิอิ

[Zestful]

พี่ซันแอนด์น้องตอง โซแดมฮอททททททท

[wikawee]

ลุงหยางกินพ่อตองตั้วแต่เด็กเลย มายก็อดดดดด 

[Rumraisin]

พี่ซันและแมวแสนสวยที่ยังไม่กลายร่างเป็นหัวหน้ากระต่าย ลุงต้องแซ่บกว่าเจิ้นแน่ๆค่ะ เพราะลุงจัดการพ่อตองตั้งแต่พ่อตองยังเรียนอยู่ ขอบคุณค่ะคุณแบม

[Chompoo reangkarn]

พ่อตองวัยเยาว์ต้องน่ารักน่าฟัดเหมือนจันทร์เชื่อไม่ทิ้งแถว

[B52]

ต้นแบบกระต่ายน้อย

[catka12]

  มาแล้ว มาแล้ว.... พ่อกระต่ายตอนวัยเยาว์  ขอแซบๆนะค่ะ 
ถ้าจะปราณี ขออย่าสีหม่นๆมากนะค่ะ 

[klaew]

มูนนี่เป็นกระต่าย
พ่อตองเป็นแมว
กระต่ายว่าแซ่บแล้ว แมวเหมียวน่าจะแซ่บกว่า
รอเลย

[Petit.K]

กรีสสสสสสพ่อตองงงงง เอฟซีลุงหยางด้วย รักๆๆ
ติดตามค่า

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

บอกเลยว่าพ่อต้องแซบกว่าลูก
ปล.ลุงหยางต้องร้ายเบอร์ไหน5555

[punthipha]

  ต้อนรับลุงหยางกับพ่อตอง

[qq_oo]

รอๆๆๆๆ

[❣☾月亮☽❣]

โอ้โห แนวผู้ปกครอง แดดดี้ที่ไม่เรียกว่าพ่อ นี่กร๊าวใจตลอดค่ะ ต้นแบบมูนนี่จะฮ็อตๆหน่อยอยากรู้แล้วล่ะว่าลุงทำอีท่าไหนเข้าตองถึงเตลิปไปมีเมียได้ ถถถ

[bpyt]

นั่นสินะ ผู้ปกครองที่ไหนกินเด็กในปกครอง 555

[O-RA DUNGPRANG]

 

[bambooiihallo]

Chapter 1 The Sun

ผมอายุสิบห้า เรียนอยู่ ม.3 และกำลังอยู่ในช่วงปิดเทอม ยามว่างของเด็กปิดเทอมก็คือการนอนดึกตื่นสายและใช้เวลาผ่านไปอย่างไร้สาระ ผมก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน

มุมประจำของผมคือที่นั่งเอนหลังริมบ่อปลา...สุริยะ หยางสร้างสระน้ำไว้เลี้ยงปลาคาร์ฟราคาแพงบนยอดตึกนี่ ลมเย็นที่พัดผ่านผิวน้ำเข้ามาทำให้ผมง่วงงุน

เวลาอยู่บ้านผมแต่งตัวไม่เรียบร้อยนัก บนนี้ไม่มีใคร นอกจากแม่บ้านที่จะเข้ามาเตรียมอาหารสามมื้อ หยางพิถีพิถันในทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องอาหาร...ต่อให้ผมหัดทำก็คงไม่เท่ากับที่เขากินประจำ

ผมคงเป็นแมวขี้เกียจของเขาจริงๆ นั่นแหละ...แม่บ้านจะเข้ามาทางลิฟต์แล้วเดินลัดเข้าครัวไปเลยทำให้ผมไม่ต้องเตรียมตัวอะไร ชุดไม่เรียบร้อยของผมก็ยังใส่ได้เหมือนเดิม

จะว่าไปผมก็มาอยู่กับหยางได้ครึ่งปีแล้ว จริงๆ ผมเป็นคนของเยว่ ตระกูลเยว่กับหยางเป็นญาติห่างๆ ที่ยังติดต่อกัน ผมเคยบุญพาวาสนาส่งได้เป็นว่าที่เจ้าบ้านเยว่คนต่อไป จนกระทั่งอายุสิบปีพอดีเป๊ะพี่สาวที่ไม่มีทีท่าว่าจะมีลูกเลยก็ท้อง

เจิ้นเกิดมาพร้อมดวงชะตาจักรพรรดิ ที่มันไม่ได้เป็นความจริงอะไรทั้งหมด มันคือการตลาดของเยว่ที่วางแผนมาอย่างดี เยว่ก็เป็นมหาชน...ผู้ถือหุ้นหวาดระแวงว่าผมจะเป็นเสี้ยนหนามบัลลังก์ของหลานตัวเอง

เจ้าบ้านเยว่คนปัจจุบันกลัวผมอึดอัดเลยส่งผมมาอยู่ที่นี่ ถามว่าน้อยใจไหมก็ใช่...ถูกวาดฝันซะสวยงามสุดท้ายมันก็ดับลงแต่ผมไม่ได้อยากแย่งอะไรกับเจิ้น ผมเลี้ยงเจิ้นช่วยพี่จินตลอด

บางทีเวลาที่เจิ้นดื้อก็ยังโมโหคิดในใจว่าถ้าผมมีลูกบ้างจะให้เจิ้นมาเลี้ยงให้ จะได้รู้ว่าการที่เอาแต่ใจน่ะมันทำให้คนปวดหัว และใช่...ผมทะเลาะกับเด็กวัยหัดคลานทุกวัน

บอกเลยว่าโตมาเจิ้นต้องเป็นเด็กแสบคนหนึ่งในวงการ ผมจูงมือพาเจิ้นไปโรงเรียนด้วย...กำลังมีความสุขที่ไม่ต้องเครียดเรื่องหัดทำงานมาใช้ชีวิตปกติผมก็ถูกส่งมานี่เสียก่อน



วันนั้นผมใส่ชุดสูทเรียบร้อยราวกับจะออกงานมายืนรอเขาที่ห้องผู้บริหาร ถึงเขาจะไม่ได้ทำงานเองแต่เขาก็ยังมีห้องส่วนตัว

ความรู้สึกแรกของผมที่มีต่อหยางคือเขาอันตราย ผมรู้มาบ้างว่าหยางไม่ได้ทำธุรกิจหน้าซื่อมือสะอาด หนทางสายศิลปะเต็มไปด้วยอันตราย ลักลอบค้าของเก่า...ประมูลเถื่อน...หรืออะไรก็ตามที่พอจะเห็นได้ในหนังมาบ้างมันมีจริง

คิ้วพาดเฉียงกับนัยน์ตาดุและท่าทางสงบนิ่งทำให้ผมหวาดหวั่น บรรยากาศรอบตัวเขามีความกดดันชนิดหนึ่งที่ทำให้ผมเกือบจะหายใจไม่ออก

เขามองผมราวกับกำลังพิจารณาแจกันชั้นดี แต่ผมคงราคาไม่ถึงสิบล้านแบบแจกันของเขาแน่...ผมทำได้แค่ยืนนิ่งแม้ตอนเขาลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้

มือหนาจับคางผมหันไปมาราวกับตรวจสอบสินค้า...แวบหนึ่งผมคิดว่าถ้าเขาไม่พอใจผมล่ะ? ถ้าผมดูธรรมดาเกินไป เขาจะส่งผมกลับไทยไหม

ผมไม่มีที่ไปแล้ว เขาเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ผมต้องคว้าเอาไว้ ต่อให้เขาเป็นเสือในกรงผมก็ต้องอยู่กับเสือตัวนี้ให้ได้ ใครใช้ให้ผมเกิดมาก็เป็นเด็กกำพร้า พอโดนรับไปเลี้ยงก็ดันมีหลานตามมาเกิดล่ะ

“กันติชา?”

“ครับ”

หยางพูดไทยได้ เขาเป็นลูกครึ่ง หรือลูกเสี้ยวผมไม่แน่ใจ ผู้ใหญ่บ้านหยางไม่เหลือใครแล้ว เหลือแค่เขาคนเดียวกับเงินที่นับไม่หวาดไม่ไหว

“ตอง”

“ครับ”

“ตองแปลว่าอะไร?”

“ตอง แปลว่า สาม Triple”

“หึ...”

เขาจับคางให้ผมหันไปสบตา หัวใจผมเต้นแรงเป็นกลองรัว สายตาเขาทรงพลังจนผมเหมือนคนจะหมดแรง มุมปากยกยิ้มที่ผมตีความไม่ออก

มือที่จับคางผมไว้เลื่อนขึ้นมาลูบแก้มผมแผ่วเบา หน้าผมร้อนผ่าวเมื่อมือนั้นเคลื่อนมาถึงใบหู ผมมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ ส่วนเขาก็ไม่อธิบาย แค่ยิ้มและหัวเราะในลำคอ

“ชื่อเธอมันออกเสียงยาก ไม่เหมาะ...ต่อไปใช้ชื่อ หยางอวิ๋น (阳云) ”

“แปลว่าอะไรครับ”

“ก้อนเมฆ ส่วนหยาง...นามสกุลฉัน”

“คุณจะเป็นญาติผมหรอ”

เขาชะงักเล็กน้อย แต่เพียงครู่เดียวรอยยิ้มเขาก็แปรเปลี่ยน...ราวกับเขาพอใจอะไรสักอย่าง

“เราอาจจะเป็นอะไรที่คล้ายๆ แบบนั้น แต่ฉันไม่ได้อยากเป็นญาติเธอ”

“ครับ”

ผมไม่เข้าใจหรอก อาจจะเพราะรูปแบบพระโยคคำพูดของเขาค่อนข้างตีความได้หลายความหมาย และผมไม่อยากถามให้มากความ...ถ้าเขารำคาญผมอาจจะถูกไล่ออกไป

“ทำอะไรเป็นบ้าง”

“ผมเคยทำบัญชีในบ้านครับ”

เสียงของผมสั่น...เขายังคงเค้นคลึงใบหูของผม มันแปลก...มันเป็นความรู้สึกที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อน

“อืม ก็มาหัดทำให้ฉัน”

“ครับ...อะ”

ผมยกมือปิดปั้นกลั้นเสียงน่าอาย ร่างกายผมมันแปลกออกไป มันเหมือน...มีไฟวูบวาบเพราะเขาจับต้องใบหูของผม ทำไมล่ะ...มันเพราะอะไร

“ต้องเรียนภาษาจีนด้วย”

“คะ...ครับ”

“มาอยู่ที่นี่เธอไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น มีหน้าที่เรียนก็เรียนไป จะหัดทำบัญชีก็ทำไป ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีเท่านั้น ฉันไม่รู้ว่าตอนเธออยู่กับเยว่เธอต้องทำอะไรบ้าง แต่ที่นี่เธอจะเป็นแมวขนฟูขี้เกียจฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร”

“ตะ แต่...ผมอยากช่วยเท่าที่จะทำได้”

“เช่น?”

เขาเลิกคิ้วถามแต่มุมปากกลับยกยิ้มราวกับล้อเลียน มือเขาเลิกยุ่มยามกับหูผมแล้วแต่ยังคงขยับไล้ผิวแก้มผมไปมา ทำไมเขาดู...สนุกสนาน ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง เราเพิ่งเจอกันครั้งแรก...แต่ทำไมเขาต้องมาสัมผัสผมแบบนี้

“ทำงานบ้าน...”

“การทำงานบ้านของเธอจะสร้างปัญหาให้ฉัน วัสดุหลายอย่างในบ้านต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางจัดการ ถ้าเธออยากช่วย อย่าไปแตะต้องพวกมันจะดีกว่า ฉันเสียเงินจ้างคนทำความสะอาดมันถูกกว่าเสียเงินซื้อใหม่ และบางอย่างก็ไม่มีขายอีกแล้ว”

เขาพูดค่อนข้างเร็ว สำเนียงติดแบบคนจีนอยู่บ้าง...แต่หางเสียงเหมือนหยอกล้อทำให้ผมรู้สึกอายที่อาสาจะช่วยเขาทำความสะอาดบ้าน ผมช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ

“ทำกับข้าวก็ไม่ต้อง ฉันมีนักโภชนาการดูแลอยู่แล้ว ไม่ต้องตกใจ ถ้าเธออยู่ในจุดที่รวยจนไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไร เธอก็จะเข้าใจเอง”

ผมอยากจะหัวเราะออกมา เขาอวดรวยได้น่าหมั่นไส้มาก แต่กลับขยิบตาล้อเลียนตัวเอง...บรรยากาศน่ากลัวของเขาลดลงไปนิดหน่อย แต่อย่างน้อยผมก็รู้ว่าเขาต้อนรับผม...

ฟางเส้นสุดท้ายของผมอาจจะเป็นเชือกคุณภาพดี



บ้านหยางอยู่ที่ชั้นบนสุดนี้เอง เป็นห้องชุดสองชั้นหรูหรา มีสระว่ายน้ำ บ่อปลาคาร์ฟ และสวนสวย ผมได้ห้องนอนห้องหนึ่งเป็นของตัวเอง ด้านหนึ่งของกำแพงเป็นกระจกทั้งบ้านที่เห็นวิวด้านข้างของบ่อปลาคาร์ฟ

ผมเชื่อแล้วว่าเขารวยจนไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไร อุปกรณ์ของใช้ในห้องน้ำที่เขาเตรียมไว้ให้เป็นสินค้าจากเคาน์เตอร์แบรนด์ทั้งหมด บ้านเขาใช้การตกแต่งแบบโมเดิร์นผสมผสานกับศิลปะจีนเก่าๆ ที่ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจแต่มันลงตัวและสวยมาก

บ้านหลังใหม่ของผมน่าอยู่มากทีเดียว หยางให้คนพาผมขึ้นมาก่อนเพราะเขาติดงาน ก็แค่พาผมมาส่งและทิ้งผมไว้ ไม่นานหลังจากนั้นผมถึงรู้ว่าหยางไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งในบ้านถ้าไม่จำเป็น

ชีวิตการเป็นแมวขี้เกียจของผมเริ่มต้น ณ ตอนนั้น



ส่วนความสัมพันธ์แปลกประหลาดของผมกับหยางเริ่มหลังจากนั้นไม่นานเท่าไหร่ กลางดึกคืนหนึ่งผมหิวน้ำ ก็แค่ออกจากห้องมาหาน้ำกินสักแก้ว แต่ไฟห้องครัวกลับเปิดอยู่ สุริยะ หยางในชุดคลุมสีดำกำลังต้มน้ำร้อน เขายืนพิงท๊อปหินตรงกลางครัวหลับตานิ่ง มีเพียงเสียงกาน้ำร้อนท่ามกลางความเงียบงันของยามค่ำคืน

คืนนี้ผมเขาเปียกชื้นเหมือนคนเพิ่งสระผมมา เขาไม่ใช่ผู้ชายในชุดสูทเนื้อดีแบบที่ผมคุ้นตา สาบเสื้อคลุมของเขาไม่ได้ผูกไว้...มันเปิดเปลือยกล้ามหน้าอก...แผ่นกล้ามท้องที่เรียวลงไปเป็นตัววี...และไรขนอ่อนจากจุดกลางลำตัวหายไปในขอบกางเกง

ผมหน้าร้อนผ่าว...ไม่รู้ว่าทำไม เขาก็...ผู้ชายเหมือนกัน ยังไม่ทันได้กลบเกลื่อนความผิด เขาก็ลืมตาขึ้นจ้องมาที่ผม ตาคมหรี่ลงมีแววหยอกล้อ...เขารู้ว่าผมแอบมอง น่าอายชะมัดเลย

“ทำอะไร”

“ผม...หิวน้ำครับ คุณล่ะ”

“ชงชา ชงเป็นไหม?”

“เป็นครับ”

“ชงให้ดูหน่อย ง่วงหรือยัง?”

“ยังครับ...ผมชงให้ น้ำเดือดหรือยังครับ”

“อืม”

ขาผมก้าวไปที่ท๊อปหินกลางห้องครัวที่มีเตาไฟฟ้ากับกาน้ำร้อน ผมชงชาเป็นมานานแล้ว พี่จินสอนให้ทำ บ้านเราเป็นบ้านจีนจะติดดื่มชากันทั้งบ้านก็ไม่แปลก

“เก่งนี่”

มือผมชะงัก...กลิ่นโคโลญจน์ที่คุ้นเคยโอบล้อมอยู่รอบตัวผม สองแขนของสุริยะ หยางวางเท้ากับท๊อปหินกักผมไว้ในอ้อมแขนเขา...หัวใจผมเต้นรัวจนมันแทบจะหลุดออกมา

แต่นั่นยังไม่เท่าที่เขาวางคางลงมาเกยไหล่ ลมหายใจของเขารินรดอยู่ที่ข้างแก้มของผม...และสัมผัสแผ่วเบานั้นผมไม่แน่ใจว่าใช่ปลายจมูกของเขาหรือเปล่า

ผมไม่กล้าหันกลับไปมองด้วยซ้ำ หัวสมองว่างเปล่าราวกับมันไม่เคยมีอะไรเลย เสียงหัวเราะทุ้มๆ ในลำคอดึงสติที่กระเจิดกระเจิงของผมกลับมา

“ทำต่อสิ...”

“คะ...คุณเขยิบออกไปหน่อยครับ ผมไม่ถนัด”

“เรียกฉันว่าพี่ซัน”

“พี่ซัน...”

“หึ... ฉันชงเองดีกว่า...มือสั่นจะไปชงได้ไงหืม? ”

“คะ...ครับ”

เขายอมเขยิบออกให้ผมได้เบี่ยงตัวหนี ท่าทางชงชาของ...พี่ซัน คล่องแคล่ว เขาดูเป็นผู้ชายน่ากลัวทว่าท่าทางการชงชากลับนุ่มนวล ครู่เดียวชาจีนหอมๆ ถ้วยหนึ่งก็ถูกส่งให้ผม กลิ่นหอมจากถ้วยชาไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นชาคุณภาพดีมาก

“ไม่ดื่มล่ะ”

“มันร้อนน่ะครับ”

“ชาต้องดื่มตอนร้อนๆ”

“ผมแค่...อยากรอให้มันอุ่นขึ้นอีกหน่อย”

“ชานี่...ต้องดื่มทันทีที่ชงเสร็จ รสชาติแรกของใบชาอ่อนจะหอมที่สุด”

ผมไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือว่าแค่หลอก...แต่เขาจะหลอกทำไมล่ะ? เชาอยู่กับเรื่องพวกนี้มาทั้งชีวิตต้องเชี่ยวชาญมากกว่าผมอยู่แล้ว

“ง่ะ เสียดายจัง...แต่ผมกลัวลิ้นพอง”

“ให้ฉันช่วยไหม?”



ผมยังไม่ทันรับปาก...และวิธีการช่วยของเขาก็ทำให้ผมหวาดหวั่น ผมทำได้แค่ถอยหลังไปเรื่อยๆ เมื่อเขาก้าวเท้าเข้ามา ชุดคลุมสีดำของเขาร่วงจากไหล่หนึ่งข้าง ผมเห็นรอยสักรูปพระอาทิตย์สีดำตรงหัวไหล่ซ้ายของเขา และแขนข้างนั้นก็ยกกั้นผมไว้กับ...ตู้เย็น

“พี่ซัน คือ...”

“ชู่ว”

เขายกถ้วยชาของตัวเองขึ้นดื่ม เรียวปากเขาฉ่ำชื้นถูกเคลือบด้วยน้ำชา...ก่อนมันจะแตะลงแผ่วเบาที่ปากผม...ปากของผมถูกบดคลึงอย่างเชื่องช้า...นุ่มนวล...และจบลงในที่สุด

เขายกยิ้ม...ส่งปลายลิ้นเลียปากตัวเองและยักคิ้วใส่ ส่วนผมก็เหมือนมีระเบิดลงบนหน้าของตัวเอง ที่เขาทำกับผม ผมรู้ว่ามันคืออะไร...มันคือจูบ...จูบแบบในหนัง แบบที่ผู้ใหญ่เขาทำกัน

แต่ผมเพิ่งจะอายุสิบห้า ผมไม่เคยจูบมาก่อน...

รสชาติชาความรู้สึกร้อนผ่าวที่เขาทิ้งไว้บนเรียวปากผม สาบานว่าผมไม่รู้รสชาอ่อนอะไรนั่นเลยเพราะหัวสมองผมหมุนวนราวกับลูกข่าง สติของผมเหมือนถูกนัยน์ตาสีเข้มของเขายึดครองไปหมดแล้ว

ผมเห็นเพียงแค่เงาตัวเองสะท้อนออกมา...ก่อนภาพมันจะขยับมาใกล้ขึ้น...ผมหลับตาลงทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าทำไม...สัมผัสนุ่มชื้นกลับคืนมาอีกครั้ง เราจูบกันอีกครั้ง...

สองมือผมไร้เรี่ยวแรงทำได้แค่ทิ้งมือลงข้างตัว กลิ่นโคโลญจน์กลับกลิ่นชาปะปนกันจนผมแยกไม่ออก ผมไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ด้วยซ้ำ

เนิ่นนานกว่าจูบเขาเราจะจบลง...

ผมยืนหอบสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ส่วนเขาก็ยังคงอ้อยอิ่งกับแก้มผม...ปลายจมูกเขาลุกไล้...เรียวปากของเขาสัมผัสแก้มผมก่อนจะเคลื่อนไปที่ใบหู

“อะ...”

“เด็กดี...”

“อึก...”

ร่างกายผมเหมือนไม่ใช่ของผมอีกต่อไป จนผมแทบยืนไม่ไหวแล้วเขาสอดแขนเข้ามาโอบเอวประคองผมไว้

“ทะ...ทำไม”

เขาไม่มีให้ผมแม้แต่คำอธิบาย มือของผมถูกเขาจับจูงออกจากห้องครัว เดินผ่านเงาสลัวภายในบ้าน....ขึ้นไปชั้นสองที่มีห้องนอนของผมกับเขา

“เข้าห้องนอนไป...ก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหว”

“ผม ไม่เข้าใจ”

“ล็อคห้องให้ดี...ฝันดีกันติชา”

“ฝะ...ฝันดีครับ”

แววตาวาววับของเขาทำให้ผมรีบเข้าห้อง ผมนอนบนเตียงแต่มันไม่มีทางนอนหลับในเมื่อเขาทำแบบนั้น...ในหัวของผมมีแต่ภาพเขา...ภาพของเรา...และจูบ

จูบที่ยังทิ้งสัมผัสเห่อร้อนไว้บนปากของผม...สัมผัสอ้อยอิ่งที่ข้างแก้ม...และความหวามไหวที่ใบหู

“อา...”

ผมหลุดเสียงครางออกมาอีกครั้ง ลูกไฟในร่างกายไหลไปรวมอยู่ตรงกลาง....ขาผมหนีบเข้าหากัน มันอึดอัด...แต่ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง

ผมไม่รู้อะไรเลย



-----------------------------------------------------------------------



มีความแด๊ดดี้ >__<

พี่ซันทำไรน้องงง น้องตองอายุสิบห้า ยังเป็นเด็กชายอยู่นะคะ 555

ทุกคนคะ เรามาช่วยกันเรียกลุงหยางว่าพี่ซันกันนะคะ ไหนๆ ลุงก็ได้ย้อนวัยแล้ว พ่อตองก็เป็นน้องตองก่อน 555 เดี๋ยวน้องตองก็จะเป็นน้องตองตัวแสบในอีกไม่นาน

[kinjikung]

นี่พี่ซันถูกใจตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรกเลยใช่ไหม

[O-RA DUNGPRANG]

  บ้านเย่วตั้งใจส่งตองมาหรือว่าหยางขอตองไปกันแน่    มันมีเงี่ยนงำอย่างนี้ต้องติดตาม   

[❣☾月亮☽❣]

อยากจะดื่มชาแแนวพี่ซันบ้างจังค่ะ หุหุ ไม่รอดนาน สิบห้าแล้วไงแด๊ดดี้ร้อนแรงเว่อร์

[Rumraisin]

พี่ซันช่างกร๊าวใจ แด๊ดดี้มาก น้องตองด้วย น้องใสๆเลยอ่ะ  ขอบคุณค่ะคุณแบม

[wikawee]

พี่ซันกับน้องตอง นี่อายุห่างกันกี่ปีอ่ะ ความแด๊ดดี๊สูงเกินไป ฮืออออออ

[nongff]

เนี่ยยยยยย ก็เป็นแบบนี้อ่ะ เจิ้นก็เจิ้นเถอะ สู้พี่ซันไม่ได้แล้ววว

[BAKA]

โอ้โหหหห พี่ซันล่อลวงผู้เยาว์ แค่กๆๆๆ

[aiyuki]

คุกๆๆ พี่ซัน โอ้ยยย มีความล่อลวง

[bpyt]

โหยยยย พ่อตองกับลุงหยางไวไฟกว่าเจิ้นอีก 15 เองนะ หึหึ

[donut4top]

ให้เรียกพ่อตองว่าน้องตองยังไหวอยู่ แต่ให้เรียกลุงหยางว่าพี่ซันกระดากปากดีแท้55555

ปล. น้องตองก็ใจง่ายใช่เล่นน้า หรือมันสืบทอดทางดีเอ็... แค่กๆๆ

[punthipha]

พี่ซัน น้องเพิ่งมาอยู่นะ

[uyong]

วันแรกก็จะโดนกินซะแล้ว

[parn11]

   
เอาอีกๆๆๆๆ