กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
"เหรอ แล้วเวลานายช่วยตัวเอง..." ผมชะงัก และรู้สึกตกใจกับคำถามที่กำลังได้ยิน "นายคิดถึงฉันใช่ไหม" "อยากเห็น" ผมที่กำลังคิดอะไรไปเรื่อยก็เงยหน้าขึ้น จ้องมองพี่หมอกอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน และในที่สุดผมก็ตัดสินใจเลือก ผมค่อยๆ ถอยหลัง เดินมาจากตรงนั้น และหย่อนตัว นั่งลงบนโซฟาผมมือสั่นเทา ผมค่อยๆ ปลดเข็มขัดสีเข้มออก รูดซิปลงช้าๆ และเลื่อนมือเข้าไปยังส่วนอ่อนไหวที่ยังคงหลับใหลอยู่ภายใน ผมหลับตาลง ขยับมือสัมผัสมันเหมือนที่ผ่านมา
จริงๆ ผมก็อยากออกไปเที่ยวเล่นดูนะ แต่ผมกลัว ผมกลัวว่าจะเจอกับคนที่ผมไม่อยากเห็นตอนนี้ ผมกลัวผมจะยิ่งเสียสมาธิไปใหญ่ ..............ชุดน้องกระต่ายสีขาวตัวโตที่วางหลบอยู่ตรงมุมห้อง วันนี้อากาศก็ไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่ เอาล่ะ ออกไปแบบนั้นน่าจะดีกว่า ถ้าไม่มีใครรู้ว่าเป็นผมก็โอเคละนะ
"บางทีการที่มันหายไปนั่นแหละ ที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุด"
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
