KING ที่ 23 เกมส์พระราชา ผมขึ้นมายืนอยู่บนเวทีเล็กๆ ที่มีลูกโป่งมากมายประดับตกแต่ง ผมมองน้ำที่กำลังกล่าวขอบคุณทุกคนด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ทุกอย่างมันคงจะดีไม่น้อย ถ้าสร้อยเส้นนั้นบนคอของน้ำ มันอยู่ที่คอของผมตอนนี้
" ฟา พูดกับเพื่อนๆ สิ " น้ำหันมาและยื่นส่งไมค์ให้กับผม
ผมค่อยๆ รับไมค์นั้นมาช้าๆ และมองไปยังกลุ่มคนด้านล่าง
" ขอบคุณ ทุกคนที่มาคืนนี้ " ผมรู้สึกว่าไม่รู้จะพูดอะไร ทุกอย่างมันดูมึนๆ อึนๆ ไปหมด
" เฮ้ยฟา ตัวชงแบบมึงหมดมุกได้ไงวะ! " ผมมองดูคนที่ตะโกนขึ้นมา ถ้าเป็นผมปกติก็คงจะอย่างนั้น แต่วันนี้ผมไม่ไหวจริงๆ
" มาๆ พวกเรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า " ผมที่ยืนอยู่นั้นก็ถูกแย่งไมค์ไปทันทีจากไอ้หอกนน
" เดี๋ยวจะมีพริตตี้สาวสวยเดินแจกนัมเบอร์ให้ทุกๆ คนนะ ให้รับไว้คนละอัน และแน่นอน ห้าม! แลกกันเด็ดขาด เกมส์ที่เราจะเล่นต่อไปนั้น ทุกคนรู้จักดี กติกาง่ายๆ ผมจะจับสลากคำสั่งจากกล่องนี้ " ผมมองมันที่กำลังชูกล่องกระดาษใบหนึ่งขึ้นสูง และมองพริตตี้สาวสวยที่มันพูดถึง เดี๋ยวนะ ผมหลุดยิ้มทันทีที่เห็นไอ้พริตตี้คนนั้นก็กำลังชูกำปั้นให้ไอ้พิธีกรนี้อยู่
" ทุกคนที่ถือตัวเลข จะต้องฟังคำสั่ง และทำตามผมโดยไม่มีข้อแม้ " เฮ้ย เดี๋ยวๆ มีงี้ด้วยเหรอวะ มันคือเกมส์พระราชา ที่มีมึงผูกขาดเป็นพระราชาคนเดียวสินะ แม่งโครตน่าเล่นเล้ย ไอ้หอก
" ใครที่ไม่ยอมทำตาม จะเจอบทลงโทษสุดโหดจากพวกเรา ไม่ได้ขู่น้า ผมเอาจริง ผู้หญิงเด็กและคนชรา หมาแมวก็ไม่เว้น! " ทุกคนเงียบสนิทกับคำพูดที่เอาจริงเอาจังของไอ้นน ไอ้ห่า แทนที่จะสนุก คนจะสยองแทนสิวะ
" ก.กูไม่เล่นได้ไหม " ผมพูดเสียงอ่อยๆ คำสั่งมันต้องวิตถารแน่ๆ
" อย่าปอดไปเลยเพื่อน กูให้เลขเด็ดมึงแบบแทบจะไม่โดนเลย " มันหันมากระซิบบอกผม แต่เชื่อเถอะ ถ้ามันพูดแบบนี้ สิ่งที่จะเกิดคือตรงกันข้าม
ผมรับเลข 1 มางงๆ จากพริตตี้ ถุยยย จากไอ้หอกเนมที่กำลังเดินแจกเลขไปทั่ว ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่รับลูกบอลเลขเอาไว้ และจ้องมองมาทางผมเช่นกัน
" เอาล่ะ คำสั่งแรก ผมจะให้เจ้าภาพของเราเป็นคนจับ " ผมสะดุ้งทันทีที่ไอ้นนเดินถือกล่องมาให้ผม
" ให้กูเปิดเลยเหรอ " ผมพูดเบาๆ
" จัดไปเพื่อน "
ผมกลืนน้ำลายมองกล่องตรงหน้า และค่อยๆ ล้วงมือเข้าไป อื้อหือเยอะมากกกก ผมกำกระดาษใบเล็กๆ ที่ท่วมมือท่วมแขนผมไปหมด ใครแม่งคิดวะ ผมควานมือไปรอบๆ และขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจ ขอเถอะ อย่าโดนกูเล้ยย
" เอาล่ะ ได้มาแล้ว " ไอ้นนพูดอย่างตื่นเต้นและถือกระดาษที่ผมส่งให้ในมือ
" ฟังคำสั่ง "
' แม่งธีร์เลขอะไรวะ '
' นั่นดิ กูอยากโดนคู่กับธีร์ '
' มีคำสั่งจูบแน่ๆ '
' มีคำสั่งลูบเป้าเปล่าวะ กรี๊ดด '
ผมฟังเสียงกระซิบที่ดังระงมอย่างตื่นเต้น ความหื่นกระหายแผ่กระจายไปทั่วสารทิศ และคนที่เป็นที่หมายปองที่สุดก็แน่นอน ไอ้หล่อแฟนผมที่ยืนทำหน้าอึนๆ แบบกูแกล้งตายยังทันไหม
" ขอสั่งใครที่ถือเลขที่ 15 .... " ผมกลืนน้ำลายฟังคำสั่งที่ไอ้นนกำลังพูด
" แลกกางเกงในกับหมายเลข 22 ! " หลังจากจบคำสั่ง เสียงกรี๊ดและเสียงโวยวายก็ดั่งสั่นสนั่นริมสระ
โอ้ยยย ไอ้ห่าใครต้นคิดฟะ กูไม่อยากจะนึกถึงคนที่ต้องใส่กางเกงในลายกุ๊กไก่ของกูเล้ย ถ้าจังเลขกูเข้า
ผมมองผู้หญิงคนนึงเพื่อนของน้ำที่กำลังทำหน้าช็อค และผู้ชายจากห้อง 3 เพื่อนของผมที่กำลังทำหน้าเหมือนถูกหวยอยู่ แหม่ โครตซวยเลยแบบนี้ กูสงสารผู้หญิงที่ต้องใส่กางเกงในเหม็นเขียวของมึงจริงๆ
ผมมองทั้งสองคนที่เข้าไปแลกกางเกงในกัน โดยมีกรรมการเป็นตัวกลาง ผมมองเพื่อนน้ำที่เดินออกมาและร้องไห้โฮ กับไอ้หอกห้อง 3 เพื่อนผมที่กำลังทำหน้าจุกๆ อยู่
" แม่งใส่จีสติงมาซะด้วย " มันพูดพลางเดินอย่างสงบเสงี่ยมไปยืนหนีบๆ ที่ข้างสระตามเดิม
" เอาล่ะ คำสั่งต่อไป " ผมกลืนน้ำลายใจเต้นรัวอีกครั้ง กูต้องรอด กูต้องรอดดด
ผมมองไอ้นนที่เดินถือกล่องไปให้น้ำเป็นคนจับบ้าง
" เอาล่ะได้มาแล้ว " ผมมองไอ้นนที่ก้มลงอ่านคำสั่ง มึงคงสนุกมากสินะ
" หมายเลข 4 ... " ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเพราะเลขแม่งไม่ห่างจากผมเลย อ้ากกก
" ถอดเสื้อของคุณออก! " หลังจากสิ้นเสียงคำสั่งนั้น เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอย่างกึกก้อง เดี๋ยวๆๆๆ คำสั่งอะไรฟะเนี่ย แล้วถ้าเป็นผู้หญิงจะทำยังง๊ายยย
และเมื่อทุกคนรู้ว่าหมายเลข 4 นั้นคือใครก็ยิ่งเพิ่มเสียงกรี๊ดอีกครั้งราวกับจะขาดใจ ผมยกมือขึ้นอุดหู มองไปยังไอ้... เฮ้ยย เดี๋ยวนะ มึงเหรอเลข 4
ผมกลั้นขำมองไอ้ธีร์ที่หน้ามุ่ยสุดๆ พลางถอดเสื้อเชิ๊ตของมันออกแบบไม่ค่อยพอใจ เผยให้เห็นร่างกายและกล้ามเนื้อสมส่วนที่ผมเคยเห็นมาก่อนแล้วตอนไปสวนน้ำ และไอ้หกแพคสวยๆ นั่น ทำเอาผู้ชายตาร้อนผ่าว และสาวๆ แทบจะลมจับเลยทีเดียว
' อ้ากกก กูตาย '
' โอ้ยย ยิ่งกว่าที่กูจินตนาการ '
' ขอผมจับ ขอผมทัช '
เสียงหวีดและกรีดร้องยังคงดังต่อเนื่อง จนไอ้นนต้องเคาะไมค์เสียงดัง
" เงียบหน่อยสาวๆ ของดียังไม่จบแค่นี้ อยากจะบอกว่าในกล่องนี้มีให้ถอดส่วนอื่นอีกนะ ฮ่าๆ " พอสิ้นเสียงไอ้นน สาวๆ หลายคนต่างกรูกันเข้ามาเกาะขอบเวทีเพื่อขอจับสลากคำสั่งสุดฤทธิ์ นี่ไม่กลัวเข้าตัวเองกันเหรอฟะ
ผมมองไอ้น้ำที่ยืนจ้องมองไอ้ธีร์ตาเป็นประกาย คงจะภูมิใจกับคำสั่งที่ตัวเองจับมากสินะ หึหึ ส่วนล่างมันเด็ดกว่าข้างบนอีก กูว่าถ้ามันโดนถอด สงสัยต้องมีเรียกรถพยาบาลกันมั่งล่ะ
" เอาล่ะคำสั่งต่อไป " ผมมองทุกคนที่กำลังนิ่งเงียบ รอคำสั่งอย่างตั้งใจ คราวนี้มันเดินถือกล่องไปให้ไอ้เนมที่ขึ้นมายืนข้างๆ มันจับ แหม เอาแถวๆ นี่แหละเนอะ
" หมายเลข 1 .... " เฮ้ยยยยย ผมที่ได้ยินเลขตัวเองก็สติแตกเลยทีเดียว ม่ายนะม่ายยยย เร็วเกินไปแล้ว กูตายแน่ กูได้แก้ผ้าแน่นอน อ้ากกกก
" ดื่มน้ำอมฤติ 1 เหยือก! " ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก นึกว่าจะได้เป็นชีเปลือยแล้วกู แต่เดี๋ยวนะ น้ำอะไรฟะ
และเมื่อผมหันไปมองสิ่งที่ผมต้องดื่ม ผมก็แทบจะวิ่งลงจากเวที อ้ากกกก อย่านะโว้ยย เหยือกทึบแบบนั้นมันใส่เยี่ยวไว้หรือเปล่ากูก็ไม่รู้ กูไม่แดกก
ผมถูกไอ้นนคว้าตัวไว้เหมือนจะอ่านใจผมได้ และกอดล็อคผมไว้แน่น
" ปล่อยกูนะโว้ยย กูไม่แด๊กก " ผมร้องโวยวายและพยายามแกะปลิงทั้งสองออกจากตัวแต่ก็ไม่เป็นผล
ผมดิ้นและปิดปากแน่น แต่ไอ้คู่ขาตัวดีของไอ้นนก็ง้างปากผมและกรอกน้ำใส่ผมจนได้ ผมกลืนน้ำในเหยือกนั้นลงไปมากพอดู และสำลักจนหมดแรง
" น้ำอะไร " ผมที่กำลังนั่งคอพับคออ่อน ก็ได้ยินเสียงไอ้ธีร์อยู่ใกล้ๆ ทำไมมึงไม่มาช่วยกู๊ ฮืออ
ผมในตอนนี้นั้นรู้สึกร้อนไปทั้งลำไส้ และขมคออยากอ้วกเป็นที่สุด เหอๆ เล่นมอมกูแต่หัววันเลยนะ
" น้ำหวานธรรมดาเพื่อน ไม่ตายหรอก " ไอ้นนทำหน้ายิ้มกริ่มมองเหมือนรู้กันกับไอ้เนม นี่พวกมึงสองตัวเล่นอะไรก๊าน
" ไหวหรือเปล่า " ไอ้ธีร์ที่ยังคงโชว์หัวนมสีชมพูก็เข้ามาใกล้ผมและถามเบาๆ
" ไหวๆ กูไม่เป็นไร " ผมพูดและพยายามจะลุกขึ้น
" ใครให้มึงเอาของแบบนี้มาเล่น " ผมมองไอ้ธีร์ที่หันไปมองหน้าไอ้นนอย่างไม่พอใจ สงสัยมันคงจะได้กลิ่นแล้ว
" มันเป็นเกมส์โว้ย ไม่ได้แจกจ่ายให้ดื่ม ไม่เป็นไรหรอก นี่บ้านมัน กูก็เพื่อนมัน กูดูแลมันเอง " ไอ้นนพูดพลางตบบ่าไอ้ธีร์ที่ดูโมโหให้ใจเย็นลง
ผมลุกขึ้นยืนและยิ้มกว้างให้ไอ้ธีร์แบบสุดๆ
" กูไม่เป็นไรธีร์ สบายมาก " ผมพูดพลางเกาะแขนไอ้เนมและเอาหัวไถเบาๆ
" มันไปซะแล้ว ฮ่าๆ " ผมได้ยินไอ้เนมหัวเราะเบาๆ และกอดคอผม
" เอาล่ะคำสั่ง... "
" คำสั่งต่อปายยย! " ผมเดินไปแย่งไมค์ไอ้นนและเอามาพูดซะเอง มึงมันทำอะไรไม่หนุกเลย มันต้องสนุกกว่านี้เฟ้ย~
' ไอ้ฟาแม่งเมาแน่ๆ ฮิ้ววว ถอดเสื้อโชว์หน่อยจ๊ะ '
' น้องฟาคนแมน โชว์กล้ามหน่อย ฮ่าๆ '
" ฟา " ผมมองไอ้ธีร์ที่จับแขนผมอยู่
" กูไหว กูบอกว่าไหว " ผมพูดพลางจับมือไอ้ธีร์และส่งยิ้มหวาน
" ฟาไม่เป็นไรหรอกธีร์ ปีที่แล้วก็แบบนี้แหละ " ผมมองน้ำที่เดินเข้ามาใกล้
" เลิกเล่นแล้วเข้าไปในบ้านซะ " ไอ้ธีร์ไม่สนใจน้ำแต่กระซิบที่ข้างหูผมแบบข่มขู่
" เอ้า เล่นต่อๆ " ผมไม่สนใจไอ้ธีร์และล้วงมืิอเข้าไปในกล่องเพื่อดึงคำสั่งออกมา
ผมเหร่มองกระดาษใบเล็กๆ ในมือและก็ต้องยิ้มกว้าง มึงแกล้งกูดีนักใช่ไหม มึงเสร็จกูแน่
" คำสั่ง!... " ผมพูดออกไมค์เสียงดัง พลางเหลือบไปมองเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มละมุน
" หมายเลข 2 กับ 3 ดีฟคิส " ผมพูดและยิ้มให้เพื่อนรักที่กำลังทำหน้าซีด
" เชี่ยฟา " ไอ้เนมเดินมาหาผมและด้วยความช็อค
" มึงเล่นอะไนเนี่ย ในกล่อง... "
" ไม่มีเลขมึงใช่ไหม " ผมพูดพลางยิ้มแบบชั่วร้าย
" กูไม่ทำ! " ไอ้เนมพูดพลางทำท่าจะวิ่งหนี
" เอ้าไอ้นน จัดการ ฮ่าๆ " ผมหัวเราะอย่างชั่วร้ายและจับไอ้เนมเอาไว้
" ปล่อยกูนะโว้ย! " ไอ้เนมแหกปากและพยายามถีบไอ้นนที่เดินเข้ามา
' จูบเลย! จูบเลย! จูบเลย! '
และก็แน่นอน ผมเบือนหน้าหนีไอ้สองตัวที่กำลังจูบกันนัวเนีย เอาจริงๆ ต้องบอกว่าไอ้เนมกำลังถูกข่มขืนจูบมากกว่า ฮ่าๆ จบจากนี่มึงต้องเลี้ยงกูนะไอ้นน
" แกล้งเพื่อน ถ้าเจอบ้างอย่ามาร้องนะ " ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผม
" กล้าก็เอาดิ กลัวแต่ว่าไม่กล้า " ผมพูดพลางยิ้มเยาะมัน มึงมันสุภาพบุรุษปอดแหก กูไม่กลัวมึงหรอก
" มันไม่ใช่เรื่องกล้าหรือไม่กล้า " ผมหันไปมองมันที่กำลังทำหน้านิ่งๆ เหมือนกูเคยได้ยินอะไรทำนองนี้มาแล้วนะ แล้วมันยังไงวะ แต่มึงก็คงจะไม่บอกกูอีกใช่ไหม
เวลาผ่านไป พวกเรานั้นก็ยังคงเล่นเกมส์นรกนี้ต่อไปเรื่อยๆ บางคนถูกจับโยนลงสระน้ำ บางคนต้องกินขี้มูกตัวเอง บางคนต้องดมเต่าอีกคน บางคนต้องทำสะพานโค้งแดกเป๊ปซี่ แม่งโครตน่าสงสาร
ผมมองทุกคนที่ดูสนุกสนานในค่ำคืนนี้ ผมที่เพิ่งผ่านความเจ็บปวดมาก็รู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง
" เอาล่ะคำสั่งสุดท้ายของค่ำคืนนี้!! " ผมที่ตอนนี้เมามากก็ตะโกนใส่ไมค์เสียงดัง
ผมชูกล่องขึ้นและหยิบกระดาษใบเล็กๆ ขึ้นมา สุดท้ายแล้ว ขออย่าให้โดนกูเลย เพี้ยง!
" หมายเลข 6 กับ หมายเลข 17 บอกรักคนที่แอบชอบ! " หลังสิ้นเสียงตะโกนของผม ทุกคนก็โห่ร้องกันอย่างตื่นเต้น ใครวะสองคนนั้น แม่งซวยฉิบหาย ซวยปิดท้ายอายไปทั้งชาติ
แต่เมื่อผมไล่สายตามองหาเจ้าของของเลขนั้น ผมก็แทบอยากจะตีอกชกหัวตัวเองทันทีที่หยิบคำสั่งบ้าๆ นั่นขึ้นมา
ผมมองดูน้ำที่ค่อยๆ เดินเข้ามา หยิบไมค์ที่มือผมด้วยใบหน้าแดงจัด และเดินต่อไปยังคนคนหนึ่ง ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของผม
' ฮิ้วววววว หวีดดดดวิ้ววว! '
ผมจ้องมองไปยังคนสองคนนั้น ที่กำลังยืนอยู่บนเวทีแห่งนี้ ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
ไอ้ธีร์ที่ตอนแรกก็หน้านิ่งๆ นั้น ตอนนี้กำลังทำหน้าเคร่งเครียด และหันมาจ้องมองผมตลอดเวลา แต่ผมก็ทำได้แค่เบือนหน้าหนีไปทางอื่น มึงอยากจะตอบยังไงก็ตอบไปเถอะ ไม่ต้องมามองกูหรอก
' น้ำเอาจริงเหรอวะ '
' สมหวังแน่มึง ได้ของจากธีร์ด้วยนิ '
' หนุ่มหล่อสาวสวย คบกันไปเลย '
ผมว่าผมไม่อยากอยู่ตรงนี้เลย ผมลงไปข้างล่างดีกว่า ผมที่คิดแบบนั้นก็ทำท่าจะเดินลงจากเวทีทันที แต่ก็มีมือมือหนึ่งจับผมไว้
" จาปายหนายล่ะฟา หมายเลข 17 คือผมนะ " ผมมองไอ้ไรอันที่จับมือผม พลางหันหน้าไปมองไอ้ธีร์อย่างท้าทาย
" อยู่ฟังคำสารภาพของผมก่อนเถอะ " มันไม่พูดเปล่า แต่ดึงผมกลับขึ้นมาบนเวที และหยิบไมค์อีกตัวจากไอ้นน
" เฮลโล่วคราบเพื่อนๆ " สิ้นเสียงทักทายจากไรอัน เสียงหวีดร้องก็ดังขึ้นอีก
" ผมดีจายจริงๆ ที่ผมถูกคำสั่งนี้ " มันยังคงพูดต่อด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
" มันเป็นเลิฟ แอต เฟิร์ส ไซต์ " ผมมองหน้าไอ้ไรอัน ทำที่มึนๆ อยู่แล้วก็ยิ่งมึนเข้าไปใหญ่ ไอ้ไซ้ๆ นั่นมันคืออะไรฟะ
" ถึงผมจะรู้อยู่แล้ว ว่าต้องผิดหวัง แต่ผมจะม่ายเก็บมันอาวไว้ เวลาเรารักคราย เราก็ควรจาบอกให้เขารับรู้ ไม่อย่างน้าน เราอาจจาสูญเสียมานไป " ไรอันยังคงพูดต่อไป และหันมาหาผมด้วยสีหน้าแน่วแน่ ผมมองมันและเริ่มจะคิดว่า เอ่อ นี่มึงอย่าบอกนะว่า...
" ผมชอบฟา " สิ้นเสียงจากไรอัน ทุกคนต่างเงียบกริบ จนผมได้ยินเสียงจั๊กจั่นอยู่รำไร
' เฮ้ยยยยย! '
หลังจากอึ้งอยู่พักใหญ่ ทุกคนก็ต่างร้องออกมาอย่างตื่นตกใจ ไอ้ฉิบหาย มึงเลือกเวลาดีมากเลย อ้ากกก
' ไม่แปลกหรอกมึง ใครๆ ก็ชอบฟา ฮ่าๆ '
' ไอ้ไรอันเกย์แดก ฮ่าๆ '
' เสียดายความหล่อ '
' สายเหลือง '
ผมที่ได้ยินทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดีก็แย่งไมค์จากไรอันทันที
" เกย์แล้วไง เกย์ไปขี้รดหัวพ่องมึงเหรอ! " หลังจากที่ผมตะโกนด่า ทุกคนก็เงียบเสียงลง
" นี่แหละ ที่รักของโผมล่ะ " ไอ้ไรอันพูดและทำหน้าปลาบปลื้มมาก คือไม่ใช่อย่างน้านโว้ย แต่ผมเคยได้ยินอะไรคล้ายๆ แบบนี้จากคนคนนึง และผมก็คิดว่าเขาพูดถูก เรื่องแบบนี้มันไม่สมควรจะเอามาล้อเลียนหรือล้อเล่น
ผมหันไปมองผู้ชายคนนั้น คนที่บอกผมและดุผมที่เคยพูดจาล้อเล่นแบบนั้นออกไป แต่เมื่อผมจ้องมองไอ้ธีร์แล้วก็พบว่ามันไม่ได้กำลังมองผมอยู่ตอนนี้ แต่สายตากำลังจับจ้องไปที่ไอ้ไรอัน เป็นสายตาที่เหมือนกับเตรียมพร้อมจะแหวกตับและแดกไส้มันแน่ๆ ไอ้ไรอันเอ๋ย กูไว้อาลัยมึงล่วงหน้า ผมคิดและทำท่าระลึกถึงพระบิดา พระบุตรและพระจิต
" หวังว่าจาทำให้ธีร์ คิดได้บ้างน้า " ผมมองไรอันที่เดินเข้ามาหาผมใกล้ๆ และก้มลงกระซิบข้างหูผม และเดินลงจากเวทีไป
หลังจากจบจากไรอัน ผมหันไปมองคนอีกคนที่กำลังจะบอกรักคนที่ชอบอยู่ตอนนี้ ผมมองน้ำที่ดูตื่นเต้นและถือไมค์ด้วยมือที่สั่นเทา
" ค..คือ น้ำเคยพูดคำๆ นี้ไปแล้ว แต่ว่า ครั้งนี้ จะขอลองดูใหม่... " ผมกลั้นหายใจ ฟังสิ่งที่น้ำกำลังจะพูดออกไป
" ธีร์...น้ำชอบธ... "
" งั้นก็ต้องขอโทษด้วย เพราะผมก็จะพูดเหมือนเดิม ผมมีแฟนแล้ว ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ แต่ผมรับมันไม่ได้จริงๆ " ผมมองไอ้ธีร์ที่แย่งไมค์มาจากไอ้น้ำและพูดเสียงดังชัดเจนจนก้องกังวาลไปทั้งงาน
ผมมองน้ำที่น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมา และมองไอ้ธีร์ที่หันหลังลงจากเวทีไป ผมไม่รู้ว่าผมควรจะรู้สึกยังไง ผมสงสารเพื่อน แต่ผมก็รู้สึกสงสารตัวเองด้วย ผมไม่อยากทำอะไรผิดพลาดอีกแล้ว
' ไอ้ธีร์แม่งโครตใจร้าย '
' ไม่ให้พูดด้วยซ้ำ '
' ธีร์มีแฟนแล้วจริงๆ เหรอวะ ไม่จริงอ่ะ '
ผมมองดูทุกคนในงานที่ดูสับสน มีผู้หญิงหลายๆ คนที่ดูชอบใจที่น้ำถูกปฏิเสธ และหลายคนที่กำลังร้องไห้เพราะเพิ่งได้รู้ ว่าผู้ชายที่ตัวเองหมายปองนั้น มีแฟนแล้ว
ผมได้แต่นิ่งเงียบอยู่ตรงนั้น และค่อยๆ เดินไปหาเพื่อนที่กำลังเสียใจอยู่
" น.น้ำ " ผมเรียกเพื่อนเบาๆ
แต่ผมที่เรียกเพื่อนนั้นก็ต้องตกใจมาก เพราะว่าน้ำที่ก้มหน้าอยู่นั้น ก็เงยหน้าหันมาทางผมทันทีด้วยใบหน้าที่เหมือนกำลังโกรธแค้นผม
" ฟ.ฟา " ผมถอนหายใจมองหน้าน้ำที่สีหน้าเริ่มอ่อนลง เมื่อกี้คงเข้าใจผิดสินะ
" ไม่เป็นไรนะ " ผมถามเพื่อนเบาๆ และน้ำก็ยิ้มให้ผมทั้งๆ ที่น้ำตาไหลพราก
" ไม่เป็นไรฟา จริงๆ ก็เคยคิดไว้แล้ว " น้ำพูดด้วยเสียงสั่นเทา ผมยิ้มให้เพื่อน และลูบหลังอย่างปลอบประโลม
" แต่รู้อะไรไหมฟา " น้ำที่เหมือนจะเงียบไปตอนแรก แต่ก็กลับพูดต่อไป
" ธีร์จะต้องเปลี่ยนใจ ยังไง ธีร์กับแฟนคนนั้นก็ไปกันไม่รอดหรอก คอยดูสิ " ผมหน้าซีดลงและจ้องมองเพื่อนที่พูดด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น มันหมายความว่ายังไงกัน...
" ฟา ไปดูไอ้ธีร์เถอะ " ไอ้นนจับไหล่ผมเอาไว้และดึงให้ถอยห่างจากน้ำ
ผมออกมาจากตรงนั้น หันกลับไปมองน้ำที่ยังคงจ้องมองผม นี่มันอะไรกัน ไม่ใช่อย่างที่คิดใช่ไหม ผมคงคิดมากเกินไป
ผมหันหลังกลับและเดินออกจากสระหลังบ้าน เลิกสนใจสายตาของน้ำ และนึกอย่างเดียวว่าผมควรจะหาไอ้ธีร์ให้พบก่อน ผมเดินเข้าไปยังตัวบ้าน และยังคงได้ยินเสียงไอ้นนที่เป็นพิธีกรต่อไป ผมเริ่มจะเดินเอียงๆ และเกาะนั่นเกาะนี่ไปเรื่อย เพราะจริงๆ แล้วผมมึนมาก ก็เล่นซัดเหล้านอกซะเป็นเหยือก อยากอ้วกชะมัด
ผมเดินมึนๆ ขึ้นไปบนชั้นสองบนห้องนอนของผม แต่ที่นั่นกลับว่างเปล่า นี่มันไปอยู่ตรงไหนกันนะ ผมเดินไปเรื่อยๆ ตามห้องที่เปิดเอาไว้ ห้องหนังสือ ห้องเกมส์ ห้องนอน ห้องนั่งเล่น ทั้งชั้นนี้ไม่มีไอ้ธีร์อยู่เลย ไปไหนกันนะ
แต่ผมที่เดินเรื่อยๆ อยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ดังขึ้นเบาๆ ผมเงยหน้าขึ้น เงี่ยหูฟังเสียงอันไพเราะนั้น มันน่าจะมาจากชั้นบนสุดของบ้านนี้ ซึ่งเป็นที่ที่สร้างไว้อย่างสวยงามที่สุด มันเป็นหลังคาใสที่มองเห็นท้องฟ้า และรวมเครื่องดนตรีทุกอย่างเอาไว้ในนั้น
ผมค่อยๆ เดินขึ้นไปช้าๆ และแง้มประตูห้องดนตรีออก เผยให้เห็นภาพของผู้ชายคนหนึ่ง ที่กำลังบรรเลงบทเพลงเศร้า อยู่ที่เปียโนหลังใหญ่
" เพิ่งรู้นะว่าเล่นเป็นด้วย " ผมพูดและเดินเข้าไปหาคนคนนั้น แฟนผู้หน้าหงิกงอของผม
" มึงทำอะไรไม่เป็นบ้างไหมเนี่ย " ผมนั่งลงข้างๆ มันและเท้าแขนมองมันอย่างประหลาดใจ
" สิ่งที่ทำไม่ได้น่ะ มี " มันหยุดบรรเลงเพลง และหันมามองหน้าผม
" อะไรล่ะ " ผมถามพลางเลิกคิ้วสงสัย
" ถ้าพูดออกไปได้ง่ายๆ ทุกอย่างมันคงไม่เป็นแบบนี้ " มันพูดพลางเงยหน้ามองไปบนท้องฟ้าด้านนอก
" ธีร์ " ผมเรียกมันเบาๆ
" ครับ " มันตอบรับเสียงหวาน นี่มึงไม่โกรธกูแล้วเหรอ ผมจ้องหน้ามันและมันก็จ้องหน้าผม ผมยิ้มหวานให้มันที่เริ่มยิ้มตอบเช่นกัน
" ทำไมมึงถึงขึ้นบ้านกูโดยพลการ! " ผมหุบยิ้มและหยิกแขนมันทันที และตอนนี้ท่อนบนมันก็ยังคงเปลือยเปล่า หนอยย
" มันเจ็บนะ " มันร้องและจับมือผมให้หยุดหยิกมัน เป็นไงละมึง เหมือนมดทั้งรังเลยไหม
" ทำตัวเหมือนเจ้าของบ้าน นี่มึงไปกี่ห้องแล้วเนี่ย " ผมพูดพลางลุกขึ้นกะฟาดกบาลมันด้วย
" ก็มันสวยดี " มันพูดและลูบแขนกล้ามๆ ของมัน หึ่ยย
" ไปเลย ลงไปเลย มึงทำงามหน้าเอาไว้ ทำงานกร่อยไปเลย " ผมพูดพลางพยายามลากมันออกมาจากห้องดนตรี
" จะให้พูดกี่ครั้ง ก็จะพูดเหมือนเดิม " ไอ้ธีร์พูดขึ้นด้วยเสียงจริงจัง ซึ่งคำพูดนั้นกลับทำให้ผมอมยิ้มอย่างไม่รู้ตัว
ผมว่าผมอยากอธิบายมันเรื่องน้ำ ผมควรบอกว่าที่น้ำโผล่ไปที่คาเฟต์วันนี้เป็นเพราะน้ำแอบเห็นข้อความของมัน ผมไม่อยากให้มันเข้าใจว่าผมพาน้ำไป ผมอยากปรับความเข้าใจเราสองคนใหม่
" ธีร์ " ผมเรียกมันอีกครั้ง ขณะที่ผมเดินตามมันลงบันได
" ว่าไง " มันตอบรับผมเสียงแข็ง หนอย เปลี่ยนไวจังนะ
" เรื่องน้ำวันนี้น่ะ... "
" ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น! " ผมตกใจทันทีที่มันหันกลับมาคว้าแขนของผมไว้แน่น และยื่นหน้าเข้ามาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
" กูแค่... " ผมแค่อยากอธิบาย
" หยุด! พูดเรื่องผู้หญิงคนนั้น ให้มันจบได้ไหม ขอร้องเถอะ จะบ้าตายอยู่แล้ว " มันพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดและกำแขนผมเอาไว้
" ได้ไหมฟา " มันพูดอ้อนวอนผม ด้วยสีหน้าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
" เรื่องวันนั้นที่ไปส่งผู้หญิงคนนั้น เพราะว่าเธอบอกว่าตัวเองกำลังป่วย ทำท่าเหมือนจะล้มลงไปทุกนาทีถ้าปฏิเสธ " ธีร์พูดด้วยสีหน้าเจ็บปวด เหมือนขอร้องให้ผมเข้าใจ
" ไม่อยากทำเลย ไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้ว " มันยังคงพร่ำพูดถึงอย่างทรมาน นี่ผมกำลังทำร้ายมันสินะ ผมไม่อยากเห็นมันเป็นแบบนี้เลย ทุกอย่างที่มันทำกับน้ำก็เพื่อผมสินะ
" กูเข้าใจแล้ว ไม่เป็นไร " ผมพูดและจับมือมันเอาไว้ จ้องมองมันที่กำลังเงยหน้าขึ้นจ้องมองผมใกล้ๆ
" ขอบใจนะ " ผมพูดต่อพลางยิ้มน้อยๆ ให้มันสบายใจ ผมจะไม่งี่เง่าแล้ว ผมอยากให้เราเข้าใจกัน
พวกเราจ้องตากัน ถึงผมจะไม่ได้พูดอธิบายอะไรออกไปก็คงไม่เป็นไร ทุกอย่างจะเหมือนเดิม พวกเราก็ยังคงอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เป็นแฟนกันอย่างที่ผ่านๆ มา
แต่พวกเราที่ยังคงจ้องมองกันนั้น ผมรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทำให้เราทั้งสองค่อยๆ เข้าหากันช้าๆ ผมมองดูริมฝีปากหยักสวยของคนตรงหน้าที่กำลังเข้ามาใกล้ ได้ยินไปถึงเสียงของลมหายใจ นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่นะ แต่ถึงจะคิดอย่างนั้น แต่ก็เหมือนจะห้ามใจไม่อยู่อีกแล้ว
' อึก...พรวดด! '
และแล้วก็ห้ามไม่อยู่จริงๆ อ้ากก
ชั่วอึดใจแห่งเวลาอันแสนสำคัญนั้น ผมก้าวถอยหลังผละออกจากคนตรงหน้า จ้องมองลำตัวของมันที่มีแต่อ้วกของผมอาบอยู่ งืออ
ขอโทษนะ แต่ทุกอย่างมันเกินลิมิตร่างกายแล้ว ผมไม่อาจสกัดกลั้นไม่ให้อ้วกโพยพุ่งได้อีกแล้ว
แต่ทำไมต้องตอนนี้ โอ้ยกูอยากต๊าย
หัวข้อ: King Of CrossDress!!ราชาแห่งครอสเดรส!![#67 รัก...ก็บอกว่ารัก][END](21/2/63) (อ่าน 165060 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก