หัวข้อ: >>อุบัติรักฟีโรโมน<< Omegaverse - ตอนพิเศษ ขำๆ วันช๊อต [28-05-62]

[suikajang]

คนงอนก็งอนได้น่ารักใช่ป่ะคะอีธาน คนง้อก็สรรหาวิธี แล้วนาฬิกานิตั้งใจ แต่ดันบอกอีกอย่าง
เฮ้อ... เมื่อไรจะแต่งงานกันนะ ถ้าจะขนาดนี้ 
    

[gackmanas]

ภูริ.. ลู๊กกกกก...
 

[joborcusier]

จากนี้ก็รอให้เค้ารักกัน 

[pan19891990]

ขอมอบรางวัลคู่ซึนแห่งปีให้กับสองคนนี้ คุณพระเอกน่ะน่าจะเริ่มรู้ใจตัวเองแล้วแต่ยังไม่อยากยอมรับ ส่วนคนที่ไม่รู้ตัวจริงๆน่าจะเป็นภูริมากกว่า แต่อิชั้นมั่นใจว่าเขามีความรู้สึกดีๆต่อกัลลลล

เอาจริงๆก็รู้แหละว่าอีธานต้องมาช่วย แต่การบรรยายฉากนี้ทำให้เราใจบางมาก สงสารน้องภูจนอยากทะลุจอเข้าไปประคองเอง แต่บั่บบบความกอดตอบ ความหอมหัวของอีธานทำให้เรารู้สึกว่ามันละมุนขั้นสุดท่ามกลางคราบเลือดอะไรประมาณนี้ 5555 ชอบความงอนของภูริ คือเข้าใจเลยว่าแบบคนเจ็บอยู่อ่ะ ต้องปลอบดิไม่ใช่บ่น คุณพระเอกเลยง้อด้วยการเอาของกินเข้ามาล่อ แถมเสียงอ่อยไปอีก เชื่อเลยว่าถ้ารักกันจริงๆแล้ว ต่อให้คีพคาแรคเตอร์ยังไงก็ต้องยอมเมีย อิอิ
จริงๆอาจจะดูเหมือนดำเนินเรื่องช้า แต่เราชอบนะ เหมือนค่อยๆซึมซับความรู้สึกไปกับตัวละคร มีเหตุการณ์นั่นนี่เข้ามาทำให้รู้จักกันและกันมากขึ้น ไม่ใช่แค่เพราะผลจากฮอร์โมนคู่แท้ อยากอ่านตอนเขารู้ใจกันแล้ว อยากเห็นอีธานหวานๆบ้าง

รอๆติดตามตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[Kumamon_Kung]

ไม่ได้เม้นมาหลายตอนแล้ว ขอเม้นแนะนำนะคะ อยากให้ไรท์ลดใช้คำว่า "อะ" กับคำว่า "ดิ" ค่ะ คำว่า"อะ"บางครั้งมันเยอะไปอะค่ะ ในตอนนี้ถ้าให้เดาน่าจะเกิน10คำได้ กับคำว่า"ดิ"ลองเป็น"สิ"แทนค่ะ มันจะได้ดูมีความจริงจังขึ้นมาหน่อย เพราะตอนอ่านไปมันขัดกับ2คำนี้ ถ้าได้รีไรท์ลองเปลี่ยนดูนะคะ ขอบคุณที่มาอัพนะคะ

[aoihimeko]

โหย...ใจหายใจคว่ำอ่านตอน32 นึกว่าภูจะไม่รอดละ
 มาตอนนี้เรารู้สึกได้เลยว่าอีธานมีความผ-ว
รอๆ

[GukakST]

>….ตอนที่ 34 [100%]….<

เช้าวันนี้อีธานตื่นเร็วกว่าปกติ เขามีการประชุมใหญ่รออยู่ในช่วงเช้าเพราะหัวหน้าของหลายแผนกถูกจับ โดยเฉพาะหัวหน้าแผนกที่มีความสำคัญมากอย่างเซลล์ ซีอีโอบางคนก็หลุดออกจากตำแหน่งไปเตรียมตัวขึ้นศาลข้อหาฉ้อโกงเรียบร้อย เรียกว่าวันนี้งานอีธานค่อนข้างจะเยอะเลยทีเดียว เพราะงั้นจึงสายไม่ได้

ร่างสูงค่อยๆ ลุกจากที่นอนเพื่อไม่ให้ภูริตื่น ที่จริงแล้วภูรินอนพื้นนั่นแหละ แต่อีธานอุ้มขึ้นมานอนด้วยกันตอนอีกฝ่ายหลับสนิทไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ภูริบาดเจ็บอยู่ เขาอยากให้ภูรินอนอย่างสบายบ้างก็เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ

ไม่ได้ชอบการนอนกอดภูริเลยแม้แต่นิดเดียว!

ก็นะ...นั่นเป็นข้ออ้างที่เขาพยายามยัดมันใส่หัวตัวเอง เพื่อปฏิเสธความรู้สึกที่แท้จริง ภูริทำให้อีธานได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างมันก็ใช่ แต่ความตั้งใจเดิมของอีธานไม่ได้เปลี่ยนไป เขายังไม่อยากมีคู่เป็นโอเมก้าอยู่ดี

นี่มันอยู่คนละส่วนกับการดูถูกชนชั้นอื่น เป็นแค่ความต้องการส่วนตัวที่ฝังรากลึกมานานเป็นสิบปี ระยะเวลาเหล่านั้นมันพังครืนลงไม่ได้ง่ายนัก ต่อให้อีกฝ่ายจะไม่ใช้โอเมก้าแต่กำเนิดก็ตามที

“เหวย...วันนี้ตื่นก่อน” แอบตกใจเบาๆ ปกติอีธานตื่นก่อนเขาที่ไหน ปลุกทีไรก็กลิ้งหนีจนครบห้านาทีถึงลุกตลอดอะ

ภูริมองอีธานผูกเน็กไทสีน้ำเงินอยู่หน้ากระจก เขายังไม่ขยับตัว แค่ลืมตา โหย...มันเจ็บนะ มันระบมไปหมดเลยอะ กระดิกตัวทีเหมือนกับกระดูกมันลั่นไปทั่วร่าง นี่เอานิ้วจิ้มไปทีละจุดมีสะดุ้งตัวลอยกันบ้างอะ

พวกนั้นก็นะ ตีนหนักจัง หนักตามตัวกันหรือยังไงอันนี้อยากรู้เป็นบ้า อีกอย่าง เกิดมายังไม่เคยต่อยตีกับใครเป็นกิจจะลักษณะแบบที่ทำไปเมื่อวานนี้เลย เขามันสายเรียน....เรียนๆ หลับๆ อะนะ ไม่ใช่เด็กเนิร์ดอย่าเพิ่งเข้าใจผิด แต่ก็ไม่ได้เป็นนักเลงหัวไม้อะไร เรียกว่าเป็นคนไร้ความโดดเด่นอย่างสิ้นเชิงคงจะถูกต้องที่สุด

“ผมมีงาน คุณนอนไปเถอะ วันนี้หยุดงานก็ได้”

“หยุดงานจะโดนหักเงินไหม”

“ตามกฎก็ใช่” อีธานตอบอย่างไว ไม่เห็นเลยว่าคนฟังหน้าหงิกไปแล้ว

“ผมลาป่วยแล้วกัน พนักงานประจำลาป่วยได้ไม่โดนหัก ใบแพทย์ก็มี” ว่าแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาถึงคอ

เออ...ลืมไปเลยว่าตอนนี้ขึ้นมานอนบนที่นอนของอีธาน ปกติต้องตื่นมาบนพื้นแข็ง แต่ไม่เดาหรอกนะว่าขึ้นมาได้ยังไง เขาไม่ละเมอปีนเตียงมาหาที่นอนนุ่มๆ แบบนี้หรอก มันเป็นไปไม่ได้ เขาไม่ใช่คนนอนละเมอเว้ย

“ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ ผมสั่งอาหารเอาไว้ให้แล้ว คุณก็กินข้าวกินยาแล้วพักผ่อนซะ อย่าลืมทายาตามที่หมอสั่งด้วย จะได้กลับไปทำงานเร็วๆ ถึงลาป่วยมันจะไม่โดนหักเงิน แต่ถ้ากลับไปทำงานได้เร็วค่าคอมพ์ก็อาจจะได้เยอะขึ้น” อีธานเอาสูทที่เตรียมเอาไว้สวมใส่ ส่องกระจกดูความเรียบร้อยอีกนิดหน่อยก็หันมาสบตาภูริ ดวงตาใสๆ คู่นั้นมันก็สวยดี...แต่ขี้ตานี่เยอะเชียวนะ

“ไปทำงานทั้งวันสินะ” ดีเลย...ได้สำรวจห้องนี้อย่างเต็มตัวเสียที เวลาอีธานอยู่ภูริไม่ค่อยกล้าเดินไปนั่นไปนี่คนเดียวหรอก มันบ้านอีธานไง สำรวจบ้านต่อหน้าเจ้าของมันก็แปลกๆ อะเนอะ

“ใช่สิ ผมมีงานเยอะแยะ จะให้เทียวไปเทียวมาอยู่เป็นเพื่อนคุณหรือไงล่ะ”

“ผมยังไม่ได้หมายความแบบนั้นเลย”

“เหรอ เอาเถอะ...นอนไปซะ ผมไปแล้ว อย่าซนในห้องผม...ห้ามรื้อค้นสิ่งของใดๆ เข้าใจไหม ถ้าจะให้ดีก็หัดเอาหนังสือมานั่งอ่านแทนการเปิดทีวีดูอะไรที่มันไร้สาระบ้าง หนังสือผมเยอะ นิยายก็มีถ้าคุณสนใจ” ฝันไปเลย...เอามาอ่านให้ง่วงเล่นหรือไงล่ะ

“ผมจะเก็บไว้ป็นตัวเลือกแล้วกัน”

“คุณไม่อ่านหรอก ถึงโง่แบบนี้” เอ้า...ไหนบอกว่าถ้าไง ไม่ได้บอกว่าต้องอ่านเสียหน่อย เบะปากแป๊บ คนอะไร...ดุจริง

“เขาเรียกว่าฉลาดน้อย โง่เป็นคำที่ไม่สุภาพ”

“ปากดี”

“น่าจุ้บสุดๆ อะ” ภูริยิ้มแฉ่ง อีธานที่กำลังจะเดินออกจากห้องอดหมั่นไส้ไม่ได้ เขาวกกลับมาดึงแขนภูริให้เข้าใกล้ตัวเองก่อนจะประกบปากตนลงไป

“เก็บปากไว้แตกหน้าหนาวบ้าง อย่าหาเรื่องมาปากแตกเพราะโดนผมจูบเลยคุณน่ะ” อีธานยักคิ้วใส่หนึ่งหน แล้วเดินออกไป

อืม...หน้าหนาวปากเขาก็ไม่แตกหรอก เขามีลิฟมัน วะฮะฮ่า! ทาทุกวันแค่นี้ก็ไม่มีทางปากลอกเป็นขลุยหรือแตกระแหงราวกับปากขาดน้ำได้แล้ว ภูริยิ้มขำกับตัวเองขณะปิดเปลือกตาลง

เป็นคนนอนง่ายครับ หลับตาไม่ถึงหนึ่งนาทีก็หลับ...แอร์เย็นๆ เตียงนุ่มๆ และผ้าห่มอันหนานุ่มนี้ บอกเลย...นี่เป็นสวรรค์ของคนที่ยังมีลมหายใจอยู่เท่านั้น ก็ไม่รู้นี่ว่าตายแล้วจะได้นอนที่นอนนุ่มๆ แบบนี้ไหม ถ้าเอาจากสิ่งที่เห็น โลงศพมันแข็งไม่ต่างอะไรกับพื้นปูนอยู่อะเนอะ

อีธานยังไม่ได้ออกไปจากห้องเสียทีเดียว เขากำลังรออาหารที่สั่งเอาไว้ขึ้นมาส่ง ประมาณห้านาทีบริกรก็มาเคาะที่ห้อง เขาจัดการจ่ายเงินแล้วเอาเหล่าอาหารพวกนี้ไปเก็บเอาไว้ในตู้เย็น อีธานไม่ลืมที่จะเขียนโน้ตบอกภูริเกี่ยวกับการใช้เครื่องอบอุ่นอาหาร ก่อนหน้านี้ภูริเคยพยายามใช้มันแต่ดูงงๆ จนเขาต้องมาจัดการเอง ทว่าวันนี้อีธานไม่สามารถอยู่จัดการให้ได้ นี่เลยเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับภูริ

ตรวจสอบความเรียบร้อยอีกเล็กน้อยถึงได้เวลาออกจากห้อง อีธานขับรถไปยังบริษัทโดยลำพัง แปลกดีเหมือนกัน ทุกวันนี้เขาชินกับการที่มีภูรินั่งอยู่ในรถกับเขา วันไหนฟีโรโมนหอมๆ นั้นฟุ้งที...รถนี้ก็มีแต่กลิ่นของภูริและเขาเองกระจายปนอยู่ด้วยกัน ตอนนี้มันก็มีนะ เป็นกลิ่นจางๆ กลิ่นที่ได้แค่สูดเข้าจมูกก็รู้ว่าเป็นของภูริ

อีธานแวะซื้อกาแฟ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าระหว่างกาแฟที่ถุงกับกาแฟแก้วในร้านประจำเขาจะกินอะไรดี สุดท้ายอีธานเลือกกาแฟแก้วราคาแพงแทนที่จะเป็นกาแฟถุงราคาถูก เขากินแต่กาแฟแบบเดียวกับภูริมานาน อยากจะกลับไปกินรสชาติเดิมๆ ที่คุ้นเคยบ้าง

ผลปรากฏว่า...มันไม่อร่อยเหมือนเคย

อีธานไหวไหล่กับสิ่งที่ได้รับ เขาซื้อมาแล้วก็แค่ต้องกินให้หมด ร่างสูงถือถ้วยกาแฟและกระเป๋าเอกสารลงจากรถ ตรงเข้าอาคารแล้วก็กดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นบนสุด อีธานเตรียมการหลายอย่างเอาไว้หมดแล้ว ซึ่งทุกอย่างก็ได้รับการจัดการให้เรียบร้อยด้วยน้ำมือของอลัน

เคยมองว่าเบต้าเป็นเพียงแรงงานกรรมกร ทำงานใช้แรงได้เป็นอย่างดีแต่งานใช้สมองนั้นไม่ได้เรื่องเท่ากับเหล่าอัลฟ่า ส่วนโอเมก้ากลายเป็นภาระของทุกๆ แผนก ไม่เหมาะที่จะทำงานอะไรกับใคร ยิ่งงานชิ้นใหญ่ต้องมีความรับผิดชอบสูงโอเมก้ายิ่งไม่เหมาะ เพราะเมื่อใดก็ตามที่โอเมก้าไปพบเจอกับอัลฟ่าเข้า เมื่อนั้นประสิทธิภาพการทำงานของโอเมก้าก็จะลดลงเพราะความหวาดกลัว...

การจับตาเฝ้ามองพฤติกรรมมาระยะใหญ่ อีธานเปลี่ยนความคิดไปประมาณหนึ่งเลย จริงที่โอเมก้ามีปัญหาเรื่องการประสบพบเจอกับเหล่าอัลฟ่า ยิ่งอัลฟ่านิสัยแย่ด้วยแล้ว โอเมก้าหมดทางสู้แทบจะทันที แล้วหัวหน้าแผนกส่วนใหญ่ก็เป็นอัลฟ่าเสียด้วย นี่ทำให้ชนชั้นล่างกว่าอัลฟ่าค่อนข้างเดือดร้อน

อีธานจะปรับมัน!

เขาให้อลันหาข้อมูลของเบต้าและโอเมก้าเกือบทุกคนในแผนกที่หัวหน้าโดนปลด เอกสารมันก็บอกได้แค่คนอื่นเขียนมา อีธานมีหลักฐานอื่นมาซัพพอร์ตข้อมูลเพื่อให้การตัดสินใจมันเป็นธรรมมากที่สุด การหาคนของตนเองลงไปคลุกคลีนี่แหละที่เป็นหลักฐานเสริมอย่างดีทีเดียว

“เรื่องพวกนั้นจัดการเรียบร้อยไหม”

“เรียบร้อยครับท่าน ตำรวจกำลังดำเนินการอย่างเร็วที่สุดเพื่อสรุปความผิดของอัลฟ่าเหล่านั้น แน่นอว่าหลักฐานที่เรามีมัดตัวพวกมันจนดิ้นไม่หลุด อาจจะมีแค่คุณนิรวัตรและคุณพิชัยที่ค่อนข้างจะดื้อดึงไม่ยอมให้การกับตำรวจ พวกเขาขอสู้คดีในชั้นศาล แต่ไม่ต้องห่วงครับ...ทุกอย่างจะเรียบร้อย” บริษัทเขามีทีมทนายที่เก่งมาก เหล่าทนายได้รับเรื่องมาสักระยะใหญ่แล้วเพื่อให้เตรียมตัวทำคดี

“ดี งั้นไปประชุมกันเถอะ” อีธานเอาเอกสารการประชุมในวันนี้ถือเดินนำอลันไปยังห้องประชุม

องค์ประชุมครบครันและตึงเครียดมาก ในนี้รวมเหล่าอัลฟ่าระดับสูงเอาไว้มากมาย แต่ส่วนหนึ่งก็ค่อนข้างจะมีอายุและความคิดล้าหลังไปบ้าง อีธานรู้มาว่าบางคนยังเหยียดชนชั้นอื่นสุดๆ ถึงขั้นรังเกียจแม้จะแค่เดินผ่าน เขาอยากจะคัดคนเหล่านี้ออก แต่เหตุผลที่มันไม่มากพอที่จะทำแบบนั้น

แล้วที่ทำให้หลายคนเคร่งเครียดก็เพราะว่า...อีธานตัดสินใจจะเอาเบต้าขึ้นมาเป็นหัวหน้าแผนกนั่นเอง

อัลฟ่าผู้เชื่อมั่นในความเป็นผู้นำของสายพันธุ์ตัวเองนั้นไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง จริงที่อัลฟ่ากลุ่มใหญ่นั้นถูกจับข้อหาฉ้อโกง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอัลฟ่าจะไร้ประสิทธิภาพในการทำงาน ไม่ว่าชนชั้นไหนคนดีกับเลวมันก็มีอยู่รวมกัน อีธานเล่นตัดสินว่าอัลฟ่าไม่ดีแล้วเอาเบต้าหรือโอเมก้าขึ้นมาดำรงตำแหน่งหัวหน้าแบบนี้มันไม่เวิร์ก พวกที่เป็นผู้ตามมาตลอดมันจะนำคนอื่นได้ดีเท่ากับคนที่มีสัญชาตญาณผู้นำได้ยังไง

สังคมนี้เป็นแบบนั้น วัดค่าคนที่ชนชั้น เชื่อมั่นในความเป็นอัลฟ่าของตนเองจนไม่เห็นคุณค่าของระดับชั้นอื่นๆ จะว่าที่นี่แย่เพราะคิดแบบนี้ที่เดียวมันไม่ได้ ทุกที่...ไม่ว่าคุณไปที่ไหนก็จะเจอแบบนี้กระจายตัวอยู่เต็มไปหมด

สังคมที่ให้ระดับชั้นของเพศที่สองขึ้นมามีบทบาท เป็นสังคมที่คุณค่าโดนตัดสินทันทีเมื่อผลตรวจเพศที่สองออกมา

ทว่าในคนไม่เห็นด้วยก็มีคนเห็นด้วยเช่นกัน สิ่งที่อีธานนำเสนอนั้นมันแปลกประหลาดไปหน่อยก็จริง แต่ลองคิดอีกแง่ว่าเบต้าหรือโอเมก้าบางคนก็มีสักยภาพที่ดี เพียงแค่ที่ผ่านมาไม่มีพื้นที่ให้พวกเขาได้แสดงมันออกมา การต้องโดนกดอยู่ใต้อำนาจของอัลฟ่านั้นทำให้พวกเขาถูกมองเป็นแค่แรงงานอย่างที่เห็นทุกวันนี้ บางที...นี่อาจทำให้พวกเขาได้เห็นอีกบริบทหนึ่งของชนชั้นอื่นก็ได้

“ผลการทำงานแบบนี้จะให้มารับผิดชอบตำแหน่งที่สูงขนาดนี้แทนอัลฟ่าเหรอ” ใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นหลังอ่านผลการทำงานของเบต้า ตำแหน่งนี้คือหัวหน้าเซลล์ แทนที่พิชัยที่ถูกบังคับออกเพราะเรื่องคดี

“ผลการทำงานเขาดีกว่าอัลฟ่าทั้งหมดที่เหลือในแผนก หรือคุณอยากจะทดสอบความสามารถอื่นๆ แต่ผมไม่ขอใช้ทางเลือกรับอัลฟ่าคนใหม่เข้ามาทำงาน คนที่เคยทำงานอยู่ก่อน รู้ระบบของการทำงานดีจะทำให้งานตอนนี้ดำเนินต่อไปได้ราบรื่นกว่า” อีธานเอ่ยเสียงเรียบ เวลาที่อยู่ในห้องประชุมแบบนี้ อีธานจะปล่อยให้สัญชาตญาณของตัวเองทำอย่างเต็มประสิทธิภาพ เพื่อให้คนอายุมากกว่ารับฟังคำพูดของเขาบ้างไม่ใช่สักแต่จะเถียง

สังคมคนไทยนั้นติดอยู่อย่างหนึ่ง ติดเรื่องคำว่าผู้อาวุโส อายุน้อยกว่าต้องเคารพคนที่อายุมากกว่าโดยไม่คำนึงว่าคนที่อายุมากกว่านั้นอาจจะมีวุฒิภาวะต่ำ วิธีคิดที่ล้าหลังและการดำเนินงานที่ไม่ก้าวหน้า อีธานไม่ได้เติบโตมาในสังคมแบบนี้ เขาเลยไม่ค่อยชอบกับสิ่งที่มันฝังรากลึกลงไปในความคิดของคนไทยเท่าไหร่นัก

การเอาชนะอคตินั้นเป็นเรื่องยาก ต่อให้ความสามารถของอีธานมีมากแค่ไหน กรรมการบริหารเกือบครึ่งที่อยู่มาอย่างคร่ำครึก็ไม่สนใจจะฟัง อำนาจทางธรรมชาติของเขาก็เลยต้องถูกดึงออกมาใช้โดยไร้ซึ่งความเกรงใจ

บางทีเขาก็อยากตัดปัญหาด้วยการเด้งพวกนี้ออกจากตำแหน่ง แต่มันไม่ได้ ผู้ถือหุ้นยังคงมีบทบาทตราบใดที่หุ้นนั้นๆ อยู่ในมือพวกเขา อีธานทำงานด้วยความอดทน ใช้อำนาจตัวเองเพื่อกดให้คนอื่นอยู่ในการควบคุมากเท่าที่จะมากได้

“แต่เราจะเอาเบต้ามาควบคุมคนและงานเนี่ยนะ พวกเขาไม่มีความเป็นผู้นำ”

“ความเป็นผู้นำสร้างได้ ผมคิดว่าเราจะสร้างผู้นำที่มาจากชนชั้นอื่นได้” น้ำเสียงที่อีธานใช้เด็ดขาด เพื่อยืนยันในสิ่งที่ตนเองคิดและวางแผนจะทำ

“นั่นมันก็แค่ความคิดคุณอีธาน เราก็รู้กันดีว่าชนชั้นไหนที่มีความสามารถในการทำงานมากกว่ากัน ผลการประเมินบอกเราอยู่ตลอด ยังไม่นับรวมผลการทดลองงานด้านอื่นเกี่ยวกับชนชั้น เบต้าไม่เลวร้าย แต่ไม่ดีสุด พวกเขาทำงานได้แค่กลางๆ สั่งอะไรก็ได้อย่างนั้นไม่มีมากกว่านั้น บางที...เขาก็ทำพลาดเยอะแยะ ผมว่าคุณน่าจะลองทบทวนใหม่เกี่ยวกับการเอาเบต้าขึ้นมาแทนที่อัลฟ่า เรื่องที่เกิดขึ้นมันมาจากน้ำมืออัลฟ่าก็จริง แต่คุณควรมองเป็นรายบุคคลไม่ใช่เหมารวมอัลฟ่าทั้งหมด” ผู้อาวุโสสุดในห้องกล่าวน้ำเสียเนิบนาบและมีเหตุผล แต่เหตุผลที่อีกฝ่ายเอามาใช้นั้นอีธานได้นำไปคิดและทบทวนดีแล้ว

“แล้วการสั่งอะไรก็ได้อย่างนั้นมันไม่ดีตรงไหน? ผมไม่ได้ตัดสินแบบนี้เพียงเพราะเกิดเรื่องนี้ขึ้นหรอกครับ ผมรู้ว่าอัลฟ่าที่ดีก็มี แต่ผมดูจากการทำงานแล้ว...อัลฟ่าที่เหลืออยู่ในแผนกนี้นั้นมีการทำงานที่ด้อยกว่าเบต้าไปหลายช่วงตัว ผมทราบเรื่องการเปรียบเทียบและดูที่ผลงาน งั้นผมจะให้ทุกท่านได้เห็นว่าอัลฟ่าที่เหลืออยู่ในแผนกนั้นมีพฤติกรรมอย่างไร” อีธานส่งซิกให้อลันเปิดโปรเจ๊กเตอร์

นอกจากอัลฟ่าที่อยู่รายล้อมพิชัยสามคน เซลล์ยังมีอัลฟ่าอีกสี่คนที่ทำงานอยู่ พวกเขาไม่โดดเด่น ผลงานอยู่ระดับกลางจนถึงล่าง เป็นพวกขี้เกียจทำงานเสียด้วยซ้ำ บางทีไปหมกตัวอยู่กับพิชัยเพื่ออู้งาน บางทีก็นั่งหลับอยู่ที่โต๊ะ ออกงานนอกก็ได้ยอดที่แน่นิ่ง ไม่กระเตื้องขึ้น พฤติกรรมเอื่อยเฉื่อยแบบนี้เหรอที่จะเอาขึ้นมาเป็นผู้นำ อีธานไม่เห็นด้วยอย่างแรง

ถ้าไม่ติดว่าจะเป็นข้อครหา เขาจะเอาภูริขึ้นมารับตำแหน่งหัวหน้าแผนกแทน ภูริทำเป็นทุกอย่าง อะไรที่พิชัยทำ ภูริทำได้ ทั้งยังงานของคนอื่นภูริก็รู้มันเกือบหมด เพราะคนอื่นชอบโยนงานมาให้ภูริจัดการ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผลงานที่เห็นชัดเจนต่อหน้าที่ประชุมได้ก็ยังเป็นเบต้าคนนี้เท่านั้น ไม่ใช่ภูริที่มีผลงานแย่มาตลอด

“คุณเห็นพวกเขาแค่มุมเดียว” อัลฟ่าคนหนึ่งเอ่ยโต้ขึ้นมาหลังภาพที่ฉายอยู่นั้นหยุด

“ถ้าผมดูแค่มุมเดียว ผมคงไม่รวบขบวนการโกงในบริษัทได้เร็วขนาดนี้หรอกครับ คิดบ้างไหมครับว่า...ทำไมพวกนี้ถึงคอรัปชั่นได้นานหลายปี เพราะความที่เรามองว่าเขาเป็นอัลฟ่า เป็นผู้นำที่ทำหน้าที่ได้ดีไม่มีข้อบกพร่อง พอเราคิดแบบนั้น...เราก็ไม่มองให้มันลึกลงไปมากกว่าเดิม ผลเป็นยังไงครับ ดูค่าการเสียหาย...” อลันเปิดให้ทุกคนได้ดูหลังจบคำพูดอีธาน

“คุณจะบอกว่าประธานคนเก่าไม่ได้เรื่องงั้นสิ” เริ่มมีคนไม่พอใจเพราะคิดว่ายังไงก็เปลี่ยนความคิดอีธานไม่ได้

นี่ไม่ใช่การโยกย้ายตำแหน่งของเหล่าชนชั้น แต่ยังรวมไปถึงระบบการตรวจสอบการทำงานที่รัดกุมมากยิ่งขึ้น ใช้คนนอกเข้ามาตรวจและตรวจมันทุกสองเดือนจากปกติสามเดือน แต่ละครั้งใช้คนคนละชุดเพื่อเลี่ยงการโกงผลการประเมิน นั่นเท่ากับบริษัทต้องออกทุนเพิ่มในเรื่องที่ไม่จำเป็นอีก

หลายอย่างเกิดการเปลี่ยนแปลง มันรวดเร็วและหลายคนไม่สามารถตั้งรับมันได้ทัน ยิ่งคนที่ชินชากับการทำงานในระบบเก่ายิ่งทำใจยาก เขาคิดว่าอีธานฟุ่มเฟือย ทำอะไรที่ไม่ก่อประโยชน์และสูญเปล่า

“ผมไม่ได้กล่าวอย่างนั้น”

“แต่ที่มันอยู่มาได้นานขนาดนี้ก็เพราะไม่มีใครคนไหนเอะใจ ไม่ใช่ความผิดใครเลย แต่คุณกลับพูดเหมือนว่ามันเป็นความผิดของเราทุกคน” คนคนนั้นยังโต้อยู่ อีธานยิ้มบางๆ

“ใช่...ผมโทษเราทุกคน โทษที่เราเชื่อในระบบ โทษที่เราเชื่อแค่กระดาษรายงานแผ่นเดียว”

“แต่สิ่งที่คุณคิดจะทำนั้นมันอาจไม่ช่วยอะไรดีขึ้น”

“ถ้าไม่ทำก่อนเราจะรู้ได้อย่างไรครับ หรือว่าพวกคุณมีทางออกที่ดีกว่าผม...ว่ามาได้เลย ผมยินดีรับฟัง แต่ก่อนจะฟัง...ผมอยากให้พวกคุณทุกคนได้เห็นถึงปัญหาที่เราเจอกันจริงๆ ปัญหาที่มากกว่าการคอรัปชั่น เป็นปัญหาการเหลื่อมล้ำสิทธิมนุษยชน” อีธานผายมือเชื้อเชิญให้ทุกคนหันไปมองจอโปรเจ๊กเตอร์อีกครั้ง

ภาพเหล่านี้...เหตุการณ์เหล่านี้ อีธานดูซ้ำๆ มาไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เขาเคยมีความคิดเข้าข้างพวกอัลฟ่าด้วยกันเอง เคยคิดต่ำๆ ว่าพวกโอเมก้านั่นแหละที่ยั่วยวน โอเมก้าอาจไม่กินยาระงับฟีโรโมน ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายและไม่เคยต่อสู้เพื่อตัวเอง เขาเคยโทษชนชั้นอื่น เคยมองว่าเบต้าก็เป็นแค่กรรมกรโง่ๆ ให้งานถึงทำ คิดเองอะไรเองไม่ได้

จนนี่แหละ...เมื่อความจริงมันอยู่ตรงหน้า เมื่อมันตอกย้ำเขาซ้ำๆ เขาก็โต้แทนชนชั้นตัวเองไม่ได้อีก ทางเดียวที่จะทำให้ทุกอย่างเดินหน้าต่อคือการยอมรับว่าอัลฟ่าเองก็เลวร้าย อาจเลวร้ายที่สุดในหมู่ชนชั้นทั้งสาม

นักล่าที่ไม่คิดจะหยุดล่าแม้อิ่มมันเป็นอันตรายต่อระบบนิเวศน์มากทีเดียว อัลฟ่าเป็นนักล่า รักความสนุก ยโสโอหังและเชื่อว่าตัวเองสูงกว่าใคร กดหัวคนอื่นเล่น เห็นคนอื่นกระเสือกกระสนดิ้นรนแล้วก็ชอบ

นี่ไม่ใช่ยุคล่าสัตว์ นี่เป็นยุคที่ผู้คนเจริญก้าวหน้ามาไกลแล้ว งั้นจะกลับไปเป็นสัตว์เหรอ...ไม่ล่ะ อีธานว่าแบบนั้นมันไม่น่ามองเลย ยิ่งอีธานลงไปเข้าใจมันอีธานก็ค้นพบว่าเหล่าผู้คนที่นอบน้อมนั้นทำไปเพราะสัญชาตญาณที่หวาดกลัว พวกเขาไม่ได้เคารพ และไม่เคยมองอัลฟ่าเป็นพระเจ้า เขามองอัลฟ่าว่าเป็นแค่อันธพาลในคราบผู้ดี เป็นพวกบ้าอำนาจที่คิดถึงแค่ตัวเอง

“ผมให้เวลาพวกคุณครึ่งวัน ถ้าพวกคุณหาทางออกที่ดีกว่าผมเสนอได้...ผมจะรับฟัง ขอตัว” หลังภาพเหตุการณ์ในจอโปรเจกเตอร์เล่นจนจบ ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบงัน ไม่มีแม้เสียงหายใจฟืดฟาดให้ได้ยิน

ก็นะ...พอเจอความเป็นจริงตบหน้า มันก็จะชาๆ หน่อย

“ผมจะกลับเข้ามาตอนบ่าย” อีธานบอกกล่าวกับอลัน

“ครับท่าน ผมจะเตรียมงานเอาไว้ให้” พยักหน้ารับด้วยความเข้าใจ

ร่างสูงเดินกลับเข้าห้องตัวเองเพื่อเอาของจำเป็นสองสามอย่าง เขาอยู่ในห้องประชุมมาตั้งแต่เช้าจรดเที่ยงวัน ป่านนี้ไอ้คนป่วยจะลุกขึ้นมากินข้าวบ้างไหม หรือว่านอนอุตุไม่รู้เนื้อรู้ตัวอยู่ที่เดิม

คิดมากไปก็เท่านั้น อีธานรีบขับรถคันหรูที่มีแต่กลิ่นตัวของเขาและภูริผสมปนเปกันไปที่เพนเฮ้าส์ ก่อนจะขึ้นข้างบน อีธานสั่งอาหารมาเผื่อตัวเองเพราะว่าเมื่อเช้าเขาสั่งแค่ของภูริคนเดียว

ไม่ต้องเคาะประตูเพราะนี่เป็นห้องของเขา อีธานไขกุญแจเข้ามาก็เจอกับกลิ่นอาหารลอยเอื่อย เขาถอดสูทของตัวเองแขวนเอาไว้กับไม้ข้างประตู ปลดเนกไทเล็กน้อยขณะสาวเท้าไปยังครัว

“ไหนว่าทำงานทั้งวันไงครับ” ไม่ต้องหันหน้าไปมองก็รู้แล้วว่าใครมา กลิ่นตัวเฉพาะนี่เข้าจมูกภูริตั้งแต่ประตูแง้มออกเล็กน้อยแล้ว

“ก็ทำทั้งวัน นี่พักเที่ยง” อีธานไม่สนใจ เดินเข้าไปนั่งข้างภูริตรงเคาน์เตอร์ อีกฝ่ายอุ่นอาหารมาวางไว้ตรงหน้าตัวเองเตรียมจะกินพอดี

“กินข้าวไหม ผมอุ่นให้” ภูริหันมาถาม

“ผมสั่งมาแล้ว อันนั้นคุณเก็บไว้กินตอนเย็นเถอะ”

“ผมอุ่นให้แป็บหนึ่ง“ คนป่วยไม่ฟัง ลงจากเก้าอี้ทรงสูงไปเปิดตู้เย็นรื้อเอาอาหารเมื่อเช้าเข้าเตาอบเรียบร้อย...

สรุป...ไอ้ที่ซื้อมากะให้ตัวเองกินนั้นก็ต้องเก็บไว้ให้ภูริกินตอนเย็นแทน

….100%….

ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์แนะนำเรื่องคำว่า “อะ” กับ “ดิ” นะคะ เราจะนำกลับไปปรับปรุงค่ะ พอดีตอนเขียนมันใช้คำเหล่านี้เพลินไปหน่อย ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านไปบ้างต้องขออภัยด้วยนะคะ

ส่วนอีธานน้าน…สุดท้ายก็กลับมาหาคุณเมียที่ห้องค่ะ อิอิ คนมันคิดถึงอะเนอะ ไม่ยอมรับแต่แสดงออกชัดเชียว

[nikpook]

รอตอนต่อไป สนุกมากๆเลยค่ะ สู้ๆนะคะ

[AmPnie]

คลิปไรน้อ อยากดูๆๆ ส่วนอีธานนั้นนนน ในหัวเต็มไปด้วยเรื่องของภูริเลยนะคะ  นั่งรถก็คิดถึงภูริ ประชุมอยู่ก่คิดถึงภูริ นี่ขนาดไม่ได้คิดอะไรด้วยนะเนี่ย 5555

[papapoope]

สู้ๆค่ะ
คุณอีธานหลงเมียมั่กๆๆๆ

[เจ้าหญิงขี้ลืม]

อยากให้อีธานกัดคอภูริเร็วๆเลย อ่ะ
ถ้าจะห่วงขนาดนี้นะ แหมๆพ่อปากไม่ตรงกับใจ

[river]

หลงภูริจะแย่แล้ว

[tawanna]

ไม่อยากได้ แต่ก็ยังมาดูวันละสามเวลา ปากแข็งนะอีธาน

[BooJiRa_]

เป็นผู้ชายติดบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่คะ คุณอีธานนนนนนน เหมือนข้าวใหม่ปลามันเลย //ชอบการบรรยายที่สอดแทรกทัศนคติลงไปด้วย ทำให้เราได้อ่านนิยายที่ไม่ใช่แค่อ่านเพื่อความสนุก ชอบมากกกกก

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อีธาน ยังไม่รู้ตัวว่าติดเมีย   

พวกอัลฟ่าที่ไม่ยอมรับหัวหน้าที่มาจากเบต้า
อีธาน ก็เอาผลงานมาเปรียบเทียบให้เห็นเลยสิ
ว่าผลงานของอัลฟ่า เบต้า หรือโอเมก้า ใครดีกว่า
เซลล์ขายของเหมือนกัน จำนวนครั้งที่ขายใครดีกว่า หาค่าเฉลี่ยเลย
ให้เห็นจะๆตา ชัดเจนกันไปเลย อย่ามองแต่ชนชั้นเท่านั้น 

อีธาน  ภูริ   
       
 

[่jum]

 

[lizzii]

อีธานนี่ไม่ค่อยหลงภูริเล้ยยยยยยยยย
แค่พักกลางวันก็กลับมาหา อิอิ

[TongRung]

 

[Kei]

ฟินจุงเยย

[B52]

จัดการมันเลย

[snoopyme]

อยากให้ยอมรับกันสักที หรืออีธานต้องรอให้ยาแก้คู่แท้เสร็จก่อน กิน แล้วแยกย้าย แต่ก็จะยังคิดถึงแต่ภูริอยู่ แล้วค่อยยอมรับห้ะ ต้องเสียไปก่อนถึงจะเห็นค่ารึคุณท่านประทาน

แต่ก้ชอบความฟิลกู๊ด เป็นห่วงเป็นใยช่วงนี้ น่าร้ากกกกกกกกก

[BAKA]

นี่ก็แอบคิดว่าตอนกลางวันต้องมีคนแว่บกลับบ้านแน่เลย แล้วก็จริงซะด้วย แหมมมมมมมม

[u_cosmos]

ถึงจะยุ่งทั้งวันยังไงหัวใจอีธานก็จัดช่วงว่างมาให้ภูริได้เสมอ ฮ่าๆๆ
เคยได้ยินแต่ต่อยปากแตก อันนี้จูบปากแตก รุนแรงจังค่ะ นั่นคนป่วยเน้ออีธาน

[snowboxs]

อีธานไม่ได้ซึนหรอก นต่อีธานพยายามสร้างกำแพง
ขออยู่ในจุดที่ปลอดภัยของตัวเอง
ความเป็นภูริจะช่วยทลายกำแพงนั้นเอง

[PrimYJ]

 

[Chompoo reangkarn]

            ถ้าอีธานดันภูริขึ้นตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายขายได้ จะสุดยอดมากเลยแต่ก็นะจริงอย่างอีธานคิดถ้าดันภูริขึ้นตำแหน่งก็จะถูกค่อนคอดได้ว่าดันเด็กเลี้ยง (ยังไม่รับรองสถานะเมีย) ตัวเองขึ้นมา มีทางเดียวคือภูริต้องแสดงความสามารถที่มีให้พวกอัลฟ่าหัวโบราณเห็นถึงความสามารถ
            อยากให้อีธานมาคิดค้นยารักษาภูมิแพ้ดีกว่ามุ่งคิดยาแก้คู่แท้ 

[ReiSei]

เปิดคลิปอะไรให้ดูอะ จากเถียงฉอดๆถึงได้เงียบกริบกันแบบนั้น

[aoihimeko]

เบื่อพวกคนแก่ๆ

ภูรีบๆหายน๊า เค้าเป็นห่วง จุ๊บๆๆ...แอ่ก!  (อีธานถีบ)

5555+ รอตอนต่อไป

[Konzen]

อยู่กินกันขนาดนี้แล้วยังบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน

[แมวดำ]

โอ๊ย....เขาต้องสมหวังน้า  ลุ้นนานแล้ว