หัวข้อ: >>อุบัติรักฟีโรโมน<< Omegaverse - ตอนพิเศษ ขำๆ วันช๊อต [28-05-62]

[Ice_Iris]

น่ารัก


ภูริน่าจับกลับบ้านที่สุด

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

[shiroinu]

  ฟินนนนน ตอนแรกนึกว่าชื่อตอน ดันจบจริงซะงั้นนนนน แล้วครอบครัวภูริล่ะ ยังไม่รู้เรื่องเลย งอแงหน่อย เผื่อได้ตอนพิเศษ 

[snowboxs]

ภูริก็ยังเหมือนเดิม พูดในเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้อง 555
แล้วอีธานก็ยังคงปล่อยผ่าน อีธานจะเปย์อีกไหมนี่
แต่เชื่อว่าคราวนี้ภูริจะคิดเสียดายค่าคอมที่ออก ตจว อยู่บ้างนะ

ขอบคุณคนเขียนนะคะ

[kaokorn]

ขอบคุณฮะ ติดเรื่องนี้มาก ต้องเข้ามาดูทุกวันว่าอัพหรือยัง แล้วก็ไม่ผิดหวัง ได้อ่านเกือบทุกวันเหมือนกัน
ต้องขอบคุณคนเขียนจริงๆที่มาอัพอย่างสม่ำเสมอและแต่งเรื่องได้สนุกน่าติดตาม

ชอบภูริมากๆ ถ้ามีคนแบบภูริเยอะๆโลกคงน่าอยู่มากกว่านี้

ยังติดใจเรื่องครามว่ามีวัตถุประสงค์อะไร เพราะในตอนนึงเหมือนจะแอบความคิดร้ายๆไว้ เป็นจุดที่ติดอยู่ในใจเรา
คาดว่าจะมีเฉลยในตอนท้ายๆ แต่จนตอนจบแล้วก็ยังไม่รู้อะไรเลยอ่ะ

 

[Onlylyn]

ประทับใจค่ะ จบแบบนี้ก็สมเป็นทั้งคู่ดี 5555 เดียวอ่านรวดเดียวจบซ้ำอีกรอบ ตอนที่ภูริตัวสั่นเราเกือบร้องไห้อะ บอกไม่ถูก เหมือนน้องหลอกตัวเองว่ารับได้ ไม่เป็นไร แค่กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมเอง แต่จริงๆแล้วทั้งรักทั้งยึดติด ดีใจที่อีธานยอมเซ้าซี้ ไม่ปล่อยผ่าน งื้อ เลิกคิดยาแก้คู่แท้ไปคิดค้นยาที่ทำให้ภูริมีน้องน้อยได้ดีกว่า อยากเห็นคู่นี้เลี้ยงเด็ก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ 

[agava1313]

จบสไตล์ภูริ จริงๆ อย่าลืมบอกแม่กับน้องละถ้าคิดจะแต่งกัน

[NuNam]

จบแบบนี้เลย 5555 ภูริสไตล์มากค่ะ รอตอนพิเศษ 

[Noname_memi]

โอ้ จัดในแลปเลยทีเดียว 5555  จบแล้วคงคิดถึงภูริมากแน่ๆ แง้ ขอบคุณมากนะคะ 

[Pam_ban]

เย้    รักในตัวตนของกันและกันอย่างแท้จริงดีกว่าสินะ  คิดว่าอาการฮีตเป็นเพียงส่วนประกอบเล็กน้อยเท่านั้น แต่อาการหื่นของอีธานกับภูรินี่สิเป็นส่วนหลักและสำคัญ     ที่ทำให้ทั้งคู่เข้ากันได้อย่างลงตัว


รอตอนพิเศษต่อ ๆ ไปนะคะ


 

[ReiiHarem]

เห็นด้วยกะภูริอย่างนึงคือ อีธานควรไปหาหมอนะ ช่วงแรกๆไบโพล่าเหลือเกินนน

[Supparang-k]

เมียเอ๋อสุดท้ายยังไงก็คือเมียเอ๋อ  ถถถ....งานนี้คุณสามีจะต้องเปย์น้องไอดอลเพื่อเมียเอ๋อไปอีกนานแน่

[omuya]

5555 ยังไม่วายนะภูริ ช่างกล้าขอ

[meeoldly]

ขอตอนพิเศษหน่อยจ้าาา

[่jum]

มันก็จบแปลกอยู่นะ แต่ก็โอเค 

[aoihimeko]

อา...จบซะละ แต่ดีแล้วที่จบแบบนี้

แต่อยากเดาจังว่ายานั่นมีผลให้ภูท้องได้ 555

รอบทส่งท้ายจ้า

[Maymon]

ขอบคุณนะคะ

[Jibbubu]

จบได้สมกับเป็นคู่นี้จริงๆ ขอตอนพิเศษส่งท้ายสักตอน สองตอนนะคะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อ๊าาาา.......ดีต่อใจมากๆ 
ก็นึกเรื่องยาอยู่เหมือนกัน   ไม่ว่ายังไงต้องมีผลกระทบแน่
ก็เพราะภูริเป็นโอเมก้านี่ไง ถึงได้เป็นคู่แท้อีธาน
ถ้ากินยาต้าน ความเป็นโอเมก้าจะหายไป เป็นเบต้าอย่างเดิม
ฟีโรโมนของภูริก็หายไปด้วย  การสปาร์กระหว่างทั้งคู่ก็หมดลง
แล้วความสัมพันธ์มันจะเหมือนคู่แท้ยังไง
 /โอโห.....จริงจังมากกว่าตอนเรียนนะเนี่ย เป็นไปด้ายยยยย 

อีธาน  ภูริ   
ขอบคุณไรท์มากๆ
       
 

[joborcusier]

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ 

[imseries]

ชอบภูริอะ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ

[TistTak]

ฮรือออออออ ชอบมากกก สนุกมาก:mew2:
ปล.ถ้าฉากอัศจรรย์ละเอียดกว่านี้จะดีงามมากๆเลย>\\\<

[HISY]

ดีใจที่ภูริกล้าพูดออกมา
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
ตอนจบสมกับเป็นคู่นี้จริงๆ

[wetter]

สนุกมากกกก ใจบางเลยตอนภูขอให้อีธานอยู่ด้วย น้องคนที่ไม่เคยจะเรียกร้องอะไรเลยอะ กลับขอแบบนี้ น้องงงงง แล้วคือรำคาญความปากแข็งปากร้ายของอีธานมากแต่สิ่งที่ต้องยอมนางก็คือความตามใจอะ เอาใจเก่งตามใจเก่งมาก ดูแลดีสุดๆถึงตอนหลังๆจะเหมือนเป็นไบโพลาร์ก็เถอะ5555555 ชอบนิสัยภูรินะคือยังไงก็ได้สบายๆ พยายามคิดในทางที่จะทำให้ตัวเองสบายใจที่สุด แต่แล้วยังไงสุดท้ายคนเรามันก็ไม่ได้เข้มแข็งเสมอไป ดีใจที่อีธานเข้าใจและยอมรับได้
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ

[papapoope]

เป็นการจบที่น่ารักจริงๆ

[GukakST]

>….บทส่งท้าย….<

“ฮัลโหล คุณพิชัยครับ” ขณะส่งเสียงเรียกคนปลายทาง เขามองไปที่จอมอนิเตอร์ซึ่งเป็นภาพในลิฟต์เพียงตัวเดียวที่จะลงมายังห้องแล็บใต้ดิน

(ครับคุณคราม)

“มีเอกสารสำคัญ รบกวนให้คนมารับไปหน่อยได้ไหมครับ” อีกไม่ถึงสิบนาทีคนคนนั้นก็คงจะเรียกลิฟต์ หวังว่าพิชัยจะส่งคนมาทันนะ

(ได้ครับ เดี๋ยวผมให้คนไปเอาเดี๋ยวนี้) เมื่อพิชัยกล่าวอย่างนั้น ครามก็วางใจประมาณหนึ่ง

ครามทวนแผนของตัวเองอีกครั้ง เปลี่ยนมุมมองกล้องไปยังรถบังคับที่อยู่เหนือลิฟต์ตัวนั้น ต้องบอกว่ารถบังคับรุ่นนี้เจ๋งพอที่จะควบคุมจากระยะไกลได้ และที่ต้องเฝ้ามองมันอีกครั้งก็เพื่อดูสารเคมีตัวหนึ่ง ครามตั้งชื่อมันว่าแอลยี่สิบ

ผลของแอลยี่สิบนั้นจะทำปฏิกิริยากับฮอร์โมนในตัวของสิ่งมีชีวิต โดยมันจะค้นหาส่วนที่เชื่อมต่อกันได้ของสองชีวิต จากนั้นจะทำการผูกมัดโดยแปลงฮอร์โมนบางตัว แอลยี่สิบมีส่วนที่พิเศษ มันฉลาด และมันรู้ว่าต้องทำอย่างไรให้สิ่งมีชีวิตทั้งสองจับคู่กัน ไม่ว่าเพศหรือแม้แต่สถานะของเพศที่สองจะต่างกันหรือไม่ ไม่มีผลเมื่อแอลยี่สิบทำงาน

ครามเป็นผู้พัฒนาแอลยี่สิบ ต้นกำเนิดของมันคือความแค้นที่มีต่อชนชั้นอัลฟ่า มันอาจจะแปลกไปหน่อยที่อัลฟ่าชิงชังอัลฟ่าด้วยกันเอง สิ่งที่ครามทำไม่ใช่เพื่อการชิงดีชิงเด่นอะไร เขาก็แค่...อยากแกลังไอ้พวกยโสโอหังทั้งหลายแหล่

เป้าหมายของครามในวันนี้คือผู้บริหารคนใหม่ อีธานเข้ามาดูแลกิจการที่นี่ต่อจากพ่อของตัวเองได้ปีกว่าแล้ว ในช่วงที่เข้ามาทำงานใหม่ อีธานจัดเป็นอัลฟ่าที่ไม่เหลียวแลใครเลย แม้แต่อัลฟ่าด้วยกันเอง ความผยองของอีกฝ่ายมันน่าโดนสักทีจริงๆ แต่ที่มันต้องเริ่มในวันนี้เพราะยาตัวนี้เพิ่งจะสำเร็จ

ครามรู้ว่าวันนี้อีธานจะต้องลงมาดูยาตัวใหม่ที่ถูกพัฒนาโดยเขาเอง และเมื่อจังหวะมันประจวบเหมาะ ครามก็ไม่ปล่อยให้มันหลุดลอดออกไปได้ เขาเตรียมการตั้งแต่ไปทำให้ท่อเคมีบริเวณลิฟต์มีรอยรั่ว จากนั้นเอารถบังคับติดกล้องพร้อมกับแอลยี่สิบไปสแตนด์บายไว้ที่รอยรั่ว แล้วเขาก็แค่...รอเวลา

คนอย่างครามแกล้งคนอื่นมาเกือบทั้งชีวิต คิดว่าหนนี้...อีธานรอดไหม?

ตอบได้ยาก!

แอลยี่มีข้อเสียที่แก้ไม่ได้เลยคือ เมื่อมันไม่สามารถค้นหาส่วนที่เข้ากันได้ของสองชีวิต มันจะสลายหายไปในทันที นั่นหมายความว่าตัวแอลยี่สิบจะไม่เกิดผลใดๆ ก็ตามกับคนสองคนที่ไม่มีส่วนใดเข้ากันได้ ครามได้แต่หวังว่าเหยื่อที่พิชัยส่งมาจะมีอะไรสักอย่างเหมาะสมกับอีธาน

ทำแบบนี้แล้วอะไร? ความสะใจไง การได้เห็นพวกอัลฟ่าระดับสูงเกรี้ยวกราดเพราะได้คู่เป็นพวกชั้นต่ำนี่มันสะใจมากๆ เลยนะ ครามตั้งสมมุติฐานเอาไว้ในหัวมากมาย หากเหยื่อของเขาเข้ากับอีธานได้ สภาพของท่านประธานบริษัทยายักษ์ใหญ่ ผู้หญิ่งยโสในความเป็นเลือดเข้มข้นของตัวเองจะมีท่าทีอย่างไร

ครามเฝ้ารอทุกอย่างด้วยความตื่นเต้น มีคนเข้ามาในลิฟต์แล้ว พนักงานบริษัทหน้าต่าเด๋อด๋าหนึ่งคน ท่าทางใสซื่อ โถ...เหยื่อครั้งนี้น่าสงสาร เมื่อชายหนุ่มคนนั้นอยู่ในลิฟต์ไปได้พักหนึ่ง อีธานก็เข้ามาในลิฟต์เช่นเดียวกัน

ปฏิกิริยาตอนนี้คือนิ่งงัน...

“ได้เวลาแล้ว” แล้วเมื่อลิฟต์ลงมายังชั้นล่างสุด ครามก็ทำการตัดไฟส่วนประตูลิฟต์ออกชั่วคราว

แอลยี่สิบจำนวนหนึ่งร้อยซีซีถูกรถบังคับดันปลายสลิงก์ใหญ่เพื่อให้เคมีเข้าไปในช่องอากาศ รอยรั่วอาจมีเพียงเล็กน้อย แต่มันมากพอที่จะทำให้แอลยี่สิบรั่วไหลเข้าไปยังตู้สี่เหลี่ยมนั้น

“หึ...ไม่รอด” ครามเห็นปฏิริยาของพนักงานหนุ่ม ใบหน้านั้นเริ่มแดง เหงื่อผุดซึม นาทีต่อมาอีธานหันไปมอง เขาอาจไม่ได้ยินเสียงอะไร แต่ภาพมันเล่าตัวเองได้ดีทีเดียว

ร่างสูงใหญ่ของครามเอนกายพิงเก้าอี้นวมตัวใหญ่ เขาเหยียดขาเท้ากับโต๊ะทำงาน ประสานมือมองภาพร่วมรักที่แสนจะเร่าร้อนในลิฟต์ตัวน้อย สายตาคมคู่นี้จ้องไปที่อีธาน ดูอัลฟ่าที่หยิ่งทระนงตนมาตลอดหมดสภาพ เส้นผมสีดำขลับมันเงางามกำลังยุ่งเหยิงด้วยน้ำมือของพนักงานหนุ่ม สีหน้ากระหายอยาก และการควบคุมอะไรตัวเองไม่ได้

ยอดเยี่ยมไปเลย!

“กว่าแอลยี่สิบจะหมดฤทธิ์ คุณคง...ดูไม่ได้ไปอีกนานเลยอีธาน” เสียงหัวเราะดังขึ้นแผ่วเบา ครามดูมีความสุข แหงสิ ประสบผลสำเร็จจะให้ร้องไห้เหรอ ฝันไปเถอะ คราวนี้เขามีความสุขไปอีกนาน

นั่นคือช่วงเวลาหลายเดือนก่อน ตามติดมาด้วยการพัฒนายาแก้คู่แท้ สั่งตรงมาจากอีธานเลยนะ เพราะอะไร...เพราะเขาไงล่ะ ครามทำตามที่อีธานบอก เขาสร้างยาคู่แท้ขึ้นมาโดยมีผลการวิจัยอื่นๆ เป็นตัวสมทบ ยาตัวนี้ถูกพัฒนามานาน แต่ยังไม่เคยใช้งานจริงได้เลย

แล้วคิดว่าตอนนี้ใช้ได้เหรอ?

ตื่นเถอะ เขาไม่ทำให้มันใช้ได้หรอก!

ครามเก็บตัวอย่างแอลยี่สิบของตัวเองใส่กล่องอย่างดี เอกสารอื่นๆ ก็เคลียร์ให้เป็นที่เป็นทาง หมดความสนุกจากที่นี่แล้ว อัลฟ่าอย่างอีธานกลายเป็นทาสคนรักไปเรียบร้อย แหม นึกว่าจะได้เห็นอะไรสนุกๆ ไปนานกว่านี้เสียหน่อย ไม่เป็นไร ถือว่าโชคดีที่เหยื่อนั้นไม่ได้รับยาแก้ไป

ก่อนจาก...ครามไม่ลืมที่จะวางใบลาออกเอาไว้ที่โต๊ะ พร้อมกับโน้ตข้อมูลยาแก้คู่แท้เอาไว้ ส่วนสำคัญของมันคืออาการหลังรับยาไปแล้วราวๆ หนึ่งสัปดาห์ คิดว่าคนในห้องวิจัยตอนนี้น่าจะรู้แล้วว่า ยาตัวนี้มีข้อผิดพลาดที่ร้ายแรง

สัตว์ทดลองเจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นในตู้กำลังมีเพศสัมพันธ์กันโดยไม่ยอมหยุด พนักงานที่ต้องอยู่เฝ้าเพื่อดูความเป็นไปของสัตว์ทดลองที่รับยาแก้คู่แท้เริ่มแปลกใจกับอาการ ตอนแรกมันไม่มีทีท่าว่าจะสนใจคู่ครองของตนเองแล้ว ทำไมเวลานี้ถึงได้บ้าคลั่งอย่างนี้ได้

พนักงานต่างรีบแจ้งไปยังทีมวิจัยหลักให้มาดูอาการ พวกเขาต่างก็ไม่เข้าใจจนต้องให้คนมาตามคราม คิดว่าเจอเหรอ...ไม่น่ะสิ ครามน่ะเก็บของหนีออกไปแล้ว เอกสารสำคัญที่ทิ้งไว้ก็คือคำอธิบายเกี่ยวกับยาแก้คู่แท้ที่ผิดพลาด

ตอนท้ายครามทิ้งข้อความในการแก้ปัญหานี้ไว้ว่า เมื่อเริ่มเพศสัมพันธ์อย่างยาวนานหลังรับยา ภายในสี่สิบแปดชั่วโมงพวกมันจะตายเพราะอัตราการเต้นของหัวใจนั้นสูงเกินไป ทางที่ดีคือจับแยกมันออก และขังเอาไว้ในตู้ที่กักเก็บกลิ่นฟีโรโมนได้สนิท

“บ้าเอ้ย!” ผู้เป็นรองหัวหน้าทีมวิจัยถึงกับทุบโต๊ะ หัวเสียกับสิ่งนี้

“เราควรรายงานเบื้องบน” มีใครคนหนึ่งบอก และแน่นอน...มันต้องเป็นแบบนั้น

.
.
.
.

แล็บกำลังวุ่นวาย ถามว่า...ภูริรู้เรื่องไหม? ไม่ดิ จะไปรู้เรื่องได้ไม่ได้อยู่ในห้องแล็บนะวุ้ย ตอนนี้น่ะเขาอยู่ที่หน้าบริษัท รายล้อมไปด้วยเพื่อนอีกสองคน ฮั่นแน่ จุ้ๆ ไว้นะ เขากำลังจะหนีอีธานไปกินหมูกระทะหลังบริษัทเนี่ยแหละ

ก็วันนี้อีธานบอกว่ามีงานเลี้ยงที่โรงแรมอะไรสักอย่าง ภูริฟังนะ แต่จำไม่ได้ พอเพื่อนมาชวนไปแฮงก์เอ้าท์ก็สติเตลิดไปเลย! แหม ช่วงหนึ่งเขาเครียดนี่ เครียดจนรู้สึกตัวเองผิดปกติไปมาก ตอนนี้หายแล้ว เมื่อหายจากการเครียดก็ต้องฉลอง

เออใช่…ไปจับมือน้องๆ มาแล้ว โอ้ยฟินอะ มากๆ บอกเลย ภูริตัวจะแตก แบบว่า…จับมาก็เดินดมมันอยู่อย่างนั้น ตั้งใจไว้เลยว่าจะไม่ยอมล้างมือจนกว่าจะครบเจ็ดวัน บ้าไหม เออ เขาบ้านั่นแหละ ค่าบัตรเข้าโคตรแพง ได้จับมือนับวิด้วยนะ เขานี่ไม่อยากให้เวลาหมดก็เลยวนซื้อบัตรอยู่หลายรอบ

เงินใคร? ฮี่ๆ…เงินอีธาน!

เขาจะออกเงินเองแล้วนะ แต่อีธานไม่ยอม เรียกว่าไม่ยอมให้เขาไปคนเดียวเลยต่างหาก อีธานไปงานจับมือกับเขาแล้วก็บ่นว่าอะไรจะมีผู้ชายหื่นเยอะขนาดนี้ โอตะไม่หื่นนะ ซับเลือดตรงจมูกแป็บ ซื้ดดดดดด!

ก็...สรุปอีธานแย่งจ่าย เขาบอกจะหามาคืน แต่อีธานก็ว่าเข้าให้อีกว่าผัวเมียเขาไม่มานั่งคืนเงินกันไปมาหรอก ทางที่ดีก็แค่อย่าใช้เงินโดยใช่เหตุน่ะ เหมือนโดนด่าเลย มางานจับมือนี่ใช้เงินโดยใช่เหตุสินะ โว๊ะ ครั้งเดียวเองอะ

แล้วรู้ไหม พอออกจากงานจับมือน้องๆ ไอดอลสาวแสนสวย หูยยยย รอยยิ้มแต่ละคนนี่ทำโลกละลาย ไม่ๆ อย่าเพ้อ เข้าเรื่องต่อ พอออกมา ยังไม่พ้นเขตงานเลย อีธานลากเขาเข้าห้องน้ำ โอ๊ะ อย่าหื่น อีธานลากเขาไปล้างมือเว้ย!!!

แง่มๆ ล้างแบบนี้กลิ่นหายหมดอะ เบะปาก!

สามหนุ่ม สองโสด หนึ่งหลัวติดงานก็มาถึงร้านหมูกระทะหลังบริษัท เย็นๆ แบบนี้คนเต็มร้านไปหมด ภูริกับเพื่อนโชคดีได้โต๊ะริมรั้ว ข้างรั้วเนี่ยมันไว้จอดรถมอเตอร์ไซก์ แต่ว่าอากาศมันโปร่งสบายกว่าการนั่งอยู่ด้านใน นั่งเรียบร้อยแล้วสิ่งต่อมาที่ขาดไม่ได้คือการสั่งเบียร์!

สั่งเบียร์อย่างเดียวไม่ได้นะ ต้องลุกไปตักอาหารด้วย เดินวนไปวนมา เผลอแป็บเดียวอาหารก็เต็มโต๊ะ เตาพร้อม วัถุดิบพร้อม เอ้าเริ่มย่าง! การแย่งกันกินกับเพื่อนความสุขสันต์อย่างหนึ่งในฐานะมนุษย์เงินเดือน หรือเปล่าวะ อายุอานามไหน กินข้าวกับเพื่อนก็อร่อยอะเนอะ นอกจากอร่อยแล้วเนี่ยยังคุยกันเพลินมากครับผม

ถามว่าเพลินขนาดไหน...เพลินขนาดที่ว่าอีธานเดินมาอยู่ข้างรั้วยังไม่รู้ตัวอะ!

“ภู” เพื่อนเรียกแล้ว ไอ้นี่ก็หันไป หน้าแดงหน่อยๆ ฮั่นน่อว อย่าคิดว่าเขินแค่ดื่มเยอะ

“ว่ามา...” ภูริตาเยิ้มไปหมดแล้ว ยิ้มแย้มแจ่มใสสุดๆ แต่ที่ไม่รู้ว่าอีธานอยู่ข้างหลังเพราะชินกับรังสีอัลฟ่าของอีธาน ที่สำคัญ เขานั่งหันหลังเข้ารั้วไง

“ข้างหลังแก” อะไร…ข้างหลังเขาทำไม

ไหน…มีอะไรเหรอ?

“อุ้ย!” เจอคนหัวติดไฟหนึ่งอีเอ! เมเด เมเด ภูริคนนี้ต้องการหน่วยช่วยเหลือด่วน!

“กี่โมงแล้วครับ” อีธานเอ่ยถามสั้นง่ายได้ใจความ อะ...ก้มหน้ามองนาฬิกา

“สี่ทุ่มครับ” โห นี่กูเพลินขนาดนี้เลยเหรอวะ มิน่า พุงกางเลย

“แล้วทำไมยังไม่กลับบ้านครับ นี่บ้านคุณเหรอ จะกินนอนอยู่นี่เลยไหม” อยากร้องให้เพื่อนช่วย แต่คงไม่มีใครกล้ามองหน้าอีธานเลยด้วยซ้ำ แล้วนี่ไม่ต้องแปลกใจทำไมอีธานรู้ที่สิงสถิตย์ จีพีเอสไงครับท่าน...ต้องเปิดไว้ตลอดเป็นคำสั่งของอีธาน!

“แค่ดื่มเพลินไปหน่อยเอง เดี๋ยวผมก็กะจะกลับแล้วล่ะ จริงๆ นะ” ยิ้มเข้าไว้ ทำตาเยิ้ม เออ...ลืมไปว่าเยิ้มอยู่แล้ว

“ให้หมดแก้วแล้วลุก” ผมจะลุกขึ้นตะเบ๊ะเดี๋ยวนี้แหละครับ!

“กลับก่อนนะ อะนี่...” ดื่มมันให้หมดแก้วในรวดเดียวแล้วร่ำลาเพื่อนๆ ก่อนจากอย่าลืมจ่ายเงิน จ่ายเยอะๆ เลย หนึ่งพันบาทถ้วน

ก็...ดื่มไปไม่น้อยนะ แฮ่

เคลียร์เงินเรียบร้อย เดินตามอีธานต้อยๆ ไปยังรถหรูที่เดี๋ยวนี้อีธานให้คนขับรถกลับมาประจำตำแหน่ง ยกเว้นวันศุกร์ที่อีธานจมักจะขับรถเอง เพราะว่าเขาจะกลับพร้อมกับอีธานโดยเอารถประจำตำแหน่งจอดเอาไว้ที่บริษัท

เดินคอตกเป็นหมาหิวเลยอะ

“พรุ่งนี้นัดน้องสาวเอาไว้แท้ๆ ยังจะมาดื่มไม่รู้กำลังตัวเองอีก คุณนี่มันยังไงกันฮะ” ใช่...พรุ่งนี้นัดน้องสาวเอาไว้ นัดแม่ด้วยแหละ คือ...จะไปคุยธุระอะไรหลายๆ อย่าง

อีธานต้องการให้น้องสาวภูริเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย ทั้งที่ตอนแรกภูริกะว่าถ้าน้องเรียนจบ ปวส.แล้วก็จะให้ทำงานเพื่อมาช่วยจุนเจือครอบครัว แต่อีธานกะเอาไว้ว่าจะให้น้องภูริเรียนจบปริญญาตรี จากนั้นจะให้มาทำงานที่บริษัทนี้ อาจจะอยู่คนละแผนกกับภูริ หรือไม่ก็แผนกเดียวกันไปเลย

ภูริเป็นห่วงแม่กับน้อง อีธานก็เข้าใจ เขาเลยเข้ามาช่วยโดยที่ภูริไม่ขออะไร อย่างแม่ของภูริอีธานก็กะจะให้หยุดทำงาน ถ้าภูริอยากส่งเงินกลับมาให้แม่ก็ส่งได้ ส่วนกินใช้อื่นๆ ก็กระเป๋าเดียวกับเขาไป จะได้ไม่ต้องลำบากอะไรนัก แล้วก็ไม่ต้องมานั่งคิดมากด้วยว่าเอาแม่เอาน้องมาเป็นภาระเขา

อีธานก็แค่ดูแลภูริโดยให้ภูริได้ทำหน้าที่ลูกและพี่ชายต่อได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นๆ โดยเฉพาะเรื่องเงินถือเป็นเรื่องสำคัญของการใช้ชีวิต ตอนแรกภูริก็ดื้อแหละ ไม่อยากจะยอมขนาดนั้น ถ้าอีธานจะเข้ามาดูแลทั้งแม่และน้องเขาเลยเขาเกรงใจ มันเลยจบที่อีธานดูแลภูริและให้ภูริดูแลแม่กับน้องต่อ ถือว่านี่คือตรงกลางระหว่างเขาสองคน

อีธานหันไปมองคนเกือบเมา หรือต้องใช้คำว่าเมาเลยเพราะเดินไม่ตรงทางสุดๆ เฮ้อ ถอนหายใจหนักๆ แล้ววนกลับไปโอบเอวภูริให้เดินดีๆ เจ้าตัวเงยหน้ามายิ้มให้ คิดว่าไง...คิดว่าน่ารักตายอะ มันน่าหมั่นไส้ต่างหาก อีธานธานตีหน้าผากคนข้างกายไปหนึ่งทีถ้วน

“โอ้ยๆ ตายแล้วผมตายแล้ว” แล้วดู เวอร์ไปไหน แค่ตีเบาๆ

“อย่าเยอะ ตีแค่นี้มันไม่ทำให้ใครตายหรอก แล้วกินนี่ก็ไม่ดูเลยว่ามันพอหรือยัง เมาที่บ้านผมยังไม่ว่า นี่เมาที่อื่นผมไม่โอเคนะ เกิดโดนลวนลามขึ้นมาจะช่วยเหลือตัวเองได้ไหม ห่วงตัวเองให้มันเยอะๆ หน่อย ทำให้ผมคิดมากเดี๋ยวไม่ได้อยู่อย่างสงบสุข” หงิ! จะบอกว่า...ไม่สงบสุขหมายถึงจ้างบอดิการ์ดมาตามติดเป็นวิญญาณแค้นน่ะ แค่คิดก็เซ็งแล้ว

“คราวหลังมาดื่มกับผมสิ” ภูริเอนหัวซบอกอีธานทั้งที่เดิน

“ไม่”

“อะไรอ่า ก็คุณไม่ยอมดื่มกับผม ผมก็ต้องดื่มกับเพื่อนแบบนี้แหละ”

“ไม่ คุณอะต้องเลิกดื่ม” ร้องไห้แป็บ ให้เลิกดื่มทั้งที่นานๆ ทีได้ดื่มเนี่ยนะ

ภูริไม่เถียงอะไรอีธานอีก ก็ไม่รู้เถียงชนะแล้วได้อะไร ที่สำคัญก็ไม่เคยชนะเนี่ยแหละ พอมาถึงรถอีธานก็ดันเขาเข้ามาข้างใน อยากหนีไปเบาะหลัง แบบว่าหลับสบายดีอะไรงี้ แต่อีธานไม่ยอม ก็...นั่งหลับไป

ภูริไม่ได้เมาหมดสภาพอะไรนัก แค่ตึงๆ มึนๆ ไม่เหมือนเดิม ถึงที่พักก็ต้องเดินไปเองไม่มีพระเอกขี่ม้าขาวที่ไหนมาอุ้มเขาเข้าห้อง แถมอีธานยังดุกว่าพระเอกเพราะเล่นไล่เขาไปอาบน้ำอาบท่าซะ เหม็นตัว โคตรเศร้า ตัวเขามีแค่กลิ่นหมูกระทะกับเบียร์เองเหอะ เนอะ ไม่เห็นจะเหม็นอะไรเท่าไหร่เลย

เถียงในใจแต่ก็ทำตาม~

นี่ต้องประกาศไหมว่าตอนนี้เขานอนเตียงเดียวกับอีธานล่ะน้า! อยากบอกว่า...ลุกจากที่นอนยากกว่าเดิมมาก คนนอนที่นอนนุ่มๆ อยู่แล้วคงไม่รู้สึกเหมือนเขาอะ เขาเพิ่งจะได้นอนจริงจัง ราวกับที่นอนเนี่ยนะเป็นหลุมดำเอาไว้ดูดสิ่งมีชิวิตที่อยู่บนตัวมัน ว่าง่ายๆ นอนที่นอนอีธานแล้วไม่อยากตื่น ฮา แต่ให้หลับไม่ตื่นฟื้นไม่มีนี่ไม่เอานะ แบบนั้นเรียกตายไม่ใช่หลับล่ะ

“ดูอะไรเหรอ” นี่ไม่เรียกเสือกนะ เขาเรียกว่าหาประเด็นคุยต่างหาก อีธานนั่งดูภาพในจอมือถืออยู่ปลายเตียงไม่ยอมขยับเลย

“ดูเสื้อผ้าน่ะ คนของผมส่งแบบมาให้ดู” แล้วอีธานก็หันภาพร่างชุดมาให้ภูริดูบ้าง ซึ่งภูริคนนี้ไม่เก็ต แบบร่างสูทนี่มันน่าตื่นเต้นตรงไหนอะ?

“อ๋อ ผมนอนนะ” กระดื้บขึ้นเตียงกันเถอะ

“รีบเลยนะ”

“ก็คุณไม่ว่างหนิ ผมก็นอนสิ”

“ถ้าผมว่างแล้วคุณจะทำอะไร”

“กอด” อ้าแขนด้วย

อีธานเก็บมือถือทั้งที่ยังไม่ได้ตอบแชตกับสไตล์ลิสประจำตัว เขาถือว่าร่างโปร่งบนเตียงนี้สำคัญกว่าการตอบแชตคนอื่น อีธานขยับไปนอนข้างภูริ กอดอีกฝ่ายที่นอนตะแคงมาหา ก็เหมือนจะโรแมนติกนะ ถ้าภูริไม่ทำจมูกฟุดฟิดเหมือนหมาดมหากลิ่นอะไรสักอย่าง

“ตัวคุณมีแต่กลิ่นน้ำหอมผู้หญิง” เสียงนั้นบ่นขึ้นมา คิ้วขมวดหน่อยๆ อีกต่างหาก

“ก็ผมไปงานเลี้ยงมา มีเต้นรำกับคนอื่นบ้าง กลิ่นน้ำหอมพวกเธอคงติดมาตอนนั้นนั่นแหละ” อีธานอธิบายทันทีไม่มีใครขอ

“เหม็น” ว่าแล้วก็ดันอีธานนอนหงายดีๆ จากนั้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตมันออกทุกเม็ด ไม่มีอะไรเหนี่ยวรั้งแล้วก็ถอดมันเลยคร้าบบบบ

ถอดเสร็จภูริก้มหน้ามาดมตามแผงอกว่าเหม็นน้ำหอมผู้หญิงอีกไหม ซึ่งไม่มีกลิ่นอะไรแล้วนอกจากกลิ่นตัวของอีธาน เอ่อ คำว่ากลิ่นตัวมันดูเหม็นเนอะ ต้องบอกว่าเป็นน้ำหอมเฉพาะตัวที่อีธานใช้นั่นแหละ สบายใจแล้วก็นอนหนุนแขนอีกฝ่ายที่ช่วงบนเปล่าเปลือย


“ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย” อีธานห่มผ้าให้ภูริโดยที่ตัวเองนอนอยู่ข้างนอกผ้าห่ม

“ผมรักคุณอีธาน” ไม่เคยเป็นทิศทางเดียวกันเลยไอ้คำพูดเนี่ย แล้วคำคำนี้มันคิดจะพูดตอนไหนก็พูดเลยงี้เหรอ เฮ้อ...

“เหมือนกัน”

“อะไรคือเหมือนกัน ผมไม่เข้าใจอะ” กวนประสาทเขาไปอีก ก็...พูดชัดๆ ไม่ได้หรือไงล่ะเอ้อ

“ถ้าผมพูดคุณไม่ได้นอนนะ” ภูริหลับตาพริ้มทำเหมือนหลับ แต่ก็พยักหน้า

“อ่าฮะ พูดสิ...ผมนอนเช้าได้” เมื่อภูริพูดแบบนั้น อีธานก็ค่อยๆ ขยับร่างกายที่เปลือยเปล่าท่อนบนขึ้นคร่อมร่างกายของภูริ ใบหน้าคร้ามคมเคลื่อนเข้าใกล้จนปลายจมูกชนกัน

“ผมรักคุณภูริ” แล้วเจ้าคนตีมึนก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างเสียหน้านี่บานเป็นจานข้าว ไมอะ...ยิ้มไม่ได้ไง ไม่มีกฎข้อไหนห้ามยิ้มตอนหลัวบอกรักนะ!

ฮั่นแน่...คุณก็ยิ้มเบาๆ เดี๋ยวแก้มบวมๆ นั่นจะแตกเอานะครับ!

….100%….

เอามาเสิร์ฟแล้วจ้าาาาา หวานไหม ยิ้มแก้มแตกอะเปล่าเอ่ย ฮ่าๆ ระวังปวดแก้มละกันเนอะ เราหวังว่าในตอนนี้จะไขข้อสงสัยในหลายๆ ประเด็นแล้วเนอะ

ตอนพิเศษอาจมีบ้าง ขอเคลียร์ต้นฉบับให้สำนักพิมพ์แล้วจะมาเป็นระยะๆ น้า รอเปย์เราด้วย ส่วนตอนไหนน้านนนน ไม่ยู้~

[Tiffany]

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

[JUST_M]

ครามดูร้ายนะเนี่ย

ยินดีกับคู่รักแห่งปี

[puiiz]

 

[❣☾月亮☽❣]

   ขอบใจนะคราม 55555

[เจ้าหญิงขี้ลืม]

ว่าแล้วเกือบลืมครามไปแล้วอ่ะ
คือจำได้ตอนเกือบปลายๆเรื่องเหมือนมีตอนที่ครามแอบยิ้มแปลกๆ นั่นไง จริงๆด้วย
อยากให้ครามโดนอีธานแก้แค้นกลับมั่งจังแบบสั่งสอนในฐานะที่มากระตุกหนวดเสือ555
โดยการส่งอลันไปจัดการครามซะ (แอบอยากให้2คนนี้คู่กันจัง)
แต่ก็เพราะครามนั่นแหละที่ทำให้ทั้งคู่ อีธานและภูริมาเจอกันได้
เฮ้อจะโกรธก้โกรธไม่ลงอ่ะ