[เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] DADDY FINGER -end- ..13/02/2561..
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] DADDY FINGER -end- ..13/02/2561..  (อ่าน 11173 ครั้ง)

ออฟไลน์ byul

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
อ้างถึง
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 






Daddy finger


 


Daddy finger
Daddy finger, where are you?

 
 
 
 
 
 


 
วันศุกร์ในเวลา 15.30 นาที
พระอาทิตย์ยังคงทำงานอย่างร้อนแรงเช่นเคย
 
อุณหภูมิกว่าสามสิบองศากำลังหลอมละลายเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนจนเม็ดเหงื่อหยดไหลตามกรอบหน้ารูปไข่ เหมือนเวลาที่หมูสามชั้นวางบนเตาร้อนระอุ แผดเผาจนน้ำมันเยิ้ม
 
ปรมิณไม่ใช่พวกชอบตอกย้ำจุดด้อยของตัวเองหรอก แต่คนรอบข้างมักมีปัญหากับรูปร่างที่เขาส่องกระจกแล้วไม่เห็นว่ามันจะหนักหนาสักเท่าไหร่ น้ำหนักส่วนสูงเขาพอดีตามมาตรฐานด้วยซ้ำ เพียงแต่พวงแก้มขาวนวลซับสีแดงระเรื่อนั่นติดจะย้วยไปสักหน่อย
 
มันไม่ได้แย่
แต่กลับดู ‘น่ารักมาก’

อย่างที่เขาคนนั้นชอบบอกเสมอ

“ร้อนโว๊ย!” มือขาวล้วงหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อพละขึ้นมาซับเหงื่อตามกรอบหน้า ก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋าตามเดิม
 
ปอล่ะเกลียดคนจัดตารางสอนของวันศุกร์ซะจริง วันที่มันควรจะแฮปปี้กับวิชาเรียนที่นั่งฟังเลคเชอร์ในห้องแอร์สบายๆ แต่เขากลับต้องมาวิ่งไล่ลูกๆ กลมในสนามกับเพื่อนแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน เรียนพละในหน้าร้อนตอนบ่ายสามไม่ใช่เรื่องสนุกเลยสักนิด อากาศร้อนอย่างกับนรก
 
“ปรมิณ! อย่ามัวแต่เหม่อ! ฝั่งตรงข้ามจะเตะลูกเข้าโกลอยู่แล้ว”
 
สวีปเปอร์ตัวจ้อยเหลือบตามองอาจารย์พละตรงเก้าอี้พักข้างสนามอย่างขุ่นเขือง คนอยู่ใต้ร่มหลังคาย่อมสบายกว่าคนยืนใต้ฟ้าที่พระอาทิตย์เบ่งอำนาจร้อนแรงอย่างพวกเขาอยู่แล้ว

หงุดหงิดชะมัดที่วันนี้ไม่มีอะไรได้ดั่งใจปอสักอย่าง ตั้งแต่ถูกบังคับให้เป็นตัวกวาดทั้งที่ยืนยันหนักแน่นแล้วว่าขอเป็นตัวสำรอง
 
เพราะฉะนั้น วันนี้ร่างเล็กจะขอเดินเกมในสนามตามใจตัวเองบ้าง

จากที่ควรจะวิ่งตัดหน้าฝั่งตรงข้ามเพื่อชิงลูกบอลส่งให้พวกที่สวมเสื้อกั๊กสีแดงเช่นเดียวกับเขา ทว่าปอกลับเตะลูกกลมๆ ใต้ฝ่าเท้าเข้าโกลฝั่งตรงข้ามไปหน้าตาเฉย ไอ้ตัวแสบโห่ร้องดีใจเพียงคนเดียวในสนามพลางวิ่งกางแขนท่ามกลางความมึนงงของทีมฝั่งตรงข้ามและทีมของเขาเอง
 
ปริ๊ดดดดดดด!

รวมถึงอาจารย์ที่เป่านกหวีดลั่นสนามแล้วตะโกนว่า…
 
“เปลี่ยนตัว!”
 
ซึ่งคำสั่งนั้นสร้างความดีใจให้ปอเป็นอย่างมาก ร่างเล็กวิ่งปรู้ดกลับเข้ามายังเก้าอี้พักโดยไม่ยอมแตะมือกับตัวสำรองที่จะเข้าไปเป็นตัวกวาดแทน ขวดน้ำเปล่าผสมเกลือแร่เป็นสิ่งแรกที่เขาคว้าขึ้นมาดื่มแก้กระหาย ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างเพื่อนสนิทที่ใช้สายตามองเอือมระอา ซึ่งตรงนี้ปอไม่ได้เก็บมาสนใจมันมากนัก
 
“มึงนี่มัน”
 
“ก็บอกแล้วว่าขอเป็นตัวสำรอง”
 
“เดี๋ยวลุงเขาก็หมั่นไส้เอาหรอก”
 
“ได้แค่หมั่นไส้นั่นแหละ”
 
อาจารย์พละที่แก่คราวพ่อไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่าคำว่าหมั่นไส้  อย่างเช่นการเขียน F ลงบนใบทรานสคริป ถึงเขาจะค่อนข้างดื้อและไม่ค่อยรวมกิจกรรมสนามมากนัก แต่ปอก็เป็นเด็กเรียนดี เชื่อเถอะว่าไอ้คนที่ครูพละส่งลงสนามไปแทนเขาเมื่อครู่น่ะ ฝีเท้ายังเล่นไม่ได้ดีเท่าครึ่งหนึ่งของเขาเลย
 
“ฝากของแป๊บ จะไปห้องน้ำ”

เพื่อนรักพยักหน้าจากนั้นก็หันกลับไปสนใจเกมในสนามต่อ
 
โดยที่มีสายตาคาดการณ์ของปอคอยมองอยู่ บอกเลยว่าสี่สิบเปอร์เซ็นต์ที่พวกอ่อนแอแบบบิวจะสนใจเกมบอลในสนาม ส่วนหกสิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือคือสายตาอ่านง่ายยิ่งกว่าแก้สมการดิฟอินทิเกรตนั้นกำลังจ้องอยู่ที่กองหน้าของทีมเสื้อสีแดง

ร่างสูงโดดเด่นในสนามอย่างชวินต่างหากที่เป็นจุดสนใจของนัยน์ตาเรียวเล็กนั่น
 
ซึ่งขนาดคนไม่ถูกจ้องอย่างเขายังดูออก แล้วนับประสาอะไรกับเด็กหนุ่มวัยสิบแปดปีแบบชวินที่ประสบการณ์รักค่อนข้างโชกโชนพอสมควร จะมองไม่ออกว่าคนซื่อบื้ออย่างบิวคิดเกินคำว่าเพื่อนไปมากแค่ไหน เคยมีวูบหนึ่งที่ปออยากให้เพื่อนสารภาพความรู้สึกดู แต่อีกวูบก็คิดว่าปล่อยให้มันเป็นไปตามความต้องการของเจ้าตัวมันดีกว่า อย่างน้อยเขาก็ยังไม่อยากเห็นหมาหน้าโง่นั่นยืนร้องไห้ในงานปัจฉิมนิเทศเพราะถูกหนุ่มฮอทของโรงเรียนทิ้งกลางทางหรอกนะ 
 
พอเฝ้าสังเกตจนพอใจแล้ว ปรมิณก็เดินย่ำเท้าไปตามลู่วิ่งด้วยจังหวะแช่มช้า ไม่เร่งรีบ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงพลางฮัมเพลงที่ยังเล่นค้างอยู่ในหัวตั้งแต่เช้าจวบจนกระทั่งตอนนี้
 
“ไอ้ปอ!” เสียงของหมาบิวดังขึ้นทางด้านหลัง เรียกให้เขาหันกลับไปมองร่างบางกำลังวิ่งตรงมาทางนี้ “พ่อมึงโทรมา”
 
พ่อ?
หมายถึงพ่อบังเกิดเกล้าหรือว่า…
 
นัยน์ตากลมหลุบมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือโชว์เบอร์โทรเข้า ซึ่งเพื่อนรักถือวิสาสะรับสายให้แล้ว
 
‘DADDY’
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอเมมชื่อฉันว่าอะไร ทำไมเด็กนั่นถึงได้คิดว่าฉันเป็นพ่อของเธอ”
 
เด็กหนุ่มหลุดยิ้มหลังจากได้ฟังคำถามแรกในรอบแปดชั่วโมงที่พวกเขาไม่ได้เจอหน้ากันแทนคำทักทายอย่างสวัสดี ปรมิณคิดไว้แล้วเชียวว่าอีกฝ่ายต้องไม่พอใจ แต่บิวมันก็ไม่ผิดหรอกในเมื่อ ‘Daddy’ ในความหมายของมันแปลว่าพ่อ
 
แต่สำหรับเขามันคืออีกความหมาย
ร่างสูงที่ใช้มือเพียงข้างเดียวจับพวงมาลัยไว้ แล้วเอี้ยวตัวมาเผชิญหน้ากันนั้นเป็นอะไรที่มากกว่า
 
“ก็แดดดี้ไม่ได้แปลว่าพ่อหรอกหรือครับ”
 
“ปอ เธออย่ากวนประสาทนะ”
 
“ขอโทษครับคุณพ่อ”
 
“ปรมิณ” เสียงทุ้มเรียกชื่อเขาดังเข้มอยู่ในคอ
 
“ฮ่าฮ่า” ร่างเล็กหัวเราะกับเสียงขู่ฮึมฮัมราวกับหมีที่กำลังไม่พอใจแบบสุดๆ เขาพยายามกลั้นหัวเราะก่อนที่จะโดนอุ้งเท้าใหญ่ของคุณหมีผิวสีน้ำตาลนั้นตะครุบร่าง… โดยการดึงให้ขึ้นมานั่งบนตักแล้วจัดการลงโทษเขาอย่างเคย
 
“ตัวแสบ”
 
“อย่านะครับ ตัวผมเหม็นเหงื่อ”
 
“แล้วยังไง” คุณอธิษฐ์ลอยหน้าลอยตาถามพลางขยับความหล่อเหลาเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ทั้งยังไล่ต้อนให้เจ้าของความหวานราวน้ำผึ้งที่สัตว์กินเนื้อเช่นเขาโปรดปรานจนมุม
 
“มันเหม็นน่ะสิครับ” ปอบอกในขณะที่ยกฝ่ามือจับประคองใบหน้าคมคายเอาไว้
 
“ฉันไม่ถือ”
 
“แต่ผมถือนี่”
 
“กลิ่นเหงื่อเธอน่ะ ฉันไม่รังเกียจหรอก” คนฟังหน้าร้อนวาบเมื่อท้ายประโยคนั่นเอ่ยสื่อความนัยที่ทำให้เขาคิดอย่างอื่นไม่ได้เลย “ฉันดมมันออกจะบ่อย”
 
จะว่าเขินมันก็เขิน แต่อีกใจเขาก็แขยงหูหน่อยๆ ตอนฟัง หากคนพูดกลับเอ่ยมันออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย เหมือนเป็นเรื่องธรรมดาที่ใครๆ ก็ชอบพูดกันแบบนั้น

คุณอธิษฐ์เป็นคนประเภทไหนกันเนี่ย
 
“คุณนี่มัน” หมดคำจะพูดกับคนเจ้าเล่ห์ตรงหน้า เด็กหนุ่มจึงเฉไฉเปลี่ยนเรื่องไป “มารับผมแบบนี้จะพาไปกินข้าวข้างนอกเหรอครับ ถ้าจะพาผมไปก็ต้องพากลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ ผมไม่ยอมไปนั่งจ้องตากับคุณในร้านหรูด้วยสภาพเหงื่อซกแถมกลิ่นตุแน่ๆ”
 
“ไม่ล่ะ วันนี้ฉันจะกินเธอ”
 
“คุณธิ!” ปอร้องท้วงด้วยใบหน้าร้อนผ่าว
 
“โทษที หลุดปากน่ะ”
 
มันใช่เหรอ?
ใบหน้าเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่มด้านข้างนั้นดูไม่น่าเชื่อได้เลยว่าอีกฝ่ายจะหลุดพูดอย่างที่บอก ถ้าแก้ตัวว่าตั้งใจพูด เขาว่ามันยังน้ำหนักมากกว่าเลย

“คุณนี่มัน”
 
เสียงทุ้มหัวเราะชอบใจก่อนจะแก้ต่างกับประโยคก่อนหน้าที่จะว่าเขาจงใจพูดผิดไปก็ได้ “ฉันอยากกินฝีมือเธอ วันนี้ช่วยทำอาหารให้กินหน่อยแล้วกัน”
 
เด็กหนุ่มในชุดพละทำตาปะหลับปะเหลือกก่อนตอบรับ “อย่างนั้นก็ได้ครับ ว่าแต่คุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า— อ่อ ห้ามตอบว่าเป็นผมนะ”
 
เจ้าเด็กรู้มากพูดดักคอไว้ก่อนที่จะโดนอีกฝ่ายหยอดให้อายม้วน
 
“ไม่มี เพราะสิ่งที่อยากกินเป็นพิเศษเธอก็ชิงตอบไปก่อนแล้วนี่”
 
นั่นไงล่ะ
 
ต่อให้พูดดักไว้ สุดท้ายเขาก็โดนหยอดให้หน้าร้อนอยู่ดีนั่นแหละ
 
“คุณอธิษฐ์!”
 
ร้ายกาจชะมัด
 
“หึ” ร่างสูงแค่นหัวเราะในคอระหว่างที่หมุนพวงมาลัยทะยานรถ SUV คันหรูออกจากหน้าโรงเรียนมัธยมที่กลุ่มเด็กขี้สงสัยเริ่มจ้องมายังรถของเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น

โชคดีที่รถติดฟิลม์ทึบ ไม่เช่นนั้นพรุ่งนี้ปรมิณคงตกเป็นขี้ปากไปทั้งโรงเรียนว่านั่งพลอดรักกับชายหนุ่มแก่คราวพ่— ไม่สิ เอาเป็นว่าแก่กว่ามากๆ ก็แล้วกัน
 
“แล้วกางเกงพละเธอมันไม่มีขายาวกว่านี้แล้วหรือไง”
 
“ก็ชุดของโรงเรียนนี่ครับ คนอื่นก็ใส่เหมือนกันหมด”
 
“กับผู้ชายก็ใส่ขาสั้นเหรอ?” อธิษฐ์ถามด้วยความสงสัย จำได้ลางๆ สมัยมัธยมไม่ว่าจะร้อนหรือหนาว กางเกงพละเขามันก็ขายาว ยกเว้นเสียแต่ว่าเป็นผู้หญิงถึงจะเป็นขาสั้น
 
“ครับ” คยองซูละสายตาจากเครื่องเล่นวิทยุมามองเสี้ยวใบหน้าของที่กำลังตั้งใจขับรถอย่างสนใจ “ผมใส่แล้วมันดูแย่เหรอครับ”
 
ไม่ได้แย่
แต่…
 
“มันสั้นไปหรือเปล่า” จบคำถามสายตาคมก็เอาแต่งเพ่งจ้องไฟแดงท้ายรถคันหน้า
 
“ไม่หรอกครับ มีคนสั้นกว่าผมอีกนะ”
 
โอเค เขาอาจจะทำตัวเหมือนตาแก่ขี้หวงเข้าไปทุกวัน แต่ยอมรับเลยว่าเรียวขาขาวที่โผล่พ้นขอบกางเกงพละขาสั้นเหนือขึ้นไปหลายคืบนั้นโดดเด่นสะดุดตา โคตรล่อลวงให้ยื่นมือเข้าไปสัมผัสลูบมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนั้น เหมือนสินค้าตั้งโชว์บนเชลล์ ทว่าเจ้าเด็กที่นั่งมองหน้าเขาตาแป๋วข้างๆ กันมีมูลค่ามากกว่านั้น
 
เป็นเหมือนของสวยงามบวกความหายากที่พวกเศรษฐีอย่างเขายอมถูกด่าว่าโง่ ยามเซ็นเช็คจ่ายวัตถุชิ้นนั้นด้วยเม็ดเงินจำนวนมหาศาล เพราะหลายคนมองว่ามันไม่สมเหตุสมผลกับการทุ่มเงินซื้อของแรร์ที่ทำได้เพียงแค่นั่งมองเท่านั้น
 
ซึ่งอธิษฐ์ไม่นับว่าตัวเองโง่
 
ในเมื่อเขายอมจ่ายให้ของหายากที่ว่าด้วยอะไรบางอย่างที่มูลค่าของมันมากกว่าเงินเจ็ดหรือแปดหลัก เพื่อแลกกับฟังก์ชั่นที่มีประโยชน์มากกว่าการนั่งมองเฉยๆ ชายหนุ่มต้องการของสวยงามที่จับต้องได้ ตื่นตาตื่นใจ และดึงดูดอยู่เสมอ ซึ่งปรมิณ ถือว่าตอบโจทย์ความต้องการของเขาทุกอย่าง
 
เพียงแค่นั่งมองก็รู้สึกผ่อนคลาย อีกฝ่ายมักดึงดูดเขาอยู่เสมอด้วยรอยยิ้มรูปหัวใจ นัยน์ตากลมใสราวเด็กเล็กๆ หรือเครื่องหน้าจิ้มลิ้มที่แย่งกันโดดเด่นชวนมองนั่นก็ด้วย
 
ที่สำคัญยังจับต้องได้
และตื่นตาตื่นใจทุกครั้งที่สัมผัส
 
“คุณว่ามันสั้นไปหรือครับ?” คนตัวเล็กเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจนักเมื่อเห็นผู้ใหญ่วัยกลางคนเอาแต่เงียบ
 
“สำหรับฉันมันสั้น...” นักธุรกิจหนุ่มผ่อนคันเร่งชะลอรถลง เพราะป้ายสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีแดง ก่อนจะหันใบหน้าคมเข้มมามองตุ๊กตาหน้ารถที่กระพริบตาปริบๆ มองเขาอย่างไร้เดียงสา
 
“เพราะฉันหวงเธอ”
 
หมดกัน
ปออยากจะให้ไฟมันเขียวเดี๋ยวนี้เลย
 
 
 
 
 
การจราจรของวันศุกร์นั้นติดบรม
จากโรงเรียนเขาถึงคอนโดคุณอธิษฐ์ในเวลาปกติไม่เกินหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ แต่วันนี้กลับลากยาวไปเกือบสองชั่วโมงที่พวกเขานั่งร้องเพลงไปพร้อมกัน สลับกับจ้องตาและส่งยิ้ม
 
“เฮ้ ตัวผมเหม็นนะ”
 
เด็กหนุ่มร้องห้ามในตอนที่แขนยาวเต็มแน่นด้วยมัดกล้ามพาดลงมาบนบ่าแคบ ร่างเล็กพยายามเบี่ยงตัวเน่าๆ ออกจากวงแขนที่กรุ่นกลิ่นหอมแบบผู้ใหญ่ของชายหนุ่ม ทว่าคุณอธิษฐ์กลับไม่ยอมปล่อยแถมยังเกี่ยวเอวเขาเข้ามาแนบชิดจนเนื้อตัวอุ่นเบียดเสียดกันขณะเดินตรงไปยังห้องพักหมายเลข A3032
 
เพนท์เฮ้าส์ราคาสูงลิ่ว ชนิดที่เขามั่นใจว่าทำงานจนแก่ก็ไม่มีทางซื้อมันได้
 
“บอกแล้วว่าไม่ถือ”
 
“ผมก็บอกแล้วไงว่าผมถือ”
 
อธิษฐ์ฟังเด็กดื้อเถียงแล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ จนกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนปลิวไหว นัยน์ตากลมคมหลุบมองเจ้าคนที่สูงเพียงแค่คางเขาอย่างมันเขี้ยว ก่อนกดจมูกลงบนเรือนผมชื้นเหงื่อไปที ซึ่งคนโดนฉวยโอกาสก็เงยหน้าขึ้นมาทำท่าจะโวยวายที่คงไม่พ้นเรื่องกลิ่นเหงื่ออีกนั่นล่ะ คนอายุมากกว่าเลยจัดการปิดริมฝีปากช่างบ่นนั่นด้วยริมฝีปากไปอีกทีเป็นของแถม
 
เพียงแค่แตะแล้วผละออก ไม่ได้ลึกซึ้งอย่างที่อยากจะทำ
 
อย่างน้อยเขาก็มีสามัญสำนึกว่านี่มันหน้าห้อง แม้ว่าความหวานติดริมฝีปากนั่นจะชวนชิมมากก็ตาม
 
“คุณอธิษฐ์!”
 
“โวยวายเก่งจริง”
 
“ก็--”
 
“เถียงอีกจะไม่หยุดแค่นี้แล้วนะ” โน้มหน้าลงไปขู่ใกล้ๆ ก่อนจะเป่าลมเบาๆ ให้ผมยาวปรกหน้าผากกระจาย
 
“ถึงห้องแล้วปล่อยเลยครับ” ปอยกแขนนักๆ ออกจากบ่า ก่อนวางกระเป๋าเอกสารและเสื้อสูทของคุณอธิษฐ์ลงบนชั้นหน้าประตูห้อง แล้วค่อยถอดรองเท้าเคียงข้างคัทชูมันปลาบพร้อมกับปลดกระเป๋านักเรียน
 
“เธอจะอาบน้ำก่อนหรือเปล่า”
 
“คุณคิดว่าไง?” คุณธิเหลือบสายตามองคนถามที่จู่ก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์ขึ้นมา
 
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ”
 
“นั่นมันก็เรื่องของคุณ เพราะว่าผมจะอาบ”
 
“แม้ว่าเธอจะต้องอาบอีกรอบน่ะเหรอ?”
 
“เรื่องปกตินี่ครับ”
 
“ปรมิณ” ร่างสูงคำรามเสียงต่ำกับประโยคยั่วยวนเขากลายๆ นั่น ร้ายนักเด็กคนนี้
 
อธิษฐ์ทิ้งสายตากับเรือนร่างภายใต้ชุดพละชุ่มเหงื่อ ที่เสื้อสีขาวของมันแนบไปกับแผ่นหลังเล็ก ชายหนุ่มมองตามอีกฝ่ายที่จงใจเดินทอดเรียวขาขาวผ่านหน้าเขาไปแบบไม่รีบร้อน
 
เป็นเด็กอายุสิบแปดที่จะทำให้เขาหัวใจวายก่อนวัยอันควร

หรือบางที
อาจจะเป็นอธิษฐ์เองที่คิดมากไป
 
เจ้าปรมิณที่อยู่กับเพื่อนต่างจากปรมิณที่อยู่กับเขาพอสมควร ลูกน้องคนสนิทที่เคยให้สอดส่องตามดูแลในช่วงแรกที่คบหากันนั้นบอกว่าอีกฝ่ายก็ดูเป็นเด็กผู้ชายตามปกติ แถมยังค่อนข้างแสบซ่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นักหนาถึงขั้นยกพวกต่อยตี
 
หากถามว่าต่างจากปรมิณที่อยู่กับเขาสองต่อสองยังไงน่ะเหรอ?
 
ก็เด็กหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้าห้องนอนไปนั้นช่างยั่ว ไม่ว่าจะด้วยคำพูดหรือกิริยาท่าทาง บางทีก็ขี้อ้อนชอบเข้ามาคลอเคลีย หรือบางครั้งก็มือไวแถมยังร้อนแรง
นั่นแหละ ร้อนจนบางครั้งเขาเป็นฝ่ายถูกหลอมละลายเสียเอง
 
นักธุรกิจหนุ่มปล่อยตัวเองจมอยู่กับความคิดเรื่องคนรักต่างวัยเป็นรอบปีไปเรื่อยๆ จนกระทั่งรับรู้ถึงปลายนิ้วเย็นเฉียบแตะแผ่วเบาข้างขมับเขาทั้งสองข้าง ก่อนจะกดแรงนวดให้เส้นประสาทที่ตึงมาเกือบทั้งวันจากการทำงานคลายลง
 
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ”
 
“ครับ แล้วทำไมคุณยังไม่ไปอาบอีก”
 
“ฉันมัวแต่นั่งคิดอะไรเพลินไปหน่อย”
 
กลิ่นหอมสดชื่นแบบที่เขาชอบลอยกรุ่นใกล้ปลายจมูก พอลืมตาขึ้นถึงรู้ได้ที่มาว่าเป็นเพราะเรือนผมนิ่มคลอเคลียอยู่ข้างแก้ม ก่อนนัยน์ตาคมจะหลุบมองต่ำ เนื่องจากเรียวแขนเล็กค่อยๆ เคลื่อนมาโอบรอบคอเขาไว้ อธิษฐ์แปลกใจไม่น้อยที่เห็นว่าวันนี้ปอสวมเสื้อสเวตเตอร์สีชมพูที่เจ้าตัวนั้นเกลียดนักหนา
 
“ทำไมใส่สีชมพูล่ะ”
 
“เสื้อนอนหมดแล้วครับ” เสียงที่ดังอยู่ข้างหูนั้นติดงอแง แน่ล่ะ เพราะเจ้าตัวไม่ได้เต็มใจจะใส่มัน
 
“เหรอ” แต่อธิษฐ์กลับชอบที่จะเห็นมันอยู่บนร่างเล็กๆ เพราะคิดว่าสีชมพูนั้นเหมาะกับผิวขาวๆ ของเด็กคนนี้ดี
 
“ไปอาบน้ำนะครับ เดี๋ยวผมเตรียมอาหารเย็นรอ” ว่าจบก็ดุนปลายจมูกข้างขมับขวาของร่างสูง
 
“โอเคครับ” ร่างสูงตอบตกลงก่อนจะปล่อยให้เชฟส่วนตัวเดินเข้าห้องครัวไป ใจหนึ่งอยากลุกเดินไปดูปรมิณทำอาหาร เพราะเขาจำความรู้สึกเวลาที่คนตัวเล็กตั้งใจทำอะไรที่ชอบได้ดี เจ้าเล็กดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ แต่อธิษฐ์ก็ต้องตัดใจ เลือกที่จะลุกเดินเข้าห้องนอนเพื่อไปชำระกายในห้องอาบน้ำส่วนตัวแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ต่อด้านล่าง
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ byul

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
-ต่อจากด้านบน-






ชายหนุ่มใช้เวลาไปถึงครึ่งชั่วโมงในการอาบน้ำและแต่งตัวด้วยชุดลำลองสบายๆ อย่างกางเกงนอนขายาวเพียงตัวเดียว
 
ใช่ อธิษฐ์ใส่กางเกงนอนขายาวเพียงตัวเดียว…
 
มันไม่ใช่การเตรียมพร้อม— เอ่อ ยอมรับก็ได้ว่านั่นเป็นเหตุผลส่วนนึงของการแต่งตัวแบบนี้ แต่เขามีนิสัยใส่กางเกงนอนเพียงอย่างเดียงมานานแล้ว เช่นเดียวกับคนที่ทำครัวไปด้วยร้องเพลงไปด้วยที่ชอบใส่เสื้อนอนเพียงอย่างเดียว ตอนแรกอธิษฐ์ก็คิดว่าเด็กมันยั่ว แต่พอใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาสักพักหนึ่ง ถึงได้รู้ว่านั่นเป็นนิสัยส่วนตัวของร่างเล็ก
 
เจ้าของร่างสูงร้อยแปดสิบหกเซนติเมตรค่อยๆ เดินย่องเข้าไปในครัว พลางเงี่ยหูฟังเสียงพึมพัมของพ่อครัวอารมณ์ดี
 
“Daddy finger.. Daddy finger.. where are you?”
 
เส้นคิ้วคมขมวดเล็กน้อยกับทำนองเพลงไม่คุ้นหูนั่น
 
“ร้องเพลงอะไรของเธอ”
 
พ่อครัวตัวเล็กสะดุ้งโหยงแล้วรีบหันกลับมามองในทันที พอเห็นว่าเป็นเขายืนซ้อนอยู่ด้านหลังก็หลับตาพร้อมถอนหายใจอย่างโล่งอก
 
“ตกใจหมดเลยครับ”
 
“ขวัญอ่อนจริงเชียว”
 
“ก็คุณเล่นเดินเข้ามาเงียบๆ นี่” ว่าพลางยกมีดหันผักชี้หน้าคาดโทษร่างสูง ชายหนุ่มจึงเอนตัวหลบด้วยกลัวว่าปลายคมแหลมของมันจะบาดปลายจมูกโด่งของตนเข้า ในขณะที่ส่งสายตาบอกให้ปรมิณลดของอันตรายในมือลง
 
“เธอยังไม่ตอบเลยว่าเมื่อกี้ร้องเพลงอะไร” เขาถามซ้ำอีกครั้ง ในตอนที่ถอยหลังมายืนพิงสะโพกกับเคาน์เตอร์บาร์
 
“Daddy Finger ครับ เป็นเพลงเด็กน่ะ”
 
“หืม?” ครางรับในลำคอระหว่างไล่สายตาพิจารณาเรือนร่างเล็กของพ่อครัวอย่างเช่นทุกที
 
ตอนนี้ที่มาของเพลงที่ปอร้องไม่น่าสนใจเท่าเด็กหนุ่มสวมเสื้อสเวตเตอร์ปกปิดร่างกายเพียงอย่างเดียว โชคดีที่อีกฝ่ายตัวเล็กและไซส์เสื้อมันใหญ่กว่ารูปร่างกะทัดรัดของเจ้าตัวไปมากโข

แต่ก็นับว่าโชคร้ายที่มันไม่ได้ยาวจนคลุมเข่า เพราะฉะนั้นเวลาที่อีกฝ่ายเขย่งเอื้อมมือหยิบอะไรสักอย่างที่อธิษฐ์ไม่ได้ใส่ใจมองเท่าเรียวขาขาวราวน้ำนมนั่น ปลายเสื้อสีชมพูก็เลิกขึ้นจนเกือบเห็นบั้นท้ายกลมกลึงอย่างหมิ่นเหม่
 
และโอเค
 
เขาเห็นว่าอันเดอร์แวร์สีขาวโผล่มาทักทายวับๆ แวมๆ จนอดที่จะเลียริมฝีปากแห้งผากของตนไม่ได้เลย ยั่วตาใสแบบไม่ได้ตั้งใจหรือเปล่าไม่รู้ ทว่าพอได้สบนัยน์ตาใสซื่อ เขาก็รู้ว่าเมื่อกี้ปอคงไม่ได้ตั้งใจ(มั้ง)
 
“เป็นเพลงเด็กน่ะครับ ผมได้ยินตอนช่วยครูอนุบาลถือของไปส่งที่ตึกฝั่งเด็กเล็ก”
 
“เหรอ”
 
“ฟังแป๊บเดียวเองนะครับแต่มันติดหูผม— คุณอธิษฐ์” เอ่ยเรียกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูจะไม่ได้สนใจเรื่องที่เขากำลังพูดเสียแล้ว ก็ดวงตาเป็นประกายวิบวับนั่นเอาแต่มองต่ำอยู่ตรงขาน่ะสิ
 
“อะไรครับ”
 
“หน้าผมไม่ได้อยู่ข้างล่างนะ”
 
“ข้างล่างเธอมันก็ไม่ได้น่ามองน้อยกว่าหน้าเธอสักเท่าไหร่หรอก”
 
“คุณธิ!” ร้องแหวอย่างทนไม่ไหว ปรมิณคนนี้อยากจะบ้าตาย ทำไมชายหนุ่มตรงหน้าถึงได้เป็นคนแบบนี้เนี่ย สายตาน่ะมองเหมือนจะกินคนเด็กกว่าเข้าไปแทนอาหารเย็นที่กำลังเร่งทำอยู่รอมร่อ
 
“อะไรเล่า”
 
“พูดอะไรของคุณเนี่ย”
 
“ทำเป็นเขิน” พูดหยอกพลางเกลี่ยนิ้วล้อแก้มแดงๆ ของพ่อครัวตัวน้อย “ไหนร้องให้ฉันฟังใหม่ซิ”
 
“ครับ?”
 
“เพลงนิ้วคุณพ่อของเธอน่ะ”
 
“อยากฟังเหรอครับ?” ถามพลางแสดงสีหน้าไม่ไว้ใจออกมา ก็ประโยคที่คุณอธิษฐ์พูดออกมานั้นมันฟังดูปกติเสียที่ไหนล่ะ เล่นแปลกออกมาซะตรงตัว ถ้าคนไม่คิดอะไรมันก็ไม่คิดหรอก
 
“ใช่ ฉันอยากฟังเธอร้อง” หนุ่มนักธุรกิจพูดจบก็ยกยิ้มกริ่มที่มุมปาก
 
ทางด้านเด็กหนุ่มนั้นมองจงอินอย่างระแวง ก่อนจะสะบัดหน้าไล่ความคิดแปลกๆ ไป คุณจงอินคงไม่ได้คิดลึกอะไรกับเพลงเด็กอ่อนแบบนี้หรอกมั้ง เขาจึงสูดลมหายใจเข้าปอดพร้อมกับช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลาขณะขยับริมฝีปากเปล่งเสียงทุ้มห้าวที่พยายามร้องออกมาอย่างนุ่มนวลที่สุด
 
“Daddy finger.. Daddy finger.. where are you?”
 
แต่ทว่าปอคงไม่รู้ ว่าคุณธิที่มองหน้าเขาอยู่ตอนนี้กำลังคิดลึก
 
“Here I am.. Here I am.. How do you do?”

และลึกมากเสียด้วย
 
อันที่จริงเพลงมันไม่ได้มีแค่ท่อนของคุณพ่อหรอกนะ ยังมีท่อนคุณแม่ พี่ชาย พี่สาว ที่ปรมิณต้องร้องต่อ แต่เพราะมีมือมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ เอวคอยก่อกวนทำให้นักร้องจำเป็นต้องหยุดเสียงลงฉับพลัน พร้อมกับส่งยิ้มถามร่างสูงที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ชอบกล
 
“ชอบหรือครับ”
 
“อืม ชอบ”
 
ชอบมาก
 
“งั้นผมร้องให้ฟังอีกเอามั้ย?”
 
“เอาสิ”
 
ชอบจนอยากฟังปอร้องมันทั้งคืน
 
“แต่ว่าคราวนี้เธอต้องสอนฉันร้องด้วยนะ” คุณธิบอกพลางสอดแขนเกี่ยวเอวเล็กดึงร่างนุ่มนิ่มเข้ามาแนบชิด
 
“ได้สิครับ” เขายิ้มให้ร่างสูงอย่างกระตือรือร้น ดูท่าคุณอธิษฐ์จะชอบมากถึงขั้นให้เขาสอนร้องเลยหรือเนี่ย “สอนไปทำอาหารไปเนอะ”
 
“ได้”
 
ผึ้งตัวน้อยก็ยังคงยิ้มอย่างชอบใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า มันกำลังจะถูกเจ้าหมีนักล่าดูดกลืนความหอมหวานจากตัวของมันจนแทบหมดสิ้น
 
“Baby, let’s start singing”

อธิษฐ์ยกร่างของคุณนักร้องจำเป็นที่สวมผ้ากันเปื้อนสีดำตัดกันกับเสื้อสเวตเตอร์สีชมพูอ่อนวางลงบนเคาน์เตอร์ ก่อนแทรกตัวเข้าไปยืนกลางหว่างขาพร้อมเท้ามือทั้งสองข้างลงบนพื้นหินอ่อนเย็นเยียบ กักขังให้ผึ้งน้อยตากลมตกอยู่ในอาณัติ โดยไม่อาจหลุดพ้น

ดวงตากระจ่างใสฉายแววตื่นตระหนกเพียงครู่ ก่อนจะอมยิ้มเมื่อรู้ว่าตนนั้นเสียรู้ให้ชายหนุ่มวัยกลางคนอีกเช่นเคย ปรมิณหลุบตามองฝ่ามือซุกซนขยับนิ้วเล่นปูไต่ตามผิวเนื้อขาวนวล
 
“เราจะเริ่มจากท่อนไหนกันก่อนดีล่ะ ที่รัก”

ชายหนุ่มถามพลางช้อนแววตาเจ้าเล่ห์ขึ้นมองใบหน้าใส ในขณะเดียวกันก็ไล้ปลายนิ้วตามเส้นรอบปากอิ่มช้าๆ อย่างนุ่มนวล จังหวะลากเอื่อยราวกับต้องการจดจำรายละเอียดของริมฝีปากแดงเรื่อให้แม่นยำ จนกระทั่งหยุดสัมผัสลงกึ่งกลางริมฝีปากล่าง ร่างสูงก็บีบนิ้วห่อเนื้อนุ่มหยุ่นก่อนจะใช้ลิ้นชิมความหวานเป็นการกระตุ้นอารมณ์

“ให้ตายเถอะ” ร่างเล็กสบถออกมาในระหว่างสอดประสานสายตาเป็นประกายวาววามของคนรัก “คุณนี่มัน” เขาใช้สายตาต่อว่าอย่างไม่จริงจัง ก่อนยกแขนสองโอบรอบลำคออุ่นพร้อมกระหวัดขาเกี่ยวเอวสอบเข้ามาแนบชิด ฝ่ามือขาวจัดลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาพร้อมมองด้วยสายตาชื่นชมหลงใหล

ซึ่งหลังจากนั้นไม่นาน เวลาที่อธิษฐ์รอคอยก็มาถึง เมื่อปรมิณค่อยๆ เอียงใบหน้าเข้าหา ก่อนร่างเล็กจะมอบความหวานแบบปากต่อปากให้คุณหมีนักล่าที่เอียงศีรษะรอรับอย่างรู้หน้าที่

บดเบียดกลีบปากเข้าหากันเชื่องช้า
ละเลียดชิมรสชาติหอมหวานแสนโปรดปรานวินาทีต่อวินาที

ขณะที่ค่อยๆ เพิ่มความตื่นเต้นใส่ลงไป

ริมฝีปากขยับฟัดกันไต่ระดับความรุนแรงของอารมณ์ที่โหมกระพือขึ้นเรื่อยๆ เปลี่ยนความนุ่มละมุนให้เร่าร้อนจนปอต้องสอดมือขยุ้มเรือนผมสีปีกกาของร่างสูงที่จู่โจมจูบอย่างดุดัน มีคุณธิคอยต้อนงับริมฝีปากอิ่มพลางไล่ละขอบปากด้วยปลายลิ้นชื้น สอดเรียวแขนโอบแผ่นหลังเล็กทำมุมเฉียงกับพื้นเคาน์เตอร์หินอ่อน เพราะเจ้าปอกำลังเหลวเป็นขี้ผึ้งโดนไฟรน 

“อื้ออ..”

คนตัวเล็กส่งเสียงประท้วงเมื่อร่างถูกยกขึ้นลอยเหนือเคาน์เตอร์บาร์ ร่างสูวโอบอุ้มคนรักทั้งที่ริมฝีปากยังเชื่อมติดกันแน่น มือหนาสอดรองใต้บั้นท้ายกันคนที่โอบแขนกอดเขาไว้แน่นจะตกลงไป

อธิษฐ์ก้าวเท้าเร็วๆ มาถึงห้องนั่งเล่น ก่อนเหวี่ยงร่างเล็กลงบนโซฟา ทำให้จูบยาวนานหลายนาทีนั้นขาดช่วง ทว่าคนตัวสูงที่ยืนเข่าคร่อมร่างอยู่นั้นหาได้สนใจ ผ้ากันเปื้อนสีดำเกะกะลูกตานี่ต่างหากที่เป็นปัญหา คุณนักธุรกิจหนุ่มพยายามปลดเปลืองมันด้วยความทุลักทุเล

หากไม่ได้คนที่สวมมันเองกับมือเป็นคนถอด เขาคงไม่มีทางได้เห็นผิวขาวนวลภายใต้เสื้อสเวตเตอร์สีชมพูอ่อนเป็นแน่ ร่างสูงจึงตอบแทนการช่วยเหลือของคนตัวเล็กด้วยการป้อนจูบแสนร้อนแรงให้เป็นของกำนัล ทั้งบดคลึงและดูดเม้มกลีบปากบนล่างสลับกัน เขาพยายามเอาลิ้นดุนเพื่อให้เจ้าของความหวานล้ำนี้เปิดปาก

ทว่าคนตัวเล็กที่อายุห่างกันถึงรอบปีดันรู้ทัน ปรมิณนั้นผละจูบห่างเขาชั่วครู่ ใช้รอยยิ้มซุกซนหยอกล้ออย่างยั่วยวน ปั่นประสาทความต้องการเขาให้ดิ้นทุรนทุรายจนสมใจ จากนั้นก็กลับเข้ามาจูบใหม่ด้วยระดับความฮอทที่เร่าร้อนเกือบทะลุปรอท

เด็กหนุ่มดูดและขบริมฝีปากล่างเบาๆ สลับกับแตะปลายลิ้นเล็กหลอกล่อ ความแสบซ่าของคนตัวเล็กทำให้ร่างสูงรู้สึกดีแบบสุดๆ เขาจูบตอบกลับขณะที่ยอมเล่นตามเกม ลองเป็นปลาเล็กที่ว่ายเวียนตามหางปลาใหญ่ดูบ้างคงไม่เสียหาย

ก่อนที่ครู่ต่อมาเสื้อแขนยาวสีหวานแหววที่ปอจงเกลียดจงชังมันนัก จะถูกถอดออกจากร่างด้วยฝ่ามือของคุณหมีที่ตะปบคราวเดียวก็หลุดปลิวไปตกอยู่บนพื้น จากนั้นมือหนาจึงจับยกร่างที่เหลือเพียงแค่อันเดอร์แวร์สีขาวปกปิดของสงวนขึ้นนั่งบนตัก พร้อมป้อนจูบไม่ยอมห่าง

“อ่า.. ตัวแสบ” อธิษฐ์เอ่ยเสียงพร่ายามที่มือเล็กสอดลึกเข้ามาในกางเกงนอน

ความร้อนเช่นเดียวกับสัตว์เลี้ยงดุร้ายที่นอนสงบภายใต้กางเกงชั้นในนั้นลูบไล้ ปลุกปั้นมันให้ผงาดความยิ่งใหญ่ขึ้นอย่างแช่มช้า ปรมิณเขย่ากรงกักขังแรงปรารถนาของเขาสั่นสะเทือนด้วยสายตาท้าทายและเย้ายวนจนมันปะทุ ในตอนนั้นแกนกายแข็งแกร่งพร้อมไล่ล่าความหวานเพื่อเพิ่มเติมเต็มช่องโหว่งของห้วงอารมณ์กำหนัด

“ฮืมมม..” ร่างสูงร้องคำรามระบายความเสียวซ่าน ยามอุ้งมือร้อนชักลูบท่อนเนื้ออวบราวลูกสูบ นัยน์ตาคมหรี่มองใบหน้าเจ้าเล่ห์ของผึ้งน้อยบนตัก ก่อนจะทนไม่ไหวเมื่อคนตัวเล็กแย้มยิ้มกว้างคล้ายเด็กเล็กๆ ที่กำลังเล่นสนุกกับการเข็นรถพลาสติกกลับไปกลับมา

มือหนาคว้าลำคอขาวดึงใบหน้าแดงเรื่อเข้ามารับจูบอีกครั้ง ทว่าคราวนี้ปอกลับเปิดริมฝีปากรับลิ้นเขาเข้ามาดูดทักทายมันแผ่วเบา หลังจากนั้นก็ปล่อยให้ลิ้นอุ่นๆ ตวัดสัมผัสได้ตามอัธยาศัย มีบางครั้งที่เด็กหนุ่มผลักดันลิ้นที่กำลังกวาดต้อนไปรอบปากอย่างเพลิดเพลิน บวกกับฝ่ามือขาวที่ยังเล่นซนกับท่อนแข็งตึงของเขาไม่หยุด ยอมรับว่าจังหวะนั้นคุณธิแทบจะปลดปล่อยความต้องการของตัวเองออกมาให้หมดสิ้น

“เด็กดี บทเพลงของเราควรเริ่มมันได้แล้ว” ร่างสูงผละหน้ามากระซิบข้างใบหูแดงก่ำ ก่อนจะแตะลิ้นแล้วเลียติ่งเล็กๆ เป็นการตบท้ายให้ร่างน้อยบนตักสั่นสะท้าน

“สอนฉันร้องเพลงนิ้วคุณพ่อของเธอสักที”

“อื้ออ.. แด๊ดดี้” พึมพำเคลิ้บเคลิ้มเมื่อบั้นท้ายนิ่มถูกบีบกระชับ “ถ้าคุณอยากฟังมัน—”

“ที่รัก ฉันอยากฟังมันจากปากเธอ” พูดกล่อมเด็กหนุ่มด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่แฝงความต้องการลึกๆ ไว้ในประโยค “Please”

ปรมิณอมยิ้มในขณะที่เกี่ยวขอบกางเกงนอนขายาวของคุณอธิษฐ์ร่นลงมาถึงครึ่งแข้ง ก่อนแอ่นสะโพกบดเบียดท่อนเนื้อร้อนที่บวมจัดจนเส้นเลือดปูดโปนของคนรัก

ตาประสานตา ระหว่างที่ก้านนิ้วเรียวของเบบี้ตากลมเกลี่ยรอบสันกรามคม ก่อนดันปลายคางทู่เชิดขึ้นและเริ่มบรรเลง ‘Daddy finger’ ข้างใบหูของคุณแดดดี้ผิวเข้ม

“Daddy finger.. Daddy finger.. Where are you?”

โดยที่ปลายนิ้วของ Daddy นั้นเกี่ยวขอบชั้นในผลุบหายเข้าไปในร่องสะโพกขาวอวบของเบบี้ เจ้าของอันเดอร์แวร์สีขาวสะดุ้งโหยงพร้อมกับเผยอปากปล่อยเสียงครางหวานยามที่นิ้วของคุณพ่อสอดลึกผ่านรูจีบเข้ามาทีเดียวถึงสองนิ้ว

ใบหน้าน่ารักบิดเบี้ยวด้วยเสียวกระสันเมื่อเรียวนิ้วของอธิษฐ์กระแทกกระทั้นในช่องทางรักพร้อมกับเสียงกระซิบแหบพร่าข้างหูด้วยประโยคที่ปอไม่ต้องสอนด้วยซ้ำ

“Here I am.. Here I am..”

“อื้ออ.. อ่า”

“How do you do?”

สะโพกอวบลอยผวาเหนือตักแกร่งเพราะจังหวะสอดลึกนั้นกระแทกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างเล็กซบหน้าลงบนบ่ากว้างพลางขบริมฝีปากกลั้นเสียงน่าอาย— อยากจะบ้า เขาเสียววูบวาบคล้ายตอนที่รถลงสะพานมาด้วยความเร็วแบบนั้น

นักธุรกิจหนุ่มจูบซับเหงื่อข้างขมับให้คนตัวเล็ก ก่อนจะแลบลิ้นเลียใบหูแดงจัดอีกครั้งเพื่อกระตุ้นความปรารถนาปริ่มขอบเขตอารมณ์ เขาใช้ปลายจมูกคลอเคลียพวงแก้มยุ้ยในขณะเดียวกันนั้นปลายนิ้วก็ยังคงกระแทกอยู่ในรังผึ้งไม่หยุด

“ปอ ร้องออกมา..”

“อึก”

“ทนไม่ไหว เธอก็แค่ร้องมันออกมา”

“ซิ๊ดดด” เสียงสูดปากดังระงมอยู่ข้างหูเรียกขนอ่อนของร่างสูงลุกเกรียวกราว อีกทั้งความขาวที่สว่างล่อตาล่อใจ ดึงดูดให้อธิษฐ์แนบริมฝีปากกับผิวเนื้อนวลสะท้อนแสง ดูดเม้มจนเกิดรอยจ้ำสีกุหลาบตรงแอ่งชีพจร

“Baby” เรียกคนที่อ่อนระทวยอยู่บนตัก ก่อนจะจุ๊บเบาๆ บริเวณหน้าผากพร้อมกับตั้งคำถาม “Are you ready?”

“Yes, Daddy”

จบคำนั้น ฝ่ามือที่บีบเค้นบั้นท้ายนุ่มนิ่มจนล้นตามหว่างนิ้วก็จับร่องสะโพกแยกออก เพื่อต้อนรับ Daddy finger จริงๆ ที่ชำแรกผ่านรูจีบสีชมพูระเรื่อซึ่งถูกเบิกทางมาก่อนนั้นเข้าไปสำรวจด้านใน

“อ่าา” คุณธิเผยอปากปล่อยเสียงระบายความคับแน่นที่บีบรัดตัวตนของเขาจนแทบจะเสร็จสมตามอารมณ์โดยที่ยังไม่ทันขยับเสียดสีด้วยซ้ำ “ผ่อนคลายหน่อยเด็กดี”

“อ่า.. ขะ— ของคุณมันใหญ่เองต่างหาก”

“ปากดี” เขาว่าพลางบีบห่อริมฝีปากบวมเจ่อหลังผ่านสมรภูมิจูบมาหมาดๆ ก่อนจะตวัดเรียวลิ้นเลียเพิ่มความหยาบกระด้างของรสรักพร้อมกระแทกเอวสวนขึ้นไป

“อื้อออ” ปอร้องได้เพียงเท่านั้น เขาไม่มีโอกาสเถียงด้วยซ้ำ เพราะหลังจากนั้นร่างสูงก็ตั้งหน้าตั้งตากระแทกสะโพกไม่ยั้ง มันไม่หลงเหลือความนุ่มนวลใดๆ ตามสัญชาตญาณของนักล่า

เงาร่างของคนสองคนเกาะเกี่ยวกันจนแยกไม่ออก เสียงจังหวะหยาบโลนดังทั่วห้องนั่งเล่นตอนที่หน้าขาเนื้อหนั่นกระทบกับบั้นท้ายกลมกลึง อธิษฐ์เอามือช้อนซาลาเปาสองลูกใหญ่ให้ลอยเหนือตัก เขาจับกระชับมันให้อยู่นิ่งเช่นนั้นก่อนจะเด้งสะโพกสวนด้วยความเร็วถี่กระชั้น คล้ายลูกสูบที่ทำงานอย่างบ้าคลั่งจนช่องทางสูบนั้นร้อนแทบไหม้

แรงเสียดสีที่ดิบเถื่อนรุนแรงทำเอาร่างเล็กเสียววูบบริเวณช่วงท้อง รวมถึงช่องทางที่แกนกายใหญ่ขยับเข้าออกรัวเร็วจนเกิดฟองขาว

และให้ตาย คุณอธิษฐ์คงไม่ได้ใส่ถุงยางแน่ๆ เพราะเขารู้สึกว่าผิวเนื้อของเราทั้งคู่นั้นแนบชิด ทั้งยังเสียวจนเขาใจจะขาดคาอกแกร่งเช่นนี้ ปรมิณขบแนวฟันขาวกลั้นเสียงร้องคราง ที่บางครั้งมันก็หลุดออกมาเพราะทนเก็บความกระสันซ่านไม่ไหว

เซ็กส์ของชายหนุ่มวันสามสิมสามเป็นอะไรที่…

“ซิ๊ดดด”   

ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังอยู่บนเครื่องเล่นที่อายุการใช้งานค่อนข้างนาน ความน่ากลัวของมันอยู่ที่เราไม่มีทางรู้ว่าเครื่องเล่นนี้จะพังลงตอนไหน กลับกัน มันก็เป็นความสนุกอย่างหนึ่งที่ทำให้เราลุ้นระทึกและจมจ่ออยู่กับความอันตรายของมันตลอดเวลา

เสียวปลาบทุกครั้งที่การแกว่งตัวของมันสะเทือนดังกึกๆ

เป็นความสนุกสนานที่สุดเหวี่ยงถึงใจ
และปรมิณก็ชอบมัน

“อ๊ะ อื้อ.. คะ— คุณธิ เร็วอีกครับ” ปอร้องขอเมื่ออารมณ์เขาหมุนพัดเข้าใกล้คำว่าไคลแม็กซ์เข้าไปทุกที จังหวะการสอบสะโพกใส่ช่องทางฉ่ำน้ำยังดุดันและแรงดีไม่มีตก

ชายหนุ่มนักรักซบหน้ากับบ่าแคบชื้นเหงื่อพร้อมกดสะโพกให้ส่วนหัวมนทู่ย้ำลึกถึงจุดที่ทำให้ปอเสียวจนร่างสั่นพร่า ร่างเล็กแหงนใบหน้าระบายความกระสันพลางส่ายสะโพกหมุนวนเป็นเลขแปด ก่อนจะควบเอวด้วยจังหวะเชื่องช้า แล้วค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้นทีละนิด

“อ่า.. ที่รัก ขย่มมันลงมาเลย”

“อื้ออ.. ผมจะไม่ไหวแล้ว”

“เด็กดี ควบฉันไปให้ถึงเส้นชัยของเธอ..” คุณธิขบแนวฟันกับตุ่มไตที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า เขาตวัดลิ้นเลียมันที่แข็งตัวสู้ ก่อนจะผละออกมาส่งเสียงครางระบายอารมณ์กำหนัดตอนที่ปอขย่มสะโพกลงมาสุดแรง

“อ๊ะ.. อื้อออ”

“ฉันไม่ไหวแล้ว” เสียงทุ้มประกาศกร้าวหลังจากนั้นก็จับร่างเล็กที่ผิวขาวจัดแต้มสีแดงระเรื่อไปทั่วทั้งตัวนั้นลงบนโซฟา ขาข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิง ส่วนอีกข้างถูกเขากดพับมันลงบนหน้าท้องแขม่วเกร็ง บ่งบอกว่าเด็กหนุ่มใกล้แตะจุดสูงแล้ว

“แด๊ดดี้! รักผม.. รักผมแรงๆ เลย!”

ร่างสูงปฏิบัติตามคำสั่งของคนรักทันที เขากดสะโพกเข้าลึกแล้วดึงออกจนส่วนหัวกลมมนคาอยู่ตรงปากทางเข้า จากนั้นก็โถมร่างกระแทกกระทั้นใส่เต็มแรงจนเอวขอดกิ่วยกลอย ปออ้าปากค้างครวญเสียงครางไม่หยุดเมื่อธิเร่งซอยสะโพกถี่ยิบ

“อ่า..”

“อื้ออ..”

ริมฝีปากทั้งสองประกับแนบสนิทกันอีกครั้ง อกใจไหวสะท้านพร้อมกับปล่อยตัวไปตามความต้องการของอารมณ์โดยไม่มีใครขัดขืน เมื่อบทเพลงนิ้วคุณพ่อบรรเลงมาจนถึงท่อนสุดท้ายพอดิบพอดี อ้อมแขนทรงพลังของคุณธิก็กอดปรมิณไว้แน่น

“ฮ้าาา”

ร่างสูงชักแกนกายที่ยังไม่บรรเทาความแข็งตึงเข้าออกในรังผึ้งบรรจุน้ำหวานเต็มล้นสองถึงสามครั้ง หลังจากนั้นจึงค่อยๆ ถอนกายออก ก่อนล้มตัวลงนอนตระกรองกอดร่างเล็กที่อ่อนปวกเปียกไม่ต่างกัน ปรมิณซุกซบแผงอกกำยำพลางผ่อนลมหายใจด้วยจังหวะสม่ำเสมอ

เป็นการร้องเพลงอนุบาลที่ปอจะจำไปอีกนานเลย







End












Talk
แฮ่ๆ จากนี้ก็จะฟังเพลงเด็กดด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
คุณแด๊ดดี้กับเบบี้ของเขาร้อนแรงจนลืมกินข้าวกินปลากันไปเลยทีเดียว
จริงๆ เรื่องนี้เราดัดแปลงมาจากฟิคที่เราแต่งไว้อีกที
หวังว่าจะสนุกและถูกใจทุกคนเน้อ
ขอฝากตัวด้วยนะคะ 
.byul

ออฟไลน์ no.fourth

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 889
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
ร้องเพลงกัน..ร้อนแรงน่าดู
ยังมีชื่อคยองซู กะ คุณจงอินหลุดอยู่นะครัช   :pig4:

ออฟไลน์ CLShunny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 271
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
Hot มากกกกก  อมก  55555555

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ yunnutjae

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
 :jul1: แล้วเราจะฟังเพลงนี้แบบเดิมไม่ได้อีกต่อไปปป  :-[

ออฟไลน์ yunjae123

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 948
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-1
เป็น daddy finger เวอร์ชั่นติดเรท
เวอร์นี้ไม่สามารถสอนเด็กได้นะคะ
เร่าร้อนเกินไป ><~~~

ปล..บางบรรทัดชื่อคุณธิเป็นชื่อเกาหลีนะคะนักเขียน

ออฟไลน์ AeAng11

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 528
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
ตายยยไปแล้วเราต่อไปคิดดีกับเพลงนี้ไม่ได้แล้ว

ออฟไลน์ Petit.K

  • Petit parapluie
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
 :jul1: โงยยยยยบเขินมากเลยค่า นิ้วของคุณพี่นี่ช่าง... กรีสสสส :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Ammin_12

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 :z1: ชอบที่สุดดดน่ารัก!!

ออฟไลน์ yayah31543

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
มีชื่อจงอินหลุดมาอยุ่นะงับบบ สนุกมากค่่า เลิฟๆ

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9

ออฟไลน์ dino94

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
แซ่บมากกกก
แต่มีชื่อไคซูติดมาด้วยน้า

ออฟไลน์ punpunn

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 54
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
  :-[ :impress2:เขินนน

ออฟไลน์ Mayana

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 429
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-2

ออฟไลน์ nongyingying

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ไม่สามารถฟังเพลงนี้ให้เหมือนเดิมอีกแล้วววว :pighaun: :pighaun:

ออฟไลน์ jeabjunsu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 151
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
กรี้ดดดดด หลังจากนี้ถ้าได้ยินเพลงนี้ พี่บอกเลยว่าลืมเรื่องนี้ไม่ลงเด็ดขาดเลยค่าา แซ่บมากกกกก

ออฟไลน์ mumii009

  • [url=https://www.microhash.net/?tag=89198][img]https://www.microhash.net/assets/images/banner/b2.gif[/img][/url]
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-2
 :jul1: :jul1: :jul1:
ตาย.....

ออฟไลน์ MacaroonCookie

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
 :pighaun: :pighaun:มันแบบนี้นี่เอง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ becrazie

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 716
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
อ๋อยยยย เลือดหมดตัวแล้วววววว  :jul1:

ออฟไลน์ CLShunny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 271
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
แทบักกกกกกกก โคตรเซ็กซี่เลยยยย555

ออฟไลน์ buathongfin

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1251
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
อื้อหือ อย่าเด็ดดวงรวงข้าว

ออฟไลน์ van16

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 876
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2

ออฟไลน์ boboman

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
โอยยย เลือดหมดตัวว :jul1:
ชอบบบ

ออฟไลน์ Hananijinji

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 82
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
หน้าจงอินกับคยองซูลอยมาเลยค่ะ 55555

ออฟไลน์ BooJiRa_

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ซี้ดดดดดดดดดดดมากกก :hao7:

ออฟไลน์ Emmaline

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 88
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Hotter than the Sun  :haun4:

ออฟไลน์ PrimYJ

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3494
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-3

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด