-----Twenty four hours : ส่งรักนี้ 24 ชั่วโมง----- ตอนพิเศษ วาเลยไทน์ 2
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: -----Twenty four hours : ส่งรักนี้ 24 ชั่วโมง----- ตอนพิเศษ วาเลยไทน์ 2  (อ่าน 60849 ครั้ง)

ออฟไลน์ songte

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1414
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1

ออฟไลน์ Al2iskiren

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1775
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-3
ขอบคุณที่ลงให้รวดเดียวจนจบเลยนะคะ
 :กอด1:

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
เอ็นดูน้องก้อนมากก เป็นนิยายที่อ่านแล้วยิ้มแย้มแจ่มใสมากค่ะ รักน้องมาก พี่ลมก็อบอุ่น  :hao5:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ labelle

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-0
เจ้าก้อนช่างร้าย อยากอยู่กับพี่ แต่ก็กดดันตัวเองจากคำคนอื่น
จนเกือบทำตัวเองเสียใจแล้วนะ แล้วกว่าจะรู้ตัวว่าทำไม่ดี
พี่ก็ไปเจ็บตัวซะไกล แต่ก็โชคดีที่ลมไม่เป็นอะไรมาก

เอ็นดูวี เหมือนเด็กน้อยเผชิญโลกกว้าง
และน้องก็ติดลมมาก จนอยากมีเวลาอยู่ด้วยกัน
ถ้าคุยกันแต่แรก คงไม่เป็นเรื่องแบบนี้
ลมใจเย็นพอดู เพราะรักหรอกเนาะ

น่ารักมากเลยค่ะ แล้วความเซี้ยวของเจ้าก้อนก็มาเหนือเสมอ
ทำลมไปต่อไม่เป็นหลายรอบ ทำให้เขินเองก็หลายครั้ง

ขอบคุณมากเลยนะคะ เรื่องสนุก น่ารัก น่าติดตาม
อ่านได้เรื่อยๆ เลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ
รออ่านตอนพิเศษจ้า

ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26
อ่านรวดเดียวเลยยย

น้องก้อน น่ารักมาก ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
น่ารักจัง พี่ลมใจเย็นและเป็นผู้ใหญ่มากเลย ถึงแม้ก้อนจะเครียดกับงานและเผลอพูดจาไม่น่ารักใส่พี่ลม แต่พี่ลมก็ไม่ตอกกลับด้วยการโมโหหรือใส่อารมณ์กับน้อง อยากได้แฟนแบบพี่ลมมม  :กอด1:

ออฟไลน์ kawisara

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1583
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-7
พี่รถกับข้าวกับน้องก้อนย้วย

ออฟไลน์ Tiffany

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1147
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
เป็นเรื่องราวที่น่ารักมากๆค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

ออฟไลน์ PandP

  • Déjame vivir esa fantasía.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-0
    • http://www.facebook.com/iAMpingPINGping
น้องก้อนน่ารักจริงๆเลย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ HappyYaoi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
งืออออ สนุกมากเลยค่ะ น้องก้อนน่ารักมาก ๆ

ออฟไลน์ junlifelove

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น่ารักกกก อยากมีน้องก้อนเป็นของตัวเอง อ่านแล้วอยากบีบๆๆๆๆๆ 55555
พี่ลมก็อบอุ๊น อบอุ่น คอยดูแล เอาใจ ดีงามมากๆ เลยค่ะ


ออฟไลน์ miikii

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1719
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
ใจดีตลอดเลยน้าพี่ลม
 :pig4:

ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2

ออฟไลน์ ทั่วหล้า

  • ไม่ช่างพูดแต่ช่างพิมพ์
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1049
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
เจ้าก้อนน่ารักกกกกกกกก

ผศิณเป็นไงบ้างนะอกแตกตายยัง?

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
น่ารักค่ะ อ่านสบาย เพลินๆ

ออฟไลน์ duckka

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
น้องก้อนเกือบไม่ได้เจอพี่ลมแล้วสิ มัวแต่ทำงาน

ออฟไลน์ Gatjang_naka

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 619
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ Natti

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 197
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

ออฟไลน์ reborn

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 675
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ TuEyyy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
เป็นเรื่องที่น่ารักมาก ๆ เลยนะคะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ นะคะ ฟิน~~~ละมุนมากค่ะ  :o8: :o8: :o8:

ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3013
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
น่ารักมากเลยค่ะเจ้าก้อนยุ้ย พี่รถกับข้าวด้วย

ออฟไลน์ unicorncolour

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1001
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
น้องก้อนผู้น่ารัก..พี่ลมก็ช่างแสนดี  o13

ตกใจตอนท้ายที่มีดราม่า เพราะมุ้งมิ้งน่ารักกันมาทั้งเรื่อง..ใจหายเลย  :hao5:

ผ่านไปด้วยดี..จบปิ๊ง  :mc3:

  :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Bb nale

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 559
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
ขอบคุณคนเขียนมาก น่ารักทั้งคู่เลย พี่ลมเอาใจใส่มาก น้องก็น่ารัก555

ออฟไลน์ sk_bunggi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
เนื้อเรื่องน่ารักดีค่า ชื่อเจ้าก้อนยุ้ยเหมือนกระต่ายหรือหนูแฮมเลย 55555

ออฟไลน์ q.tr

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เอ็นดูเจ้าก้อน

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
พี่ลมน้องก้อน
น่ารักสุดๆ

 :L2: :L2:

ออฟไลน์ Mookku_ps

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 25
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น่ารักมากเลย  :-[ ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคะ :pig4:

ออฟไลน์ chaoyui

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
เนื่อเรื่องน่ารักมากเลย เจ้าก้อนนนน

ออฟไลน์ ละอองฝน

  • แมวดำ
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 261
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +398/-2





วาเลนไทน์ 1











ดวงตาคู่ใสมองผ่านแว่นไปไล่มองคลิปวีดีโอในคอมพิวเตอร์ ผ่านไปครู่หนึ่งนักเขียนหนุ่มก็กดเมาส์หยุดคลิปเพื่อก้มลงมาเขียนรายละเอียดต่างๆ ลงในสมุดโน้ตบนตักเป็นระยะ ราวกับว่าเขากำลังย้อนวัยกลับไปเลกเชอร์ในชั้นเรียนมหาวิทยาลัยอย่างไรอย่างนั้น

จวบจนเข็มนาฬิกาหมุนวนไปโดยไม่รู้ตัว ระหว่างที่กวีกำลังกำลังจดจ่อกับสิ่งที่ทำอยู่นั้น เสียงสั่นครืดของโทรศัพท์ก็ทำให้เขาต้องวางปากกา

เมื่อกวีหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ชายหนุ่มก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าใครส่งข้อความมาหา

WAYU : วี [21:35 อ่านแล้ว]

WAYU : พี่กำลังจะออกจากร้านแล้ว [21:35 อ่านแล้ว]

WAYU : อยากได้อะไรไหมครับ [21:35 อ่านแล้ว]

ก้อนไงจะใครล่ะ : ไม่เอาครับ [21:37 อ่านแล้ว]

ก้อนไงจะใครล่ะ : พี่ลมเข้ามาเลย เดี๋ยวผมอุ่นกับข้าวรอ [21:37 อ่านแล้ว]

WAYU : โอเคครับ [21:38 อ่านแล้ว]

WAYU : พี่จะรีบเข้าไป [21:38 อ่านแล้ว]

ก้อนไงจะใครล่ะ : ขับรถดีๆ น้า [21:39 อ่านแล้ว]



กวีตอบกลับไปพร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์หมูขับรถไปให้ รอจนวายุอ่านและส่งสติ๊กเกอร์หมูยิ้มหวานกลับมา กวีจึงวางโทรศัพท์ และรีบกดพับหน้าจอคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กลง และซ่อนสมุดเอาไว้ในกระเป๋าเอกสาร

นักเขียนหนุ่มตั้งใจเอาไว้ว่าอย่างไร เขาก็จะไม่ยอมให้ความลับที่กำลังคิดจะทำเปิดเผยเด็ดขาด

ใช่แล้ว...เวลานี้กวีกำลังมีความลับ

โดยเรื่องทั้งหมดมันเริ่มมาจากคำพูดของเจนจิรา บ.ก.คนสนิทที่เพิ่งแวะมาหากวีเมื่อตอนกลางวัน...

“เบื่อจัง” เธอว่าขณะนั่งเขี่ยเส้นมาม่าผัดในจานที่กวีทำให้เป็นมื้อเที่ยง

“เบื่ออะไรครับ” นักเขียนหนุ่มเงยหน้าจากจานอาหารขึ้นมาถาม

“ไม่รู้สิ”

“เบื่องานหรือครับ”

“ก็ด้วย...แต่แบบว่า ไม่ใช่เหตุผลหลักหรอก”

“แล้วเหตุผลหลักของพี่คืออะไรล่ะ”

“เหงาอ่ะ อยากมีแฟน”

“หา? !”

“ทำตาถลนทำไมเล่า แค่อยากมีแฟนเอง ไม่ได้หรือไง”

“...ได้สิครับ ผมแค่ตกใจเฉยๆ อยู่ก็พูดเรื่องแฟนขึ้นมา ทุกทีไม่เห็นเคยบ่นเหงาเลย”

“ฉันอายุเข้าเลขสามแล้วนะปีนี้ มันก็ต้องมีบ้างแหละ ยิ่งใกล้จะช่วงวาเลนไทน์อีกแล้วด้วย งานเขียนที่ดูอยู่ก็มีแต่นิยายรัก แบบนี้ไม่ให้เหงาไหวหรือ”

“โถ่...พี่เจน” กวีคราง รู้สึกสงสารอีกฝ่ายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “ถ้าเหงาก็มาหาผมก็ได้นี่ครับ มากินขนมด้วยกัน จะได้มีเพื่อนคุย”

“แหมๆ คุณก้อน ทำอย่างกับคุณมีเวลาว่างให้ฉันนักแหละ ไหนจะปั่นต้นฉบับ ไหนจะคอยเทคแคร์แฟนอีก” เจนจิราเอ่ยแซว “เอ๊ะ! หรือว่าให้คุณลมเขาเทคแคร์ก็ไม่รู้สิ เห็นเจอกันทีไรมีแต่หิ้วของกินมาฝาก”

“ก็พี่ลมเขาใจดีนี่ครับ”

“สายเปย์”

“ไม่ใช่สักหน่อย เขาแค่เป็นห่วงกลัวผมไม่ยอมทำกับข้าวดีๆ กินเพราะขี้เกียจเท่านั้นแหละ”

“โอ้ยๆ พอๆ ยิ่งพูดก็ยิ่งเหม็นความรัก” เจนจิราโวยวาย “ทำไมฉันไม่มีแบบนี้บ้างนะ ฮื้อ~”

“ก็พี่ทำแต่งานนี่ วันๆ ได้เจอใครที่ไหน นอกจากคุณพศิน นักเขียนในความดูและ กับพี่ที่โรงพิมพ์...” กวีชะงักไปนิด ก่อนจะทำท่าเหมือนคิดอะไรออก ทว่าในสายตาเจนจิรา แววตาแบบนี้ดูไม่น่าไว้ใจที่สุด

“มีอะไร”

“นี่ไงพี่เจน ผมคิดออกแล้วว่าพี่จะไปหาแฟนได้จากที่ไหน”

“ที่ไหน”

“ก็ที่โรงพิมพ์ไง!”

“บ้า!”

“ไม่บ้าหรอก พี่เคยบอกว่าทางนั้นเขาก็โสดเหมือนกันไม่ใช่หรือ แถมพี่ก็คุยกันบ่อยด้วย อยู่ด้วยกันทุกช่วงเวลา แม้ก่อนปีใหม่ หรือวันหยุดนักขัตฤกษ์”

“คุยกันเรื่องงานทั้งนั้นแหละ แถมอีตาบ้านั่นยังปากจัดจะตาย โสดยังไงก็ไม่เอาด้วยหรอก ฉันยอมนอนกอดโน้ตบุ๊กข้ามคืนวาเลนไทน์อย่างโดดเดี่ยวยังดีเสียกว่า”

“ขนาดนั้นเลยหรือ”

“ก็ขนาดนั้นน่ะสิ! ลองให้แกไปดีลงานกับเขาดูสักทีนะ รับรองว่าวิ่งร้องไห้มาฟ้องคุณพศินแทบไม่ทัน”

“โห...ผมว่าพี่เจนก็พูดเกินไปนะเนี่ย”

“ลองดูไหมล่ะ”

“ไม่เอาดีกว่าครับ เกรงใจ แหะๆ” กวีหัวเราะเจื่อนๆ ก่อนฉุกคิดถึงใครอีกคนขึ้นมาได้ “พี่เจน”

“อะไรอีก”

“แล้วคุณพศินล่ะพี่ ทางนี้ก็ยังโสดไม่ใช่หรือ”

ครั้นได้ยินกวีเอ่ยประโยคนี้ บ.ก.คนดีของกวีก็แทบจะกรอกตาเป็นเลขแปด จากนั้นจึงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเซ็งสุดชีวิต

“คุณพศินเป็นเกย์”

“ห๊า!!”

“ตกใจอะไรเล่า นี่แกไม่รู้หรือไง”

“ก็ไม่รู้น่ะสิครับ...ไม่รู้จริงๆ” สาบานให้ขนมหมดไปจากตู้เย็น กวีไม่เคยรู้มาก่อนว่าพศินเป็นเกย์

“เฮ้อ...ก้อนนะก้อน ป่านนี้คุณพศินร้องไห้แล้ว”

“ร้องไห้ทำไมครับ ร้องที่ผมรู้ว่าเขาเป็นเกย์หรือ”

เจนจิรามองหน้านักเขียนของตัวเองอย่างเอือมระอา และตัดสินใจว่าจะไม่เอ่ยเรื่องที่คุณพศินเคยจีบกวีให้เจ้าตัวฟัง เพราะไม่อย่างนั้นเจ้าก้อนคงร้อง หา! ห๊า!! หา!!! อีกหลายรอบ

“...ช่างมันเถอะ เขาจะร้องไห้ทำไมก็เรื่องของเขา ว่าแต่วาเลนไทน์ปีนี้แกมีของขวัญอะไรให้แฟนหรือยัง” เธอเปลี่ยนเรื่อง

“ยังเลยครับ” กวีตอบตามตรง

“ไม่คิดจะทำอะไรให้เขาเลยหรือไง ไหนๆ เขาก็ดูแลแกมาทั้งปีเชียวนะ”

“ผมไม่รู้จะให้อะไรนี่”

“แล้วปีที่แล้วให้อะไรล่ะ”

“ไม่ได้ให้ครับ วาเลนไทน์ปีที่แล้วปั่นต้นฉบับงานหนังสือไง พี่เจนจำไม่ได้หรือ”

“อ๋อ...จำได้แล้ว” เจนพยักหน้ารับ ก่อนจะเสนอ “ความจริงน่าทำเซอร์ไพรส์อะไรให้เขาบ้างนะ แบบว่าเพิ่มสีสันให้ชีวิต เขาจะได้มีกำลังใจอยู่ดูแลแกต่อไปไงก้อน”

“พี่เจนพูดเหมือนพี่ลมป่วยใกล้ตายเลย” พูดจบกวีก็ถูกบ.ก.ดุเข้าให้คำหนึ่ง

“ปากเสีย!”

“โถ่...แค่ล้อเล่นครับ”

“ล้อเล่นไม่ได้นะ เรื่องแบบนี้” เธอยังขมวดคิ้วมุ่น ทำหน้าไม่พอใจ “แล้วเรื่องวาเลนไทน์น่ะ ฉันพูดจริงๆ นะ น่าจะทำอะไรให้เขาบ้าง จัดทริปเซอร์ไพรส์ไปเที่ยวด้วยกันสองต่อสองก็ยังดี เห็นแกบอกเขาชอบเที่ยวไม่ใช่หรือ”

“ครับ...แต่ทุกทีพี่ลมจัดทริปน่ะ”

“นั่นไง คราวนี้แกก็เป็นคนจัดบ้างไงก้อน รับรองเซอร์ไพรส์แน่”

“แต่ผมไม่รู้จะเลือกที่ไหน พี่เขาน่าจะเคยไปมาหมดแล้วนะ”

“ที่ไหนก็จิ้มๆ เลือกไปเถอะ” เธอเอ่ยอย่างขัดใจ แต่ก็ยังแนะนำต่อ “จุดประสงค์คือได้ใช้เวลาร่วมกัน แบบโรแมนติกๆ โดยมีแกเป็นคนคิดทำอะไรให้บ้าง ฉันว่าเท่านั้นคุณลมคงดีใจตายแล้วล่ะ”

“พี่เจนว่าดีหรือ” สารภาพตรงนี้เลยว่า พอกวีได้ยินที่เจนจิราพูด เขาเองก็คล้อยตามไม่น้อย

“ดีสิ”

“งั้นผมจะลองคิดดูแล้วกัน”

“รีบคิดซะล่ะ จะได้จองที่พัก จองตั๋วเครื่องบินบลาๆ ใกล้วาเลนไทน์แล้วด้วย ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน ทริปฟรุ้งฟริ้งๆ แบบนี้ฉันล่ะชอบนัก แต่ไม่มีโอกาสได้ไปกับใครสักที...เฮ้อ~”

“ขอบคุณครับพี่เจน” กวียกมือไหว้บ.ก.สาว เพราะเธอช่วยจุดประกายความคิดให้เขาได้ดีเหลือเกิน ทว่ายังไม่วายหยอกไปอีกประโยค “พี่เจนอาจได้ไปก็ได้นะ ถ้ายอมคุยกับพี่ชายในโรงพิมพ์ดีๆ”

“พ๊อ!! ไม่ต้องชงแล้ว เพราะชงยังไงก็ชงไม่ขึ้นโว้ย!!”













ความลับของกวีคือ เซอร์ไพรส์วายุในวันวาเลนไทน์

เพราะวาเลนไทน์ในปีแรกของพวกเขาไม่มีอะไรพิเศษ ซ้ำยังทะเลาะกันรุนแรง กวีจึงตั้งใจเอาทั้งหมดมาชดเชยในปีนี้

ในตอนแรกเขาตั้งใจว่าจะจัดทริปพาวายุเที่ยวเหมือนที่เจนจิราเสนอ แต่เพราะความไม่พร้อมบวกกับระยะเวลาที่กระชั้นเข้ามา ทำให้คนที่ไม่เคยคิดอยากจะไปเที่ยวไหนต้องเปลี่ยนแผน

เหมือนที่บ.ก.ของเขาบอก จุดประสงค์ของวันแห่งความรัก คือ การได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกัน และสร้างความทรงจำดีๆ ให้กลับมายิ้มทุกครั้งที่คิดถึง เขาจึงปรับเปลี่ยนและทำอะไรในแบบของตัวเอง

โดยพื้นฐานกวีเป็นคนที่ชอบเล่นอินเตอร์เน็ต ดังนั้นไอเดียที่ได้จึงมาจากข้อมูลที่เสิร์ชหา รวมเข้ากับความชอบส่วนตัวของเขา นั่นคือการทำอาหาร

เมื่อคิดทุกอย่างมาดีแล้ว กวีจึงตัดสินใจจัดปาร์ตี้เล็กๆ ที่บ้าน โดยจะต้องหาซื้ออุปกรณ์ตกแต่ง รวมทั้งคิดเมนูในปาร์ตี้ทั้งหมด และสิ่งที่เขาต้องหัดทำเป็นพิเศษ คือ ช็อกโกแลต

ทีแรกเขาตั้งใจว่าจะซื้อช็อกโกแลตแบบสำเร็จรูปมาให้ แต่พอลองเปิดหาวิธีทำ กวีก็เปลี่ยนใจ เพราะถ้าได้ให้อะไรที่เป็นของทำเอง และได้เห็นว่าคนรับชื่นชอบ คงเป็นความรู้สึกดีไม่น้อย

กวีเรียนวิธีทำช็อกโกแลตในแบบต่างๆ ตามยูทูป ทั้งจดสูตร วัสดุ และเทคนิคต่างๆ เอาไว้ในสมุด ก่อนจะออกไปซื้อของทั้งหมดเพื่อกลับมาหัดทำ

เวลานี้สิ่งที่ยากที่สุดไม่ใช่การเรียนรู้และทดลอง แต่มันคือการออกไปซื้อของข้างนอกด้วยตัวเองต่างหาก!

เพราะวัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในคราวนี้ กวีไม่สามารถสั่งซื้อในร้านพี่รถกับข้าวได้เหมือนเก่า ด้วยกลัวว่าเจ้าของร้านพี่รถกับข้าวจะระแคะระคายจนในที่สุดก็จับได้ขึ้นมา

ดังนั้นเพื่อความเซอร์ไพรส์ เขาจึงต้องกำหนดวันเพื่อจะได้ออกไปซื้อของแต่เช้า

ซึ่งวันที่ว่าก็คือพรุ่งนี้

นักเขียนหนุ่มทบทวนแผนการของตัวเองในใจ จากนั้นจึงเดินฮัมเพลงเบาๆ ออกไปอุ่นอาหารเย็นรอคนรักอย่างอารมณ์ดี

วันนี้เขาลองทำแกงมัสมั่นเนื้อเป็นครั้งแรก เพราะรู้มาจากคุณนายวารี ว่าวายุบ่นอยากกินแกงมัสมั่นเนื้อตอนที่โทรหาสองวันก่อน

เดี๋ยวนี้กวีสนิทกับครอบครัวของวายุมากกว่าเดิม เพราะระหว่างปีนี้เขาไปมาหาสู่กันบ่อย บางครั้งวายุก็เป็นคนพาเขาไปเชียงราย และหลายๆ ครั้งพ่อและแม่ของอีกฝ่ายก็ขึ้นมาเที่ยวกรุงเทพฯ นี่ยังไม่นับรวมที่คุณวารีชอบโทรหาเขาทุกๆ สองหรือสามวัน

แต่กวีก็คิดว่าเป็นแบบนี้ดีแล้ว ทั้งเขา วายุและครอบครัวของอีกฝ่ายจะได้อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข จะมีก็แต่วายุที่ได้พบแม่ของเขาปีละครั้ง ส่วนพี่พันก็เจอกันนานๆ ที

หลังจากอุ่นข้าวอุ่นแกงได้ที่ กวีก็มองดูเวลาและคิดคำนวณในใจว่าอีกไม่นานคนรักของเขาคงมาถึง เห็นดังนั้นนักเขียนหนุ่มจึงเจียวไข่ใส่หมูสับเพิ่มอีกอย่าง

ครั้นเจียวไข่และตักแกงในถ้วยไปวางบนโต๊ะเรียบร้อย เสียงออดหน้าประตูก็ดังขึ้นพอดิบพอดี

กวีรีบเช็ดไม้เช็ดมือและวิ่งออกไปเปิดประตูทั้งผ้ากันเปื้อน ก่อนจะเปิดประตูต้อนรับคนรักที่ยืนรอพร้อมรอยยิ้มและ...ถุงขนม

“มาแล้ว!”

“ครับ พี่มาแล้ว” อีกฝ่ายยิ้มบางก่อนจะเดินเข้าประตูมาดึงเขาไปหอมหัว “คิดถึงจัง”

“เพิ่งออกไปเมื่อเช้าเองครับ”

“ออกไปเมื่อเช้าก็คิดถึงได้” คนปากหวานว่า

“มาครับๆ ถอดรองเท้าเข้าบ้านก่อน ผมเอากับข้าวขึ้นโต๊ะเสร็จพอดี”

“วันนี้มีไข่เจียวหรือ”

“พี่ลมรู้ได้ไง นี่ผมเปิดเครื่องดูดควันแล้วนะ”

“พี่ได้กลิ่นจากหัวเราเมื่อกี้ไงครับ” เจ้าตัวเฉลย ก่อนจะยืนถุงขนมให้ “อ่ะ พี่ซื้อทาร์ตชีสมาฝาก เอาไว้กินหลังอาหาร”

“โห...ให้กินทาร์ตชีสหลังอาหารแบบนี้ พี่ลมกะขุนกันใช่ไหม” ถึงจะบ่น แต่กวีก็รับของฝากมาถือไว้อย่างทะนุถนอม

“ต้องขุนสิ เดี๋ยวผอมแล้วกอดไม่เต็มมือ” อีกฝ่ายว่าพร้อมกับทำตาเจ้าเล่ห์ กวีจึงได้แต่แสร้งทำเป็นมองไม่เห็น และเดินนำเข้าไปในครัว



กวีคิดว่าตัวเองตัดสินใจถูกที่หัดทำมัสมั่นเนื้อตามที่แม่ของวายุบอก เพราะวันนี้พี่ลมของเขาดูเจริญอาหารเป็นพิเศษ จนถึงตอนนี้ก็ตักข้าวเพิ่มตั้งสองครั้ง พานให้คนทำยิ้มหน้าบาน

“อร่อยไหมครับ”

“อร่อยมากๆ” วายุเอ่ยชม ขณะช่วยล้างจานให้

“เอาไว้ผมจะทำให้กินอีกบ่อยๆ”

“ขอบคุณครับ” เจ้าตัวหันมายิ้มให้เขา

“ไม่เป็นไรครับเห็นคนกินอร่อยผมก็ชื่นใจแล้ว”

“แต่วีเก่งจริงๆ นะ เพิ่งหัดทำครั้งแรกยังอร่อยขนาดนี้”

“พี่ลมชมเกินไปแล้ว”

“พี่พูดจริง นี่ทำเอาพี่ตบะแตกเพิ่มข้าวไปตั้งเยอะ สงสัยวันพรุ่งนี้ต้องลงไปวิ่งซะแล้ว”

“วิ่งที่ไหนครับ”

“ก็ฟิตเนสข้างล่างไง สนใจไปด้วยกันไหมล่ะ”

“นี่คืนนี้พี่ลมจะมาค้างกับผมอีกหรือครับ!”

“ทำไมครับ ไม่อยากให้พี่มานอนด้วยหรือ”

“เปล่าสักหน่อย” กวีรีบแย้งเพราะกลัวพี่เข้าใจผิด “ผมแค่ดีใจเท่านั้นเอง ก็เห็นปรกติพี่นอนนี่อาทิตย์ละวันสองวัน แต่อาทิตย์นี้นอนทุกวันเลย”

“ก็บอกแล้วไงว่าพี่คิดถึงวี...อีกอย่าง พอชวนไปนอนที่ห้องพี่ วีก็ไม่ค่อยไป”

“ผมชอบนอนบนกองหมอนที่คอนโดมากกว่านี่ครับ”

“อ๋อ...งี้นี่เอง งั้นเอาไว้พี่จะหาซื้อหมอนนิ่มๆ มากองบนเตียงที่ห้องบ้างดีกว่า”

เห็นคนรักทำหน้าเอาจริงเอาจังกับการซื้อหมอน กวีก็หลุดขำออกมาเบาๆ อันที่จริงเขาไม่ได้มีปัญหาหรืออึดอัดกับการไปนอนที่ร้านพี่รถกับข้าว เพียงแต่กวีขี้เกียจเดินทางไปๆ มาๆ กวีจึงใช้ความเอาแต่ใจที่มี เลือกฝังตัวอยู่ที่ฐานทัพของตัวเองแทน

หลังจากล้างจากเรียบร้อย กวีก็ถูกวายุไล่ต้อนให้ช่วยเข้าไปสระผม จนกลายเป็นว่าพวกเขาต้องอาบน้ำด้วยกัน และลากยาวไปทำอะไรๆ ต่อบนเตียง









หลังผ่านกิจกรรมเผาผลาญพลังงานไปแล้ว กวีก็ลมตัวลงซบบนอกแกร่งอย่างหมดแรง นักเขียนหนุ่มเกือบผล็อยหลับอยู่รอมร่อ แต่เสียงคนขี้รังแกก็เรียกสติเขาไว้ก่อน

“วีครับ”

“...ครับ” กวีตอบรับเสียงคางยาน

“จะหลับแล้วหรือ”

“ครับ”

“คืนนี้ให้พี่ปลุกทำงานไหม”

“ไม่ต้องหรอกครับ ผมว่าน่าจะลุกไม่ไหว” ก็วายุเล่นจับเขาออกกำลังกายใต้ผ้าห่มท่านั้นท่านี้ กวีคิดว่าที่เขาไม่สลบไปก่อนก็เก่งมาแล้ว

” หึๆ” อีกฝ่ายหัวเราะเหมือนตัวร้ายในการ์ตูนดิสนี่ย์ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งคลึงสะโพกเขาเล่น “แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว คราวหลังลงไปออกกำลังกายกับพี่ดีกว่าจะได้ไม่หมดแรงง่ายๆ”

“ฮื้อ...พี่ลมอย่าแกล้งผมสิ”

“ฮ่าๆ ๆ โอเค ไม่แกล้งก็ได้ครับ” พอหัวเราะร่วนอย่างถูกใจที่แกล้งเขาได้ วายุก็พลิกกลับมาเป็นผู้ชายอบอุ่นอีกครั้ง “แต่วีครับ”

“ครับ”

“พี่อยากจะถามอะไรสักหน่อย”

“อะไรครับ”

“วันที่ 14 วีว่างไหม”

“14 ที่จะถึงนี้หรือครับ”

“อื้ม 14 กุมภาฯ น่ะ”

หลังได้ยินชัดว่าวายุพูดถึง 14 เดือนไหน กวีก็ตาตื่นขึ้นมาทันที เขาผงกหัวขึ้นมองหน้าคนถาม ก่อนจะเลือกที่จะถามกลับแทนให้คำตอบ

“ทำไมหรือครับ”

“พี่จะชวนไปกินข้าวนอกบ้านน่ะ พอดีเจอร้านดีๆ สนใจไหม”

ถ้าเป็นในยามปรกติกวีคงรีบตอบตกลงโดยไม่ต้องคิด แต่ครั้งนี้ไม่เป็นแบบนั้น

นักเขียนหนุ่มอึกๆ อักๆ อยู่ครู่หนึ่ง ใจก็ไม่อยากปฏิเสธ เพราะรู้ว่าที่พี่ชวนเนื่องจากเป็นวันพิเศษ แต่ถ้าเกิดเขาตอบตกลง แผนการที่วางไว้ว่าจะเป็นฝ่ายเซอร์ไพรส์คงมีอันต้องล้มไม่เป็นท่า

ชายหนุ่มนิ่งคิดอยู่อึดใจหนึ่ง สุดท้ายจึงเลือกที่จะเป็นคนทำเพื่อวายุบ้าง

...แต่ขั้นแรกเขาต้องโกหกให้แนบเนียนเสียก่อน

“ผมมีงานต้องทำน่ะครับ”

“หืม? มีงานหรือ”

“ครับ”

“ด่วนไหม”

“ก็ต้องรีบส่งเหมือนกัน นี่ก็เร่งทำแล้วนะ แต่มันคงไม่เสร็จ แล้ววันที่ 15 ต้องส่งพอดีด้วย”

เป็นครั้งแรกที่กวีตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ เขาก้มหน้าลงไม่มองตาวายุ เพราะกลัวจะถูกจับได้ และพยายามทำเสียงให้หงอยที่สุด

“อ๋อ วีลงนิยายรายปักษ์นี่เนอะ”

“...ครับ...น่าเสียดายจัง อดไปกินข้าวข้างนอกเลย”

แทนที่วายุจะต่อว่าที่กวีไม่มีเวลาให้ แต่อีกฝ่ายกลับปลอบใจเขาแทน กวีก็รู้อยู่แล้วว่าเรื่องต้องลงเอยแบบนี้ด้วยรู้นิสัยของพี่ดี

“ไม่เป็นไรนะ เอาไว้วีเสร็จงานเมื่อไหร่ พี่จะพาไปกิน ดีไหมครับ”

“ดีครับ” เขาเว้นไปนิด “พี่ลมไม่โกรธผมนะ”

“พี่จะโกรธวีได้ไงล่ะ อย่าคิดมากสิ” นอกจากน้ำเสียงอบอุ่นและเข้าอกเข้าใจแล้ว วายุยังก้มลงหอมบนกลุ่มผมเหมือนที่ชอบทำ และดึงเขาเข้าไปกอดแน่น “นอนนะครับ”

“ครับ”

“ฝันดีนะเจ้าก้อนยุ้ยของพี่”

“ฝันดีครับพี่ลม”

กวีแสร้งหลับตาลงก่อนพรูดลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก โชคดีเหลือเกินที่พี่ลมของเขาไม่สงสัยสักนิด ไม่อย่างนั้นทุกอย่างคงพังไม่เป็นท่า

นักเขียนหนุ่มนึกขอโทษคนรักในใจอีกครั้ง ก่อนปล่อยให้ตัวเองด่ำดิ่งลงสู่ห้วงนิทราในที่สุด









----------------------------------------------------------------------





วาเลนไทน์มาช้าไปวันนึง

อย่าว่ากันน้า




ปล.ฝนมีเปิดขายรอบสต๊อกนะคะ เข้าไปดูรายละเอียดในเพจน้า



ละอองฝน.

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-02-2019 17:27:16 โดย ละอองฝน »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด