[ต่อจ้า]
“หึ!กล้าไม่เบา ไปหัดทำแบบนี้มาจากใคร?” มันก้าวขึ้นเตียง สายตาวาวโรจน์ดูน่ากลัว
“จะกับใครแล้วไง?สนใจหรอ?ใครจะดูก็ได้นี่” ผมแสยะยิ้มเหมือนไม่แคร์ ทั้งๆที่ในใจผมก็โคตรแย่ โคตรเสียศักดิ์ศรีเลยว่ะ แต่ที่ยอมทำก็เพราะอยากเอาชนะมันล้วนๆ
พรวด! อึ่ก! ไอ้เหี้ยลุคอาศัยจังหวะที่ผมเผลอ อ้าขาผมออกแล้วใช้เข่ากดไว้แล้วสอดนิ้วยาวแทงพรวดเข้ามาในช่องทางผมพร้อมกันสองนิ้ว
“จะบอกดีๆไหม” มันยิ้มเหี้ยม งอนิ้วแล้วครูดกับผนังนุ่มข้างในขยับนิ้วชักเข้าออกแรงๆที่ทำให้ผมเจ็บจนดิ้นพล่าน
“อ๊ะ!เจ็บบบบ ปล่อยกู!!” ผมปัดป่ายมือไปมาจนมันจับไว้ได้ด้วยมือข้างเดียว
“ก็ตอบมาสิ” มันเร่งความเร็วและแรงขึ้น ผมเจ็บมากๆจนน้ำตาแทบไหลเพราะมันไปซ้ำกับแผลเก่าด้วย
“ไม่มี! ไม่เคยทำกับใคร พอใจรึยัง!!!”ผมตะคอกออกไปอย่างทนไม่ไหว เกลียดมันจริงๆ
“บอกพี่ดีๆตั้งแต่แรกก็จะไม่เจ็บตัวแล้วแท้ๆ มิทตี้” มันโน้มหน้ามาจูบปากผมเบาเหมือนให้รางวัล ผมเบี่ยงหน้าหนีไปอีกทาง กัดกรามจนเจ็บไปหมด ได้ยินเสียงมันหัวเราะในลำคอเบาๆ
“มา พี่ช่วยให้เสร็จดีกว่า” มันปล่อยมือที่จับผมไว้แล้วไปจัดการกับน้องชายผมที่หดตัวจากความเจ็บไปแล้วแทน ไม่ถึงนาทีมันก็ตั้งขึ้นสู้มือไอ้สารนี่จนผมอยากจะมุดดินหนีไปซะให้แม่งรู้แล้วรู้รอด ผมพยายามดึงมือมันออกแต่ก็อย่างที่รู้คือผมสู้แรงมันไม่ไหวโว้ย
“ไม่ต้อง! อ๊า...” แม่งเอ้ย กูเกลียดมึงไอ้เหี้ยๆๆๆลูคัส
และเกลียดไอ้ร่างกายไม่รักดีนี่ด้วย!
“เอามือมึงออกไปเดี๋ยวนี้!” ผมผลักอกคนที่กำลังคุกคามส่วนสงวนของตัวเองออกอย่างแรง ไอ้เหี้ยลุคผงะถอยห่างเล็กน้อยตามแรงผลัก มือที่สาวแก่นกายให้อยู่ก็หยุดชะงักแต่สองนิ้วเรียวของมันยังไม่หลุดออกจากช่องทางรัดนุ่ม
“อย่าดื้อน่า แต่ก่อนยังพูดง่ายกว่านี้นี่มิทตี้” มันฉีกยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดี แล้วขยับตัวไปจูบซับใบหูผมแทน ถึงแม้ผมจะใช้มือทั้งสองข้างยันอกกว้างมันไว้ แต่แรงของผมก็ต้านทานการกระทำมันไม่ได้อยู่ดี
“กูไม่ได้พูดง่ายแต่กูโดนมึงบังคับต่างหาก แล้วก็เลิกเรียกกูด้วยชื่อทุเรศๆแบบนั้นสักที!” ผมทำหน้ายุ่ง เบี่ยงหน้าหนีริมฝีปากบางที่กำลังขบเม้นไปตามใบหูผมอย่างไม่ลดละ แม้ไม่อยากยอมรับ แต่ว่าตอนนี้แขนขาผมชักเริ่มอ่อนแรง เสียววูบไปทั่วท้องน้อยไม่หยุด
ไอ้ปีศาจนี่เล่นจู่โจมจุดอ่อนไหวที่สุดของผมน่ะสิ!
“ไม่เลิก น่ารักดีออก...พี่ชอบ” ลูคัสกระซิบเย้าชิดใบหูจนผมขนลุกเกรียวไปทั้งตัว พอมันอารมณ์ดีแล้วก็จะเป็นแบบนี้แหละ ผมล่ะปรับอารมณ์ตามไม่ทัน
“ถ้าอย่างนั้นกูเรียกมึงว่า‘ไอ้นรก’ เพราะ ‘กูชอบ’ ได้ไหมล่ะ” ผมเน้นเสียงชื่อเรียกใหม่ของมันด้วยน้ำเสียงหยัน ผมสบตากับดวงตาสีเขียวเข้มตรงๆแบบท้าทายที่มักจะทำให้มันตบะแตกทนไม่ไหวก่อนเสมอ คิดไว้ว่าน่าจะโดนตบสักทีสองที
“ก็ได้นะ” คำตอบง่ายๆและรอยยิ้มบนหน้าคมหวานของมันทำให้ผมชะงักอย่างไม่น่าเชื่อ คือไม่คิดว่ามันจะยอมรับง่ายๆขนาดนี้แม้ตอนแรกจะเห็นหัวคิ้วเข้มกระตุกแล้วก็ตาม แต่ประโยคต่อมาจากมันก็ทำเอาผมเม้มริมฝีปากแน่นอย่างพยายามเก็บอารมณ์ คิดถูกจริงๆนั่นแหละว่ายอมง่ายๆแบบนี้ไม่ใช่ตัวมันเลย
“เรียกได้ แต่ว่า...หนึ่งคำต่อสิบน้ำนะ เพราะพี่จะถือว่านั่นเป็นคำเรียกแสดงความรักจากนาย” มันฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้แลเวก้มลงดูดต้นคอผมอย่างแรงจนต้องซี๊ดปากเพราะเจ็บ
“ฝันไปเถอะ! อึก!...แล้วมึงจะขยับทำเหี้ยไรเนี่ย! เอานิ้วออกไป!” ผมขยับตัวหนีจากการรุกรานของนิ้วมัน แต่แทนที่มันจะทำตามคำพูดขอผม มันกลับสอดนิ้วที่สามเข้ามาอีกนิ้วยิ่งสร้างความเจ็บปวดที่ช่องทางมากขึ้น
นิ้วเรียวยาวทั้งสามขยับเข้าออกช้าๆสลับหมุนควงกระแทกจุดกระสันเป็นระยะสอดรับกับจังหวะการสาวชักแก่นกาย ชั้นเชิงมันโปรมากผมถึงกับหมดเรี่ยวแรงจะต้านทาน แอลกอฮอลล์ในเลือดยิ่งทำให้รู้สึกตื่นตัวเร็วเป็นพิเศษ
“เป็นเด็กดีของพี่ แล้วพี่จะไม่ทำอะไร” จบประโยคลูคัสก็ทาบทับริมฝีปากบางลงสัมผัสกับริมฝีปากของผม ผมเม้มริมฝีปากแน่นไม่อยากให้มันได้เชยชิมง่ายๆ แต่เหมือนมันรู้อยู่แล้วว่าผมต้องไม่ยอมให้ง่ายๆ มือเรียวที่ชักรูดแก่นกายให้อยู่เปลี่ยนไปลูบวนส่วนปลายพร้อมใช้นิ้วโป้งขยี้ตามรอยแยกหยักด้วยน้ำหนักพอดีมือ ผมถึงกับเผลอหลุดร้องครางด้วยความเสียวอย่างทนไม่ไหว
มันอาศัยจังหวะนั้นรีบสอดลิ้นเข้ามาเชยชิมความหวานในริมฝีปากผมทันที ลิ้นร้อนถูกส่งเข้ามากระหวัดเกี่ยวพันลิ้นผมที่กำลังหลีกหนีแต่มันก็ตามไล่ต้อนเกาะเกี่ยวแล้วดูดแรงๆได้ทุกครั้งไป ริมฝีปากบางขบเม้มอย่างเร่าร้อนหื่นกระหายสลับกับดูดดึงอย่างดูดดื่ม มือทั้งสองข้างยังทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมจู่โจมทั้งส่วนหน้าและข้างหลังผมอย่างหนัก ไม่นานสมิธน้อยก็พรั่งพรูหยาดน้ำไปถึงฝั่งฝันคามือมัน
“แฮ่กๆๆ” ผมหอบหนักหลังมันถอนจูบออกจากปากรู้สึกว่าด้านหลังมีของเหลวเหนียวๆซึมออกมา...นี่ขนาดโดนแค่นิ้วนะ ถ้ามันทำจริงๆกูกลายเป็นศพแน่เลยครับ
ชึบ! เสียงมันถอนนิ้วที่เปียกชื้นออกจากช่องทางนุ่มช้าๆ มันยืดตัวแล้วลุกออกจากเตียงส่งเสียงทิ้งท้ายก่อนจะออกจากห้องไป
“พักผ่อนซะ สัปดาห์หน้าเจอกัน”
+++++++++++++++++++++++
สัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์เป็นอะไรที่ผมมีความสุขมาก เพราะไอ้เหี้ยลุคไม่อยู่ ผมกลับไปนอนคอนโดฯตัวเอง ออกไปปาร์ตี้กับเพื่อนบ้างในบางวัน แต่เสียอย่างเดียวคือผมไม่ได้อึ๊บหญิง ไม่ใช่ว่าผมจะกลัวมันจนหัวหดจนไม่กล้ารอกนะ แต่พอผมจะไปต่อทีไรลูกน้องมันเป็นต้องโผล่เข้ามาขวางทุกที เฮ้ออออ ผมพอนอนคนเดียวได้นะอาจจะหลับยากนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ฝันร้ายอะไร
คิดไปคิดมาเมื่อไหร่มันจะทิ้งผมสักทีวะ นี่ก็พยายามทำตัวงี่เง่าเอาแต่ใจสุดฤทธิ์ให้มันเอือมสุดๆแล้วนะเว้ย! ถ้าเป็นคนอื่นนี่เผ่นแนบไปนานแล้ว ขนาดผมลองทำตัวเอาแต่ใจใส่ไอ้เซนท์แบบสุดๆแค่ชั่วโมงเดียวมันก็วิ่งหนีไปฟ้องผัวและไม่กล้าเข้าใกล้ผมอีกทั้งวัน(มึงมันโรคจิต//เซนท์)
วันนี้เป็นวันหยุด ผมจึงนอนเน่าๆอยู่ที่ห้องอย่างไม่รู้จะไปไหน ตอนเย็นว่าจะขึ้นไปทานข้าวกับไอ้สองผัวเมียทศรันต์ที่ชั้นบน ส่วนตอนนี้ได้แต่เขี่ยนิ้วดูไอจีสาวๆไปเรื่อย แต่มาสะดุดอยู่ที่รูปๆหนึ่งที่นักบอลคนโปรดที่ผมติดตามโพสต์ลงแล้วทำเอาผมแทบกรี๊ด(เกือบสาวแตกเลยกู)
“ไอ้เชรี่ยยยย”ผมร้องแบบมือไม้สั่น อิจฉาสุดฤทธิ์ มันคือรูปเป็นนักเตะทั้งสโมสรฟุตบอลที่ผมชอบมากๆๆ ผมจะไม่อะไรเลยนะถ้าไม่เห็นไอ้เหี้ยลุคนั่งทานอาหารถ่ายรูปร่วมเฟรมกับพวกเขา
แล้วนักเตะคนที่โพสต์รูปผมชอบมากเขาค่อนข้างเก็บตัวอย่าว่าแต่รูปเลย ลายเซ็นต์กูยังไม่มีทั้งๆที่กูบินไปเชียร์ถึงขอบสนาม ฮื่อ(ชักงอแง)
“เอาไงดีวะ นี่เป็นโอกาสเดียวที่จะได้ลายเซ็นต์เลยนะ”ผมเดินไปเดินมาเหมือนหนูติดจั่น อยากให้ไอ้เหี้ยลุคขอลายเซ็นให้มากมาย แต่ไม่อยากขอร้องมันเดี๋ยวเสียศักดิ์ศรี แต่ก็อยากได้จจริงๆนะ
“โทรก็โทรวะ”ผมตัดสินใจกดเบอร์โทรหาไอ้ปีศาจลูคัส รอนานมากจนสายเกือบตัดมันถึงรับ
“ว่าไงครับ”เสียงมันไม่ได้ดูงัวเงียอย่างที่คิด ทั้งๆที่ผมคิดว่าที่นั่นน่าจะยังเช้าอยู่
“มึงอยู่ไหน?”
“บนเรือ...ทำไม?”
“มึงไปถ่ายรูปกับโลเวลได้ไงวะ”
“โลเวลไหน?พี่ไม่รู้จัก”เอ้าก็นักเตะที่มึงถ่ายรูปด้วยไงไอ้ฟาย แต่ผมไม่พูดหรอก
“ก็ที่มึงถ่ายรูปกับนักเตะสโมสรGGอ่า”
“อ้อ ที่ถ่ายเมื่อวานนี้รึเปล่า?”
“อือฮึ”ผมพยักหน้า เพราะรูปที่ลงเป็นเมื่อวาน
“แล้วไง?”
“กูอยากได้ลายเซ็นต์พวกเขา”
“ก็ไปขอดิ”ดูมันตอบครับ
“กูขอได้แล้วจะมาบอกมึงไหม!?”
“แล้วทำไมถึงคิดว่าพี่จะขอให้ได้”
“ก็...มึงได้ถ่ายรูปกับเขาอ่ะ”ผมด้นเหตุผลแบบโคตรจะไม่มีเหตุผลเลย
“เขาเป็นลูกค้าพี่นะมิทตี้ ตอนนี้พวกเขามาเที่ยวพักผ่อนบนเรือของพี่ จะให้พี่ไปขอลายเซ็นต์อะไรแบบนั้นให้มันก็ดูไม่ดีเท่าไหร่มั้ง”
“เออ!ไม่ได้ก็ไม่ได้ดิ ทำไมต้องพูดเยอะ!”ผมกระแทกเสียงใส่มันอย่างหงุดหงิด ก็รู้ว่างี่เง่าแต่ไม่สน มันยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อผมก็ชิงวางสายเลย เหอะ!
ตอนเย็นผมก็ขึ้นไปกินข้าวกับไอ้ทศอย่างที่บอก มันเห็นท่าทางผมที่ยังหงุดหงิดไม่หายก็ถาม ผมเลยเล่าให้มันฟังเป็นชุดบวกความหงุดหงิดเข้าไปอีกสิบระดับ สุดท้ายมันก็พูดออกมาแค่ประโยคเดียวพร้อมผลักหัวผมเกือบหงายหลัง
“เอาแต่ใจไปแล้วนะมึงน่ะ”ผมไม่เถียงมันหรอก เพราะมันเป็นเรื่องจริง โดยส่วนตัวทุกคนชอบบอกว่านิสัยผมน่ารำคาญและโคตรเอาแต่ใจตัวเองแต่พวกมันก็ยังพอทนได้เพราะผมยังพอยั้งๆความเอาแต่ใจไว้อยู่ แต่กับไอ้เหี้ยลุคผมปล่อยหมด ทนได้ก็ลองดูดิ
วันต่อมาผมได้มานั่งร้านชิลอย่างที่อยากมาตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแต่ไม่ได้มาเพราะติดนู่นนี่นั่นหลายอย่าง ผมดื่มเบียร์สดคนเดียวหมดไปหนึ่งทาวเวอร์อ่ะคิดดู เดินเข้าห้องน้ำโคตรจะบ่อย นี่แค่นั่งชิลๆกะไม่เมานะครับ ฮ่า
ห้าทุ่มนิดๆผมก็กลับห้องตัวเอง จากนั้นก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอน แต่เสียงเปิดประตูห้องนอนผมดังขึ้นซะก่อน ผมสะดุ้งนิดๆเพราะคิดว่าเป็นโจร แต่พอเห็นหน้าไอ้คนที่โผล่เข้ามาก็เผลอถอนหายใจโล่งอก
“มาไม?”
“คิดถึงเมีย”
“ใครเมียมึง!”
“มิทตี้นั่นแหละ”
“เหอะ”ผมสะบัดเสียงใส่มันอย่างไม่อยากจะคุยด้วย
“นอนด้วยดิ”ไม่พูดเฉยๆนะ แต่ล้มตัวลงนอนบนเตียงผมเลย
“ไม่!กลับห้องมึงไปเลย”ผมไล่พร้อมกับไปดึงแขนให้มันลุกขึ้น
“พี่เหนื่อย อยากกอด”ผมชะงักแล้วเบ้ปากใส่มัน
“ไปกอดเด็กมึงสิ”
“เด็กพี่ก็อยู่นี่แล้วไง”
“ตกลงมึงจะให้กูเป็นอะไรกันแน่?คำพูดมึงมีอะไรที่เชื่อได้สักอย่างป่ะ!”ผมกอดอกมองมันนิ่งๆ กลับกรอกไปมาที่สุดผมล่ะเกลียด...โดยที่ผมไม่รู้เลยว่าคำพูดมันจะเป็นกับดักเล่นงานผมทีหลัง
“มิทตี้ก็เมียเด็กของพี่ไง...ว่าแต่ยอมรับแล้วเหรอว่าเป็นเมียพี่”มันฉีกยิ้มดวงตาพราวระยับขึ้นอย่างสมใจ แต่ผมนี่สิที่พูดไม่ออก
“ไม่ได้ยอมรับอะไรทั้งนั้นแหละ มึงไม่ต้องหลอกให้กูพูดเลย!”ผมทำเสียงเหวี่ยงใส่มัน
“หึๆ เห็นว่ามิทตี้น่ารักพี่ก็มีของฝากจะให้”
“อะไร?”ผมถามอย่างสนใจ มันไม่ตอบแต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดๆแล้วยกหน้าจอให้ผมดู
“อยู่ไหน!?”ผมถามหาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น มันเป็นเสื้อบอลเบอร์ของโรเวลที่มีลายเซ็นเขาอยู่(รู้เพราะเคยเห็น)
“ห้องพี่”
“ป่ะไปเอา”ผมชวนมันทันที ไม่นงไม่นอนมันละ
“พรุ่งนี้ค่อยไปเอา วันนี้นอนก่อน”
“ก็ได้”
“โอเค มานอนสิ”มันล้มตัวนอนบนเตียงผมอีกครั้ง
“เดี๋ยว!นี่มึงอาบน้ำรึยังเนี่ยถึงมานอนเตียงกู”
“ยัง”มันตอบพร้อมกับซุกหน้าซุกลงกับหมอน
“ไปอาบเลย สกปรก!”
“อาบให้หน่อย”
“พิการเหรอ”ผมบอกพร้อมกับดึงมือแขนมันให้ลุกขึ้น ซึ่งมันก็ลุกขึ้นมานั่งแล้วเสือกกอดเอวกูไว้แทน - -
“อาบให้หน่อยนะครับ”มันซุกหน้าบี้กับท้องผมจนรู้สึกจักจี้นิดๆ ผมจึงผลักหน้ามันออก แต่มันยังไม่ยอมปล่อยแขนที่โอบรอบเอวผมไว้
“ไม่เอา”
“พี่อุตส่าห์ไปขอให้เลยนะ ระดับพี่ต้องไปขออะไรแบบนี้ที่ไหนล่ะ”ดูมันอ้างครับ
“เหอะ!ทวงบุญคุณ?”
“เปล่า แค่อยากได้ค่าเหนื่อยบ้าง”มันเหนื่อยอะไรนักหนากับอีแค่ขอลายเซ็น
“เออๆครั้งนี้ครั้งเดียวนะมึง รำคาญจริง!”
“มิทตี้น่ารักที่สุด”มันปล่อยมือออกจากเอวผมแล้วลุกขึ้น ก่อนจะฉุดแขนผมให้เดินตามเข้าไปในห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี
++++++++++++++++++
มิทตี้น่ารัก เฮียยิ่งน่ารัก
หัวข้อ: [จบ]You're my fav person•คนโปรด•[Special Talk : HNY](01/01/2562) (อ่าน 69116 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก