ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
เพิ่มเติม >>
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ท่านเทพครับ…
ผมเห็นสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น ได้ยินเสียงที่คนปกติเขาไม่ได้ยิน รู้สึกถึงอะไรบางอย่างตลอดเวลา ตอนเด็กๆผมรู้สึกหวาดกลัวและแตกต่างแต่เมื่อโตขึ้นผมค่อนข้างจะชาชินกับสิ่งเหล่านั้น วิญญาณ เทพอารักษ์ พรายน้ำ เป็นสิ่งที่ผมชินไปเสียแล้ว
“มีอะไรครับ”ผมถามผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่จู่ๆก็เข้ามาล้อมรอบตัวผม
“ขอโทษนะเคย์ชิน มันจำเป็น”เสียงนี้มัน!
“คุณพ่อ!”
“ขอโทษจริงๆลูกรัก ถ้าไม่ทำแบบนี้ทุกคนที่นี่ต้องตายกันหมดแน่ๆ”ผมมองพ่อของตัวเองอย่างไม่เข้าใจ ก่อนความเจ็บแปลบที่ต้นคอจะทำให้สติผมดับมืดลง
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงหยดน้ำที่ดังก้อง สถานที่ไม่คุ้นตาเหมือนว่าพวกเขาจะจับผมมาขังเอาไว้ที่ไหนซักแห่ง ผมลุกขึ้นยืนพลางเดินสำรวจรอบๆ ที่ๆผมอยู่น่าจะเป็นบ้านแนวญี่ปุ่น ประตูบานเลื่อนอันใหญ่ปรากฏแก่สายตา เสียงก็อกแก็กอยู่บริเวณหน้าประตู ผมขนลุกซู่อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงจะชินชาแล้วก็เถอะแต่นี่มันไม่ใช่ ความรู้สึกบอกผมว่าผมไม่ควรที่จะเปิดประตูบานนี้ ผมเลิกสนใจประตูแล้วกลับมานั่งที่เดิมที่ผมตื่นขึ้นมา ผมนั่งกอดเข่าซบหน้าลงอย่างอ่อนแรง น้ำตาเริ่มคลอหน่วง ผมร้องไห้ไร้เสียงสะอื้น ในใจคิดแต่เพียงว่า
ทำไม
ทำไมต้องทำกันแบบนี้
ทำไมพ่อแท้ๆถึงทำกันได้ลงคอ!
ซีกกกก!
เสียงเล็กๆดังขึ้นข้างกาย ผมเอียงหน้ามองก็พบกับตะขาบตัวใหญ่เท่าแขนกำลังชูหัวมองผม ผมจ้องมองมันด้วยท่าทีนิ่งสงบ ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าตัวเองโดนจับมาทำอะไร
“…”ผมเอื้อมมือไปแตะเบาๆที่หัวของมัน ตะขาบตัวใหญ่ไม่มีทีท่าจะกัดผม มันเพียงแค่อยู่นิ่งๆให้ผมลูบไปมา
“ผมคือเครื่องสังเวยของปีนี้ครับ”
“…”
“ท่านเทพครับ…”
“…”
“ก่อนที่จะกินผม ได้โปรดฟังคำขอร้องของผมหน่อยนะครับ…”
“…”
ผมก้มหน้าลง เทพตะขาบเลื้อยเข้ามาหาผมเขาเงียบไม่ยอมพูดอะไรซักคำ ผมหลุบตามองพื้น ถ้าเขาไม่ยอมฟังผมจะทำอะไรได้ล่ะครับ
“ไม่เคยมีเครื่องสังเวยคนไหนที่กล้าต่อรองกับเรา”เสียงทุ้มใหญ่ดังออกมาจากตะขาบตัวนั้น มีชายหนุ่มคนหนึ่งโผล่พรวดออกมา เขาใส่ชุดฮามะกะสีขาวสะอาด เรือนผมสีเงินถูกมัดรวบเอาไว้อย่างสุภาพ
“คะ คุณคือ…”
“ใช่ เราคือเทพตะขาบที่สถิตอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้”ผมเม้มปากแน่น ดวงตาแน่วแน่สบเข้ากับนัยน์ตาสีแดงสดของเทพตะขาบ
“ผมอยากจะขอร้องคุณ…”
“หึ ว่ามา?”
“ผมอยากจะขอให้การสังเวยนี้ผมเป็นคนสุดท้ายได้มั้ย?”
“ทำไมล่ะ การสังเวยให้แก่เราทุกๆปีนั้นเป็นสิ่งที่มนุษย์ทำกันมาช้านานแล้วและเราตอบแทนด้วยการปกปักษ์รักษา คุ้มครองพวกเจ้า ถ้าจะให้หยุดเพียงแค่เจ้าเห็นทีว่าเราจะให้ไม่ได้”
“…”
“แต่ถ้าเจ้ามีข้อแลกเปลี่ยนที่สมน้ำสมเนื้อแล้วล่ะก็ เราอาจจะยอมก็เป็นได้”
“…”ผมเงียบไป แค่ผมมองตาเขาผมก็รู้แล้วว่าเขาต้องการสิ่งไหนแล้วมีหรือที่ผมจะให้เขาไม่ได้ เพราะชีวิตที่มีอยู่ตอนนี้คงหันหลังกลับไม่ได้แล้ว
การสังเวยนั้นหมู่บ้านของผมทำกันมาช้านานแล้ว เพื่อที่จะให้เทพตะขาบคุ้มครอง โรคภัยไข้เจ็บไม่กร่ำกราย พืชผักงอกงาม ส่วนใหญ่จะสังเวยหญิงสาวพรมจรรย์อายุ 18 ปี ผมไม่โกรธที่พ่อของผมจับผมมาเป็นเครื่องสังเวย แค่ผมได้ช่วยหมู่บ้านก็ดีสำหรับผมแล้ว ผมสูดลมหายใจก่อนจะพูดออกมา
“ข้อแลกเปลี่ยนของผมคือ วิญญาณ ครับ”ผมเห็นริมฝีปากที่กระตุกยิ้มของเขา ผมเลยแค่นยิ้มสมเพชตัวเอง ผมมันก็ทำได้แค่นี้แหละ
“หึ แน่ใจนะ”ร่างของเทพตะขาบกลายเป็นตะขาบอีกครั้ง ก่อนที่จะพุ่งเข้ามาหาผม ผมนิ่งหลับตาพริ้มน้อมรับทุกสิ่งอย่างที่เขาหยิบยื่นให้ จะให้ทำอะไรก็ยอม
ซุบ!
แต่แล้วสิ่งที่ผมได้รับไม่ใช่ความเจ็บปวดที่ถูกฉีกร่างเป็นชิ้นๆแต่เป็นความรู้สึกอบอุ่นเหมือนโดนตระคองกอดเอาไว้อย่างแนบแน่น ผมลืมตามองก็พบกับไหล่กว้างของเทพตะขาบ
“เรายอมแล้วเคย์ชิน…”
“ทะ ทำไมถึง?”รู้ชื่อผมได้
“เจ้าคือสิ่งที่เรารอมาตลอด รอมานานนับพันปี”ผมเบิกตากว้างก่อนจะส่ายหน้าไม่เชื่อ
“ละ แล้วพวกผู้หญิงที่ถูกสังเวยล่ะ!?”
“เราไม่เคยทำร้ายพวกนาง เราทำเพียงแค่ส่งพวกนางกลับบ้านเท่านั้น”
“ทำไม”
“ก็บอกไปแล้วไงเด็กโง่นี่ เรารอเจ้ามาพันปี”เสียงทุ้มเอ่ยออกมาจริงจัง ผมขอบตาร้อนผ่าวก่อนจะปล่อยโฮออกมา
“ทะ ทำไม ฮึก ต้อง รอ…ฮึก”
“เพราะเราเฝ้ามองเจ้าอยู่ ตั้งแต่เจ้าเกิดมาจนกระทั่งถึงตอนนี้และชาติก่อนๆ”
“นานขนาดนั้นเชียว?”
“แน่นอน และนี่คงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะรอแล้ว”ผมทำหน้างง ก่อนจะตกใจเมื่อร่างของตัวเองถูกอุ้มขึ้น ผมรีบยกมือขึ้นเกาะไหล่ของเทพตะขาบอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าจะร่วงลงมา
“จะ จะพาผมไปไหน?”
“ทำสัญญาไงล่ะ”
“??”
“ทำสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันตราบชั่วนิรันดร์”
“…บะ บ้าน่า”
“ไม่หรอก”
“เรารอเจ้ามานานเกินคำนั้นแล้ว”
แถม
หลังจากนั้นเทพตะขาบก็หายไปจากหมู่บ้านพร้อมๆกับเคย์ชินที่ไม่กลับมา หมู่บ้านกลับมาอยู่ในช่วงยากแค้นอีกครั้ง จนชาวบ้านต้องย้ายถิ่นฐานไปอยู่ในที่ที่อุดมสมบูรณ์มากกว่า
บนภูเขาสูง ปรากฏร่างบอบบางของชายหนุ่มนั่งห้อยขาอยู่บนต้นไม้ใหญ่ข้างกายมีตะขาบตัวใหญ่พาดอยู่ เคย์ชินมองไปยังหมู่บ้านที่ตอนนี้รกร้างด้วยสายตาว่างเปล่า
“ไม่เป็นไรหรอกนะ”เทพตะขาบเอาหัวใหญ่ๆมาวางบนตักเล็ก เคย์ชินยกมือขึ้นลูบไปมาก่อนจะพูดขึ้นมา
“นั่นสิเนอะ”
“แล้วเมื่อไหร่เราจะได้มีลูกกันซักที”
“…จะบ้าเหรอ!?”
“ก็แหม”
“หยุดพูดไปเลย!”
---------------------------------------------------จบ?????--------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: (จบแล้ว)ท่านเทพครับ…yaoi (อ่าน 2345 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก