#ชอกะเชร์คู่กันต์
ตอนที่ 17
แม่พี่ก็เหมือนแม่เรา (PART 2/2)
“อะไรนะ มึงจะไปเจอแม่บอส?”
ทุกสายตาหันมาทางเด็กกะโหลกพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย แหลมกวาดตามองตั้งแต่พี่ตั้บ พี่ธีร์ พี่แจ็ค ยันไอ้โซ่ ก่อนจะพยักหน้าช้า ๆ แบบที่คน ๆ นึงพึงจะกระดากอายได้ ปกติพี่แจ็คเคยแสดงตัวก่อนใครที่ไหน คราวนี้มันคงช็อกซีนีม่าจริงถึงได้เอาแต่จ้องเขาประหนึ่งเรื่องนี้โคตรคอขาดบาดตาย ซึ่งก็คงใช่ เพราะใครจะไปคิดว่าเจ้านายคนขวางโลกที่รวยสัด ๆ จะมาตกลงปลงใจกับเด็กกะโหลกที่ไม่มีแววว่าจะชอบผู้ชายด้วยกันแบบนี้
“อันดับแรก มึงจริงจังใช่ไหม?” หน้าพี่ตั้บอย่างเครียด บางทีพี่มันอาจคิดเหมือนคนอื่นที่ว่าไอ้แหลมอาจจะเปลี่ยวจัดจนหันหน้าเข้าหาเพศเดียวกัน
“เล่ามาเถอะน้องรัก กูสัญญาว่าจะไม่ล้อมึง”
“สัญญาที่หน้า มึงกำลังพยายามจะล้วงความลับ พอได้ทุกอย่างสมใจก็จะระเบิดหัวเราะใส่หน้ากูแบบไม่คิด” แหลมมองไอ้พี่ชั่วที่เม้มปากแน่นเหมือนพยายามกลั้นขำไว้อย่างสุดความสามารถ สะใจกว่ามันคงไม่มีอีกแล้ว ที่เคยทับถมไปตอนเรื่องไอ้โซ่นี่กะจะซ้ำยันชาติหน้าเลยถูกไหม
“แล้วอะไรเป็นมายังไง?” พี่ตั้บเป็นคนดึงให้ทุกคนกลับเข้าเรื่อง
“คืองี้ ที่กูเล่าเพราะเห็นพวกมึงทุกคนเป็นคนสำคัญ อยากให้รับรู้ไว้” ปาร์ตี้หมูกระทะเริ่มเป็นหม้าย และคนทำให้ทุกอย่างพังพินาศก็คือไอ้แหลมคนนี้เอง เขาเหมือนลูกชายที่สารภาพความจริงกับญาติพี่น้อง ใจนึงก็อาย แต่อีกใจก็อยากซื่อสัตย์กับพี่ ๆ ไม่อยากทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ เพราะกลัวโดนล้อ ถึงจะไม่ชอบ แต่แหลมก็อยากให้บอสรู้ว่าเขากล้ามากพอที่จะเปิดเผย อย่างน้อยก็กับคนสนิท
“มึงรู้ใช่ไหมว่าบอสเป็นคนยังไง ถ้าถึงขั้นพาไปเจอแม่แสดงว่าเขาคิดการไกลแล้วนะ” พี่แจ็คคงเป็นห่วงเจ้านาย แต่ก่อนอื่นมึงควรห่วงน้องตัวเองก่อน เห็นแค่ฉากหน้าว่าไอ้แหลมเป็นเด็กกะโหลกกะลาไม่คิดอะไร แถมยังไม่เคยคบผู้ชายจึงทำให้พี่ ๆ คิดไปว่าเขาคงไม่จริงจังกับความรักครั้งนี้ แต่ไม่มีใครเห็นฉากหลังว่าไอ้เด็กหอกนั่นแม่งหลงบอสยิ่งกว่าอะไรดี เมื่อกี้ก็เกือบหลุดเรียกพี่กันต์แล้วแต่ติดที่ว่าเขินก่อน
“กูก็คิดการไกล เช่นเรื่องไต่เต้าเป็นไดเรกเตอร์เพื่อจะจิกหัวสั่งงานมึงอย่างเลือดเย็นไงพี่แจ็ค”
“เช้ดแม่! น้องกูแม่งใช่ย้อยที่ไหน?!”
“ใช่ย่อย!!!” ทุกคนหันไปตบมุกให้พี่ธีร์ ซึ่งพระเอกของโลกใบนี้คงภูมิใจกับจังหวะมุกมาก ถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
แหลมขยิบตาใส่ซึมเศร้าแมนที่คงคำนวณตัวเลขเงินเดือนที่เขาอาจจะได้ ซึ่งมันคงจำนวนมากกว่าไดเรกเตอร์เกมอื่นเป็นไหน ๆ เพราะเป็นแฟนเจ้าของ CEO แต่อันนี้แซวเล่นได้ไหมล่ะ พี่แจ็คก็ทำหน้าจริงจังซะ
“มึงบอกแม่ยัง?”
“ยังอะ แต่คิดว่าสักวันคงบอก” แกอาจจะช็อกแต่คิดว่าคงทำใจรับได้ แต่ตากับยายคงยังไม่บอกเพราะคนแก่เข้าใจอะไรยาก ยุคสมัยมันต่างกัน ผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชายเท่านั้น ซึ่งเขาไม่อยากให้ท่านทั้งสองลำบากใจ
“ดีจังเลยนะ เปิดเผยกันได้สบาย ๆ ดูกูนี่” บุตรแห่งวันเพ็ญกล่าวอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ “นอกจากจะบอกครอบครัวไม่ได้แล้วยังต้องเล่นสงครามประสาทกับแม่โซ่ด้วย บางทีชอบชาเลนจ์กู ลองใจนู่นนี่นั่น ถ้ามี Rank ให้เหมือนตอนเล่นเกม กูบอกได้เลยว่าที่หนึ่งของเซิฟคงไม่พ้นธีร์เกมเมอร์คนนี้”
“อืมจริง นอกจากจะต้องโกหกสะสมบาปว่าไอ้โซ่เป็นน้องแล้ว อีกไม่กี่เดือนก็ต้องบวชเอาใจพ่อแม่อีก” ซึมเศร้าแมนเสริม คราวนี้มันเหยียบคอเพื่อนรักว่ะ คนกลุ่มนี้ไว้ใจไม่ได้ ใครล้มไม่มีลุก กระทืบซ้ำอย่างเดียว
“แม่โซ่ผิดอะไรครับ เค้าก็แค่อยากพิสูจน์ว่าพี่ธีร์จริงจังแค่ไหน” อ้าวงานนี้ว่าแม่ไม่ได้ เลือดลูกชายมันแรง จู๊กมาสเตอร์ถึงขมวดคิ้วออกตัวปกป้อง
“จริงจังกว่านี้ก็ต้องชวนไปรับเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมแล้วปะ?”
“สวีทเชี่ยไรนักหนา กูจะแพ้ท้องแทนเจนละนะบางที” วงแตกเพราะพี่ตั้บ นึกสงสารพี่มันอยู่เพราะตอนเปิดใจรับความสัมพันธ์ของพี่ธีร์กับไอ้โซ่คราวนั้นก็ยากพอสมควร พี่มันเป็นผู้ชายแบบขวานผ่าซาก เด็กช่างเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ชนิดว่าชาตินี้ก็คงไม่ยินดีเรื่องเพศที่สาม แถมยังเคยพูดเชิงเหยียดเอาฮาอีกด้วย แต่ก็อบอุ่นใจอยู่อย่างที่พี่มันยอมเปิดใจรับเพียงเพราะเรื่องนั้นเกิดขึ้นกับน้องชายตนเอง
“เอาเป็นว่าพวกมึงไม่ต้องห่วง กูโอเค เพราะบอสบอกว่าแม่เค้าตื่นเต้นมากที่จะได้เจอกู คนมันโชคดีก็งี้ล่ะนะ แม่เค้าไม่ได้เป็นสายโหดเพราะรับได้อยู่แล้วว่าลูกชายเป็นอะไร”
ได้ทีก็ขิงหน่อย พี่ธีร์นี่นั่งหน้าม้านไปดิ
“ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่มึงรู้ใช่ไหมว่าควรมีมารยาทกับผู้ใหญ่ไว้ก่อน ไม่ใช่คิดจะทำตัวยังไงก็ได้เพราะเห็นว่าแม่บอสใจดี” พี่แจ็คมองจริงจัง และเขาก็รับฟังพร้อมพยักหน้าช้า ๆ รายนี้ก็ไม่เคยปลงเลย กลัวทุกอย่างไปหมด
“บอกตามตรง กูไม่เคยจินตนาการวันนี้ออกเลย ไม่ใช่เรื่องคบผู้ชายด้วยกันนะ แต่เป็นเรื่องที่เด็กเหี้ย ๆ อย่างมันจะไปเจอผู้ใหญ่ในฐานะแฟนลูกชายเขา”
“กูก็ไม่เคยคิดพี่” แหลมสบตากับพี่ตั้บ และทุกคนก็คงคิดเหมือนกัน
“ขอให้ทุกอย่างออกมาดีนะครับ” โซ่มองอีกฝ่ายอย่างจริงจัง เขาไม่อยากให้พี่แหลมต้องเสียใจหลังจากเรื่องนั้นเกิดขึ้นไปแล้ว บอกตามตรงว่าภาพพี่กันต์ตอนเปลือยท่อนบนกับถุงยางบนพื้นยังติดตาอยู่ แต่โซ่ไม่ได้เล่าให้ใครฟังหรอกนะ เขาไม่อยากให้พี่แหลมอายจนหน้าระเบิด
*
“ตื่นเต้นเหรอครับ เงียบเชียว”
เสียงทุ้มนุ่มมาพร้อมมืออุ่น ๆ ที่ละจากพวงมาลัย วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสเข้าขั้นร้อนจนอาจมีคนตาย เหมือนเป็นสัญญาณบอกว่าทุกอย่างเป็นใจให้ขนาดนี้แล้วไอ้แหลมคงไม่ต้องกังวลอะไรอีก
“นิดนึง ผมไม่เคยไปเจอแม่ใครนอกจากแม่เทียนอะ”
“เหรอครับ แล้วท่านดีกับเราไหม?” กันต์คลอเคลียหลังมือกับแก้มคนข้างตัวขณะสายตายังคงให้ความสนใจถนนเบื้องหน้า พอมีจังหวะก็หันไปดูว่าแฟนเด็กโอเคดีหรือไม่กับการจะไปเจอแม่เขาวันนี้
“เอาอะไรมาดี ป้าแกประชดผมตลอดรายการเลยพี่ ความไม่ชอบให้ลูกแม่ค้าส้มตำไปยุ่งกับลูกสาวตัวเอง”
“เป็นงั้นไป แล้วเราน้อยใจไหม?” หลังจากได้ยินคำถาม แหลมก็ส่ายศีรษะปฏิเสธ “แม่จะต้องชอบเรา เพราะงั้นอย่ากังวลไปเลยนะครับ”
“พี่ ๆ ผมเตือนมาอย่างดีว่าห้ามหลุดเกรียนเด็ดขาด อยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ห้ามทำตัวเป็นลิงเป็นค่าง ผมไม่อยากให้พี่เสียหน้าด้วย”
“เสียหน้ายังไงเหรอครับ?” ได้ยินความใส่ใจจากปากแฟนเด็กแล้วก็หลุดยิ้มออกมา กันต์หันไปมองเสี้ยวหน้าเจ้าตัวแสบที่กดเลื่อนเบาะนั่งให้เอนลงเอนขึ้นเล่นดับความกดดัน
“ผมไม่อยากให้ใครในโลกนี้เดินมาบอกว่าพี่เลือกคนผิด”
กันต์จอดรถเมื่อถึงไฟแดง เป็นจังหวะดีที่เขาจะได้มองหน้าซิมบ้าน้อยให้ชัด ๆ ว่าจะน่ารักน่ามันเขี้ยวแค่ไหนตอนบอกความในใจให้ผู้ชายคนนี้ได้รู้
“กำลังจะบอกว่าผมคิดมากใช่ปะล่ะ ห้ามไม่ได้นะ ผมอะคิดไปแล้ว ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริงด้วย พี่ดูตัวเองดิ เป็นถึงซีอีโอบริษัทเกม โรงแรมตั้งหลายที่ แถมยังหล่อเหมือนกดใช้สูตรโกงก่อนมาเกิด แล้วดูผมดิ เด็กธรรมดา ๆ คนนึง โปรไฟล์ไม่ดีแถมยังไม่มีเงินอีก”
“คนอื่นอาจจะคิดอย่างนั้นแต่มันไม่สำคัญหรอกนะครับ เชร์จะมีเงินเยอะ ๆ ไปทำไมในเมื่อมีพี่อยู่แล้ว ซึ่งมันก็มากพอที่จะเลี้ยงเราไปตลอดชีวิตด้วย”
“ได้ยินแล้วสดชื่นเลย งั้นเวลามีใครบอกพี่ว่าผมไม่เหมาะเพราะเรื่องฐานะก็ให้ตอบงี้นะ” กันต์มองหน้ากวน ๆ ที่คงกักเก็บความกังวลไว้อยู่ไม่น้อย เด็กแสบประคองมือซ้ายของเขาเอาไว้ ก่อนจะจูบลงมาซ้ำ ๆ แล้วซบแก้มลงไปพร้อมมองมาอย่างออดอ้อน
“อย่ากลัวเรื่องที่พี่มั่นใจเลยนะครับ” เขาเกลี่ยนิ้วชี้กับแก้มน้อง ยิ้มบาง ๆ ระหว่างสบตากันเพื่อบอกให้รู้ว่าเขารักเด็กคนนี้มากแค่ไหน “เพราะถ้าพี่จะกลัวก็คงมีอยู่เรื่องเดียว”
“อะไรอะ?”
“กลัวเชร์ไม่รักพี่แล้ว” คนฟังอมยิ้ม ย่นจมูกใส่แก้เขินก่อนจะเอาหัวถู ๆ กับหลังมือคนอายุมากกว่า
“หมายความว่าถ้าผมยังรักพี่ ต่อให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นพี่ก็จะสู้เพื่อให้ได้ผมมาใช่ปะ เหมือนพระเอกซีรีส์เกาหลีที่อีแหม่มน้องพี่แจ็คชอบเปิดดูอะ ผมเคยเห็นเวลาไปบ้านมัน” กันต์หัวเราะในลำคอกับข้ออ้างของเด็กน้อย
“ถ้าตอบว่าใช่คงดูเวอร์เกินจริงไปหน่อย เอาเป็นว่าถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นเมื่อไหร่ก็ให้รอดูแล้วกันครับ”
“เช้ดเข้ นอกจากจะได้ฟีลปริ๊นเซสแล้วยังจะควบนางเอกซีรีส์เกาหลีอีกเหรอ แต่ก็ได้อยู่นะ หน้าตาดีแต่ยากจนเหมือนกัน ว่าแต่ผมจะอินอะไรกับการได้เป็นนางเอกวะ” พูดจบก็ขมวดคิ้ว ย้อนแย้งกับตัวเองในใจเพราะลึก ๆ แล้วก็ยังอยากได้ตำแหน่งผัวอยู่ ถึงจะยูเทิร์นกลับไปสายนั้นไม่ได้แล้วก็ตาม
“แต่ไม่อยากให้คิดมากจริง ๆ นะครับ แม่พี่ไม่ใช่คนใจร้ายหรอก ตอนพาแฟนคนแรกไปเจอ เธอก็ต้อนรับอย่างดีเลย”
“แค่คนแรกคนเดียวเหรอ?”
“ใช่ครับ”
“งั้นก็นานแล้วอะดิ?” กันต์ไม่ได้ตอบ เขาแค่ยิ้มแล้วกระชับมือสอดประสานนิ้วกับคนข้างตัว
“เกือบจะได้ไปเจอครั้งที่สองแล้วแต่ดันเลิกกันก่อน”
“ก็ดีละปะ คบไรนาน ๆ อะ ผมหึง” กันต์เลิกคิ้วมองคนข้าง ๆ ที่อยู่ ๆ ก็ขมวดคิ้วเอาลิ้นกระพุ้งแก้มปั้นหน้านักเลง
“อะไรกัน นั่นก็เกือบยี่สิบปีแล้วนะครับ”
“ไม่สนอะ แค่คิดว่าก่อนหน้านี้พี่เคยรักใครผมก็หัวร้อนละ แถมยังพาไปเจอแม่อีก ชอบเขามากแค่ไหนเราอะ?”
“ไม่พูดดีกว่าครับ กลัวเด็กขี้หึงวิ่งหนีขึ้นแท็กซี่อีก”
แหลมชำเลืองมองใบหน้าหล่อที่อมยิ้มอย่างพอใจแถมยังกดล็อกประตูรถอีก เดี๋ยวนี้กวนเก่ง ยิ้มเก่ง มีความสุขเก่ง อยากเข้าไปจับฟัดแต่ก็กลัวเสื้อผ้าจะยับจนแม่สงสัย
*
ครอบครัวบอสอาศัยอยู่ในย่านคนรวย ด้วยความขี้เสือกจึงเสิร์ชกูเกิลดูชื่อหมู่บ้านแล้วก็พบว่าราคาก็ไม่ได้แพงอะไรมากแค่ตกหลังละร้อยล้านต้น ๆ ราคาแบบขำ ๆ อะ เปิด Twitch สตรีมแค่ไม่กี่วันก็ได้ครบละ -- ถุ้ย!!!
มันจะใหญ่โตอลังการอะไรเบอร์นี้ พอเห็นประตูบ้านยันทางเข้ายิ่งไม่ต้องพูดถึง อลังการงานสร้างไปไหน ร่ำรวยเกินไปไหม พ่อแม่บอสดูไม่รู้จักเหนื่อยกับการมีเงิน
“ชอบไหมครับ?”
“ไม่รู้ดิ เหมือนจะชอบแต่ก็เหนื่อย แค่คิดว่าจะทำความสะอาดให้ทั่วทั้งบ้านผมก็ท้อละ แต่คิดอีกที ถ้ามีบ้านใหญ่ขนาดนี้แล้วผมจะก้มหน้างก ๆ กวาดบ้านถูบ้านเองทำไมวะ” แหลมกวาดสายตามองเก็บรายละเอียด ถ้าแม่กับตายายมาเห็นคงโชว์ความเป็นบ้านนอกอย่างเต็มMAXไม่แพ้ลูกหลานคนนี้
“ถ้าเชร์เรียนจบแล้วและอะไร ๆ ก็เริ่มลงตัว ตอนนั้นเราหาแบบนี้สักหลังดูไหมครับ?”
“คิดไกลขนาดนั้นเลยเหรอ เอาให้รอดวันนี้ก่อน เกิดแม่พี่ไม่ชอบผมจะได้ไม่ต้องเข้ากูเกิลดูโครงการบ้านเก้อ” กันต์หัวเราะกับความจริงที่ต้องยอมรับ
“ขอโทษครับ พอเป็นเรื่องเราแล้วพี่ก็อยากจริงจังอยู่เรื่อยเลย”
“คนพูดแบบนี้บอกเลิกก่อนตลอดอะ”
“แต่พี่ยังไม่ได้พูด เพราะฉะนั้นพี่จะถือว่าเรานินทาคนอื่น ไม่ใช่พี่” กันต์ปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเปิดประตูรถ “ไปกันครับ แม่พี่เตรียมมื้อเที่ยงเสร็จแล้ว”
“ผมต้องล้างเท้าก่อนปะ?” เห็นความเงาวาววับแล้วก็ไม่กล้าเหยียบ กลัวสร้างรอยสกปรกไว้บนความสวยงามของแผ่นหินเหล่านี้
“ไม่ต้องครับ เราน่ะมานี่เลย” กันต์ยิ้มบาง ๆ พลางยื่นมือไปหาแฟนเด็กที่ตอนนี้มีสีหน้าเป็นกังวลกว่าตอนอยู่ในรถเสียอีก
“จับมือกันได้ช่ะ?”
“ไม่ได้ก็จะจับครับ” เขากระชับมือเพิ่มความมั่นใจให้ ขณะที่ซิมบ้าน้อยกำลังพรูลมหายใจรวบรวมความกล้า
ทันทีที่เดินเข้าไปก็เห็นผู้หญิงแต่งตัวดีกำลังจัดแจงโต๊ะอาหารช่วยป้าอีกคนซึ่งจากเสื้อผ้าแล้วคงเป็นแม่บ้าน อุ๊บ๊ะ... โต๊ะอาหารนี่เงายิ่งกว่าหน้าเขาตอนสะท้อนกับแสงแดดตอนเรียนรด.อีก
“อ้าวมาแล้วเหรอลูก – อ่า นั่นคงเป็นน้องเชร์ใช่ไหม หน้าตาน่ารักอย่างที่กันต์เคยเล่าให้ฟังเลย” แหลมเหลือกตาฉีกยิ้ม เกร็งอย่างถึงขีดสุดตอนที่แม่บอสตรงเข้ามาจับหัวไหล่เช็กดูสภาพร่างกาย ก่อนจะโอบแก้มแล้วโคลงเบา ๆ เหมือนว่าเด็กอย่างเขาควรค่าแก่การถูกเอ็นดู
“สวัสดีครับแม่” ก็ต้องเรียกอย่างนี้แล้ว ไม่ใช่เพราะสถานะ แต่เป็นเพราะผู้หญิงส่วนใหญ่เซนซิทีฟกับคำว่าป้า ซึ่งแหลมคิดว่าผู้หญิงมีอายุที่ยังดูแลตัวเองดีแบบแม่บอสคงไม่อินกับคำนั้นสุด ๆ
“จ้ะ หิวกันหรือยัง?”
“หิวแล้วครับ วันนี้แม่มีอะไรให้กันต์กินบ้างนะ?” แหม่... มีความแทนตัวเองด้วยชื่อ ตะมุตะมิสุด น่าร้ากกกกกกกกก
ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเข้าไปกอดหอมแม่อย่างใคร่รัก ซึ่งคนถูกออดอ้อนก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ฟัดแก้มลูกชายตอบแบบที่ทำให้แหลมนึกถึงตัวเองว่าโดนแม่หอมแก้มล่าสุดก็อาจจะเป็นชาติที่แล้ว
“เยอะเลย ทั้งของโปรดของลูก แล้วก็ของโปรดของน้องเชร์ด้วย” ทั้งสามคนตรงไปยังโต๊ะอาหาร ก่อนเด็กลูกครึ่งจะเบิกตากว้างเพราะเห็นว่ามีส้มตำกับปลาเผาวางอยู่บนนั้น เมี่ยงเง้ยยยยยย ก็รู้ว่าอาจจะมีการทำกับข้าวเอาใจ แต่ของอร่อยที่ไอ้แหลมชอบก็มีประมาณแปดแสนอย่างได้แล้วบอสก็เลือกบอกแม่ว่าส้มตำงี้เหรอ?!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“แม่ทำเองเลยนะ ไม่รู้ว่าจะถูกปากเชร์หรือเปล่า?”
“โห สุดยอดเลยครับแม่” สุดยอดไรของกูเหรอ โอย อยากกระโดดเตะปากตัวเอง
“นั่งเลยนั่ง ป้าวรรณบอกว่าตำแล้วต้องรีบกินไม่งั้นจะไม่อร่อย แม่กะเวลาดีเลยใช่ไหมล่ะ?” แหลมมองบอสที่เดินไปลากเก้าอี้ให้แม่นั่ง ทุกอย่างดูมีขั้นตอนไม่เหมือนบ้านเขาที่พอเปิดกระติบข้าวแล้วก็จกเลยตัวใครตัวมัน
แล้วนี่อะไร จกส้มตำในบ้านหลังละร้อยล้าน บะบะบ้าไปแล้ว...
“พ่อจะกลับเมื่อไหร่นะครับ?”
“มะรืนจ้ะ ถ้าว่างก็เข้ามาหน่อยนะ เห็นพ่อว่ามีเรื่องอยากคุยด้วย น่าจะเป็นโครงการสร้างโรงแรมที่โคราช” บรรยากาศธุรกิจทำให้เกร็งจนขมิบดาก คนรวยเขาไม่เคยหยุดหาเงินกันจริง ๆ
“โอเคครับ เดี๋ยวกันต์เข้ามา”
“แม่ว่าเราคุยเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องงานดีกว่านะเดี๋ยวน้องเชร์อึดอัด” จริงแม่ โดยเฉพาะเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ที่ชาตินี้ทั้งชาติไอ้แหลมคงหาเองไม่ได้ถึงเศษเสี้ยว “บ้านเชร์อยู่ที่ไหนนะ อุดรใช่ไหม อยู่ใกล้โคราชหรือเปล่า?”
“ไม่ใกล้ครับ ถ้าจากโคราชไปอุดรน่าจะต้องนั่งรถสี่ถึงห้าชั่วโมงเลย”
“โอ้โห ไกลเหมือนกันนะ แล้วเชร์มาเรียนที่นี่ไม่เหงาเหรอลูก?”
“ไม่หรอกครับ น้องมีเพื่อนเยอะ”
“แม่คุยกับน้องอยู่ กันต์น่ะกินข้าวไปเลย” แหลมยิ้มขำ บรรยากาศเริ่มดีขึ้นแล้วว่ะ แม่บอสเฟรนด์ลี่จริง ๆ ด้วย
“ผมชอบเล่นเกมก็เลยไม่มีเวลาไปเหงาอะครับ”
“เห็นว่าเคยช่วยกันต์เรื่องไอเดียเกมด้วย เก่งจังเลยลูก อายุแค่นี้เอง” คนถูกอวยกลั้นยิ้มไม่ไหวแล้ว พอหันไปข้างตัวก็เห็นว่าบอสกำลังมองยิ้ม ๆ เหมือนอยากย้ำให้รู้ว่า ‘แม่พี่ชอบเราจริง ๆ เห็นไหม?’
“แม่ชอบกินอะไรครับ?”
“แม่เหรอ อะไรก็ได้จ้ะ แต่ส่วนใหญ่จะกินมังสวิรัติทุกวันจันทร์ พุธ ศุกร์ แล้วเชร์ล่ะ อยากกินอะไรอีกไหม เดี๋ยวแม่บอกป้าวรรณทำให้”
“ไม่เป็นไรครับแม่ แค่นี้พอแล้ว ที่ผมถามก็คือ... ถ้าไม่ว่าอะไรผมก็อยากจะลองทำให้แม่กินสักครั้งน่ะครับ” ไม่เคยพูดเพราะได้ยาวนานขนาดนี้มาก่อน ถ้าพวกพี่ ๆ ได้ยินคงล้อเช้าค่ำ เอาจริงยังอายตัวเองเลย แต่ก็พยายามอย่างสุดความสามารถแล้วเพราะอยากเป็นคนดีต่อหน้าแม่แฟน
“หืม จริงเหรอ?”
“ถ้าแม่ไม่รังเกียจนะครับ แหะ ๆ”
“รังเกียจอะไรกัน ได้ยินอย่างนี้แม่ก็ตื่นเต้นเลย ไว้หาเวลามาเข้าครัวด้วยกันนะลูก”
โล่งอกไปอีกหนึ่ง แหลมยิ้มให้คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก่อนจะก้มลงให้ความสนใจกับอาหารมื้อหลัก โอเค กินอะไรก็ได้ แต่ต้องใช้ช้อนกลาง ซึ่งอะไรจะเหลือก็ช่างแต่ส้มตำต้องหมดเพราะแม่บอสตำเองกับมือ
ระหว่างนั้นก็ปลอบใจตัวเองว่าให้เลิกหลอนได้แล้ว เจ้าของบ้านสวย ๆ ก็กินส้มตำได้เหมือนกันแหละน่า อย่าขีดเส้นฐานะตัวเองกับอีกฝ่ายขนาดนั้น
“กันต์ก็กินส้มตำปูปลาร้าด้วยเหรอลูก?” แม่ฉายแววตาประหลาดใจ ซึ่งคนเป็นลูกชายก็ยิ้มพร้อมพยักหน้า
“แม่ก็กินฝีมือตัวเองด้วยสิครับ อร่อยมากเลยนะ”
(ต่อด้านล่างจ้า)
หัวข้อ: [กันต์/แหลม] สเปวันเด็ก▲คบวันนี้เลิกกันปีใหม่▲#ชอกะเชร์คู่กันต์ (12/01/62) (อ่าน 184057 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก