:: บทที่ 18 พาหัวใจไปหัวหิน ::
แสงแรกของดวงตะวันแย้มผ่านผ้าม่านเข้ามาส่องตา ผมผงกหัวมองนาฬิกา เจ็ดโมงเช้า ฝุ่นยังหลับสนิทในอ้อมกอดผม ผมยิ้ม ก้มหอมมันเบาๆ ที ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน กะว่าออกไปจะปลุกฝุ่น แต่มันลุกขึ้นมานั่งตาปรือข้างเตียงแล้ว เนื้อตัวเต็มไปด้วยริ้วแดงและรอยคิสมาร์กที่ผมบรรจงสรรสร้าง ซอกขาหนีบยังมีเลยครับ
ผมหยิบมือถือมากดถ่าย เอาเฉพาะต้นขาและรอยคิสมาร์กเท่านั้น
“ทำบ้าอะไรพล!”
“คอลเลกชั่นฝุ่นเอ็กซ์เซ็กซ์แตก”
“ลบเลย ภาพเมื่อคืนด้วย”
“รีบไปอาบน้ำได้แล้ว”
“ลบก่อน” มันท้วง ผมส่ายหัวร่อน ซ่อนมือถือไว้ด้านหลัง มันถอนหายใจแรง ลุกขึ้นเดินโทงๆ ไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
ผมฉีกยิ้ม กดอัปเฟซรูปขาเนียนๆ ของมัน ผมแต่งภาพจนมันดูไม่ออกหรอกว่าเป็นของผู้หญิงหรือของผู้ชาย ขึ้นสเตตัส
‘ตีตราจอง’
เห็นแค่ต้นขากับรอยคิสมาร์กก็ทำเอาเฟซแทบถล่มทลาย ผมหัวเราะหึๆ เดินไปแต่งตัว เอาให้หล่อที่สุด ชนิดณเดชยังต้องศิโรราบ ฝุ่นเดินออกมาอีกรอบในสภาพผ้าขนหนูพันเอวไว้หมิ่นเหม่
ผมเก็กหน้าหล่อใส่มันนิดหนึ่ง แต่มันไม่สนใจครับ มองแค่แวบเดียวแล้วเดินเลยไปยังตู้เสื้อผ้า
อะไรวะ ชมว่ากูหล่อสักหน่อยก็ไม่ได้
ผมยืนมองมันจากทางด้านหลัง มันเปิดตู้ หยิบชั้นในมาสวม ตามด้วยกางเกงยีนส์สีซีด มีริ้วขาดที่เข่าคล้ายกางเกงที่ผมใส่ มันดึงผ้าเช็ดตัวออก
เวลามีอะไรกัน ผมชอบให้ฝุ่นเปลือยเปล่า แต่เวลาปกติ ผมชอบแบบนี้แฮะ กางเกงมันเป็นแบบเอวต่ำ มันก้มหยิบเข็มขัดมาสวม ผมหยิบมือถือมาแอบถ่าย เสียงกล้องดังแชะ
เวร ลืมปิดเสียง ฝุ่นหันมามองทันที
“ถ่ายไร”
“จิ้งจก” ผมแกล้งส่องมือถือไปรอบๆ ฝุ่นมองผมแบบไม่ไว้ใจ หันกลับไปอีกรอบ ผมรีบปิดเสียงกล้อง แล้วกดถ่ายด้านหลังของมัน ฝุ่นหยิบเสื้อแนวๆ เดียวกับผมมาใส่ ตามด้วยแจ็คเก็ต
ผมเลิกคิ้ว ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมันแต่งแนวนี้มาก่อน ส่วนใหญ่ก็เสื้อยืดกางเกงขาสามส่วน
“ดูดีว่ะฝุ่น” ผมชมทันทีที่ฝุ่นหันมามอง มันเสหน้ามองไปทางอื่น
“ป่ะ ไปกันเถอะ” ผมชวน คว้าเป้มาพาดไหล่ มันทำแบบเดียวกัน
แต่ก่อนผมจะยกหน้าที่ปิดห้องและถือกุญแจให้ฝุ่น แต่หลังๆ ผมทำเองหมดครับ เราพากันเดินลงไปข้างล่าง
“กินข้าวกันก่อนออกเดินทางละกัน” ผมชวน มันรับปาก “อยากกินอะไร” ผมถามต่อ มันนิ่งคิด
“โจ๊กละกัน ง่ายๆ”
ผมพยักหน้า พามันเดินตรงไปทางที่จอดรถ ฝุ่นตาวาวทันทีที่เห็นบิ๊กไบค์ของแมท ไม่รู้ว่ามันพอจะเดาออกไหมว่าเป็นรถคันนั้น ถัดไปอีกสามคันเป็นรถของใครก็ไม่รู้ สภาพโคตรเก่า ผมอมยิ้ม พามันเดินเลยบิ๊กไบค์ไปทางรถเก่าคันนั้นแทน
ผมหยุดยืนอยู่ข้างๆ ฝุ่นขมวดคิ้วมองสภาพรถ
“คันนี้จริงๆ เหรอพล แน่ใจนะว่ามันจะสตาร์ตติด”
ผมหัวเราะหึๆ
“กูไม่แน่ใจว่ะ พอดีไม่เคยลอง”
มันส่ายหัว
“ถ้าจะให้กูนั่งรถคันนี้ไปหัวหิน กูขอไปรถตู้ละกัน โบกวินหน้ามหา’ลัยกูว่าน่าจะถึงมากกว่าอีก”
ผมหัวเราะกับสีหน้ามัน
“มึงอย่าดูถูกของเก่าสิ มันขับดีน่า ไม่งั้นมันคงไม่อยู่มาได้เป็นสิบๆ ปีแบบนี้หรอก”
มันเบ้หน้ายิ่งกว่าเดิม
ผมหัวเราะ
“แล้วในลานจอดรถนี้มึงอยากไปรถคันไหน” ผมถามหยั่งเชิง ฝุ่นมองไปรอบๆ ก่อนหยุดสายตาไว้ยังบิ๊กไบค์คันนั้น
“นั่น ถึงจะใหญ่ไปหน่อยก็เถอะ”
ผมอมยิ้มอีกที พามันก้าวเดินไปที่รถของแมท
“งั้นเราไปคันนี้กันเถอะ”
มันจ้องหน้าผม ขยับเตะขาผมแรง
“มึงโกหกกู! รถไอ้แมทไม่ใช่ไอ้เน่านั่นแต่เป็นคันนี้ต่างหาก”
ผมหัวเราะออกมาเสียงดัง ให้ความมั่นใจกับมันด้วยการเสียบกุญแจเปิดหยิบหมวกสำรองออกมายื่นให้ ฝุ่นรับไปถือไว้หน้าบูดๆ
มันกวาดมองมารอบๆ ตัวรถ
“ใหญ่ขนาดนี้แมทมันขับไปได้ยังไงกัน”
ผมส่ายหัว
“ไม่ใช่รถมันหรอก รถของพี่เมธน่ะ ของมันพี่เขาเอาไปเสยถังขยะข้างร้านน้ำเต้าหู้ สีถลอก ตอนนี้ส่งซ่อมอยู่”
ฝุ่นหัวเราะออกมาเบาๆ ผมนิ่งไปกับสิ่งที่เห็น เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่มันหัวเราะเพราะคำพูดผม (แบบไม่มีกลุ่มเพื่อนอยู่ด้วย) ผมมองตาฝุ่น
“หัวเราะให้กูบ่อยๆ ได้ไหมฝุ่น รู้ไหมเวลามึงยิ้มหรือหัวเราะ มึงโคตรสวย”
มันหน้าบูดขึ้นมาทันที
“กูผู้ชายพล อย่ามาชมว่าสวย และอีกอย่าง มึงทำให้กูเป็นแบบนี้เอง หัดทำตัวให้กูอารมณ์ดีสิ ไม่ใช่ทำตัวแบบนี้”
“แบบนี้แบบไหน”
“เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ เอาแต่ใจตัวเอง ขี้บังคับ มักมาก” อื้อหือ มาเป็นชุดเลยครับ ผมยักไหล่ ไม่เถียงกลับทุกข้อกล่าวหา เพราะมันคือเรื่องจริง
“กูพยายามปรับปรุงตัวอยู่นี่ไง แล้วมึงก็ต้องช่วยชี้แนะกูด้วยว่าจุดไหนควรแก้จุดไหนไม่ควรแก้ เพราะบางทีกูก็ไม่รู้”
มันตาวาว
“งั้นเลิกมีอะไรกับกู ห้ามบังคับกูอีก”
ผมส่ายหัว
“กูจะปรับปรุงเฉพาะเรื่องที่ทำให้มึงมีความสุขมากขึ้น รักกูมากขึ้น หลงกูมากขึ้น ไม่ใช่ให้เลิกกัน เพราะงั้น…บอกกูมาดีกว่าว่ากูต้องทำยังไงให้มึงตกหลุมรักกู”
มันอ้าปากค้าง ผมยกยิ้ม จับแก้มมันเบาๆ
“กูว่าไม่ใช่แค่เวลามึงยิ้มหรือหัวเราะละ ขนาดท่าอ้าปากค้างของมึงกูยังมองว่าสวยเลย”
มันปัดมือผมออกแรง
“มึงมันโรคจิต กูผู้ชายพล อย่ามาชมว่าสวยอีก” มันปรามทวนอีกรอบ ผมทำหน้าจริงใจใส่
“นี่ คำว่าสวยของกูไม่ได้หมายความว่าสวยแบบผู้หญิงนะ แต่เป็นความสวยที่หมายถึงมีเสน่ห์ดึงดูดให้หลงใหล ผู้ชายก็สวยได้มึง”
“ถ้าจะชมแบบนี้ ชมกูว่าหล่อดีกว่า”
ผมเบ้ปาก
“พอดีกูหาความหล่อของมึงไม่เจอว่ะ”
มันเตะขาผมแรง ผมหัวเราะจับแขนขวามันดึงเข้ามาชิด กระซิบข้างหู
“นอกจากสวยแล้ว มึงยังโคตรน่ารัก น่าฟัด และน่าเอาสุดๆ ด้วย ดูดิ แค่คิดน้องกูก็ผงกหัวเห็นด้วยแล้ว”
“มึงมันลามก” มันถองผมด้วยศอกแรงจนเจ็บอก ผมหัวเราะเสียงดัง หยิบหมวกกันน็อกมาสวมหัว มันทำตามบ้าง ผมขึ้นคร่อม หัน
ไปมองคนที่เตรียมจะขึ้น
“รถใหญ่ขนาดนี้ กูว่ามึงประคองไม่ไหวหรอก กอดกูไปตลอดทางละกัน”
มันทุบหลังผมแรงจนผมเบ้หน้าเพราะเจ็บ มันเหยียบที่เหยียบ ก้าวขึ้นคร่อม ผมเอี้ยวหน้าไปมอง ยิ้มให้มันที
“กอดแน่นๆ นะครับคุณเมีย จะพาซิ่งแล้ว”
“แค่ไปร้านโจ๊ก จะซิ่งไปไหน”
“เออ จริง” ผมหัวเราะอีกรอบ สตาร์ตเครื่อง ฝุ่นเกาะข้างเอวผมทันที ผมปล่อยแฮนด์ จับมือฝุ่นดึงมาโอบรอบเอวแรงจนอกมันกระแทกหลังผม
“กอดแน่นๆ สิ เดี๋ยวตก”
“ปล่อยกูพล จับแค่เอวก็ไม่ตกแล้ว”
“ถ้ามึงไม่กอดกูแน่นๆ กูไม่ออกรถนะ”
“งั้นก็ไม่ต้องไป” มันทำท่าจะก้าวลงจากรถจริงๆ แต่ผมยึดจับมือมันแน่น
“ก็ได้ ถ้าอยากให้กูขึ้นสเตตัสว่ามึงเป็นเมียก็เอาสิ”
มันทุบหลังผมแรง ผมหัวเราะหึๆ คลายปล่อยมือ
“เอาสิ อยากลงก็ลงไป”
มันมองผมตาขวาง ยอมกอดดีๆ แต่หน้าบูดสนิท ผมหัวเราะ หันกลับไปปิดหน้ากากหมวกกันน็อก จับแฮนด์ เคลื่อนตัวรถไปด้านหน้า…
ยังไม่สะใจเท่าไหร่ก็ต้องจอดหน้าร้านโจ๊กแล้ว คนมองกันระนาว ผมไม่สนใจใคร ฝุ่นโดดลงไปก่อน ถอดหมวกกันน็อกออก ผมค้ำรถจอด พอเก็บหมวกได้ก็พากันไปนั่งยังที่ว่างๆ ผมสั่งพิเศษสองชามใหญ่ๆ ฝุ่นสั่งพิเศษหนึ่ง เราไม่ได้รีบร้อน เพราะไงก็เดินทางกันเอง ข้อดีของการเอารถไปก็ตรงนี้แหละ ผมตักแบ่งตับให้ฝุ่นเพราะรู้ว่ามันชอบกิน มันไม่ปฏิเสธอะไร คงรู้ดีว่าปฏิเสธไปยังไงก็สู้ผมไม่ได้
อาหารอร่อย คนตรงหน้าน่ารัก ผมกินคนเดียวหมดทั้งสองชาม
“ซกมก” มันว่า ผมเงยมอง ทำหน้างงๆ ฝุ่นดึงทิชชูมายื่นให้ สงสัยว่าปากหรือไม่ก็ตรงไหนสักแห่งบนหน้าผมคงเปื้อน แต่ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้เสีย
“อะไร ให้เช็ดชามเหรอ เดี๋ยวแม่ค้าเขาล้างเองได้”
“มึงไม่ได้โง่พล แก้มเปื้อน”
“ตรงไหนอ่ะ”
“แก้ม”
“ตรงไหนของแก้มล่ะ”
มันพยักหน้ามาที่แก้มซ้าย ผมชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ เอียงแก้มซ้ายให้
“อะ เช็ดให้หน่อย”
“เช็ดเองพล” มันบอกเสียงขุ่น ผมส่ายหัว
“ถ้าไม่เช็ดให้กูจะนั่งอ้อนมึงอยู่ตรงนี้ให้มึงอายจนกว่าจะยอมเช็ดให้กู”
ฝุ่นมองผมตาขวางใช้ทิชชูที่ถืออยู่เช็ดแก้มให้ปื้ดเดียวแล้วดีดตัวลุกยืน
“เท่าไหร่ครับป้า!”
ผมหัวเราะหึๆ ล้วงหยิบเงิน มันดึงค่าโจ๊กออกมาพอดีของตัวเอง ผมปาดหน้าไปจ่าย จับแขนมันเดินออกจากร้าน ฝุ่นรีบชักแขนกลับซึ่งผมก็ปล่อยดีๆ เดินไปที่รถ ผมหยิบหมวกกันน็อกมายื่นให้มันอีกรอบ
“ได้เวลาเดินทาง”
หน้ามันบูดสนิท ก้าวขึ้นมาควบ สองมือจับเอว ผมเอี้ยวไปมอง เตือนสั้นๆ
“กอด”
มันรวบกอดผมแน่น ผมหัวเราะพอใจ สตาร์ตเครื่อง บิดคันเร่งพารถทรงตัวไปบนท้องถนน รถราวันเสาร์ยังติดไม่ต่างกับวันธรรมดา ผมพารถวิ่งเส้นพระรามสองไปเรื่อยๆ ผมรู้เส้นทางจากแผนที่เดินทาง ไม่ยากหรอกครับ เราออกจากกรุงเทพฯกันแปดโมงยี่สิบนาที ตามตารางที่วางไว้ เราจะแวะกันที่ฟาร์มแกะก่อน ชื่ออะไรจำไม่ได้แล้ว
เป็นการขับรถที่ทำให้ผมมีความสุขสุดๆ เพราะสองมือขาวๆ ที่โอบกอดมารอบเอว หน้าอกมันชนชิดแผ่นหลังผม ผมไม่ได้ขับเร็วมาก เพราะไม่ใช่นักขับตัวยง เอาปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า
ฝุ่นสะกิดให้แวะปั๊มปตทเพราะปวดฉี่ ผมพารถเลี้ยวเข้าไปหาที่ว่างๆ จอด ดับเครื่อง ฝุ่นก้าวลงไปยืน ถอดหมวกกันน็อก หัวฟูยุ่งเหยิงไปหมด ผมหัวเราะขบขัน ดึงมันมายืนใกล้ๆ เกลี่ยเส้นผมที่เด้งไร้ทรงให้เข้าที่
“ผมทรงนี้เอ็กซ์เกินไปฝุ่น มันเหมาะเวลามึงนอนอยู่บนเตียงใต้ร่างกูไม่ใช่ที่นี่”
มันทุบอกผมแรง แก้มงี้แดงเถือก ผมหัวเราะหึๆ ดึงหมวกกันน็อกของมันมาแขวน มันหันหลังเดินไปทางห้องน้ำก่อน ผมถอดหมวกของตัวเองบ้าง ล็อกเก็บ ก้าวตามมันไป
ฝุ่นยืนฉี่อยู่ก่อนหน้าผมแล้ว ผมเลือกเดินไปยืนอยู่โถข้างๆ ปลดน้อง แล้วยืนฉี่สบายอารมณ์ หันไปมองคนข้างตัว ยักคิ้วใส่มันแบบหล่อๆ สองที แอบก้มมองของมันนิดหนึ่ง ฝุ่นขยับปากด่าแบบไม่มีเสียงเป็นสัญลักษณ์ที่ผมใช้ฉี่นั่นแหละ
มันเรียบร้อยก่อนผมเดินออกไปล้างมือ ผมหัวเราะหึๆ ยืนทำธุระเสร็จก็ออกไปล้างมือเช่นกัน
“จะไปหาซื้อน้ำกิน จะไปด้วยกันหรือจะให้กูซื้อมาให้” ฝุ่นมันถาม
“ไปด้วยกันนั่นแหละ” แล้วผมก็เป็นฝ่ายเดินนำมันเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ ได้เครื่องดื่มมากันคนละขวด ออกมายืนกินกันไม่ห่างรถ
พอหมดผมก็โยนทิ้ง หยิบมือถือมาดูเวลา นึกอะไรได้ ผมเดินไปที่รถ ฝุ่นเดินตามมาติดๆ
“ถ่ายรูปกูคู่กับรถให้หน่อย”
มันพยักหน้า รับมือถือไป ผมยืนคู่รถให้เท่ที่สุด ได้ไปสามภาพ
“เอาด้วยไหม”
มันพยักหน้าทันที เดินไปยืนเคียงท่าใกล้เคียงกับผมนี่แหละ แล้วฉีกยิ้มกว้างใส่กล้อง
ผมเลื่อนสายตาไปมองใบหน้าเปื้อนยิ้มโดยที่ยังไม่ลดมือถือลง มันหุบยิ้มเมื่อเห็นว่าผมยังไม่ยอมถ่ายสักที
“มือถือเป็นอะไร”
“เปล่า กูแค่อยากเห็นรอยยิ้มของมึงนานๆ”
มันขมวดคิ้วลงฉับ
“เอ้ายิ้มอีกทีซิ กูจะถ่ายแล้ว” ผมกระตุ้นเมื่อมันทำท่าจะหน้าบูดใส่กล้องแทน ฝุ่นนิ่งคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนฉีกยิ้มอีก ผมกดถ่ายไป
สามใบติดๆ เช่นกัน ขยับไปดึงมันมากอดคอแบบเพื่อน กดถ่ายด้วยกล้องหน้าอีกแชะ
ผมมองภาพตัวเองในกล้อง
หล่อใช้ได้…
“ขออีกภาพนะฝุ่น” ผมร้องขอ จับมือมันมากุม มันจะชักหนีแต่ผมยึดจับแน่น
“ปล่อยพล”
“ขอถ่ายก่อน”
“จะถ่ายก็ถ่ายไปสิ มายุ่งอะไรกับมือกู”
“ก็กูอยากถ่ายรูปมือเราคู่กัน” ผมไม่อธิบายอะไรต่ออีก จับมือมันหามุมเหมาะๆ ที่สามารถเห็นรถได้ด้วยแล้วกดแชะ
ภาพเดียวสวยเลยครับ ผมเอาไปตกแต่งอีกเล็กน้อยกดอัปเฟซบุ๊ก ขึ้น สเตตัสสั้นๆ
‘พาหัวใจไปหัวหิน’
ฝุ่นมันคงเดาออกว่าผมทำอะไร มันหยิบมือถือขึ้นดูบ้าง แก้มขาวซับสีเลือดจางๆ มันเหลือบมองผม เม้มปากแน่น ลดสายตาลง ผมชะโงกหน้าดูว่ามันกำลังทำอะไร มันเข้าไปดูไทม์ไลน์ผมครับ ไล่ลงไปจนเห็นรูปรอยคิสมาร์กของตัวเอง
มันรีบเงยหน้ามองอย่างไว
“ลงรูปบ้าอะไรของมึงพล ลบออกเดี๋ยวนี้เลย”
“ไม่มีใครรู้หรอกว่าเป็นมึง”
“มันก็ดูไม่เหมาะอยู่ดี เอามานี่ กูจะลบ” มันทำท่าจะเข้ามาแย่ง แต่ผมขยับตัวหนี
“เอาน่า ก็กูอยากอวดเมีย”
“ถ้าคนอื่นจับได้ขึ้นมา มึงจะให้กูเอาหน้าไปไว้ไหน”
“ไว้บนหัวมึงนั่นแหละ ซุกอกกูก็ได้ กูอนุญาต”
“พล!!”
“รีบไปกันเถอะ” ผมชวนมันดื้อๆ หยิบหมวกมายื่นให้ มันอาศัยจังหวะนั้นหยิบมือถือผมไป แต่เข้าไม่ได้หรอกครับ ผมตั้งรหัสล็อกหน้าจอไว้
“กดอันล็อกพล”
ผมส่ายหัว แย่งมือถือคืน ขยับเข้าไปชิดมัน
“ถ้ามึงลบภาพนั้น กูจะลงรูปที่เห็นชัดกว่านั้น เลือกเอาละกัน” ผมกดอันล็อก ยื่นมือถือให้มันดีๆ ฝุ่นมองอึ้ง ผมเลิกคิ้วท้าทาย
มันกัดกราม เตะหน้าแข้งผมแรงจนผมร้องโอ๊ย กระโดดเหยงๆ เพราะความเจ็บ
“เมียกูเล่นแรงฉิบ”
คนมองกันใหญ่ มันทำท่าตกประหม่า
“รีบไปกันได้แล้ว” แล้วก็เป็นฝ่ายชวนเอง ยกหมวกสวมหัว ปิดหน้ากากลงแรง ปิดบังสายตาชาวบ้าน ผมหัวเราะหึๆ เดินหน้าแข้งเจ็บๆ ไปหยิบหมวกมาใส่บ้าง เปิดฝาหน้าพูดกับมันเบาๆ
“แต่ดุขนาดไหนกูก็รักนะ”
มันต่อยผมมาแรงอีกปั้ก ผมร้องโอ๊ยอีกรอบ หัวเราะ ก้าวขึ้นรถ ยกขาตั้งขึ้น สตาร์ตเครื่อง ฝุ่นมันขึ้นมานั่ง จับสองเอว ผมเอี้ยวหน้าไปมอง เหมือนมันจะรู้ รัดวงแขนมารอบเอวผมจนหน้าอกมันแนบแผ่นหลังผม ผมจับมือมันให้กระชับกอดแน่นขึ้น ตบหลังมือมันเบาๆ บิดคันเร่ง พารถวิ่งออกไปสู่ท้องถนนตามเดิม
(มีต่อ) >>
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66432.msg3858033#msg3858033
หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ) (อ่าน 334175 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก