ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
SETTING SUN ☀ อาณาจักรพระอาทิตย์
สถานะผู้ปกครองก็เหมือนนิทานหลอกเด็ก
เพราะคนปกติเขาคงไม่จูบกับผู้ปกครองแบบที่ผมกำลังทำ
(http://i.imgur.com/uY8IHX9.png)
สวัสดีค่ะ แบมแบม ค่ะ <3 มาแจ้งข่าวร่วมเล่มจ้า
สวัสดีค่ะ!!
ฤกษ์งามยามดี มาแจ้งข่าวรวมเล่ม อาณาจักรพระอาทิตย์ ค่ะ
ตอนพิเศษในเล่มจะมี 8 ตอน กินพื้นที่ประมาณ 1/3 ของเล่ม
ความยาวตอนพิเศษเท่าตอนปกติค่ะไม่ต่ำกว่า 10,000 ตัวอักษร
หลักๆจะเกี่ยวกับชีวิตหลังจากกลับไปอยู่เซี่ยงไฮ้ แล้วก็จุดเชื่อมโยงไปยังเรื่อง ในปกครอง ให้ทุกคนเห็นภาพมากขึ้น
และ!!! ลุงหยางกับเบบี้จั๋น ฉากหลานและลุงข้างบ้านที่หลายคนคิดถึงจะมีในตอนพิเศษค่ะ
มีจุ๊กๆจิ๊กๆอีกแต่เราจะไม่พูด! เพราะเดี๋ยวจะเป็นการสปอยล์
---------------------------------------------------------
ตอนนี้เปิดให้จับจองทางเว็บแล้วค่ะ เป็นพรีเซลล์ก่อนงานสัปดาห์หนังสือ
แต่ถ้าใครสะดวกซื้อในงาน มาเจอกับแบมแบมได้ในวันที่ 30 มีนาคม มีของที่ระลึกไปแจกด้วยจ้า <3 ที่บูทสำนักพิมพ์สถาพรค่ะ
(https://scontent.fbkk3-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/53452765_2574722552599756_3243216799772180480_n.jpg?_nc_cat=106&_nc_eui2=AeH__P5bFd3wdpt5gSkUeF23JLokmVEHLTisxvsXZmvPA0IMz4pk1MSKHk2-TnZ39pbRlRxKIJ3hixus5IR6iD5cqfVJ8KEEgsovOFYsFLLbqw&_nc_ht=scontent.fbkk3-2.fna&oh=7e154a0e60d6688ea4414cf2e593166a&oe=5D238C6D)
(https://scontent.fbkk4-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/53716780_327300957914583_4090951530486693888_n.jpg?_nc_cat=111&_nc_eui2=AeEUNHlQ9ftB59Ezuoo9_NV1DHYK_sNo3jfqw9qsU_7kQ99LlFcVxpBnVDx1BUybmOMu0y2s8VTsxb0vtTStoWvjOlnY9aZHrkZRmlrqlpUPIA&_nc_ht=scontent.fbkk4-1.fna&oh=fbcf512488e41a5ef04108c1493e5f3a&oe=5CDD787A)
หรือถ้าซื้อพร้อมนิยายของแบมเรื่อง กับดักเพนกวิน อีกเรื่องจะลดราคาแบบคอมโบจ้า
(https://scontent.fbkk4-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/53814309_327301007914578_3925312977095360512_n.jpg?_nc_cat=102&_nc_eui2=AeHfidpZGrkAF94nizv838Bqksr5denLApeNg1J5tlT7OZqjNpQRGPebPXJvTMo35AvhuUQ5YJjQIW1TC7cwuNpWZQy4dPLTN9QYRA1lrZMjig&_nc_ht=scontent.fbkk4-2.fna&oh=a29cfece30170f83e91af6897e759e72&oe=5D180172)
ระยะเวลาโปรโมชัน 5-15 มีนาคม 2562
สั่งซื้อได้ที่: http://bit.ly/2EMLIOK
หรือถ้าเปิดผ่านแอพกดลิ้งค์ไม่ได้ รบกวนเสิร์ชหาเว็บไซส์สำนักพิมพ์สถาพรบุ๊คค่ะ
E-book มีแล้วในแอพ MEB สามารถเสิร์ชชื่อเรื่องได้เลยค่ะ
------------------------------
อีกเรื่องหนึ่งที่จะเปิดขายในงานสัปดาห์หนังสือพร้อมกันแต่คนละสำนักพิมพ์คือเรื่อง เมื่อผมไม่ใช่
เป็นนิยายในชุด #จักรวาลช่อฟ้า เช่นกันค่ะ แต่ไปเชื่อมเล็กๆน้อยๆกับเรื่อง ในปกครอง ค่ะ
ฝากด้วยนะคะ ที่สำนักพิมพ์มีดี ในเครือสยามอินเตอร์ค่ะ
(https://scontent.fbkk4-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/53216925_2574724139266264_4838667115806326784_n.png?_nc_cat=102&_nc_eui2=AeG8Sm4bw26jcOLwLRCu_c9wShH_Zpjuwpk_DzLhujeZWZoDckQLRPYmEsDpg-5loH0vT5tw-_zljw3Vgza_cJV3doKpaSCqUSwG43PdqkCWXw&_nc_ht=scontent.fbkk4-2.fna&oh=59250c1b1c428cf49fe305943ce03541&oe=5D0F88EB)
-----------------------------------------------------------
นิยายเรื่องนี้ภาคต่อจากเรื่อง In Control ในปกครอง ค่ะ
แนะนำว่าต้องไปอ่าน ในปกครอง ก่อนนะคะ
แต่ถ้าไม่อ่านก่อนก็รู้เรื่องค่ะ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อน อิอิ
ฝากแทก #อาณาจักรพระอาทิตย์ ในทวิตเตอร์ด้วยจ้า
ปล. จะอัพช้าๆหน่อยนะคะ T__T ดองบ้างตามวาระและโอกาส
ขอขอบคุณทุกคอมเม้น โหวต กดให้กำลังใจล่วงหน้าเลยนะคะ >___<
---------------------------------------------------
บรรยากาศในเรื่องมันจะคล้ายๆในปกครองในบางอย่างนะคะ ขอแจ้งไว้ก่อนเพราะว่าบ้านหยางกับบ้านเยว่เขาก็เป็นญาติกัน เจิ้นก็อยู่กับพ่อตองมาก่อน แล้วพ่อลูกก็จะนิสัยคล้ายๆกัน ชอบอะไรคล้ายๆกันค่าContent
Prologue (เลื่อนลง)
Chapter 1 : The Sun (เลื่อนลง)
Chapter 2 : Teasing (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3872362#msg3872362)
Chapter 3 : Confuse (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3877740#msg3877740)
Chapter 4 : Another Room (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3878363#msg3878363)
Chapter 5 : The Cloud (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3879105#msg3879105)
Chapter 6 : Magnolia (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3879504#msg3879504)
Chapter 7 : Rabbit Army (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3880211#msg3880211)
Chapter 8 : Jealous (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3880681#msg3880681)
Chapter 9 : Coup D'etat (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3883976#msg3883976)
Chapter 10 : Politic (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3889315#msg3889315)
Chapter 11 : Nephew (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3892511#msg3892511)
Chapter 12 : Auditor (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3893325#msg3893325)
Chapter 13 : First Date (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3895068#msg3895068)
Chapter 14 : Hidden (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3904269#msg3904269)
Special Chapter : Thx for 7,000 likes (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67984.msg3885201#msg3885201)
“อ้าปาก”
ผมกลายเป็นเด็กๆ นั่งพิงหัวเตียงให้พี่ซันป้อนข้าว เรื่องเมื่อคืนที่ผมร้องไห้ทำให้ผมไม่สบาย ไข้ขึ้น ปวดหัว แล้วก็ปวดตาไปหมด
พอกินข้าวเสร็จเขาก็จับผมเช็ดตัว พี่ซันเห็นผมทั้งตัวนั่นแหละแต่คงเพราะไม่สบายล่ะมั้งเขาเลยไม่แกล้ง แต่หยิบชุดคลุมมาให้ผมใส่แทนชุดนอนแล้วดึงผ้าห่มมาปิดถึงคอให้
“ห้ามกระดุกกระดิกไม่งั้นฉีดยา”
เขาจะเรียกหมอแล้วแต่ผมกลัว ผมเคยป่วยนะแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็หาย
“พลิกตัวนอนตะแคงก็ไม่ได้หรอ”
“กวนพี่หรอตอง? ”
ผมยู่ปากใส่เขา ส่วนเขาก็ไม่ยอมไปไหน ทำตัวเป็นพยาบาลดีเด่นนั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสืออยู่ข้างๆ ผม พี่ซันชอบอ่านหนังสือแนวศิลปะเก่าๆ สมกับเป็นเจ้าของธุรกิจด้านนี้
การเป็นไข้ทำให้ผมรู้สึกหนาว แล้วพี่ซันก็เหมือนก้อนความอุ่น...ก็เขาเป็นพระอาทิตย์ก็เลยคงตัวอุ่นๆ มั้ง ก็เขยิบไปใกล้หน่อยนะครับ...
“จะเอาอะไร? ”
เขาคงรู้สึกได้ว่าผมกำลังดุ๊กดิ๊ก แขนของผมชนกับท่อนขาใต้ผ้าห่ม ตัวเขาอุ่นจริงๆ ด้วย
“พี่ซันตัวอุ่น...ตองหนาว”
เขายื่นมือมาและผมก็รีบคว้าเอาไว้ นิ้วมือเราประสานกันแต่มันไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่เพราะเขานอนและผมนั่ง ผมเลยยกตัวขึ้นไปหนุนตักเขา
พี่ซันอยากมานั่งเฝ้าเองนะ...ต้องให้ผมได้เอาแต่ใจบ้าง คนป่วยต้องได้สิทธิพิเศษสิ จะได้หายป่วยไวๆ
“เจ้าเล่ห์นะอวิ๋น”
“อวิ๋นไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”
เสียงหัวเราะทุ้มๆ กับแววตารื่นรมย์ทำให้พี่ซันดูมีเสน่ห์ เขายอมวางหนังสือลงแล้วเปลี่ยนมาลูบหัวผม สบายจัง...ความสบายอยู่กับผมเพียงครู่เดียวมือเขาก็เริ่มขยับมาบีบคลึงใบหูผม
“อื้อ...”
ผมกลายเป็นแมวให้เขาเกาคาง ก่อนนิ้วแกร่งจะกดลงที่ริมฝีปากล่าง นัยน์เขาสะท้อนภาพผมชัดเจน มือข้างหนึ่งเรายังประสานกันอยู่ เขาบีบเบาๆ แล้วขยับนิ้วโป้งหมุนวนบนหลังมือผม
ปากของผมเผยอออกปล่อยให้เขาสอดนิ้วเขามากวัดเกี่ยวเล่นกับลิ้นผม ความเคลิบเคลิ้มที่ผมไม่เข้าใจทำให้ผมเผลอไผลไปกับสัมผัสของเขา ลมหายใจผมหอบกระชั้น ร่างกายร้อนวูบวาบ
ท่อนขาของผมขยับเสียดสีกันไปมาอย่างควบคุมไม่ได้ อาการแบบนี้มันเป็นเฉพาะกับพี่ซัน เฉพาะเวลาที่เขาแกล้งผม จับผม...สัมผัสผม
“มานี่มา”
ผมถูกเขาดึงรั้งขึ้นจากเตียงไปนั่งคร่อมบนตักเขา สองแขนผมโอบรอลำคอแกร่ง สายผูกเอวที่เขาผูกให้เกือบจะหลุดอยู่รอมร่อ สาบเสื้อเคลื่อนออกจากกันจนเกือบร่วงหล่นจากไหล่ ขาผมโผล่พ้นออกมาไปถึงต้นขา....ผมกำลังจะโป๊อีกแล้ว
“เด็กดี”
พี่ซันดึงทีเดียวสายคาดเอวก็หลุดหายไปพร้อมๆ กับเสื้อคลุมที่หล่นลงจากตัวผมในที่สุดไปกองอยู่ตรงสะโพก อากาศเย็นๆ ทำให้ผมตัวสั่นโน้มตัวเข้าหาเขา
กลิ่นใบชาบนตัวพี่ซัน...หอมจัง ขณะเดียวกันคงเพราะกลิ่นหอมๆ นี่ผมเลยมึนงง หลุดเสียงครางแผ่วไปกับฝ่ามืออุ่นที่ลูบไล้อยู่บนแผ่นหลัง
ตัวพี่ซันอุ่นมาก อุ่นมากจริงๆ ...
นิ้วของเขาบีบเคล้นไปทั่วตัวผม ทุกสัมผัสมันทิ้งความอุ่นไว้บนผิว แวบหนึ่งผมรู้สึกชอบที่โดนเขาแตะต้อง แม้มันจะอ่อนแรงจนต้องทิ้งตัวซบลงกับไหล่เขา
“อวิ๋น”
เสียงพี่ซันแหบพร่า และนิ้วเขาก็ควานหาแผ่นอกของผมเจอ ผมโดนเขาแกล้งอีกแล้ว ปลายนิ้วเขากดย้ำที่นมผม ปลายเล็บสะกิดจนร่างกายผมร้อนไปหมด
หรือว่าผมกำลังจะตัวอุ่นแบบพี่ซัน?
การแกล้งของพี่ซันไปไกลว่าทุกครั้งเขาจับผมเอนตัวลงนอนกับเตียงแล้วขยับเคลื่อนขึ้นมาคร่อมบนตัวผม เข่าสองข้างถูกดันขึ้นตั้งชัน ร่างกายเสียดสีไปกับผืนผ้าเรียบลื่นของชุดที่พี่ซันใส่ มืออุ่นบีบเคล้นไปตามต้นขา ก่อนจะสัมผัสลงตรงกลาง
“อะ...”
น้ำตามากมายร่วงหล่นเพราะสัมผัสของเขา ความหมุนวนที่มากกว่าทุกครั้งเพียงเพราะแค่เขาขยับมือ เสียงกระซิบของพี่ซันทำให้ร่างกายเหมือนจะโบยบิน กลิ่นใบชาและโคโลญจน์โอบล้อมรอบตัวผมเนิ่นนาน แล้วผมก็ร่วงหล่นบนก้อนเมฆที่เขาสร้างไว้
พายุอารมณ์หมุนวนผ่านไปเหลือเพียงความเฉอะแฉะบนมืออุ่น กับสายตาล้อเลียนที่ทำให้ผมเขินอาย ปลายจมูกโด่งสัมผัสแก้มผมก่อนเรียวปากนุ่มจะงับเบาๆ ที่ใบหู
ผมหน้าร้อนผ่าวจนไม่กล้าสบตาเขา...
“เขินหรอ...”
คนขี้แกล้ง...
“หืม...ว่าไงครับ”
เขากดจูบลงที่ลาดไหล่ น้ำเสียงหยอกล้อ...นิสัยไม่ดีเลย สุริยะ หยาง
“ออกไปเลยนะครับ”
“ไม่ไป อยากอยู่กับตอง”
“พี่ซันอ่ะ...”
มันอดไม่ได้ต้องยกมือทุบไหล่เขา แต่แรงผมก็ไม่มีเพราะโดนเขาสูบไปหมดแล้ว ร่างกายผมอ่อนล้าและเริ่มง่วงงุน เขายังคงคลอเคลียกับผมอีกสักพักก่อนจะลุกออกไป
แต่มือผมคว้าชายเสื้อเขาไว้ แค่เขาขยับออกความเย็นก็เข้ามาแทนที่ ผมไม่อยากให้เขาไปไหน ถึงจะเพิ่งไล่เขาแต่ว่า...ก็ไม่อยากให้ไปจริงๆ สักหน่อย
“คนดี พี่ไปล้างมือครู่เดียวครับ”
“ตองรอ...”
เขาไม่พูดอะไร แค่ก้มลงมาทิ้งสัมผัสหอมกลิ่นชาบนกลีบปากของผมแล้วลุกออกไป อากาศเย็นเข้ามาแทนที่อยู่ชั่วครู่เขาก็กลับมา กลับมานอนเคียงข้าง มากอดผมเข้าไปซุกในอ้อมแขนของเขา
มืออุ่นลูบไล้แผ่นหลัง...ผมหาววอดด้วยความสบายตัว สัมผัสของพี่ซันอุ่นสบายจริงๆ และก่อนผมจะหลับไปมือเขาก็เคลื่อนลงบีบเบาๆ ที่ก้นของผม
ขนาดผมจะหลับ...เขาก็ยังแกล้ง เฮ้อ...นิสัยเสียจัง
เรานอนเล่นกันบนเตียงของผมทั้งวัน ตื่นมาก็กินข้าว กินยานั่งพิงหัวเตียงฟังเขาอ่านหนังสือ สุริยะ หยางหน้าตาเจ้าเล่ห์กับลุคอ่านหนังสือนี่ไม่เข้ากันเลย แล้วเขาเลือกอ่านมุกขำขันของราชวงศ์อังกฤษเนี่ยนะ...ยิ่งไม่เข้ากันมากๆ
สำเนียงภาษาอังกฤษของพี่ซันอย่างกับเจ้าของภาษามาเอง ผมนั่งพิงอกเขา ขาข้างหนึ่งก่ายเกยบนตักแกร่ง แขนพี่ซันโอบเอวผมไว้กับตัว
ผมยังคงแต่งตัวไม่เรียบร้อย มีเพียงชุดคลุม...แต่เป็นตัวใหม่เพราะเราทำเลอะเทอะ มันถูกผูกหลวมๆ บนตัวผม แต่ผมเลิกจะใส่ใจผูกมัดให้ดีๆ แล้ว เพราะเขาชอบทำมันหลุดอยู่ดี
เขาอ่านหนังสือไปทีก็หันมาก้มลงจูบผมสักที ไม่ว่าจะหน้าผาก แก้ม ใบหูหรือปาก ผมประท้วงจนเลือกประท้วงเพราะเขาก็ไม่ปล่อย คอยดูเถอะขอให้ติดไข้ผมไปเลย
พอผมเริ่มง่วงเพราะฤทธิ์ยา เขาก็ขยับมือมาบีบเคล้นนมผม จะบีบอะไรนักหนาผมไม่มีนมสักหน่อย หรือมันนิ่มเหมือนลูกบอลนวดมือ?
ตอนเย็นผมเริ่มหายมึนหัว เราเลยลงไปกินมื้อเย็นด้านล่างกัน พี่ซันโอบเอวผมเดินลงบันไดไปกับเขา แต่มือเขาก็ยังซุกซนวางแหมะอยู่เหนือสะโพกผม บางทีก็เคลื่อนลงขยำก้น
ผมอาจจะเริ่มอ้วนจริงๆ ก็ได้เขาเลยหมั่นเขี้ยวขยำตัวผมเล่นอยู่นั่นแหละ
พี่ซันน่าจะเห็นผมเป็นแมวขี้เกียจจริงๆ ด้วย เขาไม่ปล่อยผมไปนั่งกินข้าวดีๆ แต่ให้นั่งตักเขา เอนหลังพิงเขาแทนพนักเก้าอี้แล้วป้อนข้าวผม
“อันนี้เป่าฮื้อร้านดังของเซี่ยงไฮ้”
มือข้างที่ไม่ได้โอบเอวผมตักเป่าฮื้อน้ำแดงขึ้นมาเป่าแล้วป้อนผม แต่ละคำมักจบลงที่เขาจุ้บปากผมเบาๆ รอยยิ้มรื่นรมย์อารมณ์ดีนี่น่าหมั่นไส้มาก
“หูฉลามก็อร่อยนะ”
ยังเคี้ยวคำเก่าไม่หมด ก็มีอันใหม่มาอีกแล้ว พี่ซันนี่เป็นคนเงินเหลือเฟือแบบที่เขาว่านั่นแหละ แต่ละจานที่เขานำเสนอมีแต่ของแพงๆ แล้วก็กินไม่หมด
อยู่กับอีกสักพักผมต้องติดนิสัยไม่ดีแบบนี้แน่ๆ เป็นคนประเภทที่ถ้าพี่ซันมีลูกก็ไม่ควรได้รับเชิญเป็นคุณพ่อตัวอย่างในงานวันพ่ออ่ะ เด็กคงร้องไห้ทั้งโรงเรียน
ทั้งวันผมตัวติดกับพี่ซันราวกับฝาแฝด เขาปล่อยผมแค่เวลาเดียวคือตอนเขาไปอาบน้ำแล้วก็กลับมาจับผมเช็ดตัวแล้วเปลี่ยนมาใส่ชุดคลุมตัวใหม่ อาการป่วยกับมือไม้ซุกซนของเขาทำให้ผมลืมทวงคำตอบ
คำตอบของคำถามที่เขาทำแบบนี้กับผมมันเพราะอะไร แต่ผมก็เหนื่อยเกินกว่าจะสู้กับเขาในวันนี้ เพราะนอนทั้งวันผมเลยยังไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่ เราเลยมานั่งเล่นกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นด้านใน
มันคือห้องนั่งเล่นสำหรับวิวสวนโดยเฉพาะ พี่ซันสร้างบ้านแบบเอาแต่ใจตัวเองสุดกู่ ทั้งห้องมีแต่หมอนอิงนุ่มๆ ให้ทอดตัวนอนกับกำแพงกระจกวิวเดียวกับห้องนอนของผม แค่...ขยับมุมอีกนิดหน่อย
ผมว่าถ้าบ้านเขาเปิดให้คนเที่ยวชมคงทำกำไรมหาศาล ฉากกั้นห้องนี้กับทางเดินส่วนตัวในตัวบ้านทำจากไม้ซี่สีเข้มแบบดั้งเดิมของจีน ถ้ามีแขกมานั่งที่ห้องรับรองตรงกลางยังไงก็มองไม่เห็นตรงนี้
ไม่ค่อยเข้าใจนักกับเรื่องสถาปัตยกรรมและงานอินทีเรีย แต่ผมคิดว่าบ้านหลังนี้อาจจะราคาแพงกว่าตึกสวยๆ สักตึกในกรุงเทพฯ ก็เป็นได้
เขาไม่ได้อ่านหนังสือให้ผมฟังแล้ว แต่เปิดเพลงบรรเลงของจีนให้ฟังแทน
“กู่เจิ้งหรอครับ? ”
มันเป็นเครื่องดนตรีแบบจีนอย่างเดียวที่ผมรู้จัก แต่ไม่แน่ใจนักว่าใช่เสียงกูเจิ้งหรือเปล่า
“ไม่...นี่ผีผา เล่นยากกว่ากูเจิ้ง”
“เพราะจัง”
“อยากหัดเล่นไหม? ”
“นานแน่เลยครับกว่าผมจะเล่นเป็น”
“ยี่สิบปีถึงเล่นได้พี่ก็จะรอฟัง”
“ฝึกตั้งยี่สิบปีไม่เล่นแล้วครับ”
เขาหัวเราะ ไม่รู้ทำไมผมรู้สึกผ่อนคลายเป็นพิเศษ พี่ซันเวลาไม่เจ้าเล่ห์เขาก็ดูน่ารัก? ไม่หรอก เขาไม่ได้น่ารัก แค่...แค่เป็นอะไรที่คล้ายๆ กับน่ารักเท่านั้นแหละ
“หายป่วยแล้วพี่จะพาหัดเลี้ยงหนอนไหม”
“ผมกลัวหนอน มันดุ๊กดิ๊ก”
“มันตัวนิดเดียว ตองตัวใหญ่กว่าหนอนทั้งรังรวมกันอีก”
หนอนทั้งรัง? คิดแล้วก็ขนลุก ผมไม่ชอบหนอนเลย ก็ไม่เชิงหนอนอย่างเดียว แต่รวมถึงพวกกิ้งกือ ไส้เดือนที่มันกระดื้บๆ ได้ แม้แต่เจ้าหนอนเขียวอ้วนๆ มันดูดุ๊กดิ๊กหยุกหยิกยังไงไม่รู้
“งั้นไปเดินเล่นพิพิธภัณฑ์แทนแล้วกัน เดี๋ยวพี่จะให้คนเอาหนอนไปเก็บที่อื่น”
“ในบ้านเรามีหนอนด้วยหรอครับ”
“ไม่มี ยังไม่ได้ให้เอาเข้ามา...ตอนนี้มีแต่อย่างอื่นที่ใหญ่กว่าหนอนให้เลี้ยง”
เขายิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้ว พี่ซันคนเกือบจะน่ารักกลายเป็นพี่ซันนิสัยไม่ดี ผมเลือกจะปิดปากซุกลงกับไหล่เขาแทนที่จะถามเขาต่อว่าเขาหมายถึงอะไร...มันเหมือนกับว่าถ้าผมหลุดปากถามเขาจะแกล้งผมอีก
น่าแปลกที่พี่ซันชวนผมคุยได้หลายเรื่อง เขาคุยสนุกทำให้ผมไม่เกร็งเวลาอยู่กับเขา ยกเว้นตอนเขาแกล้งนั่นแหละ ตอนนี้เขาก็ยังแกล้งอยู่ แต่ไม่จริงจังนัก
มือเขายังยุ่มยามกับขาผมที่เกยอยู่บนตัวเขา มันก็...สบายๆ อาจจะเป็นความรู้สึกเดียวกับที่แมวรู้สึก มันเคลิ้มๆ เวลาโดนเกาตรงนั้นตรงนี้
ผมเริ่มง่วงในที่สุด เสียงทุ้มข้างใบหูกับเสียงผีผาทำให้หนังตามันหนักขึ้นเรื่อยๆ แล้วตัวผมก็ลอยขึ้นเพราะถูกอุ้ม จากมุมนี้ผมเห็นแนวกรามและคางของเขาชัดแจ๋ว
พี่ซันเป็นคนหล่อ แต่หล่อแบบตัวร้ายจริงๆ นั่นแหละ ไหล่ข้างนี้ของเขามีรอยสักรูปพระอาทิตย์ดวงใหญ่ ตาผมจรดจ้องไปที่ลำคอ ปกเสื้อ...และใบหู
ถ้าผมกัดหูพี่ซันเขาจะรู้สึกเหมือนผมไหม?
เป็นครั้งแรกที่ผมได้เข้ามาในห้องนอนใหญ่ มันแตกต่างจากห้องผมโดนสิ้นเชิง ห้องนอนของพี่ซันเหมือนห้องชุดหรูหราที่มีชุดโซฟาทำจากไม้อย่างดี แล้วทอดยาวเข้าไปเป็นฉากบังสายตาที่ยื่นออกมาจากกำแพงทั้งสองด้านเหลือเพียงทางเดินที่จะนำไปสู่เตียงใหญ่...ฉากด้านบนหัวเตียงเป็นรูปเชิงสัญลักษณ์หยินหยางที่ถูกวาดด้วยสีน้ำ....ไม่ใช่หยินหยางแบบที่เคยเห็นที่เป็นเหมือนหยดน้ำสีขาวดำ แต่เป็นปลาแสนสวยสีดำสีขาวบนผิวพื้นสีเหลืองนวลกินพื้นที่ทั้งด้านของกำแพง
แม้แต่ห้องนอนก็ช่างฟุ่มเฟือยประสาคนมีเงินจนไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไร
ผมยังไม่ทันสำรวจรายละเอียดอย่างอื่นเขาก็ปล่อมผมจมลงกับกองผ้าห่มนุ่ม กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มของพี่ซันก็คล้ายกับกลิ่นใบชาชนิดหนึ่งที่ผมนึกไม่ออก
เขาเอื้อมไปกดปุ่มอะไรสักอย่างบนโต๊ะข้างเตียง ฉากกั้นห้องที่ผมนึกว่าแค่มีไว้ตกแต่งเพื่อความสวยงามกลับเลื่อนบรรจบกัน ห้องด้านนอกเป็นเพียงเงาเลือนรางผ่านฉากกั้นกระดาษ และผมก็ถูกขังอยู่บนเตียงของเขา...ผู้ชายที่เหมือนพระอาทิตย์
ความง่วงปลิดปลิวหายไปตอนไหนก็ไม่แน่ใจ สายตาของสุริยะ หยางเหมือนมีแรงดึงดูดที่ทำให้ผมไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้ ทุกอิริยาบถของเขาล้วนน่ามอง ไม่ว่าจะตอนเขาค่อยๆ แกะกระดุมคอ...ดึงชุดยาวรุ่มร่ามออกจากตัวจนผมเห็นรอยสักรูปพระอาทิตย์บนไหล่ของเขา
มือหนาเลื่อนต่ำลงมาตามกล้ามหน้าท้อง และปลายนิ้วเขาก็หยุดลงที่ขอบกางเกง...สายตาผมเองก็หยุดอยู่ตรงนั้น ตรงที่กล้ามเนื้อช่างเหมือนกับตัววีของเขา
ลมหายใจผมหอบกระชั้นอย่างไร้สาเหตุ สองขาขยับเสียดสีกันอย่างควบคุมไม่ได้ ตัวผมบิดไปมาจนชุดคลุมบนตัวผมหลุดออกจากกัน มันหลุดง่ายจะตายในเมื่อพี่ซันไม่เคยผูกมันอย่างตั้งใจเลย
ไม่หรอกเขาตั้งใจ...ตั้งใจให้มันหลุดง่ายแบบนี้ต่างหาก
ผมสงสัยว่าที่ผมมึนงงแบบนี้เพราะผมไม่สบาย ไม่ใช่เพราะเขาขยับเข้ามาใกล้และลูบไล้หยอกล้อกับนมผมทั้งสองข้างแบบนี้
รอยยิ้มยั่วเย้าของเขาคงไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้ผมหน้าร้อนผ่าว
...และจูบที่ทิ้งความอุ่นชื้นไว้ที่ใบหูคงไม่ใช่สาเหตุที่ผมหลุดเสียงน่าอาย
สองขาผมถูกยกขึ้นเกาะเกี่ยวสะโพกแกร่ง....สุริยะ หยางเปล่าเปลือยไม่ต่างจากผม มันแตกต่างกันตรงที่ผมไม่กล้ามองเขาเหมือนที่เขามองผม
ไม่กล้ามองว่าความร้อนผ่าวอันแข็งแรงที่ทามทับแนบกับท้องน้อยของผมมันคืออะไร ไฟห้องหรี่ลงช้าๆ ด้วยรีโมทในมือเขาจนเหลือเพียงแสงเหลืองนวลลอดผ่านฉากปลาแสนสวยออกมา
มือผมถูกดึงต่ำลงไปสัมผัสตรงนั้น...ผมขยับมือหนีด้วยความกลัวแต่เขากลับไม่ยอม กดมือผมลงแนบแน่นกับ...
“พะ พี่ซัน...”
“ชู่ว...”
“อึก....อ๊า...”
มือเขาทาบลงกับหลังมือผม ขยับซ้อนให้กำรอบของผมและของเขาไปพร้อมๆ กัน ตาผมพร่าเบลอไปด้วยหยาดน้ำตา รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยไปเหนือก้อนเมฆอีกครั้ง
“อา..มองพี่ อวิ๋น มองพี่”
ประโยคคำสั่งทำให้ผมต้องจรดจ้องที่นัยนต์ตาคมเข้มทั้งๆ ที่มันช่างพร่าเลือน แล้วมันก็กลายเป็นภาพเพดานห้องเพราะเขาก้มหน้าลงขบกัดใบหูผม
ตาผมหลุบต่ำมองพระอาทิตย์บนไหล่ของเขา...ผมกำลังถูกแสงอาทิตย์แผดเผา ร่างกายมันร้อนผ่าวขึ้นทุกที ลำคอแห้งผากเหมือนคนขาดน้ำ
“ตอง...ตอง”
“ฮึก...”
ทรมานราวกับจะขาดใจ อึดอัดจนทนแทบไม่ไหว แล้วเสียงผมก็หายไปเพราะจูบของพี่ซัน จูบที่ขบเม้มกลีบปากผมอย่างแรงจนมันเจ็บ...เล็บผมจิกลงกับไหล่หนาอย่างแรง
แล้วทุกอย่างก็จบลงเมื่อตัวผมเลอะเทอะ...หัวสมองว่างเปล่าเพราะร่วงหล่นบนก้อนเมฆของเขา
ผมกลายเป็นคนหมดแรง มองดูพี่ซันที่กัดฟันจนขึ้นรูปกรามชัดที่ข้างแก้ม เขายกตัวขึ้นจากตัวผม มืออ่อนแรงของผมถูกปล่อยลงกับเตียงค็ฏโ
เสียงครางต่ำดังอยู่เสี้ยววินาที กระแสน้ำอุ่นก็เปรอะเปื้อนลงบนแผ่นอกผมเป็นครั้งที่สอง มันมากกว่าครั้งแรก...เลอะเทอะมาจนถึงใบหน้า
ยังไม่ทันได้คิดอะไรเขาก็โน้มตัวลงมาจูบอีกครั้ง มอมเมาผมด้วยรสชาติของใบชาหอมๆ หยอกล้อผมด้วยความร้อนผ่าวจากสัมผัสของเขา ทำได้แค่แหงนเงยจับจ้องไปยังฉากด้านบน
เจ้าปลาหยินหยางบนหัวเตียงขยับเคลื่อนราวกับมีชีวิต
----------------
สรุปก็ยังไม่ได้อธิบายใดๆ อาศัยจังหวะน้องป่วยแกล้งน้องทั้งวี่ทั้งวัน! น้องก็ไม่ขัดขืนเลย ไม่ได้ยอมนะ แค่ป่วยเลยสู้ไม่ไหว เนอะ
เรฟ ห้องนอนพี่ซันค่ะ
(http://lifeofanotherleague.com/wp-content/uploads/2018/04/oriental-bedroom-designs-gallery-with-chinese-decorating-ideas-in-dimensions-1024-x-768.jpg)