.•:*´¨`*:•.☆ ► รู้ เ ท่ า ไ ม่ ถึ ง . . รั ก ◄ ☆•:*´¨`*:•.
ต อ น ที่ 18 : ภ า ว ะ เ งี ย บ งั น
หนึ่งสัปดาห์หลังจากเผ่าพงศ์เสียชีวิตดินแดน 86 Missed Call
หมอประสาท 42 Missed Call
PA 12 Missed Call
คุณแม่ 3 Missed Call
BALLOON : คุณดอทคะ ให้พี่ทำยังไงกับห้องเสื้อดีคะ Read
sweetyDOTcom : ปิดไปก่อนครับ
sweetyDOTcom : ฝากพี่บอลลูนอีเมลแจ้งลูกค้า แคนเซิ่ลร้านต่างๆ ที่เราดีลไว้ อันไหนที่ต้องจ่ายค่าปรับก็จ่ายไป อันไหนโดนยึดมัดจำก็ทำรายการส่งเมลสรุปมา เคลียร์ช่วงนี้ไปก่อน
sweetyDOTcom : ดอทโอนเงินเดือนให้ทุกคนสามเดือนล่วงหน้า ถ้าได้งานใหม่ก็ไปได้เลย
sweetyDOTcom : แต่ถ้ายังไม่ได้งานเดี๋ยวใกล้ครบสามเดือนแล้วดอทจะแจ้งอีกที
BALLOON : ขอบคุณมากค่ะคุณดอท Read
BALLOON : พี่บอลลูนขอเข้าห้องเสื้อไปเตรียมคอลเล็กชั่นที่ยังค้างรอคุณดอทไปเรื่อยๆ นะคะ Read
BALLOON : คุณดอททำใจดีๆ อย่าคิดมาก รักษาสุขภาพด้วย Read
BALLOON : พักผ่อนให้สบายใจ พี่บอลลูนจะรอไม่ไปไหนค่ะ Read
BALLOON : รักคุณดอทนะคะ Read
BALLOON :
Sticker สู้ สู้ Read
++++++++++++++++++++++++++
“หมอวรรต แม่จะทำยังไงดี”
“อาการหนักเลยเหรอครับ”
“ไม่ออกจากห้องมาสี่วันแล้ว งานศพยังไม่ไปเลย”
“เดี๋ยวผมลองเรียกดู”
“จ๊ะๆ”
ก๊อก ก๊อก
“คุณ.. ผมมาตรวจร่างกายให้”
ก๊อก ก๊อก
“คุณ เปิดประตูให้หน่อย”
“เห็นไหม น้องไม่ยอมคุยกับใครเลย แม่ร้อนใจจะแย่แล้ว”
“คุณ.. คุณออกมาให้คุณแม่ได้เห็นหน้าบ้าง ท่านจะได้สบายใจ”
“นั่นๆ มีกระดาษโผล่ออกมา หมอวรรตลองดูซิ น้องเขียนว่าไงบ้างลูก”
“คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ดอทขอเวลาอยู่คนเดียว ถ้าไม่อยากให้หนีไปไหนก็อย่าให้ใครเข้ามานะครับ”
“โถลูก”
“คุณแม่อย่าร้องไห้เลยครับ ให้เวลาน้องอีกสักพักเดี๋ยวคงดีขึ้น”
“แม่เป็นห่วงลูกนะตาดอท”
“ลงไปพักข้างล่างดีกว่าครับ เดี๋ยวผมอยู่คุยเป็นเพื่อนก่อนไปเปิดคลินิก”
++++++++++++++++++++++++++
“สวัสดีครับแม่ใหญ่ ขอเยี่ยมพี่ดอทแป๊บนึงนะ”
“ขึ้นไปสิ แล้วอย่ากวนเขามากล่ะ เขาสั่งไว้ไม่ให้ใครเข้าไป”
“ครับ”
ก๊อก ก๊อก
“พี่ดอท ผมเองนะ น้องชายสุดหล่อของพี่ไง”
“พี่ดอทเปิดประตูให้หน่อย ผมอยากคุยด้วย”
ก๊อก ก๊อก
“งั้นตอบไลน์ก็ได้”
“โหย วีดีโอคอลก็ไม่รับอะ ไรว้า”
“ใจแข็งว่ะ ไม่รักน้องรักนุ่ง”
“พี่ดอทผมจะไปแล้วนะ”
“พี่ดอททททท เปิดประตูหน่อยยย”
“ไม่ใช่จะว่างมาได้บ่อยๆ ช่วงนี้ออกต่างจังหวัดบ่อยด้วย”
“ไม่คิดถึงกันมั่งเหรอพี่”
“เฮ้ออ ถ้าไงก็กินข้าวนะ ผมเป็นห่วง”
“รักพี่ดอทนะ”
“สวัสดีครับป๋า”
“อ้าวไอ้เสือมานานแล้วเหรอ”
“ครับ มายืนขาตายอยู่เป็นนาน พี่ดอทไม่ตอบสักแอะ”
“ก็สมควรจะไม่ตอบหรอก พูดจามึงมาพาโวยไม่เข้าหู”
“แม่ใหญ่แก่แล้วไม่เข้าใจศัพท์วัยรุ่นหรอก ผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับป๋า สวัสดีครับแม่ใหญ่ อั่ย อั่ย อั่ย”
“ดูมันสิ ดูลูกคุณ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ลามเหมือนขี้กลากไม่มีผิด พ่อแม่ไม่สั่งไม่สอน”
“แค่กๆๆ อ..เอ่อ ตาดอทไม่ออกมาเลยเหรอ”
“อืม”
“คุณก็ต้องเข้มแข็งนะ อย่าคิดมากเดี๋ยวจะเป็นอะไรไปอีกคน”
“อืม”
“เดี๋ยวลูกทำใจได้ก็คงออกมาเอง อ..อ้าว คุณรุ่ง.. อยู่ดีๆ ก็ไปไม่บอกไม่กล่าว เฮ้อ จะเข้าหน้าไม่ติดแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กันนะ”
“ดอทลูก ป๋ามาเยี่ยมเปิดประตูให้หน่อยลูก”
“กินข้าวกินปลาบ้างนะ ป๋าเป็นห่วง”
“งั้นเดี๋ยวป๋ามาหาใหม่ ถ้ายังไงรับสายหน่อยป๋าจะได้ไม่เป็นห่วงมากเกินไป”
“ป๋ารักดอทนะ”
สองสัปดาห์หลังจากเผ่าพงศ์เสียชีวิตDumDinDan : พี่ดอท Read
DumDinDan : ทำใจดีๆ อย่าคิดมากนะ Read
DumDinDan : มีอะไรคุยกับผมนะพี่ดอท Read
DumDinDan : กินข้าวบ้างนะ
DumDinDan : อย่าทรมานตัวเองอย่างนี้สิ
DumDinDan : เฮียสั่งให้มีความสุขนะพี่
DumDinDan : ถ้าอยู่ที่อื่นผมจะพังประตูเข้าไปแล้ว แต่อยู่บ้านใหญ่ผมทำอะไรไม่ได้อะ
DumDinDan : พี่ดอท อย่าทำแบบนี้เลย ตอบผมหน่อย
DumDinDan : พี่ไม่อ่านไม่ตอบแบบนี้ผมไม่โอเคเลยนะ
+++++++++++++++++++++++
Dr.WRRT : คุณเปิดประตูหน่อย Read
Dr.WRRT : คุณแม่เป็นห่วงมากนะ Read
Dr.WRRT : ออกจากห้องบ้างนะคุณ
Dr.WRRT : อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ คนที่รักคุณรออยู่ข้างนอก
Dr.WRRT : คุณเผ่าเขาไปสบายแล้วและเขาอยากเห็นคุณมีความสุขนะ
Dr.WRRT : ใจคอจะไม่อ่านเลยเหรอ
Dr.WRRT : อ่านหน่อยก็ยังดีนะคุณ
Dr.WRRT : ผมขอร้องนะ ผมจะบ้าอยู่แล้วเนี่ย
Dr.WRRT : คุณแม่บอกว่าคุณกินข้าวหมดชามทุกวัน กินจริงๆ หรือเททิ้ง
Dr.WRRT : ยังไงฝืนใจกินหน่อยนะ อย่าทำร้ายตัวเองเกินไป
สามสัปดาห์หลังจากเผ่าพงศ์เสียชีวิตDr.WRRT : เรื่องบ้านคุณจะเอายังไง พี่เวย์ร้อนใจอยากทำให้เสร็จตามที่คุณเผ่าเขาสั่งไว้
Dr.WRRT : คุณเงียบแบบนี้พี่เวย์ก็แย่นะ รับงานอื่นก็ไม่ได้ ต้องมารออยู่แบบนี้
Dr.WRRT : เฮ้ย คุณโอนเงินเข้าบัญชีพี่เวย์กับผมทำไม
Dr.WRRT : คนละแสนคืออะไร ค่าเสียเวลาเหรอ
Dr.WRRT : ใช้เงินแก้ปัญหาสินะ
Dr.WRRT : ก็ใช่สิ คนมันรวย ใช้เงินหว่าน
Dr.WRRT : โหยคุณ อย่าทำแบบนี้ ผมจะบ้า
Dr.WRRT : นี่คุณ อย่าใจแข็งนักสิ
Dr.WRRT : ผมขอร้อง แค่อ่านก็ได้
Dr.WRRT :
Sticker หมาร้องไห้+++++++++++++++++++++++++++++
DumDinDan : สกายถามว่าพี่ดีขึ้นยัง
DumDinDan : ให้ผมตอบมันว่าไงดี
DumDinDan : พี่ดอททททททททททททททท
DumDinDan : ผมจะพังประตูเข้าไปนะ
DumDinDan : ถามจริงพี่กินหินเข้าไปเหรอ ใจแข็งเป็นบ้า
DumDinDan : คนสวยอย่าทำแบบนี้
DumDinDan : อยู่บ้านใหญ่ผมทำอะไรไม่ได้เลยว่ะ พี่ออกมาให้ผมกอดหน่อย
DumDinDan : ออกมานั่งรถเล่นกัน
DumDinDan : พี่ดอทครับบบบ น้องชายจะเป็นโรคประสาทแล้ว
DumDinDan : เป็นห่วงพี่นะเว้ย
DumDinDan : ยังไงก็กินข้าวมั่งนะ
DumDinDan : อาทิตย์หน้าออกกองต่างจังหวัด มีขึ้นเขาด้วยไม่รู้จะมีสัญญาณมั้ย ถ้าไงจะพยายามโทรหานะ
DumDinDan : หวังว่ากลับมาแล้วพี่จะโอเคขึ้นนะ
DumDinDan : รักพี่ดอทนะครับ
DumDinDan :
Sticker หมากอดกันหนึ่งเดือนหลังจากเผ่าพงศ์เสียชีวิต“คุณออกมาเถอะ ผมเอายาบำรุงมาฉีดให้”
“โธ่คุณ ถ้าไม่ออกมาคุณแค่รับปากก็ได้ว่าจะกินของบำรุงที่ผมฝากไว้”
“คุณไม่พูดไม่คุยกับใครแบบนี้มันไม่ดีกับสุขภาพจิตนะ”
“เสี่ยงเป็นดีเพรสชั่นนะคุณ เป็นแล้วจะรักษายากนะ ถ้าคุณจะอยู่คนเดียวก็พยายามฝึกจิตให้สงบ”
“นี่ถ้าคุณแม่ไม่บอกว่าคุณกินอาหารที่แม่บ้านเอาวางไว้หน้าห้องหมดทุกมื้อ ผมคงให้คนพังประตูเข้าไปแล้ว”
“งั้นวันนี้ผมไปก่อนนะ พรุ่งนี้จะมาใหม่”
“เฮ้ออ เด็กดื้อเอ้ย”
“ว่ายังไงลูก ตาดอทตอบบ้างไหม”
“ไม่ตอบเลยครับคุณแม่”
“ตาดอทส่งโน้ตออกมากับถาดอาหารสามสี่ครั้งบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง เขาจะกินทุกมื้อ”
“ก็นั่นแหละครับที่ผมห่วง”
“ทำไมเหรอลูก ห่วงเรื่องอะไร”
“ลูกชายคุณแม่ดื้อมากนะครับ น้องดื้อตาใส รู้หมดว่าควรหรือไม่ควรทำอะไรแต่ถ้าจะไม่ทำ เขาก็จะไม่ทำครับ เขาจะคิดว่าเขาคอนโทรลตัวเองได้ แต่ที่จริงเขาทำไม่ได้”
“แล้วทำยังไงดีล่ะลูก”
“ให้เวลาทำใจอีกสักหน่อย ช่วงนี้อย่าให้ใครพูดอะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจ แต่ก็ควรมาคุยด้วยบ่อยๆ ให้เขารู้ว่ามีคนเป็นกำลังใจอยู่ข้างนอกมากมาย”
“งั้นหมอวรรตมาหาน้องบ่อยๆ ได้ไหมลูก”
“ผมจะมาบ่อยๆ นะครับ คุณแม่จะได้มีเพื่อนคุยด้วย”
“ขอบใจนะลูก บุญรักษานะหมอวรรต”
“ครับ”
สองเดือนหลังจากเผ่าพงศ์เสียชีวิตดินแดน 77 Missed Call
หมอประสาท 13 Missed Call
PA 5 Missed Call
ก๊อกๆ ก๊อกๆๆๆ
“พี่ดอทททท เปิดประตูหน่อยสิ ส่งเสียงไอบ้างก็ยังดี”
“พี่ดอท ให้ป๋ามายืนหน้าห้องแบบนี้ไม่ดีนะ จะเป็นบาปเป็นกรรม”
“อย่าไปขู่พี่แบบนั้นเจ้าดิน ขยับไปหน่อยเดี๋ยวป๋าลองเรียกดู”
“ดอทเอ้ย เปิดประตูเถอะลูก ให้ป๋าเห็นหน่อยว่ายังอยู่ดี ป๋าคิดถึงแกนะตาดอท ออกมาหาป๋าหน่อยเถอะ”
“เฮ้ออ ไม่ได้ผล มีใครทำให้พี่ดอทใจอ่อนได้บ้างเนี่ย”
“เห็นแม่เขาบอกว่าไม่เคยตอบใคร หมอวรรตมาเยี่ยมวันเว้นวันก็ไม่เคยตอบ”
“นี่ถ้าไม่ใช่บ้านใหญ่ ผมจะเอากล้องวงจรปิดมาจ่อหน้าประตูห้องนี้เลยนะ อย่างน้อยได้เห็นตอนพี่ดอทออกมาเอาอาหารก็ยังดี”
“อืม ก็ดีนะ เดี๋ยวป๋าคุยกับคุณรุ่งให้หากกล้องมาติดดีกว่า”
“โอเคครับ.. เฮ้ออ พี่ดอทใจแข็งเหมือนใครเนี่ยป๋า”
“เหมือนแม่เขานั่นแหละ รักแรงเกลียดแรง จนตอนนี้แกก็ยังโดนเขม่นอยู่ไม่ใช่หรือไงเจ้าดิน”
“นั่นแหละที่ผมกลุ้มใจ อยากมาอยู่คุยกับพี่ดอทนานๆ แต่แม่ใหญ่ชอบขึ้นมากดดันเลยต้องกลับ”
“เมื่อก่อนแม่ลูกเขาก็แทบไม่คุยกับป๋า สองคนนี้เขารับความทุกข์ความเศร้าอะไรไม่ได้ เหมือนกับแก้วบางที่เวลาร้าวก็จะร้าวไปทั้งใบ เศร้าแค่หนึ่งเรื่องแต่เอาทุกเรื่องมารวมกันหมด ก็คงเป็นนิสัยที่แก้ไม่หายนั่นแหละ บอบบางเกินไป”
“ถ้าแม่ใหญ่ขึ้นมาได้ยินก็ตัวใครตัวมันนะครับ เรื่องนี้ดินแดนจะไม่ยุ่ง”
“ป๋าโดนเกลียดจนชินแล้ว”
“แต่พี่ดอทกลับมาดีด้วยแล้วนี่ครับ ป๋าอย่าว่าพี่ดอทอีกเลย”
“ป๋าก็ไม่ได้ว่านะ แค่เป็นห่วง..”
“เอ๊ะ! โน้ตครับป๋า พี่ดอทสอดกระดาษโน้ตออกมา ไหนดูซิเขียนอะไรบ้าง..”
“อ่านเลยเจ้าดิน พี่แกว่าไงบ้าง”
“เอ่อ.. ไม่อ่านดีกว่าครับ คือ..”
“อ่านเถอะ ป๋าอยากรู้”
“คือ..”
“ส่งมาเดี๋ยวป๋าอ่านเอง”
“..........”
‘ถ้าดอทบอบบางจนทำให้ป๋าไม่ภูมิใจก็ขอโทษด้วย ดอทไม่เคยเป็นลูกที่ป๋าภูมิใจอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่เพราะป๋าหรือไงที่สร้างตัวตนแบบนี้ขึ้นมาให้ดอท เรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับดอทก็เพราะป๋าทั้งนั้น แล้วอย่าเอากล้องอะไรมาติดหน้าห้องด้วยไม่งั้นจะหนีไปที่อื่น ไม่ต้องมายุ่งกับดอท กลับไปให้หมดทุกคนเลย’
“..........”
“ป๋าไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิดอทนะ ถ้าทำให้ดอทโกรธป๋าก็ขอโทษ เอาไว้ป๋าค่อยมาใหม่นะลูก”
“ป๋าอย่าคิดมากเลยนะ พี่ดอทอยู่ในช่วงซึมเศร้าก็เลย..”
“อืม ป๋าเข้าใจ”
“ป๋า.. โธ่ป๋า”
“พี่ดอท ทำไมพี่ว่าป๋าแบบนี้.. ตาแดงกลับไปนู่นแล้วน่ะ”
“โธ่พี่ดอท.. ผมรู้ว่าอารมณ์พี่ไม่ปกติ เรื่องของเฮียมันเศร้ามากผมเข้าใจ แต่นี่ก็ผ่านมาตั้งสองเดือนแล้วนะ แสดงว่าอยู่คนเดียวมันไม่ได้ช่วยให้พี่ดีขึ้นไง พี่ต้องออกมา”
“พี่ดอท”
“โธ่เว้ย!”
“มะรืนวันเกิดป๋า ผมจะไปจัดงานเซอร์ไพรส์ให้ที่บ้านป๋าที่เราเคยไปด้วยกัน หวังว่าเราจะเจอกันนะพี่”
“กลับมาเข้มแข็งให้ได้เร็วๆ ผมรอนะ รักพี่ดอทนะครับ”
“เฮ้อออ ดื้อโคตร”
วันรุ่งขึ้น.. ก๊อกๆ ก๊อกๆ
“คุณหนูครับ น้าเวชเอง”
“คือเมื่อกี้ คนขับรถบ้านคุณเผ่าพงศ์เอากล่องมาให้ บอกว่าเป็นของส่วนตัวของคุณเผ่า คุณหนูจะให้น้าเวชเอาไป..”
แกร้ก~
แอ้ด~
“ค.. คุณ! คุณหนู! ท..ทำไม!? โธ่ คุณหนู..!?”
.•:*´¨`*:•.☆ ► รู้ เ ท่ า ไ ม่ ถึ ง . . รั ก ◄ ☆•:*´¨`*:•...เจอกันตอนหน้านะคะ.. 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
