โทรครั้งที่ 11____________________
Call 76
เอิ้นพยายามสำรวจรอบห้องพักของโรงแรม ทางซ้ายมือเป็นห้องน้ำ เตียงใหญ่วางอยู่กลางห้อง ปลายเตียงเป็นโทรทัศน์วางอยู่บนเคาท์เตอร์ยาว และก่อนที่จะได้สำรวจไปมากกว่านี้ เอิ้นก็ถูกบังคับให้หันมาหาโชน
พร้อมกับความเปียกแฉะที่ริมฝีปาก
โชนโถมจูบคนตัวเล็กอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ดูดดึงริมฝีปากเล็กจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ เอิ้นได้แต่ส่งเสียงร้องอยู่ในลำคอ พยายามยึดเกาะอีกฝ่ายไม่ให้ตัวเองล้มลงไป โชนคว้าเอวของเอิ้นมาไว้ในอ้อมแขน ค่อยๆ ถอนจูบออก จับจ้องใบหน้าน่ารักที่ขึ้นสีแดง
ดวงตาฉ่ำน้ำและริมฝีปากแดงที่บวมเจ่อทำให้คนน่ารักดูน่าเอ็นดูมากขึ้นหลายเท่าตัว โชนตั้งใจจะค่อยๆ อ่อนโยนกับเอิ้นแล้ว เพียงแต่สภาพของเอิ้นตอนนี้ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะจับจูบแรงๆ อีกสักที
“อื้อ”
คนถูกจูบร้องอีกครั้ง ครานี้โชนไม่ยืนนิ่ง เขาพาคนตัวเล็กถอยหลังเดินไปเรื่อยๆ จนถึงขอบเตียง เอิ้นสะดุดปลายเตียงจนล้มลงไปนั่งบนฟูกนิ่ม
“โชน...” เอิ้นเอ่ยเสียงสั่น แววตาลุกวาวของโชนทำให้เอิ้นใจเต้นไม่เป็นส่ำ
แววตาที่เหมือนหมาป่าหิวโหย แววตาที่ราวกับมีไฟลุกโชนอยู่ข้างในจนทำให้คนมองอ่อนระทวย แววตาที่ทำให้หัวใจของเอิ้นแทบหลุดออกมาจากอก
“โชน ด...เดี๋ยว!”
เอิ้นร้องห้าม เมื่ออีกฝ่ายตั้งท่าจะจู่โจมเข้ามา เอิ้นใช้มือตัวเองคว้าจับมืออีกฝ่าย ดึงมันให้ไปกอบกุมส่วนกลางลำตัวของเขา
“ผมเป็นผู้ชายนะ!” เอิ้นกล่าวเสียงแข็ง เขารู้ว่าโชนตั้งใจจะทำอะไร พลันหัวใจก็ถูกอดีตฉายภาพเก่าขึ้นมาซ้ำเติมกันอีกครั้ง เขาเป็นผู้ชาย มีอวัยวะทุกรูปแบบเหมือนโชน หุ่นของชายหนุ่มเช่นนี้มีแต่จะทำให้โชนเสียอารมณ์เปล่าๆ
“คุณเอิ้น...”
“...”
“คิดดีแล้วเหรอครับที่ให้ผมจับตรงนั้นน่ะ”
“อ๊ะ!” เอิ้นสะดุ้งตัวโยน ใบหน้าขึ้นสีแดง เขาปล่อยมือโชนทว่าอีกฝ่ายไม่ได้ชักมือกลับ “ไม่ใช่นะ ผมแค่จะหมายถึง...”
“จะหมายความว่าคุณเอิ้นเองก็มีอะไรเหมือนผมใช่ไหมล่ะ”
“ใช่...ผมมีทุกอย่างเหมือนคุณนะ ไม่...ไม่น่ารังเกียจหรือ”
โชนจับมืออีกฝ่ายไปวางไว้ที่ส่วนร้อนกลางลำตัวของตนบ้าง
“คุณเอิ้นคิดว่าไงล่ะ”
เอิ้นเบิกตาโพลง หน้าแดงซ่านจนลามไปถึงลำคอ ส่วนกลางลำตัวของโชนมันร้อนและแข็ง เขารับรู้ได้ไม่ยากว่าเป็นเพราะเหตุใด
“ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณเอิ้นเป็นผู้ชาย มีอะไรเหมือนๆ กัน แต่ผมก็ยังเป็นแบบนี้”
เขาปล่อยมือเอิ้น ขยับตัวเข้าหาคนที่นั่งหุบขาอยู่ปลายเตียง
“คุณเอิ้นคิดว่าผมจะรังเกียจอยู่ไหมล่ะ”
“โชน เดี๋ยว!”
ไม่รอฟังคำขัดขืน คนตัวโตกว่าพุ่งเข้าหาอีกฝ่ายจนเอิ้นล้มแผ่ไปบนผืนเตียง มือของโชนซนไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกายเอิ้น มุดเข้ากระโปรงตัวสวย ไล่ขึ้นไปเล่นกับแผ่นหลังเนียน บีบเค้นสะโพกมน จนกระทั่งเลื่อนไปบีบเค้นก้อนเนื้อนุ่มสองก้อนจนเจ้าของร่างกายร้องเสียงสั่น
Call 77
“คุณเอิ้น...” โชนเอ่ยเสียงแหบพร่า “ถุงน่องนี่ผมฉีกได้ไหม เกะกะ...”
“ไม่ได้นะ” เอิ้นร้องเสียงหลง ไม่ได้ห่วงว่าราคาแพงหรืออะไร เพียงแต่ถ้าโชนฉีกถุงน่องของเขาทิ้ง แล้ววันพรุ่งนี้เขาจะใส่อะไรเล่า แม้เนื้อขาเปลือยเปล่าของเขาแม้แทบไม่มีขนขา แต่ก็ไม่ได้เรียบเนียนเหมือนเรียวขาผู้หญิงจริงๆ เสียหน่อย
แคว่ก!
แล้วโชนก็ทำความตั้งใจของเอิ้นพังลง ไม่รอช้า มือใหญ่จัดการดึงถุงน่องที่เป็นตัวขัดขวางภารกิจชิ้นสำคัญลงไปสู่ปลายเท้าของเอิ้น เขาอยากจะร้องไห้ให้ความน่าอายนี้อยู่รอมร่อ
เรียวขาเปลือยเปล่าของเอิ้นประจักษ์ให้เห็น โชนใช้ปลายนิ้วของตัวเองไล่ไปตามเรียวขาสวย จากฝ่าเท้าไปสู่ต้นขา ไปสู่บั้นท้ายกลม ส่วนกลางของเอิ้นเริ่มตื่นตัวจากการสัมผัส เจ้าของร่างกายขาวสั่นระริก โชนไม่มีท่าทีลังเลหรือรังเกียจเขาแม้แต่น้อยจนเอิ้นเขินจัด
เอิ้นพยายามพลิกตัวหันหน้าหนีอีกฝ่าย เพียงแต่โชนไม่อนุญาตให้อีกฝ่ายหลบหนีแม้ทางสายตา
“พี่เอิ้น...ให้ผมนะ”
ไม่ว่าเปล่า คนน้องขยับมือล้วงเข้าไปกอบกุมส่วนร้อนของเอิ้น ขยับนิ้วเล่นไล่มันช้าๆ
“โชน...ไม่เอา อย่าเรียก...แบบนั้น”
“ทำไมล่ะ พี่เอิ้น”
“โชน...”
คนเถียงไม่ได้พ่ายแพ้และจากเสียงร้องห้ามก็กลายเป็นเสียงครวนคราง เสียงหวานร้องดังขึ้นเมื่ออีกฝ่ายก้มลงไปครอบปากกับแก่นกลางของเอิ้นที่สั่นระริก
“อย่า...มันสกปรก”
ไม่ใคร่สนใจคำเรียกร้อง ลิ้นร้อนละเลงส่วนปลายจนต้องบิดเร่าด้วยความกระสันเสียว
เอิ้นตั้งใจอยากขอร้องให้อีกฝ่ายหยุด
คำร้องห้ามไม่เร็วกว่าหยาดน้ำขาวขุ่นที่ทะลักออกมา
Call 78
“พี่เอิ้น...ไม่รอผมเลย”
คนน้องเอ่ยด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างเสร็จสมอารมณ์หมายไปด้วยการสัมผัสเพียงไม่นาน เอิ้นปิดหน้าตัวเอง ซบใบหน้าที่ขึ้นสีแดงจัดไว้ภายใต้ฝ่ามือ
“ถอดกระโปรงก่อนนะครับ เดี๋ยวมันเลอะ”
บัดนี้ เอิ้นขยับตัวทำอะไรไม่ได้แล้ว ได้แต่นอนตัวอ่อนยวบ ปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจชอบ
คว้าหมอนใบโตมาปิดหน้า
กระโปรงสีสวยรวมถึงกางเกงชั้นในและถุงน่องที่ขาดวิ่นกองอยู่ปลายเตียง โชนขยับขึ้นมาคร่อมร่างคนขี้เขินที่ตอนนี้มีเพียงเสื้อเชิร์ตแขนยาวเท่านั้นที่ปกปิดร่างกายสวยไว้อยู่ เอิ้นมุดหน้าอยู่ในหมอนใบใหญ่ นอนขดตัวเป็นกุ้งราวกับว่ามันจะช่วยทำให้โชนมองเห็นเขาได้ไม่ชัด
“พี่เอิ้นครับ”
“...ห้ามเรียกอย่างนั้นนะ”
“ทำไมล่ะครับ พี่เอิ้น~”
เอิ้นน้ำตาคลอที่อีกฝ่ายไม่ยอมเชื่อฟัง โชนเรียกแบบนี้แล้วจะให้เขาทำยังไงกับหัวใจที่เต้นดังกว่าเดิมนี้ดีล่ะ ลำพังแค่นี้มันก็แทบจะกระดอนออกมาข้างนอกอยู่แล้ว
โชนไล่ฝ่ามือของตัวเองเข้าไปในสาบเสื้อ ทำการปลดตะขอของยกทรงที่เอิ้นสวม คนโดนจับเปลื้องผ้าขดตัวมากกว่าเดิม ด้วยหวังว่าจะทำให้อีกฝ่ายลำบากมากขึ้น
ทว่าโชนกลับดึงเสื้อชั้นในของเอิ้นออกไปได้อย่างรวดเร็ว เร็วจนเอิ้นตกใจจนรีบหันหน้ามาหาอีกฝ่าย
“สีขาวเหรอ เอิ้นน่ารักจัง”
เอิ้นหน้าแดงแล้วแดงอีก เขามองยกทรงที่ตนเองสวมมาห้อยต่องแต่งอยู่ในมือคนใจร้าย
เอิ้นสวมยกทรงเพียงเพราะต้องการให้สรีระตนคล้ายผู้หญิงมากขึ้นเท่านั้น แต่พอโชนถอดมันออกไปโจ้งๆ เช่นนี้นั้น ทำให้เอิ้นหน้าแดงหนักกว่าเดิม
บัดนี้ทั้งตัวเขาเหลือเพียงเสื้อเชิร์ตสีอ่อนตัวเดียวคลุมตัวอยู่ และมันก็ปิดได้ถึงแค่สะโพกมนเท่านั้น
ไม่รอให้เอิ้นได้เอ่ยอะไรออกไป โชนจัดการโถมตัวพุ่งเข้ากอดอีกฝ่าย จู่โจมราวกับสิงโตล่าเหยื่อตัวน้อยๆ
Call 79
“ถ้าไม่อยากจริงๆ ก็บอกนะครับ”
“...”
โชนกอดอีกฝ่ายไว้แนบแน่น ล้วงมือเข้าไปในเสื้อสีอ่อน ลูบไล้แผ่นหลังที่เนียนนุ่มไปทั้งผืน ตัวเอิ้นนุ่มกว่าที่คิดและน่าสัมผัสไปหมดทุกตารางของร่างกาย
ฝ่ามือร้อนไล่จากแผ่นหลังเคลื่อนมายังหน้าท้อง
เอิ้นเกร็งไปทั้งตัว
“ถ้าคุณเอิ้นบอกว่าไม่ผมก็จะหยุดนะ”
ไล่ขึ้นไปเขี่ยยอดปทุมที่แข็งตัวชูชัน
“ไม่!”
เอิ้นร้องห้ามอย่างไม่รอช้า โชนชะงัก ยกยิ้มให้คนหน้าแดงแจ๋ และขยับนิ้วละเลงเล่นกับยอดไตสีสวย
เอิ้นน้ำตาคลอ ร้องไม่เป็นภาษา พยายามบิดตัวหนีคนผิดคำพูด เพียงแต่เขาไม่สามารถต้านทานแรงของอีกฝ่ายได้ เอิ้นได้แต่นอนบิดเร่าใต้ร่างของโชนอยู่อย่างนั้น
“โชน พอ-”
แล้วเสียงหวานก็ขาดหายไปเมื่อโชนครอบปากลงกับยอดอกสีเชอร์รี่ ลิ้นร้อนละเลงเล่นกับยอดอกที่แข็งตัวชูชันจนเอิ้นร้องเสียงหลง สองมือพยายามดันหัวโชนให้ออกไปทว่ากลับกลายเป็นเพียงการขย้ำกลุ่มผมสีเข้มค้ลายระบายอารมณ์เท่านั้น
เอิ้นน้ำตาคลอเต็มเบ้าตา จนหยาดน้ำใสไหลออกมาเป็นทางด้วยความเสียวกระสัน แก่นกายกลางลำตัวแข็งตัวอีกครั้ง สัมผัสที่โชนปรนเปรอให้เอิ้นทำให้เอิ้นตัวลอยจนไม่สามารถบรรยายได้
เอิ้นสะอื้นออกมา
“คุณ...เอิ้น” จนตัวต้นเหตุต้องชะงักในการกระทำ “ร้องไห้ทำไมครับ”
“โชนอ่ะ...”
“โอ๋ๆ ผมขอโทษนะ ไม่ชอบใช่ไหม ขอโทษนะครับ”
“โชนทำอย่างนี้...จะให้ผมทำไง”
“ชู่ว ผมขอโทษ”
“....หัวใจผม...มันจะหลุดออกมาอยู่แล้ว”
“...”
โชนเงียบกับการเอ่ยสารภาพของเอิ้น เขาคิดว่าเอิ้นไม่ชอบใจที่เขาปลุกปล้ำเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะว่าเอิ้นทนไม่ไหวกับความเขิน คนเด็กกว่าคิดว่าบางทีตนอาจจะรีบร้อนเกินไป
“งั้น...ไปอาบน้ำก่อนไหมครับ”
Call 80
เอิ้นยอมรับข้อตกลงเพราะคิดว่าอีกฝ่ายจะปล่อยให้ตนเป็นอิสระ และได้ใช้สายน้ำเย็นๆ ปลอบโยนหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำให้สงบลง
ไม่คิดว่าการอาบน้ำที่โชนว่าจะหมายถึงการอาบน้ำร่วมกันเช่นนี้!
หัวใจเขาเต้นแรงจนไม่มีเวลาได้พักเลยสักนิด
“คุณเอิ้น ขยับมาใกล้ๆ สิครับ ผมจะถูตัวให้”
ร่างของเอิ้นแดงไปหมดทั้งตัว
โชนโอบกอดอีกฝ่ายให้แนบชิดกับแผ่นอกตัวเอง ขยับฝ่ามือที่เต็มไปด้วยสบู่เหลว ชโลมไปทั่วหน้าท้องแบนราบ แกล้งสะกิดตรงนี้ที หยอกตรงนั้นทีจนเอิ้นแทบจะทรุดอยู่แล้ว
ส่วนกลางลำตัวของโชนเองก็แข็งตัวทิ่มกับสะโพกของเอิ้นอยู่อย่างนั้น แล้วจะให้คนขี้อายทนไหวได้อย่างไร
สัมผัสของโชนทำให้แก่นกายของเอิ้นกลับมาชูชันอีกครั้ง และเป็นเขาอีกครั้งที่ช่วยปลดปล่อยมัน เอิ้นแทบจะทรุดลงไปกองกับพื้นห้องน้ำ
นอกจากถูตัวแล้วยังสระผมให้อีกด้วย เอิ้นทำตัวเป็นตุ๊กตา ยืนพิงอีกฝ่ายนิ่งๆ ปล่อยให้คนตัวโตกว่าทำตามใจ
จนล้างตัวเสร็จสิ้น โชนนำเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมให้อีกฝ่าย ก่อนพาไปยังตังใหญ่อีกครั้ง เอิ้นเบิกตาโพลง หัวใจเต้นแรงขึ้นทุกทีเมื่อคิดถึงวินาทีต่อจากนี้
เพียงแต่โชนกลับบอกให้เอิ้นนอนรอก่อน ตนจะเข้าไปจัดการตัวเองไม่นาน
เอิ้นนอนคว่ำตัวอยู่บนเตียง แล้วเรื่องราวเมื่อครู่ที่เกิดขึ้นไม่ถึงชั่วโมงก็แล่นผ่านหัวอย่างรวดเร็ว
โชนพาเขามาที่นี่สองต่อสอง...
ทั้งที่ก่อนหน้านี้คิดว่าจะต้องเลิกกันเสียแล้ว
ยังไม่พอ โชนกระหน่ำจูบจนแทบทรุด
และยิ่งไปกว่านั้น...
โชนอม...ตรงนั้น ลิ้น...ร้อน มัน...
แถมยังอาบน้ำด้วยกัน
หุ่นของโชนทำให้เอิ้นแทบลมจับ
เขาที่ชมชอบผู้ชายอยู่แล้ว มีหรือที่จะใจไม่สั่นเมื่อแก้ผ้าอยู่ต่อหน้าคนหุ่นดีถึงเพียงนี้
แก่นกายของเอิ้นกลับมาแข็งตัวอีกครั้ง
น่าอายเกินไปแล้ว
Call 81
เรื่องราวน่าอายที่เอิ้นคิดมานั้นเป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น เมื่อโชนออกมาจากห้องน้ำ และเห็นคนน่ารักขดตัวเป็นกุ้งอบ เอาหน้าซุกหมอนใบโตอย่างน่าขบขันและเอ็นดู
“พี่เอิ้น”
“ห้ามเรียก” เอิ้นร้องเสียงอู้อี้ผ่านหมอนใบโต
“ครับๆ” โชนยิ้มขำให้คนแก่กว่า พลางลงไปนั่งข้างๆ
เขาเอื้อมมือไปสัมผัสเส้นผมนุ่มของอีกฝ่าย เส้นผมสั้นที่เป็นของเอิ้น หาใช่วิกผมเหมือนก่อนหน้า ทันทีที่เอิ้นรู้ตัวว่าถูกสัมผัส ก็ยิ่งซุกใบหน้าฝังเข้าไปกับหมอนยัดนุ่นมากขึ้น
“คุณเอิ้น...ไม่อยากทำเหรอครับ”
เอิ้นส่ายหน้า โชนไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอะไร ระหว่างไม่อยากกับไม่ใช่
เขาเอนตัวล้มลงนอนข้างๆ
“ถ้าคุณเอิ้นยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรนะครับ” โชนว่า
“ผมรอได้”
“...”
“เพียงแค่อยากให้คุณเอิ้นเป็นของผมเร็วๆ เท่านั้นเอง”
“...”
“รวมถึงผมเองก็อยากเป็นของคุณเอิ้นด้วย”
ฝ่ามือที่จิกหมอนนุ่มจนเกร็งของเอิ้นเริ่มคลายออกมา เขาถอนใบหน้าออกจากหมอนยักษ์ช้าๆ หันไปหาอีกฝ่ายที่นอนอมยิ้มอยู่ข้างกาย โชนหมายความอย่างที่ว่าจริงๆ แม้ใจเขาอยากจะทำอะไรกับเอิ้นมากเพียงไหน แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่ยินยอมเขาก็คงไม่ยินดี
เอิ้นขยับตัวซุกแผ่นอกแกร่ง
“แค่นอนกอดเฉยๆ ก็ได้ครับ” โชนว่า ยิ้มให้อีกฝ่าย
รอยยิ้มที่อ่อนโยนจนอุ่นใจของโชนทำให้เอิ้นมั่นใจว่าถ้าเป็นโชน...ต้องไม่เป็นอะไรแน่
เอิ้นขยับตัว มอบจุมพิตให้อีกฝ่าย
Call 82
ผ้าคลุมอาบน้ำสองผืนถูกเหวี่ยงไปอยู่ปลายเตียงร่วมกับเสื้อผ้าของทั้งสองฝ่าย บัดนี้สองร่างในห้องหับไม่เหลือเสื้อผ้าอาภรณ์ใดๆ ติดกาย มีเพียงร่างเนื้อนัวเนียแนบเนื้ออยู่ด้วยกันบนเตียงเท่านั้น
“คุณเอิ้น อย่าเกร็ง”
เขากระซิบเสียงพร่าให้คนใต้ร่างที่หลับตาปี๋ผ่อนคลาย เมื่อได้สอดแก่นกายของตัวเองเข้าไปในตัวของเอิ้น
“พี่เอิ้น”
“ฮือ”
เอิ้นร้องคราง หมายจะห้ามไม่ให้อีกฝ่ายเรียกตนเช่นนี้ แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ วัยรุ่นใจร้อนอย่างโชนแกล้งคนพี่โดยการกระซิบที่ใบหูของเขาซ้ำๆ
“พี่เอิ้น...”
เอิ้นจิกเล็บขูดลงที่กลางแผ่นหลังใหญ่ จนโชนยอมหยุดหยอกล้อ เขาหอมแก้มอีกฝ่ายเบาๆ หนึ่งทีก่อนเริ่มขยับท่อนล่างที่ยึดกับอีกฝ่ายไว้ ผสานรวมเป็นหนึ่ง เสียงร้องห้ามกลายเป็นเสียงร้องไม่ได้ศัพท์
โชนเขยื้อนขยับสะโพก กระแทกแก่นกายเข้าและถอนออกอย่างเนิบช้า ค่อยๆ สอดใส่ตัวตนเข้าไปในตัวเอิ้นอย่างอ่อนโยน เพราะเกรงว่าหากรุนแรงแล้วอีกฝ่ายจะเจ็บตัวเอา
แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เห็นด้วย เอิ้นขยับสะโพกตัวเอง ขยักเขยื้อน บิดเร่าไปมา ร้องครางอย่างไม่พอใจ
สัมผัสที่โชนมอบให้มันดี แต่ยังไม่มากพอ เขาต้องการมากกว่านี้
สองมือเล็กเกาะกล้ามแขนใหญ่เอาไว้ จิกเล็บขูดลงเนื้อแน่น พยายามดันสะโพกตัวเองให้แก่นกายของอีกฝ่ายเข้ามาลึกขึ้น
โชนมองคนตัวเล็กที่ยามนี้ดวงตาสวยเอ่อนองไปน้ำหยาดน้ำตา ใบหน้าหวานแดงและร้อนผ่าว ริมฝีปากบวมเจ่อ เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่ขมับ เอิ้นหอบหายใจใต้ร่างของโชน พยายามไม่จับจ้องสายตาที่เหมือนจะเผาไหม้ทุกอย่างให้เป็นจุลของโชน เอิ้นเพียงต้องการให้ความต้องการของตนถึงจุดสิ้นสุดเสียที
สะโพกเล็กขยับวนอย่างไม่รู้ความ จนมือใหญ่ต้องจับยึดมันไว้แน่น
กระแทกแก่นกายร้อนเข้าไปจนสุดและถอนออก เร่งจังหวะรักจนคนใต้ร่างหวีดร้องออกมาด้วยความกระสัน หยาดน้ำตาของเอิ้นไหลออกมาเป็นทาง ริมฝีปากแดงพยายามขบเม้มไม่ให้เสียงน่าอายหลุดออกมา แต่กลับไม่ช่วยอะไรเลย
เมื่อโชนขยับตัวถาโถมเข้ามาอย่างแรงจนเอิ้นไม่สามารถควบคุมเสียงร้องของตัวเองได้อีกต่อไป
เสียงหวานหวีดร้อง ปลายนิ้วเท้าจิกลงกับผ้าปูที่นอน นิ้วมือเรียวจิกลงบนแผ่นหลังหนา และสะโพกที่แอ่นขึ้นตอบรับกับจังหวะร้อน หมายจะคลายความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น
ทั้งหมดนี้ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก เมื่อสุดท้ายแล้วอารมณ์ของเอิ้นพุ่งไปจนถึงขีดสุด ของเหลวสีขุ่นได้หลั่งออกมา ภายในหัวของเขาว่างเปล่า ราวกับว่าจู่ๆ ก็ได้โบยบินไปสู่ท้องฟ้าสีขาวโพลน
___________________________________
เสร็จเด็กไปแล้วคุณเอิ้นนน
#Call123456