ตอนที่13
ขอขอบพระคุณพี่อัพที่สั่งให้ผมวิ่งรอบโรงยิมทุกวันมาตลอดระยะเวลา1เดือนที่ผ่านมา ผมรู้สึกว่ามันสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้ ใครบอกว่ารับน้องไม่มีประโยชน์นี่ผมขอเถียงขาดใจ ที่ผมวิ่งหนีพวกรัมพ้นมาได้ก็เพราะร่างกายของผมแข็งแรงขึ้น ฝีเท้าของผมว่องไว ไม่เหมือนพวกปี4ที่ร้างลาจากการรับน้องไปนาน
“แฮ่ก แฮ่ก...”แม้ผมจะมีร่างกายที่แข็งแกร่งขึ้นแค่ไหนแต่การวิ่งออกมาโผล่ที่คณะวิทย์มันก็ทำให้ผมหอบ ผมเดินไปนั่งพักที่ใต้ตึกคณะชาวบ้านเพราะไม่ได้ยินเสียงคนวิ่งตามมาแล้ว
ใต้ตึกคณะวิทย์ตอนนี้ไม่มีใคร เดาว่าคนคงไปดูการประกวดดาวเดือนมหาลัยหมด มีแค่พี่ปีโป้หมาเซเลปที่นั่งสบตาเป็นเพื่อนผมท่ามกลางความมืด
“ติน”
“จ๊ากกกกกกกกกก”ใครมาจับไหล่กูตอนมืดๆเปลี่ยวๆ
อ้อ พี่ปกคนดีคนเดิมของน้องตินนั่นเอง
“พี่ปก ฮรึก”ผมกำลังจะกระโจนเข้าไปอ้อนแต่พี่เขาดันยื่นรองเท้ามาตรงหน้าผม มันคืออดิดาสที่เพิ่งถูกใช้เป็นอาวุธสังหารเมื่อสักครู่”พี่ปกเก็บมาให้ตินเหรอ”
“รู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรลงไป!?”
นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่เจอกันที่พี่ปกตะคอกใส่ ผมชะงักงันเพราะความตกใจ
“...”
“ทำให้พี่รัมโกรธทำไม!? แล้วเมื่อไหร่เรื่องมันจะจบ!!? ที่เมื่อวานพี่ยอมวิ่งก็เพราะไม่อยากมีเรื่อง!! ทุกอย่างมันไปด้วยดีแล้วแต่ตินกลับทำให้มันแย่ลง!!! เมื่อกี้ที่ตินตะโกนแล้วก็ปารองเท้าใส่พี่รัมเพื่อนพี่ก็เห็น! จะหาเรื่องมาให้พี่ตามล้างตามเช็ดอีกสักกี่ครั้งถึงจะพอ!!?”
เป็นประโยคที่ไม่มีคำหยาบ
เป็นประโยคที่ไม่มีถ้อยคำดูถูก
แต่สำหรับผม คำพูดพวกนี้ได้ยินแล้วเจ็บกว่าสิ่งที่พวกรัมพูดเมื่อกี้ไม่รู้กี่เท่า
น้ำตามันไหลออกมาโดยอัตโนมัติ รองเท้าก็ยังถือค้างไว้แบบนั้น ตอนนี้หัวสมองมันโล่งจนพูดอะไรไม่ออก
อยากแก้ตัว พี่ปกกำลังเข้าใจผิด
พี่เขาไม่รู้ว่าผมได้ยินอะไรมาเลยคิดว่าผมแค่ปารองเท้าใส่ไอ้รัมเพราะความแค้นเก่าๆ
แต่จะให้ผมพูดอะไรล่ะ บอกพี่เขาว่าพี่รัมนินทาว่าพี่ปกเป็นเกย์เย้ผมเมื่อคืนพวกมันเลยอยากขอเย้ต่องี้อ่อ ได้ยินแบบนี้แล้วพี่ปกจะคิดยังไง จะพาลไม่อยากเข้าใกล้ผมเพราะกลัวคนเข้าใจผิดไปเลยรึป่าว
“พี่ปก ฮึก...ผม ขอโทษ”
ในเมื่อไม่มีคำแก้ตัวสิ่งเดียวที่เอ่ยได้ก็คือคำขอโทษ ผมก้มหน้าพูดคำคำนี้ซ้ำๆ ขอแค่อย่างเดียวคือขอให้พี่เขาหายโกรธเร็วๆ อยากได้พี่ปกคนดีคนเมื่อเช้ากลับมา
“คนที่ตินต้องขอโทษไม่ใช่พี่...”พี่ปกกล่าวพร้อมจับไหล่ผม ทีแรกผมคิดว่าพี่เขาให้อภัยแล้วเลยรีบเงยหน้าขึ้นมาด้วยความดีใจ แต่พี่ปกกลับจับผมหมุนไปข้างหลัง และสิ่งที่รออยู่ข้างหลังก็ทำให้รอยยิ้มของผมหายไป
รัม แม็ค แล้วก็เพื่อนของมันยืนกอดอกมองหน้าผมด้วยสีหน้าเยาะเย้ย
“ขอโทษพวกพี่เขาซะ เรื่องจะได้จบ”
“!!”
ผมยืนได้แต่อึ้ง เสียงของพี่ปกตอนที่สั่งให้ผมก้มหัวขอโทษพวกรัมมันสามารถตัดขั้วหัวใจผมได้เลย
“ขอ...โทษ ฮึก”
“อะไรนะ”พี่แม็คยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แกล้งกวนตีนว่าไม่ได้ยิน
“ผมขอโทษครับ”
“ขอโทษเรื่อง?”ไอ้แม็คนี่จะเอาอะไรจากผมมากมายวะครับ ไม่เห็นเหรอว่ากูร้องไห้จนปากคอสั่นไปหมด แค่เปล่งเสียงออกมาได้ก็แทบแย่แล้วไอ้ห่า ไม่อัดเสียงคำว่าขอโทษของกูไปเปิดฟังเล่นที่บ้านด้วยเลยล่ะ อะไรจะอยากฟังเบอร์นั้น
“พอแล้วน่า”ไอ้รัมยังจิตใจดีกว่าอีก มันเข้ามาดึงไหล่เพื่อนของมันให้เลิกราวีผมเสียที
“เงียบน่าไอ้รัม ไหนเมื่อกี้มึงบอกว่าอยากเอาเด็กนี่ไง ไอ้ปกมันก็ส่งต่อมาให้พวกเราแล้วมึงจะปล่อยผ่านได้ไงวะ ว่าไงครับน้องติน พวกพี่ก็พูดใส่น้องแรงไปหน่อย ให้พวกพี่เลี้ยงเหล้าไถ่โทษน้า”ไอ้แม็ค เอามือสกปรกของมึงออกไป๊
ผมพยามถอยตัวออกมาเลยโดนแม็คมันจับข้อมือเอาไว้
“พี่ปก ฮือ...”ถึงใครจะพูดยังไงแต่ผมไม่เชื่อหรอกว่าพี่ปกจะทอดทิ้งผมอ่า
“เดี๋ยวนะ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”พี่เขาเดินเข้ามาดึงตัวผมออกห่างจากไอ้แม็ค สีหน้าสับสนเพราะตามเนื้อเรื่องไม่ทันอยู่คนเดียว ถ้าไม่ใช่พี่ปกผมจะตะโกนด่าว่าไอ้โง่ให้น้ำลายกระจายเต็มหน้าซะ แต่นี่คือพี่ปกไงผมเลยได้แต่ยืนอึกอักก้มหน้าร้องไห้กระซิกกระซิก
“แม็คมันพูดว่าอยากเอาไอ้ตินเพราะคิดว่าเมื่อคืนมึงน่าจะได้เปิดซิงมันแล้ว แต่ไอ้ตินมันมาได้ยินมันเลยโกรธ”รัมพูดเสียงเรียบ
“อะไรนะ!?”พี่ปกดูช็อคมากหลังรู้ความจริง ส่วนผมสิช็อคกว่า พี่ปกรู้เรื่องแล้วอ่ะ หลังจากนี้พี่เขาต้องไม่เข้าใกล้ผมแล้วแน่ๆ ฮือออออ
“พี่ปก อ่า...”
“แล้วทำไมไม่รีบบอก!!!”
ทำไมต้องดุด้วยเล่า แค่นี้ก็ใจเสียพอแล้ว น้องขอร้อง พี่ปกอย่าตกคอกใส่น้องเลย
“ฮึก...ตินกลัว...”
“กลัวก็ยิ่งต้องบอกพี่เข้าไปใหญ่!!!”
“น้องผิดไปแล้ว”
“โธ่โว้ย!!”พี่ปกโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง
ทางด้านรัมก็ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ มันสะกิดเพื่อนที่เหลือของมันให้หลบฉากออกไปก่อนเพยิดหน้าให้พี่แม็คจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวคนเดียว เมื่อใต้ตึกแห่งนี้เหลือแค่ไอ้แม็ค พี่ปกแล้วก็ผม
สิ่งแรกที่เกิดขึ้นคือพี่แม็คโดนพี่ปกถีบ
“ไอ้เหี้ย!! มึงไม่ให้ก็บอกกูดีๆกูไม่แย่งหรอกสัส”พี่แม็คสบถด่าก่อนกระโจนเข้ามาต่อยพี่ปกกลับ
ทำไมเรื่องมันถึงกลายเป็นแบบนี้อ่ะ ผมโคตรกลัวมีคนมาเห็นแล้วพี่ปกจะโดนมหาลัยสอบพฤติกรรมมากอ่ะ แม้ว่าเรื่องนี้คนที่เลวคือไอ้แม็คแต่คนที่ลงมือก่อนคือพี่ปก
“พี่ปก...พอเถอะ”เสียงสั่นๆของผมไม่ลอยเข้าหูใครสักคน
“ไอ้เหี้ยปก เป็นรุ่นน้องกล้าดียังไงมาหือกับรุ่นพี่!!”
“แค่เกิดก่อนปีเดียวไม่ได้แปลว่ามึงจะทำเหี้ยอะไรก็ได้!!”
โอ๊ยยยย น่ากลัว น่ากลัวเกินไปแล้ว
“พอแล้ว!! พี่ปก มาหาน้องเถอะ พอแล้ว พี่แม็คไม่สู้แล้ว มาหาตินนะ มาโอ๋ตินเร็ว ตินกลัว”นางเอกได้อีก ก็เรื่องนี้นางเอกชื่อตินตินไงล่ะ แต่ผมก็ไม่โง่ขนาดเข้าไปกอดรั้งพี่ปกจากด้านหลังเหมือนซีนในละครหรอกนะ เด๋อด๋าเข้าไปก็โดนลูกหลงสิครับ ผมตะโกนเรียนพี่ปกห่างๆอย่างห่วงๆ
พอพี่ปกปล่อยมือจากคอเสื้อของไอ้แม็ค คนที่ดีแต่ปากอย่างมันจึงรีบวิ่งหัวซุกหัวซุนออกไป
-------------------------
พี่ปกเกือบไม่ได้ซีนพระเอก 5555555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
