>….ตอนพิเศษที่ 2 กลิ่นกาย….<
ผลข้างเคียงอันเลวร้ายจากยาแก้คู่แท้ทำให้โครงการนั้นถูกสั่งพักไม่มีกำหนดสานต่อ อีธานเข้าใจดีว่ายาแก้คู่แท้นี้จะสร้างเงินให้กับเขาได้มากขนาดไหนหากมันเป็นผลสำเร็จ ทว่ามือดีที่จะสร้างยาตัวนี้ขึ้นมานั้นไม่มีในบริษัทเขา การจะคว้ามือดีด้านเคมีวิทยามาสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย และมันก็ยังไม่จำเป็น
อีธานรู้สึกโชคดีที่วันนั้นเขาตัดสินใจทำตามความต้องการของภูริ หากไม่เช่นนั้น ผลที่จะเกิดขึ้นกับเขาและภูริมันคงเลวร้ายไม่ใช่น้อยๆ แค่คิดว่าต้องจับแยกเพื่อความปลอดภัย เขาก็รู้สึกวูบโหวงในอกแล้ว
ทว่าสิ่งที่ทำให้อีธานสนใจนอกเหนือจากผลข้างเคียงยาอันเลวร้ายและการที่ครามหนีหายไปนั้นคือเอกสารเกี่ยวกับยา L20 บริษัทเขาไม่มียาตัวนี้แน่นอน ไม่มีการผลิตออกมา เพราะงั้นยาตัวนี้ต้องเป็นยาลับๆ ที่ครามวิจัยขึ้น รายละเอียดในเอกสารที่พบแทบไม่มีอะไรเลยนอกจากผลของตัวยาที่จะทำให้เกิดคู่แท้ อีธานพยายามทำความเข้าใจมัน แต่ข้อมูลมีน้อย ที่แน่ๆ ยาตัวนี้มีอายุของมันเอง และมันจะเสื่อมไปตามกาลเวลา
อีธานประติดประติดประต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเขาและภูริว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับยาตัวนี้หรือไม่ ยาที่ไม่มีในบริษัทแต่มีการแอบวิจัยอยู่ มีความเป็นไปได้สูงที่เคมีรั่วในวันนั้นคือยาตัวนี้ ครามโกหกเขาเนื่องจากครามลักลอบวิจัยยานอกเหนือจากงาน มันก็น่าเจ็บใจแต่ตอนนี้เขาไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงอะไรแล้ว
แต่เอกสารนี้อธิบายได้ดีว่าทำไมช่วงนี้ภูริถึงไม่ค่อยฮีต!
อีธานมักสังเกตภูริอยู่เสมอ ความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในตัวคนรักของเขานั้นเขารู้มันแทบทั้งหมด กระทั่งเดาอารมณ์ร่างโปร่งได้เลยด้วยซ้ำ ฟีโรโมนที่มักกระจายฟุ้งในช่วงเช้าเริ่มจะไม่เกิดขึ้น อาการฮีตมีบางครั้งและลดความถี่ลงไป ภูริกำลังกลับกลายเป็นเบต้าอย่างที่เคยเป็น
น่าแปลก...เขายังรู้สึกขาดภูริไม่ได้อยู่ดี
ตอนนี้อีธานกำลังเสียดายกลิ่นฟีโรโมนหอมๆ ที่ติดตัวภูริ มันเป็นกลิ่นเฉพาะที่เขาคุ้นเคยและมันเจือจางลงเต็มที เขาจึงตัดสินใจติดต่อกับบริษัทผลิตน้ำหอมแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ที่ผลิตน้ำหอมเฉพาะบุคคลให้กับเขา อีธานไม่ชอบน้ำหอมทั่วไป กลิ่นที่เป็นของเขาเท่านั้นคือสิ่งที่เขาชอบ และเขากำลังจะให้ทางนั้นสร้างกลิ่นเฉพาะให้กับภูริขึ้นมา
“เอ๊ะ?” จากที่หรี่ตาในตอนแรกกลายเป็นเบิกโพรงเมื่อพบว่าตนไม่ได้นอนบนที่นอนประจำ ดูสีหน้าตื่นๆ ของเมียเอ๋อเขาสิ อะไรมันจะตกใจขนาดนั้น เขาก็แค่มาที่ฝรั่งเศษตอนภูริหลับเท่านั้นเอง
“นอนยาวเลยนะคุณ เหมื่อยเนื้อเหมื่อยตัวบ้างไหมเนี่ย” อีธานเดินเข้าไปที่เตียง
“ที่นี่ที่ไหนอะ อย่าบอกนะว่าคุณอยากเปลี่ยนบรรยากาศพาผมเข้าม่านรูดอะ?” โอ๊ะ ระดับอีธานไม่พาภูริเข้าม่านรูดหรอก แบบนั้นกระจอกไป
“ใช่ เปลี่ยนบรรยากาศ แต่ที่นี่ไม่ใช่ม่านรูดแน่ๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว ผมมีที่ที่หนึ่งต้องไป” อีธานดึงภูริให้ลุกขึ้นจากเตียง ซึ่งเจ้าตัวก็ยอมง่ายๆ
“ที่นี่ที่ไหนเหรอครับ”
“ฝรั่งเศส สนใจเที่ยวไหมล่ะ” ตาภูริโตวาว
“สน!” จากนั้นร่างโปร่งของภูริก็เหมือนกับเครื่องจักรที่ได้รับการหยอดน้ำมัน เพราะมันตื่นตัวสุดๆ
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จอีธานก็เข้าไปกอดจากด้านหลัง ฝังจมูกลงกับซอกคอของอีกฝ่ายเพื่อสูดดมกลิ่นกายที่เป็นแบบเฉพาะของภูริ อีธานรู้นะ ภูริน่ะใช้น้ำหอมเกรดต่ำ เป็นน้ำหอมที่มีเลขสิบสองขวดสีขาวๆ เงินๆ ราคายี่สิบเก้าบาท ทั้งที่เขาพยายามจะเสนอน้ำหอมอย่างอื่นให้ภูริก็ไม่เอา
เสนอไม่เอาก็บังคับมันเนี่ยแหละ!
ก่อนจะได้พาภูริไปเที่ยวให้สมใจอยาก อีธานพาภูริไปทำธุระสำคัญของวันนี้ก่อน ซึ่งภูริเองก็ดูจะเอ๋อๆ อ๊องๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย อีธานให้ไปไหนก็ไป ให้ทำอะไรก็ทำ แม้กระทั่งทีมงานกำลังเก็บกลิ่นตัวด้วยแผ่นซับกลิ่นก็ยังทำหน้าเอ๋อๆ อยู่แบบนั้น เห็นแล้วตลกเป็นบ้า
“เรามาทำอะไร?” ในที่สุดภูริก็เอ่ยถามเมื่อเขาทั้งสองคนเดินออกมาสู่ท้องถนน ผู้คนกำลังเดินกันขวักไขว่ บ้างก็นักท่องเที่ยว บ้างก็คนที่อยู่เมืองแห่งนี้ เขาว่าฝรั่งเศษขึ้นชื่อด้านศิลปะ
“เขาจะออกแบบน้ำหอมให้คุณ” อีธานบอกขณะมองหาเส้นทางที่จะพาภูริเที่ยว
“เพื่อ?” ภูริตวัดสายมองคนตัวใหญ่ทันที
“เป็นความต้องการของผมเอง” อีธานตอบสั้นง่าย และภูริก็ไม่มีสิทธิ์เถียงในเรื่องนี้ มันคือความแฟร์ เขาตามใจภูริ ภูริเองก็ต้องตามใจเขาด้วยเช่นกัน
“จ้ะ ว่าแต่...น้ำหอมแบบของผมมันจะเป็นยังไงน้า”
“ก็จะมีกลิ่นกาแฟ...” ว่าแล้วอีธานก็โน้มหน้าเข้าไปดมที่ซอกคอของภูริท่ามกลางสายตาของผู้คนรอบกาย
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ...ภูริหน้าแดง!
“คุณทำอะไรเนี่ย!” เจ้าตัวผลักเขาออกแล้วมองไปที่ผู้คนบนท้องถนน ปกติแล้วจะทำอะไรกันท่าไหนภูริไม่ค่อยเขินนัก แต่แค่ดอมดมกลิ่นกายท่ามกลางผู้คนแบบนี้ดันเขินขึ้นมาซะงั้น คงอายคน
“ดมกลิ่นตัวคุณไง คุณจะมีกลิ่นกาแฟจางๆ ปนอยู่กับความหอมแบบหวานๆ ให้ความรู้สึกเหมือนผู้หญิงนิดๆ แล้วที่สำคัญนะ นี่ไม่ใช่ที่ไทย” ตอนแรกภูริก็ตั้งใจฟังอยู่ พอท้ายประโยคก็ว่าจะเถียงเพราะรู้ว่าอีธานหมายถึงการที่เจ้าตัวโน้มหน้ามาดมคอเขา
แต่…
“อื้อ!?” อีธานโน้มหน้าเข้าจูบปากที่เตรียมเอ่ยต่อว่านั้นโดยไม่สนใจสายตาของใครๆ
หน้าร้อนมันเป็นแบบนี้จำใส่หัวไว้เลยไอ้ภูริ!
กลิ่นกายหอมหวานแบบเฉพาะตัวและกลิ่นกาแฟจางๆ เด่นชัดขึ้นเรื่อยเมื่ออีธานสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของภูริ เมียเอ๋อตั้งใจจะดันเขาออก แต่เขาใช้วงแขนรัดรอบเอวคอดนั้น ลากให้เข้ามาประชิดแล้วบดเบียดริมฝีปากลงไปให้หนักหน่วงยิ่งขึ้น
ลมหายใจร้อนผ่าวหอบกระชั้น ภูริที่พยายามหนีในตอนแรกเริ่มตอบสนองและตัวอ่อนปวกเปียกอยู่ในวงแขน นี่ไม่ใช่อาการฮีตของภูริ เป็นความอยากที่เกิดจากความเป็นเบต้าล้วนๆ อีธานระบายยิ้มเกือบเต็มแก้มเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกแล้วเห็นว่าหน้าของภูริแดงก่ำขนาดไหน
“เขินก็เป็นหนิ” คำหยอกสั้นๆ นั้นน่าฝังเขี้ยวเป็นที่สุด ภูริทำได้แค่ยืนถลึงตาใส่อีธานที่ส่งยิ้มเสียเหมือนโลกใบนี้สดใส
“ถ้าจะดีพคิสขนาดนี้ไม่จับผมเปลื้องผ้าไปเลยล่ะ!” ภูริประชด
“เดี๋ยวนี้มีประชดเหรอ คิดว่าผมไม่กล้า? ลองไหม ผมมีที่ที่คนเยอะๆ และสามารถทำอะไรกับคุณตรงนั้นก็ได้นะ แต่...ไม่ดีกว่า ผมไม่อยากให้ใครเห็นว่าคุณเร่าร้อนแค่ไหนเวลาที่อยู่ใต้ร่างของผม” อีธานพูดอย่างกับมันเป็นเรื่องปกติทั่วๆ ไป ดูหน้าคนฟังด้วย...ดูด้วยว่ามันจะเบิดแล้วเฮ้ย!!!
โอ้ย...เกลียดฝรั่งเศษวะ!
….100%….
มาแบบหวานๆ ละมุนละไมไม่เน้นฮากันบ้างเนอะ สำหรับตอนนี้ตั้งใจอัปเมื่อวันศุกร์ แต่เมื่อวานไปธุระกลับจีสองแหนะ อัปมะหวายเลยมาวันนี้แทน หวังว่านะทำให้หายคิดถึงได้ตึ๋งหนึ่งเนอะ
หัวข้อ: >>อุบัติรักฟีโรโมน<< Omegaverse - ตอนพิเศษ ขำๆ วันช๊อต [28-05-62] (อ่าน 241583 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก