หัวข้อ: " พิชิตภู " : Chapter 18 --- [ 17.04.2019 ]

[PrimYJ]

พี่ภูเริ่มติดหนูพุกซะแล้ว

[kawisara]

สั้น

[Jibbubu]

ติดหนูพุกแน่ ๆ เลย

[Nung66669]

ตกลงคุณวีจะเอายังไงไม่จีบแล้วใช่ม่ะเต้ยรอคนที่ใช่ดีกว่าคุณวีเขาหยุดแล้วก็ไม่ต้องไปคิดมากปล่อยเขาไปคนเพิ่งอกหักมาจะให้ตอบรับเลยก็แปลก
พี่ภูเป็นโรคติดหนูพุกต้องไปหามาเป็นของตัวเองนะคะไม่งั้นนอนไม่หลับแน่

คนเขียนรักษาสุขภาพด้วยนะคะขอให้หายไวๆ

[enas290843]

คุณวีทำไมทำแบบนี้กับเต้ย เราจะไม่เชียร์แล้วนะ

[maplub_oyaya]

 

[กาแฟมั้ยฮะจ้าว]

ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ

[CHOO]

พี่ภูติดหนูพุกแล้วแน่ๆ รีบๆรู้ตัวเร้วววว
คิดถึงหนูพุกมากๆเลยค่า ว่าแต่คุณชายหม่อมนี่จะเอายังไงกะเต้ย บอกมานะ

[Miss Midnight]

Chapter 16.2

วันนี้ประชาชนคนในออฟฟิศไม่ได้ออกไปที่ไหน เพียงแต่ปิดห้องประชุมใหญ่จัดปาร์ตี้และสั่งอาหารจากร้านข้างนอกเข้ามา ถึงคีรินทร์จะแพ้แอลกอฮอล์ แต่เขาก็ไม่ได้ขัดขวางการดื่มของใครต่อใครแถมยังสั่งเครื่องดื่มแบบเหมาลังมาให้อีก

“ช่วงนี้ดูสดใสขึ้นนะพี่” มือชงประจะออฟฟิศทักพลางรินแอลกอฮอล์สีเข้มลงในแก้วเพื่อเติม แม้แต่เลขานุการหนุ่มปูนก็ไม่เว้น วันศุกร์ทั้งที ต้องจัดไปเข้ม ๆ

“เหรอ สงสัยงานไม่ค่อยเยอะมั้ง” หนูพุกประคองแก้วที่เลือกมิกซ์เซอร์เป็นน้ำอัดลมขึ้นจิบ แล้วชำเลืองมองไปทางหัวหน้างานที่นั่งกันคนละมุมโต๊ะ

นั่งห่างเจ้านายแบบนี้มันก็มีทั้งข้อดีข้อเสีย อย่างน้อยก็ไม่ได้ดูประจบประแจงเกินเหตุ เพราะทุกวันนี้เขาก็แทบจะกลายเป็นเงาให้พี่ภูไปแล้ว แต่ข้อที่หนูพุกต้องระวังคือ เขาอยู่ในชัยภูมิที่มีเด็กตัวเเสบแอบหาช่องจะล้วงความลับ

“ตอนนี้ตั้งตัวติดแล้วเหรอ ผมช่วยหาแฟนให้ป่ะ” ไอ้ตัวดีจิ้มอาหารเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ย ๆ

“ไม่เป็นไร” หนูพุกอมยิ้ม แม้จะไม่พูดแต่ความสุกใสในเเววตากลับทอประกายสว่างสไว ทำเอาปูนเกือบจะหูตั้งหางกระดิก แต่จะให้ไปถามตรง ๆ ก็กระไรอยู่

“เรานั่นแหละ เมื่อวานเห็นซ้อนบิ๊กไบค์ใครน้า”

คนแซวแกล้งลากเสียงอย่างหยอกล้อ เห็นว่าปูนกระโดขึ้นซ้อนท้ายบิ๊กไบค์คันใหญ่แต่ไม่เห็นคนขับชัดเจน ไอ้ตัวแสบดันทำหน้าเลิ่กลั่ก กรอกตาซ้ายทีขวาทีเหมือนจะหาตัวช่วย แต่ก็ไร้ประโยชน์เพราะทุกคนต่างก็กำลังสนุกสนาน เห็นมีการสั่งพวกของทอดมาเพิ่มกลางโต๊ะก็มีแต่คนโผไปคว้าไก่ทอดเกาหลีเจ้าดังกันคนละชิ้นสองชิ้น

“หายเฮิร์ตแล้วแซวเก่ง เฮ้ย พี่เต้ยเขาไปดีดอะไรมาวะน่ะ” ปูนเหลือบไปเห็นเจ้านายอีกคนที่ดื่มเอาดื่มเอา แล้วก็นึกสงสัย จริง ๆ แล้วพวกเขาเคยเอาเกมเศรษฐีวงเหล้ามาเล่นด้วยกันครั้งหนึ่ง ตอนนั้นขนาดพี่เต้ยโดนยกดื่มรัว ๆ ก็ดูท่าจะดื่มน้อยกว่าตอนนี้เสียอีก

“มา ๆ ถึงเวลาเกมแล้ว”

โต๊ะประชุมใหญ่ถูกคนที่นั่งบ้างยืนบ้างล้อมเข้ามาจนครบ เสียงเพลงเฮ้าส์ที่เปิดดังถูกหรี่ลงนิดหน่อย แล้วเกมนับเลขอันตรายก็เริ่มขึ้น หนูพุกเคยเล่นกับพี่ ๆ พนักงานและคนอื่นมาบ้างแล้วถือว่าสนุกและสร้างสีสันดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาคนกรึ่ม ๆ ที่ชักจะเริ่มนับเลขไม่ถูกเล่นพลาดจนต้องลงไปปั่นจิ้งหรีดหรือถูกทำโทษด้วยการเต้นท่าประหลาด ๆ หรือกระดกให้หมดแก้ว

“ตานี้ห้ามนับหก”

ทุกคนรอบโต๊ะดูจะสนุกมากขึ้นเมื่อเกมนับเลขอันตรายถูกวนมารอบที่สาม หนูพุกยิ้มนิดหน่อยเมื่อเห็นว่าสาว ๆ สองสามคนซึ่งนั่งติดกันเป็นแพหัวเราะคิกคัก พยายามเลี่ยงเลขหกันสุดฤทธิ์

ถึงแม้ว่าบทลงโทษของคนนับเลขผิดจะเป็นการกระดกหมดแก้ว ทว่าคนไม่ดื่มอย่างพี่ภูและพี่สถาปนิกอายุมากที่สุดในบริษัทก็ยังร่วมสนุกได้ด้วยการกระดกน้ำอัดลม

เห็นพี่ภูไม่โดนเหล้าสักหยดอย่างนั้นกลับนับเลขพลาดไปหลายทีจนเหล่าสถาปนิกหัวเราะร่าที่เจ้านายต้องเป็นคนเดินไปห้องน้ำเป็นคนแรก สายตาเรียวจับจ้องอยู่ที่คนแก่วัยกว่าเนิ่นนาน กระทั่งมีใครคนหนึ่งชี้นิ้วมาที่เขาเป็นสัญญาณให้นับเลขต่อ

“อะ… เอ่อ”

...นับถึงเท่าไหร่กันแล้วนะ!...

หนูพุกมองไปรอบวง ทุกคนยิ้มกว้างเพราะเลขาหนุ่มประคองสติรอดตัวมาได้ทุกทีแกต่มาตกม้าตายเอาตอนนี้

“นับไม่ถูกก็หมดแก้วคร้าบ” ทั้งปูนทั้งสถาปนิกทีมอื่นเชียร์เลขาหนุ่มให้ยกดื่ม

ท่ามกลางเสียงดนตรีและเสียงตบมือเชียร์ทำให้หนูตัวหนึ่งบ้าบิ่นเทน้ำลงคอพรวดเดียวหมด มือเรียววางแก้วพลาสติกแข็งลงบนโต๊ะ มันเหลือเพียงน้ำแข็งก้อนเป็นหลักฐานว่าครั้งหนึ่งแก้วใบนี้เคยบรรจุอะไรไว้

“แก้มแดงแปร๊ดเลยอ่ะ กินได้จริงไหมเนี่ย” เต้ยทำตาโต เห็นเลขาเพื่อนหน้าแดงตัวแดงแล้วก็กลัวจะต้องหามส่งโรงพยาบาลอีกคน

“กินได้ครับ มันแดงไปอย่างนั้นเอง แต่ว่าไม่ได้เมา” หนูพุกโบกมือเป็นสัญญาณ หันแก้วเหล้าไปให้น้องเล็กเติมให้

ปูนรู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนมือหนัก แต่ก็ไม่ได้คิดจะยั้งในเมื่อวันนี้เป็นวันปาร์ตี้ ทุกคนก็ควรจะสนุกให้สุด เว้าเสียแต่ว่าใครมีลูกมีเมียเขาก็จะเบามือให้หน่อยเท่านั้น

เข็มนาฬิกาล่วงไปจนสามทุ่มกว่า สาว ๆ ในออฟฟิศก็ทยอยกลับกันหมดด้วยเหตุผลว่าแฟนหรือสามีมารอรับแล้ว ทั้งวงจึงเหลือแค่ผู้ชายห้าหกคนเท่านั้นเอง

“ผมว่าเราเล่นเกมไม่เคยมั้ย เบื่อไพ่แล้วเล่นทุกที” หนูพุกสาบานได้ว่าเขาเห็นแววตาวิบวับของคนจะล้วงความลับอย่างเนียน ๆ ปูนพร้อมจะเก็บตลับไพ่ในมือทันทีเมื่อทุกคนเซย์เยสด้วยซ้ำ

“มึงถามหนูพุกก่อนมั้ยว่าเขาจะเล่นกับมึงรึเปล่า” สถาปนิกหนุ่มวัยสามสิบต้น ๆ สวมแว่นทรงสี่เหลี่ยมหันมาพูด

หนูพุกพอจะรู้ว่าบางคนก็ไม่ข้ามเส้นมาเล่นหัวกับเขาเพราะเขาไม่ใช่สายมึงมาพาโวย ในขณะที่ทุกคนที่นี่เรียกกันด้วยสรรพนามแสดงความสนิทชิดเชื้อกันทุกคน

“เล่นได้ครับ พี่โดนพุกล้วงความลับแน่” เลขาหนุ่มหันไปขยับตาใส่รุ่นพี่ เป็นอันว่าคนรอบวงก็ผ่อนคลายไปด้วย อย่างน้อย ๆ ถ้าวงเหล้าก็ช่วยให้เส้นบาง ๆ ที่ขีดคั่นความสัมพันธ์ของพนักงานเข้าใหม่กับคนเก่า ๆ จางลงเขาก็ยินดี

“ใครเริ่มดี… เอางี้ ขอพี่ภูประเดิมคำถามเป็นเกียรติให้ผมหน่อยครับ” ปูนผายมือไปทางคนฝั่งตรงข้าม

หนูพุกเพิ่งจะเห็นว่าเขาก็ยกยิ้มร้ายกาจได้เหมือนกัน สายตาคมทอประกายมาดมั่นเหมือนมีใครเป็นเป้าหมายในครั้งนี้ คีรินทร์ยกมือขึ้นกอดอก พิงพนักเก้าอี้อย่างสบายใจแล้วเอ่ยขึ้น

“กูไม่เคยนัดใครในทินเดอร์”

“พี่แม่ง ทำไมร้ายวะ” สถาปนิกชายทีมสามคนในทีมหนึ่งร้องคราวญครางโอดโอย แต่ก็พากันยกแก้วกระดกพลางเล่าประสบการณ์จากแอพพลิเคชั่นที่คนมักใช้หาคู่อย่างเผ็ดร้อน

“มา กูเอง!” ยิ่งเวลาผ่านไป แต่ละคำถามก็ยิ่งลงลึกขึ้นจนหนูพุกคิดว่าจะได้ยินหัวข้อสุ่มเสี่ยงงเหล่านี้ในวงเพื่อนสนิทเท่านั้น  “กูไม่เคยลองถุงแบบคลื่น”

หนูพุกเกือบตาค้างเมือนเห็นว่าหกคนบนโต๊ะ ยกดื่มไปแล้วสาม หนึ่งในนั้นมีเจ้านายที่กระดกโค้กลงคออย่างไม่รู้สึกรู้สา

ต่อไปเขาจะมองหน้าพี่ภูโดยไม่คิดถึงเรื่องนั้นได้ยังไงนะ

“พี่พุกยังไม่ดื่มสักอันเลยอ่ะ ไหนขอลองแบบใส ๆ หน่อย” ปูนหย่อนน้ำเเข็งลงแก้วตัวเองยิ้มนิดหน่อย “ผมไม่เคยมีรักแรกพบ”

“จะเอาให้ได้เลยนะ” หนูพุกหัวเราะ แล้วค่อย ๆ ดื่มเหล้าในมือจนหมดแก้ว “ผมชอบรุ่นพี่คนหนึ่งตั้งแต่เจอกันครั้งแรกตอนม.สาม”

หนูพุกได้ยินคำว่าเขาร้ายคิดจะเล่นของสูงตั้งแต่มัธยมต้น แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น เพราะทุกคนดูมีเรื่องราวที่โลดโผนกว่าเขาเยอะเเยะ มีแค่คนเดียวที่เขาหวังว่าสิ่งที่พูดไปจะสะกิดใจเขาบ้าง แต่ก็ดูจะไม่ ในเมื่อคีรินทร์ยังวางเฉยเหมือนทุกที

“พุกไม่เคยพาแฟนไปเจอพ่อแม่ครับ” คีรินทร์ยกดื่มอีกหน พร้อมกับปูน และพี่สถาปนิกใส่แว่นคนเดิม

“เฮ้ย พี่แต่งแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่เคยพาไปเจอพ่อแม่ได้ไงอ่ะ” เต้ยท้วง

“กว่าจะพาไปเจอก็มีไอ้ตัวเล็กแล้ว ไม่เรียกแฟนแล้วโว้ย” เขาหัวเราะกับชีวิตวัยโลดโผนที่ภรรยาอุ้มท้องในช่วงเรียนปีสุดท้ายแล้วดื่มจนหมดแก้ว

“พี่ภูอ่ะ ไม่เคยพาพี่แพรไปเลยเหรอ” ปูนยิงคำถาม ก็เห็นว่าออกจะรักกันปานนั้น เชียงใหม่ก็ไปมาแล้ว ได้ยินบอกว่าจะแต่งอีก เขาล่ะงงไปหมด

“เลิกกันแล้ว... โดนทิ้ง” คราวนี้อึ้งกิมกี่กันทั้งโต๊ะ เพราะเห็นว่าคีรินทร์เพิ่งจะเปิดตัวแฟนสาวได้ยังไม่ถึงเดือนดีด้วยซ้ำ

“เอ้า ผมว่าต้องดื่มย้อมใจให้พี่ภูแล้วว่ะ” ปูนเทเหล้าเพิ่มในเเก้วทุก ๆ คน ในเมื่อสภาพของเข้านายไม่ได้ดูน่าอดสูนักทุกคนก็ยังแซวเล่นและดื่มกันจนเต็มคราบ

กว่าวงจะสลายได้ก็เกือบห้าทุ่ม ทั้งเกมและการดื่มแบบจิบเรื่อย ๆ ต่างก็ถูกพับเก็บลง ตอนนี้เขาเห็นศพคนเมาสามศพนับรวมพี่เต้ยที่ถูกลากไปกองรวมกันตรงโถงสำหรับรับแขกแล้วก็นึกขันจนอดหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้

พนักงานที่นี่ทำงานกันเต็มที่ แต่พอถึงเวลาสนุกก็เต็มที่ด้วยเหมือนกัน

คนที่ยังพอเหลือสติก็ช่วยกันจัดโต๊ะ ทิ้งขยะและเศษอาหาร พวกเขาไม่ได้เก็บกวาดนจนห้องสะอาดวาววับ แต่ก็เอาแค่ไม่มีเสษอาหารเหลือทิ้งจนเกิดกลิ่นเหม็น เพื่อความสะดวกของแม่บ้านที่จะมาทำงานในเช้าวันจันทร์

“กลับแล้วนะครับ เมียมารับแล้ว” พี่สถาปนิกคนหนึ่งยกมือลา และอีกหลายคนก็ทยอยลากศพอัศวินที่พลีชีพในสงครามเครื่องดื่มกลับไปด้วย

“เดี๋ยวพี่ไปส่งเต้ยกับหนูพุก ปูนไปด้วยกันเลยไหม” คีรินทร์ถามเมื่อเห็นว่าคนอ่อนวัยที่สุดยังนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ใกล้ ๆ

“ไม่เป็นไรพี่ ผมจะกลับแล้วไม่ได้เมาขนาดนั้น โบกแท็กซี่ได้”

“เดี๋ยวพี่ไปส่งขึ้นแท็กซี่” หนูพุกจะลุกขึ้นจากเก้าอี้บุนวม ทว่าแค่ถูกดันไหล่เบา ๆ ก็เซพับลงไปกับเก้าอี้เหมือนเดิม

“นั่งเลยเราน่ะ เมาแล้วซ่า” คีรินทร์ชี้นิ้วคาดโทษ เขาเห็นว่าหนูพุกดื่มไปเยอะในช่วงท้าย ๆ แต่คนที่หนักกว่าคงเป็นเต้ยที่นอนคอพับคออ่อนอยู่ข้างกัน

“ไม่เมานะครับ พุกแค่เมื่อยเลยไม่ลุกหรอก” เลขาหนุ่มยู่หน้า หนูพุกพอจะมีสติหลงเหลืออยู่บ้าง แต่แค่รู้สึกว่าควบคุมร่างกายได้ยากกว่าที่ควรจะเป็น

“งั้นผมกลับแล้วพี่” ปูนโบกมือบ๊ายบายแล้วก็เผ่นแผล็วออกไปเรียกแท็กซี่ที่ผ่านมาหน้าออฟฟิศ ทิ้งให้คีรินทร์ต้องเตรียมแบกเพื่อนขึ้นรถ ทว่าแสงไฟจากทางเข้าออฟฟิศทำให้เจ้าของสถานทิมุ่นคิ้ว

ใครกันจะมาเอาป่านนี้ ?

ในที่สุดรถยนต์สองที่นั่งเคลื่อนเข้ามาใกล้และจอดสนิท ร่างสูงโปร่งของหม่อมหลวงกวี กรจักรลงมายืนข้างรถด้วยสีหน้าอ่านยาก เพียงพริบตารอยยิ้มการค้าที่มักฉาบเคลือบใบหน้าหล่อเหลานั้นก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“สวัสดีครับคุณภู ผมมารับเต้ย”

“ไม่เห็นว่าเพื่อนผมบอกไว้ว่าคุณจะมารับนะครับ” ภูยิ้มจาง ๆ เขาเองก็พอจะรู้ว่าเพื่อนสนิทมีสารถีไปรับไปส่งมาสักพัก แต่ไม่เคยซักถามอย่างจริงจังว่าเป็นใคร ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นนายทุนที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่นานมานี้

“คงจะลืม ผมไลน์บอกเขาแล้วแต่ไม่อ่านเลย สงสัยจะกำลังปาร์ตี้อยู่”

กวียักไหล่ ทำทุกอย่างให้เป็นเรื่องสบาย ๆ ทั้งที่ในใจเดือดปุด ๆ ที่เต้ยไม่รับสายเขาสักสาย ซ้ำยังต้องนั่งคอยที่ล็อบบี้คอนโดตั้งแต่หัวค่ำกระทั่งทนไม่ไหวต้องขับรถออกมาตามหา

“ฝากด้วยแล้วกันครับ” ภูกับกวีช่วยกันหิ้วปีกคนเมาหลับไม่รู้เรื่องไปไว้ที่รถ ยังเหลืออีกคนที่นั่งคอพพับไปกับเก้าอี้

หนูพุกหน้าแดงตัวแดงตาฉ่ำเยิ้ม มองดูสองมือของตัวเองซึ่งกำลังจับชายเสื้อเเละสูบมันเล่นราวกับสนุกเสียเต็มประดา คนมองส่ายหัวอย่างอ่อนใจหากริมฝีปากกลับคลี่ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู มือใหญ่แรกลงไประหว่างสองมือเรียวให้คนเมาหยุดพฤติกรรมนั้น แล้วจึงค่อยดึงมือหนูพุกออกจากกัน

“กลับคอนโดกัน” ร่างผอมบางต้อยตามว่าง่าย หากเดินเตาะแตะด้วยสติไม่สมประกอบ คืนนี้เขาจะได้รู้แล้วว่าสมตติฐานเรื่องอาการนอนไม่หลับที่ตั้งไว้จะเป็นจริงหรือไม่

“พี่ภูครับ...”

“ครับ” เขาตอบรับเสียงยานคางนั้นไปก็เปิดประตูรถแล้วค่อยดันเลขาหนุ่มขึ้นรถ

“อย่าทิ้งพุกนะ… อย่าไล่พุกออก...”  มือเรียวแตะลงบนใบหน้าคมสัน เกลี่ยนิ้วบนผิวแก้มเบา ๆ ยามที่เจ้าของรถโน้มตัวลงมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้

“ไม่ไล่ออกหรอก ฝังใจจังนะเราเนี่ย” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ หากเมื่อสายตาคมสบกับนัยน์นาเรียวฉ่ำน้ำ เสียงทุ้มก็หยุดชะงักลงทันใด

วินาทีนี้หนูพุกไม่มีสติมากพอจะคำนวณระยะห่างระหว่างพวกเขาด้วยซ้ำ แสงไฟนอกอาคารสีเหลืองนวลที่ส่องเขามาในรถ ช่วยให้เลขาหนุ่มมองเห็นตัวเองอยู่ในแก้วตาสีดำขลับของพี่ภู เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองไม่ต่างอะไรกับแก้วรั่ว มีอะไรอยู่ในใจ มันก็ไหลออกมาหมด

“พี่ภูอย่าเสียใจนะ พุกอยู่ตรงนี้... อยู่ตรงนี้นะ…”

เสียงของชายหนุ่มฟังดูแผ่วเบาเลื่อนลอย เขาไม่รู้ว่าเครื่องปรับอากาศในรถทำให้อากาศอุ่นขึ้น หรือเป็นเพราะระยะห่างของสองร่างนั้นน้อยจนสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากลมหายใจของอีกฝ่าย ที่สุดแล้วหนูพุกก็เห็นภาพสะท้อนตัวเองชัดขึ้นอีก มันชัดขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งริ่มฝีปากของเขาแตะเข้ากับอะไรบางอย่าง

...มันนุ่ม…

ยิ่งหนูพุกขยับบดเบียดเข้าหาก็ยิ่งเปียกชื้น ณ ขณะนี้ทั้งช่องท้องและทรวงอกของหนูพุกเหมือนห้องโล่งที่มีลมไหลเวียนอย่างบ้าคลั่งและไม่สามารถหยุดอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นได้

ถึงสติจะไม่เต็มร้อย แต่เขาก็รู้ตัว ว่าหนูตัวหนึ่งปีนขึ้นเขามาด้วยความอุตสาหะทั้งหมดที่มี บัดนี้ทิวทัศน์บนภูเขาสูงใหญ่ทำให้จิตใจของคนมองล่องลอย หนูพุกรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในจุดที่สูงกระทั่งมองเห็นเมฆหมอกอยู่ใต้เท้า

...บางทีเส้นชัยของหนูตัวนั้นคงจะอยู่อีกไม่ไกล...


-------------------------------------------
ลูก... ลูกจูบพี่ภูแล้วค่ะ ;;[];; รักเขามากไหมลู๊กกกกกกกกกกกกกกก
เอาอีก 50% ที่เหลือมาฝากแล้วนะคะ ต่อไปก็จะอัพเป็นตอนยาว ๆ เหมือนเดิมค่ะ
ฝากลูกน้อยด้วยนะคะ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นเลย เราจะตั้งใจรักษาสุขภาพนะคะ
ช่วงนี้อากาศเริ่มเปลี่ยนแล้ว คนอ่านก็ต้องดูแลสุขภาพด้วยนะคะ เยิ้บค่า ♥

[Chucream.nabi]

 

[anntonies]

หนูพุกเริ่มทำได้แล้ววววววว

[maemix]

หนูพุก เมาจริงใช่ไหมนี่  5555

[ommanymontra]

 

 

[warin]

ขอบคุณค่ะ

[k2blove]

เขาจูบกันแล้ววววว รั่วมากเลยนะหนูพุก แต่ก็ดีเหล้าช่วยให้ตัดสินใจง่ายขึ้น
 

[Jibbubu]

หนูพุกถ้าหนูสร่างแล้วจะจำได้ไหมและจะกล้ามองหน้าพี่ภูไหมลูก

[maplub_oyaya]

 

[snowboxs]

ตายๆ พี่ภูว่าไงคะนี่

[DrSlump]

 

ทำไมอ่านบทบรรยายแล้ว ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มเอาหน้าไปใกล้ เอาปากไปบดจูบอ่ะ  อิอิ

[Tiffany]

พี่ภูเสียจูบให้หนูพุกซะแล้ว

[ดาวโจร500]

ใครเริ่มละนี่ อ่านไม่เข้าใจแหะๆ พุกหรอ

รอนะค้าาาาา

[namngern]

หนูพุกลู้กก พี่ภูจะว่าไงล่ะทีนี้
รออ่านต่อค่าา

[Fallinlove]

ติดใจคู่พี่เต้ยกับคุณกวี อยู่ในช่วงกำลังงอนง้อกันใช่ไหมนี่ 
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ  รักษาสุขภาพด้วยน้า 

 

[CHOO]

แม่เด็ดไม้เรียวรอแล้ว หนูพุกไปจูบพี่เค้าก่อนเหรอลูกกกกก

[lalun]

 

[Miss Midnight]

ทำไมอ่านบทบรรยายแล้ว ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มเอาหน้าไปใกล้ เอาปากไปบดจูบอ่ะ  อิอิ

ใครเริ่มละนี่ อ่านไม่เข้าใจแหะๆ พุกหรอ

รอนะค้าาาาา

เพิ่งเห็นค่ะว่าตกคำว่าหนูพุกไป ;;[];; ไดอะล็อกเต็มเป็นแบบนี้นะคะ

“ยิ่งหนูพุกขยับบดเบียดเข้าหาก็ยิ่งเปียกชื้น ณ ขณะนี้ทั้งช่องท้องและทรวงอกของหนูพุกเหมือนห้องโล่งที่มีลมไหลเวียนอย่างบ้าคลั่งและไม่สามารถหยุดอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นได้”

ต้องขอโทษในความสะเพร่าด้วยนะคะ /ไหว้ย่อ

ปูลู เราค่อนข้างใหม่กับเล้าค่ะ เวลาตอบต้องโควทแบบนี้ถูกไหมคะ หรือว่ามันมีวิธีอื่นด้วยไหมคะ ;;-;;

[่jum]

 

[Snowermyhae]

หนูน้อยได้อยู่บนเข้าแล้วววว 

[kawisara]

หนูพุกรุกพี่ภูอ่ะคุณ

[19august]

หนูพุกรู้กกกกกกกกกก
หนูเริ่มปีน(ป่าย)ภูแล้ววว กรี๊ด