ตอนที่4
ขณะนี้เวลา 19นาฬิกา 20นาที กระผมตินตินกำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารอีสานริมทางซึ่งเป็นร้านที่ค่อนข้างใหญ่และมีลูกค้าเยอะ เมื่อครู่ชายหนุ่มรูปงามผู้นั่งหน้าเป็นอยู่ฝั่งตรงข้ามของผมเพิ่งสั่งจิ้มจุ่มเนื้อชุดใหญ่ไปหลังจากเขาถามกับผมว่าผมกินเนื้อเป็นมั้ย แถมยังกล่าวเสริมอีกว่ามื้อนี้เขาเลี้ยงเองในฐานะรุ่นพี่
ผมนี่แทบจะยืนขึ้นกล่าวสรรเสริญพี่เขากลางร้านอ่ะ
คือเราสองคนไม่ได้มีส่วนไหนของชีวิตเกี่ยวข้องกันเลยจริงๆ มีแค่ผมอ่ะที่ตามตื๊ออยากใช้ประโยชน์จากพี่เขาฝ่ายเดียว แต่พี่เขากลับดูแลผมดีมาก ถึงแม้ว่าเขาจะชอบทำหน้านิ่งๆและยังไม่ยอมตกลงเข้าทีมกับผมสักทีก็เถอะ
“ขอบคุณครับพี่ปก”ผมก้มหัวอย่างสุภาพ ก็คนมันซึ้งใจ
“ไม่เป็นไร ขอแค่ตอนอยู่ที่คณะไม่เข้ามาทักพี่ก็พอ”
“อ้าว ทำไมอ่ะ”
“อย่างน้อยๆก็จนกว่าจะรับน้องเสร็จ”
“พี่ปกเป็นพี่ว้ากเหรอ”จากที่เห็นระบบนี้ผ่านๆตาในเน็ต รุ่นพี่ปี3จะเป็นคนคุมปี1ให้ร้องเพลงคณะ ซ้อมแสตนด์เชียร์ ควบคุมการแต่งกายไรงี้ แต่ถ้าคุมแบบเป็นกันเองเด็กก็โดด แสตนด์ก็ว่าง เลยต้องใช้มาตรการคุมเข้ม
อ้อ ภาคผมว้ากกันดุเดือดตามประสาลูกผู้ชายก็จริงแต่ก็ไม่เคยเกินเลยถึงขั้นเลือดตกยางออกนะครับ
ผมเดาว่าพี่ปกอาจจะต้องเก๊กเข้มตอนอยู่กับน้อง แต่พี่แกดันส่ายหัว
“ป่าว พี่อยู่ฝ่ายพยาบาล”
“แล้วทำไม...”
“ฝ่ายพยาบาลมันสบาย ได้นั่งในเต็นท์เฉยๆ”คือผมไม่ได้ต้องการคำตอบนี้โว้ยครับ ผมอยากรู้ว่าทำไมผมถึงทักพี่ไม่ได้ในเมื่อหน่วยพยาบาลเนี่ยเป็นหน่วยที่เป็นมิตรกับรุ่นน้องที่สุดแล้ว ที่สำคัญพี่จะอู้ก็อู้เงียบๆอย่าบอกเรื่องพรรคนี้ให้รุ่นน้องฟังสิครับ!
“พี่ปก คำถามของตินคื...”
“ว่าแต่ ได้คำใบ้ว่าอะไร”
“หือ คำใบ้ไหน”เหมือนนั่งดูแฮรี่อยู่ดีๆก็ตัดมาที่ซีรี่ย์เกาหลีอ่ะ เปลี่ยนเรื่องเร็วจนตามไม่ทัน
“พี่เทคไง ได้อะไร”
“อ้อ แปปนะ”ผมจำได้ว่าจับตอนกำลังจะขึ้นไปร้องเพลงโชว์ซึ่งอยู่ในภาวะตื่นเต้นไม่มีอารมณ์เปิดอ่านเลยเก็บไว้ลวกๆในกระเป๋ากางเกง หวังว่าจะไม่หายไปไหนนะ
”อ๊ะ เจอแล้วๆๆ งืม A ห๊ะ แค่ตัวเอตัวเดียวเนี่ยนะ ใครจะไปรู้เรื่อง พี่ปกรู้มั้ยว่าพี่เทคผมเป็นใคร”
พี่เขาหยิบใบคำใบ้ของผมไปดู มันเขียนด้วยลายมือก็จริงแต่แค่ตัวอักษรตัวเดียวพี่ปกคงจำไม่ได้ว่าเป็นลายมือของใคร ครับ ผมเกือบเชื่อว่าพี่เขาไม่รู้ตอนที่พี่เขาส่ายหัว ถ้าพี่เขาไม่แอบอมยิ้มมุมปากด้วยอ่านะ
“พี่ไม่รู้หรอก ระบบนี้มีเพื่อให้ปี1กับปี2สนิทกันมากขึ้น ปี3ไม่เกี่ยว”
แล้วคุณพี่จะถามถึงเพื่อ?
“อย่าลืมเอาไปโพสต์ไว้ในกลุ่มล่ะ”
“กลุ่ม?”ตินตินผู้ไม่รู้อะไรบ้างเลยทำพี่ปกอึ้งอีกครั้ง พี่เขาหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาและเปิดหน้ากลุ่มปิดกลุ่มหนึ่งขึ้นมา ชื่อกลุ่มคือ ENCO : แจ้งข่าวให้เฟรชชี่
“เป็นกลุ่มเฉพาะกิจ ใช้แค่ช่วงรับน้อง มีอะไรพวกปี2จะประกาศในนี้ กดขอเข้ากลุ่มมาสิ เดี๋ยวรับให้”
ผมทำตามคำแนะนำนั้นอย่างว่าง่าย เมื่อเข้ากลุ่มแล้วผมก็รีบส่องทันทีว่ามีใครอยู่ในกลุ่มบ้าง คือมีสมาชิคเกือบสี่ร้อยคนแปลว่ามีครบทุกชั้นปีเลยถูกป่ะ เขาไปแอดกันตอนไหนทำไมผมไม่รู้ ชัดเลย ไอ้หมาล่าก็ไม่ได้อยู่ในกลุ่ม แปลว่าเขาแอดกันตอนที่ตัวแทนซ้อมร้องเพลงอยู่
ผมใจดีกดเชิญเพื่อนผู้เกือบตกเทรนส์เข้ากลุ่ม จากนั้นก็เลื่อนไทม์ไลน์เช็คข่าว
โอ๊ะ ผมเจอโพสต์ที่พี่ปกบอกแล้วครับ โพสต์ปักหมุดนั่นแหละ ประธานรุ่นปี2แปะไว้ว่าให้เด็กปี1ทุกคนเขียนบอกชื่อกับคำใบ้ที่ได้รับใต้เม้นต์นี้ ผมเห็นว่ามีคนคอมเม้นต์เกือบเท่าจำนวนเพื่อนในภาคแล้วผมก็เลยรีบคอมเม้นต์บ้าง
ตินติน กำลังบ้าเลือด : ตินครับ ได้คำใบ้ว่า A
ระหว่างที่ผมกำลังสังคมก้มหน้าอยู่นั้นหม้อไฟก็ถูกยกมาเสริฟ ผมงี้หลบหวือแทบจะไปนั่งรวมกับโต๊ะข้างหลัง เป็นคนชอบกินหม้อไฟ ชาบู ปิ้งย่างก็จริงแต่ผมเป็นคนกลัวไฟมากครับ กลัวมันจะลุกพรึ่บขึ้นมาใส่หน้า ฮือออ แต่กลิ่นซุปหอมมากอ่ะ แค่ได้กลิ่นก็น้ำลายสอแล้ว
ฟุดฟิดๆ
ผมทำหน้าฟินๆขณะเลื่อนตะเกียบไปคีบเนื้อสดในถาด
“ใจเย็นสิ น้ำยังไม่เดือด เดี๋ยวก็คาว”ทว่าคุณเจ้ามือเขาเอ่ยห้ามเสียงดุๆทำให้ผมนั่งแต่นั่งจ๋อง ดื้อก็ไม่ได้เพราะไม่ใช่คนจ่ายตัง
ครืด ครืด ครืด
เผลอแผล่บเดียวแจ้งเตือนเด้งรัวๆเลยครับ มือถือสั่นจนผมต้องละสายตาจากหม้อจิ้มจุ่มมาเช็คว่าเกิดอะไรขึ้นนักหนา
“โห แอดมาทำไมกันเยอะแยะ”ปกติเฟสส่วนตัวของผมก็มีเอฟซีแอดมาเยอะนะ แต่นี่มีพวกพี่ในคณะปนมาด้วยเนี่ยสิ”พี่ปกๆ ช่วยแยกให้ตินหน่อยดิว่าคนไหนคือคนในภาคคนไหนไม่ใช่”
“จะรับทุกคนเลยเหรอ”พี่เขาถามพลางรับมือถือไปจากผม
“ไม่รับก็โดนหาว่าหยิ่งดิ”
“รับแค่บางคนก็พอ คนบางประเภทก็ไม่จำเป็นต้องคบ”
“หูยยย เย็นชาจัง ปกติพี่ปกผู้เซเลปก็ใช้วิธีนี้เลือกแอดเฟรนซ์เหรอครับ แล้วอย่างตินนี่จัดอยู่ในประเภทน่าคบมั้ยน้า”ผมหัวเราะคิกคักชอบใจเพราะพี่เขาไล่พินิจรายชื่อของคนที่แอดมาทีละรายชื่อให้ผมตามที่ลั่นวาจาไว้จริงๆ
“ลองแอดมาสิ”พี่เขาพูดยิ้มๆ ใจผมนี่อยากแอดไปแทบตาย เมื่อวานก็เปิดเข้าไปส่องมาเรียบร้อยแต่ไม่กล้าแม้กระทั่งกดติดตาม
รอเวลาไม่นานพี่เขาก็จัดการรับเพื่อนให้ผมเรียบร้อย
“พี่ไม่ได้ลบที่เหลือนะ พวกปี1พี่ไม่รู้จัก เราไปเช็คเองละกัน หรือจะรับหมดเลยก็ได้ มากินกันเถอะ”
“คร้าบ”
ผมยิ้มแป้นคีบเนื้อจุ่มหม้อจนมันสุกก็งับเข้าปาก ร้อนมากกก ปากแทบพอง แต่ไม่อยากให้พี่ปกรู้ว่าโง่เลยแอ๊บหน้าเฉย เมื่อความร้อนผ่านไปผมก็พบกับความอร่อย หรูยยยย มิน่าล่ะคนในร้านเยอะแยะ แซ่บอีหลี
“อร่อยยยยยย”
ครืด
โว้ยยย จะแจ้งเตือนอะไรนักหนา ปิดทิ้งซะเลยดีมั้ย ผมไม่อยากให้อะไรมารบกวนเวลากินของผม ผมเลยตั้งใจจะปิดเครื่องมือสื่อสารเจ้าปัญหาซะ ซึ่งอันที่จริงแค่ปิดเน็ตก็พอแล้ว ขอโทษที่โง่ ด่าได้แต่อย่าแรง
สายตาของผมไปสะดุดกับข้อความหลังแจ้งเตือน มันขึ้นว่า ‘พี่เป็นพี่เทค...’ อะไรสักอย่าง ทำให้ผมสงสัยและเปิดเข้าไปดู และก็พบเข้ากับคอมเม้นต์จำนวนมากใต้โพสต์แนะนำตัวในกลุ่มปิดที่ผมเพิ่งเม้นต์บอกคำใบ้ที่ได้รับไปเมื่อตะกี้ แต่ละคอมเม้นท์ก็เป็นไปในทางเดียวกัน ทุกคนแค่แกล้งบอกว่าตัวเองคือพี่เทคของผม
ผมอ่านคอมเม้นท์เหล่านั้นด้วยสีหน้าเซ็งๆ
“วุ่นวายเนอะ”คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามผมกล่าวลอยๆ แต่ผมเห็นพี่เขาเพิ่งวางมือถือ ขอเดาว่าพี่เขาเห็นแล้วว่าผมต้องเจอกับอะไร
“ชินแล้วล่ะ”ที่จริงก็ทำใจก่อนเข้าคณะนี้แล้ว ยังไงเด็กที่เรียนสายคอมก็ต้องเคยเล่นเกมส์ อาจจะไม่ใช่ทุกคนแต่หลายๆคนในคณะก็รู้จักผมจากผลงานที่ผ่านๆมา
“พี่ปกเคยดูผมแคสเกมส์มั้ย”
“ไม่”
“ดีแล้วล่ะ”
“ไม่ชอบเหรอ”
“อืม ถูกบังคับให้แต่งตัวเป็นผู้หญิงอ่ะ”
“แต่งแล้วสวยเหรอ”
“เห็นงี้ตอนเด็กน่ารักมากเลยนะ”
“ตอนนี้ก็น่ารักหนิ”
ขอร้อง อย่าชมกันด้วยใบหน้าเรียบเฉยนัยน์ตาไร้ประกายแบบนี้อีก มันชวนคิดว่าพี่แค่ชมตามมารยาท
“แต่กัปตันบอกว่าไม่น่ารักแล้วเลยไล่ออกมา”
“เลว”
“ใช่ อยากแก้แค้นอยู่เนี่ย รอแค่พี่อ่ะ”หรูยยยยยยย ไทม์มิ่งดีมากเว่อร์ ไทร์อินขายตรงได้ตรงจังหวะพอดิบพอดี
“เอาไว้หลังรับน้องจบก่อนค่อยให้คำตอบ ตอนนี้ยังไม่ได้”
“ทำไมอ่า...”
พี่เขาเหลือบตาขึ้นมามองแบบดุๆเชิงปรามให้ผมเงียบ ผมเลยไม่กล้าถามอะไรต่อ แอบเฟลนิดหน่อยแต่พอเนื้อคำต่อมาเข้าปากก็กลับมาฟินได้อีก อื้อหืมมมม อร่อยบอกต่อจริงๆ ขอโทษนะพี่ปก น้องตินขอสังคมก้มหน้าเป็นครั้งสุดท้าย น้องตินขอถ่ายรูปหม้อกับเนื้อลงเฟสสักรูปพร้อมแคปชั่นสั้นๆว่า ‘อร่อยยยยย’
พอโพสต์เสร็จผมก็รีบวางเพราะกลัวพี่เขาไม่พอใจ
พวกเรานั่งกินกันไปสักพักป้าคนขายแกคงเห็นลูกค้าร้อนเลยใจดียกพัดลมตัวใหญ่มาเป่ากราดทั่วร้าน
เปรี๊ยะ
งื้ออออ ถ่านมันลั่นอ่ะ
เพราะมีลมแรงพัดผ่านไฟเลยแรงขึ้นแถมขี้เถ้ายังปลิวว่อนอีกต่างหาก เถ้าที่ลอยเฉียดหน้าผมไปตะกี้ยังเป็นสีส้มๆเหมือนติดไฟอยู่เลย กรี๊ดดด ตินตินไม่โอเค ถ้ามันเกิดปลิวเข้าตาขึ้นมาจะทำยังไง ป้าจะรับผิดชอบชีวิตผมได้เหรอถ้าตาผมบอดอ่ะ
“เปิดเบอร์สุดเลยป้า!!”
สงสัยปีนี้จะเป็นปีชงของผมจริงๆแล้วล่ะ ตาลุงขี้เมากลุ่มหนึ่งแหกปากเรียกลมเบอร์แรงกว่าเดิมงี้ผมผู้อ่อนแอต่อยใครก็ได้แค่แผลถลอกก็ได้แต่นั่งก้มหน้ารับสภาพอ่ะดิ มาเลย ปลิวมาเหรยยยย ไอ้ขี้เถ้า ตินตินคนนี้จะหลบให้ดู!!
“ย้ายมานั่งข้างพี่มั้ย”
เออว่ะ ทำไมโง่อีกละ แทนที่จะหลบแค่มึงย้ายก้นมึงไปนั่งอีกฝั่งเรื่องก็จบป่ะวะ
ผมยกถ้วยกับตะเกียบไปนั่งข้างพี่ปกทันที ลึกๆในใจอยากพูดขอบคุณความช่างสังเกตของพี่เขาแต่มันเขินอ่ะ งุ้ยๆ ไม่มีคนใส่ใจผมขนาดนี้มากี่ชาติแล้ววะ
“พี่ปกๆ ทำไมพี่ถึงสละสิทธิ์ประกวดเดือนคณะอ่ะ”ผมสันนิษฐานว่าคนอย่างพี่ปกแม่งต้องขี้เกียจแน่ๆ เป็นเดือนคณะก็ต้องซ้อมประกวดแถมยังต้องออกอีเวนท์เวลาคณะมีงานอีก แต่ในใจก็แอบหวังว่าพี่เขาจะไปประกวดไม่ทันเพราะต้องช่วยคนท้องแก่ใกล้คลอดอยู่งี้
“โดนเด็กภาคไฟฟ้าขี่จักรยานชน”
“ห๊า!?”
“มันจงใจขี่ชนพี่ มันอิจฉาพี่มาตลอดตั้งแต่ม.ปลาย พี่รู้ทันมัน พี่เลยต่อยกับมันจนไปสาย”
ตกลงพี่ปกมันฉลาดหรือมันแค่บ้ากันแน่ครับ ไปประกวดเอาสายสะพายมาฟาดหน้าไอ้บ้านั่นแทนน่าจะสะใจกว่าป่ะ เรื่องแค่นี้คิดไม่ได้เหรอ วิธีแก้แค้นแบบสาสมไงครับ แต่ก็แอบช็อคเหมือนกันที่ผู้ชายที่ดูภายนอกโคตรคูล โคตรใจเย็นแบบพี่ปกจะเลือดขึ้นหน้ามีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นแบบง่ายๆ
“อิ่มยัง กลับเลยมั้ย”
กินไปคุยไปเพลินๆเนื้อหมดถ่านมอดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลยแหม
“ครับ ขอบคุณมากครับพี่ชายสุดหล่อ”
“ป่ะ พี่ไปส่งหอ”
ขนาดอาบน้ำเสร็จแล้วผมยังฟินจิ้มจุ่มไม่หายอ่ะ มันคือเมนูโปรดติดอันดับหนึ่งในห้าตลอดกาลของผมเลยนะ ว่าแล้วก็เปิดเข้าไปส่องเฟสของพี่คนเลี้ยงสักหน่อย ผมนอนกลิ้งหลุนๆอยู่บนเตียงในหอพักเพียงลำพัง เหงานิดหน่อย แต่เดี๋ยวแอดไปหาพี่ปกก็ไม่เหงาแล้ว พี่ปกจะต้องรับแอดผมแน่นอน ตินมั่นใจ
ผมกดแจ้งเตือนให้ตัวแดงมันหายไป มีคนมาเม้นต์ใต้รูปจิ้มจุ่มของผมเยอะเหมือนกันแต่ผมขี้เกียจอ่าน ผมตั้งใจจะกดเสริชชื่อพี่ปกแต่สายตาดันสะดุดเข้ากับแจ้งเตือนแบบที่ไม่ได้เห็นมาเสียนาน
‘POKPRACH ACHANATEE ตอบรับคำขอเป็นเพื่อนของคุณ’
ผมไม่ได้แอดใครก่อนนานมากแล้วพอเห็นแจ้งเตือนแบบนี้ผมเลยรู้สึกแปลกใจ
ก็นี่มันชื่อเฟสของพี่ปกปราชญ์สุดหล่อนี่
ผมเป็นคนแอดไปเหรอ ผมเหรอ ไม่นี่ งงเป็นไก่ตาแตกดิ ผมมั่นใจมากว่าเมื่อวานไม่ได้มือลั่นกดแอดพี่เขาไปแน่ๆอ่ะ งั้นใครล่ะที่แอบเล่นมือถือผมแล้วก็แอดพี่ปกไป...ความจริงแม่งมีหนึ่งเดียวจริงๆ ไอ้พี่ปกไงล่ะ!! คนเดียวเลยที่ได้แตะมือถือผมวันนี้ โห ฟอร์มเยอะมากไปป่ะ แอดผมมาก่อนไม่ได้เหรอ ทำไมต้องใช้แอคเคาต์ผมกดแอดตัวเองไปด้วยอ่ะ
ขี้โกงงงงง
ไหน ขอเข้าไปดูหน้าคนขี้โกงหน่อยซิ
อยากรู้เหมือนกันว่าคนเงียบๆแบบพี่ปกมันโพสต์สเตตัสอะไรบ่อยมั้ย
นะ...นี่มัน!?
ไทม์ไลน์พี่ปกนอกจากรูปโปรไฟล์ที่ผมเห็นตั้งแต่ตอนส่องเมื่อวานก็มีแต่รูปที่เพื่อนแท็กมาทั้งนั้นเลย คนจริงชิบหาย เฟสร้างขนาดนี้ยังอุตส่าห์มีผู้ติดตามตั้งสี่ห้าหมื่นคนเนอะ
“หืม ก็มีแชร์โลเคชั่นนี่หว่า”เพราะตอนแรกที่เข้ามาได้ก็ตั้งหน้าตั้งตาไถหน้าจอลงข้างล่างอย่างเดียวเลยไม่ทันเห็นโพสต์ที่อยู่บนสุดครับ
POKPRACH ARCHANATEE @ร้านอาหารอีสานป้าเอี่ยมอ่อง
พาเด็กผีมากินจิ้มจุ่ม J
เป็นเสตตัสโง่ๆที่มียอดไลค์มหาศาล ที่สำคัญพี่ปกมันด่าผมว่าเด็กผีนี่หว่า!!!! ในสายตาของพี่มันผมเป็นคนแบบนั้นเร้อออออออออออ
“เดี๋ยวนะ อย่าบอกว่าที่รูปหม้อนั่นมีคนเม้นต์เยอะขนาดนั้นก็เพราะ...!!”ผมตาเหลือกรีบเปิดอ่านคอมเม้นใต้รูปหม้อจิ้มจุ่มที่รักของผมทันที และทุกอย่างก็เป็นไปตามคาด ความเห็นครึ่งหนึ่งมาจากเอฟซีของผม ส่วนอีกครึ่งเป็นของเพื่อนและรุ่นพี่ในคณะที่ผมเพิ่งรับแอดมาหมาดๆ
เจิญเจิญ เสินเจิ้น : ทำไมโพสต์มีความเชื่อมโยงกับไอ้ปกครับน้อง
อัพ แอน ดาวน์ : อย่าบอกนะว่าไอ้พระพุทธรูปปกมันพาน้องไปกินข้าวอ่ะ!!!!
และอื่นๆอีกมากมายเข้ามาวิเคราะห์กันไม่หยุดหย่อน มีบางคนถึงขนาดจะไปร้านป้าเอี่ยมเพื่อสอบถามว่าผมกับพี่ปกมาด้วยกันจริงหรือไม่
วาระระดับชาติไปอี๊กกกก
ผมเห็นเรื่องมันชักเฟอะฟะไปกันใหญ่เลยโพสต์สเตตัสใหม่ลอยๆว่า
ตินติน กำลังบ้าเลือด : บังเอิญครับ บังเอิญ
ไม่บอกว่าบังเอิญอะไร ปล่อยให้เข้าใจกันไปเองว่าบังเอิญเจอกันที่ร้าน แต่ความจริงคือบังเอิญโพสต์ชนกันเนี่ย!!
พี่ปกมันโพสต์ก่อนผมครับ คงตั้งแต่เข้าร้านใหม่ๆเลย ส่วนผมก็ไม่ทันเห็นไงเลยโพสต์ไปแบบนั้น เกือบความแตกว่าผมกับพี่ปกมีการติดต่อกันหลังไมค์ ไม่ได้ๆ เรื่องนี้จะต้องไม่มีใครล่วงรู้ ถึงผมจะไม่เข้าใจว่าพี่เขาให้ผมปกปิดความลับทำไมแต่ในเมื่อพี่เขาขอมาตินตินก็จัดให้ครับ
----------------------------
พี่ปกไม่รู้จักตินตินมาก่อน เพราะฉะนั้นพี่เขาจึงไม่เคยเห็นน้องเวอร์ครอสเดรส จะย้อนดูตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วเพราะน้องระเบิดชาแนลทิ้งไปหมด #น่าสงสารเขานะคะ 55555555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
