ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
******************************************************************************
หลงละเมอเพ้อรัก
คุณเคยไหม เวลาที่ได้มองใครสักคนแล้วรู้สึกว่าตัวเรานั้น มันช่างต่ำต้อย ไร้ค่า ไม่มีอะไรดีสักอย่าง
ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย แม้เพียงสักนิด...
ได้แต่ใจเต้นไปเองคนเดียว และเฝ้ามองแผ่นหลังของเขาที่เดินผ่านไป
และถึงแม้หากมีสักวันหนึ่ง ที่เขาเผลอสบตาเราเข้า เราก็จะรีบหลบสายตา ก้มลงมองพื้นและคิดแต่เพียงว่า
เราไม่คู่ควรที่จะสบตาคู่นั้น...
ซึ่งจริงๆ แล้ว เขาอาจจะแค่มองผ่านไปด้านหลัง ไปยังจุดที่เขาสนใจจริงๆ ซึ่งไม่ใช่ตัวเรา
และคงไม่มีวันเป็นตัวเรา...
แต่เราก็ยังคงเฝ้ามองคนคนนั้น ได้แต่คิดฝัน ได้แต่แอบมองเขาอยู่อย่างนั้นต่อไป...
****************************************************
PS. นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรท์เท่านั้น โปรดใช้จักรยานในการอ่าน หุหุ
PS. เป็นแนวโรแมนติก ดราม่า ความรุนแรง NC 20+
PS. กดถูกใจหรือคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์บ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ
เพ้อ บทที่ 47 ความรักของครอบครัว [END]
"อยากทำแบบนั้นแน่นะ"
นี่เป็นคำถามของพี่หมอกที่ถามผม เมื่อผมบอกว่าอยากจะให้พี่หมอกกลับไทย และไปที่บ้านกับผม เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ผมจะยังคงรู้สึกไม่สบายใจ ถ้ามันยังค้างคาอยู่แบบนี้
"ครับ ยังไงก็ปล่อยเอาไว้ไม่ได้หรอก"
"ตามใจ แต่ถ้าถูกไล่ออกมา ก็ไม่ต้องห่วงนะ"
ผมกอดพี่หมอกไว้ พวกเรานั่งอิงกันอยู่ที่โซฟา ผมดีใจจริงๆ ที่ได้ยินคำปลอบใจจากคนรัก
"อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ผมไม่กลัวอีกแล้ว"
และในวันต่อมา ผมก็ตัดสินใจบินกลับมาที่ไทยพร้อมพี่หมอก พวกเราตรงดิ่งไปที่บ้านของผม บ้านของหมี่ ซึ่งผมได้บอกแม่ไว้ล่วงหน้าแล้ว ให้แม่เตรียมที่จะบอกพ่อแม่ของหมี่ ให้พวกเราได้คุยกัน
เมื่อกลับมาถึง ผมจับมือกับพี่หมอกเดินดิ่งเข้าไปในบ้าน ที่นี่เป็นบ้านที่ผมและแม่ได้มาอาศัยอยู่ตั้งแต่ที่ผมยังเป็นเด็ก มีเรื่องราวต่างๆ มากมาย ทั้งสุขและทุกข์ ถ้าหากว่าจะต้องจากไปจริงๆ ผมก็รู้สึกใจหายเหมือนกัน
"อิน" เสียงเรียกของแม่ ทำให้ผมวิ่งเข้าไปและกอดแม่ไว้
"กลับมาแล้วครับ คิดถึงจัง มีของฝากด้วยนะ" ผมยิ้มหน้าบาน หอมแม่อีกฟอดใหญ่
"จะไปจะมาบอกปุบปับตลอดนะเรา" แม่บีบจมูกผมแต่ก็ยิ้มอย่างใจดี
"สวัสดีครับ" เกือบจะลืมไป ผมมองพี่หมอกที่ยืนอ้ำๆ อึ้งๆ แต่ก็ยกมือไหว้แม่ทันทีที่แม่หันไป
"สวัสดีจ้ะ ขอบคุณที่ช่วยดูแลอินนะคะ"
ผมอดใจไม่ไหวที่เห็นพี่หมอกทำตัวไม่ถูก จึงรีบไปลากตัวมาใกล้ๆ แม่ เพื่อให้ท่านได้มองเห็นพี่หมอกชัดขึ้น
"พี่หมอกเลี้ยงอินดีจริงๆ ฮะ ดูสิ นี่ไงหลักฐาน" ผมไม่พูดเปล่าแต่ชี้พุงกะทิที่เริ่มยื่นออกมา ผมพยายามทำให้พี่หมอกไม่เกร็งเวลาที่อยู่กับคนที่ไม่คุ้นเคย แต่ว่า ก็ดูเหมือนจะพลาดอะไรไป ผมมองแม่สลับกับพี่หมอกที่กำลังทำสีหน้าอมยิ้มแปลกๆ
"ฝังตัวเองแท้ๆ" ผมหยิกพี่หมอกที่แอบกระซิบผม ไอ้พี่บ้า ไม่ได้หมายความถึงเรื่องนั้นสักหน่อย
"เอาเถอะ อย่าเพิ่งมายืนคุยกันตรงนี้เลย ไป ขึ้นไปบนบ้านใหญ่กัน คุณๆ เขารออยู่" แม่ยิ้มอย่างใจดีและเดินนำหน้าไป ผมเริ่มรู้สึกหวั่นใจขึ้นมาอีกแล้ว แต่ว่า ผมก็อยากให้ทุกฝ่ายสบายใจเสียที
"ไม่เป็นไรหรอก ไปเถอะ" มือที่แสนอบอุ่นบีบเบาๆ ราวกับให้กำลังใจ ผมรู้สึกดีขึ้น ถ้าหากมีพี่หมอกอยู่ข้างๆ ละก็ ไม่ว่าเรื่องอะไร ผมก็จะผ่านมันไปได้
บ้านสองชั้นที่เป็นเรือนใหญ่ มีห้องรับแขกอยู่ที่ชั้นล่าง ตรงกลางของบ้าน ผมค่อยๆ เดินตามแม่เข้าไป ซึ่งที่นั่นมีคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เป็นคุณลุงกับคุณป้า พ่อแม่ของหมี่ ทั้งสองมองผมทันทีที่เข้ามา
"อ้าวว่าไงหลานชาย มีอะไร ให้แม่มาตามซะใหญ่โตเชียว" คุณลุงเอ่ยทักผมอย่างใจดี
"มีเรื่องอะไร แล้วนั่นใคร" ผมเข้ามานั่งลงที่พื้นตรงหน้าโซฟา โดยมีพี่หมอกนั่งลงข้างๆ และแม่ที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ซึ่งวันนี้คุณป้าแม่ของหมี่ก็อยู่ด้วย
"ผมหมอก" พี่หมอกพูดสั้นๆ และทำสีหน้าเรียบเฉยไม่ได้รู้สึกหวั่นเกรงอะไร
"หมอก หมอกที่เป็นแฟนหมี่น่ะเหรอ" ผมหัวใจกระตุกเล็กๆ และพี่หมอกก็ส่ายหน้าปฏิเสธทันที
"พวกเรา..."
"ทำอะไรกันคะคุณพ่อคุณแม่" ผมรู้สึกดีใจพิลึก ที่อยู่ๆ คนที่ผมต้องการให้อยู่ที่นี่ก็เดินเข้ามา หมี่มองดูพ่อแม่ของตัวเอง และเมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆ ก็เพิ่งเห็นพวกผมที่นั่งกันอยู่ที่พื้น
ปฏิกิริยาแรกที่หมี่มองพวกผมนั้นเป็นไปอย่างที่คาด เธอตกใจ ตาโตขึ้นและเริ่มชี้นิ้วมาที่พวกเรา
"นี่มันอะไรกันคะ!" เธอเดินเข้ามาใกล้และแทบกรี๊ดเมื่อได้เห็นพี่หมอกชัดๆ
"หมี่ จะเสียงดังทำไม นั่งลง" คุณลุงหันไปตำหนิเธอที่ดูเสียมารยาทพร้อมทำหน้าเหนื่อยใจ
"พี่หมอก นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมพี่ถึงยังยุ่งเกี่ยวกับมันอีก!" หมี่ไม่ได้สนใจคำตำหนิของพ่อ เธอยังคงเดินไปเดินมาอย่างตื่นตระหนก ความต้องการเอาชนะของเธอมันมากล้น จนสิ่งที่เห็นอยู่ทำเอารับไม่ได้
"เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่ง" พี่หมอกพูดเสียงเย็น แทบจะไม่เหลือบตามองเธอด้วยซ้ำ
"พี่หมอก!!" หมี่ร้องแหวพร้อมทำตาโตมองผมอย่างรังเกียจ "ดี งั้นก็ดี อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพอดี" เธอแสยะยิ้มอย่างคนมีชัยชนะ พร้อมๆ กับชี้หน้าผม
"คุณพ่อคุณแม่คะ ป้าก็ด้วย ฟังนะ อินมัน..."
"ผมเป็นเกย์" ไม่ทันที่หมี่จะได้พูด ผมก็ชิงพูดออกไปซะก่อน ผมอยากจะบอกตัวตนของผมให้ชัดๆ ให้ทุกคนได้รับรู้
หมี่อึ้งชะงักไป พะงาบปากแต่ก็พูดไม่ออก เธอดูตกใจ สับสน มึนงง และไม่รู้จะทำอะไรต่อ
ส่วนคุณลุงคุณป้า พ่อแม่หมี่นั้นก็มีปฏิกิริยาที่ไม่ต่างกัน ผมรู้ ผมเข้าใจดี เพราะที่ผ่านมา ผมวางตัวเป็นผู้ชายแท้ๆ เสมอ ผมเก็บงำความรู้สึกที่แท้จริงเอาไว้ มันอึดอัด มันกดดัน ผมไม่เคยมีความสุขจริงๆ เลยสักครั้งที่ปิดมันเอาไว้
"ผมขอโทษคุณลุงคุณป้าด้วยนะครับ ที่ไม่ได้บอกแต่แรก" ผมยกมือขอโทษผู้มีพระคุณรองจากแม่ทั้งสอง พวกท่านเลี้ยงดูส่งเสียให้ผมได้เล่าเรียน ทำให้พวกเรามีที่ซุกหัวนอน
"แล้วก็ ถ้าหากคุณลุงคุณป้าไม่สบายใจ ผมยินดีที่จะพาแม่ไปอยู่ที่อื่นครับ" ผมพูดจบและหันไปมองแม่ด้วยรอยยิ้ม ผมทำได้แล้วนะ ผมไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว และผมพอมีเงินเก็บให้พวกเราได้เช่าบ้านอยู่กันได้
"เดี๋ยวก่อน อินอยากออกจากบ้านหลังนี้เหรอ" ไม่รู้ทำไม แต่สิ่งที่ทำให้คุณลุงดูตกใจมากกว่ากลับไม่ใช่เรื่องที่ผมเป็นเกย์ แต่เป็นอย่างหลัง
"ไม่ได้นะ ไม่ได้ อย่าไปเลย อยู่ด้วยกันเถอะ" ผมอึ้งเล็กน้อยที่เห็นคุณลุงละล่ำละลัก ดูไม่อยากให้พวกเราจากไปจริงๆ
"คุณพ่อคะ นั่นมันไม่ใช่ประเด็นนะ มันเป็นเกย์นะคุณพ่อ!!" หมี่ปรี๊ดแตกเสียงดังก้าวร้าว ทำเอาคุณลุงต้องหันกลับมาสนใจหัวข้อนี้อีกครั้ง ในขณะที่คุณป้า ได้แต่ดมยาดมเงียบๆ
"เป็นเกย์" คุณลุงทวนคำและหันมามองผม "แล้วยังไงต่อ"
"คุณพ่อคะ!!" หมี่ดูเดือดดาลจนสุดจะทน ที่พ่อของตัวเองไม่ได้สะทกสะท้านกับเรื่องนี้เลยสักนิด
"ก็แล้วยังไงล่ะ อินก็เป็นเด็กดี จะมีรสนิยมยังไงมันก็เรื่องของเขา" คำพูดนี้ทำผมประหลาดใจและอดชื่นชมไม่ได้ แต่สำหรับหมี่นั้นราวกับโลกพังทลาย
"แต่ว่าคุณพ่อคะ มันแย่งแฟนหมี่นะ!" เมื่อได้ยินแบบนั้นคุณลุงก็เปลี่ยนเป้าหมายมาที่ผมใหม่อีกครั้ง
"จริงเหรอ"
"จริงค่ะคุณพ่อ พี่หมอกนั่นไงแฟนหมี่ แต่อินก็แย่งไปเฉยเลยค่ะ" หมี่ได้ทีรีบฟ้อง แต่พี่หมอกตอนนี้นั้นทำหน้าเอือมเต็มที
"ขอผมพูดหน่อย" พี่หมอกยกมือหยุดสงครามครั้งนี้ ซึ่งทุกคนก็เปลี่ยนมาให้ความสนใจทันที "ผมเคยคบหมี่จริง แต่ผมก็มีเหตุผลที่เลิก" พี่หมอกส่งสายตาเบื่อหน่ายไปที่หมี่ นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่เข้ามา ที่พี่หมอกมองเธอ
"พวกเราไม่เคยจริงใจต่อกัน แล้วเธอก็แอบคบซ้อนกับผู้ชายคนอื่นอีก 3 คน" พี่หมอกทำนิ้วเลขสามชัดเจน หมี่ที่เหมือนกับถูกเปิดโปงก็แทบจะปากสั่นทันที แต่สิ่งที่น่าตกใจที่สุดก็คือ คุณลุงในตอนนี้ ที่กำลังโกรธจนตัวสั่นเทิ้ม
" 3 คน!!" คุณพ่อตวาดลั่น พร้อมๆ กับหันมาตาเหลือกใส่ลูกสาวตัวเอง
"ไม่ใช่นะ ไม่จริงนะคะคุณพ่อ!" ไม่พูดเปล่าหมี่ที่เหมือนจะรู้ชะตากรรมก็รีบถอยหลังวิ่งแจ้นออกไปทันที ตามด้วยคุณพ่อหมี่ที่หยิบคว้าอะไรเหมาะๆ มือวิ่งตามไป
เสียงหวีดร้องดังขึ้นเป็นระยะๆ ผมรู้สึกอึ้งเล็กน้อยที่สิ่งที่คุณพ่อหมี่โกรธไม่ใช่การที่ผมเป็นเกย์ หรือการที่ผมจะออกจากบ้าน แต่เป็นการที่ลูกสาวทำตัวไม่รักดี
เมื่อไม่มีหัวหน้าครอบครัวอยู่ตรงนี้แล้ว พวกเราก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป
"ไป ไปเถอะ แยกย้าย" ในที่สุดคุณป้าที่นั่งหน้าซีดเป็นไก่ต้มก็ทำมือไล่พวกเราให้ออกไป ผมอมยิ้มและยกมือไหว้ลา ก่อนที่จะพาแม่และพี่หมอกออกมา
"เป็นไง แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าคิดมาก ชอบคิดไปเองจนเป็นนิสัย" แม่ทำเสียงดุผมแต่กลับยิ้มแย้ม ผมรู้สึกเหมือนกับยกภูเขาออกจากอก รู้สึกเป็นอิสระ ไม่ต้องหวาดกลัว หลบซ่อนจากครอบครัวต่อไป
"ไปๆ ยังไม่ได้กินอะไรกันมาใช่ไหม ไปกินข้าวกัน" แม่บอกพวกเราด้วยรอยยิ้ม ผมมองพี่หมอกที่คอยแต่จะหลบสายตาของแม่ เหมือนกับว่าพี่เขากำลังทำตัวไม่ถูกเหมือนเดิม
"ไปกันเถอะครับ" ผมจับมือพี่หมอกไว้ พาให้เดินตามแม่ไป พอเห็นพี่หมอกเป็นแบบนี้ ผมก็ยิ่งกอดแขนพี่เขาไว้ ผมนั้นยังคงมีแม่ แต่สำหรับพี่หมอก ราวกับไม่มีใครเหลือเลย
เมื่อพวกเราเข้ามาในห้องครัว ก็พบว่ามีหม้อต้มและอาหารหลายอย่างถูกจัดเตรียมไว้แล้ว ผมพาพี่หมอกนั่งลงและช่วยแม่ตักข้าวปลาอาหารหลายอย่างมาวาง และนั่งลงข้างๆ พี่หมอก
ช่วงเวลานี้ช่างราวกับภาพฝัน ผมมีความสุขมากจริงๆ จนกลัวว่ามันจะเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา แต่ว่าไม่ใช่ ผมมองแม่สลับกับพี่หมอกไปมาด้วยรอยยิ้ม
"เริ่มกินได้แล้ว มัวแต่ยิ้มอยู่นั่น" แม่ดุผมและเอื้อมมือมาหยิกไหล่ผมเบาๆ
"เจ็บบบบ" ผมพูดเจ็บแบบหลอกๆ ให้แม่หมั่นไส้เล่น
"คุณหมอกเอื้อมถึงไหม อยากกินอะไรเพิ่มบอกแม่ได้นะ" ผมยิ้มมองแม่ที่ถามพี่หมอกอย่างใจดี แต่สีหน้าของพี่หมอกก็ดูคล้ายเศร้านัก
"พี่หมอก" ผมที่รู้ว่าพี่หมอกคิดเรื่องอะไรก็กุมมือพี่หมอกเอาไว้
"ไม่เป็นไร" พี่หมอกยิ้มออกมาเล็กๆ ให้ผมรู้ว่าไม่เป็นไร
"คุณอยู่คนเดียวหรือคะ" แม่ถามพี่หมอก
"ครับ" พี่หมอกพูดเสียงเบา ไม่ค่อยกล้าสบตาแม่
"ถ้าอย่างนั้น วันไหนว่างๆ ก็มาหาแม่ได้นะ แม่ก็อยู่คนเดียวบ่อย อินน่ะ ชอบหนีเที่ยวไปเรื่อย"
"แม่อ้ะ" ผมแทบพองลมเมื่อโดนใส่ร้าย
"แม่ มีแค่อินสองแม่ลูกเท่านั้น ตลอดเวลาก็เคยคิดว่าในชีวิตนี้ ก็คงจะมีแค่แม่ที่รักอินมากที่สุด แต่ว่าตอนนี้ แม่รู้แล้วว่าไม่ใช่"
แม่ลุกขึ้นและเดินไปจับที่บ่าของพี่หมอกเบาๆ ผมมองพี่หมอกที่แววตาสั่นระริก ผมอยากให้พี่เขาเปิดใจ และลืมเรื่องร้ายๆ ของครอบครัวตัวเองไปบ้าง
"แม่ฝากอินด้วยนะ คนที่อินรัก แม่ก็รักเหมือนลูกนั่นแหละ"
"ห้ามทิ้งพวกเราไปไหน ห้ามทิ้งผมไปอีกนะ" ผมพูดและยื่นหน้าไปหอมแก้มพี่หมอก
"ต่อหน้าต่อตาเลยนะเด็กคนนี้" ผมหัวเราะและมองพี่หมอกที่หน้าเริ่มหน้าแดง บรรยากาศแบบนี้ พี่คงไม่เคยได้สัมผัสมันใช่ไหม แต่ว่าจากนี้ต่อไป ผมจะทำให้พี่ได้สัมผัสกับความรักที่พี่ไม่เคยได้รับ ไม่ให้พี่ ต้องรู้สึกโดดเดี่ยวอีกต่อไป
ผมจะคอยเติมเต็มสิ่งที่พี่ขาด พวกเราจะเติมเต็มความรักซึ่งกันและกัน ตลอดไป
THE END
*******************************************************************************
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านเสมอมานะคะ หากเนื้อหาขัดใจนักอ่านบางท่านก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย และหากใครที่ชอบก็ขอบคุณมากเลยค่ะ เรื่องนี้มีตอนพิเศษนะคะ แต่อาจจะรวมอยู่ในแบบรูปเล่ม ยังไงถ้ามีข่าวสารใดๆ เพิ่มเติม นักเขียนจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง ขอบคุณนักอ่านทุกท่านจริงๆ ค่ะ