ตอนที่ 26 : โจ๊ก & เค็ก The begining
- เค็ก Part -คุณคิดว่า “รักแท้” สามารถเริ่มต้นจากเซ็กส์ได้ไหม?
ความรักเป็นสิ่งเดียวที่ผมไม่เข้าใจ แม้จะพยายามหาคำตอบอย่างไรก็ไม่สามารถหาได้ และเป็นสิ่งเดียวที่ google ไม่มีคำตอบ ใครเป็นคนนิยามความรักขึ้นมา ความรักไม่มีรูปแบบ ไม่มีจุดตายตัวว่าต้องเป็นเช่นไร แม้ผมจะเจ็บช้ำกับความรักที่มีตัวกำหนดด้วยเรื่องเพศมาก่อนหน้า จนคิดว่าพอแล้วสำหรับความรัก แต่ชีวิตกลับเล่นตลก ผมกลับตกหลุมรักคนๆ นึงอย่างง่ายดาย เรามีความสัมพันธ์กันชั่วข้ามคืนด้วยเซ็กส์ล้วนๆ แม้ผมจะเจ็บกับรักครั้งเก่าและกลัวที่จะเริ่มต้น จนต้องหนีออกมา แต่โชคชะตาก็นำพาให้เราได้พบกันอีก
พี่แทนเคยพูดไว้ว่าคนเราเจอคนที่เราชอบครั้งแรกมันเป็นเรื่องความบังเอิญ แต่ถ้ามาพบเจออีกครั้งคือพรหมลิขิต ถ้านี่มันเป็นพรหมลิขิต ผมจะเชื่อในความรักได้อีกครั้งไหม ผมเรียนรู้ที่จะรักแบบระวังตัว รักแบบเผื่อเจ็บ แต่กำแพงที่สร้างมันก็พังทลายหมดเมื่อเราได้ใกล้ชิดกัน จริงอยู่ที่ในความสัมพันธ์ของเรานั้นมีเซ็กส์เป็นเรื่องหลัก แต่มันก็ทำให้ผมหวั่นไหวและค่อยๆ รักจนรู้ตัวอีกทีก็หมดใจ ผมคงเป็นคนใจง่ายที่โง่ที่หลงรักคนเจ้าชู้ และเชื่อมั่นว่าความรักจะเยียวยาทุกอย่าง จะเปลี่ยนคนๆ นึงได้ ผมมีความสุขในทุกๆ วันที่อยู่ด้วยกัน จนลืมไปแล้วว่าความเจ็บมันเป็นยังไง
และแล้ววันนึงผมก็รู้ว่าความรักที่เริ่มต้นด้วยเซ็กส์มันคงจะเป็นจริงไม่ได้ ในเมื่อเราเริ่มต้นด้วยเซ็กส์มันก็ต้องจบด้วยเซ็กส์ เสือยังไงก็คือเสือ เราจะมีอะไรไปหยุดคนเจ้าชู้ ผมนั่งคิดและดูตัวเอง บางทีผมคงไม่มีอะไรดีให้ใครมารัก ถ้าต้องจบแบบเกลียดกัน ผมคงทนไม่ได้ ผมยังอยากรู้อยากเห็นว่าเค้ายังมีความสุขอยู่ ผมจึงตัดสินใจเดินออกมาแม้ผมจะบอกเค้าว่าจะบินกลับต่างประเทศแล้ว แต่ใจของผมยังอยากอยู่ใกล้ๆ ผมยังแอบไปดูในบางครั้งว่าในเมื่อไม่มีผมแล้วเค้าจะเสียใจหรือคิดถึงผมบ้างไหม แต่ผมก็ต้องเจ็บทุกครั้งที่เห็นเค้าควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า และยังทำตัวเหมือนเดิมเช่นที่เคยเป็น ผมคงหาคำตอบได้แล้วว่าความรักที่เริ่มต้นจากเซ็กส์นั้นคงไม่มีจริง เรื่องบางเรื่องไม่มีตำราให้เราศึกษาเราคงต้องเรียนรู้ที่จะเจ็บและจำ
-----------------------
- โจ๊ก Part - เวลานี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ค่อยอยากรีบกลับ แม้เวลาจะผ่านมาร่วมเดือนแล้ว แต่ทำไมเวลาผมกลับห้องทีไรมันรู้สึกโหวงๆ เหมือนขาดอะไรชอบกล มันทำให้ผมต้องออกเที่ยวทุกวัน เผื่หลีกหนีจากความอ้างว้าง แม้ผมจะมีคู่นอนไม่ซ้ำหน้า แต่ผมก็รู้สึกเหงาเหมือนขาดอะไรไป ผมก็เป็นผมคนเดิม แต่ทำไมยังคิดถึงเค็กอยู่ตลอด เฮ้ออออ สงสัยต้องย้ายคอนโดซะละมั้ง ออกจากที่เดิมๆ เผื่ออะไรจะดีขึ้น ผมนั่งสูบบุหรี่พร้อมถอนหายใจไปพร้อมๆ กัน
"เป็นเหี้ยไรว่ะโจ๊กทำหน้าเป็นส้นตีนเลย" ไอ้แทนเดินมาทักพร้อมเอามือลูบหน้าว่าเหมือนตีนไหม มึงเล่นดูอารมณ์กูด้วย
"ไม่รีบไปหาน้องหนึ่งรึมึง" ปกติกูเห็นรีบกลับตลอด
"หนึ่งมีคุยงานกับอาจารย์น่ะ เสร็จแล้วเดี๋ยวมันโทรมา" ผมพยักหน้าเข้าใจ พร้อมมองทอดอารมณ์ไปไกลๆ อย่างล่องลอย
"มีไรปรึกษากูได้น่ะโว๊ย" ผมลังเลเล็กน้อย แต่ไหนๆ เรื่องก็จบไปแล้ว คงไม่เป็นไร
"แทน สมมุติน่ะ ถ้ามึงไปมีอะไรกับคนๆนึงด้วยเซ็กส์ล้วนๆ ไม่มีความรัก"
"มึงจะมาคิดอะไร มึงแม่งก็ทำออกบ่อย" เออ กูมันเหี้ย แต่ฟังกูก่อน
"แต่มึงกลับคิดถึง อย่างสุดหัวใจ"
"ลีลาน้องเค้าคงดีมั๊งมึง มึงเลยติดใจ ใครว่ะ คณะไหน"
"แต่มึงคิดถึงเค้าทุกเรื่อง ไม่ใช่เฉพาะเรื่องบนเตียงล่ะ"
"คิดถึงยังไง"
"ก็คิดถึงตอนอยู่ด้วยกัน คิดถึงหน้าตอนนอน ตอนตื่น ตอนมีความสุข ยังคงไปทุกๆ ที่ที่เคยไปด้วยกัน และยังมองหาเค้าในที่ๆ เดิม มึงว่ามันแปลกไหมว่ะ"
"มึงตกหลุมรักแล้วว่ะโจ๊ก" นี่มันคืออาการของคนตกหลุมรักหรือ ที่แท้ผมก็รักน้องเค้ก …. แต่เฮ้อออออ
"มึงจะมานั่งถอนหายใจทำเหี้ยไรล่ะ ไปบอกน้องเค้าสิว่ามึงรักเค้า ฉลาดทุกเรื่องมาโง่อยู่เรื่องเดียว" แทนพูดพร้อมส่ายหัว
"กูว่ามันคงสายไปแล้วล่ะ มันจบแล้วล่ะ"
"สายไปยังไง น้องมันตายแล้วรึไง" ผมส่ายหน้า
"ถ้าน้องมันยังไม่ตายแล้วมึงลองไปบอกน้องรึยัง"
"แต่น้องเค้าอยู่ไกล"
"ระยะทางเป็นปัญหากับเสี่ยโจ๊กด้วยเหรอมึง"
ผมนั่งลังเล คิดอะไรในหัววนไปหมด
"รอเหี้ยไรล่ะ รีบไปสิวะ"
ผมรีบลุกแล้ววิ่งออกมา ไม่ลืมที่จะหันไปขอบคุณไอ้แทน
"ขอบใจน่ะโว้ยแทน ถ้ากูคบกับน้องเค้ามึงอย่าเกลียดกูน่ะโว๊ย"
"มึงแค่โง่ กูจะเกลียดมึงทำไม" แทนหัวเราะพร้อมโบกมือไล่ให้ผมรีบไป
ผมไม่รอช้ารีบแพ็กของไปหาเค็กที่อเมริกาอย่างไว พร้อมจองตั๋วและเอกสารทุกอย่างอย่างรีบเริ่ง ด้วยเส้นสายของทางบ้านที่มีอยู่ทำให้ผมได้วีซ่าและทุกๆ อย่างมาในวันเดียว ขอบคุณครับป๋าม๋า เดี๋ยวโจ๊กเอาลูกสะใภ้ไปฝาก
ผมรีบโทรหาแทนให้ช่วยไปส่งที่สนามบินและขอความช่วยเหลือ พร้อมอ้างว่าผู้หญิงที่ผมจะไปหานั้น อยู่รัฐเดียวกับบ้านมันเลยจะขออยู่อาศัยที่บ้านมันสักสองวัน มันก็ตอบตกลงอย่างง่ายดาย ยังไงครั้งนี้สำเร็จ โจ๊กรับรองจะเป็นน้องเขยที่ดีน่ะครับพี่แทน
นี่ก็เป็นเวลาเกือบจะตีสองแล้ว แต่แทนก็ทำหน้าที่เป็นสาระถีรับส่งผมอย่างดี จนกูรู้สึกบาปที่แดกน้องเพื่อน จนต้องเอ่ยถาม
“แทน กูขอบคุณมึงน่ะที่ไปส่ง”
“เออ ไอ้ห่านี่คบมาตั้งนาน มานั่งทำซึ้งเหี้ยไรตอนนี้” เอาซะกูรู้สึกผิดเลย
"แทนกูสมมุติน่ะ สมมุติว่ามึงไปชอบน้องไอ้กัน มึงจะทำยังไง"
"หูย กูมีหนึ่งแล้ว กูไม่เจ้าชู้แบบมึงหรอก" ด่ากูว่าเหี้ยเลยดีกว่าถ้าจะทำให้มึงสบายใจ
"กูสมมุติ"
"อืมมมมม ถ้ากูจริงใจกับน้องไอ้กัน กูว่าไอ้กันมันคงไม่ว่าอะไรน่ะ คนสองคนรักกันจะห้ามยังไงว่ะ"
"แล้วถ้ากลับกัน ถ้าไอ้กันมาหลงรักน้องมึง มึงทำไงว่ะ"
"เรื่องสมมุติใช่ป่ะ"
"เออ"
"กูก็คงโอเคน่ะ น้องกูมีความสุข กูก็มีความสุข"
ได้ยินแบบนั้นผมก็สบายใจ มึงคงไม่ทำกูหนักใช่ไหม กูจริงใจกับน้องมึงขนาดนี้ เออ ว่าแต่....
"ได้ข่าววันนี้น้องหนึ่งไปค้างที่คอนโดมึง ขอโทษทีนะโว้ยที่ให้มึงมาส่ง น้องหนึ่งเลยต้องอยู่คนเดียว"
ไอ้แทนหัวเราะ
"มึงคิดว่ากูจะปล่อยเมียกูให้อยู่คนเดียวไหม นี่น้องกูอยู่ด้วย กูเลยมาส่งมึงได้ ไม่งั้นมึงนั่งแท็กซี่ไปล่ะ"
"อะไรน่ะ ไอ้แทน" กูขอชัดๆ อีกที
"หูมึงตึงหรือโจ๊ก แทงแต่หญิง รูหูมึงหัดแคะบ้างน่ะมึง"
"แทนหยุดรถ เมื่อกี้มึงบอกว่าไงน่ะ" แทนจอดรถชิดข้างทางอย่างเสียอารมณ์
"กูบอกมึงว่า เมียกูอยู่กับน้องกู"
"เค็ก?"
"เออ กูมีน้องคนเดียว ไอ้ห่านี่ถามแปลกๆ" ผมตาลีตาเหลือกลนลาน
"แทนกลับรถไปคอนโดมึง"
"นี่บนทางด่วนมึงกลับยังไง แล้วมึงไม่ไปอเมริกาแล้วรึ"
"กู.... กูจำวันผิดน่ะ ช่วงนี้สติไม่อยู่กับเนื้อกลับตัว ขอไปตั้งสติที่คอนโดมึงก่อน"
"คอนโดกู? กลับไปตั้งที่คอนโดมึงไหม"
"ไม่ได้มึง คือ..... แบบศาลพระภูมิที่คอนโดมึงแม่นมาก กูว่าจะไปไหว้ให้ชี้แนะหน่อย"
"ทำไมกูไม่เคยได้ยิน"
"มันพึ่งดังน่ะ ขับๆ ไปเถอะมึง" แม้จะงงๆ อยู่บ้าง แต่ไอ้แทนก็ทำตามอย่างว่าง่าย
ขับรถไม่นานก็ถึงคอนโดไอ้แทน
"โจ๊ก เดี๋ยวกูวนไปหาที่จอดรถก่อน มึงไปนั่งพักที่ห้องกูก่อนล่ะกัน เดี๋ยวกูตามขึ้นไป"
ผมรีบพนักหน้าแล้วรีบขึ้นตึกอย่างไว ในใจคิดอะไรไปต่างๆ นาๆ ประหม่า กลัว ไม่รู้จะอธิบายยังไง
ผมรีบกดออด ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ ระยะเวลาที่รอให้คนมาเปิดประตูช่างยาวนานเหลือเกินสำหรับผม
"พี่แทนทำไมกลับช้าจัง พี่หนึ่งหลับไปแล้วนี่" ผมรีบโผเข้ากอดน้องเค็ก คิดถึงเหลือเกิน น้องรีบพลักผมออก
"อ้าวพี่โจ๊กหวัดดีครับ มาได้ไงพี่" ท่าทีห่างเหินแบบนี้คืออะไร ผมไม่รอช้ารีบง้อคืนดี
"พี่มาหาหัวใจ" เค็กทำหน้างง พี่ลูกทุ่ง พี่ขอโทษ
"เค็ก พี่ขอโทษที่รู้ตัวช้า ขอโทษที่ทำให้เค็กเจ็บ เค็กให้โอกาสพี่ได้ไหม" เค็กไม่พูดอะไร ตาแดงนิดๆ เหมือนจะร้องไห้
"พี่รักเค็กน่ะ เค็กเป็นแฟนพี่ได้ไหม" เค็กยังคงไม่ตอบอะไร
"พี่จะไม่มีคนอื่น พี่จะมีเค็กคนเดียว รักเค็กคนเดียว เค็กอยากได้อะไร พี่จะให้เค็กทุกอย่าง เค้กคบกับพี่ได้ไหม พี่รักเค็กมากน่ะ"
เค็กร้องไห้และโผกอดผม พร้อมกระสิบข้างหู
"คิดว่าพี่จะไม่มาซะแล้ว"
ผมรีบผละออกพร้อมจับหน้าเค็ก
"สรุปเค็กตกลงเป็นแฟนพี่แล้วน่ะ"
"อืม" เค็กพูดพร้อมพยักหน้า
"จริงๆ น่ะ"
"อืม" ผมร้องเฮดีใจลั่น จนเค็กต้องบอกให้ผมเงียบๆ ผมโผเข้ากอดเค็ก เฮ้ออออ และแล้วผมก็ได้เค็กกลับคืนมา ไม่รู้ว่าเรากอดกันนานเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็มีเสียงอันดุดันมาจากด้านหลัง
"มึงทำไรน้องกู" ผมหันหลังกลับไปมอง คนๆ นั้นคือแทนเพื่อนรักของผม ผมจับมือเค็กและหันไปบอกแทน
"แทน กูกับเค็กรักกัน กูตกลงจะคบกันน่ะ หวังว่ามึงจะเข้าใจ" หลังจากที่หลอกถามมันแล้วดูมันจริงใจในคำตอบ มันคงยอมรับผมกับเค็กได้ เพราะเรารักกัน
"มึงอย่าบอกน่ะ ว่าคนที่มึงบอกกูว่าเริ่มต้นด้วยเซ็กส์คือน้องกู"
ผมพยักหน้า
“ใช่ กูรักน้องมึงอย่างจริงใจ หวังว่ามึงจะไม่ว่าอะไร และยินดีกับความรักของกูกับน้อง” ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เต็มไปด้วยบรรยากาศของความรัก มันช่าง......
“ที่กูตอบมึงน่ะมันเป็นเรื่องสมมุติ”
หืมมมมมมมมมมมมมม
"พี่โจ๊ก อ้าปากเค็กป้อนแอปเปิ้ลให้" ผมอ้าปากรับอย่างว่าง่าย แหม... บรรยากาศช่างดีเหลือเกิน
"ดูมึงอารมณ์ดีไปน่ะโจ๊ก ไอ้แทนน่าจะหักขามึงอีกท่อน" อ้าวสรุปกูอยู่โรงบาล ไอ้แทนไม่ได้ทำอย่างที่คุยกันในรถ แต่แม่งกระทืบผมไม่เหลือชิ้นดี นี่มันยังปราณีน่ะครับที่ไม่หักขาผมเล่น หักแค่แขนกับคอที่ต้องใส่เฝือก กับรอบช้ำตามตัว ขอบคุณที่เว้นหน้ากูด้วยกูต้องใช้ทำมาหากิน แต่ได้เมียกลับคืนมาก็ถือว่าคุ้มครับ
“อิจฉากูล่ะสิ กัน ทำไมไม่ให้หวานแฟนมึงปลอกให้”
“จริงกัน หวานอยากกิน”
“สรุปคือหวานจะให้กันปลอกให้กิน ทำไมมันสับกันล่ะ”
“กันบนหัวเตียงมีกระถางดอกไม้” พูดเสร็จไอ้กันก็ปลอกเปลือกเรียงใส่จานอย่างสวยงาม สบน้ำหน้าพวกขี้อิจฉา
“พี่บอกแล้วไงครับตือ พี่บอกแล้วโจ๊กมันยังอยู่ดี ตายแล้วค่อยไปงานมันก็ได้ เรากลับบ้านไปทำอะไรกันดีกว่า” ปากมึงก็ดีขึ้นเรื่อยเนอะพี่หมอก ชิ
“น้องพี่หิวน้ำ ป้อน ป้อน” น้องเค้กก็ว่านอนสอนง่าย ฮอลลลลล
“กูว่ากูหักไปข้างเดี๋ยวน่ะ อีกข้างน่าจะยังใช้ได้อยู่” ผมสะดุ้งยกมือขึ้นไหว้
“สวัสดีครับพี่เมีย”
“พี่เมียเหี้ยไรโจ๊ก กูแค่ให้ดูๆ กันไปก่อนอย่ามาลุ่มล่าม” ทำไมพี่เขยไม่อ่อนโยนกับโจ๊ก
“แต่เราได้กันไปแล้วน่ะครับพี่เมีย”
“ก่อนหน้านั้นกูไม่นับ กูนับตั้งแต่ตอนนี้” เอ๊าทำไมใจร้ายกับโจ๊ก
“แสดงว่าหลังจากนี้ถ้าได้กันก็เรียกพี่เมียได้ใช่ไหมครับ”
“อย่ากวนตีนกูโจ๊ก เดี๋ยวแขนอีกข้างจะไม่เหลือ”
นี่ยังดีที่น้องหนึ่งมาด้วยเลยมีคนห้ามปราม ตอนนี้แทนมันเป็นใหญ่ผมคงต้องยอมๆ มันไปก่อน แต่คิดหรือครับว่าผมจะเชื่อฟัง มีโอกาสพี่โจ๊กก็ต้องโจ๊ะ ไม่ต้องออกจากโรงบาลอะไรหรอกครับ เดี๋ยวไอ้แทนกลับพี่โจ๊กก็เริ่มโจ๊ะตั้งแต่ในโรงบาลแล้วล่ะครับ จุ๊ๆๆๆๆ ครับ อย่าเอ็ดไปเดี๋ยวแม่งได้ยิน
-----------------------------------------------
มาแล้ว มาเร็วมาก เป็นตอนที่เขียนเร็วที่สุด ใช้เวลาเพียง 1 วัน ปกติตอนนึงนี่เขียนใช้เวลา 3-4 วัน กว่าจะคิดเรื่องในตอนนั้นๆ ก็สุขสมอารมณ์หมายกันไปอีกคู่ ใครเชียร์โจ๊กก็ไปเยี่ยมโจ๊กที่โรงบาลได้ ใครสบน้ำหน้าโจีกไปตามด่าได้เช่นกัน ตอนหน้าเมื่อผู้ชายชวนเข้าบ้าน เราก็ต้องไปตามนัดน่ะคะ เอาค่ะ ตอนหน้ามาช่วยกันขนของ
P.S. หิววววววว
Aemmilicious
หัวข้อ: โทษทีครับ คนนี้ผมจองตั้งแต่ห้องคลอด ตอนที่ 35 [END] 20.10.2018 (อ่าน 28673 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก