CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: nikkou ที่ 28-04-2018 09:25:07

หัวข้อ: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 28-04-2018 09:25:07

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************








ผมเป็นนักกีฬา E-sport ชื่อดัง จุดขายคือความน่ารัก แต่คงน่ารักเกินไปเลยถูกเฉดหัวส่งออกจากทีมที่สร้างมากับมือ...ปฏิบััติการสร้างทีมใหม่ไปล้างแค้นและฏิบัติการตกเทพที่บังเอิญเจอในร้านเน็ตจึงบังเกิด

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 28-04-2018 09:27:09

INTRO



“เมื่อกี้นี้...พูดว่าอะไรนะ”ผมพยามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเองพร้อมท่องพุทธโธ ธัมโม สังโฆ ในใจอีกสามรอบ

“ได้ยินไม่ผิดหรอก พวกเราลงความเห็นกันว่าจะไล่ตินออกจากทีม”ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมเอ่ยเสียงเรียบ ใบหน้าปราศจากความรู้สึกผิด

ครั้งแรกที่ได้ยินคำว่าไล่ออกจากทีมผมรู้สึกเสียใจมาก แต่วูบที่สองผมรู้สึกโกรธ โกรธจนควันแทบออกหู

“ทำไมล่ะ!!!”ผมตะคอกถามคนที่ได้ชื่อว่ากัปตัน ใจจริงอยากโดดเข้าไปกระชากคอเสื้อแล้วต่อยสักหมัด ติดแค่ว่าผมตัวกระเปี๊ยกเดียว ขืนทำอะไรบุ่มบ่ามคงจบที่ลงไปนอนอยู่ใต้ตีนของมันแทน

“มึงโตแล้ว ไม่น่ารักแล้ว อ่านจากคอมเม้นต์ก็น่าจะรู้ตัวนะว่ากระแสตัวเองแผ่วลงขนาดไหน แถมลูกทีมบางคนยังมีปัญหากันเองเพราะแย่งกันจีบมึงอีก ทุกอย่างมันเกิดจากมึง ไอ้ติน มึงก็ต้องออกไป ไม่เห็นมีอะไรน่าตกใจ เคยพูดเองนี่ว่าทำทุกอย่างได้เพื่อทีม นี่ไง ทำเพื่อทีมเป็นครั้งสุดท้ายด้วยการ ออก-ไป-ซะ”

กัปตันเน้นๆย้ำๆตรงสามคำสุดท้ายเล่นเอาผมหน้าสั่น

โกรธมาก ผิดหวังมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะอำนาจอยู่ในมือของกัปตัน

เหตุผลในการไล่ผมออกเป็นอะไรที่ย้อนแย้งมาก มันบอกว่ากระแสผมตกเพราะผมไม่น่ารักแล้วแต่เสือกพูดต่อว่าเพื่อนในทีมคนอื่นแย่งกันจีบผม ไม่น่ารัก=แย่งกันจีบ? คือกูต้องแปลไทยเป็นไทยอีกทีมั้ยยังไง

พวกเราคือทีมนักกีฬา E-sport ที่ดังและมีรายรับสูงที่สุดในไทยตอนนี้ครับ

แต่จุดเริ่มต้นจริงๆมันมาจากการที่ผมกับผู้ชายตรงหน้านี้ร่วมมือเปิดชาแนลในยูทูปแคสเกมกัน เมื่อ 4ปีที่แล้ว...ตอนที่ผมอายุ14 เราเจอกันในเกมเกมนึง เขาชวนผมมาร่วมงาน โดยที่เขามีหน้าที่เล่นเกมส่วนผมมีหน้าที่น่ารัก

ใช่แล้ว เขาให้ผมแต่งครอสเดรส(ชุดผู้หญิง)ในบางคลิปเพื่อเรียกยอดวิว แต่พอเราเริ่มดังเขาก็เปลี่ยนแนว  เขารวมทีม E- sport กับเกมเมอร์ชื่อดังคนอื่น แรกๆผมก็ได้เป็นไส้ติ่งในทีม แต่พอทีมเริ่มไปได้ดีก็อย่างที่เห็น โดนเฉดหัวออกจากบ้านทรายทองที่ผมเป็นคนลงเสาเข็มมากับมือไงไอ้เลว

“เห็นแก่ที่ร่วมงานกันมานาน ตินจะได้เงินชดเชยก้อนสุดท้ายจากทีม”

“...”กี่บาทททททท ตอบบบบบบ!!! ผมหูผึ่งทันที เดือนนี้มีสปอนเซอร์เข้ามาเยอะมาก ยอดวิวยอดซับในยูทูปก็พุ่งกระฉูดตูดบาน  ยังไงค่าชดเชยที่สมน้ำสมเนื้อก็ต้องไม่ต่ำกว่าห้าหมื่นแน่ๆ

“ห้าพัน”

.

.

ว้อทเดอะฟร้าค!?

งานนี้ไม่ผมก็มันอ่ะต้องลงไปหยอดน้ำเกลือในรพ. ด้วยความโกรธถึงขีดสุดผมผลุนผลันเข้าไปต่อยไอ้กัปตันจนหน้าหัน แต่ยิ้มเยาะอยู่ได้ไม่นานมันก็สวนกลับมา ด้วยขนาดตัวที่ต่างกันผลน่ะเหรอ ผมก็กลิ้งหลุนหลุนเป็นหมีแพนด้าคลุกฝุ่นน่ะสิ

น้ำตาจะไหล อย่างเจ็บ!

คนอะไรหมัดหนักชิบหาย นี่เป็นเด็กติดเกมเหมือนกันจริงป่ะเนี่ย เอาเวลาที่ไหนไปออกกำลังกายอ่ะ ฮรึก ที่ผมต่อยมันได้แค่แผลถลอกแต่มันต่อยผมจนเลือดกลบปากเลยอ่ะ ผมยกมือขึ้นกุมปากตัวเอง เจ็บจนน้ำตาแทบร่วงแต่ตอนนี้ต้องรักษาฟอร์มไว้ก่อนเลยได้แต่เชิดหน้าขึ้นอย่างวางมาด

“หึ!! แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!!”แค่อยากจะหนีออกจากจุดนี้เท่านั้นแหละ แต่ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ จะให้วิ่งร้องไห้หางจุกตูดก็ไม่ใช่ คนเรามันต้องรักษาชั้นเชิง ก่อนจะไปกูขอเชิดหน้าใส่มึงสักทีเหอะ

“หึ...”ไอ้คนชั่วมันหัวเราะขึ้นจมูก สายตานี่บอกชัดมากว่ากำลังเวทนาไอ้เด็กตินคนนี้มากจนผมอยากจะชกหน้าส้นตีนๆของมันอีกสักหมัด โชคดีที่ดึงสติกลับมาทันไม่งั้นคราวนี้ผมได้ฟันร่วงแหง

 

“ฮึ่ยๆๆๆๆๆๆๆ”ผมเดินกระแทกเท้าออกมาจากตึกพาณิชย์อันเป็นสถานที่สุมหัวของทีมเมท อารมณ์โกรธเกรี้ยวรอการระบาย เจอใบไม้ร่วงอยู่บนพื้นก็เตะใบไม้ เจอหินก็เตะหิน

“โอ๊ยย เจ็บ!!”ไอ้ติน ทำไมมึงโง่ มึงใส่รองเท้าแตะอยู่เสร่อไปเตะหินเล็บก็แหกน่ะสิ

หน้าก็เจ็บเท้าก็เจ็บ วันนี้เป็นวันที่ผมโชคร้ายที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ อายุยังไม่ทัน18ปีก็ซวยเหมือนเข้าสู่วัยเบญจเพส เห็นทีผมคงต้องไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ ไม่สิ ผมต้องทำบุญค่าโรงศพให้ไอ้กัปตันเห็นแก่ตัว ขอแค่ไม่มีไอ้กัปตันบ้านั่นผมก็ไม่ต้องมาเจอเรื่องผีๆแบบนี้แล้ว!!

แค้น!! แค้น!! แค้น!! แค้น!!

แค้นนี้ต้องชำระ!!!

ผมจำได้ว่าตึกแถวอีกฟากหนึ่งมีร้านเกมอยู่ คิดได้ดังนั้นรอยยิ้มร้ายกาจก็ผุดขึ้นตรงมุมปากที่มีเลือดเปรอะเปื้อน คงเป็นภาพที่ชวนหวาดผวาไม่น้อยสำหรับผู้พบเห็น ลุงขายหวยที่เดินผ่านมาถึงกับมองหน้าผมแบบหวาดๆ

หึหึหึหึ

“ขอเช่า6ชั่วโมงครับ”ผมมีธุระหลายอย่างที่ต้องกำจัด เอ๊ย จัดการ ผมจึงเอ่ยขอซื้อชั่วโมงไปค่อนข้างเยอะ

คนในร้านทุกคนหันมองผมแบบ เอ๊ะๆ นั่นมันน้องตินตินคนดังนี่หว่า แต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจและเลือกที่นั่งตรงมุมในสุดเพื่อไม่ให้ใครมารบกวน ความจริงผมไม่ใช่เซเลปขนาดเดินไปไหนก็มีคนเข้ามาขอถ่ายรูปหรอก ผมดังแค่ในหมู่คอเกมเท่านั้นและที่นี่คือร้านเกมไง ไม่มีใครไม่รู้จักตินตินแห่งทีม THE RIPPER ลูกค้าในร้านหลายคนจึงเดินเข้ามามุงๆรอบโต๊ะคอมของผมเพราะคิดว่าผมจะโชว์สเต็ปเทพเล่นเกม

แต่สิ่งที่ผมจะทำมันให้ใครเห็นไม่ได้ เพราะมันคือการแก้แค้นเบื้องต้น! ซึ่งต้องรอให้ไทยมุงสลายไปก่อน

ผมพยามทำตัวน่าเบื่อโดยการเปิดนู่นเปิดนี่สักพักไทยมุงก็สลายไปจริงๆ เสียเวลาไปหลายนาทีกว่าจะได้ทำในสิ่งที่ต้องการ นั่นก็คือ!!!

ลบแอคเคาท์ยูทูปของทีมครับ

ผมนี่แหละแอดมิน ไอ้โง่ มึงเป็นศัตรูผิดคนแล้ว ฟอลโลเวอร์ที่มึงสั่งสมมาหลายล้านคนจงกลายเป็นศูนย์ไปซะ!!

ผมเลื่อนเมาส์ไปจ่อตรงปุ่มลบจากนั้นก็...คลิก

อาห์ เป็นเสียงกดเมาส์ที่ไพเราะที่สุดในชีวิต

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!! คึกๆๆๆๆๆๆๆ!!”คนในร้านหันมาให้ความสนใจอีกครั้ง คราวนี้พวกเขาไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนเจอดาราแต่พวกเขาตกใจเพราะคิดว่าเจอคนบ้า อยู่ดีๆก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงชั่วร้ายยาวๆรัวๆ ไม่เรียกว่าบ้าแล้วจะให้เรียกว่าอะไร

แล้วไงอ่ะ ต้องแคร์หรอ หึส์

ผมกดปิดหน้ายูทูปและเข้าเกมเพื่อปั่นเวลไอดีรองของตัวเองไปตามกิจวัตร

อีกสักพักไอ้กัปตันกับทีมเมทเห็นแก่ตัวของมันจะต้องแห่กันมาที่นี่

ไอ้กัปตันมันเรียนเอกคอมพิวเตอร์ ฉะนั้นมันสามารถตามรอย IP ADDRESS หาที่อยู่ผมได้ไม่อยาก แถมผมยังนั่งอยู่แทบจะตึกข้างๆกับมัน ใกล้ยิ่งกว่าเดินไปเซเว่นปากซอย แล้วพอพวกมันกรูกันเข้ามาโวยวายเหล่าเกมเมอร์ในร้านนี้ก็จะเป็นพยานปากสำคัญว่าตินตินคนน่ารักถูกไล่ออกจากทีมอย่างไม่ยุติธรรม!

ได้ทั้งแก้แค้นได้ทั้งคะแนนสงสาร

“คึกๆๆๆๆๆ”ฉลาดมากตินติน นายฉลาดจริงๆ

“เป็นไร”

กึก

การหัวเราะของผมถูกขัดจังหวะโดยใครบางคนที่เพิ่งเข้ามาใช้คอมเครื่องข้างๆผม ผมตวัดสายตามองทันทีเพราะคิดว่าเป็นอดีตทีมเมทแต่ปรากฏว่าไม่ใช่ครับ ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆผมเป็นใครก็ไม่รู้ พอเห็นว่าไม่ใช่คนรู้จักผมเลยเลิกสนใจ เขาเองก็นั่งเปิดเกมของตัวเองเงียบๆ

อืม ไอ้หมอนี่รสนิยมติสต์มาก มันเล่นเกมเซิร์ฟจีนครับ ขอบอกเลยว่าไอ้เกมนี้ของไทยของเกาหลีก็มีแต่ผู้ชายข้างๆผมมันเปิดเซิร์ฟจีนแผ่นดินใหญ่ขึ้นมาแถมยังเปิดไมค์คุยภาษาจีนกับคู่แข่งอีก โอ้โห อวดภูมิว่ากูพูดภาษาจีนได้ว่างั้น

ผมเริ่มสนใจในความติสต์ของคนข้างๆจนลืมความแค้นไปชั่วขณะ

ปกติไม่ค่อยมีคนไทยเล่นเกมเซิร์ฟจีนหรอกครับเนื่องจากประเทศนี้เขามีระบบกันไม่ให้ชาวเน็ตของประเทศอื่นเข้าไปยุ่งกับเน็ตเวิร์คภายในประเทศของเขา การจะเข้าไปส่องเว่ยป๋อหรือหน้าเว็บของประเทศจีนเราต้องเปิด VPN ซึ่งไอ้สิ่งที่เรียกว่า VPNเนี่ยเป็นบ่อเกิดของคำว่าเน็ตอืด!!

สำหรับเกมที่ต้องใช้เน็ตแรงๆสเป็คเครื่องสูงๆและความเร็วมือในการควบคุมตัวละคร แค่เน็ตเต่าหรือเครื่องกระตุกวิเดียวชีวิตก็เปลี่ยนแล้ว วินาทีเป็นตายยังกับดวลปืนในสนามรบ ในโลกของโปรแค่เผลอจามในจังหวะสำคัญก็เท่ากับแพ้

ขอจบการสาธยายยืดเยื้อแต่เพียงเท่านี้

ประเด็นคือผมละสายตาจากมือของไอ้คนข้างๆไม่ได้เลยครับ

พี่แกจ้อช้งเช้งกับคู่แข่งที่ PVP(สู้ตัวต่อตัว)อยู่ด้วยไปพลางรัวแป้นพิมพ์คอนโทรลตัวละครไปด้วย ประเด็นคือมันเก่งแบบเรือหายอ่ะ ตอนแรกผมมองแค่จอคอมของอีกฝ่ายเห็นว่ามีเน็ตกระตุกหลายครั้งแต่เจ้าตัวก็หลบได้แถมโจมตีกลับตลอดจนเลือดของคู่แข่งใกล้หมด

เหมือนพี่ท่านรู้ล่วงหน้าเสี้ยววิอ่ะครับว่าต้องหลบจังหวะนี้นะ สวนกลับจังหวะนี้นะ

มีเนตรวงแหวนเหรอวะ!!

“มองไร”

ไม่มีความสุภาพในหมู่เกมเมอร์ ไอ้คนข้างๆผมนอกจากจะมีเนตรวงแหวนแล้วมันยังมีตาข้างอีกด้วยครับ อีกฝ่ายรู้สึกตัวว่าผมแอบเหล่มันอยู่พอพี่แกเล่นจบตาแรกก็ถอดเฮดโฟนออกและหันเก้าอี้มาทางผมด้วยใบหน้าเรียบเฉย

อื้อหือ ไม่อยากจะเซด

หล่อสัสรัสเซีย

ตอนแรกเขาใส่เฮดโฟนอันใหญ่บังหน้าไว้ไง ผมก็แบบแอบเหล่ๆมองอ่ะเนอะไม่ใช่นั่งจ้องหน้าตรงๆ ผมเลยไม่เห็นถึงความหล่อของไอ้คนข้างๆ แต่พอเห็นเท่านั้นแหละแทบทรุด

ทำไมพระเจ้าต้องสร้างคนเก่งให้หล่อ สร้างคนหล่อให้เก่งด้วยวะครับ

แต่เดี๋ยวนะ

ไอเดียบางอย่างทำให้ผมชะงักกึก รอยยิ้มชั่วร้ายหวนกลับมาอีกครั้ง  คนหล่อตรงหน้าผมคงรู้สึกได้ถึงความจิตของผมเลยรีบเบือนหน้ากลับไปทางเดิม แต่สายไปแล้วครับเพ่ น้องตินได้เห็นรูปโฉมกับฝีมือของพี่แล้วและจะไม่ยอมให้พี่หลุดมือเด็ดขาด

“พี่ชาย ความเร็วมือสูงสุดเท่าไหร่ ผมเห็นแล้วถึงกับชื่นชมในใจไม่ขาดเลย ทำไมเราไม่ลองมาสร้างทีม---“

“ขอปฏิเสธ”

กู-ยัง-พูด-ไม่-จบ-เลย-สัส!!

คือพี่แกไม่ปฏิเสธเปล่าๆไง แกเก็บกระเป๋าแล้วลุกหนีไปนั่งเล่นเครื่องอื่นด้วย

ตินตินช็อคครับ เหมือนให้ดอกไม้สาวแล้วสาวหักทิ้งถังขยะต่อหน้าอ่ะ ฟีลลิ่งมันใช่ มันเจ็บมาก แต่เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วตามเป็นเงาคือตินตินเอง ไม่ตื๊อไม่ใช่ตินผู้ถูกความแค้นเข้าครอบงำ ผมจะต้องได้ตัวผู้ชายคนนี้มาให้ได้!! พวกเราจะต้องร่วมมือกันสร้างทีมที่แข็งแกร่งแล้วก็กลับไปเหยียบหน้าไอ้กัปตันเห็นแก่ตัว!

“รอด้วยสิ สุดหล่อตรงนั้นน่ะ!!”

คนทั้งร้านนี่หันกันพรึ่บ

คือ เห่นโหล ทุกคนครับ ไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าตัวเองหล่อกันน่ะหืม ส่วนไอ้คนที่โดนเรียกจริงดันไม่หัน เล่นตัวโก่งราคายิ่งกว่าดาราจอเงินอ่ะ เห้ออ


-------------------

เปิดตัวลูกสาวคนใหม่ค่ะ! ลูกสาวคนนี้มาพร้อมกับความเกรี้ยวกราด 555

ตินตินเป็นเด็กน่ารักที่เจ้าคิดเจ้าแค้นแบบเด็กๆค่ะ นิสัยในส่วนนี้คงต้องให้พี่เทพที่บังเอิญพบกันช่วยบำบัดสักหน่อย ฮาา

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 28-04-2018 10:23:17

นึกภาพตินตินเป็นกระรอก  :laugh:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 28-04-2018 10:32:33

ตามค่ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 28-04-2018 12:27:22

 :pig4: :pig4: :pig4:

เจิม

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 28-04-2018 20:59:00

รอจ้า  :hao7:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 28-04-2018 21:11:34

น่าสนใจเชียว

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: iikol ที่ 29-04-2018 00:38:55

เข้ามา :z13:
ดองไว้ก่อน ขอไปอ่านสีคราม เดี๋ยวกลับมาอ่าน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 29-04-2018 08:30:04

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 29-04-2018 11:18:53

รอออออ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 29-04-2018 22:56:42

ิติดตามนะคะ ดูน่าสนุกมากเลยยย น้องตินเหมือนเด็กมากกก 5555555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - INTRO - - 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-04-2018 00:28:59

อ่าา ตามดู

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 01-05-2018 09:12:03

ตอนที่1

 จึกๆ

“ชื่อไรอ่า”ผมเอานิ้วเขี่ยๆต้นแขนของอีกฝ่าย ส่วนรีแอคชั่นตอบสนองน่ะเหรอ นิ่งไง คีพคูลสุดอะไรสุดอ่ะ “นี่ ตินพูดด้วยอยู่น้า แค่ถามชื่อเอง ตินชื่อตินน้า ว่าไง พี่ชายชื่ออะไรเหรอ”ผมก็ปัญญาอ่อนได้อีกระดับ ตินชื่อตินน้า ไอ้ห่า ไม่บ้าจริงพูดไม่ได้นะคำเนี้ย

เงียบได้เงียบไป

“อย่าเมินกันสิ ตินเสียใจน้า”

ต่อกแต่กๆๆๆๆ

เสียงเดียวที่ตอบกลับมาคือเสียงรัวคีย์บอร์ดของอีกฝ่ายครับ

แน่นอนว่าระหว่างที่ตื๊ออยู่ผมก็แอบมองฝีไม้ลายมือของอีกฝ่ายอยู่ตลอด แม้คิ้วเข้มๆของพี่หล่อจะขมวดเข้าหากันเพราะรำคาญผมซึ่งวอแวอยู่ข้างๆแต่เขาก็ยังออกสกิลตีติดคริติคอลได้เป็นชุด สมาธิดีมาก เยี่ยมยอดกระเทียมดอง

“พี่เล่นเกมเก่งจังครับ ทำไมผมไม่เคยเจอพี่ในรายการไหนเลย พี่ไม่ได้เล่น E-sport เหรอครับ”วงการเกมบ้านเราใหญ่แต่สังคมคอเกมไม่กว้างครับ คนมีของขนาดนี้เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะไม่เคยเจอหน้ามาก่อน

ระ หรือว่าเขาจะเป็นชาวจีน

“เป็นไปไม่ได้ๆ เมื่อกี้เขายังพูดกับเราอยู่เลยนี่หว่า...”นั่นไง ที่ถามห้วนๆว่ามองไรนั่นอ่ะ ฟังยังไงก็สำเนียงคนไทยแท้ หน้าก็ค่อนไปทางลูกเสี้ยวฝรั่งมากกว่าจีน

“งืม พี่อ่า...ตอบตินบ้างซี่ ตินเสียใจน้า ยิ่งเศร้าๆอยู่แล้วด้วย รู้มั้ยว่าเมื่อกี้ตินเพิ่งโดนทีมเมทเฉดหัวส่งออกจากทีมมา เนี่ยๆ โดนต่อยด้วย ปากแตกเลย เจ็บอ่า...เย็นนี้กินข้าวไม่ได้แน่ๆ ฮือๆ”

ปลอมมาก ไอ้ติน เสียงของมึงดัดจริตมาก ใช้ฝ่าเท้าฟังยังรู้ว่ามึงกำลังแอ๊บ

เอ๊ะ

“อ้าว...”คนข้างๆผมหยุดมือแล้วหันมาจ้องหน้าผมเงียบๆครับ ผมตกใจเพราะเขายังเล่นค้างไว้ แต่มือเขาหยุดควบคุมเกมไปแล้วเลยถูกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวจนตาย”ตายแล้วอ่ะ...”ผมชี้ไปที่หน้าจอแต่เขาก็ยังคงพิจารณาหน้าผมอยู่

“ทะเลาะอะไรกับเขามาล่ะ”นอกจากจะไม่สนใจการแข่งของตัวเองแล้วยังพูดไม่รู้เรื่องอีก

ใครทะเลาะอะไรกับใคร ผมเอียงคอทำหน้าโง่ๆส่งกลับไปเผื่อพี่หล่อจะช่วยพูดขยายความให้มากขึ้น

พี่เขาถึงกับถอนหายใจแต่ก็ยอมพูดยาวขึ้นอีกนิด”โดนต่อยมานี่ ไปทำอะไรให้เขารำคาญ?”

โอ้โห คือจะหลอกด่าว่าผมขี้ตื๊อรบกวนการเล่นวอแวไม่เลิกพูดคนเดียวเป็นต่อยหอยเพื่อนร่วมทีมเลยรำคาญจนซัดหน้ามาเต็มแรงเนี่ยนะ!!

”เพราะมันน่ะแหละ พอได้เพื่อนร่วมทีมเก่งๆก็ทิ้งผมอ่ะ ที่ผ่านมามันเห็นผมเป็นแค่ตัวมาสค็อตประจำทีม พอเริ่มไม่น่ารักก็กำจัดทิ้งแล้วมองหามาสค็อตตัวใหม่ ฮรึก ผมไม่อยากยอมแพ้พวกมันอ่า ผมโกรธ เอ๊ย เสียใจมาก จะร้องแล้วเนี่ย กระซิกๆ”ทำไมผมถึงบีบน้ำตาไม่เป็นวะครับ จุดนี้! คำถามแบบนี้! สีหน้าแววตาที่มองแผลตรงมุมปากแบบนี้! มันเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าพี่หล่อของผมเริ่มใจอ่อนแล้ว!!

ต้องขยี้! ต้องน่าสงสารให้สุด

คิดให้ดีสิตินติน ทำตัวยังไงให้น่าสงสาร

“เนี่ย เท้าก็เป็นแผล เล็บฉีกด้วย เจ็บอ่ะ เดินไม่ได้เลยต้องเข้ามาพักในร้านเนี๊ยะ”

“โดนอะไรมา”

“โกรธจัดเลยเตะก้อนหินระบาย”

“ -_- “ความเห็นใจมลายสิ้น หน้าพี่แกตอนนี้เหลือเพียงความสมเพศอ่อนๆ

ผมเดินหมากพลาดซะแล้ว อยากจิคราย

“นะ น่าสงสารใช่ม้า...”เอาตาใสเข้าสู้ไว้ก่อนครับ หงูววว ผมเจ็บนะเห็นมั้ยพี่ชาย

“ชื่อทีมว่าอะไร”

“หือ ทีมเก่าผมเหรอ THE RIPPER อ่า ไม่รู้จักเหรอ”คุณผู้ชายท่านนี้เห็นทีจะเพิ่งหลุดมาจากเทือกเขาอัลไตจริงๆเพราะพี่แกไม่รู้จักผมกับทีมอันดับหนึ่งของประเทศสักนิด

เขานิ่งไปพักหนึ่งก่อนถามข้อมูลมาอีกเป็นชุด

“บอกชื่อ อายุ แล้วก็โรงเรียนมาซิ”

“ชื่อตินตินครับ อายุ 18 จบม.6แล้ว สอบติดคณะวิศวะ เอกคอมพิวเตอร์ มหาลัยC เปิดเทอมอาทิตย์หน้า”ผมก็ว่าง่ายตอบเขาไปเรียบร้อย ถ้าพี่แกเกิดเป็นคนไม่ดีขึ้นมาผมก็คงโดนดักฉุดอ่ะ เล่นบอกทุกอย่างแบบนั้น ดีไม่ให้ที่อยู่ไปด้วย

“เหรอ”พี่หล่อทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

จังหวะนั่นเองโทรศัพท์ของเขาก็สั่น เขาทำเพียงแค่เช็คหน้าจอว่าใครโทรมาแต่ไม่ได้รับ

“แล้วพี่ล่ะ”ผมชิงถามก่อนที่เขาจะชิ่ง

“วันนี้ต้องไปทำธุระ เอาไว้คุยกันวันหลัง บาย”

ห๊ะ อะไรนะ

ผมอยากจะร้องเงิบแล้วก็กระโดดขี่คอไอ้หล่อที่เดินสะพายกระเป๋าออกจากร้านไปโดยไม่ทิ้งช่องทางติดต่อกลับไว้ให้กระผมสักอย่างแต่เสือกพูดว่าค่อยคุยกันวันหลัง แล้วกระผมจะไปตามหาพี่จากที่ไหนไม่ทราบวะครับ พ่อไม่ได้ทำงานฝ่ายทะเบียนราษฎร์นะเหวย

เพราะมัวแต่นั่งอึนอยู่ พอวิ่งตามออกมาพี่ท่านก็ซอยขายาวๆหายต๋อมเข้ากลีบเมฆไปเรียบร้อย

โฮกกกกกกกกกกกกก

หลอกให้เปลืองน้ำลายเปล่าอยู่เป็นชั่วโมงงงงงง

มีอีกทางที่ผมจะติดต่อเขาได้นั่นคือโหลดเกมเซิร์ฟจีนมาเล่นและค้นหาเขาจากยูสเซอร์เนม ซึ่งบอกเลยว่ามันตั้งชื่อด้วยตัวอักษรจีนยึกยือ อ่านไม่ออกโว้ยยยย

โกรธ

แค้น!

โมโห!!

ผมนั่งกระฟัดกระเฟียดอยู่ในร้านนั้นอีกเป็นชั่วโมงๆเพื่อรออดีตเพื่อนร่วมทีมตามแผนเดิม แต่ปรากฏว่าไม่มีใครโผล่หัวมาซักคน พวกมันไม่เห็นเหรอว่าชาแนลโดนปิดไปแล้วน่ะ เห่นโหลล ต้องโทรไปบอกป่ะถามจริง หัดเช็คชาแนลกันบ้างสิไม่ใช่ให้ตินตินคนน่ารักเป็นแอดมินดูแลอยู่คนเดียว!

 

และแล้วเวลาก็ผ่านไป 7วัน เร็วเหมือนโกหกแต่วันนี้ก็คือวันเปิดเทอมวันแรก ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของผมเริ่มต้นด้วยอารมณ์ขุ่นข้องมัวหมอง เนื่องจากมีความแค้นรอการระบายอัดแน่นเต็มอก แต่ไม่รู้จะไประบายที่ไหนหรือกับใคร ได้แต่เดินหน้าบอกบุญไม่รับเข้ามาในห้องบรรยายรวม

เพื่อนในภาคของผมมีประมาณร้อยคนได้ ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายใส่แว่นเนิร์ดตี๋กับผู้ใหญ่ที่ออกแมนๆหัวกระเซอะกระเซิง

“ว้าว ตินเรียนที่นี่เหรอแก!! เราได้เป็นเพื่อนกับคนดังด้วยแก ดีใจอ่ะ”แค่เดินเข้ามาหาที่นั่งก็มีผู้หญิงสองคนหันไปกรี๊ดกร๊าดกันแบบดีใจๆ

“ตินเหรอ เชี่ย มึง ตินๆของกูเรียนที่นี่ว่ะ วันก่อนทีม THE RIPPER ปิดชาแนลเก่าแถมยังประกาศว่าตินๆลาออกจากทีมอีก กูแทบขาดใจนึกว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอหน้าตินๆอีกแล้ว!”ผู้ชายที่นั่งหลังผมหันไปโหวกเหวกกับคนข้างๆ

ไม่มีสักคนอ่ะที่จะพูดถึงผมแบบกระซิบๆ ห้องก็กว้างแถมผมยังนั่งหลบมุม แค่เพื่อนกระซิบกันสักหน่อยผมก็ไม่ได้ยินแล้วเหอะ ถ้าจะพูดดังขนาดนี้ไม่มาตะโกนข้างหูเลยล่ะ

แม้จะทำใจมาบ้างแล้วว่าเด็กเอกคอมส่วนใหญ่มักติดเกมแต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอเอฟซีเยอะขนาดนี้

“ตินๆ ทำไมถึงออกจากทีมอ่ะ!!”ใครสักคนตะโกนถามจากแถวหลังสุด ไอ้นี่หน้าตาใช้ได้เลยนะ จากที่มองผ่านๆผมว่ามันหล่อสุดในภาคแล้ว ไม่ได้หล่อปังอลังการดาวล้านดวงแบบคนกวนตีนที่ผมเจอในร้านเกมนั่นหรอก แต่มันดูดีแบบเป็นผู้เป็นคนโดดเด่นออกมาจากเหล่าโอตาคุเนิร์ดที่เหลือ

“เราอยากโฟกัสกับการเรียนน่ะ เพิ่งเข้าปีหนึ่งด้วยน่าจะต้องปรับตัวเยอะ ไม่อยากเป็นตัวถ่วงพวกพี่เขา”ตอบแบบดาราไปอี๊กกก ผมอยากจะกัดลิ้นตายไปตรงนั้นเพราะแสลงหูกับคำตอบของตัวเอง

ครับ เรื่องชาแนลของทีม THE RIPPER ที่ผมผีบ้าปิดทิ้งไปไอ้พวกทีมเมทใจแคบที่เหลือมันออกมาแถ-ลงว่าปิดเพราะจะลบคลิปที่ผมเคยมีส่วนร่วมออกเนื่องจากผมขอลาออกจากทีมไปแล้ว ไม่อยากให้มีปัญหาเรื่องค่าลิขสิทธิ์ ฟัคแฟงแตงโมมากกกกกก

แล้วพวกมันก็ไปเปิดชาแนลใหม่ มีคนติดตามสามแสนในคืนเดียว และ ณ วันที่7นี้พวกมันก็ได้ยอดคนติดตามเป็นล้านสองแล้วครับ

“ตินๆตัวจริงน่ารักกว่าในชาแนลเยอะเลยไอ้เหี้ย กูจะตามไปสแปมพวกปากหมาที่เข้าไปคอมเม้นว่าตินๆไม่น่ารักให้หมด!!”ไอ้คนเดิมตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง ดูอินกว่ากูอีก

“นายชื่อไรอ่ะ”ไหนๆก็คุยกันมาขนาดนี้ขอรู้ชื่อหน่อยเหอะ

“หน้ากากหมาล่า!!”

ห๊ะ คนห่าอะไรชื่อหน้ากากหมาล่า ไอ้หมาล่ามันไม่แนะนำตัวเปล่าๆครับ มันหอบข้าวของของมันย้ายมานั่งกับผมเฉิบ คือกูแค่ถามชื่อไง ไม่ได้อยากสนิทกันขนาดนั้น

“นี่ๆ ชื่อเพจเรา เราก็ทำชาแนลอยู่แต่ยอดซับแค่สามหมื่นเอง”จะว่าไอ้หมาล่านี่ก็หน้าคุ้นๆ พอมันเปิดแอคเคาต์ของมันให้ดูผมนี่ร้องอ๋อเลยครับ

“หมาล่าที่ชอบแคสต์เกมเดอะซิมส์อะนะ”เพราะมันแคสต์เกมไม่เร้าใจแบบนี้ไงยอดคนตามเลยน้อย

ไอ้หมาล่ารูปร่างก็สูงใหญ่หน้าตาก็คมเข้ม คนแมนๆแบบนี้แคสเกมเดอะซิม ตัดภาพมาที่ผม ไอ้เตี้ย168ซม.หน้าสวยแบบแต่งครอสเดรสแล้วผู้ชมทางบ้านใจสั่นดั๊นนนชอบนั่งแคสเกมไล่ยิงซอมบี้เลือดสาดกระจาย

มนุษย์ช่างซับซ้อน

“ฮ่ะๆๆ ก็เราชอบเล่นเกมแต่ไม่ชอบเกมผีนี่ เกมต่อสู้ก็ต้องใช้ทักษะเยอะเกิน ไม่ไหวว่ะ”

สุดท้ายมึงเลยจบที่เดอะซิมส์เนี่ยนะ ไม่เล่นเกมยิงลูกแก้วเลยล่ะ

“เรากำลังมองหาสมาชิคทีมใหม่อยู่ อยากได้สัก 5คน สนใจมาร่วมป่ะ”ผมถาม

“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกว่าจะโฟกัสกับการเรียน”

“เออน่า แค่ตอบมาว่าอยากร่วมมั้ย”อย่ามาฉลาดและช่างสังเกตุผิดที่ผิดเวลาจะได้มั้ย

“ร่วมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

ร่วมเดียวกูก็เข้าใจแล้วครับ

“แต่เราไม่ถนัดพวกเกม RPGนะ”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเทรนส์ให้เอง”

จากประสบการณ์อันเลวร้ายของผม โลกแห่งธุรกิจได้สอนกับผมว่าการร่วมทีมกับคนเก่งเราจะไปได้เร็ว ส่วนการร่วมทีมกับคนที่ไว้ใจได้เราจะไปได้ช้าแต่ทุกย่างก้าวจะมั่นคง ผมมองเห็นความซื่อในดวงตาของหมาล่าตัวนี้ ลางสังหรณ์ของผมบอกว่ามันเป็นคนโง่ๆตรงๆและจริงใจ

พวกเราคุยกันอีกสักพักอาจารย์ก็เข้ามาสอน

ผมกดไลค์แฟนเพจของมันไว้พร้อมและขอช่องทางติดต่ออื่นๆของมัน เปิดเทอมวันแรกผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ผมมีเพื่อนใหม่ซึ่งเป็นเอฟซีของผมมาหนึ่งคนถ้วน ชื่อของมันคือวูร์ฟ ชื่อเท่ห์ไม่เกรงใจใคร เหตุผลที่มันตั้งชื่อแอคเคาต์ว่าหมาล่าเพราะย่อมาจากคำว่าหมาล่าเนื้อครับ ไอ้นี่มันโง่ ถ้าใช้คำว่าหมาล่าเนื้อเต็มๆก็หล่อไปแล้ว





-------------------------

หลังจากถามที่เรียนน้องจบพี่เขาก็บอกว่าแล้วเจอกัน

คิดว่าจะเจอกันที่ไหนคะ 555555555555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 01-05-2018 14:25:30

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 01-05-2018 17:29:49

โอ้ยชอบบบบ ชอบความเกี้ยวกราดของน้องติน คึกคึก  :hao6:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 01-05-2018 20:25:41

ตินตินแก้แค้นให้ได้นะลูก อย่าเอามันไว้ไอ้เพื่อนเฮงซวยที่กล้าเฉดหัวเราออกมา :z6:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 02-05-2018 19:47:42

น้องตินแก้แค้นให้สำเร็จนะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-05-2018 22:58:28

หึหึ แล้วเจอกัน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 02-05-2018 23:54:35

น้องตินสู้ๆนะลูก อยากรู้จังว่าพี่สุดหล่อในร้านเกมเป็นใคร

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: Alchemist_toey ที่ 03-05-2018 12:42:34

น้อนนนนนนน
ิ
ยิ้มตามในความเป็นเด็กตัวเร็กๆ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 03-05-2018 13:51:50

ตินตินจะแก้แค้นได้ยังไงน๊าาาาาา
ยังไม่เหนทางเลย 55555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: lcortsess ที่ 05-05-2018 01:07:17

ติดตามจร้าาาาาา :mew1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 05-05-2018 07:58:30

ตอนที่2

“ตินๆๆๆ ภาคเรามีคนน่ารักขนาดนั้นเลยเหรอวะ”เคยเจอแต่กระต่ายตื่นตูม ไม่คิดเลยว่าจะมีเพื่อนเป็นหมาตื่นตูม

เรื่องก็คือหลังจากจบคลาสสุดท้ายของวันที่3นับจากเปิดเทอมก็มีรุ่นพี่เข้ามาเรียกรวมตัวพวกเราที่โรงยิมคณะครับ พวกเราที่นั่งเรียงกันเป็นแถวเรียบร้อยก็ถูกสั่งให้จับกลุ่มตามรหัสนักศึกษาซึ่งเป็นกรรมเวรของผมเองที่มีรหัสนักศึกษาต่อจากไอ้หมาล่าพอดี

พี่เขาให้จับกลุ่ม กลุ่มละ18คน รวมทั้งภาคได้5กลุ่มครับ กลุ่มของผมมีผู้หญิงอยู่7คน หน้าตาก็ธรรมดา หน้าไม่ค่อยแต่งตามประสาผู้หญิงลุยๆวิศวะ ส่วนคนที่ไอ้ล่ามันกรี๊ดกร๊าดอยู่เนี่ยน่ะเหรอ

ผู้ชายครับ

เป็นผู้ชายที่ตัวกระจ๋อยนึง เตี้ยกว่าผมอีกมั้ง แต่ขาวพอกัน นั่งยิ้มให้โลกใบนี้ด้วยใบหน้าเด๋อด๋าเพราะไม่รู้จักใครในกลุ่ม ด้วยความสงสารผมเลยกวักมือเรียกมันมานั่งด้วย ไอ้ล่าดีอกดีใจกระซิบขอบคุณใหญ่เพราะมันคิดว่าผมเรียกคนน่ารักมาให้มัน แต่ฝันไปเหอะ ผมเรียกมาดูแลของผม นานๆทีจะมีคนที่กายภาพปวกเปียกกว่าผมปรากฏตัว สัญชาตญาณความเป็นผู้นำในตัวผมมันร่ำร้องให้ผมดูแลไอ้เปี๊ยกนี่

“มีอะไรเหรอตินๆ”เปี๊ยกมันคลานเข่าดุ๊กดิ๊กมาหาพร้อมถามตาใส

อื้อหือ นี่คือคำว่าใสซื่อที่ผมได้สูญเสียไปจนหมดสิ้น ความดีงามของโลกใบนี้ สมบัติของผม ผมต้องดูแล หงูยยย ผมเอื้อมมือไปลูบหัวมันด้วยความเอ็นดูก่อนจะตบที่นั่งข้างๆ ข้างที่ไม่มีไอ้ล่าอ่ะครับ ให้ไอ้เปี๊ยกนั่ง มันก็ว่าง๊ายง่าย นั่งจ๋องซื่อๆของมันไปจนผมต้องเอ่ยถาม”ชื่อไรอ่ะ”

“หือ อ๋อ เราชื่อเฌอ”

งุ้ย ชื่อน่ารัก ชอบๆ

“เอาล่ะครับน้องๆทุกคน พี่ก็ให้เวลาทำความรู้จักเพื่อนในกลุ่มมาสักพักแล้ว พี่ขอเริ่มกิจกรรมเลยนะครับ”ยังไม่ทันได้ถามอะไรเฌอต่อก็มีพี่ปี2ประกาศผ่านโทรโข่งขัดจังหวะ เหล่าปี1หันไปฟังรุ่นพี่อย่างตั้งใจ ผมเดาว่าพี่เขาจะประกาศเรื่องรับน้องของขึ้นชื่อของวิศวะ แต่ผิดคาดครับ

“พี่จะให้น้องเลือกตัวแทนในกลุ่มออกมา ชาย2 หญิง2 เอาคนที่เรามองด้วยสายตาแล้วคิดว่าหน้าตาดีที่สุด แบบ...ไอ้นี้แหละ ตัวแทนดาวเดือนภาคคอม!”

เท่านั้นแหละ เกิดเสียงฮือฮาเป็นนกกระจอกแตกรังเลยครับ ก็แหม ประกวดดาวเดือนเป็นกิจกรรมที่น่าเข้าร่วมมากกว่ารับน้องเป็นไหนๆนี่ครับ

“เงียบ!!”

โว้ว นี่คือพาวเวอร์ออฟโซตัส แค่รุ่นพี่สั่งทุกคนก็พร้อมใจกันหุบปาก

“ตัวแทนดาวเดือนของภาคคอมจะต้องไปแข่งกับตัวแทนของภาคอื่นอีกรอบเพื่อเป็นตัวแทนของคณะไปประกวดระดับมหาลัยต่อ ไหน ใครมีความมั่นใจในตัวเองลุกขึ้นยืนเลยครับ”

พรึ่บ

เห็นพี่เขาใจดีด้วยหน่อยก็กวนตีนกันใหญ่ พวกแว่นหน้าจืดๆกลุ่มหนึ่งลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้มขำๆ

“ถ้ากะเอาฮาก็นั่งลงครับ พี่ไม่มีว่างหัวเราะให้ตามมารยาท”พูดงี้พี่เอาโทรโข่งตบหน้าเพื่อนผมเลยเหอะ”งั้นให้ในกลุ่มเลือกกันเองได้เลยครับ อย่าเลือกเอาฮาแบบเมื่อกี้นี้อีกนะครับ ถ้าพี่เห็นว่าคนที่นั่งอยู่หน้าตาดีกว่าคนที่ลุกออกมาพี่จะสั่งลงโทษให้วิ่งรอบโรงยิม”

จริงจังอะไรเบอร์นั้น ผมคิดมาตลอดว่าไอ้ตำแหน่งดาวเดือนอะไรนี่ไม่ได้เลือกจากคนที่หล่อที่สุดแต่เลือกจากคนที่พรีเซนส์ตัวเองเก่งและเฮงที่สุดซะอีก เพื่อนในกลุ่มของผมมองหน้ากันเลิ่กลั่กก่อนที่จะมีใครพูดอะไรออกมานิ้วสั้นๆของไอ้เด๋อเฌอที่นั่งอยู่ข้างผมก็ชี้มายังผมแบบกล้าๆกลัวๆ

ทุกสายตาหันพรึ่บมามองหน้าผมแบบพิจารณา

“ตินหนึ่ง งั้นอีกคนเอาไอ้หมานี่เป็นไง”มีคนนึงชี้ไปที่ไอ้วูร์ฟ

“กูชื่อวูร์ฟ”

“เออ แค่รู้ว่าเป็นมึงก็พอ มีใครจะค้านไรมะ ถ้าไม่มีกูเปิดโหวตผู้หญิงต่อเลยนะ สาวๆ มีใครอยากเป็นตัวแทนมั้ยครับ”ไอ้คนจัดการมันเรียกลงความเห็น แน่นอนว่าไม่มีใครปฏิเสธ นอกจากผม ผมนี่แหละยกมือค้านหัวชนฝาอยู่เนี่ย!! ไม่เป็นโว้ย ไม่เป็นนนน

คือรู้ตัวไงว่าต่อให้ออกไปก็ไม่ได้รับเลือกอ่ะ ถึงผมจะหน้าตาดีแต่ก็เตี้ยเกินไป เหมือนเป็นตัวออกไปสร้างความบันเทิงมากกว่า รู้สึกไม่โอ แต่ไม่มีใครสนใจผมสักคนอ่ะ พวกมันที่เหลือเลือกผู้หญิงเสร็จก็ส่งพวกเราออกมายิ้มปั้นจิ้มปั้นเจ๋อด้านหน้า

ผมรู้สึกเกร็งเพราะได้ยินเพื่อนกลุ่มอื่นหันไปกระซิบขำๆกันว่าผมออกมาชิงตำแหน่งดาวเหรอ

เห็นอย่างนี้แต่ผมก็เป็นผู้ชายนะ ถึงจะแต่งครอสเดรสลงชาแนลบ่อยๆแต่นั่นแต่งเพราะถูกบังคับไงแถมพักหลังๆก็เลิกทำแล้วด้วย เออ พูดแล้วขึ้น ผมลงทุนทนอับอายมาตั้ง4ปีเพื่อทำให้มันดังและให้มันมาไล่ผมออกอ่ะ

“ใจเย็นนะมึง มึงต้องเขาใจว่าหน้าตามึงน่ารักเพื่อนเลยล้อเล่นกันขำๆ”ไอ้ล่าที่ยืนอยู่ข้างๆผมพยามปลอบ แต่มันไม่รู้หรอกว่าผมโกรธเลยจุดนั้นไปไกลละ ช้านะมึงอ่ะ

ผมส่งยิ้มเฝื่อนๆไปให้มัน พอดีกับที่รุ่นพี่เข้ามาประกาศว่าได้ตัวแทนครบทุกกลุ่มแล้วและให้ยืนแยกตามเพศ ผมเกาะไอ้ล่าเป็นปลิงจนมันโดนพี่ปี2 ปี3บางคนเขม่นเพราะคิดว่าเป็นแฟนผมอ่ะ แต่มันก็ไม่ทุกข์ร้อนอะไรนะ ถามว่าเพราะมันเป็นคนใจเย็นเหรอ ป่าวเลย มันแค่โง่ มันไม่ทันสังเกตสายตาเคืองๆจากพวกรุ่นพี่

“งั้นพี่จะให้น้องๆตัวแทนแนะนำตัวนะครับ ส่วนพวกน้องๆที่เหลือจำหน้าเพื่อนไว้ให้ดี เลือกคนที่ชอบไว้ในใจ พอเสร็จแล้วพี่จะให้โหวตกัน โดยพี่จะให้3อันดับของฝ่ายหญิง ฝ่ายชาย ที่ได้โหวตเยอะที่สุดมาตอบคำถามและโชว์ความสามารถพิเศษอีกรอบ  ซึ่งคราวนี้พวกรุ่นพี่จะเป็นคนเลือกตามความเหมาะสม เข้าใจตรงกันนะครับ”

พี่แกอธิบายจบก็ให้แนะนำตัวครับ เริ่มจากผู้หญิงก่อน

พอโทรโข่งมาถึงผมก็มีเสียงวี๊ดวิ๊วดังมาจากทั่วสารทิศ

“หู้ววว เชียร์คนนี้ครับ เชียร์คนนี้”

“ตินตินสู้ๆนะคร้าบ”

“ตัลล้าคคคคค”

                นี่ให้กำลังใจหรือบั่นทอนกำลังใจวะครับ ผมชะงักไปสามวิก่อนจะคีพรอยยิ้มกลับมาบนใบหน้า รอยยิ้มปลอมๆตามแบบฉบับของผมถูกแจกจ่ายไปให้มิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน”ตินตินครับ ขอฝากตัวด้วยนะครับ”

“คร้าบบบบบบบบบบบ”

“ฝากใจด้วยก็ได้”

“ฮิ้ววววววววววววว”

ผมส่งไมค์ต่อให้หมาล่าเพื่อนรักเพื่อตัดจบการหวีดร้องไม่มีที่สิ้นสุดของเหล่าชายฉกรรจ์ในคณะ ไอ้ล่าเพื่อนรักก็รับและพูดแนะนำตัวทันทีตามประสาคนซื่อ”สวัสดีคร้าบบ ชื่อวูร์ฟคร้าบบบ”

“โห่ววววว”

“ไอ้หมา~~~~”

มันทำหน้าเหรอหราเพราะไม่รู้ตัวว่าตัวเองถูกโห่เพราะอะไร ผมก็ได้แต่กลั้นขำ ทุกคนไม่ได้โห่มันแบบจริงจัง เหมือนทุกคนแค่แกล้งขำๆเพราะมันหล่อสุดแถมยังสนิทกับผมผู้เป็นขวัญใจเกมเมอร์เลยขอแกล้งสักหน่อยให้หนำใจ

พอแนะนำตัวเสร็จพี่เขาก็ให้ตัวแทนหันหลังและเรียกชื่อทีละคนให้เพื่อนที่เหลือยกมือโหวตครับ

ผมแอบใจเต้นแรง ขนาดไม่อยากได้ตำแหน่งนะ แต่เพราะหันหลังอยู่ มองไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ใจมันอยากรู้คะแนนของตัวเอง แบบ โอ๊ยยย ไม่อยากเป็นเดือนอ่ะ แต่ถ้าได้โหวตน้อยก็คงเสียใจอ่ะ ย้อนแย้งยังกับผู้หญิงเป็นประจำเดือน

“เอาล่ะครับ พวกพี่ช่วยกันนับผลเสร็จแล้ว น้องตัวแทนคนไหนที่พี่เดินไปแตะไหล่ขอให้กลับเข้าทีนะครับ น้องไม่ได้ไปต่อ”จะ จะเป็นต้องเล่นใหญ่เบอร์นี้เลยเหรอ ผมถึงกับหน้าเหวอ นอกจากพี่เขาจะไม่ให้พวกเราหันหลังกลับไปหาเพื่อนคนอื่นพี่เขายังเดินไปแตะไหล่แบบเงียบๆ คนข้างๆเริ่มหายไปเรื่อยๆ ทีละคน ทีละคน จนกระทั่ง

เหลืออยู่6คน ชาย3 หญิง3 และหนึ่งในนั้นก็มีผมกับไอ้ล่าเพื่อนรัก

โฮรกกกกกกกกกก

รู้สึกโล่งใจยังกับได้เป็นมิสยูนิเวิร์ส ความรู้สึกตอนมงลงมันเป็นแบบนี้นี่เอง

พวกเรา6คนที่เหลือถูกสั่งให้ไปเก็บตัวเพื่อเตรียมโชว์ความสามารถพิเศษง่ายๆ ระหว่างที่พวกเราซ้อมพี่เขาก็ประชาสัมพันธ์เพื่อนๆคนอื่นเรื่องการจับสายรหัสอะไรบลาๆ โดยจะแบ่งเป็นพี่รหัสกับพี่เทค พี่รหัสก็เป็นไปตามรหัสนักศึกษา ส่วนพี่เทคจะใช้วิธีจับฉลากซึ่งก็ให้จับกันเดี๋ยวนั้น

ผมที่ยืนซ้อมร้องเพลงอยู่ก็ได้ใบคำใบ้มาคำนึง แต่ยังไม่แกะอ่านเพราะกลัวเสียสมาธิ

ไม่อยากจะโม้ว่าผมร้องเพลงดีมาก เสียงใสไพเราะเพราะพริ้งสุดๆ

ไอ้ห่า กูประชด

โชคดีที่พี่เขาให้ร้องคู่ชายหญิง ติ๊นาที่ร้องคู่กันช่วยบอกทางผมตลอดเพลง คือกูหลงทุกวรรค ไหนบอกให้โชว์ความสามารถพิเศษไงโว้ย นี่อะไร บังคับทุกคนร้องเพลงหมด คิดว่าเด็กปี1ภาคเราร้องเพลงเก่งทุกคนงี้? นี่วิศวะคอมโว้ยไม่ใช่วงดุริยางค์

ผมเกรี้ยวกราดใส่ทุกสรรพสิ่ง

ไอ้ล่าที่ทำผลงานได้ดี ประหนึ่งพ่อเป็นอาต้อยเศรษฐายืนยิ้มหน้าแป้นอยู่ข้างๆ นั่นยิ่งทำให้ผมอารมณ์บ่จอย

ระหว่างที่ผมร้องเพื่อนกับพี่บางคนแม่งหลุดขำแบบไม่เกรงใจอ่ะ ผมยิ่งเป๋หนักเลย นาทีนี้อายจนไม่กล้าสู้หน้าคน จะว่าไปรองเท้ากูก็สวยดีนะ อดิดาสที่ซื้อมาตอนเซลล์ครึ่งราคาลูกรัก อาห์ มองแล้วชื่นใจกว่าหน้าเพื่อนร่วมภาคบางคนอีก

“ต่อไปขอเข้าสู่ช่วงตอบคำถามนะครับ แต่ก่อนอื่นพี่ขอเชิญกรรมการกิติมาศักดิ์ของเรา...พี่ปกปี3!!!!!!”

ถ้ามีซาวด์ประกอบผมคงได้ยินเป็นเสียง ผ่าม ผ้าม ผ๊ามมมมมมมม เพราะไอ้พี่พิธีกรแกผายมือแบบเล่นใหญ่ไฟกระพริบมาก ครับ ผายมือไปทางที่ว่างโล่งๆด้านหลังพวกเพื่อนปี1ที่นั่งจ๋องกันอยู่ ปี1ทุกคนหันไปมอง ชะเง้อหากันใหญ่ว่าไอ้พี่พิธีกรมันผายมือไปหาอะไร

“พะ พี่ปกครับ... พี่ปกปราชญ์... ไอ้มิวสิค พี่ปกไปไหนวะ!!!?”พี่พิธีกรลนลานหันซ้ายหันขวา

ผมที่ยืนอยู่ข้างๆพี่แกได้ยินเสียงใบหน้าค่อยร้าวและแตกออกดังเพล้ง

ถึงจะไม่รู้ว่าคนชื่อปกปราชญ์เป็นใครแต่ตอนนี้เขาทำให้พี่ปี2ผิดคิววิ่งตามหาให้วุ่นรอบโรงยิมเลยครับ

“อะแฮ่ม”พี่พิธีกรดึงสติกลับมาอีกครั้ง เขากระแอมพร้อมใบหน้าแดงๆ”ระหว่างรอพี่ปกมาถึง พี่ขอแนะนำเรื่องของพี่ปกให้ฟังคร่าวๆแล้วกันนะครับ”

มองตาพวกผมแล้วพี่จะรู้...ว่าพวกผมไม่ได้อยากฟังเรื่องของไอ้พี่ปกอะไรนั่นสักนิด

“พี่เขาเป็นหน้าเป็นตาของภาคเรา ไหน ใครรู้จักพี่ปกจากเพจคนหล่อของมหาลัยขอเสียงหน่อยเร๊ววววว!!!”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”ผิดคาดครับ พี่ปกอะไรนั่นได้รับฟีดแบคท่วมท้น สาวๆในคณะของผมที่ผมเข้าใจมาตลอดว่าเป็นสายแมนป้องปากร้องกรี๊ด ตุ้งแช่!เหมือนขบวนแห่ผ้าป่า

“ใครวะ”ผมกระซิบถามไอ้ล่า

“ไม่รู้ว่ะ”เออ ขอบใจ อย่างน้อยคำตอบของมึงก็ทำให้กูรู้ว่ากูไม่ได้หลังเขาอยู่คนเดียว

“อ๊ะๆ แต่น้องผู้ชายหลายคนอาจจะงง คืองี้นะครับ พี่ปกของพวกเราเป็นตัวแทนของคนทั้งภาคที่...ที่...!!”

ไอ้นี่ก็เล่นใหญ่ตลอด ที่อะไรก็บอกมาสิวะ

“ที่หล่อเหี้ยๆ ได้เป็นเดือนภาคแต่ไม่ได้เป็นเดือนคณะ!”

ห๊ะ ผมหันขวับไปมองหน้าไอ้คนถือโทรโข่งจนคอแทบหลุด คือมึงจะพูดเพรื๊อออออ? ว้อททท เสียเวลามั้ย

“แกสละสิทธิ์ครับ! ตอนนั้นทุกคนช็อคมากกกกเพราะหนังหน้าพี่แกเป็นได้ถึงเดือนมหาลัยอ่ะ”

นั่นปะไร ผมเคยคิดไว้ไม่มีผิด เดือนไม่ใช่คนที่หล่อที่สุดแต่เป็นคนที่มีโชคและพรีเซนส์ตัวเองเก่ง ไอ้พี่ปกอะไรนี่คงสะสมแต้มบุญมาน้อย

“ที่พวกพี่เชิญพี่ปกมาในวันนี้เพราะอยากแสดงให้น้องทุกคนเห็น! ว่าต่อให้เพื่อนของเราจะไม่ได้เป็นเดือนคณะ หรือไม่ได้เป็นเดือนมหาลัยก็ไม่ได้แปลว่าเพื่อนเราด้อยกว่าใคร พี่ปกเป็นแค่เดือนภาคแต่พี่เขาคือคนที่มียอดติดตามในไอจีเยอะที่สุดในรุ่น เยอะกว่าเดือนคณะ! เยอะกว่าเดือนมหาลัย!!”ปลุกเร้าเลือดรักเพื่อนในกายคุณไปอี๊กกก

”การประกวดแบบนี้มันมีหลายปัจจัย พวกน้องที่ไม่ได้รับเลือกออกมาเป็นตัวแทนก็เช่นกัน พี่ไม่อยากให้ตำแหน่งพวกนี้มันแบ่งแยกวรรณะของน้องๆ บางคนมีดีที่หน้าตา มีดีที่นิสัย มีดีที่การเรียน หรือบางคนอาจไม่มีดีอะไรเลย แต่ไม่เป็นไร 4ปีต่อจากนี้พวกคุณคือเพื่อนกัน!! อ้อ...พี่ปก มาพอดีเลย เห้อ รอด ผมก็แถจนไม่มีอะไรจะแถละเนี่ย”

กู-ก็-อิน-ไป-ดิ!!

เมื่อกี้ไม่ใช่สคริปปลุกเร้าให้เพื่อนร่วมรุ่นรักกันแต่เป็นการแถเพื่อค่าเวลาหรอกเร้อออออ!!?

ผมแทบยกตีนก่ายหน้าผากอ่ะ ใครแม่งเลือกไอ้พี่คนนี้มาเป็นพิธีกรวะ

แต่เรื่องของพี่พิธีกรขอพับเก็บไปก่อน ตอนนี้ขอมองหน้าไอ้พี่ปกอะไรนั่นหน่อยเหอะ

ชำเลือง~

ผมค่อยๆหันไปทางทิศที่ทุกคนหันไปมองกันอ่ะ เชื่อว่าไอ้พี่ปกอะไรนั่นต้องยืนอยู่ทางนั้น

ภาพที่ผมเห็นเหมือนเป็นภาพสโลโมชั่น คือผมค่อยๆหันไปมองพี่แกซึ่งมันเป็นจังหวะเดียวกับที่พี่เขาหันมามองหน้าผมพอดี แล้วพวกเราก็สบตากัน

วินาทีนั้นเหมือนเข็มนาฬิกาหยุดนิ่ง

ใบหน้าหล่อๆนั่น...

สีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรนั่น...

พี่เทพที่เจอในร้านเกมในวันนั้นคือพี่ปกในวันนี้

ว้อทททททท



------------------------------------



ใครทายว่าพี่ปกเป็นอาจารย์คะ!? หันก้นมาให้ตีซิ๊!! 5555555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: Beaukanlaya12 ที่ 05-05-2018 20:41:38

  :hao6: :hao6: :hao6: เราอ่านตอนที่แล้วจบก็คิดว่าเป็นรุ่นพี่ เดาถูกจริงด้วยยยย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1 - - 01-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 06-05-2018 09:28:19

ตอนที่3

กระพริบตาก็แล้วขยี้ตาก็แล้วใบหน้าเซ็งๆของไอ้พี่หล่อในร้านเกมก็ไม่หายไป แปลว่าผมไม่ได้คิดถึงมันจนตาฝาดจริงป่ะ พี่มันเป็นพี่คณะผมเหรอเนี่ย บังเอิญโคตร อย่างงี้ผมก็มีเวลาตื๊อมันอีกยาวเลยดิ คึกๆๆๆๆๆ คราวนี้แหละหนีไม่พ้นแน่

“และนี่ก็คือพี่ปกผู้ชอบหายเข้ากลีบเมฆนั่นเอง”

เออ อันนี้ผมเห็นด้วยกับพี่พิธีกรนะครับ คนบ้าอะไรว๊าบหนีโคตรเร็ว ผมเลยจ้องหน้าพี่แกตาแทบถลน เอาแบบไม่ให้คลาดสายตา ยังไงวันนี้ผมก็จะไม่ปล่อยให้พี่เขาชิ่งหายไปอีกรอบแน่!! พี่ปกเองก็ชำเลืองๆมองผมเช่นกัน

“พี่ปกจะเป็นคนให้คะแนนร่วมกับพี่เจิญประธานรุ่นปี3นะครับ น้องๆมีอะไรจะพูดกับพี่ปกเรียกคะแนนพิศวาสหน่อยมั้ยครับ”

พี่พิธีกรแกจะพูดหรือทำอะไรผมไม่ได้สนใจอ่ะ ผมทำแค่จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง จ้องไอ้พี่ปกคนนั้น คนโดนจ้องเองก็รู้ตัวนะว่าผมมองอยู่ พี่แกส่งยิ้มมาให้จึ๋งนึงด้วย จึ๋งจริง กระจึ๋งชนิดที่ถ้าไม่จ้องจนตาแทบหลุดจากเบ้าแบบผมไม่มีทางสังเกตุเห็น

“เอาล่ะ แล้วน้องตินตินล่ะครับ มีอะไรจะพูดกับพี่ปกมั้ย”เสียงพิธีกรแว่วๆเข้าหูแต่ผมกำลังใช้สมาธิเลยไม่ได้สนใจ

อืม...ช้าก่อน ทำไมตอนพี่มันเห็นหน้าผมพี่มันไม่ตกใจเลยวะ หรือเพราะได้ยินข่าวลือว่าผมเรียนที่นี่จากเพื่อนๆ? ไม่น่านะ ต่อให้รู้จากเพื่อนจริงก็น่าจะมีอาการตกใจตอนโดนผมเจอตัวมากกว่านี้ดิ พี่แกน่าจะหนีหน้าเพราะไม่อยากทำทีมกับผมไม่ใช่เหรอ

เอ๊ะ

เดี๋ยว

ก่อนจะแยกกันวันนี้พี่มันถามคณะผมไปแล้วนั่นก็แปลว่าพี่มันรู้แล้วดิว่าผมเป็นน้องภาคอ่ะ

ใช่ๆๆ พี่ปกพูดว่า’เอาไว้คุยกันวันหลัง’ด้วย

อะ...

“อ๋อออออออออออ แล้วก็ไม่บอกให้ชัดๆเนอะ ไอ้เราก็นึกว่าโดนเทไปแล้วดิ”

“!?”

หืม

ทำไมบรรยากาศมันเงียบลงวะ

ที่สำคัญเมื่อกี้ทำไมเสียงพูดผมมันดังๆเหมือนพูดผ่านโทรโข่ง

โฮลี่ชิท!! ชัดเลย ไอ้พี่พิธีกรมันเอาโทรโข่งมาจ่อปากผมจริงๆด้วย!!

“ครับ? ใครเทน้องเหรอครับ”พี่พิธีกรถามแบบงงๆ”อย่าบอกนะว่าพี่ปก!? พี่ปก เรื่องนี้ต้องมีคำตอบ!!”ที่พี่เขาคิดแบบนั้นเพราะผมเอาแต่จ้องหน้าพี่ปกตอนหลุดปากพูด

ตอนนี้ความสนใจทั้งหมดมุ่งไปที่พี่ปกครับ ขอบคุณพระเจ้า ถึงจะปล่อยไก่เล้าเบ้อเร่อแต่คนซวยไม่ใช่ผม ผมแอบกุมใจด้วยความโล่งอก ในส่วนของพี่ปกผู้ไม่ค่อยพูดนั้นหน้าเป็นตูดเลยครับ นิ่วหน้าแล้วก็พูดกับพี่พิธีกรด้วยเสียงดุๆว่า”อย่านอกเรื่อง ไอ้รัก เราเสียเวลามาเยอะแล้ว”

ทุกคนคงอยากลุกขึ้นมาตะโกนว่าที่เสียเวลาที่สุดก็คือตอนที่พี่หายหัวไปเมื่อกี้โว้ย!

“งั้น...เชิญกรรมการนั่งเลยครับ เอาล่ะ จะให้น้องตอบคำถามทีละคนโดยคำถามก็จะใช้วิธีจับฉลากครับ”คำถามก็ไม่มีอะไรมาก พี่เขาเริ่มจากผู้หญิงก่อน ที่ตอบกันไม่ดีเพราะตื่นเต้นมากกว่า ผมที่ไม่อยากได้ตำแหน่งอะไรแบบนี้แถมชินกับการออกสื่ออยู่แล้วจึงไม่มีความตื่นเต้นใดๆ

ถ้าไม่ติดว่าพี่แกจงใจข้ามผมไปถามไอ้วูฟร์กับตัวแทนเดือนอีกคนนึงก่อนอ่านะ แล้วพอวกกลับมาถามผม ผมเห็นว่าพี่แกแอบหย่อนกระดาษคำถามใบใหม่ลงไป ล็อคคำถามสุดดดดด พวกขี้เผือกกกกกก กูรู้เลยว่าคำถามคืออะไร

“เอาล่ะครับ คำถามสุดท้ายของวันนี้ พี่อยากถามน้องตินว่า ถ้าถึงวันที่ต้องแยกจากกับเพื่อนที่ร่วมฝ่าฝันอะไรๆมาด้วยกัน น้องตินจะรู้สึกอย่างไรครับ”

ซื้อหวยไม่เคยแม่นอย่างงี้วะ

ผมกลอกตา360องศา ใจจริงอยากตอบว่ากูจะตามจองเวรเป็นเงาแค้นมันทุกชาติไป! แต่ก็ทำไม่ได้ไง นี่เวทีประกวดนางงาม ต้องตอบแบบสวยๆเท่านั้นถึงจะอยู่รอด ผมฉีกยิ้มกว้าง ใครไม่สนิทคงไม่รู้ว่ารอยยิ้มนี้แม่งเฟค

“ขอบคุณสำหรับคำถามนะครับ”ฮันน่อววว มีการขอบคุณ มือโปรมันต้องแบบนี้”ผมคงต้องถามกลับว่าสาเหตุที่แยกจากเพื่อนคืออะไร เราทิ้งเพื่อน เพื่อนทิ้งเรา หรือจากกันด้วยดี แน่นอนว่าผมไม่มีทางทิ้งเพื่อนชอยส์นี้ตัดไปได้เลย ส่วนแยกกันด้วยดีก็คงไม่รู้สึกอะไรอ่ะครับ อาจจะเหงาๆคิดถึงนิดหน่อยๆ แต่ถ้าผมถูกทิ้ง...”

“...”

“ผมจะแค้นยันชาติหน้า!!”

ใส่อารมณ์เว่อร์ อินเนอร์มาเต็ม นัยน์ตาจิกยิ่งกว่างูจงอางจ้องฉกลูกนกตัวน้อย

คนฟังดูจะอึ้งไปไม่น้อยแต่ก็ยอมปล่อยผ่านไม่ถามอะไรผมอีก พี่แกให้พวกเราตัวแทนนั่งรอและเดินไปปรึกษาคณะกรรมการ ซึ่งผมเห็นพี่ที่แป็นประธานรุ่นลงความเห็นอยู่คนเดียว ส่วนไอ้พี่ปกเอาแต่นั่งหน้านิ่งตามประสาคนคูล

เสียเวลาชีวิตผมมากอ่ะ วันนี้ผมอยากกลับไปหอ อยากพาไอ้วูร์ฟเก็บเวล มันต้องการประสบการณ์ ที่สำคัญมันต้องจำให้ได้ว่าปุ่มไหนเดินหน้าปุ่มไหนกระโดดหลบ ซึ่งเป็นโจทย์ที่ยากมากสำหรับมัน เด็กปี1คนอื่นก็เริ่มนั่งหน้าเป็นตูด พี่ปี2เลยรีบออกมาประกาศผล

เดือนภาคไม่ใช่ใครที่ไหน

หมาล่าเพื่อนผมเอง

“เห้ย ทำไมกูได้เป็นวะ กูคิดว่ามึงจะได้”ได้กะผีน่ะสิ เอากูไปตบหน้าดาวภาคหรือไง ใครจะเลือก! ผมไม่ได้อธิบายถึงเหตุผลว่าทำไมตัวมันถึงได้เป็นเดือน ที่บ้านมันควรมีกระจกและมันควรส่องทุกวันอย่างน้อยก็ตอนแปรงฟัน

ผมเลิกให้ความสนใจหมาล่าเมื่อพี่เขาปล่อยปี1เป็นอิสระ

ปี1ทั้งหลายทยอยกันออกไปเหลือแค่ผม หมาล่าและนุ้งเฌอที่ยังยืนเกาะกลุ่มกันอยู่ในโรงยิมที่มีแต่ปี2ปี3

“ปี1 พี่บอกให้กลับแล้วทำไมไม่กลับครับ!!”ว้ากได้อีก มีพี่ปี3หน้าหนวดคนนึงเดินเข้ามาตะคอก

“นั่นดิ รอไรวะ ไปกันเหอะ เฌอกลัวหมดแล้ว”นี่คือตัวอย่างของคนที่ได้ใหม่ลืมเก่าครับ เมื่อวานไอ้หมาล่าเพื่อนรักมันยังกรี๊ดกร๊าดผมอยู่หยกๆ พอเจอคนมุ้งมิ้งกว่าผมเข้าหน่อยรีบเบนเข็มเลยะเมิง

ผมถอนหายใจ”กลับกันไปก่อนได้เลย เราจะรอพี่”ไม่ได้ระบุว่ารอใครและรอเพื่ออะไร ไอ้เดือนภาคคนใหม่ทำหน้างง

“รอพี่ปกเหรอ”ผิดกับนุ้งเฌอผู้หัวไวและช่างสังเกต

“อื้ม พอดีมีเรื่องกันนิดหน่อยนะ ไอ้ล่าพาเฌอไปส่งด้วยล่ะ แค่ส่งนะเว้ย บ๊ายบายทั้งสองคน”ผมจัดการไล่เพื่อนออกไป ไอ้วูร์ฟยอมอย่างว่าง่ายเพราะมันอยากอยู่กับเฌอสองต่อสอง ทีนี้ก็เหลือผมคนเดียวกลางดงรุ่นพี่

หลายคนแอบมองผมแล้วก็กระซิบกัน พี่คนที่เข้ามาว้ากเมื่อกี้ก็ยังยืนจ้องผมเขม็ง แต่ผมทำเป็นเมินและมองไปยังพี่ปกที่ปลีกตัวออกจากกลุ่มเพื่อน

แอบออกมาเงียบๆแบบนี้กำลังจะเนียนชิ่งกลับชัวร์

ผมเข้าใจดีว่าพี่ปกไม่อยากให้ใครเห็นเขาตอนแอบหนีกลับบ้าน ผมจึงนับ1-10ในใจและแอบย่องตามมาห่างๆ เมื่อพี่เขาหยิบกุญแจรถออกมาปลดล็อครถผมก็พุ่งเข้าชาร์ตประหนึ่งตัวเองเป็นโจรจี้ชิงรถ เออ รถแม่งหรูด้วย เป็นแค่นักศึกษาทำไมถึงขับรถยุโรปวะ มินิคันทรี่แมน มินิที่ไม่ใช่มินิคูเปอร์อ่ะครับ ยี่ห้อมินิเหมือนกันแต่คันใหญ่กว่า

คนถูกผมเกาะแขนเป็นปลิงชายตามองเนือยๆ

“ค่อยคุยพรุ่งนี้”

“พี่ปกอ่า เดี๋ยวก็หนีหายไปอีก คราวนี้ตินไม่ปล่อยไปแล้วน้า”คือผมสงสัยตัวเองมากอ่ะว่าทำไมเวลาพูดกับผู้ชายคนนี้ผมต้องทำเสียงดัดจริต คงเพราะตอนคุยกันครั้งแรกมันทำแบบนี้ไปแล้วไง พอคุยกันครั้งที่สองที่สามมันก็ต้องใช้น้ำเสียงเดิมเดี๋ยวเขาจับได้ว่าตอนนั้นตอแหล

“วันนี้มีธุระ”

“...”

พูดแบบนี้ใส่เด็กมีมารยาทแบบผมคิดว่าผลจะเป็นไงอ่ะ ผมก็ปล่อยมือจากแขนของเขาแล้วก็ยืนคอตกอยู่ข้างรถน่ะสิ ถามว่าเสียใจเหรอ ก็ไม่นะ ยังมีเวลาคุยกันอีกเยอะไง ไว้พรุ่งนี้ค่อยไปดักรอหน้าห้องเรียนของพวกปี3ก็ได้ แต่ต้องตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จไว้ก่อน เผื่อคะแนนความเห็นใจจะเพิ่มขึ้นสักแต้มก็ยังดี

ครับ คุณพี่ปกครับ คุณพี่จะทำอะไรก็ให้เกีรยติถ้วยรางวัลออสการ์ในมือผมด้วย พี่จะเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถโดยไม่สนใจตินตินคนเศร้าคนนี้ไม่ได้นะครับ กระซิกกระซิก ทำไมล่ะ ผมแสดงไม่เนียนอีกแล้วเหรอ ฮรึก พี่ถึงสตาร์ทรถใส่ผมแบบนี้

หึ อะไรอีกล่ะ ปิดประตูรถแล้วก็ขับออกไปสิ ไม่ต้องมายุ่งกับเค้าเลย

ผมส่งค้อนให้คนที่ลดกระจกรถลงมาในใจ

“หออยู่แถวไหน ไปส่งมั้ย”

เง้อ พี่ปกของบ่าว ใจอ่อนก็ไม่บอก เล่นเอาใจเสียแทบแย่

“ถนนหลังมอซอย2ครับ”

คนฟังขมวดคิ้วกับคำตอบของผม”ทำไมไปอยู่แถวนั้น”

“ก็มันถูกอ่า...”ผมตอบพลางเดินอ้อมมานั่งบนรถ

“แต่แถวนั้นดึกๆมันเปลี่ยว พวกขี้เหล้าก็เยอะ”

เป็นจริงตามที่พี่เขาพูดทุกประการเลยครับ ตอนแรกที่มาเดินเลือกหอผมก็ยี๊นะ แต่เพราะมันทำเลไม่ดีไงราคาเช่ามันเลยถูกกว่าหอซอยอื่นครึ่งๆ”มอเราอยู่กลางกรุงเทพหอก็มีแต่แพงๆ ตินไม่มีเงินจ่ายหรอก”

พี่เขาขับรถอยู่ สายตามองทางข้างหน้า แต่เลิกคิ้วด้วยความสงสัย

คือถ้าไม่หันไปมองนี่ผมก็จะไม่รู้เลยใช่ป่ะว่าพี่กำลังงงอยู่

ด้วยความเป็นคนพูดมากแถมในรถก็มีแค่เสียงแอร์ผมเลยขยายความแก้เงียบให้ว่า”ค่าเทอมมหาลัยเราตั้งสามหมื่น ไหนจะค่ากินค่าอยู่อีก ตินไม่มีเงินเหลือพอจ่ายค่าหอแพงๆหรอก งือออ น่าสงสารจังตินเนี่ย เพราะโดนไล่ออกจากทีมไงเลยไม่มีรายได้เลย ฮือๆ”

คะแนนความน่าสงสารมาติดลบอิตอนกูฮือๆนี่แหละ

“ถ้าพี่ปกมาร่วมทีมกับตินน้า ป่านนี้ตินก็ได้อยู่หอซอยที่เพื่อนในภาคอยู่กันเยอะๆแล้ว นี่ก็ไม่รู้ว่าต้องกลับดึกบ่อยมั้ย ถ้ามีรายได้ที่มั่นคงกว่านี้ก็คงดีน้า อยากลงแข่งทัวร์นาเมนต์จัง อยากมีคนมาช่วยสู้ไปด้วยกันจังงง”ไม่ไทร์อินไม่ใช่ไอ้ติน ต่อให้เล่นบทน่าสงสารขนาดไหนอยู่ก็ต้องแฝงโฆษณาขายตรง

“แล้วพ่อแม่ล่ะ ทำไมปล่อยลูก”

“...”

เพราะผมนิ่งไปพี่เขาเลยชำเลืองตามอง พวกเราสบตากันครู่หนึ่งก่อนผมจะเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนี

“ตินไม่...”

“ไม่?”

“ตินไม่มีพ่อไม่มีแม่”

“!?”

ฉับพลันบรรยากาศในรถก็เงียบลงจนผมเริ่มอึดอัด ผมไม่มีพ่อกับแม่แล้วจริงๆตอนม.ปลายผมอาศัยอยู่กับน้าสาว แต่หล่อนกับสามีเป็นข้าราชการครูไหนจะมีลูกอีกตั้งสามคน ภาระค่าใช้จ่ายของน้าเยอะมากแล้ว ไส้ติ่งอย่างผมเลยได้ค่าขนมแค่เดือนละไม่เท่าไหร่

“ฮั่นแน่!! ใจอ่อนแล้วล่ะซี้ อยากช่วยตินแล้วใช่ม้า แต่เมื่อกี้ไม่นับเนอะ ตินล้อเล่นนนน เอาไว้ค่อยไปตื๊อใหม่พรุ่งนี้ดีกว่าเน้อ ตินขอตารางสอนของพี่ปกหน่อยได้มั้ยเอ่ย”ผมไม่อยากขายตรงมากเกินไปกลัวลูกค้าหนีเลยรีบชวนคุยเปลี่ยนเรื่อง

ไม่ได้หรอก ไม่ได้ๆ คุณพี่เขาเริ่มทำหน้าเครียดแปลกๆแล้วด้วย เดี๋ยวพี่แกหนีไปผมก็ซวย

“พี่ไม่มีตารางสอน จำเอาว่าเรียนอะไรตอนไหน”

“อ้อ”

“อาทิตย์หน้าจะมีรับน้องภาค ยังไงปี1ถึงปี3ก็ต้องเลิกค่ำๆพร้อมกันทุกวัน”

“อ้อ”

“ช่วงนั้นพี่จะไปส่งเราละกัน”

“อ้อ...หือ เมื่อกี๊ว่าอะไรนะ!?”

ว้อททท ผีนักบุญเข้าสิงพี่ปกปราชญ์สุดหล่อแห่งภาควิชาคอมพิวเตอร์เหรอครับ หน้าพี่แกห่างไกลจากคำว่ามีน้ำใจไปมากโข แต่การกระทำของพี่แกนี่ยิ่งกว่าแม่ชีเทเรซ่า ผมนี่อยากยกมือขึ้นซับน้ำตาเลยแต่ติดอย่างเดียวคือน้ำตามันไม่ได้ไหล งั้นขอเปลี่ยนเป็นซับเหงื่อให้พี่ปกพ่อทูนหัวของบ่าวแทนละกัน

พี่ปกผู้มีจิตใจงดงามครับ น้องตินตินอยากได้พี่มาร่วมทีมมากเลยครับ

ครืด

โทรศัพท์ใครดังขัดจังหวะซาบซึ้ง!?

อ้อ โทรศัพท์ของพี่ปกนี่เอง”มีคนโทรมาครับพี่ปก”ทีแรกผมก็นั่งมองมือถือที่วางอยู่ตรงช่องวางแก้วข้างเกียร์เฉยๆ แต่จนแล้วจนรอดพี่แกก็ไม่รับเสียทีผมเลยต้องทักเพราะพี่เขาอาจจะมีสมาธิกับการขับรถจนไม่ได้ยิน

“ดูให้หน่อยว่าใครโทรมา”

“พ่อครับ พ่อพี่โทรมา”

“รับให้หน่อย บอกว่าขับรถอยู่”

“ได้เหรอ”

“ได้สิ”

ผมไม่ชั่งใจนานนักเพราะกลัวปลายสายจะวางไปก่อน พอกดรับก่อนกลั้นใจตอบคู่สนทนาไปว่า”สวัสดีครับ คือ พี่ปกขับรถอยู่ครับ ถ้ายังไงเดี๋ยวให้พี่ปกโทรกลับ...”

[ไม่เป็นไรๆ แค่จะบอกว่านัดค่ำนี้ขอยกเลิกนะ ฝากบอกลูกลุงด้วยนะ]

“ครับ ได้ครับ”ทำไมผมต้องผงกหัวด้วยวะ สุภาพมากเหรอ คุยโทรศัพท์อยู่ยังไงอีกฝ่ายก็ไม่เห็นป่ะ“พี่ปกๆ คุณพ่อฝากบอกว่ายกเลิกนัดวันนี้อ่ะครับ”

ธุระที่พี่แกอ้างก่อนหน้านี้คงเป็นนัดกับคุณพ่อนี่แน่ๆ แปลว่าพี่เขาไม่ได้โกหกเพื่อชิ่งหนีผมสินะ

“งั้นเย็นนี้พี่ก็ไม่มีธุระแล้วอ่ะดิ”ผมแกล้งหยอกอีกฝ่าย อยากรู้ว่าเขาจะหาเหตุอะไรมาอ้างเพื่อชิ่งหนีผมอีก

แต่ผิดคาดครับ นอกจากพี่ปกจะไม่หนีไปไหนพี่ปกยังกล่าวอีกว่า

“อืม ตอนแรกพ่อนัดทานข้าวน่ะ งั้นพี่ไปกินกับตินแทนได้มั้ย”

“!?”



-----------------------------------------

พี่ปกเป็นคนใจดีหลบในค่ะ 555

เห็นหน้านิ่ง อู้เก่ง โดดบ่อยแบบนี้ ถ้าลองใจดีกับใครแล้วก็จะดีด้วยราวกับองค์พ่อของลูกลง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 06-05-2018 12:15:18

 :hao7:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 06-05-2018 12:43:32

พี่ปกกกกกกกกของน้อง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 06-05-2018 13:25:06

พี่ปกกกกกกกกกกแ ทำไมใจดีจังเลย :impress2:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 06-05-2018 14:34:34

 :pig4: :pig4: :pig4:

แล้วพี่ปกจะมาร่วมก๊วนไหมน้อ?

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 06-05-2018 14:51:35

หน่องตินคนตอแหลลลลล ต้องยกนิ้วให้สิบนิ้ว พี่ปกช่วยดูแลตินตินโด้ยยยยย กลัวว่าจะไม่มีชีวิตต่อไปหลังจากนี้ โอ้ยยย เกลียดๆพวกหน้าตาดี

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 06-05-2018 15:06:14

พี่ปกคนดีสิน๊าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 06-05-2018 16:08:31

ชอบอ่า สนุกๆ น้องตินน่าร้ากกกกก

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 06-05-2018 19:20:39

พี่ปกแอบใจดีนะเนี่ย :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 07-05-2018 13:09:22

พี่ปกคนดีที่หนึ่งเลยยย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-05-2018 14:59:25

รออ่านอีกจ้ะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2 - - 06-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 07-05-2018 17:29:50

ตินตินเล่นใหญ่รัชดาลัยมากๆค่าาาา
แต่น้องน่ารัก เราให้อภัยยย
พี่ปกใจดีจังงงงอะ
อยากมีพี่ปกเป็นของตัวเอง5555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH4 - - 09-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 09-05-2018 18:16:40

ตอนที่4


ขณะนี้เวลา 19นาฬิกา 20นาที กระผมตินตินกำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารอีสานริมทางซึ่งเป็นร้านที่ค่อนข้างใหญ่และมีลูกค้าเยอะ เมื่อครู่ชายหนุ่มรูปงามผู้นั่งหน้าเป็นอยู่ฝั่งตรงข้ามของผมเพิ่งสั่งจิ้มจุ่มเนื้อชุดใหญ่ไปหลังจากเขาถามกับผมว่าผมกินเนื้อเป็นมั้ย แถมยังกล่าวเสริมอีกว่ามื้อนี้เขาเลี้ยงเองในฐานะรุ่นพี่

ผมนี่แทบจะยืนขึ้นกล่าวสรรเสริญพี่เขากลางร้านอ่ะ

คือเราสองคนไม่ได้มีส่วนไหนของชีวิตเกี่ยวข้องกันเลยจริงๆ มีแค่ผมอ่ะที่ตามตื๊ออยากใช้ประโยชน์จากพี่เขาฝ่ายเดียว แต่พี่เขากลับดูแลผมดีมาก ถึงแม้ว่าเขาจะชอบทำหน้านิ่งๆและยังไม่ยอมตกลงเข้าทีมกับผมสักทีก็เถอะ

“ขอบคุณครับพี่ปก”ผมก้มหัวอย่างสุภาพ ก็คนมันซึ้งใจ

“ไม่เป็นไร ขอแค่ตอนอยู่ที่คณะไม่เข้ามาทักพี่ก็พอ”

“อ้าว ทำไมอ่ะ”

“อย่างน้อยๆก็จนกว่าจะรับน้องเสร็จ”

“พี่ปกเป็นพี่ว้ากเหรอ”จากที่เห็นระบบนี้ผ่านๆตาในเน็ต รุ่นพี่ปี3จะเป็นคนคุมปี1ให้ร้องเพลงคณะ ซ้อมแสตนด์เชียร์ ควบคุมการแต่งกายไรงี้ แต่ถ้าคุมแบบเป็นกันเองเด็กก็โดด แสตนด์ก็ว่าง เลยต้องใช้มาตรการคุมเข้ม

อ้อ ภาคผมว้ากกันดุเดือดตามประสาลูกผู้ชายก็จริงแต่ก็ไม่เคยเกินเลยถึงขั้นเลือดตกยางออกนะครับ

ผมเดาว่าพี่ปกอาจจะต้องเก๊กเข้มตอนอยู่กับน้อง แต่พี่แกดันส่ายหัว

“ป่าว พี่อยู่ฝ่ายพยาบาล”

“แล้วทำไม...”

“ฝ่ายพยาบาลมันสบาย ได้นั่งในเต็นท์เฉยๆ”คือผมไม่ได้ต้องการคำตอบนี้โว้ยครับ ผมอยากรู้ว่าทำไมผมถึงทักพี่ไม่ได้ในเมื่อหน่วยพยาบาลเนี่ยเป็นหน่วยที่เป็นมิตรกับรุ่นน้องที่สุดแล้ว ที่สำคัญพี่จะอู้ก็อู้เงียบๆอย่าบอกเรื่องพรรคนี้ให้รุ่นน้องฟังสิครับ!

“พี่ปก คำถามของตินคื...”

“ว่าแต่ ได้คำใบ้ว่าอะไร”

“หือ คำใบ้ไหน”เหมือนนั่งดูแฮรี่อยู่ดีๆก็ตัดมาที่ซีรี่ย์เกาหลีอ่ะ เปลี่ยนเรื่องเร็วจนตามไม่ทัน

“พี่เทคไง ได้อะไร”

“อ้อ แปปนะ”ผมจำได้ว่าจับตอนกำลังจะขึ้นไปร้องเพลงโชว์ซึ่งอยู่ในภาวะตื่นเต้นไม่มีอารมณ์เปิดอ่านเลยเก็บไว้ลวกๆในกระเป๋ากางเกง หวังว่าจะไม่หายไปไหนนะ

”อ๊ะ เจอแล้วๆๆ งืม A ห๊ะ แค่ตัวเอตัวเดียวเนี่ยนะ ใครจะไปรู้เรื่อง พี่ปกรู้มั้ยว่าพี่เทคผมเป็นใคร”

พี่เขาหยิบใบคำใบ้ของผมไปดู มันเขียนด้วยลายมือก็จริงแต่แค่ตัวอักษรตัวเดียวพี่ปกคงจำไม่ได้ว่าเป็นลายมือของใคร ครับ ผมเกือบเชื่อว่าพี่เขาไม่รู้ตอนที่พี่เขาส่ายหัว ถ้าพี่เขาไม่แอบอมยิ้มมุมปากด้วยอ่านะ

“พี่ไม่รู้หรอก ระบบนี้มีเพื่อให้ปี1กับปี2สนิทกันมากขึ้น ปี3ไม่เกี่ยว”

แล้วคุณพี่จะถามถึงเพื่อ?

“อย่าลืมเอาไปโพสต์ไว้ในกลุ่มล่ะ”

“กลุ่ม?”ตินตินผู้ไม่รู้อะไรบ้างเลยทำพี่ปกอึ้งอีกครั้ง พี่เขาหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาและเปิดหน้ากลุ่มปิดกลุ่มหนึ่งขึ้นมา ชื่อกลุ่มคือ ENCO : แจ้งข่าวให้เฟรชชี่

“เป็นกลุ่มเฉพาะกิจ ใช้แค่ช่วงรับน้อง มีอะไรพวกปี2จะประกาศในนี้ กดขอเข้ากลุ่มมาสิ เดี๋ยวรับให้”

ผมทำตามคำแนะนำนั้นอย่างว่าง่าย เมื่อเข้ากลุ่มแล้วผมก็รีบส่องทันทีว่ามีใครอยู่ในกลุ่มบ้าง คือมีสมาชิคเกือบสี่ร้อยคนแปลว่ามีครบทุกชั้นปีเลยถูกป่ะ เขาไปแอดกันตอนไหนทำไมผมไม่รู้ ชัดเลย ไอ้หมาล่าก็ไม่ได้อยู่ในกลุ่ม แปลว่าเขาแอดกันตอนที่ตัวแทนซ้อมร้องเพลงอยู่

ผมใจดีกดเชิญเพื่อนผู้เกือบตกเทรนส์เข้ากลุ่ม จากนั้นก็เลื่อนไทม์ไลน์เช็คข่าว

โอ๊ะ ผมเจอโพสต์ที่พี่ปกบอกแล้วครับ โพสต์ปักหมุดนั่นแหละ ประธานรุ่นปี2แปะไว้ว่าให้เด็กปี1ทุกคนเขียนบอกชื่อกับคำใบ้ที่ได้รับใต้เม้นต์นี้ ผมเห็นว่ามีคนคอมเม้นต์เกือบเท่าจำนวนเพื่อนในภาคแล้วผมก็เลยรีบคอมเม้นต์บ้าง

ตินติน กำลังบ้าเลือด : ตินครับ ได้คำใบ้ว่า A

ระหว่างที่ผมกำลังสังคมก้มหน้าอยู่นั้นหม้อไฟก็ถูกยกมาเสริฟ ผมงี้หลบหวือแทบจะไปนั่งรวมกับโต๊ะข้างหลัง เป็นคนชอบกินหม้อไฟ ชาบู ปิ้งย่างก็จริงแต่ผมเป็นคนกลัวไฟมากครับ กลัวมันจะลุกพรึ่บขึ้นมาใส่หน้า ฮือออ แต่กลิ่นซุปหอมมากอ่ะ แค่ได้กลิ่นก็น้ำลายสอแล้ว

ฟุดฟิดๆ

ผมทำหน้าฟินๆขณะเลื่อนตะเกียบไปคีบเนื้อสดในถาด

“ใจเย็นสิ น้ำยังไม่เดือด เดี๋ยวก็คาว”ทว่าคุณเจ้ามือเขาเอ่ยห้ามเสียงดุๆทำให้ผมนั่งแต่นั่งจ๋อง ดื้อก็ไม่ได้เพราะไม่ใช่คนจ่ายตัง

ครืด ครืด ครืด

เผลอแผล่บเดียวแจ้งเตือนเด้งรัวๆเลยครับ มือถือสั่นจนผมต้องละสายตาจากหม้อจิ้มจุ่มมาเช็คว่าเกิดอะไรขึ้นนักหนา

“โห แอดมาทำไมกันเยอะแยะ”ปกติเฟสส่วนตัวของผมก็มีเอฟซีแอดมาเยอะนะ แต่นี่มีพวกพี่ในคณะปนมาด้วยเนี่ยสิ”พี่ปกๆ ช่วยแยกให้ตินหน่อยดิว่าคนไหนคือคนในภาคคนไหนไม่ใช่”

“จะรับทุกคนเลยเหรอ”พี่เขาถามพลางรับมือถือไปจากผม

“ไม่รับก็โดนหาว่าหยิ่งดิ”

“รับแค่บางคนก็พอ คนบางประเภทก็ไม่จำเป็นต้องคบ”

“หูยยย เย็นชาจัง ปกติพี่ปกผู้เซเลปก็ใช้วิธีนี้เลือกแอดเฟรนซ์เหรอครับ แล้วอย่างตินนี่จัดอยู่ในประเภทน่าคบมั้ยน้า”ผมหัวเราะคิกคักชอบใจเพราะพี่เขาไล่พินิจรายชื่อของคนที่แอดมาทีละรายชื่อให้ผมตามที่ลั่นวาจาไว้จริงๆ

“ลองแอดมาสิ”พี่เขาพูดยิ้มๆ ใจผมนี่อยากแอดไปแทบตาย เมื่อวานก็เปิดเข้าไปส่องมาเรียบร้อยแต่ไม่กล้าแม้กระทั่งกดติดตาม 

รอเวลาไม่นานพี่เขาก็จัดการรับเพื่อนให้ผมเรียบร้อย

“พี่ไม่ได้ลบที่เหลือนะ พวกปี1พี่ไม่รู้จัก เราไปเช็คเองละกัน หรือจะรับหมดเลยก็ได้ มากินกันเถอะ”

“คร้าบ”

ผมยิ้มแป้นคีบเนื้อจุ่มหม้อจนมันสุกก็งับเข้าปาก ร้อนมากกก ปากแทบพอง แต่ไม่อยากให้พี่ปกรู้ว่าโง่เลยแอ๊บหน้าเฉย เมื่อความร้อนผ่านไปผมก็พบกับความอร่อย หรูยยยย มิน่าล่ะคนในร้านเยอะแยะ แซ่บอีหลี

“อร่อยยยยยย”

ครืด

โว้ยยย จะแจ้งเตือนอะไรนักหนา ปิดทิ้งซะเลยดีมั้ย ผมไม่อยากให้อะไรมารบกวนเวลากินของผม ผมเลยตั้งใจจะปิดเครื่องมือสื่อสารเจ้าปัญหาซะ ซึ่งอันที่จริงแค่ปิดเน็ตก็พอแล้ว ขอโทษที่โง่ ด่าได้แต่อย่าแรง

สายตาของผมไปสะดุดกับข้อความหลังแจ้งเตือน มันขึ้นว่า ‘พี่เป็นพี่เทค...’ อะไรสักอย่าง ทำให้ผมสงสัยและเปิดเข้าไปดู และก็พบเข้ากับคอมเม้นต์จำนวนมากใต้โพสต์แนะนำตัวในกลุ่มปิดที่ผมเพิ่งเม้นต์บอกคำใบ้ที่ได้รับไปเมื่อตะกี้ แต่ละคอมเม้นท์ก็เป็นไปในทางเดียวกัน ทุกคนแค่แกล้งบอกว่าตัวเองคือพี่เทคของผม

ผมอ่านคอมเม้นท์เหล่านั้นด้วยสีหน้าเซ็งๆ

 “วุ่นวายเนอะ”คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามผมกล่าวลอยๆ แต่ผมเห็นพี่เขาเพิ่งวางมือถือ ขอเดาว่าพี่เขาเห็นแล้วว่าผมต้องเจอกับอะไร

“ชินแล้วล่ะ”ที่จริงก็ทำใจก่อนเข้าคณะนี้แล้ว ยังไงเด็กที่เรียนสายคอมก็ต้องเคยเล่นเกมส์ อาจจะไม่ใช่ทุกคนแต่หลายๆคนในคณะก็รู้จักผมจากผลงานที่ผ่านๆมา

“พี่ปกเคยดูผมแคสเกมส์มั้ย”

“ไม่”

“ดีแล้วล่ะ”

“ไม่ชอบเหรอ”

“อืม ถูกบังคับให้แต่งตัวเป็นผู้หญิงอ่ะ”

“แต่งแล้วสวยเหรอ”

“เห็นงี้ตอนเด็กน่ารักมากเลยนะ”

“ตอนนี้ก็น่ารักหนิ”

ขอร้อง อย่าชมกันด้วยใบหน้าเรียบเฉยนัยน์ตาไร้ประกายแบบนี้อีก มันชวนคิดว่าพี่แค่ชมตามมารยาท

“แต่กัปตันบอกว่าไม่น่ารักแล้วเลยไล่ออกมา”

“เลว”

“ใช่ อยากแก้แค้นอยู่เนี่ย รอแค่พี่อ่ะ”หรูยยยยยยย ไทม์มิ่งดีมากเว่อร์ ไทร์อินขายตรงได้ตรงจังหวะพอดิบพอดี

“เอาไว้หลังรับน้องจบก่อนค่อยให้คำตอบ ตอนนี้ยังไม่ได้”

“ทำไมอ่า...”

พี่เขาเหลือบตาขึ้นมามองแบบดุๆเชิงปรามให้ผมเงียบ ผมเลยไม่กล้าถามอะไรต่อ แอบเฟลนิดหน่อยแต่พอเนื้อคำต่อมาเข้าปากก็กลับมาฟินได้อีก อื้อหืมมมม อร่อยบอกต่อจริงๆ ขอโทษนะพี่ปก น้องตินขอสังคมก้มหน้าเป็นครั้งสุดท้าย น้องตินขอถ่ายรูปหม้อกับเนื้อลงเฟสสักรูปพร้อมแคปชั่นสั้นๆว่า ‘อร่อยยยยย’

พอโพสต์เสร็จผมก็รีบวางเพราะกลัวพี่เขาไม่พอใจ

พวกเรานั่งกินกันไปสักพักป้าคนขายแกคงเห็นลูกค้าร้อนเลยใจดียกพัดลมตัวใหญ่มาเป่ากราดทั่วร้าน

เปรี๊ยะ

งื้ออออ ถ่านมันลั่นอ่ะ

เพราะมีลมแรงพัดผ่านไฟเลยแรงขึ้นแถมขี้เถ้ายังปลิวว่อนอีกต่างหาก เถ้าที่ลอยเฉียดหน้าผมไปตะกี้ยังเป็นสีส้มๆเหมือนติดไฟอยู่เลย กรี๊ดดด ตินตินไม่โอเค ถ้ามันเกิดปลิวเข้าตาขึ้นมาจะทำยังไง ป้าจะรับผิดชอบชีวิตผมได้เหรอถ้าตาผมบอดอ่ะ

“เปิดเบอร์สุดเลยป้า!!”

สงสัยปีนี้จะเป็นปีชงของผมจริงๆแล้วล่ะ ตาลุงขี้เมากลุ่มหนึ่งแหกปากเรียกลมเบอร์แรงกว่าเดิมงี้ผมผู้อ่อนแอต่อยใครก็ได้แค่แผลถลอกก็ได้แต่นั่งก้มหน้ารับสภาพอ่ะดิ มาเลย ปลิวมาเหรยยยย ไอ้ขี้เถ้า ตินตินคนนี้จะหลบให้ดู!!

“ย้ายมานั่งข้างพี่มั้ย”

เออว่ะ ทำไมโง่อีกละ แทนที่จะหลบแค่มึงย้ายก้นมึงไปนั่งอีกฝั่งเรื่องก็จบป่ะวะ

ผมยกถ้วยกับตะเกียบไปนั่งข้างพี่ปกทันที ลึกๆในใจอยากพูดขอบคุณความช่างสังเกตของพี่เขาแต่มันเขินอ่ะ งุ้ยๆ ไม่มีคนใส่ใจผมขนาดนี้มากี่ชาติแล้ววะ

“พี่ปกๆ ทำไมพี่ถึงสละสิทธิ์ประกวดเดือนคณะอ่ะ”ผมสันนิษฐานว่าคนอย่างพี่ปกแม่งต้องขี้เกียจแน่ๆ เป็นเดือนคณะก็ต้องซ้อมประกวดแถมยังต้องออกอีเวนท์เวลาคณะมีงานอีก แต่ในใจก็แอบหวังว่าพี่เขาจะไปประกวดไม่ทันเพราะต้องช่วยคนท้องแก่ใกล้คลอดอยู่งี้

“โดนเด็กภาคไฟฟ้าขี่จักรยานชน”

“ห๊า!?”

“มันจงใจขี่ชนพี่ มันอิจฉาพี่มาตลอดตั้งแต่ม.ปลาย พี่รู้ทันมัน พี่เลยต่อยกับมันจนไปสาย”

ตกลงพี่ปกมันฉลาดหรือมันแค่บ้ากันแน่ครับ ไปประกวดเอาสายสะพายมาฟาดหน้าไอ้บ้านั่นแทนน่าจะสะใจกว่าป่ะ เรื่องแค่นี้คิดไม่ได้เหรอ วิธีแก้แค้นแบบสาสมไงครับ แต่ก็แอบช็อคเหมือนกันที่ผู้ชายที่ดูภายนอกโคตรคูล โคตรใจเย็นแบบพี่ปกจะเลือดขึ้นหน้ามีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นแบบง่ายๆ

“อิ่มยัง กลับเลยมั้ย”

กินไปคุยไปเพลินๆเนื้อหมดถ่านมอดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลยแหม

“ครับ ขอบคุณมากครับพี่ชายสุดหล่อ”

“ป่ะ พี่ไปส่งหอ”

 

ขนาดอาบน้ำเสร็จแล้วผมยังฟินจิ้มจุ่มไม่หายอ่ะ มันคือเมนูโปรดติดอันดับหนึ่งในห้าตลอดกาลของผมเลยนะ ว่าแล้วก็เปิดเข้าไปส่องเฟสของพี่คนเลี้ยงสักหน่อย ผมนอนกลิ้งหลุนๆอยู่บนเตียงในหอพักเพียงลำพัง เหงานิดหน่อย แต่เดี๋ยวแอดไปหาพี่ปกก็ไม่เหงาแล้ว พี่ปกจะต้องรับแอดผมแน่นอน ตินมั่นใจ

ผมกดแจ้งเตือนให้ตัวแดงมันหายไป มีคนมาเม้นต์ใต้รูปจิ้มจุ่มของผมเยอะเหมือนกันแต่ผมขี้เกียจอ่าน ผมตั้งใจจะกดเสริชชื่อพี่ปกแต่สายตาดันสะดุดเข้ากับแจ้งเตือนแบบที่ไม่ได้เห็นมาเสียนาน

‘POKPRACH ACHANATEE ตอบรับคำขอเป็นเพื่อนของคุณ’

ผมไม่ได้แอดใครก่อนนานมากแล้วพอเห็นแจ้งเตือนแบบนี้ผมเลยรู้สึกแปลกใจ

ก็นี่มันชื่อเฟสของพี่ปกปราชญ์สุดหล่อนี่

ผมเป็นคนแอดไปเหรอ ผมเหรอ ไม่นี่ งงเป็นไก่ตาแตกดิ ผมมั่นใจมากว่าเมื่อวานไม่ได้มือลั่นกดแอดพี่เขาไปแน่ๆอ่ะ งั้นใครล่ะที่แอบเล่นมือถือผมแล้วก็แอดพี่ปกไป...ความจริงแม่งมีหนึ่งเดียวจริงๆ ไอ้พี่ปกไงล่ะ!! คนเดียวเลยที่ได้แตะมือถือผมวันนี้ โห ฟอร์มเยอะมากไปป่ะ แอดผมมาก่อนไม่ได้เหรอ ทำไมต้องใช้แอคเคาต์ผมกดแอดตัวเองไปด้วยอ่ะ

ขี้โกงงงงง

ไหน ขอเข้าไปดูหน้าคนขี้โกงหน่อยซิ

อยากรู้เหมือนกันว่าคนเงียบๆแบบพี่ปกมันโพสต์สเตตัสอะไรบ่อยมั้ย

นะ...นี่มัน!?

ไทม์ไลน์พี่ปกนอกจากรูปโปรไฟล์ที่ผมเห็นตั้งแต่ตอนส่องเมื่อวานก็มีแต่รูปที่เพื่อนแท็กมาทั้งนั้นเลย คนจริงชิบหาย เฟสร้างขนาดนี้ยังอุตส่าห์มีผู้ติดตามตั้งสี่ห้าหมื่นคนเนอะ

“หืม ก็มีแชร์โลเคชั่นนี่หว่า”เพราะตอนแรกที่เข้ามาได้ก็ตั้งหน้าตั้งตาไถหน้าจอลงข้างล่างอย่างเดียวเลยไม่ทันเห็นโพสต์ที่อยู่บนสุดครับ

POKPRACH ARCHANATEE @ร้านอาหารอีสานป้าเอี่ยมอ่อง

พาเด็กผีมากินจิ้มจุ่ม J

เป็นเสตตัสโง่ๆที่มียอดไลค์มหาศาล ที่สำคัญพี่ปกมันด่าผมว่าเด็กผีนี่หว่า!!!! ในสายตาของพี่มันผมเป็นคนแบบนั้นเร้อออออออออออ

“เดี๋ยวนะ อย่าบอกว่าที่รูปหม้อนั่นมีคนเม้นต์เยอะขนาดนั้นก็เพราะ...!!”ผมตาเหลือกรีบเปิดอ่านคอมเม้นใต้รูปหม้อจิ้มจุ่มที่รักของผมทันที และทุกอย่างก็เป็นไปตามคาด ความเห็นครึ่งหนึ่งมาจากเอฟซีของผม ส่วนอีกครึ่งเป็นของเพื่อนและรุ่นพี่ในคณะที่ผมเพิ่งรับแอดมาหมาดๆ

เจิญเจิญ เสินเจิ้น : ทำไมโพสต์มีความเชื่อมโยงกับไอ้ปกครับน้อง

อัพ แอน ดาวน์ : อย่าบอกนะว่าไอ้พระพุทธรูปปกมันพาน้องไปกินข้าวอ่ะ!!!!

และอื่นๆอีกมากมายเข้ามาวิเคราะห์กันไม่หยุดหย่อน มีบางคนถึงขนาดจะไปร้านป้าเอี่ยมเพื่อสอบถามว่าผมกับพี่ปกมาด้วยกันจริงหรือไม่

วาระระดับชาติไปอี๊กกกก

ผมเห็นเรื่องมันชักเฟอะฟะไปกันใหญ่เลยโพสต์สเตตัสใหม่ลอยๆว่า

ตินติน กำลังบ้าเลือด : บังเอิญครับ บังเอิญ

ไม่บอกว่าบังเอิญอะไร ปล่อยให้เข้าใจกันไปเองว่าบังเอิญเจอกันที่ร้าน แต่ความจริงคือบังเอิญโพสต์ชนกันเนี่ย!!

พี่ปกมันโพสต์ก่อนผมครับ คงตั้งแต่เข้าร้านใหม่ๆเลย ส่วนผมก็ไม่ทันเห็นไงเลยโพสต์ไปแบบนั้น เกือบความแตกว่าผมกับพี่ปกมีการติดต่อกันหลังไมค์ ไม่ได้ๆ เรื่องนี้จะต้องไม่มีใครล่วงรู้ ถึงผมจะไม่เข้าใจว่าพี่เขาให้ผมปกปิดความลับทำไมแต่ในเมื่อพี่เขาขอมาตินตินก็จัดให้ครับ





----------------------------

พี่ปกไม่รู้จักตินตินมาก่อน เพราะฉะนั้นพี่เขาจึงไม่เคยเห็นน้องเวอร์ครอสเดรส จะย้อนดูตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วเพราะน้องระเบิดชาแนลทิ้งไปหมด  #น่าสงสารเขานะคะ 55555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH4 - - 09-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 09-05-2018 21:27:13

 :pig4: :pig4: :pig4:

ข้อมูลยังไม่เพียงพอที่จะบอกว่าปกคิดอย่างไรกับติน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH4 - - 09-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 09-05-2018 23:34:32

น้องตินนนนนนนนนนคนน่ารัก

พี่ปกคนมึนนนนนนน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH4 - - 09-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-05-2018 01:05:51

 :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH4 - - 09-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 10-05-2018 09:09:08

พี่ปกคนติส แล้วก้อเปนคนเนียนด้วย
กิ๊วๆๆๆ -.,-

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH4 - - 09-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 11-05-2018 00:51:42

เนี่ยยยยยย พี่ปกทำตัวน่าสงสัยอ่ะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH5 - - 12-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 12-05-2018 08:35:46

ตอนที่5

ในที่สุดการเรียนการสอนในสัปดาห์แรกก็สิ้นสุดลง เมื่อวันเสาร์มาเยือนผมงี้แทบจะชูมือร้องไชโย แค่อาทิตย์แรกก็เรียนกันจริงจังขนาดนั้น อาจารย์ผู้สอนเริ่มสาดสาระเข้าหัวนิสิตตั้งแต่คาบแรกไม่เหมือนตอนเรียนมัทธยมที่วีคแรกครูจะแบบ อ้า แจกแผนการสอนจ่ะเด็กๆ ผมที่กะมานั่งชิวๆแทบสำลักความรู้ตาย ไอ้เพื่อนเนิร์ดคนอื่นๆก็ตั้งใจเรียนแถมมีความเชี่ยวชาญด้านโปรแกรมคอมจนผมเริ่มเครียด

ตัวผมอ่ะ แค่คนบ้าเกมเฉยๆไง เขียนโปรแกรมได้แบบเตาะแตะ แต่ไอ้เพื่อนบางคนนี่เลเวลสูงแบบเคยเขียนแอพลง เพลย์สโตร์กันมาแล้ว

แต่เครียดไปก็ไม่ได้อะไร ผมต้องทำในสิ่งที่ผมถนัดให้ดีที่สุดนั่นก็คือการเป็นเซเลป(?)

ผมเปิดแอคโซเชียลต่างๆของตัวเองเพื่อเช็คยอดไลค์ ยอดฟอล

แค่เห็นยอดกดไลค์กดแชร์กดรีทวีตผมก็มีความสุขเหมือนอิ่มทิพพ์ นอนกลิ้งคนเดียวในหอมองหน้าจอมือถือแบบนี้ได้ทั้งวันเลย

ตัดภาพไปที่แอคโซเชียลต่างๆของไอ้กัปตัน!! หึส์ มันมียอดฟอลยอดติดตามน้อยกว่าผมอย่างมีนัยยะสำคัญ แต่นั่นมันก็แอคเคาต์ส่วนตัวไง

คนส่วนใหญ่ตามแค่แอคเคาต์ทีม THE RIPPER ซึ่งทุกโซเชียลมียอดติดตามพุ่งทะลุหลักล้านหมด อารมณ์แบบคนส่วนมากรู้จักชื่อสโมสรฟุตบอลมากกว่าชื่อนักบอล พูดชื่อแมนยูไปตาสีตาสายังไงก็รู้จัก แต่ถ้าพูดถึงเนย์มาคนอาจจะ เอ๊ะๆ ชื่อคุ้นๆ ใช่นักบอลบาซิลป่ะแกร ไรงี้

ผมกดเปิดเช็คความเคลื่อนไหวของศัตรูตามคำสอน รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง แต่ยิ่งเปิดยิ่งรู้สึกแพ้ว่ะ พวกแม่งเพิ่งลงคลิปใหม่ไปเมื่อคืน คงกะเพิ่มยอดวิวตอนเสาร์อาทิตย์ล่ะสิ หึส์

กดดิสไลค์ซะเลย

นี่แหนะ

จึก

ถ้าปุ่มดิสไลค์มันกดซ้ำได้ผมคงนั่งรัวนิ้วมันทั้งวัน จิ้มจึกๆๆๆๆๆให้หน้าจอร้าวไปเล้ย

“โฮยยยยย เมื่อไหร่จะประชุมเชียร์เสร็จซักที”เก๊าอยากอุ้มพี่ปกไปตบหน้าพวกมันอ่า ดิ้นกระแด่วๆๆๆ นี่ยังไม่ได้เริ่มเข้าห้องเชียร์เลย วันจันทร์โน่น ไม่อยากเข้าเลยอ่า กลัวโดนแกล้ง ฮรึก ตินตินโดดได้มั้ย แต่ถ้าตินตินโดดทุกคนจะรู้ วิถีเซเลปช่างลำบากยากเข็ญ

 

หลังจากใช้เวลาเสาร์อาทิตย์ไปอย่างไร้ค่าวันจันทร์ก็มาเยือน ผมพาตัวเองมานั่งเรียนด้วยหัวใจห่อเหี่ยว เพื่อนร่วมภาคคนอื่นๆก็เช่นกัน พอรู้ว่าวันนี้จะโดนว้ากทุกคนก็จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไอ้วูร์ฟนี่หนัก แค่มีคนมาตะโกนใกล้ๆมันยังสะดุ้ง ขวัญอ่อนไปอีก ผิดกับนุ้งเฌอของผมที่นั่งยิ้มเด๋อทั้งวันเหมือนมันไม่รู้ว่าเย็นนี้ต้องเจอกับอะไร

พอเลิกเรียนก็มีรุ่นพี่ปี2เข้ามาหาพวกเราในห้องครับ

พี่พิธีกรคนเดิมเพิ่มเติมคือรอบนี้เอ่ยแนะนำตัว

“สวัสดีครับน้องๆทุกคน คราวที่แล้วพี่ก็พูดจนลืมแนะนำตัว พี่ชื่อแสนรักนะครับ!! อยากให้ทุกคนเรียกว่าที่รักแต่ฟังแล้วเขินเรียกแค่พี่รักก็พอนะครับ อี๊ววว”

คือระ

นั่นมุกหรือเปลือกหอยอ่ะ

แล้วประเด็นคือครั้งที่แล้วพี่แกมัวแต่พล่ามจนลืมบอกชื่อบอกแซ่เลยเนี่ยนะ ผมนี่ยกมือขึ้นกุมขมับเลยครับ ถามจริ๊งงง ทำไมไม่เลือกฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่ดูน่าเกรงขามกว่านี้!! ฝ่ายนี้มันคือภาพลักษณ์ขององกรณ์เลยนะ! ถ้าตัวแทนออกมาโชว์เปิ่นแบบนี้ความเป็นรุ่นพี่ที่น่าเคารพก็ป่นปี้หมดนะสิ

“ขอให้น้องๆทุกคนเดินเรียงแถวตามพี่รักมาที่โรงยิมเลยน้า กระเป๋าวางไว้ที่นี่แหละ เดี๋ยวจะมีพวกปี2มาเก็บไปให้ ไม่ต้องกลัวหายนะคัฟฟฟ ตามมาเลยนะทุกคน...ตามมาสิ น้องงง พี่บอกให้ลุก!!!”เอ้อ มันต้องเสียงเข้มแบบนี้มันถึงจะมีคนเชื่อฟัง

ปี1เดินเรียงแถวตามพี่รักเป็นขบวน เหมือนลูกเป็ดเดินตามแม่เป็ด พอไปถึงพี่เขาก็แบ่งเราเป็นสองกลุ่ม ตามรหัสนักศึกษา เลขคู่กับเลขคี่ ผมโชคดีที่ได้อยู่กับไอ้เฌอ ส่วนไอ้หมาล่าน่ะเหรอ มันโดนแยกไปซ้อมประกวดเดือนคณะที่จะจัดสุดสัปดาห์นี้ และถ้ามันชนะมันก็จะได้ซ้อมต่อยาวๆเพื่อประกวดเดือนมหาลัย โชคดีนะมึง ไม่ต้องมานั่งร้องเพลงคณะ หัดทำมือทำไม้ประกอบเพลงแบบพวกกู

โต้โผนำซ้อมให้กลุ่มผมก็คือพี่แสนรักเจ้าเก่า

บรรยากาศเป็นกันเองกว่าที่คิดไว้มากนัก แต่นี่แค่ปี2ไง เดี๋ยวเจอปี3ล่ะรู้เรื่องแน่

“โอ้ๆๆๆๆ ดูสิว่าใครมา”จังหวะที่พี่รักปล่อยให้พวกเรากินน้ำเจ้าตัวก็มองเลยไปข้างหลังพวกเราและเอ่ยแซวใครสักคนด้วยน้ำเสียงประชดประชัน”เวลาที่ผมบอกให้มาก็ไม่มา แต่เวลาที่ไม่ต้องการนี่ขยันเสนอหน้ามาจริ๊งงง”

พี่ปกผู้มีบ้านอยู่ห้วยขวางทำหน้ามุ่ย

ผมที่นั่งจิบน้ำแดงอยู่กับเฌอก็แอบเหล่พี่ปกอย่างสงสัย คืองี้ พี่เขามีหน้าที่ซ้อมให้ไอ้วูร์ฟซึ่งน่าจะซ้อมกันอยู่ในห้องคอมของภาควิชา ไม่น่ามายืนปั้นจิ้มปั้นเจ๋อแถวนี้ ให้ผู้หญิงหลายๆคนก็กรี๊ดกร๊าดอิ๊อ๊ะกัน คนหล่อทำให้กระชุ่มกระชวยกว่าน้ำแดงเสมอ

“มาตามมึงไปซ้อมเดือน”

“ผมสอนปี1อยู่พี่ก็เห็น”

“ให้คนอื่นมาสอนสิ”

“ไม่ได้เว้ยพี่ เพื่อนที่พอจะสอนได้ก็ไปทำอย่างอื่นกันหมด ว่าแต่ทำไมพี่ไม่อยากสอนไอ้วูร์ฟมันล่ะ”

“มันโง่”

เป็นเหตุผลที่ฟังแล้วอยากจะร้องไห้แทนล่าเพื่อนรัก มันเพิ่งแยกตัวออกไปซ้อมแค่ชั่วโมงเศษกลับทำให้พี่ปกทนความง่าวของมันไม่ไหวแสดงว่าอาการมันต้องหนักจริงๆ

“เหตุผลเห่ยมากพี่ปก พี่ก็แค่หาเรื่องโดดกลับบ้านอ่ะดิ อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะ ปีที่แล้วพี่ก็ปล่อยให้ผมซ้อมด้วยตัวเอง โคตรเลวเลย ผมไม่ได้เป็นเดือนคณะก็เพราะพี่อ่ะ”

เดี๋ยวนะ!!!!!

เหล่าสหายรวมถึงตัวผมที่นั่งมองหน้าพี่ปกอยู่เพลินๆหันขวับไปมองหน้าพี่รักแทบไม่ทัน!!

เมื่อกี้เฮียแกพูดว่าอะไรนะ

ไม่ได้เป็นเดือนคณะ...

”พี่รักเป็นเดือนภาคปีที่แล้วเหรอ!!!!”ใครสักคนตะโกนถามขึ้นตรงกับความสงสัยในใจของผม

“ทำหน้าตกใจแบบนี้หมายความว่าไงวะครับ มองไม่เห็นความหล่อของพี่หน่อยเหรอ”คนโดนปรามาศเริ่มขมวดคิ้วแบบไม่พอใจ ไม่ใช่พี่แกไม่หล่อนะครับ โอเค พี่รักหล่อ แต่พอเทียบกับพี่ปกกับไอ้วูร์ฟแล้วมันคนละแนวไง สองคนนี้สูงแล้วก็มีกล้ามมีซิกแพ็ค ส่วนพี่รักน่ะเหรอ ก็ผอมๆ สูงแต่ไม่มาก หุ่นจัดว่าบ้าน ถึงเหง้าหน้ากับผิวพรรณจะผ่านเกณฑ์แต่ก็ไม่ใช่อ๊ะ ฟีลลิ่งเดือนวิศวะไม่ควรมีความฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมวแบบนี้

“เพราะพี่ปกอ่ะทำให้น้องเสื่อมศรัทธาในตัวผม!!! มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นซะก่อนที่ผมจะโกรธ!!!”นี่ยังไม่โกรธอีกหรือคนดี ควันออกหูซะขนาดนั้น

“วันนี้เลิกกี่โมง”

“ไม่เกิน1ทุ่ม ทำไม มีธุระอะไรกับผมเหรอ”

“บางทีมึงก็สำคัญตัวมากไป”

“พี่ปก!!”

“พรุ่งนี้ไปซ้อมไอ้วูร์ฟด้วย กูมีธุระ วันนี้ก็มี บาย”

“พี่ปกโว้ยยยยยยยยยยย”

แล้วคุณพี่ปกก็เดินล้วงกระเป๋าออกไปแบบหล่อๆ คนหล่อทำอะไรก็ดูดี ขนาดเข้ามาขัดขวางการซ้อมยังไม่มีใครด่าสักคำ เหตุผลหลักๆคือพวกเราปี1ได้อู้ พวกเราควรขอบคุณพี่เขาซะด้วยซ้ำ

 

วันนี้พี่รักปล่อยพวกเราตอนหกโมงครึ่งครับ พี่แกบอกว่าวันแรกไม่อยากให้น้องเหนื่อยแต่อันที่จริงผมว่าพี่แกแค่อยากกลับบ้านเลยหาเหตุปล่อยเร็วอ่ะ อีกกลุ่มนึงยังซ้อมกันอยู่เลย ผมกับเฌอก็เดินกันออกมาสองคนตอนนี้กำลังเดินผ่านลานจอดรถซึ่งมีรถเหลือจอดอยู่แค่ไม่กี่คัน คนก็ไม่มีเดินผ่านไปผ่านมา เปลี่ยวได้ที่

“ไม่รอวูร์ฟเหรอ”เฌอถาม

“อ้อ ช่างมันเถอะ มันหาทางกลับเองได้แหละ เรานี่สิ ถ้ากลับช้าจะลำบาก ซอยหอมันเปลี่ยว”คุยกับนุ้งเฌอต้องพูดเพราะๆครับ

“หอตินอยู่ตรงไหนเหรอ”

“หลังมอซอย2”

“เย้ย ทำไมไปอยู่แถวนั้น ตรงนั้นมีพวกแรงงานพม่าอยู่เยอะไม่ใช่เหรอ อันตรายน้า งั้นวันนี้เฌอไปส่งแล้วกัน”โถ รูกกกกก เอาตัวให้รอดก่อนมาเป็นห่วงตินเถิดดดดด พูดมาได้ไม่ดูสภาพตัวเองเลย ตัวเท่าลูกหมาแต่จะไปส่งผมเนี่ยนะ

“ไม่เป็นไรๆๆ เรากลับเองได้ มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น ที่สำคัญตอนนี้ยังไม่มืดเลย ดูสิ”ผมชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้าให้เพื่อนตัวเล็กเห็นว่ามันสว่างอยู่ ซึ่งความจริงแสงสว่างมันริบหรี่มาก พระอาทิตย์ตกดินไปนานแล้ว พระจันทร์ก็เริ่มลอยเด่น

เฌอยู่ปากเพราะอยากจะเถียงแต่ไม่กล้าพูดอะไรมา

ฉับพลันก็มีเสียงของบุคคลที่3ดังขึ้น

“อย่าบอกนะว่าลืมพี่ (-_-)”

“เห้ย! โอ๊ย ตกอกตกใจหมด อย่าโผล่มามืดๆดิพี่ปก”เมื่อกี้ใครหน้าไหนบอกว่ายังสว่างอยู่ อ๋อ กูเอง

“พี่ปกเหรอ”เฌอถามขึ้นด้วยความสงสัย กูตอบให้ว่า ใช่! คนที่ยืนพิงรถหล่อๆอยู่ตรงหน้าพวกเราตอนนี้คือพี่ปก มึงเข้าใจถูกต้องแล้ว มีอะไรจะถามอีกมั้ย คำถามนี้มันง่ายไป

“พี่มารอรับติน แต่น้องขึ้นมาด้วยก็ได้”พ่อคนดีของสังคม(?)เอ่ยด้วยน้ำเสียงโมโนโทน พี่ท่านไม่มีท่าทีสนใจรีแอคชั่นเหรอหราของผมสักนิด

“วันนี้พี่ปกไม่ว่างไม่ใช่เหรอครับ”ผมพยามจะสื่อว่าผมไม่ได้ลืมเขานะ แต่เขาคุยกับพี่รักว่าเขามีธุระไง

“บอกตอนไหนว่าไม่ว่าง”คนที่เดินไปเปิดประตูรถยัดไอ้เฌอขึ้นไปนั่งเบาะหลังหันมาถาม

“ตอนคุยกับพี่รักไง”

“อ้อ ธุระก็คือมาส่งตินไง ถึงได้ถามว่าจะเลิกซ้อมกี่โมง”

“พี่ปกของน้องงงงงงงงงงงงงง”



--------------------------------



ฝากเอ็นดูแสนรักด้วยนะคะ พี่เขาเป็นมนุษย์เด๋อๆคนหนึ่งที่เจอร่างกวนส้นทรีนของพี่ปกมาเยอะ เยอะชนิดที่ว่าถ้ามาเห็นร่าง'พี่ปกของนว้องงงงง'แสนรักคงช็อคตาตั้งไปเลย 555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH5 - - 12-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 12-05-2018 08:50:30

พี่ปกคนดีของน้องตินนนนนนน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH5 - - 12-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 12-05-2018 09:41:02

 :pig4: :pig4: :pig4:

เอ๋.....พี่ปกมารับน้องตินกลับบ้าน!

มันต้องมีอะไรใกอไผ่?  ชิมิชิิมิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH5 - - 12-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 12-05-2018 09:52:54

โคตรเอ็นดูทุกตัวละครในเรื่องนี้เลย น่าร้ากกกกกก อ้อ ยกเว้นพี่ปก เฮียแกมึนไปนิด!!! 555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH5 - - 12-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 14-05-2018 22:11:08

ทำไมพอดี ทำไมปกถึงยอมให้น้องอ้อน
ชอบน้อง หรือรู้จักเพื่อนคนนั้น แล้วแค้นกัน ไรแบบนี้ (ความมโน)

ตินน่ารักค่ะ แบบเด็กๆ น่ะ แต่ก็นะ พาเค้ามา สร้างมาด้วยกัน
แต่พอสุดท้ายดันไล่เค้าออกเฉย ทำไมคิดง่ายแบบนี้
น้องเสียความรู้สึกยังน้อยไป แต่แค้นน่ะมาแรงมาก 55555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH5 - - 12-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 15-05-2018 12:08:52

พี่ปก ชอบน้องใช่ไม๊ ตอบบบบ
5555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH5 - - 12-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 15-05-2018 15:19:48

เอ๊ะ พี่ปกยังๆอยู่นา แอบชอบน้องอยู่เปล่าคะ
แบบแอบเป็น FC น้องมาก่อนงี้

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH6 - - 19-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 19-05-2018 09:07:17

ตอนที่6

หลังจากนั้นตลอดหนึ่งสัปดาห์พี่ปกก็ไปส่งผมกับเฌอที่หอตลอด โดยพี่เขาจะไปส่งเฌอก่อนแล้วค่อยวนรถไปส่งผม ดูแลกันดีมากจนไม่น่าเชื่อว่านี่คือพี่ปกคนเดียวกับที่ไอ้วูร์ฟมันพบเจอ

“กูไม่อยากเป็นเดือนคณะ ฮรึก ทำไมเขาถึงเลือกกูวะ กูอยากเข้าห้องเชียร์ ฮรึก”ไอ้หมาตัวโตซุกหน้าลงกับชีท เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมามันชนะการประกวดครับ พวกพี่เขาหยุดให้พวกเราไปเชียร์เพื่อน ผมเลยได้ดูโชว์ของมัน การแสดงดี เป๊ะทุกกระเบียดนิ้วแบบไม่น่าเชื่อว่ามีเวลาซ้อมแค่ไม่กี่วัน

“พี่ปกต้องทรมาณกูจนตายแน่ๆ แค่5วันที่ผ่านมากูก็แทบขาดใจแล้ว พี่ปกแม่งอย่างโหด ปีที่แล้วพี่รักแต้มบุญโคตรดีที่รอดจากการเทรนของพี่ปกไปได้ ทำไมปีนี้พี่แกถึงยอมอยู่ซ้อมให้กูวะครับ พี่เขาเกลียดขี้หน้ากูเหรอ”

ป่าวหรอก พี่เขาแค่อยู่รอไปส่งกูที่หอ ส่วนเรื่องซ้อมให้มึงอ่ะก็แค่กิจกรรมค่าเวลา

“มึงไปซ้อมอ่ะดีแล้ว วันนี้กูสังหรณ์ใจไม่ดีเลยว่ะ ที่สำคัญคนที่จะซ้อมให้มึงหลังจากนี้คือเดือนคณะปีก่อน ไม่ใช่พี่ปกแล้วเว้ย”ผมปลอบเพื่อน

พวกเราซ้อมกันอย่างสงบสุขกับพี่รักปี2มาหลายวันแล้ว ผมคาดว่าสัปดาห์นี้พวกพี่ว้ากอาจจะได้คิวออกโรง

 

“ปี1เสียงหายไปไหนหมด!!!? ไหน ปี2คนไหนเป็นคนซ้อมให้น้อง?? ผลงานแบบนี้คุณกล้าปล่อยผ่านมาได้ยังไง ถ้าผมไม่มาดู!!แสตนด์ปีนี้ไม่เละเทะไปหมดเลยเหรอ!!!?”

โฮกกกกกกกกกกกกกก พี่ว้ากไงจะใครล่ะ ตัวจริงเสียงจริงเหรยยย

อะไรผมจะทำนายอนาคตแม่นขนาดนี้

พวกพี่ผู้ชายปี3หน้าเหี้ยมๆยืนล้อมพวกเราปี1ลูกกบลูกเขียดเอาไว้ แกนนำคือพี่ที่ผมจำได้ว่าชื่อเฟสบุ๊ค อัพ แอนด์ ดาวน์ ซึ่งพี่ปกสกรีนแล้วว่าคนนี้คบได้และยอมรับพี่เขาเป็นเฟรนซ์ผมในเฟส

พี่ปกคนหลอกลวง!!

ผู้ชายที่ชอบขึ้นเสียงใส่คนอื่นแบบนี้มันน่าคบตรงไหน

“พวกคุณลองร้องให้ผมฟังอีกรอบ!!!”

พวกเราเหล่าไก่กาพยามแหกปากให้ดังที่สุดเท่าที่กล่องเสียงน้อยๆจะทำได้

“ไม่ใช้ให้ตะแบง!!! คำว่าออกเสียงให้ดังฟังชัดน่ะพวกคุณไม่เข้าใจเหรอ ร้องใหม่ครับ!!”

/ตั้งใจร้อง/

“ร้องใหม่ครับ!!!”

/ตั้งใจร้องสุดๆ/

“ร้องใหม่ครับ”

/ตั้งใจร้องที่สุดในชีวิต/

“พอ!!! ไม่ได้เรื่อง!! ไหน พวกปี2ลองร้องให้น้องฟังซิ!!”ปี2ที่โดนสั่งให้ร้องรีบวิ่งมายืนตัวกันข้างๆโรงยิมและพยามเปล่งเสียงร้องที่คิดว่าร้องแล้วจะไม่โดนด่าออกมาสุดพลังแรงกาย

ผลน่ะเหรอ

“ไม่ได้เรื่อง!!”

สวัสดี นี่เด็กวิศวะคอมไม่ใช่นักร้องโอเปร่า ถ้าคุณพี่ต้องการเสียงโซปราโน่ก็ไปหาที่เธียเตอร์โน่น

“ปีที่แล้วพวกคุณได้รุ่นมาได้ยังไง ตัวเองยังทำได้ไม่ดีแล้วยังมีหน้ามาสอนน้อง พวกคุณลุกนั่งร้อยรอบ ปฏิบัติ!!”โฮกกกก ผมเกลียดการลงโทษแบบนี้ คนอ่อนวิชาพละศึกษาแบบผมเกลียดการออกกำลังกายทุกชนิด และที่เกลียดมากเป็นอันดับต้นๆคือการลุกนั่ง ยิ่งให้ลุกนั่งแบบกอดคอกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆอย่างนี้ยิ่งทรมาณ จังหวะลุกไม่พร้อมกันเราจะโดนคนข้างๆกดไหล่ทำให้ต้องรับน้ำหนักที่มากขึ้น แถมยังอู้ด้วยการย่อน้อยๆไม่ได้อีกต่างหาก

ผมมองพี่ปี2ด้วยสายตาสงสาร

แต่นี่ไม่ใช่เวลามาเห็นใจคนอื่น ผมว่าในอนาคตอันใกล้ผมก็ต้องโดนลงโทษแบบนั้นเหมือนกัน

“ปี1!!! เนื่องจากปี2ไม่สามารถสอนพวกคุณได้ ฉะนั้นนับตั้งแต่วันนี้พวกเราปี3จะเป็นคนดูแลพวกคุณเอง”

พี่ก็แค่หาเรื่องไทร์อินตัวเองเข้ามาในรายการโดยการตัดแอร์ไทม์คนอื่น

ฮือออออ พี่แสนรักของผมอ่า เอาพี่แสนรักของผมคืนมาอ่า ไม่เอาพี่อัพ แอนด์ ดาวน์อะไรนี่ งืออ

“เอาล่ะ งั้นพวกคุณเริ่มจากวิ่ง วิ่งกลับไปมาในโรงยิมนี้จนกว่าผมจะสั่งให้หยุด ปอดของพวกคุณจะได้ใหญ่ขึ้น!!!”

เหล่าเด็กเนิร์ดที่วันๆเอาแต่นั่งจ๋องอยู่หน้าจอคอมกู่ร้องโหยหวน(ในใจ)เมื่อถูกสั่งให้วิ่ง แต่เมื่อโดนพวกรุ่นพี่กระตุ้นก็กุลีกุจอลุกขึ้นมาวิ่งกันฝุ่นตลบ

“แฮ่ก...”ทำไมชีวิตผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะครับ วิ่งได้ไม่ถึงห้านาทีผมก็หมดแรงข้าวต้ม

”เฌอเป็นไงมั่ง...แฮ่ก”ผมเป็นห่วงไอ้เปี๊ยกนี่มากเพราะมันดูปวกเปียกกว่าผมอีก ตลอดเวลาที่วิ่งอยู่ข้างกันมันก็เอาแต่วิ่งเงียบๆ ผมคิดว่ามันอาจจะกำลังหน้ามืดเพราะถามไม่ยอมตอบเลยหันไปมองด้วยความเป็นห่วง

รู้มั้ยว่าสิ่งที่ผมเห็นคืออะไร

ให้ทาย

มันยิ้มครับ เฌอกำลังยิ้ม รอยยิ้มสนุกสนานของคนที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ...

แถมยังดูไม่เหนื่อยไม่หอบเลยด้วย

“ตินไหวมั้ย”มีการถามกลับด้วยสายตาเป็นห่วงอีก

“วะ ไหว...”

ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แกล้งเป็นลมตอนนี้เลยน่าเกลียดไปมั้ย

“เอ้า น้องคนนั้น โดนน็อครอบไปหลายครั้งแล้วนะครับ เร่งฝีเท้าหน่อย ให้วิ่งครับไม่ใช่คลาน!”พี่ปี3คนหนึ่งตะโกนขึ้น ทักน้องตินเนี่ยแหละ ผมปล่อยให้ไอ้เฌอมันวิ่งไปก่อนแล้วเพราะมีเพื่อนวิ่งไปมากระจายอยู่รอบโรงยิมผมเลยกะจะอู้แบบเนียนๆสักหน่อยแต่เสือกมีคนจับได้

ผมหันไปมองพี่คนนั้นตาเขียวปั๊ด!

ไหนๆก็โดนจับได้แล้วผมก็ขออู้ให้เต็มสตรีมหน่อย จ็อกกิ้งอ่ะครับพี่รู้จักป่ะ วิ่งเหยาะๆอ่ะ ก็ยังถือว่าวิ่งถูกป่ะ ผมโดนมองแรงเล็กน้อยแต่เพราะสภาพผมเหงื่อท่วมตัวดูไม่ไหวแล้วแถมยังมีผู้หญิงกับไอ้เนิร์ดบางคนยกธงขาวถอยออกไปนั่งชิดกำแพง การที่ผมอู้เลยไม่ใช่เรื่องสาหัสอะไรนัก

ระหว่างที่อู้ผมก็มองสำรวจกลุ่มพี่ว้ากเสียหน่อย

มีสิบกว่าคนได้ครับ แต่ละคนนี่หน้าโหดๆทั้งนั้น ถ้าเจอข้างนอกตอนมืดๆเปลี่ยวๆคงคิดว่าโจร ทั้งๆที่เพื่อนปีผมมีแต่พวกแว่น หรือพออยู่คณะนี้ไปนานๆไอ้แว่นทั้งหลายจะกลายร่างเป็นชายฉกรรจ์ได้? ดูสิ แต่ละคนทำหน้าขึงขังตะโกนกระตุ้นให้พวกเราวิ่งเย้วๆ ยังกับหมาต้อนแกะ

แน่นอนว่าในกลุ่มพี่ระเบียบไม่มีพี่ปกคนดังรวมอยู่ด้วยผมเลยแอบมองเข้าไปตรงโต๊ะของทีมพยาบาลและก็พบเข้ากับเจ้าของใบหน้าหล่อๆกำลังก้มหน้าก้มตาเล่นมือถืออย่างมีความสุข

สะ สบายอยู่คนเดียวเลยนะ!!

พี่คนอื่นที่เป็นพยาบาลผลัดกันเอาน้ำไปให้น้องที่วิ่งไม่ไหวแล้ว แต่พี่ปกแม่งไม่ขยับตูดไปไหนเลยซึ่งผมเดาว่าพี่มันคงบอกเพื่อนๆแบบ ‘เออ ไม่เป็นไร พวกมึงไปเหอะ เดี๋ยวกูเฝ้าของให้เอง’

อิจฉาโว้ยยยย ผมตัดสินใจแล้ว ถ้าขึ้นปี2เมื่อไหร่ผมจะไปอยู่ฝ่ายพยาบาล!!!!!!

พลั่ก!!

“แอ๊ฟ!!”

“ยืนเกะกะขวาง อ้าว ตินเองเหรอ เป็นไรมั้ย”

มึงชนกูจนหน้าทิ่มพื้นแล้วมึงก็หันมาด่ากู ถึงพอรู้ว่าคนที่มึงชนคือใครมึงจะเปลี่ยนมาใช้เสียงสองก็เถอะแต่กูโกรธธธ!!

แหมะ

ผมเงยหน้าขึ้นมาเตรียมโวยใส่ไอ้แว่นที่วิ่งไม่ดูตามาตาเรือมาชนผมกลิ้ง สายตาสั้นเพิ่มเหรอ ห๊า ไปตัดแว่นใหม่มั้ย หรือแม่ไม่ยอมตัดให้ เดี๋ยวปั๊ดต่อยแว่นแตก

แหมะ

ครับ ผมก็ได้แต่คิดในใจว่าจะด่ามันยังไงโดยไม่ได้พูดออกไป เนื่องจากตอนนี้ผมต้องพึ่งมันให้ประครองมาที่โต๊ะพยาบาล แขนผมข้างหนึ่งถูกแว่นหิ้วปีกอยู่ผมจึงใช้มืออีกข้างกุมจมูก

เลือดกำเดาผมไหลแหมะๆๆๆไม่หยุดจนเลือดแม่งท่วมมือ พี่ปกที่เงยหน้าขึ้นมาจากจอมือถือเบิกตากว้างมองเลือดบนหน้าผมแบบตกใจ

“เห้ยๆๆๆ ไอ้ดิว!!! น้องเลือดออก ไอ้ดิว!! มึงไม่ต้องเสริฟน้ำแดงแล้ว!!! มาดูน้องงง!!!!”คือพี่มึงก็อยู่ฝ่ายพยาบาลป่ะวะ ชีวิตนี้จะมีประโยชน์แค่เฝ้าของงี้อ่อ ทำไมแค่หาสำลีมาอุดจมูกผมถึงทำไมได้ ไม่เคยเจอคนเลือดกำเดาไหลเหรอ

“เชี่ยยยยยย เลือดท่วมเลยมึง น้องเป็นไรวะ!!!”พี่ดิวที่โดนเรียกตัวกลับมามีอาการแตกตื่นไม่แพ้กัน

“ติน ตินโดนผมชนครับ ไม่รู้ปากแตกรึป่าว ผมขอโทษ”แว่นกล่าว

“ไม่ ไม่ ไม่ แค่เลือดกำเดา...”แค่เปล่งเสียงแม่งสะเทือนไปยันจมูกทำให้เลือดพรั่งพรูออกมาอีกระลอก

“น้องตินนนนนนนนนนนนน”พี่ดิว ขอร้องอย่าลากเสียงชื่อผมยาว มันกลายเป็นคำว่าตีนนน

ในที่สุดพี่ปกกับพี่ดิวก็ช่วยกันปฐมพยาบาลผมแล้วเสร็จไปได้ด้วยดี ก็แค่เอาสำลีอุดจมูกเท่านั้นแหละ แต่เลือดมันหยุดไหลแล้วเลยยกความดีความชอบให้ฝ่ายพยาบาลเขาหน่อย ที่น่ารักที่สุดคือพวกพี่ๆลงความเห็นว่าให้ผมนั่งพักไม่ต้องไปซ้อมต่อแล้ววันนี้

“ในที่สุดก็ได้อู้...”ผมไหลตัวลงกับโต๊ะ นึกอยากหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเกมเหมือนคนข้างๆบ้างแต่เกรงใจเพื่อนร่วมรุ่นที่ยังต้องแหกปากร้องเพลงกันอยู่

“อู้ไม่ดีนะ”

“มีหน้ามาว่าคนอื่นด้วยเหรอ”

“เห็นด้วย?”

“พี่ปกอยู่ในสายตาผมตลอดแหละ”

“ไม่หยอดสักวันไม่ได้เหรอ”

“ชินแล้ว”ชินจริงๆครับ เจอหน้าผู้ชายคนนี้ต้องจีบมาร่วมทีม ร่างกายมันถูกสั่งการโดยอัตโนมัติ

“ทั้งสองคนดูสนิทกันดีนี่”อุ๊ย ลืมไปเลยว่าในโต๊ะตอนนี้ไม่ได้มีแค่ผมกับพี่ปกแต่มีพี่เจิญประธานรุ่นปี3อยู่ด้วย พี่เจิญวางเอกสารอะไรสักอย่างก่อนจะเท้าคางจ้องหน้าพี่ปกเพื่อจับผิด แต่คนหน้าเดียวอย่างพี่ปกจ้องให้ทะลุยังไงก็ไม่เจอพิรุธหรอกครับ

"เคยเจอกันที่ร้านจิ้มจุ่มไง”

“ไอ้ที่มึงพาน้องไปกินอ่ะเหรอ”

“บังเอิญเจอ”

“มึงคิดว่ากูเป็นใคร กูเจิญเพื่อนมึงนะเว้ย มึงกำลังทำหน้าของคนโกหกอยู่ คายความจริงออกมาซะ!!”

พี่เจิญแหละโกหก ผมก็มองอยู่ไม่เห็นว่าสีหน้าของพี่ปกมันจะเปลี่ยนไปตรงไหน เอาอะไรมาพูดว่าพี่ปกทำหน้าพิรุธ

“มึงเอาสมุดล่าลายเซ็นมาให้น้องดิ๊”พี่ปกคนจริง ไม่ใช่แค่เปลี่ยนเรื่องดื้อๆแต่แม่งใช้เพื่อนไปเอาสมุดที่พี่ระเบียบกำลังแจกให้เพื่อนผมอยู่ด้วย พี่เจิญก็เดินไปหยิบมาเล่มนึงแบบงงๆ พอได้รับมาผมก็เปิดดู

มันคือสมุดที่มีรายชื่อของรุ่นพี่ทุกคนทุกชั้นปีและช่องว่างสี่เหลี่ยมหลังรายชื่อเหล่านั้น

“พวกคุณทุกคนต้องล่าลายเซ็นของรุ่นพี่ในภาควิชาให้ครบ!! ภาคเรามีคนไม่มากผมเชื่อว่าพวกคุณจะทำสำเร็จภายใน 3สัปดาห์ ถ้าใครทำไม่สำเร็จจะต้องโดนลงโทษ!!! พวกพี่ทุกคนจะมีเควสเล็กๆให้พวกคุณทำเพื่อดูว่าคุณอยากได้ลายเซ็นของเขาจริงมั้ย คุณต้องแสดงสปิริตให้รุ่นพี่เห็น!!”

ผมเกลียดอะไรแบบนี้

กิจกรรมแบบนี้พวกตัวแสบหรือคนดังในรุ่นจะโดนแกล้งเป็นพิเศษ

โดนเละแน่กู

“พี่ปก ขอลายเซ็นหน่อยจิ”วิ๊งๆ ผมพยามส่งสายตาใสๆไปออดอ้อนอีกฝ่าย ก็มีพี่ปกนี่แหละที่ผมเชื่อถือได้ พี่จะไม่สั่งให้ทำอะไรแปลกๆใช่มั้ย ถ้าลายเซ็นแรกได้มาง่ายๆถือว่าเป็นฤกษ์งามยามดีเลยนะ

“มึงมีปากกาป่ะ”

“ยอมง่ายๆงี้เลยเหรอวะ”พี่เจิญถามอึ้งๆเพราะไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนตัวเองจะยอมหยิบสมุดไปเซ็นให้ผมตามคำขอร้องจริงๆ นับเป็นคนแรกของรุ่นที่ได้ลายเซ็นของรุ่นพี่มา พวกที่เหลือยังฟังพี่อัพ แอนด์ ดาวน์ อธิบายไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ

โฮ่ๆๆๆ

กูชนะ!!



---------------------------------

เฮียปกเป็นจอมอู้อันดับหนึ่งค่ะ ที่เฮียเลือกอยู่หน่วยพยาบาลก็เพราะมันอู้ได้แถมยังได้อู้อยู่กับเด็กน่ารักๆด้วย!! #เฮียรู้สึกคุ้มมั่กๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH6 - - 19-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 19-05-2018 09:31:08

 :pig4: :pig4: :pig4:

เอ๊ะ...ยังไงเนี่ย  เฮียเจิญคงดูเฮียปกออกเนอะ   ว่าป่ะ?

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH6 - - 19-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 19-05-2018 09:39:42

พี่ปกกกก :กอด1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH6 - - 19-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-05-2018 14:09:37

 :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH6 - - 19-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 20-05-2018 23:48:09

เฮียปกนี่บทจะให้ ก้อให้ง่ายๆเลย 5555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH7 - - 23-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 23-05-2018 19:04:59

ตอนที่7

“น้องตินๆ”

ระหว่างเดินหาที่นั่งรอเรียนคาบต่อไปกับพวกวูร์ฟอยู่ผมก็ถูกชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งกวักมือเรียก ผมไม่ค่อยอยากเดินเข้าไปหารุ่นพี่กลุ่มนี้เลยให้ตายเถิด แต่ถ้าไม่เข้าไปชีวิตผมอาจจะลำบากขึ้นกว่าเดิม

“ครับ?”

“พี่ชื่อโจอี้ อยู่ปี2 พี่อยากเซ็นชื่อในสมุดให้น้อง เอาปากกากับสมุดมาสิครับ”หน้าพี่เขาเหมือนซิ่วมาแล้วไม่ต่ำกว่า5ปี แก่ได้อีก ผมยื่นสมุดส่งให้พี่โจอี้ตามคำสั่ง แต่พี่แกรับไปวางเฉยๆแถมทำหน้าตากรุ้มกริ่มใส่ผมอีก

“แต่ก่อนพี่จะให้ลายเซ็นพี่อยากขออะไรตินอย่างหนึ่ง”

“ครับ?”

“ขอเบอร์หน่อยสิ ง่ายๆเองเนอะ สบายกว่าเต้นไก่ย่างอีก”

นี่ก็เป็นเหตุการณ์ที่ผมเตรียมใจไว้แล้วว่าต้องเกิดขึ้นแน่นอน

“แต่ผมชอบเต้นมากกว่านะครับ”ผมพยามหลีกเลี่ยงการแจกเบอร์โทรให้กลุ่มชายน่าสงสัยสุดชีวิต

“เป็นแค่ปี1อย่าหยิ่งนักเลย แอดเฟสไปก็ไม่ยอมรับ อยากโดนนักเหรอ”

นี่ก็เป็นคำขู่ที่ผมเตรียมใจไว้แล้วว่าต้องเจอเช่นกัน

ผมถอนหายใจเหนื่อยๆ และยื่นมือไปตรงหน้าอีกฝ่าย พยามฉีกยิ้มการค้าไปให้”งั้นไม่เป็นไรครับ ขอโทษที่ทำให้พี่โจอี้ต้องเสียเวลา ผมขอสมุดคืนดีกว่าครับ เพื่อนรอนานแล้ว”

ต้องชื่นชมพี่ปกเรื่องแสกนเพื่อนก่อนรับแอดเฟรนส์ให้ผมวันนั้นเลย ตั้งแต่ได้รับสมุดนี่มาผมก็ได้คุยกับรุ่นพี่หลายคน คนที่คุยกันรู้เรื่องก็มีแต่คนที่เป็นเฟรนส์กับผม

หมับ!

ไอ้พี่โจอี้มันคว้ามือของผมเอาไว้แล้วก็พยามดึงผมเข้าไปใกล้ ผมร้องเหวอด้วยความตกใจ เกือบจะถลาเข้าไปซบอกพี่มันอยู่แล้วโชคดีที่ได้เฌอเพื่อนรักเข้ามาคว้าแขนไว้ได้ทัน สภาพของผมตอนนี้เลยถูกพี่โจอี้ดึงแขนซ้ายเฌอดึงแขนขวาค้างเติ่ง

“โอ้ เพื่อนคนนี้ก็น่ารักดีนี่”เพื่อนของพี่โจอี้กล่าวขณะมองพินิจเพื่อนผม

อย่ามายุ่งกับเฌอนะโว้ยยยยย!!!!!

ผมสะบัดแขนพี่โจอี้ออกอย่างแรงและดึงตัวเฌอให้ถอยออกมา ไอ้หมาล่าที่ยืนอึ้งหาซีนให้ตัวเองไม่เจออยู่นานเดินเข้ามาขวางกลางระหว่างผมกับกลุ่มรุ่นพี่

“พวกเราต้องไปเรียนแล้ว ถ้ายังไงค่อยให้ตินมาขอลายเซ็นใหม่วันหลังแล้วกันนะครับ รบกวนขอสมุดคืนด้วย”วูร์ฟพยามเอ่ยอย่างสุภาพที่สุด แม้อีกฝ่ายจะหยาบคายแต่ก็ขึ้นชื่อว่ารุ่นพี่ ภายใต้ระบบโซตัสแบบนี้มีแต่ต้องเคารพอีกฝ่าย

ไอ้วูร์ฟยื่นมือออกไปเพื่อรับสมุดของผมแต่พี่โจอี้กลับปัดออกอย่างแรง

“กู-ไม่-คืน!!”

สามคำชัดๆได้ใจความ พี่โจอี้แอนด์เฟรนส์เก็บสมุดล่าลายเซ็นของผมเข้ากระเป๋าและพากันเดินจากไปด้วยใบหน้าสุดจะกวนส้นตีน ทิ้งให้ตินแอนด์เฟรนส์ยืนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

“ทะ ทำไงดี พี่เขาเอาสมุดของตินไปแล้ว...”เฌอกล่าวเสียงสั่น

“กูขอโทษ กูไม่น่าพูดจาไม่เข้าหูพี่เขาเลยว่ะ”หมาล่าออกอาการหูลู่หางตก

“ไม่เป็นไร ขอบคุณมึงมากที่ออกหน้าช่วยกู จุดนั้นพี่เขาจะหาเรื่องอยู่แล้ว พูดยังไงเขาก็ไม่คืน”กลายเป็นกูที่ต้องปลอบมึงได้ยังไงวะไอ้ล่า กูต้องเป็นคนเครียดเรื่องโดนจกสมุดไปมากกว่าป่ะ

ยอมรับว่าเครียดแต่ไม่มาก ผมทำใจไว้แต่แรกอยู่แล้ว เพราะยังไงผมก็ไม่มีวันได้ลายเซ็นของรุ่นพี่ครบทุกคน

พอยืนปลอบกันสักพักก็คิดได้ว่าต้องไปเรียนเหมือนกันพวกผมสามคนจึงสลัดเรื่องวุ่นวายออกจากสมองและเข้าคลาสตั้งใจเรียน พอเลิกเรียนพี่แสนรักกับเพื่อนอีกคนก็เดินเข้ามาในห้อง

“น้องๆทุกคนนน พี่แสนรักเอาคำใบ้ที่2มาให้ อย่าลืมหาพี่เทคให้เจอก่อนไปค่ายล่ะ ไม่งั้นจะโดนลงโทษน้า พี่เรียกชื่อใครให้ยกมือขึ้นนะครับ”จากนั้นพี่แกก็ขานชื่อทีละคน

เดาว่าคราวนี้พี่เทคคงจ่าชื่อรุ่นน้องที่หน้ากระดาษคำใบ้จากการที่น้องไปโพสต์ในกลุ่มเฟส

กระทั่งถึงคิวผม ผมที่นั่งหน้าพอดีแค่เอื้อมไปรับกระดาษจากมือของพี่รักโดยไม่ต้องลุกเดิน

ผมคลี่อ่านและเงียบไปเฌอเลยถามว่า”ได้คำใบ้อะไรเหรอ”

“ดอ”

“...”

รอบก่อนเป็นภาษาอังกฤษตัวอักษรเดียว คราวนี้มาเป็นภาษาไทยสองตัวอักษร แถมเป็นคำหยาบคายซะด้วย ผมขยำกระดาษในมืออย่างเกรี้ยวกราดและพูดเสียงรอดไรฟันว่า”อย่าให้รู้นะว่าใคร ขนมก็ไม่เคยจะให้ น้องกำลังเดือดร้อนเพราะเพื่อนตัวเองก็ไม่ช่วยกันสักแอะ ยังจะมาเขียนคำหยาบส่งให้กันอีก”

“ไม่ใช่ว่าพี่เทคมึงคือพี่โจอี้หรอกนะ”วูร์ฟทักแบบหวาดๆ

“ถ้าเป็นงั้นจริงกูยอมซิ่ว”

“บ้าเหรอ”แม้ปากจะปฏิเสธแต่เฌอน้อยก็มีสายตาลังเล”ลองขอให้พี่รักช่วยเรื่องสมุดลายเซ็นดูมั้ย”

“ตลก เดือดร้อนพี่เขาไปอีก ไร้สาระๆ พี่เขาแจกเสร็จพอดีไปกินข้าวกันเหอะ”เพราะพี่รักยืนอยู่ตรงหน้าพวกเรา ผมไม่อยากให้พี่เขาได้ยินและเก็บไปหนักใจ แค่เรื่องเรียนกับเรื่องกิจกรรมก็คงปวดหัวพอแล้ว

“อ่า วันนี้เรานัดเพื่อนม.ปลายที่เรียนคณะอื่นกินข้าวแล้วอ่ะ เพราะเห็นว่าคาบบ่ายมันเว้นไปตั้งสองชั่วโมง”คนตัวเล็กก้มหน้างุดๆ รู้สึกลำบากใจที่จะแยกตัวไปกินข้าวคนเดียว

กำลังจะบอกว่าไม่เป็นไรทว่าไอ้หมาล่าดันพูดแทรกขึ้นก่อน

“อ้าว กูก็นัดเพื่อนไว้เหมือนกันว่ะ ชิบละ มึงกินคนเดียวได้ป่าววะ”

“ด๊าย”ก็ไม่ได้งอนหรอกนะ แต่กลับมาจากกินข้าวกับเพื่อนแล้วช่วยง้อกูด้วย ผมสะบัดหน้าคว้ากระเป๋าเดินออกจากห้องบรรยาย ตรงไปโรงอาหารใต้ตึกคณะที่มีแต่อาหารรสชาติห่วยแตก ขนาดเพิ่งเข้ามาเรียนได้ไม่กี่วันยังเอียนจนแทบอ้วก พวกรุ่นพี่ที่อยู่มาหลายปีเขาทนกินเข้าไปได้ไงไม่รู้

ผมเลือกต่อคิวร้านข้าวมันไก่ซึ่งรสชาติเป็นกลางและคิวสั้นที่สุดก่อนเดินหาที่นั่ง

เนื่องจากผมมาค่อนข้างช้าโต๊ะส่วนใหญ่จึงถูกจับจองหมดแล้ว ผมต้องระเห็จไปนั่งโต๊ะตัวที่อยู่ข้างถังขยะ

เพื่อนก็เท กับข้าวก็หมาไม่แดก แถมยังต้องมานั่งกินข้างถังขยะ มีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ย

กึก

“ขอนั่งด้วยคน”

อาห์...มีสินะ อะไรที่แย่กว่านั้น

ผมเผลอกำช้อนในมือแน่น รู้สึกเย็นสันหลังวาบๆทั้งๆที่อากาศโคตรจะร้อน แม้ผมจะก้มหน้ามองจานลูกเดียวไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแต่ผมก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขาคือใคร

เสียงอันน่าสะอิดสะเอียนแบบนี้ แหวนรูปหัวกะโหลดสุดเห่ยที่มักใส่ติดนิ้วกลางแบบนี้ กับข้าวกระเพราไก่ไข่ดาวเมนูของคนสิ้นคิดที่มันมักจะสั่งทุกครั้งที่เข้าร้านอาหารตามสั่ง

“ไม่ได้เจอกันนานนะติน คณะเราเป็นไงบ้าง”

“ก็ดีนี่...กัปตัน”ผมเปล่งเสียงเข่นเขี้ยวรอดไรฟัน นัยน์ตาที่มีเพลิงแห่งความแค้นลุกโชติช่วงค่อยๆเงยขึ้นสบกับดวงตาที่ไม่มีความอนาทรณ์ร้อนใจใดๆของชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า

หึหึหึหึหึหึ

กัปตัน!

ไอ้กัปตัน!

ไอ้กัปตันทีม THE RIPPER ที่เฉดหัวผมออกมา!!

“ไม่สิ ตอนนี้ต้องเรียกว่าพี่รัมสินะ”

ไอ้เหี้ยรัม!!!!!

รัมในชุดนิสิตกระตุกรอยยิ้มมุมปาก มันตักข้าวขึ้นเคี้ยวด้วยท่าทีเป็นธรรมชาติ คนรอบข้างอาจจะมองว่านี่คือการกลับมาพบกันอีกครั้งของกัปตันและอดีตลูกทีมชื่อดัง ผมเห็นเด็กภาคคอมและภาคอื่นๆบางคนแอบชำเลืองตามองโต๊ะอาหารของเราสองคนอย่างสนใจ

“มีปัญหาตรงไหนก็ถามได้ ยังไงกูก็เป็นคนชวนมึงมาเรียนที่นี่เพราะคิดว่าจะได้ช่วยมึงติว มึงจะได้มีเวลาไปฝึกสกิลเพิ่ม อ้อ แต่กูคงไม่ต้องสอนแล้วสิ ก็มึงลาออกจากทีมเพื่อโฟกัสกับการเรียนแล้วนี่”

ตายซะเถอะ!!! อะจ๊ากกกกกกกก

ผมเงื้อส้อมขึ้นสุดปลายแขน กะจิ้มมือมันให้ทะลุติดคาโต๊ะ ทว่ามันกลับพูดคำพูดสั้นๆแต่เจ็บแสบแสนสาหัสกลับมา

“อะไร รู้ตัวว่าสู้ในเกมไม่ได้ก็เลยจะลงไม้ลงมืองั้นเหรอ หึ”

อะเฮือก ดาเมจแรงมาก เอามีดมาแทงกันยังจะดีซะกว่า

ผมสอบเข้าที่นี่เพราะตามมันมา ตอนนั้นยังรักกันดีไง แต่พอรู้ตัวว่าเป็นเบี้ยที่หมดประโยชน์แล้วผมก็ยิ่งอยากมาเรียนที่นี่ ผมจะต้องแก้แค้นมันให้ได้ การเดินสวนกับมันที่คณะจะคอยเติมเชื้อเพลิงในตัวผมให้ลุกขึ้นสู้ ผมคิดอะไรตื้นๆ พอมาเจอของจริงแล้วทุกอย่างมันตรงกันข้าม นอกจากจะไม่รู้สึกฮึดหรืออะไรแล้วผมยังรู้สึกเกร็งจนลำไส้พันกันเป็นเลขแปดไทย ทำได้แค่นั่งฮึดฮัดโง่ๆกัดฟันกินข้าวที่ไม่อร่อยข้างถังขยะกับผู้ชายที่ผมอยากโยนแม่งลงถังขยะแทบขาดใจ

“เอาจริงๆนะติน ถ้ามึงยอมแต่งครอสเดรสเหมือนเดิมกูอาจจะให้มึงกลับไปเป็นตัวสำรอง โตแล้วไม่น่ารักก็จริงแต่มึงก็ยังพอเรียกเรตติ้งให้ทีมได้อยู่ ว่าไง สนใจมั้ย ได้ข่าวว่าช่วงนี้เงินไม่พอใช้นี่”

มึงโกหก พี่ปกบอกว่ากูยังน่ารักอยู่!

“ขอปฏิเสธ”ถ้าจะให้กลับไปหามันผมยอมนอนใต้สะพานลอยดีกว่า

“นิสัยเสียที่สุดของมึงคือหัวรั้น ขี้เหวี่ยง ไม่ฟังใคร วันนั้นกูยังยื่นข้อเสนอให้มึงไม่จบมึงก็เข้ามาต่อยกูก่อน ตอนนั้นกูจะบอกให้มึงไปเปิดแชแนลใหม่ ชื่อ THE RIPPER GENY กับไอ้เท็น คอนเทนต์แบบ พวกมึงสองคนเล่นเกมด้วยกัน หยอกกันไปมา จีบกันกุ๊กกิ๊กขายพวกสาววาย ทำเงินได้อีกบาน”

เกลียดแม่ง

“พี่เท็นไม่ทำอะไรแบบนั้นแน่ ฝีมือระดับพี่เท็นควรจะได้เป็นตัวจริงหลังจากกูออกไป ใช่มั้ย...”

“ไม่นี่ พอน้องตินออก พี่เท็นก็ขอออกตาม ตอนนี้ไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ หึหึ รักกันขนาดนี้ น่าเสียดายที่ไม่ได้เปิดชาแนลตามแผนของกู แต่ไม่เป็นไร ถ้ามึงยอมกลับมากูจะให้มึงเลือกเลยว่ามึงจะเป็นคู่จิ้นกับลูกทีมคนไหน ไอ้นทก็ดีนะ เห็นมันก็ตามจีบมึงอยู่หนิ”

“ไอ้รัม!”

“อ๊ะๆ อย่าขึ้นเสียงกับรุ่นพี่สิวะ ไม่อยากได้เหรอลายเซ็นกูน่ะ”

กูไม่มีกระทั่งสมุด!

คำขู่นี้อ่อนมากไอ้รัมไยไหทองคำ!!

ที่สำคัญต่อให้ผมยังถือสมุดอยู่ผมก็ไม่ให้มันเซ็นหรอก เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่ายังไงผมก็ไม่มีทางล่าลายชื่อรุ่นพี่ได้ครบ เพราะในภาควิชาคอมพิวเตอร์มีไอ้รัม ปี4นี่ไงล่ะ!!

กึก

มีคนเดินมาวางจานข้าวบนโต๊ะเราแถมทิ้งตัวลงนั่งข้างพี่รัมขัดขวางการสนทนาสุดๆ

จิตใจของคนมาใหม่แม่งกล้าแกร่งสมกับเป็นชายที่ผมหมายตา

“โต๊ะมันเต็ม ขอนั่งด้วยคน”พี่ปกปราชญ์กล่าวเสียงเรียบ ไม่สนใจสายตาทิ่มแทงจากไอ้รัมสักแอะ คุณชายแกก้มหน้ารับประทานข้าวผัดในจานของตัวเองเงียบๆ

“เห้ๆ ข้าวเหลือไม่ถึงครึ่งแบบนี้ไม่ใช่หาโต๊ะนั่งไม่ได้แล้วม๊าง น้องปก”เมื่อสายตาอย่างเดียวทำอะไรพี่ปกไม่ได้ไอ้รัมก็เริ่มเปล่งเสียงเห่า

“เมื่อกี้ผมยืนกิน”พี่ปกแม่งตอแหลหน้าตาย ผมเห็นพี่เจิญกับพี่อัพ แอนด์ ดาวน์นั่งอยู่โต๊ะตรงโน้นแถมกำลังมองมายังพวกเราสามคนด้วยใบหน้าแตกตื่น พวกพี่แกคงงงว่าจู่ๆพี่ปกจะเปรี้ยวมาแทรกกลางระหว่างผมกับรัมทำไม

ทุกคนในโรงอาหารที่รู้จัก THE RIPPER คงคิดว่าพี่ปกเจ๋อมาก

แต่สำหรับผม ผมรู้

พี่ปกมาช่วยผมอ่ะ

ฮรึก จิตใจดีเหลือเกินผู้ชายคนนี้

รัมผู้ชั่วร้ายหายใจฮึดฮัด สมน้ำหน้า มีคนมาขัดใจมันบ้างซะก็ดี ช่วงหลังมานี้บ้าอำนาจชิบหาย

และแล้วมื้อกลางวันของผมก็ดีขึ้นหลายระดับ

ข้าวมันไก่หมาไม่แดก ถังขยะเน่าๆ อดีตกัปตันทีมคู่แค้น และพี่ปกปราชญ์ที่เข้ามาช่วย

เราสามคนต่างคนต่างกินข้าว กินเสร็จก็แยกย้ายกันอย่างอหิงสา



---------------------------------



พี่รัมเป็นผู้ชายแบดๆ ที่...หน้าตาดี แต่บังเอิญเรื่องมันบรรยายผ่านน้องตินซึ่งอคติบังตาอยู่ หน้าตาของพี่เขาเลยไม่มีบรรยายในเนื้อเรื่อง 55555555555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH7 - - 23-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 23-05-2018 20:50:19

น้องตินเอาพี่ปกไป ส่งอิพี่รัมมาทางนี้ จะตบแล้วจูบให้หายร้ายเลย!!

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH7 - - 23-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: koko0540 ที่ 23-05-2018 20:55:22

แง พี่ปกคนดี~~~

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH7 - - 23-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: onlyplease ที่ 23-05-2018 21:45:48

อยากอ่านอีกกกกก มาต่อหลายๆตอนหน่อยนะไรท์
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH7 - - 23-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 23-05-2018 21:54:50

พี่ปกมาช่วยน้องแล้ววววว  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH7 - - 23-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 23-05-2018 22:13:02

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH7 - - 23-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 23-05-2018 23:05:39

อ่านแล้วเกลียดแก อิรัมมมมม!!!!  :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH7 - - 23-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 24-05-2018 11:37:03

พี่ปก มีความแค้นส่วนตัว กับพี่รัมไม๊อะ หรือไงง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH7 - - 23-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 24-05-2018 12:02:18

พี่ปกจัดการมันเลยยยยยยย คือปากอิรัมมันน่าโดนตี_จิงๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.1 - - 26-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 26-05-2018 09:05:51

ตอนที่8

พี่โจอี้พยามทักหาผมว่าถ้าผมไม่ไปเอาสมุดคืนกับเจ้าตัวผมจะโดนพี่ว้ากลงโทษสถานหนัก

การทำสมุดหายแสดงออกว่าไม่ใส่ใจรุ่นพี่ มีโทษร้ายแรงกว่าการรวบรวมลายเซ็นของรุ่นพี่ไม่ครบหลายเท่า แต่ผมยอมตายดีกว่ายอมเสียเบอร์ให้พี่โจอี้ ตินตินคนนี้ไม่หวั่นแม้จะเจออุปสรรคใดๆ

“นี่...จะไม่เอาสมุดจริงเหรอ”เฌอเข้ามาดึงชายเสื้อของผมก่อนที่พวกเราจะเดินเข้าไปในโรงยิม

ตอนนี้พวกเราปี1ผ่านการซ้อมเชียร์โดยพี่ว้ากมาได้3สัปดาห์กว่าแล้ว และวันพรุ่งนี้ก็จะมีการขึ้นแสตนด์จริง นั่นแปลว่าการว้ากกำลังจะสิ้นสุดลงในไม่กี่วัน ผมควรจะดีใจเพราะพี่ปกจะให้คำตอบกับผมเสียทีแต่ก็ดีใจได้ไม่สิ้นเพราะเรื่องสมุดลายเซ็นบ้าๆที่โดนยึดไป

วันพรุ่งนี้รุ่นพี่จะขอเก็บสมุด

ใครได้ลายเซ็นไม่ครบจะโดนลงโทษสถานหนัก

ใครทำสมุดหายจะโดนลงโทษสถานหนักหนาสาหัส

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง เราเอาอยู่”คนเรามันต้องมีจุดยืน มาถึงขนาดนี้ยังไงก็โดนลงโทษอยู่ดี ผมกระชับมือน้อยๆของเฌอก่อนพากันเดินเข้ามานั่งตามตำแหน่งที่พี่ว้ากจัดเรียงไว้ ก็โชคดีอีกเหมือนเดิมเพราะมันเรียงตามลำดับไหล่และไอ้เตี้ยอย่างเราสองคนก็ได้นั่งข้างกัน

การซ้อมดำเนินไปอย่างทรหด พี่อัพ แอนด์ ดาวน์ ซึ่งผมมาทราบที่หลังว่าแกชื่ออัพ(น่าจะเดาได้แต่แรกป่าววะ) ตะโกนจนคอแหบคอแห้งตามหน้าที่ของเฮดว้าก ผมเห็นแล้วสงสาร อยากซื้อยาแก้ไอน้ำดำไปฝากพี่แกจับจิต คนที่ทำงานหนักก็ทำแม่งเข้าไป ไอ้พวกอู้ก็อู้กันซะ อย่างพี่เจิญประธานรุ่นวิ่งประสานงานกับภาคอื่นหัวหมุน ตัดภาพไปที่พี่ปกหน่วยพยาบาลซึ่งยึดตำแหน่งพนักงานเฝ้าโต๊ะแล้วก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนขยันอย่างพี่อัพและพี่เจิญถึงเลือกคบคนอย่างพี่ปก

พี่ปกฝ่ายพยาบาลวันนี้ก็ยังครองเก้าอี้นั่งสบายใจเฉิบ แต่วันนี้พี่แกไม่ได้เล่นมือถือเหมือนทุกครั้งเพราะมีใครบางคนนั่งจ้ออะไรไม่หยุดอยู่ข้างๆ

พี่รักคนเดิมเพิ่มเติมคือมีรอยฟกช้ำเต็มหน้ากำลังทำไม้ทำมือประกอบการพูดอย่างออกรส ผมไม่รู้ว่าพี่รักกำลังพูดเรื่องอะไรแต่พี่เขาดูใส่อารมณ์มาก ความคับแค้นใจมันสื่อผ่านมาทางสายตาของพี่แกจนคนมีความแค้นเหมือนกันอย่างผมสัมผัสได้

ไม่ว่าพี่รักโกรธแค้นอะไรใครอยู่ผมก็ภาวนาให้พี่แก้แค้นสำเร็จครับ สาธุ

“เอาล่ะ สิ่งสุดท้ายที่ผมจะฝากไว้ก่อนกลับก็คือ พรุ่งนี้พวกคุณห้ามลืมสมุดเด็ดขาด! ใครลืมเอามาผมจะถือว่าคุณไม่ต้องการเป็นรุ่นน้องของเรา!! และเราก็จะไม่นับคุณเป็นน้อง!!!”

เป็นประกาศที่จี๊ดใจได้อีก เพื่อนหลายคนถึงกับตั้งแจ้งเตือนในแอพนาฬิกาปลุกเพื่อกันลืมกันเลย

“และผมหวังว่าพวกคุณจะรวบรวมลายเซ็นของรุ่นพี่ได้ครบนะครับ ภาคเราปี2ถึงปี4มีรวมกันแค่สามร้อยคน มันไม่ใช่จำนวนที่มากเมื่อเทียบกับเวลาที่ให้!! ใครที่ได้มาไม่ครบผมก็มีสิทธิ์ที่จะลงโทษ พรุ่งนี้เที่ยงคือโอกาสสุดท้าย ขอให้ทุกคนโชคดี”

 

“ทำไมทำหน้าแปลกๆ”หลังจากส่งเฌอเสร็จพี่ปกก็ถามขึ้น

ผมที่กำลังเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่าง หันมาส่งยิ้มแหยๆให้อีกฝ่าย

“ไม่มีไร ตินแค่หิว”ต้องพูดว่าเครียดจนหิวมากกว่า ยิ่งใกล้เวลาตายเท่าไหร่ผมยิ่งกลัว

“มีปัญหาอะไรรึป่าว”

“ไม่...ไม่มี”



-----------------------------------

พี่รักคนดีไปทำอะไรมาหน้าถึงบวมช้ำไปหมด

คำใบ้ : ตอนที่ตินตินโอดครวญเรื่องสมุดน่ะ พี่รักได้ยินนะ (TvT)



วันนี้ขอมาสั้นๆหน่อยน้า พรุ่งนี้สัญญาว่าจะเอาอีกครึ่งนึงมาลงให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.1 - - 26-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 26-05-2018 14:00:53

ตินติน น่ารักเน๊อะ แต่ตินบอกว่าเฌอน่ารักกว่าว่างั้น
 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.1 - - 26-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 26-05-2018 23:57:30

พี่รักไปทำอะไรมา

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.2 - - 27-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 27-05-2018 07:55:22

ตอนที่8.2


“ไม่...ไม่มี”

“...”พี่เขาหันมามองหน้าผมอย่างจับผิด

“ไม่มีจริงๆ พี่ปกไม่เชื่อตินเหรอ”

“ยังได้ลายเซ็นไม่ครบ? ให้ช่วยมั้ย”

“ไม่ๆๆๆๆๆ เกือบครบแล้ว เหลือแค่ปี4บางคนอ่ะที่ไม่ค่อยมาเรียน หาตัวย๊ากยาก”ผมขอโทษที่โกหกครับพี่ปก แต่พี่ปกใจดีกับผมมามากพอแล้ว ผมอยากให้พี่เก็บความใจดีที่เหลือไว้ตอบตกลงร่วมทีมกับผมมากกว่า พรุ่งนี้ต่อให้ผมจะโดนเฮดว้ากฆ่าหมกส้วมแต่ผมก็จะผุดกลับมาเกิดใหม่เพื่อแก้แค้นไอ้รัมให้จงได้ ฉะนั้นพี่ไม่ต้องห่วงผมเรื่องพรุ่งนี้ ถึงลึกๆผมจะกลัวก็เถอะ กระซิกๆ

“เย็นนี้จะกินอะไร”พี่ปกเปลี่ยนเรื่อง

ทุกเย็นก่อนส่งผมเข้าหอพี่เขาจะจอดร้านข้าวริมทางให้ผมลงไปซื้ออาหารเย็น จอดร้านสะดวกซื้อให้ผมลงไปซื้อน้ำซื้อขนมเพราะพี่เขาไม่อยากให้ผมเดินออกจากซอยมาซื้อตอนมืดๆ

“อยากกินกับพี่ปกอ่า...”ผมพูดว่าอยากกินกับพี่ไม่ได้พูดว่าอยากกินพี่ ไม่ต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นก็ได้

ผมแค่คิดว่าพรุ่งนี้จะต้องเจอเรื่องอัปปรีย์ อย่างน้อยๆวันนี้ก็ขอกินข้าวให้อร่อยสักหน่อย

“งั้นไปตลาดข้างมอกัน”พี่เขาเลี้ยวรถทันทีที่ตัดสินใจได้

ตามใจกันตลอดงี้ผมก็เสียคนแย่สิ ผมแอบหันไปยิ้มกับตัวเอง ไม่อยากให้พี่ปกเห็นว่าผมกำลังดีใจอยู่

ตลาดข้างมอคือตลาดที่เน้นขายของกินกับเครื่องดื่ม คนกรุงที่ทำงานหรือมีบ้านแถวนี้ชอบมาเดินกันตอนเย็นๆ เด็กจากมหาลัยเดียวกันก็มีมาเดินบ้างแต่เป็นคนจากคณะอื่นเลยไม่มีใครเข้ามาทักทายพวกเรา ทำให้ผมมีเวลาโฟกัสกับของกินได้อย่างเต็มที่

“พี่ปก แวะร้านนี้ๆ เดี๋ยวตินเลี้ยงชามนึงเลย”มันคือร้านก๊วยเตี๋ยวเรือชามละสิบบาท ผมดึงแขนคนตัวสูงกว่าเข้ามานั่งและสั่งเส้นหมี่น้ำตกไม่ผักของตน ส่วนพี่ปกก็มักง่ายสั่งเหมือนผมอีกที่หนึ่ง

“ใจดีจังนะ เลี้ยงพี่ด้วย”พี่เขาประชดผมที่ทุ่มทุนควักกระเป๋าเลี้ยงเขาตั้งสิบบาทแบบนี้ยังไงกันฮึ

“หูยยยย พี่ปกอ่า ก็ตินมีงบเท่านี้นี่ ต้องเก็บเงินไปกินยำร้านนู้นอีก ไหนจะเค้กสามชิ้นร้อย พี่ปกหารกับตินม้า ตินกินสามชิ้นไม่หมดอ่า...”คนกำลังงุ้งงิ้งแปะคนขายดันเอาก๊วยเตี๋ยวมาเสริฟทำให้พี่เขาเลิกสนใจผม แปะนะแปะ ขัดจังหวะมาได้ ผมคีบเส้นเข้าปากแบบโกรธๆ ไม่ถึงสามคำก็หมดจาน ให้น้อยสมราคาจริงๆ ปริมาณขนาดนี้คงต้องกินสักห้าชามอ่ะกว่าจะอิ่ม

“พี่ปกชอบกินอะไร”ผมถามขณะดึงแขนพี่เขาเข้าไปซื้อหม่าล่า ผมไม่รู้หรอกว่าหม่าล่าคืออะไรแต่มันชื่อคล้ายๆไอ้วูร์ฟเพื่อนรัก แถมยังส่งกลิ่นหอมยั่วยวนใจอีก คราวนี้พี่ปกเป็นคนจ่ายเงินให้ พี่เขาบอกว่าสลับกันเลี้ยงซึ่งผมก็ว่ามันแฟร์ดี

“ข้าวต้มกับไข่เค็ม”

“เมนูประจำสิ้นเดือนผมเลย เอาดีๆดิ ตอนพี่ตกลงเข้าทีมกับผมผมจะได้เลี้ยง”ขอเนียนสักหน่อย พูดเหมือนพี่เขาเป็นส่วนหนึ่งของทีมผมไปแล้ว คิกคิก

“เสต็กวากิวที่โรงแรมเทสึกะ เมืองโกเบ”

“อันนี้ก็หรูเกิน!!!”ผมต้องตบมุกมั้ย นี่มุกใช่มั้ย หรือพี่เขาจะให้ผมพาบินไปเลี้ยงจริงๆ!?

“พี่ชอบจริงๆ เอาไว้หาโอกาสไปด้วยกัน พี่ออกค่าตั๋ว ตินออกค่าสเต็ก”

“ใจคอจะไปเช้าเย็นกลับเหรอครับ”

“พี่เคยนะ บินไปซื้อเกมแล้วก็กลับไทยมาเล่น”

โอ้มายก็อดดดด ญี่ปุ่นพี่อยู่ปากซอยบ้านเหรอครับ อะไรมันจะเสี้ยนเกมจัดต้องเล่นให้ได้เดี๋ยวนั้นเลย

“ยะ อย่างน้อยก็ค้างสักคืนสองคืนเถอะ”และแล้วการเดินตลาดของเราสองคนก็ถูกสอดแทรกด้วยทริปไปญี่ปุ่น ผมเคยไปนะครับสมัยยังอยู่ THE RIPPER ได้ค่าสปอนเซอร์มาเยอะไงเลยเก็บเงินไปเที่ยวญี่ปุ่นกับไอ้รัม แม่งงง คิดแล้วปี๊ดดดด มึงลืมคืนวันแห่งมิตรภาพสองเราไปได้ยังไง๊ ทำไมถึงใจร้ายขับไล่น้องตินตินคนดีมึงออกมา

 

สัพเพสัพตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์...

เมื่อคาบเรียนสุดท้ายสิ้นสุดลงผมก็ยกมือขึ้นพนมและท่องบทสวดในใจเพื่อปลงสังขาร

อีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้พี่จะเรียกเก็บสมุดและผมผู้ไม่มีสมุดก็จะถูกย่อยสลายเป็นปุ๋ยชีวภาพในสวนหย่อมข้างโรงยิม

“ติน ติน ติน!!!”

อย่าดึงสิเฌอ เรากำลังใช้สมาธิสวดมนต์อยู่ไม่เห็นเหรอ

“ตินๆๆๆ มีคนเจอสมุดตินด้วยล่ะ”พอลืมตาขึ้นมาก็เจอใบหน้าน่ารักของเฌอ มันยิ้มกว้างและชูสมุดในมือของมันอย่างดีใจ”เพื่อนเจอมันวางอยู่หน้าห้องเรียน แปะโพสต์อิทว่าฝากให้ตินน่ะ โชคดีจังเลย พี่โจอี้ใจดียอมคืนมาด้วย”

ผมว่าไม่ใช่อ่ะ

สมุดเจ้าปัญหาของผมสภาพยับเยิน ปกยู่ยี่ มีรอยตีนกับคราบเลือดฝากไว้ ไม่ว่าจะมองยังไงไอ้สมุดนี่ก็ผ่านสงครามตะลุมบอนมาชัดๆ ผมรับเศษซากของสมุดล่าลายเซ็นมาจากมือเพื่อนก่อนเปิดพลิกดูด้านใน แน่นอนว่ามันมีลายเซ็นของรุ่นพี่ไม่ถึงครึ่ง

แต่อย่างน้อยก็ได้คืนมาล่ะวะ

ผมคิดว่าคงมีพลเมืองดีเข้าไปกระทืบไอ้พี่โจอี้แอนด์เฟรนส์เพื่อเอาสมุดกลับมาให้ผม

ผมเดินเคียงคู่กับเฌอไปยังโรงยิ้มด้วยความรู้สึกปลื้มปิติ คณะนี้ยังมีคนดีๆเหลืออยู่อีกมาก ไม่ว่าคนที่นำมันกลับมาให้จะเป็นใครผมขอขอบคุณครับ คุณเป็นคนดีมาก ไว้ผมกลับมารวยผมจะพาคุณไปเลี้ยงข้าว

“เข้ามาแล้วนั่งประจำที่เลยครับ ไม่ต้องรอให้ผมสั่ง!!”พี่อัพยังคงปฏิบัติหน้าที่อย่างเคร่งครัดเหมือนเคย

แต่วันนี้ผมสังเกตว่าพวกรุ่นพี่มากันเยอะกว่าปกติ

คือวันธรรมดาพี่ปี2ปี3ที่ไม่ใช่ตัวหลักๆจะผลัดกันมาทว่าวันนี้คนที่ไม่เคยมาช่วยงานเพื่อนสักครั้งอย่างกลุ่มพี่โจอี้ยังมา ผมเห็นพี่แกยืนหน้าบูดเป็นตูดลิงอยู่ติดประตูทางออก ใบหน้าแก่ๆนั่นมีรอยแผลถูกกระทืบมาตามคาด

รอยตีนบนหน้าพี่โจอี้กับรอยเลือดบนสมุดผมอาจจะเกิดขึ้นในเวลาไล่เลี่ยกัน...

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.2 - - 27-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 27-05-2018 09:23:27

ตินน่าสงสารอ่ะ  :hao7: :hao7: :hao7: แต่พี่รักน่าสงสารกว่า อิอิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.2 - - 27-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: เปลว แว๊บแว๊บ ที่ 27-05-2018 13:26:24

เกลียดอิพี่รัมจริง แต่พี่ปกทูนหัวจองน้องงงง ฮืออออ ตินสู้ๆน้าาาาา คนแต่งสู้ๆค่า อต่งนิยายสนุกมาก รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.2 - - 27-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 27-05-2018 14:56:07

 :hao7: :hao7:
อะไรกัน สมุดล่ารายเลือดเหรอตินติน อย่าสร้างศัตรูมากน้าา พี่ปกคนเดียวดูแลไม่ไหวหรอก

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.2 - - 27-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: kong6336 ที่ 27-05-2018 15:18:01

พี่ปกของน้องงงงงง :o8: :-[ร๊ากกกกกกกกกกก :impress2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.2 - - 27-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 27-05-2018 15:40:57

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.2 - - 27-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 27-05-2018 18:54:28

พี่รักไปช่วยทวงสมุดให้น้องมาใช่ไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH8.2 - - 27-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 28-05-2018 13:42:46

เรื่องน่ารักมว้ากกกก ขออวยคนแต่งหน่อย ตามมาจากหนึ่งใจสีครามฮะ
ได้ขำน้องตินตินทุกตอนเลย ชอบมากๆฮะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9 - - 30-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 30-05-2018 18:31:49

ตอนที่9

            พี่อัพนำพวกเราซ้อมตามปกติ แม้พี่แกจะยังคงใช้เสียงดังและทำหน้าขึงขังแต่พวกเราเริ่มชินกับพี่แกแล้วเลยไม่ค่อยเกร็งจนเยี่ยวเล็ดเหมือนช่วงแรกๆ แถมวันนี้พี่เขายังเอ่ยปากชมพวกเราอยู่บ่อยครัง

“ดีมาก ผมให้พักสิบนาทีครับ ระหว่างนี้ให้นำสมุดลายเซ็นไปส่งพี่ระเบียบที่ยืนอยู่รอบๆ พวกเราจะเช็คว่าใครได้ไม่ครบและแยกออกมาลงโทษตามที่เคยตกลงกันไว้ หวังว่าวันนี้จะไม่มีคนลืมสมุดมานะครับ”

ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง ผมหยิบสมุดเน่าที่ว่างอยู่ข้างตัวขึ้นมาอย่างลังเล

“เอาไงดี พี่เขาจะโกรธมั้ยตอนเห็นสภาพมัน”เฌอถามตรงใจผมมาก ตอนได้คืนมาก็ดีใจอยู่หรอกแต่พอนั่งคิดดีๆแล้วบางทีถ้าผมเอาสมุดนี่ไปส่งอาจจะโดนโทษหนักกว่าเดิมก็ได้

ทำไมไม่รักษาของ!!! ทำไมมีรอยเท้า!!! กล้าเหยียบชื่อของรุ่นพี่แบบนี้มันหยามกันมากนะ!!!

โฮกกกกก พอจะจินตนาการภาพออกเลย

ศพไม่สวยแน่

ผมน้ำตาไหลพรากในใจ

“เฌอเอาไปส่งก่อนเถอะ เราขอคิดดูก่อน”ผมผลักหลังเพื่อนให้ไปต่อแถวพี่ระเบียบคนหนึ่งเพราะเห็นว่าเพื่อนในภาคคนอื่นไปต่อคิวกันหมดแล้ว ด้านผมที่ยืนอึกอักอยู่นั้นก็ถูกพี่อัพเดินเข้ามาทัก

“เป็นอะไรทำไมไม่ไปต่อแถวครับ”

แค่ปล่อยให้ผมยืนตัดสินใจเงียบๆคนเดียวผมก็เครียดจนสมองแทบระเบิดแล้ว พี่อย่ามาเร่งกันได้มั้ย

“ผม...ผม...”ถ้าเกิดไม่ตอบอะไรเลยต้องโดนไล่ไปต่อแถวแน่ แล้วพอพี่ระเบียบเห็นสภาพของสมุดผมก็จะโดนด่าเช็ด ฮืออออ

“พี่ถามทำไมไม่ตอบครับ”

“ผม ผม...ผม ไม่ได้...เอามา...”

กีสสสสสสสส ตอบอะไร๊ออกไป พี่อัพมีสีหน้าตกใจมากตอนที่ผมพูดประโยคฆ่าตัวตาย เมื่อพี่เขาอึ้งเสร็จก็ดันหลังผมให้ไปรวมกลุ่มกับเพื่อนที่ล่าลายเซ็นมาได้ไม่ครบ

“น้องคนนี้ลืมเอาสมุดมา”เฮดว้ากกล่าวกับพี่สตาฟปี2เสียงเรียบ

“พี่อัพ คือว่าน้องตินเขา...”พี่รักที่ยืนอยู่แถวนั้นรีบเดินเข้ามาพยามจะแก้ตัวให้ผม ส่วนพี่โจอี้กับเพื่อนหลุดหัวเราะออกเสียง ผมพยามไม่หันไปมองหน้าพี่เลวเพราะกลัวจะได้ศัตรูให้อาฆาตแค้นเพิ่มขึ้นอีกคน ผมได้แต่ก้มหน้าเงียบๆอย่างสำนึกผิด

“กูรู้ไอ้รัก มึงไม่ต้องกลัว ไอ้ปกบอกกูแล้ว”

เห ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่อัพอย่างสงสัย ผมกำลังจะถามว่าพี่ปกบอกอะไรและพี่อัพรู้อะไรแต่พี่เขาดันเดินกลับไปเรียกรวมปี1ที่ล่าลายชื่อได้ครบก่อน ผมเลยเบนสายตาไปหาพี่รักแทน คนถูกมองมีอาการอึกอัก พี่รักหัวเราะแห้งๆก่อนเผ่นไปอีกคน สุดท้ายพี่สตาฟผู้หญิงก็พาผมกับเพื่อนที่ล่าลายเซ็นไม่ครบอีกสิบกว่าคนไปยืนเรียงแถวด้านหน้า

เป็นนาทีที่เหี้ยมาก

สายตาของเพื่อนและรุ่นพี่ทุกคนจับจ้องมายังพวกเรา

เหมือนโดนประจานอ่ะมึ๊งงงงง

ตินไม่โอนะแบบเนี๊ยะ

“ผมผิดหวังมาก!!!”พี่อัพเริ่มกล่าว

ครับ ผมก็ผิดหวังเหมือนกัน ทำไมชีวิตผมต้องมาเจออะไรบัดซบแบบนี้ด้วยวะ

”ไหน!!! ลองบอกเหตุผลมาซิครับว่าทำไมถึงหาลายเซ็นมาไม่ครบ!!! ผมให้เวลาน้อยไปเหรอ!? ส่วนคุณ ลองพูดมาซิว่าทำไมถึงไม่ได้เอาสมุดมา”

อย่าถามกูคนแรก ขอเป็นคนที่สองก็ยังดี ขอโอกาสก๊อปคำตอบของไอ้คนแรกหน่อย

แต่ดันมีแค่ผมไงที่ลืมเอาสมุดมา พวกเพื่อนๆตกใจกันใหญ่เพราะไม่มีใครคิดว่าผมจะสมองฝ่อถึงขึ้นลืมไอเท็มที่สำคัญเท่าชีวิตแบบนี้ แต่ถ้าทุกคนมีตาทุกคนจะเห็นซากสมุดที่ผมพยามยัดไว้ในกระเป๋ากางเกง และทุกคนจะทราบว่าผมไม่ได้ลืมแต่ผมทำมันพัง

โฮกกกกกก ทางไหนกูก็ตายยยยยยย

“บอกมาสิครับ ผมกำลังถามเหตุผลอยู่นะครับ!!!”

อย่าตะคอกกกก ปากสั่นอยู่เนี่ย

ตึงๆๆๆๆๆๆ!!!!

เหี้ยๆๆๆๆ เสียงอะไร ใครทุบอะไร๊ อย่ามาบิวต์ตอนนี้ อกอีแป้นจะแตก!!

ผมย่นคอด้วยความตกใจเพราะระหว่างที่กำลังโดนพี่อัพเค้นเอาคำตอบก็มีไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ทุบเวทีข้างหลังผมจนเกิดเสียงดังสนั่น พวกปี1แตกตื่นตกใจกันใหญ่ ส่วนพวกปี2ปี3ก็ยืนกันเงียบกริบ

อย่าบอกนะว่าซีนนี้คือซีนปรากฎตัวของปี 4!?

ชัดเลย ใครแม่งเป็นคนจัดสคริปส์วะครับ? ทำไมถึงปล่อยลาสบอสออกมาตอนเนร้!! โฮรววววว

“ไอ้อัพ!!! เลิกถามอะไรไร้สาระได้แล้วเสียเวลาเปล่า พวกที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็คือพวกที่ไม่สนใจความเป็นพี่น้องในภาค!!! ไสหัวกลับไปนั่งที่ให้หมด ผมไม่อยากเห็นหน้า!!”

โฮกกกกกกกก

พี่หน้าโจร Lv.max ตะคอกใส่ผมกับเพื่อนกลุ่มที่ได้ลายเซ็นมาไม่ครบ ในกลุ่มนี้มีเพื่อนผู้หญิงอยู่4คนครับ พวกเธอกอดคอกันร้องไห้เลย สถานการณ์พีคถึงขีดสุด ผมรีบเปิดตูดกลับมานั่งที่แทบไม่ทัน นั่งตัวเกร็งรอดูว่าพี่ปี4จะจัดการกับสถานการณ์นี้ยังไงต่อไป

“พี่ระเบียบออกมายืนรวมกันข้างหน้า!!”

“ครับพี่แม็ค!!!!”

พี่แม็คผู้หน้าโจร Lv.max กอดอกกราดสายตามองพี่ว้ากด้วยใบหน้าถมึงทึง

“ทำไมน้องของพวกคุณถึงเป็นแบบนี้ พวกคุณไม่ได้สอนเหรอว่ารุ่นน้องต้องเคารพรุ่นพี่!!!”

ระหว่างที่พี่แม็คกำลังไล่บี้พี่ปี3อยู่นั้นผมเห็นพี่ปี4คนอื่นๆทยอยเดินกันเข้ามา หนึ่งในนั้นคือไอ้รัมครับ พวกเราประสานสายตากันโดยบังเอิญและมันเป็นฝ่ายที่ยกยิ้มและชูสองนิ้วมาให้เหมือนให้กำลังใจแต่ผมมองออกว่ามันกำลังเยาะเย้ยผมอยู่



-----------------------------

ทุกคนไม่ต้องกลัวพี่อัพจะไม่มีเหตุผลจนสั่งลงโทษน้องตินนะ เพราะพี่อัพเป็นเพื่อนซี้พี่ปกและ...ตำแหน่งเฮดว๊ากโดนเทคไปแล้ว โอเอ็มจี 5555555555555555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9 - - 30-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 30-05-2018 19:32:28

อิรัมโผล่ออกมาอีกแล้ววววว จะมาแกล้งอะไรน้องตินอีก กรูไม่ย๊อมมมมมมมม  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9 - - 30-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 30-05-2018 20:35:23

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9 - - 30-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 30-05-2018 21:13:07

กรี๊ดดดดดดดด

ตัดจบอะไรแบบเน้!!!!!!!!
ลุ้นเหมือนจะโดนว๊ากเอง แล้วอิพี่รัมก็โผล่มา
แล้วคนแต่งก็ตัดจบ
.
.
.
.

แล้วพี่ปกอยู่ไหน???

กลับมาต่ออีกนิดเถอะนะคนแต่ง พลีสสสสสสสสสสส

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9 - - 30-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 30-05-2018 21:21:03

โถ่ น้องตินตินของพี่  หมั่นไส้รับกับพวกโจ้อี้ พวกคนนิสัยไม่ดี ขอให้ลาสบอสปี4หันมาจัดการ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9 - - 30-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 31-05-2018 06:59:17

………

เดี๋ยวๆ. ตกลงพี่รัมดีหรือไม่ดี

หรือตินตินใจร้อนไม่ฟังพี่รัมให้จบอ่ะ

พี่ปี4 มาเคลียร์ให้น้องตินติน  หรือมาโซตัสรับน้องกันเนี่ย

โปรดติดตามตอนต่อไป 5555

 :z13:  :z13:  :z13:  :z13:  :z13:  :z13:



… อ้อ.  น้องเฌอน่าร้ากกกกก


 :hao3:  :hao3:  :hao3:  :hao3:  :hao3:  :hao3:


…

…

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9.2 - - 31-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 31-05-2018 18:38:17

ตอนที่9.2

ระหว่างที่พี่แม็คกำลังไล่บี้พี่ปี3อยู่นั้นผมเห็นพี่ปี4คนอื่นๆทยอยเดินกันเข้ามา หนึ่งในนั้นคือไอ้รัมครับ พวกเราประสานสายตากันโดยบังเอิญและมันเป็นฝ่ายที่ยกยิ้มและชูสองนิ้วมาให้เหมือนให้กำลังใจแต่ผมมองออกว่ามันกำลังเยาะเย้ยผมอยู่

“สอนแล้วครับ!!”

“แล้วทำไมน้องไม่ให้ความเคารพพวกเรา ปีนี้ถึงขนาดมีน้องที่เอาสมุดมาแต่แกล้งบอกว่าลืม!! มันเกิดอะไรขึ้นครับ!!”

ชิบหาย พี่แม็คมันรู้ได้ไงวะว่าผมมีสมุดอ่ะ

สายตาของเพื่อนหันมารวมกันอยู่ที่ผมทันทีเพราะมีแค่ผมคนเดียวที่บอกว่าลืมเอาสมุดมา

“เรื่องนี้ผมอธิบายได้ครับ!!!”พี่อัพก้าวออกมาข้างหน้า”น้องโดนพี่ปี2แกล้งยึดสมุดไปครับ กว่าจะเอาสมุดคืนมาได้สภาพมันก็ยับเยินหมดแล้ว น้องเลยไม่กล้าเอามาให้พวกเราตรวจครับ!!!”

พะ พี่อัพรู้

พี่อัพกำลังแก้ตัวให้ผม

โฮรววว พี่อัพ แอนด์ ดาวน์

เป็นคนดีสมแล้วที่พี่ปกรับเป็นเฟรนส์ให้ผมในเฟส

“แล้วรู้มั้ยว่าใครเป็นคนเอามาคืนให้!!!”

“คนที่เอาคืนมาคือ...”

“ผมไม่ได้ถามคุณ ผมกำลังถามน้องคนที่ไม่รู้จักรักษาของของตัวเอง น้องรู้มั้ยว่าพี่เทคของตัวเองเป็นใครและเขาพยามทำอะไรให้บ้าง!! รู้บ้างมั้ยว่าพี่เทคของตัวเองคือเจ้าของลอยเลือดบนสมุดนั่น แล้วน้องรู้มั้ยว่ามีพี่ปี3บางคนพยามทำตัวเป็นฮีโร่ออกหน้าไปชิงคืนมาให้”

“ทั้งหมดเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นจากรุ่นพี่ พวกเรารุ่นพี่จึงตัดสินใจรับผิดชอบกันเองโดยไม่บอกน้องครับ!!”พี่อัพรีบแย้ง

พราก

น้ำตากูเนี่ยไหลพรากเลย

เท่าที่ฟังสรุปได้ว่าพี่เทคของผมพยามไปแย่งสมุดคืนมาจากไอ้พี่โจอี้แต่พี่เขาโดนกระทืบกลับมา พี่เขาเลยไปขอให้พี่ปี3ช่วย และผมก็รู้ทันทีเลยว่าพี่เทคคนดีของผมคือใคร

ขอโทษครับที่ด่าอยู่ร่วมเดือนว่าไม่ยอมเอาขนมมาให้สักห่อ

ที่ยอมเสี่ยงตายเพื่อผมขนาดนี้พี่เอาใจผมไปเลยครับ

ขอบคุณมากพี่รัก

ผมมันโง่เอง คำใบ้ที่พี่ให้มันตรงตัวมาก Aดอ มากจากคำว่า adore ที่แปลว่ารัก แถมเมื่อวานหน้าพี่ยังมีรอยแผลเต็มไปหมด ฮรือ พี่รักของน้อง

“ส่วนพวกคุณที่ไม่คิดจะล่าลายเซ็นของรุ่นพี่ให้ครบ พวกคุณรู้บ้างมั้ยว่าพี่แต่ละคนต้องเสียสละอะไรเพื่อเราบ้าง อย่าคิดว่าเราซ้อม เราเหนื่อยแล้วจะบ่นจะด่าพี่เขายังไงก็ได้ พวกพี่เขาก็เป็นคน พี่เขาก็อยากกลับหอไปนอนตากแอร์ แต่ทุกคนก็ต้องอยู่เทคแคร์พวกเรา!!”

“พี่สวัสที่คอยเอาน้ำมาให้ พี่ปี2ที่คอยเอากระดาษลังมาพัดคลายร้อนให้ พี่พยาบาลที่เข้ามาถามตลอดว่าไม่สบายตรงไหนมั้ย พี่ระเบียบที่ต้องเล่นบทตัวร้ายเพื่อสอนให้พวกเราร้องเพลงคณะ!!! เคยเห็นความหวังดีจากรุ่นพี่ของพวกคุณบ้างมั้ย!!!”

อินครับ

พวกผู้หญิงน้ำตาร่วงกันระนาว ทั้งกลัวทั้งรู้สึกผิดที่ด่าพี่ว้ากสาดเสียเทเสียลับหลังมาร่วมเดือน

“พวกคุณเกลียดรุ่นพี่ที่บังคับพวกคุณมาซ้อมเชียร์กันนักใช่มั้ย ถ้างั้นผม ในฐานะปี4จะขอจัดการรุ่นพี่ที่รังแกพวกคุณ ปี2วิ่งรอบสนาม 30รอบ ปี3วิ่งรอบสนาม 50รอบ ส่วนพี่ระเบียบ! วิ่งร้อยรอบ!”

“ปี1พอใจรึยังครับ”

“ไม่ครับ!”ผมรีบตะโกนก่อนที่พวกพี่จะออกจากโรงยิมไปวิ่งรอบสนามบอลข้างๆ เพื่อนๆที่ดึงสติได้รีบตะโกนคำว่าไม่กันใหญ่

“หึ“พี่แม็คกระตุกยิ้ม”ถ้างั้นผมขอสั่งให้พวกที่ล่าลายเซ็นมาไม่ครบวิ่งแทนรุ่นพี่ 100รอบ!!”

นี่ก็ไม่เอ๊า ทำไมต้องมีใครวิ่ง ถ้ามีใครสักคนต้องวิ่งขอเป็นพี่แม็คแทนได้มั้ยครับ พี่อ่ะ สั่งคนอื่นดีนัก ไปวิ่งเองดิ

“คะ ครับ”

“เสียงเบาขนาดนี้แปลว่าพวกคุณไม่อยากวิ่งสินะ ดี!! ปี2ปี3รออะไรอยู่ ออกไปวิ่งรอบสนามสิครับ!!”

สถานการณ์โคตรบีบคั้นกูเล๊ยยยย

“ไม่ครับ ผมจะวิ่งเอง”หล่อไปสิ เรื่องนี้พระเอกชื่อตินตินเอง คราวนี้ผมลุกขึ้นยืนให้พี่แม็คแกรู้ว่ากูพร้อมวิ่งจริง ดีที่มีความเกรงใจเหลืออยู่ไม่งั้นผมวอร์มร่างกายโชว์แล้วอ่ะ

เหตุผลที่ผมออกหน้าเพราะผมอินครับ ผมไม่อยากให้พี่รักกับพี่ปี3ที่ช่วยเอาสมุดมาคืนให้โดนลงโทษอ่ะ และคนที่ทำให้เรื่องมันแย่สุดคือผมกับสมุดเน่าของผมด้วยไง

“กล้าหาญมากครับ!! งั้นคุณออกไปวิ่งคนเดียวส่วนคนที่เหลือให้นั่งรอในนี้จนกว่าคุณจะวิ่งเสร็จ”

อ้าว เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

คือผมพร้อมวิ่งก็จริงแต่ผมพร้อมวิ่งกับเพื่อนๆไง ไม่ใช่วิ่งเดี่ยวเปรี้ยวสุดซอยอยู่คนเดียว

“ให้ผมวิ่งกับเพื่อนด้วยเถอะครับ”โอ้วว เฌอเพื่อนรัก ผมมองคนไม่ผิดจริงๆ มึงเป็นเพื่อนที่ดีมาก มานี่มา มากอดคอกันวิ่งนะเพื่อนรัก

“ผมขอวิ่งด้วยครับ/หนูขออนุญาตวิ่งด้วยค่ะ”พอเฌอเริ่มเพื่อนที่เหลือก็รีบลุกขึ้นยืนเสนอตัวกันใหญ่

โอ้ มายเฟรนส์

“ไม่ครับ พวกเราพี่ระเบียบให้เวลาน้องน้อยเกินไปเอง พวกเราขอรับผิดชอบด้วยการวิ่งเองครับ!!”พี่อัพรีบออกหน้ามาปกป้องพวกเราเหล่าเจี๊ยบปี1

“พอ!!!!! อาสากันไม่หมดไม่สิ้นสักที งั้นผมขอตัวแทนแค่คนเดียววิ่ง ที่เหลือนั่งลงให้หมดครับ ผมบอกให้นั่งลง!!!”

พรึ่บ!!!

พี่แม็คต้องเป็นเฮดว้ากปีที่แล้วชัวร์ ใส่อินเนอร์จัดเต็มเว่อร์ ทุกคนยกเว้นปีสี่ที่ยืนล้อมอยู่รีบนั่งหัวหดกันแทบไม่ทัน

“ก้มหน้าลงครับปี1 หลับตาให้หมด อย่าให้ผมเห็นว่าใครกล้าเงยหน้าขึ้นมานะ!!!”

กลัวแล้วจ้า ตินจะไม่ขัดขืน

“ส่วนปี3 ในฐานะที่อบรมน้องไม่ดี ผมขอสั่งให้ตัวแทนของคุณวิ่งรอบโรงยิมนี้ไปเรื่อยๆจนกว่าผมจะสั่งให้หยุด!!!”

“...”

เพราะหลับตาอยู่ผมเลยไม่รู้ว่าใครคือคนที่ถูกเลือก แต่ผมได้ยินเสียงฮือฮามาจากจุดที่พวกพี่ปี3นั่งอยู่

“ปี3เงียบ!!! ผมเลือกเขาเพราะเมื่อเช้าเขาเพิ่งแสดงความเป็นฮีโร่ด้วยการเอาสมุดลายชื่อมาคืนให้น้อง ผมเชื่อว่าคราวนี้เขาก็เต็มใจเป็นฮีโร่ของพวกคุณเช่นกัน ผมเข้าใจถูกมั้ยครับ”

“ครับ!”

“คุณจะวิ่งจนกว่าผมจะสั่งให้หยุดใช่มั้ยครับ!!”

“ครับ!!!”

“ดี!!! งั้นเริ่มขยับขาสิ ยืนมองหน้าผมให้ได้อะไร!!!”

แม้จะมองไม่เห็นหน้าเจ้าของเสียงฝีเท้าที่กำลังวิ่งอยู่ แต่ผมจำเสียงของเขาได้ คำว่าครับของพี่คนนี้แม่งบาดลึกถึงขั้วหัวใจ

พี่ปกคนดีเจ้าเก่าของผมเอง

น้ำตากูแทบร่วงอีกรอบเลย



------------------------------------------

ถ้าพี่ปกเกิดปีเดียวกับพี่รัมเรื่องก็จบไปนานแล้ว แต่นี่ไม่ไง ถถถถ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9.2 - - 31-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 31-05-2018 18:55:23

โถ... พ่อคุณ พี่ปกคนดีของน้อง
พระเอกทีแท้ทรู!!!

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9.2 - - 31-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 31-05-2018 19:41:55

เอาอีพี่โจอี้น่ะไปวิ่งสามร้อยรอบเลยไป  :z6:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9.2 - - 31-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: kong6336 ที่ 31-05-2018 19:53:15

พี่ปกของน้องงงงงงงงง :o12: :o12:

พี่ปี4แค่แกล้งน้องๆใช่ไหมเนี่ย :katai1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9.2 - - 31-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: WaterProof ที่ 31-05-2018 21:30:30

ชอบบบบ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9.2 - - 31-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 31-05-2018 22:22:53

 :pig4: :pig4: :pig4:

ไม่ได้วิ่งจริงหรอก  เพราะปีหนึ่งหลับตาหมด   ดังนั้น...แค่เปิดเสียงซาวด์ประกอบก็พอ  อิอิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH9.2 - - 31-05-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 02-06-2018 09:22:39

แงงงง พี่ปกคนดีของน้อง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 02-06-2018 09:31:10

ตอนที่10

นาน

นานมาก

ไม่รู้ว่านั่งหลับตาอยู่แบบนี้นานเท่าไหร่แล้วแต่เสียงฝีเท้าของคนที่โดนลงโทษยังไม่หายไป

พี่ปกยังคงวิ่งอยู่

พี่เขาจะต้องวิ่งแบบนี้อีกนานแค่ไหน มันนานมาก ชนิดที่ถ้าคนวิ่งเป็นผมนะ คงเป็นลมแล้วฟื้นใหม่ไปสามรอบแล้ว

“มันเกินไปป่าววะ”เพื่อนข้างหลังกระซิบกัน

“เออ ไอ้เหี้ย กูสงสารคนวิ่งว่ะ”

“มึงว่าใครวะ”

“กูว่าพี่อัพ พี่แกเป็นเฮดว้ากนี่หว่า”

“เออๆ เชี่ย จบงานนี้กูจะกราบพี่อัพงามๆเลย”

“ปี1กระซิบกระซาบอะไรกันครับ!!!!”เสียงของพี่แม็คดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ

“ผมคิดว่ามันนานไปแล้ว เลยอยากขออนุญาตเปลี่ยนตัวไปวิ่งแทนพี่ครับ”บอกแล้วพระเอกเรื่องนี้ชื่อตินติน บอกตรงๆถ้าคนที่วิ่งหอบแฮ่กเป็นลูกหมาอยู่ตอนนี้ไม่ใช่พี่ปกผมไม่เอาตัวเข้าแลกขนาดนี้อ่ะ แต่นี่พี่ปกไง พี่ปกของผมอ่า อย่ามารังแกพี่ปกของผมมมมม

“ผมก็คิดเหมือนน้องครับ ขออนุญาตเปลี่ยนตัวกับเพื่อน!! กรุณาให้ผมไปวิ่งแทนเถอะ!! ผมเป็นคนนำสอนน้องมาตลอดหนึ่งเดือนนี้ ถ้าจะมีใครสักคนโดนลงโทษมันควรจะเป็นผมครับ!!”พี่อัพตะโกนขึ้นบ้าง

เพราะเสียงเสียงนี้ทำให้เพื่อนๆที่หลับตาอยู่ทุกคนรับรู้ว่าคนที่วิ่งอยู่ไม่ใช่พี่อัพ

“ผมไม่อนุญาต!!”

“พวกเราขอลุกนั่งจนกว่าพี่จะสั่งให้เพื่อนหยุดวิ่งครับ!”

“ใครอนุญาตให้พวกคุณทำอะไรแบบนี้ครับ ปี3นั่งลงเดี๋ยวนี้!”

โคตรมิตรภาพอ่ะ ตอนแรกได้ยินแค่เสียงพวกพี่ว้ากนับจังหวะ หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง แต่ตอนนี้เสียงมันดังมาจากทั่วสารทิศ รุ่นพี่ในโรงยิมทุกคนกำลังลงโทษตัวเอง

เอาไงดี ซีนนี้พวกเราชาวปี1ควรลุกขึ้นกอดคอกันลุกนั่งด้วยมั้ย จะกลายเป็นแย่งซีนพี่เขารึป่าว ผมควรเปรี้ยวเสนอตัวลุกขึ้นอีกครั้งป่ะ ถ้าทำจะโดนหาว่าวอนนาบีมั้ย

“เห้ย พวกเราลุกกันมั้ยวะ”เสียงสวรรค์ดังขึ้นมาจากไอ้สองคนที่อยู่ข้างหลังผม พวกเพื่อนๆที่อยากจะลุกแต่ไม่กล้าลุกพอมีคนนำก็พร้อมใจกันลืมตา สิ่งแรกที่คนอื่นทำหลังลืมตาคือลุกขึ้นยืนและกอดคอกันลุกนั่ง แต่สิ่งแรกที่ผมทำคือยืนขึ้นเพื่อมองหาพี่ปก

“เหี้ย ทำไมเป็นพี่ปกวะ”เพื่อนหลายคนหันตามสายตาผมเห็นพี่ปกเหงื่อแตกพลั่กวิ่งแบบพร้อมจะขาดใจตายห่าได้ทุกเมื่อ เสียงวิพากษ์วิจารณ์เกิดขึ้นพี่แม็คเลยว้ากขึ้นอีกครั้ง

“ปี1ลุกขึ้นยืนทำไมครับ!?”

“พะ พวกเรา ก็ขออนุญาตลุกนั่งจนกว่าพี่จะสั่งให้พี่ปกหยุดวิ่งครับ!!”ไอ้เนิร์ดเจ้าเก่าถูกสถานการณ์บังคับให้กลายเป็นทัพหน้า มันเอ่ยแบบกล้าๆกลัวๆแต่ก็พยามเป็นต้นเสียงนับจังหวะ หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง

แค่ห้ารอบผมก็หอบแล้วครับ

บอกแล้วว่าเกลียดการลุกนั่ง

ไอ้การลงโทษวิธีนี้มันเหนื่อยเร็วกว่าการวิ่งก็จริงแต่พี่ปกที่วิ่งมานานมากๆทรมาณกว่า พวกเรารู้ดีเลยกัดฟันลงโทษตัวเองต่อไป

“ขอโทษที่พวกเราไม่ใส่ใจการล่าลายชื่อรุ่นพี่ครับ!!”เนิร์ดกล่าว

/เหนื่อย/

“ขอโทษที่พวกเรามาซ้อมไม่ครบทุกคนสักวันครับ!!”เนิร์ดยังคงกล่าวต่อไป

/เหนื่อยมาก/

“ขอโทษที่พวกเราร้องเพลงคณะไม่มีพลัง ขอโทษที่พลิกพล็อพไม่พร้อมกันครับ!!”พยามเข้าเนิร์ด ต้องมีสักคำอ่ะที่เข้าหูพี่แม็คมัน

/เหนื่อยสุดๆ/

“พวกเราอยากเป็นรุ่นน้องที่ดี ได้โปรดให้โอกาสพวกเราด้วยนะครับ”

/เหนื่อยโฮกกกกกกกกกกกกกกกก/ ยังไม่โดนใจมึงอีกเหรอพี่แม๊กกกก

“พอ!!! ทุกคนหยุด ปี1ปี2ปี3 ไอ้ปกด้วย ทุกคนนั่งลง”

อะเฮือกกกกกกก ในที่สุดผม เอ๊ย พี่ปกของผมก็ได้พัก

พอได้รับคำสั่งปุ๊ปพี่ปกก็ทรุดตัวลงไปนอนกองกับพื้น หอบแบบคนหมดสภาพ พี่เขาหายใจเร็วมากจนผมกลัวจะขาดใจตายขึ้นมาจริงๆ พี่ฝ่ายพยาบาลรีบเข้าไปดูพี่ปก มีคนช่วยพัด ช่วยเอายาดมไปให้ ผมมองพี่เขาอยู่ตลอด ไม่ได้ฟังเลยว่าพี่แม๊กกำลังเอ่ยอะไรบ้าง

จากนั้นสักพักไฟในยิมก็ดับลง

พี่ปี2ทำบายศรีให้พวกเราครับ

แต่ผมไม่ได้สนไง ท่ามกลางความมืดผมเห็นเงาของพี่เจิญกับพี่อัพเข้าไปประคองพี่ปกและพากันออกจากโรงยิมไป

“เดี๋ยวเรามานะเฌอ ถ้าพี่รักมาหาฝากขอโทษด้วย”เราจะเฉลยพี่เทคกันในค่าย ไม่ใช่วันนี้ก็จริงแต่ผมกลัวว่าพี่รักมาหาแล้วไม่เจอผมพี่เขาจะเสียความรู้สึก แต่ยังไงตอนนี้ขอผมออกไปหาพี่ปกก่อนเถอะ

ผมเดินมาตามทางที่เห็นพวกพี่อัพเลี้ยวมา

ผมชั่งใจเพราะจำได้ว่าพี่ปกสั่งห้ามไม่ให้แสดงออกว่ารู้จักกัน แถมตอนนี้พี่อัพกับพี่เจิญยังช่วยกันพัดให้พี่ปกที่นั่งพิงผนังด้านนอกของโรงยิมขาสั่นหงั่กๆเป็นลูกกวางเพิ่งคลอด จังหวะที่ผมยืนเกาะขอบปูนซุ่มดูอยู่นั่นเองพี่อีกสองคนก็เอ่ยโต้เถียงกัน

“เหี้ยเอ๊ย แม่งเกิดอะไรขึ้นกันแน่ไอ้เจิญ!? ตามคิวกูต้องเป็นคนโดนวิ่งไม่ใช่เหรอวะ! ทำไมมึงถึงประสานงานกับพี่แม็คผิด” พี่อัพมีสีหน้าเกรี้ยวกราดจริงๆ ผิดกับความเกรี้ยวกราดที่เขาพยามแสดงตอนคุมระเบียบพวกผม

“ผิดกะผีน่ะสิ กูย้ำบทพี่มันไปชัดเจนมากว่าให้สั่งมึงวิ่ง และตอนสั่งให้วิ่งต้องประกาศชื่อว่าเป็นมึง! พวกน้องๆจะได้รู้สึกผิดและรีบลุกขึ้นมาขอโทษ มึงจะได้ไม่เหนื่อยวิ่งนาน!!”พี่เจิญประธานรุ่นกล่าวเสียงเครียด

“อ้าว กูก็ได้บทมาแบบนั้นเหมือนกัน แต่พอไอ้ปกโดนวิ่งกูก็เลยเข้าใจว่ามึงเปลี่ยนบท พวกปี3ที่เหลือก็งงกันหมด ไม่กล้าออกหน้าอะไรเพราะตัวคนประสานงานอย่างมึงเสือกไม่อยู่!!”

“อย่าโทษกู กูไปดูปี2ที่เตรียมบายศรีอยู่ ใครจะไปรู้ว่าพี่แม็คจะเล่นนอกบท ไอ้เหี้ยเอ๊ยยย อะไรวะเนี่ย ดูพี่แม่งทำกับเพื่อนกูดิ”พี่เจิญยีผมอย่างหงุดหงิด”กูว่าแล้วว่าช่วงนี้มึงแปลกไปไอ้ปก มึงมีปัญหาอะไรกับพี่รัมใช่มั้ย พี่แม็คมันถึงออกหน้าสั่งมึงแบบนี้!?”

“เออ มึงก็บ้า ตั้งแต่ที่เจ๋อเข้าไปนั่งแดกข้าวขัดคอพี่รัมกับน้องตินวันนั้นละ มึงก็รู้ว่าช่วงที่มีประชุมเชียร์อยู่อย่าทำอะไรให้ปี4ไม่พอใจ โว๊ยยยย”

คำพูดของพี่อัพเป็นสายฟ้าฟาด สมองผมถึงขั้นชา

ผม...เพราะผมเหรอ

เหตุผลที่พี่ปกไม่ให้ผมเข้าไปทักเขาจนกว่าจะรับน้องเสร็จเพราะพี่เขากลัวพี่รัมจะใช้อำนาจของปี4กลั่นแกล้งพวกเรา แต่สุดท้ายพี่เขาก็เข้าไปท้าทายพี่รัมด้วยตัวเองเพื่อช่วยผม เพราะข้าวมันไก่มื้อนั้นผมกินไม่อร่อยพี่ปกเลยมานั่งกินเป็นเพื่อน

เพราะผมอ่ะ

“แงงงงงงง”

ยืนร้องไห้แม่ง

ก็เพราะผมอ่ะ!! เพราะผมอ่า พี่ปกก็เลย... พี่ปกของน้องงงงงงงงง

พี่ทั้งสามคนที่นั่งกองกันอยู่บนพื้นหันมามองทางผมที่ยืนร้องไห้จ้าอยู่ตรงหัวมุมตึก ไหนๆก็โดนจับได้แล้วผมก็เลยค่อยๆเดินเข้าไปหาพี่ปก พี่เขามองกลับมาด้วยสายตาสงสัยระคนตกใจ

“ยะ...อย่าบอกนะ ว่า...เมื่อกี้ได้ยิน...หมดเลย”ขนาดนั่งพักมาตั้งนานพี่เขายังหายใจไม่เป็นจังหวะอยู่เลย พี่ปกคนดีของติน

“ตินขอโทษษษ ฮืออออ พี่ปกกกก”ตินขอโทษ ขอตินกอดหน่อยน้า ฮืออออ

ผมคิดว่าการขอโทษกับการคลานเข้าไปกอดอีกฝ่ายมันไม่ใช่การกระทำที่สอดคล้องกันนัก แต่ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นอ่ะ ไม่สนพี่อัพกับพี่เจิญที่งงเป็นไก่ตาแตกว่าผมร้องไห้ทำไมและขอโทษอะไรด้วย พี่ปกสะดุ้งแล้วก็พยามผลักผมออก

“พี่ปกโกรธตินเหรออออ โฮฮฮฮฮฮฮ”

“ไม่ ตัวพี่มีเหงื่อ สกปรก”

“จะกอดอ่า ไม่งั้นไม่หยุดร้องด้วย พี่ปกของน้องงงงง”

“อะ โอ๋ ไม่เป็น พี่ไม่เป็นไรแล้วนะคนดี”พี่ปกคงงงอ่ะว่าทำไมตัวเขาถึงกลายเป็นฝ่ายปลอบทั้งๆที่ตัวเขาเป็นผู้ถูกกระทำ แต่ผมสะกดคำว่าสติไม่เป็นไงตอนนี้ ได้แต่กอดคอพี่เขาแน่นเป็นลูกหมีโคอาล่าโดยมีมืออุ่นๆของพี่ปกคอยลูบหัวปลอบโยน

“ฮืออออ”

“ไม่อยู่บายศรีเหรอ ครั้งเดียวในชีวิตเลยนะ”

“พี่ปกไล่ผมทำไมหง่า ฮืออออ”

“ไม่ไล่ๆ พี่ไม่ไล่ติน พี่แค่กลัวว่าตินจะพลาดโมเมนต์สำคัญ”

“พี่ปกสำคัญกว่า”กระซิกๆ ผมถอนตัวออกมาเพราะกลัวน้ำมูกจะเปื้อนเสื้อพี่เขา น้ำตายังไหลพรากอยู่จนพี่อัพต้องเดินเข้าไปในยิมและกลับออกมาพร้อมกระดาษทิชชู่หนึ่งม้วน

“สรุปว่ามึงรู้จักน้องตินเลยโดนไอ้พี่รัมเขม่นเอาเหรอวะ”พี่เจิญถามเสียงเครียด

”แปลว่าน้องกับ THE RIPPER จบไม่สวยถูกมั้ย”พี่เจิญคนฉลาดวิเคราะห์ถูกเผง

“กะ ก็ จะพูดอย่างงั้นก็ได้...”ผมก้มหน้าจ๋อยๆ

“พี่เข้าใจแล้ว ถ้ายังไงเราพาไอ้ปกกลับคอนโดก่อนดีมั้ย มันจะได้พัก”พี่เจิญลูบหัวผมแบบปลอบๆ

“ตินไปด้วยได้มั้ย”

“ได้สิครับ”

“ไม่ พวกมึงต้องอยู่คุมงาน ส่วนตินก็ต้องอยู่กับเพื่อน”คนหมดสภาพเถียงไม่ดูสังขารตัวเอง

“ได้ไงวะไอ้ห่า แค่ลุกยังแทบไม่ขึ้นแล้วจะกลับคอนโดเองได้ยังไง คลานไปหรอมึง?”พี่อัพเถียงสู้

“กูมีวิธีของกู”

“ได้นอนให้มดแดกตายห่าอยู่ตรงนี้ทั้งคืนน่ะสิ ไม่รู้แหละ ให้พวกกูไปส่งมึงแล้วค่อยกลับมาก็ได้”พี่เจิญกล่าว

“เอ่อ...ถ้ายังไงพวกพี่ก็อยู่คุมทางนี้ ส่วนผมก็ไปส่งพี่ปก แบบนี้โอเคกว่าเนอะ ผมหายไปคนนึงก็ไม่กระทบอะไรกับงาน”พวกพี่สองคนหันไปมองหน้ากันเหมือนกำลังปรึกษากันผ่านสายตา ผ่านไปชั่วอึดใจพี่เจิญก็เดินเข้ามาลูบหัวผม

“ฝากดูแลเพื่อนพี่ด้วย ขอบคุณมากนะครับ”



------------------------------

อ่านตอนนี้แล้วในหัวมีแต่คำว่าพี่ปกของน้องงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 02-06-2018 10:57:40

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 02-06-2018 11:41:27

 :กอด1: :กอด1:
พี่ปกของน้องงงงงง อร้ายอะไรจะปานนั้น เขินนนนน
 :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 02-06-2018 11:52:00

พี่ปกของน้องงงงง พี่ปกคนดี ฮือออออ :hao5:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: lcortsess ที่ 02-06-2018 11:55:46

รีบต่อน่าาาาาาาา กำลังได้อารม อิอิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 02-06-2018 14:18:11

หวีดหนักมาก พี่ปกของน้องงงงงง. น่ารักมากเลยทั้งพี่ปกและน้องติน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 02-06-2018 15:00:42

ไอ้พี่รัมนี่มันชักยังไงๆแล้วนะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: kong6336 ที่ 02-06-2018 19:17:02

พี่ปกของน้องงงงงงงง :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 02-06-2018 21:09:09

พี่ปกคนดีของน้องงงงงงงง >\\\\\<

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: nonyny12 ที่ 03-06-2018 17:16:44

 :hao5: :hao5: แงงงงง พี่ปกของน้องงงง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: changemoo ที่ 03-06-2018 20:06:22

เราว่าถ้ามีแท็กในทวีต ขอเป็น พี่ปกของน้องงง
ฮือ คนดีมาก

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 03-06-2018 20:48:04

……


ถ้าไม่รักพี่ปกตอนนี้ จะไปรักพี่ปกตอนไหนนะ

พี่ปกของน้องตินติน


 :katai2-1:  :mew1:  :katai2-1:  :mew1:  :katai2-1:  :mew1:


……

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH10 - - 02-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 03-06-2018 22:06:46

 :hao5: พี่ปกคนดี ...

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH11 - - 07-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 07-06-2018 18:30:58

ตอนที่11

“พะ...พี่ปก ทำตัวให้มันเบาๆหน่อยสิ”พอผมพูดออกมาแบบนั้นคนที่ผมกำลังประครองอยู่ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

ตอนนี้พวกเรากำลังเดินออกมานอกมอเพื่อโบกแท็กซี่ เนื่องจากพี่ปกมีอาการขาสั่น แม้เจ้าตัวจะยืนกรานว่าสามารถขับรถกลับเองได้แต่ผมยังไม่พร้อมรถคว่ำตายพร้อมพี่แกจริงๆเลยขอร้องแกมบังคับให้ใช้แท็กซี่แทน แต่ระยะทางจากโรงยิมคณะมาที่ถนนใหญ่ก็ไม่ใช่ใกล้ๆ ผมที่หิ้วปีกคนหมดสภาพมายังไม่เกินสามร้อยเมตรก็ออกอาการหอบ

ขอโทษครับ ตินมันอ่อนแอ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปตินจะออกกำลังกายให้มากขึ้น

พี่ปกคงดูแล้วว่าผมไม่รอดพี่แกเลยชักแขนกลับและเดินตัวปลิวนำผมไป

“พี่ปก ตินขอโทษ พี่ปกไม่หนักเลย มาให้ตินประครองเถอะน้า”

“ไม่เป็นไร พี่ไม่ได้ขาเจ็บ”

“แต่พี่ปกเหนื่อย”

“หายเหนื่อยแล้ว”

“พี่ปกขาสั่นกึกๆ”

“ถ้าให้ตินประครองวันนี้พี่คงไม่ถึงหอ”

คนใจร้าย! ผมเม้มปากแน่น ใจอยากจะเถียงต่อแต่กลัวพี่เขาโกรธเลยได้แต่เดินตามใกล้ๆอย่างเป็นห่วงกลัวว่าพี่เขาจะทรุดไประหว่างทาง แต่ปรากฏว่าพวกเราสามารถออกมาข้างนอกโดนสวัสดิภาพ แถมพี่แกยังสามารถโบกรถเอง ขึ้นไปนั่งพร้อมบอกทางเองเสร็จสรรพ

สรุปกูเนี่ยไม่มีประโยชน์อะไรเลย

ผมขึ้นไปนั่งจ๋องข้างๆพี่ปกที่ทอดสายตาออกไปมองนอกหน้าต่าง

“ตินขอโทษ”

เป็นอีกครั้งที่พี่ปกเลิกคิ้วสงสัย แต่ไม่ได้ถามหรือพูดอะไรกลับมา แต่ผมชินกับนิสัยพูดน้อยของอีกฝ่ายแล้วเลยคอยสังเกตสีหน้าพี่เขาตลอด

“ตินไม่มีประโยชน์เลย ทำให้พี่เดือดร้อนแท้ๆ”

นั่งจ๋อย คอตก มองปลายเท้าตัวเองซึมๆ

แม้จะเล่นละครตีบทเศร้าให้พี่เขาดูบ่อยๆแต่คราวนี้ผมรู้สึกผิดจากใจจริงๆนะ พี่ปกจะเชื่อเด็กเลี้ยงแกะอย่างผมมั้ย

“ตอนเย็นรถติด พี่ขอหลับสักงีบนะ”

หงูยยยย เย็นชา ตัดบท ไร้เยื่อใย พี่เขาต้องเข้าใจว่าผมกำลังตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จอีกแน่ๆถึงได้มีรีแอคชั่นหมางเมินขนาดนี้

“ดะ ได้ เดี๋ยวถึงแล้วตินปลุก”ผมได้แต่ตอบเสียงเจื่อนๆ

ระหว่างที่กำลังคิดสะระตะว่าจะเรียกความไว้เนื้อเชื่อใจกลับมายังไงดีคนที่นั่งข้างๆผมก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิด

“อ๊ะ...”

“ก็บอกว่าขอนอนไง”พี่ปกลืมตาขึ้นมาดุผมที่ส่งเสียงดัง

“อะ อื้อ...”

พี่เขานอนตักผม!

พี่ปกกำลังนอนตักผม!!

นั่งตัวเกร็งเลยสิทีนี้ ผมไม่กล้าแม้แต่หายใจแรงอ่ะ ที่บอกว่าจะนอนเมื่อกี้แปลความได้ว่าขอนอนตักงั้นเหรอ งั้นก็หมายความว่าพี่ปกไม่ได้ห่างเหินออกไปแต่ขยับเข้ามาใกล้อีกน่ะสิ อู้หู ถ้าจะทำกับใจผมขนาดนี้นะ รับผิดชอบด้วยการตั้งทีมกับผมเลย

ดูท่าพี่ปกจะเหนื่อยมากจริงแค่เก๊กว่าตัวเองสบายดี เพราะไม่ถึงครึ่งนาทีพี่เขาก็หลับไปแล้ว

ผมนั่งมองใบหน้าหล่อเพอร์เฟ็คของอีกฝ่ายด้วยความภาคภูมิ(?) แค่จินตนาการถึงวันที่พวกได้แชมป์รายการใหญ่ด้วยกัน เอาถ้วยรางวัลไปฟาดหน้าไอ้รัมเอาให้เลือดกลบปาก แค่นี้ผมก็อดนั่งยิ้มคนเดียวไม่ได้

คนขับต้องคิดว่าผมแอบชอบพี่ปกแน่ๆอ่ะ มีอย่างที่ไหนนั่งมองหน้าเขาไปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไป

“คึกคึกคึกคึกคึก”ทว่าพอผมหลุดเสียงหัวเราะโรคจิตออกมาพี่คนขับก็ดูระแวงๆเหมือนกำลังคิดว่าผมวางยาพี่ปกและกำลังจะจับปล้ำ ฮ่าๆ ช่างเป็นคนขับช่างมโนจริงๆ ฮิฮิ ผมก็แค่ตื่นเต้นอยากแก้แค้นไอ้รัมมันเร็วๆเท่านั้นเอ๊งงงง

“คอนโดนั้นใช่มั้ยครับ”พี่คนขับถามขึ้น

“อ่า เอิ่ม...”กูไม่รู้โว้ยครับ มาครั้งแรกเหมือนพี่อ่ะ พี่ถามผมแล้วผมจะถามใคร

“พี่ปกครับ จะถึงแล้วครับ ตึกนั้นใช่มั้ยครับ”ก็ถามเจ้าของห้องเขาไง ผมเขย่าตัวพี่ชายสุดหล่อเบาๆ พี่เขางัวเงียตื่นขึ้นมามองไปรอบๆก่อนพยักหน้าหงึกหงัก ปิดท้ายด้วยการหาวหนึ่งที

ผมอาศัยจังหวะที่พี่เขายังตื่นไม่เต็มตาชิงจ่ายเงินค่าแท็กซี่ให้ แอบมองเศษเงินที่เหลือหลังหักค่ารถแล้วก็ใจหายหน่อยๆ แต่ผมเป็นคนจนที่มีจิตสำนึกกตัญญูรู้คุณ แค่ค่ารถไม่ถึงร้อยผมออกให้ได้สบายมาก ผม...ผมจะรับเงินที่พี่ปกยืนให้หลังจากพวกเราลงมายืนอยู่หน้าคอนโดไม่ได้เด็ดขาด!!

ตะ แต่มันนั่นมันแบงค์ห้าร้อย

ไม่ได้ๆ ไอ้ติน แกจะต้องรับผิดชอบที่ทำให้พี่เขาถูกสั่งวิ่งจนขาลาก

ผมกัดฟันดันมือของพี่ปกออก

“รับไปสิ อุตส่ามาส่งพี่แล้วยังต้องเสียเงินอีก”

“ยะ อย่ามาดูถูกความหวังดีของคนอื่นแบบนี้นะ”หากการไม่รับเงินจำนวนนี้มันจะซื้อใจของพี่ได้ตินก็ยอมแลก! ตะ แต่ถ้าพี่ยืนกรานอยากจะให้ขนาดนี้ล่ะก็ตินก็คงต้องรับไว้อย่างช่วยไม่ได้

“พี่ขอโทษ คราวหลังพี่จะระวัง”

ผมเริ่มใจอ่อนกับเจ้าแบงค์ม่วงใบนั้น ทว่าพี่เขายัดมันกลับเข้ากระเป๋าสตางค์เสียก่อน

ผมนี่แอบกลืนน้ำลายอย่างเสียดายเลย

 “อ่า อืม แฮ่ๆ งั้นวันนี้ตินกลับเลยน้า”

“กลับไปไหน”

“อ้าว ก็กลับหอ”

“ตอนนี้เนี่ยนะ”

พี่ไม่ให้ผมกลับตอนนี้แล้วจะให้ผมกลับตอนไหนครับ นาฬิกาบอกเวลาหน้าคอนโดพี่มันแสดงตัวเลข 19:37 แปลว่าพวกคนงานในซอยหอผมกำลังจะออกมาตั้งวงเหล้ากัน ถ้าผมกลับช้ากว่านี้ผมก็กลัวโดนฉุดเป็นเหมือนกันนะ

“ขึ้นไปข้างบนสิ กินข้าวกัน”

อ้อ พี่เขาหมายถึงพี่เขาไม่อยากเตรียมอาหารเย็นและล้างจานเองเพราะลุกนั่งไม่สะดวกเลยอยากให้ผมอยู่ดูแลในส่วนนี้ก่อนสินะ ผมพยักหน้าและรีบเดินตามคนตัวสูงกว่าเขาไปในคอนโดทันที  คอนโดของพี่เขาไม่ใช่คอนโดหรูเลิศหรือเพนเฮาส์อลังกาลอะไรเบอร์นั้น แต่ก็เป็นคอนโดมีระดับสมฐานะเมื่อเทียบกับราคารถที่พี่เขาขับ

ห้องของพี่ปกอยู่ชั้น 7 จากทั้งหมด 12ชั้นครับ เป็นห้องริมสุดเลยมีพื้นที่ใช้สอยค่อนข้างกว้าง มี2ห้องนอน 2ห้องน้ำ 1ห้องนั่งเล่นและ โซนครัวที่มีเคาเตอร์บาร์สุดพรีเมี่ยม ผมแอบๆมองสำรวจห้องของพี่เขาก่อนหันมาถามกับคนที่เดินไปนั่งตรงโซฟาว่า

“เย็นนี้พี่ปกจะกินอะไรเหรอครับ แล้วแถวนี้มีร้านไหนแนะนำมั้ย”

“หน้าตู้เย็นมีเบอร์ร้านตามสั่งอยู่ เราแค่โทรไป เดี๋ยวเขาจะเอาขึ้นมาส่งให้เอง”

“พี่ปกเอาอะไรครับ”ผมเอ่ยถามพลางจิ้มเบอร์ที่แปะอยู่หน้าตู้เย็นไปพลาง

“เอาเหมือนติน”

พี่จะผลักภาระมาให้ผมแบบนี้ไม่ได้นะ!! เดือดร้อนผมต้องมานั่งเดาใจอีกว่าคนอย่างพี่ปกชอบกินอะไร

วันนั้นพี่เขาพาไปกินจิ้มจุ่มแสดงว่าพี่เขากินเผ็ดได้ และอาจจะชอบอะไรแซ่บๆ”งั้นผมสั่งต้มแซ่บกระดูกหมูแล้วก็ไข่เจียวละกัน โอเคมั้ยครับ”

เมื่อพี่ปกพยักหน้าก็เป็นอันว่าตกลง ผมกดโทรสั่งและไม่นานหลังจากนั้นก็มีคนมากดออดหน้าห้อง ตอนผมเปิดประตูออกไปรับของป้าคนขายก็กล่าวกับผมว่า”ตายจริง ป้าไม่รู้ว่าวันนี้มีแขกเลยเอาจานข้าวมาใบเดียว ถ้ายังไงเดี๋ยวป้าลงไปเอามาให้ใหม่ รอสักครู่นะคะ”

แม้จะไม่เข้าใจเท่าไหร่แต่ผมก็รับถุงกับข้าวและจานชามช้อนส้อมเข้ามาวางบนโต๊ะครัว

“เขาให้จานมาทำไมเหรอพี่ปก”

“เราจะได้ไม่ต้องล้างเองไง”

“แปลว่าพอกินเสร็จก็โทรตามป้าขึ้นมาเก็บจานไปล้างอีกรอบเนี่ยนะ!?”

“อืม”

“งั้น พี่ปกจะให้ผมอยู่ทำไมอ่ะ”ผมคิดว่าพี่เขาขี้เกียจลงไปซื้อกับข้าว ขี้เกียจล้างจานเลยอยากให้ผมอยู่ช่วย แต่ในเมื่อทุกขั้นตอนสามารถลุล่วงด้วยการกดโทรศัพท์แล้วตินตินคนนี้จะเหลือประโยชน์อะไรอีก ตอบบบบบบ

“ก็กินข้าวด้วยกันไง”

ประโยชนน์ของผมคือแดกฟรีแล้วก็เปิดตูดกลับหอเนี่ยนะ!?

ผมงงใจกับผู้ชายคนนี้มากแต่ก็ยอมตามใจอีกฝ่าย รอไม่นานป้าก็เอาจานข้าวขึ้นมาให้ พวกเรานั่งทานมื้อเย็นกันเงียบๆ พอทานเสร็จก็โทรตามป้าอีกรอบ ทุกอย่างสะดวกสบายจนน่ากลัว ไม่คิดเลยว่าร้านข้าวแกงใต้คอนโดแพงๆจะต้องเซอร์วิสลูกค้าขนาดนี้

“หง่า...งั้นผม ขอตัวกลับก่อนนะ”

“กลับไปไหน?”

“หอไง”

“อ้าว”

“หือ”

ผมงงหรือพี่เขางงกันครับ พอผมบอกว่าจะกลับหอทำไมพี่เขาต้องร้องอ้าวแถมทำหน้างงใส่ผมแบบนั้น

“มืดแล้ว กลับตอนนี้ไม่ได้”

“ละ แล้วพี่จะให้ผมไปนอนที่ไหน”ถึงจะเป็นพี่ปกแต่มุกนี้ผมไม่ขำด้วยนะ

“ที่นี่ไง”

“อ๋อ ที่แท้ก็ให้นอนที่นี่ ห๊ะ อะไรนะ ให้ผมนอนด้วยเหรอ งุ้ย เขิน”

“พี่มีห้องนอน2ห้อง”

ก๊ะด๊ายยยยยยยยยยยย ขอโทษที่คิดไปไกลว่าจะได้นอนข้างกัน ตินตินผิดเองที่ลืมว่าคอนโดพี่มันกว้างไม่เหมือนหอพักรูหนูที่ผมใช้ซุกหัวนอนอยู่ที่แค่ก้าวลงจากเตียงก็ชนตู้เสื้อผ้า! ชริ๊

พี่ปกเขาหายไปคัดเสื้อนอนให้ผมนานมากกกก เข้าใจว่าไม่มีไซส์ทั้งเสื้อทั้งกางเกง กลับออกมาอีกทีพร้อมกางเกงบอลที่พอจะปรับรอบเอวด้วยการผู้เชือกได้และเสื้อยืดสีขาวอีกหนึ่งตัว ผมรับชุดนั้นมาก่อนเข้าไปอาบน้ำ ผมแฮปปี้กับห้องน้ำที่นี่มากเพราะมันใหม่แล้วก็กว้าง ตรงกันข้ามกับห้องน้ำที่หอผม

ผมคงพิศวาสส้วมห้องนี้เกินไปหน่อยพอออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอพี่ปกแล้ว สงสัยพี่เขาอาบอีกห้องเสร็จจนเข้าไปหลับได้สามตื่นละ

รู้สึกห่างเหินแฮะ

ผมคิดว่าการเข้านอนโดยไม่บอกฝันดีกันมันห่างเหินเกินไปเลยตัดสินใจเคาะห้องนอนใหญ่ รอจนคนด้านในขานรับจึงเปิดประตูเข้าไป พี่ปกยังไม่หลับ เขากำลังเล่นโน้ตบุคอยู่บนเตียง พอผมเดินเข้าไปเขาก็กวาดสายตามองสารร่างของผมด้วยแววตาประหลาด ไม่อยากจะเล่าว่าตอนนี้ผมเหมือนคนเอาปลอกหมอนมาใส่ ใครใช้ให้เสื้อพี่เขามันใหญ่กว่าตัวผมขนาดนั้นเล่า!

“พี่ปกทำไรอยู่เหรอ”

“เล่นเกม”

“อ๊า!!”จริงด้วย เกม!!

ผมรีบกระโจนขึ้นไปบนเตียงของอีกฝ่ายทันที ความเกรงใจก่อนหน้านี้มลายหายไป เมื่อได้ยินคำว่าเกมทำให้ผมนึกออกว่าวันนี้ยังไม่ได้ล็อคอินเข้าไปทำเควสรายวันเลย ไม่ได้ๆ ตอนนี้เป็นช่วงกิจกรรมที่แจกวัตถุดิบที่ผมต้องการด้วย ผมจะเอาเกล็ดมังกรบินมาตีดาบบบบบบบ

“พี่ปกจะเล่นอีกนานมั้ยอ่า”คนถูกจู่โจมถอยห่างเล็กน้อย สายตากับสมาธิยังโฟกัสอยู่กับเกม

“ตินขออะไรพี่ปกอย่างได้ม้า”เมื่อใช้แค่เสียงไม่ได้ผลผมก็เริ่มเอาตัวเข้าไปกระแซะ ใช้นิ้วจิ้มๆเขี่ยๆตักของอีกฝ่าย เพราะพี่เขาต้องใช้มือใชช้แขนในการคอนโทรลตัวละครในเกม ถึงผมจะตื๊อแต่ผมก็ไม่อยากให้พี่เขาแพ้ ตรงตักเนี่ยแหละโดนจับยังไงก็ไม่มีผลกับเกม

“อ้าว”ทำไมพี่ปกแพ้อ่า คราวก่อนในร้านเกมผมนั่งตื๊อพี่เขาหนักกว่านี้พี่เขายังเล่นได้เลย

“มีอะไร”

“ตินอยากเล่นเกม”ไม่เห็นต้องทำเสียงเข้มใส่กันแบบนั้นเลยนี่ ที่สำคัญตอนนี้ไม่ได้PVP(สู้ตัวต่อตัว)อยู่ไม่จำเป็นต้องมองจอแล้วนี่ หันมามองหน้าผมตอนคุยกับผมหน่อยเซ่

“ต้องเอารางวัลของเควสรายวัน”

“เครื่องพี่ไม่มีเกมเซิร์ฟไทย”

“ผมรู้ ขอโหลดได้มั้ย แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร”การโหลดเกมมันกินเวลาแถมกินแรมเครื่องมาก ระหว่างที่โหลดพี่เขาจะเล่นเกมเซิร์ฟจีนไปด้วยไม่ได้แน่นอน ผมคิดว่าพี่เขาคงไม่ยอมเลยเริ่มตัดใจจากวัตถุดิบที่ต้องการ แต่พี่เขากลับเลื่อนโต๊ะญี่ปุ่นมาให้ผมและกดออกจากเกมของตัวเอง

พี่ปกไม่ได้พูดอะไรแต่ผมคิดว่าได้รับอนุญาตแล้วเลยเปิดโหลดเกมส์ของตัวเอง

การติดตั้งใช้เวลาเป็นชั่วโมงๆผมเลยไถลตัวลงนอนเล่นมือถือบ้าง ทว่าพี่ปกที่นอนอยู่ข้างๆกลับตะแคงตัวหันหลังให้จนผมเริ่มใจแป้ว“พี่ปก โกรธเหรอ ผมไม่เล่นก็ได้นะ พี่ปกเอาคืนไปเถอะ”ผมกลิ้งไปหาอีกฝ่าย พยามสะกิดให้หันมาหาด้วยเสียงเสียงสุดจะออดอ้อน

คือถ้าใช้เสียงสองขนาดนี้แล้วยังไม่ใจอ่อนแสดงว่าพี่เขาโกรธที่ผมมาแย่งคอมจริงๆ ผมจะทำอะไรได้นอกจากลุกขึ้นนั่งและเตรียมกดออกจากหน้าโหลดเกม

หมับ

ทว่าพี่เขากลับดึงมือผมไว้และส่ายหน้าไปมา ผมไม่เข้าใจว่าพี่ปกต้องการจะสื่ออะไร พอผมหยุดนิ่งพี่เขาก็เดินออกจากผมไป

ต้องโกรธถึงขั้นออกไปนอนโซฟาในห้องรับแขกเลยเหรอ!!

ก่อนที่ผมจะมโนออกทะเลไปไกลกว่านี้พี่ปกคนเข้าใจยากก็กลับเข้ามาพร้อมหนังยาง

หนังยางเนี่ยนะ?

เอามาทำไรอะ อย่าบอกนะว่าจะเอามายิงผม งื๊อออออ ผมไม่ชอบโดนยิงแบบนี้ มันเจ็บ

“แว๊ก!”เพราะเมื่อกี้เสียวเลยรับตา ตอนที่พี่เขาเดินเอาหนังยางมารัดคอเสื้อให้ผมเลยเผลอร้องเสียงหลง ลืมตาขึ้นมามองใบหน้าหล่อๆที่อยู่ในระยะประชิดแบบงงๆ

“ขอบคุณครับ”ผมกำลังรำคาญที่คอเสื้อมันกว้างอยู่พอดี เวลาเอียงตัวทีนึงก็ไหลแทบตกไหล่

โฮกกกก พี่ปกใส่ใจจัง รู้ด้วยว่าผมกำลังมีปัญหากับคอเสื้อ

“พี่ไม่เล่นหรอก ตินเล่นไปเถอะ แต่อย่านอนดึกนักล่ะ พรุ่งนี้ต้องไปขึ้นแสตนด์แต่เช้าใช่มั้ย”พี่ปกคนดีของน้องเอื้อมมือมาลูบหัวอย่างอ่อนโยน แม้สีหน้าจะเรียบเฉยตามแบบฉบับแต่การกระทำก็ทำให้ใจชื้น

“อื้อ~~”

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH11 - - 07-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 07-06-2018 19:42:37

……

โฮ้ะ โฮ้ะ. พี่ปกของตินติน.  เอ็นดูตินตินแล้วใช่ม้าาาา


 :katai3:  :katai3:  :katai3:  :katai3:  :katai3:  :katai3:  :katai3:


……




…

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH11 - - 07-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 07-06-2018 20:26:43

 :z2: :z2: :z2:
ที่พูดๆ เนี่ยเต็มใจอยู่ใช่ม้าาา ตินติน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH11 - - 07-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 07-06-2018 20:52:40

พี่ปกใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไง น้องตินตินอ่อย 555555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH11 - - 07-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 07-06-2018 22:15:42

 :pig4: :pig4: :pig4:

อะไรยังไงเนี่ย

ความรู้สึกมันมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งจัง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH11 - - 07-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 08-06-2018 00:52:33

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH11 - - 07-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 08-06-2018 17:21:30

งุ้ยยย :-[

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH11 - - 07-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Beaukanlaya12 ที่ 12-06-2018 16:40:27

คิดถึงแล้วน๊าาาาา  :ling3: :ling3: :mew4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH11 - - 07-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: lcortsess ที่ 16-06-2018 05:55:47

รอออิิิิิ :katai5:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 16-06-2018 09:42:05

ตอนที่12

และเมื่อคืนผมก็นอนหลับไปทั้งอย่างนั้นโดยปล่อยให้เจ้าโน้ตบุคทำหน้าที่โหลดเกมของมันต่อไปอย่างแข็งขัน

ผมตื่นขึ้นมาตอนตี3เพราะผมเผลอนอนดิ้นจนเตะโต๊ะญี่ปุ่นล้มทับขาตัวเอง บุญมากที่โน้ตบุคพี่ปกไม่ตกพื้น ตอนสะดุ้งตื่นมาผมงงมาก ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน จะโกรธพี่ปกที่ไม่ยอมปลุกผมก็ไม่ได้เพราะพี่ปกหลับไปก่อนผมอีก สุดท้ายผมก็เก็บข้าวของและเข้านอนโดยไม่ได้ล็อคอินเข้าเกม

ตื่นอีกทีตอนเช้าเพราะพี่ปกมาปลุก

“ตื่นเร็ว เดี๋ยวต้องไปเอาชุดที่หออีก”พี่เขาอยู่ในชุดนักศึกษาพร้อมออกจากบ้านแล้วครับ

“งืมม ขออีก5นาทีน้า”

“นัดรวมตัวตอน6โมงไม่ใช่เหรอ นี่ตี5กว่าแล้วนะ”

“โดดดดดเลยยยยยย”

“ติน ถ้าไม่ลุกพี่จะโกรธ”

พรึ่บ!

เป็นคำขู่ที่โคตรได้ผล พี่เขารู้ได้ไงว่าผมกลัวการโดนพี่เขาโกรธจนขี้ขึ้นสมอง

อ้อ เพราะเมื่อวานผมถามพี่เขาว่าโกรธผมเหรอไปไม่รู้กี่รอบๆนั่นเอง

ผมรีบอาบน้ำและใส่ชุดตัวเมื่อวานที่เหม็นเน่าสุดๆ ตอนขึ้นแท็กซี่เพื่อไปเปลี่ยนชุดที่หอผมงี้นั่งตัวลีบติดประตูเลย ยิ่งเมื่อวานโดนสั่งให้ลุกนั่งไม่รู้กี่รอบ เหงื่องี้เต็มอ่ะ สกปรกกกก พี่ปกอย่าเข้ามาใกล้ตินน้า

“โฮกกก ไม่ไหวแล้ว ทรมาณ กลิ่นเหงื่อมันติดตัว ขอตินวิ่งผ่านน้ำอีกรอบเถอะ”พอมาถึงหอผมก็กระโจนเข้าไปอาบน้ำใหม่อีกรอบทันที ซึ่งคำว่าวิ่งผ่านน้ำของผมนั้นเป็นอะไรที่นานพอๆกับการวิ่งรอบสนามสักรอบ พี่ปกก็ใจเย็นรอผมเพราะคนที่ไปสายแล้วจะโดนด่าคือผมไม่ใช่พี่เขา!

พอแต่งตัวในชุดสำหรับขึ้นแสตนด์เสร็จก็ลากแขนพี่ปกวิ่งแถ่ดๆออกมาเรียกแท็กซี่อีกรอบ

รู้ซึ้งถึงความสำคัญของรถยนต์ส่วนตัวในวันที่ต้องควักเงินจ่ายค่าแท็กซี่ไปร่วมสองร้อย

ผมน้ำตาแทบไหลเมื่อพบว่าตัวเองไม่มีเงินเหลือพอจะจ่ายค่ารถแค่หกสิบกว่าบาท เดือดร้อนพี่ปกต้องออกเงินให้แถมดุผมว่า”ทีหลังถ้าไม่มีเงินก็อย่าดื้อ ยอมให้พี่เป็นคนจ่ายดีๆ”

“ตินก็แค่...”

“ไม่เถียงสิครับ”

ไม่เถียงก็ด๊ะ

“กินอะไรในเซเว่นละกันเนอะ”ที่คณะวิทย์ซึ่งอยู่ข้างๆวิศวะของพวกเรามีมินิมาร์ทอยู่หลายร้านครับ ผมกับพี่ปกตัดสินใจฝากท้องไว้กับเบอเกอร์สำเร็จรูป เนื่องจากเหลืออีกไม่ถึง5นาทีก็ได้เวลานัดแล้ว

คณะวิศวะของพวกเราได้แสดงเป็นคณะแรกของรอบบ่าย และด้วยความที่เป็นคณะที่มีคนเยอะกว่าชาวบ้านหลายเท่าเขาเลยให้แบ่งซ้อมภาคใครภาคมัน แม้จะซ้อมแยกมาเป๊ะแล้วแต่พวกรุ่นพี่ก็อยากให้ซ้อมรวมก่อนโชว์จริงก่อนถึงได้นัดตั้งแต่ไก่โห่ทั้งที่แสดงรอบบ่าย

เจ๊ช่วยเวฟให้มันเร็วๆกว่านี้ไม่ได้เร๊ออออ

ผมเริ่มใจคอไม่ดีเมื่อเวลามันหดสั้นลงเรื่อยๆ

พอได้เบอเกอร์มาปุ๊ปก็รีบฉุดพี่ปกวิ่งออกมาทันที สถานที่รวมตัวคือสนามฟุตบอลคณะ ผมเห็นลิบๆว่าคนมารวมตัวกันเยอะมากแล้ว เลยยัดขนมปากเข้าปากขณะวิ่ง แทบจะติดคอตาย พอถึงข้างสถามพี่ปกก็เบรกผมและยื่นขวดน้ำมาให้

“เกินเวลานัดไป3นาทีแล้วครับ คนที่มาสายอย่าเพิ่งเข้าไปในสนามครับ“พอผมดื่มเสร็จกำลังจะเดินเข้าไปก็มีพี่มาเป่านกหวีดปี๊ดๆ

ชีวิตผมจะต้องถูกแยกออกมาทำโทษอีกสักกี่ครั้ง คราวนี้คนที่คุมงานไม่ใช่พี่ภาคผมแล้วด้วย เป็นใครก็ไม่รู้ที่หน้าโจรกว่าพี่อัพล้านแปดเท่า โฮรยยย พี่อยู่ภาคไหนผมก็รู้สึกสงสารเพื่อนภาคนั้นจับจิต โชคดีจริงๆที่ภาคผมว้ากกันแบบเนิร์ดๆ

“มานี่”ผมกำลังจะเดินไปรวมกลุ่มพวกมาสายแต่พี่ปกกลับเข้ามาคว้าข้อมือของผมไว้ คราวนี้พี่เขาเป็นคนฉุดผมเดินบ้าง พวกเราเข้ามาในเต็นท์ของหน่วยพยาบาลอันเป็นสถานที่กบดาลของพี่ปก

“น้องเป็นอะไรเหรอปก”มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งรีบปราดเข้ามาดูอาการของผมทันที

คือที่นี่เป็นเต็นท์พยาบาลไง รุ่นน้องที่เข้ามาก็ต้องป่วย

ผมอึกอักมองหน้าพี่ปกอย่างต้องการความช่วยเหลือ

“เจอนั่งกุมท้องอยู่หน้าคณะ”

สรุปผมได้รับบทคนป่วยเป็นโรคกระเพาะครับ

“อะ โอ๊ยย...เมื่อเช้ากินแค่นมเข้าไปผมเลยสอดท้อง”ตินตินดาราจอเงินกลับมาอีกครั้ง ผมสวมอินเนอร์กุมท้องทำหน้าเหยเกจนพี่สาวคนสวยรีบประครองร่างผมไปนั่งพักพร้อมหยิบยาแก้ปวดท้องส่งมาให้ ผมมองเม็ดยาในมืออย่างชั่งใจ

คนสบายดีกินไอ้นี่เข้าไปจะไม่เป็นไรใช่มั้ยวะครับ

แต่หูดันได้ยินรุ่นพี่ภาคอื่นสั่งให้เด็กที่มาสายลุกนั่งไง การลงโทษสุดโปรดของผม

“อึก...”ผมกลั้นใจกลืนเม็ดยาลงกระเพาะท่ามกลางสายตาของเหล่ารุ่นพี่ฝ่ายพยาบาล

ในเต็นท์ตอนนี้ผมเป็นปี1คนเดียวเลยไง ทุกคนก็เลยมองมาด้วยสายตาเป็นห่วง ยกเว้นพี่ปกที่รู้ว่าผมกำลังตอแหล พี่แกลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผมและเอ่ยปากไล่เพื่อนๆ

“เลิกมองได้แล้ว ให้น้องมันพักสักแป๊ปค่อยปล่อยไปเข้าแถว”

“อย่าใจร้ายกับน้องสิปก โรคกระเพาะไม่ใช่จะกำเริบแล้วหายง่ายๆนะ”

“มะ ไม่เป็นไรครับ นั่งเดี๋ยวเดียวผมก็ฟื้นแล้ว”เมื่อผมตอบไปแบบนั้นทุกคนก็เลิกสนใจผม

พี่ปกที่นั่งอยู่ข้างๆเลยแกล้งกระซิบว่า”ถ้าเป็นพี่ พี่จะอยู่ในนี้ถึงเที่ยงเลย”

ผมก็ไม่ได้ซ้อมเลยน่ะสิ!! อย่ามีชี้ทางอู้ให้น้องแบบนี้นะ ผมหัวเราะแหะๆ แม้จิตใจด้านมืดจะร่ำร้องอยากอู้อยู่เฉยๆในนี้ขนาดไหนแต่พอเห็นเพื่อนๆกำลังซ้อมกันอย่างหนักจิตใจด้านสว่างก็ผลักดันให้ผมก้าวเดินออกจากเต็นท์พยาบาล

ผมคิดว่าผมทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว

แต่ผมคิดผิด!!

แม่งร้อนโคตร!

แค่8โมงยังร้อนขนาดนี้ แล้วผมจะต้องนั่งอยู่กลางสนามหญ้าเหน่งๆนี่จนถึงเที่ยงได้ยังไงไหว!! แกล้งเป็นลมแล้วกลับไปหาพี่ปกตอนนี้ทันมั้ย

“ภาคคอมครับ ยกป้ายไม่พร้อมกันครับ ทุกคนเริ่มใหม่อีกครั้งนะครับ”

แสตนด์ของพวกเราชาววิศวะนั่งแยกเป็นภาคๆตามที่ซ้อมกันมาตลอด ฉะนั้นภาคไหนทำพลาดคนดูจะรู้ทันที

เลิกงานนี้ผมต้องดำขึ้นแน่นอน พวกรุ่นพี่คงคิดว่าพวกเราเป็นเนื้อแดดเดียวถึงได้จับมาตากแดดครึ่งค่อนวัน

การซ้อมช่วงเช้าว่าร้อนแล้ว ช่วงบ่ายยิ่งร้อนได้อีก นั่งในโรงยิมกลางไม่มีแดดก็จริงแต่ก็ไม่มีลมไง อับเหงื่อสุดๆ กว่าจะหลุดพ้นออกมาได้ก็ปาเข้าไป 5โมงเย็น

“ในที่สุดก็หลุดพ้นสักที...”ผมแทบจะวิ่งเข้าไปจูบพัดลมที่พี่ภาคขนมาเป่าให้

หลังจากโชว์เสร็จพวกเราภาคคอมก็ถูกต้อนเข้ามาในโรงยิมที่ใช้ซ้อมประจำครับ

“ขอบคุณทุกคนสำหรับความพยามตลอด 1เดือนที่ผ่านมา พี่ในฐานะตัวแทน...”เสียงของพี่เจิญไม่เข้าหูของใครสักคน ตอนนี้พวกเราชาวปี1ภาคคอมโฟกัสอยู่ที่พัดลมกับน้ำแดงที่พี่ฝ่ายพยาบาลวิ่งเอามาแจกให้คนละแก้ว ผมซัดโฮกทีเดียวหมด รู้สึกว่ามันไม่พอเลยขอเติมอีก3-4แก้ว

พอกินน้ำเข้าไปเยอะขนาดนั้นก็เลยปวดฉี่

ปวดฉี่ก็ลุกออกมาเข้าห้องน้ำคนเดียวเพราะเห็นเฌอมันนั่งคอพับคออ่อนอยู่ก็สงสารไม่อยากลากมันออกมาด้วย

ช่วงหัวค่ำจะมีการประกวดดาวเดือนต่อครับ เป็นสังเวียนของไอ้วูร์ฟมัน พวกเราภาคคอมกะจะขนกันไปให้กำลังใจตัวแทนเดือนภาคที่นานๆทีจะได้ตำแหน่งเดือนคณะ ตอนนี้เลยมีรุ่นพี่ปีสูงมารอที่โรงยิมค่อนข้างเยอะ แต่ผมไม่เห็นพวกพี่แม็ค

ผมคิดถึงพี่แม็คแล้วหงุดหงิดไม่หาย ผมรู้มาว่าไอ้พี่แม็คมันเป็นเพื่อนในกลุ่มของไอ้รัม

คนร้ายตัวจริงที่สั่งพี่ปกวิ่งก็คือไอ้รัมแน่ๆ!

ผมไม่ได้เข้าห้องน้ำในโรงยิมเพราะมันสกปรก ด้วยความกระแดะผมเลยเดินออกมาเข้าห้องน้ำที่ใต้ตึกภาค แต่สิ่งที่ผมมองหาก่อนห้องน้ำคือห้องเก็บของครับ เมื่อกี้แอบได้ยินพี่ฝ่ายพยาบาลคุยกันว่าพี่ปกกำลังทยอยเอาของมาเก็บ ผมแอบส่องเข้าไปก็เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน

พี่ปกกำลังทำงาน!!

พี่เขาจัดแยกชุดยาและช่วยเพื่อนๆเก็บพร็อพที่ใช้สำหรับขึ้นแสตนด์เอาไว้ให้น้องๆปีหน้า

ในขณะที่ผมกำลังยืนส่องพี่ปกเพลินๆนั่นเองหางตาก็เหลือบไปเห็นมารร้ายผู้คอยขัดขวางความสุข ไอ้รัมแอน์ชาวแกงค์ของมันนั่นเอง พวกพี่ปี4ที่เป็นแกนนำในการว้ากเมื่อวานเดินมานั่งจับกลุ่มกันที่โต๊ะใต้ตึก ทีแรกผมก็ไม่อยากจะสนใจหรอกนะถ้าสิ่งที่พวกนั้นคุยกันมันไม่เกี่ยวกับผม

“ตกลงมึงจะไล่ตินออกจากทีมจริงดิ”

“ไม่ใช่ จะ แต่กูไล่ไปแล้ว”รัมตอบ

เพราะเห็นว่าหัวข้อมันเกี่ยวกับผม ผมเลยขอใช้สิทธ์แอบฟังซักหน่อย

ผมค่อยๆกระดึ๊บตัวไปยืนข้างเสาเพราะรัมแอนด์เดอะแกงค์เริ่มใช้เสียงเบาลง

“มึงโง่หรือมึงโง่วะไอ้ห่า เด็กนั่นดังจะตาย ขนาดกูชอบแต่ผู้หญิงมาทั้งชีวิตยังหลงมันเลย”

“จริง เสียดายออกมึงไปง้อน้องมันกลับเข้าทีมดิ๊ แล้วก็ชวนไปกินข้าวกับพวกกูด้วย”

“พวกมึงอยากได้จริงจัง?”รัมเลิกคิ้วถามเพื่อนด้วยสีหน้าเหมือนไม่อยากะจะเชื่อหูตัวเอง คำตอบของหลายๆคนในกลุ่มคือพยักหน้า ผมควรดีใจมั้ยที่ตัวเองป็อปปูล่าในหมู่หนุ่มๆขนาดนี้

“เด็กนั่นมันผีบ้ากว่าที่พวกมึงคิด กูอยู่กับมันมาตั้ง4ปียังไม่เคยได้มันสักครั้ง”รัมกล่าว”แต่พอมันมาอยู่ในคณะกูก็เริ่มเสียดายว่ะ ปี1ปีนี้ไม่มีใครน่าเอาเท่ามันแล้ว”

อะ ไอ้รัมมันมองผมในแง่นี้มาตลอดเวลาที่ร่วมกันเลยเหรอ!? ได้แต่ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น คงเพราะมีเสาบังอยู่แถมพวกมันยังตั้งอกตั้งใจเมาท์กันเต็มพิกัดเลยไม่มีใครทันสังเกตผม

“จริงงงง เชี่ย ปีนี้กูก็เล็งๆอยู่ เข้าตาแค่ไอ้เด็กเนี่ย ติดที่มันเป็นผู้ชายกูเลยไม่ออกตัวแรง แต่ถ้าพวกมึงก็คิดเหมือนกับกูงั้นกูรุกจีบมันดีกว่า”

“ฝันไปเหอะ เด็กผีแบบไอ้ตินมันเก็บซิงไว้ให้ผู้ชายอย่างไอ้เหี้ยปก”พี่แม็คกล่าว”มึงไม่เห็นเหรอ เมื่อวานตอนกูสั่งให้ไอ้ปกวิ่ง น้องตินของพวกมึงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เมื่อคืนคงได้เสียกันไปแล้วมั้ง เมื่อเช้าเห็นมาพร้อมกันหนิ”

“เมื่อวานมึงน่าจะให้มันวิ่งเยอะกว่านั้นว่ะ ให้ขาแม่งพิการไปเลย กูเกลียดขี้หน้าไอ้ขี้เก๊กนี่มานานแล้วแม่งยังมาแย่งเด็กที่กูเล็งไว้อีก”พี่คนที่ประกาศจะรุกจีบผมบ่นด้วยน้ำเสียงเสียดาย

“มึงก็ลองไปขอไอ้ปกดูสิว่าขอใช้ต่อได้มั้ย”

“ขอใช้เชี่ยไรวะ”

“ควายได้อีกนะมึง ก็ขอใช้รูตูดไอ้ตินไงวะ ฮ่าๆๆๆ”พอพี่แม็คพูดจบทั้งกลุ่มก็พากันหัวเราะครื้นเครง

ช็อคมากครับ

หน้าสั่นหงั่กๆเลย

ถึงผมจะตัวเล็กน่ารักแถมเคยแต่งหญิงออกสื่อแต่ผมก็เป็นผู้ชายจริงๆนะ ผมรู้สึกแย่ทุกครั้งที่มีคนมาคอมเมนต์หื่นๆในเพจ แต่นี่มาได้ยินกับหู เห็นหน้าคนพูดเต็มๆตาผมยิ่งรู้สึกแย่จนจะร้องอ่ะ

“โอ๊ะ ยืนฟังอยู่ด้วยเหรอครับคนดี ว่าไงครับ สนใจข้อเสนอของพวกพี่มั้ย”

เพราะกำลังโกรธจนเลือดขึ้นหน้าผมเลยเดินออกไปจ้องหน้าพวกเลวนั่น โมโหจนใจเต้นแรงอกแทบระเบิดอ่ะ ก็รู้ว่าพวกผู้ชายเวลาอยู่กันเป็นกลุ่มมักพูดเรื่องใต้สะดือกันแต่มันก็ไม่จำเป็นต้องดูถูกกันขนาดนี้มั้ยอ่ะ

“ถ้ามึงตกลงกูขอคนแรกนะ”รัมเอ่ยพร้อมลุกเดินเข้ามาใกล้

“ไหนๆกูก็เจอมึงคนแรกนี่ จริงมั้ย”

ถ้าผมต่อยหน้ามันผมต้องโดนกระทืบตายตรงนี้แน่ๆ แต่จะให้เดินออกไปเฉยๆหลังจากได้ยินอะไรแบบนั้นเนี่ยนะ ไม่มีทางอ่ะ! ผมต้องทำร้ายมัน ทำร้ายร่างกายมันแล้วก็วิ่งหนีตีนพวกมัน

ผมค่อยๆถอยออกมาตั้งหลัก โชคดีที่พวกมันไม่ตามมาผมเลยมีเวลาถอดอดิดาสคู่ใจข้างขวาออก...

และปาใส่หน้าไอ้รัมแม่งเต็มๆ

“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”



---------------------------------

เวลาผู้ชายอยู่กับเพื่อน หัวข้อสนทนาก็จะเป็นอะไรทำนองนี้แหละ...มั้ง 555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: LEO ที่ 16-06-2018 10:10:24

รองเท้าโดนหน้ามันไหมล่ะ? กลุ่มคนเลว 2018

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Destiny ที่ 16-06-2018 10:28:30

พี่ปกอยู่หนาย มาช่วยน้องเร้ววว  :hao7:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: lcortsess ที่ 16-06-2018 10:47:48

 :fire: :fire:
  ห้ามคิดมิดีกับตินตินของเจ๊!!!!"
 

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-06-2018 12:08:39

 :angry2: ไอ้สันดาน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 16-06-2018 12:43:35

 :pig4: :pig4: :pig4:

ไล่ออกเพราะไม่ได้จิ้ม...แค่นี้เองเหรอ?

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 16-06-2018 13:19:23

อิรัม เอ็งโดนข้างเดียวยังน้อยไป จัดไปอีกข้างเลยลูก ไหนๆก็ใส่รองเท้าข้างเดียวไม่ได้ งั้นก็ไม่ค้องใส่ทั้งสองข้างมันเลยละกัน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 16-06-2018 13:52:03

เลวจริงๆเลย มันน่าจะโดนมากกว่ารองเท้าปาใส่หน้า

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 16-06-2018 15:10:27

สะใจโคตร อิรัมโดนรองเท้าเขวี้ยงหน้า แถมเหี้ยอีกทั้งฝูง!!!

แต่แอบเสียดายรองเท้า ¥___¥

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 16-06-2018 15:13:48

รองเท้าแพงนะน้องติน อย่าลืมเก็บกลับมา 555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 16-06-2018 18:34:08

โอ๊ยยยยย สงสารรองเท้าดีๆค่ะ
ขว้างใส่เ_ี้ยแบบนั้น ต้องเอาไปล้างแอลกอฮอร์นะคะ หึหึ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 16-06-2018 21:25:17

……


โอ๊ะ. นี่เป็นอีกมุมมองนึงนะ

ไม่เคยคิดว่าผู้ชายที่มีการศึกษาระดับนี้ จะคุยกันแบบนี้

ประเภท ดักฉุด ขืนใจ ขอใช้ต่อ  อ่านแล้วอึ้ง และเศร้าใจ

การศึกษาระดับนี้ ไม่สามารถขัดเกลาความคิดอ่านได้เลยหรือ

โฉด เลว  สัสสสส


 :z6:  :z6:  :z6:  :z6:  :z6:  :z6:


 :angry2:  :angry2:  :angry2:  :angry2:  :angry2:  :angry2:



……

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: M_Y MILD ที่ 16-06-2018 23:22:18

น้องตินของพี่ๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH12 - - 16-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 17-06-2018 12:26:51

ขำอ่ะ น้องตินติน น่ารักกกก  55555  :pigha2:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH13 - - - 21-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 21-06-2018 18:18:07

ตอนที่13

ขอขอบพระคุณพี่อัพที่สั่งให้ผมวิ่งรอบโรงยิมทุกวันมาตลอดระยะเวลา1เดือนที่ผ่านมา ผมรู้สึกว่ามันสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้ ใครบอกว่ารับน้องไม่มีประโยชน์นี่ผมขอเถียงขาดใจ ที่ผมวิ่งหนีพวกรัมพ้นมาได้ก็เพราะร่างกายของผมแข็งแรงขึ้น ฝีเท้าของผมว่องไว ไม่เหมือนพวกปี4ที่ร้างลาจากการรับน้องไปนาน

“แฮ่ก แฮ่ก...”แม้ผมจะมีร่างกายที่แข็งแกร่งขึ้นแค่ไหนแต่การวิ่งออกมาโผล่ที่คณะวิทย์มันก็ทำให้ผมหอบ ผมเดินไปนั่งพักที่ใต้ตึกคณะชาวบ้านเพราะไม่ได้ยินเสียงคนวิ่งตามมาแล้ว

ใต้ตึกคณะวิทย์ตอนนี้ไม่มีใคร เดาว่าคนคงไปดูการประกวดดาวเดือนมหาลัยหมด มีแค่พี่ปีโป้หมาเซเลปที่นั่งสบตาเป็นเพื่อนผมท่ามกลางความมืด

“ติน”

“จ๊ากกกกกกกกกก”ใครมาจับไหล่กูตอนมืดๆเปลี่ยวๆ

อ้อ พี่ปกคนดีคนเดิมของน้องตินนั่นเอง

“พี่ปก ฮรึก”ผมกำลังจะกระโจนเข้าไปอ้อนแต่พี่เขาดันยื่นรองเท้ามาตรงหน้าผม มันคืออดิดาสที่เพิ่งถูกใช้เป็นอาวุธสังหารเมื่อสักครู่”พี่ปกเก็บมาให้ตินเหรอ”

“รู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรลงไป!?”

นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่เจอกันที่พี่ปกตะคอกใส่ ผมชะงักงันเพราะความตกใจ

“...”

“ทำให้พี่รัมโกรธทำไม!? แล้วเมื่อไหร่เรื่องมันจะจบ!!? ที่เมื่อวานพี่ยอมวิ่งก็เพราะไม่อยากมีเรื่อง!! ทุกอย่างมันไปด้วยดีแล้วแต่ตินกลับทำให้มันแย่ลง!!! เมื่อกี้ที่ตินตะโกนแล้วก็ปารองเท้าใส่พี่รัมเพื่อนพี่ก็เห็น! จะหาเรื่องมาให้พี่ตามล้างตามเช็ดอีกสักกี่ครั้งถึงจะพอ!!?”

เป็นประโยคที่ไม่มีคำหยาบ

เป็นประโยคที่ไม่มีถ้อยคำดูถูก

แต่สำหรับผม คำพูดพวกนี้ได้ยินแล้วเจ็บกว่าสิ่งที่พวกรัมพูดเมื่อกี้ไม่รู้กี่เท่า

น้ำตามันไหลออกมาโดยอัตโนมัติ รองเท้าก็ยังถือค้างไว้แบบนั้น ตอนนี้หัวสมองมันโล่งจนพูดอะไรไม่ออก

อยากแก้ตัว พี่ปกกำลังเข้าใจผิด

พี่เขาไม่รู้ว่าผมได้ยินอะไรมาเลยคิดว่าผมแค่ปารองเท้าใส่ไอ้รัมเพราะความแค้นเก่าๆ

แต่จะให้ผมพูดอะไรล่ะ บอกพี่เขาว่าพี่รัมนินทาว่าพี่ปกเป็นเกย์เย้ผมเมื่อคืนพวกมันเลยอยากขอเย้ต่องี้อ่อ ได้ยินแบบนี้แล้วพี่ปกจะคิดยังไง จะพาลไม่อยากเข้าใกล้ผมเพราะกลัวคนเข้าใจผิดไปเลยรึป่าว

“พี่ปก ฮึก...ผม ขอโทษ”

ในเมื่อไม่มีคำแก้ตัวสิ่งเดียวที่เอ่ยได้ก็คือคำขอโทษ ผมก้มหน้าพูดคำคำนี้ซ้ำๆ ขอแค่อย่างเดียวคือขอให้พี่เขาหายโกรธเร็วๆ อยากได้พี่ปกคนดีคนเมื่อเช้ากลับมา

“คนที่ตินต้องขอโทษไม่ใช่พี่...”พี่ปกกล่าวพร้อมจับไหล่ผม ทีแรกผมคิดว่าพี่เขาให้อภัยแล้วเลยรีบเงยหน้าขึ้นมาด้วยความดีใจ แต่พี่ปกกลับจับผมหมุนไปข้างหลัง และสิ่งที่รออยู่ข้างหลังก็ทำให้รอยยิ้มของผมหายไป

รัม แม็ค แล้วก็เพื่อนของมันยืนกอดอกมองหน้าผมด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

“ขอโทษพวกพี่เขาซะ เรื่องจะได้จบ”

“!!”

ผมยืนได้แต่อึ้ง เสียงของพี่ปกตอนที่สั่งให้ผมก้มหัวขอโทษพวกรัมมันสามารถตัดขั้วหัวใจผมได้เลย

“ขอ...โทษ ฮึก”

“อะไรนะ”พี่แม็คยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แกล้งกวนตีนว่าไม่ได้ยิน

“ผมขอโทษครับ”

“ขอโทษเรื่อง?”ไอ้แม็คนี่จะเอาอะไรจากผมมากมายวะครับ ไม่เห็นเหรอว่ากูร้องไห้จนปากคอสั่นไปหมด แค่เปล่งเสียงออกมาได้ก็แทบแย่แล้วไอ้ห่า ไม่อัดเสียงคำว่าขอโทษของกูไปเปิดฟังเล่นที่บ้านด้วยเลยล่ะ อะไรจะอยากฟังเบอร์นั้น

“พอแล้วน่า”ไอ้รัมยังจิตใจดีกว่าอีก มันเข้ามาดึงไหล่เพื่อนของมันให้เลิกราวีผมเสียที

“เงียบน่าไอ้รัม ไหนเมื่อกี้มึงบอกว่าอยากเอาเด็กนี่ไง ไอ้ปกมันก็ส่งต่อมาให้พวกเราแล้วมึงจะปล่อยผ่านได้ไงวะ ว่าไงครับน้องติน พวกพี่ก็พูดใส่น้องแรงไปหน่อย ให้พวกพี่เลี้ยงเหล้าไถ่โทษน้า”ไอ้แม็ค เอามือสกปรกของมึงออกไป๊

ผมพยามถอยตัวออกมาเลยโดนแม็คมันจับข้อมือเอาไว้

“พี่ปก ฮือ...”ถึงใครจะพูดยังไงแต่ผมไม่เชื่อหรอกว่าพี่ปกจะทอดทิ้งผมอ่า

“เดี๋ยวนะ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”พี่เขาเดินเข้ามาดึงตัวผมออกห่างจากไอ้แม็ค สีหน้าสับสนเพราะตามเนื้อเรื่องไม่ทันอยู่คนเดียว ถ้าไม่ใช่พี่ปกผมจะตะโกนด่าว่าไอ้โง่ให้น้ำลายกระจายเต็มหน้าซะ แต่นี่คือพี่ปกไงผมเลยได้แต่ยืนอึกอักก้มหน้าร้องไห้กระซิกกระซิก

“แม็คมันพูดว่าอยากเอาไอ้ตินเพราะคิดว่าเมื่อคืนมึงน่าจะได้เปิดซิงมันแล้ว แต่ไอ้ตินมันมาได้ยินมันเลยโกรธ”รัมพูดเสียงเรียบ

“อะไรนะ!?”พี่ปกดูช็อคมากหลังรู้ความจริง ส่วนผมสิช็อคกว่า พี่ปกรู้เรื่องแล้วอ่ะ หลังจากนี้พี่เขาต้องไม่เข้าใกล้ผมแล้วแน่ๆ ฮือออออ

“พี่ปก อ่า...”

“แล้วทำไมไม่รีบบอก!!!”

ทำไมต้องดุด้วยเล่า แค่นี้ก็ใจเสียพอแล้ว น้องขอร้อง พี่ปกอย่าตกคอกใส่น้องเลย

“ฮึก...ตินกลัว...”

“กลัวก็ยิ่งต้องบอกพี่เข้าไปใหญ่!!!”

“น้องผิดไปแล้ว”

 “โธ่โว้ย!!”พี่ปกโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง

ทางด้านรัมก็ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ มันสะกิดเพื่อนที่เหลือของมันให้หลบฉากออกไปก่อนเพยิดหน้าให้พี่แม็คจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวคนเดียว เมื่อใต้ตึกแห่งนี้เหลือแค่ไอ้แม็ค พี่ปกแล้วก็ผม

สิ่งแรกที่เกิดขึ้นคือพี่แม็คโดนพี่ปกถีบ

“ไอ้เหี้ย!! มึงไม่ให้ก็บอกกูดีๆกูไม่แย่งหรอกสัส”พี่แม็คสบถด่าก่อนกระโจนเข้ามาต่อยพี่ปกกลับ

ทำไมเรื่องมันถึงกลายเป็นแบบนี้อ่ะ ผมโคตรกลัวมีคนมาเห็นแล้วพี่ปกจะโดนมหาลัยสอบพฤติกรรมมากอ่ะ แม้ว่าเรื่องนี้คนที่เลวคือไอ้แม็คแต่คนที่ลงมือก่อนคือพี่ปก

“พี่ปก...พอเถอะ”เสียงสั่นๆของผมไม่ลอยเข้าหูใครสักคน

“ไอ้เหี้ยปก เป็นรุ่นน้องกล้าดียังไงมาหือกับรุ่นพี่!!”

“แค่เกิดก่อนปีเดียวไม่ได้แปลว่ามึงจะทำเหี้ยอะไรก็ได้!!”

โอ๊ยยยย น่ากลัว น่ากลัวเกินไปแล้ว

“พอแล้ว!! พี่ปก มาหาน้องเถอะ พอแล้ว พี่แม็คไม่สู้แล้ว มาหาตินนะ มาโอ๋ตินเร็ว ตินกลัว”นางเอกได้อีก ก็เรื่องนี้นางเอกชื่อตินตินไงล่ะ แต่ผมก็ไม่โง่ขนาดเข้าไปกอดรั้งพี่ปกจากด้านหลังเหมือนซีนในละครหรอกนะ เด๋อด๋าเข้าไปก็โดนลูกหลงสิครับ ผมตะโกนเรียนพี่ปกห่างๆอย่างห่วงๆ

พอพี่ปกปล่อยมือจากคอเสื้อของไอ้แม็ค คนที่ดีแต่ปากอย่างมันจึงรีบวิ่งหัวซุกหัวซุนออกไป



-------------------------



พี่ปกเกือบไม่ได้ซีนพระเอก 5555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH13 - - - 21-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 21-06-2018 20:48:59

พี่ปกของน้อง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH13 - - - 21-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: M_Y MILD ที่ 21-06-2018 21:39:58

อย่าตัดดดด อย่าตัดแบบเน๊ๆๆๆ ม้ายยยยย น้องตินของเพ้ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH13 - - - 21-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 22-06-2018 00:06:54

ฮือออ ทำไมรู้สึกสั้นจัง ยังไม่ทันหายคิดถึงน้องตินกับพี่ปกเลย :sad4:
สงสารน้อง โดนพูดจาไม่ดีใส่แต่ยังต้องมาขอโทษมันอีก ยังดีที่พี่ปกช่วยจัดการให้ แต่มันจะมีปัญหาตามมาอีกรึป่าว

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH13 - - - 21-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 22-06-2018 01:09:31

 :pig4: :pig4: :pig4:

โถๆๆๆๆ...พี่ปกคนดีของน้องตินติน

ไอ้แมคนี่มันเฬวจริง ๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH13 - - - 21-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-06-2018 01:41:53

พี่ปกสู้ๆ น้องตินตินทำแผลให้พี่ปกด้วยนะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH13 - - - 21-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: __mxsae ที่ 22-06-2018 13:19:15

ฮือสนุกมาก ติดตามนะคะๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH13 - - - 21-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 22-06-2018 13:53:41

 o13
ยามหน้าสิ่วหน้าขวาน
ตินตินมีความนางเอกสูงมาก  :hao3:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH13 - - - 21-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-06-2018 21:40:06

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH14 - - - 23-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 23-06-2018 07:51:04

ตอนที่14

“ขอโทษ”ผมบอกให้พี่โอ๋ผม ไม่ใช่พูดคำว่าขอโทษแล้วก็ยืนจดๆจ้องๆกันแบบนี้ โอ๊ยยย ไม่ได้อย่างใจเลยให้ตายเถอะ!!

“ไม่เป็นไร ฮึก...”กูก็พูดมาด๊ายยยว่าไม่เป็นไร สะอื้นฮั่กๆไม่ยอมหยุดอยู่เลยเนี่ย

“พี่ขอโทษที่ไม่ฟังติน แถมยังให้ตินขอโทษคนที่พูดจาไม่ดีใส่อีก”

“ตินผิดเอง ตินไม่ยอมอธิบายอะไรให้พี่ปกฟัง ตินไม่ดีเอง ฮึก พี่ปกไม่ได้ทำอะไรผิด”

“ไม่ร้องแล้วนะคนดี พี่ขอโทษ”เราสองคนคงลูปคำว่าขอโทษกันไปกันมาจนพี่เข้าค่อยๆรั้งตัวผมเข้าไปกอดแล้วก็ลูบหัวอย่างปลอบโยน วินาทีนั้นเหมือนมีคนมากดสวิตส์อะไรเข้าผมยิ่งร้องโฮหนักกว่าเดิม มันเหมือนโล่งอกที่ชีวิตบัดซบของผมยังมีผู้ชายคนนี้อยู่อ่ะ

“ตินโกรธพวกมันอ่ะ จะไปอัพกล้ามมากระทืบพวกมัน!!! เอาให้ลืมภาพลักษณ์เดิมๆเกิดเป็นนิวตินตินคนแมนไปเล้ยยย แค่แต่งหญิงหน่อยไม่ได้แปลว่าชอบผู้ชายโว้ยยย แล้วก็ไม่เคยคิดจะมีอะไรกับผู้ชายคนไหนด้วย แงงงง เลิกมาจีบกันซักที ขอโทษที่เกิดมาสวยแต่กูแมนโว้ยยย ฮือออ”

ฟู่ววว โล่งงง

“ยะ อย่าไปอัพกล้ามเลยนะ...”คนที่กอดผมเอาไว้กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นเหมือนเจ้าตัวกลัวว่าผมจะกลายเป็นมนุษย์กล้ามปูจริงๆ

“แต่ผมจะเอาไว้กระทืบพวกที่เกลียดนี่”

“ตินเกลียดใครตินบอกพี่ พี่จะจัดการทุกคนให้เอง”

“พี่ปกใจดีจัง”

“ก็ไม่เชิง...”

“ใจดีกับทุกคนรึป่าว”

“ไม่ แค่บางคน”

“ดีใจจัง”

“...”

“แบบนี้ก็แปลว่าจะเข้าทีม E-sport กับตินใช่ม้า”

อ้าว ทำไมเงียบ ใจดวงน้อยของผมตกลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่มอีกครั้งเมื่อคนที่กอดผมอยู่เงียบไป อุตส่าคิดว่าคราวนี้ไทม์มิ่งดีมากแท้ๆ

“เอาไว้พี่จะให้คำตอบตินแน่ๆแต่พี่ขอจัดการกับสัญญาที่เพิ่งเซ็นก่อนนะ”

“พี่ปกมีทีมอยู่แล้วเหรอ”ผู้เล่นมีฝีมือที่สโมสรต้องการตัวมากๆหรือมีค่าตัวแพงๆจะมีการเซ็นสัญญาเหมือนพวกนักบอล แต่ผมไม่เคยเห็นพี่ปกในทัวร์นาเมนต์ไหนมาก่อนแปลว่าพี่เขาเพิ่งเซ็นสัญญาแบบสดๆร้อนๆสินะ

ผมค่อยๆผละตัวออกมา ยกมือปาดน้ำตาตัวเองเงียบๆ

“พี่เพิ่งตกลงกับทีมทีมนึงก่อนเปิดเทอม”

“อยู่ดีๆก็ออกได้เหรอ ต้องเสียค่าชดใช้รึป่าว ตินขอโทษ พี่ปกไม่ต้องออกมาแล้วก็ได้ ตินตั้งทีมกับพวกวูร์ฟได้”ผมมองไม่เห็นอนาคตของทีมที่ไม่มีพี่ปกเลยครับ ไอ้หมาล่าเพื่อนผมฝีมือยังคงต๊อกต๋อยอยู่เลยขนาดผมเคี่ยวเข็ญมันมาร่วมเดือน ไหนจะลูกทีมที่ยังไม่ครบ5คนอีก

“ไม่เกี่ยวกับตินหรอก ตอนนี้พี่ไม่อยากอยู่ทีมนั้นและตั้งใจจะออกจริงๆ”

“เขาให้พี่ชดใช้กี่บาท”

“มันไม่สำคัญว่าพี่ต้องจ่ายค่าปรับเท่าไหร่ แต่พี่รู้แล้วว่าพี่อยู่กับทีมนั้นแล้วไม่มีความสุข พี่ยินดีเสียเงินเพื่อสิ่งที่ดีกว่า”

“ตินคือสิ่งที่ดีกว่ารึป่าว”

“ดีที่สุดเลยล่ะ เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวลอะไรแล้วนะ พี่จะไม่ไปไหน”

“อื้ม”

 

อา...วันนี้เป็นวันที่ดีจังเลยน้า ผมเดินยิ้มร่าหน้าบานออกมาจากตึกคณะวิทย์ พี่ปกเขาชวนผมไปดูการประกวดของไอ้หมาล่าด้วยกันครับ ผมก็ยินดีติดตามพี่เขาไปทุกหนทุกแห่ง

ระหว่างที่ผมกำลังเป็นบ้าอยู่กับพวกรัมเฌอก็โทรหาผมหลายครั้ง มันคงเป็นห่วงเพราะอยู่ดีๆผมก็หายไป แต่ผมโทรกลับไปมันดันไม่รับ

“สงสัยไม่ได้ยิน ลำโพงในงานมันดัง”พี่ปกพยามแก้ตัวแทนเพื่อนผม

“งืมๆ”

พอเดินมาถึงลานอเนกประสงค์สำหรับจัดการประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัยผมก็พบว่าเสียงในงานมันดังมาก ตอนนี้เดือนคณะอะไรก็ไม่รู้กำลังส่งเสียงร้องเพลงอย่างโหยหวนอยู่บนเวที ผมนึกสงสารเดือนคนนั้นเบาๆ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเสียงตัวเองเหมือนควายออกลูกขนาดไหน

“อ๊ะ เด็กภาคเราอยู่ตรงนั้นครับ”ผมชี้ไปยังแสตนด์ที่นั่งข้างสนามหญ้า

อยู่กันไม่ครบทั้งภาคหรอก ส่วนใหญ่จะเป็นปี1 แล้วก็ปี2กับปี3บางคนที่ชื่นชอบกิจกรรมอะไรแบบนี้

พอเราสองคนเดินเข้าไปรวมกลุ่มทุกคนก็มองมาด้วยสายตาแปลกๆ

อ้อ คือสภาพพี่ปกตอนนี้ใช้หูซ้ายมองก็รู้อ่ะครับว่าเพิ่งมีเรื่องต่อยตีกับใครมา เสื้อผ้ายับเยิน พี่รอยช้ำตรงมุมปากเล็กน้อย แผลที่สาหัสที่สุดในตัวคือหลังมือครับ ส่วนที่ใช้ต่อยนั่นแหละ เพราะใช้ซัดพี่แม็คไปหลายดอก แต่คนโดนมองก็หาได้สนหาได้แคร์ใครไม่ พี่ปกลากผมไปนั่งกับพวกพี่เจิญ เดือดร้อนไอ้เฌอที่อยากนั่งกับผมต้องย้ายก้นตามผมมาต้อยๆ

“ฟัดกับหมามาเหรอมึง”พี่อัพทักทันทีที่พี่ปกเดินขึ้นไปนั่งข้างๆ ด้านผมนั้นก็กำลังง่วนอยู่กับการกอดปลอบหนูเฌออยู่ครับ คือหนูน้อยเขาตกใจมากที่ผมหายไปดื้อๆโดยทิ้งข้าวของไว้ มันถึงกับหิ้วกระเป๋าของผม ของหมาล่า และของมันเองวิ่งวุ่นไปรอบคณะแต่ก็ไม่พบผมเพราะผมอยู่ใต้ตึกคณะชาวบ้าน

“ฟัดกับเหี้ย”

“นี่มึงโมโหอยู่เหรอวะ”

“ไม่โมโหแล้วกูจะต่อยกับแม่งทำไม”

“ขอเผือกหน่อย บอกได้มั้ยว่าใคร”

“เหี้ยแม็ค”

“โว้ววว แม็คกับคำว่าพี่ที่หายไป”

“เกิดอะไรขึ้นวะ”พี่เจิญชะโงกหน้าเขามาถาม เฌอเองก็ได้ยิน

“มันแกล้งน้อง”พี่ปกตอบสั้นๆแต่ได้ใจความ พี่เจิญกับพี่อัพหันมาเหล่ผมก่อนจะหันกลับไปยิ้มให้กันอย่างมีเลศนัย

“ไอ้หมามันแสดงไปยัง”

“เปลี่ยนเรื่องเร็วนะมึง”พี่อัพแกล้งแหย่แต่พอพี่ปกหันไปมองดุๆพี่แกก็รีบรายงานทันที

“ยัง แต่อีกสองคิวก็ตามันละ มึงมาพอดี ช่วยซื้อดอกไม้โหวตมันหน่อย เด็กปั้นมึงนี่”

“ไม่”

“ตินโดนแกล้งเหรอ”ขณะที่พี่ปกกับเพื่อนกำลังเถียงกันไปมาไร้สาระเจ้าเฌอก็กระซิบถามผมด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“เพื่อนร่วมทีมเก่าน่ะ ไม่มีไรหรอก”ผมพยามตอบเลี่ยงๆ

“พี่รัมอ่ะเหรอ ว่าแล้วว่าอยู่ๆตินก็ออกจากทีม มีปัญหากันจริงๆด้วยสินะ แล้วตินจะหาทีมใหม่อยู่มั้ย”

“ไม่ล่ะ เข้าไปก็เจอปัญหาเดิม ตอนนี้เลยกะจะเปิดทีมใหม่ด้วยตัวเองกะไอ้วูร์ฟแล้วก็พี่ปกเนี่ย”

“เหรอ...”ผมเห็นคนตัวเล็กกว่ามีอาการอึกอัก เหมือนมันอยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่ไม่กล้าผมจึงพยักหน้าเชิงอนุญาตว่าพูดๆมาเถิด ตินไม่กัดเพื่อนหรอกเฌอถึงได้กล้าเอ่ยออกมาว่า”ให้เราอยู่ด้วยได้มั้ย เราชอบตินนะ”

หูยยย สารภาพรักกันงี้เลย

ใช่ประเด็นที่ไหนเล่า!!

“เฌอเล่นเกมเป็นด้วยเหรอ”ผมถามกลับ

“อื้ม เราเริ่มเล่นเกมเพราะเห็นตินเล่นเกมแล้วดูสนุกดี เราโดนล้อว่าเป็นผู้หญิงมาตลอด เราเครียดกับเรื่องพวกนี้จนมาเจอติน ตินเป็นคนมอบความกล้าให้เรา”นี่เราวกกลับมาที่เรื่องดราม่าและปัญหาการถูกกลั่นแกล้งได้เยี่ยงไร ผมไม่คิดเลยว่าเพื่อนตัวเล็กของผมจะมีผมเป็นแรงบัลดาลใจในชีวิต

“ได้สิ เรามาอยู่ทีมเดียวกันเนอะ”

“ไชโย”

รู้สึกแย่นิดหน่อยที่ไม่ได้บอกความจริงกับเพื่อนว่าตัวผมเองก็ไม่ได้เข้มแข็ง เวลาที่ถูกคนพูดจาแย่ๆใส่ผมก็เก็บเอามาคิดทุกครั้ง และนั่นคือเหตุผลที่ช่วงหลังๆผมไม่ค่อยแต่งครอสเดรสแล้ว

ตอนนั้นเองไอ้วูร์ฟก็ขึ้นเวทีมาพอดี การสนทนาทั้งหมดจึงหยุดลง พวกเรานั่งเชียร์เพื่อนกันเต็มพิกัด และเมื่อผลการประกวดออกมาไอ้หมาล่าเพื่อนรักก็เดินหน้าสั่นลงมาจากเวที พอออกจากฝูงชนมาได้มันก็ตรงมาทางแกงค์ภาคคอม ด้วยใบหน้าที่ยังค้างเหวอไม่หาย

“ทะ ทำ ทำไมกูถึงชนะวะ”

ผมไม่แปลกใจที่มันได้เป็นเดือนภาค ไม่สงสัยที่มันได้เป็นเดือนคณะ แต่ไม่คิดว่าไอ้เด๋อนี่จะเป็นได้ถึงเดือนมหาลัย!

ขนาดกองเชียร์ยังอึ้งเจ้าตัวที่เดินมาพร้อมสายสะพายก็คงช็อคจนสมองรวนไปหมด

“ฉลองงงงงงงงง”มีเพื่อนสักคนพูดขึ้นแล้วจากนั้นพวกที่เหลือก็โดดกรูลงไปจับร่างสูงๆของไอ้วูร์ฟโยนขึ้นฟ้าฉลองชัยชนะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH14 - - - 23-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 23-06-2018 09:07:00

ตอนที่15

3วันมาแล้วหลังจากไอ้วูร์ฟได้ตำแหน่งเดือนมหาลัย ยอดคนติดตามในสื่อโซเชียลต่างๆของมันเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว และเมื่อวันเสาร์มาเยือนผมก็เรียกรวมตัวเหล่าลูกทีมที่หอพัก

“เชี่ย มึงอยู่เข้าไปได้ไงวะยังกะรูหนู”ไอ้ลูกผู้ดีตีนแดงนามวูร์ฟบ่นทันทีที่เข้ามาในห้องพักแคบๆของผม

“มึงก็มาช่วยกูหารายได้สิ กูจะได้ย้ายไปอยู่ที่อื่นสักที”

“เออๆ มาเริ่มกันเลย วันนี้มึงบอกว่าจะให้เล่นเกมส์ใหม่ใช่ป่ะ”ผมพยักหน้าและควักแผ่นเกมส์แนวหลอนซึ่งพัฒนาโดยชาวไทยขึ้นมา ไอ้วูร์ฟมีอาการหวาดๆแต่มันก็กัดฟันหยิบจอยคอนโทรลเกมขึ้นมาไว้บนมือ ด้วยรู้ดีว่าถ้าไม่เปิดแชแนลใหม่ผมก็จะยากจนแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ มันที่ไม่อยากให้ผมอยู่หอซอยเปลี่ยวจึงพยามเค้นความกล้าออกมา

ผมมีโครงการอยู่สองอย่าง 1คือเปิดแชแนลแคสเกม โดยตัวผมกับวูร์ฟพอจะมีฐานแฟนคลับอยู่บ้างจึงไม่ใช่การเริ่มต้นจากศูนย์ โครงการนี้จัดตั้งขึ้นเพื่อทำมาหาเลี้ยงชีพ

2คือจัดตั้งทีมนักกีฬา E-sport เพื่อร่วมแข่งทัวร์นาเมนต์รายการใหญ่ตอนต้นปีหน้า โครงการนี้มีเพื่อแก้แค้นเป็นหลัก แต่ถ้าได้แชมป์ก็จะได้เงินรางวัลและสปอนเซอร์ก็จะไหลมาเทมา เป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

“เหี้ยๆๆๆๆๆๆ อะไรอ่ะ เสียงอะไร!?”เปิดเกมไม่ถึงห้านาทีไอ้วูร์ฟก็แสดงความกล้าหาญของมันออกมา

ผมกับเฌอต้องพยามกลั้นเสียงหัวเราะกันสุดตัวเพราะกลัวเสียงจะเข้าไมค์

“อ๊ากกกกกก ไม่ไหวแล้วววโว้ยยยยย ทำไมต้องให้กูมาเล่นอะไรแบบนี้ด้วยโว้ยยยย”ไอ้หมาล่าเจ้าพ่อเดอะซิมส์กดหยุดเกมและหันมาร้องประท้วงทวงคืนความเป็นธรรมจากผม

“ใจเย็นก่อนเพื่อนรัก แบบนี้สิคนดูถึงจะชอบ เล่นเกมผีด้วยสีหน้าเรียบเฉยใครจะไปดู”นี่คือเหตผลที่ผมไม่เคยชวนพี่ปกมาเปิดชาแนลด้วยกันเลยนั่นก็เพราะเฮียแกมีน้ำเสียงที่โมโนโทนและใบหน้าที่เบื่อโลกตลอดเวลาซึ่งไม่ตอบโจทย์ความบันเทิงทุกรูปแบบ

ผมปล่อยให้หมาล่าเพื่อนรักเล่นไปเรื่อยๆ พอมันเล่นจบชั่วโมงนึงก็เอามาตัดต่อส่วนน่าเบื่อๆออกโดยมีเฌอช่วยดูอยู่ตลอด จนกระทั่งหกโมงเย็นผมถึงปล่อยตัวมันกลับบ้าน และวันอาทิตย์สิบโมงมันก็ต้องกลับมากรีดร้องโหยหวนอีกครั้ง ผมเชื่อว่าคนข้างห้องผมจะต้องมาเคาะประตูด่าในสักวัน แต่เมื่อถึงเวลานั้นผมก็คงได้ย้ายหอแล้วล่ะ

ผมยกยิ้มกับตัวเองอย่างภาคภูมิใจเมื่อคลิปล่าสุดที่ไอ้หมาล่ามันโพสต์ในชาแนลของมันประสบความสำเร็จ ผู้หญิงที่ตามดูมันเล่นเดอะซิมส์มาตลอดดูชอบอกชอบใจที่ได้ยินมันหวีดร้องขอชีวิต แถมยังมีคนพูดถึงมันในทวิตเตอร์เพราะผมแชร์ชาแนลของมันพร้อมบอกแฟนๆว่าผมกำลังทำชาแนลกับเพื่อนคณะแก้เครียด

ผมไม่คิดจะสร้างชาแนลของตัวเองใหม่ตอนนี้เนื่องจากเพิ่งออกจากทีม THE RIPPER มา กลัวคนจะหาว่าผมดังแล้วแยกวง ฉะนั้นระหว่างนี้ผมก็จะเป็นแค่แขกรับเชิญที่เข้าไปแจมในชาแนลของไอ้วูร์ฟในฐานะเพื่อนร่วมภาคเท่านั้น ทีนี้ผมก็จะไม่โดนด่าและมีรายได้เข้ากระเป๋า

คนอะไร หน้าตาดีแถมยังรอบคอบ

คึกคึกคึกคึก

ทีนี้ก็เหลือแค่พี่ปกตอบตกลงแล้วก็หาสมาชิคเพิ่มอีกคนทีมของผมก็จะก่อกำเนิด โอ้ ใช่ๆ ต้องคิดชื่อทีมด้วยสินะ

ผมนอนคิดชื่อทีมทั้งคืน พอเช้าวันจันทร์มาถึงก็นำไอเดียไปเสนอเพื่อนแต่โดนไอ้ล่าตีกลับมาหมด ในขณะที่เฌอเห็นด้วยกับผมทุกอย่าง สรุปไม่มีประโยชน์ทั้งสองคนผมเลยเทพวกมันและไปดักรอพี่ปกหลังเลิกคาบกลางวัน โชคดีที่วันนี้ผมเลิกเร็ว พอมาถึงหน้าห้องเลคเชอร์ของปี3ก็พบว่าคลาสยังไม่เลิกผมจึงยืนพิงราวระเบียงรอพี่ปกด้วยใบหน้าชื่นมื่น

โอ๊ะ เลิกเรียนแล้วครับ

ผมรีบชะเง้อมองหาคนที่อยากพบจากจำนวนรุ่นพี่ที่ทยอยเดินออกมาจากห้อง มีหลายคนที่มองหน้าผมแล้วก็กระซิบกระซาบกันให้ได้ยินเดี๋ยวนั้นเลยว่าน้องตินมาทำอะไรที่นี่ ผมฟังแต่ไม่ได้ให้ความสนใจเนื่องจากเริ่มชินกับอะไรแบบนี้แล้ว พอพี่ปกเดินออกมาผมก็วิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปทัก

“พี่ปกกกก”คนถูกเรียกมีสีหน้าแปลกใจ เจ้าตัวคงไม่คิดว่าผมจะมาหา

“มีอะไรเหรอ”

“มาคิดชื่อทีมกัน ชื่อทีมมมม”เมื่อผมฉีกยิ้มกว้างพร้อมตอบออกไปแบบนั้นคราวนี้คนที่มีสีหน้างุนงงคือพี่เจิญกับพี่อัพที่ยืนอยู่ข้างพี่ปกแทน

“ทีมอะไรวะ”พี่อัพถาม

“เรื่องมันยาว ไว้เล่าในโรงอาหารเถอะ”คนพูดน้อยเอ่ยตัดบท พี่เขาดันหลังผมให้เดินไปทางบันได ผมเองก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร เอาไว้ท้องอิ่มแล้วค่อยเอาลิสต์ชื่อทีมมาให้อีกฝ่ายเลือกก็แล้วกัน

“งั้นพี่ปกกินข้าวเสร็จแล้วโทรมาหาตินน้า”

“จะไปไหน”

“อ้าว ก็ไปกินข้าวไง”

“แล้วทำไมไม่มาด้วยกัน”

“อ๊ะ ได้เหรอ”ทีแรกผมคิดว่าพี่เขาไล่ผมซะอีก แต่พออีกฝ่ายพยักหน้าผมก็รีบเกาะกลุ่มพี่ๆทั้งสามเป็นปลิงเลย

ผมเพิ่งทราบว่าพี่ปก พี่เจิญ และพี่อัพสามคนเป็นกลุ่มคนดังของชั้นปี3 เมื่อพวกเราเดินไปโรงอาหารด้วยกันแล้วมีรุ่นพี่ต่างภาคเข้ามาทักว่า”เซเลปทรีโอจะมีคนสละโสดแล้วเหรอวะ เด็กใครล่ะนั่น”พี่คนนั้นถามทีเล่นที่จริง

จะว่าไปพี่เจิญก็เป็นประธานรุ่น พี่อัพเป็นเฮดว้าก พี่ปกเป็นเดือนภาค...

นี่มันทีมรวมสตาร์เลยนี่หว่า!! ชักอยากรู้ว่ามันรวมกลุ่มกันหลังจากแต่ละคนมีตำแหน่งหรือเป็นเพื่อนกันแบบนี้มาตั้งแต่แรกอะไรจะบังเอิญคัดแต่บุคคลากรคุณภาพเข้ากลุ่มปานนั้น

“เด็กกูๆ”พี่อัพตอบด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

“ตอแหลชัวร์ เด็กไอ้เจิญสินะ”พี่ต่างภาคยี๊หน้าใส่พี่อัพ

“ทำไมวะ คนอย่างกูควงเด็กน่ารักบ้างอะไรบ้างไม่ได้เลยเหรอ”

“เด็กไม่ชอบคนต่ำตมแบบมึงหรอก ฮ่าๆๆๆ”พี่คนนั้นหัวเราะแล้วก็เดินจากไป ทิ้งความหงุดหงิดไว้แก่พี่อัพ เจ้าตัวดูหัวฟัดหัวเหวี่ยงกับบทสนทนาเมื่อครู่ พี่เขาถามผมใหญ่เลยว่าตนดูแย่ตรงไหน ถ้าให้วิจารณ์กันตรงๆก็คือหน้าพี่อัพหล่อแต่ไม่ใช่พิมพ์นิยม

พี่อัพดูดีแบบไทยๆ ผิวสีน้ำผึ้ง ด้านพี่เจิญที่ตี๋ขาวจึงมีภาษีที่ดีกว่า ส่วนพี่ปกที่หล่อแบบลูกเสี้ยวฝรั่งนั้นหล่อที่สุด

และนี่ก็เป็นความบังเอิญอีกอย่าง อะไรจะรวมแกงค์ได้หน้า3โทนเบอร์น้านนน

“เพื่อนพี่เล่นเกมส์เก่งมั้ย”ผมกระซิบถามพี่ปกระหว่างที่พวกเราออกมาซื้อข้าวด้วยกัน พี่เขาทำหน้าครุ่นคิดชั่วขณะก่อนพยักหน้าแบบไม่มั่นใจนัก

“ไอ้อัพความเร็วมือสูงแต่ใจร้อน จับจังหวะบุกหรือหลบหลีกได้ดีแต่ก็ชอบบุ่มบ่ามทำให้ทีมรวน ส่วนไอ้เจิญใจเย็น หัวดี ทำอะไรผ่านสมองมือเลยเป็นง่อย ชอบตีพลาดหลบไม่พ้นบ่อยๆ ถ้าเอาพวกมันรวมร่างกันได้ก็คงเก่งกว่าพี่”

น่าเสียดายที่พี่อัพกับพี่เจิญไม่สามารถฟิวชั่นกันได้ ไม่เช่นนั้นทีมของผมก็จะไร้เทียมทาน

“แต่เดี๋ยวจะลองชวนพวกมันดู อยากได้มั้ย”

“อยากๆๆๆๆ”ผมมีทางเลือกไม่มากนัก ผู้เล่นที่ทำผลงานได้ดีในเซิร์ฟไทยก็โดนดึงตัวเข้าทีมไปหมด คนที่เหลืออยู่คือคนที่ไม่คิดจะยึดเกมเป็นอาชีพ หากพี่ปกบอกว่าสองคนนี้ฝีมือดีติดแค่คนต่างมีข้อเสียผมก็ไม่ถือสา ของอย่างงี้มันแก้ไขกันได้

“สุกี้แห้งกับข้าวผัดไก่ได้แล้วลูก”

“คร้าบ”ผมเดินไปรับชามสุกี้ของตัวเองและเดินกลับไปนั่งโต๊ะ เนื่องจากเราสองคนกระแดะกินร้านตามสั่งซึ่งทำสดและใช้เวลานานกว่าร้านข้าวราดแกงพวกพี่เจิญกับพี่อัพจึงนั่งทานไปก่อนแล้ว

จะว่าไปคราวก่อนพี่ปกก็กินข้าวผัด

“พี่ปกชอบข้าวผัดเหรอ”

“มันง่ายดี”สรุปก็คือคิดอะไรไม่ออกก็สั่งข้าวผัดไว้ก่อนสินะ เหมือนรัมเลยแฮะ รายนั้นก็มีเมนูสิ้นคิดเป็นของตัวเองเหมือนกัน เดี๋ยวๆๆๆ ทำไมผมต้องคิดถึงไอ้รัมผู้ชั่วร้ายด้วยเนี่ย ซึ้งนักเหรอ แค่เห็นมันเดินมานั่งโต๊ะข้างๆแค่เนี๊ยะ

ใช่ ตอนนี้รัมกับชาวแกงค์ของมันเดินมานั่งโต๊ะที่อยู่ติดกับเราครับ ชนิดที่นั่งไหล่ชนไหล่กันเลย โชคดีที่ผมนั่งอยู่ฝั่งทางเดินเลยไม่ต้องทนมองหน้ารุ่นพี่กลุ่มนี้ให้เสียสายตา

พริบตาที่พวกรัมมานั่งข้างๆบรรยากาศในโต๊ะอาหารของผมก็หนักอึ้งทันที ทั้งนี้ความหนักหน่วงทั้งหมดเกิดจากสายตาของพี่แม็คและพี่ปกที่เขม่นกันแบบเอาเป็นเอาตาย พวกพี่เจิญเองแม้จะไม่รู้เบื้องลึกแต่ก็เข้าข้างเพื่อนไว้ก่อน ทุกคนแม่งทำหน้าเหมือนพร้อมมีเรื่องกันได้ทุกเมื่อ

ผมซู้ดดดวุ้นเส้นในชามสุกี้ของตัวเองด้วยสปีดที่เร็วขึ้น นึกใจในว่าถ้าจะวิวาทกันก็ขอกูกินให้เสร็จก่อน ข้าวกลางวันมีความสำคัญต่อร่างกายนะเออ

ขณะที่ก้มหน้าก้มตากินอยู่นั้นผมก็รู้สึกถึงสายตาที่มองมา เป็นสายตามองแรงจากแม็คเจ้าเก่านั่นเอง ผมส่งยิ้มแห้งไปให้คนโต๊ะข้างๆ แม้ผมจะโกรธเคืองไอ้รัมแค่ไหนแต่ผมก็ไม่ได้ผีบ้าขนาดนิ่งเฉยป็นคนกลางดูพี่ปี3กับพี่ปี4ตีกันกลางโรงอาหารคณะ

“ว้าว น้องยิ้มให้กูด้วย”คือกระผมพยามยิ้มเพื่อสงบศึก ไม่ใช่ยิ้มเพื่อเป็นชนวนสงคราม ไม่ต้องเอารอยยิ้มแห้งๆของผมไปขยี้ต่อ ได้โปรดดดดดดดดดดดด พรีสสสสส

“บ้าเหรอ น้องยิ้มให้ ยิ้มข้ามหัวไอ้ปกมาเลย ฮ่าๆๆ”หนึ่งในชาวแกงค์ของรัมเอ่ย

ผมแทบจะเอาหน้ามุดชามสุกี้เพราะรู้สึกผิดพลาดกับสิ่งที่ทำลงไป พยามเอื้อมมือไปจับมือของพี่ปกที่วางอยู่บนตักของอีกฝ่าย บีบปลอบให้ใจร่มๆไว้ ความจริงพี่เขาก็ไม่ได้ของขึ้นถึงขั้นจะลุกขึ้นไปฟาดหน้าคนที่มันกำลังพูดจากวนตีนหาเรื่องอยู่หรอก ผมเองนี่แหละที่ใจคอไม่ดีต้องการที่พักพิงสุดๆ

แค่คิดถึงคำพูดที่พวกมันพูดถึงผมวันนั้นก็รู้สึกแย่แล้วอ่ะ

มันไม่โอเคจริงๆที่จะต้องอยู่ใกล้กลุ่มชายโฉดที่จ้องจะเย้เราแบบนี้

“แบบนี้เราจะกินยังไง”คนข้างๆผมก้มตัวมากระซิบถามเนื่องจากผมใช้มือขวากุมมือของพี่เขาเอาไว้ พี่ปกน่ะสามารถตักข้าวผัดด้วยมือขวาได้ แต่ผมไม่สามารถสาวผักบุ้งด้วยมือซ้ายได้ถนัด

ผมควรจะปล่อยมือพี่เขาแต่สิ่งที่ผมทำคือการส่ายหัวไปมา

“อิ่มแล้ว”

ความจริงแค่เกือบอิ่ม กินวุ้นเส้นกับเนื้อไก่หมดแล้ว แต่ยังเหลือผักกับน้ำซุป

จะให้เดินหนีออกไปก็เสียเชิงหมด จะให้ปล่อยมือก็ไม่เอาด้วยหรอก ผมเลยได้แต่เก๊กว่าอิ่มแล้วและนั่งเบื้อใบ้อยู่เฉยๆ ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผู้ชายที่ถูกผมจับมืออยู่เลื่อนช้อนของเจ้าตัวมาจรดริมฝีปากของผมพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบตามแบบฉบับว่า

“กินข้าวเข้าไปบ้าง เท่านั้นไม่อิ่มหรอก”

หงูวววววว

ผมอ้าปากงับข้าวผัดที่พี่เขาแบ่งมาให้ เคี้ยวตุ้ยๆเต็มสองแก้มด้วยใบหน้าเปรมปรี

เห็นพี่อัพกับพี่เจิญพยามนั่งกลั้นยิ้ม สงสัยพี่เขาคงอยากแซวว่าผมเป็นง่อยเหรอไง แต่ไม่แคร์หรอก แบบนี้แหละดีแล้ว พอเคี้ยวหมดคำพี่ปกก็ตักมาป้อนมาอีก กลายเป็นเราสองคนแบ่งกันกินข้าวผัดจานเดียวกันจนเกลี้ยง

“พี่ปกอิ่มมั้ยอ่า”ผมผู้เพิ่งมารู้สึกตัวเอาเมื่อสายอ้อมแอ้มถามอย่างรู้สึกผิด เล่นแย่งพี่เขากินไปซะขนาดนั้นนี่นา...

“ยัง”

“หงูวว”ผมงี้หูลู่หางตกเลยครับ คอสเพลย์เป็นหมาโดนเจ้านายดุแพร๊พ

“ไปซื้อขนมมากินกัน”

“อ๊ะ”พอพี่เขาพูดแบบนั้นผมก็โดนลากตัวมายังร้านขนมจริงๆ

“อยากกินอะไร แบ่งกัน”

“หง่า เอาอะไรก็ได้ที่พี่ปกชอบ”

“พี่ให้ตินเลือก”

จะดีเหรอ จะดีเหรอ ผมถามอีกฝ่ายผ่านสายตาที่เป็นประกาย เมื่อพี่ปกยืนยันหนักแน่นว่าให้ผมเลือกได้ขนาดนี้ผมก็เลยเลือกหวานเย็นเรนโบว์ของโปรดเนื่องจากมันเป็นเมนูที่ผมชอบและสามารถแบ่งกันกินได้เพราะชามนึงเขาให้น้ำแข็งไสมาพูนๆ พอได้ของก็กลับมานั่งที่โต๊ะ ไม่รู้ทำไมแม็คคนเลวกับผองเพื่อนถึงได้เงียบและนั่งกินข้าวกันอย่างสงบ

ก็ดีนะ ผมก็จะได้แฮปปี้กับการกินหวานเย็นกับพี่ปกคนดีของน้อง

“ไม่เอาช้อนมาเผื่อพวกกูด้วยล่ะ”พี่อัพถาม

“นั่นสิปก กูกินด้วยได้ป่ะ”พี่เจิญเสริม

“เสือก”พี่ปกกล่าว

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH14 - - - 23-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 23-06-2018 09:50:03

 :pig4: :pig4: :pig4:

พี่ปกคนดีของน้องเนี่ย  คิดอะไร ๆ กับน้อง ชิมิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH14 - - - 23-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 23-06-2018 10:03:45

น้องติน มารยาเกิน 100 เล่มเกวียนไปแล้วนะ ถ้าจะขนาดนั้น
 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH14 - - - 23-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 23-06-2018 10:29:52

พี่ปกน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
น้องมีความอ่อยไม่รู้ตัว จับมงจับมือจนพี่ต้องป้อน 555 :katai2-1:

.
.
.
ป.ล. คำว่า พยายาม สะกด พยายาม นะคะ
ไม่ใช่ พยามค่ะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH14 - - - 23-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-06-2018 10:41:08

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH14 - - - 23-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 23-06-2018 12:21:44

ติดตามเป็นกำลังใจให้นะค๊ะ พี่ปก น้องติน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH14 - - - 23-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 23-06-2018 19:23:34

 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH14 - - - 23-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 24-06-2018 00:44:27

พี่ปกกกกกก คนดีของน้องงง
ฮืออ
เซ็นเข้าทีมไอ้รัมแน่เลย
เพราะว่าชอบน้อง
อิอิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH14 - - - 23-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 25-06-2018 09:08:05

พี่ปกเซ็นเข้าทีมไหนเนี่ย น้องตินก็น่ารัก อ้อนพีตลอดเลย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ6 - - - 28-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 28-06-2018 18:39:52

 ตอนที่16

“กูทำควิซวันนี้ไม่ได้เลยมึง”ไอ้หมาล่าผู้กระจอกไปทุกๆด้านแต่ดันมีแต้มบุญสูงส่งจนได้เป็นถึงเดือนมหาลัยบ่นกระปอดกระแปดไม่เลิกขณะที่พวกเรากำลังเดินไปรวมกลุ่มกันที่ลานว่างหน้าตึกภาควิชา พอไปถึงสถานที่นัดหมายพวกรุ่นพี่ก็ให้เราแยกตามกลุ่ม

ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์นี้พวกเราต้องไปค่ายที่กาญจนบุรีกันครับ

กรรมเวรของผมอีกแล้วที่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับไอ้ล่า แต่ผมไม่ได้บ่นอะไรเพราะกำลังดีใจที่เฌอก็ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน เรียกได้ว่าพวกเรา3เกลอไปไหนไปเป็นแพ็ค ขนาดกลุ่มที่รุ่นพี่สุ่มให้ยังได้อยู่ด้วยกัน

“เอาน่า แค่ควิซคะแนนสองคะแนน ไม่ใช่สอบกลางภาคเสียหน่อย”ผมตอบ 

หลังจากผ่านการรับน้องก็เข้าสู่เทศกาลเรียนกันอย่างจริงจัง นี่ขนาดเหลืออีกเป็นเดือนกว่าจะสอบกลางภาคผมยังได้ข่าวแว่วๆมาว่าพวกเนิร์ดบางคนเริ่มอ่านหนังสือกันแล้ว ผมเพิ่งเคยสัมผัสการอ่านหนังสือแบบเอาเป็นเอาตายชนิดขายจิตวิญญาณให้กองชีทล่วงหน้าการสอบเป็นเดือนๆครั้งแรกเลยรู้สึกหวั่นใจจนอดคิดไม่ได้ว่าจะมีชีวิตรอดจนถึงปี4ได้ยังไง แต่พวกรุ่นพี่ที่มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้เขาอุตส่าจัดค่ายให้พวกเรา โดยในค่ายจะมีกิจกรรมฐานและมีการเฉลยพี่เทค

ซึ่งขอกระซิบบอกไว้ตรงนี้เลยว่าผมไม่ได้ของจากพี่รักสักชิ้น แต่ผมไม่รู้สึกโกรธเคืองแม้แต่น้อย แค่เรื่องสมุดล่าลายเซ็นต์เมื่อครั้งนั้นก็มากยิ่งกว่ามากเกินพอแล้ว

แน่นอนว่าคนที่รับหน้าที่เป็น mc ก็คือพี่รักเจ้าเก่า วันนี้เจ้าตัวดูอเลิร์ทเป็นพิเศษ หลังจากรวมตัวครบทั้ง4ชั้นปีก็แบ่งกันขึ้นรถตามกลุ่ม

การนั่งรถบัสไปเข้าค่ายอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่จริงๆมันมีอะไรที่ซับซ้อนและละเอียดอ่อนกว่านั้น

แกงค์ผมมี3คน ถ้านั่งเบาะคู่ก็ต้องมีคนนึงโดนเท

“พวกมึงนั่งนี่ เดี๋ยวกูนั่งตรงนี้”หมาล่าผู้เสียสละ มันชี้ให้ผมนั่งกับเฌอส่วนมันก็ทิ้งตัวลงนั่งเบาะด้านหลังพวกเรา พวกปี1ที่เหลือเริ่มจับจองพื้นที่กันจนเต็มพวกพี่ปีอื่นที่มีชื่ออยู่กลุ่มเดียวกับพวกเราจึงเดินขึ้นมาและนั่งตรงที่ที่เหลืออยู่ คือ ในหนึ่งกลุ่มจะมีปี1ถึง4 อยู่ชั้นปีละ 10คนเท่าๆกัน ทั้งหมด9กลุ่ม โดยมีปี3เป็นโต้โผหลักในการจัดการและควบคุมดูแลทุกอย่าง ปี2มีหน้าที่ซัพพอร์ต ปี4มีหน้าที่ชิว

ไอ้วูร์ฟได้นั่งกับพี่ผู้หญิงปี2คนหนึ่ง หน้าตาค่อนข้างน่ารักเข้าทางมันพอดี พอเห็นเพื่อนแฮปปี้กับการนั่งคนเดียวผมก็เลิกสนใจ ผมเห็นไอ้ตัวเล็กข้างผมมันยุกยิกๆเหมือนมองหาอะไรบางอย่าง

”มีอะไรเหรอเฌอ”

“เราลืมเอายาแก้เมารถมา”

“อ้อ...”ก่อนขึ้นรถผมได้ยินพี่เขาประกาศว่าสามารถขอยาสามัญจากหน่วยพยาบาลได้ผมเลยสอดส่ายสายตาหาพี่ที่มีกล่องยาแต่ปรากฎว่าไม่มีใครถือมันขึ้นรถมาด้วยเลย

“ไอ้ล่า มียาแก้เมารถป่ะ”ผมหันไปถามมัน

“ของอย่างงั้นใครจะพกวะ”

“เดี๋ยวขอจากฝ่ายพยาบาลก็ได้จ้า บรีฟงานเสร็จก็คงขึ้นมา”รุ่นพี่ที่นั่งข้างไอ้ล่าช่วยตอบให้ ผมกล่าวขอบคุณพี่เขาและกลับมานั่งเล่นมือถือของตนต่ออย่างสงบ

เพราะติดช่วงรับน้องทำให้ผมไม่ค่อยได้อัพเดทโซเชียลเท่าไหร่ ป่านนี้แฟนๆคงร้องหากันระงม ผมโพสต์บ่นในทวิตว่าต้องไปค่าย อดเล่นเกมเลย ฮือๆ ก่อนกดลงรูปรถบัสที่ถ่ายก่อนขึ้นมาในไอจีพร้อมแคปชันสั้นๆว่าไปค่ายๆ

อย่าตกใจไป คนคนเดียวกันแต่อยู่คนละแอพพลิเคชันก็จะมีนิสัยที่แตกต่างกัน อยู่ในเฟสเราต้องแอ๊บแบ๊ว อยู่ในไอจีเราต้องโชว์ว่าชีวิตเราสุดหรู ส่วนในทวิตนั้นเราจะบ่นบ้าบออะไรก็ได้ แม้ว่าผู้ติดตามที่ฟอลผมทั้ง3แอพจะงงหน่อยๆแต่ผมก็มองโลกในแง่ดี คิดซะว่าแฟนๆจะได้เห็นผมในหลายๆมุม

“อ๊ะ นั่นไง พี่พยาบาลขึ้นมาแล้ว”พี่สาวคนเดิมสะกิดเรียกผมพร้อมกวักมือเรียกฝ่ายพยาบาล

พยาบาลประจำกลุ่มจะมี2คนครับ บังคับให้มีชายคนหญิงคนเพราะถ้าเกิดน้องขาเจ็บต้องมีการอุ้มหรืออะไรฉุกเฉินผู้ชายย่อมแก้ไขสถานการณ์ได้ดีกว่า ส่วนพี่ผู้หญิงก็มีหน้าที่ดูแลเรื่องละเอียดอ่อน พี่พยาบาลผู้ชายผมจำได้ว่าชื่อดิว พี่แกนั่งที่นั่งหน้าสุดเพราะมันเหลือแค่ตรงนั้น ส่วนพี่ผู้หญิงก็เดินตรงมาหาผมพร้อมหยิบยาแก้เมารถให้ก่อนจะเดินไปนั่งกับพี่ดิวด้านหน้า

“เสียดายเหรอ”เฌอถามพลางยกน้ำขึ้นจิบ

“เรื่อง?”

“ถ้าพี่ปกขึ้นคันนี้ก็คงดี...ตินคิดแบบนั้นอยู่ไม่ใช่เหรอ”

“บ้า เอาไรมาพูด พี่เขาจะขึ้นคันไหนก็เหมือนกันป่ะ”ผมรีบแก้ตัว แม้ว่าหมู่นี้ผมจะชอบไปหาพี่ปกตอนอยู่ที่คณะบ่อยๆแถมพี่เขายังคงไปส่งผมเสมอแม้เราจะพ้นช่วงรับน้องมาแล้วแต่ก็ไม่ได้แปลว่าชีวิตผมจะอยู่ห่างพี่ปกเกิน8ฟุตไม่ได้เสียหน่อย

เฌอนี่จริงๆ เดี๋ยวนี้ชักติดนิสัยเพ้อเจ้อมาจากไอ้วูร์ฟมากไปละนะ

มันเห็นผมทำหน้ามุ่ยเพื่อนเลยเลิกทัก

เมื่อคนขึ้นมาครบแล้วพี่ปี3ที่มีหน้าที่mcในรถก็บอกให้พวกเรานั่งที่เพราะรถจะออก แต่พี่ดิวดันได้รับโทรศัพท์จากใครสักคน พี่เขารีบสั่งว่าอย่าเพิ่งออกรถและลนลานวิ่งออกไป

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ”เฌอถาม

คือก็นั่งอยู่ข้างกันเนี่ย จะไปรู้มะ

“พี่ดิวเป็นหัวหน้าฝ่ายพยาบาล อาจจะมีคนป่วยหนักเลยรีบออกไปดู”เป็นจริงตามที่พี่ข้างไอ้หมาสันนิษฐาน กำหนดการเดินทางของพวกเราต้องล่าช้าออกไปร่วมสิบนาทีเพราะมีปี1คนนึงหอบหืดกำเริบ พวกรุ่นพี่วุ่นวายกันอยู่นอกรถ ผมก็ส่องดูจากทางหน้าต่างเห็นแค่ว่าเพื่อนคนนั้นถูกหามออกไป

“คิมเหรอ”เจ้าหนูจำไมข้างผมถามขึ้นอีกครั้ง

แต่คราวนี้ผมรู้คำตอบจึงพยักให้มัน

ในภาคผมมีแค่ไอ้คิมนี่แหละที่แจ้งว่าเป็นหอบ เวลารับน้องจึงไม่ถูกลงโทษอยู่คนเดียวเป็นที่อิจฉาริษยาของเพื่อนๆ ตอนนั้นผมยังบ่นว่าอยากป่วยแบบมันบ้างแต่พอเห็นสภาพมันวันนี้ผมขอสบายดีเหมือนเดิมดีกว่า การไม่มีโรคคือลาภอันประเสริฐดังที่โบราณว่าไว้

“อ้าว ไหนว่าพอเข้าค่ายจะเปลี่ยนมาอยู่ฝ่ายโสตแทน”

มีใครสักคนเอ่ยทักคนที่เพิ่งเดินขึ้นมาใหม่ แปลว่าคนที่หิ้วกระเป๋าพยาบาลกลับมาไม่ใช่พี่ดิวผมเลยเงยหน้าขึ้นมองอย่างสนใจ และผมก็สบตากับคนหล่อที่เลือกอยู่ฝ่ายพยาบาลตอนรับน้องเพราะฝ่ายพยาบาลไม่ได้ทำอะไรแค่นั่งเต็นท์เฉยๆ

พี่ปกเองก็มองกลับมา แต่ไม่ได้ทักทาย พี่เขาตอบเพื่อนไปว่า”ไอ้ดิวต้องพาน้องไปหาหมอ”พูดจบพี่เขานั่งตรงที่นั่งเก่าของพี่ดิวซึ่งอยู่ห่างไกลจากผมนัก โง๊ยยย รู้งี้จองที่นั่งหน้าๆไว้ก็ดีหรอก ผมตัดพ้อในใจเมื่อรถเริ่มเคลื่อนตัวออกไปแล้วแต่ผมสามารถทำได้เพียงมองแผ่นหลังของพี่เขา

“อยากให้พี่ปกขึ้นมาจริงๆด้วย”

“บะ บ้าเหรอ...”ทำไมเสียงกูอ่อยจัง ผมไม่สามารถเถียงได้เต็มปากเต็มคำอีกต่อไปเมื่อพี่เขาขึ้นผมก็รู้ว่าความจริงใจผมกำลังรอพี่เขาอยู่

เอาเถอะ ถึงจะไม่ได้คุยกันแต่พี่เขาก็อยู่ไกลไม่เกิน8ฟุตล่ะนะ

ผมผุดยิ้มมุมปากพลางก้มหน้าเล่นเกมในมือถือต่อ

ทว่าช่วงเวลาแห่งความสุขของผมก็อยู่ได้ไม่นานเมื่อพี่mcคนเดิมเห็นว่ารถเคลื่อนตัวออกมาได้สักพักก็ชวนพวกเราเล่นเกมกัน

เกลียดที่สุดเลยอะไรแบบเนี๊ยะ ขอนั่งชมวิวนอกหน้าต่างสงบๆไม่ได้เหรอ

เกมที่เล่นก็เป็นเกมสุดเบสิคในตำนาน เกมกะหล่ำนั่นเอง เป็นเกมที่เอากระดาษA4มาห่อกันเป็นชั้นๆจนกลมเป็นลูกบอลและให้ส่งต่อไปเรื่อยๆ เพลงหยุดที่ใครคนนั้นต้องแกะกระดาษแผ่นนอกสุดออกมาอ่านบทลงโทษ เกลียดดดดดดดด

“ฟังพี่ก่อน เด็กๆใจเย็นๆ เกมนี้พวกรุ่นพี่ต้องเล่นด้วยนะครับ อย่านั่งหน้าแก่กันเปล่าๆ เอาล่ะๆ ทุกคนลุกครับ อย่าให้พี่เห็นว่านั่งติดกับปีเดียวกัน ปี1 เดินไปขอรุ่นพี่ที่ชอบนั่งด้วยได้เลย แต่มานั่งกับพี่ไม่ได้นะพี่เป็นคนคุมเกม เอาล่ะๆ พวกรุ่นพี่เล็งน้องคนไหนไว้เดินไปแอ๊วได้เลย”

ทำไมพี่ต้องมาทำลายชีวิตอันสงบสุขของผมด้วยวะครับ

ผมโคตรอิจฉาไอ้หมาล่าเลย มันนั่งกับพี่ปี2อยู่แล้วไงเลยได้แช่ตูดต่อยาวๆ

“คนสวย ขอพี่นั่งด้วยได้มั้ย”

ผมงี้เกือบหันขวับไปเหวี่ยงใส่ว่ากูไม่สวย กูแมน ดีนะที่งับปากไว้ทันเพราะรุ่นพี่เขาไม่ได้มาแอ๊วผมแต่เขามาแอ๊วไอ้เฌอครับ

ผมลุกขึ้นจากเบาะอย่างช่วยไม่ได้ ดูเชิงรอบตัวอีกสักนิดเพื่อหาที่นั่งใหม่ ทำไมทีอย่างงี้ผมถึงไม่เนื้อหอมวะครับ!?

เห่นโหลวววว นี่ตินตินขวัญใจเกมเมอร์ไง ก่อนหน้านี้ยังโดนจีบอยู่เลยทำไมเรตติ้งตก

แต่ผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเพราะผมมีพี่ปกเจ้าเก่าผู้นั่งหน้าเป็นตูดอยู่โซนเบาะหน้า ผมเดินไปนั่งข้างพี่เขาด้วยสีหน้าสุดมีอารมณ์ร่วมกับเกมไม่ต่างกัน

“พี่เป็นฝ่ายโสต ไม่มีกลุ่มอยู่ จะนั่งรถคันไหนก็ได้ ที่ตอนแรกไม่นั่งคันนี้เพราะรู้ว่าพวกมันจะเล่นเกมอะไร”พี่ปกเกริ่น ขอคิดเข้าข้างตัวเองว่าพี่เขากลัวว่าผมจะงอนที่ส่งพี่ดิวมานั่งคันนี้แทนในตอนแรก

“แล้วทำไมพี่ปกไม่เป็นฝ่ายพยาบาลแล้วล่ะ”

“ในค่ายฝ่ายพยาบาลต้องตามน้องเข้าฐานด้วย แต่ฝ่ายโสตมีหน้าที่เช็คซาวด์ เช็คฉากอยู่ในห้องประชุม”ผมอ้าปากเหวอกับคำตอบที่ได้รับ ถ้าให้เดาไอ้ฝ่ายโสตอะไรนี่คงเป็นคนจัดทำสไลด์ จัดเสียง ตัดต่อวิดีโอ สำหรับกิจกรรมต่างๆที่ดำเนินในห้องประชุมติดแอร์เย็นฉ่ำ ในขณะที่คนอื่นต้องไปบุกน้ำลุยโคลนอยู่กลางแจ้ง

 อดชื่นชมสกิลการอู้ของผู้ชายคนนี้ไม่ได้ ไม่สิ แค่อู้เก่งอย่างเดียวไม่พอต้องเส้นใหญ่ด้วย ซึ่งเส้นดังกล่าวคงหนีไม่พ้นพี่เจิญประธานรุ่น

 “มึงข้ามกูไปได้มะ”พี่ปกหันไปถามเพื่อนเสียงหน่าย

“ไม่ได้ครับคุณมึง น้องเขาก็อยากเล่น”

“ผมไม่อยาก”ผมรีบตอบฉับ ไม่อยากเลยสักกะติ๊ดดด

“แต่กูอยากเห็นมึงโดนลงโทษเพราะฉะนั้นมึงต้องเล่น”พี่mcลั่นประกาศิตด้วยเหตุผลโคตรจะส่วนตัวทำให้พี่ปกหน้างอง่ำเหมือนเพิ่งกินรังแตนมา ส่วนผมได้แต่เอาหัวโขกกระจกรถเบาๆอย่างอึดอัด

เพลงเริ่มขึ้นเป็นสัญญาณสตาร์ทเกม

ผมผู้ชอบเล่นเกมที่อยู่ในคอมเท่านั้นลนลานส่งลูกบอลไปด้านหลัง นั่งหน้าสุดแม่งโคตรเสียเปรียบเลย โดนคนข้างหลังแกล้งปาบอลมาข้างหน้าด้วย พี่ปกก็ขว้างกลับไปโดนหัวแม่งสมน้ำหน้าฮ่าฮ่าฮ่า

โว๊ยยยย เมื่อไหร่จะถึงกาญจนบุรีสักที๊!!

ตุบ

อ๊ากกกกก ในที่สุดบอลมันก็อยู่ในมือของผมตอนเพลงหยุดพอดี กรีสสส

ผมค่อยๆแกะกระดาษแผ่นนอกสุดออกมาอ่านด้วยใจลุ้นระทึก

“ได้บทลงโทษว่าอะไรครับ”พี่mcเอาโทรโข่งมาจ่อปากผม

ทุกคนในรถจ้องผมตาแทบไม่กระพริบ คงรอดูผมเต้นไก่ย่างอยู่ล่ะสิ หึส์ ใสเจียเสียใจด้วยนะพวกอ่อนหัด ตินตินคนนี้สะสมแต้มบุญมาเยอะ ผมกระตุกยิ้มย่อง นัยน์ตาเต็มไปด้วยประกายแห่งชัยชนะขณะๆค่อยเอ่ยบทลงโทษด้วยน้ำเสียงไม่ทุกข์ร้อน

“ให้ขอเบอร์คนที่นั่งข้างๆ”พอผมอ่านออกไปแบบนั้นพี่mcก็ทำสีหน้าผิดหวัง

“มีแล้วอ่ะ”ผมตอบด้วยความระริกระรี้ เท่ากับว่าการจับบอลครั้งนี้ผมไม่โดนลงโทษใดๆ ทว่ารุ่นพี่ขี้แกล้งบางคนไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มีคนตะโกนขึ้นมาว่าให้ผมแกะแผ่นต่อไป แต่เรื่องอะไรผมจะแกะเล่า!! ผมส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปยังพี่mc วิ๊งๆๆๆ เจอสายตาพิฆาตของตินตินเข้าไปกล้าแกร่งมาจากไหนก็ไม่รอด

“เอ่อ...”พี่mcมีอาการอึกอัก

“เอาเบอร์บ้านไป”สุดท้ายคนที่ควรถูกผมขอเบอร์ก็เสนอทางเลือกที่ดีที่สุดออกมา มีคนหลุดขำเพราะคิดว่ามันเป็นมุกแต่พี่ปกแกเล่นจริงทำจริงครับ ยื่นมือมาขอโทรศัพท์ของผมไปเมมเบอร์บ้านไว้จริงๆ

และแล้วมือถือของผมก็มีเบอร์บ้านพี่ปกด้วยประการฉะนี้

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ6 - - - 28-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 28-06-2018 18:51:44

ความเอาตัวรอดสูงลิ่ว

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ6 - - - 28-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 28-06-2018 22:13:22

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ6 - - - 28-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-06-2018 22:18:55

 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ6 - - - 28-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 28-06-2018 22:49:26

 :pig4: :pig4: :pig4:

พี่ปกคนดีของน้องติน   

ทำทุกอย่างเพื่อน้องเสมอเลย   

คิดไรกับน้องป่าวเอ่ย?

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ6 - - - 28-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-06-2018 22:53:18

 o13 o13

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ6 - - - 28-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: tungz ที่ 28-06-2018 23:28:12

ติดหนักมากกก อัพเร็วๆน้าา หลงพี่ปกน้องตินน :L1: :3123:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ6 - - - 28-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 29-06-2018 07:59:05

หูยยยย พี่ปกอ่า น่ารักมาก น้องตินปลื้มสุดๆ เลยละงานนี้

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 30-06-2018 09:03:10

ตอนที่17

การเข้าค่ายวันแรกไม่มีอะไรมาก เนื่องจากกว่าจะไปถึงก็มืดแล้ว พวกพี่ให้เรากินข้าวและทำกิจกรรมสันทนาการก่อนแยกย้ายกันไปนอน ห้องนอนพี่เขาให้เลือกได้อิสระห้องละ5คน ผมกับเพื่อนจึงอยู่กับเพื่อนอีก2คน เมื่ออาบน้ำเสร็จผมก็นั่งมองนาฬิกา

ผมนัดพี่ปกไว้ตอน4ทุ่มเพราะผมอยากทำเควสรายวันและพี่เขาก็เป็นไม่กี่คนในค่ายที่แบกโน้ตบุคมาเนื่องจากต้องใช้ตัดต่อภาพและเสียงตั่งต่าง และโชคดีอีกต่อที่มันเป็นเครื่องเดียวกับที่ผมลงเกมเอาไว้เมื่อคราวก่อนนู้น เมื่อนาฬิกาบอกเวลา4ทุ่มตรงผมก็เดินแรดออกมาจากบ้านพัก

เนื่องจากยังไม่ได้เวลาเข้านอนกันผมเลยได้ยินเสียงพูดคุยดังลอดออกมาจากบ้านพักแต่ละหลังตลอดทาง กระทั่งผมมาถึงห้องพี่ปก เคาะประตูสักพักก็มีคนมาเปิด ทว่าคนที่ออกมานั้นทำให้ผมตกใจนิดหน่อย

“พี่รัก?”

“อ๊า ตินเหรอ ตินเหรอ รอแป๊ปนะรอแป๊ป!!”พี่เขาลนลานพูดก่อนจะรีบปิดประตู ผมได้ยินเสียงวุ่นวายมาจากด้านในสักพักประตูก็เปิดออก”แฮ่ๆ พอดีพี่เป็นเศษของปี2เลยต้องมานอนกับพวกพี่เจิญ แต่พี่คิดว่าจะไปเล่นกับเพื่อนก่อนได้เวลานอนแล้วค่อยกลับมา แฮ่ พี่ไปละนะ”

งงกับรีแอคชั่นเลิ่กลั่กของพี่เขานิดหน่อยแต่ผมก็ไม่ได้เก็บมาคิดอะไรมากมาย ใจตอนนี้มันอยู่ที่เกมหมดแล้ว

“พี่ปกกกก น้องมาหาแล้วววว”เมื่อเดินเข้ามาด้านในก็พบว่าห้องของรุ่นพี่นั้นเล็กกว่าห้องของพวกเราปี1 แต่ก็นอนกัน4คนทำให้ดูไม่คับแคบเกินไปนัก ผมทักทายพี่อัพกับพี่เจิญเล็กน้อย ทั้งคู่ดูจะยุ่งกับการคิดมุกแกล้งน้องที่ฐานในวันพรุ่งนี้ ส่วนพี่ปกนั้นกำลังนอนเฉยๆแต่พอเห็นผมเขาก็หยิบโน้ตบุคออกมาเปิดให้

ผมล็อคอินเข้าแกมเงียบๆ หูก็แอบเงี่ยฟังไปด้วยว่ารุ่นพี่ทั้งสองวางแผนร้ายอะไรกันอยู่

“เอ้อ ติน เห็นประกาศรับสมัครแข่งเกม NAQ ยัง”พี่เจิญถาม

“เห็นแล้ว แต่ผมคิดว่ายังไม่สมัครดีกว่า การแข่งนี้มันต้องเล่นเป็นทีมแต่พวกเราเพิ่งมาจับกลุ่มกันความเข้าขากันก็น้อยแถมไอ้ล่ายังฝีมือผีเข้าผีออกอยู่”ผมตอบขณะที่มือยังควบควมตัวละครเกมของตนอยู่

พี่เจิญพยักหน้ารับรู้และหันไปคุยกับเพื่อนต่อ

คืองี้ พวกพี่2คนเข้าทีมมาไม่นานทำให้พวกเราแทบไม่ได้ซ้อมกันเลย ผมคิดว่ามันยังเร็วเกินไปจริงๆ อีกทั้งการเล่นของแต่ละคนยังไม่เข้าขากันผมจึงรอลงแข่งทัวร์นาเมนต์ที่มีการแข่งแบบ PVP(สู้ตัวต่อตัว) ดีกว่า ไหนจะพี่ปกที่ยังติดสัญญาคาราคาซังกับทีมเก่าอีก

“อ๊ะ จะว่าไปทีมเก่าพี่ปกนี่ทีมอะไรเหรอ”

“...”

เพราะเห็นว่าพี่เขาเงียบผมเลยคิดว่าไม่ได้ยิน ลงทุนกดหยุดเกมเพื่อหันไปมองแต่ดันโดนทำหน้าดุใส่ซะงั้น

แล้วคุณชายจะกริ้วอะไรเล่า!?

เล่นเกมต่อก็ได้ ไม่สนใจแล้ว เชอะ!

“เอ้อ แล้วเมื่อกี้พี่รักพยามซ่อนอะไรเหรอ”ใจบอกว่าจะเงียบแต่ปากดันอยู่ไม่สุข ผมถามเพราะเห็นว่าพี่เขาดูลนลานแปลกๆตอนเห็นหน้าผม

“มันกำลังเขียนจดหมายขอโทษน้องเทคที่มันไม่ได้ให้อะไรเลย”

“เห ผมก็ไม่ได้โกรธอะไรนี่ ต้องขอบคุณพี่เขาด้วยซ้ำ”

“รู้ด้วยเหรอ”

“อุ๊ย แฮ่ๆ ก็พอจะเดาได้”

“งั้นพรุ่งนี้กลางคืนมันก็โดนลงโทษสินะ หึ ไอ้เจิญ บทลงโทษคนที่โดนน้องจับได้คืออะไรนะ”

“กินน้ำมะระสูตรเข้มข้น“ประธานรุ่นตอบ

“ทำไมปีนี้ลงโทษเบาจังวะ”

“นี่แหละหนักหนาสาหัสสุดแล้ว น้ำที่กูเตรียมมามันขมกว่ามะระจริงเยอะนะมึง กูสำรวจมาแล้วว่าพวกปี2ไม่มีใครชอบกินมะระสักคน รุ่นกระจอกสัส ตายห่ากันเกลี้ยงแน่พรุ่งนี้”พี่เจิญผู้รอบคอบลงทุนทำโพลสำรวจความชอบมะระหัวเราะร้ายกาจ เป็นด้านมืดของพี่เจิญผู้ใจเย็นที่ผมไม่เคยเห็น

อา...พี่เขาเป็นสาย S สินะ

“ถ้าผมทายถูกพรุ่งนี้พี่รักก็ต้องโดนลงโทษน่ะสิ”

“แต่ถ้าปี1ทายไม่ได้ก็ต้องดื่มแทน”

อุ๊ย น้องตินขอโทษนะครับพี่รักคนดี ตินอยากให้พี่มีสุขภาพแข็งแรงเพราะฉะนั้นพรุ่งนี้พี่ควรดื่มน้ำผักเพื่อสุขภาพ

เมื่อตกลงกับตัวเองได้แล้วว่าพรุ่งนี้จะจับพี่เทคให้ได้แบบคาหนังคาเขาผมก็นั่งทำเควสของตัวเองต่อจนห้าทุ่มเศษๆก็เอ่ยปากขอตัวกลับห้องพัก เนื่องจากพรุ่งนี้รุ่นพี่นัดให้ไปรวมตัวแต่เช้ากลัวว่าจะพักผ่อนไม่เพียงพอ ทว่าเมื่อผมเดินออกมาจากห้องพี่ปกกลับเดินตามออกมาด้วย

“หือ? พี่ปกจะไปไหน”ผมถามคนที่เดินมาด้วยกันอย่างงุนงง

“ไปส่ง”

“แค่นี้เอง ไม่ต้องก็ได้”

“แค่นี้เอง พี่ไปด้วยก็ไม่เห็นไปไร”

อื้อหือ เดี๋ยวนี้หัดยอกย้อนนะเรา เมื่อผมจนด้วยคำพูดก็เลยเดินต่อไปเงียบๆ ดวงไฟจากห้องพักหลายหลังปิดไปแล้วโดยเฉพาะของพวกปี1 แต่พวกพี่ปีสูงๆอย่างปี4นี่ยังโต้รุ่งดีดกีตาร์ร้องเพลงปาร์ตี้กันอยู่เลย

“ไม่อยากเข้าฐานเลยอ่ะ พวกพี่เตรียมแกล้งน้องแรงป่ะ”

“ของอย่างนี้ต้องโดนกับตัวถึงจะรู้”

“หูยยย แล้วตอนพี่ปกอยู่ปี1 พี่ปกคิดว่ามันโหดมั้ย”

“ปีนั้นบังเอิญป่วยเลยไม่ได้มา”

นะ นี่มันโดดชัด!! ผมมั่นใจว่าการป่วยครั้งนั้นคือป่วยการเมือง พี่แค่ไม่อยากมาค่ายเลยหาข้ออ้างอยู่บ้าน ผมมองตาพี่ผมก็อ่านออกอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว ตอนที่พูดว่าตัวเองป่วยไม่มีใครที่ไหนเขาอมยิ้มน้อยๆอย่างภาคภูมิใจแบบนั้นหร๊อก

“ขี้โกง...”ผมงุบงิบบ่น คนข้างๆไม่ได้ยินเพราะเสียงโหวกเหวกของบ้านพักข้างๆดังแทรกออกมา

ที่พักที่พวกเพิ่งเดินผ่านมาเมื่อครู่มีคนเปิดประตูออกมาครับ และคนคนนั้นก็ร้องทักเราสองคนแทบจะทันที

“พี่ปกกก น้องตินนน จะไปไหนกันเหรอ”พี่รักผู้เฟรนลี่เดินลัลล้ามาทางนี้

“น้องจะกลับห้อง”พี่ปกตอบสั้นๆ

“น้องจะกลับแล้วพี่ปกเกี่ยวไรด้วย อย่าบอกนะว่าเดินมาส่ง ใกล้แค่เนี๊ยะ ออกตัวแรงไปป๊ะถามจริ๊ง ฮ่าๆๆ น้องรักคนนี้ก็ไม่อยากเดินกลับคนเดียวเหมือนกัน พี่ปกให้น้องเดินไปด้วยได้มั้ย”ผมเข้าใจว่าพี่เขาแค่แกล้งถามไปอย่างนั้นไม่ได้คิดจะตามมาจริงๆเลยไม่ได้ตอบอะไร พอพี่ปกทำหน้าดุๆใส่พี่รักก็หูลู่หางตกเดินจากไปเองแบบเงียบๆ

เดินผ่านบ้านพักของไอ้รัมผู้ชั่วร้ายซึ่งออกมานั่งเล่นกีตาร์กินขนมอบกรอบกับน้ำอัดลมแล้วก็คิดว่าน่ารักดี ในค่ายทางการแบบนี้เขาไม่ให้เอาดื่มของมึนเมาพวกพี่แกก็รักษากติกาไม่ดื่ม เป็นข้อดีอันน้อยนิดของรัมแอนด์ชางแกงค์ของมันที่ผมหาได้นับตั้งแต่เปิดเทอมมา พี่แม็คเจ้าเก่าเงยหน้าขึ้นมาสบตากันวูบหนึ่งก่อนทางผมเองที่เบือนหน้าหนี รู้สึกเฟลหน่อยๆที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ก่อนนอน หวังว่าคืนนี้จะไม่ฝันร้ายนะ

งุ้ย พี่ปก อวยพรให้น้องฝันดีหน่อย

ผมพยามอ้อนขอคำว่าฝันดีนะจากอีกฝ่ายผ่านทางสายตาวิ๊บวั๊บ แน่นอนว่าพี่ปกคนตายด้านมองไม่เอา เมื่อพวกเราเดินมาถึงบ้านพักของผมพี่เขาก็ทำท่าจะเดินกลับไปแบบไม่ร่ำลากันสักคำ

“พี่ปก ฝันดี”

แรดมากอะไรมาก เกิดมาไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับใครเลยให้ตาย แต่รู้ไงว่าถ้าผมไม่เปิดเกมก่อนคนปากหนักอย่างพี่ปกไม่มีทางพูดแน่ๆ ขนาดผมเปิดอ่อยไปขนาดนี้พี่แกยังทำแค่หันมาพยักหน้าแบบมึนๆและทำหน้าเหมือนจะเดินจากไปอีกครั้ง

ผมแทบทรุดอยู่ตรงประตูห้อง แค่คำว่าฝันดีก็ให้น้องไม่ได้หรือ

เกาะหนึบ

ยอมแพ้อะไรง่ายๆก็ไม่ใช่ตินตินสิ ผมอาศัยความหน้าด้านที่สั่งสมมาประมาณหนึ่งเดินตามไปเกาะชายเสื้อของอีกฝ่าย พี่เขาหันมาเลิกคิ้วเชิงถามว่ามีอะไรแต่ผมไม่ทำอะไรมากไปกว่านั้น เรื่องแบบนี้พี่ควรมีสมองและคิดได้เอง น้องจะไม่ปล่อยจนกว่าพี่จะพูด ยืนให้ยุงกัดกันอยู่ตรงนี้นั่นแหละ

“จะเอาอะไร หือ”พี่ปกไม่ได้ดึงมือผมที่เกาะชายเสื้อของเขาออก พี่ท่านเพียงแค่เอี้ยวตัวมานิดนึงและ...

และ...เอื้อมมือมาลูบหัวผม

“พรุ่งนี้ต้องทำกิจกรรมเยอะเลย รีบนอนเอาแรงเถอะ”พี่ปกไล่น้องอ่า ฮือออ

“เมื่อกี้สบตากับแม็ค ฝันร้ายแน่เลย ฮือๆ”น้ำเสียงตอแหลกับการร้องฮือๆแบบไม่มีน้ำตากลับมาอีกครั้ง ผมลงทุนใบ้ขนาดนี้หวังว่าพี่เขาจะรู้นะ

พอเห็นว่าพี่ปกทำหน้าแบบ‘อ้อ’เหมือนเจ้าตัวจะเข้าใจแล้วผมก็เลยยิ้มออกมาอย่างดีใจ

“แล้วพี่ต้องทำยังไง ให้นอนกล่อมมั้ย”

มากไปโว้ยยยย

เส้นประสาทของผมค่อยๆปริร้าว คิดในใจว่าพี่ปกของคนดีของน้องง่าวได้ขนาดนี้เลยเหรอ แต่พอได้ยินเสียงหัวเราะจากอีกฝ่ายก็ทำให้ผมรู้ว่าพี่เขาแค่แกล้ง

ออกแรงแค่นิดเดียวพี่เขาก็รวบตัวผมเข้าไปกอดได้แล้ว แม้จะงงๆอยู่แต่ผมก็ยอมให้อีกฝ่ายยืนลูบหลังเหมือนกำลังโอ๋เด็กน้อยไปเรื่อยๆ และในขณะที่กำลังเพลิดเพลินอยู่นั้นเสียงทุ้มก็เอ่ยกระซิบข้างหูว่า”ฝันดีนะ ตินของพี่”

วินาทีนั้นเองผมก็เข้าใจว่าการร้องขอคำว่าฝันดีจากผู้ชายคนนี้คือการกระทำที่โง่เขลา นอกจากคืนนั้นทั้งคืนผมจะไม่ได้ฝันสักเรื่องแล้วกว่าจะข่มตาหลับได้ยังแทบแย่ น้ำเสียงที่ดังอยู่ในระยะใกล้นั่นคอยรีเพลย์ซ้ำๆเหมือนมีคนอัดเทปมาเปิดกรอกหูผมทั้งคืน ผมนอนพลิกตัวเป็นไฮเปอร์อยู่แบบนั้นจนกระทั่งทนไม่ไหว ต้องงัดไม้ตายก้นหีบมาใช้ หยิบมือถือออกมาเปิดคลิปสอนแคลคูลัสของฝรั่งในยูทูปออกมานอนเปิดดู ในที่สุดความฟินทั้งหมดก็ถูกทลาย ผมหลับไปในนาทีที่5ของคลิป

ผมตื่นเป็นคนสุดท้ายในห้อง อาบน้ำด้วยสภาพกายหยาบอยู่ในห้องน้ำแต่กายละเอียดยังนอนอยู่บนฟูก เดินตามเพื่อนออกมากินข้าวแบบเบลอ รู้ตัวอีกทีเฌอก็เข้ามาช่วยจูงมือผม ขอเดาว่าเมื่อกี้ผมเผลอสัปหงกระหว่างเดิน

“ตินเอากาแฟมั้ย”นุ้งเฌอถามเมื่อเห็นว่าผมกินข้าวเช้าเสร็จแล้วและกำลังจะเข้าเฝ้าพระอินทร์อีกระลอก

“ขมอ่ะ ไม่ชอบ”ผมงัวเงียตอบ”เดี๋ยวเข้าฐานก็ตื่นเองแหละ”

จากการไปนั่งเผือกอยู่ในห้องของประธานรุ่นกับเฮดว้ากเมื่อคืนทำให้พอทราบกิจกรรมในวันนี้บางส่วน และแค่บางส่วนที่ว่าผมก็แทบกระอักแล้ว แต่ได้ยินHPก็แทบหมดหลอด ถ้าต้องปฏิบัติจริงผมคงขาดใจตั้งแต่ด่านแรก

หลังจากกินข้าวเสร็จพี่เขาก็เรียกเราเข้าห้องประชุม มีกิจกรรมสันทนาการเล็กๆน้อยๆเพื่อให้รุ่นน้องกระฉับกระเฉง แน่นอนว่ากิจกรรมพวกนี้มันทำให้ร่างกายของผมยิ่งอ่อนเปลี้ย พวกเนิร์ดแว่นทั้งหลายเองก็มีสภาพซังกะตายไม่ต่างกัน ผมนึกภาพวันที่พวกเราจะกลายเป็นพี่ว้าก พี่สันทนาการไม่ออกเลยจริงๆ

ทว่าเมื่อเริ่มเข้าฐานแรกผมก็ได้รู้ถึงสาเหตุการวิวัฒนาการจากชาวเนิร์ดสู่ชายถึก

ถ้าเปรียบกับเกม การเข้าค่ายนี้ก็คือเควสสำหรับเปลี่ยนอาชีพ

พวกเหล่าชาวเนิร์ดทั้ง10เดินตามพี่ปี2ประจำกลุ่มมายังฐานแรก นั่นก็คือการไต่สะพานเชือกผ่านบ่อน้ำ โดยพี่ปี3ประจำบ่อจะค่อยขย่มเชือกจากทั้งปลายสะพานและในน้ำ น้ำมันไม่ลึกเพราะพี่เขายืนกันได้แต่มันผีบ้ามากจริงๆ เพื่อนคนแรกถูกถีบออกไปเป็นหน่วยกล้าตาย พอมันเดินไปได้สองสามเก้าเชือกก็แกว่งยังกับโดนพายุเข้า พวกพี่ที่อยู่ในน้ำก็ช่วยกันว้ากแกล้งจนหน่วยกล้าตายแทบร้อง

“โฮกกกกกกกกกกกกกก”เสียงโอดครวญนี้มิใช่ของผม แต่เป็นของหมาล่าเพื่อนรัก

“กูกลัวความสูงงง”มันครางหงิงๆเดินอ้อมมาหลังผม พวกเรากำลังต่อคิวกันขึ้นสะพานเชือกอยู่นั่นแปลว่ามันกำลังโชว์แมนด้วยการให้ผมขึ้นไปก่อน ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะจะช้าจะเร็วยังไงก็ต้องขึ้นทุกคน ขนาดผู้หญิงพวกพี่แกยังไม่ละเว้น

“ไม่อยากตกน้ำ”ผมเปรยเสียงเรียบ

ผมไม่อยากเปียกตั้งแต่ฐานแรก กิจกรรมอื่นที่ไม่เกี่ยวกับน้ำก็มี

และพอผมว่าไม่อยากตกน้ำไอ้หน่วยกล้าตายคนแรกที่กำลังจะเดินไปถึงปลายสะพานก็ร่วงลงบ่อ เสียงน้ำกระเซ็นเรียกสายตาจากทุกคนในอาณาบริเวณ ผมทำได้เพียงเอ่ยคำว่าอาเมนในใจและภาวนาขอให้พระเจ้าคุ้มครองตัวผม

“เราขอไปก่อนนะ”ทว่าก่อนจะถึงคิวผมเจ้าตัวเล็กกลับแทรกนำขึ้นมา

พอรุ่นพี่เห็นว่าเฌอเดินไปใน 1ใน4ของสะพานแล้วก็ปล่อยผมให้เดินตามบ้าง

ผมอายคอนแท็คกับพี่ประจำฐานที่ยืนแช่อยู่ในน้ำ พี่แกกระตุกยิ้มให้หนึ่งทีก่อนเข้ามาเขย่าเชือกเป็นบ้าเป็นหลัง

“อ๊ากกกกกกกกกก”ร้องไปเถิด สถานการณ์แบบนี้ใครๆก็ร้อง ไม่มีอะไรน่าอาย

ผมเกาะเชือกที่ผู้ไว้ให้ใช้มือจับแน่น

กลัวแล้ววววว น้องกลัวแล้ววววววววววววว พี่ไม่ต้องบิวต์ โอยยยย

หมับ

ขณะที่ผมกำลังหลับหูหลับตากระดึ๊บไปข้างหน้าทีละ3มิลลิเมตรนั้นเองก็มีมือของใครมาคนเอื้อมมาจับมือของผมทำให้ผมลืมตาขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเห็นใบหน้าน่ารักของเฌอลอยอยู่ใกล้ๆผมก็ยิ่งตกใจ นุ้งเฌอน่าจะเดินไปได้ครึ่งทางแล้วนี่ อย่าบอกนะว่าย้อนกลับมาหาผมอ่ะ

“ไม่ต้องกลัวนะ ไปด้วยกัน”นอกจากเฌอจะไม่มีการหวานหวั่นใดๆ คุณท่านยังสามารถฉีกยิ้มอย่างน่ารักได้อีก

อย่าตัดสินคนจากภายนอก

ขอย้ำอีกครั้ง

อย่าตัดสินคนจากภายนอก

ในขณะที่ไอ้หมาล่าเพื่อนรักโดนเขย่าจนตกสะพาน นุ้งเฌอก็จูงมือผมกระดึ๊บมาถึงปลายสะพานและขึ้นฝั่งได้โดยสวัสดิภาพ



-----------------------------

หม่าล่านี่เป็นเดือนมหาลัยแบบที่มีอยู่จริงในโลกใบนี้เลยค่ะ คือเดือนที่คนเห็นแล้วต้องถามย้ำว่าคนนี้เนี่ยนะเดือนมหาลัย!? 55555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Destiny ที่ 30-06-2018 09:20:33

กรี๊ดดดดดดดด ช่วงนี้อัพถี่มว้ากกกก เอาอย่างนี้ทุกวันเลยนะค้า
ปล หมาล่ามีความเคะในตัวสูงมาก เอ๊ะหรือน้องเฌอจะรุกคะเนี่ยยย  :hao7:  :hao6:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 30-06-2018 10:03:50

เฌอ แมนสุดล่ะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 30-06-2018 10:39:05

น้องเฌอดูแมนกว่าวูฟอีก 555555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 30-06-2018 10:50:11

 :pig4: :pig4: :pig4:

นุ้งเฌอน่าร้ากกกก

นุ้งเฌอคิดอะไร.....หรือเปล่า?

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 30-06-2018 11:32:04

น้องเฌอสายแกร่ง ..แมนไปอี๊กกก  :laugh:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 30-06-2018 11:41:23

เอ็นดูหมาล่าแบบแปลกๆ 555

ส่วนหนูเฌอ ทำไมดูแมน...  และน้องตินที่คิดว่าตัวเองแมน ก็อ้อยมากกกกกก

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 30-06-2018 12:24:42

 :laugh3:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: lcortsess ที่ 30-06-2018 14:08:20

หมาล่าา ของน้องงงงงงง งื้อออออ :mew1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 30-06-2018 14:25:58

นุ้งเฌอ+ หมาล่า ลงตัวมาก  และตอนหน้าขอพี่ปกของน้องตินออกเยอะๆนะค๊ะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 30-06-2018 18:19:16

น้องเณอออ แมนมากลูกแม่

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-06-2018 20:12:25

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ7 - - - 30-06-61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 30-06-2018 22:12:29

 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ8 - - - 04-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 04-07-2018 18:17:18

ตอนที่18

นี่ค่ายรับน้องหรือค่ายทหาร

พระเจ้า ทำไมชีวิตเด็กติดเกมที่วันๆนั่งอยู่หน้าคอมไม่ค่อยออกไปโดนแสงแดดแบบผมถึงต้องมาเจอกิจกรรมแอดเวนเจอร์แบบนี้ด้วย โอมายก็อด ผมเข้าฐานนั้นออกฐานนี้ด้วย HP ที่เป็นสีแดง สภาพพร้อมตายทุกเมื่อ แล้วก็อย่ามาชุบกูด้วย ต่อให้มีใบชุบก็ไม่ต้อง ปล่อยกูตายไปนั่นแหละดี

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงไม่เป็นลมซักที ทั้งๆที่ไม่ค่อยออกกำลังกายแต่ผมกลับผ่านมาได้แบบหวุดหวิดทุกฐานทั้งๆที่มีไอ้เนิร์ดคนหนึ่งล้มพับไปแล้ว ผมนึกอิจฉาไอ้เนิร์ดคนนั้นจนกระทั่งเข้าฐานสุดท้าย

หอคอยกระโดดสูง

ตัวหอคอยสูงเท่าอาคาร4-5ชั้น มีสลิงโยงไปอีกฝั่งหนึ่งของบ่อน้ำ มีบาร์ให้พวกเราโหนข้ามไป ขอยำว่าโหน โปรดอย่าจินตนาการถึงพวกบันจี้จัมพ์ที่มีเสื้อเซฟตี้ผู้กับสลิงแล้วให้พวกเราโดดหอ ค่ายนี้ไม่ได้ทุ่มทุนขนาดนั้น พวกเราต้องอาศัยพลังแรงกายของเราเองด้วยการใช้มือจับอิบาร์อันนั้นให้มั่นจนกว่าจะไหลไปถึงหออีกฝั่ง ถ้าเกิดมืออ่อนแรงคุณก็จะตกลงมาในบ่อน้ำ

แน่นอนว่าไม่มีใครตายจากกิจกรรมนี้ชัวร์ นอกเสียจากคนคนนั้นจะเป็นโรคหัวใจ

“ฐานสุดท้ายแล้ว มีใครไม่ไหวมั้ยครับ”ขอบคุณรุ่นพี่ผู้มีเมตตากรุณา พี่เขาคัดคนที่ไม่ไหวจริงๆออกมาปรากฏว่าแม่งไม่มีใครแสดงตัวว่าไม่ไหวเลยทั้งๆที่สภาพหน้าไม่สู้ดีนัก

คงเพราะไม่มีคนเปิดแถมพวกผู้หญิงยังดูอยากเล่นกันกันเหล่าชายแว่นทั้งหลายเลยได้แต่กัดฟันทน รวมถึงผมกับหมาล่าเพื่อนรักด้วย

“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”ผมแหกปากให้แก่ชีวิตอันบัดซบของตัวเองเมื่อถึงคิวและถูกผลักออกมาจากหอคอย ช่วงนาทีชีวิตนั้นผมเห็นภาพรอบตัวเป็นแบบสโลว์โมชั่น รู้สึกชาตั้งแต่ปลายนิ้วลามมาที่แขนและลามต่อไปทั้งตัว

ตอนยืนมองอยู่เหมือนมันแค่แป๊ะเดียวแต่พอเจอเข้าจริงๆสมองมันขาวโพลนไปหมด บอกไม่ได้เลยว่าช้าหรือเร็ว รู้ตัวอีกทีก็ถึงหอคอยอีกฝั่งและปีนบันไดลงมาแบบเบลอ ได้ยินพี่ฐานบอกว่าให้เวลา 1ชม.กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมารวมตัวกันอีกทีที่ห้องประชุมเดิม

ผมรีบเปิดตูดกลับห้องของตัวเองทันทีด้วยกลัวว่าจะมีคนมาแย่งอาบน้ำ

โดนด่าว่าเลวก็ยอม

ตอนเช้าอาบเป็นคนสุดท้าย ตอนนี้ได้อาบคนแรก เลวจริงอะไรจริง แต่ผมเข้ามาอาบน้ำแล้วไง เลยไม่รู้ว่าพวกหมาล่าที่นั่งหงอยอยู่ข้างนอกทำหน้าแบบไหน แต่ผมก็เป็นคนดีพอที่จะเร่งสปีดให้เร็ว ผมทำเวลาไปแค่3นาทีได้มั้งพวกที่เหลือก็มองแบบอึ้งๆ

“อาบเร็วจังวะ”หมาล่ากล่าว

“วูร์ฟอาบก่อนเลย เราไม่ได้ตกน้ำ”เนื่องจากเพื่อนร่วมห้องอีก2คนยังไม่กลับมาเฌอเลยเสียสละให้วูร์ฟที่โดนรุ่นพี่แกล้งมาเละแทบทุกฐาน มันก็น้อมรับความปารถนาดีนี้ไว้อย่างว่าง่าย

“โฮย จะตายแหล่ว”ผมคลานไปซุกไอ้เฌอหวังว่ามันจะช่วยกอดโอ๋ผมมั่งแต่มันดันเอี้ยวตัวหลบ

“เรายังเลอะอยู่”

“หง่า เฌออ่า...”

ไอ้วูร์ฟเองก็อาบน้ำด้วยสปีดนรกเช่นกัน มันทำลายสถิติของผมด้วยซ้ำ เมื่อมันเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำมันก็กระโจนขึ้นเตียงแล้วก็หลับไปทั้งๆที่ผมยังเปียก เดี๋ยวผมก็ขึ้นราหรอกมึง

“เราอาบน้ำเสร็จแล้วก็จะนอนบ้าง ตินนอนไปก่อนเลยก็ได้นะ”เฌอมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นว่ารูมเมทอีก2คนที่อยู่กลุ่มอื่นกำลังจะเดินกลับมาเลยรีบเข้าไปอาบน้ำบ้าง

ผมที่ทิ้งตัวลงนอนตามคำแนะนำของเพื่อนกลับนอนไม่หลับ

มันเหนื่อยก็จริงแต่ระบบประสาทถูกกระตุ้นจนตื่นตัวตาค้างหมดแล้ว

ต้องการคนฮีล(รักษา)ด่วนๆ

แล้วจะให้ผมนึกถึงใครถ้าไม่ใช่พี่ปก

“เราไปหาพี่ปกนะ”ผมตะโกนบอกเฌอที่อยู่ในห้องน้ำและเดินออกมา

ลองเดินไปส่องห้องประชุมซึ่งเป็นที่รวมตัวทำกินกรรมสันทนาการแล้วไม่เจอผมเลยเดินไปส่องที่ห้องส่วนกลางที่พวกพี่ปี3ใช้เป็นห้องแจกจ่ายงานและเก็บพวกอุปกรณ์และรางวัลสำหรับกิจกรรมต่างๆ เมื่อมองลอดช่องประตูเข้าไปก็พบพี่ปกกำลังนั่งกับพื้นจิ้มคอมด้วยสภาพหน่ายๆอยู่เพียงลำพังด้านใน

“พี่ปกกกก”

เมื่อเห็นว่าพี่เขาอยู่คนเดียวผมเลยเปิดประตูเข้าไปและโผเข้าใส่อีกฝ่ายเพื่อเยียวยาจิตใจ

ผมเกาะหนึบพี่ปกเป็นลูกหมีโคอาล่าอีกครั้ง คราวนี้แถมด้วยการซุกหน้าไปมาด้วย พี่ปกที่ตั้งตัวไม่ทันเลื่อนเก้าอี้พลาสติกที่เจ้าตัวใช้วางโน้ตบุคต่างโต๊ะญี่ปุ่นออกก่อนกอดตอบผมด้วยใบหน้าตกใจระคนสงสัย คงไม่คิดจะมีลูกลิงโผล่มาจู่โจมในเวลาแบบนี้

“น้องเหนื่อย”

“ไม่นอนพักล่ะ ออกมาเดินทำไม”

“มาหาพี่ปก”

“อยู่กับพี่แล้วหายเหนื่อยเหรอ”

“อืม”

“...”

“รู้สึกปลอดภัยด้วย”เมื่อผมพูดแบบนั้นคนได้ยินก็อมยิ้มมุมปาก เป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ผมบังเอิญเห็นเพราะหลังจากนั้นพี่เขาก็ปรับสีหน้ากลับมาเป็นปกติ

“ในค่ายมีอะไรอันตราย”

“น้อยไปสิ พี่รู้มั้ยว่าผมต้องเจอกับอะไร ฮรึก ผมเกลียดมากอ่ะ แค่เดินบนสะพานเชือกอย่างเดียวก็แย่แล้วทำไมต้องว้ากกันด้วยอ่า โหดร้าย น้องขวัญเสียไปหมดแล้ว โยกเชือกน้องทำไม ตะโกนใส่น้องทำไม ฮืออออ โอ๋น้องเร็ว”อ้อนให้โอ๋ไม่ได้อ้อนให้นั่งฟังโว้ยครับ

ผมที่ผละตัวออกมาแล้วต้องเป็นฝ่ายกระเถิบเข้าไปกอดอีกฝ่ายใหม่อย่างช่วยไม่ได้ พี่ปกอาจจะไม่อยากกอดแต่ผมอยากไง และพี่ก็ต้องกอดผมตอบด้วย ดีมาก อย่างนั้นแหละ ลูบหลังน้องแบบเมื่อคืน ดีๆ อาห์ ฟิน

“คืนนี้ไม่มีอะไรแบบนั้นแล้ว ไม่ต้องกลัวนะ”

“งืม”

“ง่วงมั้ย นอนตักพี่นะ”

“งืมมม”ยอมเลย อันนี้ดีกว่ากอดอีก ได้ด้วยแถมยังได้หลับ ผมค่อยๆไหลตัวลงไปนอนบนตักของอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย แต่ผมไม่ได้นอนหลับ ผมกำลังลืมตาแป๋วมองหน้าอีกฝ่าย พี่ปกคงกลัวผมส่องเหนียงเลยก้มหน้าลงมามองตอบ กลายเป็นเราจ้องตากันนิ่งๆแบบนั้น

“พื้นเย็นอ่ะ”

เนื่องจากห้องส่วนกลางนี้มันกว้างแต่ดันมีแค่เราสองคนเท่านั้นแอร์มันเลยเย็นกว่าปกติ ดูเหมือนพี่ปกก็รู้สึกว่ามันเย็นขางตัวเขาถึงได้มีเสื้อกันหนาวสีดำวางกองอยู่ เขาหยิบมันมาห่มให้ผม

“พี่ปกไม่ใช้เหรอ”อย่าหาว่าผมถามตามมารยาทเลยนะ คือตาก็จะปิดอยู่รอมล่อ ฝืนสังขารถามด้วยความเป็นห่วงขนาดนี้ก็นับว่าเก่งละ

“ยังไม่หนาว”

“งืม งั้นตินหลับละนะ”

“ฝันดี”

“งืม...”โชคดีที่สติผมแทบไม่เหลือแล้วตอนที่พี่เขาพูดคำพิฆาตนั่น

 

“ต่อไป ฝ่ายสันฯ ปี4คอมเมนต์มาว่าดำเนินกิจกรรมช้าไป เวลาเล่นมุกก็อย่าลากเข้าเรื่องใต้สะดืออย่างเดียว อ้อ ฝ่ายสวัสดิการลืมแจกของว่างรอบบ่ายให้น้อง ให้ทบไปแจกหลังอาหารเย็นได้เลย....”

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงพูดคุยงืมงำดังขึ้นรอบๆตัว มั่นใจมากว่านั่นไม่ใช่เสียงของพี่ปกที่ผมกำลังนอนหนุนตักอยู่ ด้วยความอยากรู้ผมจึงค่อยๆหรี่ตามองสภาพรอบตัวอย่างงุนงง และสิ่งที่เห็นก็ทำให้ผมตาสว่างเพราะพี่เจิญกำลังนั่งล้อมวงกับพี่ปี3อีกประมาณ10กว่าคน เหมือนกำลังประชุมแก้ไขข้อผิดพลาดกับตัวแทนของแต่ละฝ่ายอยู่

ผมงี้นอนตัวแข็งทื่อเลยครับ

จุดนี้ต้องแกล้งหลับไว้ก่อนเพราะขืนเสร่อผุดลุกขึ้นนั่งก็รังแต่จะทำให้เรื่องยิ่งวุ่น

ทำไมพี่ปกถึงไม่ปลุกตินเล่า!!

น่าจะรู้ว่าเพื่อนกำลังจะมาประชุมกันในนี้ ที่สำคัญผมหลับไปนานขนาดไหนแล้วเนี่ย

ผมทำเป็นละเมอแล้วก็พลิกข้อมือมาดูนาฬิกาแบบแนบเนียน

โอเค ผมหลับไปแค่ครึ่งชั่วโมง ยังไม่ถึงเวลานัดรวมตัว

ผมตัดสินใจแกล้งหลับต่อไปด้วยใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ ภาวนาให้พี่เจิญรีบๆประชุมเฉพาะกิจให้เสร็จแล้วแยกย้ายออกไปเสียที แต่ดูเหมือนพระเจ้าจะไม่เข้าข้างผมสักเท่าไหร่ พี่เจิญยังคงคอมเมนต์เพื่อนๆต่อไปด้วยน้ำเสียงไม่รีบร้อน

“และสุดท้ายคุณหัวหน้าฝ่ายโสตที่ไม่โสดตรงนั้น อย่าลืมรับรูปกับคลิปจากฝ่ายโฟโต้มาทยอยตัดต่อด้วย และอย่าเลือกใส่แต่รูปคนที่ชอบเพราะหลายคนกำลังอิจฉาตาร้อน”

“ทั้งฝ่ายมีกูแค่คนเดียวไม่เห็นต้องเรียกว่าหัวหน้า”

“จ้าๆ สุดท้ายกิจกรรมตอนหัวค่ำพี่ปี4จะเป็นคนดำเนินการ ระหว่างนั้นให้พวกเราแสตนด์บายที่ห้องประชุม”

“รู้ป่ะว่าปี4จะทำไรกัน”มีพี่คนหนึ่งถามขึ้น ผมที่แกล้งหลับอยู่รีบเงี่ยหูฟังข้อมูลที่เป็นประโยชน์ทันที

“เป็นเกมง่ายๆเพราะใช้เวลาต่อฐานแค่แป๊ปเดียว พวกเกมใบ้คำ ล้วงกล่องปริศนาไรงี้”พี่เจิญตอบ

“กล่องปริศนา”พี่ปกทวนคำด้วยความสงสัย

ใช่ๆ ดีมากพี่ปกของน้อง น้องก็อยากรู้รายละเอียดของเกมนี้อยู่พอดี

“ไอ้เกมที่ให้ล้วงลงไปในกล่องทึบเพื่อทายว่าของในกล่องคืออะไรไง”

กีสสสสส น้องเกลียดเกมนี้! การล้วงมือลงไปควานหาสิ่งที่ไม่รู้ว่ามีอะไรรออยู่เบื้องล่างเป็นอะไรที่โคตรวัดใจ และคนใจเล็กอย่างผมก็อาจจะหัวใจแตกสลายได้ง่ายๆ ผมเผลอกลั้นหายใจเพราะความช็อคพี่ปกเลยเอื้อมมือมาลูบหัวผมเพื่อปลอบโยน เดี๋ยวนะ งี้ก็แปลว่าพี่รู้ว่าน้องตื่นแล้วอ่ะดิ ผมหรี่ตาขึ้นมามองและก็พบว่าพี่ปกมองผมอยู่ก่อนแล้วและส่งยิ้มมาให้

พี่เขาส่ายหัวเหมือนพยามกลั้นขำและถามเพื่อนต่อว่า”แล้วรู้ป่ะว่าของในกล่องคืออะไร”

“ทำไมมึงดูสนใจเกมนี้นักวะ”

พี่เจิญครับ ขอร้องอย่ามาฉลาดตอนนี้ พี่ปกเขาสนใจเพราะผมอยากรู้จนเผลอกำกางเกงพี่เขาแน่นด้วยความลุ้นอยู่นี่ไง พี่เจิญมีหน้าที่ตอบ ไม่มีสิทธิ์ย้อนถามอะไรทั้งนั้น ตอบมาสิครับ ตอบบบบบบ

“กูก็ไม่แน่ใจนะ แต่กูคิดว่ากบ”

กบ

กบ อ๊บอ๊บ!

กีสสสสสสสส ตินตินเกลียดเกมนี้หนักกว่าเดิม รู้แล้วว่าสิ่งที่รออยู่ก้นกล่องคืออะไรยิ่งชวนสยองกว่าเก่า

ตินขอผ่าน ตินขอส่งไอ้ล่าออกไปเป็นตัวแทนกลุ่ม!!

“เชี่ย กบจริงเลยเหรอวะ ไม่โหดไปหน่อยเหรอ”รุ่นพี่คนหนึ่งกล่าวอย่างขนพองสยองเกล้า

“จริง ยิ่งน้องไม่รู้ว่าของในกล่องคืออะไรแล้วล้วงมือลงไปลูบๆคลำๆ ผิวลื่นๆ ขระขระๆ ตัวเป็นๆดิ้นได้ เผลอๆอาจจะแลบลิ้นออกมาเลียนิ้ว หยี”

ขะ ขนาดพี่ที่ไม่ต้องลวงเองยังลงความเห็นแบบนี้... ฮรึก

“ต้องล้วงทุกคนป่ะ”พี่ปกช่วยถาม

“ไม่รู้ ไปถามพี่แม็คเองเลยมั้ย พี่มันเป็นหัวหน้าฐานนี้”

พี่แม็ค!!!

ขณะนี้ในหัวผมมีเพียงคำว่ากูตายแน่ กูไม่รอดแน่วนสลับกันไปมา

มีโอกาสสูงกว่าร้อยละเก้าสิบที่ผมจะถูกแกล้งออกไปเป็นหนูทดลองล้วงกล่องซึ่งมันเป็นอะไรที่บัดซบมาก

กบในชีวิตจริงไม่ได้น่ารักเหมือนสิบโทเคโรโระ กบในชีวิตจริงนั้นเป็นอะไรที่...

“อ่ะไอ้ปก กูคืนปากกา”

แปะ

“แว๊กกกกกกกกกก”

ใคร!! ใครมันโยนปากกามาใส่ผม!! ไม่เห็นเหรอว่าคนกำลังจินตนาการภาพขนพลองสยองเกล้าอยู่ ตินโกรธแล้วนะ!

“อ้าว ตื่นแล้วเหรอครับน้องติน”

“อุ่ย...”

พอพี่อัพทักด้วยใบหน้าที่พยามกลั้นยิ้มอย่างขีดสุดผมถึงได้รู้ตัวว่าเผลอร้องเสียงดังแถมลุกพรวดพราดขึ้นมาทำให้ทุกคนรู้ว่าผมตื่นนานแล้วแต่ที่ผ่านมาแกล้งหลับเพื่อแอบฟัง

อับอาย!!

“โอยยย...”ผมครางหงิงๆก่อนหยิบเสื้อกันหนาวของพี่ปกมาคลุมหัวเพื่อซ่อนใบหน้าแดงแจ๋และทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง หันหน้าหนีผู้คนเพื่อหนีความจริง

“ตื่นแล้วก็ลุก จะได้เวลานัดแล้ว”พี่ปกพูดเหมือนเขาไม่รู้มาก่อนว่าผมตื่นนานแล้วและเขาคือผู้สมรู้ร่วมคิดที่หลอกถามเรื่องฐานล้วงกบเพื่อผม!

ผมมุ่ยหน้าแบบงอนๆ ยื่นเสื้อคืนอีกฝ่ายแล้วก็รีบวิ่งขาปัดออกจากห้องส่วนกลาง

พอเข้ามานั่งต่อแถวในห้องประชุมกับเพื่อนก็เริ่มสงบใจและคิดถึงความเป็นไปได้ตั่งต่าง

พี่ปกไม่ได้แกล้งทำเป็นไม่รู้เพื่อเอาตัวรอด แต่พี่เขาพูดเพื่อเปิดโอกาสให้ผมออกมาจากห้องต่างหาก

โฮรวววว พี่ปก น้องขอโทษที่เมื่อกี้ขมวดคิ้วใส่

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ8 - - - 04-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-07-2018 19:12:23

 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ8 - - - 04-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 04-07-2018 19:37:49

น้องตินจะโดนพวกแม็กแกล้งแรงๆไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ8 - - - 04-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 04-07-2018 20:17:12

สงสารตินล่วงหน้าละกันนะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ8 - - - 04-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 04-07-2018 20:57:15

ตินสู้ๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ8 - - - 04-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 04-07-2018 22:10:33

พี่ปกผู้ตามใจน้องติน 555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ8 - - - 04-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 04-07-2018 22:30:22

 :pig4: :pig4: :pig4:

อิน้องก็อ้อนหรืออ่อย(ก็ไม่รู้) บ่อยเหลือเกิน

ส่วนอิพี่ก็ฟินไปเลยสิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ8 - - - 04-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-07-2018 23:12:56

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 07-07-2018 17:45:57

ตอนที่19

ผมคิดว่าผมใช้แต้มบุญในวันนี้ไปจนหมดสิ้นแล้ว ไม่รู้นางฟ้านางสวรรค์องค์ไหนเข้าสิงพี่แม็ค พอเข้าฐานพี่แกไม่มายุ่งกับผมสักแอะ แกจิ้มเลือกเพื่อนในกลุ่มออกไปล้วง ชี้พี่ปี2ซึ่งเป็นพี่ตามกลุ่มผมบางคนด้วย ทุกคนลูบกันเพลินมือ พอรู้ว่าของข้างในคืออะไรก็ร้องจ๊ากกันเป็นแถบ

กบจริงไม่ใช้แสตนด์อินตามที่พี่เจิญกล่าวไว้

ไอ้วูร์ฟโล่งอกที่ไม่ถูกสุ่มออกไปส่วนเฌอแอบถอนหายใจอย่างเสียดาย

พวกเราเดินเวียนฐานกันประมาณชั่วโมงนึงก็ครบและถูกพาไปยังลานกว้างของทางรีสอร์ท ที่นั่นมีพี่ปี3กับปี2แสตนด์บายอยู่ น้ำมะระกับแก้วน้ำพลาสติกหลายใบก็แสตนด์บายพร้อมแล้วเช่นกัน

นี่คือกิจกรรมเฉลยพี่เทค

“พวกคุณรู้รึยังครับว่าพี่เทคของตัวเองคือใคร!?”พี่อัพทำหน้าที่เป็นพิธีกร พี่แกใส่พลังเสียงของเฮดว้ากทำให้เพื่อนๆเริ่มคึกคัก ตื่นเต้นที่จะได้เจอหน้าพี่เทค บางคนที่จับได้แล้วว่าพี่เทคของตัวเองคือใครก็หันไปยักคิ้วหรี่ตาให้พี่ของตนเองที่ยืนร้อนๆหนาวๆอยู่

ผมแอบเหล่มองพี่รัก แต่พี่กำลังก้มหน้าท่าทางเครียดๆ

“พี่จะให้เวลา 20นาที ให้น้องทุกคนเดินไปหาพี่ที่ตัวเองคิดว่าเป็นพี่เทค ใครคิดว่าแน่ใจแล้วให้พาเขามาหาอดีตพี่ระเบียบที่ยืนอยู่ด้านหน้า ถ้าน้องทายผิด น้องต้องดื่มน้ำมะระนี่เป็นบทลงโทษ แต่ถ้าน้องทายถูก พี่ปี2จะเป็นฝ่ายดื่ม!!”สิ้นคำของพี่อัพความวุ่นวายขนาดย่อมก็เกิดขึ้น

ผมกำลังจะเดินเข้าไปหาพี่รักแต่พี่เขากลับเดินมาหาผมก่อน

พี่รักเดินตรงมาด้วยใบหน้ารู้สึกผิด

“ติน...พี่ขอโทษ พี่คือพี่เทคของเราเอง พี่เข้าจะว่าเราโกรธเพราะพี่ไม่เคยให้อะไรเราเลยแถมยังส่งคำใบ้หยาบคายแบบนั้นไปให้เรา ไม่ต้องห่วง พี่จะกินน้ำนั่นเองถึงพี่จะเกลียดมะระก็เถอะ ถือซะว่ามันเป็นการไถ่โทษตลอด 2เดือนที่ผ่านมาละกันนะ พี่สัญญาว่าพี่จะพาเราไปเลี้ยงร้านดีๆเลย มันอาจจะเป็นข้ออ้างแต่ที่พี่ไม่เทคเราเลยเพราะพี่ไม่รู้จะซื้ออะไรให้เราดี พี่ปกก็ไม่เคยจะพึ่งอะไรได้เลย พวกเพื่อนเวรพอรู้ว่าตินจับได้พี่ก็แห่กันมาขัดขวางพี่ตลอดๆ หาจังหวะแอบเอาของไปให้ไม่ได้เลย ฝากใครก็มีแต่คนแกล้งยึกยัก พี่ขอโต๊ดดดด”

ยาวมาก

ผมได้แต่ส่งใบหน้ามึนๆตอบกลับไป บอกตรงๆว่าฟังสิ่งที่พี่รักพูดทันบ้างไม่ทันบ้าง ปกติแกเป็นคนพูดเก่งอยู่แล้วพอมาพูดเพื่อขอโทษ ความรู้สึกถาโถมทำให้พูดไม่รู้เรื่องเข้าไปใหญ่

“ไม่เป็นไร ตินต้องขอโทษพี่รักด้วยซ้ำที่ตินไม่ไปขอบคุณพี่เรื่องสมุดลายเซ็น”ตอนนั้นผมไม่ได้ไปขอบคุณเพราะคิดว่าพี่เขาพยามปิดเรื่องเป็นพี่เทคของผมอยู่

“ระ รู้ได้ยังไงอ่ะ!!! พี่ปกบอกเหรอ!?”

นี่พี่เขาไม่รู้จริงๆเหรอว่าผมรู้ได้ยังไง

“ก็ตอนนั้นพี่แม็คบอกว่าลอยเลือดบนสมุดเป็นของพี่เทคติน แล้ววันนี้ก็มีแค่พี่รักที่มีแผล ตินขอโทษที่ทำให้พี่รักเดือดร้อน แล้วก็ขอบคุณพี่รักมากที่ช่วยทวงสมุดมาคืนให้”

“ไม่ๆๆๆๆ พี่ไม่ได้เป็นคนเอาคืนมา พี่ปกต่างหากที่เอาคืนมาให้ โจอี้มันไม่ยอมคืนให้พี่สักทีพี่เลยหนีหางจุกตูดไปฟ้องพี่ปก พี่ไม่ได้ทำอะไรหล่อๆจนเราต้องมาก้มหัวขอบคุณหรอก โอ๊ยยย อย่าน่ารักดิ พี่ยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ ป่ะ ไปบอกพี่อัพเร็วว่าพี่เทคของตินก็คือพี่”

“ไม่เป็นไร ผมทำเป็นไม่รู้แล้วดื่มน้ำมะระแทนพี่ดีกว่า ยังไงพี่ก็เคยเจ็บตัวเพื่อผม”พี่เขาดันตัวผมให้เดินไปยังโต๊ะของปี3ที่รินน้ำมะระตั้งรอไว้เป็นแผงผมเลยพยามขืนตัวไม้

“ได้ที่ไหนเล่า!! ตินรู้ตั้งนานแล้วว่าเป็นพี่ พี่โดนจับได้พี่ก็ต้องโดนลงโทษ”

“แต่น้องไม่อยากให้พี่โดน”

“ไม่ต้องห่วงน้อง เห็นงี้พี่ชอบกินอาหารเฮลตี้”เมื่อกี้พี่ยังบอกอยู่หยกๆว่าพี่เกลียดมะระ

เราสองพี่น้องพยามยื้อยุดฉุดกระชากกันจนกระทั่งมาถึงหน้าโต๊ะ

“พี่อัพ!! ส่งน้ำมา!”พี่รักเอื้อมมือออกไปขอแก้วน้ำอย่างอาจหาญ

พี่แสนรักคนดีปากกล้าขาสั่น มือที่จับแขนผมชุ่มไปด้วยเหงื่อ เห็นได้ชัดว่าพี่รักแพ้ต่อความขมนี่เต็มประตู

“ให้ผมดื่มเถอะ”ถึงผมจะเกลียดรสขมเหมือนกันแต่กะอีแค่น้ำแก้วเดียวผมยอมดื่มเพื่อตอบแทนพี่เขา

“ไม่! พี่จะดื่มเอง!”

“พี่รักไม่ไหวหรอก ส่งแก้วมาให้ตินเถอะ”

“อย่าเถียงพี่อีกเลยคนดี ปล่อยมือพี่ซะ พี่ยกแก้วไม่ถนัด”

“แต่...”

“ก็พี่บอกว่า...”

“แดกเข้าไปทั้งคู่นั่นแหละ”และแล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้น เมื่อผมหันไปมองหน้าคนพูดไฟแค้นก็กลับมาสุมทรวงอีกครั้ง

ขอกรอกแก้วนี้ใส่ปากมันแทนได้มั้ย

ไอ้รัมผู้ชั่วร้าย!!

รัมทำหน้าเซ็งๆ เหมือนมันเดินมาเพื่อชิมรสชาติของน้ำมะระ มันยกแก้วใหม่จากมือพี่ปี3คนหนึ่งขึ้นดก ขมวดคิ้วนิดนึงให้รู้ว่าขมนะแต่ของแค่นี้ทำอะไรกูไม่ได้หรอกก่อนหันมามองพวกเราสองศรีพี่น้องที่คร่ำครวญประหนึ่งมันคือเครื่องดื่มผสมยาพิษด้วยสายตาเวทนา

“หึ...ปัญญาอ่อน”รัมผู้ชั่วร้ายหัวเราะขึ้นจมูกแล้วก็เดินจากไปโดยทิ้งให้ผมกับพี่รักยืนหน้าสั่นกันแบบเสียมาด

“งั้นเรามาดื่มกันคนละครึ่งเป็นไง น้ำรวมสาบาน”พี่เขาเสนอผมจึงยอมปล่อยมือ พี่รักยกแก้วจรดริมฝีปากอย่างกล้าๆกลัวๆ แค่หยดแรกเข้าปากพี่เขาก็น้ำตาคลอเบ้า พออึกหนึ่งไหลลงคอน้ำตาก็ไหล เมื่อครบครึ่งแก้วน้ำตาของพี่รักก็ไหลพราก

“เชี่ย! อย่างขมอ่ะ แล้วเมื่อกี้แม่งทำเป็นหล่อได้ไงวะ เดี๋ยวต้องตามไปดู พี่รัมต้องแอบหนีไปอ้วกในห้องน้ำแน่ๆ”พี่รักยื่นแก้วส่งมาให้ผม ปากด่าพี่รัมไปพลางยกมือขึ้นปาดน้ำตาไปพลาง

ผมใจเสียตั้งแต่ตอนที่เห็นพี่เขาถึงขั้นน้ำตาร่วงเลยรีบกลั้นใจดื่มแบบรวดเดียวหมด หวังให้มันผ่านลงคอไปเร็วๆ

“ขมมมม!!”

ผมทำหน้าอี๋แหวะอยากจะอาเจียน แต่ก็ดึงสติกลับมาได้ก่อน”ไปห้องน้ำกันเถอะพี่รัก”ผมดึงมือคนที่ดูอาการหนักกว่าผมออกมาจากลานกว้าง ขามาผมเห็นว่ามีห้องน้ำอยู่ใกล้ๆเลยมุ่งหน้าไปทางนั้น

ทว่าบทสนทนาที่ดังลอดออกมาทำให้ผมต้องชะงักขา

หน้าห้องน้ำมีคนสองคนกำลังยืนคุยกันอยู่ พี่รักทำหน้าสงสัยว่าผมหยุดทำไมแต่ก็ยอมซุ่มดูข้างผมเงียบๆ

“กูต่อสุดตัวแล้ว แต่ยังไงมึงก็ต้องจ่ายค่าฉีกสัญญาอีก3แสน”เสียงนี้เป็นของรัม

“เออ...”เสียงนี้เป็นของพี่ปก

“มึงก็บ้า มีใครที่ไหนฉีกสัญญาที่เพิ่งเซ็นต์ไปได้อาทิตย์เดียวบ้างวะ แล้วตกลงจะบอกเหตุผลได้ยังว่าทำไมมึงถึงเปลี่ยนใจทั้งๆที่กูตื๊อมึงมาเป็นปีๆ”

“ก็ไม่อะไร แค่ไม่อยากอยู่ THE RIPPER”

ดูเหมือนการสนทนาจะจบลงเพราะพี่ปกเป็นฝ่ายเดินเลี่ยงไปอีกทางหนึ่ง โชคดีที่พี่ปกไม่ได้ผ่านตรงที่ผมกับพี่รักแอบฟังอยู่

“แม่งเอ๊ยยยย!!”เสียงของรัมดูหงุดหงิดงุ่นง่าน ได้ยินมันระบายอารมณ์กับกองใบไม้ที่คนงานดูแลรีสอร์ทกวาดมารวมกันแถวนั้นก่อนเดินหัวเสียจากไป

ไอ้นิสัยโมโหแล้วเตะนี่ผมได้มาจากมันเหรอ เหมือนกับตอนที่ผมโดนมันไล่ออกจากทีมเป๊ะๆ

“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ...”ผมหัวเราะเสียงเจื่อน ความคลื่นไส้อยากอาเจียนทะเลาลงแล้ว ต้อนนี้เหลือแต่ความรู้สึกเจ็บหนึบๆเหมือนมีคนเอาค้อนมาทุบหัวใจ

ทีมที่พี่ปกบอกว่าติดสัญญาอยู่คือทีมเก่าของผม ทีมที่มีไอ้รัมเป็นกัปตัน ผมเดาว่ามันคงรู้ว่าพี่ปกซึ่งเป็นรุ่นน้องในคณะเป็นเกมเมอร์มีฝีมือเลยพยามทาบทามจนพี่ปกตอบตกลง และเมื่อพี่ปกตกลง รัมก็ต้องหาที่ว่างให้พี่ปกเป็นตัวจริงในทีม...

มันต้องไล่ใครสักคนออกเพื่อเอาผู้เล่นชั้นเซียนอย่างพี่ปกลงสนาม และคนคนนั้นก็คือผม

และที่ผมเจอพี่ปกในร้านเกมครั้งแรกนั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ฐานที่มันของทีมเราอยู่แถวนั้น พี่ปกไปเล่นเกมในร้านเพื่อรอเวลาไปรวมทีมกับพวก THE RIPPER เป็นครั้งแรก แต่ก็ตลกร้ายตรงที่พี่เขาดันเจอผมก่อน

ผมไม่โกรธพี่ปก ไม่เลยสักนิด รู้ดีว่าเรื่องนี้พี่เขาไม่ได้ผิดอะไร

แต่สิ่งที่กำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้คือความเสียใจ

ความใจดีทั้งหมดทั้งมวลที่พี่เขามอบให้มันเกิดมาจากความรู้สึกผิด พี่ปกต้องการไถ่โทษที่ทำให้ผมต้องถูกไล่ออกเลยตกลงใจมาสร้างทีมกับผม พี่ปกต้องการไถ่โทษที่ทำให้ผมไม่มีเงินและต้องอยู่หอพักไม่ดีเลยไปส่งผมทุกวัน พี่เขารู้ว่าผมไม่มีเงินเลยเลี้ยงข้าว รู้ว่าผมมีปัญหากับรัมเพราะเขาเลยเข้ามาช่วยเสมอ

ทุกอย่างที่ผ่านมา เป็นการกระทำแทนคำว่าขอโทษ

พี่ปกเป็นคนดี เป็นคนดีจริงๆ

“ฮึก...”

“เห้ย ตินร้องไห้ทำไม”พี่รักลนลานถาม



-----------------------------

เซอไพรส์ในหลายๆความหมายนาจาา 555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 07-07-2018 18:17:24

พี่รักโอ๋น้องหน่อย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 07-07-2018 18:21:23

 :pig4: :pig4: :pig4:

กะไว้แล้วเชียว   ว่าทีมที่พี่ปกไปเซ็นสัญญาไว้  น่าจะเป็นทีมเก่าของนุ้งติน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-07-2018 18:24:13

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Thiradapadthep ที่ 07-07-2018 21:01:21

ตินไม่ร้องนะ อย่าร้อง มาโอ๋ๆ :mew4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 07-07-2018 22:23:52

ตินตินจ๋า พี่ปกแค่อยากอยู่ทีมเดียวกะตินนางเลยตอบตกลงกะรัมนะป้าว่า
พี่ปกสายเปย์ทุ่มเทเพื่อหน่องตินงี้ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 07-07-2018 23:10:03

พี่ปกไปเซ็นสัญญากับทีมเก่าน้องจริงๆด้วย น้องตินรู้แล้ว ร้องไห้ด้วย พี่ปกมาโอ๋น้องก่อนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 07-07-2018 23:50:49

ตินลูก นู๋ไม่คิดไปเองนะลูก
ใจเย็น แล้วไปคุยกับพี่ปกนะลูก
พี่ว่า พี่ปกแค่อยากอยู่ทีมเดียวกับนู๋
เพราะเขาชอบนู๋ 555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 09-07-2018 10:30:09

มารอพี่ปกของน้อง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 09-07-2018 20:59:43

ตินติน อย่าพึ่งคิดไปเองฝ่ายเดียวเลยนะ เข้าไปถามพี่ปกให้รู้เรื่องไปเลยดีกว่า

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH1ุ9 - - - 07-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Beaukanlaya12 ที่ 13-07-2018 09:25:52

รออยู่น๊าาาาา

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH20 - - - 14-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 14-07-2018 08:59:35

ตอนที่20

เพราะผมช็อคจนเบลอไปหมด หาเสียงไม่เจอ สมองก็คิดอะไรไม่ออก พี่รักถามหลายครั้งว่าผมร้องไห้ทำไมแต่พี่เขาก็ไม่ได้คำตอบอะไร สุดท้ายผมก็โดนพี่รักพาตัวกลับมาที่ห้อง พี่รักบอกว่ากิจกรรมคืนนี้หมดเท่านี้ เหลือแค่เล่นดนตรีร้องเพลงกันซึ่งไม่ได้บังคับให้ทุกคนเข้าร่วม

“จะอยู่ห้องพี่ต่อหรือกลับห้องตัวเองดี ให้พี่ไปตามพวกวูร์ฟมาอยู่เป็นเพื่อนมั้ย”

“อือ...”ผมพยักหน้ารับคำของอีกฝ่ายอย่างเซื่องซึม

พี่รักยิงมาหลายคำถามแต่ผมดันตอบแค่คำว่าอือพี่เขาเลยไม่รู้ว่าผมตกลงเลือกอย่างไหน ระหว่างที่พี่รักกำลังนั่งลนลานอยู่นั้นเองประตูห้องพักก็เปิดออก และคนที่เข้ามาใหม่ก็คือพี่ปกคนดีของผมเอง ยิ่งมาเห็นหน้าอีกฝ่ายในเวลาแบบนี้น้ำตาผมยิ่งพากันไหลออกมาเหมือนหน้าพี่ปกมีคนปลอกหัวหอมอยู่ อะไรจะเซนสิทีฟเบอร์นั้น

“ตินร้องไห้ทำไม...”

พี่ปกถามพร้อมเดินมานั่งข้างๆผม ผมกระเถิบก้นออกมาห่างนิดนึง ยกเข่าขึ้นมากอด นั่งมองผ้าปูที่นอนนิ่งๆเป็นเด็กมีปัญหา

“รัก เกิดอะไรขึ้น”เมื่อถามเอาจากผมไม่ได้พี่รักก็เลยโดนไล่เบี้ย

“อ่า เอ่อ...”ใจพี่รักคงอยากตอบก็เพราะพี่ปกน่ะแหละทำน้องร้อง!! แต่เจ้าตัวไม่รู้ว่าสมควรพูดออกไปดีมั้ยแถมยังไม่รู้ด้วยว่าระหว่างผม พี่ปก และพี่รัมเกิดอะไรขึ้นบ้างพี่เขาเลยไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้ผมร้อง

“ติน มาหาพี่มา”

“...”ไม่ไปอ่ะ ยิ่งกอดก็ยิ่งร้องดิ

ผมปฏิเสธอ้อมแขนของอีกฝ่ายด้วยการนั่งกอดเข่าเป็นเด็กมีปัญหาต่อไป พี่รักคงหมดความอดทน คลานเข่าข้ามฟูกไปหาพี่ปกและเริ่มกระซิบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พี่ปกฟัง แต่พี่รักก็เล่าได้เท่าที่พี่เขาเห็นมาเมื่อกี้เท่านั้นพี่รักไม่ได้นั่งอยู่ในใจผม พี่เขาไม่รู้หรอกความเสียใจของผมมันแอดวานซ์ไปกว่านั้นหลายเท่านัก

พี่ปกดูตกใจมากขณะที่พี่รักกระซิบเล่าเรื่อง

พี่เขาก็เข้าใจว่าผมกำลังโกรธที่รู้ความจริง

แต่ไม่ใช่ไง น้องเสียใจอ่ะ ผมเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าไม่มีคนใจดีกับผมแบบพี่ปกมานานมากแล้ว และพอรู้ว่าความใจดีมันมีเบื้องหลังมาจากความรู้สึกผิดผมก็เฟลไง พี่เขาไม่ได้ทำเพื่อผมเพราะความเอ็นดูหรืออะไร มันน่าเศร้าตรงเนี๊ยะ!

“ติน พี่ขอโทษ”เมื่อฟังเรื่องราวจนจบพี่เขาก็เข้ามากอดโอ๋ผมทันที แต่ผมก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากเข่าของตัวเอง ทำตัวเหมือนตะเข็บเวลาโดนไม้กวาดเขี่ยแล้วม้วนตัวเป็นก้อนกลมๆเพื่อปกกันตัวเองอ่ะเคยเห็นกันป่ะ

“ไม่ได้โกรธ”ผมรีบบอกก่อนที่เรื่องมันจะไปกันใหญ่

พยามเช็ดน้ำตาของตัวเองแล้วก็ผละตัวออกมาจากอ้อมแขนของอีกฝ่าย หันไปยิ้มให้พี่รักนิดนึงแทนคำขอบคุณ พี่เขากำลังวางตัวไม่ถูก ไม่สิ ไม่รู้จะเอาตัวเองไปวางไว้ส่วนไหนของห้องต่างหากเลยได้แต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่ข้างฟูก

“คืนนี้ตินขอนอนนี่ได้มั้ย”ผมถาม

“ได้สิ/ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”พี่ปกกับพี่รักตอบพร้อมกัน คงไม่ต้องบอกนะว่าใครพูดคำไหน

“นอนตอนนี้เลยได้มั้ย วันนี้เหนื่อยแล้ว”ผมถามเสียงอ่อน พวกพี่ๆรีบกุลีกุจอไปปิดไฟกันใหญ่

ห้องพักของพี่ปี3เองก็นอนฟูกเหมือนพวกเรา ฝั่งละสองฟูก หันเท้าชนกัน พี่รักคือคนที่นอนฟูกข้างพี่ปก แต่ตัวฟูกมันไม่ได้ชิดกัน ทางรีสอร์ทเว้นที่ไว้ให้วางกระเป๋าพอสมควร ทั้งสองคนรู้ทันทีว่าคำว่าขอนอนที่นี่ของผมคือขอนอนฟูกเดียวกับพี่ปก เมื่อพี่รักปิดไฟทั้งห้องก็ตกสู่ความมืด แต่มันไม่เงียบเพราะมีเสียงจากลำโพงตรงลานว่างดังลอดเข้ามา เป็นเสียงร้องเพลงของพี่อัพ

พี่ปกเป็นคนเดียวในที่นี้ที่ยังไม่ได้อาบน้ำเขาเลยปล่อยให้ผมนอนคนเดียวสักพัก ด้านพี่รักเองก็พยามนอนให้เงียบที่สุด แน่นิ่งจนเหมือนแกล้งตายมากกว่าแกล้งหลับ พอพี่ปกอาบน้ำเสร็จเขาก็ตรงมานอนทันที

“เดี๋ยวผมก็ขึ้นรา”ผมบ่นงืมงัม เอื้อมมือไปแตะหัวของพี่เขาเพื่อเช็คว่าเมื่อกี้สระผมมามั้ยและพบว่ามันเปียกอยู่

“วันเดียวไม่เป็นไรหรอก”

“เช็ดให้แห้งก่อนก็ได้ ตินไม่รีบ”

“แต่พี่รีบ อยากง้อติน”

“บอกแล้วไงว่าไม่ได้โกรธ”

“พี่ทำตินร้องไห้”

“อือ...”ผมไม่ได้ปฏิเสธเพราะผมร้องเพราะพี่เขาจริงๆ ตั้งแต่มาเจอผู้ชายคนนี้ก็ร้องไห้ง่ายกลายเป็นนางเอกเจ้าน้ำตาไปเลย ด้วยอารมณ์ที่ยังดาวน์อยู่ผมจึงไม่อยากพูดอะไรมาก แต่จะนอนก็นอนไม่หลับ สุดท้ายก็ตัดสินใจซุกไหล่ของคนที่นอนอยู่ข้างๆ เตียงนอนขนาดสามฟุตครึ่งทำให้พวกเราต้องนอนชิดกันมาก ขณะที่ผมเอาหัวถูกไปถูมากับช่วงอกของอีกฝ่ายอย่างออดอ้อนนั้นผมก็โดนลากไปกอด

“พี่เดาใจตินไม่ออกเลย เพราะงั้นบอกมาได้มั้ยว่าทำไมถึงร้องไห้”

ก็จริงอย่างที่พี่ปกว่า กะอีแค่ให้พูดคำว่าฝันดียังต้องใบ้กันขนาดไหนทำไมผมจะจำไม่ได้ แล้วเรื่องที่มันละเอียดอ่อนขนาดนี้ต่อให้ใช้เวลาจนเรียนจบพี่ปกก็คงไขไม่ออก

“ที่พี่ดูแลตินอย่างดีมาตลอดก็เพราะพี่รู้สึกผิด สักวันที่พี่คิดว่าไถ่โทษทุกอย่างหมดแล้วพี่ก็จะหายไป พอคิดแบบนี้น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง ไม่ได้ร้องไห้”

“แบบนี้เขาเรียกว่าร้องไห้ชัดๆ”

“เหรอ...ผมขอโทษ ผมไม่น่าเล่าให้ฟังเลย เดี๋ยวพี่ก็รู้ผิดจนเก็บตินไปเป็นภาระ ลบๆๆ ฮึก...คิดซะว่า เมื่อกี้ตินไม่ได้พูด ฮึก อะไร...”โอ๊ยยยย อิบ้า! ผมพยามทำน้ำเสียงสบายดีให้พี่ปกเห็นว่าชีวิตผมไม่ได้ผูกติดกับพี่เขาขนาดนั้นแต่ผมดันอ่อนแอสะอึกสะอื้นอีกรอบ เป็นอะไรที่ปัญญาอ่อนมาอ่ะ น่าสมเพชตัวเองเหลือเกิน ตินตินรับไม่ได๊!

แถมปากพูดว่าไม่ได้ผูกติดกับพี่ปกแต่มือนี่คว้าเสื้อพี่เขาไว้แน่นมาก มีการเอาขาไปเกี่ยวพี่เขาไว้ด้วย ปล่อยสิติน ปล่อยพี่ปกเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้มือบ้า ปล่อยยยย

“พี่ปกอ่า...”

“เห้ๆๆ ไปกันใหญ่แล้ว โอ๊ย ไอ้รัก มาช่วยหน่อยสิ”พี่ปกที่ถูกผมเกาะเป็นปลิงหันไปส่ง SOS ให้พี่รักที่แกล้งตายอยู่ฟูกข้างๆ

การเกาะเป็นปลิงคือกิริยาขั้นกว่าของการเกาะเป็นลูกหมีโคอาล่า มันแน่นหนึบทนทาน อันที่จริงพี่ปกก็พยามกอดตอบและลูบหัวลูบหางผมอยู่ตลอดเวลานะแต่มันไม่ได้แนบแน่นเท่าที่ผมกอดพี่เขาเลย

“อุตส่านอนเผือกอยู่เงียบๆ อย่าลากผมเข้าไปเกี่ยวด้วยเซ่! นอนฟังมาตั้งนานยังไม่ทันเข้าใจเนื้อเรื่องแล้วจะให้ผมช่วยยังไงเล่า!”พี่รักลุกขึ้นมานั่งโวยวาย จากเงาตะคุ่มๆภายในห้องมือดผมเห็นพี่แกกำลังนั่งกระฟัดกระเฟียดอยู่บนฟูกของตัวเอง

“แค่บอกน้องไปว่ากูเป็นคนดีขนาดไหน”

“โหหหหห กล้าเนอะ ถ้าอย่างพี่เป็นคนดีผมก็พระเวสสันดรแล้ว! คนใจหยาบ คนโหดร้าย สร้างความเดือดร้อนให้เพื่อนพี่น้องหน้าตาเฉย เทผมตอนประกวดดาวเดือนได้ลงคอทั้งๆที่เป็นพี่เทคผม ตอนเฉลยสายเทคก็ส่งผมออกไปโดนลงโทษ พี่เจิญชวนไปช่วยงานส่วนกลางก็โดดเพราะขี้เกียจ! จิตสาธารณะเป็นศูนย์ ความเอาใจใส่ผู้คนติดลบ! เอ๊ย เดี๋ยว สถานการณ์แบบนี้ผมต้องช่วยพูดให้พี่ดูเป็นคนดีป่ะ เนี่ย ติน เมื่อกี้ไม่นับเน๊อะ พี่ปกเขาเป็นคนดีแบบหลบใน ต่อมเมตตาอยู่ลึกหน่อยแต่ตอนที่พี่ขอให้ช่วยเรื่องสมุดลายเซ็นต์ของตินพี่ปกก็รีบออกหน้าจัดการให้ทันที แถมยังกำชับพวกพี่อัพว่าอย่าดุน้องแรงอีก เป็นไง ใจดี๊ใจดี แบบนี้โอป่ะพี่”

“ดีมาก”

“ไม่ได้ประชดใช่มะ”

“ดีจริง สมบูรณ์แบบยังกับเตี๊ยมกันมา”

ที่พี่ปกบอกว่าสมบูรณ์แบบก็เพราะพี่รักเริ่มจากการด่ากราดสาธยายความชั่วช้าของพี่ปกและชมด้วยการสรรเสริญความดีงามของพี่ปกที่มีต่อผม ซึ่งแปลว่าที่พี่ปกโอ๋ผมมาตลอดนั้นไม่ใช่เพราะจิตสำนึกรับผิดชอบใดๆ และฉายาพี่ปกคนดีก็มีเพียงผมคนเดียวในโลกที่สามารถพูดได้แบบเต็มปากเต็มคำ

“งุ้ย พี่ปกของน้อง”โปรดนึกสภาพลูกปลิงที่เกาะเอวพี่ปกจนแทบจะหลอมรวมร่างกัน ยิ่งลูกปลิงตัวนี้มีอาการฟินมันยิ่งกอดแน่นจนพี่ปกต้องสะกิดให้ผ่อนแรงหน่อย

“มึงก็นอนของมึงไปไอ้รัก ใส่หูฟังซะด้วย”

“ขี้งก แอบฟังนิดหน่อยก็ไม่ได้ อุตส่าช่วย”แม้ว่าพี่รักจะไม่รู้ว่าตัวเองช่วยให้อะไรมันดีขึ้นตรงไหนแต่ก็ยอมนอนอย่างว่าง่าย

เมื่อทั้งห้องตกอยู่ท่ามกลางความสงบ เหลือเพียงเสียงดนตรีที่จับคำไม่ได้ดังลอดเข้ามา ผมกับพี่ปกกลับมานอนกอดกันกลมอีกครั้ง คราวนี้ผมอ้อมแอ้มเอ่ยออกมาก่อนว่า”ขอโทษ”

“ไม่เป็นไร พี่ก็ผิดที่ไม่เคยบอกเรื่องทีมกับตินเลย”

“งืม แค่รู้ว่าพี่ปกไม่ได้ใจดีกับผมเพราะรู้สึกก็พอแล้ว อ๊ะ ว่าแต่ทำไมพี่ถึงให้ผมพิเศษกว่าคนอื่นอ่ะ”

“แล้วตินไม่เห็นพี่พิเศษกว่าคนอื่นบ้างเลยเหรอ”

“พิเศษสิ พิเศษที่สุดเลย”

“พี่ก็เหมือนกัน”

“งุ้ย ดีใจอ่ะ”

“ดึกแล้ว นอนเถอะ”

“ก็ด๊ะ”

“ฝันดีนะติน”

“ขี้โกงงงงง พูดแบบนี้ผมนอนไม่หลับกันพอดี”

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่กล่อมเอง”

ไม่รู้ว่าพี่เขากล่อมให้ผมหลับหรือกล่อมให้ผมคุ้มคลั่งกันแน่ การที่มีมือของพี่ปกคอยตบหลังเป็นจังหวะเพลินแบบนี้แทนที่ผมจะรู้สึกง่วงแต่ผมดันรู้สึกเขิน เมื่อความขุ่นข้องใจหายไปและมีสติกลับมาผมถึงพบว่าการนอนกอดก่ายกันแบบนี้มันไม่ดีต่อใจเอาเสียเลย มันใกล้เสียจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดเส้นผม ไม่รู้ว่าพี่ปกติดใจกลิ่มแชมพูดของผมหรือเปล่าถึงได้ก้มลงมาเหมือนกำลังหอมกันแบบนี้ ในขณะที่ผมกำลังซุกหน้ากับอกของอีกฝ่ายเองก็ได้ยินเสียงหัวใจที่กำลังเต้นแรง

พี่ปกก็ไม่คุ้นเหมือนกันสินะ

การนอนกอดคนอื่นแบบนี้สำหรับพี่ปกก็เป็นเรื่องแปลกเหมือนกันใช่มั้ย

“ผมเป็นคนแรกที่ได้อะไรแบบนี้จากพี่รึป่าว”

“อืม แค่ตินคนเดียว”

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH20 - - - 14-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 14-07-2018 10:38:59

หูย...กอดกันแล้ว กอดกัน กอดกัน
 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH20 - - - 14-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-07-2018 10:52:04

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH20 - - - 14-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 14-07-2018 11:28:22

 :pig4: :pig4: :pig4:


งุย ๆ

รู้สึกว่า  เวลาตินตินอยู่กับคนอื่น ก็ดูแมน ๆ เตะบอลนี่หว่า

แต่ทำไมเวลาอยู่กับพี่ปก มันกลายเป็นสาวน้อยช่างอ้อย ไปซะได้เนี่ย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH20 - - - 14-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 14-07-2018 12:02:55

น้องตินกับพี่ปกเข้ากันดีที่สุด หวานแหววตอนนี้

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH20 - - - 14-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 14-07-2018 14:38:58

มดเต็มบ้านแล้วค่ะคุณขาาาาาา หวานอะไรเบอร์นี้

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH20 - - - 14-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-07-2018 21:47:36

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH20 - - - 14-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 14-07-2018 22:22:13

พี่ปกของน้องตินติน น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH20 - - - 14-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 14-07-2018 22:50:58

พี่รักได้กลายเป็นธาตุอากาศไปแล้ว...

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH20 - - - 14-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 15-07-2018 13:40:29

ตินจะเข้าใจแบบเดียวกับพี่ไหม ที่ว่าพิเศษที่สุด
แล้วตินเป็นคนเดียวที่พี่ปกทำให้น่ะ

รักเอ้ยยย หูดับไปแล้วมั้ง สงสาร 5555

ปกเปิดเผยนะ แต่จะเปิดตัวไหม คงรอไม่นาน
รัมมีเหวอแน่ ที่ปกยอมจ่ายสามแสนเพื่อติน

อัพเจิญคือทีมเพื่อนชอบแกล้ง
หมาล่าคือเดือนม.ที่ไม่ต้องแอคเลยค่ะ
เฌอไม่เหมือนลุคเลย ห้าวกว่าตินอีก น่ารักดี

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH21 - - - 15-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 19-07-2018 18:26:01

ตอนที่21

“แง่ม...”ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงคนปิดประตูห้องน้ำ งัวเงียหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลาก็พบว่าตอนนี้ตี4แล้วแปลว่าเมื่อคืนผมหลับไปทั้งๆที่กอดพี่ปกแบบนี้น่ะเหรอ แอบทึ่งในความมือหนึบของตัวเองแต่ความเมื่อยแขนมีมากกว่า เพราะอยู่ในสภาพที่ไม่ถนัดแบบนี้ทั้งคืนทำให้ตอนนี้แขนผมชาจนแทบไร้ความรู้สึก

ผมค่อยๆดึงตัวออก พี่ปกขยับตัวนิดหน่อยแต่ยังไม่ตื่น

แสงสว่างเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำทำให้ผมมองเห็นลางๆว่าคนที่นอนฟูกตรงข้ามไม่อยู่ เดาว่าไม่พี่อัพก็พี่เจิญตื่นแล้ว แต่มันยังเช้าเกินไปผมเลยทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง คราวนี้ไม่กอดพี่ปกแล้วแต่จับแขนพี่ปกมาวางพาดเอวตัวเองแล้วก็ซุกๆหน้ากับอกของอีกฝ่ายแทน

สบ๊ายสบาย

นี่เป็นโพสิชั่นที่ผมค้นพบว่ามันดีงามมากจริงๆ

และขณะที่ผมกำลังจะหลับไปอีกครั้งนั่นเองประตูห้องน้ำก็เปิดออก ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆเดินไปมาในห้องก่อนที่คนคนนั้นจะทำสิ่งที่โหดเหี้ยมที่สุดในยามเช้ามืด...นั่นคือการเปิดไฟ!!

“ตื่นโว้ยยยยยยยยยย”

“อ๊ากกกกกกกกก”

เสียงตะโกนปลุกเป็นของพี่อัพอดีตเฮดว้าก ส่วนเสียงกรีดร้องเหมือนแวมไพร์โดนแดดคือเสียงของผมเอง

“เห้ย!!”พี่อัพอุทานอย่างตกใจ พี่แกคงคิดว่าผมเป็นผีเด็กหรืออะไรสักอย่างที่มุดมานอนสิงพี่ปกอยู่ผมที่แดดิ้นคลุมโปงอยู่เลยลุกพรวดขึ้นมาเพื่อแสดงตัวและเพื่อขอร้องให้พี่เขาปิดไฟ

“นี่มันเพิ่งตี4 พี่จะ อ๊ากกกกกกกก พี่อัพไม่ใส่กางเกงงงงงง”

“เห้ยยยย”

คนอะไรน่าไม่อ๊ายน่าไม่อาย

ผมยกมือขึ้นปิดตาพร้อมถ่างนิ้วออกเล็กน้อยเพื่อแอบดูคนที่ยืนช็อคตาตั้งอยู่ปลายเตียง ที่จริงพี่อัพแกไม่ได้ล่อนจ้อนอยู่แต่แกใส่แค่กางเกงลิงตัวเดียวแถมเป็นแบบฟิตทำให้เห็นรูปทรงของสิ่งนั้นอย่างชัดเจน...

พรึ่บ

เพราะเสียงกรีดร้องของผมกับพี่อัพมันดังสนั่นมั่กๆพี่ๆที่เหลือเลยตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ ส่วนพี่ปกคนดีของผมพอตื่นมาเห็นว่าเพื่อนตัวเองยืนโป๊อยู่ก็รีบโยนผ้าห่มมาคลุมหัวผมทันที ฮรึก โยนมาทำไม ไม่เห็นเหรอว่าน้องกำลังแอบมองอยู่!!

“ไอ้ปก!! เมื่อคืนมึงหิ้วเด็กมานอนด้วยเนี่ยนะ บัดสีบัดเถลิง!!”

“มึงและสัส รีบใส่เสื้อ”

ความโกลาหลขนาดย่อมผ่านพ้นไปเมื่อพี่อัพจัดการแต่งตัวเสร็จ พี่รักที่ไม่ตกใจเมื่อเห็นผมเพราะรู้อยู่แล้วเมื่อคืนผมค้างห้องนี้หยิบเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำต่อ ด้านพี่เจิญกับพี่อัพนี่สิ ทั้งสองคนมองสอดส่องสารร่างของผมเหมือนกำลังจับผิดหรือหาร่องรอยอะไรบางอย่างจนผมรู้สึกเขิน

“ไม่ได้ทำอะไร”พี่ปกปัดมือไล่เพื่อน

“แล้วพามานอนด้วยทำไม อวดศักดาว่างั้น ให้กูช่วยไปโม้ต่อมะ”พี่อัพถามย้อน

ชะอุ่ยยย ทำไมการที่ผมมานอนกับพี่เขามันถึงเป็นประเด็นร้อนขนาดนี้ไปได้

“ผะ ผมขอโทษ”ไม่รู้ว่าทำไมบรรยากาศมันตึงๆแต่ก็ขอโทษไว้ก่อน พี่ปกที่เห็นผมกำลังสับสนเลยยื่นมือมาลูบหัวปลอบใจ แต่ผมมันคนได้คืบจะเอาศอก แค่พี่เขาแตะติดแตะหน่อยผมก็กระแซะตัวเข้าเนียนคลอเคลียทันที

งุ้ย ฟิน

พี่อัพที่ถูกลืมไปชั่วขณะกระแอมไอเพื่อเรียกร้องความสนใจพี่ปกเลยช่วยเพื่อนด้วยการตอบแบบปัดๆว่า”แค่นอนด้วยกัน ไม่เห็นมีอะไรน่าตกใจ เนอะ”

“งืมมม”ผมครางงืมงำในลำคอ แม้เมื่อกี้จะตาสว่างเพราะเห็นกางเกงลิงพี่อัพแต่ตอนนี้กลับมาเคลิ้มอีกครั้งเพราะมืออุ่นๆที่คอยลูบหลังอยู่”นอนต่อสิ”พี่ปกกระซิบบอก พี่เขาไม่ได้ปล่อยให้ผมนอนลงกับหมอนแต่จับผมพิงไหล่ของตนไว้ ส่วนตัวพี่เขาก็กึ่งนอนกึ่งนั่งพิงกำแพง

“อยากจะแหมไปให้ถึงดวงจันทร์”ผมที่หลับตาอยู่ได้ยินเสียงพี่อัพแซะลอยๆแต่ไม่ได้สนใจเพราะกำลังง่วง

“กูอาบต่อมึงนะเจิญ”เสียงของพี่ปกคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนหลับง๊อกไปอีกรอบ

 

เนื่องจากพี่อัพกับพี่เจิญเป็นตัวหลักประจำค่ายฉะนั้นพี่ทั้งสองคนจึงต้องตื่นเช้ากว่าใคร ผมเองที่ไปอาศัยห้องเขานอนแม้จะอาบน้ำเป็นคนสุดท้ายแต่ตอนที่กลับมาเปลี่ยนชุดที่ห้องพวกวูร์ฟยังไม่ตื่นกันผมเลยมานั่งกับพี่ปกที่ห้องส่วนกลางอีกครั้ง เห็นพี่กำลังตั้งอกตั้งใจทำงานก็ไม่อยากเข้าไปวอแวเลยได้แต่นั่งเล่นเกมของตัวเองเงียบๆ

“พี่ปกทำไรอยู่หรอ”ใครบอกว่าจะไม่เข้าไปรบกวนเขา ตอบบบบบ

“ตัดต่อคลิปภาพบรรยากาศในค่าย”พี่เขาตอบสั้นๆ

จะว่าไปเมื่อวานก่อนที่พี่ปี3จะพูดเรื่องกบผมก็ได้ยินว่าพี่เจิญสั่งให้ฝ่ายโสตรวมรูปจากฝ่ายตากล้องมาทำเป็นวีดีโอที่ระลึกด้วยนี่นะ ผมเองก็ตัดต่อวีดีโอเป็นเพราะทำชาแนลลงยูทูปเลยเขยิบก้นเข้าไปใกล้พี่ปกเผื่อจะช่วยอะไรได้บ้างแต่พี่เขาดันเขิยบหนีซะงั้น

ก็ได้ น้องไม่รบกวนพี่ก็ได้!

ผมนั่งง่อยเปลี้ยอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งได้เวลาทานข้าวเช้า บอกลาพี่ปกเสร็จก็ไปรวมตัวกับเพื่อนๆ หมาล่ามันถามว่าเมื่อคืนหายไปไหนมาพอผมตอบว่าอยู่กับพี่ปกเฌอก็เอ่ยว่าเห็นมั้ย เราบอกแล้ว ไอ้หนูนี่มันฉลาดเป็นกรด หูตาว่องไวช่างสังเกต สมองก็ปราดเปรื่อง ไหนจะจิตใจกล้าหาญ ผมได้เล่นกับเฌออยู่หลายครั้งและพบพรสวรรค์ในตัวของเพื่อนคนนี้

พอกินข้าวเสร็จก็เดินเรียงไปนั่งเข้าแถวเป็นระเบียบในห้องประชุม ไอ้ล่าแอบเล่นมือถือนิดหน่อย มันเปิดเช็คอะไรสักอย่างก่อนหันมาบอกผมว่า”สปอนเซอร์เขาโอนเงินมาให้ละนะ เดี๋ยวกลับค่ายกูโอนต่อให้มึง”

ผมพยักหน้ารับรู้ ช่วงเริ่มต้นที่ยอดวิวยังไม่แตะหลักล้านแบบนี้ได้ค่าสปอนเซอร์ต่อคลิปไม่มาก แต่เมื่อรวมกับค่า ads ของยูทูปเองก็ได้อยู่หลายพัน ไอ้ล่ามันตัดสินใจแบ่งรายรับให้ผมครึ่งหนึ่งเพราะผมเป็นผู้อยู่เบื้องหลังความเซเลปทั้งปวงของมัน

คุยกันได้อีกสักพักรุ่นพี่ก็เริ่มดำเนินกิจกรรม เป็นการเต้นสันทนาการแก้ง่วงจากนั้นก็มีการแนะแนวจากพี่บัณฑิตซึ่งกิจกรรมส่วนนี้น่าเบื่อมากผมฟังบ้างไม่ฟังบ้างส่วนไอ้วูร์ฟนั้นเข้าเฝ้าพระอินทร์ไปเป็นที่เรียบร้อย พอใกล้เที่ยงพี่mcก็เกริ่นปิดค่าย ก่อนเชิญอาจารย์มากล่าวจบงานพี่เขาก็เปิดคลิปบรรยากาศในค่ายให้พวกเราดู พวกเพื่อนๆตื่นเต้นกันใหญ่เพราะโปรดักชันในคลิปนั้นเล่นใหญ่อลังกาลงานสร้างมากมาย

“เชี่ยยยย”ไอ้ล่าที่ถูกเฌอปลุกขึ้นมาดูคลิปอุทานอย่างอับอายเมื่อเห็นภาพตอนมันตกน้ำฐานสะพานเชือกถูกถ่ายแบบช็อตต่อช็อต

เสียงหัวเราะเฮฮาดังมาจากรอบทิศ มีทั้งฉากโป๊ะๆของน้องปี1 ฉากเกรียนๆของพี่ปี2 และอะไรต่อมิอะไร แต่สิ่งนึงที่ทำให้ผมรู้สึกช็อคก็คือ...

แม่งไม่มีรูปกูเลยครับ

ทำไมอ่ะ!! คนทำคือพี่ปกไม่ใช่เหรอ ทำไมพี่ไม่ใส่รูปผมลงไปอ่ะ มันออกมาแย่ทุกรูปเลยเหรอ

ตอนแรกกะจะไปขอคลิปมาเก็บไว้เป็นที่ระลึกสักหน่อยแต่ตอนนี้ไม่เอาแล้ว!

ผมคิดอย่างงอนๆ แต่พี่ปกผู้นั่งหน้าตายอยู่กับกลุ่มเพื่อนปี3ไม่รับรู้หรอก เห็นพวกเพื่อนๆของพี่เขาให้ไปพูดอะไรกับพี่ปกใหญ่เลย

 

“อ้าว พี่ปกไม่ขึ้นคันนี้แล้วเหรอ”

“ไม่รู้ไม่ชี้”

งอนไงจะอะไรล่ะ นอกจากพี่ปกจะไม่ใส่รูปของผมในคลิปเลยขากลับพี่เขายังกลับไปนั่งบัสคันเดิมปล่อยให้พี่ดิวซึ่งถูกเปลี่ยนตัวในขามาขึ้นมานั่งประจำตำแหน่งพี่พยาบาล

“เดี๋ยวเรายังมีแวะอีกหลายที่ พี่เขาอาจจะมาหาตอนนั้น”เฌอที่นั่งข้างๆพยามพูดปลอบ

“ไม่ได้อยากเจอสักหน่อย”

“กำลังน้อยใจอยู่ชัดๆ”

“เฌ๊อออ”

คนตัวเล็กหัวเราะคิกคักชอบใจเมื่อแกล้งต้อนผมจนสาแก่ใจ หลังจากนั้นสักพักรถก็เคลื่อนตัวออก คราวนี้รุ่นพี่ไม่มีทีท่าว่าจะพาเล่นเกมเหมือนขามาคงเพราะตัวรุ่นพี่เองก็เหนื่อยเต็มที หลายๆคนในรถหลับปุ๋ยส่งเสียงกรนเบาๆ เฌอเองก็เป็นพวกขึ้นรถแล้วหลับง่าย ผมเห็นเพื่อนหัวง๊อกไปมาเลยจับมาพิงไหล่ตัวเอง ขอเขินนิสนึง ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะมีโมเมนต์นั่งให้คนน่ารักนอนซบบ่า ฮุฮิ

“ถึงสะพานข้ามแม่น้ำแควแล้วครับ พี่ให้เวลา30นาที เดินเที่ยวอิสระแล้วกลับมารวมกันที่รถนะครับ”

ขอไม่ลงได้มั้ย แค่มองออกไปเห็นแดดก็แทบละลายแล้ว

เหล่าเนิร์ดที่เห็นว่ารถหยุดแล้วต่างพากันงัวเงียตื่นขึ้นมา เพราะมัวแต่อิดออดกันพวกเราเลยถูกรุ่นพี่ไล่ตอนลงมาจากรถเพื่อรักษาเวลา

“ห้าวววว”หมาล่าอ้าปากหาวอย่างไม่รักษาภาพพจน์”ไม่ไปได้ป่ะ ขี้เกียจเดินว่ะ”นานๆครั้งผมกับมันจะมีความเห็นตรงกัน

แค่ก้าวลงมาจากรถเหงื่อก็เริ่มซึมแล้ว ใครจะบ้าเดินฝ่าแดดเหน่งๆไปเพื่อถ่ายรูปสะพาน พวกเราสามคนลงมติว่าจะหาอะไรเย็นๆนั่งกินในร่มไม่ไกลจากจุดจอดรถบัส

“ตรงนั้นมีร้านขายของ”เฌอชี้ไปยังจุดที่เหล่าเนิร์ดกระจุกตัวอยู่ มันคือแผงร้านขายของฝาก มีทั้งของใช้และของกิน แต่ร้านที่ขายดีจริงๆคือรถเข็นไอติมแท่งโบราณ

เราสามสหายเดินเข้าไปมุงๆร้านขายไอติมแต่เพราะคนมันเยอะมากพวกเราขี้เกียจต่อคิวจึงถอดใจและหาที่นั่งใต้ร่มไม้แทน”ไอ้ล่า ไปต่อคิวซื้อให้หน่อยดิ๊”

“บ้าบอ”

“เดี๋ยวเราไปให้ก็ได้”

“เฌอไม่ต้อง ให้ไอ้ล่ามันไป เราเอารสกะทิ”

“ไอ้ติน มึงแหละไป”

“พอเลย! เถียงกันไปก่อน เราขอตัวไปถ่ายรูปสะพานสักหน่อย ไหนๆก็ถ่อมาถึงนี่แล้วแค่เดินอีกนิดเดียวเอง ทั้งสองคนรอตรงนี้นะ”แล้วคุณนุ้งเฌอผู้น่ารักก็เดินฝ่าเปลวแดดออกไป ผมเองก็เห็นว่าเหล่าเนิร์ดพอกักตุนเสบียงกันเสร็จก็เริ่มเดินไปทางสะพาน ไอ้ล่าเริ่มสองจิตสองใจสุดท้ายผู้ชายไม่มีจุดยืนอย่างมันก็เดินตามกลุ่มเพื่อนไปทางสะพาน

ตอนนี้เลยเหลือแค่ผมกับร้านไอติมที่ไร้ลูกค้า...

“เอารสกะทิครับ”มันคือไอติมโบราณ มีหลายรสทั้งชาไทย ทุเรียน เผือก ผมเคยกินบ่อยแต่รสที่เป็นเดอะเบสยังไงก็คือรสกะทิ ผมรับไอติมมาก่อนจ่ายตังค์ให้ลุงคนขายซึ่งราคามันแพงกว่าที่เคยซื้อไปตั้งห้าบาท ลุงแม่งโกง โก่งราคา

ผมรีบเดินกลับที่เพราะกลัวมีคนมาแย่งที่นั่งในร่ม ได้ยินพวกรุ่นพี่บ่นกันว่าเมื่อสองปีก่อนค่ายรับน้องก็พามาสะพานนี้ อะไรจะมากันบ่อยๆ ฉะนั้นพวกที่แห่ไปทางสะพานจึงมีแค่ปี1กับปี2ที่ไม่เคยมาเท่านั้น

“เย็นนนน”แค่งับเข้าไปคำแรกก็รู้สึกเสียวสะท้านไปถึงรากฟัน เห็นทีการใช้ฟันกัดจะไม่โอเคอีกต่อไปผมจึงเปลี่ยนมาเลียแผล่บๆแทน รู้สึกว่ามันน่าเกลียดเหมือนจิ้งจกหรือตัวอะไรสักอย่างเหมือนกัน เริ่มมีคนหันมาเหล่จนรู้สึกอาย

ผมตัดสินใจเปลี่ยนมุมนั่ง หันหน้าให้รั้วหันหลังให้ผู้คน จังหวะนั้นเองพี่ปกก็เดินมานั่งข้างๆแล้วก็คว้าแท่งไอติมของผมไป

“เง้อ...”ของน้องนะอย่ามาแย่ง!

ผมมองของกินของตัวเองในมือของพี่ปกตาละห้อยแต่ไม่กล้าแย่งคืนมาเพราะพี่เขาขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนกำลังจะดุผม

“อย่าเลีย”พี่เขากล่าวสั้นๆ แต่ผมฟังแบบเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ขณะนี้สายตากับสมาธิกำลังโฟกัสไปที่โคนแท่งซึ่งมีหยดไอติมกะทิที่กำลังละลายไหลย้อยลงมาเตรียมหยดใส่มือของคนถือ

แหง่บ

“!!”

ด้วยความเผลอตัวผมเลยยื่นหน้าไปเลียมันก่อนที่มันจะหก รู้แหละว่ามันน่าเกลียดแต่พี่ปกก็ไม่เห็นจะต้องทำหน้าตกใจจนโอเวอร์ขนาดนี้ก้ได้นี่!

“บอกว่าอย่าเลีย”

“หือ ทำไมอ่ะ ก็กัดแล้วมันเย็นฟันนี่ เอาคืนมานะ”พี่เขายอมคืนให้ผมเพราะถ้าไม่คืนมันจะยิ่งละลายไปมากกว่านี้

“ตอนเลียมันเหมือนกำลัง...”

กำลัง?

ผมเอียงคอมองหน้าอีกฝ่ายนิ่งๆ พี่ปกกำลังเค้นสมองเพื่อหาคำอธิบายที่เหมาะสมอยู่

“อวยคม”

“!!!!”

ผมแทบปาไอติมแท่งในมือทิ้งเมื่อทราบคำขยายความของอีกฝ่าย ต้องผวนมั้ยตอบน้องมาสิคนดี โฮกกก แค่การกินไอติมของผมมันช่วยเสริมสร้างจินตนาการของผู้อื่นได้ขนาดนี้เลยหรือ ดีนะที่แอบหันหลังมากินเงียบๆแล้ว มิน่าเมื่อกี้พวกปี4มองกันซะ อ๊ากกก

“พี่ปกกกก”

“กินๆไป ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ไม่มีคนเห็น”

ก็มีพี่เห็นอยู่นี่ไงเล่า! ผมรู้สึกหน้าร้อนหน่อยๆขณะกลั้นใจงับไอศกรีมเจ้าปัญหาไปครึ่งแท่ง เย็นสะท้านไปยันไขสันหลัง พอหายซู่ซ่าเสร็จก็กลั้นใจงับอีกคำหมดแท่งพอดี

“โฮยยย”

“เช็ดปากด้วย”

พี่ปกกล่าวนิ่งๆโดยไม่มองหน้ากัน

“โกรธตินเหรอ”ผมกลายเป็นโรคไม้เลื้อยเมื่ออยู่ใกล้พี่ปกไปแล้วหรืออย่างไร ทำไมพอนั่งใกล้กันทีไรต้องเข้าไปพัวพันตลอด ผมเกาะแขนของอีกฝ่ายพร้อมเขย่าเบาๆเพื่อเรียกร้องความสนใจ

“พี่จะโกรธตินทำไม”

“ก็พี่ปกหันหน้าหนีน้อง”

ผมพูดอะไรผิด! ทำไมพี่ต้องถอนหายใจ! ผมทำหน้ามุ่ยได้ไม่นานพอพี่เขากันมาลูบหัวผมก็งุ้ยๆ กลับมาอารมณ์ดีละ

“ทำไมพี่ปกไม่มานั่งรถคันเดียวกับตินแล้วอ่ะ”

“ไอ้อัพมันลากไปขับรถ”

“รถพี่อัพเหรอ พี่อัพเอารถมาด้วยเหรอ?”

“ใช่ เผื่อฉุกเฉินหรือมีอะไรขาดเหลือจะได้เอารถออกไป ไม่ต้องใช้รถบัส”โอเค ผมพอจะนึกภาพออก สมมติว่าน้ำเปล่าหมดกลางค่าย อยากไปตลาดใกล้ๆเพื่อซื้อก็ใช้รถพี่อัพนี่แหละออกไปซื้อ ไม่ต้องลงทุนขี่รถบัสสองชั้นคันเบ้อเร่อออกไป

“ปี3ครับ ไปช่วยกันตามน้องกลับมาให้หมดครับ ปี3ปฏิบัติหน้าที่ด้วยครับ ปี3ครับ ปี3”

“ถ้าจะจ่อโทรโข่งใกล้กูขนาดนี้ก็ระบุชื่อกูเลยเหอะ”พี่ปกหันไปบ่นใส่เพื่อนร่วมชั้นปีที่เดินถือโทรโข่งเข้ามาไล่

“ลุกครับ ปี3ไปช่วยกันต้อนน้องกลับรถ ส่วนปี1ก็ขึ้นรถของตัวเองได้แล้วครับ หวังว่าจะเดินไปเองได้ไม่ต้องให้ปี3ไปส่งนะครับ”พี่เจ้าของโทรโข่งเอ่ยแซะอีกครั้งด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มแห่งความสะใจ พี่ปกส่งเสียงจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจแต่ก็ยอมทำตามคำของเพื่อนแต่โดยดี

“ถึงคณะแล้วรอพี่นะ จะพาไปส่งที่หอ”

“อื้อ”

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH21 - - - 15-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-07-2018 18:37:05

 :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH21 - - - 15-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 19-07-2018 22:49:32

ปกหวงน้องติน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 21-07-2018 12:33:32

ตอนที่22

“ไอ้ปกช่วยยกกลองไปเก้บที่ห้องสโมที”

“ไอ้ปก มึงเอาใบบัญชีไปให้ไอ้เจิญที”

“ไอ้ปก มึงอย่าเพิ่งกลับ มึงมาช่วยกู...”

“ไอ้ปกๆ”

“ไอ้ปก”

“เห้ย ปกๆ”

เสียงร้องเรียกใช้งานพี่ปกดังเซ็งแซ่ไปหมด พี่ปกทำหน้าเป็นตูดใส่เพื่อนที่รุมเข้ามาเรียกใช้งาน แน่นอนว่าด้วยสกิลอู้ระดับตำนานที่พี่ปกสั่งสมมาเป็นสิบๆปีทำให้พี่เขาบ่ายเบี่ยงทุกงานได้สำเร็จ ผมนั่งจ๋องอยู่ข้างกองกระเป๋าเดินทางมองพี่ปกกับเพื่อนกำลังพูดคุยอะไรบางอย่างซึ่งดูแล้วมันไม่พ้นเรื่องของผมแน่นอน

พอลงมาจากรถบัสเฌอกับวูร์ฟก็ขอแยกตัวกลับหอส่วนผมก็นั่งรอพี่ปกอยู่ตรงม้านั่งข้างลานจอดรถ เห็นว่าพี่ปกพยามข้ามถนนเพื่อมาหาผมหลายครั้งแต่ก็ถูกเพื่อนแกล้งเรียกกลับไปตลอด

ตินสัมผัสได้ว่าพี่ปกกำลังโดนแกล้ง

แถมโดนแกล้งเพราะตินเนี่ยแหละ

ตอนนี้พี่ปกกำลังเป็นศูนย์กลางถูกเพื่อนหกเจ็ดคนรุมล้อมอยู่ แต่ละคนพูดอะไรบ้างผมไม่ได้ยินแต่ผมเห็นว่าพวกเขาหัวเราะแล้วก็หันมามองทางผมเป็นระยะ

“น้องตินนน ถ้าจะรอไอ้ปกไปส่งคงต้องรอถึงห้าทุ่ม งานมันเย๊อะ ถ้ายังไงให้พวกพี่ไปส่งแทนมั้ยคร้าบบ”

“...”ผมควรตอบคำถามนี้ยังไงดี หนึ่งในคนที่ยืนคุยกับพี่ปกอยู่หันมาตะโกนถาม

ผมเห็นว่าพี่ปกมีสีหน้าจะขำก็ไม่เชิงจะเซ็งก็ไม่ใช่แถมเดินแหวกเพื่อนหนีมาหาผมเลยลึกขึ้นยืน กะว่าถ้าพี่เขาเอ่ยปากว่าจะเผ่นกลับผมก็พร้อมหิ้วกระเป๋ากระโจนขึ้นรถพี่เขาทันที

“พี่ปกอยู่ช่วยงานเพื่อนก่อนก็ได้นะครับ ตินรอไหว”

“ไม่ล่ะ กลับเหอะ”

นั่นป่ะ ผมแอบยิ้มมุมปากเมื่อพี่ปกจอมอู้ประกาศออกมาเช่นนั้น ผมจะหยิบกระเป๋าเดินทางมาสะพายแต่พี่เขากลับหิ้วเดินนำลิ่วไปก่อน ไม่รู้ว่าพี่เขาได้ยินเสียงโห่ร้องของเพื่อนๆข้างหลังมั้ยแต่ผมนี่สิได้ยินเต็มๆ

เนื่องจากเป็นช่วงหัวค่ำวันอาทิตย์รถจึงค่อนข้างติดเพราะมนุษย์เงินเดือนกำลังทยอยกลับจากห้องสรพพสินค้า แต่ก้ไม่ได้ติดหนักๆเหมือนเย็นวันธรรมดา ใช้เวลาบนท้องถนนไม่ถึงยี่สิบนาทีพี่ปกก็เลี้ยวรถเข้ามาในซอยหอของผม

“เอาไว้พรุ่งนี้ไปหาหอใหม่กัน”พี่เขาเปรยเมื่อเราแล่นรถผ่านแกงค์วินมอเตอร์ไซค์ที่นั่งดกเบียร์กัน

“ดีเลยๆ ไอ้ล่าก็จะโอนค่า ads มาให้พอดี”

ในที่สุดผมก็จะหลุดพ้นจากหอพักซ่อมซ่อนี่เสียที แค่คิดก็ดีใจจนเนื้อเต้น คืนวันนี้ผมเข้านอนดึกเป็นพิเศษเนื่องจากนั่งเคลียร์เกมที่ไม่ได้เล่นช่วงเข้าค่าย กว่าจะทำภารกิจต่างๆเสร็จก็ปาเข้าไปตีสามกว่าๆ โชคดีที่พรุ่งนี้มีเรียนสาย

 

หลังจากกลับมาค่ายไม่กี่วันพี่ปกก็จัดการให้ผมย้ายหอ โดยผมได้ย้ายมาอยู่หอเดียวกับเฌอแต่คนละห้องเนื่องจากเจ้าตัวเล็กมีรูมเมทเป็นเพื่อนสมัยมัธยมแล้ว ค่าห้องเดือนละครึ่งหมื่นแถมต้องมัดจำล่วงหน้าสามเดือนเล่นเอาผมกระอัก โชคดีที่มีคนติดต่อเข้ามาให้ผมช่วยโปรโมทสินค้าลงไอจีบ้างอะไรบ้างเลยพอมีรายรับอยู่บ้าง ไหนจะชาแนลของไอ้หมาล่าที่เริ่มติดตลาด

รายรับของผมไม่ได้มีเข้ามาสม่ำเสมอ แถมยังเข้ามาทีละน้อยนิดเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน

“เห้อ...”

วันนี้เป็นวันเสาร์ ที่คณะไม่ค่อยมีคน แต่น้องเฌอต้องมาช่วยงานพี่รหัสมันทำอะไรสักอย่างที่มอผมที่อยู่หอว่างๆเลยตัดสินใจตามมาด้วย แต่เพราะนั่งรอใต้ตึกคณะมันร้อนเกินไปผมเลยเข้ามานั่งตากแอร์ในห้องสมุดเพียงลำพัง ไม่ได้เปิดหนังสืออ่านอะไรหรอก แค่หยิบมากระจายทั่วโต๊ะแล้วก็นั่งเหม่อ

อีกเรื่องที่ผมคิดไม่ตกคือค่าชดเชยที่พี่ปกต้องเสียให้ THE RIPPER ฟรีๆ ผมอยากใช้คืนให้เขาทันทีที่ผมมีเงิน ซึ่งอย่าว่าแต่เงินแสนเลย แค่ค่าหยอดตู้ซักผ้าอัตโนมัติใต้หอตอนนี้ผมยังไม่มี

“เด็กไอ้ปกใช่มั้ย”ผมหันหาต้นเสียงเพราะมีชื่อของคนในห้วงความคิดของผมอยู่ในประโยค แต่เมื่อมองไปรอบทิศแล้วไม่ยักจะเห็นพี่ปกผมก็เลยกลับมานั่งถอนหายใจต่อหาได้สนใจอะไรไม่

ก็อกๆ

“นี่ ถามทำไมไม่ตอบ เด็กไอ้ปกเหรอ”เสียงเดินดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เจ้าของเสียงเคาะหัวผมสองครั้งเพื่อให้ผมรู้ตัวว่าเขากำลังคุยด้วย ผมมองคนคนนั้นด้วยใบหน้าติดเอ๋อ เด็กใครอะไรยังไง นี่ตินตินขวัญใจเกมเมอร์ไงไม่รู้จักเหรอ

คนที่เข้ามาทักผมเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีทีเดียว เขาหล่อกว่าไอ้ล่าที่เป็นเดือนมหาลัยอีก แถมเสื้อช็อปยังทำให้เขาดูเท่ขึ้นอีกสามจุด บนเสื้อช็อปมีปักอักษรย่อที่ทำให้ผมสามารถระบุชั้นปีและภาควิชาของอีกฝ่ายได้

ภาคไฟฟ้า ปี3

“อย่าบอกนะว่าคนที่ขี่จักรยานชนพี่ปกวันประกวดเดือนคณะอ่ะ”

“!!!!!!!!”คนถูกทักหน้าเหวอไปเลย

หึหึหึหึ ไม่รู้จักระดับสติปัญญาและพลังในการวิเคราะห์สถานการณ์ของตินตินคนนี้ซะแล้ว

“ทะ ทำไมถึงรู้วะ...”คนคนนั้นบ่นงืมงำกับตัวเอง แต่ก็กลับมาคีพคูลได้ในเวลาต่อมา

“ใช่ พี่ชื่อกิลล์ เป็นคู่ปรับของไอ้ปกเอง น้องเป็นเด็กไอ้ปกใช่มั้ย”

“ไม่อ่ะ พี่ทักคนผิดแล้ว ว่าแต่พี่ปกมีแฟนด้วยเหรอ”ผมรีบถามประเด็นนี้อย่างตกใจทันที พี่เขาเอาเวลาที่ไหนไปจีบหญิงในเมื่อตัวพี่เขานอกจากเวลาเรียนกับเวลานอนก็อยู่กับผมตลอด! อย่าบอกนะว่าตอนที่อยู่ด้วยกันพี่เขาแอบแชทคุยกับคนอื่นอ่ะ โฮรววว ตินไม่ยอมมม เรื่องนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง

“หะ เดี๋ยวๆ น้องชื่อตินภาคคอมใช่มั้ย”

“อ่าฮะ”

“เอ๊า ก็ถูกตัวหนิหว่า เด็กไอ้ปก”

“บ๊ะ พูดไม่รู้เรื่อง ผมใช่เด็กพี่ปกซะที่ไหนเล่า”

“นะ นี่อย่าบอกนะว่ามันยังจีบไม่ติด หวายยยย อ่อน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

“พี่ปกไม่ได้อ่อน คนอย่างพี่ปกไม่ต้องลงแรงจีบก็ติดแล้วเหอะ”

“...”ไอ้พี่ภาคไฟฟ้าทำหน้าแบบอึ้งกิมกี่ขณะทอดสายตาเวทนามองผม ทำไมถึงมองกันแบบนี้นะ พี่แกทำเหมือนผมเป็นเด็กโง่มากอ่ะ ผมขมวดคิ้วมองสวนกลับไปอย่างไม่พอใจ ผู้ชายคนนี้อยู่ๆก็เข้ามาชวนคุยอะไรก็ไม่รู้เรื่องแถมยังมองอ่อนใส่ผมอีก

ถ้าผมเป็นคนยอมคนป่านนี้ชีวิตของไอ้รัมสงบสุขไปแล้ว

“หึ มองหน้ามีปัญหาเหรอ PVP กันป่าว”ผมชวนเขาดวลในเกมส์ที่กำลังมาแรงในช่วงนี้ เขาชะงักไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังแปลกใจที่ถูกท้าก่อนจะคลี่ยิ้มร้ายกาจออกมา ผมมองรอยยิ้มมั่นหน้านั่นอย่างหมั่นไส้ เห็นน่ารักๆแบบนี้แต่ผมเป็นมือ PVP(สู้ตัวต่อตัว) อันดับต้นๆของประเทศเลยนะ!!

ไม่แพ้แน่นอน!!

.

.

แพ้ซะแล้ว

ผมแพ้!!

“ฮ่าๆ คิดจะมาสู้กับพี่ยังเร็วไปอีกร้อยปีไอ้น้อง ฮ่าๆๆ เด็กไอ้ปกก็ไม่เท่าไหร่ ฝีมือห่วยแตกพอๆกับมันเลย”

ด่าผมอ่อนผมยังทนไหวแต่ด่าพี่ปกอ่อนไปด้วยนี่ตินจะไม่ทน ถึงพี่กิลล์อะไรนี่จะเป็นคนมีฝีมือก็เถอะ แต่พี่ปกไม่อ่อนกว่าเขาแน่นอน!!”พี่ปกเก่งกว่าพี่เยอะ”พอได้ยินผมเถียงแบบนั้นเขาก็ถอนหายใจ

“พี่จะบอกอะไรดีๆให้ฟัง รู้ใช่มั้ยว่ามันเล่นเกมส์เซิร์ฟจีน หึ รู้มั้ยว่าทำไมมันถึงหนีหางจุกตูดไปแผ่นดินใหญ่!! เพราะในไทยมีท่านกิลล์คนนี้อยู่น่ะสิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

“ขี้โม้...”พี่กิลล์นี่ไม่ใช่พวกขี้โม้อย่างเดียว แต่ไม่เต็มเต็งด้วย คนบ้าที่ไหนเขานั่งหัวเราะลั่นห้องสมุดแบบนี้บ้าง ผมถอนหายใจและเริ่มคิดได้ว่าควรหลีกเลี่ยงคนสติไม่ดี รีบเก็บของบนโต๊ะก่อนเดินหนีออกมาจากห้องสมุด ส่งข้อความไปบอกเฌอว่าจะกลับหอก่อนและเดินออกมาที่หน้ามหาลัย เพราะพี่กิลล์นั่นแท้ๆทำให้ผมต้องกลับไปนอนร้อนอยู่ในหอพัก

ขณะที่ผมกำลังเดินขึ้นสะพานลอยเพื่อข้ามไปยังฝั่งหอพักนั่นเองผมก็เห็นคนในคณะเดียวกันเดินสวนไป เขาไม่ได้อยู่ภาคเดียวกับผมแต่ผมเคยเห็นหน้ากลุ่มนี้บ่อยๆที่โรงอาหาร

“จีบมั้ย...”จังหวะที่กำลังจะเดินสวนกันหนึ่งในนั้นหันไปถามเพื่อนพร้อมมองหน้าผมตาเป็นมัน

“อย่าดีกว่า ของไอ้ปกมัน”

“?”คนกลุ่มนั้นเดินผ่านไปปไกลแล้ว แต่พวกเขาทิ้งผมไว้กับระเบิดปริศนาก้อนโต

หรือตอนนี้ใครๆก็เข้าใจว่าผมเป็นเด็กของพี่ปกแล้วจริงๆ จะว่าไปตอนเข้าค่ายทุกคนก็แซวพี่ปกทำนองนี้ตลอดเลย

“นี่เราทำให้พี่ปกเดือดร้อนอยู่สินะ...”พี่ปกโดนเข้าใจผิดว่าเป็นเกย์เพราะผมเข้าไปวอแวพี่เขาบ่อยๆซะแล้ว

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 21-07-2018 12:59:32

น้องอย่าคิดมาก พี่ปกออกจะชอบให้น้องไปอยู่ใกล้ๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-07-2018 13:06:50

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 21-07-2018 13:34:51

ต้องตินติน อะไรจะดีย์ปานนั้นนะ คิดมากละสิ ถ้างั้นก็บอกพี่ปกเลยว่าอย่ามาคบกัน ทำได้ป่ะ กลัวจะขี้่มูกโป่งอะดิ
 :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 21-07-2018 14:39:59

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 21-07-2018 17:20:14

 :pig4: :pig4: :pig4:

สกิลการวิเคราะห์คนไม่รู้จักเยี่ยมยอดจริง

แต่จะว่าไปแล้วก็เนี่ย  ตินตินนี่แอบเนื้อหอมนะ  มีคนคิดจะขายขนมจีบเยอะแยะเลย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 21-07-2018 18:43:17

น้องตินนี่ไม่ได้คิดเกินพี่กับปกหรอ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 21-07-2018 21:53:01

โอ้ยยย ตินตินของแม่
ทำไมนู๋ไม่รู้ เขารู้กันทั้งคณะแล้ววลูกกกก

พี่ปก มาไขข้อสงสัยน้องที

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 22-07-2018 16:40:26

น้องตินนนน น่ารักจังเลย ดูสิ่งที่คิดอยู่สิ น่ารักกกก

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 22-07-2018 19:28:08

เอ็นดูตินตินมากลูกกกกกกก
ไม่ต้องกลัวพี่ปกแกจะโดนนินทาหร๊อก พี่แกจีบนู๋อยู่วววววว

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH22 - - - 21-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-07-2018 01:10:20

น้องมีความก๊งสูงมากกกกกกก เอ็นดูจริงๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH23 - - - 27-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 27-07-2018 08:13:09

ตอนที่23

หลังจากรู้ตัวว่าทำให้พี่ปกเดือดร้อนผมก็เข้าหน้าพี่เขาไม่ได้อีกเลย นี่ก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วที่ผมหนีหน้าพี่เขาทุกครั้งที่พวกเราบังเอิญเดินสวนกันในคณะ ทุกครั้งที่ผมหนีพี่เขาก็เหมือนจะเดินตามมานะ แต่สักพักก็หยุดแล้วก็เดินกลับไปทางเดิม

“ทะเลาะอะไรกับพี่ปกเหรอ”เฌอถาม ไอ้นี่มันเซนส์ไวเสมอ

“เปล่า...”ผมตอบอย่างหมดเรี่ยวแรง การไม่ได้คุยไม่ได้เล่นกับพี่ปกเลยมันทำให้ HP ของผมใกล้หมดหลอดเต็มที

“แล้วทำไมถึงต้องหนีหน้าพี่เขาด้วย”แม้จะอยู่ในคาบเรียนแต่เฌอก็วางปากกาและหันมาถามผมอย่างจริงจัง ความสงสัยตลอดหลายวันของเพื่อนตัวเล็กได้ระเบิดออก

ผมเองก็ย่ำแย่มากเหมือนกันจึงตัดสินเล่าความจริงออกไป”ทุกคนเข้าใจผิดว่าเรากับพี่ปกเป็นแฟนกัน”

“อ้าว แล้วไม่ใช่เหรอ”

โฮกกก ผมแทบกระอักเลือดเพราะเพื่อนมันถามกลับมาแบบใสซื่อ นี่ขนาดเฌอยังเข้าใจผิดคิดว่าผมกับพี่ปกคบกันจริงๆน่ะเหรอ!!”ไม่ใช่ เราไม่ได้คบกัน เราไม่อยากให้พี่เขาถูกมองไม่ดีเราก็เลยพยามเลี่ยง”

“ตินไม่ได้ชอบพี่ปกหรอกเหรอ”คำถามนี้ของเฌอทำให้ผมชะงักกึก ตามปกติผมควรตอบเพื่อนว่าไม่ได้ชอบ เป็นผู้ชายเหมือนกันจะชอบกันได้ยังไง แต่พอนึกถึงหน้าของพี่เขาแล้วผมกลับปฏิเสธอะไรไม่ออกเลย

หรือว่าผมชอบพี่เขาแล้วจริงๆ

ถ้าอย่างงั้นการที่ผมเลี่ยงออกมาก็ดีแล้วล่ะ ขืนเจอหน้ากันทุกวันแล้วต้องเก็บความคิดไม่ซื่อนี้ไว้ในใจพี่ปกก็น่าสงสารแย่ ใช่ แบบนี้แหละดีแล้ว รักเองเจ็บเองนักเลงพอ ผมไม่ต้องการหาภาระให้พี่เขาอีกแล้ว เรื่องแค่นี้ผมจัดการเองได้ ใช่ๆ ผมไม่เสียใจหรอก อืมๆ...งืม

พี่ปกอ่า...คิดถึงพี่ปกจัง จะลงแดงแล้วนะ

“กระซิกๆ”ผมซบหน้าลงกับโต๊ะอย่างหมดสภาพ เฌอเห็นดังนั้นเลยไม่ได้ซักอะไรผมอีก เพื่อนหันไปตั้งใจเรียนส่วนผมก็นั่งก้มหน้าฟุ้งซ่านอยู่คนเดียวต่อไป

วันนี้คาบบ่ายอาจารย์ยกคลาสไอ้วูร์ฟดีใจมากและกระโดดโลดเต้นกลับหอไปแล้ว เหลือแค่ผมกับเฌอที่มานั่งกินข้าวด้วยกันที่โรงอาหาร และด้วยความซวยสูงสุดในชีวิตทำให้พี่อัพเดินเข้ามาทักผมว่า”ไง ไม่เจอกันนาน ตรงนี้มีคนนั่งด้วยมั้ย พวกพี่อยากคุยกับเราเรื่องการแข่งสักหน่อย”

เมื่อมีพี่อัพก็ต้องมีพี่เจิญกับพี่ปกเดินตามมา แค่เห็นหน้าของพี่ปกในระยะแบบนี้ผมก็รู้สึกน้ำตารื้นๆแล้ว

ฮึก! ไม่ได้ เวลานี้ผมต้องเป็นการเป็นงานเข้าไว้!

“อ่า...ได้สิ แต่ไอ้วูร์ฟกลับไปแล้วนะครับ”ผมตอบขณะขยับก้นให้พวกพี่เขามานั่งด้วยกัน ไม่รู้ว่ามีใครตั้งใจรึป่าวแต่คนที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆผมก็คือพี่ปกเจ้าเก่า

ผมต้องใช้ความพยามอย่างมากในการปรับสีหน้าให้เหมือนไม่รู้สึกอะไรทั้งๆที่ในใจนั้นโคตรร้าวราน

ผมเพิ่งรู้ตัวว่าชอบพี่เขาเมื่อชั่วโมงก่อนและเพิ่งตัดสินใจจะหักห้ามใจตัวเองเมื่อกี้เองนะ แล้วต้องมานั่งไหล่ชนกันแบบนี้คิดว่าผมควรปั้นหน้าแบบไหนล่ะ!!

“พี่เห็นบทสัมภาษณ์ของตินแล้ว”เป็นพี่เจิญที่เกริ่นขึ้นมาอย่างจริงจัง

“อ้อ...”พี่เขาหมายถึงคอลัมน์ในนิตายสารออนไลน์ฉบับหนึ่งที่เพิ่งมาสัมภาษณ์ผมและโพสต์ลงเน็ตเมื่อไม่กี่วันก่อน เนื้อหาก็ทำนองเรื่องทำชาแนลกับเพื่อนสนิทในคณะ คือตอนนี้ทุกคนรู้กันหมดแล้วว่าผม วูร์ฟ แล้วก็เฌอเป็นเพื่อนร่วมคณะที่ทำชาแนลด้วยกัน ยอดซับในชาแนลของไอ้วูร์ฟก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“ที่เขาถามเรื่องตั้งทีมแข่งใช่มั้ยครับ”ผมถาม

พี่เจิญพยักหน้า”พี่เห็นเราบอกว่ายังไม่ได้คิดตั้งทีมจริงจัง”

“อันนั้นผมตอบแบบโลกสวยครับ กลัวแฟนคลับที่ตามผมจาก THE RIPPER จะด่าเอา แต่ผมก็พูดทิ้งท้ายไว้แล้วว่าตอนนี้มีกลุ่มที่เล่นเกมส์ด้วยกันอยู่ ถ้าพวกเราเลือกทัวร์นาเมนต์และลงสมัครเมื่อไหร่ผมก็จะให้สัมภาษณ์ว่าลงกับเพื่อนขำๆ แต่ถ้าชนะได้รางวัลก็อาจจะตั้งทีมระยะยาวเลย”ผมตอบอย่างจริงจัง พวกพี่เขาพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะแยกย้ายกันไปซื้ออาหาร

ระหว่างที่พี่ๆทั้งสามลุกออกจากโต๊ะผมก็รีบยัดข้าวเข้าปาก

“เอาไออ่อนอะ!(เราไปก่อนนะ)”รีบจัดจนพูดทั้งๆที่ข้าวเต็มปาก แต่เฌอมันฉลาด รู้แหละว่าผมสื่ออะไร

ผมรีบเอาจานไปเก็บและกลับมาหยิบกระเป๋า พี่อัพกลับโต๊ะมาพอดีถามว่าผมจะไปไหนแต่ผมไม่ตอบอะไรวิ่งหนีออกมาเลย

ผมหนีพี่ปกแบบไม่คิดชีวิต พอกลับมาถึงหอก็ทรุดตัวลงหน้าประตู แค่คิดว่าหลังจากนี้จะเข้าไปน้วยพี่เขาไม่ได้อีกต่อไปก็แทบร้องไห้ออกมาทั้งอย่างนั้น

“งือ...พี่ปกของน้อง น้องกลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้วเพราะน้องรู้สึกกับพี่มากกว่าแค่พี่น้องกัน...”

กระซิกๆ

 ผมนั่งกอดเข่าซึมเศร้าอยู่หน้าประตูอยู่หลายนาที กว่าจะมีกะจิตกะใจขยับตัวก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมขมวดคิ้วงุนงง ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ห้องนี้ไม่เคยมีใครมาเยี่ยมผมเลยสักคน พอส่องตาแมวดูว่าใครมาผมก็ยิ่งขมวดคิ้วหนักกว่าเก่า คนที่อยู่อีกฟากของประตูคือพี่ปกคนดีของผมเอง

ผมปลดกลอนและเปิดประตูออกไปหาอีกฝ่ายด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ทันทีที่พี่เขาเห็นผมก็ส่งยิ้มกว้างมาให้

“ขอเข้าไปได้มั้ย”

ผมจะปฏิเสธพี่ได้ยังไง เคยได้ยินคำว่ายอมตั้งแต่หน้าประตูมั้ย

ผมหลบตัวให้พี่เขาเดินแทรกเข้ามาก่อนจะล็อคห้องและเดินไปยืนข้างๆคนตัวสูงกว่า ห้องของผมเป็นห้องขนาดยี่สิบกว่าตารางเมตร มีเตียงวางอยู่ตรงกลาง นอกนั้นก็มีเฟอร์นิเจอร์อีกสองสามชิ้น ไม่ได้มีที่สำหรับต้อนรับแขกหรอก เห็นพี่เขายืนมองหาที่นั่งผมเลยเพยิดหน้าไปที่เตียงก่อนเดินไปนั่งให้ดูเป็นตัวอย่าง

“สบายดีมั้ย?”

“ครับ...”

“หมู่นี้พวกเราไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ”พี่ปกพูดเสียงอ่อน

ไม่รู้ว่าอ่อนโยนหรืออ่อนอกอ่อนใจน่ะนะ...

“งืม...”ผมก้มหน้าตอบจ๋อยๆ หางตาเห็นว่าพี่เขาทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงแต่เว้นระยะห่างค่อนข้างมาก ท่าทีห่างเหินแบบนี้ทำให้รู้สึกใจหาย

“พี่ปกอ่า...”ผมพูดเสียงอ่อยขณะพาตัวเองกระดึ๊บเข้าไปใกล้ๆพี่เขา พอเข้าใกล้แล้วยังรู้สึกไม่หนำใจ อยากน้วย อยากน้วยมากกกกก อดใจไม่ไหวจริงๆเลยเอาหน้าไปซบๆแถวไหล่ๆกว้าง ใกล้กว่านี้ก็เหลือแค่โดดไปนั่งตักแล้ว

“อ๊ะ...”ผมได้นั่งตักพี่ปกจริงๆแต่ผมไม่ได้คลานขึ้นไปเอง พี่เขาเป็นคนยกตัวผมเข้าไปกอด ลูบหัวลูบหางอย่างรักใคร่ ผมแพ้โมเมนต์นี้มาก ร่างการมันโหยหาพี่ปกยิ่งกว่าอะไรเลยปล่อยตัวปล่อยใจให้อีกฝ่ายลูบคลำด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข

“คิดถึงพี่ปกจัง”ผมงึมงำเสียงแผ่ว

“เป็นคนหนีพี่เอง แล้วยังกล้ามาบ่นคิดถึงพี่อีกเหรอ หืม?”

“ก็มันคิดถึงจริงๆนี่นา”ผมพูดพลางเอาหัวซุกไซร้ไปมาตรงอกของพี่เขา แอบสูดหายใจลึกๆเพื่อซึมซาบกลิ่นของพี่ปกด้วย อ๊า ฟินจัง

“เฌอเล่าให้พี่ฟังเมื่อกี้ ตินโง่มากเลยนะที่หนีพี่ด้วยเหตุผลโง่ๆนั่น”

กึก

ช็อคสิครับ รออะไร

ผมผงกหัวขึ้นมาสบตากับพี่ปกก่อนจะตะโกนถามอย่างตกใจว่า”พี่รู้ว่าผมชอบพี่แล้วเหรอ!!!!?”

“...”พี่ปกอึ้ง ผมเองก็ตกใจ

จำได้ว่าไม่เคยบอกเฌอว่าตัวเองชอบพี่ปก วันนี้ในคลาสบอกเพื่อนไปแค่ว่าหนีหน้าพี่เขาเพราะกลัวว่าคนอื่นจะพาลเข้าใจผิดคิดว่าพี่ปกเป็นเกย์

ตายห่าแล้วตินเอ๊ย กลายแป็นว่าสารภาพรักกับพี่เขาไปซะแล้ว

“ผม...ผม...”อยากจะร้องไห้อ่ะ แหงะ ฮืออออออ สติแตกแล้วจ้า ทำอะไรไม่ถูกแล้ว ฮืออออ

“ใจเย็นๆ อย่าร้อง พี่แค่ตกใจ พี่ไม่ได้ว่าอะไรเราสักคำ โอ๋นะ ใจเย็นๆนะครับคนดี”พี่ปกเป็นคนที่มีสติดีกว่าเลยกระชับอ้อมกอดผมแน่นขึ้น พี่เขาพูดปลอบแล้วก็ลูบหัวผมยกใหญ่ ขนาดโดนผมบอกชอบยังใจดีกลัวผมเสียใจอีก พี่ปกของผมช่างเป็นคนดีจริงๆ

“ฮือ พี่ปกอย่าเกลียดน้องน้า...”

“พี่จะเกลียดตินทำไมในเมื่อพี่ก็ชอบตินเหมือนกัน”

“จริงอ่ะ เย้ ค่อยยังชั่ว...เดี๋ยวนะ”

“พี่มาที่นี่เพื่อบอกรักติน แต่ตินดันแย่งพี่พูดซะงั้น ฮ่ะๆ เด็กโง่ เล่นเอาตกอกตกใจหมด”

“!!”

“พี่ชอบตินครับ”

“ไม่จริงอ่ะ พี่ปกโกหกรักษาน้ำใจผมใช่ม้า...”ผมทำหน้าไม่เชื่อสุดชีวิต พยามจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายเพื่อค้นหาความจริง แต่สิ่งเดียวที่สะท้อนอยู่ในดวงตาของพี่เขาคือความขบขัน ใบหน้าหล่อๆมีรอยยิ้มขำ

“พี่ต้องทำยังไงเราถึงจะเชื่อ ให้ปล้ำมั้ย”

“ก็ดี เย้ย ล้อเล่น ล้อเล่นจ้า น้องล้อพี่เล่นเฉยๆ!!”ไม่ทันแล้ว แค่ผมตอบคำเดียวว่าก็ดีก็ถูกอีกฝ่ายจับกดลงกับเตียง พี่ปกขึ้นคร่อมทันที แต่ไม่ได้พรมจูบหรือจับผมเปลื้องผ้า พี่แกเล่นจั๊กจี๋ผมจนหัวเราะตัวงอหน้าแดงแจ๋เพราะหายใจไม่ทัน พอผมดิ้นจนหมดแรงพี่เขาถึงยอมหยุดมือ

“แฮ่ก เล่นอะไรเนี่ย!”

“เมื่อกี้แค่มุก แต่นี่จะปล้ำจริงละนะ”

“ตลกละ พี่ปกอย่ามา...อื๊อ”

อย่ามาจูบจริงในสถานที่แบบนี้!! ผมเบิกตากว้างด้วยความช็อค สาบานจากใจเลยว่าไม่คิดว่าพี่เขาจะก้มลงมาจูบจริงจัง ไม่ใช่จูบแบบปากแตะปากแต่พี่ท่านเล่นสอดลิ้นเข้ามาด้วย อื๊ออออ ทำไมจูบเก่ง ไปฝึกกับใครมา จูบเสร็จแล้วตอบคำถามน้องด้วย!!

“งื๊อ!”ผมควรดิ้นมั้ยอ่ะ จะหายใจไม่ทันแล้วแต่ยังอยากโดนจูบอีก ฮือออ พี่ปกทำน้องลำบากใจ

“อ๊ะ โอย แทบแย่แหนะ”เหมือนพี่เขาอ่านใจผมออก ตอนที่ผมไม่ไหวแล้วจริงๆพี่ปกก็ผละออกไป แต่ยังไม่ลุกไปไหนนะ ยังคร่อมกันอยู่เหมือนเดิม”หงึก...อย่ามองแบบนั้น น้องเขิน...”

“เชื่อรึยังล่ะ”

“หือ เชื่อเรื่องอะไรเหรอ”โดนจูบนิดหน่อย สมงสมองไปหมดละ ก่อนจูบกันคุยอะไรค้างไว้ตินตินลืมหมดแล้ว

“ก็ที่พี่ชอบตินจริงๆยัง ชอบมานานแล้วด้วย ตั้งแต่สมัยรับน้องนู่น”

“อะหูย นานเนอะ”

“พี่แสดงออกชัดเจนมากนะ”

“แฮ่ ไม่รู้ตัวเลย”

“ต้องโดนปล้ำก่อนถึงรู้ว่างั้น?”

“รู้แล้ว ตอนนี้รู้แล้ว หยุ๊ดดดดดดดดด”



----------------------------------



/ย่อไหว้รอบทิศ/



ฝากนุ้งตินคนดีกับพี่ปกคนดีกว่าไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกท่านด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH23 - - - 27-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 27-07-2018 08:26:10

สารภาพรักกันแล้ว ดีใจจจจจจ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH23 - - - 27-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 27-07-2018 12:37:29

ทำไมตินน่ารัก ความคิดน้องก็น่ารัก เป็นเด้กที่น่ารักมาก ถ้าไม่รวมคว่มใจร้อนอ่ะนะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH23 - - - 27-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 27-07-2018 15:39:58

 :pig4: :pig4: :pig4:

ที่เพื่อน ๆ ล้อพี่ปก  ก็เป็นความจริงสินะ

แต่ก็นะ  เราก็รู้จากพฤติกรรมของพี่ปก  อิอิ  มันปิดไม่มิดหรอก 555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH23 - - - 27-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 27-07-2018 15:49:27

เหนือปกยังมีกิลล์ ทำไมกวนประสาท ดูล้นไปอีก

ตินติน พลาดละ พี่ยังไม่ได้เล่าเลย ชิงก่อนซะงั้น
ตินตินเด๋อมากค่ะ พี่ปกแสดงออกขนาดนี้แล้ว ยังไม่รู้ตัว
แล้วความคลอเคลียนี่ อารมณ์มาเต็ม

ปกออกตัวชัดเจน ปกป้องทุกอย่าง น้องก็รู้แล้วด้วยว่าพี่ทำเพื่อน้อง

เฌอคือเพื่อนตัวเล็กที่มีความซนเบาๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH23 - - - 27-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-07-2018 16:48:27

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH23 - - - 27-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 27-07-2018 16:54:59

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
เปนแฟนกันแล้วใช่ไม๊ ฮือออ เขินนนน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH23 - - - 27-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 27-07-2018 21:37:03

 :impress2: :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH24 - - - 29-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 29-07-2018 11:12:04

ตอนที่24

ตอนนี้ผมกับพี่ปกเป็นแฟนกันแล้ว บอกตรงๆว่าผมตกใจมาก เพิ่งรู้ตัวว่าชอบพี่เขาเมื่อไม่นานนี้เองแต่พี่เขากลับพูดเหมือนกับว่าแอบชอบผมมานานมากแล้วงั้นแหละ พอผมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อก็โดนพี่เขากดลงกับเตียง พี่ปกที่แสนเดิมคนเดิมหายไปไหนหมด ทำไมเหลือแต่พี่ปกคนหื่น

“พี่ปก...”ผมเอ่ยเสียงอ่อน พยามส่งสายตาอ้อนวอนไปให้คนที่อยู่ด้านบน

พี่ปกรู้ว่าผมกำลังขอร้องเรื่องอะไรแต่พี่เขากลับทำตรงกันข้าม นอกจากจะไม่ปล่อยผมเป็นอิสระแล้วยังก้มลงมาซุกไซร้กันอีก ผมย่นคอหนีจนไม่รู้จะหนียังไง

ถ้ายังไม่หยุดจะสมยอมแล้วนะ!

“อือ...”ผมหลุดเสียงครางเมื่อมือหนาเลื้อยเข้ามาในเสื้อ ปะป่ายซุกซนไปทั่วก่อนจะหยุดอยู่ตรงยอดอก ผมหลับตาปี๋ด้วยความเหวียวเสียว”กลางวันแสกๆเลยนะ”

“ไม่ได้เหรอ”

ก็ต้องได้สิ! พี่มาเลย น้องพร้อมแล้ว!

ผมเลิกดิ้นทว่าคนที่กำลังเล่นซนกับร่างกายของผมอยู่ดันพูดขึ้นมาว่า”ขอโทษ วันนี้พี่กลับก่อนก็ได้”

อย่างนี้สินะ ที่เขาเรียกว่าหลอกให้อยากแล้วจากไป ผมค่อยๆหยัดกายขึ้นนั่ง ทอดสายตามองร่างสูงที่ลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าหน้าผมของตนเองอยู่ข้างเตียง ความรู้สึกของผมตอนนี้หลากหลายมาก อะไรๆมันก็เกิดขึ้นเร็วจนตั้งตัวแทบไม่ติด โชคดีที่พี่ปกเป็นคนช่างสังเกต พอเห็นว่าผมนั่งเอ๋ออยู่บนเตียงก่อนเดินมาลูบหัวและส่งรอยยิ้มอ่อนโยนมาให้

“พี่รักตินนะ”

“ผมก็รักพี่”

บอกรักรอบนี้ไม่เขินเท่าไหร่ หลังจากเกือบเสียตัวเมื่อกี้ก็ไม่เหลืออะไรให้เขินอีกแล้ว

“เป็นแฟนกันแล้วเนอะ”

“อื้ม”

“ไม่หนีหน้าพี่แล้วนะ”

“อื้ม!”ผมพยักหน้ารัวๆเพื่อเพิ่มความหนักแน่น จากนี้น้องจะไม่หนีพี่อีกแล้ว น้องจะสิงพี่ยังกว่าวิญญาณหญิงแม่ม่ายเลยคอยดู

“เด็กดี”ผมยิ่งยิ้มกว้างขึ้นอีกเมื่อพี่เขาเลื่อนมือมาเกาคาง ถึงจะดูเหมือนเล่นกับหมากับแมวมากกว่าเล่นกันแฟนก็เถอะแต่ผมชอบโดนพี่ปกสกินชิพแบบนี้ที่สุดเลย เคลิ้มมม

“ลงไปหาอะไรกินกันมั้ย”

“อื้ม!”

“ร้านแรกที่เรากินด้วยกันเนอะ”

โรแมนติกได้อีก เอาสิ น้องชอบอะไรแบบนี้ ผมยิ้มแป้น พยักหน้ารัวๆ รีบลุกขึ้นยืนเพราะกลัวพี่เขาเปลี่ยนใจ พวกเราเดินลงมาข้างล่างหอ ดูเหมือนพี่ปกจะขับรถมาจอดอยู่ใต้หอผมแล้ว ตอนเดินออกมาจากห้องด้วยกันเห็นแด็กมหาลัยที่เช่าหออยู่ในซอยเดียวกันเหลียวหลังมองพวกเราใหญ่เลย คิกๆ กำลังสงสัยว่าตินตินกับพี่ปกกำลังกิ๊กกันอยู่ล่ะสิ เข้าใจผิดแล้วพี่ น้องไม่ได้เป็นกิ๊ก น้องนี่และแฟน

“ฮ่ะๆๆ...”

“อารมณ์ดีอะไรครับ?”พี่ปกถามขึ้นเมื่อพวกเรานั่งรถกันมาเงียบๆแล้วผมเกิดหลุดขำ

“พี่ปกเป็นของผมแล้ว ผมจะน้วยเท่าไหร่ก็ได้”ผมตอบตามความจริง พี่เขาก็ไม่ได้ว่าหรือแสดงออกอย่างหวงตัวอะไร เชื่อเหอะว่าพี่ปกก็ต้องชอบสกินชิพผมเหมือนกัน อื้มๆ พอมองย้อนกลับไปแล้วทำไมผมไม่สังเกตุเลย พี่ปกปฏิบัติกับผมแบบพิเศษมากจริงๆ

“พี่ปกเริ่มจีบตินตั้งแต่ตอนไหนเหรอ”

“ถามกันงี้เลยเหรอ”คนถูกจู่โจมถามนิ่วหน้า แต่พี่ปกไม่ใช่คนขี้อายพี่เขาเลยตอบแบบไม่ขัดเขินว่า”พี่ไม่เคยจีบเรา”

“อ้าว”

“อยู่ดีๆเราก็ชอบพี่เอง พี่เข้าหาเราตามใจนึกไม่ได้มีแผนอะไรเลย”

“จะอวดว่าตัวเองเก่งว่างั้น เห๊อะ งั้นผมก็เก่งกว่าแหละ เพราะพี่ชอบผมก่อนใช่ม๊า แสดงว่าผมอ่อยแบบไม่รู้ตัวเก่ง”

 

พวกเรามาถึงร้านจิ้มจุ่มเจ้าเก่า ในร้านยังมีคนไม่มากนักอาหารต่างๆเลยมาเสริฟได้เร็ว ผมยิ้มหน้าแป้นขณะถ่ายรูปหม้อจิ้มจุ่มรสเด็ดโพสต์ลงในโซเชียลต่างๆของตัวเอง คราวนี้ไม่มีการโพสต์ซ้อนอีกแล้วเพราะผมแท็กไปให้พี่ปกเองเลย เมื่อเรียบร้อยแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นพี่เขาส่งยิ้มให้

“เปิดตัวสินะ”พี่ปกกล่าว

“ไม่ได้เหรอ”ผมเอียงคอถาม

“ได้สิ พี่ชอบ...”วันนี้พี่ปกพูดจาเข้าหูมาก ผมกำลังจะย้ายก้นไปนั่งข้างพี่เขาและทำการกระแซะอย่างออดอ้อนแต่พี่ปกกลับเงียบไปและมองเลยไปด้านหลังของผมด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ผมหันไปมองตามและพบเข้ากับใบหน้าของคนที่ไม่อยากเห็นที่สุดในเวลานี้

“ไอ้พี่แม็ค...”ผมเรียกชื่อลูกค้าคนใหม่ที่เพิ่งเดินเข้าร้านมาเบาๆ

วันนี้มันมาคนเดียวสงสัยเพื่อนเลิกคบไปแล้วเพราะทำตัวแย่ พอพี่มันเห็นพวกเราก็ทำหน้าเหมือนหมูโดนน้ำร้อนลวกใส่ ทำท่าจะหันหลังกลับแต่มันคงนึกได้ว่าถ้าออกจากร้านไปดื้อๆตอนนี้ก็เท่ากับหนี หนีเท่ากับแพ้ พี่แม็คจอมยโสจึงหันกลับมาและเดินลิ่วมาทักทายพวกเราถึงโต๊ะ

“ไง”เสียงเย็นๆของแขกไม่ได้รับเชิญดังขึ้น

พี่เหล่มองพี่ปกเพื่อขอคำปรึกษา

เอาไงดี...

พี่ปกไม่ได้ตอบอะไร ทำเพียงสบตากับพี่แม็คเขม็ง การกระทำเช่นนี้ยิ่งทำให้พี่แม็คไม่พอใจ”หึ มึงมันโง่เอง เลือกที่จะตามตูดเด็กมากกว่าเลือก THE RIPPER ไอ้รัมมันบอกว่ามันจะลงแข่งทัวร์นาเมนต์ใหญ่ที่หาตัวแทนไปแข่งระดับเอเชีย! เสียดายล่ะสิไอ้ควาย!”

“พวกพี่รัมได้เป็นตัวแทนประเทศไทยแล้วเหรอ”

“หะ...?”พี่แม็คงงกับคำถามของพี่ปก

“แค่ส่งใบสมัครเสร็จก็มาคุยโวซะอย่างกับเป็นแชมเปี้ยนโลก”พี่ปกพูดพลางส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา

“ที่สำคัญตัวเองไม่ได้อยู่ในทีมด้วยนะพี่ เอามาโม้ซะอย่างกับตัวเองเป็นกัปตัน เห้อๆ”ผมรีบเสริมทันที เรื่องจิกกัดซ้ำเติมผู้อื่นนี่ขอให้บอก เห็นคนล้มตินพร้อมเหยียบซ้ำ

พี่แม็คโกรธจนหน้าแดง ในใจตอนนี้คงเดือดจัดยิ่งกว่าน้ำแกงจิ้มจุ่มในหม้อ แต่คนมันกระจอกจริงๆเลยทำได้แค่กระฟัดกระเฟียดและยกเรื่องของเพื่อนตัวเองขึ้นมาพูดข่มอีกครั้ง

“ไอ้รัมมันเก่งแค่ไหนเราน่าจะรู้ดีนะติน!! มันต้องได้ไปแน่! แต่ถ้าคิดว่าตัวเองเก่งกว่ามันก็ลองไปสมัครดูสิ!!”

“เออ! ผมไปแน่!!”ผมลุกขึ้นตบโต๊ะอย่างเกรี้ยวกราด เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีของเกมเมอร์!!

ตัวผม ตินตินคนนี้มีใจรักในการเล่นเกม ยึดถือฝีมือของตัวเองเป็นความภาคภูมิใจ แม้ที่ผ่านมาจะถูกใช้เป็นตัวมาสค็อตประจำทีมแต่ระดับความสามารถของผมก็จัดอยู่ในระดับแนวหน้า!

”ฝากบอกไอ้รัมให้ล้างคอรอได้เลย!!!”ผมตะโกนไล่หลังให้ไอ้แม็คที่เดินหัวเสียออกจากร้านไป มันได้ยินเลยหันมาชูนิ้วกลางให้อย่างหยาบคาย

“ฮึ่ยยยย”คนเพิ่งได้ผู้ชายเลยอารมณ์ดีเมื่อกี๊ แต่ดันมาเจอตัวเห้ทำให้อารมณ์เสีย

“ติน”ผมปกเรียกผมเสียงอ่อน

“ครับ”ผมตอบ

“เราจะลงแข่งเหรอ”

“...”คำถามนี้เหมือนน้ำเย็นสาดหน้า

ผมเป็นคนรู้ดีที่สุดว่าสมาชิคในทีมตอนนี้มีคนที่ใช้การได้จริงๆแค่ผมกับพี่ปก ส่วนพี่อัพกับเฌออยู่ในขั้นพัฒนาฝีมือได้อีกแต่ยังไม่พร้อมลงแข่งจริงตอนนี้ และสุดท้ายไอ้หมาล่ากับพี่เจิญอยู่ในขั้นนู้บ...

“ไอ้ล่ามันถนัดทำชาแนลแคสต์เกมมากกว่า ถ้าไม่ให้มันเข้าทีมผมว่ามันต้องเข้าใจ”แต่ไหนแต่ไรผมก็ไม่เคยชวนเพื่อนคนนี้ตั้งทีมแข่งด้วยกันอยู่แล้ว ผมบอกกับมันเสมอว่าอยากทำชาแนลกับมัน มันเองก็รู้ตัวดีว่าฝีมือของตัวเองยังไม่ถึงขั้น

“ไอ้เจิญก็ใช่ว่าจะรอด”พี่ปกกล่าวเสริม

พี่เจิญรายนี้หัวดี ช่างสังเกตและมีไอเดียคิดแผนการเล่น แต่ทักษะการควบคุม ความเร็วในการกดคีย์บอร์ดต่ำเตี้ย

“รายการนี้เขาให้ลงเป็นทีม5คน”ผมตอบกลับ ถ้าตัดพี่เจิญไปอีกคนทีมก็ไม่เหลืออะไรแล้ว

พี่ปกเงียบไป เหมือนกำลังไตร่ตรองอะไรบางอย่าง ผมไม่อยากรบกวนจึงนั่งมองเงียบๆ เวลาผ่านไปสักพักพี่เขาก็ถอนหายใจและตอบกลับมาว่า”มีเพื่อนเก่าอยู่คนนึง มันเล่นเกมส์เก่งดี แต่สติมันไม่ดี ถ้าตินโอเคพี่จะลองชวนดูละกัน”

“พี่เจิญจะไม่เสียใจเหรอ”ผมถามเพราะผมเป็นคนชวนพี่เขามาร่วมทีมแต่พอเจอสมาชิคที่ดีกว่าผมดันเขี่ยเขาทิ้ง

“มันมาบ่นกับพี่ตลอดว่ากลัวเป็นตัวถ่วง มันอยากเป็นพวกโค้ชอะไรงี้มากกว่าตามประสากุนซือ”

“อ้อ”ผมพยักหน้าหงึกหงัก”แล้วเพื่อนเก่าของพี่นี่เขาเก่งแค่ไหนเหรอครับ”

ดูเหมือนพี่ปกไม่อยากตอบคำถามนี้ของผมสักเท่าไหร่นะ พี่เขาทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกพักใหญ่

“ก็...อ่อนกว่าพี่นิดนึงมั้ง”

“เห งั้นก็คงเก่งมากเลยสินะ”ตอนนี้ผมดีใจจนเนื้อเต้นแล้ว ฝีมือระดับพี่ปกในทีม THE RIPPERก็มีแค่รัมเท่านั้น นี่ยังมีคนฝีมือดีระดับนี้อีกคนนึงอีก แค่คิดก็มองเห็นแต่ภาพตอนรับถ้วยรางวัล โฮ๊ะๆๆๆ

“ว่าแต่ตอนนี้เพื่อนพี่เรียนอยู่ที่ไหนเหรอ เขาจะมาซ้อมร่วมกับพวกเราได้มั้ย”

“มันเรียนคณะเดียวกันกับพวกเรานี่แหละ”

“ดีเลย!!”

“...”

“...”

“หยะ  อย่าบอกนะว่าเพื่อนพี่คนนี้เรียนภาคไฟฟ้า...”ผมเริ่มตระหนักถึงอะไรบางอย่างได้

คำตอบที่ได้รับคือการพยักหน้าแบบฝืนๆ

“คนที่ขี่จักรยานชนพี่ก่อนประกวดดาวเดือน?”

คำตอบคือการพยักหน้าแบบฝืนๆอีกครั้ง

“พี่กิลล์สินะ”ผมเข้าใจความบ้าของผู้ชายคนนี้ดี พี่แกเคยมาขอผมPVPในห้องสมุด พอเอาชนะผมได้ก็เกทับจนผมแทบแทรกแผ่นดินหนี

“รู้จักเหรอ”พี่ปกจับสังเกตได้จึงถามขึ้น

“ครับ พี่กิลล์เคยมาท้าผมแข่ง พอชนะผมได้ก็โม้ใหญ่”

“มันใส่ร้ายอะไรพี่รึป่าว”

“พี่เขาบอกว่าพี่ปกแพ้เขาเลยหนีไปเล่นเซิร์ฟจีน”

“ตลกล่ะ มันนั่นแหละฝีมือไม่ถึงขั้น ไปเล่นเซิร์ฟจีนแล้วกลายเป็นนู้บเพราะเน็ตกากเลยโทษฟ้าโทษดินแล้วก็เทกลับมาเล่นเซิร์ฟไทย แต่พี่เก่งไง พี่เลยเล่นเซิร์ฟจีนต่อแบบชิลๆ”

โอเค ผมว่าผมเข้าใจแล้วว่าสำหรับพี่ปกเซิร์ฟจีนมันมีอะไรดี...

ยิ่งพี่เขาเล่นเซิร์ฟนี้ได้เก่งและนานเท่าไหร่เขายิ่งเหนือกว่าพี่กิลล์ได้มากเท่านั้น แต่มันก็ต้องแลกมาด้วยการเล่นพร้อมเน็ตเน่าๆและการคุยกับเพื่อนในเกมเป็นภาษาจีน ได้คุ้มเสียมั้ยเนี่ย!! เอาชนะเป็นเด็กๆไปได้

“อย่าบอกนะว่าที่ไม่มีลีกอาชีพไปทาบทามพี่เลยเพราะพี่ฝังตัวอยู่แต่ในเซิร์ฟจีน”ปกติลีกของพวกเราจะมีแมวมอง หรือไม่ก็วัดฝีมือจากแรงค์ในแต่ละเกมแล้วก็ชวนยอดฝีมือเหล่านั้นมาร่วมทีม แต่พี่ปกแกเล่นไปซ่อนตัวอยู่หลังกำแพงเมืองจีนแบบนั้นถ้าไม่ใช่คนที่อยู่คณะเดียวกันอย่างพี่รัมหรือผมคงไม่วันเจอตัวและทาบทามเข้าทีมได้แน่

“ว่าแต่พี่กิลล์จะยอมมาร่วมกับเราเหรอ”ยังไงสองคนนี้ก็ไม่ถูกกันล่ะนะ

“นั่นแหละปัญหา”

“พี่ปกโอเคป่าว ถ้าไม่โอเคเราไปหาคนอื่นก็ได้นะ”

“ไม่มีเวลาแล้ว เอามันนี่แหละสะดวกสุด”

“งั้นตอนไปทาบทามเราไปด้วยกันเนอะ”

“...”

“ไม่ได้เหรอ”

“พี่กำลังคิดว่า...”

“ว่า?”ผมทวนคำตาใส

“ตินไปชวนมันคนเดียวดีกว่า”

“ฮะ...”

“พี่ไปขอร้องมันเองก็เสียฟอร์มแย่สิ -_-”

“กะ ก็ได้ครับ...”พี่ปกก็คือพี่ปกอ่ะ ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดีแต่นี่มันพี่ปกมาก

 

หลังจากกลับมาที่ห้องสิ่งแรกที่ผมทำก็คือดาวน์โหลดใบสมัครของทัวร์นาเมนต์ดังกล่าว กวาดสายตาอ่านกติกาต่างๆจนเข้าใจโดยละเอียดแล้วจากนั้นก็สรุปเป็นข้อความสั้นๆและฟอร์เวิร์ดไปให้ลูกทีมคนอื่นๆพร้อมแนบเอกสารชี้แจงหน้าที่ของแต่ละคนไปด้วย ในไลน์กลุ่มคืนนั้นค่อนข้างคึกคักทีเดียว พี่เจิญดีใจมากที่ได้รับตำแหน่งเป็นกุนซือทีม ตอนนี้เริ่มค้นหาข้อมูลของคู่แข่งทีมที่น่าจับตามองและปรับแผนฝึกซ้อมแล้ว ส่วนไอ้หมาล่ามีน้อยใจนิดหน่อยเนื่องจากอยากมีส่วนร่วม รายนี้ต้องส่งเฌอไปปลอบถึงยอมสงบ

ทีนี้ก็เหลือปัญหาใหญ่ที่สุด ไอ้พี่กิลล์ ผมยังมองไม่เห็นวิธีที่จะเชิญคนคนนี้มาร่วมทีมด้วยได้เลย...

“เก็บไว้ก่อนละกัน”ไม้ตายก้นหีบที่ชื่อว่าผลัดวันประกันพรุ่งถูกงัดมาใช้อีกครั้ง

ผมตัดสินใจเปิดหน้าแฟนเพจของตัวเอง จัดแจงเกริ่นเรื่องทัวร์นาเมนต์เกมทำนองว่าพี่ที่คณะชวนลงแข่งเลยรู้สึกสนใจ แฟนๆส่วนใหญ่เข้ามาคอมเมนต์สนับสนุนให้ผมส่งใบสมัครไป มีบ้างที่เข้ามาค่อนแคะว่าผมได้ใหม่แล้วลืมเก่าทรยศเพื่อนร่วมทีมTHE RIPPER แต่ผมมีข้อแก้ตัวเพราะคนในทีมมีแต่เพื่อนร่วมคณะทั้งนั้น บังเอิญรวมทีมกันขำๆ ทรยศอะไรใครไม่มี๊

หลังจากโพสต์ข้อความดังกล่าวผมก็หมกมุ่นอยู่กับเกม กระทั่งมีแจ้งเตือนว่ามีคนแอดเฟรนส์ผมมาในเฟสบุคส่วนตัว ทีแรกผมก็ไม่ได้สนใจหรอกแต่สายตาดันไปสะดุดกับรูปโปรไฟล์ของอีกฝ่าย

“พี่กิลล์เหรอ?”ผมขมวดคิ้วมุ่น ตัดสินใจตอบรับไว้ก่อน

และทันทีที่ผมตอบรับพี่เขาก็ทักมาเหมือนนั่งเฝ้ามือถืออยู่ตลอด

กิลล์ กิลล์กาเมซ : ได้ข่าวว่าจะตั้งทีม ไอ้ปกอยู่ด้วยมั้ย

ตินติน กำลังบ้าเลือด : ใช่ๆ ทำไมเหรอ

กิลล์ กิลล์กาเมซ : พี่จะได้ลงแข่ง ฝากบอกมันให้ล้างคอรอได้เลย!!

ตินติน กำลังบ้าเลือด : พี่มีทีมแล้วเหรอ

กิลล์ กิลล์กาเมซ : ยัง...

ตินติน กำลังบ้าเลือด : หาทีมตอนนี้ไม่ทันแล้ว เขาส่งใบสมัครกันไปหมดแล้ว

กิลล์ กิลล์กาเมซ : ...

ตินติน กำลังบ้าเลือด : ไม่ต้องห่วง ผมมีวิธีที่ทำให้พี่แข่งกับพี่ปกได้ พี่มาเข้าทีมผมสิ

กิลล์ กิลล์กาเมซ : อยู่ทีมเดียวกับมันแล้วจะสู้กันยังไง

ตินติน กำลังบ้าเลือด : ต่อให้พี่หาทีมร่วมได้ก็ไม่ได้แปลว่าจะจับฉลากได้อยู่สายเดียวกันจริงมั้ย แต่ถ้าพี่อยู่ทีมเดียวกับพี่ปกล่ะก็พี่จะประลองกำลังกันได้ทุกแมทเลย ใครทำดาเมจได้มากกว่าต่อหนึ่งเกม ใครโชว์ฟอร์มเด่นกว่า ใครได้รางวัลMVP บลาๆ

กิลล์ กิลล์กาเมซ : จริงด้วย!! ทำไมพี่คิดไม่ได้ ดีๆ ตกลงพี่ขอเข้าทีมด้วยดิ

ทำไมมันง่ายจังวะ

ผมคิดว่ากว่าจะโน้มน้าวศัตรูคู่อาฆาตอย่างพี่กิลล์มาร่วมมือสามัคคีชุมนุมกับพี่ปกได้จะต้องใช้ลูกล่อลูกชนมากกว่านี้ซะอีก นี่อะไร คุยกันไม่ถึงห้านาทีดีพี่แกเสนอตัวขอเข้าทีมผมเองซะงั้น อยากจะชมว่าวาทศิลป์ของผมเป็นเลิศเลยโน้มน้าวใจพี่กิลล์มันมาได้แต่คิดดูแล้วไม่น่าใช่ พี่กิลล์แม่งไม่เต็ม

คนบ้าหนอคนบ้า

เอาเถอะ ถือซะว่าช่วยทุ่นแรงผมได้เยอะละกัน

ผมรีบตอบตกลงรับพี่กิลล์เข้าทีมและส่งรายละเอียดคุณสมบัติของผู้สมัครเข้าทัวร์นาเมนต์ไปให้พี่เขา และขอสำเนาเอกสารยืนยันตัวบุคคลต่างๆเพื่อนำไปแนบส่งผู้จัดการแข่งและรีบลากพี่กิลล์เข้ากลุ่มแชทรวมของทีมทันที

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH24 - - - 29-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 29-07-2018 12:16:25

 o13 o13

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH24 - - - 29-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 29-07-2018 15:34:11

โธ่พี่กิลล์ ไม่เต็มจริงๆด้วย :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH24 - - - 29-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-07-2018 17:47:41

ขำพี่กิล โถ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอ็นดูนาง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH24 - - - 29-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 29-07-2018 18:22:38

เอาชนะกันเป็นเด็กๆ เลย 555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH24 - - - 29-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-07-2018 21:17:45

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH24 - - - 29-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 29-07-2018 21:26:42

สงสารพี่กิลล์แบบแปลกๆ 555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH24 - - - 29-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 29-07-2018 22:10:02

ตินตินสู้ ๆ
ล่อลวงพี่กิลล์มาตามแผนพี่ปกได้แล้ว
ไฟท์ติ้งนะตินนะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH24 - - - 29-07-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 30-07-2018 02:17:09

 :pig4: :pig4: :pig4:

ทำไมว่าพี่กิลล์ไม่เต็ม?

เราว่าไม่เต็มกันทั้งเรื่องแหละ 555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH25 - - - 02-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 02-08-2018 18:16:05

ตอนที่25

ปกปราชญ์ talk

ผมคบกับตินมาได้อาทิตย์นึงแล้ว แต่น่าเสียดายที่ช่วงนี้น้องกำลังหมกมุ่นอยู่กับการแข่งขันจนไม่เป็นอันทำอะไร จะเรียกว่าผมสารภาพรักผิดเวลาไปหน่อยก็คงได้ ผมเหลือบมองคนที่กำลังนั่งเล่นเกมอยู่ข้างกาย ดวงตาคู่สวยจ้องเขม็งไปยังจอคอม ทั้งๆที่ผมอยู่ตรงนี้แท้ๆกลับโดนหมางเมิน

“เห้อ...”คิดแล้วก็ได้แต่น้อยใจ

รู้สึกเหมือนตัวเองสำคัญน้อยกว่าพี่รัมเลยแฮะ...

“โดนเมียเมิน สมน้ำหน้าอิอิ”เสียงของมารหัวขนดังมาจากด้านหลัง ไอ้กิลล์ผู้ไม่เต็มบาททิ้งตัวลงนั่งบนม้านั่งฝั่งตรงข้ามพร้อมเอ่ยถามว่า”แล้วคนอื่นๆอ่ะ”

“ไอ้เจิญกับไอ้อัพมีประชุมรุ่น ส่วนน้องเฌอวันนี้รู้สึกไม่ค่อยสบายเลยขอกลับก่อน”ผมตอบ

ทุกวันหลังจากเลิกเรียนพวกเราจะรวมกลุ่มกันที่ใต้ตึกคณะก่อนจะพากันไปเช่าห้องที่ working spaceใกล้ๆมหาลัยเพื่อใช้เป็นที่ฝึกซ้อมร่วมกัน ทั้งสะดวก เป็นส่วนตัวแถมยังเลิกดึกเท่าไหร่ก็ได้ ตินตินแฮปปี้กับที่นั่นมากแต่ผมกลับรู้สึกเซ็งๆ

อยากอยู่ด้วยกันสองต่อสองจัง...

“มะรืนก็แข่งรอบคัดเลือกแล้ว...”เอาวะ

พอผ่านรอบคัดเลือกก็เป็นรอบทัวร์นาเมนต์แบบแพ้คัดออก ดีไม่ดีทีมของเราอาจจะเจอกับTHE RIPPERตั้งแต่รอบแรกๆ รีบๆแข่งรีบๆชนะตินตินจะได้เลิกผูกใจเจ็บกับไอ้พี่รัมสักที

“มึงแพ้กูแน่ไอ้ปก ฮ่าๆๆๆ”ไอ้กิลล์หัวเราะเยาะเย้ย ผมทำเป็นไม่สนใจมันสุดท้ายมันก็เลยเลิกบ้าและนั่งเงียบๆของมันไป

ขนาดมีคนมานั่งคุยระยะประชิดแบบนี้แฟนของผมยังไม่ละสายตาออกจากหน้าจอคอมเลยสักวิ

ไม่ได้การ ไม่ได้การ พวกเราต้องรีบโค่น THE RIPPERให้ได้เร็วๆ

.

.

“เห้ๆ นั่นมันน้องตินคนดังนี่หว่า”

วันนี้พวกเราเดินทางมายังสนามแข่งรอบคัดเลือก เนื่องจากมีทีมอิสระสมัครเข้ามาค่อนข้างมากทางผู้จัดเลยต้องคัดแต่ทีมมีฝีมือจริงๆเข้าแข่งรอบทัวร์นาเมนท์12ทีม และทีมที่มีชื่อเสียงอยู่แล้วไม่ต้องแข่งรอบคัดเลือกอีก4ทีม รวมเป็น16ทีม กติกาก็ง่ายๆคือตั้งปาร์ตี้5คนแข่งกันจนกว่าฝ่านใดฝ่ายนึงจะตายหมด นับจำนวนสมาชิคที่เหลือรอดของทีมที่ชนะและเวลาที่ใช้ต่อหนึ่งเกม

ทีมเราก็มีผม ติน อัพ ไอ้กิลล์ น้องเฌอ เป็นนักกีฬาตัวจริง ส่วนไอ้เจิญมีตำแหน่งโค้ชบวกตัวสำรอง

ภายในห้องพักมีเกมเมอร์มาถึงแล้วค่อนข้างหนาตา มีบางคนเห็นตินตินเดินเข้ามาก็ตรงปรี่เข้ามาทัก

มีบ้างที่เข้ามาค่อนแคะ ซึ่งคนจำพวกนี้มักเป็นแฟนคลับ THE RIPPERที่ไม่พอใจน้อง

“เป็นนักกีฬาอาชีพแท้ๆทำไมถึงมาแข่งรอบคัดเลือกได้ล่ะ อ้อๆ ลืมไป เพราะออกจากทีมมาแล้วจากสูงสุดเลยต้องคืนสู่สามัญสินะ ฮ่าๆๆๆ!!!!”ตินปรายตามองไอ้หน้าแหลมคนหนึ่งที่เดินเข้ามาหาเรื่อง

“ใครล่ะนั่น”แฟนผมสงบปากสงบคำเป็นกะเขาที่ไหน หาเรื่องมาหาเรื่องกลับไม่โกง

คนถูกถามว่าใครโกรธจนตาเหลือก อีกฝ่ายรู้จักตินแปลว่าตินเป็นคนดัง ในขณะที่ตินไม่รู้จักอีกฝ่ายนั่นแปลว่าไอ้หน้าแหลมนี่เป็นเกมเมอร์โนเนมที่ไม่อยู่ในสายตาของตินสักนิด!

“หึ! ที่ผ่านมาได้ดีเพราะอยู่กับพี่รัมหรอก ตอนนี้ไม่มีพี่รัมคุ้มกะลาหัวแล้วคนที่ดีแต่นุ่งกระโปรงอัดคลิปลงยูทูปอย่างมึงจะไปได้สักกี่น้ำ!!”ไอ้หน้าแหลมกล่าวลั่นทิ้งท้าย แฟนคลับTHE RIPPERที่บังเอิญได้ยินรีบส่งเสียงสนับสนุนกันใหญ่ โชคดีที่ไม่นานนักความสงบสุขก็กลับมา

“ไม่เป็นไรนะ”ผมลูบหลังน้องเบาๆ

ไม่ได้ลูบเพื่อปลอบโยน ผมลูบเพื่อให้น้องสงบความเกรี้ยวกราด...

ตินเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย ชอบน้อยใจและที่สำคัญผูกใจเจ็บ ผมกลัวน้องจะลุกตามไปข่วนหน้าไอ้หน้าแหลมคนเมื่อกี้มาก

“เอาไว้ตัดสินกันในเกม”

“แน่นอน!!”ในดวงตาของน้องมีเปลวไฟลุกโชน

 

“พี่ปก ใจเย็น...”นิ้วที่กำลังรัวคีย์บอร์ดอย่างเอาเป็นเอาตายของผมชะงักลง หันไปมองตามเสียงเรียกก็พบกับรอยยิ้มแห้งๆของน้องเฌอ น้องมันเพยิดหน้าให้ผมมองสกอร์บนจอคอมพิวเตอร์ให้ดีก่อนหันไปสะกิดไหล่ตินติน”ตินก็ด้วย พอแล้ว... พี่กิลล์ด้วยครับ ทุกคนใจเย็นๆนะ”

และสาเหตุที่น้องเฌอต้องหันมาดึงสติผม ติน และก็ไอ้บ้ากิลล์ก็เพราะว่าแค่นาทีแรกพวกเราก็ไล่บี้อีกทีมจนขี้แทบเล็ด

อีกทีมไม่ใช่ทีมของไอ้หน้าแหลมก็จริงแต่ไอ้หน้าแหลมมันดูอยู่ด้วยไงน้องมันเลยจัดเต็มตั้งแต่เริ่มเกม ผมก็เป็นคนตามใจน้องมาแต่ไหนแต่ไรละ น้องขอมาพี่จัดให้ ส่วนไอ้กิลล์ ไอ้บ้านี่กลัวทำดาเมจได้น้อยกว่าผมเลยงัดฝีมือออกมาจัดเต็มบ้าง

พอพวกเราหยุดมือไอ้อัพก็เป็นคนเข้ามาจัดการสมาชิคคู่แข่งคนสุดท้ายที่อยู่ในอาการร่อแร่อย่างละมุนละม่อม

“ชนะ!!”ตินพูดขึ้นอย่างดีใจเมื่อตัวอักษรWINNERปรากฏบนหน้าจอ

พวกเรารีบลุกออกจากที่นั่งเพื่อให้ทีมต่อไปเข้ามาเตรียมตัว เนื่องจากวันนี้มีแข่งกันหลายคู่มากๆไม่มีเวลามาให้ทีมที่ชนะดีใจพิรี้พิไร ตอนที่จะเดินกลับไปที่พักน้องมันจงใจเดินผ่านไอ้หน้าแหลม มีการยักคิ้วเย้ยใส่ไปทีหนึ่ง ผมอยากยกมีขึ้นกุมขมับ ตัวก็เล็กเท่านั้นยังจะเปรี้ยวไปหาเรื่องเขาอีก

“ชนะสามรอบพวกเราก็ได้เข้ารอบทัวร์นาเมนต์ละ ไหน มีใครในนี้ดวงดีมั่ง เอาแบบจับฉลากแบ่งสายปุ๊ปก็ได้เจอกับTHE RIPPERตั้งแต่นัดแรกเลยงี้”เมื่อหาที่นั่งพักได้น้องตินคนเดิมเพิ่มเติมคือเงาแค้นก็ถามขึ้น รอบวงส่ายหน้ากันพรืด

“ใจเย็นติน พี่ว่าตอนนี้พวกเรายังชนะTHE RIPPERไม่ได้ ในแง่ของประสบการณ์ รอบทัวร์นาเมนต์จะมีการถ่ายทอดสดด้วย เชื่อว่าพวกเราไม่คนใดคนหนึ่งต้องตื่นสนาม”ไอ้เจิญผู้เป็นปัญญาชนและมีสติที่สุดในกลุ่มเอ่ยทัก มันไม่ได้ลงแข่งด้วยก็จริงแต่ก็เป็นโค้ชของทีม มีชื่ออยู่ในใบสมัครฉะนั้นจึงสามารถเข้ามาในที่จัดการแข่งได้

“ชิส์”น้องทำแก้มพองลมให้รู้ว่ากำลังขัดใจน้องอยู่ ไอ้เจิญรีบกลับคำแทบไม่ทัน

“เอ่อ แต่ถ้าวางแผนดีๆและทุกคนไม่ตื่นเวที พี่ว่าไหวอยู่นะ”

“คึคึ เรามาโอน้อยออกเลือกตัวแทนไปจับฉลากกันเถอะ”น้องตินดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ รอบแรกชนะมาแบบขาดลอยน้องเลยยิ่งมั่นใจว่าต้องได้เข้าทัวร์นาเมนต์แน่ๆ ตอนนี้ฝันไปไกลถึงตอนรับถ้วยรางวัลแล้วมั้ง

“กว่าจะจับฉลากก็ตั้งหกโมงเย็นนู่น”เฌอปรามเพื่อน

“ที่สำคัญ ไอ้คนที่โอน้อยออกแพ้ก็เท่ากับเป็นพวกดวงไม่ดีไม่ใช่รึ ให้ไอ้คนแบบนั้นออกไปจับฉลากแบ่งสายเนี่ยนะ”ผมกล่าวเสริม น้องฟังแล้วก็นิ่งไปพักใหญ่ สุดท้ายก็สรุปกันที่ว่าเอาไว้แข่งครบก่อนค่อยว่ากัน

คู่แข่งในรอบที่สองของพวกเราเก่งขึ้นมานิดหนึ่ง เสียเวลาตีนานกว่าทีมแรกเกือบหนึ่งนาที ผมจึงคิดว่าคู่แข่งทีมที่สามจะหินขึ้นแต่เปล่าเลย ชนะง่ายเหมือนเดิม... สุดท้ายก็ได้ตัวแทนทีมหน้าใหม่12ทีมนั่งหน้าสลอนฟังประธานผู้จัดการแข่งขันกล่าวสุนทรพจน์ มีนักข่าวมาร่วมงานด้วย

“...ในการแข่งขันทัวร์นาเมนต์นั้นจะแบ่งออกเป็น4สาย A B C และ Dตามละดับ และผู้ชนะในแต่ละสายก็จะมาแข่งกันในรอบรองชนะเลิศ...”พิธีกรที่รับช่วงต่อดำเนินรายการกล่าวอธิบายให้ผู้ชมทางบ้านฟัง เห็นว่าตอนนี้มีไลฟ์สดทางเพจด้วย ไอ้อัพที่นั่งอยู่ข้างๆผมพยามยืดตัวเสนอหน้าเข้ากล้องใหญ่ บ้านนอกชิบหาย ทีมเดียวกันจะทำเป็นไม่รู้จักก็ไม่ได้ด้วย

“...ลำดับต่อไป ดิฉันขอเชิญทีมตัวเก็งทั้ง4ทีมขึ้นมาบนเวทีเพื่อจับฉลากว่าจะอยู่สายไหนค่ะ...”

สิ้นเสียงประกาศเชิญ คณะนักกีฬามืออาชีพที่ได้รับเชิญและได้รับสิทธิพิเศษไม่ต้องแข่งรอบคัดเลือกก็เดินเรียงแถวเข้ามาในห้องจัดงาน แต่ละคนเดินยืดยังกับตัวเองเป็นแชมป์ระดับโลก ผมเห็นตินเบ้ปากใส่ทีม THE RIPPERด้วย

น้องคงทนหมั่นไส้ไม่ไหวเลยหันมากระซิบกระซาบกับผมว่า”จองหองกันเบอร์นี้ ถ้าแพ้พวกเราขึ้นมาคงไม่มีหน้าออกจากบ้านไปสามเดือนเนอะพี่เนอะ”

“...”ผมอยากจะตอบกลับไปว่าน้องจองหองกว่าพวกนั้นอีก เออ พวกนั้นยืดได้เพราะมีดีกรีเป็นนักกีฬามือโปร เข้าแข่งมาหลายรายการ แต่ทีมเรานี่หน้าใหม่เกือบหมด เอาอะไรไปมั่นใจว่าจะชนะเขา

“ทำไม พี่ปกคิดว่าเราสู้ไม่ได้เหรอ”ตินถามเพราะเห็นผมเงียบไป

“หึ”ผมหัวเราะ หันไปสบตากับน้องแล้วก็ยิ้มให้”สู้ได้สิ”

“พี่ปกน่าร๊ากกก ตามใจน้องตลอดๆ”ได้ทีเอาใหญ่เชียวนะ มาเกาะแขนซบไหล่กันต่อหน้าธารกำนัลแบบนี้ไม่เขินบ้างเหรอ

ผมนั่งเฉยๆปล่อยให้น้องมันเกาะแกะไปตามอิสระ ใจนึงก็อยากหันไปฟัดบ้างนะแต่ตอนนี้ต้องใส่ใจ 4ทีมเทพบนเวทีนั่นก่อน ทางผู้จัดคงไม่อยากให้4ทีมเทพเจอกันเองตั้งแต่รอบแรกๆ ถ้าทีมใดทีมหนึ่งแพ้เร็วเกินเรตติ้งรายการอาจจะตก ดังนั้นเลยจัดให้4ทีมเทพแยกกันอยู่ทีมละสาย

ทีมไอ้พี่รัมอยู่สายB

“เราต้องจับให้ได้สายBเหมือนกันถึงจะเจอกันเร็วสินะ...”ผมถามน้อง อยากยืนยันว่าน้องพร้อมเจอกับTHE RIPPERทุกเมื่อจริงๆใช่มั้ย ตินพยักหน้าอย่างหนักแน่นแทนคำตอบ

เมื่อ4ทีมเทพจับฉลากเสร็จคราวนี้ก็ถึงตา12ทีมที่ผ่านรอบคัดเลือกจับบ้าง

ทีมของพวกเราผ่านเข้ามาด้วยแต้มสะสมอันดับหนึ่งจึงได้สิทธิ์จับก่อน

และตัวแทนที่ต้องไปจับก็คือผม... ไม่ได้โอน้อยออกแพ้นะ แค่ไอ้เจิญเสือกระบุในสมัครว่าผมเป็นกัปตันทีมและเขาก็เพิ่งประกาศเรียกให้กัปตันเป็นคนขึ้นไปจับ ไอ้ห่า เลือกตำแหน่งไม่ดูสันดานเพื่อนเล้ย จอมอู้อย่างผมเนี่ยนะเป็นกัปตัน หน้าทีนี้น่าจะมอบหมายให้ไอ้อัพดีกว่า มันชอบอะไรแบบนี้ เป็นหัวหน้าห้องมาตั้งแต่อนุบาลไม่เคยพลาดตำแหน่งสักปี

“เอาสาย Bให้ได้นะพี่ปก”ผมลุกขึ้นเดินไปยังเวที ได้ยินเสียงน้องตะโกนไล่หลังมาแว่วๆ

ตอนเดินผ่านไอ้พี่รัมนี่รู้สึกได้ถึงจิตสังหาร เออ รู้ว่าไม่ถูกกัน แต่ไม่ต้องรีบได้ป่ะ รอกูจับได้สายBก่อน

“สัส...”ผมถึงกับอุทานออกมาเป็นเสียง โชคดีที่พิธีกรสาวไม่ได้เอาไมค์จ่อปากผมอยู่

ผมทอดสายตามองตัวอักษรบนแผ่นกระดาษที่เพิ่งหยิบออกมาจากโถแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“A”

ชื่อทีมถูกเพิ่งลงบนสไลด์ส่วนผมก็เดินกลับไปนั่งที”โทษที”

“ไม่เป็นไรๆ ยังไงก็เจอกันรอบรอง ดีกว่าได้สาย C หรือ D อันนี้กว่าจะเจอก็รอบตัดเชือกนู่น”ตินส่งยิ้มหวานมาให้ ผมรู้สึกว่ามันน่ารักดีเลยเอื้อมมือไปดึงแก้ม

“ยี๊ เหม็นความรัก”เสียงไอ้มารกิลล์ลอยมาขัดแต่ผมทำเป็นไม่สนใจนั่งเล่นกับแฟนของตัวเองต่อไป

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH25 - - - 02-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-08-2018 18:28:05

 :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH25 - - - 02-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 02-08-2018 19:28:35

เหม็นขี้หน้าอิรัม แค่ได้ยินชื่อก็เหี่ยวล่ะ ชิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH25 - - - 02-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 02-08-2018 19:57:26

 :pig4: :pig4: :pig4:

งุย ๆ เขาหวานกันในที่สาธารณะอ่ะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH25 - - - 02-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: AmPnie ที่ 02-08-2018 20:00:53

จ้า ๆๆ ความตามใจเมีย(แฟน) นี้ท่านได้แต่ใดมา 5555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH25 - - - 02-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 02-08-2018 20:27:42

ติน มั่นหน้ามากกก ระวังทีมร่วงนะ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH25 - - - 02-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-08-2018 22:30:14

กิลนี่สีสันของทีมสินะ 55555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH25 - - - 02-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-08-2018 23:36:39

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH25 - - - 02-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-08-2018 23:42:41

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ6 - - - 04-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 04-08-2018 12:42:26

ตอนที่26

หนึ่งใน4ทีมเทพที่อยู่สายAเหมือนกับพวกผมคือทีม CHASTER เป็นทีมที่ผมเคยแข่งด้วยบ่อยครั้งสมัยยังอยู่ทีมเดียวกับไอ้รัมผู้ชั่วร้าย จัดว่าฝีมือไม่เลวเลยทีเดียว แต่ทีมของพวกเราตั้งเป้าไว้ที่ล้มแชมป์ฉะนั้นทีม CHASTER อะไรนี่เลยไม่อยู่ในสายตาสักเท่าไหร่

พรุ่งนี้คือวันที่เรามีแข่งกับ CHASTER เป็นการแข่งที่มาการไลฟ์สดและได้ขึ้นทีวีช่องดิจิตอลครั้งแรก พี่อัพกับเฌอค่อนข้างเกร็ง พี่ปกหน้านิ่งเป็นปกติ ส่วนพี่กิลล์นี่จัดว่าบ้าเหมือนเดิม

“ทุกคนจำไว้ว่าให้ใจเย็นๆ แมทแรกที่จะได้เปิดตัวผ่านไลฟ์ก็ต้องเจอทีมแข็งเลยอาจจะลำบากไปสักหน่อย แต่ถ้าทำตามแผน ไอ้ปกเป็นคนแทงค์กูเชื่อว่าระดับมึงไม่มีทางพลาด เข้าไปล่อตัวดาเมจของฝ่ายตรงข้ามไว้ที่มึงให้นานที่สุด ส่วนนักเวทย์กับนักแม่นปืน พยามใช้การโจมตีหมู่แยกพวกนั้นออกจากกัน ไอ้อัพ มึงมีหน้าที่ฝ่าเข้าไปตรงๆเก็บตัวฮีลของฝ่านนั้นให้ได้...”กุนซือเจิญของพวกเราอธิบายแผนผังเป็นครั้งสุดท้าย

ไหนๆก็ไหนๆผมถือโอกาสทวนตำแหน่งในทีมอีกทีละกัน

ผม รับหน้าที่เป็นนักบวช ตัวฮีลคอยเติมเลือด

พี่ปกเป็นมือแทงค์ ตัวชนด่านหน้าที่มีพลังชีวิตสูงสุดเสมือนโล่ของทีม

พี่อัพนักดาบ คอยโจมตีระยะใกล้

พี่กิลล์นักแม่นปืน คอยยิ่งถล่มจากระยะกลาง

เฌอนักเวทเน้นโจมตีระยะไกล

เนื่องจากวันนี้พวกเราตกลงกันว่าจะไม่มีซ้อมรอบค่ำ อยากให้แต่ละคนไปเก็บตัวทำสมาธิกันเองที่บ้านพี่เจิญเลยเรียกประชุมที่ใต้ตึกภาคก่อนกลับบ้าน ผมสัมผัสได้ถึงหลายสายตาที่เหล่มองมา เป็นสายตาของคนในคณะนั่นแหละ สงสัยว่าจะได้ข่าวเรื่องพวกเราได้แข่งทัวร์นาเมนต์แล้ว

“ถ้าเกิดแพ้ตั้งแต่รอบแรกจะไม่ขายหน้ารุ่นน้องแย่เหรอวะ...”พี่อัพโอดครวญ

“มึงเป็นเฮดว้ากด้วย”พี่ปกช่วยซ้ำเติมความเครียด

คือควรปลอบป่ะ ไม่ใช่ทำให้เขาเครียดหนักกว่าเดิม ผมรีบสะกิดพี่ปกเพื่อส่งซิกให้พี่แกกลับคำพูด ดูหน้าพี่อัพตอนนี้สิ หมองคล้ำเหี่ยวเฉายิ่งกว่ามะเขือแก่

“แต่มีกูอยู่ มึงไม่ต้องกลัวแพ้”

ผมยกมือขึ้นกุมขมับทันทีที่ได้ยินพี่ปกกล่าว นี่คือวิธีให้กำลังใจเพื่อนของพี่งั้นเหรอ!!

“เดี๋ยวผมไปเชียร์นะ อย่าลืมบอกสตาฟให้จองที่ไว้ให้ผมด้วย”โชคดีที่ไอ้ล่ามันพูดเปลี่ยนเรื่อง ไอ้นี่มันโม้ว่าทำป้ายไฟเตรียมไว้แล้ว แต่ผมอายเลยสั่งห้ามไม่ให้มันเอาไป

“นี่ๆ กลุ่มคนหน้าตาดีตรงนั้นน่ะ! ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้จะไปแข่งกันเหรอ โหยยยย ดูหน้าก็รู้แล้วว่าต้องดังเป็นพลุแตกแน่ๆ ขอลายเซ็นล่วงหน้าไว้เลยได้ป่ะ ตินตินด้วย พี่ปรินท์รูปคู่เราไปแปะฝาบ้านเรียบร้อยแล้วนะ อยากไปดูมั้ยๆ”ตอนกำลังจะเลิกประชุมก็มีคนเดินเข้ามาทักพวกเรา

ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่รักนั่นเอง

“หวัดดีคับ”ผมทักพี่เทคตัวเอง

“เออๆ พี่ขอเข้าไปดูด้วยได้ป่ะ ได้ข่าวว่าพวกพี่แม็คก็จะใช้เส้นพี่รัมเข้าไปดูด้วยเหมือนกัน”พี่รักคนพูดเก่งจ้อไปเรื่อย

“ครับ ได้ครับ พี่มารอหน้าคณะตอนบ่ายสองนะ”ผมตอบ

“มีน้องเทคดีมันดีอย่างนี้นี่เอง!! ฮ่ะๆๆๆ”

พี่รักมาเร็วไปเร็ว หัวเราะชอบอกชอบใจเสร็จก็เดินจากไป พี่เจิญกล่าวสรุปอีกเล็กน้อยก็ปล่อยพวกเราแยกย้าย พี่ปกมาส่งผมเหมือนเดิมแต่วันนี้ไม่ได้เข้ามานั่งเล่นในห้องเพราะอยากให้ผมพักผ่อนให้เต็มที่ แต่ผมกลับต้องมานั่งเครียดอยู่คนเดียว

พรุ่งนี้สายBก็มีแข่ง โดยจะเริ่มแข่งหลังจากสายAแข่งเสร็จจนได้ตัวแทนแล้ว และที่1ของแต่ละสายจะมาเจอกันในวันเสาร์ถัดไป ประเด็นที่ผมเครียดก็คือไม่รู้ว่าพวกรัมแอนด์เฟรนส์จะมายืนดูตอนผมแข่งด้วยมั้ย กลัวเจอหน้าชั่วๆของแมคแล้วจะเสียสมาธิ

“หวังว่าพรุ่งนี้จะไม่เกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นนะ”ผมสวดมนต์ไหว้พระขอพรก่อนเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ

 

“โว้ววววว...”พี่กิลล์คนบ้านนอกแหกปากร้องลั่นเมื่อพวกเราเข้ามาในสตูดิโอถ่ายทอดสด ทั้งเครื่องมือทั้งฉากถูกเซ็ตไว้อย่างสวยงาม มีที่นั่งให้ผู้ชมร่วมร้อยที่ซึ่งผู้ชมเหล่านี้ถ้าไม่มีเส้นเป็นนักแข่งก็คือผู้โชคดีที่ได้รับสุ่มมาจากแฟนเพจของรายการ ผมชี้ให้ไอ้ล่ากับพี่รักเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ด้านหน้าสุดที่ผมขอสตาฟไว้ให้ เมื่อเห็นทั้งสองคนหาที่ของตัวเองเจอแล้วพวกเราก็พากันเดินไปยังสเตจ สำรวจเมาส์แล้วก็คีย์บอร์ดว่าถนัดมือมั้ย ถ้ามันไม่โอจะได้ขอกรรมการใช้ของที่เตรียมมา

“โอป่ะ”อัพถาม

ทุกคนพยักหน้า

เมื่อเช็คของเรียบร้อยแล้วเราก็เข้าไปเก็บตัวในห้องพักนักกีฬา และผมก็พบเข้ากับสิ่งที่ไม่อยากจะพบ

“มาเร็วดีนี่”ผมเอ่ยทักอดีตกัปตันทีมของตัวเอง

รัมมันมีแข่งรอบหลังจากผมตั้งนานจะมานั่งกินแอร์ผู้จัดเขาเพื่อ?

คนถูกทักหันมาส่งยิ้มให้ เป็นยิ้มที่ไม่มีความเป็นมิตรสักนิด

“มาดูมึง”พี่รัมตอบก่อนจะเดินกระทบไหล่ผมออกไป เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ ลงทุนนั่งรออยู่ในห้องพักนักกีฬาเพื่อพูดกับผมเท่าเนี๊ยะ

“อย่าไปสนใจ”พี่ปกหันมาปลอบ

“ไม่สนอยู่แล้ว เสียงนกเสียงกา”

“ตินน้อย!”มีคนเดินเข้ามาทักผมอีกแล้ว คนของTHE RIPPERเหมือนเดิม คราวนี้เป็นอดีตลูกทีมที่เคยตามแจกขนมจีบผม”สบายดีมั้ย คิดถึงจัง เป็นห่วงด้วย ทำไมทักไปถึงไม่ยอมตอบเลยล่ะ”

“...”ผมส่งจุดไข่ปลาให้เขาแทนคำตอบ ฉีกยิ้มแกนๆและเดินเลี่ยงหามุมนั่ง

เพราะเมิงไงข้าพเจ้าถึงโดนไล่ออกจากทีม

“น้องติน พี่เปรยคุยด้วยอยู่นะ สนใจกันหน่อย”

ไอ้นี่คือคนที่ตามจีบผมจนทำทีมเป๋ นิสัยเหี้ยเหมือนหน้าตา แล้วไอ้รัมมันดันไล่ผมออกแทนที่จะไล่ไอ้คนที่ก่อเรื่อง แม่งงงงงง เห็นหน้าแล้วหงุดหงิด ออกไปไกลๆเลยนะชิ่ว!

“เอ๊ะ...”ผมโดนอีกฝ่ายรั้งแขนเอาไว้ เตรียมหันไปโวยแล้วครับ ดีที่พี่ปกเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างเราจากนั้นก็จูงมือผมให้หลบออกมาอีกทาง พี่แกหันไปส่งสายตาปรามพี่เปรยทำให้พี่เปรยไม่กล้าเดินตามมาอีก

“ใคร”เมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างโอเคแล้วพี่เขาก็เอ่ยปากถาม

“คนที่เคยตามตื๊อ”

“เบื่อพวกเนื้อหอมว่ะ”

“พี่ปกเบื่อผมเหรอ!! ไม่ได้นะ พี่ปก เดี๋ยวสิ น้องสาบานเลยว่าน้องไม่เคยอ่อยมัน มันมาเอง”

“รู้น่า”

“แล้วงอนป่าว”ผมกระแซะตัวเองกับแขนของอีกฝ่าย ท่าอ้อนตามแบบฉบับ

“ไม่”

“งั้นก็หึงสินะ”

“ก็ไม่อีก”

“พี่ปก!!”

“ตกลงว่าอยากให้พี่หึง?”

“มันก็ต้องมีบ้างป่ะ”เราเป็นแฟนกันนะเว้ยยย ถึงแม้ว่าหลังจากคบกันผมจะหมกมุ่นอยู่กับเกม เดี๋ยวๆๆๆ อย่าบอกนะว่าเพราะผมทำตัวแย่พี่ปกก็เลยหมดใจให้ผมไปแล้วน่ะ!

“ทำหน้าแบบพร้อมจะมีเรื่องขนาดนั้นจะให้พี่หึงอะไร นี่ถ้าเมื่อกี้ไม่เดินไปแทรกเราคงโดดไปต่อยไอ้หน้าจืดนั่นแล้ว”

“พี่ปก!! ผมก็อุตส่าห์ดีใจนึกว่าพี่เข้ามาช่วยผม ที่แท้พี่ช่วยไอ้พี่เปรยไม่ให้โดนผมต่อยหรอกเหรอ!!”

“ฮ่ะๆๆ ดูทำหน้าเข้าสิ”

ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก ผมงอนจริงๆแล้วนะ

“ทำไม หน้าอย่างผมมันทำไม!”

“น่ารัก”

“!!”

ใจเย็นครับพี่ น้องตามอารมณ์พี่ไม่ทันแล้ว!

“ก็ถ้าเมื่อกี้เราไปต่อยเขา เราก็โดนปรับฟาวด์ สุดท้ายที่ทำมาทั้งหมดก็สูญเปล่าจริงมั้ย อยากแข่งกับ THE RIPPERไม่ใช่เหรอ”

“หงูยยยย ที่แท้พี่ปกก็คิดถึงน้อง น้องผิดเองที่วู่วาม”

“ดีๆ”พี่เขาพูดเสียงนุ่งพร้อมเอามือมาลูบหัวเกาคางผมอย่างเอ็นดู

นี่ถ้าไม่ใช่แฟนกันผมจะคิดว่าพี่เขากำลังเล่นกับหมา!

 

“เฌอไปอุดท้ายซ้ายเร็ว เฌ๊อออออ”ผมร้องเสียงหลงเมื่อเห็นว่าศัตรูกำลังจะบุกเข้ามาถึงฐานแล้ว ทีมคู่แข่งมีฝีมือสมแล้วที่เป็นหนึ่งใน4ทีมเทพ สถานการณ์ของพวกเราตอนนี้คือ50/50 เสียงของพิธีกรกับเสียงเชียร์ของผู้ชมในห้องส่งไม่ผ่านเข้าหูสักนิด ผมเพ่งสมาธิไปยังหน้าจอ ใส่จิตวิญญาณเข้าไปในทุกๆครั้งที่ปลายนิ้วสัมผัสคีย์บอร์ด อีกนิดจะถอดจิตเข้าไปปล่อยอัลติในเกมเองแล้ว

“โฮกกกก แทบแย่”ผมยกมือขึ้นปาดเหงื่ออย่างโลกอกเมื่อพี่กิลล์ยิงปืนใหญ่มาฆ่าไอ้คนที่รุกคืบเข้าเขตแดนพวกเราได้ทันท่วงที

“ขะ ขอโทษ”น้องเฌอที่ชักช้าเกินกว่าเหตุรีบเอ่ยขอโทษที่ทำให้เกิดความเสี่ยง

“ไม่เป็นไรๆ”เนื่องจากอยู่ในช่วงเข้าด้ายเข้าเข็มผมจึงตอบเพียงสั้นๆส่วนพี่คนอื่นกำลังอาศัยจังหวะที่ศัตรูตายไปหนึ่งคนช่วงชิงความได้เปรียบกลับมา

“เยี่ยมๆๆๆๆ”พี่อัพกระหยิ่มยิ้ม บัดนี้ฝ่ายเรากำลังดันทีมคู่แข่งให้ถอยหลังร่นไปได้เรื่อยๆ

โอกาสชนะตอนนี้เป็น70/30แล้ว

แต่จะประมาทไม่ได้ คู่แข่งไม่ใช่นู้บ ทีมหน้าใหม่ที่ไม่ชินสนามอย่างพวกเราเริ่มแสดงความเครียดสะสมให้เห็นบ้างแล้ว พี่กิลล์เริ่มกดพลาด และยิ่งพี่แกพลาดอย่างไม่น่าพลาดพี่แกยิ่งกดดัน

“ใจเย็น”พี่ปกรู้ว่าเพื่อนสมัยม.ปลายของตนกำลังรวน แต่ยิ่งปลอบเหมือนยิ่งแย่ พี่กิลล์เกลียดความพ่ายแพ้โดยเฉพาะต้องมาแพ้ให้พี่ปก...

โชคดีที่ทีมของพวกเราเริ่มเครื่องรวนตอนโอกาสชนะค่อนข้างสูง ท้ายที่สุดจึงเก็บกวาดฝ่ายตรงข้ามจนเกลี้ยงกระดาน เป็นชัยชนะแบบ All kill โดยที่ทีมเราไม่เสียใครไปเลย

“โฮกกกกก”ตอนที่ตัวอักษร WINปรากฏบนหน้าจอผมก็ทิ้งตัวพิงพนักอย่างหมดเรี่ยวแรง

ไอ้รัวนิ้วบนแป้นพิมพ์น่ะไม่เหนื่อยหรอก มาเหนื่อยเพราะลุ้นกับเพื่อนร่วมทีมเนี่ยแหละ...

สมัยอยู่กับ THE RIPPER ไม่เคยต้องเหนื่อยกับอะไรแบบนี้

ในห้องเสียงเริ่มส่งเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันต่างๆ บางคนที่เป็นแฟนคลับของCHASTERก็โวยวายว่าทำไมทีมของตัวเองถึงได้มาแพ้ทีมโนเนมอย่างพวกเรา ผมพยามทำเมินคนพวกนั้นและไปโฟกัสกับผู้ชมที่ยกยอพวกเรามากกว่า

คิกๆๆๆๆ

พวกรัมดูอยู่ซะด้วย ผมลุกขึ้นยืนยืดอกอย่างภาคภูมิใจ ใช้หางตาเหลือบมองหน้าอดีตกัปตันทีมตัวเอง แต่ผลปรากฏว่าพี่มันยังคงทำสีหน้าไร้อารมณ์ อย่าเก๊กเลย กำลังอึ้งอยู่ล่ะสิ ไม่คิดว่าไอ้ตินคนนี้จะมีปัญญาทำได้ขนาดนี้ใช่ม้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

“พักเสร็จแล้วรีบมาเจอกันที่ห้องพักนักกีฬาเลยนะ แมทนี้มีเรื่องให้ปรับจูนกันเยอะมาก”

ชะอ้าว...

วิมาณกลางอากาศของผมถูกเสียงของพี่เจิญทำลายย่อยยับ

 

“ฝันดีนะครับพี่ปก”ผมบอกลาแฟนของตัวเองเสียงจ๋อย

หลังจากชนะเกมแรกเสร็จพวกเราก็โดนพี่เจิญเฉ่งขนานใหญ่ เฌอโดนข้อหาทำอะไรเงอะงะ ผมโดนข้อหาใจร้อนเกินไป พี่ปกโดนข้อหาไม่ดูอารมณ์เพื่อนร่วมทีม และพี่อัพพี่กิลล์โดนเพราะตื่นสนามแถมยังชอบโชว์ออฟ

“ติน”พี่ปกเรียกไว้ก่อนที่ผมจะลงจากรถ

“อย่าเครียด พรุ่งนี้มันต้องโอเค”

“อืม...”ทีมของเราชนะเลิศสายAมาได้แล้ว และวันพรุ่งนี้คือวันแข่งกับตัวแทนสายB อย่างTHE RIPPER

“ถึงห้องแล้วพี่โทรหานะ”

“ไม่ต้องหรอก ผมอยากซ้อมให้มากที่สุดอ่ะ”

“...”

“นะ”

“อืม”

“...”

“งั้นพี่กลับนะ”

“ครับ”ตอนที่ผมบอกลาพี่เขามีสีหน้าแปลกๆ แต่เพราะผมลงมาแล้วและพี่ปกก็ขับรถออกไปแล้วผมเลยทำอะไรไม่ได้ ยืนคิดอยู่หน้าหอสักพักก็เลิกสนใจ ตอนนี้เรื่องเอาชนะTHE RIPPERต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง ผมอยากย้อนดูคลิปที่สู้กับพวกCHASTERวันนี้จะได้เห็นชัดๆไปเลยว่าต้องแก้ไขอะไรตรงไหน

พอขึ้นห้องมาผมก็นั่งอยู่หน้าจอ เปิดคลิปแข่งวนมันอยู่อย่างนั้น กระทั่งรู้สึกตัวว่าหิวตอนเที่ยงคืนกว่าๆ

“อา...ป่านนี้ร้านข้าวคงปิดหมดแล้ว”ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ หยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบว่าพี่ปกโทรมาหาตอนสี่ทุ่มกว่าๆแต่ผมไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด จึงพิมพ์ข้อความไปบอกว่าขอโทษพอดียุ่งอยู่แต่พี่เขาไม่ได้อ่าน”สงสัยจะนอนแล้ว”

ผมเดินลงมาล่างหอ แถวนี้ตอนดึกก็ยังมีแสงไฟจากร้านแผงลอยอยู่เพราะซอยนี้มีหอพักเยอะ มีผู้เช่าหลายคนทำงานกะกลางคืนเพราะฉะนั้นพวกร้านขายยำกับลูกชิ้นย่างจึงตั้งแผงกันตลอดคืนแต่ผมอยากกินอะไรที่เป็นมือกว่านั้นเนื่องจากหิวมากจึงเดินไปยังร้านสะดวกซื้อที่ใหญ่ที่สุดในซอยนี้

“งืม...”นี่ขนาดเลือกร้านใหญ่ละนะอาหารแช่แข็งยังเหลือไม่กี่อย่างเอง

“สปาเก็ตตี้ละกัน”หลังจากยืนเลือกอยู่นานมากผมก็ตัดสินใจได้ เอื้อมมือจจะไปถึงสปาเก็ตตี้แพ็คสุดท้ายปราฏกว่ามีมือปริศนายื่นมาตัดหน้าซะก่อน

ผมอ้าปากค้างเตรียมหันไปมองหน้าคนเสียมารยาท คุณไม่เห็นเหรอว่าผมยืนเล็งอยู่นานมาก จู่ๆมาปาดหน้ากันแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน!!

“คิดว่าใคร ไอ้หนูที่ไม่ยอมรับความจริงนี่เอง”

รัม...

รัมมมมมมมมมมมมมมม!!!

                ผมอ้าปากเงิบหนักกว่าเก่าเมื่อหันไปมองโจรขโมยสปาเก็ตตี้ มันคือไอ้รัมตัวจริงเสียงจริงไม่ใช้แสตนด์อินกำลังยืนเก๊กหน้านิ่งส่งสายตาเวทนามายังผม ข้างหลังมันคือพี่แม็คที่ทำหน้ายังกับโจรห้าร้อย

โอโห แค่อาหารแช่แข็งแพ็คเดียวต้องทำหน้าคุกคามกันเบอร์นี้เลยเหรอ อย่าถามว่าผมทำยังไงต่อ จะไปทำอะไรได้เล่า! ก็ยกธงขาวยอมให้สปาเก็ตตี้อีกฝ่ายไป เมื่อเห็นว่าผมไม่ตอบอะไรรัมมันเลยเดินไปจ่ายตังค์ที่เคาเตอร์ด้วยรอยยิ้มมุมปากคล้ายจะเยาะเย้ยกัน

“วันนี้แทบเอาตัวไม่รอดกันเลยนี่ เตรียมใจตกรอบพรุ่งนี้รึยัง หึ แต่ก็มาไกลกว่าที่คิดนะ”แม็คกล่าวพร้อมแค่นเสียงหัวเราะใส่

“คนที่ไม่ได้แม้แต่ลงแข่งอย่ามาปากดี”

ปากดี เออ กูเนี่ยปากดี เอาอะไรไปเถียงกับพี่มันวะ ท่องไว้ติน ใจเย็นๆ ตอนนี้มึงอยู่คนเดียวในขณะที่มันมีพวก ฮึบๆ เมื่อคำนวณแล้วว่ายืนเถียงกับไอ้พี่แม็คนี่ไปชีวิตมีแต่จะแย่ลงผมเลยหยิบอาหารแช่แข็งแพ็คที่เหลือมั่วๆและเดินไปจ่ายตังค์บ้าง

“เวฟมั้ยครับ”

“ไม่ต้องครับ”ปกติผมจะให้ร้านเขาเวฟเลยนะ แต่ตอนนี้อยากเผ่นกลับห้องละไง ไม่รู้วันนี้ซวยอะไรนักหนา ร้อยวันพันปีไม่เคยเจอสองคนนี้ในซอยหอมาก่อนดั๊นนนมาเจอในวันที่ไม่พร้อมจะมีเรื่อง

“หนีเหรอวะ กลับมานี่”

หมับ

“โว๊ยยยย”มาดึงแขนกูไว้ทำไม๊

ผมหันไปถลึงตาใส่ไอ้พี่แม็คที่ไม่ยอมเลิกรา ขนาดผมเดินออกมาจากร้านแล้วยังตามมาจับแขนไว้อีก พยามสะบัดให้หลุกจากการจับกุมแล้วนะแต่มือแม่งแข็งยังกับคีมเหล็ก โฮกกกกก

“ปล่อย”

“มาคุยกันก่อน”

“เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน!!”

“เห้ๆ อย่าพยศกับกูให้มากไอ้ลูกหมา!”

“พี่นั่นแหละจะมายุ่งอะไรกับผมนักหนา อ๊ะ เห้ยยยย...”

โครม!



----------------------------

ตัวร้ายที่แท้จริงก็คือพี่แม็ค!!

พี่รัมมันปากหมาปากนรกก็จริงแต่มันไม่เคยเล่นนอกเกมนะ!!

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ6 - - - 04-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-08-2018 13:28:56

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ6 - - - 04-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 04-08-2018 14:33:52

 :o211: :o211:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ6 - - - 04-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 04-08-2018 14:40:18

เจ็บตัวแน่ๆ เลยตินติน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ6 - - - 04-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-08-2018 14:48:13

กลัวว่าจะเล่นนอกเกมกันมากเลย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ6 - - - 04-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 04-08-2018 16:03:58

รังแกตินอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ6 - - - 04-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 04-08-2018 16:49:18

 :pig4: :pig4: :pig4:

จะโกรธ เกลียด อาฆาต กันไปขนาดไหนเนี่ย?

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ6 - - - 04-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-08-2018 17:49:35

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ6 - - - 04-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 06-08-2018 09:11:35

น้องอยู่คนเดียวทีไรเจอพวกรัมแม็คมาวุ่นวายทุกทีเลย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ7 - - - 09-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 09-08-2018 18:15:49

ตอนที่27

“...จากนั้นให้นักเวทอัดธาตุน้ำแข็งใส่...จังหวะที่รัมกำลังเดินขึ้นหน้า...”

พี่เจิญกำลังอธิบายกลยุทธ์การแข่งแต่เสียงของพี่เขาแทบไม่เข้าหัวผมเลย ไม่ได้ๆ ผมต้องตั้งสมาธิให้มั่น อุตส่าห์ทนมาถึงขึ้นนี้แล้วจะมาจบเห่เพราะเหม่อจนไม่ได้ฟังรูปเกมจากโค้ชได้ยังไง

ผมสะบัดหัวไปมาเพื่อรวบรวมสมาธิ แต่ไม่รู้ว่าสะบัดแรงเกินไปหรืออะไร ที่รู้ๆก็คือมันสะเทือนมาถึงข้อมือจนรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ผมเม้มปากแน่น พยามปรับสีหน้าให้เป็นปกติเพราะไม่อยากให้ใครในทีมสังเกตเห็น

เมื่อวานตอนที่พี่แม็คมันเข้ามาหาเรื่อง ผมได้ทำในสิ่งที่โง่ที่สุดในชีวิต

สะดุดขาตัวเองล้ม

จั๊ดง่าวมาก

แทนที่ล้มแล้วจะเจ็บขา เข่าถลอกข้อเท้าแพลงอะไรก็ว่าไปแต่นี่ดันเอามือลงก่อน

ข้อมือส้นจ้า!

ผมแทบน้ำตาไหลพรากอ่ะวินาทีนั้น โชคดีที่ไอ้รัมมันเดินออกมาเห็นแล้วก็ลากเพื่อนของมันเดินหนีไปก่อนไม่อย่างงั้นผมจะต้องเสียน้ำตาต่อหน้าพี่แม็คเป็นครั้งที่สอง

มันจบแล้ว

ในโลกของมืออาชีพแค่เผลอกระพริบตาขณะเข้าด้ายเข้าเข็มผลแพ้ชนะยังพลิกผันได้ แล้วนี่ผมข้อมือเจ็บ ถึงตอนคอนโทรลจะใช้นิ้วซ้ายรัวคีย์บอร์ดมือขวาจับเมาส์ซึ่งไม่เกี่ยวกับข้อมือโดยตรงก็ตามแต่คู่แข่งคือทีมอันดับหนึ่งของประเทศจุดอ่อนเท่านี้ก็มากเกินพอ

“เอาล่ะ ทีมงานเรียกแล้ว ไปแสตนด์บายกันเถอะ”

ทีมของเราไม่มีตัวสำรองเพราะมันคือทีมที่ผมรวมพลรุ่นพี่กับเพื่อนมาร่วมแจมด้วย ทุกคนเข้าทีมมาเพราะอยากช่วยผมแต่ก็เป็นผมอีกที่ตัดโอกาสชนะของทีมเราไปเก้าจากสิบส่วน

“เป็นอะไรรึป่าว”เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง ขนาดผมละเลยแฟนอย่างเขาแล้วเอาแต่หมกมุ่นกับการแข่งพี่ปกก็ยังคงใส่ใจผมเสมอต้นเสมอปลาย

ผมสบตาคนตัวสูงกว่าก่อนจะเบะปากอยากร้องไห้แต่ต้องฮึบไว้

ถ้าผมบอกว่าข้อมือเจ็บพี่ปกอาจจะบังคับให้ถอนตัวหรือไม่ขวัญกำลังใจของทีมก็จะลดฮวบฮาบแล้วท้ายที่สุดผลก็คือแพ้กับแพ้ ผมอยากชนะ อยากให้ทีมชนะ เล่นเกมกับทุกคนสนุกมาก ชีวิตนี้คิดว่าหลังจากถูกรัมทิ้งก็จะไม่ได้เล่นเกมแบบนี้อีกแล้วจนได้มาเจอกับทุกคน

“โอ๋น้องหน่อยสิ”ผมอาศัยจังหวะที่คนอื่นเดินออกจากห้องรับรองไปหมดแล้วอ้อนพี่ปก

“กลัวแพ้เหรอครับ”พี่เขาก็ตามใจผมด้วยการเอื้อมมือมาลูบหัวอย่างอ่อนโยน

“ผมชอบตอนที่พี่แตะตัวผมมากเลย”ผมทำหน้าเคลิ้มตามสัมผัส มือหน้าเลื่อนลงมาลูบบริเวณแก้มของผมเบาๆ ครู่หนึ่งก่อนที่พวกเราจะจูบกัน พี่ปกเป็นคนเริ่มแต่ผมรู้และรออยู่แล้วด้วยความยินดี

“HPเต็มหลอดแล้ว”ผมยิ้มแก้มแทบปริให้อีกฝ่าย

“หึ เด็ก”แทนที่พี่ปกจะส่งยิ้มหวานกลับมาให้บ้างพี่เขากลับแกล้งแค่นเสียงหัวเราะและเดินนำออกจากห้องไป เราเดินมาถึงห้องส่งเป็นสองคนสุดท้ายเพราะมัวแต่อี๋อ๋อกันอยู่ทำให้เพื่อนรวมทีมส่งสายตาล้อเลียนมาให้ โชคดีที่ไม่มีใครปากพล่อยพูดแซวออกมาเพราะบนเวทีตอนนี้มีโจทย์ของผมอยู่

รัมมองมายังผมด้วยสายตาแปลกใจ

“ไม่มีตัวสำรอง?”ตอนที่เดินสวนกันพี่มันถามเสียงห้วน ผมไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงอะไรเพราะกลัวความแตก ระหว่างรอเขาเซ็ตติ้งเลยได้แต่ยืนตัวลีบอยู่หลังพี่ปก

“ไม่ต้องกลัวไปไอ้หนู พวกเราไม่แพ้แน่!”พี่อัพกล่าวเพื่อเรียกขวัญและกำลังใจเจ้าเฌอ ตอนนี้มันยืนตัวเกร็งยิ่งกว่าผมซะอีก

“มาล้อมวงบูมกันหน่อยป่ะ”พี่กิลล์นึกคึกบ้าอะไรขึ้นมาไม่รู้เอ่ยชวนขึ้นหลางปล้อง

“เสร่อ”ของแบบนี้พี่ปกไม่เล่นด้วยแน่

“บ๊ะ มึงนี่ก็ขัดกูได้ทุกอย่าง ไม่เห็นมีอะไรน่าอาย ดูน้องกองเชียร์พวกนั้นสิยังตะโกนกันกรี๊ดกร๊าด พวกเราบูมบ้างไม่เห็นน่าอาบตรงไหน”พี่กิลล์ชี้ไปยังติ่งสาวๆที่มาเชียร์ THE RIPPER

ครับ ไอ้รัมมันหล่อไง ถึงผมจะด่ามันมาตลอดเรื่องแต่ผมไม่เคยด่าว่ามันขี้เหร่หน้าชั่วใจหมาเลยสักครั้งเพราะมันเป็นคนใจหมาที่หน้าตาดีและเล่นเกมเก่ง สาวๆเป็นแฟนคลับมันเพียบ ในสตูตอนนี้เต็มไปด้วยป้ายไฟของมัน

“พวกเราไม่เห็นดังแบบนั้นบ้าง”พี่อัพมองป้ายไฟเหล่านั้นแล้วก็เปรยขึ้นด้วยความอิจฉา

“เมื่อคืนในเน็ตก็มีคนพูดถึงเราเยอะอยู่นะ ถ้าลงแข่งสม่ำเสมอทำผลงานดีมึงก็มีแฟนคลับเองแหละ”พี่เจิญคุณแม่ประจำทีมออกโรงปลอบลูกอัพและลูกกิลล์ที่งอแงอยากดังข้ามคืน

“มีแต่คนพูดถึงไอ้ปกน่ะสิ!!”พี่กิลล์กัดฟันกรอด เพราะเมื่อวานพี่กิลล์กับพี่อัพทำพลาดช่วงท้ายเกมคะแนนความนิยมเลยเทไปกองอยู่ที่พี่ปกซึ่งคงความคูลตั้งแต่ต้นจนจบ

“แสตนด์บายได้แล้วครับ”ระหว่างที่กำลังออกทะเลกันนั้นเองพี่สตาฟฟ์ก็เดินเข้ามาเรียกพวกเรา

“ตินนนนน สู้เค้านะน้องงงง”ท่ามกลางเสียงวี๊ดว๊ายของสาวๆผมที่กำลังเดินเข้าประจำตำแหน่งได้ยินเสียงของผู้ชายดังแหวกอากาศเข้ามา มันคือเสียงของพี่รักนั่นเอง ผมโบกมือให้พี่เขาพร้อมรอยยิ้ม

เกมเริ่มขึ้นแล้ว ผมพยามฝืนความเจ็บปวดที่ข้อมือเอาไว้ โชคดีที่ผมเล่นอาชีพนักบวชเลยทำแค่กดฮีลจากระยะไกลไม่ต้องขยับมือมากเหมือนอาชีพอื่นๆ แต่พอโดนพี่เปรยบุดเข้ามาถึงตัวผมก็เริ่มหน้าซีด พี่มันเล่นอาชีพนักดาบธาตุลม เรื่องความคล่องตัวนี่เป็นที่หนึ่งของประเทศเลย

“ตินน้อยพี่เปรยมาแล้วจ้า”

จ้าโพ่งงง

ผมรีบโกยอ้าวทันที นักบวชไม่ค่อยมีสกิลต่อสู้ มีแต่สกิลรักษากับสกิลเพิ่มบัฟต่างๆสู้กับนักดาบให้ตายก็ไม่ชนะ

“เฌอ! รีบลงมาช่วยเร็ว”ผมเรียกหาเพื่อนเพราะมันอยู่ใกล้ที่สุดแถมยังมีอาชีพเป็นนักเวทซึ่งสามารถโจมตีสกัดจากระยะไกลได้

“อื้อ!”เฌอรับปากก่อนรีบหันหน้ามายิ่งเวทใส่พี่เปรย ทีแรกตัวละครนักดาบชะงักเหมือนจะหลบแต่พอคำนวณวิถีเวทที่เฌอยิงมาดีๆพี่เปรยก็เดินหน้าไล่ฆ่าผมต่อ...เพราะเวททั้งหมดนั้นวืด

“ใจเย็นๆ”พี่ปกเริ่มทำหน้าที่กัปตันทีมที่ดีเมื่อเห็นเฌอพลาดเพราะควบควมสติไม่อยู่ก็รีบปรามทุกคน

“ไอ้อัพ มึงลงมาช่วยตินส่วนเฌอให้บุกไปฆ่านักบวชของฝ่ายนั้น”

“แต่...”

“เฌอเหมาะกับบทบุกมากกว่าตั้งรับ ตอนนี้คนที่จะลงมาช่วยตินได้มีแค่มึงแล้ว...”

“เปล่าประโยชน์”ขณะที่พี่ปกกำลังแจกงานให้พี่อัพอยู่นั่นเองเสียงของบุคคลที่สามก็ดังแทรกขึ้นมา ตัวอัศวินของไอ้รัมโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ พุ่งปราดเข้าไปดักหน้าพี่อัพเอาไว้ในขณะที่เฌอเลิกโจมตีพี่เปรยและหันไปเล่นงานนักบวชของฝ่ายตรงข้ามพอดี

“เห้! ทางนี้เปิดโล่งแล้วนะ”พี่กิลล์ตะโกนบอก บอกรัมที่ผละออกมาจากปลีกซ้ายและกำลังตะลุมบอนกับพี่อัพอยู่

รัมไม่สนใจเสียงของพี่กิลล์ ไม่สนด้วยว่านักเวทของTHE RIPPERที่ถูกทิ้งให้เฝ้าปีกซ้ายเพียงลำพังจะโดนพี่ปกกับพี่กิลล์รุมตีจนตาย

“อัพ! มึงไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น ถอยลงไปช่วยนักบวช!”

ถ้านักบวชตายโอกาสแพ้ก็เพิ่มจนทะลุปรอท ไม่มีคนคอยเติมเลือดก็ได้แต่รอความตาย ตัวผมเล่นอาชีพนี้มานานย่อมรู้จุดอ่อนนี้ดี หลักการพื้นฐานของการต่อสู้เป็นปาร์ตี้คือฆ่านักบวชของฝ่ายตรงข้ามให้ตาย สมัยก่อนผมก็โดนตามฆ่าแบบนี้แหละ

ประสบการณ์หนีตายอันโชกโชนทำให้ผมหนีพี่เปรยเอาตัวรอดจนมาถึงปีกซ้ายที่มีพี่ปกกับพี่กิลล์อยู่ เอาล่ะ คราวนี้กูมีพวกแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ พี่เปรยเบรกเอี๊อดหัวแทบทิ่มก่อนหันหลังกลับเผ่นไปอีกทิศ

“หึ...”ผมได้ยินเสียงไอ้รัมแค่นหัวเราะ

ทว่ายังไม่ทันได้เอะใจอะไรบนหน้าจอก็แจ้งเตือนขึ้นมาว่าเฌอเกมโอเวอร์แล้ว

“...”

ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ กวาดสายตามองภาพรวมของเกมอีกครั้งก่อนจะพบว่าพวกเราตกหลุมพรางที่ไอ้รัมขุดเข้าให้แล้ว

พี่ปกกับพี่กิลล์รุมตีนักเวททางปีกซ้ายแบบ 2 ต่อ 1

ผมกับพี่เปรยวิ่งไล่จับกันไปทั่ว

ไอ้รัมเข้ามาทำทีเป็นสกัดพี่อัพไม่ให้มาช่วยผม

พวกถูกล่อให้สนใจกับกัปตันอย่างรัมที่บุกเข้ามา และพี่เปรยที่ไล่ฆ่านักบวชอย่างผมไปทั่วสนาม

ระหว่างนั้นเองเฌอที่ถูกสั่งให้ไปเก็บนักบวชของฝ่ายตรงข้ามก็ถูกนักธนู สมาชิคเพียงคนเดียวของTHE RIPPERที่ถูกทุกคนลืมลอบโจมตีจนตาย

“ส่งเสียงบูรพา ฝ่าตีประจิม วางกลยุทธ์ยังกับหนังจีน”พี่ปกกล่าวเสียงขรึม

พวกเราถูกล่อให้โฟกัสอยู่ที่รัมกับพี่เปรย ไม่คิดเลยว่าจะเสียสมาชิคไปคนหนึ่งด้วยเงื้อมือของนักธนูผู้จืดจาง

“ขอโทษ...”เฌอพูดเสียงแผ่ว ใบหน้าน่ารักซีดเป็นไก่ต้ม แต่พวกเราตอนนี้ไม่มีเวลามานั่งปลอบใจกันแล้ว พอคนในสนามกลายเป็น4ต่อ5ความเสียเปรียบก็พุ่งขึ้นสูงทะลุหลอด...

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ7 - - - 09-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 09-08-2018 18:48:15

กำลังสนุกเลย มาต่อเร็วๆ น้าาาา สู้ๆ สู้ สู้
 :a2: :a2:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ7 - - - 09-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 09-08-2018 19:57:40

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ7 - - - 09-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 09-08-2018 21:08:20

ลุ้นมากเลย แถมน้องตินก็เจ็บมืออีก สู้ๆนะทุกคน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ7 - - - 09-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-08-2018 21:23:09

 โอ๊ยยย จะแพ้ล้าววววว

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ7 - - - 09-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 09-08-2018 22:59:55

 :pig4: :pig4: :pig4:

ง่า  สงสารนุ้งเฌอ  ตายซะแระ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 11-08-2018 08:25:22

ตอนที่28

“พี่ขอโทษ”

ผมไม่อยากได้ยินคำนี้เลย ไม่เลยจริงๆ

“พี่ปกไม่ต้องขอโทษ มันไม่ใช่ความผิดของพี่ ไม่ใช่เลย”

“พี่เป็นคนสั่งให้เฌอไปฆ่านักบวชของฝ่ายตรงข้าม ถ้าตอนนั้นเฌอไม่ตายทีมเราก็คงไม่เกิดช่องโหว่จนโดนตีกลับแล้วแพ้แบบนี้!!”

แพ้

ใช่...พวกเราแพ้แล้ว

แพ้เพราะว่าขาดประสบการณ์ล้วนๆ เรื่องฝีมือผมมั่นใจว่าพวกเรามีไม่ด้อยกว่าทีมของรัมเลย แต่ไอ้รัมมันอยู่กับเกมมาตลอดชีวิตของมัน แข่งขันกับตัวเอง แข่งขันกับคนอื่น ทุ่มความสามารถทั้งหมดเพื่อคว้าชัยชนะ หมากตานี้ที่มันเดินทำให้พวกเราแพ้ย่อยยับ

“เราแพ้เพราะเราอ่อนกว่า...ก็เท่านั้น”

รัมเป็นคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เวลามีการแข่งขันอะไรมันจะทุ่มสุดตัวเสมอ”ที่ผมโดนไล่ออกมาจากTHE RIPPERก็สมควรแล้ว นักบวชคนใหม่ของมันเล่นดีแถมยังไม่สร้างปัญหารักสามสี่เส้ากับเพื่อนร่วมทีมอีก สมควรแล้วจริงๆที่ผมจะถูกเท...ที่ผ่านมาผมก็แค่คนไม่ยอมรับความจริง ปากเก่งอยากโค่นแชมป์ไม่มองความจริง!”

ไม่อยากให้พี่ปกเห็นน้ำตาเลยจริงๆ

ผมเลือกที่จะหันหลังให้พี่เขาแล้วเดินเลี่ยงออกไปสูดอากาศที่ระเบียง แต่พี่ปกก็คือพี่ปก พี่เขาเดินตามออกมาแทบจะทันที ผมรีบเช็ดน้ำตาออก ทรุดตัวลงไปนั่งยองๆกับพื้นเกาะซี่เหล็กราวระเบียงแล้วทดสายตาเหม่อลอยออกไปไกลโพ้น

“หยุดเล่นเอ็มวีแล้วหันมาคุยกับพี่ก่อน”

“ไม่”

“ติน”

“ผมเสียใจอยู่ไม่เห็นเหรอ”

“พี่ก็กำลังปลอบอยู่ ไม่เห็นเหรอ”

“ไม่เห็น หันหลังให้”

“ติน อย่างอแง มานี่ มาให้พี่โอ๋”

ขนาดไม่หันไปมองยังรู้เลยว่าตอนนี้พี่ปกกำลังอ้าแขนรอให้ผมโผเข้าไปหาอยู่”พี่จะเอาอ้อมแขนของพี่มาหลอกล่อผมแบบนี้ไม่ได้นะ! คิดว่าผมอยากโดนกอดนักเหรอ! คนกำลังยุ่ง! คิดหนักอยู่เนี่ยว่าถ้าพรุ่งนี้เจอพวกพี่แม็คที่มหาลัยจะทำยังไงดี”

“ให้ตินคิดได้แต่ขอเร็วหน่อย”

“ทำไม!”

“เรามีแข่งชิงที่3อีก ไอ้อัพโทรมาตามแล้วเนี่ย”

“พี่ไม่ปลอบผมแล้วเหรอ”

“ไหนว่าไม่อยากให้ปลอบ”

“พี่ปกกก”

“เอาแต่ใจเป็นลูกแมวเลย”ปากบ่นแต่มือก็คว้าผมไปกอดอ่ะ อิโถ่

ผมซุกหน้ากับไหล่พี่เขาแบบหมดสภาพ”เจ็บใจอ่ะ ไม่อยากแพ้ โกรธมัน มันไล่ผมออกมาทั้งๆที่ผมช่วยมันสร้างทีมมากับมือ โกรธมากแล้วก็เจ็บใจมากด้วยที่มารู้ความจริงเอาตอนนี้ว่าผมสมควรโดนไล่ออกมาแล้ว ผมมันอ่อนเอง ฮึก ฮืออออ โมโหตัวเองมากกว่าแล้วตอนนี้!”

“ตินเก่งแล้ว”

“โกหกอ่ะพี่ วันนี้ได้แข่งกับมันผมถึงได้รู้อ่ะ ที่ผ่านมาทุกอย่างดูง่ายไปหมดเพราะผมอยู่ใต้ร่มโพธิ์ร่มไทรของมันไง พอต้องมาเป็นศัตรูกัน ฮืออออ เพิ่งรู้ว่าแม่งเก่งขนาดนี้ เหมือนที่โมโหมันมาตลอดเป็นคนบ้าเสียเวลาเปล่าไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงา คนอย่างผมนี่มัน...”

“ติน”

“ฮึก...”

“อยู่กับพี่...ลำบากกว่าอยู่กับพี่รัมงั้นเหรอ”

“หะ ไม่!! ไม่ๆๆๆๆ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”ผมต้องแก้ตัวยังไงให้พี่เข้าใจบอกผมที คือพี่ปกเก่งมากแล้ว เรียกว่าแบกทีมเลยเหอะ ซึ่งผมคิดว่าคนที่ควรจะแบกทีมคือผมที่มีประสบการณ์แข่งจริงมากกว่าแต่ตัวผมกลับวิ่งล่กหนีพี่เปรยเอาตัวแทบไม่รอด ผมเจ็บใจตรงนี้ที่รู้ว่าตัวเองอ่อน!

“มึงPVPชนะกูได้แต่เสือกเสียเซล์ฟคิดว่ากูเก่งกว่าเนี่ยนะ”

กึก

ชะงักกันทั้งคู่เลย ทั้งผมทั้งพี่ปกรีบหันขวับไปทางประตูก่อนจะพบใบหน้าไม่สบอารมณ์ของคนที่พวกเรากำลังนินทากันอยู่

“รัม!!”ผมตะโกนเหวอ

“น้อยๆหน่อยไอ้นู้บ ใครสั่งใครสอนให้เรียกชื่อรุ่นพี่ห้วนๆ”

โอ้โห คว่านู้บแบ่งบาดหัวใจ

ผมแทบจะทรุดลงไปกับพื้นเพราะคำปรามาศดังกล่าว โชคดีที่พี่ปกหิ้วปีกไว้ทัน

“มีธุระอะไรรึป่าว”พี่ปกถามด้วยสีหน้าจริงจัง

“มึงก็อีกคน คู่เวรไม่รู้จักระบบอาวุโสรึไง กูแค่มาดูหน้าคนแพ้เฉยๆ ไม่ใช่ไร เแข่งรอบชิงมันหลังรอบชิงที่3ตอนนี้เลยว่าง”พูดแบบนี้มึงเอาคีย์บอร์ดทุบกูให้ตายเลยเหอะ ผมแทบจะกุมอกพ่นเลือด ถ้อยคำเสียดสีตั่งต่างของอดีตกัปตันมันรุนแรงเหลือเกิน

ไอ้รัมเดินล้วงกระเป๋ามาดนิ่งตรงเข้ามาหาผม ยกยิ้มมุมปากนิดนึงคิดว่าตัวเองหล่อตายห่าล่ะ

“เสียดายรึป่าวที่เลือกเมียจนยอมลาออกจากทีมกู”รัมถามพี่ปกเสียงเรียบ

“ไม่”

“แล้วมึงล่ะ เสียดายมั้ยที่โดนกูไล่ออกจากทีม”คราวนี้มันหันมาถามผมมั่ง

“ไม่โว้ยยยยย”

“แต่ไอ้แม็คไม่คิดงั้นว่ะ มันกำลังสมน้ำหน้าพวกมึงอยู่ แถมยังสะใจน่าดูที่ทำข้อมือมึงซ้นเมื่อวาน”ผมสะดุ้งตัวโยนทันทีที่ไอ้พี่รัมมันกล่าวถึงเรื่องข้อมือขึ้นมา พี่ปกเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เขาหันมามองหน้าผมแน่นอนว่าผมหลบตาหนีสุดท้ายพี่ปกจึงหันไปทางไอ้รัม

“ไม่ใช่เรื่องของกู”ไอ้รัมก็แสนดี เปิดประเด็นขึ้นมาเองแท้ๆแต่ชิ่งหนีไปดื้อ

ผมอ้าปากพะงาบๆอ้ำอึ้งอยู่ข้างกายพี่ปก แน่นอนว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีทางปล่อยตัวผมไปจนกว่าจะรู้ความจริง

“ข้างไหน ไปโดนอะไรมา”เสียงทุ้มกล่าวถามด้วยน้ำเสียงเจือความเป็นห่วง มือหนาเลื่อนมาแตะข้อมือทั้งสองข้างของผมอย่างแผ่วเบา

ผมเม้มปากจนเป็นเส้นตรง”ผมขอโทษ ที่จริงที่เราแพ้วันนี้ส่วนนึงก็เพราะผมบาดเจ็บ แต่...”ไอ้พี่แม็คมันยื้อยึดฉุดกระชากผมหน้าเซเว่นทำให้ผมเสียหลักล้ม ผมอยากฟ้องพี่เขาไปแบบนั้นนะแต่ไม่รู้ว่าฟ้องไปแล้วจะมีอะไรดีขึ้น

ถ้าพี่ปกรู้ว่าไอ้แม็คเป็นคนทำ พี่เขาต้องเอาเรื่องพี่แม็คเพื่อผมแน่ๆ ซึ่งมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โต

“ผมสะดุดล้มอะ”ผมไม่อยากให้พี่เขาเดือดร้อนเพราะความงี่เง่าของผมอีกแล้ว

ผมก้มหน้าจ๋อยๆ เผลอกลั้นใจรอว่าพี่ปกจะทำอย่างไรต่อไป แต่รอจนแล้วจนรอดพี่ปกก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมา

“พี่โกรธเหรอ”

“โกรธสิ โกรธมาก”

“ผม...ขอโทษที่เป็นตัวถ่วง”

“เรากำลังพูดเรื่องตินบาดเจ็บอยู่ เรื่องตัวถ่วงอะไรนั่นพี่ไม่คิดสักนิด แต่พี่...เป็นแฟนของติน คนที่รู้ว่าตินเจ็บควรเป็นพี่ ไม่ใช่พี่รัม”ผมเงียบไปอีกครั้ง เอาล่ะ พวกเรามาถึงดราม่าทำนองนี้ได้ยังไง พี่ปกกำลังน้อยใจที่ผมให้ความสำคัญกับรัมมากกว่างั้นเหรอ

“ตอนผมล้มรัมมันอยู่แถวนั้นพอดี โดนหัวเราะเยาะด้วย ฮ่ะๆ...”ผมจำเป็นต้องใส่ร้ายพี่รัม อืม นาทีนี้ยอมเรียกนำหน้าว่าพี่ให้สักครั้งละกัน ช่วยเล่นบทผู้ชายใจแคบชอบซ้ำเติมอดีตทีมเมทหน่อยเถอะ

“พี่มันเป็นคนผลัก?”

“เปล่าๆ...คือ โอเค ผมยอมแพ้ ที่จริงพี่แม็คมันเข้ามาแกล้งผม ผมจะเดินหนีผมเลยล้ม แต่ผมขอร้องพี่ว่าอย่าไปตีพี่แม็คอีก พี่ตีชนะแน่ผมรู้แต่ก็ใช่ว่าพี่จะไม่ได้แผลกลับมาเลย แล้วยิ่งเราไปตีพี่แม็คก็จะยิ่งแค้น”เข้าคอนเซ็ปแค้นวนลูปไม่มีที่สิ้นสุดแน่นอน

พี่ปกทำหน้าแบบไม่เห็นด้วยผมจึงรีบกล่าวเสริมว่า”ผมรำคาญพี่แม็คแล้ว ยิ่งเราไปตีเขา เขายิ่งกลับมารังควานเราไม่เลิก สร้างความแค้นแบบนี้ไม่ดีเลย อย่าทำเลยนะ”

“ติน”

“ครับ”

“อย่างตินเนี่ย กล้าสอนคนอื่นเรื่องเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรด้วยเหรอ”พี่ปกทอดสายตามองผมแบบระเหี่ยใจ

“อะ...”ผมอ้าปากเหวอ ยังไม่ทันได้เถียงอะไรกลับไปก็โดนลากเข้าไปกอดแล้วก็ลูบหลังเบาๆหลายครั้ง

“ไม่ต้องสู้แล้วนะ ทีหลังห้ามเก็บเป็นความลับด้วย มีอะไรให้บอกพี่พี่เป็นห่วงแล้วก็แมทต์ชิงที่3ไม่ต้องลงแล้ว ให้ไอ้เจิญมันเล่นแทนนะครับ”

“ครับ”

ผมกอดตอบพี่ปกแน่นๆหนึ่งครั้ง ทำการชาร์ตแบตในอ้อมกอดนี้แหละได้ผลดีที่สุดแล้ว พวกเรากอดกันอีกไม่นานเพราะการแข่งชิงที่3กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว พี่ปกบอกเรื่องนี้กับเพื่อนร่วมทีม ผมรีบก้มหัวขอโทษที่เป็นตัวถ่วงแต่ไม่มีใครว่าอะไรผมสักคำ ทุกคนขอโทษที่ไม่รู้เรื่องทำให้ผมฝืนเจ็บลงเล่น

“พี่รัก!”ผมที่ไม่ได้ลงสนามเดินมายังที่นั่งของผู้ชม

คนที่ถูกผมเรียกหันมามองแบบงงๆ”อ้าว ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ การแข่งจะเริ่มแล้วนี่รีบขึ้นเวทีสิ อ๊ะ ทำไมพี่เจิญไปอยู่บนนั้นล่ะ เอ๋...”

พี่รักยิงคำถามมาเป็นชุด กองเชียร์ขาเผือกคนอื่นเองก็ยื่นหูเข้ามาสาระแนด้วยเช่นกันผมจึงแกล้งตอบเสียงดังฟังชัดว่า”ผมบาดเจ็บอะพี่! ข้อมือแพลงเพราะเมื่อว่าสะดุดล้ม ฝืนเล่นกับTHE RIPPERได้เกมเดียวก็แทบตายแล้ว”

“เห้ย!! เจ็บอยู่แล้วยังดื้อลงแข่งอีก เด็กคนนี้นี่นะรู้มั้ยว่า...”ยาวมาก ผมเลือกที่จะฟังหูซ้ายทะลุหูขวา พี่เทคของผมก็พล่ามเทศนาต่อไปราวกับคุณแม่ดุลูกน้อย ด้านไอ้ล่าที่นั่งอยู่ถัดจากพี่รักก็ส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ผมผมจึงยิ้มกลับไปแทนคำพูดว่าไม่เป็นไร

การแข่งชิงที่3ดำเนินไปอย่างดุเดือด ทีมคู่แข่งเป็นรองแชมป์เมื่อปีที่แล้ว

และเมื่อจบเกมเสียงฮือฮาก็ดังอื้ออึงขึ้นทั่วห้องส่ง

ทีมของพวกเราชนะ

ได้ที่3แต่ถ้านับจากอายุทีม พวกเราคือทีมที่ก้าวกระโดดที่สุดในทัวร์นาเม้นต์นี้

ผมรีบลุกขึ้นไปกอดคอกัปตันทีมด้วยความดีใจทันที เพราะที่3ก็ได้เงินรางวัล! ถึงแค่หลักแสนแต่ก็เงินล่ะวะ!

“พี่ปกสุดยอดดดด เอาไปเลยรางวัลMVPในดวงใจของผม”ผมเต้นเย้วๆอยู่ข้างล่างสูง ไม่อยากจะโม้เดี๋ยวคนหาว่าอวดแฟนแต่เกมเมื่อกี้การประสานงานของทีมเรายังไม่เข้าขากันเหมือนเดิมแต่เพราะพี่ปกปล่อยอัลติโชว์เคล็ดวิชาที่สั่งสมมาจากเซิร์ฟจีนหลายปีพาพวกเรารอดพ้นวิกฤติไปได้

โฮ่ๆๆๆ”ผมยังคงยิ้มหน้าระรื่น เดินกระโดดลัลล้าลงมาจากเวที นั่งรวมกับเพื่อนร่วมทีมคนที่เหลือดูการแข่งรอบชิงชนะเลิศ”คิคิคิ”

“ทำไมอารมณ์ดีแปลกๆ”

“ก็พี่ปกเก่ง ภูมิใจ”

“นึกว่าจะหยิบตุ๊กตาวูดูออกมาทำพิธีกรรมสาปแช่งพวกพี่รัมมันซะอีก”พี่ปกขัดอารมณ์ของผมด้วยการเพยิดหน้าไปทางเวที

“อย่าเตือนดิ ผมอุตส่าห์ทำใจให้เป็นกลางปล่อยผ่านไปได้แล้วเชียวนะ!”ผมพองลมที่แก้ม แน่นอนว่าทำแล้วน่ารักพี่ปกเลยเอานิ้วมาจิ้มๆอย่างชอบใจ และหลังจากนั้นโลกนี้ก็เหลือแค่เพียงเราสอง การแข่งขันบนเวทีเป็นอย่างไรนั้นผมไม่รู้แล้ว นั่งเล่นกระหนุงกระหนิงกับพี่ปกมีความสุขกว่า

จนกระทั่งเสียงดนตรีซาวด์กระหึ่มดังขึ้น

THE RIPPER ชนะแล้ว คว้าที่1ไปอีกสมัย

“ไม่ค่อยเจ็บใจเท่าไหร่แฮะ”ผมคิดว่าตัวเองจะเจ็บใจมากกว่านี้ซะอีก ไม่รู้ว่าเพราะอะไรตอนมองขึ้นไปบนเวทีแล้วเห็นรัม พี่เปรย แล้วก็อดีตเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆกอดคอกันถ่ายรูปคู่ถ้วยแล้วผมยังอารมณ์ไม่ขุ่น

แต่พอป้ายเงินรางวัลถูกยกขึ้นมาเท่านั้นแหละ

อื้อหือ ผมนี่แค้นจัดเลย เลขเจ็ดหลักบนนั้นสุมกองไฟบนดวงตาของผมจนลุกโชน นี่สินะที่เขาเรียกว่าอิจฉาตาร้อน

[ลำดับต่อไปขอเชิญทีม...]เจ๊พิธีกรประกาศเรียกทีมที่2ขึ้นไปรับเงิน พวกเราชาวที่3ก็ต้องลุกไปแสตนด์บายข้างเวทีแล้ว รอสักพักก็ได้ฤกษ์ขึ้นไป พี่ปกเป็นตัวแทนรับเหรียญ ส่วนตัวถือป้ายเงินพี่กิลล์เสนอหน้าออกมารับด้วยความไม่อยากยอมแพ้

[สำหรับการแข่งขันในครั้งนี้ ทีมที่ได้รางวัลชนะเลิศอันดับ1จะได้ไปแข่งชิงแชมป์เอเชียที่ประเทศเกาหลีได้...]ถ้าถามว่ามีสิ่งไหนที่ผมเสียดาย ก็คงเป็นตั๋วตัวแทนประเทศไทยนี่แหละ

“อยากให้พี่ปกไปแข่งจัง”ผมมองขึ้นไปบนเวทีตาละห้อย

“หือ?”

“พี่ปกเก่ง น่าเสียดายที่มาอยู่ทีมเรา ถ้าผมไม่ตื้อพี่มาป่านนี้พี่คงได้แจ้งเกิดในเวทีระดับเอเชียแล้ว”

“อย่าคิดมาก พี่ไม่ได้คาดหวังอะไรพวกนี้”

“แต่ผมคาดหวังนิ...”ผมก้มหน้าจ๋อย พี่ปกไม่รู้จะปลอบใจผมยังไงก็เลยใช้วิธีลูบหัวแทน

[ลำดับต่อไปจะประกาศผู้เล่น MVP ประจำทัวร์นาเม้นต์นี้ อย่างที่ทุกท่านทราบกันดีว่า MVP คือรางวัลที่มอบให้ผู้เล่นทรงคุณค่าฉะนั้นเจ้าของรางวัลนี้ไม่จำเป็นต้องอยู่ในทีมแชมป์ และผู้ที่ได้รับรางวัลนี้จะได้ไปแข่งทัวร์นาเมนต์ที่เกาหลีใต้ในฐานะผู้เล่นแบบเดี่ยวค่ะ!]

“หะ...มีรางวัลแบบนี้ด้วยรึ”ผมหันไปถามพี่ปกระหว่างบนหน้าจอฉายวีทีอาร์โปรโมทการ PVP(สู้ตัวต่อตัว) ของผู้เล่นประเภทเดี่ยว

“มีสิ ในประกาศรับสมัครเขาก็บอกอยู่ว่าทางเกาหลีเพิ่มประเภทเดี่ยวลงในโปรแกรมด้วย”

ปีที่แล้วไม่มีแบบนี้

[และผู้ที่ได้รับรางวัลนี้ไปคือ!!]

พี่ปก

พี่ปกเถอะเพี้ยง!

มีแค่ชื่อนี้ชื่อเดียวจริงๆที่แว๊บเข้ามาในหัวของผม

[ปกปราชญ์ค่ะ]

“พี่ปก!!! พี่ปก!!! พี่ปกกกกกกกกกกกก!!!!!!! เขาเรียกชื่อพี่ โฮรววว เมื่อกี้เขาเรียกชื่อพี่ใช่มั้ยToT”ไม่ได้สำออยนะแต่น้ำตามันไหลออกมาเอง ร้องไห้ดีใจประหนึ่งตัวเองชื่อปกปราชญ์

ในขณะที่ผมดีใจจนลืมทางกลับบ้านพี่ปกกลับหัวเราะในลำคอเบาๆ เอื้อมมือมาโยกหัวผมก่อนจะลุกไปทางเวทีด้วยกิริยาแสนสุขุมราวกับการได้รับตำแหน่งนี้มาไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ

และสิ่งที่ทำให้ผมดีใจเข้าไปอีกนั่นก็คือป้ายเงินรางวัลประจำตำแหน่ง MVP

“โฮรวววว พี่ปกรวยแล้วเลี้ยงดูน้องด้วยน้า~~~”ผมแทบจะลงไปดิ้นแท่ดๆบนพื้นถึงจะรู้ว่าบ้านพี่ปกรวยอยู่แล้วกะอิแค่เงินไม่กี่แสนแค่นี้ถือว่าจิ๊บจ๊อยแต่ผมก็อดดีใจไม่ได้

พี่ปกไม่ได้คิดผิดซะทีเดียวที่ปฏิเสธTHE RIPPER และเลือกผม

ไม่ดิ พี่เขาโคตรคิดถูกเลยที่เลือกผม เพราะว่าผมน่ารักและรักพี่เขามาก คิกคิก

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-08-2018 08:54:48

น้องมันน่าเอ็นดูจริงๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 11-08-2018 09:11:00

 :pig4: :pig4: :pig4:

นี่สินะ  ที่พี่รัมพูดเอาไว้ว่า  “มึงPVPชนะกูได้แต่เสือกเสียเซล์ฟคิดว่ากูเก่งกว่าเนี่ยนะ” แสดงว่าในประโยคนี้หมายถึงพี่ปกสินะ หุหุ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 11-08-2018 09:57:59

เด็กตินนี่มันดีดดิ้นจริงๆ 5555555555
เอ็นดูวววววว

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 11-08-2018 10:52:33

เอ็นดูน้องจัง น้องน่ารักจัง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 11-08-2018 11:59:21

พี่ปกเก่งมากเลย :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-08-2018 12:24:13

 o13

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 11-08-2018 12:45:51

พี่ปกน่ารักมาก ตลกตรงแซะน้องตินเรื่องตุ๊กตาวูดู

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-08-2018 20:04:38

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 11-08-2018 23:46:50

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ8- - - 11-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 12-08-2018 01:45:23

อื้อออ พี่ปกเป็นคนดีอะไรแบบนี้
กับคนอื่นอาจไม่มาก แต่กับตินคือยอมน่ะ
ขนาดน้องไม่สนใจยังทำใจทนไหว
แล้วดูปลอบน้องแหย่น้อง จนหายน่ะ น่ารัก

ดีที่ตินไม่นอยด์หนัก และต้องปล่อยบ้างแล้วนะ
ทำพี่ปกนอยด์ไปหลายวันแล้ว

ว้าววว เยี่ยมมากค่ะ ได้รางวัลด้วย ตามไปเที่ยวเกาหลี

ทุกคนทำดีนะ ขนาดมือใหม่ยังทำได้ขนาดนี้
มุ่งมั่นกันมาก และเริ่มต้นได้ดี

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ9- - - 16-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 16-08-2018 19:44:16

ตอนที่29

“ฉลองโว้ย!!”พี่อัพประกาศลั่นหลังจากพวกเราเดินออกมาที่ลานจอดรถ สมาชิคในทีมคนอื่นพยักหน้าเห็นด้วยในขณะที่พี่กิลล์ดูซึมๆไป สงสัยจะเจ็บใจที่พ่ายแพ้พี่ปกแบบยับเยิน โชคดีที่พี่ปกไม่ได้หยิบโล่MVPขึ้นมาเกทับไม่งั้นงานนี้มีวางมวยกันแน่

“ผมไปด้วย! ไปด้วยน้าพี่ปกน้า ผมเป็นน้องที่น่ารักของพี่ใช่ม้า พี่ได้ตังแล้วก็แบ่งมาเปย์ผมบ้างอะไรบ้าง”พูดมากแบบนี้คนเดียวนั่นแหละ พี่รักเจ้าเก่าเดินกอดคอมากับไอ้วูร์ฟ รายหลังนี่ออกแนวเกรงใจนิดๆเลยไม่กล้าออกปากเอง

“ได้สิ! บุฟเฟ่โรงแรมมั้ย”รายนี้ก็ป๋าจัด แทนที่จะเก็บเงินไว้เลี้ยงเมีย ดั๊นนน เอาเงินไปโปรยกับเพื่อนกับรุ่นน้องซะ

“เอา!!”เสียงประสานของทุกคนแม้กระทั่งพี่กิลล์ดังลั่นลานจอดรถ คนแถวนั้นถึงกับต้องหันมามองมาอิพวกนี้เกิดคึกอะไรขึ้นมา

และแล้วพวกเราก็สรุปกันได้ ไอ้หมาล่ามันขึ้นรถเฌอ พี่เจิญไปรถพี่อัพ ส่วนผมกับพี่รักไปรถพี่ปก

“ไอ้รัก”

“ครับ”คนที่นั่งตรงเบาะหลังชะโงกหน้ามาถามพี่ปกว่าเรียกทำไมหรือ

พี่ปกทำหน้าเป็นตูดใส่ก่อนเอ่ยถามว่า”มึงมานั่งรถกูทำไม”

“เอ๊า! ก็ผมสนิทกับคันนี้ที่สุดนี่ ไอ้ตินมันน้องผม พี่ก็พี่ผม ทำไม? นั่งไม่ได้เหรอ หวงรถหรือหวงแฟน หืม? อ๊ะ จะว่าไปทำไมแมทที่แข่งกับพวกพี่รัมถึงให้น้องลงล่ะหืม เป็นแฟนภาษาอะไรน้องบาดเจ็บแต่ไม่รู้เรื่องถ้าน้องเจ็บจงเล่นเกมไม่ได้อีกเลยจะทำยังไง!”เจื้อยแจ้วไปเรื่อย

“รัก นี่เกม ไม่ใช่เทนนิสฟุตบอลที่เจ็บขาเจ็บเข่าเรื้อรังจนต้องวางมือตลอดชีพ ที่สำคัญถ้ากูรู้กูไม่ปล่อยให้มันขึ้นเวทีหรอก มึงต้องดุมันไม่ใช่ดุกู”

“ผมดุน้องไปแล้วและตอนนี้กำลังจะดุแฟนน้องมันข้อหาไม่ดูแล!!”

พี่ปกทำหน้าแบบมึงฆ่ากูเลยเหอะ ถ้าต้องมานั่งฟังมึงบ่นตลอดทางล่ะก็กูขอสละรถแล้วหนีไปโบกแท็กซี่เอาดีกว่า

ผมหลุดขำดังพรืดคนที่นั่งข้างผมเลยเอื้อมมือมาผลักหัวแบบมันเขี้ยว พี่ปกทำตาดุๆใส่ผมอย่างคาดโทษ รู้เลยว่าพี่เขาโดนพี่รักดุไปเท่าไหร่ผมจะโดนเอาคิดเท่านั้น เห็นท่าไม่ดีผมควรจะหยุดพี่รักไว้แต่เพียงเท่านี้”พี่รักอย่าดุพี่ปกมันเลย ที่จริงต้องโทษพี่แม็คโน่น รายนั้นเข้ามาแกล้งผม ผมเลยเดินหนีจนสะดุดขาตัวเองล้ม –o-“

งานโยนขี้ที่แท้จริง

ถึงผมจะเซ่อเองแต่ต้องโบ้ยให้ไอ้พี่แม็คนั่นไปก่อน

“พี่แม็คอีกแล้วเหรอ!! รายนี้นี่ยังไงนะชอบหาเรื่องตั้งแต่ตอนรับน้องแล้ว”พี่รักขมวดคิ้วเป็นโบว์

“มึงอย่าไปสนแม่งเลย”พี่ปกกล่าวเสียงเรียบ แม้สีหน้าจะไม่พอใจอยู่มากแต่ก็แสดงความเป็นผู้ใหญ่ออกมา”แค้นกันไปแค้นกันมาไม่จบไม่สิ้น เสียเวลาเปล่า”

เอ๊ะ เหมือนประโยคหลังพี่ปกจะหันมาพูดกับผมแฮะ

“หงูวววว”พี่รักยู่ปากทำท่าไม่ยอมรับแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากเผาพี่แม็คลับหลังตลอดทางจนกระทั่งมาถึงโรงแรมที่มีร้านบุฟเฟ่ที่พวกเราต้องการ

แม้ว่าพวกเราชาววิศวะจะชื่นชอบการดื่มเหล้าเที่ยวผับเป็นพิเศษ แต่บุฟเฟ่โรงแรมหัวละเฉียดสองพันเป็นอะไรที่ปฏิเสธไม่ลงจริงๆพวกเราจึงเดินกอดคอหน้าแชล้มเข้ามาด้านใน เดินใจสั่นเข้ามาในร้านหรู พี่อัพกับพี่กิลล์ถึงกับเสียจริต โชคดีที่วันนี้ทุกคนแต่งหล่อมาออกกล้องอยู่แล้วเลยไม่มีใครหนีบแตะใส่เกงขาก๊วยเข้ามาในสถานที่หรูหรา

“มึ๊งงง กูไม่รู้จะแดกไรก่อนดี เชี่ยยย”และนี่คือฟีดแบคจากพี่อัพที่เคยกินแต่บุฟเฟ่อาหารญี่ปุ่นตอนมา4จ่าย3

“หงั่มๆ...”ผมจิ้มหอยนางลมเข้าปากเคี้ยวหงุบหงับ ถึงจะไม่แสดงออกแต่ในใจนี่ฟินมาก

“หย่อย”

“ชอบมั้ย”

“ชอบๆ ชอบทั้งร้านทั้งคนเลี้ยงเล้ย”

“น่ารักจังแฟนพี่”

“โอ๊ยยย เหม็นความรัก”พี่กิลล์แซะแต่ยิ่งแซะแปลว่าอิจฉา เมื่อพี่กิลล์อิจฉาพี่ปกก็ยิ่งขยี้

“เดี๋ยวคืนนี้ไปเล่นเกมที่ห้องพี่มั้ย เล่นด้วยกัน”พี่ปกเอ่ยชวน

“ไปๆ”รอช้าอยู่ใยล่ะ เมื่อหมดฤดูกาลแก้แค้นไปแล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาขลุกตัวอยู่กับพี่ปกที่รักแล้ว

“แล้วทีมนี้จะยุบตัวเลยหรือจะลงแข่งรายการถัดไปอะ”พี่รักที่นั่งอยู่ถัดไปถามขึ้น แม้เจ้าตัวจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับวงเลยแต่ก็เสือกตัวเข้ามาและอินกับทีมมากกว่าสมาชิคบางคนซะอีก

คราวนี้ทุกสายตาหันมามองผม

อ้าว สรุปผมต้องเป็นคนเลือกรึ? กัปตันทีมรึก็ไม่ใช่ โค้ชก็ไม่ได้เป็นละไหงทุกคนถึงโยนความรับผิดชอบมาที่ผมแบบนี้เล่า!”หง่า ทุกคนยังอยากเล่นเกมกับผมอยู่มั้ย...”

ตัวผมน่ะอยากนะ ถึงจะเริ่มปล่อยวางเรื่องของรัมไปได้แล้วแต่เกมคือชีวิตและจิตใจของผม การแข่งเกมมันสนุกมาก และเกมที่ได้เล่นพร้อมทุกคนก็สนุกที่สุด สนุกกว่าสมัยที่เล่นอยู่กับรัมอีก

ไอ้บ้านั่นมันบังคับผมครอสเดรส ผมเกลียดมาก ไม่มีความสุขเลย แต่ทุกคนที่นี่ไม่มีใครให้ผมทำแบบนั้น

ยะ...ยกเว้นพี่ปกที่แอบโหลดคลิปสมัยผมครอสเดรสในชาแนลเก็บไว้ในคอมนะ ผมบังเอิญเจอในไฟล์ลับของพี่เขาและเลือกที่จะเงียบไว้ กลัววันดีคืนดีพี่แกซื้อชุดมาให้ผมใส่ คิดดีไม่ได้เลย...เคยอ่านโดจินที่จับแฟนตัวเองใส่ชุดแปลกๆแล้วมีเซ็กส์ด้วยมั้ย

ความจริงพี่ปกไม่ได้หื่นหรอก ผมนี่แหละหื่น พี่เขาแค่โหลดภาพตอนผมแต่งหญิงเก็บไว้ยังไม่ทันพูดหรือทำอะไรสักแอะ ส่วนผมคิดไปไกลถึงโน่นละ เหอๆ T///T

“พี่เล่นได้เรื่อยๆนะ เล่นแล้วได้เงินสนุกดีพี่ชอบมาก”พี่เจิญกล่าว

“พี่ก็ชอบ ปกติก็เล่นเกมอยู่แล้วอันนี้เล่นละได้เงิน คุ้ม!!”พี่อัพกล่าว

“เราก็ชอบ เล่นเกมกับเพื่อนสนุกดี”เฌอกล่าว

“กูจะไม่เลิกจนกว่าจะชนะมึงได้!!”พี่กิลล์ทุบโต๊ะเสียงดัง พนักงานถึงกับเดินมาดูกกลัวมีเรื่องกัน พี่มันรีบหดหัวแทบไม่ทัน

“พี่เล่นกับติน”ส่วนนี่คือคำตอบของพี่ปก

ผมยกยิ้มอย่างปลาบปลื้ม เหตุผลในการเล่มเกมของทุกคนมันเรียบง่ายมากจริงๆ ชอบเล่นก็เลยเล่น พอเห็นมีรายการแข่งก็ลงสมัคร ชนะก็ได้เงินแพ้ก็ได้เพื่อนใหม่

“เห้ ไอ้หนูอย่าร้องไห้ พวกพี่ไม่ได้พูดอะไรซึ้ง”พี่กิลล์กล่าวขึ้นทำให้ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าน้ำตาไหลพรากอาบแก้มอยู่

ผมยกมือขึ้นเช็ดลวกก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้มเขินๆว่า”แหะๆ ผมก็ชอบเล่นเกม เกมที่เล่นกับทุกคนสนุกมาก! พวกเรามาเล่นกันอีกเรื่อยๆเถอะเนอะ!”

ที่จริงตอนที่เริ่มสร้างชาแนลกับรัมครั้งแรกก็เพราะแบบนี้ แคสต์เกมเพราะเราชอบเล่นเกม และเล่นแบบนี้มันมีรายได้จากค่าโฆษณามองยังไงก็คุ้ม! เพียงแต่หลังจากผ่านอะไรหลายๆอย่างเข้าทั้งผมทั้งรัมก็สนุกกับเกมน้อยลง ยึดติดกับเงินมากขึ้น เอ่อ คนที่ยึดติดกับเงินน่ะคงมีแค่ผมคนเดียว

ส่วนรัมน่ะ...รายนี้ยึดติดกับชัยชนะ

ขึ้นหลังเสือแล้วลงไม่ได้

 

“จริงสิ แล้วพี่ปกต้องเข้าไปซ้อมแข่งก่อนไปเกาหลีปะ”ตอนนี้ผมกับพี่ปกกลับมาที่ห้องแล้วครับ ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังนอนแผ่หลาพุงกางอยู่บนเตียงส่วนเจ้าของห้องกำลังนั่งจัดของอยู่ตรงตู้เสื้อผ้า

“คิดว่าไม่นะ พี่ลงแข่งแบบเดี่ยวไม่ต้องขึ้นกับใครอยู่แล้ว”

“เรื่องที่พี่ปกPVPชนะรัมอะจริงปะ”ผมจำได้ที่ระเบียงวันนี้ไอ้รัมมันพูดไว้ PVPคือการแข่งแบบตัวต่อตัว เป็นศัพท์ในเกมซึ่งผมค่อนข้างแปลกใจเพราะไอ้รัมมันถือเป็นมือหนึ่งของวงการมาหลายปี

“อืม บังเอิญเจอกันในห้องคอมภาคพี่มันเลยชวนพี่เล่นด้วยขำๆ พี่เสือกชนะ5ตารวดมันเลยชวนพี่เข้าทีมเนี่ย”

“และเขี่ยผมทิ้งสินะ...”ผมยู่ปากใส่

พี่ปกคงมีตาหลัง พี่เขาหันมามองผมแบบดุๆ”เห้ๆ ไหนบอกว่าจะปล่อยวางไง”

“ปล่อยวางเรื่องส่วนตัว แต่ตอนนี้ผมกับมันอยู่คนละทีมเรายังเป็นศัตรูกันอยู่จริงมั้ย”

“แถไปเรื่อย”พี่ปกหยิบหนังสติ๊กที่ตกอยู่แถวนั้นยิงมาทางผม ยิงโดนด้วย! อย่างเจ็บเลย ผมเดินน้ำตาเล็ดไปตีแขนพี่เขาแบบงอนๆ

“แกล้งน้องทำไม ว่าแต่ชวนตินมาค้างด้วยแต่ไม่สนใจตินเลยเนี่ยนะ ห้องอะจะจัดวันไหนก็ได้ปะ เอาไว้หวังหลังดิขึ้นเตียงไปเล่นกับผมก่อน T3T”ผมเรียกร้องสิทธิ์ในฐานะแฟนอย่างเต็มที่ ทว่าพี่ปกกลับถามเปลี่ยนเรื่อง

“ปิดเทอมนี้ตินกลับบ้านมั้ย บ้านตินอยู่ที่ไหนสะดวกให้พี่ไปด้วยรึป่าว พี่อยากคุยกับพ่อแม่เรา”

“พ่อแม่ไม่อยู่แล้ว ตอนนี้อยู่กับป้า”

ผมเคยพูดทีเล่นทีจริงเอาไว้จำได้มั้ยว่าผมไม่มีพ่อกับแม่ พวกท่านเสียเพราะอุบัติเหตตั้งแต่ผมยังเล็ก ป้าเป็นคนรับผมไปเลี้ยงแต่ป้าเองก็มีลูกตั้งสองคนแล้วเงินค่าขนมที่ตกมาถึงผมเลยน้อยนิด เรื่องนี้จะโทษป้าก็ไม่ได้เพราะป้ากับลุงรับราชการทั้งคู่เงินเดือนไม่ได้มากมายอะไร

“ที่พยามลงแข่งก็เพราะแบบนี้เหรอ”

“ผมอยากได้เงินรางวัล...”

“ติน...”

“พี่ปกไม่ต้องสงสารผมหรอก ผมไม่ได้เสียใจอะไรแล้ว ชีวิตตอนนี้ก็แฮปปี้ดี”

“พี่ขอโทษ พี่น่าจะชวนเรามาอยู่ด้วยเร็วกว่านี้ ไม่น่าปล่อยให้ลำบากหาเงินจ่ายค่าหอซะตั้งนาน”พี่ปกรวบผมเข้าไปกอดพร้อมลูบแผ่นหลังของผมเบาๆและโยกตัวไปมาเหมือนกำลังกล่อมเด็ก ผมก็เคลิ้มๆตามแต่มาสะดุดตรงคำว่าชวนมาอยู่ด้วย

“หือ ชวนผมอยู่ด้วยกันเหรอ”

“อืม ที่เก็บของอยู่นี่ก็เก็บที่ไว้ให้ติน ที่บอกว่าจะไปหาพ่อแม่เพราะจะขอลูกเขามาอยู่ด้วยเนี่ยแหละ”

โห ผมพูดไม่ออกเลย ความรู้สึกตอนนี้หลากหลายมากบอกไม่ถูก

ที่แน่ๆมีอยู่ความรู้สึกนึงนั่นก็คืออบอุ่น

ความอบอุ่นมันก่อร่างขึ้นในอกซ้าย ค่อยๆแผ่ขยายไปทั่วร่าง

ชีวิตของผมไม่ได้ลำบากยากเย็นนัก แต่อะไรหลายๆอย่างก็ต้องปากกัดตีนถีบด้วยตัวเองมาตลอด แต่ที่นี่ เวลานี้ มีผู้ชายคนนึงกำลังกอดผมเอาไว้ ภายใต้อ้อมแขนของเขาผมรู้สึกได้รับความรักอย่างล้นเปี่ยม

“นานเท่าไหร่แล้ว ฮึก...ที่ไม่โดนกอดแบบนี้”ตั้งแต่เสียพ่อกับแม่ไปก็ไม่มีใครถ่ายทอดความรักมาให้ผมแบบนี้เลย

“พี่ปกอ่ะ ฮือออ ทำผมร้องไห้”

“โอ๋ คนดีไม่ร้องนะ มาอยู่ด้วยกันกับพี่ อยู่ด้วยกัน”

“อ่า อื้มมมม”ย้ายเลย กลับไปเก็บของตั้งแต่วันนี้เลยก็ได้นะ”ไปเก็บของเลยมั้ย”

“ไม่ขอป้าก่อนจะดีหรือ”

“อืม ย้ายเลย จะย้าย จะอยู่กับพี่ปก”

“ฮะๆๆ ครับ วันนี้ไปขนแค่ของใช้ที่จำเป็นมาก่อนเนอะ เอาไว้เสาร์อาทิตย์ค่อยไปย้ายแบบจริงจังแล้วก็ทำเรื่องออก”



---------------------------------------------

เด็กใจง่ายเอ๊ยยยยยย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ9- - - 16-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-08-2018 19:54:38

 o13

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ9- - - 16-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 16-08-2018 20:00:00

พี่ปกคนดีของน้องงงงง :กอด1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ9- - - 16-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 16-08-2018 20:12:16

ตินตินน้ำตาแตกเลย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ9- - - 16-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 16-08-2018 20:27:19

 :impress3:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ9- - - 16-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-08-2018 20:47:30

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ9- - - 16-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 17-08-2018 10:17:57

 :pig4: :pig4: :pig4:

หวาย ๆ เด็กใจแตกหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามผู้ชาย  ไม่บอกญาติผู้ใหญ่

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ9- - - 16-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 17-08-2018 11:04:52

น้องงงงงง เดี๋ยวจะโดนจับตี 5555555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - CH2ุ9- - - 16-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 17-08-2018 12:31:51

5555 ใจง่ายแท้
ตินน่ารักเนาะ น้องก็เป็นเด็กสู้อยู่นะ
แล้วดูสิ แหย่พี่ แล้วก็อ้อนพี่
พี่ปกไม่หลงได้ไงล่ะ

ว้าววว ถ้าย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้ว
จะแหววกันขนาดไหนนะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 18-08-2018 08:11:32

ตอนจบ

“ไอ้ปก มึงอ่านเมลล์นัดยัง”เมลล์นัดอะไร จะพูดทั้งทีทำไมไม่พูดให้มันเคลียร์ๆ คิดว่าคีพคูลพูดน้อยแล้วจะเท่งั้นเหรอ

ผมเบ้ปากใส่อดีตกัปตันทีมคู่แค้นของตัวเองที่เดินเข้ามายังโต๊ะของพวกเรา เนื่องจากอาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์สอบปลายภาคผมกับพี่ปกเลยมานั่งอ่านหนังสือด้วยกันที่ห้องสมุด อ่านที่ห้องแล้วมันไม่มีสมาธิจริงๆไม่ผมเข้าไปน้วยพี่เขาพี่เขาก็เข้ามาน้วยผมสลับกันไปมาหนังสือหนังหาไม่ได้แตะ

“ยัง”พี่ปกก็พูดน้อยพอกัน เขาถามว่าอ่านรึยังก็ตอบแค่ยัง เออ ง่ายดี แทนที่จะถามว่ามีเรื่องอะไรหรือ

“อ่านซะ”แล้วทำไมมึงไม่บอกมาซะล่ะว่าในเมลล์มันเขียนไว้ว่าอะไร

เมลล์ที่ว่าคงเป็นเมลล์ของทีมงานที่รับผู้ชอบส่งพี่ปกกับTHE RIPPERไปแข่งระดับเอเชียที่เกาหลีใต้

“แลบลิ้นใส่กูทำไมไอ้เด็กเวร”ที่ด่ากูนี่มาเป็นชุดเชียวนะ

ไอ้รัมมันถอนหายใจเฮือกใหญ่ใส่ผมก่อนหันไปกล่าวกับพี่ปกว่า”มึงปรามแฟนมึงด้วย ทุกวันนี้มันยังสร้างแอคหลุมมาสแปมเฟสกูไม่เลิก กูบล็อกจนไม่รู้จะบล็อกยังไง วอนตีนชิบหาย”

“พูดกับน้องแบบนี้สมควรโดนสแปม!!”ผมเถียงเสียงแข็ง!

“ติน... พี่บอกให้ลดละเลิกไม่ใช่เหรอ เราสัญญากันไว้ว่ายังไง”พี่ปกหันมาถามเสียงเข้ม

“ก็ไอ้รัมมัน...”

“ตินตอนกลายร่างเป็นเงาแค้นไม่น่ารัก พี่ไม่ชอบ”

“แหงะ พี่ปกอย่าเกลียดตินน้า”ผมใจเสียรีบปราดเข้าไปกอดแขนพี่เขาอย่างออดอ้อนทว่าพี่ปกกลับเล่นตัว ปกติเวลาผมเข้ามากอดแบบนี้พี่เขาจะกอดตอบหรือไม่ก็ลูบคลำแต่นี่ไม่เลย นั่งอ่านหนังสือต่อไปเงียบๆ ผมหน้าเสียส่วนไอ้รัมหัวเราะหึหึอย่างชอบใจ

ก็มันเลวงี้จะไม่ให้ผมเกลียดได้ไงอะ

“พี่ปกหง่า จุ๊บกัน จุ๊บ”

“นี่ห้องสมุด”

“งั้นกลับห้องไปจุ๊บกันน้า”พี่เขย่าแขนร่างสูงไปมาเพื่อเรียกร้องความสนใจ หวังว่าพี่ปกจะใจอ่อน และมันก็ได้ผล พี่เขาหันหน้ามาทางผมสีหน้าบ่งชัดว่าเริ่มใจอ่อนแล้ว ก่อนพี่เขาจะเอื้อมมือมารั้งท้ายทอยของผมและ..จุ๊บ

พี่ปกจูบจริงไม่พูดมาก งับๆปากผมนิดหน่อยพอกรุบกริบแล้วผละออก

ผมยิ้มหน้าบาน พี่ปกไม่โกรธน้องแล้ว น้องจะซบพี่เท่าไหร่ก็ได้

แต่ความสุขของผมคงไปกระตุ้นต่อมริษยาของผู้คนมากมายในห้องสมุดของคณะวิศวะ

“เชี่ย! พี่มึงพาน้องไปสวีทไกลๆสายตาพวกผมเลย”รุ่นพี่ปี2คนหนึ่งที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักหันมากล่าว

“จริง ไอ้ห่าคาตากูเลย ทำอะไรเกรงใจรุ่นพี่บ้างเชี่ยปก”รุ่นพี่ปี4คนหนึ่งกล่าวเสริม

แล้วหลังจากนั้นบรรดาพี่น้องผองเพื่อนทั้งหลายก็พากันรุมประณามพี่ปก แน่นอนว่าเจ้าตัวไม่สะทกสะท้าน ยังสามารถอ่านหนังสือไปพลางเอื้อมมือมาโอบไหล่ผมไปพลางได้อีกด้วย

ถึงแม้ว่าผมกับพี่เขาจะคบกันมาได้สักพักและคนในภาคก็รู้กันดีแต่เอฟซีของผมก็ยังไม่หายไป ยังคงเป็นตินตินคนน่ารักในใจของเหล่าเกมเมอร์แห่งภาควิชาคอมพิวเตอร์เช่นเคย ด้านไอ้รัมก็ยังคงเป็นมหาเทพไอดอล เรื่องเลวๆที่มันไล่ผมออกยังคงถูกเก็บไว้เป็นความลับ ส่วนพี่ปกหลังจากได้รับรางวัลผู้เล่นเดี่ยวยอดเยี่ยมและกำลังจะเป็นตัวแทนประเทศไทยไปแข่งก็ได้รับความหมั่นไส้มากมายมาจากพี่น้องร่วมภาค



-----------------------------

หลังจากนี้จะมีตอนแถมอีกประมาณ4-5ตอนนะคะ ให้ทายว่าเป็นตอนของใครกับใคร 555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 18-08-2018 08:51:46

ขอของรัมหนึ่งตอนน้าาา

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 18-08-2018 10:34:09

จบงี้เลยหรอออออ งื้อออ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 18-08-2018 11:06:12

ฮะ จบแล้วเหรอ  :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 18-08-2018 11:09:15

 :a5:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 18-08-2018 12:15:21

ฮะ!!!!! ..........  จบแบบนี้จริงอะ??  :mew5:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 18-08-2018 12:50:47

 :pig4: :pig4: :pig4:

เอิ่มมมมมม  เด๋วนะ   จบแล้ว?   

ห้วนมากมายยยยย 

เหมือนละครกำลังฉายอยู่แล้วถูกคำสั่งฟ้าผ่าสั่งเลิกฉายตัดจบซะดื้อ ๆ งั้นแหละ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 25-08-2018 01:40:45

จบได้ค้างคาเบาๆ ค่ะ
5555 ในเลข 5 มีน้ำตารออยู่

ตินตินเป็นคนตลกและน่ารักมาก
แล้วปกก็ทุ่มเทกับน้องมาก
ไม่รักจริงทำไม่ได้นะนั่น

ความตินตินที่ยังไม่ชอบรัม ก็เหมือนเด็กน้อย

แล้วนั่นอะไรคะ ไปอวดอะไรเค้าที่ห้องสมุดล่ะ
คนเค้าไปอ่านหนังสือกันนะ ไม่ได้ไปดูคู่น้วย

ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราว ความรั่วของตินติน
และความเปิดตัวของพี่ปก

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 25-08-2018 23:23:00

เหม็นความรักว่ะ 5555 อ๊ายยยจบแล้ววว สนุกกมากกกกกกก แม้จะยังไม่อยากให้จบก็เถอะ ไม่ใช่เพราะไรนะ แต่เพราะมันสนุกมากอะดิ เลยอยากอ่านต่อ 55555 ชอบมากอ่านรวดเดียวจบ นั่งขำ อมยิ้มกับความรั่วของตินติน ผีบ้าติงต๊องมาก 5555 แม้ความเป็นอยู่จะค่อยข้างลำบากแต่ตินตินก็ทำชีวิตเหมือนท้องฟ้าโปร่งไม่อืมครึม ความคิดความอ่านน่ารัก แม้กระทั่งตอนหัวร้อนนี้ยังนั่งขำ อาฆาตแค้นมาก ดูละตลก 5555 พวกแม๊ค รัมด้วยนะ กัดกัน จนจบเรื่อง ละคิดว่าคงดีด้วยไม่ได้แน่ๆ ขำมากตอนที่ตินตินบอกให้พี่ปกปล่อยวาง แล้วพี่ปกบอกมีหน้ามาพูดแบบนี้ได้หรอ กับคนที่เปิดประเด็นแค้นมาทั้งเรื่อง 55555 ชอบพี่ปกสมกับพี่ปกของน้องงงงงงงงงงจริงๆ 55 //ในความบ้าบอของตินตินมันมีความคิดดี คิดเป็น คิดเข้าใจอะไรหลายเรื่องเลยนะ อย่างตอนที่แพ้ ก่อนหน้านี้ตินตินก็มีความมั่นหน้ามาก แต่เอาจริงหลังจบเกมส์ นางก็คิดได้และเข้าใจนะว่าตัวเองเป็นไง ยอมรับความจริง ชอบอ่ะ // รอตอนพิเศษของใครเอ่ย ไอ้พี่แม็คกับไอ้พี่รัมม่ะ สองคนนี้คิดไรอยู่ ถึงได้วอแวตินตินขนาดนั่น รออ่านน้า 5555 โอ๊ยยยสนุกเว้ย อ่านจบอารมณ์ไม่จบ ชอบความตอแหลตินติน ตลกนางจริง 5555 ขอบคุณนะคะ นิยายสนุกมาก รอตามผลงานอื่นค่ะ  :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 26-08-2018 00:29:32

รู้สึกยังไม่หายแค้นรัมเลยอ่ะ แบบว่าเจ้าคิดเจ้าแค้นมากไปหน่อย อิอิอิ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 26-08-2018 21:08:18

นี่มันตอนจบอะไรก๊านนนนนนนนนนนนน
 :a5:
 o22

55555
เอ็นดูนว้องงงงงงงง
นว้องน่ารัก
ชอบความน้วยกันของคู่รักคู่นี้
ลำไยปนเอ็นดู
อิจฉาน้องตินมากจ้ะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 27-08-2018 00:26:05

เป็นการจบที่แบบ  :serius2: หะะะะะ?? อะไรนะ?????  :z6:มากมากมาก 555555555555 จบได้ด้วยความงงของเรา รัมเอยแม็คเอย คือยังไงดีกับตอนพูดดูถูกเหยียดเรื่องเพศที่สามนี่เราค่อนข้างหัวร้อนอ่ะแบบพวกนี้ควรได้รับบทเรียนบ้าง รัมนี่เรายังอยากตบกระทืบจนนาทีสุดท้ายของเรื่อง แม็คนี่น่าถีบเลย ส่วนปกตินนั้นปล่อยให้น้วยกันต่อไป แต่ที่เราโดนตกคือนุ้งเฌอออออออ เอ็นดูมากมีความแมนในความตะมุตะมิ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนาจาาาา

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - END - - - 18-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 27-08-2018 07:30:47

  :a5: จบแล้วหรอ สนุกดีค่ะ  :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ1 - - - 29-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 29-08-2018 18:31:14

รัมกับรักของเขา

สวัสดีทุกคน! ผมรักเอง เป็นพี่เทคที่น่ารักของน้องติน เป็นอดีตเดือนภาคสุดหล่อที่สาวๆต่างหลงรัก เป็นหนุ่มเฟรนส์ลี่ที่มีเพื่อนผู้ชายมากมาย แต่ถึงผมจะมีคนรักเยอะแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนเกลียด ผมมีศัตรูคู่แค้นอยู่หนึ่งหน่อนั่นก็คือไอ้โจอี้

ไอ้เลวโจอี้มันแย่งสมุดล่าลายเซ็นของน้องเทคผมไป ด้วยความเป็นพี่ที่ดีผมเลยไปทวงคืนให้

ผลน่ะเหรอ...

แทนที่จะได้สมุดดันได้ตีนกลับมาแทน เจ็บสัด พวกแม่งไม่มียั้งมือไว้ไมตรีกูเล้ย

เรื่องนี้จะต้องถึงหูพี่ปก!

ผมรีบเอาเรื่องที่ตัวเองโดนกระทืบไปฟ้องพี่เขาทันทีแน่นอนว่าระดับพี่ปกลงมือเองเรื่องนี้ย่อมถูกสะสางโดยง่าย พวกโจอี้ถูกบี้ยังกับมดปลวก ผมได้สมุดคืนให้น้องและคิดว่าเรื่องมันจะจบด้วยดีแต่เปล่าเลย...

ไอ้พี่แม็คมันยกเรื่องที่พี่ปกไปตีพวกโจอี้แย่งสมุดมาให้ติน กล่าวหาว่าพี่ปกอยากทำตัวเป็นฮีโร่และสั่งให้พี่มันวิ่งรอบสนามจนขาลาก ผมน้ำตาแทบร่วงแต่ไอ้ตินนี่ร้องหนักกว่าเยอะ ทำน้องผมร้องแบบนี้ได้ไงผมไม่ยอม ฉะนั้นในสมุดบัญชีหนังหมาของผมจึงมีรายชื่อ2บุคคลที่ไม่ชอบขี้หน้าอยู่ หนึ่งคือไอ้โจอี้ สองคือไอ้พี่แม็ค

ผมคิดว่าเรื่องจะจบเท่านั้นตามประสาคนโลกสวยแต่ก็คิดผิดอีก! พี่แม็คมันทำน้องบาดเจ็บจนทีมแพ้!

เลวมาก!!

พี่แม็คมันต้องกลัวพี่ปกพาทีมชนะเพื่อนมันแน่ๆเพราะตลอด4ปีที่ผ่านมาไอ้พี่แม็คเป็นลิ่วล้อที่พักดีของพี่รัมมาตลอด

สมองของผมประมวลผลได้อย่างรวดเร็ว พี่แม็ค=ลูกน้องพี่รัม พี่แม็คทำน้องเจ็บ=พี่รัมเป็นคนสั่ง

ชัดเลย สองคนนี้เคยเป็นเพื่อนร่วมทีมกันแต่มีปัญหาจนน้องโดนไล่ออก ผมก็ไม่รู้รายละเอียดหรอกอาศัยแอบฟังน้องมันบ่นตอนเข้าค่ายโน่น และแล้วบัญชีหนังหมาของผมก็มีรายชื่อของบุคคลที่สามแอดเพิ่มเข้ามา

ไอ้พี่รัม!

“มึงเห็นในทวิตปะ ช่วงนี้เชี่ยปกแม่งมา”นี่มันเสียงของพี่แม็ค!

ผมที่กำลังจะเดินลัดผ่านหลังตึกไปยังโรงอาหารคณะเบรกเอี๊ยดแทบไม่ทันเพราะได้ยินเสียงแสลงหูดังแว่วมาจากมุมตึก ตรงมุมนั้นเป็นมุมแอบสูบบุหรี่ของพวกพี่ปี4 ไม่ใช่รัมกับแม็คแต่มีเพื่อนพวกมันหน้าเดิมๆยืนอัดมะเร็งอยู่ด้วย ดี ปอดเน่าตายกันซะให้หมด!

ผมไม่อยากแอบฟังพวกมันคุยกันเท่าไหร่หรอกแต่เมื่อกี้มีชื่อพี่ปกอยู่ในบทสนาผมจึงจำใจอยู่ฟังเผื่อไอ้แม็คมันคิดจะรังแกน้องผมอีก

“แล้วไม”ไอ้พี่รัมดูรำคาญเพื่อนตัวเองหน่อยๆ มันหันไปถามด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ทว่าพี่แม็คไม่สังเกตเห็นเพราะเอาจริงๆสีหน้ามันเปลี่ยนน้อยมาก ถ้าไม่ใช่คนช่างสังเกตแบบผมคงจับจุดต่างแทบไม่ออก

“เชี่ยแม่งหยามมึงที่เป็นรุ่นพี่อยู่ชัดๆ ไปจัดให้มันรู้สำนึกกันหน่อยมั้ย”พี่แม็คกล่าวอย่างหัวร้อน

ผมจ้องหน้าคนพูดตาแทบถลน พี่มันกล้าเอ่ยประโยคนี้ออกมาได้ยังไงพี่ปกไปหยามอะไรพี่รัมมันตรงไหน!

นาทีนี้คนที่หัวร้อนที่สุดคือผมแล้วละ

“เห้!!”คนจริงเขาไม่คิดอะไรนานหรอก ผมโผล่หัวออกมาจากที่ซ่อนด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ให้รู้กันไปเลยว่าที่พูดเมื่อกี้อ่ะผมได้ยินนะ!

“ไอ้รัก?”พี่คนนึงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่เงียบๆทักผมแบบงุนงงแต่พอพี่แกเห็นบรรยากาศคุกรุ่นรอบตัวผมแล้วเลยรีบเงียบปากไป ผิดกับไอ้พี่แม็คที่เลิกคิ้วขึ้นอย่างพร้อมมีเรื่อง

“น้องรักของไอ้ปกมันนี่”คำว่ารักในที่นี้คือชื่อของผมหรือคำกิริยาแสดงความรู้สึก? เอาเถอะ จะอย่างไหนก็หมายถึงผมทั้งนั้นแหละ

หึ! เพราะผมคือน้องรักของพี่ปกไงล่ะ

ผมยกมือขึ้นกอดอก กวาดสายตาพิจารณาหนังหนาของไอ้พี่แม็คตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะแค่นเสียงหัวเราะพลางเอ่ยแบบเหยียดๆว่า”พวกหน้าตาไม่ดีฝีมือพื้นๆ นิสัยไม่ดี ขี้อิจฉา รังแกเด็กไม่มีทางสู้ ขี้โกง หน้าตัวเมีย เล่นหมาหมู่---“

“ไอ้สัส! จะเอายังไงก็ว่ามา! กูไม่ได้ใจเย็นขนาดฟังมึงด่าจนจบประโยค”ผมโดนกระชากคอเสื้อพรึ่บ ใบหน้าของไอ้เลวแม็คอยู่ใกล้แค่คืบ ลมหายใจของมันเป่ารดใบหน้าจนผมรู้สึกขยะแขยง

“ด่าอะไร ผมแค่จะเรียกพี่แต่จำชื่อพี่ไม่ได้เลยบรรยายลักษณะนิสัยของพี่จนกว่าพี่จะหันมา”ผมลอยหน้าลอยตาตอบ

“เด็กนี่ไม่กลัวตายเลยว่ะ”ใครก็ไม่รู้ในที่นั้นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหน่ายใจ

ผมไม่กลัวหรอกถ้าทุกคนจะมารุมตื้บผมอ่ะ ถ้ากลัวคงไม่ฝ่าดงตีนเข้าไปทวงสมุดจากพวกโจอี้หรอก!

ผมสะบัดมือที่กอบกุมอยู่ออก จังหวะที่พี่มันกำลังจะประเคนหมัดใส่ผมก็รีบถอยหลบไปตั้งหลัก

“แม็ค”และคนที่ยืนเงียบมานานก็เอ่ยขัดขึ้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย

เหมือนเป็นวาจาสิทธิ์เพราะด้วยคำพูดเพียงคำเดียวไอ้พี่แม็คก็ชะงึกกึก

“ไอ้รัม! มึงห้ามกูทำไม ไม่เห็นเหรอว่าไอ้รักมันเข้ามาอ้อนขอตีนเอง เรื่องนี้ต่อให้เป็นมึงห้ามกูก็ไม่ยอมหรอกนะ!!”พี่แม็คดูหัวร้อนมาก มันพยามเสียงแข็งใส่พี่รัมแต่ผมสัมผัสได้ด้วยใจว่าพี่มันกำลังกลัวอยู่ ถ้าพี่รัมมันบอกให้หยุดจริงๆผมเชื่อว่าพี่แม็คที่กำลังโกรธจะเป็นจะตายตอนนี้ต้องยอมลงให้แน่

แต่พี่รัมมันจะช่วยผมเพื่อ? พวกเดียวกันทั้งนั้น เรื่องที่ต้องเดาคำตอบคือพี่มันจะร่วมกระทืบผมด้วยรึเปล่า

แต่ผมคิดผิดไปนิด พี่มันมองข้ามหัวผมเหมือนไม่เห็นอยู่ในสายตา คือทำยังกับผมเป็นแค่แมงหวี่ที่บินผ่านมาส่งเสียงหึ่งๆให้รำคาญนิดหน่อยแต่แค่ปัดๆไปก็ไล่ได้แล้วไรงี้ -_-

“กูจะไปแดกข้าว”

“อะ...”พี่แม็คอ้าปากพะงาบๆ

ไม่ใช่แค่พี่แม็คที่อึ้ง ผมเองก็อึ้งเช่นกัน คือคนกำลังจะวิวาทเสือกชวนไปกินข้าวเที่ยง

อย่างงี้ก็ได้เหรอ

แต่พี่รัมมันไม่สนใจใครทั้งนั้น เจ้าตัวแค่ขยี้บุหรี่จนดับและเดินล้วงกระเป๋าออกไปโดยไม่รอใคร ความจริงประโยค’กูจะไปแดกข้าว’เมื่อครู่อาจจะไม่ได้ชวนใคร แค่บอกว่ากูจะไปแล้วนะพวกมึงเชิญตามสบาย แต่เพราะเจอประโยคนี้เข้าไปอารมณ์แค้นของผมและอารมณ์โกรธของพี่แม็คก็ดับวูบ

โป๊กกก

เชี่ย! พี่แม็คมันเขกหัวผม

“ทีหลังอย่าปากมากใส่กูอีกไม่งั้นมึงโดนดีอีกคนแน่”

“ผมก็ปากมากของผมแบบนี้”ผมยังเสร่อไปเถียงเขาอีก แน่นอนเพราะผมคือยอดนักพูดมากอันดับของคณะไงล่ะ!

ไอ้พี่แม็คมันทำหน้าแบบตกลงมึงอยากมีเรื่องให้ได้ใช่มั้ยแต่เพื่อนคนอื่นพากันเดินตามพี่รัมไปหมดแล้ว ทีนี้เหลือแค่มันกับผมตัวๆมันเลยไม่กร่างมาก พี่มันทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการผลักไหล่ผมจนเซแทบล้มและกล่าวตบท้ายว่า”ไอ้โง่รักเอ๊ย”

ตอนนี้ทุกคนออกไปหมดแล้ว เหลือแค่ผมกับกลิ่นบุหรี่จางๆเท่านั้น ผมก็โง่อย่างที่พี่แม็คมันบอก ยืนเด๋อดมกลิ่นบุหรี่ให้เป็นมะเร็งเล่นเพื่ออะไรเดินเลี่ยงไปที่อื่นสิวะครับ คิดได้ดังนั้นผมก็เดินออกมาด้านหน้าตึก หยิบมือถือขึ้นมากดแชทไปหาพี่ปกเรื่องที่พี่แม็คมันไม่พอใจ

พี่ปกยังไม่อ่านผมจึงได้แต่พิมพ์รายละเอียดทิ้งไว้กลัวพี่แม็คมันจะไปดักตีพี่ปกจริงๆหรือจะลามปามไปทำอะไรน้องตินที่น่ารักของผม

“ละจะไปไหนต่อดีล่ะทีนี้...”เมื่อกี้ผมกำลังจะไปโรงอาหารแต่บังเอิญเจอพวกรัมซะก่อน และตอนนี้พวกรัมคงอยู่ที่โรงอาหาร”หึ! ก้ไปโรงอาหารเหมือนเดิมนั่นแหละจะกลัวอะไร ก็แค่มีพวกรัมนั่งกินข้าวอยู่ แค่นี้จิ๊บๆ ถ้าอยากมีเรื่องกลางโรงอาหารก็มาเลยไม่กลัวหรอกทีนี้สังคมจะได้รุมประณามพวกมัน สถานะไอดอลของชาววิศวะคอมจะต้องสั่นคลอน ฮ่ะๆๆๆๆ”

นอกจากจะพูดมากแล้วผมยังสามารถพูดกับตัวเองได้เป็นวรคคเป็นเวรอีกด้วย

อย่างที่ทราบกันดีว่าพี่รัมมันได้เป็นแชมป์การแข่งมาหลายรายการ ได้เป็นตัวแทนไปแข่งระดับเอเชียก็เยอะ ทำให้ชื่อเสียงของพี่มันดังกระฉ่อนพวกเราชาววิศวะคอมพ์เทิดทูนบูชาพี่มันในฐานะไอดอล นี่คือเหตุผลที่พี่แม็คมันคอยตามเลียแข้งเลียขา

ครั้งหนึ่งผมเองก็เคยปลื้มพี่รัมมันนะ

แต่พอมันกับพี่แม็ครุมรังแกตินตินของผมผมก็ต่างสว่าง

เป็นรุ่นน้องพี่รัมมันมาตั้ง2ปีผมก็พอรู้มาบ้างว่ามันมีนิสัยหยาบคาย แต่ไม่คิดว่าจะหยาบช้าทำกับน้องที่ช่วยสร้างทีมมาด้วยกันแบบนี้ T^T

“อ๊ะ...พวกโจอี้ นี่มันวันซวยอะไรของกูวะเนี่ย -_-“ผมกำลังจะเดินไปโรงอาหารตามปกติ แต่ด้วยความไม่เข็ดผมเลยเดินผ่านทางหลังตึกทางเดียวกับที่ป๊ะกับพวกพี่รัมเมื่อกี้ แต่คราวนี้ก๊วนใหม่ที่มายืนสูบบุหรี่เปลี่ยนเป็นพวกโจอี้โจทก์เก่าอีกกรุ๊ปของผมเอง

พวกมันมองมาที่ผมพร้อมขมวดคิ้วเซ็งๆ”ทีหลังคิดแค่ในใจก็พอไม่ต้องเสือกพูดออกมา สงบปากสงบคำซะบ้างแล้วมึงจะน่ารักกว่านี้”

“ถ้ามึงไม่ชอบหาเรื่องชาวบ้านเขาไปทั่วมึงก็จะเป็นตัวเหี้ยที่น่ารักเช่นกัน”

ชิ้ง~

ผมกับมันประสานสายตากันตรงกลางเหมือนมีสายฟ้าแล่นผ่านดังเปรี๊ยะๆ แต่ไอ้โจอี้ไม่กล้าทำอะไรผมเนื่องจากเข็ดหลาบกับพี่ปกมาก ถ้ามันมารุมผมอีกผมต้องคาบข่าวไปฟ้องพี่ปกและพวกมันจะโดนตีคืนเป็นสองเท่า

“ไอ้ขี้ฟ้องอย่างมึงอย่ามาทำเป็นเชิดหน้าใส่กู คิดว่ากูกลัวพี่มึงนักเหรอ”

“กูไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น กูแค่จะเดินไปโรงอาหาร”

“เออ ก็ไปวะสิ มายืนรอฤกษ์อะไรแถวนี้”

“กูกำลังถ่วงเวลาอยู่เพราะโจทก์อีกกรุ๊ปของกูกำลังรับประทานอาหารกันอยู่ที่นั่น”

ไอ้โจอี้แอนด์เดอะแกงค์ทำหน้าอึ้ง”มึงเป็นเด็กเกเรตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมมีอริเยอะแยะ แค่พวกกูนี่ไม่พออีกเหรอ”

“ยุ่งเรื่องของกูน่า...”ผมโบกมือปัดๆไปแกล้งทำเป็นรำคาญ ไอ้โจอี้นี่คุยด้วยง่ายหน่อยเพราะเรียนปีเดียวกันเจอหน้ากันทุกวันจนเบื่อจะเขม่นใส่กันไปแล้ว ผิดกับไอ้พี่แม็คที่ผมยังทำใจยอมความไม่ได้

“มึงรีบไสหัวไปได้ละ เห็นหน้ามึงแล้วกูดูดบุหรี่ไม่ลง”

“บุหรี่มันไม่ดีต่อสุขภาพ! กูกำลังช่วยมึงทางอ้อมอยู่นะ สำนึกแล้วก็ขอบคุณมาซะ ฮ่ะๆๆ”

“ไอ้ห่าเมากัญชามาเหรอ มีอะไรน่าขำ ไสหัวไปเร็วๆได้แล้ว”ไอ้โจอี้ทำหน้าเหม็นเบื่อเชื่อว่าถ้าผมยังยืนจ้ออยู่ตรงนี้ต่อมันจะเป็นฝ่ายเดินหนีไปแทน

ไม้ตายก้นหีบของผมคือการฝอยไม่หยุด ลองทำแบบนี้ใส่ต่อให้เก่งมาจากไหนก็ต้องยกธงขาวยอมแพ้เนื่องจากรำคาญ

“โอ๊ะ คราวหน้าเปลี่ยนไปใช้วิธีนี้ดีมั้ยนะ”ถ้าเจอพวกรัมอีกก็ไม่ต้องเดินถกแขนเสื้อเข้าไปเตรียมมีเรื่องแล้ว แค่พูดเป็นต่อยหอยใส่จนลิงหลับก็ถือเป็นการแก้แค้นอย่างหนึ่ง”เอาให้รำคาญจนร้องขอชีวิตไปเลย ฮ่ะๆๆๆ”

“รึว่ามึงเมากัญชามาจริงๆ”

ผมไม่สนใจโจอี้อีกต่อไป ถึงมันจะอยากคุยกับผมต่อผมก็ไม่คุยกับผมแล้ว เก็บน้ำลายไว้เล่นกับพวกพี่รัมสนุกกว่าเยอะ



-------------------------

พี่รักเป็นคนน่าสงสาร 5555555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ1 - - - 29-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 29-08-2018 18:31:33

รัมกับรักของเขา2

“ไอ้รักเย็นนี้มึงจะไปไหนป่าววะ กูว่าจะไปดูการ์ดจอใหม่ที่XXหน่อย”ไอ้มิวสิคเพื่อนผมมันเอ่ยชวนทันทีที่อาจารย์เลิกคลาส ผมเหลือบมองเวลาเล็กน้อยก่อนพยักหน้าตกลง ไอ้เพื่อนผมคนนี้เป็นคอเกมตัวยงหลังจากทีมของพี่รัม กับพี่ปกได้เป็นตัวแทนไปแข่งระดับเอเชียมันก็เกิดความฮึกเหิมอย่างมาก

ครับ...ไอ้เพื่อนบ้าคนนี้มันอยากตั้งทีมแข่งบ้าง

ช่างไม่เจียมกะลาหัว

“เออ มึงได้ไปถามพี่ปกให้กูยังว่ามีเค็ดลับยังไงให้ความเร็วมือเพิ่มเยอะๆ กูว่านิ้วกูมันช้าไปหน่อยว่ะ”

“เอิ่ม...”ผมไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไงดีเพราะผมไปถามพี่ปกให้มันแล้วและคำตอบที่ได้คือการตีหน้ามึนและถามกลับว่าความเร็วมือมันมีเคล็ดลับในการเพิ่มด้วยหรือ ผมสามารถแปลได้ทันทีว่าพี่เขาต้องใช้ความอดทนและฝึกซ้อมอย่างหนัก ซึ่งความพยามแบบนี้ไม่มีในตัวไอ้มิวสิคสักแอะ

“พี่เขาไม่ยอมบอกเหรอวะ เออๆไม่เป็นไรกูเข้าใจ เพราะตอนนี้ในคณะมีทีมตั้งใหม่เยอะมากพี่เขาคงรำคาญ”

ครับ...ไอ้บ้าแบบมิวสิคไม่ได้มีคนเดียว ตอนนี้ภาควิชาคอมพิวเตอร์ของผมกลายเป็นดงนักกีฬาE-sportไปเรียบร้อย

กระแสของพี่รัมกับพี่ปกฟีเวอร์แรงมาก สาวๆจากต่างคณะแห่มาด้อมๆมองๆที่ใต้ถุนตึกกันเพียบ

“อ๊ะ เชี่ย! ไอ้ดีลมันแชทมาบอกว่าพี่รัมกำลังเล่นเกมอยู่ที่ห้องคอมชั้น3ว่ะ มึงง ไปกันนะ ไปกัน”แล้วการ์ดจอที่มึงจะซื้อล่ะ

ผมตีหน้าเพลียใส่เพื่อนก่อนถามว่า”พี่มันก็แข่งชนะแบบนี้ทุกปีตั้งแต่ปี1ยันปี4 ไม่เห็นมึงจะติ่งแตกขนาดนี้”

“ก็ตอนนั้นทั้งภาคมีแค่พี่เขาคนเดียวไง แต่ตอนนี้เรามีน้องติน มีพี่ปก ไอ้วูร์ฟก็เปิดชาแนลอีก เซเลปคอเกมกระจุกตัวอยู่ใกล้จนเดินกระทบไหล่ได้แบบนี้ไม่ให้ต่อมติ่งพวกกูแตกได้ไง”ไอ้มิวมันใช้คำว่า’พวก’เพราะพวกดีลตอนนี้เดินมารวมกลุ่มกับเราแล้ว

ผมไม่ชอบใจเท่าไหร่ จะชื่นชมพี่ปกกับน้องตินของผมอันนี้ผมดีใจ แต่ขอร้องอย่ามาเทิดทูนไอ้พี่รัมให้ผมได้ยิน

เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“ปะๆ”แม่งไม่ดูสีหน้าผมสักนิด ทำหน้าปราบปลื้มเสร็จก็จูงแขนผมเดินขึ้นตึกเลย

“มึงอย่าทำหน้าเป็นตูดแบบนั้นดิวะ กูรู้ว่ามึงก็ติ่งพี่รัมมันเหมือนกัน ตอนปี1ที่เขาให้ล่าลายเซ็นต์รุ่นพี่กูจำได้ว่ามึงไปขอพี่มันคนแรก ขนาดตอนโดนแกล้งให้เต้นโง่ๆมึงยังเต้นไปยิ้มหน้าบานไป”

“อย่าพูด!!”ถ้ามึงสาธยายต่อกูโกรธจริงๆด้วย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมจะตบหน้าเรียกสติตัวเองในตอนนั้นว่ามึงห้ามชอบคนนิสัยไม่ดีแบบนี้เด็ดขาด!

ไอ้มิวสิคทำหน้าไม่เข้าใจ มันไม่รู้ว่าช่วงครึ่งปีที่ผ่านมาผมรับรู้เรื่องราวอะไรมาบ้างถ้ามันรู้มันจะต้องผันตัวมาเป็นแอนตี้แฟนทีม THE RIPPER เหมือนผมแน่นวล หึ แฉซะเลยดีมั้ย เอาให้ฐานแฟนคลับแพ้พี่ปกไปซะ...ก็ไม่ได้อีก ขืนทำงั้นไอ้พี่แม็คแม่งก็เขม่นใส่พี่ปกอีก

“โว๊ะ”ผมคับแค้นใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงเดินตามตูดเพื่อนมายังห้องคอมส่วนตัวของภาควิชา ภายในห้องนี้มีแต่เด็กภาคผมที่เข้ามาได้ฉะนั้นเอฟซีสาวๆหมดสิทธิ์อยู่แค่ตรงตีนบันได

“งานชุมนุมพวกแว่นเนิรืดรึไง”ผมบ่นใส่พวกแว่นภายในห้อง ร้อยละเก้าสิบของคนในห้องนี้ใส่แว่นและเป็นเนิร์ดนั่นทำให้ทุกคนหันมามองแรงใส่ผมแต่กลับไม่มีใครต่อว่าหรือแซวผมกลับ

ทำไมมันเงียบๆวะ”ผมกระซิบถามไอ้มิวสิค ทั้งๆที่ในห้องมีคนอยู่ตั้งเยอะแยะแต่แค่เสียงหายใจยังไม่มี

“พี่รัมเขากำชับว่าห้ามรบกวนตอนเล่นเกมเด็ดขาด มึงก็ช่วยพูดน้อยลงหน่อยละกันจะได้อยู่สูดอากาศในห้องเดียวกับพี่เขานานๆ”มิวสิคกล่าว

“อยากอยู่ตายล่ะ”ผมส่ายหน้าไปมาก่อนสายตาจะไปสะดุดเข้ากับคนที่นั่งอยู่ตรงมุมห้อง

ร่างสูงเจ้าของใบหน้าโดดเด่น ความหล่อของพี่แกทะลุทะลวงมาถึงหน้าประตู นัยน์ตาสีดำขลับฉายแววจริงจังขณะนิ้วมือรัวแป้นคีย์บอร์ดอย่างเอาเป็นเอาตาย

เขามักเป็นแบบนี้เสมอเวลาเล่นเกม

ปกติจะทำหน้าเป็นตูดเหมือนมีใครเดินเหยียบหางทั้งวันแต่พอได้ทำอะไรเกี่ยวกับเกมปุ๊ป แม้หน้าตาจะเรียบเฉยเหมือนเดิมแต่แววตาจะมีประกายบางอย่าง คงเรียกว่าความมุ่งมั่นหรือไม่ก็passionล่ะนะ

และนี่คือเหตุผลที่ผมเคยหลงเป็นแฟนคลับของเขา

ผมไม่ได้รู้จักพี่รัมในฐานะเกมเมอร์อันดับหนึ่งของประเทศ ผมเห็นเขาครั้งแรกในฐานะรุ่นพี่ในภาควิชา ตอนรับน้องพี่มันไม่ได้อยู่ทีมว๊ากแต่รุ่นน้องหรือแม้แต่เพื่อนจะยำเกรงพี่มันเป็นพิเศษทั้งๆที่ไม่ต้องขยับหรือพูดอะไรทั้งนั้น ออร่าจ่าฝูงแรงก็งี้

เท่จัง นั่นคือความคิดของผมในตอนนั้น

และวันนึงผมได้เห็นพี่เขาเล่นเกมอยู่ในตึกคณะ ขนาดเล่นในน็ตบุคที่เสป็คไม่สูงนักแต่กลับPVPชนะคู่แข่งได้คนแล้วคนเล่า เล่นราวกับไม่รู้จักความพ่ายแพ้ และเล่นอยู่อย่างนั้นแบบไม่รู้จักเบื่อ ผมหลับไปสามตื่นแล้วพี่มันก็ยังเล่นอยู่ด้วยแววตาแบบเดิม

โคตรเท่ นั่นคือความคิดของผมในเวลาต่อมา

ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน

หึ! เกลียดๆๆๆๆ

“ทำไมถึงมาฝึกที่นี่ล่ะ”ผมหันไปถามเพื่อนขณะได้ที่นั่งอีกฟากหนึ่งของห้องซึ่งไกลพี่รัมที่สุด

บริเวณรอบรัศมีของพี่รัมมีพวกเนิร์ดจับจองคอมทุกเครื่องจนเต็มแล้ว อ้อ แต่คอมตัวที่อยู่ติดพี่รัมทั้งสี่ทิศถูกเว้นว่างไว้ด้วยความเกรงใจอย่างสูงของเหล่าเนิร์ด

“เห็นว่าคอมของพี่เขาส่งซ่อมอยู่ช่วงเมื่อวานกับวันนี้เลยมาเล่นแก้ขัดที่นี่”ไอ้มิวแฟนพันธุ์แท้ตอบ

“อ้อ แปลว่าไม่มีที่อื่นให้ไปแล้วสินะ”ผมกระตุกยิ้มร้ายแน่นอนว่าเพื่อนผมไม่รู้เรื่อง มันพยักหน้าบอกว่าใช่

“พี่มันต้องฝึกเตรียมไปแข่งที่เกาหลีไงมึง เนี่ยก็ใกล้แล้วต้องเอาจริงหน่อย”

เยี่ยม! ยิ่งจะเป็นต้องฝึกเท่าไหร่การขัดขวางของผมยิ่งมีผลกระทบเท่านั้น

ใช่! ผมจะไปแก้แค้นพี่มันที่มารังแกน้องผมเดี๋ยวนี้แหละ ไม่รอช้าผมรีบลุกจากเก้าอี้ทันที ไอ้มิวเหวอจะตะโกนร้องเรียกแต่พอโดนพวกเนิร์ดมองแรงใส่มันก็หัวหด ผมจึงสามารถเดินอาดๆมายังคอมของพี่รัมที่ตั้งเป็นเอกเทศอยู่มุมห้องได้

“สวัสดีพี่รัม!”

คนถูกทักปรายตามองนิสสสนึง แต่ผมชินชากับการถูกเมินแล้วจึงไม่สะทกสะท้านใดๆ

ผมลากเก้าอี้จากคอมตัวข้างๆที่เหล่าเนิร์ดเว้นว่างไว้มานั่งข้างพี่รัมในระยะโคตรประชิดและเริ่มจ้อ

“พี่มาซ้อมเหรอ เป็นไงบ้าง ทีมตัวจริงที่จะลงที่เกาหลีนี่คือชุดเดียวกับที่แข่งกับพวกพี่ปกวันนั้นเลยป่ะ ผมได้ไปดูที่ขอบสนามด้วยนะพี่เห็นผมมั้ย อ๊ะ แต่ผมชูป้ายไฟเชียร์พี่ปกอยู่ต่อให้พี่เห็นก็คงแกล้งทำเป็นไม่เห็นสินะ เสียใจมั้ยที่ผมไม่ได้เชียร์ ขอโทษน้า พอดีน้องเทคผมอยู่ทีมนั้นไง เนี่ย ถ้าพี่ไม่ไล่น้องผมออกผมคงเชียร์THE RIPPERของพี่สุดใจขาดดิ้นไปแล้ว”

“...”ยังเงียบอยู่ แต่มีการขมวดคิ้วนิดนึง

รำคาญแล้วสินะ

ดี! รำคาญให้มากกว่านี้อีก รำคาญจนไม่มีสมาธิฝึกซ้อม ตอนลงแข่งจะได้เล่นไม่เต็มที่เหมือนที่ทำกะน้องผมไว้

“พี่รัมมม ไปเกาหลีวันไหนนะ ผมฝากพรีออเดอร์ได้ปะ”

“ฝากไอ้ปกมันสิ”

ตอบแล้ว! แปลว่ากำลังจะหมดความอดทน

“เอ๋ ก็พี่ปกต้องหิ้วของมาให้พวกพี่อัพเยอะแล้วผมไม่อยากรบกวนอะ พี่บินสายการบินอะไรกันนะค่าโหลดกระเป๋าเพิ่มมันแพงมั้ย แต่อย่างพี่รัมคงไม่มีใครฝากหิ้วของหรอกเนอะ”

“...”กริบ

“เนอะๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “

“...”ยังกริบอยู่แต่แอบกัดฟันแน่น

เหล่าเนิร์ดในห้องขณะนี้โงหัวจากคอมมองมาที่พวกเราสองคนด้วยสีหน้าหวาดเสียว พวกมันคงคิดว่าผมจะโดนถีบปลิวเมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับเวลา แน่นอนว่าพวกมันได้ยินบทสนทนาของเราทั้งหมดเพราะห้องมันเงียบมาก

“นะพี่รัมนะ ผมอยากได้รองเท้ายี่ห้อXX อ้อ แต่ผมยังไม่มีตังสักแดงเลยแฮะๆแปะไว้ก่อนได้ปะ”

“ไอ้รัก”น้ำเสียงทุ้มต่ำพยามกดเสียงให้ดูน่ากลัวที่สุดหวังว่าจะทำให้ผมกลัวและเลิกตอแย แต่พี่คิดผิดแล้วครับผมมาที่นี่เพื่อทำให้พี่รำคาญจนไม่สามารถฝึกซ้อมได้อีก

“ครับพี่รัม?”เจอกูตีหน้าซื่อถามกลับไปเป็นไง เงิบเลยเด้

“มึงต้องการอะไร”

“อยากคุยกับพี่อะ เนี่ยพี่ไม่รู้อะไรผมเป็นแฟนคลับพี่มาตั้งแต่ผมอยู่ปีหนึ่งละนะ”ผมยืดหลังตรงขณะแสดงตัวว่าเป็นเอฟซี”ตอนเราคุยกันครั้งแรกผมดีใจมากเลยนะ ตอนล่าลายเซ็นต์ไงพี่จำได้มั้น พี่ไล่ผมไปขอเบอร์ยามแต่ผมไม่ไปผมบอกว่ามันเสียมารยาทกับพี่ยามสุดท้ายพี่เลยแกล้งให้ผมเต้นจนหมดแรง”

มัน่าดีใจตรงไหน สีหน้าของพี่รัมสื่อออกมาแบบนั้น

“ผมน่ะนะ แอบดูพี่เล่นเกมใต้ตึกคณะทุกวันเลย ไม่รู้ช่วงนั้นพี่รอใครอยู่รึป่าวถึงเอาโน้ตบุคมาเล่นแทนที่จะกลับบ้านไปเล่น แต่หลังจากนั้นไม่นานพี่ก็ไม่มาเล่นอีกเลย ผมไม่รู้ว่าพี่หายไปไหนสุดท้ายเลยไปกดติดตตามชาแนลของพี่และ...ผมก็ปันใจให้น้องตินไปเรียบร้อย เด็กอะไรน่าร๊ากกกกก พี่จำชุดครอสเดรสที่แต่งเป็นพยาบาลได้ปะ น้องแม่งงง โอ๊ยยย พอเจอน้องตินปุ๊ปผมก็ลืมพี่ไปเลย ฮ่ะๆๆๆๆ”

“...”

“ทำไมถึงไล่น้องออกมา ตอนที่พี่ปิดชาแนล ตอนที่ประกาศว่าน้องออกจากทีม ผมในฐานะแฟนคลับและก็รุ่นน้องรู้สึกตกใจมาเลยนะ ที่พี่ไล่ตินออกน่ะ...”

“หยุดพูด”

อ้อ พี่มันไม่เคยให้สัมภาษณ์ว่าตัวเองไล่ตินออกสินะ ทุกคนเข้าใจว่าน้องขอออกเองเพราะอยากโฟกัสกับการเรียน

พวกเนิร์ดในห้องหูผึ่งกันใหญ่ หึหึหึ

ผมกระหยิ่มยิ้ม หมายมั่นปั้นมือว่าวันนี้แหละต้องทำให้ชื่อเสียงของผู้ชายคนนี้ล่มสลายให้จงได้

“น้องตินเสียใจมากนะที่ถูกพี่ไล่ออกมา น้องยังอยากเล่นเกมอีกแต่พี่กลับใจดำ...”

“ไอ้รัก คนอย่างมึงนี่มัน...”

“ผมทำไ--- อะ...”

นี่มันอะไร

จูบเหรอ

ใช่จูบรึป่าว

กิริยาที่คนสองคนประกบปากกันแถมมีคนใดคนหนึ่งสอดลิ้นเข้ามาในปากของอีกคน

มันคือจูบ

พี่รัมมัน...ปิดปากผมด้วยการจูบ

“พูดมากดีนัก”พี่มันผละริมฝีปากออกไปแล้วแต่ใบหน้ายังลอยอยู่ในระยะประชิด ภายในห้องที่เดิมทีเงียบเป้นป่าช้าบัดนี้ยังเงียบลงได้อีก แม้แต่เสียงลมหายใจยังไม่ได้ยิน คาดว่าคงมีเนิร์ดบางคนช็อคตายน้ำลายฟูมปากไปแล้ว

ไม่ดิ

ผมก็แค่หูอื้อจนไม่ได้ยินอะไรเพราะนาทีนี้ในห้องแม่งโกลาหลยิ่งกว่าระเบิดลง

“อะ...ไอ้พี่รัม”สติผมยังหลุดลอยอยู่

“ครับ?น้องรัก”

พี่แม่งกวนตีนพูดทวนประโยคก่อนหน้านี้ที่ผมกวนตีนแม่งไป

“เมื่อกี้มันจูบแรกผมนะโว้ยยยย พี่ทำอย่างงี้ได้ยังไง!!”ผมลุกขึ้นตบโต๊ะเสียงดัง เหล่าเนิร์ดจอมเซนซิทีฟในห้องสะดุ้งกันตัวโยน ผิดกับผู้ชายตรงหน้าผมที่ยังตีหน้านิ่งทำเป็นทองไม่รู้ร้อน

และในที่สุดพี่มันก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นครั้งแรกในรอบวันด้วยการเติมรอยยิ้มลงบนใบหน้าหล่อๆ ใช่ พี่แม่งยิ้ม ยิ้มแบบยิ้มร้ายกาจ ยิ้มชั่วใส่ผมที่โกรธจนควันออกหูไม่พอยังมีหน้าตอบกลับอีกว่า

“บังเอิญจริง จูบแรกของกูเหมือนกัน”

ไอ้เหี้ย! หล่อซะเปล่าเสือกไม่เคยมีแฟน

“นิสัยแบบพี่ไม่มีใครเอาสินะ!! สมน้ำหน้า แต่งงานกับการ์ดจอไปเถอะ!!”

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ1 - - - 29-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 29-08-2018 18:33:28

รัมกับรักของเขา3

“พี่ปก!!ผมถูกรังแก!!”

“กระจอก”

“เชี่ย พี่ช่วยฟังหน่อยเหอะว่าใครรังแกผมยังไง”ใครสั่งใครสอนให้ตอบน้องรักว่ากระจอกหน้าตาเฉยแบบนี้วะครับ”เมื่อกี้ผมเจอพี่รัมในห้องคอมผมเลยให้ไปวอแวมันให้มันสมาธิแตกซ่านแก้แค้นที่มันทำไว้กับน้อง แล้วพี่รู้มั้ยว่ามันจัดการกับผมยังไง จูบ!! โอ๊ย พูดแล้วจะร้องไห้จูบแรกของผมอ่ะ ฮือออ พี่ต้องไปจัดการให้ผมนะ!”

“จัดการยังไง ให้กูจูบพี่มันกลับบงี้ ยี๊ ไปจูบกันเองเหอะ”

“พี่ปก!!”ผมน้ำตานองท่วมใจ พยามเขย่าไหล่ของรุ่นพี่ที่สนิทตรงหน้าทว่าพี่มันกลับปัดมือผมออกและหันไปไถจอมือถือของตัวเองต่อเงียบๆ ผมกำลังจะตัดใจลุกกับไปเก็บของที่ห้องคอมละเมื่อกี้วิ่งหน้าตาตื่นออกมารองเท้ายังใส่สลับข้างเลยส่วนข้าวของก็กองอยู่ในนั้น

“พี่รัมมันไม่ได้ทำอะไร แค่เห็นเลวตอนที่ไล่ตินออกจากทีมซึ่งมันดีสำหรับตินเพราะตินได้มาเจอกู”มั่นหน้ามากจ้า เอาอะไรมาวัดว่าการเจอกับตัวเองเป็นเรื่องราวดีๆในชีวิตน้อง”ส่วนเรื่องที่น้องเจ็บ เรื่องที่กูโดนสั่งวิ่งไอ้แม็คมันจัดการเองหมด”

“อยากเอาหน้างี้เหรอ ประจบพี่รัมสินะ”ผมวิเคราะห์ด้วยความอึ้ง

พี่ปกพยักหน้าแทนคำตอบ

วินาทีนั้นใจดวงน้อยของผมสั่นคลอนราวกับจะแตกสลาย ถ้าเรื่องมันเป็นแบบที่พี่ปกพูดจริงก็แปลว่า...

กูโดนจูบฟรี =[]=

 

ผมบอกลาพี่ปกก่อนเดินหน้าสั่นกลับขึ้นมาบนห้องคอม ทันทีที่เห็นว่าผมเดินเข้ามาเหล่าเนิร์ดก็พากันจ้องมองด้วยสายตาเคลือบแคลง เดาว่าหลายคนในที่นี้น่าจะเคืองที่ผมจูบกับไอดอลสุดหล่อที่รักของพวกมันแต่ผมไม่มีแรงเหลือพอจะแก้ต่างใดๆให้ตัวเองอีกแล้ว

“มิวสิค...”ผมเรียกเพื่อนเสียงระโหย ไอ้เพื่อนตัวดีรีบเลื่อนเก้าอี้ให้ผมนั่งแต่สายตาที่มันมองผมยังคงมีความแปลกใจระคนสงสัยแฝงมาด้วย นั่งเติมพลังชีวิตอยู่นานผมก็ตัดสินใจขั้นเด็ดขาด

เมื่อกี้พี่ปกแค่วิเคราะห์ไปตามเนื้อผ้ายังไม่มีหลักฐานว่าพี่รัมเป็นคนสั่งพี่แม็คจริงหรือไม่เพราะฉะนั้นผมต้องการคำยืนยันเป็นครั้งสุดท้ายจากปากของเจ้าตัว ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดเดินมานั่งข้างพี่รัมอีกครั้ง พ่อคุณท่านเหลือบมองผมด้วยหางตาทว่าไม่ได้พูดทักหรือแกล้งแซวอะไรนับว่าดีกับใจผมมาก

ผมสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนเอ่ยอย่างกล้าๆกลัวๆว่า”พี่รัมครับ...”

“ยังไม่เข็ด?”

โว้ยยยยยยยยยย พี่สวนฉับมาแบบนี้น้องก็ไปไม่เป็นเลยดิ

“เข็ดแล้ว”ผมตอบเสียงอ่อยรู้สึกสงบปากสงบคำลงมากกว่าเดิมร้อยเท่า

พี่มันไม่ได้พูดอะไรต่อผมเลยอ้อมแอ้มถามว่า”พี่ได้สั่งพี่แม็คทำอะไรไม่ดีรึป่าว”

“มันเลวโดยสันดานของมันเอง”เสียงทุ้มตอบกลับโดยไม่หันมามองผมขณะพูดสายตาของพี่มันยังคงโฟกัสอยู่กับเกม

“อ้อ เหรอ...”ผมควรเชื่อแล้วจบเรื่องแต่โดยดีสินะ โอเค เมื่อเทียบกับการตอแยต่อแล้วเสี่ยงโดนจูบผมขอเลือกทางสงบศึกแต่เพียงเท่านี้ดีกว่า

“เอ๊ะ ทำไมพี่เล่นนักบวชอ่ะ ไม่เคยเห็นพี่เล่นตัวละครสายฮีลเลยแฮะ”ผมอดทักไม่ได้เพราะบนหน้าจอของพี่เห็นปรากฎการลงดันเจี้ยนแบบปาร์ตี้5คนซึ่งปกติในปาร์ตี้ลักษณะนี้พี่รัมจะเล่นเป็นตัวดาเมจระยะใกล้

“นักบวชเป็นตำแหน่งสำคัญ ต้องมีตัวสำรองเผื่อฉุกเฉิน”

“อ้อ เพราะไล่ตินออกเลยลำบากเลยสินะ ฮ่ะๆ สมน้ำหน้า”

“-_-“พี่รัมทำหน้าแบบมึงยังไม่เข็ดใช่มั้ยผมจึงได้สติและรีบรูดซิบปากนั่งเรียบร้อยดังเดิม

“เห แต่พี่เล่นสายซัพพอร์ตเก่งอย่างไม่น่าเชื่อเลยแฮะ”ขอโทษ ผมคือไอ้รักคนที่โดนด่าว่าผีเจาะปากมาพูดนับหมื่นครั้งแต่ไม่รู้จักหลาบจำ ผมอดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมาอย่างประหลาดใจเพราะเท่าที่นั่งอยู่ร่วม5นาทีบทบาทในฐานะนักบวชของพี่รัมมันโดดเด่นมาก เล่นดีจนไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือคนที่เล่นแต่สายโจมตีมาตลอด

“ทำได้ไงอ่ะ อ๊ะ หรือว่าแอบเล่นคนเดียวมานานแล้วแต่ไม่เล่นออกสื่อ เก็บไว้เป็นไม้ตายลับเหรอครับ”

“กูเพิ่งลองเล่น”

“โหยยยย จริงดิ บ้าน่า โม้แล้วมั้งพี่ดูไม่เหมือนคนที่เพิ่งลองเล่นเลยอ่ะ”

“มันไม่ได้ยากขนาดนั้น”

“อ่ะๆ ยอมก็ได้ เห็นว่าพี่ใช้เวลาเล่นเกมเยอะกว่าเวลาเรียนหรอกนะ ฮ่ะๆ ว่าแต่พี่เล่นเกมหนักเบอร์นี้ทำไมยังได้เกรดดีอีกวะ ข่าวลือที่ว่าเกรดรวมพี่ตอนนี้ได้รองเกีรยตินิยมนี่จริงป่ะ ถ้าจริงนี่ผมต้องโง่ขนาดไหนอ่ะเกมก็ไม่เล่น เกรดยังไม่ถึงสาม พี่ปกอีกคนรายนี้ถึงจะเพิ่งมาจริงจังกับเกมก็เหอะแต่พี่ท่านเล่นกวาดเอเข้ากระเป๋าตุนไว้เยอะขนาดนั้นยังไงก็ไม่หลุดเกียรตินิยมแน่อ่ะ เอะ หรือว่าคนเก่งเกมต้องฉลาดไรงี้ไม่งั้นเล่นไม่ได้”

“มึงนี่มัน...”

“หือ ผมทำไมเหร— ฮะ”

เสียงของผมถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ ความช็อคครั้งนี้มีไม่น้อยกว่าครั้งที่แล้วเลย

การโดนผู้ชายคนเดิมจูบติดๆกันสองครั้งไม่ใช่เรื่องตลก

“น่ารำคาญ”ทันทีริมฝีปากของพวกเราผละจากกันพี่มันก็เลื่อนหน้ามากระซิบข้างหูผมด้วยน้ำเสียงรำคาญจริงๆ ส่วนผมถูกดาเมจหนักขนาดช็อคเป็นหินแช่แข็งไปเรียบร้อย  แค่กะพริบตายังทำไม่ได้นับประสาอะไรกับถอยหนีหรือลุกขึ้นไปด่า

“ต้องโดนแบบนี้ถึงจะเงียบเหรอวะ”

“ปกติพี่มึงจูบทุกคนที่พูดมากเหรอวะ”สติของผมกลับมาแล้วแต่ใจยังไม่หยุดเต้นแรง ผมทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่ยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองอึ้งๆ

“ไม่มีใครพูดมากเท่ามึง”

“เชี่ยยย ย ย ย”เป็นเชี่ยที่แผ่วเบาที่สุดเท่าที่เคยพูดมา

ใจจริงผมอยากจะยกตีนถีบพี่มันให้ตกเก้าอี้แต่ใจไม่กล้าพอผมเลยทำได้เพียงใช้เท้าผลักเก้าอี้มันให้หมุน เก้าอี้คอมของพี่มันหมุนไปตามแรงของผมส่วนตัวคนนั่งนั้นแสดงออกด้วยสีหน้าเบื่อสุดขีด

“(_- (-_-) -_)”

“ผมน่ะไม่ซีเรียสเรื่องจูบหรอกนะเพราะผมเป็นผู้ชายใจกว้างและมีความอเมริกันสไตล์แต่พี่มึงคิดหน้าคิดหลังหน่อยในห้องนี้มีแค่พวกเราเหรอก็ไม่ใช่ป่ะ เกิดมีคนถ่ายรูปเอาไปลงเน็ตจะทำยังไง ผมต้องเป็นคู่จิ้นให้พี่เหรอ การตลาดแบบนี้ไม่ตลกนะ! ที่สำคัญที่สุดของที่สุดพี่มึงไม่มีวิธีปิดปากที่ดีกว่านี้แล้วเหรอวะครับ!”

“ขนาดใช้วิธีนี้มึงยังไม่หยุดพล่าม”

“อะ...”ผมเม้มปากตัวเองจนเป็นเส้นตรง พยามท่องอย่างเอาเป็นเอาตายในใจว่าห้ามเผลอพูดอะไรอีกเด็ดขาด

“ดีมาก นั่งนิ่งๆอยู่ตรงนี้เข้าใจ๊”

“ครับ ว่าแต่พี่จะให้นั่งอยู่ตรงนี้ทำไมวะ ไล่ไปไม่ง่ายกว่าเหรอ อ๊ะ เพื่อนผมไลน์มาชวนไปกินข้าวพอดี ที่จริงมันคงไม่หิวหรอกแค่ไม่อยากให้ผมโดนรังแกไปมากกว่านี้ ถ้างั้นผมขอตัว—“

“นั่งลง”

“ครับ?”

“นั่งซะ”ทำไมต้องทำเสียงเข้มหน้าดุแบบนี้ด้วยหืมคนดี

“ครับ...”ผมยอมนั่งลงแต่โดยดี ส่งสายตาเป็นสัญญาณบอกเพื่อนว่าให้ไปก่อนได้เลยแต่พวกแม่งไม่เข้าใจผมเลยจิ้มไลน์บอกพวกมันไปแต่พวกแม่งเสือกโง่มีมือถืออยู่ในมือดันไม่หยิบขึ้นมาเช็คเอาแต่กวักมือเรียกอยู่นั่นมึงไม่เห็นเหรอว่าพ่อกูคุมอยู่

ไป!ก่อน!เลย!

ผมพยามพูดโดยไม่ออกเสียง แน่นอนว่าเหล่าเพื่อนรักที่ใช้ชีวิตร่วมกันมานานไม่เข้าใจแม้แต่น้อย

ผมเปลี่ยนมาสะบัดมือไล่พวกมันยิกๆ ชิ่วๆ! แต่ไอ้มิวสิคยังไม่เก็ทมันคงคิดว่าผมยังอยากตื๊อพี่รัมต่อในฐานะแฟนคลับฮาร์ดคอมันเลยพยามกวักมือเรียกผมสุดชีวิต

โว้ยยย เข้าใจยากจริงโว้ยย ผมชูมือถือขึ้นมาโบกไปมากว่ามันจะฉลาดหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาเช็คข้อความร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างผมก็หันมากล่าวเสียงเรียบว่า”ขนาดหุบปากอยู่มึงยังน่ารำคาญได้อีก?”

ขอโทษกัฟ

ผมกลับมานั่งเรียบร้อยเหมือนเดิม พวกมิวสิคเห็นข้อความว่าผมโดนลงโทษให้นั่งอยู่เฉยๆจนกว่าพี่มันจะดีใจก็พากันหัวเราะลั่นห้องคอม การทรมาณที่โหดเหี้ยมที่สุดสำหรับผมคือการบังคับให้อยู่นิ่งๆไม่พูดไม่กระดิกข้อนี้เพื่อนผมรู้ดีพวกมันเลยหัวเราะกันใหญ่เบอร์นี้ แต่สะใจดังไปหน่อยเลยโดนพี่รัมตวัดสายตาดุใส่เลยเป็นไงล่ะพวกมึงเข้าใจความรู้สึกกูรึยัง

ผมแลบลิ้นใส่พวกมัน พวกมันก็แลบลิ้นกลับ

ไปสักทีเหอะ พ่อกูควันเริ่มออกหูแล้วมึง

นี่ก็เป็นเวลาสองทุ่มกว่าแล้ว มันนานมากเกินไป ขนาดเหล่าเนิร์ดที่ตามมาสูดหายใจร่วมห้องกับพี่รัมยังยกธงขาวและกลับบ้านกันไปหมด ส่วนผมที่ถูกเพื่อนลากมาโดยบังเอิญแต่เสร่อหาเหาใส่หัวกลับยังต้องนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อต่อไป

ภายในห้องคอมจุคนได้ร่วมร้อยมีเพียงผมกับพี่มันที่นั่งเล่นเกมอยู่ข้างๆ

ไม่ได้พูดอะไรมาตั้งนาน รู้สึกเหมือนจะขาดใจตาย

“หิว...”ผมงุบงิบบ่นกับตัวเอง ปกติผมกินข้าวเย็นตอนทุ่มนึงไง นี่ก็เลยเวลามามากแล้ว

“พี่รัม ปล่อยผมไปกินข้าวเหอะ แค่ลงไปซื้ออะไรเซเว่นแล้วกลับขึ้นมาก็ได้ สัญญาว่าจะไม่หนีกลับบ้าน”

กูก็ยังไม่ได้กินข้าว”

“พี่ก็ไปกินซะสิ”

“พูดใหม่”

“หือ?”

“พูดใหม่จนกว่าจะถูกใจกู เก่งนักไม่ใช่เหรอไอ้เรื่องพูดอ่ะ”พี่มันปรายตามองผมขณะที่มือยังไม่วางจากเกม

ผมใช้เวลาประมวลผลอยู่เกือบสิบวิกว่าจะเข้าใจสิ่งที่พี่มันต้องการจะสื่อ ไอ้ห่า กลัวดอกพิกุลร่วงเหรอหรืออมมะนาวไว้ในปากทำไมพูดน้อยจัง คืองี้ ไอ้พี่รัมมันอยากให้ผมขออนุญาตไปกินข้าวกับพี่มันดีๆ ถ้าผมขอได้ถูกใจมันจะยอมปล่อยผมไป

“พี่รัมสุดหล่อครับบบ ปล่อยน้องรักไปกินข้าวเถอะนะได้โปรด น้องหิวจะแย่แล้ว”

“ไม่ใช่แบบนี้ -_-“

“อ้าว เอ่อ งั้นพี่รัมคนดีที่หนึ่งเทพไม่มีใครเกินครับบบผมหิว—“

“ไม่ใช่แบบนี้!”

“พี่รัมอยากกินอะไรมั้ยเดี๋ยวผมซื้อขึ้นมาฝาก”

“...”ยังไม่ใช่อีกเรอะ วุ๊ย เรื่องมากจริง ใครจะไปเดาใจคุณพี่ออกวะ

“พี่ก็หิวอยู่เหมือนกันหรอกผมรู้นะ ลีลาอยู่นั่นแหละลงไปกินพร้อมผมนี่แหละ มาๆๆ ปิดคอมๆ”

“เออ”

“ฮะ”

“กูพูดว่าเออ”ผมค่อนข้างตกใจกับคำยืนยันจากปากของพี่มัน ไม่ใช่แค่พูดอย่างเดียวพี่มันปิดคอมแล้วก็เก็บกระเป๋าตามที่ผมชวนจริงๆ

ตกลงคือ...รอให้ผมชวนไปกินด้วย?

“มึงจะแดกไร”

“พี่เลี้ยงป่ะ”

“ชักลามปาม”

“ได้เงินรางวัลมาตั้งเยอะแยะอย่าขี้งกไปหน่อยเลยน่า น้า ผมอยากชาบูหน้ามอร้านนั้นอ่ะจำได้ป่ะ”ผมเอาตัวเข้าไปกระแซะไหล่กว้างทว่าพี่มันกลับทำท่ารังเกียจแถมยังถอนหนี

“กูไม่ใช่พี่เทคมึง”

“แต่ผมคือน้องรักของรุ่นพี่ทุกคนเพราะว่าผมชื่อรักไงล่ะ ฮ่ะๆๆๆ”พี่รัมแม่งไม่มีอารมณ์ร่วมกับมุกหรือเปลือกหอยของผมสักแอะ จะหัวเราะแห้งตามมารยาทบ้างก็ไม่ได้ ผมกัดฟันอย่างเจ็บใจหันมาเก็บของของตัวเองบ้างและเดินนำพี่มันออกจากห้อง ผมยืนรออยู่สักพักแต่ไม่เห็นพี่มันเดินออกมาสักทีเลยชะโงกดูปรากฏว่าผมต้องตกตลึงอีกครั้ง

พี่รัมคนนั้นกำลังเดินปิดแอร์และเก็บแก้วน้ำที่พวกเนิร์ดมักง่ายทิ้งไว้

“พวกเวร ตามกูเป็นแมงหวี่แล้วเสือกทิ้งภาระไว้ให้กูอีก”พี่มันกล่าวอย่างหัวเสีย

แมงหวี่ที่พี่พูดหมายถึงพวกเนิร์ดถูกป่ะ ผมเดินเข้าไปช่วยหยิบพวกแก้วไรงี้ออกมาทิ้งที่ถังข้างลิฟต์โดยไม่พูดอะไรเพราะกลัวท่านจะกริ้วเอาได้ ผมเดินข้างพี่มันเงียบๆมาตลอดทางโดยเว้นระยะห่างประมาณหนึ่งเมตร ไม่อยากเข้าใกล้เกินกลัวโดนรำคาญอีก

ทว่าขณะที่ผมพยามอย่างเอาเป็นเอาตายในการเว้นระยะ1เมตร ผู้ชายขี้รำคาญคนนั้นกลับหันมาถามว่า

“ทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ”

“ผมพูดได้ซะที่ไหนล่ะ!!”

“ทำไมพูดไม่ได้? อะไรอุดปากมึงอยู่”

“ก็พี่นั่นแหละ!!”

“กู? กูจูบมึงอยู่เหรอ หรืออยากโดนจูบอีก อ่ะ มา”มาเชี่ยอะไร ผมสืบเท้าถอยหลังด้วยความแตกตื่นทันทีที่คนตัวสูงกว่าเดินเข้ามาใกล้ แน่นอนว่าผมเดินแบบถอยหลังย่อมช้ากว่าพี่มันที่เดินดิ่งเข้ามาคว้าข้อมือผมเอาไว้ ผมโดนดึงเข้าไปและแน่นอนว่า

จูบที่สาม

เชี่ย

คราวนี้กูไม่ช็อคแล้ว บอกเลยว่าภูมิต้านทานมาเต็ม

อ่ะ ถ้าไม่เชื่อจะจูบกลับให้ดู

ที่จริงผมก็จูบไม่เป็นหรอก อย่างที่บอกว่าก่อนหน้านี้คือจูบแรกแต่พี่มันก็เสียจูบแรก จูบสอง แล้วก็จูบสามนี่ให้ผมเหมือนกัน ค่าประสบการณ์ไม่ต่างกันสักนิดจะมีแต่ผมคนเดียวที่ยืนเผยอปากอยู่เฉยๆได้ไง ผมตอบโต้ด้วยการส่งลิ้นตัวเองไปบ้าง พี่มันชะงักไปชั่วขณะก่อนจะหัวเราะหึในลำคออย่างชอบใจ

ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการโต้ตอบด้วยวิธีจูบกลับเป็นอะไรที่พลาดมาก

พี่รัมเป็นคนชอบเอาชนะไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม รวมถึงการจูบด้วย

“อื้อ!”ผมร้องประท้วง เอามือผลักไหล่พี่มันออกแต่พี่มันไม่ขยับสักนิดมิหนำซ้ำยังกอดผมไว้แน่น มือข้างนึงใช้โอบเอวส่วนมืออีกข้างใช้รั้งแถวท้ายทอยให้หน้าผมอยู่ในองศาพอเหมาะแก่การแนบปากลงมาขยี้เล่น

จะร้องไห้

ยอมแล้ว ย้อมแพ้แล้ว

“อ๊ะ...”ไม่เล่นแรงแล้วแฮะ สงสัยจะได้ยินผมหอบหนักแบบคนใกล้ขาดใจตายจริงๆเลยยอมลดจังหวะลงมาเหลือแค่บดเบียดริมฝีปากแนบชิด เว้นเวลาสักพักถึงขบเม้มเบาๆสลับกับใช้ลิ้นพอกระสัย

ทำไมถึงจูบเก่งได้ขนาดนี้?

คนเก่งนี่ทำอะไรก็เก่งไปหมดเลยเหรอ

“โฮกกก”ในที่สุดผมก็ได้รับอิสรภาพอีกครั้ง เมื่อสบโอกาสผมก็รีบตักตวงอากาศเข้าเต็มปอด ผิดกับคนตรงหน้าที่ยืนหายใจผิดจังหวะเพียงเล็กน้อยจนแทบไม่อยากเชื่อว่าเมื่อครู่พวกเราผ่านกิจกรรมเดียวกันมา

“ตกลงผมไม่พูดมากก็โดนจูบเหรอ”

“ก็มึงไม่ยอมพูด”

“พี่เลยจูบให้ผมพูดเนี่ยนะ!? บ้าบอ พี่คิดว่าคอหอยผมมีสวิตส์เปิดปิดเหมือนไฟบ้านหรือไง จูบหนึ่งครั้งคือเปิด จูบอีกหนึ่งครั้งคือปิดไรงี้ บ้าไปแล้ว บ้า บ้า บ้า บ้า!!”

สมแล้วที่โดนตินเรียกว่ารัมผู้ชั่วร้าย พี่มันทำหูทวนลมไม่สนใจผมสักนิด เอื้อมมือมาคว้าต้นแขนผมแล้วก็ลากแถ่ดๆไปถึงหน้ามอ โชคดีที่ในมหาลัยตอนนี้ไม่มีอยู่คนอยู่ไม่งั้นนะคุณเอ๊ยยย ฉากจูบเมื่อกี้ต้องกลายเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์แน่นอน

ผมโดนลากจนมาถึงหน้าร้านทว่าก็ต้องพบกับความผิดหวัง ป้ายCLOSEตัวเบ้อเริ่มห้อยอยู่

“เพราะพี่อ่ะมัวแต่ลีลาเก็บขยะทำตัวเป็นคนดีไม่เข้ากะนิสัยร้านเลยปิดเลย”

“กูใช้เวลาจูบมึงนานกว่าเก็บขยะเยอะ อย่าโทษมั่ว”

“คนเริ่มจูบมันก็พี่ไม่ใช่เรอะ!!”

“เห้ อยากให้โลกรู้ขนาดนั้นเลยเหรอว่าเราจูบกันน่ะ”พอได้ยินคำเตือนนี้ผมจึงคิดได้ ทว่ามันสายไปเสียแล้ว การโวยวายของผมเมื่อครู่มันดังพอจะให้นักศึกษาที่เดินหาไรกินอยู่รอบๆได้ยิน

ผมรู้สึกใบหน้าร้อนจนแทบระเบิด

“เพราะพี่นั่นแหละ! รับผิดชอบเลย”

“รับผิดชอบ?”

“เออ ไม่เอามุกกวนส้นตีนแบบขอแต่งงานนะ ผมไม่ได้ท้อง!”

“กูไม่ได้เอารถมา หาร้านแถวนี้กินนั่นแหละ”พี่มันถอนหายใจเสียงยาวก่อนหันหลังให้ผมและเดินเข้าร้านที่อยู่ใกล้ๆ ผมรีบเดินตามเข้าไปทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นร้านอุด้งเจ้าโปรด

“เห้ๆ กินแกงกะหรี่ในร้านอุด้งเนี่ยนะ”ผมทักพี่รัม รีแอคชั่นที่ได้รับคือสีหน้าสุดเซ็งและแววตาสะท้อนคำว่ากูจะแดกอะไรก็เรื่องของกู ผมส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ คุยกับรุ่นพี่คนนี้เหมือนคุยกับพระอิฐพระปูน ไม่ใช่พระอิฐพระปูนธรรมดานะ พี่มันเป็นพระอิฐพระปูนโอตาคุเกม

ชีวิตนี้น้องจากเกมแล้วข้าพเจ้าก็ไม่รักสิ่งใดอีก สโลแกนของพี่มันผมเพิ่งตั้งให้เมื่อกี้ ฮ่ะๆ

“ปะ”พอผมวางตะเกียบเสียงทุ้มก็เอ่ยเร่งให้ลุก

“เดี๋ยว”

“ไรอีก ก็แดกเสร็จแล้ว”

“อยากกินไอติมชาเขียวกับโมจิ”

“...”

“พี่รัมรอผมหน่อยได้ป๊ะ”

“เออ”

“สั่งถ้วยใหญ่มากินด้วยกันเนอะ ป้าคร้าบบ เอาติมโมจิใหญ่คร้าบบบ”ผมมัดมือชกให้กินเป็นเพื่อนกันซะเลยระหว่างผมกินไอติมอยู่จะได้ไม่โดนสายตากดดัน รอไม่นานนักของหวานที่ผมสั่งก็มาถึง”พี่ชอบกินวิปครีมปะ ไม่ชอบอะดิทำหน้าแบบนี้ โอเคๆไม่ต้องห่วงผมจะจัดการมันให้พี่เอง”

“กูไม่ชอบของหวาน”

“ขี้เก๊กน่า ถั่วแดงร้านนี้อร่อยนะ ชิมๆ”ผมพูดไปพลางตักถั่วแดงยัดปากพี่มันไปพลาง พอเห็นผมทำท่าจะตักคำที่สองพี่มันก็รีบยกมือห้ามและขยับช้อนมาตักเอง สงสัยไม่อยากกินอะไรจากช้อนคันเดียวกับผม โถ่ แค่นี้ก็รังเกียจ”ฮ่ะๆๆๆ”

“อะไรตลก”

“พี่ไง ผมหัวเราะพี่”

“ไอ้รัก มึงกล้าหัวเราะเยาะกู?”

“เปล่าๆ ผมแค่คิดว่าพี่ก็น่ารักดี โดยเฉพาะตอนถูกบังคับให้กินของหวาน ฮ่ะๆ เหมือนลูกของลูกพี่ลูกน้องผมเลย น้องเรนนี่ก็ทำหน้าแบบนี้ตอนโดนบังคับให้กินแครอท ตัลล้าคคค”

“ลามปาม ลามปามมาก...”พี่รัมถึงกับกัดฟันกรอด

“อย่าดื้อน่า กินๆเข้าไป”ผมแกล้งทำเสียงคล้ายกับตอนดุหลานวัยอนุบาลพี่มันยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้นไปอีกแต่สุดท้ายก็ยอมแพ้เลิกต่อร้อต่อเถียงกับผมเพราะเถียงไปก็ไม่มีวันชนะ

เมื่อจัดการกับของหวานเรียบร้อยผมก็หยิบบิลขึ้นมาดูเตรียมคำนวณราคาของที่ตัวสั่งไปจะได้หารกันถูกแต่ใบเสร็ขในมือของผมกลับถูกคนตรงข้ามคว้าไป ผมเงยหน้ามองพี่รัมแบบงงๆ พี่มันไม่ได้พูดอะไรทำเพียงเดินไปจ่ายตังเงียบๆ

“เลี้ยงเหรอ!”ผมตาเป็นประกายวาววับทันทีที่เดินออกมานอกร้านแล้วพี่มันไม่มีวี่แววว่าจะเรียกเก็บเงินผมทีหลัง

“เออ”

“โหย ใจดีไม่สมกับหน้า! อ๊ะๆ เลิกทำหน้าเบื่อโลกแบบนั้นสักทีสิพี่ชาย ป่ะๆ วันนี้เหนื่อยมามากละกลับหอกันเหอะพี่อยู่หอซอยเดียวกับผมใช่ป่ะ ถามจริ๊งงง รายได้จากเกมเยอะแยะทำไมไม่ซื้อคอนโดอยู่ล่ะพี่แต่ช่างเถอะอยู่หอก็ดี พี่อยู่หออะไรนะ พรุ่งนี้วันหยุดผมไปดูพี่เล่นเกมได้ป่ะ”

“ได้”

“เห้ย ได้จริงดิ ไม่น่าเชื่อ!”เมื่อกี้ผมแค่ขอเล่นๆแต่ถ้าพี่มันให้ไปดูจริงผมก็พร้อมจะไปเพราะว่าดูคนเก่งเล่นมันเพลินจริงๆ

“อืม ลองมาดูสิ กูจะจูบให้เปลี้ย”

“เชี่ย! เชี่ยๆๆๆๆ พี่มึงขู่เหรอ? คิดว่ากลัวเหรอ?”

“หึ”

“ยอมๆๆ อย่าเข้ามาใกล้แบบนั้นดิกลัวนะเว้ย ยอมแล้ว! เปลี่ยนเรื่องกันเหอะ พี่อยู่หอพี่ใช้เน็ตไรเล่นเกมอ่ะ ที่หอพี่เน็ตแรงเหรอหรือว่าขอเขาต่อสายเน็ตบ้าน เขายอมให้ต่อด้วยเหรอผมก็เคยขอแต่ป้าหอผมไม่ให้อ่ะ”

“กูต่อได้เพราะมันเป็นหอของลุงกู”

อ้อ มิน่าล่ะพี่มันถึงไม่ซื้อคอนโดแต่เลือกอยู่หอ ที่แท้ก็ไม่ต้องเสียค่าเช่านี้เอง

“งั้นถ้าผมย้ายไปกูหอพี่พี่จะพูดกับลุงให้ผมได้ปะ”

“อยากมานอนกับกู?”

“ไม่ใช่โว้ยยย”

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ1 - - - 29-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 29-08-2018 18:58:04

ตลกไอ้น้องรัก  :laugh: พูดไม่หยุดจริงๆ สงสารรัมเลย


ปาดรึป่าวไม่รู้ ถ้าปาดขอโทษด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ1 - - - 29-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 29-08-2018 21:12:26

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ1 - - - 29-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 29-08-2018 22:24:51

ก็ยังหมั่นไส้อิพี่รัมอยู่ดีไม่รู้ทำไมงึ่มๆเสียดายน้องรักคงรได้เจอผู้ชายที่ดีกว่าดีอ่ะ ไล่ลูกนี่ออกจากทีมและพูดถึงลูกนี่ในทางที่ไม่ดีก็ไม่ชอบละอ่ะ ฮือออออออออทำใจรับไม่ได้รัมรัก

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ1 - - - 29-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 31-08-2018 08:39:57

 :pig4: :pig4: :pig4:

เรื่องหลักไม่ค่อยได้ออกมา  เลยไม่รู้นิสัย

แต่พอได้ออกมาในสเปเท่านั้นแหละ   พูดมากกกกกกกกจริง ๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ1 - - - 29-08-18
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 31-08-2018 18:56:09

รักฮาดี
รัมตกหลุมรักไปล่ะมั้ง

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: nikkou ที่ 01-09-2018 08:38:31

รัมกับรักของเขา 4

ผมนอนไม่หลับ

บ้าไปแล้ว ปกติหัวถึงหมอนปุ๊ปผมก็หลับปั๊ปเลย แต่วันนี้มันแปลก แปลกมาก ตีสี่แล้วตาผมยังสว่างสมองยังแล่นปรื๋อ และภาพที่ฉายวนอยู่ในหัวเป็นเหตให้สติแตกจนนอนไม่หลับคือภาพของไอ้พี่รัม

ฉายวนตั้งแต่ตอนเจอพี่มันครั้งแรกสมัยรับน้อง ไล่มาตอนตามส่องพี่มันเล่นเกม ตอนเข้าไปเจ๊าะแจ๊ะแล้วถูกไล่กลับมา ตอนที่พาลเกลียดพี่มันที่ไล่ตินน้อยออกจากทีมแล้วก็เมื่อบ่าย

“ย๊ากกกกกกกก”เราจูบกันอ่ะ

พี่มันจูบผมทำไม ถ้าเป็นคนอื่นส่งเสียงรบกวนพี่มันก็จะใช้วิธีนี้เหมือนกันมั้ย

ผมยอมให้พี่มันจูบทำไม ถ้าเป็นคนผมจะอยู่นิ่งๆหรือกระโดดถีบสองตีนกลับไปซะ

“เชี่ยยย อะไรวะเนี่ยยยย”ผมดิ้นกระแด่วๆอยู่ในโปง รู้สึกหน้าร้อนวูบวาบไปหมด ไม่รู้จะใช้วิธีไหนสลัดพี่รัมมันออกจากหัวจริงๆ ผมต้องนอนเป็นปลาเกยตื้นอยู่สภาพนั้นจนเกือบตี5กว่าจะนอนหลับ และตื่นขึ้นมาอีกทีตอนบ่าย2 ตารางเวลาชีวิตพังพินาศอย่างแรง

เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมเดินเตาะแตะออกมาจากห้องเพื่อหาอะไรกินเพราะหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว

“เอากะเพราไก่ไข่ดาวครับ”

“กินนี้กลับบ้านลูก”

“กินนี่ครับ”หน้าอย่างผมเนี่ยนะจะกลับไปล้างจาน เหอะ ไม่มีทางซะหรอก

เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์เหล่าชาวหอในซอยนี้เลยหยุดกันพร้อมหน้า โต๊ะในร้านตามสั่งเจ้าประจำของผมแทบไม่เหลือที่ว่างแต่โชคดีที่มีคนลุกออกไปพอดีผมเลยรีบเข้าไปเสียบ

“อ้าว พี่เจิญ สวัสดีครับ!”คนที่นั่งกินข้าวอยู่ตรงข้ามผมคือรุ่นพี่ที่รู้จักกันดีผมจึงรีบเอ่ยทัก พี่เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมก่อนยกยิ้มมุมปากให้แทนคำพูด รุ่นพี่คนนี้ผมรู้จักเพราะเขาเป็นเพื่อนของพี่ปกแต่ผมไม่ได้สนิทอะไรมากมายด้วยความที่พี่เขาเป็นคนคูลๆพูดน้อยด้วยแหละ

“พี่มากินข้าวมื้อเช้าหรือมื้อเที่ยงครับ”

“เที่ยงสิ มื้อเช้าพี่กินตั้งแต่เจ็ดโมงโน่น”

“อ้อ พี่เจิญตื่นเช้าจังนะครับ ผมเพิ่งตื่นเมื่อตะกี้เองฮ่ะๆๆ คิดซะว่าประหยัดค่าข้าวไปได้มื้อนึงล่ะเนอะ”ผมเอ่ยกลั้วหัวเราะพอดีกับป้าเอาข้าวราดแกงที่ผมสั่งมาเสิร์ฟพอดี

พี่เจิญมองตาผมพลางส่ายหน้าไปมา”กินอาหารให้เป็นมื้อเป็นเวลา นอนหลับให้ถูกต้องนาฬิกาชีวิตจะได้ไม่รวน”

พี่เป็นใครมาสอนผม

อ่ะ ท่ดๆ พี่เขาหวังดีครับ เห็นผมเป็นรุ่นน้องที่น่ารักเลยให้ความเป็นห่วงเป็นใย”โหยพี่ ผมก็อยากนอนอยู่หรอกเมื่อคืนเข้านอนแต่หัวค่ำแต่นอนให้ตายก็นอนไม่หลับอ่ะ ตาค้างยังกับกินยาม้าเข้าไปไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน”

“เกิดคึกอะไรขึ้นมาล่ะ”

“ต้องโทษไอ้พี่รัม”

“อ้อ ไอ้ที่โดนจูบไปอ่ะนะ”

“เห้ย ทำไมพี่รู้”

“เขารู้กันทั้งบางละ ทีแรกพี่คิดว่าเป็นแค่ข่าวลวงแต่ดูจากอาการรักแล้วคงข่าวจริงสินะ”

ไอ้พวกเนิร์ดปากพล่อย!! ผมเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างคับแค้น เนื่องจากเหตุการณ์มันเกิดขึ้นกะทันหันคงไม่มีใครในห้องคอมอัดคลิปหรือถ่ายภาพไว้ทันแต่พวกมันก็ยังไม่วายคาบข่าวไปป่าวประกาศให้โลกรู้!! ชื่อเสียงที่ผมสั่งสมมาก็ป่นปี้หมดน่ะสิ! ผู้หญิงภาคเคมีที่ผมเลียมๆอยู่ป่านนี้คงหนีเตลิดไปถึงไหนแล้ว!

“เอาน่า อย่าคิดมาก แค่จูบกันครั้งสองครั้งเอง”

“สามเหอะ อ๊ะ---“แล้วกูจะไปบอกเขาทำไมวะ ผมอยากจะตบปากตัวเองให้เจ่อ

พี่เจิญเบิกตากว้างนิดๆขณะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมพร้อมกระซิบถามด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า”เป็นแฟนกันเหรอ”

“ป่าวนะ! ผมกับพี่มันไม่ได้เป็นอะไรกัน! เอาจริงๆตั้งแต่ขึ้นปี2ผมกับพี่มันก็แทบไม่ได้คุยกันเลยเหอะ!”ผมรีบแย้งเพราะพอขึ้นปี2ผมมีน้องเทคเป็นตินตินซึ่งมีปัญหากับพี่รัมอยู่ผมเลยหอบข้าวหอบของย้ายทีมมาอยู่ข้างน้องและไม่ได้พูดกับพี่รัมมันอีกเลย

“อ๊ะ จะว่าไปตั้งแต่ตอนปี1ที่ผมเริ่มสนิทกับพี่ปกผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับพี่รัมแล้วเหอะ เอาจริงๆก็ตามติ่งพี่มันแค่ช่วงรับน้องนั่นแหละ“ผมลูบคางวิเคราะห์ไทม์ไลน์ชีวิตตัวเอง”ยิ่งพูดผมยิ่งเหมือนคนได้ใหม่แล้วลืมเก่าเลยว่ะ ปี1เทอม1ตามพี่รัมมัน พอเทอม2เปลี่ยนมาตามพี่ปก โอ้โห พอขึ้นปี2ผมก็ตามโอ๋น้องตินงี้”

“คนหลายใจ”พี่เจิญตามเสียงหน่าย

“ผมไม่ได้พิสวาสใครเป็นพิเศษเหอะ แค่ตามเพราะถูกใจแค่นั้นเอง”

“แล้วพอเลิกเห่อก็เลยตามไปดื้อๆสินะ”

“อื้อๆ”ผมพยักหน้ารัวๆ ก็เลิกติ่งแล้วจะตามอยู่ทำไมล่ะ

“รักรู้ตัวมั้ยว่าระดับความน่ารำคาญของตัวเองมันสูงลิ่วขนาดไหน”

“ตกลงพี่กำลังด่าผมอยู่หรอ พี่เกลียดผมหรอ ToT”

“ไม่เว้ย พี่แค่จะบอกว่าตอนเราฝอยน่ะฝอยไม่หยุด เป็นจอมฝอยอันดับหนึ่ง คนฟังเขาก็รำคาญ รำคาญจนชิน พอหายไปก็โล่งหู โล่งมากๆก็เหงา”พี่เจิญเว้นจังหวะพูดเหมือนกำลังรอให้ผมคิดตาม แน่นอนว่าผมไม่เข้าใจสิ่งที่พี่เขาจะสื่อสักแอะเลยเอียงคอตีหน้าเด๋อกลับไปเผื่อพี่เขาจะเห็นใจช่วยขยายความ

“พี่รัมมันคงเหงาล่ะ พอรักกลับมาก็เลยดีใจ”พี่เจิญกล่าว

“คนดีใจเขาแสดงออกด้วยวิธีจูบเรอะ!!”ที่สำคัญพี่มันบังคับให้ผมนั่งเงียบๆนะ ถ้าคิดถึงสกิลฝอยผมจริงก็ต้องปล่อยให้ผมฝอยได้อย่างอิสระสิ ที่สั่งให้นั่งหุบปากนี่แกล้งกันชัดๆ เอ๊ะ แต่ถ้ารำคาญหรือไม่ชอบขี้หน้าผมก็ไม่น่าสั่งแบบนี้สิ

“อืม ดีใจมากเป็นพิเศษ”

“สีหน้าเรียบเฉยมากเลยนะ”

“ไม่เชื่อก็ต้องลองพิสูจน์”

“ยังไง”ทันทีที่ผมถามว่ายังไงไอ้พี่เจิญมันก็ทำหน้าตาร้ายกาจ สมแล้วที่ตินตินยกตำแหน่งกุนซือทีมให้ ไอ้บ้าเอ๊ยย นี่ผมกำลังวิ่งเต้นเป็นตัวหมากเสริมสร้างความบันเทิงของพี่มันอยู่รึป่าววะเนี่ย แต่ช่างเถอะ! ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าพี่รัมมันชอบใจที่มีผมฝอยอยู่ข้างๆจริงน่ะเหรอ

ถ้าจริงนะพ่อจะแซวให้เป๋เลย

ชิ๊ช๊ะทำไมเป็นเก๊กหน้ารำคาญเค้า หึส์

แล้วผมก็รับแผนการมาจากพี่เจิญและเริ่มลงมือปฏิบัติจริงทันทีที่วันจันทร์เวียนมาถึงวิธีการของพี่เจิญจะว่าง่ายมันก็ง่ายนั่นคือห้ามทักพ่รัมมันเด็ดขาด

พวกเราต้องเล่นเกมแข่งความอดทนกัน

ซึ่งไอ้คนอย่างผมน่ะสะกดความอดทนเป็นแต่นำมาใช้แทบไม่เป็น นี่ก็ผ่านมาร่วมอาทิตย์แล้วแต่ผมยังไม่ได้รับการตอบสนองใดๆจากพี่รัมสักแอะ ตอนเดินสวนกันพี่มันยังไม่มองหน้าเลยเหอะ หรือพี่เจิญมันแกล้งหลอกผมเล่นจริงๆ คนอย่างพี่รัมจะคิดถึงผมทำมะยมอะไรวะครับ

“เลิกเล่นดีกว่ามั้ง”เลิกเล่นแล้วก็เข้าไปจ้อเข้าไปทักพี่มันแทน

“เล่นไรวะ”ไอ้มิวสิคที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างผมเอ่ยถาม ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องสมุดครับ ไม่ได้ขยันอะไรหรอกแค่ไอ้มิวมันเกิดปิ๋งสาวทันตะคนนึงเข้าเลยตามมาด้อมๆมองๆเธอเท่านั้น

“เล่นไม่พูดกัน”

“มึงแพ้ชัวร์”

“ไม่ถามหน่อยเหรอว่ากูแข่งกับใครอยู่”

“แข่งกับใครมึงก็แพ้ อะๆ ถามหน่อยก็ได้ว่ามึงแข่งกับใครวะ”

“ก็ไม่เชิงแข่งหรอกพี่มันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากูเจตนาไม่เข้าไปทัก เห้อ เออ กูหมายถึงพี่รัม”

“โห แค่พูดชื่อกูก็ไม่เห็นหนทางชนะของมึงเลย ใช้อะไรคิดวะแข่งไม่พูดกับคนคูลอย่างพี่มัน อ้อ หรือมึงโกรธที่โดนพี่มันจูบ ที่จริงกูก็ว่ามันแปลกๆนะที่พี่มันจูบมึงแบบนั้นมึงคิดว่าพี่มันจูบมึงทำไมวะ”

“กูกำลังหาคำตอบอยู่เนี่ย!”

พี่เจิญบอกว่าถ้าพี่รัมเป็นฝ่ายเข้ามาทักผมก่อนแปลว่าวันนั้นพี่มันดีใจจริงๆที่ผมเข้าไปวอแว

แต่พี่เจิญไม่ได้บอกว่าผมต้องรอถึงเมื่อไหร่ ถ้าปีหน้าพี่รัมมันค่อยเข้ามาทักผมแบบนี้ยังเรียกว่าคิดถึงอยู่มั้ย

“อยากเข้าไปทักจัง...”ผมหมายถึงคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องสมุดนั่นน่ะ

“ตายยากจริง นินทาปุ๊ปโผล่หัวเข้ามาปั๊ป ว่าไงมึงเดินตามไปอ่อยหน่อยมั้ยเผื่อพี่มันหลวมตัวชวนมึงคุยทีนี้มึงจะได้ชนะ ว่าแต่ชนะแล้วได้ไรวะ”เพื่อนช่างน่ารัก สนับสนุนผมทุกเรื่องแม้ว่าเรื่องที่ว่าจะไร้สาระแค่ไหนก็ตาม

“กูลองเดินไปโฉบๆพี่มันหน่อยละกัน”ผมตัดสินใจไม่อธิบายอะไรให้มากความและเดินตามร่างสูงที่ขึ้นบันได้ไปชั้นสามแทน ห้องสมุดมหาลัยผมมีสามชั้นนี่แหละ ชั้นสามส่วนใหญ่จะเป็นวิทยานิพนธ์ของพวกป.โทป.เอกซึ่งผมเดาว่าพี่มันคงเข้ามาหาเรฟไปทำโปรเจ็คจบของตัวเอง

แค่เดินขึ้นมาชั้นสามกลิ่นหนังสือเก่าก็ฉุนไปหมด ที่นี่ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่เพราะเด็กปี1-3ไม่จำเป็นต้องเอาเอกสารงานวิจัยของบัณฑิตมาอ่าน ผมใช้เวลาไม่นานก็เจอพี่รัม พี่มันมีสีหน้ายุ่งยากขณะกวาดสายตาไล่หาหนังสือเล่มที่ต้องการ พี่มันหยิบออกมาเปิดเล่มแล้วเล่มเล่าแต่ก็ไม่ได้ของที่ต้องการสักที

ใบหน้าหล่อๆของพี่มันฉายแววหงุดหงิดขึ้นทุกที เสียงกระแทกหนังสือกลับเข้าชั้นก็ดังขึ้นเรื่อยๆ

จนผมอดใจไม่ไหว

“พี่รัมหาไรอยู่ ใจเย็นๆ ให้ผมช่วยมั้ย”

คนถูกทักหันมามองหน้าผมก่อนเลิกคิ้วถามด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิดไม่แพ้แววตาขุ่นๆนั่น”มึงยังจำชื่อกูได้อยู่เหรอ”

“ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ ชื่อพี่จำได้จะตาย อ๊ะ หรือว่างอนที่อาทิตย์ที่ผ่านมาผมไม่เข้าไปทักเลยอ่ะ โหยยย บ้า คิดมากว่ะ ถ้าคิดถึงผมอยากคุยกับผมทำไมไม่เข้ามาหาก่อนล่ะปากตัวเองก็มีนี่ผมก็รอให้พี่มาทักก่อนเนี่ย!แต่สุดท้ายพี่ก็มองข้ามหัวผมไปตลอดผมต่างหากที่ต้องน้อยใจ!”

“ตกลงมึงจะมาช่วยหรือมาบ่นกู?”

“ตอนแรกจะมาช่วยหาวิทยานิพนธ์แต่ตอนนี้ขอบ่นก่อน! พี่ทำผมนอนไม่หลับไป3คืนแต่ไม่รับผิดชอบอะไรเลย แย่มาก!”

“เลิกบ่นแล้วมาช่วยกูหานี่ กูอยากได้XXXของพี่NARUTปี2016 กูหาที่กรุ๊ปแล้วไม่เจอว่ะในนี้แม่งก็ไม่มีเหมือนกัน”พี่มันส่ายหัวแล้วกวักมือเรีบกให้ผมเข้าไปช่วยหา ใจผมอยากบ่นต่อแต่ดูฟีลพี่มันแล้วไม่ใช่เวลาเล่นด้วยเลยรูดซิบปากซะก่อนก้มๆเงยๆช่วยกันหา

“ไอ้เชี่ย ไม่หาละ ไปหาไรกินกัน”

“ความอดทนต่ำจัง”ผมเพิ่งเข้ามาหาแค่สามนาทีไงเลยยังมีความอดทนอยู่ แต่พี่รัมหามาค่อนชั่วโมงแล้วน้ำตาลในเลือดของพี่มันเลยลดลงจนถึงขีดสุด”ไปกินที่ไหนอ่ะ ร้านกาแฟหน้าห้องสมุดป่ะ”

“ใกล้ไป”

“งั้นไปร้านก๊วยเตี๋ยวที่นิมมาน”

“กวนตีน”

“ฮ่ะๆๆ พี่ก็หัดมีอารมณ์ขันหน่อย เครียดไประวังหน้าแก่เร็ว ป่ะๆเดี๋ยวผมไปเอากระเป๋าแล้วก็ชวนไอ้มิวไปด้วย”ผมกวักมือเรียกคนตัวสูงกว่าแต่แทนที่พี่มันจะยิ้มแย้มแจ่มใสตามคำแนะนำของผม คิ้วเข้มๆนั่นกลับยิ่งขมวดเป็นปมหนักกว่าเดิม

“ไปสองคนก็พอ”

“อ้อ เคๆ งั้นผมไปเก็บของละก็บอกลาเพื่อนนะพี่รอตรงทางออกก็ได้”ผมคิดว่าพี่เขาไม่ชอบคนเยอะๆเท่าไหร่ผมเลยตัดสินบอกไปแบบนั้น แปลกใจตัวเองเหมือนทำไมถึงรู้สึกดีใจที่พี่มันชวนไปกินข้าววะ ข้าวก็กินอยู่ทุกวันดีใจทำไม

“ไอ้มิว กูไปกินข้าวกับพี่รัมนะ”

“หะ? กินไรที่ไหน”

“ไม่รู้ว่ะ อาจจะในห้างปล่อยพี่มันตัดสินใจ”ผมตอบพลางยัดชีทใส่กระเป๋าแบบลวกๆ เพื่อนซี้ของผมส่งสายตาแปลกๆมาให้ผมจนผมอดรนทนไม่ไหวต้องเอ่ยปากถามว่ามันเป็นอะไร”มีไรวะ หรืออยากไปด้วย แต่พี่มันอยากไปกะกูแค่สองคนว่ะ เอางี้ ถ้ามึงเหงามึงก็ถือโอกาสชวนสาวทันตะของมึงไปหาไรกินด้วยกันซะสิ”

“เรื่องของกูช่างมันก่อน มาที่เรื่องของมึงเหอะ ไปกินข้าวกับพี่รัมสองคนนี่เรื่องปกติเหรอ”

“ทำไมล่ะ สมัยรับน้องปี1พี่มันก็เคยพากูไปกินแบบนี้”ผมถามกลับตาใส

“พี่มันเป็นมนุษย์อินโทรเวิร์ทแบบชิบหาย กับพวกพี่แม็คยังแทบไม่ได้ไปเที่ยวกันเลย แล้วมึงเป็นใครทำไมถึงได้รับคำเชิญไปกินข้าว น้องรักหรือสุดที่รักของพี่มันวะ พี่รหัสก็ไม่ใช่ พี่เทคยิ่งไม่ใช่เสือกพามึงไปกินข้าว บ้าไปแล้ว พี่รหัสกูยังไม่เคยเลี้ยงอะไรกูสักครั้ง”ไอ้มิวสิคทำหน้าจริงจังทำให้คำพูดของมันน่าคิดตาม

“แล้วมึงว่าไงวะ”

“กูจะไปรู้เหรอ”

“เอ้า ก็นึกว่ามึงมีความคิดอะไรเห็นเกริ่นมาซะยาว”

“ที่จริงกูก็เอะใจอะไรนิดๆนะ แต่เรื่องแบบนี้มึงรู้เองเหอะยังไงกูก็เป็นแฟนคลับเหนียวแน่นของพี่มัน มึงสงสัยตรงไหนก็ถามพี่มันเอาเอง”ผมรับฟังคำพูดสุดกำกวมของเพื่อนก่อนจะเออออไปตามน้ำและเดินออกมาสมทบกับคนเย็นชาแต่ชอบหัวร้อนหน้าห้องสมุด

“ช้าสัส”

“คุยกับเพื่อนนิดหน่อยเอง”

“อย่างมึงรู้จักการคุยนิดหน่อยด้วยเหรอ”

“ขี้แซะว่า ผมพูดมากแล้วทำไม พี่เองก็ชอบไม่ใช่เหรอ”

“ชอบ? เหอะ”พวกเราเดินอยู่ข้างๆกันผมจึงไม่เห็นว่าพี่รัมมีสีหน้าแบบไหนแต่ก็พอจินตนาการสายตาหยามเหยียดจากจอมหยิ่งขี้เก๊กคนนี้ออก

“อยู่กับผมมีความสุขมั้ย”

“กินยาผิดเหรอ อยู่ดีๆถามอะไรแบบนี้เพื่อ?”

“ผมถามก็ตอบดีๆหน่อยสิ แค่อยากรู้เฉยๆเพราะพวกเราไม่น่าสนิทกันแต่ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันออกบ่อย”

“เจอกันอาทิตย์ละครั้งแบบนี้บ้านมึงเรียกว่าบ่อยเหรอ”น้ำเสียงประชดแฮะ

ผมหัวเราะเบาๆก่อนแกล้งแหย่อีกฝ่ายหน้าตาเฉยว่า”แล้วแบบไหนถึงเรียกว่าบ่อยล่ะ กินข้าวเย็นด้วยกันทุกวันเลยดีมั้ยไหนๆเราก็อยู่หอใกล้ๆกัน”แบบนี้แหละดี ถ้าพี่มันแฮปปี้ที่ได้อยู่กับผมผมจะได้ถือไพ่เหนือกว่า มีผู้ชายแบบพี่รัมตามง้อก็ไม่เลว

“กูอยู่หอXXห้อง219 มึงบอกลุงยามว่ามาหากูเขาจะเปิดประตูให้มึง”

“โอ๊ะ อยากเจอผมขนาดนั้นเลยเหรอ”โห ผมตาเป็นประกายทันที ถ้าพี่มันมีของแถมเป็นการเล่นเกมให้ผมดูด้วยก็ดี ผมชอบวิธีการเล่นเกมของพี่มัน ชอบมากกว่าวิธีเล่นเกมของพี่ปกซะอีก

พี่ปกรายนั้นเขาถนัดเล่นคนเดียวตีคนเดียวPVPกับศัตรูแบบ1:1 แต่พี่รัมไม่ใช่ พี่มันจะถนัดการเล่นในปาร์ตี้มากกว่า นอกจากจะเป็นเพลเยอร์เดี่ยวที่เก่งแล้วพี่มันยังถนัดด้านการสั่งการอีก เวลาเล่นให้ฟีลเหมือนจ่าฝูงหมาป่าเกร๋ๆ เออ เข้ากับนิสัยพี่มันพอดี 

“อืม หลังจากนี้ไปมึงต้องซื้อข้าวเย็นให้กูทุกวัน”

เดี๋ยว

“ผมไม่ใช่เด็กส่งดิลิเวอรี่นะเว้ย!!”ไอ้เราก็เผลอให้ความสำคัญกับตัวเองซะสูงคิดว่าพี่มันชอบให้เราอยู่ใกล้ๆ ไหงกลายเป็นใช้เยี่ยงขี้ข้าแบบนี้วะ

“ล้างจานให้ด้วยก็ดี”

“พี่รัม!”

“อย่าโวยวายน่า กูแค่ขี้เกียจเดินออกจากห้อง ถ้ามึงอยากกินอะไรก็ซื้อขึ้นมากินด้วยกันแล้วมาเก็บตังที่กู”

“หือ เลี้ยงเหรอ”

“เออ”

“ไปหาทุกมื้อเลยได้ปะ”

“สัส”

“สัสแปลว่าได้ ฮ่ะๆๆ”ผมหัวเราะชอบอกชอบใจ แม้จะโดนผลักหัวจนแทบเซตกฟุตบาทแต่ก็หยุดหัวเราะไม่ได้เลย มีความสุขมากจริงๆ สงสัยผมคงเป็นพวกMที่ชอบโดนทำร้ายแล้วล่ะ มิน่าถึงได้ดึงดูดผู้ชายสายSแบบนี้ได้

“ไม่ปฏิเสธด้วยแฮะ แบบนี้ผมเผลอคิดว่าพี่จีบผมอยู่ได้ป่ะเนี่ย”อะแฮ่ม! ผมไม่ได้โง่นะครับ หลังจากได้พี่เจิญกับไอ้มิวสิคทักผมก็เริ่มสัมผัสอะไรบางอย่างได้และการที่คนโลกส่วนตัวสูงอย่างพี่รัมเปิดห้องให้ผมเข้าไปกินข้าวเย็นด้วยทุกวันแบบนี้มันยิ่งชัดเจน

“...”ไม่มีคำตอบจากคนที่ผมส่งคำถามหยั่งเชิงออกไป

พี่มันไม่ได้เขิน สีหน้ายังเรียบเฉยแต่ดวงตากลับเป็นประกายชอบใจ

ผมทายถูกสินะ!

“พี่ชอบผมเหรอ”

“มึงนั่นแหละชอบกู”

“เห้! พี่สิชอบผมก่อน”

“มึงชอบกูก่อน ตอนปี1มึงมาอ่อยกู”

“โหย เรื่องมันก็นานขนาดนั้นพี่ยังจำได้แปลว่าพี่ชอบผมแล้วแหละ”

“ถึงรถแล้ว ขึ้นไปแล้วก็นั่งเงียบๆซะ”พวกเราเดินมาถึงลานจอดรถของคณะพอดี มันอยู่ห่างจากห้องสมุดพอสมควรเลยใช้เวลาเดินนานหน่อยแต่บทสนทนามาถึงจุดพีคพอดีผมเลยไม่อยากพลาดโอกาสนี้ไป

หัวใจมันเกิดพองฟูแปลกๆ อยากให้พี่รัมยอมรับเร็วๆว่าชอบผม

ที่ผมรู้สึกแบบนี้เพราะผมก็ชอบพี่มัน...ล่ะมั้ง

เพราะฉะนั้นต้องรู้ให้ได้ไม่งั้นคาใจตาย

“ตกลงพี่ชอบผมใช่มั้ย พี่ชอบผมใช่มั้ย พี่ชอบผมใช่มั้ย พี่ชอบผมใช่มั้ย พี่ชอบผมใช่มั้ย พี่ชอบผมใช่มั้ย พี่ชอบผมใช่มั้ย พี่ชอบผมใช่มั้ย พี่ชอบผมใช่มั้ย!!!”

“ไม่ใช่”

“พี่ต้องชอบผมแน่ๆ ฮันแหนะ หูแดงนะเรา”ไม่แดงหรอก มันปกติมากจนผมต้องแกล้งโกหกเผื่อพี่มันจะเขินจริง

“เงียบซะ”

“พี่ชอบผม!”

“สาม”

“พี่ชอบผมใช่มั้ย”

“สอง”

“พี่ชอบผมแน่ๆ”

“หนึ่ง”

“พี่ชอบ---“รออยู่เลย ไอ้การปิดปากไม่ให้พูดมากนี่น่ะ

ผมชักชอบวิธีทำให้ผมเงียบแบบนี้แฮะ

ริมฝีปากของพวกเราสัมผัสกันไม่นานพี่มันก็ผละออกไป สงสัยเกรงใจฟ้าดินเล่นมาจูบกันกลางวันแสกๆในลานจอดรถข้างคณะแบบนี้ต่อให้เป็นพี่รัมก็ต้องกลัวมีอาจารย์เดินผ่านมาบ้างล่ะวะ

“เห็นปะ พี่ชอบผม”

“ไม่ กูไม่ได้ชอบมึง”

“อย่าบอกแข็งหน่อยเลยน่า”ผมเอื้อมมือไปจิ้มแก้มคนหน้าตายหวังว่าพี่มันจะยิ้มบ้าง เล่นปฏิเสธจริงจังแบบนี้ผมก็เริ่มใจเสียเหมือนกัน

“รัก”

“ครับ?”

“กูไม่ได้เรียก”

ไม่ได้เรียก...

เป็นเวลาเกือบนาทีกว่าผมจะประมวลผลคำนั้นออกพี่มันก็เดินขึ้นรถไปแล้ว และพอรู้ความหมายของคำว่ารักเมื่อกี้หน้าผมก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ คนที่สตาร์ทรถรอคงรำคาญที่ผมยืนเก้ๆกังๆอยู่นั่นเลยบีบแตรเรียก

ไม่ได้มีความอ่อนโยนเล้ยยย

“ผมก็ชอบพี่นะเว้ย”

“เรื่องของมึงสิ”

“เราเป็นแฟนกันแล้วเนอะ นี่ผมลงทุนถามเองเลยนะพี่จะมาทำหน้าตายแบบนั้นใส่ผมไม่ได้ ขอความชัดเจนหน่อยอย่าคบเผื่อเลือก ไหนพูดมาสิว่าผมเป็นอะไรของพี่”

“ตัวน่ารำคาญ”

“พี่รัม!!”

“หึหึ”

“ไม่โอเคเลย ผมไม่น่าหลงผิดด้วยอารมณ์ชั่ววูบเลย แต่จริงๆเรื่องมันเกิดจากพี่เป็นฝ่ายมาไล่จูบผมก่อนเหอะ ปกติเขาใช้วิธีจีบแบบนี้เหรอวะ ไม่มั่นหน้าจริงทำไม่ได้นะ ถามจริงถ้าผมไม่เล่นด้วยพี่จะทำยังไง ไม่หน้าแตกแย่เลยเหรอ”ในห้องวันนี้มีพวกเนิร์ดอยู่เยอะแยะเลยนะ!

“กูมั่นใจถึงได้ทำ”

“มั่นใจแบบผิดๆน่ะสิ”ผมเบ้ปากใส่คนข้างๆก่อนจะอ้าปากเตรียมพล่ามฝอยต่อ

“พูดมากจังวะ”

“รออะไรมาปิดปากอยู่เนี่ย”ผมแกล้งแหย่ รู้ว่าไม่โดนแบบนั้นแน่เพราะพี่รัมกำลังขับรถอยู่

“ส้นตีนกูมั้ย”

“หยาบคาย”

ทำไมก่อนเป็นแฟนกับหลังเป็นแฟนมันต่างกันจังวะ ผมคิดถูกแล้วจริงๆใช่มั้ยที่มาคบกับเทพเกมมนุษย์โลกส่วนตัวสูงจากหยิ่งเผด็จการและหัวร้อนง่ายคนนี้

“คิดได้ยังว่าอยากกินอะไร”

“พี่ให้ผมเลือกเหรอ”

“อย่าลีลา กูอุตส่าห์ตามใจ”

“โห น่ารักแบบนี้ก็รักเลยดิ”

เอาเป็นว่ามันก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียวล่ะนะ!



--------------------------------

รักรักกันมั้ย

รักรักกันน้าาาา (??) 55555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 01-09-2018 17:28:33

 :pig4: :pig4: :pig4:

ไม่ใช่แค่ชอบแต่รักเลยเว้ย   เข้าใจป่ะ?

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 01-09-2018 17:51:52

 :pig4: :pig4: :3123:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-09-2018 22:04:49

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 01-09-2018 23:11:28

ตามส่องมานานงี้
แต่ขุดหลุมเท่าไหร่คนเพี้ยนแบบรักก้ไม่ตกมาซะที
สมใจเลยสิพี่รัม
แต่ยังแอบเคืองที่พูดไม่ดีใส่น้องตินอยู่นะเนี่ยย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-09-2018 00:17:47

 :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: AllTheWay ที่ 23-09-2018 18:05:47

 :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: Sasiwan ที่ 27-09-2018 16:15:36

 :ling1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 30-09-2018 21:13:40

อ่านตอนพิเศษแล้ว บอกได้คำเดียวเลยว่า... สงสารรัม -"-

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 30-09-2018 23:31:54

 :laugh: รักเอ้ย

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 01-10-2018 23:26:18

เรื่องคู่หลักตัดจบฉับ ๆ แบบนี้เลยเหรอ...สะเทือนใจ  :mew4:

เอาเรื่องคู่รองมาปลอบใจได้น่ารักดี...ให้อภัย  :mew1:

นางรักเป็นคนตลก..พูดได้จนลิงหลับ  :laugh:

แล้วเรื่องน้องตินตอนแรก ๆ เขียนว่าอยู่กับน้าสาวที่มีลูกสามคนนะจ้ะ  :m20:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 03-10-2018 22:11:31

ก้อยังรู้สึกไม่ชอบรัมหยู่ดี ติณกับรัมย์ทำงานร่วมกันมาตั้งนาน แล้วมาไล่ออกแบบนี้ เป็นเราก้อแค้นเหมือนกัน เหมือนถูกหักหลัง theripper ควรได้รับบทเรียนอะไรบ้างนะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 12-10-2018 23:31:10

 :L1: :pig2:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: สีหราช ที่ 13-10-2018 06:21:36

 :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 13-10-2018 16:14:07

น้องตินน่ารัก ชอบๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 07-11-2018 22:11:58

น่ารักๆๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: FaX ที่ 11-11-2018 01:51:09

 :mew1: :hao6: ชอบมากก ฮาทุกตอน

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: tangtey59 ที่ 15-11-2018 08:14:04

เรื่องของตินกับปก สุกมากๆ ค่ะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 17-11-2018 11:22:29

น่ารักจังงงงง
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 21-12-2018 15:15:55

ขอบคุณมากคนเขียน เรื่องน่ารักดี อ่านแล้วน่ารักดี

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: sira_nann ที่ 21-12-2018 15:49:58

 :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณค่ะ
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: hardened-boy ที่ 24-12-2018 20:01:47

 o22 o22ชอบๆๆๆ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: Fish129 ที่ 08-02-2019 13:33:12

โห้ย ตัวละครเรื่องนี้น่ารักทุกคนเลย

หลงรักน้องรักเลยเนี่ย

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 12-04-2019 00:07:23

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 18-04-2019 20:22:23

สนุกมากๆ รักของพี่รัมน่ารัก  :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: OmleteO. ที่ 24-09-2019 18:40:57

น่ารักกกกก พี่ปกน่ารักกกก>< ตลกน้องรัก พูดได้โล่มากน้อง 5555 ขอบคุณคุณนักเขียนนะคะ สนุกดีค่า เป็นกำลังใจให้ สู้ๆค่าาาาา

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: littlepink ที่ 27-09-2019 21:34:40

เบาๆ คลายเครียดดี  :hao3:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 28-09-2019 01:11:17

คือแบบ ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย ปก กับ ติน ก็หวานไม่เกรงใจใครเลย รักชีน่ารักชอบตอนนางพูด รัมคงชอบนางมานานแล้ว ชอบทั้งคู่หลัก คู่รองเลย อยากอ่านต่อยาวๆจัง  :mew2:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 08-10-2019 07:56:13

สนุก แต่รู้สึกเหมือนรีบจบเรื่องมากไปหน่อย

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: tamji ที่ 13-10-2019 00:45:05

ไล่อ่าบจบเเล้วมันดีมากเลยเเงงง ปม้ตอนจบของคู่แรกจะห้วนไปหน่อยเเต่ก็มีตอนพิเศษของคู่รองมาให้เขินเล่น เป็นคู่ที่ตลกมาก แล้วใจกล้ามากด้วย 55555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: สิงหา ที่ 23-11-2019 15:57:50

ปกคือคนดีของน้องงงงงงง(คนเดียว)จริงๆ
เปย์น้อง ตามใจน้องยืนหนึ่ง แต่กับคนอื่นนี่ผีบ้ามาก
ส่วนน้องตินคือแมวอ้วนที่แท้ อ้อยอิ่ง ยามวิกาล สมกับที่พี่มันหลงมาเป็นทาส

ส่วนรัมแอบอยากให้ได้รับผลของการกระทำสักหน่อย ก่อนจะได้รับอะไรดีๆอย่างการสอยรักมาเป็นแฟนนะ ตอนนี้รัมดูลอยตัวไปทั้งที่ทำไม่ดี

สุดท้ายขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 16-04-2020 09:54:00

 :pig4:

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 23-04-2020 19:08:37

น้องตินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน 555555555555555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 23-04-2020 19:08:59

ชอบน้องตินกับพี่ปกมาก

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 23-04-2020 19:09:47

จ้า จ้า เอาเลยจ้า
55555

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 23-04-2020 19:10:28

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: - - คิดเล่น เป็นรัก - - ตอนพิเศษ4 - - - 01-09-18
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 23-04-2020 19:53:56

5555555555555555555555555