Photo(11)
"คุณวิชัยส่งรายละเอียดกับสัญญามาให้แล้วนะ กูขอถ่ายหลังไฟนอล แกก็โอเค"
เจอหน้าเพ้นท์ตอนเช้าใต้ตึกก่อนเข้าเรียนเอฟก็ชวนคุยเรื่องงานเป็นอย่างแรก ตากล้องฝีมือดีวางกระเป๋าบนโต๊ะนั่งลงฝั่งตรงข้าม ก่อนหยิบมือถือขึ้นมาส่งไฟล์เอกสารที่เขาเพิ่งได้รับมาให้ทางไลน์
"คอนเซ็ปต์อย่างแจ่มเลยมึง"
"ก็แค่คู่รัก แจ่มตรงไหนวะ"
"คู่รักมันก็ทำอะไรได้หลายอย่างไงมึง ไม่ใช่เอากันอย่างเดียว"
"มึงก็ลงต่ำตลอด" เพ้นท์ส่ายหน้าใส่ ก้มหน้ามองโทรศัพท์ในมือที่เพิ่งเปิดไฟล์ที่เอฟส่งให้ แต่พอเห็นตัวหนังสือยุบยับเต็มหน้าจอก็อยากจะปิดทิ้งทันที
"รายละเอียดกับสัญญามึงไปอ่านเอาเองนะ คร่าวๆ คือถ่ายคู่สามชุด ถ่ายเดี่ยวคนละชุด"
"จะได้ใส่ใช่มั้ยชุดน่ะ"
"หรือถ้ามึงไม่อยากใส่ก็แล้วแต่ กูบอกคุณวิชัยให้ได้นะ เนื้อเน้นๆ ไปเลย จบ"
"จบบ้านมึงสิ"
"ไม่มึง รอบนี้ไม่จบบ้านกู เพราะบ้านกูไม่ใช่สตูถ่ายทำอีกต่อไป"
"สัด" ด่าแบบเสียงดังฟังชัด กวาดสายตาอ่านเอกสารคร่าวๆ ก่อนปิดมันไปเพราะสมองยังไม่พร้อมจะรับสารใดๆ ก่อนเข้าเรียน
วันไหนทัพไม่ออกเที่ยวหรือไม่ติดงานที่คณะเพ้นท์มักจะซื้อกับข้าวกลับมากินที่หอด้วยกันเสมอ อาจจะพิเศษหน่อยที่วันนี้ทัพเดินมารับเขาที่คณะ สร้างความงุนงงให้กับเอฟที่ยังไม่รู้ข่าวดีเรื่องความสัมพันธ์ของเพื่อนเป็นอย่างมาก
"อะไรยังไงวะ มีมารับ"
"มึงยังไม่บอกเพื่อนเหรอ" ทัพถามด้วยใบหน้ากวนอวัยวะเบื้องล่างตามนิสัย เพ้นท์เองก็ถามกวนกลับอย่างไม่ยอม
"ต้องบอกด้วยเหรอ"
"ใช่ซี่ ความสัมพันธ์ของเรามันไม่สำคัญเลยใช่มั้ย"
"เดี๋ยวๆ ความสัมพันธ์อะไรบอกกูที หรือว่ามึงสองคน..." เอฟปิดปากเบิกตากว้างก่อนจะทำหน้าซาบซึ้งเหมือนจะร้องไห้ เล่นใหญ่จนทัพกับเพ้นท์กลอกตาหันหน้าหนีเพราะไม่อยากมอง
"กูว่ากลับเถอะ" แล้วเพ้นท์ก็หันหลังเดินจากไปอย่างไม่ใยดี
"อ้าวมึง เดี๋ยวก่อน! มาเคลียร์กับกูก่อน ไอ้ทัพ! มึงอย่าเพิ่งหนี" กำลังตั้งท่าจะโวยวายทัพก็หันหลังเดินไปอีกคน เอฟเลยต้องเลิกเล่นรีบวิ่งตามไปเพื่อถามให้รู้เรื่องจะได้หายคาใจ
เอฟวิ่งไปขวางหน้าทั้งสองคนไว้ ยืนจังก้ามองทัพกับเพ้นท์สลับกัน เดี๋ยวนี้ริอ่านมีความลับกับเพื่อน
"มึงมีความลับอะไรบอกกูมา"
"เห็นมึงทำหน้ารู้ดีก็คิดว่ารู้แล้วซะอีก"
"กูไม่ใช่หมอดูเพ้นท์ ถึงจะดูมึงออกก็เถอะ ถ้าให้เดา...มึงเรียบร้อยไอ้ทัพแล้วใช่มั้ย"
"เรียบร้อยอะไรพูดดีๆ นะมึง"
เอฟยิ้มได้ใจเมื่อเห็นเพื่อนมีพิรุธ ส่วนทัพแค่ยืนฟังสองเพื่อนรักเถียงกันเงียบๆ เขาไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองอะไรที่เรื่องนี้ยังเป็นความลับ กลับนึกสนุกเสียด้วยซ้ำที่เพ้นท์ถูกต้อนเพราะรู้ดีว่านิสัยเป็นยังไง
เป็นนิสัยที่น่าโดนแกล้ง
"มึงไม่บอกกูก็คิดในแบบของกูไง"
"มึงคิดอะไร"
"ไม่บอก"
"เอฟ!"
"มันอยู่ในจินตนาการกู"
"จินตนาการอัปรีย์ของมึง"
"ก็แล้วแต่มึงจะคิดเลยจ้า"
"แค่เป็นแฟนกันเว้ย! มึงหยุดเรื่องกามๆ เลยนะ" สุดท้ายเพ้นท์ก็เป็นฝ่ายแพ้ยอมพูดออกมาก่อนอย่างที่คิดไว้ ทัพเกือบหลุดหัวเราะ ส่วนเอฟยิ่งเล่นใหญ่กว่าเดิม
"โหมึง ไวไฟเฟ่อ เป็นแฟนกันแล้ว นี่กูยังคิดไม่ถึงขั้นนั้นเลยนะ กูคิดว่ามึงแค่กุ๊กกิ๊กๆ บอกชอบกันไรงี้ แล้วกูก็ไม่ได้คิดอะไรกามๆ ด้วย"
"สาบาน"
"สาบานให้พวกมึงรักกันจนตายเลย"
"ไอ้เหี้ยเอฟ กวนตีน"
"พอๆ เลิกเถียง พวกกูจะไปหาอะไรกินกัน มึงจะไปด้วยมั้ย" เห็นเพ้นท์แพ้หมดรูปจนเถียงอะไรต่อไม่ได้นอกจากด่าทัพเลยเข้ามาห้ามแล้วชวนเปลี่ยนเรื่อง แน่นอนว่าเอฟต้องปฏิเสธ
"ไม่อยากไปเป็นกองขี้ควายว่ะ พวกมึงไปกันเถอะ เดี๋ยวอดจู๋จี๋กัน"
"เนี่ยเอฟ มึงชอบแซวแบบเนี้ย"
"ก็หยอกเล่นมั้ยมึง เพื่อนมีแฟนกูก็ดีใจ อีกอย่าง..." เอฟเว้นไว้แล้วยักคิ้วหลิ่วตาใส่ในฐานะที่รู้กัน ก็ในเมื่อเป็นแฟนกันแล้ว กับเรื่องงาน อะไรๆ ก็น่าจะง่ายขึ้น
เพ้นท์ไม่เถียงอะไรต่อเพราะต่อปากต่อคำไปก็มีแต่แพ้กับแพ้ ไม่รู้ทำไมตัวเขาถึงได้รันทดนัก ทั้งขี้ตกใจ แถมยังใจอ่อนง่าย ฝีปากเลเวลน้อยกว่าพวกมันสองคนอีกต่างหาก ตัวก็เล็กกว่า สรุปง่ายๆ ก็คือแพ้หมดทุกทาง
จบประเด็นวุ่นวายที่ชวนให้ปวดหัวต่างคนต่างบอกลาก่อนทัพจะโอบไหล่พาคนหน้าบึ้งให้เดินไปด้วยกัน ส่วนเอฟก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง คืนนี้เขาจะลงรูปแรกของเซ็ตก่อนแช่ออนเซ็น
FxxanPxx ทวีต
ทัพคว้ามือถือที่วางอยู่ข้างหมอนขึ้นมาดูเมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นตอนสามทุ่มตรง เขาวางชีทลงบนตัก ที่จริงก็อยากจะตั้งใจอ่านหนังสือแต่เพราะรูปที่เพิ่งถูกโพสต์มันทำให้เขาสนใจคนที่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ที่โต๊ะหนังสือข้างๆ มากกว่าการอ่านหนังสือเตรียมสอบเป็นไหนๆ
"เพ้นท์"
"อะไร"
"เอฟมันโพสต์รูปแล้วนะ"
"แล้ว" ถามกลับโดยที่สายตายังจับจ้องที่ตัวหนังสือแม้สมาธิจะเตลิดหนีไปหมดแล้วก็ตาม
"ขนาดเห็นแค่ต้นคอยังเซ็กซี่อ่ะ"
"จะตื่นเต้นทำไมวะก็เห็นมาหมดแล้ว"
"หมายถึงตัวมึงเหรอ"
"รูปเว้ย!"
ทัพยั่วยุสำเร็จเมื่อเพ้นท์หันขวับมามอง แล้วก็เพิ่งรู้ตัวว่าโดนหลอกตอนเห็นรอยยิ้มหวานๆ ส่งมาให้
"อย่ากวนดิ เดี๋ยวอ่านไม่ทัน"
"อ่านไม่ทันก็เห็นเอตลอด สนใจกูหน่อย แป๊บเดียว ไม่เป็นไรหรอก" ทัพขยับนั่งพิงหัวเตียงก่อนตบที่ว่างระหว่างขาเรียกให้มานั่งด้วยกัน ซึ่งเพ้นท์ก็ยอมทำตามแต่โดยดี
หย่อนตัวนั่งลงได้คนตัวเล็กกว่าก็โดนสวมกอดจากด้านหลัง ทัพเปิดรูปที่เพิ่งถูกโพสต์ให้ดู จำได้ว่ารูปนี้เขาเองก็ช่วยเลือกด้วยเหมือนกัน
"มึงสวย" ไม่พูดเปล่ายังก้มลงจูบเบาๆ ที่หลังคอ เพ้นท์ขยับหนีเล็กน้อยด้วยความตกใจ แต่ไม่ได้โวยวายเหมือนเมื่อก่อน
"รู้แล้ว"
"ไม่คิดจะถ่อมตัวเลย"
"เล่นพูดกรอกหูกูตลอดจะให้ถ่อมตัวไปทำไม ดูตอแหลมาก"
"มึงแม่งไม่มุ้งมิ้งเลย"
"เครียดเรื่องสอบอยู่ จะให้มุ้งมิ้งอะไรนักหนา"
"ผ่อนคลายไงผ่อนคลาย เครียดมากไม่ดี" มือช่วยนวดที่ขมับแต่ปากคลอเคลียอยู่ที่แก้ม แม้เพ้นท์จะรู้สึกเหมือนโดนคุกคามอยู่หน่อยๆ แต่เพราะเขาเองชอบถึงได้ยอมให้ขนาดนี้
"เออทัพ รายละเอียดกับสัญญาถ่ายคู่มาแล้วนะ เอฟส่งให้ยัง"
"ยังนะ ไม่เห็นมันส่งอะไรมา"
"งั้นเดี๋ยวกูส่งให้" บอกแล้วทำท่าจะลุกไปหยิบมือถือที่วางทิ้งไว้บนโต๊ะ แต่คนที่กอดอยู่ไม่ยอมให้ลุก
"ค่อยส่งทีหลังก็ได้"
"แต่มึงควรปล่อยกูได้แล้วทัพ จะไปอ่านหนังสือต่อ"
"เดี๋ยวดิ ที่จริงกูมีเรื่องอยากขอให้มึงช่วยหน่อย"
"ช่วยอะไร" ถามออกไปด้วยความหวาดระแวง เมื่อเพ้นท์เอี้ยวหน้ากลับไปหาปลายจมูกก็ชนกับคนที่กอดอยู่พอดี
"สอนกูถ่ายแบบหน่อยดิ"
เพ้นท์มองหน้าแฟนตัวเองแล้วกะพริบตาปริบๆ อย่างนึกไม่ถึง เล่นขอมาแบบนี้อย่าหวังเลยว่าเขาจะได้กลับไปอ่านหนังสือต่อได้อย่างสบายใจ คิดผิดมหันต์ที่พูดเรื่องรายละเอียดกับสัญญาถ่ายแบบคู่ออกไป
"ก็โพสต์ๆ ไปนั่นแหละ กูก็ไม่ได้เก่งอะไรขาดนั้น ถ่ายไม่เห็นหน้าอ่ะ มึงไม่ต้องซีเรียสหรอก หรือถ้าเครียดนักถอนตัวไปเลยก็ได้" ไม่ช่วย ไม่สนับสนุน หนำซ้ำยังขับไล่อีกต่างหาก
"ทำแบบนั้นก็เสียงานเสียการมั้ยล่ะ แล้วใครว่ามึงไม่เก่ง ถึงไม่เห็นหน้าแต่มันก็ต้องสื่ออารมณ์ผ่านร่างกายอยู่ดี"
"งั้นก็ปล่อยกูก่อน"
จะปฏิเสธต่อไปก็ป่วยการ เพ้นท์ขยับออกห่างแล้วนั่งหันหน้าเข้าหาเมื่อทัพยอมคลายอ้อมกอดออก เด็กที่เรียนเศรษฐศาสตร์อย่างเขาไม่ได้รู้เทคนิคอะไรนักหรอก ไม่ใช่มืออาชีพและไม่ได้จะคิดจริงจังด้านนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นจากความนึกสนุกล้วนๆ ท่าโพสต์ส่วนใหญ่เอฟก็เป็นคนคิดให้ แถมยังคอยกำกับตอนถ่ายตลอด งานทั้งหมดยกความดีความชอบให้ตากล้องคนเดียวยังได้ เขามีหน้าที่โชว์เรือนร่างก็แค่นั้น
"กูไม่เคยถ่ายคู่นะ ไม่รู้จะช่วยอะไรได้หรือเปล่า"
"แค่อยู่ข้างๆ กูก็ช่วยได้เยอะแล้ว" ทัพยิ้มบางๆ ก่อนดึงเพ้นท์ให้มานั่งตักอีกรอบ สองแขนกอดเอวไว้หลวมๆ ขณะที่สองขาของคนในอ้อมกอดคล้องเอวเขาไว้เช่นกัน
เรื่องรายละเอียดงานเป็นยังไงทัพเองก็ยังไม่รู้ แต่ถ้าถ่ายในธีมคู่รักแค่เป็นเขาสองคนก็น่าจะพอแล้วหรือเปล่า
หลังจากโดนดึงให้มานั่งเผชิญหน้าเพ้นท์ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยสักคน ถ่ายรูปเล่นกับแฟนก็ยังไม่เคย กับคนที่ชอบก็อาจจะพอมีอยู่บ้าง แต่ที่ไม่มีแน่ๆ คือการที่ต้องถ่ายให้มันออกมาเซ็กซี่อย่างที่ทำอยู่ตอนนี้
"กูไม่รู้ว่าต้องทำยังไง" เพ้นท์สารภาพออกมาหลังจากเล่นจ้องตากันอยู่สักพัก หน้าเริ่มร้อนใจเริ่มเต้นแรง ความจริงแล้วไม่ใช่ว่าคิดไม่ออก แต่เพราะคิดออกแต่ฉากบนเตียงเลยไม่กล้าพูดออกไป
"ตอนนี้มึงคิดอะไรอยู่ แค่ทำในสิ่งที่มึงอยากทำกับกู"
"ให้มึงเป็นฝ่ายทำไม่ง่ายกว่าเหรอ" บอกออกไปแบบนั้นเพราะคิดว่าทัพอาจจะมีไอเดียดีๆ คิดท่าโพสต์ได้ แต่ดูเหมือนว่าเพ้นท์จะคิดผิด
"จะให้กูทำแน่นะ"
"ตอนนี้เริ่มไม่แน่ละ"
"มึงรักกูแบบไหนล่ะ แสดงมันออกเป็นภาษากายก็แค่นั้นเอง"
"มันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ก็ลองดู"
เพ้นท์ชักเริ่มไม่แน่ใจว่าใครเป็นศิษย์ใครเป็นครูกันแน่ จากที่ถูกขอให้สอนกลับกลายเป็นคนรับคำสอนเสียเอง เขานี่เป็นคุณครูที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย
"กูต้องถอดเสื้อมั้ย" หากพูดถึงรูปของเขาก็ต้องนึกถึงชายที่สวมเสื้อผ้าน้อยชิ้น ที่ภาพออกมาเซ็กซี่ได้ก็เพราะโชว์เรือนร่าง แต่กับการซ้อมต้องลงทุนทำถึงขั้นนั้นเลยหรือเปล่า
"มึงอยากถอดเหรอ"
"จริงๆ คือไม่ แต่มันต้องเซ็กซี่ไง"
"เซ็กซี่ไม่จำเป็นต้องแก้ผ้าเสมอไป สำหรับมึงแค่นี้ก็เซ็กซี่แล้ว" พูดยังไม่ทันจบประโยคดีทัพก็ผลักเพ้นท์ให้นอนราบไปกับเตียง ล็อกแขนทั้งสองข้างไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียว แล้วใช้มืออีกข้างเลิกเสื้อขึ้นเล็กน้อยให้เห็นหน้าท้องขาวๆ กับเอวเล็กๆ
"เล่นอะไรเนี่ย"
"ทดสอบให้ดูไง ยิ่งมึงบิดตัวยิ่งดูเซ็กซี่รู้มั้ย ไม่จำเป็นเลยว่าต้องแก้ผ้า เหมือนรูปที่ไอ้เอฟโพสต์วันนี้ไง เห็นแค่ต้นคอด้านหลังยังเซ็กซี่ได้เลย" ทัพปล่อยมือที่ล็อกเพ้นท์ออก มองคนที่ยังนอนอยู่ท่าเดิมพยักหน้ารับหงึกหงัก ไม่รู้คนทำจะรู้ตัวไหมว่ามันเป็นการรับทราบที่ยั่วยวนที่สุด
เสื้อที่ถูกเลิกขึ้น แขนที่วางอยู่เหนือหัว กับการบิดตัวให้เห็นสัดส่วนชัดเจน ทุกทวงท่ายังถูกจัดวางไว้แบบเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง มองแล้วทัพอยากลุกไปหยิบมือถือมาถ่ายรูปเก็บภาพเอาไว้ หากตัดเรื่องที่กำลังสอนถ่ายแบบกันอยู่ล่ะก็ เขาต้องคิดว่ากำลังโดนยั่วอยู่แน่ๆ
"แล้วถ้าถ่ายแบบคู่รัก" เป็นคำถามที่ทัพใช้เวลาคิดคำตอบได้ในทันที ความจริงแทบไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำ เพราะมันคือสิ่งที่เขากำลังจะทำอยู่แล้ว
"กูก็แค่ทำแบบนี้"
ทัพขยับตัวขึ้นคร่อม ใช้ช่วงขาที่ยาวกว่าของตัวเองช้อนขาเพ้นท์ให้ก่ายสะโพกเขาไว้ มือข้างซ้ายกุมมือกัน ส่วนข้างขวาสัมผัสผิวกายที่โผล่พ้นเสื้อผ้าออกมา ก้มลงไปใกล้อีกนิด ขยับเข้าไปใกล้อีกหน่อย เบียดส่วนกลางลำตัวเข้าไปจนชิด แค่นี้ก็ได้ท่าโพสต์ของคู่รักแล้ว
"ท่านี้ถ่ายจากด้านข้างน่าจะพอได้อยู่"
"ก็คงงั้น" เพ้นท์นึกคำตอบกลับได้แค่นี้ จากแค่หน้าร้อนเพราะเขิน ตอนนี้ร่างกายเขาเริ่มมีปฏิกิริยาจากการสัมผัส หากมือทัพยังไม่หยุดล้วงเข้ามาในเสื้อ ตัวยังไม่หยุดเบียดเข้าหาทั้งที่แนบชิดจนไม่รู้จะชิดยังไงอยู่แล้ว คืนนี้เขาคงไม่ได้กลับไปอ่านหนังสือต่อแน่ๆ
"เพ้นท์ กูไม่ไหว"
"แล้ววันถ่ายจริงจะรอดมั้ยวะ"
"ช่างหัววันถ่ายจริง ตอบกูก่อนว่าให้ได้แค่ไหน"
"อะไรของมึง"
"กูจะถามอีกครั้งนะ ถ้ามึงไม่บอกกูจะทำตามใจตัวเอง"
น้ำเสียงที่บอกชวนเสียวสันหลังวาบ เพ้นท์กลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกได้ว่าตัวเองกลายเป็นเหยื่ออย่างสมบูรณ์แบบ แถมยังหนีไปไหนไม่ได้เพราะผู้ล่าพร้อมจะลากเขากลับมาได้ทุกเมื่อ
"ให้ได้แค่ไหน"
"แค่ภายนอก คือกูยังไม่พร้อม"
"รับทราบครับ" คำพูดคำจาหวานผิดปกติจนเพ้นท์อยากใช้มือตีแทนการใช้ปากอย่างที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้
ทัพก้มลงจูบทันทีเมื่อได้รับคำตอบ สิ่งเกะกะอย่างเสื้อยืดตัวบางถูกถอดโยนออกไปจากตัวแล้วเรียบร้อย ฝ่ามือลูบไล้ไปตามผิวกายที่เสน่หา สัมผัสไปทั่วทุกพื้นที่ที่ได้รับอนุญาต กางเกงนอนขาสั้นจึงกลายเป็นปราการด่านถัดมาที่ถูกกำจัดออก เหลือเพียงเรือนร่างเปลือยเปล่าที่ไร้อาภรณ์ใดๆ ปกปิด
"มึงไม่ใส่กางเกงใน" หาเรื่องอยากแซว แล้วก็โดนทำหน้าหงุดหงิดแก้เขินใส่อย่างที่คาดไว้
"หรือมึงใส่กางเกงในนอน"
"ใส่ทำไมล่ะ"
"งั้นก็หุบปาก"
"แซวเฉยๆ น่า"
"ก็บอกให้หุบปากไง"
เพ้นท์ดึงทัพเข้ามาจูบเสียเองเพราะไม่อยากโดนแซวให้เขินตัวแดงไปมากกว่านี้ คนรุกเร้าเองก็ไม่ได้เว้นจังหวะให้ได้หายใจนัก เล่นสนุกกับร่างกายส่วนบนจนพอใจก็แวะไปเล่นส่วนล่าง กอบกุมไว้ด้วยมือข้างเดียว ขยับช้าบ้างเร็วบ้างจนคนถูกปรนเปรอต้องแอ่นตัวรับ แกล้งให้ส่งเสียงสุขสมให้พอชื่นใจ
ทัพละมือจากส่วนนั้นเพื่อปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเอง โน้มตัวลงจนร่างกายแนบชิด มอบจูบแสนดูดดื่มให้ ก่อนผละออกเพื่อคลอเคลียและเชยชิมทุกส่วนของผิวกายที่ชอบอีกรอบ ขณะที่มือก็จับส่วนนั้นของเขากับเพ้นท์ไว้ด้วยกัน
"ทัพ" ไม่รู้จะโวยวายกลบเกลื่อนความเขินยังไงแล้ว เลยได้แค่เรียกชื่อแล้วเงียบ
"ครับ"
แล้วก็กลายเป็นเสียงสุขสมกับการแอ่นกายตอบรับเมื่อทัพเริ่มขยับมือ เพ้นท์หลับตาเฉิดหน้าขึ้นให้อีกคนฝั่งจมูกลงมาฉกฉวยความหอมที่ต้นคอ ยกมือขึ้นโอบกอดคนตัวโตกว่าเอาไว้ ปล่อยตัวไปตามอารมณ์ ปล่อยสมองให้ว่าง และปล่อยใจไปกับคนที่คนกำลังมอบความสุขให้
สำหรับการฝึกสอนในครั้งนี้ เขาหมดแรงจะต้านทานแล้วจริงๆ
"วันนี้อารมณ์ดีเนอะ ยิ้มทั้งวัน" เจอตอนเช้าก็ยิ้ม กินข้าวก็ยิ้ม เรียนเสร็จคาบบ่ายก็ยังยิ้ม อารมณ์ดีเกินวิสัยจนคนช่างสอดรู้อย่างจิวอดถามไม่ได้หลังจากอดกลั้นมาทั้งวัน อยากรู้ว่าเพื่อนไปเจอของดีอะไรมา
"อยากรู้อะไร"
"มองเห็นความอยากรู้ของกูขนาดนี้ก็ไม่ต้องถามแล้วมั้ง เล่าๆ มาเถอะ"
"มันเล่าหมดไม่ได้ไง ลึกซึ้งเกินไป"
"อย่าบอกนะว่าได้แล้ว" จิวถลึงตาใส่ แม้ไม่พูดชื่อเขาก็รู้ว่าทัพหมายถึงใคร ไม่ได้แปลกใจที่คนเป็นแฟนกันจะมีอะไรลึกซึ้ง แต่มันก็อดตื่นเต้นด้วยไม่ได้อยู่ดี
"ยัง แค่เกือบๆ"
"อะไรวะ ทำไมกาก"
"กากห่าไร เขาเรียกค่อยเป็นค่อยไป แล้วนี่ไอทีไปไหน" ทัพมองหาเพื่อนรักอีกคนที่ลงจากตึกมาก็หายหัว ไหนว่าวันนี้จะไปหาอะไรกินก่อนแยกย้าย
"ไปรับมิ้ม"
"มิ้มไปด้วยเหรอ"
"มันว่างั้น ร้อยวันพันปี เอาจริงกูนึกว่ามิ้มเป็นผีดิบไปแล้วนะเนี่ย นอกจากมาเรียนก็อยู่แต่หอ"
"กูจะบอกมิ้ม"
"มีแฟนแล้วต้องขี้ฟ้องเหรอ"
"ไม่เกี่ยวมั้ย"
"มึงๆ มานู่นแล้ว" จิวบุ้ยปากไปหน้าคณะ ทัพที่นั่งหันหลังให้เลยต้องหันกลับไปมอง
ไอทีเดินคู่มากับมิ้ม แฟนหนุ่มตัวเล็กที่ค่อนข้างเก็บตัว เป็นคนเงียบๆ ที่ชอบทำหน้านิ่งมากกว่ายิ้ม ผิวขาวอมชมพูสุขภาพดี มีแก้มนิดๆ ดูน่าหยิก แต่เชื่อเถอะว่าไม่มีใครกล้าเข้าไปหยิกนอกจากไอที แฟนตัวสูงที่นิสัยต่างกันสุดขั้ว
"กูว่าจริงๆ เพ้นท์กับมิ้มก็คล้ายกันนะ" มองเพื่อนเดินมากับแฟนจิวก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เขาเคยเจอเพ้นท์กับมิ้มไม่ค่อยบ่อยพอๆ กัน แต่สองคนนี้กลับให้ความรู้เหมือนกันอย่างบอกไม่ถูก
"คล้ายกันยังไง มิ้มน่ารักกว่าเพ้นท์เยอะเลย"
"คงเป็น Sex Appeal มั้ง มองแล้วมีเสน่ห์น่าดึงดูด เพ้นท์จะเซ็กซี่แบบผู้ใหญ่หน่อยเพราะตัวสูงขายาว แต่มิ้มเซ็กซี่แบบน่ารัก"
"มึงคิดอะไรกับแฟนกูป้ะเนี่ย"
"กูคิดได้เหรอ"
"อยากเจอตีนก็ลองดู"
จิวหัวเราะร่วน บทสนทนาของพวกเขาต้องจบลงเพียงเท่านี้เมื่อไอทีกับมิ้มเดินมาถึงโต๊ะ สองหนุ่มเลยรีบทักทาย และได้รอยยิ้มน่ารักๆ กลับมา
"ดีเลยเนี่ยมิ้มไปด้วย" จิวยิ้มกว้างอย่างไม่ปิดบัง ออกนอกหน้าจนไอทีอยากจะตีปากสักทีให้หยุดยิ้ม พอคืนดีกันแล้วล่ะหวงกับเพื่อนใหญ่
"เรากลัวทำเสียบรรยากาศจัง"
"ไม่เลยมิ้ม มาแหละดีแล้ว นานๆ ไปด้วยกัน ไอทีมันจะได้เลิกเอาแต่ถ่ายรูป"
"งงเหมือนกันว่าจะส่งมาทำไมนักหนา"
"ก็ทีอยากให้มิ้มเห็นหน้าไง" คุณแฟนตัวโตหน้าเหวอเมื่อโดนมิ้มแหย่
"อยู่หอก็เห็นทุกวัน เบื่อ"
"มิ้มอ่า" ไอทีกลายเป็นร่างเป็นแมวโข่งที่เพื่อนๆ พากันส่ายหน้าระอา เวลาอยู่กับแฟนทำตัวน่ารัก แต่พออยู่ต่อหน้าเพื่อนกลายเป็นไอ้หนุ่มเย็นชาเสียอย่างนั้น
หลังจากพูดคุยกันพอหอมปากหอมคอก็ได้เวลาออกเดินทาง ทัพส่งไลน์ไปบอกเพ้นท์ไว้ก่อนว่าจะกลับดึก ความจริงจะลองเลียนแบบไอทีเซลฟี่ไปให้บ้างแต่ก็เกรงว่าจะโดนด่ากลับมา สำหรับเขาแล้ว ขอเป็นคนเห็นรูปสวยๆ จากแฟนฝ่ายเดียวก็พอ
TBC
แอบย่องมาช่วงสายของวันศุกร์ แล้วก็แอบกระซิบบอกว่าตอนหน้าถ่ายคูแล้วนะจ๊ะ
เห็นมีคนถามด้วยว่ามิ้มเป็นผู้หญิงหรือเปล่า แงงงงง น้องเป็นผู้ชายนะคะ
หรือจะให้พูดตามตรงก็ออกสาวนั่นแหละ แต่ไม่ได้แสดงออกชัดเจนอะไรขนาดนั้น
จะเป็นแนวคุณหนูเงียบๆ เก็บตัวหน่อยๆ เรียบร้อย พูดเพราะ แต่ร้อนแรงบนเตียงอะไรแบบนี้
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ เจอกันตอนหน้าจ้า
หัวข้อ: P H O T O (x) ความลับในภาพถ่าย ▬ Photo(S1) ▬ [28/08/2018] (อ่าน 170235 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก