หัวข้อ: โทษทีครับ คนนี้ผมจองตั้งแต่ห้องคลอด ตอนที่ 35 [END] 20.10.2018

[mild-dy]

 

[Leenboy]

อ่านรวดเดียวเลย ทุกคู่คือศีลเสมอกันมาก5555

[aemmilicious]

​ตอนที่ 29 : ไวอากร้า

ทุกคนคงสงสัยว่าการอยู่ร่วมชายคาเดียวกับแทนนั้นเป็นอย่างไร จริงๆ ทุกอย่างมันราบรื่นจนผมเองก็แปลกใจ เหมือนทุกๆ อย่างผ่านการเตรียมการและคิดมาแล้วอย่างดี ทุกคนคงคิดว่าคนหื่นกามอย่างไอ้แทนก็คงจะคิดปล้ำผมตลอดเวลา เอะอะปล้ำ ตุ้ยท้องใช้กำลังงี้ ซึ่งก็ไม่ผิดเพราะผมก็คิด แต่จริงๆ มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น ผมมีห้องนอนที่แยกต่างหากมาอีกห้อง แทนให้เหตุผลว่าคนเรารักกันคบกันไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอด และคนเราอยู่ด้วยกันไม่ได้ง่วงหรืออยากนอนเวลาเดียวกันทุกวัน บางครั้งเราก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัวบ้าง จริงๆ ผมก็ว่าดีน่ะครับ มันทำให้เราต่างเคารพในพื้นที่ส่วนตัวของกันและกัน และไม่รู้สึกอึดอัด ซึ่งแทนก็แอบมานอนด้วยที่ห้องทุกครั้งที่ผมกำลังหลับ แต่ก็แค่กอดหอมแก้มเฉยๆ แต่เมื่อใดที่ผมไปนอนห้องมัน มันบอกว่าเมียพร้อมจะเสียตัว แม้ว่าจะแค่เข้าไปแค่หยิบขอแม่งก็บอกกูให้ท่า มาถึงที่ก็ต้องใช้กำลัง จนตอนหลังไม่ได้เดินเฉียดห้องมันอีกเลย แต่หลังๆ แม่งเริ่มแผนสูง ยังไงน่ะเหรอครับ

ณ วันหนึ่ง

"เมียครับวันนี้ผัวไปซูปเปอร์มา มีไส้กรอกออกใหม่ด้วย"

"อืม แล้วไงมึง"

"Limited ด้วย" เหมือนแม่งรู้ ผมเป็นคนแพ้คำว่า Limited คุณเคยเป็นไหมครับ ของสิ่งนึงวางอยู่เห็นก็เฉยๆ พอบอกว่า Limited เท่านั้นแหละ ดูมีค่าขึ้นมาทันที มันคงเป็นโรคที่รักษาไม่หาย

"จริงอ่ะ ซื้อมาฝากหรือมึง"

"อืม" แทนพยักหน้า

"ทำไมเป็นคนดี"

"แต่มันเป็นไส้กรอมรมควันน่ะ ถ้ากินในที่โล่งกลิ่นมันจะจาง รสมันจะเปลี่ยน ไปกินในห้องนอนผัวดีกว่า รสจะได้ไม่เปลี่ยน" เออออ มึงโกหกกูรึเปล่าว่ะ

"Limited นา"

"ป่ะ ป่ะไปกินไส้กรอกกัน"

"ผมรีบวิ่งไปห้องนอนพร้อมรอรับไส้กรอก"

"หลับตาก่อน เดี๋ยวป้อน"

"อืม" Limited Limited

ผมหลับตารออย่างตั้งใจ พร้อมรอรับไส้กรอกอย่างตั้งใจ สักพักไอ้แทนก็เอาไส้กรอกป้อน ไส้กรอกอะไรน่ะเหรอครับใส่กรอกมันนี่แหละครับ ผมแทบสำลักเอาออกมาแทบไม่ทัน

"ไส้กรอกอะไรของมึง"

"นี่ไงครับเมีย ถุงยางอนามัยรสไส้กรอกรมควัน"

ผมเพิ่งเบิ่งตาชัดๆ เหี้ย รสไส้กรอกรมควันจริงๆ ด้วยกูจะด่าใครดีแทน ด่ามึงที่หลอกกู ด่าบริษัทที่ทำถุงยาง หรือด่าตัวกูเองที่โง่โดนมึงหลอก

"มาครับ มากินไส้กรอกกันดีกว่า" ว่าแล้วแม่งก็ฉีกถุงยางใส่อย่างรวดเร็ว ผมดิ้นเพื่อเอาชีวิตรอด แต่ต้องหยุดเมื่อแทนเอ่ย ประโยคนึงมา

"Limited นะครับ" ก็ต้องลองสินะ

​​

ส่วนเรื่องงานบ้าน เราไม่ได้แบ่งกันน่ะครับว่าใครทำหน้าที่ไหน แทนบอกว่า เวลาว่างเราไม่เท่ากัน บางช่วงแทนว่าง บางช่วงผมยุ่ง ช่วงเวลาที่เราว่างอาจไม่เท่ากัน แทนเลยบอกว่าใครว่างก็ทำ คนไหนงานยุ่งอีกฝ่ายก็ทำ แต่เราก็ไม่เอาเปรียบซึ่งกันและกันน่ะครับ ทำตามที่เราตกลงไว้ เลยไม่ค่อยมีปัญหา

สิ่งใหม่ที่ผมพึ่งรู้ คือมันเป็นเชฟมือทอง แทนมันทำอาหารอร่อยมาก มันบอกอยู่เมืองนอกทำเองถูกกว่า อีกทั้งมันยังเลยทำงานพาร์ททามที่ร้านอาหารอีกด้วย ซึ่งต้องยอมรับว่ามันทำอร่อย นี่กินจนเริ่มจะอ้วนล่ะ เลยชวนมันไปเล่นฟิตเน็ตที่ใต้คอนโด คุณชายแทนก็อิดออด บอกคนเยอะ แล้วมันบอกว่ามีกีฬาที่เล่นที่ห้องได้ ใช้เวลาแค่ 30-60 นาทีต่อรอบ ทำรอบนึงจะเท่ากับวิ่งรอบสนามฟุตบอลสิบรอบ ผมได้ยินแบบนั้น ก็หูตาสว่าง แทนบอกใช้อุปกรณ์ไม่มากแค่เสื่อโยคะ ผมนี่รีบวิ่งไปหยิบมากางกลางห้องรับแขก แทนบอกเริ่มต้นด้วยท่านอน สักพักแม่งจับล็อก แล้วแม่งก็ปล้ำ แล้วกระสิบบอกมีว่าเซ็กส์ครั้งนึงเท่าวิ่งสนามสิบรอบ แทบบังคับให้ผมอยู่บนมันบอกจะได้เผาพลานเยอะๆ มึงนี่มันโจรแทน มึงคือหัวหน้าโจรที่มีหวานเป็นลูกน้อง

นอกจากที่มันจะพยายามหาแผนการมาย่ำยีผม นอกนั้นก็ปกติ อย่างวันนี้เป็นวันอาทิตย์ซึ่งเราหยุดทั้งคู่ เลยต่างคนต่างนอนตื่นสาย วันนี้ผมตื่นก่อนเลยมานั่งกินขนมปังกับนมที่ห้องครัวครับ ไม่นานนักคุณชายแทนก็ออกมาในสภาพใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ให้ความเป็นกันเองกับกูมาก

"เมียเปลี่ยนไปนะครับ"

"ยังไงมึง"

"ผัวออกมาเกือบจะเปลือยล่อนจ้อนขนาดนี้ทำไมไม่มีอารมณ์ครับ เช้าๆ แบบนี้ต้องคึกคักสิ"

ผมมองบนพร้อมกับนั่งกินต่อ ไร้สาระแต่เช้ามึง

"เมียครับ ดูนี่สิ" ผมเงยหน้าขึ้นมอง โอว แทนกูเกิดอารมณ์มาก ภาพที่ผมเห็น แทนควงโชว์ พร้อมหมุนเป็นวงกลม ในกางเกงบ็อกเซอร์ยานๆ ของมัน ผมถอนหายใจพร้อมหยิบมือถือมาสไลน์

"ทำไมไม่ปล้ำผัว หล่อล่ำขนาดนี้" พูดเสร็จแม่งก็เบ่งกล้ามแขนโชว์

"ปกติกูเคยปล้ำมึงหรือแทน มีแต่มึงปล้ำกู"

"ทำไมไม่ลองละครับ สร้างความแปลกใหม่ให้ชีวิตคู่"

"ทำไมกูต้องลองแทน"

"หูย ผัวมีเสน่ห์สาวๆ หลงเยอะแยะทำไมไม่เห็นค่าของที่มี"

"ว่าแต่เรื่องนั้น ตั้งแต่กูอยู่กับมึงมายังไม่เห็นสาวคนไหนมาหามึงสักคน หมาตัวเมียยังไม่เดินผ่านห้องมึงเลย มีแต่ป้าแม่บ้านที่มาทำความสะอาดอาทิตย์ละครั้ง นอกนั้นกูก็ไม่เห็นใคร อย่าบอกกูนะว่ามึงกับป้าแม่บ้าน.... เล่นของสูงเลยน่ะมึง สูงวัยน่ะ" ผมหัวเราะแทบจะตกเก้าอี้

"โอย ปากดีแต่เช้าเลยครับเมีย เดี๋ยวเอาKตีปากเลยยิ่งแข็งๆ อยู่" กูขอพูดอีกครั้งเป็นกันเองกับกูมากกก

"ที่ไม่มีใครมาเพราะผัวเคลียร์ทุกอย่างให้เมียเรียบร้อยแล้วต่างหาก ทำไมคิดว่าผัวไม่มีอะไรดีเหรอ หน้าตา ฐานะ ลีลา ไม่ดีเหรอ"

มันก็ดี แต่เรื่องนี้มึงโดดเด่นกูยอมรับ สายตาผมลงต่ำที่เป้ากางเกง

"โหยเมียครับ ปากกับใจตรงกันมาก ถ้าเห็นผัวดีแค่นี้ งั้นก็ไม่ต้องมีอะไรกันอีก เอาไว้สำนึกว่าผัวดีทุกด้านค่อยมาคุยกัน" ว่าแล้วก็สะบัดตูดอย่างกับสาวน้อย ทิ้งให้กูงงว่ากูผิดอะไร นี่กูชมว่าลีลามึงเด็ดยังมาโกรธกูอีก ดีไม่มีก็ไม่มี สบายกูล่ะทีนี้

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

ผมนั่งเรียนอย่างคล่ำเครียด แม่งคณะนี้เรียนยาก

"แทน แทนดูเครียดไปนะมึง ช่วงนี้มีปัญหาอะไรรึเปล่า" ตือถามด้วยความเป็นห่วง

"แม่งเรียนยากว่ะ กูต้องท่องจำอะไรเยอะ"

"ตื่นค่ะเพื่อน มึงพึ่งสอบเสร็จอาทิตย์ที่แล้ว อาจารย์ยังไม่เห็นสอนเหี้ยไรเลย"

อ้าว สรุปกูเครียดเรื่องอะไร

"ทะเลาะกับแทนหรือหนึ่ง" ผมพยักหน้ารับ

"ไม่ได้เอากันล่ะสิมึง" หวานมึงแม่นอย่างกับตาเห็น ผมพยายามเก็บสีหน้าไม่แสดงอาการ

"อย่ามาตอแหลกู ขามึงสั่นไปหมดล่ะ อยากล่ะสิ" ชีวิตกูโกหกเพื่อนไม่เนียน

"ทะเลาะไรกันเล่าให้กูฟังสิ" ปิดไปก็ไม่ใช่เรื่องเพื่อนสนิทกันทั้งนั้น ผมจึงเล่าให้ฟังอย่างหมดเปลือก

"อืม มึงยังเป็นขนาดนี้ ป่านี้ไอ้แทนไม่ไปเอากับต้นกล้วยหน้าคณะแล้วรึ อยากก็บอกว่าอยาก แค่นี้จบ"

"ไม่ได้สิมึง ยอมก่อนก็แพ้"

"มึงกำลังคบกันอยู่หรือแข่งวิ่งเปรี้ยว แพ้เพ้อเหี้ยไรใครแคร์"

"กูนี่ไง แคร์ มึงยังมีความผิดติดตัวอยู่น่ะหวาน กูยังไม่ชำระความ แต่....."

"แต่อะไร"

"แต่ถ้ามึงช่วยกูคิดว่าจะทำยังไงกูจะไม่เอาความ"

อืมมมมมม

"1,000 นึง"

"เอายังไงดีน้าาาา"

"2,000"

"อืม กูอยากช่วยนะมึง แต่กูยังคิดไม่ออก"

"5,000"

"สมองโล่งมากมึง อยู่ดีๆ ก็คิดออก"

ใครว่าเงินซื้อไม่ได้ทุกอย่าง กูคนนึงล่ะเถียงใจขาดดิ้น

"มึงก็ต้องยั่วให้มันหึง เวลาคนเราหึงมันก็ขาดสติ เดี๋ยวแม่งก็ปล้ำมึงเองล่ะ มึงไม่เคยได้ยินคำที่คนโบราณเค้าพูดเหรอ ผัวเมียกันทะเลาะกันลูกยิ่งดก"

ผมพยักหน้า

"แต่ทำไงดีว่ะ ไม่มีมดลูก" แม่งหามดลูกยังไงดีว่ะ แผนนี้แม่งต้องใช้มดลูก

"ดูปากกูน่ะ กูสมมุติ" มึงพูดไม่เคลียร์อย่ามาโทษกู

"แล้วต้องทำไงว่ะ”

"มึงต้องหาคนมาช่วยทำให้แทนหึงมึง"

"เอาใครอ่ะ ตือไหม" ผมหันไปหาตือ

"โอยยย มึงจะตีฉิ่งโชว์มันรึ คิดสิคิด" เอ๊าทำไมต้องเกรี้ยวกราด

"พี่บอสไง มึงมีไลน์พี่มันไหม พี่บอสว่าที่ผัวเก่ากูน่ะ" ได้ข่าวพี่เค้าจะกลัวมึงน่ะ

ผมนั่งฟังแผนที่หวานวางไว้คร่าวๆ เสร็จกูแน่แทน

ผมฟังจากแผนน่าจะเวิร์คเป็นการยั่วให้แทนมันหึงโดยไม่มีการลงไม้ลงมือ ปลอดภัยต่อตัวไอ้พี่บอสด้วย อีกอย่างไม่มีการปะทะใดๆ ทำให้การแสดงน่าจะราบรื่น ว่าแล้วผมก็ไลน์นัดพี่บอสมาหน้าตึกเรียนตอนช่วงเย็นหลังเลิกเรียน ซึ่งพี่บอสตกลงอย่างง่ายดาย ทำไมมันง่ายดายอย่างนี้ เสร็จกูล่ะไอ้แทน

ทุกๆ อย่างเป็นไปตามแผน พี่บอสไลน์มาบอกว่าเลิกเรียนแล้วกำลังเดินมาหน้าตึก แผนมันเป็นยังไงหรือครับ

ผมพยักหน้าให้หวานว่าพี่บอสกำลังมา หวานเปิดแอปพลิเคชั่น Facebook พร้อมใช้ Program ไลน์สด พร้อมขึ้นแคปชั่นว่า ชีวิตนักศึกษาแพทย์ในยามเย็น พร้อมตั้งกล้องทิ้งไว้ ให้เห็นเฉพาะผม และพี่บอส หวานยังไม่ลืมแท็กไอ้กัน แค่นี้ไอ้แทนก็เห็นเพราะแม่งต้องอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว ซึ่งมีตือคอยเช็กจากมือถืออีกเครื่องว่าแทนเข้ามาดูไหม ถึงจะเริ่มแผนต่อไป

พี่บอสมาแล้ว ผมและเพื่อนต่างยกมือไหว้พี่บอส ระหว่างที่แทนยังไม่เข้ามา ผมก็ติวตามปกติ พี่บอสก็สอนค่อนข้างเก่งครับ ผมพยายามมองตือเรื่อย จนตือพยักหน้า แสดงว่าแทนเข้ามาดูเรียบร้อย ผมจึงเริ่มแผนต่อไป

"พี่บอสสอนยาวเลยทานน้ำก่อนดีกว่า" พี่บอสพยักหน้าเห็นด้วย ผมไม่รอข้ารีบแย่งแก้วนำมาจากมือพี่บอสจนพี่แกทำหน้างง

"เดี๋ยวผมป้อนพี่"

ผมไม่รอช้ารีบยื่นหลอดให้พี่บอสซึ่งอ้าปากรับอย่างง่ายดาย แถมทำหน้าฟินใส่กูอีก กูหลอกใช้พี่มึง กูขอโทษ

ผมไม่รอช้า วางแก้วน้ำพร้อมหยิบขนมป้อนตาม พี่แม่งทำหน้าฟินจนกูเริ่มกลัว แต่กูก็ต้องจบด้วยเอากระดาษเช็ดชู่เช็ดปากพี่บอสจนจบตามที่ตกลงไว้

เรานั่งติวสักพักก็เสร็จ ผมบอกขอบคุณพี่บอสพร้อมเอ่ยปากขอเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนในภายหลัง พี่บอสเป็นคนดี จนผมรู้สึกผิดที่หลอกใช้พี่เค้า ยังไงผมจะเลี้ยงมื้อใหญ่เลยล่ะกันครับ

หลังจากที่ร่ำลาพี่บอสเสร็จ ผมก็ตรงดิ่งมาหาไอ้ตือ

"เป็นไงบ้างว่ะมึง ไอ้แทนทำไรบ้าง"

"กูเห็นมันกดไลน์ และกดหัวใจตอนมึงตอนป้อนพี่บอส แล้วแม่งก็เงียบไปเลย" 

เอ๋ ปกติ หมาตัวผู้จะมาเล่นกับกูมึงยังไล่เต๊ะหมา นี่มึงสงบไปไหมแทน

"เออ มึงรีบกลับเถอะ รอดูผลที่ห้อง" ผมขอบคุณตือ พร้อมจ่ายเงินหวาน งกจริงๆ มึง


ผมกลับมาถึงห้องก่อนแทนตามคาด ผมรีบเปลี่ยนชุดแล้วแกล้งนั่งดูทีวีที่ห้องรับแขก แต่แม่งกลับช้ากว่าปกติ ผมนั่งดูเวลาจนเข็มนาฬิกาบอกเวลาประมาณ 1 ทุ่ม นี่กูนึกว่ามึงแกล้งกูนะเนี่ย มาช้าเชียว

"ฮู้ หวัดดีครับเมีย มาทานข้าวกัน ผัวซื้อของกินร้านเด็ดมาฝาก รอแวบ ไปอาบน้ำก่อน"

พูดเสร็จแม่งก็รีบวิ่งไปอาบน้ำ นอกจากแม่งจะไม่หึงหวงอะไรกูเลย แม่งยังอารมณ์ดียิ้มปากจะฉีกถึงรูหู แถมตอนอาบน้ำแม่งยังร้องเพลงอย่างสบายอารมณ์ดังมาถึงห้องรับแขก

เช้าวันต่อมา ผมรีบตรงดิ่งไปหาหวานกับตือ

"พวกมึง ไม่ได้ผลว่ะ นอกจากมันจะไม่หึงแล้วแม่งยังอารมณ์ดีจนผิดปกติ" แม่งก็ทำหน้างงไปตามๆ กัน ปกติแม่งหึงหน้ามืดตามัว นี่มันไปแดกอะไรผิดสำแดงมา

"เออ หนึ่งหวาน ไปเยี่ยมพี่บอสกันไหม พี่บอสป่วยนอนอยู่โรงบาล"

"พี่แกเป็นไรว่ะ"

"โดนโจรปล้น" แม่งคนสมัยนี้ จะปล้นฆ่าแกงกันง่ายดายเหลือเกิน

"โหย น่าสงสารว่ะ พวกมึงก็เดินระวังด้วย ที่เปลี่ยวนี่ตัวดี ว่าแต่โจรเป็นใครว่ะ จับได้ไหม”

"จับไม่ได้มึง แต่เห็นพี่ปีสามบอกว่ามันมาปล้นพี่บอสมันไม่ยอม ยื้อแย่งกัน โจรแม่งเลยรุมกระทืบ"

"โหย อย่างงี้ก็เละเลยล่ะสิ โดนรุมกันขนาดนี้ โจรมากี่คนว่ะ"

"สี่คนว่ะ เห็นบอกคนแรกหูดำ หน้าม้อๆ หน่อย อีกคนนี่รอยสักเต็มแขนเลย อีกคนใส่แว่นดูแก่เรียนเหมือนหลงติดร่างแหมา ส่วนอีกคนหัวหน้าแก็งค์ไม่เห็น เห็นบอกหัวหน้าแม่งกระทืบอย่างเดียว เหมือนแค้นกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว เลยไม่ทันดูหน้า"

"พี่บอสเละเลยละสิ"

"ไม่มึงตัวไม่มีรอยแผลเลยสักจุด"

"แล้วโจรมันกระทืบยังไง"

"โจรมันรุมกระทืบKพี่มันอย่างเดียว กระทืบกันซะกูเป็นห่วงว่าไข่พี่บอสมันจะแตก จะใช้การได้ไหม นี่ยังดีแค่ถลอกบวมช้ำเล็กน้อย"

"หน้าหล่อพี่มันล่ะ ต้องพลาดไปโดนบ้างแหละ"

"ไม่มึง ใสกิ๊งเลย ยิ้มฟันขาวจั๊ว พยาบาลรุมดูแลกันเลยมึง อันนี้กูยืนยัน"

"โจรมันปล้นอะไรไปบ้างว่ะ พี่บอสแม่งชอบใช้แต่ของแพงๆ สงสัยนาฬิกามือถือชัวร์"

"ไม่มึงปล้นปากกาไปแท่งนึง"

"สงสัย Limited" เป็นกูก็อยากได้

"แลนเซอร์ 10 บาทธรรมดาเลยมึง"

"โหย พวกโจรเหี้ยสงสัยลำบากหนักสิบบาทมึงก็เอาเนอะ"

"กูสงสัยอย่างนึง...." อย่าบอกน่ะว่ามึงสงสัยเหมือนกูว่า......

"ปากกาแท่งละสิบบาทไอ้พี่บอสจะไปแย่งกับโจรทำไมว่ะ ให้ๆ ไปก็จบ กูงงตรงนี้" เออ หวานมึงคิดเหมือนกู

"เออจริง น่ากลัว" กูเห็นด้วยหวาน

"เดี๋ยวหวาน กลับมาเรื่องของกูก่อน จะเอาไงต่อ เงินก็รับไปแล้วรีบเลยมึง"

"กูเป็นใคร กูหวานกู เตรียมแผนสำรองให้มึงล่ะ"

"ยังไง" ผมกับตือประสานเสียง

"เคยได้ยินไหม ไม่ได้เล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องเอาด้วยคาถา"

"พูดเหี้ยไรกูงง"

"โวยยยย กูอุตสาห์เตรียมคำพูดให้กูดูฉลาดมาจากบ้าน เพื่อให้เพื่อนทึ่ง สรุปไม่ทึ่งทำหน้าโง่ใส่กูอีก"

"กูจ่ายไปห้าพัน"

"บ้ามึงมาน้อยใจ ในเมื่อยั่วให้หึงใช้ไม่ได้ มึงก็ต้องใช้ตัวกระตุ้นให้มันอยากมีอะไรกับมึง สิ่งนั้นคือ..."

"กูรู้ กูรู้ หนังสือโป๊" ตือแสดงความเห็น

"หนังสือโป๊เหี้ยไรล่ะ มันยังมีขายอยู่รึมึง"

"อ้าว" หน้าเศร้าเป็นหมาหงอยเลยเพื่อนกู

"สิ่งนั้นคือ นี่ ไวอากร้า"

"ละลายใส่น้ำให้มันดื่ม เชื่อกูได้ผลไม่อันตราย 100 %"

"ทำไมมันหายไปเม็ดนึง"

"นี่ไง นี่คือสิ่งแสดงความหวังดีจากกู กูกลัวมีอันตรายกลัวไม่ได้ผล กูเลยเอาไปใช้กับไอ้กันก่อน ไม่งั้นกูจะรู้ไหมว่ามันไม่อันตรายและได้ผล"

"แล้วถ้าใช้แล้วไอ้กันตายล่ะ"

"เออ... กูลืมคิด ถ้าไอ้กันตายก็... หาผัวใหม่ไงมึง ยังสาวสวยแซบแบบกู หาใหม่สบาย" กูละอยากให้ไอ้กันได้ยินมึงพูดเหลือเกิน

"แล้วใช้กี่เม็ดมึง"

"มึงอยากให้มันหื่นแค่ไหนมึงก็ใส่ไปแค่นั้น"

ผมรีบตรงดิ่งกลับบ้าน แวะซุปเปอร์ซื้อแอปเปิ้ลที่ไอ้แทนชอบกิน แช่ช่องฟิตเย็นเจี๊ยบ รีบอาบน้ำ ขัดมันทุกซอกทุกมุม แล้วรีบมารินน้ำแอปเปิ้ลใส่แก้ว ว่าแต่กูจะใส่กี่เม็ดดีล่ะ ระหว่างผมกำลังลังเล ผมก็ได้ยินเสียงไขกุญแจ ฉิบหายล่ะ ผมรีบใส่ยาและคนให้ละลายแทบไม่คิดชีวิต

"อ้าวแทน เหนื่อยไหม นี่รู้ว่าต้องเหนื่อย เตรียมน้ำแอปเปิ้ลที่แทนชอบเย็นเจี๊ยบเลย"

"ทำไมเป็นคนดี"

"ชอบคนเหี้ยเหรอมึง"

"แต่..."

"แต่เหี้ยไร จะแดกไม่แดก"

"เออ แบบนี้ค่อยปกติหน่อย"

หลังจากนั้นแทนก็ดื่มแบบตายอดตายอยากหมดจนหยดสุดท้าย สบายใจกูล่ะ ผมกำลังเตรียมไปเข้าห้องนอนล็อกประตู ฟังเสียงมันยอมแพ้อ้อนวอนกูอยู่หน้าประตู พร้อมหัวเราะแบบผู้ชนะ

"เดี๋ยวครับเมีย"

"อะไรมึง"

"วันนี้ ผัวไปร้าน BreadTalk มาซื้อนมรสหวานที่เมียชอบมาฝาก" หูย ผมรีบคว้ามากอด นมร้านนี้อร่อยมากครับ หอมหวานมัน อร่อยมาก แต่แทนแม่งชอบบอกแดกแล้วอ้วน ไม่ค่อยอยากให้กิน แต่แม่งมาแปลก แต่...

"ทำไมมันไม่มีพลาสติกซีสขวด"

"ไม่รู้น่ะครับเมีย สงสัยรีบแล้วลืม" มันลืมกันได้ด้วยเหรอว่ะ แต่ช่างเถอะของฟรี กำลังอยากกินพอดี


​

ผมดื่มเสร็จก็รีบกลับห้องตัวเอง แต่น่าแปลกใจที่ไอ้แทนก็ทำเหมือนกัน แทนมึงตายแน่ หวานบอกว่ารอสัก 10-15 นาที ยาออกฤทธิ์  มึงต้องยอมแพ้และมาอ้อนวอนกูกราบแทบเท้าให้กูมีอะไรด้วย กูจะเล่นตัว สงสัยตอนนี้ยาคงเริ่มออกฤทธิ์ มึงคงจะรู้สึกใจสั่นๆ ครั่นเนื้อครั่นตัว หายใจติดขัดและเริ่มหายใจแรงขึ้น มือไม้สั่นมีอารมณ์จนควบคุมตัวเองไม่อยู่ ทำไมผมถึงรู้เหรอครับ เพราะผมกำลังเป็นอยู่ อ้าวเหี้ยแหละ อย่าบอกกูน่ะว่า ผมไม่รอช้ารีบเปิดประตูออกไป เป็นจังหวะที่แทนก็เปิดประตูออกมาพอดี กูกำลังจะอ้าปากถามแม่งตัดหน้า

"หวานใช่ไหม" แทนพูดพร้อมโชว์แผงไวอากร้า โอย กูว่าแล้ว

"ไอ้กันใช่ไหม" แทนพยักหน้า

"ดีแล้วครับเมีย ถือว่าศีลเราเสมอกัน สรุปใครทนไม่ได้ก่อนแพ้ ผมกับแทนเริ่มตัวสั้น อยากจะวิ่งเข้าหากันใจแทบขาด แต่ต่างฝ่ายต่างกลัวแพ้ ต่างฝ่ายต่างนึ่ง อยู่หน้าห้องตัวเอง

"แทนมึงใส่ มากี่เม็ด" แทนไม่พูด ใช้ชูนิ้วบอกจำนวน ไอ้เหี้ย แม่งใส่มาสามเม็ด กูจะทนไม่ไหวล่ะ

"เมียล่ะครับใส่มากี่เม็ด" ผมไม่พูดเช่นกัน พร้อมชูนิ้ว 1 นิ้ว

"หนึ่งเม็ด" ผมส่ายหน้า

"แผง หนึ่งแพง"

"เมียครับ โหดร้ายกับผัวมาก"

ผิดที่มึงมาไม่ถูกจังหวะ กูลนกูเลยเหมายกแพง

เราต่างจ้องหน้ากันไปมา ต่างคนต่างไม่ยอมแพ้ จนหนึ่งแผงเริ่มจะทนไม่ไหว

"เมียครับ คนเราอยู่ด้วยกันต้องยอมกันบ้าง ต้องมีคนนึงอ่อน คนนึงแข็งถึงจะอยู่กันรอด" เออ พูดมามีเหตุผล แต่ตอนนี้มึงกับกูแข็งกันมากทั้งคู่ ต้องเอายังไง

"งั้นหนนี้เราถือว่าเสมอกันไปก่อน แล้วเดี๋ยวเอาไว้ค่อยแข่งกันคราวหน้า โอเคไหมครับ" ผมพยักหน้าตกลง

หลังจากนั้นเราทั้งสองฝ่ายต่างถอดเสื้ออยู่ที่จุดเดิมต่างฝ่ายต่างจ้องหน้ากันเหมือนสิงโตที่จ้องตะครุบเหยื่อ พร้อมจะกะโจนเข้าหากัน

"เดี๋ยวก่อนน่ะครับเมีย อย่าพึ่งเข้ามา" แทนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเริ่มหอบ ในขณะที่ผมก็เป็นเช่นเดียวกัน

"ครับ โรงพยาบาลx ใช่ไหมครับ ผมขอเรียกรถพยาบาลครับ รับผู้ป่วยสองท่าน ที่คอนโดx ห้องx ยังไม่ต้องมาตอนนี้น่ะครับ มาเวลานี้หลังจากนี้อีกสองวันครับ ครับขอบคุณครับ"

พอแทนวางสายเราต่างกระโจนเข้าหากันนั่นเป็นความรู้สึกสุดท้ายที่ผมจำได้

ผมตื่นมาท่ามกลางที่นอนหนานุ่มผมหันไปด้านสายก้ได้จ้องตาแทน เราต่างจ้องตาซึ่งกันและกัน มันดูเหมือนหนังโรแมนติกสักเรื่องที่หวานแบบสาวแรกรุ่นเพ้อฝัน ทุกๆ อย่างกำลังจะโรแมนติก ถ้าเราทั้งคู่ไม่มีสายน้ำเกลือห้อยอยู่ สรุปหมอวินิจฉัยว่า เราทั้งสองคนเหนื่อยอ่อน จากการใช้กำลังอย่าหักโหม และมีอาการบวมช้ำทั้งช่องทางด้านหลังและแทนน้อยจากการใช้งานมากเกินไป ต้องนอนพักให้น้ำเกลือประมาณสองวัน และงดการร่วมเพศไปอีก 2-3 อาทิตย์ อย่าว่าแต่แค่สองอาทิตย์ สองเดือนยังได้ครับหมอตอนนี้ ด้วยความอุปการะของหมอ หมอจึงบอกอาการกับญาติและลงในบันทึกแค่ว่า ออกกำลังกายอย่างหักโหม ทำให้ขาดน้ำ ซึ่งช่วยทำให้ผมและแทนดู Healthy​​​ ขึ้นมาทันที

เราทั้งสองต่างมองตากันอย่างเข้าใจ จริงอย่างที่แทนบอกในชีวิตคู่ไม่มีใครได้อะไรทุกอย่าง บางครั้งเราต้องยอมอ่อน ยอมแพ้บ้าง ไม่มีใครชนะทุกครั้งในชีวิตคู่ บ้างครั้งเราต้องยอมคล้อยตามเพื่อรักษาความสัมพันธ์ การยอมนั้นไม่ได้หมายความว่าเราแพ้ แต่มันหมายความว่าเรารักกัน เรายอมอ่อน ยอมแพ้เพื่อคนที่เรารักมีความสุข ความสัมพันธ์จะยืนยาวถ้าเรารักกันมากพอ กูรักมึงน่ะแทน แต่คราวหน้ากูต้องชนะ 5555


---------------------------------------


​​

มาล่ะทุกคน มาอย่างรวดเร็ว (เหมือนจะไม่เร็ว) แต่น้องก็มา หายป่วยหายไข้ก็มาแต่งนิยายให้อ่านกัน ใกล้สงการณ์แล้ว ไปเที่ยวเดินทางดูความปลอดภัยเป็นหลักน่ะคะ ห่วงคนอ่านเด้อ มาดึกจนเป็นปกติ หวังว่าทุกคนคงชอบตอนนี้เหมือนที่คนเขียนชอบน่ะคะ และเหมือนเดิิมทุกครั้ง ดึกแล้วหิวน่ะ

P.s เหมือน The Face ม่ะ มีโฆษณาคั่นรัวๆ นมอร่อยน่ะ อยากให้ลองกินกันดู

Aemmilicious

[Leenboy]

5555ไม่รู้จะสมน้ำหน้าหรือยินดีกับคู่นี้

[areenart1984]

คู่นี้มันส์ดีแฮะ. 

[Billie]

 

[DrSlump]

 

โอย...ฮาโคด

[aemmilicious]

​ตอนที่ 30 : สงกรานต์เบบี้

หลังจากเรียนเคร่งเครียดมานาน ก็ได้ถึงเวลาพักหยุดยาวที่ทุกคนรอคอย นั่นคือวันสงกรานต์นั่นเอง แต่ปีนี้ค่อนข้างพิเศษกว่าทุกปี เพราะวันสงกรานต์วันที่ 14 นั้นถือเป็นวันเกิดของไอ้กัน หม้อหูดำประจำกลุ่ม

 

เนื่องจากเป็นวันหยุด เราทุกคนจึงจับกลุ่มกันว่าจะไปเที่ยวช่วงสงกรานต์กัน แต่จะไปที่ไหนกันนั่นคือสิ่งที่เราต้องลงความเห็น ปกติอย่างมากเราก็เล่นกันแต่ในกรุงเทพฯ พวกสยาม ข้าวสาร สีลม แต่การเล่นน้ำในกรุงเทพฯ ก็ถูกปัดไป ด้วยกฏต่างๆ ห้ามเล่นแป้ง ห้ามเล่นบนหลังรถกะบะ ใช้น้ำเล่นได้แค่เป็นขวด ซึ่งความเห็นที่หนักแน่นที่สุดเป็นของโจ๊กที่ให้เหตุผลสั้นๆ ว่า

"ฉี่กูยังแรงกว่า"

 

เราจึงตกลงว่าจะไปเล่นที่ต่างจังหวัด และจังหวัดที่เราเลือกคือ บางแสน ชลบุรี ซึ่งตอนแรกจะไปพัทยา ด้วยเหตุผลว่า น้ำดูหน้าเล่นและมีแหล่งท่องเที่ยวมากกว่า ซึ่งต้องตกไปเพราะหวานให้เหตุผลว่า

 

"ทะเลที่ไหนก็เหมือนกัน พอถึงทะเลจริงๆ กูก็ไม่เห็นจะเล่นน้ำกัน เห็นอย่างมากก็เดินเอาขาแช่น้ำแล้วก็ขึ้นกันด้วยเหตุผลว่ากลัวเปียก"

 

อีกเหตุผลหลักที่หวานให้ที่หนักแน่นจนเปลี่ยนใจมาบางแสน เพราะหวานบอกฝรั่งเยอะ กลัวคนมาต่อราคา กลัวเจอลูกค้าเก่า

 

แม้กันจะงงเล็กน้อยเพราะไม่มั่นใจว่าเป็นมุกหรือพูดจริงแต่ก็ตามใจหวานอย่างดี ส่วนเหตุผลที่เลือกบางแสนนั้นเพราะใกล้ที่พักสะดวกและมีวันไหลที่ให้เล่นน้ำยาวๆ ไปอีกหนึ่งวัน เพราะปีนี้หยุดยาวไปเพราะติดเสาร์อาทิตย์ด้วย แต่เหตุผลหลักของหวานคือมันมีมหาลัยแถวนั้น และมหาลัยนี้ก็ถือว่าเด็ด แล้วแต่มึงเลยหวาน ซึ่งเราก็นัดกันว่าจะขึ้นหลังกระบะเล่นตั้งแต่กรุงเทพฯยันบางแสน ในเรื่องเล่นน้ำหลังรถกระบะนั้นแทนห่วงเรื่องความปลอดภัยจึงเลือกรถกระบะที่มีลูกกรงล้อมขึ้นมาประมาณคอ เพื่อป้องกันการร่วงหล่นและดูปลอดภัยมากกว่า ซึ่งเราทุกคนก็เห็นด้วย โจ๊กเลยอาสาจัดการเรื่องรถและนัดแนะเวลากันอย่างดี ซึ่งโจ๊กจะแวะรับทุกๆ คนถึงหน้าบ้าน

 

และแล้วก็ถึงเวลานัด

"เมียครับแต่งตัวเสร็จยัง โจ๊กจะถึงแล้วครับ" เร่งกูจริง

"เสร็จแล้ว" ผมออกมาพร้อมชุดยีนขาสั้น เสื้อแขนกุดสีขาว พร้อมเสื้อเชิ้ตคลุมทับลายโคตรพ่อโคตรแม่ดอก ดอกเด่นมองเห็นแต่ไกล

"ทำไมใส่เสื้อสีขาวมันโป๊นะครับ"

"โป๊ตรงไหนมึง อีกอย่างมันเป็นเสื้อ ไม่ใช่กางเกงเปียกยังไงก็ไม่เห็นKกูหรอก"

"แต่เปียกน้ำมันจะบางนะครับ เห็นหัวนมด้วยครับ"

"ดีกูจะได้โชว์ทั้งกล้ามท้องทั้งหัวนม กูจะตีหัวนมมิกค์ ทองระย้าพึ่งเกณฑ์ทหารไป ให้รู้ไปว่าหัวนมกูก็ไม่แพ้"

เอาให้รู้กันไปใครชมพูกว่า สาวๆ ต้องกรี๊ดกราดกูแน่นอน

"เมียมานี่หน่อยครับ" พูดเสร็จแม่งก็ควักมือเรียก

เรื่องเยอะจริงๆ มึง พอผมเข้าไปใกล้แม่งเท่านั้นและครับ แม่งกระชากผมลงโซฟา จับถลกเสื้อกล้ามมาคลุมหัว พร้อมบรรจงจูบตั้งแต่เอว จูบแล้วจูบอีก ค่อยๆ เลื่อนขึ้นมาเรื่อย จูบวนตรงหน้าอก ค่อยๆ เลื่อนขึ้นมา ตรงซอกคอ ค่อยๆ บรรจงจูบเรื่อยๆ ถี่ๆ จากที่ผมขัดขืน ก็เริ่มค่อยๆ เคลิ้ม โอนอ่อนตาม อืม… มันก็ดีนะ แต่ไม่รีบแล้วเหรอ ผมค่อยๆ เอามือเลื่อนไปโอบคอแทน

"โอเคครับ ปะ โจ๊กรออยู่" เอ๊า อยู่ดีๆ ก็ทิ้งกูกลางอากาศ ไม่ได้กูก่อนแล้วค่อยทิ้ง พูดเสร็จก็ลุกขึ้นไปส่องกระจกจับเสื้อผ้าผมตัวเอง ปล่อยให้กูนั่งงงเสื้อหลุด น้ำลายไหลลำพัง

"คิดดูดีๆ น่ะครับ ว่าเมียจะออกไปสภาพนี้จริงๆ รึเปล่า" พูดเสร็จแม่งก็แบกกระเป๋าทั้งของมันและผมออกไป เอ๊า ไม่เล่นกันต่อแล้วหรือมึง

ผมลุกขึ้นอย่างงงๆ มาจับเสื้อดูความเรียบร้อยหน้ากระจก

"เหี้ย"

ไอ้เหี้ยแทน มึงแม่งล่อกูซะลายพร้อยขนาดนี้ แม่งเจ้าเล่ห์ แม่งเล่นดูดผมซะลายพร้อยไปทั้งตัว ลายตั้งแต่สะดือยันต้นคอ อย่าว่าแต่ต้นคอนี่ก็เกือบจะขึ้นหน้ากูอยู่ล่ะ ไม่ดูดหน้ากูด้วยเลยล่ะ

 

ผมเดินไปรถอย่างเซ็งๆ มองหน้าตัวต้นตอที่หัวเราะเบาๆ ให้กับความสำเร็จของตัวเอง เดี๋ยวก่อนไอ้แทน ทีใครทีมัน

"เป็นเหี้ยไรว่ะหนึ่ง หน้าเป็นส้นตีนเลย" เดี๋ยวกูจะเล่นมึงด้วยหวานคดีมึงมีมากนัก ผมเบ้ปากใส่เบาๆ

"แล้วเป็นเหี้ยไร กูเห็นซื้อเสื้อลายดอกมาตั้งหลายตัว พอถึงวันจริงใส่เสื้อโปโลสีดำติดกระดุมยันคอหอยงี้"

"แดดแรงกูกลัวดำ"

"เออ แล้วแต่มึง"

"ว่าแต่มึงเถอะ ไอ้โจ๊กไม่ได้แวะไปรับเหรอ นั่งซ้อนมอไซค์มาใช่ไหมมึง สะก๊อยมาเลย"

"สะก๊อยบ้านมึงสวยระดับดาวมหาลัยเหรอมึง"

"โอยย เมียครับขึ้นรถมาก่อนค่อยเถียงกัน" มึงตัวดีเลยแทน

แทนยื่นมือมาช่วยดึงผมขึ้นหลังกระบะอย่างง่ายดาย แต่แรงที่มากเกินไปจนผมไปกระแทกกับอกแทน อืม…. โมเม้นมันได้ หรือจะต่อจากเมื่อกี้

"มึงๆ" โอยขัดกูจริงๆ

"กูร้อนน่ะมึง รอให้ถึงบางแสนก่อนได้ไหมมึงแล้วค่อยเอากัน" ชิบหาย ผมตกใจรีบผลักออกจากกันแทบไม่ทัน

 

โจ๊กเป็นคนขับซึ่งมีน้องเค้กนั่งอยู่เคียงข้าง เวลาน้องเค้กแต่งตัวเป็นผู้ชายก็น่ารักดีน่ะครับ ดูตัวเล็กๆ น่าทะนุถนอม ซึ่งเหตุผลที่ไม่แต่งหญิง หรือเรียกง่ายๆ ว่าเลิกไปเลยเพราะโจ๊กไม่ชอบ บอกแต่งแล้วคนมองเยอะ ให้แต่งเล่นเวลาอยู่กันสองคน โอยยยยยยย เลี่ยนนนนน

เนื่องจากเป็นกระบะด้านหน้าจะนั่งได้แค่สองคน แม้แทนจะหวงน้องอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ค่อยมองตลอด มึงก็มากไปแทน มันได้กันจนถ้าน้องเค้กมันมีมดลูกป่านี้โจ๊กมันมีลูกสามล่ะ กูล่ะเบื่อมึงจริงๆ

 

รถขับขึ้นทางด่วนและมุ่งตรงไปมอเตอร์เวย์อย่างรวดเร็ว โจ๊กให้เหตุผลว่ารถจะได้ไม่ติด อากาศจะได้ไม่ร้อน และอีกอย่างช่วงเทศการณ์อย่างงี้มันขึ้นฟรี แต่มึงได้คิดไหมว่าขึ้นทางด่วนมาอย่างงี้พวกกูจะสาดน้ำกับใคร หลักกิโลรึไง ทุกๆ คนก็ได้สาดกันเองและสาดตัวเองเพื่อบรรเทาความร้อนของอากาศ แม้รถบนทางด่วนจะไม่ติดแต่ระหว่างทางที่จะเข้าไปยังที่พักก็ติดมาก เพราะทุกคนเริ่มเล่นน้ำกันแล้ว ซึ่งพวกเราก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน กว่าจะถึงที่พักก็หมดแรง เฮ้อถึงสักทีกูเหนื่อย

 

"สรุปห้องนอนมีสี่ห้อง นอนกันยังไงดี"

โจ๊กเอ่ยถาม เนื่องจากเราเช่าบ้านทั้งหลัง ซึ่งที่พักไม่ได้ติดหาดเพราะมีถนนกั้น ซึ่งนั่นก็สะดวกในการเล่นน้ำ เพราะเราสามารถเอาถังน้ำมาเล่นกันหน้าบ้านได้เลย

"นอนแยกชายหญิงไหม พี่นอนกับตือ แทนหนึ่ง โจ๊กเค็ก กันนอนคนเดียว"

"แล้วหวานล่ะพี่หมอก"

"หวานนอนในรถไหม พี่กลัวคนมองหวานไม่ดี อีกอย่ารถมันล็อกได้ ปลอดภัย"

"โหยยยย ไม่เอาน่ะพี่โจ๊ก งั้นนอนแบบเป็นคู่ๆ ไหม"

"ไม่ได้ เค็กต้องนอนกับพี่แทน" มึงก็เรื่องเยอะแทน

"โอเค งั้นกูนอนกับโจ๊ก จบลงตัว"

"โหย น้องหนึ่งครับ พี่โจ๊กจะจัดให้ลืมแทนเลย" มึงก็เล่นกูซะขนลุก

"ไม่ได้ งั้นนอนกันสามคน"

"โอย แทนมึงอย่ามาเยอะ นอนเบียดกันทำไม"

"สรุปมึงจะเอายังไง"

"นอนกับเมียก็ได้ครับ" เออ ก็แค่นี้

"เค้กนอนอย่าล็อกห้องน่ะ โจรไม่น่ากลัวเท่าโจ๊ก มีอะไรร้องดังๆ น่ะ เดี๋ยวพี่ไปช่วย" ช่างเป็นภาพที่น่าดูและสวยงามพี่ชายเตือนน้องพร้อมลูบหัว ตามสบายเลยมึง เดี๋ยวกูแคะขี้มูกรอ

กว่าจะแยกย้ายกันอาบน้ำแต่งตัวก็เกือบทุ่มนึง เราจึงโทรสั่งไก่ทอดมากิน แล้วรีบเข้านอน เพื่อออมแรงไว้เล่นน้ำพรุ่งนี้ อืม แอร์เย็นๆ เตียงนุ่มๆ หัวถึงหมอนก็แทบจะหลับ

"เมียครับ ไปเดินเล่นทะเลกัน"

"อืม ไม่เอาน่ะมึงเหนื่อย"

"งั้นไปวิ่งไล่จับกันริมทะเลก็ได้" มึงดูละครมากไปไหมแทน ทำตัวเป็นสาววัยใสไปได้

"มึงไปดูน้องมึงไปแทน ป่านี้ไอ้โจ๊กมันขืนใจน้องมึงล่ะ"

"ไม่ต้องห่วงครับเมีย"

"ยังไง"

"ผัวเอาหมอนผ้าห่มโยนให้โจ๊กในห้องน้ำแล้ว อาบน้ำเสร็จนอนได้เลย นี่คล้องโซ่ล็อกกุญแจอย่างดี กลัวมีขโมยเข้าไปปล้นโจ๊ก เป็นห่วงเพื่อนน่ะครับ" นี่ขนาดเป็นเพื่อนสนิทมึงยังเป็นขนาดนี้

"ทำไมเป็นคนดี เอาผ้าห่มให้ด้วย"

"กลัวโจ๊กหนาว" กูประชด

"นอนเถอะมึงนอน"

"อยากไปเดินเล่นริมหาด ไปคนเดียวกลัวหลงกลับที่พักไม่ถูกน่ะครับ" โถ... พ่อคุณ

"เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปเดินด้วย"

"จริงน่ะครับ"

"เออ นอนนนน" แม่รีบวิ่งไปปิดไฟห่มผ้า ยังไม่วายมากอดแล้วนอนกรนใส่หูกูอีก

 

วันนี้วันที่ 14 ซึ่งเป็นวันเกิดกัน แต่เราทุกคนตกลงกันแล้วว่าจะแกล้งลืม แล้วค่อยเซอร์ไพรส์มันช่วงค่ำหลังจากกลับที่พักอาบน้ำเสร็จแล้ว ซึ่งทุกคนดูพร้อมกันเต็มที่เนื่องจากนอนกันเต็มอิ่ม ซึ่งรัฐบาลมีนโยบายให้ใส่ชุดที่แสดงถึงความเป็นไทย ทางกลุ่มเราก็ร่วมมือกันอย่างดี ด้วยการใส่ชุดไทย แบบไหนน่ะเหรอครับ อย่าคิดว่าจะนุ่งโจงกระเบนห่มสไบนุ่งผ้าไทย นี่มากันในตีมแว๊นซ์บอย สะก้อยเกิร์ล พวกเราทุกคนต่างมาในชุดกางเกงลายดอกสีสันแสบโคตร ใส่เสื้อยืดสกรีนคำโคตรพ่อโคตรแม่แว๊นซ์

“ขับขี่ปลอดภัย พกถุงยางอนามัยทุกครั้ง”

“แว๊นซ์ 180 ยังไม่หลุดจากใจพี่”

แต่อันนี้ต้องชื่นชมโจ๊กเพราะแต่ขึ้นมาก พร้อมไม่ลืมหนีบรองเท้าหูหนีบยี่ห้อฮิต ถ้าไม่ได้เล่นน้ำกูก็คงมีเรื่องกับเด็กแว๊นซ์หน้าปากซอย ซึ่งเราจะปักหลักเล่นกันหน้าบ้านนี่แหละครับ เพราะกะว่าแดดร่มๆ ค่อยออกไปไม่ไหวร้อนเหลือเกิน นี่เลยนั่งนอนกันโง่ รอเวลา

 

"ทุกคน.... วันนี้วันอะไร" กันร่าเริงลงมาที่ชั้นล่างที่ทุกคนนั่งนอนตายรอแดด

"วันสงกรานต์ไงมึง น้ำเข้าหู สมงสมองไปหมดล่ะ"

"ไม่ใช่เว๊ยโจ๊ก นอกจากวันนี้เป็นวันสงกรานต์แล้วเป็นวันไรอีก"

"นั่นไง ทำไมทุกๆ คนลืม หวานเป็นแฟนกัน ทำไมจะไม่รู้"

"วันไรครับ"

"นี่ไง ออเจ้าจบไงวันนี้ วันบุพเพสันนิวาสแห่งชาติ นี่ตามทุกตอน"

มึงเล่นกันซะเป็นตลกคาเฟ่เลยมึง

"งั้นกันเฉลย วันนี้เป็นวันเกิดกัน" มึงตื่นเต้นมาก

"โถ กูนึกว่าวันอะไร ป่ะ ไปเล่นน้ำกันแดดร่มพอดี" พี่หมอก โจ๊ก แทน ต่างส่ายหัวและเดินออกไปเล่นน้ำ สนใจเพื่อนมึงด้วย มันคอตกล่ะ ซึ่งกูก็ไม่รู้จะทำไงได้แต่เดินตามพวกมันออกไปเดี๋ยวเสียแผน

 

ถึงหน้าถนนก็เป็นไปตามคาด รถติดยาวจนสุดตา ผู้คนต่างเล่นน้ำกันสนุกสนาน ฟังตรงข้ามเปิดเพลงช่างเข้ากับชุดกูมากสายย่อต้องมา ทุกคนต่างเล่นน้ำเต้นกันอย่างสนุกสนาน พวกมึงสนุกกันมาก จนกูว่ามึงลืมอะไรไปอย่างนะ ไอ้กันไงนั่งโง่ๆ เป็นหลักกิโลอยู่ด้านหลัง ขาดการเหลียวแลจากเพื่อน สักพักแม่งก็ลุกพรวดจนทุกคนตกใจ

"ในเมื่อเพื่อนไม่สนใจ สาวๆ ก็ต้องสนใจ มาครับสาวๆ มารุมปะแป้งพี่กันเร็ว"

กันตะโกนเสียงดัง สักพักนึง สาวบ้าง ไม่สาวบ้าง วิ่งกรูกันมาปะแป้งเป็นการใหญ่ ซึ่งกันขาวไปหมด หน้าหรือครับ ไม่ใช่ครับ เป้ากางเกงนี่แหละครับขาวโพลนทั้งด้านนอกด้านใน จนแตกคามือใครไปก็ไม่ทราบได้ เจ้าตัวถึงเดินเข้าบ้านไปนอนเลียแผลใจเพียงลำพัง เนื่องจากจับมือใครดมไม่ได้ ประดุจหนึ่งเสียสาวกลางวงสงกรานต์ ไม่รู้จะสบน้ำหน้าหรือสงสารดี  พวกมึงก็ใจโหดเหี้ยมไอ้แทนไม่สนใจเพื่อน เล่นน้ำกันต่ออย่างสนุกสนาน กูเลยต้องเล่นต่อเป็นเพื่อน

 

ทุกคนเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานเหมือนสงครามขนาดย่อมๆ แต่ก็ต้องเลิกเมื่อถึงช่วงเวลาห้าโมงเย็น เพราะคืนนี้เราจะมีปาร์ตี้เล็กๆ ฉลองวันเกิดให้ไอ้กัน ซึ่งกันยังคงงอนและเสียใจกับการเสียสาวกลางวงสงกรานต์อยู่ ซึ่งเราแบ่งหน้าที่กันเรียบร้อย พี่หมอกตือออกไปซื้ออาหาร โจ๊กแทนจัดโต๊ะและสถานที่ เค้กหวานเตรียมอาหาร ส่วนผมคอยดูต้นทางไม่ให้กันลงมาก่อนที่งานจะเริ่ม จนเวลาล่วงเลยมาถึงหนึ่งทุ่มทุกอย่างเรียบร้อย เราทุกคนจึงให้หวานไปตามกัน ซึ่งลงมามึงหน้าคว่ำเป็นตูดเลย

"สุขสันต์วันเกิด" ทุกคนพูดประสานเสียงพร้อมกัน

ดูกันตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าตรงสวนหน้าบ้านมีการจัดโต๊ะสำหรับกินเลี้ยงฉลองวันเกิดให้ตัวเอง สักพักแม่งก็ร้องไห้

"ไอ้กันร้องทำเหี้ยไรว่ะ ซึ้งใจเพื่อนงี้"

"เปล่ากูจำไม่ได้ว่ากูเสร็จด้วยมือ ผู้ชายหรือผู้หญิง กูเสียใจ"

"แม่งไร้สาระ แต่กูไม่มีของขวัญให้มึงน่ะโว๊ย แต่กูมีนี่" โจ๊กพูดเสร็จพลางยกเหล้าลังใหญ่ออกมา

"พวกมึงแม่ง รออะไรเทสิมึง" มิตรภาพความเป็นเพื่อนนี่มันช่างแน่นแฟ้นจริงๆ นะครับ แม้จะโกรธกันบ้างทะเลาะกันบ้าง แต่ความเป็นเพื่อนมันก็ยังหล่อหลอมให้ทุกคนรักกันเหมือนเดิม ทุกคนต่างสังสรรค์เฮฮา จนเวลาเกือบห้าทุ่มกว่า ทุกคนเริ่มอิ่มและกรึ่มๆ ได้ที่

"กันหวานมีของขวัญมาให้กันด้วย"

"อะไรเหรอครับดีใจจัง"

"นี่" หวานพูดพลางยื่นของขวัญให้

กันค่อยๆ แกะของขวัญอย่างตั้งใจ แต่ก็ต้องงงเมื่อของขวัญที่ได้เป็นขวดโลหะสีเงินมีที่ฉีดคล้ายขวดสเปรย์

"อะไรน่ะครับหวาน"

"ลองกดดู เห็นกันบอกอยากได้มานานล่ะ" กันทำตามอย่างว่าง่าย

"วิปครีม....  อุ๊ยอุ๊ย เน้นอุปกรณ์ ป่ะครับหวานไปใช้กันดีกว่า" พูดเสร็จก็ทิ้งพวกกูแล้วก็ไปใช้วิปครีมกันสองคน เออ วันเกิดมึงจะทำอะไรก็ทำ

 

หลังจากที่กันหวานทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ที่เหลือก็ช่วยกันเก็บของทำความสะอาดจนเรียบร้อย ต่างคนต่างขึ้นห้องนอน จนผมเริ่มสงสัย ทำไมวันนี้แทนไม่ห่วงน้องมันเลย

"แทนทำไมมึงดูไม่ห่วงน้องมึงเลยว่ะ ปล่อยให้ไปกับโจ๊กอย่างง่ายดายป่วยรึเปล่ามึง" หรือจะรับได้แล้วหรืออย่างไร

"ไม่ต้องห่วงครับเมีย โจ๊กไม่ทำอะไรเค็กหรอก"

"ทำไมมึงมั่นใจขนาดนี้"

"ตอนกินเหล้าผัวแอบใส่ยาถ่ายให้โจ๊กหนึ่งเม็ด" เลวจริงๆมึง

"มันจะเอาอยู่หรือยาถ่ายเม็ดเดียว"

"อยู่สิครับ ผัวใส่แก้วล่ะหนึ่งเม็ด โจ๊กดื่มกี่แก้วก็แก้วล่ะเม็ด"

ผมถอนหายใจใส่ในความเจ้าเล่ห์ หันกลังจะเดินขึ้นห้อง กลับต้องหยุดเพราะแทนดึงแขนไว้

"อะไรมึง" ยุ่งจริง

"ไปเดินริมหาด ยังไม่ไปเดินเลย เมียสัญญาแล้วน่ะครับ" อ้าวกูลืม แต่เป็นลูกผู้ชายต้องรักษาคำพูดครับ

"เออ ป่ะๆ ทำไมอยากเดินนัก"

"ป่ะๆ จูงมือกันไปเดินไป"

สักพักแม่งก็จูงมือมาริมหาด ซึ่งยามค่ำคืนต่างกับตอนกลางวันลิบลับ กลางวันแม่งคนเยอะจนแทบจะไม่มีอากาศหายใจ กลางคืนกลับสงบเงียบออกจะมืดไปด้วยซ้ำ

"แทนมึงปล่อยมือก่อนคนมอง"

"โอเค"

โอ๊ะ วันนี้ว่าง่าย เราเดินไปสักพัก ก็โอเคน่ะครับ อากาศเย็นสบาย มีเสียงคลื่นคลอ ได้กลิ่นทะเล แต่ดูมึงลุกลี้ลุกลนชอบกล

----------------------------------------

 
แทน


ทำการใหญ่ใจมันต้องเหี้ยม กว่าจะหลอกเมียมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย และแล้วฝันก็เป็นจริง ว่าแต่กูจะเริ่มยังไงดีน่ะ

 

"เมียครับ รู้ไหมครับ คู่รักที่มาเดินทะเลลำพังตอนกลางคืน แบบนี้เค้าทำไรกัน" หูย เอาตรงๆ แบบนี้ยังไงเมียก็ต้องรู้น่ะครับ อิอิ

"แทนกูรู้ล่ะ ทำไมไม่บอกกูตรงๆ เรื่องแค่นี้กูไหวอยู่แล้ว"  หูย สู้คนด้วย

"เมียก็พูดตรงๆ ผัวก็เขิน" เอาล่ะกูสมใจอยากแน่

"เขินเหีัยไร ป่ะ ไปแดกไก่เหลืองกัน กูเห็นย่างอยู่ตรงโน้น ของขึ้นชื่อ ไม่แดกเหมือนมาไม่ถึง" เดี๋ยวววว เหมือนเราจะคุยกันคนล่ะเรื่องล่ะ

"ไม่ใช่ครับเมีย หยุดแดกและสนใจผัวสักนิด"

เผลอไม่ได้ แม่งจะลากไก่ลงน้ำอย่างเดียว

"โหยยยย อะไรน่ะมึง"

"เมียครับแดกจนแทบจะล่มจมขนาดนี้ผัวจะเลี้ยงไหวไหมนี่"

"ใครใช้ให้มึงเลี้ยง"

"เมียทั้งคนต้องเลี้ยงดูสิครับ นี่กะขุนให้อ้วนแล้วพาไปเชือด"

"บ้าใครเค้าแดกเนื้อกระต่าย" แล้วแต่จ้า

เราเดินเรื่อยเปื่อยสักพัก ไม่รู้ว่าไกลเท่าไหร่ เดินจนถึงจุดหมายจุดที่มาร์คไว้

"เมียครับ ปกติในละครนี่ พระเอกนางเอกมาทะเลเค้าทำไรกันครับ" ต้องตอบได้ มีเมียฉลาดครับ

”แดกอาหารทะเล มีไหมมึงแถวนี้" ผมคงตีค่าเมียผมสูงไป หยุดแดกครับเมีย

"ไปนั่งตรงโน้นเถอะครับ มีคนปูผ้าไว้ด้วย"

"อืม" เราสองคนลงนั่งบนผ้าที่ผมเตรียมไว้

"เมียครับบรรยากาศดีแบบนี้ อยู่กันสองคนแบบนี้ ควรทำไรดีครับ"

"มึงว่าเราขโมยผ้าปูนี่กลับได้ไหมมึง ใครลืมทิ้งไว้ว่ะ"

"โอยเมียครับสนใจผัวด้วย" เดี๋ยววิ่งหนีกลับปล่อยให้แม่งหลงหาทางกลับไม่เจอเลยนี่

"อะไรของมึงอีก" ไม่ได้ ไม่ได้เดี๋ยวเสียแผน ต้องใจเย็นๆ เอาใหม่ๆ

"เมียครับ บรรยายกาศดีๆ แบบนี้ อยู่กันสองต่อสองแบบนี้ควรทำอะไรครับ"

"แดกไก่เหลือง นี่กูเริ่มหิวล่ะเนี่ย ไม่เห็นมีขายเลยแถวนี้ ทำไมตรงนี้แม่งมืดจัง"

"แล้วถ้าแดกไก่เหลืองเสร็จแล้ว ควรทำไรดีครับ" อิอิ

"แดกอิ่มแล้วก็ต้องนอนสิมึง" เจริญเมียกู แดกเสร็จแล้วนอน

"เอาใหม่น่ะครับเมีย สมมุติแบบ พระเอกนางเอกวิ่งไล่จับกันริมหาด วิ่งไปวิ่งมาแล้วล้มทับกันงี้ เค้าจะทำไรต่อครับ"

"ก็ต้องลุกขึ้นปัดทรายซิมึง" โอย ยากเย็น

"ไม่ใช่สิครับเมีย แบบฉากเลิฟซีน แบบคลอเคลียกันเสร็จปุ๊บ"

"โอยอันนี้กูดูบ่อย กล้องต้องซูมที่โคมไฟ"

"โอยยยย ไม่ไหวแล้วโว้ย"

"อะไรมึงอยู่ดีๆ ก็เกรี้ยวกราด ตะโกนซะดังเดี๋ยวคนก็แตกตื่น"

"เมียไม่ต้องห่วงครับผัวจ้างคนดูต้นทางให้แล้วครับ"

"อย่าบอกกูน่ะว่า"

"ครับ ผัวลวงเมียมาปล้ำ" กลัว กลัวล่ะสิ

"ดีมากแทน เข้ามาปล้ำกูเร็ว" เอ๊า ยอมง่ายๆ ซะงั้น

"ทำไมยอมง่ายๆ ล่ะครับ ตัวร้อนไหม" ผมพูดพลางเอามือแตะหน้าผากวัดไข้

"ป่วยเหี้ยไรล่ะ นี่อยากตั้งแต่มึงระดมจูบกูตั้งแต่วันก่อนล่ะ" ผมไม่โอเค ผมทำหน้าขึงขังขึ้นมาทันที

"ไม่ได้น่ะครับเมีย เมียอยากเมื่อไหร่ก็ต้องบอกผัว เราเป็นแฟนกันมีอะไรก็ต้องบอกกัน"

"ถ้ากูอยากมีไรกับมึง"

"ให้รีบบอกแล้ว แก้ผ้าวิ่งขึ้นเตียงครับ"

"ถ้ากูมีความทุกข์"

"ให้แก้ผ้าแล้ววิ่งขึ้นเตียงเหมือนเดิมครับ แต่ต้องช่วยกันทำให้เสร็จเร็ว บางทีเมียต้อง On Top จะได้รีบไปช่วยกันแก้ปัญหาครับ"

"รักกูดีเนอะ ดูมีน้ำใจ"

ผมไม่ตอบอะไร เลื่อนหน้าเข้าไปจูบและค่อยๆกอดเอนตัวลงช้าๆ บรรยากาศดีๆ อยู่กับคนรัก แล้วยังไงต่อน่ะเหรอครับ และแล้วก็ค่อยๆ ค่อยเลื่อนกล้องไปซูมที่โคมไฟ

 

ผมค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา มีเสียงคลื่นขับกล่อมช่างดีจริงๆ เห็นหนึ่งนั่งเหม่อมองทะเล ผมจึงค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งซ้อน สวมกอดจากด้านหลัง

 

"คิดอะไรอยู่ครับเมีย"

"ตื่นแล้วเหรอมึง" ผมพยักหน้า

"อยากให้เป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ อยากอยู่กับมึงอย่างนี้ไปเรื่อย"

"ก็อยู่ด้วยกันแล้วนี่ไงครับเมีย" ผมดึงหนึ่งเข้ามากอดให้แน่ขึ้น

"มันจะมีวันใดวันนึง ที่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปไหม"

"ยังไงครับเมีย"

"ถ้าวันใดวันนึงที่กูรักมึงมาก แต่ในทางกลับกันมึงค่อยๆ หมดรักกู มันจะมีวันนั้นไหม"

"ทำไมคิดมาก ขี้แยเป็นสาวแรกรุ่นไปได้"

"กูแค่กลัวน่ะ ถ้าวันนึงกูอยู่คนเดียวไม่ได้แล้ว แล้วมึงทิ้งกูไปจะทำยังไง"

"ผัวไม่ทิ้งเมียหรอกครับ จะเอาเมียไปเรื่อยๆ"

"หมดกันบรรยากาศกู อุตสาห์จะพาซึ้ง"

"แล้วถ้ามึงเบื่อเอากับกูแล้วล่ะ จะทิ้งกูไหม"

"ผัวไม่เบื่อเมียหรอกครับ รักจะตาย จะเอาเมียไปเรื่อยๆ จนกว่าจะท้อง"

"บ้า กูจะเอาหมดลูกที่ไหนมาท้องให้มึง" นั่นหมายถึงแทนจะอยู่กับหนึ่งชั่วนิรันดร์ไงครับ

"แล้วสมมุตว่าถ้ามึงอยากมีลูก อยากเล่นกับเด็กขึ้นมาล่ะ"

"การเลี้ยงเด็กไม่ใช่เรื่องง่ายน่ะครับเมีย อีกอย่างถ้าเราอยากเลี้ยงเด็ก หรือเล่นกับเด็กก็เล่นกับลูกเพื่อนก็ได้นี่ครับ ลูกกันหวานก็มี"

"แล้วถ้าหวานมันไม่ท้องล่ะ" อืม นั่นสิ

"เดี๋ยวไอ้กันก็ทำผู้หญิงอื่นท้องครับ ไม่ต้องห่วง" เรานั่งหัวเราะท้องแข็งกันสักครู่ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นและยื่นมือให้หนึ่ง

"ป่ะครับเมีย กลับกันดีกว่าน้ำค้างเริ่มลงล่ะ"

 

เราเดินจับมือมองวิวยามค่ำคืนอย่างช้าๆ นี่คงเป็นความโรแมนติกในแบบผู้ชายอย่างผม ผมรอเวลาที่จะอยู่เคียงข้างหนึ่งมานานแสนานาและผมก็สมหวัง มันทำให้รู้ว่าหนึ่งมีค่ามากสำหรับผม ผมไม่อยากเป็นแค่แฟนหนึ่ง แต่ผมอยากเป็นทุกอย่างของหนึ่ง เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นพ่อแม่ คอยดูแลหนึ่งตลอดไป มันไม่มีทางเลยที่ผมจะหมดรักหนึ่ง

 

"แทนกูถามไรหน่อยสิ"

"ถามไรครับเมีย"

"ถ้าวันนึงกูเริ่มเบื่อที่อะไรกับมึงแล้ว แบบลีลามึงก็เดิมๆ มึงจะทำไง"

"ผัวก็จะเริ่มจากเปลี่ยนสถานที่ ไหนๆ ก็ปากดีขนาดนี้แล้ว ผัวลากไปเอาในทะเลเลยแล้วกัน"

"ไอ้เหี้ย หื่นมากกก" หนึ่งสะบัดมือทิ้งแล้ววิ่งหนี ผมไม่รอช้ารีบวิ่งตามเหมือนตามโจรวิ่งราว

 

แม้ว่าการวิ่งในตอนนี้จะไม่โรแมนติกเหมือนในละคร ออกจะเป็นไล่ล่ามากกว่าด้วยซ้ำ แต่ผมว่าชอบน่ะครับ อย่างน้อยผมก็ได้วิ่งไล่จับล่ะ มันคงเป็นความโรแมนติกในแบบของเราสองคนล่ะครับ

​


--------------------------------------------

​


มาแล้ววววว มาไม่ทันสงกรานต์ แต่น้องก็มา ยังไงก็ทันวันไหลพระประแดงว่ะ แต่งนานมากกกกก หวังว่าตอนนี้คงจะฟินกัน กลับมาสู่สภาวะปกติในการทำงาน ส่วนน้องนั่นไม่ได้หยุดเลย ทำงานทุกวัน เหนื่อย! ยังไงรบกวนฝากผู้ของน้องด้วย อย่ารังแกนาง บอกว่าอย่าไงค่ะ อย่าน่ะ

Aemmilicious

[Leenboy]

สมแล้วที่เป็นผัวเมียกัน

[areenart1984]

ลากลงไปในทะเล ในน้ำ พฤติกรรมมันคุ้น ๆ นะ เหมือน............. 

[DrSlump]

 

คงเส้นคงวาในความฮา แต่แฝงด้วยความละมุนละไม

[ปรางหฤดี]

ช๊บ ชอบบบ แต่งอีกเร็วๆ นะคะที่รัก เดี๋ยวเค้าค้าง อร้ายส์

[aemmilicious]

ตอนที่ 30 : แม่สามี VS ลูกสะใภ้


"เมียครับทำไรอยู่ครับ"

แทนเอ่ยถามขึ้นมาในช่วงบ่ายแก่ๆ ของวันอาทิตย์ ที่ว่างจนแทบจะนั่งสิงห์โซฟา จะออกข้างนอกฝนแม่งก็ตกๆ หยุดๆ เลยนอนตายเป็นผักปลาอยู่บนโซฟา แต่จะให้นอนเฉยๆ คงจะไม่ได้ นักศึกษาแพทย์เกียรตินิยม อย่างกูจะต้องทำอะไรในเวลาว่างวะแทน ถามไม่คิด

"เล่น ROV อยู่ นี่กูกำลังตีกับไอ้กันมันๆ มีอะไร"

กำลังมันแม่งชอบขัด

"ดูยุ่งๆ น่ะครับ"

พูดเสร็จแม่งก็ลงมานั่งข้างๆ คุณคงคิดว่าคงจะทำเหมือนนิยายชวนฝันที่แทนจะนั่งลงแล้วโอบไหล่ แล้วนั่งพิงเอาหัวชนกันสิครับ โทษทีนะครับ นี่แทน แม่งนั่งลงแล้วเอามือมาเขี่ยหัวนมผม ให้เร็วพอๆ กับการกดแป้นพิมพ์ของผม

"ทำไรมึง กูยุ่งอยู่"

"เห็นเล่นน่าสนุก เลยอยากช่วยกดครับ"

"เลยมาเขี่ยหัวนมกูงี้"

"เขี่ยให้แข็งก่อนครับ เดี๋ยวค่อยช่วยจับกด"

เคยเป็นไหมครับแบบเล่นเกมส์ติดพัน มือแม่งก็ปล่อยจากแป้นไม่ได้ ตัวก็พยายามส่ายเลี่ยงมืออีกคนอยู่ แม่งก็ไม่หลุด เลื้อยไปมา แม่งเอ้ยยยย กูจะไม่ไหวแล้ว

"แพ้เลยกู เพราะมึงเนี่ยแทนแกล้งกู"

"อ้าวนี่ช่วยน่ะเนี่ย" ขอบคุณมึงมาก 

"เมียครับผัวมีอะไรจะบอก"

"มึงแอบขโมยขนมกูในตู้เย็นใช่ไหม กูว่าล่ะป๊อกกี้กูหายไป"

"ไม่ใช่ครับ แต่ป๊อกกี้เมียกินไปก่อนนอน ซากยังอยู่ข้างเตียงอยู่เลยครับ"

"อ้าว กูนึกว่าหาย กูไม่ได้ทิ้ง กูแบ่งมด สังคมแห่งการแบ่งปันมึงมันไม่มีน้ำใจ"

"ถ้ามดกัดทำไง"

"บ้า มดกูเลี้ยงไว้ มันไม่กัดเจ้าของหรอก เลี้ยงหมายังเชื่อง เลี้ยงมดทำไมจะไม่เชื่อง ไม่เชื่อกูเรียกมาให้ดู โม่โม่โม่" แทนถอนหายใจเล็กน้อย ยอมแพ้แล้วสิมึง

"เมียครับ พรุ่งนี้ช่วงบ่ายเมียว่างไหมครับ"

"ว่างสิ พรุ่งนี้เรียนเลิกเที่ยง ไม่ไปแดกร้านนั้นแล้วนะ กูยังท้องเสียอยู่เลย" สงสัยแดกหลายอย่างจัด แค่พูดกูก็อยากจะเข้าห้องน้ำ

"ดีครับ แม่ผัวจะมาเยี่ยมช่วงบ่ายสาม ไปรับแม่ผัวเป็นเพื่อนหน่อย"

ผมอึ้งเล็กน้อย ก่อนจะคิดในใจ "แม่ผัว" แม่ผัวคือ แม่ใครว่ะ หรือย่ากูจะมา แต่ย่าก็ตายแล้วจะมายังไง แล้วแม่ใครจะมา อืมมมม ผมทำหน้างงก่อนจะกระจ่าง

"แม่ผัว คือแม่แทนจะมา"

"ฉิบหายยยย" ผมรีบวิ่งกระโจนเข้าห้องไปเก็บของ

"ทำไรครับเมีย"

"เก็บของสิมึง เดี๋ยวแม่มึงรู้ว่าอยู่ด้วยกันแล้ว ได้กันแล้ว เดี๋ยวแม่มึงจะด่ากูใจง่าย"

"แล้วไงครับ"

"แม่มึงรู้อาจจะไม่ชอบกูแล้วบังคับให้กูกับมึงเลิกกัน กูต้องหนี"

"แล้วทำไมไม่บอกว่าเป็นรูมเมทล่ะครับ" ผมชะงักเล็กน้อย

"ทำได้เหรอ"

"ผู้ชายสองคนอยู่ด้วยกัน เยอะแยะที่เป็นรูมเมทกัน ไม่จำเป็นต้องได้กันไปทุกคนสักหน่อย"

เอ๊า กูไม่รู้ กูไม่เคย

"อีกอย่างแม่ผัวก็ใจดี ต่อให้บอกว่าเป็นแฟนกันแม่ผัวก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ"

ดีจัง แต่เดี๋ยว

"มึงห้ามบอกแม่มึงน่ะว่ากูกับมึงเป็นแฟนกัน แล้วไม่ต้องไปบอกเลยน่ะว่าได้กันแล้ว เดี๋ยวจะช็อกเหมือนแม่กูคราวก่อน" กูต้องกันไว้ก่อน ไอ้นี่อยากจะพูดอะไรก็พูด

"อ้าว ทำไมห้ามบอกว่าเป็นแฟนกันล่ะครับ"

"กูยังไม่พร้อม เอาไว้พร้อมก่อน เดี๋ยวกูบอกเอง น๊าาาาาา" เป็นไงมึงเจอลูกอ้อนกูไป หวานอุตสาห์เทรนมาอย่างดี

"ก็ได้ครับ แล้วแต่เมีย" เสร็จเรื่องล่ะ

"เมียไปไหนครับ มาเล่นเขี่ยหัวนมกันต่อดีกว่า"

"เขี่ย เหี้ยไรล่ะ กูจะไปเล่นเกมส์"

ให้รู้ซะบ้างว่าบ้านมีใครใหญ่

 

วันนี้ผมมาเรียนตามปกติครับ มีแค่ครึ่งวันเช้า ขึ้นปีสองแล้วเรียนไม่หนักมาก อีกอย่างพึ่งจะช่วงเปิดภาคเรียน สบายๆ ครับ ผมเรียนจนเสร็จช่วงเช้า นั่งรอแทนใต้ตึกสักพักก็มา

ผมนั่งมองทอดออกไปนอกหน้าต่าง พลางคิดเรื่องแม่แทนขึ้นมา ทำไมรู้สึกหวั่นๆ ชอบกล

 

"แทน แม่มึงจะชอบกูไหมว่ะ"

"ทำไมอยู่ดีๆ กังวลล่ะครับ หรือหิว กินขนมไหมมีอยู่ที่เบาะหลัง"

"ไม่ใช่มึง ขนมอยู่ตรงไหนน่ะ"

หลังจากแกะขนมแดกเพื่อให้จิตใจสงบ แต่ทำไมพอใกล้ถึงแม่งยิ่งกังวล ไม่ได้เราต้องศึกษาวิธีเอาใจแม่ผัว สรุปนี่ต้องยอมรับตัวเองแล้วใช่ไหมว่าเป็นเมียไอ้แทนมัน เอาน่าๆ ยอมๆ มันไปก่อน เดี๋ยวสบโอกาสค่อยยัดเยียดความเป็นผัวให้มัน

"แทน แม่มึงเป็นคนยังไงน่ะ"

"แม่เหรอออออ เป็นคนตลก แล้วก็ใจดีนะครับ กับลูกนี่เหมือนเป็นเพื่อนกันซะมากกว่า มีอะไรพูดกันตรงๆ ได้เลย ปกติมีปัญหาก็คุยกันตลอด" ดูท่าจะเข้าหาแม่ไอ้แทนไม่ยาก

"แล้วแม่มึงชอบคนแบบไหน"

"ชอบคนแบบไหนเหรอครับ ชอบคนตลก จริงใจ ว่านอนสอนง่ายมั๊งครับ อันนี้ไม่เคยถามแฮะ น่าจะราวๆ นี้"

อืม ด้วยทักษะการปรับตัวประดุจกิ่งก่าของกูแล้ว น่าจะไม่น่ายาก ผมค่อยๆ เก็บข้อมูล เออ ดูไม่น่ายากแฮะ พอคิดได้ก็ค่อยวางใจ

 

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงสนามบิน แต่จะมานานตรงหาเกตทางออกของสายการบินที่แม่แทนจะมา คนมากมายล้านแปด ทางขึ้นลงก็ดูงงงวย แต่ดีที่แทนค่อนข้างคุ้นเคยเลยไม่ยากเท่าไหร่ เครื่องดีเลย์เล็กน้อย ผมกับแทนจึงนั่งรอแถวทางออก รอสักพักก็มีเสียงคนเรียก

 

"แทน"

ผมกับแทนต่างหันไปตามเสียง แทนลุกขึ้นไปกอดกับผู้หญิงต้นเสียงทันที ซึ่งเดาไม่ยากว่าผู้หญิงคนนั้นต้องต้องเป็นแม่ไอ้แทนแน่ๆ

หลังจากที่ยืนสังเกตุแม่แทนสักพัก ต้องยอมรับน่ะครับว่าแม่แทนสวยและยังสาวมาก ดูท่าจะดูแลตัวเองดีพอๆ กับแม่ผม ทำไมเห็นแม่ลูกเค้ากอดกันหลังจากไม่เจอกันนานแล้วรู้สึกดี

"นั่นใครน่ะลูก" แม่แทนทักผมสะดุ้งเฮือกยกมือไหว้แทบไม่ทัน

"สวัสดีครับ"

"นี่หนึ่งครับ เป็นเมี...." ผมรีบเอามืออุดปากไอ้แทนแทบไม่ทัน

"เมท ครับเป็นรูมเมทแทนครับ"

"ดูสนิทกันดีเนอะ หนึ่งช่วยแม่ลากกระเป๋าหน่อยลูก"

ผมพยักหน้าพร้อมทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย

มีคนเคยบอกว่าคนเจอหน้ากันความประทับใจครั้งแรกเป็นสิ่งสำคัญ สรุปเมื่อกี้แม่แทนมันประทับใจกูไหมนี่ แม่เค้าจะมาอยู่กี่วันนี่ ทำไมกระเป๋าหนักจัง ท่าจะแพงอยู่ หลุยส์ทั้งใบ ผมค่อยๆ เข็นตามช้าๆ

 

"หนึ่ง เอาแบกขึ้นหลังได้ไหมลูก แม่กลัวกระเป๋าเป็นรอย"

หา ผมกับแทนมองหน้ากันไปมา กูจะแบกยังไง ขนาดลากกูยังจะไม่รอดเลย

"งั้นเดี๋ยวแทนช่วยดีกว่าครับแม่ หนึ่งไม่น่าจะไหว"

"แทนมาช่วยจูงมือแม่ดีกว่าเดี๋ยวแม่หลง กระเป๋าหนึ่งน่าจะยกคนเดียวไหว ไม่ได้หนักอะไร"

"ไม่เป็นไรแทน หนึ่งไหว"

เอาก็เอาว่ะ เผื่อเอาใจแม่สามี ผมเอากระเป๋าแบกขึ้นบ่าเดินอย่างทุลักทุเล ดีหน่อยที่มีแทนคอยช่วยยกลงเมื่อถึงรถ ไม่งั้นกูคงต้องตีลังกาลง ผมยืนเหนื่อยพิงรถอยู่ตรงท้ายรถ ทำไมแม่งเหนื่อยขนาดนี้ สงสัยช่วงหลังไม่ค่อยออกกำลังกาย

"หนึ่งหิวน้ำไหมลูก" แม้ว่าในแวบแรกผมจะสงสัยว่าแม่แทนจะเกลียดผม แต่ถ้าแม่แทนห่วงผมขนาดนี้ คงจะเอ็นดูผมสิน่ะครับ ฮอล

"ครับ"

"ดีเลยลูก เดี๋ยววิ่งกลับไปซื้อน้ำข้างในให้แม่หน่อย สามขวดน่ะลูกเผื่อหนึ่งด้วย" อ้าวววว

"แม่ครับเดี๋ยวแทนแวะซื้อให้ข้างทางก็ได้ครับ"

"แม่อยากกินน้ำที่ขายในสนามบิน"

"ที่ไหนก็เหมือนกันแหละครับ"

"ไม่เหมือนที่นี่ขวดล่ะ 60 แพงกว่า แสดงว่าต้องมีอะไรดีกว่าแน่ๆ" แม้จะงงกับตรรกะแม่แทนเล็กน้อย แต่เผื่อเอาใจแม่สามี เอาก็เอาว่ะ

"เดี๋ยวหนึ่งไปซื้อให้ก็ได้ครับแม่" ผมรีบรับเงินแล้วเดินเข้าไป

"หนึ่ง วิ่งลูก แม่อยากได้เย็นๆ" สิ้นเสียงผมนี่แทบวิ่งสี่คูณร้อย ทำขนาดนี้ยังไงก็ต้องรักและเอ็นดูกูบ้างล่ะวะ

 

ขับรถไม่นานนักก็ถึงคอนโด แม้จะยังต้องแบกกระเป๋าแต่ก็ยังถือว่าสบายครับ แม้จะต้องทนดูความกระหนุงกระหนิงของสองคนแม่ลูก แต่ก็ต้องทำตัวดีให้แม่สามีรักให้แม่สามีหลง ว่าแต่ช่วยเดินเร็วๆ กันหน่อยได้ไหมครับ หลังจะหักแล้วววว

 

ผมวางกระเป๋าลงอย่างเบามือ พร้อมทิ้งตัวลงนั่งหอบบนโซฟา เฮ้อออออ ถึงบ้านสักที

"เดี๋ยวแทนพาแม่ไปดูห้องนอนหน่อย แม่อยากอาบน้ำเหนียวตัวไปหมดล่ะ"

โอ๊ะ แม่แทนมาต้องแยกห้องนอนล่ะสิ สบายกูล่ะ พรุ่งนี้ไม่มีเรียน กูจะเล่นเกมส์แม่งโต้รุ่งเลย ไปอาบน้ำบ้างดีกว่า

 

ผมใช้เวลาไม่นานมากในการอาบน้ำ เฮ้อ เวลาร้อนๆ เหนียวตัว กลับมาได้อาบน้ำก็สบาย ผมนั่งลงโซฟาตรงข้าง สองคนแม่ลูกที่กระหนุงกระหนิงกันอยู่ไม่ขาดสาย รักกันเหลือเกิน กำลังจะหย่อนก้นลงนั่ง

 

"แม่ว่ามันไม่ถูกหวงจุ้ยน่ะลูก มาจัดกันใหม่ดีกว่า หนึ่งช่วยยกโซฟาให้แม่หน่อยลูก"

กู กูอีกแล้ว

"เดี๋ยวแทนช่วยครับแม่จะได้เสร็จเร็วขึ้น"

"ไม่เอาเดี๋ยวลูกมาช่วยดูในครัวดีกว่า ว่าต้องย้ายอะไรไหม"

สรุปต้องกูใช่ไหม

"เดี๋ยวหนึ่งทำเองคนเดียวก็ได้ครับแม่"

"งั้นเดี๋ยวหนึ่งย้ายโซฟาไปทางขวา ทีวีไปซ้ายกลาง แจกันนี่แม่ว่าวางไว้หลังทีวีดีกว่า โต๊ะกลางนี้ตั้งเอียงไปทางซ้ายหน่อย ส่วนหนังสือนี้เรียงใส่ชั้นไม่สวยวางใต้โต๊ะละกัน" สรุปอันไหนวางไหน กูงงมาก

"งั้นแม่ฝากหนึ่งด้วยน่ะ ส่วนครัวแม่ว่าทำพรุ่งนี้ดีกว่า แม่ง่วงล่ะ แทนไปนอนคุยกับแม่ดีกว่า แม่คิดถึง"

แม้แทนจะมองหน้าผมพร้อมคำถามที่หน้าว่าเอาไง แต่ผมก็พยักหน้าและแสดงท่าทางว่าโอเค มึงอย่าพึ่งกวนสมาธิกูแทน สรุปอะไรไว้ไหนน่ะครับ แม่ผมขออีกรอบ

 

หมดกันครับคืนนี้ที่วางแผนไว้  เรียกว่าขึ้นเตียงก็แทบสลบ ปวดเหมื่อยทั้งตัว กำลังจะหลับแต่ต้องสะดุ้งตื่น เมื่อมีมือมากอดจากด้านหลัง

"แทนถ้าแม่มึงให้มาปลุกไปย้ายเตียง กูไม่ไหวขอเปลี่ยนเป็นพรุ่งนี้น่ะ"

"เปล่าครับนี่ปลุกมาย้ายตู้เย็น" ยังมีอารมณ์มาเล่นมุกใส่กูอีก

"ขอโทษน่ะครับเมีย เหนื่อยไหม"

"ขอโทษทำไมมึง แม่มึงก็เหมือนแม่กู เรื่องแค่นี้" ผมหันหลังไปกอดอีกฝ่าย

"ขอบคุณน่ะครับ ที่รักกัน" ผมพยักหน้าเล็กน้อย กำลังจะเคลิ้มหลัง แต่ต้องตื่นเมื่อมีมือค่อยๆ เลื้อยไปในเสื้อ

"ทำไรมึง"

"ก็จะให้พูดหรือครับ เดี๋ยวเมียจะอาย"

"หยุดแม่มึงอยู่ห้องตรงข้าม เดี๋ยวแม่มึงได้ยิน"

"ก็ทำค่อยๆ สิครับ"

"บอกกูหรือบอกตัวเองแทน"

"ถ้ามึงไม่หยุดกูทีบตกเตียงน่ะ"

"ใจร้าย งั้นนอนกอดกันเฉยๆ ก็ได้ นาาาาาาาา"

"เออ นอนเฉยๆ ล่ะมึง" อาจจะด้วยความเหนื่อยหล้าทำให้ผมหลับไปอย่างง่ายดาย ตื่นขึ้นมาอีกที แทนก็ออกจากห้องไปแล้ว สงสัยกลัวแม่มันสงสัย สรุปมันนอนเฉยๆ น่ะครับ แต่ว่างๆ ไม่มีไรทำเลยแก้ผ้ากูไปด้วย เห็นกูเผลอหน่อย ล่อกูซะแดงเป็นรอยจูบทั้งตัว สรุปมึงไม่ได้ทำไรใช่ไหมแทน

 

ผมตื่นเช้ามากกว่าทุกวัน การทำตัวให้ผู้ใหญ่เอ็นดูไม่ใช่เรื่องยาก ผมเลยตื่นมาทำข้าวต้มกุ้งมัดใจแม่สามีตั้งแต่เช้า แม่สามีจะได้รู้ว่ากูไม่ได้ถนัดแต่ใช้แรง งานบ้านนี่ก็ได้ ส่วนใหญ่แทนจะทำอาหารซะส่วนมาก นี่เลยเป็นครั้งแรกที่ผมทำอาหารให้มันกิน ข้าวต้มก็ไม่ยากอะไรครับ ง่ายๆใส่เนื้อสัตว์ ข้าว รสดี โรยผัก เป็นอันเสร็จ เด็กอนุบาลก็ทำได้ แม่สามีจะไม่รักไม่หลงได้ไงครับ อิอิ

 

ผมใช้เวลาทำไม่นานมากครับ ประจวบเหมาะกับที่แม่และแทนตื่นพอดี

"โหย ทำไมมีอาหารเช้าด้วยล่ะครับ เมียทำเองหรือครับ"

"เออ แม่มึงจะชอบไหมว่ะแทน"

"แหม ทำขนาดนี้ทำไมจะไม่ชอบ นี่ถ้ารู้ว่าไม่ใช่รูมเมท ป่านี้จับแต่งงานกันไปแล้วครับ" อย่ามาปากหวานแทน หลอกกูไม่ได้หรอก

"ทำไรกันอยู่ลูก" แม่แทนส่งเสียงทักทาย แม่แทนยังสาวและสวยมากน่ะครับ ขนาดพึ่งตื่นนอนไม่แต่หน้าหน้ายังเป๊ะ

"ทานข้าวต้มกุ้งครับแม่ หนึ่งทำให้"

"อืม ดูน่าทานดีน่ะลูกเก่งจัง" ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย

"วันนี้หนึ่งไปไหนไหม ไปช็อปปิ้งกับแม่ไหม"

"ครับ" ผมตอบรับอย่างง่ายดาย สงสัยจะคิดมากไป แม่แทนออกจะรักและเอ็นดู

 

ตัดภาพมาที่ห้างชื่อดังย่านสยาม

 

เฮ้ออออ สรุปเรียกกูมาถือของ ผมยืนรออยู่หน้าร้านพิงระเบียง ถือถุงพะรุงพะรัง มองสองคนแม่ลูกสนุกกับการซื้อของ พลางหันหลังมองทอดสายตายาวไปด้านล่าง การเข้าหาแม่แทนคงไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งๆ ที่พยายามแล้ว แต่ทำไมมันไม่ได้ผล เฮ้อออออ ผมถอนหายใจอีกครั้ง

"เป็นไรครับเมีย" ผมสะดุ้งหลังจากมีเสียงทักทาย พร้อมโอบไหล่จากด้านหลัง

"แม่มึงล่ะแทน"

"ลองเสื้ออยู่ครับ"

"แทน ถ้าแม่มึงไม่ชอบกูหรือเกลียดกู กูจะทำยังไง"

"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ"

"เฮ้ออออ  กูก็พยายามทำตัวดีทุกอย่าง แต่คงไม่ดีพอสำหรับแม่มึง"

ผมเอนหัวซบไหล่อีกฝ่าย บางครั้งในยามอ่อนแอเราก็ต้องการใครสักคนโอบกอดปลอบใจ

"เมียครับผัวมีไรจะบอก จริงๆ แล้ว...."

"ทำไรกันลูก" ผมสะดุ้งเฮือกผลักแทนออกแทบไม่ทัน

"แม่เสร็จแล้วเหรอครับ มาครับหนึ่งช่วยถือ" มือไม่ว่างล่ะ เอาปากคาบแล้วกันน่ะฮะ

"ทำไมเมื่อกี้กอดกัน"

"หนึ่งคันน่ะครับ แทนเลยเอื้อมมือมาเกาให้"

เชื่อไหมว่ะ นี่กูเอาสีข้างถูเรียบร้อย

"อ้อจ๊ะ" เอ๊าเชื่อว่ะ

"หนึ่งท่าทางเหนื่อย งั้นหนึ่งไปพักเถอะ" หรือแม่สามีจะรัก มีเป็นห่วง

"งั้นหนึ่งกลับบ้านไปก่อนน่ะจ๊ะ เดี๋ยวแม่เดินสักพักจะตามไป" ไล่กูกลับซะงั้น

"เดี๋ยวแทนเอาของไปเก็บที่รถแล้วกลับพร้อมกันก็ได้ครับ"

"ไม่ได้ลูกแม่ยังอยากเดินอีกหลายร้าน เดี๋ยวห้างปิด"

"ไม่เป็นไรแทน งั้นหนึ่งกลับก่อนน่ะครับ"ผมยกมือขึ้นไหว้  พร้อมยกของเดินออกมา

เฮ้ออออ พยายามทุกอย่างแล้วจริงๆ

 

ผมนั่งแท็กซี่กลับพร้อมนั่งมองบรรยากาศฝนตกในช่วงพกค่ำ นี่ขนาดบอกว่าเป็นรูมเมทยังขนาดนี้ ถ้าบอกว่าเป็นแฟนกันจะขนาดไหน จริงๆ แม่ทุกคนคงอยากให้ลูกคบกับคนที่ถูกต้อง มีหลานให้เลี้ยงอยู่อย่างครอบครัวสุขสันต์ พอเป็นผู้ชายด้วยกันคงจะยากที่จะยอมรับ หรือแม่แทนเห็นอะไรบางอย่างเลยพยายามกีดกัน อนาคตช่างดูหมองมัวนัก ยิ่งคิดมากยิ่งปวดหัว ผมเดินเอาของของแม่แทนไปวางในห้องนอนเรียบร้อย พลางเปิดตู้เย็น หาน้ำเย็นๆ กิน แต่ต้องสะดุดกับกระป๋องน้ำสีชมพูสดใส วางไว้เป็นแถว ท่าแม่แทนจะซื้อมาฝาก สีน่าอร่อย แอบกินสักกระป๋องไม่น่าจะเป็นไร แต่ทำไมยิ่งดื่มยิ่งเพลิน รสมันหวานๆ ขมๆ อร่อยดี รู้สึกตัวก็กินไปแล้วหกกระป๋องทำไมมันมึนๆ แล้วก็ง่วงงงง

ผมได้ยินเสียงเปิดประตู ใครรรรรรรรนาาาาาาา


--------------------------------------------------------

แม่แทน

 

ที่สนามบิน

หลังจากหนึ่งไปซื้อน้ำ

"ทำไมลูกสะใภ้แม่น่ารัก"

"ทำไมแม่แกล้งหนึ่งล่ะครับ" ไอ้ลูกคนนี้ทำฟึดฟัดใส่แม่

"ก็หนึ่งน่าแกล้งดีน่ะลูก ตัวขาวๆ น่ารัก แม่ชอบ นี่ตอนเดินแบกกระเป๋าแล้วขาสั่นแม่ช๊อบชอบ อยากแกล้งให้ร้องไห้"

"เมียผม ผมแกล้งได้คนเดียว"

"ทำไมเรียกเมีย ล่วงเกินน้องเค้ารึเปล่า"

"เปล่าครับนี่คบใสๆ นอนจับมือตลอด" ทำไมสายตาหลุกหลิกลูกคนนี้

"สรุปไม่ได้ล่วงเกินน้องเค้าใช่ไหม"

"ทำไมแม่เรียกหนึ่งว่าน้องละครับ ทั้งๆ ที่อายุเท่ากัน เหมือนเพื่อนผมเรียกเลย"

"อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง"

"หนึ่งมาล่ะครับ"

ไอ้ลูกคนนี้ กะล่อนเจ้าเล่ห์จริงๆ สงสัยได้เชื้อมาจากพ่อ แม่มันก็ออกจะเรียบร้อย ลูกสะใภ้มาล่ะ แกล้งลูกสะใภ้ต่อดีกว่า แต่....หรือมันจะนิสัยเหมือนแม่

 


ทำไมห้องมืดๆ ลูกสะใภ้แม่ถึงบ้านแล้วนี่  แต่ข้อสงสัยก็หมดไป เมื่อเดินเข้าไปในครัว พบลูกสะใภ้นอนฟุบอยู่บนโต๊ะพร้อมกระป๋องเหล้ากลิ้งอยู่บนโต๊ะ สงสัยจะนึกว่าเหล้าองุ่นเป็นน้ำผลไม้ ซัดไปเต็มที่ท่าจะเมามาก เราต้องอาศัยช่วงนี้แหละ

 

"หนึ่ง ตื่นๆ ตื่นๆ" หนึ่งชะโงกหัวขึ้นโงนไปมา

"ใครน่ะ" เอาไงดี ต้องปลอมตัว เอาคนนี้ล่ะกันหน้าเหมือนหน่อย

"นี่อั้มเองค่ะ"

"อั้มไหนอาาา อั้ม อภิชาติเหรอออ" โอยยยยยยย

"อั้ม ภัชราภา" พร้อมทำหน้าแบ้วเต็มที่ คนเมาส่วนมากไม่ค่อยมีสติ หนึ่งเพ่งตาจ้องหน้า

"ไม่ ไม่เหมือน แก่ไป" ใจเย็นๆ เราเป็นแม่ โบราณว่าอย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา

"หวานเหรอ"เออ หวานก็หวาน

"ใช่ เราหวานเอง"

"มาทำมายล่ะ"

"เรามีเรื่องแทนมาถามหน่อย"

"อืม ไอ้แทนที่เลวๆ ใช่ป่ะ" คนเดียวกันไหมว่ะ

"ก่อนหนึ่งมาเจอแทน หนึ่งว่าแทนเป็นคนยังไง"

"เป็นไงเหรออ ไม่รู้ว่าเป็นไง แต่ไม่เป็นเอดส์ตายก็บุญล่ะ แม่งมั่วชิบหายเอาตั้งแต่ภารโรงยันผอ. ไม่รู้แม่มันเลี้ยงมายังไง" เอ๊า ด่ากู

"แล้วหลังจากเจอแทนล่ะ รักแทนไหม"

"รัก แต่..."

"แต่อะไร"

"แต่แม่มันไปชอบกูน่ะ ฮืออออออ" เอ๊าร้องไห้ล่ะ ยังไม่ทันแกล้งเลย ปลอบคนเมาไปสักพัก ก็นึกถึงเรื่องที่สงสัยออก ในเมื่อเจ้าตัวไม่ตอบถามลูกสะใภ้ดีกว่า

"แทนกับหนึ่งได้กันยัง"

"อย่าว่าแต่ได้กันเลย รูจมูกยังไม่เหลือเลย" พูดเสร็จก็กลับไปนอนกลิ้งตามเดิม

 

"แม่" มาล่ะลูกตัวดี ไหนบอกไม่ล่วงเกินน้อง แสบจริงๆ เชื้อพ่อมันแรงงงง

 

-------------------------------------


ผมตื่นขึ้นมาบนเตียงตัวเอง ปวดหัวเล็กน้อย มองเห็นแสงไฟจ้าบนเพดาน

"ตื่นแล้วเหรอ" ผมหันไปตามเสียงเห็นแทนนั่งอยู่ตรงหัวเตียง

"อืม ปวดหัว" ผมลุกขึ้นนั่ง

"เมียกินเหล้าไปน่ะครับเลยเมา"

"อืม" อ้าวเฮ้ย

"ปลดกระดุมเสื้อทำไม"

"เมียเมาตัวแดงน่ารักดีน่ะครับ"

"แล้ว?"

"มามีไรกัน"

"เฮ้ย ใจเย็น เดี๋ยวแม่มึงได้ยิน ไอ้แทนใจเย็นนนนนนน"

"ทำไมขัดขืน"

"ปกติกูยินยอมเหรอ"

"งั้นเอางี้ เล่นทายคำถามกัน ทายถูกจะไม่ปล้ำ" เอาก็เอาว่ะ ดีกว่ากูไม่มีตัวเลือก ผมพยักหน้า

"คำว่า เรา กับ เขา เมียเลือกคำไหน"

อืม เราต้องหมายถึงมึงกับกูแน่ งั้นเอาเขาล่ะกัน น่าจะหมายถึงกูคนเดียว

"เขา เอาเขา"

"งั้นเฉลยน่ะครับ เราคือ รอ-เอา-เรา เค้าคือ ขอ-เอา-เขา ในเมื่อเมียขอ ผัวก็ให้ครับ" พูดเสร็จแม่งก็ไซร้ซอกคอ

"เดี๋ยว เสียงดัง" พูดเสร็จแม่งก็ถอนหายใจ แล้วเอาสก็อตเทปมาปิดปาก

"เดี๋ยวมึง เดี๋ยว"

"หาอะไรน่ะ ไม่ได้ยินแล้วน่ะครับเมีย สบายใจได้"

"เดี๋ยว เดี๋ยวววววว ฟังกูก่อน"

 

หลังจากกระทำชำเรากูอย่างไม่เหลือชิ้นดี ด้วยข้อหาเมาแล้วตัวแดงน่ารัก ตื่นเช้ามาก็มายิ้มสุขภาพดีอยู่หน้าโต๊ะกินข้าว

"มีความสุขจังน่ะมึง ดูเปร่งปรั่ง"

"ครับเมีย"

"แม่ไปไหนล่ะมึง ทำไมเงียบ"

"แม่ไปโรงแรมครับ ไปเตรียมสถานที่ วันนี้แม่จะหมั้นสาวให้ครับ"

"หืมมมม เอาอีกทีสิ"

"แม่จะหมั้นสาวให้ ผัวตื่นเต้น ต้องรีบไปโรงแรมX ห้องอาหารX เวลาบ่ายโมงครับ ว่าแล้วไปดีกว่า" พูดเสร็จก็ลุกไปใส่สูทที่วางไว้บนโซฟา

"ไปน่ะครับเมีย" พูดเสร็จก็โบกมือหยอยๆ แล้วจากไป

เดี๋ยวน่ะ เรื่องเกิดขึ้นเร็วมาก พอดีกูพึ่งตื่น สติยังไม่เข้าร่าง ขอทวนนิด คือ แม่จัดงานหมั้น จะไปหมั้นสาว แล้วกูล่ะ เอากูไปไว้ไหน

ผมค่อยๆ คิดทบทวนว่าจะเอายังไงกับชีวิต จะปล่อยให้แทนมันไปมีความสุขกับคนอื่น หรือจะเห็นแก่ตัวหวงและเก็บมันไว้คนเดียว แต่ยังไงในความสัมพันธ์มันดูเป็นไปได้น้อยมาก ในเมื่อแม่แทนไม่ชอบผม ยังไงวันนึงมันก็ต้องจบอยู่ดี ไม่วันนี้วันหน้าก็ต้องจบ

ผมควรจบวันนี้เลยดีหรือเปล่า แต่ในบางครั้งความรักก็อยู่เหนือเหตุผล คำว่ารักทำให้กล้าขึ้นมาเสี่ยงต่อสู้และแย่งชิง เมื่อคิดได้เช่นนั้น ผมเลยรีบวิ่งมาทั้งชุดนอน ใส่รองเท้าแตะ รีบโบกแท็กซี่ไปโรงแรมตามที่แทนบอก ได้กูจนหนำใจจะทิ้งกูไปหมั้นคนอื่น มึงนี่เลวจริงๆ แทน

 

ไม่นานนักก็ถึงผมรีบถามทางจากล็อบบี้ชั้นล่าง ขึ้นไปด้วยอารมณ์ฉุนเชียว ถ้ามึงไปมีคนอื่นกูจะตัด ตัดไม่ให้เหลือตอ ผมค่อยๆ หยุดวิ่งเมื่อใกล้ถึง ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักจากด้านใน น่าจะเป็นเสียงของผู้หญิงที่แทนมาหมั้น ทำไมเสียงมันคุ้นๆ ผมไม่นึกเอ๊ะใจอะไร ผลักประตูเข้าไปพร้อมแสดงตัวตน

 

"ตายแล้วลูกคนนี้ สงสัยร้อนรน อยากรีบๆ หมั้นนะคะ มาทั้งชุดนอนเลย" อ้าว แม่มาทำไรอ่ะ

"มานั่งนี่สิลูก" ผมรีบลงนั่งข้างแม่อย่างงงๆ

"แม่ มาทำไรน่ะครับ"

"อ้าว แทนไม่ได้บอกหรือลูก" ผมส่ายหน้า

"แม่แทนเค้ามาขอหมั้นเราไว้ก่อนน่ะ เห็นว่าอยู่ด้วยกันแล้ว กลัวลูกเสียหาย" อ้าว ทำไมไม่บอกกูดีๆ

"ตอนแรกแม่ก็กะจะรอให้เราสองคนเรียนจบก่อนค่อยหมั้น แต่นี่ลูกแม่ล่วงเกินหนึ่งแล้ว แม่เลยคิดว่ารีบมาคุยจะดีกว่า อยากจะทำอะไรให้ถูกต้อง"

"แม่ไม่เกลียดผมหรือครับ"

"แม่จะเกลียดหนึ่งทำไม ลูกดูน่าแกล้งจะตาย อีกอย่างตอนเมาตัวแดงน่ารักดี" ประโยคคุ้นๆ น่ะครับ ที่แท้ไอ้แทนมันเหมือนแม่นี่เอง

"แม่ขอโทษที่เลี้ยงลูกออกมาหื่นกาม ขอโทษที่ไม่ได้รีบมาจัดการให้เรียบร้อย หนึ่งมาเป็นครอบครัวเดียวกับแม่น่ะลูก"

ผมน้ำตาไหลร้องไห้ ไม่คิดว่าความพยายามที่ทำมาจะได้ผล จากคนที่สิ้นหวังกลับมีความหวังขึ้นมาอีก

"เมียร้องไห้ทำไม"

"กู กูอยากแต่ตัวดีๆ น่ะแทน"

"โถ นึกว่าเรื่องอะไร ผัวเตรียมชุดมาให้ล่ะ ไปซื้อกับแม่เมื่อวานตอนเมียกลับบ้านก่อน" มิน่าล่ะไล่กูกลับบ้านจัง

 

ผมออกไปพร้อมแทนแต่งตัวในห้องของโรงแรมที่จองไว้

"เสร็จยังครับเมีย"

"เสร็จแล้ว" เร่งกูจริง

"ไหนดูสิ" แทนเดินเข้ามาติดกระดุมและผูกไทด์ให้ ผมจ้องมองคนที่อยู่ตรงหน้า ผมรู้สึกผมโชคดีน่ะครับ ที่ได้รับความรักจากคนๆ นึงอย่างหมดหัวใจ มากเกินกว่าที่ผมคิดว่าคนอื่นจะให้ได้ ผมรู้สึกขอบคุณที่แทนกลับมา และมอบความรักดีๆ ให้ผม

ผมเข้าไปกอดคนข้างหน้า

 

"ทำไรครับเมีย" ผมไม่ตอบได้แต่กระขับกอดให้แน่นขึ้น

"ป่ะรีบไปหมั้นกันดีกว่า แม่รออยู่" ผมพยักหน้าพร้อมเดินตามอย่างว่าง่าย แทนจูงมือผม เดินไปข้างหน้า มันเป็นภาพที่ผมคุ้นตาที่สุด ตั้งแต่ผมคบกับแทนมา ไม่มีสักครั้งที่ผมต้องเดินทางข้ามผ่านทั้งสุขและเศร้าเพียงลำพัง บางครั้งผมมีแทนเป็นผู้นำ และบางครั้งก็มีแทนเป็นผู้ตาม ว่าแต่

 

"แทนข้อดีของการหมั้นคืออะไรมึง"

"เมียไม่รู้หรือครับ" ผมส่ายหน้า

"ก็หมายความว่าผัวจะแสดงความเป็นเจ้าของเมียได้เต็มที่ ทีนี้ใครเข้ามาเจาะแจะก็กระทืบได้เลย ไม่ต้องแอบไปกระทืบตามมุมตึกแบบคราวที่แล้ว"

"เดี๋ยวน่ะ"

"และอีกอย่างก็จะได้เอาเมียได้เต็มที่ ว่าแต่ในลิฟท์ก็โอเคน่ะครับ มาม่ะมาลองกันสักหน่อย"

"อย่าน่ะ ไหนมึงบอกกลัวแม่มึงรอไงแทน โอยยยยย”

​

---------------------------------------------------------------------



หายไปนานมาก น้องต้องขอโทษด้วย อาทิตย์แรกยุ่งกับเรื่องงานหมั้นน้องกับงานทำบุญบ้าน คืองงกับที่บ้านมาก งานหมั้นวันอังคาร ทำบุญบ้านวันพฤหัส คือทำไมจัดงานพร้อมกันในอาทิตย์เดียวกัน แล้วทำไมไม่เอาสองงานรวมเป็นงานเดียว งงในงง อาทิตย์ต่อมาก็ยุงเรื่องงาน งานค่อนข้างเครียด พอมีเวลาว่างที่จะเขียน เราก็เขียนไม่ออก อาจจะเพราะความเครียดในเรื่องงานหรืออะไรต่างๆ ทำให้เขียนค้างไปอีกหนึ่งอาทิตยืและตั้งใจว่าจะต้องเขียนให้จบหนึ่งตอนในอาทิตย์นี้ และแล้วก็เสร็จ  น้องดีใจมาก ขอโทษที่ให้ทุกคนรอนะคะ ขอโทษจริงๆ ขอบคุณที่รอกันน่ะคะ ตั้งใจเขียนบ้างเกเรบ้าง อย่าว่ากันน่ะ อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ น่ะ พรุ่งนี้เดี๋ยวรีบเขียนตอนใหม่เลยฟิตน่ะ

Aemmilicious

xxxxxx

[DrSlump]

 

แทนนี่ได้แม่มาเต็ม ๆ เลยนะ

[netich]

 

[Leenboy]

คุณแม่ขี้แกล้งอ่ะ555

[areenart1984]

แม่ยอมรับตั้งแต่แรกแล้วนิ 

[fc_fic]

 

[Tiffany]

คุณแม่น่ารัก ทำลูกสะใภ้ตกใจหมดเลย

[aemmilicious]

ตอนที่ 32 : คนหลงเมีย 2018



แทน

"แม่งงานหนักฉิบหายกว่าจะเสร็จ"

                         กันบ่นอุบหลังจากเสร็จงานกลุ่ม ซึ่งกูไม่เห็นมึงจะทำเหี้ยไรเลยกัน กูเห็นเดินไปแซวคนโน้น คนนี้ที กลับมานั่งแดกน้ำ แล้วก็บ่นเหนื่อย ไอ้พี่หมอกยังไม่บ่นเหนื่อยเลย

                         ตอนนี้ใกล้ส่งงานทุกคนก็มารวมตัวกันทำงานกลุ่มกันใต้ถุนคณะ เรียกว่ารอจนไฟลนก้นแหละครับแล้วค่อยทำ เพราะมีลานกว้างให้สังสรรค์เฮฮา อยากจะทำไรก็ทำ ดึกๆ อาจารย์กลับหมด ตั้งวงเหล้า แดกหมูกระทะสบาย ยามเห็นต้องทำไงเหรอครับ ก็ชวนยามมาแดกด้วย เสร็จตามวิศวะ สไตล์โดยแท้จริง


"ทำงานเสร็จแล้วเอาไงดีว่ะพวกมึง" โจ๊กมึงไม่น่าถาม

"เดี๋ยวพี่จะไปดูหนังกับตือ"

"เหรอพี่ นี่เค็กก็ทำอาหารเย็นรอกูล่ะ เดี๋ยวกูต้องรีบกลับ"

"เดี๋ยวหวานใช้กูไปต่อแถวซื้อขนมที่พารากอนน่ะ คิวแม่งยาวต้องรีบไปต่อไม่รู้แม่งจะอินอะไรกันนักหนา"

"เออ กูจะไปปล้ำเมีย ถ้างั้น...." เราทั้งสี่พยักหน้าเข้าหากัน

"ป่ะกลับ แยกย้าย" 

"เดี๋ยวสิวะพวกมึง" พวกเราหันหลังตามเสียง เจอไอ้ก็อต แม่งเรียกทำไมว่ะ


               ก็อตเป็นหัวโจ๊กประจำคณะ พวกประธงประธานกิจกรรมอะไรแม่งเอาหมด วีระกรรมเด็จ นี่ไม่ต้องพูดถึงเรื่องดีๆ เพราะเรื่องเหี้ยแม่งเด็ดกว่า ตั้งแต่เมาไม่ได้สติ ผอ. เดินผ่านนึกว่ายาม เลยเรียกมากินเหล้าด้วย เรียกว่าวงแตกกันคนล่ะทิศคนล่ะทาง โดนทัณฑ์บนกันเป็นแถว แล้วแม่งก็ไม่จบ มีโกรธแอบไปเจาะลมยางรถผอ.  แต่โง่ไม่ดูกล้องวงจรปิด เรียกว่าเล่ากันสามวันเจ็ดวันไม่หมด


"มึงจะรีบไปไหนกันว่ะ"

"กลับบ้านสิมึง" ใช่โจ๊ก จะอยู่ให้ยุงในคณะมาหามกูเรอะ

"รีบกลับไปไหนว่ะ ได้ข่าวว่ามีเมียกันครบทุกคนล่ะ หายหัวกันไปเลยน่ะมึง"

"เออ ให้กูอยู่กันทำเหี้ยไรล่ะมึง ช่วยมึงทำงานงี้" จริงกัน

"ไม่ใช่มึง อยู่แดกเหล้ากับกูก่อนสิ มึงจำได้ไหมว่าแดกเหล้ากับกูครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่"

อืมมมมม เมื่อไหรว่ะ

"นั่นไง พวกมึงจำกันไม่ได้ล่ะสิ แม่งนานจนลืม ไหนๆ พวกมึงก็เสร็จงานกันล่ะ สังสรรค์เฮฮากันหน่อยสิว่ะ"

"พวกกูมีนัดกับแฟนกันหมดแล้วว่ะ เอาไว้คราวหน้าแล้วกันมึงกูรีบ"

ปะกลับๆ

"หรือที่พวกมึงรีบขนาดนี้เพราะพวกมึงกลัวเมีย"

ผมทั้งสี่ชะงักหันกับหลัง

"ใครกลัวเมีย กูนี่เป็นช้างเท้าหน้า เมียนี่ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ เดี๋ยวมึงดูกู" ไอ้กันพูดเสร็จก็กดโทรศัพท์

"ฮัลโหล หวานนี่กันน่ะ ร้านขนมที่พารากอนถ้าอยากกินไปต่อเองน่ะ กันจะกินเหล้ากับเพื่อน อย่ามีปัญหา"

"เป็นไงมึง กลัวที่ไหน" แมนสุดๆ มึงตายแน่ไอ้กัน

"ฮัลโหลเค็กเหรอ พี่กลับช้าน่ะ จะกินเหล้ากับเพื่อน อะไรน่ะ ทำกับข้าวเผื่อ ไม่ได้สั่งอยากทำเองก็กินเองแค่นี้" แมนสุดๆ อยากจะเข้าไปตบหัวสักป๊าบนั่นน้องกู


แต่ทุกอย่างต้องหยุดเพราะทุกคนรอคนนี้คนเดียว เอาให้เต็มที่เลยครับพี่หมอก

"ฮัลโหลครับนี่พี่หมอกน่ะ พี่กลับดึกหน่อยน่ะ ขออยู่กินเหล้ากับเพื่อนแวบ อยู่คนเดียวอย่าลืมล็อกประตูล่ะ เดี๋ยวพี่รีบกลับ โอเคน่ะครับ"

"อะไรพี่แค่นี้" กันไม่พอใจ

"แล้วใครบอกมึงว่าโทรไปขอเมียกินเหล้าต้องเกรี้ยวกราด"

"อ้าว" เออจริงกันมึงอย่ามา ตายแน่มึง


และแล้วก็ถึงตาผมที่ต้องโทรหาคู่หมั้นหมาดๆ

"ฮัลโหล เมียครับ"

"เออว่า"

"ผัวกลับบ้านดึกน่ะครับ จะกินเหล้ากับเพื่อน"

"อะไรน่ะ" โอะ มีขึ้นเสียงสูง

"จะกินเหล้ากับเพื่อนกลับดึกครับ"

"ไม่ได้ไหมมึง" มีหงมีห้าม

"กินไม่ได้ ไม่ให้กินเหรอครับ"

"ไม่กลับได้ไหมมึงกลับซะเช้า กูจะได้ไม่ต้องกังวลเล่นเกมส์สบาย"

"นี่ผัว"

"เออ คิดมาก กูล้อเล่น แดกๆ ไปเถอะ จะถึงก็โทรมาเดี๋ยวกูเปิดประตูให้"

"ไม่ห้ามเหรอครับ"

"ห้ามทำเหี้ยไรล่ะ แดกเหล้ากับเพื่อน เอาไว้ไปตีกระหรี่กูค่อยห้ามไหม"

"ไม่ห่วงผัวเหรอ"

"ห่วงทำไม เพื่อนมึงอยู่กันเยอะแยะ อีกอย่างกูก็รู้จักหมดมีไรให้ห่วง"

"อยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอครับ"

"เหงากูก็ช่วยตัวเอง ไปแดกเหล้าป่ะ แค่นี้"

เอ๊า ความอ่อนโยนของคู่หมั้นมาดๆ อยู่ไหนครับ

"หน้าหงอยเลยมึง น้องหนึ่งว่าไงว่ะ" โจ๊กถามด้วยความเป็นห่วง

"เมียบอกให้แดกๆ ไป"

"ก็ดีสิมึง จะหน้าเศร้าทำไม"

"ทำไมไม่ห้ามกูว่ะ ต้องแบบคิดถึงกู ไม่อยากอยู่คนเดียว ขาดกูไม่ได้งี้"

"เอ๊า ไอ้ห่านี่แปลก ไป ป่ะแดกเหล้า"


                    การทำงานกลุ่มจนดึกจนดื่นนี่ถือว่าเป็นเรื่องปกติครับ ทางคณะเองก็เปิดไฟให้ใช้สถานที่อย่างเต็มที่ ยามดึก หิวคิดอะไรไม่ออก ก็โทรสั่งหมูกระทะกันตามระเบียบ คนที่ทำงานเสร็จก็ค่อยๆ ทะยอยกันกลับเหลือพวกที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่ออีก 10-20 คน และพวกทำงานเสร็จที่รอแดกเหล้าและบริจาคเลือดให้ยุงอยู่อีกสี่คน


                    เมื่อรถมอไซค์ส่งหมูกระทะมาถึง นั่นคือสัญญาณหยุดพักกินข้าวและดื่มเพื่อพักผ่อน เนื่องจากคนมีจำนวนมาก เราเลยโทรสั่งหมูกระทะมาหลายชุด นั่งแยกเป็นวงๆ อยู่บนสนามหญ้าหน้าคณะ กลิ่นหอมฉุยควันโพยพุ่งเคล้าเบียร์เย็นก็สบายดีนะครับ แต่ล่ะคนนี่เริ่มจะได้ที่กันล่ะ


"กูก็นึกว่าพวกมึงกลัวเมีย แม่งเรียนเสร็จรีบกลับกันตลอด" ก็อตเปิดบทสนทนาตามระเบียบ

"กลัวที่ไหนมึง กูใครกูกัน แดกให้อ๊วกไปเลยมึง เอ๊า ชน"

เรานั่งสังสรรค์เฮฮาสักพัก ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อมีเสียงดังจากกลุ่มอีกกลุ่ม


"ตายล่ะเกรงใจ จะดีเหรอค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับ สวยๆ แบบนี้ ผมเลี้ยงเต็มที่"

"ปกติไม่เคยดื่มด้วย เหล้าเบียร์ จะได้ใกล้ชิดสุดก็เห็นแต่ในรูปนะคะ" แม้จะเพ่งมอง แต่ก็มองไม่ชัดด้วยแสงสลัวที่สนามหญ้า แต่กูว่ามันคุ้นๆ น่ะ

"กัน ผู้หญิงที่นั่งอยู่กลุ่มโน่น ใช่หวานป่ะ"

"หวาน เหวนอะไร กูไม่รู้จัก ชนโว๊ยยยยย"

"มึงตั้งสติก่อนกัน นั่นใช่หวานเมียมึงป่ะ ที่นั่งชนแก้วกับผู้ชายกลุ่มนั้นน่ะ"

กันหยุด แล้วหันมาเพ่งมองแต่ไม่ชัด แต่ด้วยความสงสัย จึงเดินไปดูใกล้ๆ

"หวานมาทำไรครับ" กูว่าล่ะ

"อ้าวกัน หวัดดี เรามาหาแฟนใหม่น่ะ ตายล่ะในกลุ่มนี้ใครโสดบ้างค่ะ"

เสียงเฮดังลั่น เฮฮากันเต็มที่ ดูครึกครื้นเป็นพิเศษเมื่อมีสาวมานั่งด้วย อย่างว่าแหละครับคณะนี้ไม่ค่อยมีผู้หญิง ที่มีก็แข็งแรงบึกบึนกันเหลือเกิน กันเดินกลับมาอย่างไม่สนใจใยดีจนไอ้โจ๊กต้องทัก

"เฮ้ย ว่าไงเพื่อน ไม่ไปหึงหวงหน่อยเหรอว่ะ เดี๋ยวไอ้พวกนั้นก็คาบไปแดก"

"ช่างแม่ง ทำไมกูต้องสนใจด้วย" เรานั่งกินกันต่อสักพักท่ามกลางบรรยากาศอึมครึม

"พวกมึงกูกลับก่อนล่ะกัน กูไม่สนุกล่ะ"

กันเอ่ยขึ้น ท่ามกลางความเงียบ

"เออดี ไปง้อๆ กันซะจะได้คืนดีกัน"

"แมนๆ อย่างกู ทำไมต้องง้อ เออกูไปล่ะ"

"ไปไหนมึง"

"พารากอน"

"ไปทำไมว่ะมึง ห้าทุ่มป่านี้แม่งปิดหมดแล้ว"

"ไปต่อแถวซื้อขนมให้เมีย ต่อแม่งตั้งแต่ตอนนี้แหละจะได้ได้คิวแรก"

"เอ๊า" พูดเสร็จแม่งก็ใส่ตีนหมาวิ่งเร็วอย่างกับจรวด

แม้จะงงกลับการกระทำของมันว่าทำไมมึงไม่เอาเมียกลับ แต่กลับรีบไปตากยุงต่อแถวซื้อขนมที่พารากอน แต่ก็เข้าใจเมื่อเห็นหวานที่อยู่อีกกลุ่ม


"ว๊ายยยย ตายแล้ว"

"อะไรครับ" แหมพวกมึงเทคแคร์ดี๊ดี

"ทอดปลาไว้นะค่ะ ลืมกลับ ยังไงต้องขอตัวไปกลับปลาก่อนนะคะ"

ท่ามกลางความมึนงง ว่าทอดปลาคืออะไรยังไง หวานก็หายไปพร้อมๆ ความเร็วแสง มึงสองคนช่างสมกันจริงๆ ว่าแล้วโทรหาเมียดีกว่า เผื่อเมียคิดถึง


"ฮัลโหล เมียทำไรอยู่ครับ"

"แดกข้าวมีไรมึง"

"น่าสงสาร ผัวไม่อยู่น่าจะกินไม่ค่อยลง ค่อยๆ ฝืนกินหน่อยนะครับ"

"นี่มึงเมาแล้วใช่ป่ะ"

"ทำไมปากแข็งล่ะครับ คิดถึงก็บอกตรงๆ"

"ปากแข็งเหี้ยไร นี่กูแดกไก่ไปถังนึงแหละ กระดูกยังแทบไม่เหลือ มึงเมาใช่ป่ะสรุป"

"ไม่เมาครับ เหงาไหม"

"เหงาเหี้ยไรครับคุณชายแทน มึงหายไปยังไม่ถึงสองชั่วโมงเลย"

"สองชั่วโมงคงเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมาก เมียนั่งนับเหงารอผัวกลับใช่ไหมครับ"

"แทนมึงฟังกูดีๆ น่ะ ไปแดกเหล้าซะ แค่นี้"

พูดเสร็งแม่งก็กดวางสายใส่ อะไรคือความหวานช่วงเวลาของคู่หมั่นครับ


"น้องหนึ่งด่าหรือไงมึง" พี่หมอกถามด้วยความห่วงใย

"อืมพี่ เมียบอกรีบๆ วางสายไปแดกเหล้าซะ"

"เออ น้องหนึ่งแม่งดีว่ะ ว่าแล้วกูโทรหาเค็กบ้างดีกว่า"


                        พูดเสร็จโจ็กแม่งก็กดโทรศัพท์หาน้องเค็ก ตอนแรกกูก็เห็นทำหน้ารื่นเริง สักพักแม่งก็ทำหน้าเครียด ออกไปคุยนอกวงเหล้า มีปัญหาไรป่าวว่ะ เรานั่งคุยนั่งกินไปสักพัก โจ๊กก็เดินกลับมา


"เฮ้ยพวกมึงเดี๋ยวกูกลับก่อนน่ะ"

"อะไรมึง พึ่งนั่งแดกแวบๆ ยังไม่ทันหมดจะทิ้งกูล่ะ" ก็อตโวยวาย

"กูมีเรื่องนิดหน่อย กูขอกลับก่อน"

"เมียด่ากลัวเมียว่างั้น"

"กลัวเมียเหี้ยไรล่ะ"

"อ้าวแล้วอะไรล่ะมึง"

"ก็น้องเค็กบอกอยู่คอนโดคนเดียวกลัว แต่ก็อุ่นใจเมื่อมียามมาเฝ้า"

"เออ มียามมาเฝ้าแล้วก็ดีแล้วไง มึงจะเอาไรอีก"

"เมียกูกลัวเลยชวนยามขึ้นไปเฝ้าที่ห้อง นี่กับข้าวเหลือเลยชวนยามแดกข้าวอยู่บนห้อง นี่กูไปช้าไม่รู้จะกินอะไรกันต่อ น้องมึงเลยแทนเด็ดจริง งั้นแค่นี้"

พูดเสร็จแม่งก็ขึ้นบิ๊กไบค์หายไปกับตา ไอ้กันว่าเร็วแล้วเจอโจ๊กไปนี่เหมือนหายตัว ป่านี้ไม่เหยียบ 180 ถึงคอนโดแล้วรึ


"เออ ไอ้พวกนี้แม่งทิ้งเพื่อนไปหาเมีย เหลือมึงกับพี่หมอกแล้วน่ะแทน" อิจฉาโจ๊กจังครับมีคนโทรตามด้วย

"มาชนแก้ว...." แก้วยังไม่ทันชนก็ต้องขัดด้วยเสียงคล้ายโทรศัพท์

"เสียไรว่ะ ใครแม่งโทรมาอีกกก" ก็อตแม่งหงุดหงิดเล็กน้อย

"อ้อ นาฬิกาปลุกพี่เอง เดี๋ยวพี่ต้องกลับล่ะ สี่ทุ่มล่ะ พี่ต้องไปอาบน้ำกับตือ เดี๋ยวตือรอ พี่กลับล่ะ"

พูดเสร็จไอ้พี่หมอกก็ลุกขึ้นปัดหญ้าที่ก้น ขยับแว่นหนึ่งทีและจากไป ทิ้งให้ผม ก็อตและคนอื่นๆ อึ้งอยู่กลางวงเหล้า

"พี่หมอกแม่งเชียบว่ะ กูว่าเพื่อนมึงสองคนที่แล้วว่าจากกูไปแบบไร้เยื้อไยแล้ว ไอ้พี่หมอกนี่เรียกว่าไม่ทิ้งเยื้อไยอะไรยิ่งกว่า แม่งอยากไปก็ไป ไม่เปิดโอกาสให้กูห้ามสักนิด แม่งเชียบ"

"อืม กูเห็นด้วย" พี่หมอกแม่งเป็นคนไม่แคร์โลกอยู่ล่ะ ดีนะที่มีเมีย เลยดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย

"หวังว่ามึงคงไม่ได้กลัวเมียจนรีบกลับล่ะ"

"กูใคร กูแทน กูจะอยู่กับมึงจนหลับคาวงเหล้านี่แหละ แต่เดี๋ยวกูโทรหาเมียก่อน"

"อ้าว" จะอ้าวทำเหี้ยไร กูคิดถึงของกู


"เมียครับ"

"โอยยย แทนทำไมมึงไม่ไปแดกเหล้าโทรมาทำไมอีก"

"กลัวเมียเหงาครับ"

"เหงาเหี้ยไร อ่านปากกูนะ กูไม่เหงา"

"ทำไมปากแข็งครับ"

"เออ แล้วแต่เลยมึง"

"ผัวเมาแล้วขับรถไม่ไหว มารับหน่อย"

"กูขับรถไม่เป็นแทน สองสิ่งในชีวิตที่กูทำไม่เป็นคือขับรถกับเปลี่ยนหลอดไฟ"

"ทำไมไม่หัดขับล่ะครับ"

"เพราะกูอยากนั่งเคียงข้างไปกับมึงไง"

"ฮืมมมม ทำไมหวาน"

"ชอบไหมมึงพูดหวานๆ"

"ชอบครับ เอาอีก"

"เอาอีกเหี้ยไร กูล้อเล่น กูสอบใบขับขี่ไม่ผ่าน ผ่านป่านี้แม่กูให้ขับไปล่ะ"

"อ้าว"

"อ้าวเหี้ยไร แค่นี้"

ทำไม ห่างผมไปตั้งนาน ไม่คิดถึงกันเหรอ นี่ผมคิดถึงแทบตาย


                         ผมเดินกลับไปวงเหล้า พวกคนอื่นๆ แยกย้ายไปทำงานต่อกันแล้ว เหลือแต่ก็อตเจ้าเก่าเจ้าเดิมนั่งเฝ้าวงเหล้าขวักมือหยอยๆ เรียกกลับไปกินเหล้า


"เมียมึงด่าไหมว่ะ"

"ด่าเหี้ยไรล่ะ นี่ยังไล่ให้กูมาแดกเหล้ากับมึงอยู่เลย"

"เออ เมียมึงดีว่ะ" เราต่างคนต่างหัวเราะ พร้อมชนแก้วอย่างครื้นเครง


                    จนเมื่อผ่านไปสักพักความเงียบเริ่มครอบงำต่างคนต่างได้ที่ ผมเรียกช่วงนี้ว่าช่วงเปิดเผยความจริงครับ เป็นช่วงที่คนเมาๆ ได้ที่จะเปิดเผยความจริงออกมา


"กูอิจฉามึงน่ะโว๊ยแทน"

"อิจฉากูเรื่อง"

"เรื่องที่มึงมีแฟนน่ะ"

"ยังไงว่ะ"

"กูก็คิดซะว่าชาตินี้มึงจะไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนซะแล้ว กูเห็นฟันผู้หญิงไม่เลือกหน้า แม่งแย่งกับกู" จบประโยคเราต่างก็หัวเราะ

"พอคนบอกมึงเริ่มวางมือเพราะมีแฟนแล้ว แถมเป็นผู้ชายอีกต่างหาก กูยิ่งไม่เชื่อไปใหญ่ แต่พอเห็นมึงมีความสุขเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น กูก็ดีใจกับมึงด้วย กูยังอิจฉามึงเลยที่มึงมีความสุข"

"แล้วทำไมมึงไม่หาบ้างล่ะวะเพื่อน"

"กูยังไม่เจอคนที่ถูกใจว่ะ"

"งั้นกูถามมึงหน่อย คนที่มึงถูกใจน่ะแบบไหน"

"กูเหรอ เอาแบบขาวๆ สวยๆ นมโตๆ เอ็กซ์ๆ นะมึงกูชอบ"

"เอาตรงๆ นะเพื่อน ตั้งแต่มึงบอกความต้องการมึงมา มันยังไม่มีตรงไหนเลยที่มึงมองหาคนที่จิตใจ สิ่งที่มึงมองมีแต่รูปลักษณ์ความสวยงามที่ภายนอก จะมีคนที่สมบูรณ์ตามที่มึงบอก และเข้ากับมึงได้สักกี่คนว่ะ" ก็อตพยักหน้าเข้าใจ

"สิ่งที่กูอยากบอกคือ ก็ให้มึงตามหาคนที่มึงอยากได้ไปนี่แหละ แต่คนๆ ที่ใช่สำหรับมึงอาจจะไม่ต้องจำเป็นต้องมีทุกอย่าง อย่างที่มึงต้องการ แค่เค้ามีอะไรอย่างนึงที่มึงสนใจ แล้วมึงค่อยๆ หาและดูสิ่งอื่น ว่าสิ่งนั้นถูกใจมึงรึเปล่า สิ่งภายนอกที่มึงเห็นอาจจะสวยงามน้อยกว่าภายในที่มีอยู่ก็ได้มึง"

"อืม ขอบคุณว่ะแทน"

"เออ มีแฟนกับเค้าบ้างมึง จะได้ไม่ต้องเหงา ชวนกูมาแดกเหล้าเป็นเพื่อน"

"อ้าว ไอ้เหี้ยนี่ กูก็นึกว่าห่วงกู"

"เออ เดี๋ยวกูต้องกลับแล้วน่ะโว๊ย ดึกแล้ว ขอโทรหาเมียแวบ"


"เมียครับ ทำไรอยู่"

"โอย แทน ถ้าโทรมาบ่อยขนาดนี้ ไม่ชวนกูไปแดกเหล้าด้วยเลยล่ะ"

"กินเสร็จแล้ว เมา กลับบ้านไม่ไหว ขึ้นแท็กซี่มารับหน่อย"

"ทำไม ไม่ให้เพื่อนมึงขับมาให้ล่ะ"

"เพื่อนก็เมา อีกอย่างกลัวเมียเป็นม่ายตั้งแต่ยังสาว"

"มึงตายกูก็หาใหม่ตั้งแต่วันแรกแล้วแทน"

"ไม่รู้ไม่ชี้เมา"

"แล้วทำไมไม่เรียกแท็กซี่มาเอง"

"จำทางกลับบ้านไม่ได้ กลัวโดนปล้น"

"หน้าอย่างมึงใครจะไปกล้าปล้นให้โดนตีนว่ะแทน ตอบกูสิ'

"เมียมารับหน่อย นาาาาาาาาา"

"เออ ลำบากกูจริง"

"ครับบบบบบบ"


---------------------------------------------------


ก็อต

"เป็นไงบ้างว่ะ"

"เออ เดี๋ยวเมียมารับ"


                    เรานั่งดื่มกันต่อสักพัก ผมก็เริ่มไม่ไหวล่ะ ชักง่วงกริ่มๆ ได้ที่ ผมเห็นรถแท็กซี่จอดอยู่ไม่ไกล มีผู้ชายขาวๆ เดินลงมา แม่งมาทั้งชุดนอนสีฟ้าลายโดเรม่อน เออ แปลกดี


"แทนมึงดูใครไม่รู้แม่งใส่ชุดนอนลายโดเรม่อนมาทางคณะเรา สงสัยแม่งว่าง เดินมาให้คณะเราแซว"

"แซวเหี้ยไร นั่นเมียกู" พูดเสร็จแม่งก็เอาเหล้าสาดใส่ตัวเอง ไม่แดกบอกกูดีๆ ก็ได้แทน กูเสียดายของ


ผมสบตากับคนมาใหม่เล็กน้อย

"หวัดดีครับ ผมหนึ่งครับ มารับแทน"

"อ้อครับ นั่งอยู่นั่นเอาไปได้เลยครับ"


"โหยแทน มึงแดกอะไรขนาดนี้ เป็นญาติกับสิงห์รึไงมึง กลิ่นหึ่งเลย" อ้อ กูเข้าใจล่ะ

"เมียเหรอครับ เมามากเลย อุ้มกลับบ้านหน่อย"

"โอยแทน ลากมึงกูยังไม่ไหวเลย คลานไปแท็กซี่ได้ไหม คลานไม่ได้กลิ้งไหมมึง"

"เมียครับ เมาอยู่ อารมณ์เกรี้ยวกราด เดี๋ยวบดปากเลย" แม่งอยู่ดีๆ ก็จะเล่นหนังสดให้กูดู

"เดี๋ยวผมช่วยผยุงไปแท็กซี่ล่ะกันครับ"

"เคครับ ขอบคุณมากครับ"

หนึ่งรีบวิ่งไปเปิดแท็กซี่รอ ผมค่อยๆ พยุงแทน แม่งก็แสดงเนียนเหลือเกิน ผมค่อยๆ กระซิบ

"แทนกูขอโทษน่ะโว๊ยที่ว่าพวกมึงกลัวเมีย"

"พูดเหี้ยไรตอนนี้ พยุงดีๆ เดี๋ยวกูล้ม"

"กูเข้าใจแล้ว จริงๆ พวกมึงไม่ได้กลัวเมีย แต่พวกมึงหลงเมียต่างหาก"

"พูดเหี้ยไรของมึง งง"


                         ผมอดอมยิ้มไม่ได้ แต่ก็ช่วยแสดงให้สมบทบาท หนึ่งกล่าวขอบคุณและขอตัวลากลับ ผมค่อยๆ มองรถที่เคลื่อนออกไป คงมีสักวันน่ะครับที่จะเป็นวันของผมบ้าง หวังว่าจะยังมีคนดีๆ รอผมอยู่น่ะ


--------------------------------------------------


หนึ่ง

ในแท็กซี่


"โอยแทนมึงนั่งดีๆ เมาแล้วมึงไม่มีกระดูกหรือไงเลื้อยมาขนาดนี้"

                    เอ๊าไอ้นี่ยิ่งว่ายิ่งยุ เลื้อยใส่ อย่างเดียวไม่พอยังล้มมานอนตักอีก เฮ้อออ หมดแรงจะห้าม ผมเลยให้มันนอนตามสบาย พลางมองข้างทางสลับกับคนเมาเป็นระยะ ความหวานเกือบจะเข้าที่ ถ้าไม่ติดที่คุณชายแทน


"เมียครับ อะไรแข็งๆ ชนหัว" พูดเสร็จแม่งก็เอามือมาคลำ สรุปมึงเมาจริงๆ ใช่ไหม

"นั่นKกูแทน"

"ทำไมแข็งล่ะครับมีอารมณ์หรือครับ"

"ไม่ได้แข็งเพราะมีอารมณ์แต่Kกูใหญ่ ลุกไปได้แล้ว อายพี่แท็กซี่เค้า"

ผมแอบเห็นสายตาพี่แท็กซี่อมยิ้มเล็กน้อย แทนลุกขึ้นอย่าว่านอนสอนง่าย พร้อมยื่นเงินให้แท็กซี่ 1,000 บาท

"พี่ครับ เมื่อกี้พี่เห็นอะไรไหมครับ"

"พี่ไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลยครับน้อง ตามสบายเลยครับ" อ่ะ มึงได้พวกแล้วแทน

"งั้นนอนต่อเลยนะครับ"

"หยุดเลยแทน" แทนเบ้ปากใส่เล็กน้อย เมาแล้วเอาแต่ใจเป็นเด็กเลยมึง

"งั้นกุมมือกัน" โอ้ แม่สาวน้อย ทำไมเอาแต่ใจอย่างนี้ ผมพยักหน้าตัดรำคาญ

"มือเมียอุ่นจังครับ"

"แทนที่มึงกุมอยู่นั่นKกูไม่ใช่มือ"

"สงสัยเมาน่ะครับ สับสนแต่อุ่นดีงั้นกุมต่อล่ะกัน"

เกือบจะเป็นนิยายหวานแหววโรแมนติก ถ้าคุณชายแทนไม่ดึงมาอีโรติกซะก่อน พูดไปก็เหนื่อย ปล่อยไปล่ะกันเพลินดี เฮ้ยยยย ไม่ใช่ ไม่ใช่ เค้าบอกอย่าถือสาคนบ้า อย่าว่าคนเมาต่างหาก เฮ้ออออ


​

----------------------------------------------

​


มาล่ะคะ มาช้าแต่น้องก็มา คิดถึงคนอ่านทุกคน หน้าฝนตกๆ หยุดๆ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวเย็นดูแลสุขภาพกันด้วยเด้อ ชอบการพัฒนาของตัวละครแทนหนึ่ง ในส่วนความคิดของคนเขียนเอง การคบกันเป็นคนรักด้วยเป็นเพื่อนด้วย มันน่าจะยืนยาวมากกว่าความรักแบบหึงหวง ส่วนเรื่องที่แทนคุยกับก็อต เกิดที่คนเขียนแนะนำน้องเพื่อนไป ไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบทุกอย่าง ทุกคนต่างมีข้อดีข้อเสียในตัว ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ มองโลกนี้ให้กว้างขึ้น บางครั้งเราอาจจะเห็นแง่มุมในมุมที่เราไม่เคยเห็น ความรักอยู่รอบตัวค่ะ ขอให้คนอ่านพบเจอคนรักดีๆ แบบที่แทนมีให้หนึ่งน่ะคะ


รักที่สุด

Aemmilicious

xxxxx

[DrSlump]

 


แทนคนหลงเมีย  เมียไม่สนใจไถ่ถาม  ก็พยายามเหลือหลาย

[areenart1984]

เอ้อ....... พึ่งรู้ว่าสมัยนี้ เขานั่งกุมมือกันแบบนี้นี่เอง 

[aemmilicious]

​ตอนที่ 33 : นมชมพู

เรียกกันว่าวุ่นวายกันทั้งคณะครับวันนี้ เนื่องจากอาทิตย์ที่แล้วครบรอบวันสถาปนามหาลัย ซึ่งวันครบรอบทุกปีจะมีการจัดงานเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่ ซึ่งการจัดงานนั้นจะเวียนกันไปตามตัวอักษรของแต่ละคณะซึ่งปีนี้วนมาเป็นของคณะแพทยศาสตร์  ซึ่งทำไมจัดหลังวันครบรอบนะเหรอครับ คณบดีให้เหตุผลว่าลืม พึ่งนึกออกวันงานที่เห็นอธิการบดี แต่งตัวเต็มยศมาเปิดงานที่คณะแล้วไม่มีริบบิ้นให้ตัด เรียกได้ว่าลืมกันทั้งคณะ สงสัยเรียนเพลินนะครับ เลยเลทมาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ดีนะหาอะไรให้อธิการบดีตัดไปพลางๆ ก่อน เลยปราณีประนอมให้ไม่งั้นคณะแตก

 

เนื่องจากงานนี้เป็นงานใหญ่ หลังจากหน้าแตกจากการลืมวันมาแล้ว เรียกว่างานนี้ต้องกูหน้าคณะคืน จริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจัง มากันตั้งแต่ตีสี่ มาดูความเรียบร้อยและตกแต่งสถานที่อีกเล็กน้อย

 

"มึงวันนี้จะได้กลับกี่โมงว่ะ"

"เออว่ะ หนึ่งกูเหนื่อยๆ เมื่อกี้กูเดินผ่านคณบดี บอกให้กูไปช่วยลอกท่อ กูบอกกูเป็นดาวคณะ ทำงานหนักไม่ได้ เค้าเลยปล่อยกูมา ดีนะกูสวยเลยรอดมา"

"ใครแต่งตั้งให้มึงเป็นดาวคณะ ตอนเค้าประกวดไม่เห็นมึงจะเหลียวแล"

"มึงงงงง อีดาวคณะปีนี้ ลบหน้าออกยังไม่ได้ครึ่งหน้าสดกูเลย ไปท้าแม่งลบหน้าแข่งกัน แม่งกลัวจนตัวสั่น วิ่งร้องไห้กลับบ้านไปแล้วมั๊ง ตาขาวกูยังงงเลยว่าของจริงไหม กูจะบอกกูไม่สวยคนก็หาว่ากูโกหก หน้ากูสวยขนาดนี้ ให้กูทำไง"

"ไปแบกของมาเลยมึง รำคาญ" ผมพูดพลางชี้ไปกองของใช้ประกอบทำซุ้ม

"หวานแล้วตือไปไหนว่ะ"

"เห็นไปช่วยงานออกแบบเสื้อที่ใช้ขายตอนบ่ายนะ งานใช้สมองต้องมัน ใช้แรงก็มีมึงกับกูสองคน ซึ่งแรงไม่เยอะ แต่สมองไม่มีเลยต้องมาใช้แรงงานเสียใจ" พูดไปน้ำตากูก็จะไหล

 

งานแบ่งเป็นสองส่วน ตอนกลางวันจะเป็นการแนะนำคณะและแสดงประวัติของมหาลัย ให้กับทั้งบุคคลภายนอกและภายใน มีการเปิดบูทการแสดงและขายของที่ระลึกของแต่ละคณะ ส่วนตอนดึกนั้นจะเป็นงานเลี้ยงตามธีมต่างๆ ของแต่ละปี ซึ่งส่วนมากจะเป็นนักศึกษาในมหาลัยมาฉลองหลังเสร็จงาน ว่าแต่คณะอื่นมันก็ต้องมาเตรียมงาน ทำไมมึงไม่เตือนคณะกู ไอ้พวกนี้นี่

 

ผมนั่งมองดูซุ้มคณะของตัวเองที่ทำเสร็จเรียบร้อยด้านหน้า หวานมึงก็เอาแต่กินแรงกู เห็นผู้ชายต่างคณะมาต้องแวะไปแทะเล็ม จนกูงงว่ามึงกับไอ้กันใครแม่งกะล่อนกว่ากัน มึงไปถึงไหนแล้วนี่กูทำเสร็จแล้ว แม่งก็ยังไม่กลับ ผมนั่งหอบ เอามือดึงเสื้อกระพือหาความเย็น แต่ก็ไม่เป็นผล

 

"เอ๊าน้ำ เหนื่อยล่ะสิเรา" ผมมองตามเสียง พี่บอส ผมยกมือไหว้ พร้อมรับน้ำ พี่บอสลงนั่งข้างๆ

"เป็นไงไม่เจอกันนาน เลิกกับแฟนยัง" ผมไม่พูดอะไรได้แต่หัวเราะแฮะๆ ให้

"เดี๋ยวนี้พี่ไม่เหมือนเดิมนา พี่ไปเรียนมวยไทยมา ไม่อ่อนแอเหมือนเดิมแล้ว" ทำไมพอพี่แกพูดเสร็จกูต้องก้มไปดูเป้าพี่มันด้วย

"น้องพี่ก็แข็งแรงดี ใช้งานได้เหมือนเดิม" ผมหน้าแดงก้มลงต่ำ

"แล้วอยากเก็บไว้ใช้ต่อไหมครับ หรือให้ตัดทิ้งเลย"

ผมหันหลังตามเสียง จังหวะแม่งได้ พ่อแทนมาตลอด ตามหวงประดุจกูเป็นลูกสาวกำนัน

พี่บอสลุกขึ้นในระดับที่เกือบเท่าๆ กับแทน หรือจะเอากันอีกแล้ว ผมมองหาหวานเลือกลัก เพราะถ้าสองคนปะทะกันผมคงจับแยกไม่ทัน

"เดี๋ยวนี้พี่ไม่อ่อนแอให้คนมาซ้อมง่ายๆ แล้วน่ะครับ หรือว่าอยากลองของ"

แทนโกรธจนหน้าแดง พี่บอสมึงก็ปากหาเรื่อง ผมเข้าไปดึงแขนแทนข้างหนึ่ง แต่ก็ไม่เป็นผล ทันใดนั้น ก็มีผู้หญิงกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาระยะประชิตอย่างรวดเร็ว พร้อมสะกิดแขนแทน

 

"พี่แทนค่ะ พี่จะต่อยกับพี่อีกคนเพราะหึงพี่หนึ่งใช่ไหมค่ะ"

"ใช่" แทนตอบอย่างเร็ว แต่เจ้าตัวก็ชะงัก น่าจะงงเล็กน้อย เช่นเดียวกับกู

"กรี๊ดดดดดด"

เสียงกรี๊ดดังลั่นจนทั้งไอ้แทนกับพี่บอสตกใจแทบจะเข้ามากอดกัน

"พี่อย่าพึ่งต่อยกันนะคะ ขอน้องตั้งกล้องก่อน น้องพึ่งเห็นคนเปิดศึกชิงนายกัน ขอเก็บภาพและวิดีโอเป็นที่ระลึกหน่อยค่ะ"

สิ้นเสียงแสงแฟลชก็สว่างวาบ ประดุจมีคนจุดพลุ เดี๋ยว กูงง ใครช่วยอธิบายที

 

"กูว่าล่ะคนมุงเยอะๆ ต้องเป็นพวกมึง วันๆ หาแต่เรื่อง" หวานช่วยกูด้วย ผมทำหน้ามึนงงใส่ ใครว่ะเนี่ย

"น้องๆ เค้าเป็นสาววายมึงตามมาจากไอจี"

"แทน กูขอมือถือดูไอจีหน่อย" แทนส่งมาอย่างงงๆ ผมไม่รอช้ารีบเปิดดูอย่างรวดเร็ว ชิบหายล่ะ ยอด follow จะสามแสนอยู่ล่ะ จากที่มีคนตามไม่ถึงสามร้อยคน"

"ทำไมมึงไม่ปิดเป็น Private ว่ะแทน"

"เอ๊า ทำไมต้องเกรี้ยวกราดใส่ผัวล่ะครับเมีย ก็อยากอวดเมียกับเค้าบ้าง ผัวผิดเหรอ ผิดเหรอ" อย่ามาดึงดราม่ามึง

"งั้นปิดตอนนี้เลย"

"จะทันเหี้ยไรตอนนี้ มีสาววายตามดีจะตาย มีคนรักดีกว่าคนเกลียด น้องเค้าก็เหมือนเป็นแฟนคลับมึงน่ะแหละดูรักมึงจะตาย" มันก็จริงอย่างที่มึงพูดน่ะหวาน ทำไมวันนี้ดูเป็นคนดีมีสาระ

 

ผมไม่ได้รังเกลียดสาววายนะครับ แต่ผมคิดว่าผู้ชายกับผู้ชายคบกันมันดูแปลกเลยอยากคบกันเงียบๆ แต่ตอนนี้กลายเป็นเงียบๆ กันสามแสนคน คงต้องเงียบกันเป็นหมู่คณะ

 

"มึงดูแทนมันสิ ไปถ่ายรูปกับน้องๆไป คึกคักจะตาย ไปถ่ายรูปคู่ไอ้แทนหน่อยไป มันเรียกแล้ว"

"เออ แต่เราลืมอะไรไปรึเปล่าว่ะ"

"ลืมเหี้ยไรล่ะ แดกยาคุมครบไหม อย่าแดกย้อนศรล่ะ"

"เออ งั้นกูไปล่ะ แต่เอาจริงๆ น่ะ กูว่าเราลืมอะไรไปอย่างนึง"

"ลืมพี่ไง" อ้าว กูลืมคู่กรณี  ผมกล่าวขอโทษพี่บอส แต่ดูเหมือนพี่มันชินไม่ถือสาอะไรแทน แต่จะบ่นเล็กน้อยที่อดโชว์หมัดมวยที่ซ้อมมา แต่ก็ขอตัวกลับไปทำงาน ผมเข้าไปถ่ายรูปท่ามกลางแฟนๆ ตื่นเต้นครับไม่เคยมีแฟนคลับ แต่จริงอย่างที่หวานพูดน่ะครับ มีคนรักดีกว่าคนเกลียด มีคนสนับสนุนดีกว่าคนคัดค้าน แต่คงต้องรักษาระยะห่าง วางตัวให้เหมาะสม

 

"พี่แทนหอมแก้มพี่หนึ่งโชว์ได้ไหมค่ะ"

"พี่หนึ่งว่าไม่เหมาะน่ะครับ เดี๋ยวพี่ขอตัวไปทำงานต่อดีกว่า" ผมสะกิดแทน

"จริงครับ พี่ว่าหอมแก้มมันเกินไป....  มันเด็กๆ อย่างพี่ต้องจูบเท่านั้นครับ"

อย่าบอกกูน่ะ สิ้นเสียงแม่งลากผมไปบดปากอย่างไม่ใยดี ไม่ถามกูสักคำ แทบจะกระชากวิญญาณกูไป เสียงสาววายกรี๊ดกันสุดเสียง แฟลชรัวกระหน่ำ ผมดันตัวออกเช็ดปากตัวเอง ว่าแต่มึงก็บ้ากล้องเหมือนกันน่ะแทน โชคดีที่มีคนลุมล้อมจนคนภายนอกไม่เห็นอะไร มีแต่แฟนๆ บรรดาสาววายที่ฟินกันจนตัวแตก

 

ผมขอตัวจากน้องๆ ไปทำงานต่อ แทนมีเรียนต่อเช่นเดียวกัน แต่จะมาเจอในช่วงงานเลี้ยงช่วงค่ำ เพราะมีเรียนทั้งวัน

 

ผมนั่งประจำบูทแนะนำคณะพร้อมหวานและตือที่ทำงานเสร็จแล้ว ว่าแต่

"หวาน คนเข้ามาตามไอจีไอ้แทนได้ไงว่ะ แล้วทำไมคนรู้ว่ากูกับแทนคบกันกูงงไปหมดล่ะ"

"เดี๋ยวตือเล่าให้ฟัง หนึ่งจำวันที่ปลอมตัวไปคณะวิศวะได้ไหม ตอนนั้นคนก็เริ่มรู้กันล่ะ แต่ไม่มาก เฉพาะคนในมหาลัย แต่คนข้างนอกก็คิดว่าแค่เพื่อนสนิทกัน จนแทนมันลงรูป เมื่อเร็วๆ นี้น่ะ"

"รูปไรว่ะตือ"

"รูปนี้" ตือยื่นมือถือมาตรงหน้า ร้องเหี้ยหนักมาก แทนมึงน่ะมึง ลงเหี้ยไรไม่ถามกูสักคำ

​


"แหม ท่าทางจะอุ่น กูอยากจะไปช่วยกุมด้วยเลย"

อย่าขัดกูหวาน

"นั่นแหละ คนก็เลยมั่นใจว่ามึงสองคนคบกัน สาววายเลยมาพายเรือมึงกันใหญ่"

"มหาลัยเราติดคลองเหรอว่ะ มากันยังไง"

"คลองเหี้ยไรล่ะ เรือที่ไอ้ตือบอก มันหมายถึง มารัก ชอบ เชียร์คู่มึง"

"อ้อ เออ มึงใช้คำว่าเรือเหี้ยไรกูงง "

"สรุปกูผิด"

"เออ ว่าแต่เค้ารู้ได้ไง ว่ามหาลัยเรามีงาน"

"อ้อ กูโฟสต์บอกเอง" อ้าว

"มึงรู้ใช่ไหมว่ามีขายของหาเงินด้วย ซึ่งเราแพ้ไม่ได้"

"เพราะมีเงินรางวัล"

"เงินให้ไรล่ะ ได้เงินน้อยกูอาย มึงดูคณะวิศวะ แม่งแทบจะใส่บ็อกเซอร์ขายของอยู่ล่ะ ว่าแล้วกูแวะไปซื้อซะหน่อย"

เห็นผู้ชายดีกว่าทีมเวิร์ค ผมกับตือมองหน้ากันอย่างระอา

 

แต่มันก็จริงอย่างหวานบอกนะครับ มีคนรักดีกว่าคนเกลียด น้องๆ สาววายมาอุดหนุน เข้ามาขอถ่ายรูปจนผมทำตัวไม่ถูก แต่สักพักก็เริ่มชินครับ เพราะทุกคนเข้ามาเพราะรักและชอบ พร้อมอวยพรให้รักกันนานๆ เรียกว่าเสื้อแทบไม่พอขาย หมดเร็วจนคณะอื่นต่างๆ เขม่น คนมันดังทำยังไงได้นะครับ

 

จนถึงเวลาบ่ายสามหมดเวลางานในช่วงเช้าทุกคนต่างเก็บของและลื้อซุ้มต่างๆ อย่างรวดเร็ว เพราะจะเป็นงานในช่วงค่ำ ซึ่งด้วยกระแสความเป็นไทยกำลังมา คิดอะไรไม่ออกด้วยเวลากระชั้นชิด ก็เลยเอาธีมงานวัดกันตามระเบียบ จัดง่ายใช้งบน้อย ซึ่งส่วนงานการคืนนั้นเป็นส่วนความรับผิดชอบของคณะแพทยศาสตร์ทั้งหมด ซึ่งงานจัดอย่างรวดเร็ว เพราะของได้ทำเป็นชิ้นๆ ไว้แล้วเหลือแค่ประกอบเลยใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมงในการจัดเตรียมสถานที่ ที่เสร็จเร็วทั้งนี้ต้องขอบคุณความร่วมมือร่วมใจของทุกคนในคณะด้วย ส่วนคณะอื่นก็กลับคณะพักผ่อนเก็บแรงมาแดนซ์กันในช่วงค่ำอย่างครื่นเครง

 

เรียกได้ว่างานจัดอย่างยิ่งใหญ่ ในงานประกอบด้วยเวทีคอนเสิร์ตลูกทุ่งขนาดใหญ่แทบจะเต็มพื้นที่ มีร้านขายของกินและการละเล่นต่างๆ อย่างครบถ้วน ไม่ว่าจะเป็น สายไหม ถังแตก ปลาหมึกย่าง น้ำจรวด ปั้นเหน่ง ซึ่งของกินบอกเลยไม่ถนัด ผมเลยรับผิดชอบในการละเล่นไป ซึ่งมีเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นปาโป่ง สอยดาว ยิงปืน โยนห่วง บิงโก ซึ่งปีหนึ่งในส่วนของผมรับผิดชอบนั้น เป็นสาวน้อยตกน้ำ ซึ่งมีดาวคณะและหวานสาวสวยหนึ่งเดียวเป็นตัวชูโรง ซึ่งไม่ห่างกันนักเป็นเวทีมวยที่เรียกว่ามวยตับจาก เป็นเวทีมวยที่ชกกันโดยปิดตาและฟังเสียงจากใบจากที่อยู่ด้านล่าง ซึ่งเป็นกลุ่มของพวกพี่บอสที่ดูแล ซึ่งน่าจะเป็นที่นิยมที่สุดเพราะนักมวยนั้นเอาแต่เดือนคณะมาถอดเปลือยท่อนบน ชกเป็นไม่เป็นอีกเรื่องนึง ทำไมนิยมสุดน่ะเหรอครับ ก็เพราะตั๋วที่ขายล่วงหน้าหมดลงอย่างรวดเร็ว เพราะมีคนนึงมันใช้ฉายาในเวทีมวยว่า บดินทร์นมชมพู แค่นี้หมดเกลี้ยง ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวจริงๆ

 

"บดินทร์นมชมพู กูมายังว่ะ"

"ใจเย็นหวาน กูรู้มึงอยากดู แต่ช่วยสนใจงานตัวเองนิดนึง"

"เออ นี่กูก็สนใจอยู่ ว่าแต่อีดาวคณะที่สวยน้อยกว่ากูไปไหนทำไมยังไม่มา"

"เค้าชื่อ แครอท เรียกให้มันดีๆ หน่อยกูยังไม่เห็นเลย"

"เออ ชื่อแม่ง งั้นกูชื่อเมล่อนล่ะกัน"

"เอาที่มึงสบายใจ"

"หวาน หนึ่ง แย่แล้ว" ผมกลับหวานหันตามเสียงที่แตกตื่นของตือ

"ทำไมมึง"

"แครอทกลับบ้านไปแล้ว บอกมาช่วยงานไม่ได้ เครื่องสำอางไม่กันน้ำเลยช่วยงานไม่ได้"

"น่ะ กูบอกมึงแล้วอีนี่สวยด้วยวิทยาศาสตร์" หวานมึงได้ทีเอาใหญ่

"เออ มึงใจเย็นก่อน โทรหามันยัง"

"แม่งปิดเครื่อง โทรหลายทีล่ะ"

"มีใครที่พอแทนได้ไหม"

"กูเอง" พวกเราต่างหันมองเกตุ ซึ่งกูว่ามึงน่าจะไล่คนมากกว่าเรียกคนเข้า เราเลยไม่สนใจและหันไปคุยกันต่อ

 

"เอาไงกันดีมึง"

"กูมีไอเดียมาเสนอ" เราทุกคนต่างหันไปตามเสียงของหวาน ซึ่งแม้จะตะหงิด ตะหงิด ว่าไม่ใช่เรื่องดีก็ตาม แต่ไม่มีทางเลือกก็ต้องฟัง

"กูว่าสาวน้อยตกน้ำมันเชยล่ะ มึงดูอย่างเวทีมวยข้าง แค่หัวนมชมพูตั๋วยังขายหมด" ทุกคนพยักหน้า

"ในเมื่อผู้หญิงไม่พอ ก็เอาเป็นหนุ่มน้อยตกน้ำไหมล่ะ ผู้ชายคณะเราเยอะแยะ" อืม น่าสนทุกคนเริ่มสนใจในความคิดหวาน

"แล้วจะเอาใครล่ะหวาน"

"หนึ่งไง วันนี้แฟนคลับมันมาเยอะ อีกคนเอาไอ้แก็ปก็ได้ หุ่นแม่งล่ำกูมองมานานล่ะ"

"เค้ายังไงก็ได้ถ้าช่วยเพื่อนแก็ปยินดี" ทุกคนทำหน้าพอใจ แล้วสายตาก็หันมาทางกู

"กูว่ากูไม่สะดวก กูมีงาน"

"งานเหี้ยไร พรุ่งนี้ค่อยทำ"

"คือแบบกูไม่ได้ กูไม่ได้จริง"

"ไม่ได้ก็ต้องได้ มึงต้องเคารพความเห็นส่วนรวม"

ผมทำหน้าลำบากใจเล็กน้อย

"เออก็ได้" ทุกคนเฮลั่นทิ้งความลำบากใจให้กูอยู่คนเดียว เอาก็เอาว่ะ ถือว่าช่วยคณะ

"มาแต่งตัวเลยมึง" ผมเดินตามหวานอย่างจำใจ แต่เดี๋ยวน่ะ

"ทำไมมันมีแต่กางเกง"

"เสื้อใส่ทำไมมึงร้อน กูแก็ปมันสิ หูยยยย" ผมหันมองตาม น้ำหายหกกันเป็นแถว นั่นเพื่อนมึงเว้นๆ กันบ้างก็ดีน่ะ

"ปิดไว้สักหน่อยไหมมึงหุ่นกูไม่ดีเหมือนมัน"

"เรื่องเยอะจริงมึง" หวานทำหน้าเหวี่ยงก่อนจะไปหาเสื้อให้ใส่ ช่วยกูหน่อย กูอาย ยิ่งอยู่กับไอ้แก็ปกูยิ่งอนาจใจ

"เอ๊า" หวานพูดพลางยื่นเสื้อกล้ามสีขาวบางเชียบ

"บางไปไหมมึง มีสีดำป่ะ"

"เรื่องเยอะ มีให้มึงเลือกสองทางคือใส่กับไม่ใส่ มึงจะเอายังไง"

"เออ ใส่ก็ใส่" แม่ง แก้ผ้าเลยก็ได้น่ะถ้าเสื้อจะบางและกางเกงจะสั้นขนาดนี้

เพื่อนๆ ข้างนอกได้ทำงานหยาบด้วยการขีดฆ่าป้ายด้านหน้า จากสาวน้อยตกน้ำ เป็นหนุ่มน้อยตกน้ำ เรียกว่าหยาบตั้งแต่กระดาษเอ4 ที่ปิดทับยันลายมือ

พร้อมขายตัวล่วงหน้า เรียกกันได้ว่าสาววายมากันแทบมืดฟ้ามัวดิน พึ่งรู้ว่าชื่อตัวเองขายได้ก็วันนี้แหละครับ ค่าตั๋วก็ใบล่ะ 20 ไม่ได้แพงอะไร ผมนั่งรอและทำใจอยู่ด้านใน เอาว่ะเพื่อคณะ

"เฮ้ย ตั๋วที่ทำมาจะหมดแล้ว ใครก็ได้ไปปริ๊นตั๋วมาเพิ่มหน่อย"

"เออ เดี๋ยวตือไปเอง" เดี๋ยวน่ะ

"ตือ เดี๋ยววววว ก่อนหน้านี้มึงปริ๊นมากี่ใบ"

"สามร้อย"

"เหี้ยยยย อย่างงี้กูไม่ต้องตกน้ำจนไข่บวมเลยหรือไงมึง"

"หนึ่งมึงไม่ต้องห่วง เรื่องแผนชั่วๆ นี่ต้องกู กูไปไขแป้นมาล่ะให้มันแข็ง ทีนี้ต่อให้ปาโดนแต่ไม่แรงพอมึงก็ไม่ตก เรื่องชั่วๆ ไว้ใจกู"

"เออ ขอบใจว่ะหวาน กูนี่เลือกคบเพื่อนได้ชั่วจริงๆ"

"ชมกูใช่ไหม"

"ชมสิ"

"เออ ขอบใจ สบายใจล่ะ"

 

และแล้วเวลาที่ผมต้องขึ้นไปนั่งเป็นหนุ่มน้อยตกน้ำก็มาถึง เรียกว่าแถวต่อยาวจนเวทีมวยข้างๆ ยังสงสัย ตอนแรกใจผมก็สั่นๆ กลัวๆ แต่ส่วนใหญ่ปากันไม่ค่อยโดน เนื่องจากไกล และแป้นก็ค่อนข้างเล็กและแข็ง เรียกว่าถ้าไม่แรงพอก็ไม่ตก เรียกว่าเชื่อใจคนไม่ผิดครับ สาววายน่ารักครับ มาร่วมกิจกรรมกันเป็นแถว จนผมเริ่มชินแล้วครับที่มีคนมาชื่นชอบ

 

โครมมม

เสียงดังลั่นมาจากข้างๆ แก็ปตกน้ำเป็นที่เรียบร้อย จนผมกลัวจะตกตาม แต่ฝั่งของแก็ปจะมีชายหญิงปนกัน แรงผู้ชายยังไงก็ดีกว่าผู้หญิงอยู่ดีครับ เลยหล่นโดยง่าย ส่วนทางฝั่งผมก็มีแต่สาววาย เรียกว่าหญิงล้วนครับ บางคนก็กลัวผมตกเลยปาค่อยๆ น่ารักดีครับ จนเวลาผ่านไปชั่วโมงกว่า จนเวททีมวยข้างๆ ต่อยเสร็จ แต่ทางผมคนก็ยังไม่บางตา คนนึงซื้อกันน่าจะเกินสิบใบครับ นี่นั่งตื่นเต้นจนหมดตื่นเต้นล่ะครับ โชคดียังไม่ร่วงสักที ผมคงมากับดวงจริงๆ น่ะครับ

 

โครมมมมมมม

เหี้ยเอ๊ย พูดยังไม่ทันขาดคำ ผมตกไปดำพุดดำไหว้เรียบร้อย ใครแม่งแม่นเหมือนจับวางผมเอามือลูบหน้า พร้อมหันไปมอง ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ พี่บอสนี่เอง

 

"หูยยยยยย" มึงจะหูยทำไมไอ้พี่บอส ผมประครองตัวเองปีนป่ายขึ้นมา นั่งเตรียมพร้อม

"หูยยยยย" ทีนี้ไม่ใช่แค่ไอ้พี่บอส สาววายนี่ร้องกันเสียงหลง ไม่ทันได้เอ๊ะใจอะไรเสียงแฟลชก็รัวจนนับไม่ถ้วน เดี๋ยวน่ะ เดี๋ยววววววววว

---------------------------------------------

 
แทน

 

โอ๊ะ เรียนเสร็จแล้วรีบไปหาเมียดีกว่า ผมค่อยๆ เก็บของเดินนำเพื่อนไปยังรถเพื่อบึ่งไปยังคณะแพทย์ที่จัดงาน

"แทน แทนดูไอจียัง ที่แฮชแท็ก นมชมพูอะ" พี่หมอกเอ่ยถามระหว่างทาง

"นมชมพูอะไรพี่ ไม่แดก ไม่หิวน้ำ"

"กูว่าแก้วนี้มึงต้องแดก และมึงต้องรีบก่อนคนอื่นจะคาบไปแดกด้วย" กันพูดเสริม จนผมสังหรณ์ใจแปลกๆ

ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมา ร้องเหี้ยดังมาก มีคนแท็กผมมามากกว่าทุกวัน และเป็นรูปคล้ายๆ กันทั้งหมด ผมไม่รอช้ารีบกดเข้าไปดูอย่างไว

"เหี้ย นมชมพูกู"

"แม่ง ชมพู๊ ชมพู"

"หุบปากเลยโจ๊ก เดี๋ยวมึงจะโดน รอเหี้ยไรกันล่ะ รีบสิครับ"

ผมรีบสตาร์ทรถอย่างไว พร้อมรีบเหยียบให้ถึงโดยเร็ว ใจมันถึงแล้วแต่ตัวยังไม่ถึง ผมรีบขับอย่างเร็ว แต่เดี๋ยว

 

เอี๊ยดดดดดด

เฮ้ยยยยย กันที่นั่งหน้าร้องเสียงหลง พวกมึงจะตกใจ

"เบรกทำไมว่ะ" โจ๊กตะโกนอย่างอารมณ์เสีย

"ซื้อของเซเว่นแปบ"

"อะไรของมันว่ะ อยู่ดีๆ ก็อารมณ์ดี พี่ละงงไปหมดล่ะ'

"เออ ดูแม่งขึ้นๆ ลงๆ หรือมันมีเมนส์ไปซื้อผ้าอนามัยงี้"

นินทากูเงียบๆ หน่อยกูได้ยิน

  ------------------------------------------


หนึ่ง

"หวาน กูจะตกอีกไหม"

"ใจ เย็นมึง ไอ้พี่บอสคงฟลุ๊ค" เออ อาจจะจริงที่มึงพูด

"โครม"

"โครมม"

"โครมมม"

"โครมมมม"

 

"โทษทีครับ พี่แม่นไปหน่อยเปียกหมดเลย ชมพู๊ ชมพู"

"หวานมึงมานี่สิ ไอ้พี่บอสมันซื้อไปกี่ใบ กูว่ามันไม่ฟลุ๊คล่ะ มันแม่น" หลังจากกูปีนขึ้นลงห้ารอบกูจะไม่ไหวล่ะ หวานชูนิ้วขึ้นมา 5 นิ้ว

"เออ หมดซะที ครบ 5 ใบล่ะ กูเหนื่อย"

"ห้าใบเหี้ยไรล่ะ 50ใบ พี่บอสมันเหมาที่เหลือทั้งหมด" ฉิบหายล่ะ

"มึงช่วยกูด้วย"

"เออ กูคิดอยู่"

"ว่าแต่สาววายถ่ายรูปอะไรกูเยอะแยะว่ะ กูตาลายหมดล่ะ"

"นมชมพูไง"

"น้ำเหรอว่ะ ดีๆ กูหิวพอดีเลย"

"น้ำเหี้ยไรล่ะ หัวนมมึงนี่แหละ" หวานพูดพร้อมชี้มา ผมก้มลงมอง ชิบหายล่ะ ผมลืมไปว่าเสื้อสีขาวโดนน้ำแล้วมันจะบาง ทีงี้ ไม่กล้าขึ้นจากถังเลยครับ

 

"เมียครับ" ผมหันไปมองตามเสียง

"ผัวมึงมาช่วยล่ะ" โอ้พี่แทนพ่อเทพบุตร แทนรีบวิ่งมาใกล้ๆ

"ไม่ต้องห่วงนะครับ เดี๋ยวผัวช่วยเอง" ผมพยักหน้าน้ำตาปลิ่มด้วยความตื้นตัน

"ทุกคนถอยจากตรงนี้ก่อนครับ" โอ๊ะ ซึ้งมีเคลียร์พื้นที่

"แชะ แชะ แชะ" เสียงกล้องที่คุ้นเคย แต่มาจากคนที่ไม่คุ้นเคย

"ทำไรของมึงแทน"

"เมียเซ็กซี่มากครับ ต้องเก็บเป็นที่ระลึก"

"สาระในการปรากฎตัวของมึงอยู่ตรงไหนแทน"

"รู้น่า เมียหันหลังมาทางนี้ครับ" ทำไรของมึงแทน

"เสร็จแล้ว"

"เดี๋ยวน่ะแทน สรุปการช่วยของมึงคือเอาสติกเกอร์สีดำมาปิดหัวนมกูเป็นรูปกากบาทงี้"

"ครับเมีย แค่นี้ผัวก็ปกป้องนมชมพูได้แล้ว ว่าแต่แบบนี้ก็เซ็กซี่ดีนะครับ ขออีกที"

“แชะ แชะ แชะะะะะ” โอ๊ะมีรัวช็อท ท่าทางมันจะชอบจริง

"ล้อเล่นน่า หวานเดี๋ยว แทนพาหนึ่งกลับก่อนน่ะ"

หวานพยักหน้า แทนค่อยๆ ช่วยดึงผมขึ้นจากถัง พร้อมเอาเสื้อซ็อปมาคลุมให้อีกที สาววายรัวแฟล็ตกันใหญ่ โมเม้นต์มันได้

"แต่พี่ยังใช้ตั๋วที่ซื้อมาไม่หมดเลยนะครับ" พี่บอส มึงอย่ามา กูปีนขึ้นลงไม่ไหวล่ะ

"งั้น ผมขอซื้อตั๋วคืนล่ะกันครับ เท่าไหร่ครับ"

"พี่ว่าเงินมันไม่ใช่ปัญหา พี่ว่าเราใช้กำลังตัดสินดีกว่า" เออ พี่บอสนี่มันก็แปลก สงสัยร้อนวิชาดูอยากมีเรื่องชอบกล

"ยังไง"

"เรามาต่อยมวยกันดีกว่าใช้กีฬามาตัดสินปัญหา ยังไงเวทีมวยก็อยู่ข้างๆ ล่ะ"

"ได้"

"ถ้าพี่แพ้ ก็เอาน้องหนึ่งกลับไป ถ้าพี่ชนะ น้องหนึ่งต้องอยู่ต่อ"

"ได้"

เดี๋ยวน่ะ มีใครถามกูยังว่ากูโอเคไหม

"กูว่าทำอย่างนี้ไม่ถูก" หวาน มีมึงนึ่แหละเข้าใจกูที่สุด

"ยังไง" ตือสงสัย

"มันจะมาต่อยให้คนดูฟรีๆ ไม่ได้เว๊ย มันต้องขายตั๋ว"

"จริง" จบคำพูดหวานกับตือก็ออกไปหาตั๋วมาขายเพื่อชมมวยคู่พิเศษ ซึ่งมีกูเป็นเดิมพัน และไม่มีใครถามกูสักคำ

 

หลังจากมีการขายตั๋ว ตั๋วก็หมดภายในครึ่งชั่วโมง ทุกคนต่างตื่นเต้นกับมวยคู่เอกและจับจองพื้นที่กันแน่ขนัด มีแต่ผมที่ไม่ยินดียินร้ายอะไร พนันกันไม่ถามกูสักคำ แม้ในใจคิดว่าแทนจะชนะ แต่พี่บอสในมาดใหม่ก็ดูน่ากลัวไม่ใช่น้อย แต่ใครชนะกูก็จะกลับ ผมข่มยิ้มเจ้าเล่ห์ในใจเล็กน้อย

 

เสียงกรี๊ดดังขึ้นทางด้านหลัง ทำให้ผมต้องหันหลังกลับไปมองอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งคู่ได้มาในชุดนักมวยที่พร้อมชก พร้อมเปลือยท่อนบนให้สาวๆ กรี๊ดจนลั่นสนาม แม้จะมีกล้ามกันทั้งคู่ แต่แมทนี้แทนก็กินขาดด้วยกล้ามท้องที่แน่นกว่าไม่ต่างจากกรรมกรแบกหาม แต่ดูเหมือนพี่บอสจะรู้ว่าตัวเป็นลอง เลยกระดิกนมโชว์สาวๆ ให้กรี๊ดสนั่นอีกครั้ง

"แม่งกูตอนแรกว่าจะเชียร์แทน แต่พี่บอสก็ดูสูสี ท่ากระดิกนมพี่แกได้มาก" หวานปาดน้ำลายเล็กน้อย

"มึง แต่แทนมันเป้าตุงกว่าน่ะมึง มึงคิดดีๆ" ตือหวานมึงจะคุยอะไรเกรงใจกูด้วย สรุปมาดูมวยใช่ไหมพวกมึง

 

กรรมการเรียกนักมวยทั้งคู่เข้ามาฟังกติกาในการชกตรงกลางเวที ก่อนที่จะแยกไปหาพี่เลี้ยง ซึ่งพี่เลี้ยงแทนไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นน้องเขยอย่างโจ๊กนี่เอง

 

"แทนมึงต้องแบบระวังนะโว๊ย แบบหลบซ้ายขวาแบบที่เค้าทำกันในทีวีน่ะ" ไม่น่าจะรอด

ซึ่งพี่บอสก็ไม่น้อยหน้าเพราะพี่เลี้ยงนั้นเป็นถึงแชมป์ฟิสิกส์โลกครั้งล่าสุด

 

"ตามแรงน้ำถ่วงแล้ว ถ้าบอสเอียงซ้าย 65 องศา จากแรงดันอัตราความเร็วของหมัดจะเร็วเป็นเศษหนึ่งส่วนสี่ของน้ำหนักตัว ถ้าบอสเคลื่อนไหว ไปด้วยแรงโน้มถ่วง 3.25 จุด จะไม่โดนหมัดหรือจะเกิดขึ้นได้แค่ 0.0001 เปอร์เซ็น" เออ จะเอาไงกันก็เอา

 

เสียงระฆังดังขึ้น เป็นสัญญาณให้เริ่มการแข่งขัน แทนทำหน้าขึงขัง พร้อมเดินเข้าหา พี่บอสไม่รอช้า ก้าวเท้ามาข้างหน้าแล้วย่อ เอามือมาข้างหน้าพร้อมม้วนตามจังหวะ 1 2 3 เดี๋ยวน่ะ

 

"หวานไอ้พี่บอสมัยทำไรว่ะ"

"กูว่าน่าจะไหว้ครูน่ะ กูเคยเห็นในทีวี"

"เอ๊าเค้าไม่ชกเลยเหรอว่ะ มาไหว้ครูทำไม" เออ ตือกูก็สงสัย และไม่ใช่กูคนเดียวที่สงสัยทุกคนในสนามและแม้แต่ตัวไอ้แทนเองก็สงสัย

 

มีแต่ตัวพี่บอสเท่านั้นที่ไม่สงสัย พร้อมร่ายรำอย่างสวยงาม นี่อย่าบอกกูนะที่ไปเรียนมาตั้งนานสองนานนี่ได้มาแค่ท่าไหว้ครู แทนเข้าไปซุบซิบกับโจ๊กเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินหาพี่บอสที่กำลังก้มโค้งม้วนหน้าร่ายรำอย่างเต็มที่ ก่อนจะออกแรงถีบอย่างเต็มแรง จนพี่บอสกระเด็นไปกระแทกเสาเวทีพร้อมล้มลง กรรมการเข้าไปนับช้าๆ ก่อนที่จะชูมือแทนขึ้นแสดงถึงชัยชนะ ท่ามกลางเสียงโห่ร้อง เสียดายค่าตั๋วกันเป็นแถว แต่ทำอะไรไม่ได้ครับ เพราะพี่บอสสลบไปเรียบร้อย ดีเหมือนกันครับ ผมจะได้กลับบ้านเร็วๆ

 

"เมียครับเสร็จล่ะ ไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่า"

ผมกระดิกหางตามเจ้านายแบบว่าง่าย ไหนๆ วันนี้ ก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้วรีบกลับดีกว่า

 

หลังจากกลับบ้าน ผมกับแทนก็พลัดกันอาบน้ำ แม้คุณชายแทนจะอาบก่อน แต่เจ้าตัวก็ยุ่งกับมือถือ นานจนผมต้องเอ่ยถาม

 

"ทำไรมึง"

"เซฟรูปครับ"

"รูปไรว่ะ" ผมพูดพลางลงไปนั่งข้างๆ

"นมชมพูครับ" มันพูดเสร็จพลางส่งรูปผมที่เปลือยท่อนบนให้ดู กูล่ะเบื่อมึงจริงๆ แทน

"ตั้งนานแล้วทำไมมึงยังเซฟไม่เสร็จอีก"

"เสร็จแล้วครับ นี่กำลังกด report อยู่"

"Report เผื่อ"

"แจ้งให้คนลงลบรูปน่ะครับเมีย นมชมพูเป็นของผัว ไม่ใช่ส่วนรวม"

"มึงนี่เลวเนอะ ไปเซฟรูปเค้ายังไปกด report เค้าอีก"

"เขินจัง" กูด่า

"ว่าแต่ผัวสงสัยอย่างนึงครับ"

"สงสัยเรื่องไรว่ะ"

"ทำไมในรูปมันดูชมพูจัง ของจริงมันจะชมพูเหมือนในรูปรึเปล่า" ผมไม่ตอบพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย

"เฮ้ยยยย" ผมร้องลั่นเมื่อแทนเอามือมาถลกเสื้อผมขึ้น

"และผัวก็สงสัยอีกอย่าง ว่าถ้าดูดมันจะมีนมออกมารึเปล่า และถ้ามีนมจะเป็นสีชมพูไหม"

"เลิกเล่นเลยมึง"

"เอาน่า ถือว่าช่วยๆ กันครับเมีย ไม่แน่การทดลองนี้อาจเป็นประโยชน์กับมนุษยชาติ ก็ได้ครับ" แทนพูดพลางตบไหล่เบาๆ คิดว่าผมจะรอดไหมครับ

"อย่าน้าาาาาาา"


-------------------------------------------------------


​

กลับมาแล้ว หลังจากหายไปเกือบสองเดือน ด้วยปัญหาเรื่องครอบครัว ขอไม่ลงรายละเอียดของปํญหาน่ะ ขอบคุณคนอ่านที่ยังรอน่ะคะ ตัวคนเขียนรักนิยายเรื่องนี้ ยังไงก็จะเขียนจนจบให้ได้ เหลือไม่กี่ตอนแล้ว ขอบคุณที่ยังรอกันน่ะคะ หายไปพร้อมกับปัญหาที่เกิด พอมาตรงนี้ อยากขอบคุณเพื่อนทุกคนที่ให้กำลังใจ ให้คำปรึกษาตลอด คอยถามไถ่เป็นห่วงเป็นไย โดยส่วนตัวไม่เคยมีปัญหาในครอบครัวมาก่อน พอมาเจอหนักจริงๆ ค่ะ ขนาดเราโตแล้วเรายังว่าหนักแล้ว คนที่ประสบปัญหาช่วงเด็กๆ วัยรุ่นจะหนักขนาดไหน อยากให้กำลังใจทุกคนที่มีปัญหาในครอบครัวเหมือนกันน่ะคะ ในวันที่คุณคิดว่าหมดหนทางไม่มีทางออกแล้ว ขอให้สู้ต่อไปน่ะคะ วันนึง ทางออกมันจะมาหาคุณเอง มันแค่ทดสอบความอดทนของเรา ว่าเราจะ​ทนได้ขนาดไหน บางครั้งถ้าแก้อะไรไม่ได้ เราก็ต้องปล่อยมันผ่านไป เมื่อเราผ่านกับปัญหานั้นแล้ว เราจะรู้เลยค่ะ ว่าปัญหาที่เราผ่านมาทำให้เราแข็งแกร่งมากขึ้นแค่ไหน สู้ๆ ค่ะ

รักที่สุด

Aemmilicious

[DrSlump]

 

กลับมาพร้อมความฮาเหมือนเดิม

สำหรับปัญหาที่ประสบผ่านแล้วก็ผ่านไป  เป็นกำลังใจให้ครับ

[areenart1984]

 

[jimmyjimmy]

จะสงสารหรือจะฮาพี่บอสดี... ถึงกับสลบ

[Leenboy]

รู้สึกหิวนมเย็นขึ้นมาทันที555

[aemmilicious]

​​ตอนที่ 34 : Ondinary Day

"เมียครับทำไรอยู่ครับ" แทนเอ่ยถามขึ้นมาช่วงสายของวันหยุดยาว ที่ผมกำลังนอนเป็นผักปลาเลื้อยบนโซฟา

"เล่นเกมส์"

"ทำไมพูดจาไม่เพราะ"

"พูดยังไงถึงเพราะ"

"แบบอ้อนๆ แล้วมีหางเสียงนะครับ"

"ยังไง"

"แบบ... เล่นเกมส์จ้าที่รัก งุงิงุงิ" โอ้ แทนในหมวดสาวน้อยมาอีกล่ะครับ

"งุงิงุงิคือหางเสียง"

"ครับ"

"ใครเค้าพูดกันมึง ไอ้งุงิของมึงเนี่ย"

"ใครๆก็พูดกันครับ คนเก่าๆ ที่ผ่านมาก็พูด"

"นี่มึงกล้าเอากูไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงเก่าๆ ของมึงรึ"

"เปล่าซะหน่อย ทำไมคิดมากล่ะครับ ว่าแต่ออกไปข้างนอกกันดีกว่า"

"ไม่เอาน่ะมึง คนเยอะ ยิ่งวันหยุด เหมือนแย่งกันกินกันเที่ยว"

เคยไปไหมครับ ห้างช่วงวันหยุดยาว กว่าจะได้กินข้าวทำอะไรรอกันเป็นชั่วโมง ผมไม่เอาหรอกครับขอบายดีกว่า

"ทำไมล่ะครับ อยู่ห้องผัวเบื่อนะ ไปข้างนอกกัน น่ะน่ะ" ผมทำหน้างงเมื่อเห็นแทนในมวดสาวน้อย แต่...

"ไม่อะ ขี้เกียจ"

"โหยยยยย ทีคนก่อนๆ นี่ชวนไปไหนยังไปเลย"

"นั่นไง แทน มึงเอากูไปเปรียบกับบรรดาผู้หญิงเก่าๆ ของมึงใช่ไหม"

"เปล่าครับ แค่บ่นเฉยๆ"

"บ่นเฉยๆ ก็ไม่ได้"

"ก็อยากไปข้างนอกน่ะ"

"ไม่ไป"

"นี่ถ้าชวนน้องเปิ้ลป่านี้ เดินหมดห้างไปต่อโรงแรมเรียบร้อยล่ะ"

"นั่นไงแทนมึงเอากูไปเปรียบเทียบกับเด็กเก่าๆ ของมึง"

"เปล่าสักหน่อย ไปข้างนอกกัน"

"ไม่เอา กูไม่ชอบคนเยอะ"

"นี่ถ้าเป็นน้อง....."

"พอ....  เออกูไป จบน่ะ"

แทนทำหน้าพอใจก่อนลุกไปแต่งตัว เมื่อได้ดังใจหวัง อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ ว่าแต่ทำไมผมต้องโมโหและตามใจมันเมื่อมันพูดถึงแฟนเก่า รึผมหึง ช่างแม่งเถอะ คิดไปก็ปวดหัว

 

แทนไม่รอช้ารีบอาบน้ำแต่งตัวไปนั่งรอที่โซฟาอย่างไว มีแต่ผมเท่านั้นที่อ้อยอิ่ง ในห้องน้ำจนท่าทางคุณชายจะรอไม่ไหว เปิดประตูเข้ามาถามพร้อมชะโงกหน้าออกมา

"เมียครับ เสร็จยางงงงงง"

"เฮ้ยยยย เข้ามาทำไม กูโป๊อยู่"

"ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ มากกว่านี้ก็เห็นมาแล้ว"

มึงนี่ยังหน้าด้าน ไม่ออกไปอีก

"ว่าแต่เมียครับ ผัวถามจริงๆ นะครับ เมียตั้งใจจะยั่วผัวใช่ไหมครับ"

"ยั่วยังไง"

"เมียแก้ผ้า กะจะยั่วให้ผัวปล้ำแล้วไม่ไปข้างนอกใช่ไหมครับ"

"ทำไมกูต้องเปลืองตัวกับมึงด้วยแทน แล้วใครเค้าใส่เสื้อผ้าอาบน้ำกัน"

"ผัวไม่หลงกลหรอกครับ"

พูดเสร็จแม่งก็ปิดประตูออกไป ปล่อยให้กูเป็นหญิงโฉดแก้ผ้ายั่วยวนผู้ชายลำพัง

 

ผมขึ้นมานั่งบนรถอย่างเบื่อหน่าย วันหยุดช่วงบ่าย รถก็ติด คนก็เยอะ ไปห้าง กว่าจะได้ที่จอดรถ โอยยยย ยิ่งคิดยิ่งเซ็ง

 

"ถ้าเมียไม่อยากไปเดินห้างผัวไปพาไปเดินห้างก็ได้ครับ"

"จริงอ่ะ" ผมดีใจโผเข้ากอดมันหนึ่งที

"เมียครับ"

"อะไรมึง"

"ที่กอดนี่ให้ท่าใช่ไหมครับ" ผมรีบผลักออกแทบไม่ทัน ว่าแต่

"ไม่ไปห้างแล้วมึงจะไปไหนว่ะแทน"

"ไปที่ที่แบบคนอื่นเค้าเดทกัน"

"แล้วมันที่ไหนว่ะ"

"มีกี่ที่วันนี้เราจะไปให้ครบเลยครับเมีย เดี๋ยวพาไปกินบิงซูก่อน"

"โหยยยยย ป๋าแทนทำไมใจดีแบบนี้" ผมทำท่าจะเข้าไปโผกอดด้วยความดีใจอีกหนึ่งที

"บนรถก็ได้น่ะครับ"

ดันตัวกลับแทบไม่ทัน

 

ขับรถไปไม่นานก็ถึงร้านบิงซูเจ้าดัง ใจกลางเมืองในย่านสามย่าน ว่าแต่ทำไมเข้ามาร้านบรรยากาศมันแปลกๆ รู้สึกเหม็นความรักยังไงไม่รู้ แล้วทำไมมันมากันเป็นคู่ๆ นั่งเบียดกันจนกูนึกว่าจะนั่งขี่คอกัน โต๊ะอีกฝั่งก็ว่าง แต่ทุกอย่างก็กระจ่าง เมื่อพนักงานมารับออเดอร์

  "สวัสดีค่ะ วันนี้ที่ร้านเรามีโปรโมชั่น คู่รักที่มาด้วยกัน ถ้าสั่งเมนูสตอเบอรี่ lover เมนู Signature ของทางร้าน จะลด 50 เปอร์เซ็น ทันทีค่ะ" อ้อ มันลดราคา

"งั้นเอาเมนูนี้แหละครับ แล้วก็เอาน้ำเปล่าสองที่" แทนไม่รอช้าสั่งเมนูอย่างรู้ใจ

เรานั่งรอขนมสักครู่ ผมนั่งรออาหารอย่างตื่นตาตื่นใจ มีแต่คนมาจู๋จี๋กัน โต๊ะนั้นก็แทบจะเอากันบนโต๊ะอยู่ละ โอยยย โต๊ะโน้น โอยยยยจูบกันซะกูเขินแทน

"แม่งไม่น่าเชื่อน่ะแทน แค่แม่งลดราคาคนแม่งเยอะขนาดนี้ สงสัยคนสมัยนี้ชอบของเซลล์เหมือนกูสิน่ะ" นักวิทยาศาสตร์ควรเอาป้ายเซลล์ไปพิสูจน์น่ะ แม่งเหมือนมีอะไรบางอย่างดึงดูด สงสัยร้านเล่นของชัวร์

"ลดราคาอะไรล่ะครับเมีย ร้านนี้เค้าขึ้นชื่อเรื่องบิงซูอยู่แล้ว อีกอย่างมันมีเรื่องเล่าว่าถ้าคู่รักคู่ไหนมากินบิงซู Lover ด้วยกันจะได้แต่งงานกัน" อ้อออออ

"ใครเล่าว่ะ"

"เห็นเค้าบอกต่อๆ กันมาน่ะครับ"

"เค้านี่ใคร" ใครน่ะ ใครกัน

"K"

"K นี่คือชื่อคนเหรอว่ะ"

"Kนี่แหละครับเมีย ถามเยอะ บิงซูมาล่ะแดกๆ เข้าไปครับ" ทำไมต้องเกรี้ยวกราดด้วย แต่ไม่โกรธ เมื่อของกินวางอยู่ตรงหน้า

 

ผมไม่รอช้ารีบเอานมราด ตักน้ำแข็งใส แล้วจุ่มนมอีกที เบาหวานจ๋าพี่หนึ่งมาแล้ว ผมเพลิดเพลินกับบิงซูสักคู่ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้

 

"แทนกูถามไรหน่อยสิ"

"สงสัยเยอะ สงสัยอยู่ในวัยเจริญพันธ์ อยากรู้อยากเห็นงี้"

"ไม่ใช่มึง กูแค่งงว่าเมนูคู่รัก ทำไมแม่งให้สตอเบอรี่แปะบนยอดมาลูกเดียว รู้ทั้งรู้ว่าต้องแดกกันสองคน กูงงมาก"

"อ้อ มันต้องกินแบบนี้ครับ" แทนพูดพลางชี้ไปทางโต๊ะข้างที่กำลังจะกินสตอเบอรี่ โดยที่ฝ่ายชายคาบสตอเบอรี่ไว้ในปาก แล้วฝ่ายหญิงค่อยๆ กัดสตอเบอรี่ ช้าๆ จนหมดแล้วปากชนปากก็จูบกัน เป็นเอามาก

 

"แม่งเลี่ยนสัต" ผมพูดพลางหันกลับมากินของตัวเองต่อ

"เหี้ย" ผมร้องเหี้ยหนักมาก เพราะภาพที่เห็นคือแทนกำลังคาบสตอเบอรี่เหมือนโต๊ะนั้นเด๊ะ

"บ้ามึง กูอายเค้า" แทนถอนหายใจ พร้อมเอามือดึงสตอเบอรี่ออก

"อาย อะไรนะครับเมีย ใครๆ เค้าก็ทำกัน"

"อายสิมึง โน่นมึงดูโต๊ะโน่น มีตั้งกล้องด้วย สงสัยแฟนคลับมึง" มีแฟนคลับมาทักทายขอถ่ายรูปบ้างเวลาอยู่ข้างนอก จนเดี๋ยวนี้ชักเริ่มชิน

"ดีสิครับ ถือว่าเซอร์วิสแฟนคลับ" แทนพูดพร้อมหันหลังไปโบกมือให้ สาววายมึงฟินจนตัวจะแตกล่ะ

"สรุปจะทำดีๆ หรือต้องบังคับ"

"หืมมม" ผมทำหน้างง แบบไร้เดียงสา ยังไงกูก็รอด ใช้มุกนี้ทีไรแทนใจอ่อนทุกที

 

แต่เหมือนครั้งนี้ผมจะคิดผิด แทนลุกจากฝั่งตรงข้าม พร้อมทั้งเอาสตอเบอรี่มาคาบ เสียใจครับแทน ผมรู้ทันเลยเม้มปากปิดอย่างดี แต่เกมส์นี้ผมคงจะผ่ายแพ้ เพราะแทนมันไม่ได้ยื่นสตอเบอรี่ให้ผมกัด แต่แม่งบดเลยครับ แทนดันหน้ามาใกล้ๆ จนชนปากผม ผมไม่ยอมเปิดปาก แม่งเลยดันสตอเบอรี่กับปากผม จนน้ำสตอเบอรี่ค่อยๆ ไหลจนผมต้องอ้าปากออก สรุปบดปากกูโชว์ไปหนึ่งรอบ ป่านี้สาววายมึงฟินตัวแตกแล้วแทน มันจูบจนหนำใจก็คลายจูบออก น้ำสตอเบอรี่ไหล เปื้อนตรงมุมปาก แทนเอานิ้วโป้งค่อยๆ เช็ดที่มุมปาก ผมไม่มีการขัดขืนใด

"น่ารัก"

สิ้นเสียนั้นผมถึงได้สติกลับมา รีบนั่งกินให้เสร็จเร็วๆ อย่างไม่คิดชีวิต นับวันสกิลความหื่นกามของแทนแม่งยิ่งพัฒนา จนผมตามแทบจะไม่ทันอยู่ล่ะ แม่งหน้าก็ด้านขึ้นทุกวัน คิดจะกอดจะจูบตรงไหนมันก็ทำ เดินไปไหนไม่เอามือวางบนไหล่ก็โอบเอว ยิ่งคนรู้เรื่องที่เราคบกัน แม่งยิ่งเอาใหญ่ แม่งไม่คิดบ้างว่ากูจะอาย บอกกูแค่ว่าเดี๋ยวก็ชิน เฮ้อออออออ 

"อิ่มแล้วใช่ไหมครับเมีย" ผมพยักหน้า เศร้าใจ โดนกระทำชำเราต่อหน้าสาธารณะชน

"งั้นเดี๋ยวเราไปเดทกันต่อ"

"ยังมีอีกเหรอมึง จะไปไหนน่ะ กูอิ่มแล้วน่ะ ไม่เอาร้านแบบนี้แล้วน่ะ อยากกินปิ๊งย่าง"

"สรุปอิ่มหรือหิวครับเมีย"

"อิ่ม แต่กูแดกได้อีก" แทนถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนเดินนำไปที่รถ ผมนี่เดินตามเจ้านายอย่างไว

"ไปไหนต่อนะมึง"

"สวนลุม"

"กินอิ่มให้กูจูงไปขี้ที่สวนลุมงี้"

"ปากดีจริงๆ ครับเมีย"

"อ้าว กูนึกว่าปวดอึ แล้วไปทำไรสวนลุม"

"ปั่นเรือเป็ด" โอ้แม่สาวน้อย

"ไปปั่นทำเหี้ยไร สมัยนี้มันยังมีคนปั่นเรือเป็ดกันอีกรึ"

"แล้วถ้ามีล่ะ" มึงอย่าคิดว่ากูจะหลงกลแทน มึงจะหลอกล่อกูให้ตกหลุมพลางมึง โดยการให้กูพนันกับมึงใช่ไหม เสียใจกูไม่โง่

"งั้นเอางี้ ถ้าไม่มีเดี๋ยวผัวพาไปเลี้ยงอาหารเกาหลี"

"แล้วถ้ามีล่ะ"

"ก็ต้องไปปั่นเรือเป็ดด้วยกัน" อย่าคิดว่ากูจะตกหลุมพลาง

"ตกลง" มีแต่ได้กับได้ ใครจะไม่ตกลงล่ะครับ ลาภปากแท้ๆ กูจะแดกให้หมดตัว แพ้ก็แค่ไปนั่งโง่ ในเรือเป็ด สบายยยย

 

"เดี๋ยวรอเรือว่างแวบนึงน่ะครับ"

อ้าวววว ไอ้เหี้ย มีเว๊ย แถมคนนิยมจนต้องมาต่อคิว สรุปการนั่งวนไปมาในสระน้ำนี่มันเป็นที่นิยมยังไง แล้วทำไมคนมาปั่นเป็นคู่ๆ หรือเรือมันต้องนั่งสองคนมันถึงสมดุล

"เมียแพ้นะครับ ต้องไปปั่นเรือเป็ดด้วยกัน"

"เออ" เซ็ง อดแดกอาหารเกาหลี ทำไมพนันกันทีไร แม่งแพ้ตลอดเลย สงสัยแม่งเล่นของ ชนะตลอด

ผมยืนรอพลางดูวิว บรรยากาศสวนสาธารณะช่วงเย็นๆ ก็สบายดีนะครับ มีลมเย็นอ่อนๆ พัดมามีกลิ่นหญ้า ก็ดูสบายเหมาะกับการพักผ่อน

"แทน มาสวนสาธารณะนี่ก็ดีเนอะ มีบรรยากาศสบาย เหมาะกับการนั่งเฉยๆ โง่ๆ เรื่อยเปื่อย"

"เมียครับ ถ้าเมียโง่ นั่งตรงไหนก็โง่ครับ ไปนั่งโง่ต่อในเรือครับ เค้าเรียกแล้ว"

หมดกันบรรยากาศกู เลยต้องมานั่งเรือเป็ดหมุนไปมาในสระ สรุปมันสนุกยังไง แม้จะปั่นไปสักพัก ก็ยังไม่เห็นจะสนุก

"สรุปอีการนั่งปั่นเรือเป็ดนี่มันสนุกยังไงว่ะแทน"

"สนุกแบบนี้" แทนพูดพลางชี้ไปเรืออีกลำด้านข้าง

อ้อ กูรู้ล่ะ เค้ามาจู๋จี๋กันนี่เอง มิน่าละ กูเห็นมากันเป็นคู่ๆ ทั้งนั้น ไม่ทันจะเคลียร์ดี ไอ้แทนเอามือสองข้างมาจับหน้าผมหันไปทางมัน เฮ้ยยยย

"ทำไรมึง"

"จูบ มาครับเข้ามา"

"เฮ้ยยยย อย่ามาน่ะมึง เดี๋ยวเรือล่ม" ผมดันตัวเองสุดฤทธิ์ แทบจะยกตีนมาดัน แทนพยายามสักพัก แต่ก็ไม่ได้ครับ เพราะเรือมันจะเอียงมาอีกฝั่งเหมือนจะล่ม

"โหย ทำไมงกจังครับเมีย จูบแค่นี้ก็ไม่ได้ มากกว่านี้ก็เคยทำมาล่ะ"

"มึงอย่ามา เรื่องที่ผ่านมาแล้วเป็นอดีตกูจำไม่ได้ อย่าบอกกูน่ะว่าที่พากูมาปั่นเรือเป็ด เพราะคิดมาทำมิดีมิร้ายกับกู มึงนี่มันหื่นกามไม่เลิกเลยแทน"

"โหย นิดหน่อยเองครับ ไม่น่าจะชมกันขนาดนั้น"

"กูด่าแทน กูด่า"

หน้าด้านใส่กูตลอด ว่าแต่

"แต่มาปั่นเรือเป็ดแบบนี้ก็ดีน่ะมึง กูว่ามันผ่อนคลายดี" ลมเย็นๆ พัดผ่านได้กลิ่นหญ้า ลองไปดูกันสักครั้ง คุณจะติดใจ

"เออ กูได้ข่าวว่าเค้าเอาตัวเงินตัวทองย้ายไปที่อื่นล่ะค่อยโล่งหน่อย ไม่งั้นแม่งพายๆ อยู่กระโดดมากัดคอกู แม่งแค่คิดก็หน้ากลัวล่ะ"

"เมียทำไมไม่เรียกตัวเหี้ยละครับ ทำไมเรียกตัวเงินตัวทอง เป็นคนสุภาพงี้"

"เปล่าแทน กูกลัวมึงสับสนว่ากูเรียกมึงรึเปล่าน่ะ"

"กวนตีน" ผมหัวเราะหลังจากคำชมของแทน บางครั้งชีวิตคนเราก็ไม่ต้องการอะไรมาก แค่มีใครสักคนมานั่งโง่ๆ กับเราในเรือเป็ดก็พอล่ะครับ

"ว่าแต่ไอ้ตัวเหี้ยที่กระโดดกัดคอนี่มันจริงหรือครับเมีย มันกระโดดยังไง"

"มึงไม่เคยดูคลิปใน YouTube หรือมึง มันก็กระโดดพ้นน้ำมาเกาะบนเรือแล้ววิ่งมากัดคอคน"

ยังทำหน้าเป็นควายงงใส่กูอีกกก

"เดี๋ยวกูเปิดคลิปใน YouTube ให้ดู ขอกูหาแวบ"

เอ.... มันชื่อคลิปว่าอะไรว่ะ

"อ้อ มันกระโดดแบบนี้นี่เอง"

"รอกูแวบน่ะแทน หาแวบ"

"ไม่ต้องหาล่ะครับเมีย"

"ใจร้อนจริงไม่อยากดูแล้วงี้"

"ไม่ใช่ครับเมีย มันกระโดดมาเกาะให้ดูแล้วครับ"

"เหี้ยยยยย"

"เรียกทำไมครับเมีย" ผมกระโดดขึ้นไปขี่คอแทนแบบไม่กลัวเรือล่ม แม่งกลัวจริงครับ ตัวแม่งใหญ่อย่างกับจระเข้ ผมขึ้นขี่คอแทนจับหัวแทนกอดแน่น

"เมียครับ"

"หืมมม ไม่ต้องกลัวแทน ไล่มันไปก่อน"

"ไม่ใช่ครับ" ทำไม

"แทนมึงเลือดออก มึงโดนมันกัดใช่ไหม" ผมยิ่งกอดมันแน่นกว่าเดิม

"อ้อ เลือดกำดาวนะครับ"

"อ้อเออ แล้วเรียกกูทำไม"

"ตัวเงินตัวทองไปแล้วครับ... ดีจังครับ ฟินมากเลย"

เอ๊ะ... ผมเริ่มหยุดตกใจเมื่อแทนบอกว่าตัวเงินตัวทองไปแล้ว แต่กลับต้องงงเมื่อเห็นหน้าแทนฟินอย่างที่มันบอก จึงค่อยๆ คิดทบทวนผมมองหน้าแทนขณะที่ขี่คอแทน ได้แต่สงสัยว่าตัวเงินตัวทองจะมากัดมึงมันฟินยังไง ผมมองตาแทนที่เยิ้มแล้วลองกอดหัวมันใหม่

"อืมมมมมม..." มีคราง ชัดเลย ชัดเลย

ทุกๆ คนลองนึกภาพตามน่ะครับ ผมขี่คอแทน แต่ผมขี่จากด้านหน้าไม่ใช่ด้านหลัง ฉะนั้นเวลาผมกอดหัวมันหน้ามันก็จะตรงกับเป้าผมพอดี ผมรีบคลานออกจากตัวมันแทบจะไม่ทัน

"ดีจังเลยครับเมีย เลือดกำดาวออกเลย เรือที่จูบโชว์กันเมื่อกี้ยังต้องอิจฉา'

"หยุดเลยแทน มันเป็นอุบัติเหตุ มึงเข้าใจไหม"

"คือมันแบบ แทบจะบดหน้าผัวเลยนะครับ ฟินมากก"

"อย่าบอกกูนะว่านี่ป็นแผนของมึงแทน"

"เมียครับ ใครจะไปบังคับตัวเงินตัวทองได้"

ผมอารมณ์เสียเล็กน้อย รีบปั่นขึ้นฝั่งดีกว่ากู เดี๋ยวแม่งกระโดดขึ้นมาอีก

"สนุกขึ้นมาล่ะสิครับเมีย"

"สนุกเหี้ยไรล่ะแทน รีบช่วยกูปั่นขึ้นฝั่งเลย เดี๋ยวแม่งกระโดดมาอีก พูดแล้วกูก็ขนลุก"

"เดี๋ยวครับเมีย" โอย เรื่องเยอะ แทนค่อยๆ ล้วงกระเป๋าหยิบแบงค์พันออกมายื่นไปนอกเรือ

"ทำไรมึงแทน"

"ตัวเงินตัวทองทำดี ถูกใจ ผัวเลยให้รางวัล ใจปล้ำใช่ไหมล่ะ"

"มึงจะให้เงินมันไปซื้อไก่ดิบกินงี้"

"ใช่ครับ คนทำดีเราต้องให้รางวัล"

"วางถุงกาวลงก่อนแทน มึงคิดสิว่าตัวเงินตัวทองไปจ่ายตลาดเองได้ไหม "

"ไม่ได้เหรอครับ" ผมถอนหายใจเล็กน้อย

"แทนมึงช่วยกูปั่นขึ้นฝั่งก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยไปซื้อขนมปังมาให้มันแดกไหม"

"ตัวเงินตัวทองกินขนมปังด้วยเหรอครับ"

"ลองดูก่อนแทน ถ้ามันไม่กิน เดี๋ยวกูค่อยถีบมึงลงไปให้มันแดก"

"เมียตลกนะครับ เดี๋ยวเป็นม่ายนะครับ"

"เดี๋ยวกูค่อยหาใหม่ก็ได้มึง สติไม่เต็มแบบมึงมีเยอะแยะ"

"ชอบล้อเล่นนะครับเมีย ป่ะๆ รีบเข้าฝั่งกัน"

ผมรีบปั่นอย่างสุดแรงเกิด ในคณะที่คุณชายแทนนั่น ปั่นอย่างสบายอารมณ์และยังคงยุ่งกับตามหาตัวเงินตัวทองเพื่อมอบสินน้ำใจ

 

"สรุปตัวเงินตัวทองมันกินขนมปังไหมครับ"

แทนทำหน้าสงสัยในขณะที่ให้ขนมปังไปแล้วสามแถวจากสิบสองแถว มึงคงจะถูกใจกันมากสินะ

"แทนถ้ามันไม่แดก ก็ถือว่าให้ปลาแดก ถ้าปลาแดกแล้วตัวใหญ่ตัวเงินตัวทองคงมาแดกปลาอีกทีมั๊งมึง"

"อ้อ อืมจริงด้วยครับเมีย"

"ทำไรมึง"

"อ้อ เอาแยมมาทาน่ะครับ กลัวตัวเงินตัวทองเบื่อและฝืดคอ เลยทาเผื่อเปลี่ยนรสชาตนะครับ" รักกันจริงๆ

"ตามใจมึงเลยแทน เดี๋ยวกูนอนรอตรงใต้ต้นไม้ตรงโน่น"

 

บรรยากาศเย็นๆ ยามเย็น นอนดูท้องฟ้าได้กลิ่นหญ้าและไอแดด บางครั้งความสุขก็ไม่ได้อยู่ไหนไกล เพียงแต่เราไม่เห็นเอง

"นอนยิ้มอะไรครับเมีย" แทนลงมานั่งข้าง

"เปล่าแทน กูว่ามาเที่ยวแบบนี้ก็ดีน่ะ สบายดี ไม่เคยคิดว่าการมาสวนสาธารณะมันจะดีแบบนี้ คนไม่ค่อยเยอะด้วย"

"จริงๆ มันจะไม่ดีขนาดนี้ถ้าผัวไม่มาด้วย"

"เอาที่สบายใจเลยมึง"

"ทำไมเขินเหรอครับ"

"เขินพ่อมึงสิแทน" แทนหัวเราะเล็กน้อย ก่อนลงนอนข้าง

 

ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไหร่ แต่มันคงจะจริงอย่างที่แทนพูด ผมคงมีความสุขที่มีแทนอยู่ด้วย จนผมนึกไม่ออกแล้วว่าการอยู่คนเดียวมันเป็นอย่างไร ทุกๆ วันโลกของผมหมุนไปพร้อมๆ แทน ถ้าโลกนี้มีผมแค่คนเดียวล่ะ โลกมันจะน่าอยู่อย่างที่เป็นตอนนี้รึเปล่า

 

"แทนกูถามมึงหน่อยสิ"

"ครับ ถามว่า"

"ทำไมมึงถึงชอบกูว่ะ" แทนตะแคงหน้ามามอง

"ทำไมอยู่ดีๆ ก็อยากรู้ล่ะครับ"

"ก็กูสงสัยน่ะมึง ว่าอะไรในตัวกูที่ทำให้มึงหลงเสน่ห์ แต่กูว่าคงจะเป็นหน้าตา กูหน้าตาดี กูยอมรับ"

"ส่องกระจกครั้งสุดท้ายเมื่อไรครับเมีย" ถามทำไมว่ะ

"เมื่อกี้ในรถมึง" สิ้นเสียงแม่ก็ลุกขึ้นพลวด

"ไปไหนมึง"

"ไปทุบกระจกรถทิ้งครับ น่าจะเสียแล้ว"

"นั่งลงเลยมึง อย่ามาเล่นเป็นตลกคาเฟ่ ไม่ขำ"

"โหย ล้อเล่นน่ะครับ แค่นี้ทำเป็นงอน" ใครงอน กู กูรึ

"จะบอกความจริง ก็ได้ครับ ตั้งแต่เจอเมียครั้งแรกผัวก็รู้สึก อย่างนี้ตั้งแต่ครั้งแรก จนตอนนี้ก็ยังรู้สึกแบบนี้ทุกครั้ง แบบน่า.... นะครับเมีย"

"น่า น่าอะไรว่ะ น่ารัก น่าทะนุทะนอม น่ารักษา น่าบูชา มึงเห็นกูเป็นสิ่งสักสิทธิ์รึแทน"

"น่าล่อน่ะครับเมีย ไม่รู้เจอเมียทีไรรู้สึกตื่นตัวทางเพศทุกที แต่พอได้รู้จักเมียมากขึ้้น ได้เห็นข้อดีต่างๆ มากขึ้น ก็..... ช่างมันเถอะครับ ยังไงก็น่าล่ออยู่ดี แฮะแฮะ" อย่ามาเขินอาย กูควรดีใจรึเสียใจ ในข้อดีของตัวเองดี

"มึงนี่มันเลวน่ะแทน คิดเรื่องอย่างว่าตั้งแต่อนุบาล"

"เมียครับ สมัยนี้สิบสามก็ท้องแล้วครับ ยังไงว่างๆ มาทำลูกกันดีกว่า"

"ทำบ้านมึงสิแทน ไม่มีอะไรปูเดี๋ยวหญ้าทิ่ม"

"อ้าว ไม่ห้ามเหรอครับ" อ้าวกูลืมตัว

"กูห้ามอยู่นี่ไง" ลิ้นเสียงหัวเราะของแทน เรายังคงนั่งดูบรรยากาศยามเย็น เฮ้ออออ สบายจัง

 

"ว่าแต่เมียครับ ผัวมีอะไรจะถาม"

"ถามไรว่ะ ถามเยอะถามแยะ" รำคาญ ชอบกวนตีนกู

"ผัวยังไม่ได้ถามเลย" อ้าวววว

"เออ ถามมาสิแทน"

"เมียชอบผัวตรงไหน"

"ถามเหี้ยไรของมึงเนี๊ยะ"

"อ้าวทีเมียถามผัวยังตอบเลย" ชิบหายล่ะ

"ตอบมาเลยชอบผัวตรงไหน"

"แทนกูว่าผู้ชายสองคนมาถามเรื่องนี้กันในที่สาธารณะมันดูไม่เหมาะ"

"ใครจะรู้ว่าเราคุยเรื่องอะไรกันครับ อย่ามาลีลา"

"แทนกูไปดูหมอมาเมื่อวาน เค้าบอกห้ามพูดความในใจหลังหกโมง ไม่งั้นดวงจะตก"

"ไม่ตลกครับเมีย" อ้าว ไม่เชื่อเว้ย

เออ ผมชอบแทนตรงไหนน่ะ ผมนั่งเงียบคิดข้อดีของแทน ผมชอบตรงที่แทนอยู่เคียงข้างอยู่เสมอ ไม่ว่ายามทุกข์หรือยามสุข ไม่ว่าผมจะเจ็บป่วย เป็นตายร้ายดียังไง แทนก็ไม่เคยทิ้ง แทนเป็นทั้งเพื่อนพี่น้อง ผมสบายใจทุกครั้งที่มีแทนเคียงข้าง คุณเคยอยู่ใกล้ใครที่รู้สึกสงบ ปลอดภัยบ้างไหม แทนคือที่นั่นสำหรับผม ความรักที่แทนมอบให้มากจนมันล้นออกมา แต่ผมกลับไม่รู้สึกอึดอัด กลับมีความรู้สึกดีที่ได้รับ และรู้สึกตัวเองโชคดีที่มีแทนอยู่เคียงข้าง

 "ทำไมคิดนานล่ะครับเมีย ข้อดีผัวมีเยอะแยะ ไม่น่ายาก"

อืมมมม ตอบไงดีว่ะ

"สรุปเมียชอบผัวตรงไหน" คิดเหรอว่าผมจะพูดความจริง

"กูชอบเพราะว่ามึงเอามันดี" เป็นไงมึง อึ้ง เอามือกุมหน้าตัวสั่น หรือมันจะเสียใจ

"เป็นไรมึง โกรธกูเหรอ" ผมเอามือลูบหลัง ก้มมองแทนที่ก้มหน้า

"เปล่าครับ ดีใจที่เมียชมว่าเก่ง ชมเรื่องอื่นอาจจะเฉยๆ ชมเรื่องนี้มันตื้นตัน แทบจะเสียน้ำตา" โถ.... พ่อคุณ

"เออ มึงใจเย็นๆ น่ะ ตั้งสติก่อน"

"ผัวตัดสินใจแล้วครับ"

"ยังไง"

"เพื่อเทคนิคที่เพิ่มมากขึ้น ลดความซ้ำซากจำเจ เราควรมีการพัฒนา เปลี่ยนแปลงให้เกิดความรู้สึกที่แปลกใหม่ขึ้น"

"ยังไง" แทนไม่พูดพร่ำทำเพลงลุกขึ้นมาปูผ้าขนาดใหญ่ พร้อมนั่งลงตบพื้นให้ผมไปนั่งข้างๆ

"เดี๋ยวน่ะ มึงไปเอาผ้ามาจากไหน"

"มีลุงเดินมาขาย ผัวเลยซื้อไว้เมื่อกี้ ทำไมเมียไม่ถาทละครับว่าปูทำไม"

"เออ ปูทำไม"

"เมียได้ดูข่าวไหมครับ" โถ กูนึกว่าอะไร

"ทำไมกูจะไม่ดู คนขายหวยเก้าสิบล้านใช่ไหม กูอุตสาห์นึกว่ายังมีคนดีหลงเหลืออยู่ในโลก แม่งหรอกกูได้ นี่กูก็ยังเสียใจอยู่"

"Kครับเมีย" เอ๊าด่ากูทำไม ใจร้าย

"ข่าวที่เกี่ยวกับสวนสาธารณะน่ะ" ข่าวอะไรว่ะ ผมพลางนึกแล้วย้ายก้นไปนั่งบนผ้าที่แทนปูหญ้าเริ่มคัน

"ก็ข่าวที่มีคนชอบมา outdoor ที่สวนสาธารณะน่ะครับ"

"อ้อ เออ แล้วไงกูเห็นคนพูดถึงอยู่ช่วงนึง"

"นั่นไงครับ คนอื่นเค้าก็ทำกัน มาครับเรามาoutdoor กัน"

"กูรู้สึกมึงเค้าใจผิดน่ะแทน ที่เค้า outdoor กันกูว่ามันต้องตามซอกหลืบหรือที่ลับตาคนหน่อยไหมมึง ไม่ใช่ข้างสระที่คนนั่งเป็นสิบ ที่ยังไม่รวมคนปั่นเรือเป็ดอีกเป็นร้อย"

"อ้าว" อย่ามาทำหน้าเสียใจ

"งั้นเราลองไปดูที่ลับตาคนกันไหมครับเมีย"

"ไปกับมึงกูก็โง่สิ"

"เฮ้อออออ"

"วันนี้กูเห็นมึงทำตัวดีน่ะแทน กลับบ้านกูจะให้มึงสองยกเลย"

แทนลุกขึ้นพลวดทำหน้าเซ็ง พร้อมเต๊ะผ้าที่ปู

"ทำไม บรรยากาศมันน่าเบื่ออย่างงี้นะครับเมีย อยากกลับบ้านล่ะ ยุงก็เยอะ กัดเจ็บไปหมดแล้วเนี๊ยะ กลับกันดีกว่าครับเมีย"

"เออ" ให้มันได้อย่างนี้สิแทน

 

เราอาจจะไม่เดินจูงมือแบบคนอื่น อาจจะมีเพียงนิ้วก้อยเท่านั้นที่แตะกันบ้างบางครั้งคราว แต่มันก็เป็นบรรยายกาศที่ดีนะครับ แม้จะรำคาญเสียงเพลงที่แทนร้องคลออย่างมีความสุข และจะตลกกับเสียงร้องอันหลงคีย์ของแทนบ้าง

 

"หัวเราะอะไรครับเมีย ผัวร้องเพลงไม่เพราะเหรอ"

มึงยังกล้าถาม

"เปล่า แทน....."

"อะไรครับเมีย"

"อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนานๆ น่ะ" ผมค่อยๆ เอามือไปกุมมือแทน เจ้าตัวแปลกใจเล็กน้อย

"ครับ ครับ รีบกลับกันเถอะครับเมีย"


------------------------------------------

[aemmilicious]

  Outtakes 001   

"เมียเรียกผัวมาทำอะไรครับ"

"มึงรู้ใช่ไหมว่าตอนนี้เรามีแฟนคลับ"

"ครับ แล้วไงครับ"

"เราทำลังจะรวยยยยย"

"รวยยังไงครับ"

"ก็ถ้ามีคนมาเมนท์ มากดติดตามเยอะ ก็จะมีคนมาจ้างเราแบบโฟสต์รูปหรือรีวิวสินค้า"

"ครับ แล้วไงครับ"

"แล้วไงหรือมึง เงินก็จะเข้ามา กูก็จะรวย"

"ทำไมเมียรวยคนเดียวล่ะครับ" อ้าวกูลืมตัว

"บ้า ก็รวยด้วยกันนี่แหละ"

"แล้วต้องทำไงครับ"

"นั่นไง แสดงว่ามึงเริ่มเข้าใจล่ะ งั้นเราก็ต้องศึกษาจากซีรีย์วายชั้นนำ ว่าที่สาววายจิ้นกันนั้น ทำยังไง"

"ซึ่งหวานได้ช่วยคัดมาให้ล่ะ"

"หวานคัดมาให้ จะดีเหรอครับ"

"เออ กูเช็กมาล่ะ โอเค มาดูก่อนล่ะกัน ว่าจะเอาไปใช้หรือทำอะไรได้"

"อ้อครับ" หยุดทำหน้าควายงงแทน

 

เปิดมาเป็นเรื่องอาตี๋ของผมครับ

เป็นฉากที่ตัวเองสองคน ทะเลาะกันเพราะอีกฝ่ายแอบไปซื้อถุงยางไว้

 

"โอ๊ยยยย เป็นผัว ผัวก็โกรธ" ไหนตอนแรกมึงไม่เข้าใจไหงมาอินกว่ากู

"จริง อีกฝ่ายคงคิดว่าหวังแค่ตัวล่ะมั๊งกูว่า"

"ไม่ใช่ครับ เมีย นี่เป็นครั้งแรกของทั้งคู่ใช่ไหมครับ"

"อืม น่าจะน่ะ"

"ใช่ไงครับ การซื้อถุงยางเป็นสิ่งที่ผิด....  ทำไมไม่เอาสดครับ มันมันกว่า พูดแล้วแม่งขึ้น"

เดี๋ยวน่ะ กูว่าไม่ใช่ล่ะ

"เออ กูว่าเรื่องนี้ไม่โอเค เปลี่ยนไปดูเรื่องอื่นดีกว่าเนอะ" แทนพยักหน้าเข้าใจ แม้จะอารมณ์เสียอยู่เล็กน้อย

 

ต่อมาเป็นเรื่องบังเอิญรัก

เป็นฉากในโรงหนังที่ ตัวเอกมือเย็นเพราะอากาศหนาว อีกคนเลยกุมมือไว้ ให้ความอบอุ่น แต่อีกคนบอกเกรงใจ แต่อีกคนบอกไม่เป็นไร ชอบกุมมือเพราะมือนิ่ม

 

"เออ อันนี้น่าจะทำได้ง่ายน่ะ" แทนขมวดคิ้วเล็กน้อย

"เมียขอมือหน่อยครับ" อ่ะ

"มือครับไม่ใช่ตีน" อ้าวๆ ผิดโทษทีครับ

"เมียเคยแบกข้าวสารมาก่อนใช่ไหมครับ"

"ยังไง"

"ส่วนไหนของมือที่นิ่มครับ"

"หยาบจนไม่รู้จะหยาบยังไงแล้ว ยังกล้าบอกว่ามือนิ่ม"

"อ้าววววว"

"เอามือเมียมาถูหน้ายังไม่รู้เลยว่าเลือดจะออกรึเปล่าเนี๊ยะ"

"เออ เลิกๆ พอปิดคอมนอน"

"อ้าว ทำไมอยู่ดีๆ ก็หื่นมาชวนไปมีอะไรกันล่ะครับ"

"ไม่มี กูจะล็อกห้อง นอนคนเดียวในห้องกู คืนนี้แยกกันนอน จบ แยกย้าย"

"อ้าว ผัวทำอะไรผิดล่ะครับเมีย"

- จบวิถีเน็ตไอดอล -


---------------------------------------------------------
​
Writer's Talk

เรื่องนิยาย

จริงๆ เป็นความตั้งใจตั้งแต่ตอนแรกที่เขียนแล้ว ว่าจะให้นิยายไม่มีดราม่า คนก็ถามว่าทำไม ไม่รีบจบล่ะในเมื่อตัวละครก็น่าจะจบแบบ Happy Ending ไม่รู้ว่าเคยเป็นกันไหม แบบ โอยเรื่องนี้กูอ่านมาตั้งนาน แม่งกว่าจะคืนดีกันได้กัน ตอนสุดท้าย พอมันได้กันคบกัน แม่งก็จบ  ไม่ให้กูรู้หน่อยรึว่าความสัมพันธ์มึงหลังคบกันเป็นยังไง หวานไหม ทะเลาะกันไหม หรืออย่างไร นี่คือเหตุผลมันเหมือนเพิ่มความสุขให้มันยาวขึ้น

ตอนนี้พูดได้เลยเป็นตอนที่ไม่มีอะไรเลย มีแค่แทนหนึ่งและแทนหนึ่งเท่านั้น อยากให้คนรู้ว่าคนเราคบกัน ก็ไม่จำเป็นต้องมีอะไรหวือหวาตลอดก็ได้ เลยอยากเขียนให้เป็นวันๆ นึง ของคู่รักคู่นึง ว่าถ้ามันว่างมันจะไปคุยอะไรกัน ไปไหนกัน คนเราคบกันมันไม่ยาก แต่การจะคบกันให้ตลอดรอดฝั่งมันไม่ใช่เรื่องง่าย อยากให้แทนเข้าถึงทุกคนแบบจับต้องได้ เห็นในชีวิตประจำวัน อยากให้เห็นแทนหนึ่งแบบที่รู้สึกแบบเห็นใกล้ชิด พบเจอได้ในชีวิตประจำวัน อยากให้ตัวละครใกล้คนอ่านมากขึ้น

P.S. น้องหายไปนาน น้องมาข่มขู่ให้คนมาอ่าน กลัวน้องไหม

--------------------------------------------------

เรื่องชีวิตครอบครัว

ก็พูดตามตรงว่าตอนแรกไม่คิดจะเล่า แต่เนื่องจากหายไปนาน แบบแทบจะเดือนละตอนหรือเดือนกว่า ที่บ้านมีปัญหาค่อนข้างหนักของคนในครอบครัว จากอาการป่วยทางสุขภาพกายและสุขภาพจิต แบบชีวิตคนเขียนแขวนอยู่บนเส้นด้าย ขนาดที่ว่าเขียนสั่งเสียบอกเพื่อนสนิทไว้แล้วว่าถ้ากูตายให้ทำแบบนี้ นี้ ซึ่งตอนแรกเรานึกว่าทุกอย่างเป็นปกติแล้ว แต่มันเหมือนคลื่นใต้น้ำที่หวนกลับมาอีกรอบ ทุกวันนี้ตัวเองกลายเป็นคนกลัวเสียประตู จะตกใจทุกๆ ครั้งที่ได้ยินเสียเปิดประตูดังๆ เกิดขึ้นในบ้าน บอกตามตรงตอนนี้เหตุการณ์ก็ยังไม่ปกติ แต่เราก็พยายามคิและหาทางออกที่ดีที่สุด

สืบเนื่องจากนิยายที่เราเขียนเป็นนิยายตลก ฉะนั้นบางครั้งเรามีเวลาที่จะเขียนได้ แต่ถ้าชีวิตมันไม่มีความสุขหัวไม่แล่น แล้วเราจะเขียนยังไง ตอนนี้ใช้เวลาเขียนเกือบเดือนครึ่ง บางครั้งเราเขียนได้แค่วันล่ะ 3 บรรทัด แต่ก็พยายามน่ะ บางวันเขียนออกก็เขียน บางวันนี่แทบไม่มีอะไรในสมองเลย แต่เอาน่าชีวิตคือชีวิต ไม่มีชีวิตของใครที่ไม่มีปัญหา เมื่อเราข้ามผ่านไปได้ ก็จะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น

ขอโทษที่เขียนช้าและไม่ต่อเนื่อง ไม่รู้ว่าจะยังมีคนกลับมาอ่านและเห็นข้อความตรงนี้ไหม แต่อยากจะขอโทษที่ช้า แต่ตั้งใจเขียนให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่านจริงๆ ค่ะ ตอนหน้าเป็นตอนสุดท้ายแล้วต้องจากกันแล้วรู้สึกใจหาย ตอนหน้าไม่เกินสองอาทิตย์ได้อ่านกันค่ะ โครงเรื่องในตอนเขียนเสร็จแล้ว เตรียมพบตอนจบที่ฮาที่สุดจากน้องได้เลยค่ะ สองอาทิตย์เจอกัน

รักคนอ่านทุกคนค่ะ

Aemmilicious

[areenart1984]

เด๋วนี้โลกเรามีโรคแปลก ๆ เกิดขึ้นเยอะแยะ ไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะหลานคนแต่ง